Tani që skena politike po merr formë dhe gjërat po ndahen e po shihen qartë, demokratët e Shqipërisë duhet të kuptojnë disa gjëra themelore:

1. 🌑 Fitorja përballë Edi Ramës dhe mbi shtetin fashist që Edi Rama ka instaluar, vjen vetëm prej PD dhe koalicionit të PD. Prej askujt tjetër.

2. 🌑 Edi Rama e kupton shumë qartë se e vetmja parti e cila ia kërcënon pushtetin dhe mundet ta rrëzojë nga pushteti, është Partia Demokratike. Duke e ditur ketë rrezik për të, Edi Rama, po ta vërejmë me kujdes, është përqëndruar vetëm kundër Partisë Demokratike. Po ta rrezikonte ndokush tjetër përveç PD, do merrej me ata të tjerët, jo me PD-në.

3. 🌑 Ndalimi i koalicioneve është shenjë e tmerrit të Edi Ramës prej PD-së dhe koalicionit që ajo udhëheq. Po të kishte mbështetje popullore, Edi Rama do të kandidonte njëlloj si në vitin 2013 kur erdhi në pushtet. Por ai e di që nuk fiton, ndaj kapet pas fijes së kashtës, me makinacione e ndryshime ligjore.

4. 🌑 Në përpjekjen e tij të dëshpëruar Edi Rama ka mbështetur dhe ka financuar krijimin e partive të reja, gjoja të djathta, me shpresën se në 3 qarqe do i pamundësojë PD-së marrjen e një mandati.

5. 🌑 Demokratët duhet të kuptojnë se ato nuk janë parti të djathta, ato kanë marrë emrin të djathta për tu maskuar e për t’i shërbyer projektit të Edi Ramës për t’i hequr pak vota PD-së. Demokratët nuk duhet të gënjehen. Nuk duhet të mashtrohen që të mos pendohen.

6. 🌑 Këto parti, po të kishin synim rrëzimin e Edi Ramës, do të deklaronin se duan koalicion me PD-në. Se vetëm përmes koalicionit me PD rrëzohet Edi Rama. Edhe po të duash, Kodi Zgjedhor nuk ta lejon të rrëzohsh Edi Ramën pa u bërë pjesë e një koalicioni e bashkimi. Jashtë koalicionit, vota për këto parti është votë e djegur, votë e shkuar dëm, votë për të mbajtur Edi Ramën në pushtet.

7. 🌑 Demokratët nuk duhet të votojnë për tradhëtarët dhe mosmirënjohësit të cilët gëzuan privilegjet e pushtetit të PD, ndejtën në politikë me votat e demokratëve, ndërsa tani kur demokratët kanë nevojë për mbështetje, ata i shërbejnë projektit të Edi Ramës për të ndërtuar parti të reja pak para zgjedhjeve, për t’i lënë demokratët në opozitë që Rama të vazhdojë t’i poshtërojë e t’i dhunojë.

8. 🌑 Nuk ka nevojë dhe vend për eksperimente. Demokratët duhet të mbështesin fort partinë e tyre e cila këto 30 vite ka vërtetuar se është e vetmja partie e cila e rrëzon të majtën nga pushteti. Të gjitha partitë e krijuara, prej Aleancës Demokratike deri PDR e LZHK, skanë pasur sukses. Kanë përfunduar të dështuara e pa ardhmëri, janë dorëzuar, kanë ulur kokën dhe janë bashkuar me PD.

Faktor.al

Nga Sali Berisha –

Miq, me Edvin Ramën Shqipëria po ecën e sigurtë drejt jo bllokimit por përjashtimit nga procesi i hapjes së negociatave me Bashkimin Europian. Sot me Edi Ramën, njeriu që nuk ka interesa kombëtare, nuk ka interesa shoqërore por vetëm interesa përsonale, ky proces është buzë greminës.

Edhe njëherë sqaroj se nuk bëhet fjalë për shtyrjen e tyre sepse ajo është e sigurtë por fjala është për përjashtimin e saj fare nga negociatat dhe ofrimin për shkak të gjeografisë apo me saktë gjeopolitikës një lloj partneriteti, ideja e të cilit ka qarkulluar dhe qarkullon këto vitet e fundit për vendet e Ballkanit Perendimor të sunduara nga gangsterë politikë të lidhur kembë e xhep me organizatat kriminale në vendet e tyre.

Por në rast se vendet e tjera të Ballkanit Përendimor e kaluan Rubikonin, po rikujtoj këtu se mos zbatimi i kushteve dhe përkeqësimi i standarteve nga viti në vit nga Edvin Rama, njeriu që ka vetëm interesa personale dhe familjare detyroi BE të shtojë nga viti 2016 e deri sot kushtet për Shqipërinë dhe të mos pranojë por të shtyjë çdo vit dhe së fundi të shtyjë pa afat hapjen e negociatave me të.

Kështu, nga 5 kushte që ishin në vitin 2015 u kalua në 7 në vitin 2017 me pas në 9 në 11 dhe së fundi në mars të këtij viti përfunduan në 15 kushte.

Për më tepër nga një premtim i qartë se vendimi për negociata në rast se plotësoheshin kushtet do të merrej në samitin e qershorit të vitit 2019, pra u caktua një afat për hapjen e negociatave, përsëri për shkak të mosplotësimit të kushteve ato nuk u hapën dhe në vendimin e Samitit Europian të marsit të këtij viti afati u hoq fare dhe hapja e tyre u shty si për shkak se Edvin Ramës nuk i beson njeri sepse nuk plotëson kushtet mbasi ai nuk ka interesa kombëtare as dhe shoqërore por vetem interesa personale e familjare të pushtetit dhe pasurimit personal kriminal.

Për shkak të këtij qendrimi të Edvin Ramës, Bundestagu gjerman në ligjin që votoi në parlament për Shqipërinë në vitin 2019 përveçse shtoi edhe 5 kushte të tjera, vendosi për herë të parë në histori klauzolen specifike për Shqipërinë, sipas të cilës në rast se Shqipëria nuk plotëson kushtet procesi mund të bllokohet dhe vendi madje mund të përjshtohet nga procesi i negociatave.

Mirëpo zëmerimi me Shqipërinë ishte aq i madh sa që Franca në samit me gjithë këto kushte nuk pranoi hapjen e negociatave. Ajo për shkak të mosplotësimit dhe përkeqësimit të kushteve në Shqipëri e bllokoi procesin e zgjerimit të BE gjersa ndryshoi tërësisht procesin e vleresimit për hapjen e negociatave të vendeve kandidate dhe sanksionoi bllokimin dhe përjashtimin e vendit që nuk plotëson kushtet apo i shpërben ato.

Pas miratimit të ketij dokumenti dhe mos cakimin të asnjë afati për hapjen e negociatave për Shqipërinë, perseri Franca, presidenti Makron refuzoi për shkak të Shqipërisë, siç pohoi ai vet, hapjen e negociatave me Maqedoninë e Veriut vetëm që të binjakëzoj këtë vend me Shqipërinë.

Me këtë vendim natyrisht nga njëra anë Shqipërisë i thuhej se po mban peng edhe Maqedoninë ndaj dhe duhet të plotësosh kushtet.

Por përseri Shqipëria gjatë vitit 2020, për shkak se Edvin Kristaq Rama nuk ka interesa të tjera veç atyre përsonale dhe familjare, jo vetëm nuk plotësoi kushtet por përkundrazi i përkeqësoi ato.

Ndaj dhe tani jo vetëm nuk do hapen negociatat me Shqipërinë por do hiqet dorë nga binjakëzimi absurd i saj me Maqedoninë e Veriut dhe të paktën sipas deklaratave të Ministrit të Jashtëm Gjerman, qeveria e tij ka propozuar hapjen brenda këtij viti të negociatave me vendin tonë fqinj.Kurse Shqipëria me humbjen e binjakëzimit nga Maqedonia e Veriut dhe Edvin Ramën në pushtet mbetet buzë gremine, viktimë e interesave të pushtetit të tij përsonal, familjar kriminal.

Ajo mbetet defacto në pritje të kartonit të kuq për përjashtimin nga procesi i negociatve si vendi i parë në historinë e zgjerimit të BE që i imponoi në fillim Bundestagut dhe më pas Samitit të BE të vendosë klauzolën e përjashtimit nga negociatat.

Uroj dhe dëshiroj që shqiptarët të shpëtojnë sa më shpejt nga organizata kriminale që i drejton me në krye Edvin Ramën dhe të mbrojnë ëndrrën e tyre të integrimit në BE si një projekt jetik për të ardhmen e tyre.

Mos guxo të provokosh trazira në Shqipëri me SOROS dhe miqtë e t’u serbë se ke përballë një President nga Skrapari dhe 10 milion shqiptarë.

Presidenti Ilir Meta i ftuar sonte në ‘Zonën e lirë’ me gazetarin Arian Çani i ka bërë kërkesë këtij të fundit që të ftojë urgjent në studio Ramën

Ndërkohë që u është përgjigjur kërcënimebe të Ramës se: ‘Nuk frikësohet luani nga lepuri’

Meta ka paralajmëruar ashpër Ramën:

Mos guxo të provokosh trazira në Shqipëri me SOROS dhe miqtë e t’u serbë se ke përballë një President nga Skrapari dhe 10 milion shqiptarë.

Çuni i Kristaqit ta dijë mirë. Ky Pinok i shëmtuar, ky qen bir qeni, ky maskara, ta dijë mirë se s’ka për të gjetur vrimë ku të futet

Mos më provokojë më se nëse dua mbaroj punë me të për 2 minuta’

Edi Rama dhe PS i përdori aleatët e vegjël pastaj si peshkaqeni peshqit e vogjël i hëngrën. Ndërsa tani, i ka fshirë fare nga llogaritë elektorale.

Kreu i Partisë Demokracia Sociale, Paskal Milo, mbrëmë në emisionin “Opinion”, duke folur për rolin e partive të vogla pas ndryshimeve kushtetuese të vitit 2008 dhe se çfarë do të ndodh me ato pas votimit të kodit të ri Zgjedhor, mes të tjerave tregoi edhe për mënyrën se si Edi Rama i trajton aleatët.

Milo deklaroi se Edi Rama dhe PS i përdori aleatët e vegjël pastaj si peshkaqeni i uritur peshqit e vegjël i hëngrën.

Ndërsa tani, ai partite e vogla që dikur nxirrnin deputetë, i ka fshirë fare nga llogaritë elektorale.

“Pse tani po e bën PS këtë që bën.

Sepse s’ka më parti të majtë, edhe unë mezi po mbahem, me shpirt në dhëmbë, po mbahem…

Po të ishte ai sistem që kishim deri në 2008-n, unë do të vazhdoja të isha edhe këto 3 legjislatura, deputetë… Peshkaqenët e politikës, si peshkun …na hëngrën”, deklaroi Milo mes të tjerave.

Mbretëresha, e cila është e vetmuar dhe e lodhur nga oborrtarët e saj fanatikë, i ngjall interes Abdyli dhe lidh një miqësi të ngushtë me të. Ajo e kalon kohën me të vetëm dhe i krijon kushte shumë mondane. Ajo e promovon atë të bëhet Munshi (Mësuesi) i saj. Ajo i kërkon atij që t’ia mësojë urdun dhe Kur’anin. Kur Victoria zbulon se ai është i martuar, ajo i kërkon atij të kthehet në Indi dhe të sjellë gruan e tij për t’u bashkuar me të në Angli. Ai sjell gruan dhe vjehrrën e tij, të dyja të veshura me burka të zeza, çka krijoi tronditjen e shtëpisë, por magjepsjen e Victoria-s.

Hajro Çini – Toronto

“Victoria & Abdul” është një film biografik britanik i vitit 2017, i realizuar nga Stephen Frears me skenar nga Lee Hall. Filmi është bazuar në librin me të njejtin titull (me autor Shrabani Basu) që përshkruan marrëdhënien reale midis Mbretëreshës Victoria të Mbretërisë së Bashkuar dhe shërbëtorit të saj musliman indian, Abdul Karim.

Aktorët kryesorë që interpretojnë janë Judi Dench, Ali Fazal, Michael Gambon, Eddie Izzard, Tim Pigott-Smith dhe Adeel Akhtar. “Victoria and Abdul” u shfaq për here të parë në edicionin 74 të Festivalit të Filmit në Venecia dhe u projektua nëpër kinema më 15 Shtator 2017 në Mbretërinë e Bashkuar. Filmi u nominua për Best Costume Design dhe Best Makeup&Hairstyling në edicionin 90 të Academy Awards dhe Best Actress in a Motion Picture – Musical or Comedy në edicionin 75 të Golden Globe Awards.

Pashë filmin shumë interesant Victoria & Abdyl i bazuar mbi një ngjarje të vërtetë. Abdul Karim, një nëpunësi të ri burgu nga India (nën pushtimin Britanik), i kërkohet të udhëtojë në Angli për Jubileun e Artë të Mbretëreshës Victoria në 1887, për t’i dhuruar asaj një mohur, një monedhë ari që është prerë si një shenjë vlerësimi nga India e drejtuar Kurora Britanike.

Mbretëreshës, e cila është e vetmuar dhe e lodhur nga oborrtarët e saj fanatikë, i ngjall interes Abdyli dhe lidh një miqësi të ngushtë me të. Ajo e kalon kohën me të vetëm dhe i krijon kushte shumë mondane. Ajo e promovon atë të bëhet Munshi (Mësuesi) i saj. Ajo i kërkon atij që t’ia mësojë urdun dhe Kur’anin. Kur Victoria zbulon se ai është i martuar, ajo i kërkon atij të kthehet në Indi dhe të sjellë gruan e tij për t’u bashkuar me të në Angli. Ai sjell gruan dhe vjehrrën e tij, të dyja të veshura me burka të zeza, çka krijoi tronditjen e shtëpisë, por magjepsjen e Victoria-s.

Ndërsa interesi i Victoria-s për Indinë rritet, ajo ndërton Dhomën Durbar në shtëpinë e saj në Isle of Wight të Osborne House për funksionet e shtetit. E dekoron dhe zbukuron në mënyrë të hollësishme me gdhendje nga Bhai Ram Singh në një stil të ndërlikuar, me një qilim nga Agra, dhe portrete zyrtare të indianëve të njohur dhe një kopje të Fronit të Pallua.

Ndërsa Victoria e trajton Abdulin si djalin e vet, kjo gjë hidhëron familjen e saj dhe rrethin e ngushtë, duke përfshirë djalin e saj Bertie dhe kryeministrin. Ata komplotojnë për të minuar marrëdhëniet e tyre, duke shpresuar që Abduli do të dërgohet në shtëpi. Në një moment Victoria e vë veten në pozitë të vështirë duke rrëfyer në oborrin e saj tregimin e njëanshëm të Rebelimit Indian të vitit 1857 që Abduli ia kishte treguar dhe besimi i Victoria-s tek ai tronditet, ndaj ajo vendos që ai të shkojë në shtëpi. Por menjëhe ajo ndryshon mendje dhe i kërkon atij të qëndrojë.

Kryeministri ishte i prerë dhe i vendosur që familja mbretërore të gjente një mënyrë për të hequr qafe Abdulin. Kësisoj ata hulumtojnë mbi prejardhjen e tij familjare në Indi dhe i paraqesin Victoria-s një dosje për të provuar që familja e tij është më e zakonshme dhe e varfër sesa Abdul i ka thënë asaj. Kur Victoria këmbëngul që mjeku i saj të ekzaminojë Abdulin për të gjetur pse gruaja e tij nuk ka mbetur shtatzënë, mjeku zbulon se Abdul kishte gonorre dhe nxiton t’i tregojë mbretëreshës, duke pritur që ajo ta shkarkojë atë me neveri. Sidoqoftë, Victoria mbetet besnike ndaj Abdul dhe qorton rreptë oborrtarët e saj për komplotin kundër tij. Ajo i deklaron Oborrit se ka ndërmend t’i japë Abdul titullin e kalorësit.

Përfundimisht, oborri vendos që nëse Victoria nuk ndahet me Abdul ata të gjithë do të japin dorëheqjen. Ata gjithashtu kërcënojnë të vërtetojnë që Victoria është e çmendur. Kur i thonë Victoria-s, ajo me zemërim thërret të gjithë familjen dhe oborrtarët në Sallën e Durbarit dhe kërkon që kushdo që dëshiron të japë dorëheqjen ta dorëzojë atë. Kur askush nuk e bëri këtë, ajo u tregon që kishte vendosur të mos e bëjë Abdul kalorës, por ta përfshijë atë në listën e saj të radhës së nderimeve si Komandant i Urdhrit Mbretëror Viktorian.

Kur Victoria sëmuret, ajo e këshillon Abdulin të kthehet në Indi, sa kohë që ajo ende mund ta mbronte atë. Ajo e paralajmëron atë se kur ajo të vdesë, oborri do ta kthejë atë, por Abduli këmbëngul dhe deklaron që ai do të qëndronte me Victoria-n deri në fund të jetës së saj. Në 1901, Victoria vdes dhe djali i saj, Bertie, tashmë Edward VII, refuzon Abdulin, duke djegur të gjitha dhuratat dhe letrat që ai kishte marrë nga Mbretëresha dhe duke e dërguar atë dhe familjen e tij përsëri në Indi. Gruaja e Abdulit arrin të shpëtojë varësen me foton e saj që Victoria ia kishte dhuruar.

Abdul jetoi në Indi derisa vdiq, tetë vjet më vonë më 1909. Filmi përfundon me Abdulin duke u gjunjëzuar para një statujë të madhe të Mbretëreshës Victoria afër Taj Mahal duke puthur këmbët e saj në shenjë respekti.

©Hajro Çini

Tetë eurodeputetë të Partive Europiane Popullore i janë drejtuar sot me një letër kryeministrit të Shqëipërisë, Edi Rama për Ndryshimet Kushtetuese të Kodit Zgjedhor që pritet të kalojën nesër në Kuvend.

Një ditë pasi për çështjen u shpreh edhe Venecia, e cila kërkoi kohë deri në dhjetor, eurodeputetët shprehen se kryeministri duhet të presë patjetër opinionin e Komisionit të Venecias për këtë çështje.

Michael Gahler, Sandra Kalniete, Andrey Kovatchev, David McAllister, Zeljana Zovko, David Lega, Vladimir Bilcik, Lukas Mandl, shprehen se janë tronditur kur kanë mësuar që Kryeministri Edi Rama ka thyer Marrëveshjen e 5 Qershorit me Opozitën në gërmën dhe në frymën e saj, përmes miratimit të ndryshimeve të njëanshme në Kodin Zgjedhor me qëllim që të pëfitoi në shpërndarjen e mandateve parlamentare.

Eurodeputetët bëjën apel që të pritet Opinioni i Komisionit të Venecias, të tërhiqet nga Ndryshimet e njëanshme dhe të dëgjohet këshilla e Komisioneri Evropian për Zgjerimin, sepse kjo është shumë e rëndësishme në funksion të përpjekjeve për të mbajtur Konferencën e parë Ndërqeveritare.

8 eurodeputetët bëjnë thirrje që Kryeministri Edi Rama të vendos të parin interesin e demokracisë shqiptare dhe perspektivën e saj evropiane dhe të tërhiqeni nga votimi i ndryshimeve në Parlament derisa të flasë Komisioni i Venecias.

Më poshtë letra e plotë e 8 eurodeputetë të Komisionit të Jashtëm në Parlamentin Europian:

Shqetësime për ndryshimet në Kodin Zgjedhor në pritje të Opinionit të Komisionit të Veneciasnull

Bruksel, 28 Tetor 2020
I dashur Kryeministër Rama,

Ne, Anëtarët nënshkrues të Partisë Popullore Evropiane në Parlamentin Evropian, po ju shkruajmë me shqetësimin më të thellë në lidhje me zhvillimet e fundit legjislative në vendin tuaj.

Ju e dini që Grupi i Partisë Popullore Evropiane gjithmonë ka mbështetur dhe shoqëruar rrugën e Shqipërisë drejt Bashkimit Evropian. Qershorin e kaluar ne bashkë-iniciuam një rezolutë që u miratua me mbështetje të madhe ndërpartiake, duke rekomanduar hapjen e negociatave të pranimit në BE sapo Shqipëria të përmbushë 15 kushtet e vendosura nga Këshilli Europian në 15 Mars 2020.

Më e rëndësishmja midis këtyre kushteve është një reformë e mirëfilltë zgjedhore dhe zbatimi i saj i duhur në zgjedhjet tuaja të ardhshme duke filluar me 25 Prill 2021.
Ne u tronditëm kur mësuam se ju thyet Marrëveshjen e 5 Qershorit me Opozitën në gërmën dhe në frymën e saj, përmes miratimit të ndryshimeve të njëanshme në Kodin Zgjedhor me qëllim që të të pëfitoni në shpërndarjen e mandateve parlamentare.

Ne jemi vënë në dijeni se Kryetari i Shtetit tuaj i ka kërkuar Komisionit të Venecias një opinion mbi këto ndryshime dhe se Komisioneri Evropian për Zgjerimin ju ka këshilluar në mënyrë të përsëritur që të tërhiqeni nga votimi i ndryshimeve, të prisni opinionin e Komisionit të Venecias dhe t’i përmbaheni atij opinioni.

Ky opinion pritet në dhjetor dhe duhet të pasqyrohet në Kodin tuaj Zgjedhor përpara zgjedhjeve të përgjithshme të Prillit 2021 që, siç deklarohet në kushtet, duhet të jenë të lira dhe të drejta.

Kjo është shumë e rëndësishme në funksion të përpjekjeve për të mbajtur Konferencën e parë Ndërqeveritare, e cila shpresojmë të japë dritën e saj jeshile jo vetëm për Maqedoninë e Veriut por edhe për Shqipërinë.

Ne jemi shumë të tronditur nga deklaratat tuaja që tregojnë se ju refuzuat këshillën e Komisionerit dhe dëshironi të shkelni praktikën e vendosur që asnjë miratim i ligjit të mos ndodhë përpara se të vlerësohet Opinioni i Komisionit të Venecias.

Për këtë arsye ju bëjmë thirrje që të vendosni të parin interesin e demokracisë shqiptare dhe perspektivën e saj evropiane dhe të tërhiqeni nga votimi i ndryshimeve në Parlament derisa të flasë Komisioni i Venecias.

Sinqerisht,

Michael Gahler, Gjermani
Sandra Kalniete, Letoni
Andrey Kovatchev, Bullgari
David McAllister, Gjermani
Zeljana Zovko, Kroaci
David Lega, Suedi
Vladimir Bilcik, Sllovaki
Lukas Mandl, Austri

Eight MEPs of the European People’s Party addressed a letter today to the Prime Minister of Albania, Edi Rama on the Constitutional Amendments to the Electoral Code that are expected to be passed tomorrow in the Assembly.

A day after Venice also spoke on the issue, which required time until December, MEPs say that the Prime Minister should definitely wait for the opinion of the Venice Commission on this issue.

Michael Gahler, Sandra Kalniete, Andrey Kovatchev, David McAllister, Zeljana Zovko, David Lega, Vladimir Bilcik, Lukas Mandl, say they are shocked to learn that Prime Minister Edi Rama has broken the June 5 Agreement with the Opposition in its letter and spirit , through the adoption of unilateral amendments to the Electoral Code in order to benefit from the distribution of parliamentary seats.

MEPs appeal for the Venice Commission Opinion to be awaited, to withdraw from the unilateral Amendments and for the European Commissioner for Enlargement to be heard, as this is very important in light of the efforts to hold the first Intergovernmental Conference.

8 MEPs call on Prime Minister Edi Rama to put first the interest of Albanian democracy and its European perspective and to withdraw from voting on changes in Parliament until the Venice Commission speaks.

Below is the full letter of 8 MEPs of the Foreign Affairs Committee in the European Parliament:

Concerns over changes to Electoral Code pending Venice Commission Opinionnull

Brussels, 28 October 2020
Dear Prime Minister Rama,

We, the signatory Members of the European People’s Party in the European Parliament, are writing to you with the deepest concern regarding the latest legislative developments in your country.

You know that the Group of the European People’s Party has always supported and accompanied Albania on its path to the European Union. Last June we co-initiated a resolution that was adopted with strong cross-party support, recommending the opening of EU accession negotiations once Albania meets the 15 conditions set by the European Council on 15 March 2020.

The most important among these conditions is a genuine electoral reform and its proper implementation in your next elections starting on April 25, 2021.
We were shocked to learn that you are breaking the June 5 Agreement with the Opposition in its letter and spirit, through the adoption of unilateral amendments to the Electoral Code in order to benefit you in the distribution of parliamentary seats.

We have been informed that your Head of State has asked the Venice Commission for an opinion on these changes and that the European Commissioner for Enlargement has repeatedly advised you to withdraw from voting on the changes, await the Venice Commission opinion and adhere to that opinion.

This opinion is expected in December and should be reflected in your Electoral Code ahead of the April 2021 general election which, as stated in the terms, should be free and fair.

This is very important in view of the efforts to hold the first Intergovernmental Conference, which we hope will give its green light not only for Northern Macedonia but also for Albania.

We are very shocked by your statements that show that you rejected the Commissioner’s advice and want to violate the established practice that no adoption of the law should take place before the Venice Commission Opinion is evaluated.

For this reason, we call on you to put the interests of Albanian democracy and its European perspective first and to withdraw from voting on the changes in Parliament until the Venice Commission speaks.

sincerely,

Michael Gahler, Germany
Sandra Kalniete, Latvia
Andrey Kovatchev, Bulgaria
David McAllister, Germany
Zeljana Zovko, Croatia
David Lega, Sweden
Vladimir Bilcik, Slovakia
Lukas Mandl, Austria

Extremely concerned that, despite national and international calls, urging to ëait for an opinion of the Venice Commission, the vote for changes to the #Albania‘s Electoral Code have been scheduled for tomorroë.— davidmcallister

Eurodeputeti gjerman, David McAllister, reagon ashpër për vendimin e mazhorancës shqiptare për të votuar ditën e nesërme në seancën plenare ndryshimet në Kodin Zgjedhor.

Në postimin e tij në ‘Twitter’, eurodeputeti shpreh shqetësim për këtë vendim, duke thënë se pavarësisht thirrjeve ndërkombëtare për të pritur mendimin e Komisionit të Venecias, Shqipëria cakton për votim ditën e nesërme.

Sipas zyrtarit të lartë në Parlamentin Evropian, ndryshimet e njëanshme kushtetuese mund të bëjnë që zgjedhjet e 25 prillit 2021 të jenë joproduktive.

“Ekstremisht i shqetësuar se, përkundër thirrjeve kombëtare dhe ndërkombëtare, duke nxitur të presim një mendim të Komisionit të Venecias , votimi për ndryshimet në Kodin Zgjedhor të # Shqipërisë janë caktuar për nesër”.

Ndryshimet e njëanshme të marrëveshjes mund të theksojnë më tej klimën e mosbesimit dhe polarizimit në prag të zgjedhjeve të përgjithshme të 25 prillit 2021. Ato do të jenë joproduktive ndaj përpjekjeve për hapjen e konferencës së parë ndërqeveritare deri në fund të vitit”.

Extremely concerned that, despite national and international calls, urging to ëait for an opinion of the Venice Commission, the vote for changes to the #Albania‘s Electoral Code have been scheduled for tomorroë.— davidmcallister (@davidmcallister) October 28, 2020

Unilateral changes to the agreement could further entrench the climate of mistrust and polarization in the run-up to the general elections of 25 April 2021. They ëill be counterproductive to the efforts of opening the first intergovernmental conference by the end of the year.— davidmcallister (@davidmcallister) October 28, 2020

Një si nxenesi Odese Cenaj dikur në Mikaniona të Selanikut, sot përsëri në Volos të Greqisë, një fëmijë me prindër emigrantë shqiptarë, i klasifikuar si nxënësi më i mirë, ishte flamurmbajtesi i shkollës nr :30 Volos.

Ky fëmijë i cili është në klasën e 6 (gjashtë), quhet Amatheo Tafaj.

Amatheo, ështe djali i dy prinderve të mbrekullueshen Jonalda dhe Eduart Tafaj, të dy aktiviste te emigracionit dhe mësues falas të gjuhes shqipe ne kete qytet

Dhe jo vetem.

Por Edi Tafaj eshte dhe themelues dhe drejtues i shoqates shqiptare Iliria ne Volos Magnesia.

Edi është një qytetar atdhetar,me kulture dhe dinjitet, ai është nga të rrallet emigrantë shqiptare ne greqi i zgjedhur në forumet e bashkive atje.

Edi është anëtar i keshillit të qytetareve ne bashkia e Volosit .

Amatheo ky fëmijë i mrekullueshëm që klasa e parë e deri më tani në klasen e gjashtë, është i rezultateve të shkëlqyera.

Këto rezultate e kanë bere atë pjesmarrë në disa konkurse kombëtare e ndërkombëtare.

Në vitin 2017 në një konkurs për aftësitë e vecanta ku morën pjesë fëmijë të shkollave në Greqi, Qipro dhe Evropë, Amatheo u rendit i 49 – t’i dhe ishte i vetmi nga gjithë Periferia e Thesalise.

Sot Amatheo është flamurmbajtesi që bën krenar prindërit edhe komunitetin e emigranteve shqiptarë në Qarkun e Magnesias Volos.

Për 30 vite emigracion, Amatheo është femija i pare me prinder emigrante shqiptare, por dhe vetmi deri tani, si nxenesi më i mirë që zgjidhet edhe flamurmbajtesi i një shkolle në qarkun e Magnesias-Volos.

Amatheo me 26 tetor ishte edhe fituesi i një konkursi ndërmjet 6 shkollave ku morën pjesë 150 konkurrentë.

Amatheo fitoi vendin e parë, dhe u vlerësua nga seksioni i arsimit të prefekturës. Përzgjedhja dhe drejtimi i konkursit u menaxhuar nga profesori i University Havard, Iliopulos.

Eurodeputeti gjerman i PPE, Michael Gahler i është bashkuar thirrjes së komisionerit për zgjerimin në BE, Olvier Varhelyi se Komisioni i Venecias duhet respektuar.

banner sofo
Varhelyi tha për herë të dytë se opinioni i Komisionit të Venecias duhet të pritet nga Kuvendit dhe më pas ndryshimet në Kodin Zgjedhor të rivotohet.

Sipas Gahler, institucionet e rangut të Komisionit të Veneciar duhet të respektohet nga palët e interesuara dhe të përfshira.

Ndërkohë Rama përveç reagimit të djeshëm nuk ka folur më për këtë temë ç’ka nënkupton se dekreti për kthim i Metës kalon të enjten në Kuvend për votim.

Statusi i Michael Gahler në Twitter:

Deklarata e Komisionerit është e mençur, pasi institucionet si Komisioni i Venecias duhet të respektohen nga të gjitha palët e interesuara.

Presidenti i Shteteve të Bashkuara nuk është vetëm udhëheqësi i vendit të tij, ai është ndoshta personi më i fuqishëm në Tokë. Ajo që ai bën e ndryshon jetën për të gjithë ne. Miliarderi i pronave të patundshme nuk bën përjashtim. Atëherë, si e ka ndryshuar botën saktësisht Donald Trump?

Si e sheh bota Amerikën 

Presidenti Trump ka deklaruar në mënyrë të përsëritur SHBA “vendi më i shkëlqyer në botë”. Por sipas një sondazhi të kohëve të fundit me 13 kombe nga Qendra Kërkimore Pew, ai nuk ka bërë shumë për imazhin e vendit jashtë shtetit.

---

Në shumë vende evropiane, përqindja e publikut me një qasje pozitive ndaj Amerikës është në nivelin më të ulët në gati 20 vite. Në Mbretërinë e Bashkuar, 41% kishin një mendim të favorshëm, ndërsa në Francë ishte 31%, më e ulta që nga viti 2003, dhe në Gjermani vetëm 26%.

Përgjigja e Amerikës ndaj pandemisë së koronavirusit ishte një faktor kryesor – vetëm 15% e të anketuarve mendojnë se SHBA e kishte trajtuar mirë virusin, sipas shifrave nga korriku dhe gushti.

Hap prapa në ndryshimin e klimës 

Është e vështirë të përcaktohet ajo që Presidenti Trump beson në lidhje me ndryshimin e klimës, pasi ai çfarë nuk ka thënë për këtë çështje, që nga “një mashtrim i shtrenjtë”, te një “temë serioze” që është “shumë e rëndësishme për mua”. Ajo që është e qartë është se pas gjashtë muajsh në punë, ai i tronditi shkencëtarët duke njoftuar tërheqjen e Amerikës nga marrëveshja e klimës së Parisit, e cila angazhoi gati 200 vende për të mbajtur ngritjen e temperaturë globale nën 2 gradë celsius.

SHBA është emetuesi i dytë më i madh i gazrave serë pas Kinës dhe studiuesit kanë paralajmëruar se nëse Trump rizgjidhet, mund të bëhet e pamundur mbajtja nën kontroll e ngrohjes globale.

Duke refuzuar marrëveshjen e Parisit, presidenti pretendoi se kjo marrëveshje“do të kishte mbyllur prodhuesit amerikanë me kufizimet e tepërta rregullatore”. Kjo ka qenë tema për Donald Trumpin, i cili ka hequr një mori rregullash për ndotjen, me qëllim uljen e kostos së prodhimit të qymyrit, naftës dhe gazit.

Disa miniera qymyri në SH.B.A. sërish janë mbyllur, të nxitura nga konkurrenca nga gazi natyror më i lirë dhe përpjekjet e shtetit për të mbështetur energjinë e rinovueshme. Shifrat e qeverisë tregojnë se burimet e rinovueshme gjeneruan më shumë energji sesa qymyri në SH.B.A. në 2019, për herë të parë në më shumë se 130 vjet.

Dalja e Amerikës nga marrëveshja e klimës në Paris zyrtarisht hyn në fuqi në 4 nëntor, ditën pas zgjedhjeve presidenciale. Joe Biden është zotuar të ribashkohet me paktin nëse i fiton ai zgjedhjet.

Frika se tërheqja e Shteteve të Bashkuara do të shkaktonte një efekt domino nuk ka marrë jetë, megjithatë, disa vëzhgues besojnë se lëvizja e SHBA zbuti rrugën për Brazilin dhe Arabinë Saudite që të bllokonin progresin në uljen e emetimeve të karbonit.

Mbyllen kufijtë, për disa 

Presidenti Trump vendosi tezën e tij për emigracionin vetëm një javë pas inaugurimit, duke mbyllur kufijtë e SHBA për udhëtarët nga shtatë vende me shumicë myslimane. Aktualisht 13 kombe u nënshtrohen kufizimeve të shtrënguara të udhëtimit.

Numri i të lindurve të huaj që jetojnë në SH.B.A. ishte rreth 3% më i lartë në 2019 sesa në 2016, që ishte viti i fundit i Presidentit Obama në detyrë. Por kush janë këta emigrantë? Kjo ka ndryshuar.

Përqindja e banorëve amerikanë të lindur në Meksikë ka rënë vazhdimisht gjatë mandatit të Trump, ndërsa numri i të cilëve u zhvendos nga diku në Amerikën Latine dhe Karaibet është rritur, përkthen lapsi.al. Ka pasur gjithashtu një shtrëngim të përgjithshëm të numrit të vizave që u mundëson njerëzve të vendosen përgjithmonë në SH.B.A. – veçanërisht për të afërmit e atyre që tashmë jetojnë atje.

Nëse ka një emblemë të politikës së imigracionit të Presidentit Trump, sigurisht që ai është “muri i madh dhe i bukur” që Trump u betua të ndërtonte në kufirin me Meksikën. Që nga 19 Tetori, Doganat dhe Mbrojtja e Kufirit të SH.B.A.-së thonë se janë ndërtuar 371 milje mur, pothuajse i gjithë ky mur është zëvendësim i pengesave me gardh.

Ky punim nuk i pengoi ata që ishin të dëshpëruar për të arritur Amerikën.

Numri i migrantëve të ndaluar në kufirin SHBA-Meksikë arriti nivelin më të lartë në 12 vjet në 2019, i nxitur nga një kulm ardhjesh gjatë pranverës. Më shumë se gjysma ishin familje, kryesisht nga Guatemala, Hondurasi dhe El Salvadori, ku dhuna dhe varfëria po i shtyjnë njerëzit të kërkojnë azil dhe një jetë të re diku tjetër.

Duke iu kthyer refugjatëve, Donald Trump ka bërë shkurtime të ndjeshme në numrin që mund të vendosen në Amerikë. SH.B.A. pranoi pothuajse 85 mijë refugjatë në vitin fiskal 2016, ndërsa vitin e ardhshëm pranoi 54 mijë.

Në vitin 2021, maksimumi do të jetë 15 mijë njerëz, numri më i vogël që nga fillimi i programit të refugjatëve në vitin 1980.

Rritja e ‘lajmeve të rreme’ 

“Unë mendoj se një nga termat më të mirë që kam sajuar është ” i rremë “,”tha Donald Trump në një intervistë në tetor të vitit 2017. Megjithëse nuk ishte absolutisht Donald Trump ai që e shpiku termin “lajme të rreme”,është e drejtë të thuhet se ai e popullarizoi atë. Sipas postimeve në rrjetet sociale dhe transkriptimeve audio të monitoruara nga Factba.se, Trump e ka përdorur këtë frazë rreth 2 mijë herë që nga postimi i parë në Twitter në dhjetor të vitit 2016.

Kërkoni në Google për “fake neës” sot dhe do të merrni më shumë se 1.1 miliardë rezultate nga e gjithë bota. I grafikuar me kalimin e kohës, ju mund të shihni se si interesi i SHBA u rrit në dimrin e viteve 2016-17 dhe u ngrit javën që presidenti zbuloi atë që e quajti “Fake Neës Aëards” (çmimet për lajme të rreme), një listë të lajmeve që për të ishin të rreme.

Gjatë garës për Shtëpinë e Bardhë në vitin 2016, me ‘Fake Neës’ do të kuptoheshin raporte të pavërteta, si një raportim (lajm) se Papa Françesku mbështeste Donald Trumpin për President. Por ndërsa depërtonte në përdorimin popullor, ai kuptim u largua nga të qenit vetëm informacion i gabuar.

Presidenti ka përdorur shpesh termin ‘Fake Neës’ për të sulmuar lajmet me të cilat nuk pajtohet. Në shkurt të vitit 2017, ai e çoi atë më tej, duke quajtur disa media “armiq të popullit amerikan”.

Është një term që është zgjedhur nga udhëheqësit në Tajlandë, Filipine, Arabi Saudite dhe Bahrein, ndër të tjerë, dhe disa kanë përdorur akuzat për përhapjen e ‘Fake Neës’ për të justifikuar shtypjen dhe ndjekjet penale kundër aktivistëve të opozitës dhe gazetarëve. (përktheu lapsi.al)

Grupet e shoqërisë civile thonë se duke përdorur termin kundër raportimit të besueshëm, politikanët minojnë rrënjësisht demokracinë, e cila mbështetet tek njerëzit që bien dakord se cilat janë faktet themelore.

‘Luftërat e pafundme’ të Amerikës dhe një marrëveshje për Lindjen e Mesme 

Në fjalimin e tij në shkurt të vitit 2019 në State of the Union, Presidenti Trump u zotua të tërhiqte trupat amerikane nga Siria, duke deklaruar: “Kombet e shkëlqyera nuk bëjnë luftëra pafund”. 

Numrat flasin ndryshe. Trump vendosi të mbante rreth 500 trupa në Siri, në fund të fundit për të mbrojtur puset e naftës. Presidenti ka zvogëluar praninë që ai trashëgoi në Afganistan, dhe në një farë mase në Irak dhe Siri. Por forcat amerikane janë ende kudo që ishin në ditën kur ai mori detyrën.

Natyrisht që ka mënyra për të ndikuar në Lindjen e Mesme pa pasur trupa atje. Presidenti Trump përmbysi kundërshtimet e presidentëve të mëparshëm duke lëvizur ambasadën e SHBA nga Tel Avivi në Jeruzalem në vitin 2018 dhe duke njohur qytetin, përfshirë Lindjen e tij të okupuar, si kryeqytet të Izraelit. Muajin e kaluar ai përshëndeti “agimin e një Lindjeje të Mesme të re” kur Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Bahreini nënshkruan marrëveshje që normalizonin marrëdhëniet me Izraelin, një marrëveshje që ndërmjetësua nga SHBA.

Nëse heqim retorikën mënjanë, kjo ishte ndoshta arritja më e rëndësishme diplomatike e administratës Trump. Të dy vendet e Gjirit janë kombi i tretë dhe i katërt arab në Lindjen e Mesme që njohin Izraelin që kur ky vend deklaroi pavarësinë në vitin 1948.

Arti i marrëveshjes (tregtare) 

Presidenti Trump duket se përbuz marrëveshjet që nuk i ka ndërmjetësuar. Në ditën e tij të parë në detyrë, ai hodhi Partneritetin Trans-Paqësor, një marrëveshje tregtare me 12 kombe të miratuar nga Presidenti Obama, pasi e quajti atë “të tmerrshme”. Nga tërheqja kryesisht përfitoi Kina, e cila e pa marrëveshjen si një përpjekje për të frenuar ndikimin e saj në rajonin e Azi-Paqësorit. Por në SH.B.A., kritikët që ndien se marrëveshja do të kompromentonte vendet e punës në Amerikë e brohorisnin shkatërrimin e saj.

Trump gjithashtu rinegocioi Marrëveshjen e Tregtisë së Lirë të Amerikës së Veriut me Kanadanë dhe Meksikën, të cilën ai e quajti“ndoshta marrëveshja më e keqe tregtare e bërë ndonjëherë”.Zëvendësimi që iu bë kësaj marrëveshje ishte i ngjashëm, por i ashpërsoi dispozitat e punës dhe rregullat mbi burimin e pjesëve të makinës.

Fiksimi i vërtetë i presidentit ka qenë se si Amerika përfiton nga tregtia me botën. Rezultati ishte një luftë e hidhur tregtare me Kinën, në të cilën dy ekonomitë më të mëdha në botë vendosën qindra miliarda dollarë taksa për mallrat e njëri-tjetrit. Ka qenë një dhimbje koke për fermerët e sojës në SH.B.A. dhe industrinë e teknologjisë dhe automobilave. Kina u prek gjithashtu, pasi bizneset zhvendosën prodhimin e tyre në vende si Vietnami dhe Kamboxhia për të ulur kostot e tyre.

Për vitin 2019, deficiti tregtar i SHBA në mallra me Kinën ishte pak nën nivelin e tij 2016. Kompanitë amerikane importuan më pak pasi kërkuan të shmangin tarifat e Trump.

Sidoqoftë, pavarësisht nga COVID-19 ndikon shumë në trendet për vitin 2020, Amerika ende importon më shumë mallra sesa eksporton.

Grindje me Kinën 

Kjo cicërimë e Trump në Twitter për një thirrje telefonike me Presidentin e Taivanit është aq mahnitëse sa që ka faqen e saj në ëikipedia.

Më 2 dhjetor 2016, Z. Trump (atëherë president i zgjedhur) ndërmori hapin jashtëzakonisht të pazakontë për të folur drejtpërdrejt me presidentin e Tajvanit – duke prishur një precedent të vendosur në vitin 1979, kur marrëdhëniet zyrtare u ndërprenë. Carrie Gracie, atëherë redaktore e BBC në Kinë, parashikoi që masa do të shkaktojë “alarm dhe zemërim” në Pekin, i cili e sheh Tajvanin si një provincë të Kinës, dhe jo si një shtet të pavarur.

Lëvizja e guximshme e Trump ishte e para në një garë shumëkahëshe mes rivalëve të mëdhenj gjeopolitikë, e cila ka zhytur marrëdhëniet në pikën e tyre më të ulët në vite.

Shtetet e Bashkuara e kanë dëmtuar Kinën duke deklaruar pretendimet e saj territoriale në Detin e Kinës Jugore të paligjshme, duke grumbulluar tarifa për mallrat e saj, duke ndaluar shkarkimet e aplikacioneve të njohura TikTok dhe ëeChat dhe duke renditur në listën e zezë gjigandin kinez të telekomunikacioneve Huaëei, për të cilin pretenohet se është një kërcënim për sigurinë kombëtare.

Por tensionet nuk filluan nën zotin Trump. Ato nxiten pjesërisht nga veprimet e vetë Kinës. Presidenti Xi Jinping, në pushtet që nga viti 2013, ka shtyrë një ligj shumë të diskutueshëm të sigurisë kombëtare në Hong Kong dhe ka kryer burgosjen masive të pakicës myslimane të Kinës, Ujgurëve.

Presidenti Trump ka riemëruar Covid-19 “virusi i Kinës” dhe ndërsa ai mund të jetë i etur të shmangë kontrollet për mënyrën se si ai e trajtoi pandeminë, një ndryshim i udhëheqjes amerikane nuk do të nënkuptojë domosdoshmërisht një ton më pajtues me Kinën. Kandidati demokrat Joe Biden e ka quajtur Presidentin Xi një bandit dhe pretendoi se udhëheqësi kinez “nuk ka një kockë [demokratike] në trupin e tij”. 

Gati në luftë me Iranin 

“Irani do të mbahet plotësisht përgjegjës për jetët e humbura, ose dëmtimin e shkaktuar, në ndonjë nga objektet tona. Ata do të paguajnë një ÇMIM shumë të madh! Ky nuk është një Paralajmërim, është një Kërcënim”, shkroi Trump në Twitter në prag të Vitit të Ri 2019.

Ditë më vonë SH.B.A. tronditi botën duke vrarë Kasem Suleimanin, gjeneralin më të fuqishëm të Iranit dhe njeriun që drejtoi operacionet ushtarake të Iranit në Lindjen e Mesme. Irani u kundërpërgjigj, duke gjuajtur më shumë se një duzinë raketa balistike në dy bazat amerikane në Irak. Më shumë se 100 trupa amerikane u plagosën dhe analistët i konsideruan kombet në prag të luftës.

Nuk kishte luftë, por sërish vdiqën civilë të pafajshëm. Vetëm disa orë pas sulmeve raketore të Iranit, ushtria e tij gabimisht rrëzoi një avion ukrainas pasagjerësh, duke vrarë të gjithë 176 personat në bord.

Si arriti puna këtu? Një seri llogaritjesh të gabuara reciproke të bëra në një sfond mosbesimi.

SHBA dhe Irani kanë qenë në mosmarrëveshje që nga viti 1979, kur shahu i mbështetur nga SH.B.A. (monarku) i Iranit u përmbys, dhe 52 Amerikanë u morën peng brenda ambasadës Amerikane. Në maj të vitit 2018, Trump ngriti tensionet duke braktisur një marrëveshje bërthamore të vitit 2015, sipas së cilës Irani ra dakord të kufizonte programin e tij bërthamor në këmbim të heqjes së sanksioneve ekonomike. Ai më pas vendosi atë që Shtëpia e Bardhë e quajti “regjimi më i ashpër i sanksioneve të vendosura ndonjëherë” – i krijuar për të detyruar udhëheqësit e Iranit në një marrëveshje më shumë për pëlqimin e tij.

Teherani nuk pranoi të përkulej. Sanksionet e çuan ekonominë e Iranit në recesion të rëndë dhe deri në tetor të vitit 2019 kostoja e ushqimit u rrit me 61% nga viti në vit dhe çmimi i duhanit me 80%. Iranianët që vuajnë mbajtën protesta të gjera një muaj më vonë.

Ndërsa kriza e koronavirusit ka tërhequr vëmendjen politike në të dyja vendet (që janë goditur rëndë) kanalet e tyre diplomatike mbeten të pakta dhe pikat e tyre të ndezura të shumta.

BBC, përshtati në shqip ©LAPSI.AL

Çdo ditë e më shumë po kuptohet se përtej opozitës, grupeve të interesit, segmenteve të shoqërisë, opinionit publik, Edi Rama e ka në fakt luftën, betejën me Shqipërinë.

Madje nuk ka më asnjë kompleks për ta treguar haptazi. Shefi i rilindjes po e godet Shqipërinë në çdo drejtim.

Po e mban në vend dhe po i pengon integrimin, duke injoruar me kokëfortësi kushtet dhe kërkesat e Europës. Rasti më i fundit, është shpërfillja e këshillës për të pritur Opinionin e Komisionit të Venecias lidhur me ndryshimet në Kodin Zgjedhor.

Po e thinj e po e plak Shqipërinë duke nxitur ikjen masive të të rinjve, shpresëvrarë se këtu gjërat mund të ndryshojnë për mirë.

Po e varfëron, duke rritur borxhin, dhe duke e çuar buxhetin e shtetit në disa pak duar.

Po e lë pa drejtësi, ku prej dy vitesh mungojnë Gjykatat më të rëndësishme, ajo Kushtetuese dhe e Larta.

I prishi Teatrin, e çoi sistemin e shendetësisë në kolaps, dhe e kanabizoi.

Po bën çdo përpjekje për ta lënë edhe pa zgjedhje të lira e të ndershme.

Po i heq çdo petkë të demokracisë.

Duhet pranuar se deri më tani, Edi Rama është në avantazh.

Shqipëria është në ditën më të keqe.

Po cilët janë skenarët në vijim.

Më i errëti, është ai që Rama ta mundë përfundimisht Shqipërinë, në zgjedhjet që po vijnë. Këtu pastaj ka vetëm një fitues. Shefi i rilindjes, dhe skota e tij shoqëruese. Nuk ka fare problem dhe ndjeshmëri tek këta, që do të hedhin në tokë tërësisht një vend që po kalamendet. Mjaft të jenë vetë në krye.

Do të ishin udhëheqës, anipse të një trualli të mbaruar.

Skenari i dytë është që; Shqipëria ngadhënjen, dhe kjo arrihet vetëm duke e mundur Ramën. Por, duhet një fitore e fortë dhe bindëse që të shërbejë si leksion për këdo në këtë vend, sot e në të ardhmen, që të mos nanurisin ëndrra me sundim mbretëror.

Nuk ka në këtë përplasje rrugë të mesme.

Duhet të ikë njëra palë, që të qendrojë tjetra.

Megjithë fuqinë dhe instrumentat që mund të ketë, duket e pagjasë, që këtë betejë me vendin ta fitojë ndokush. E kanë provuar më parë tiranë, regjime, e pushtues po nuk ja kanë dalë.

Mapo.al

Delinkuente e lidhje te krimit.

Kryetar PS e hajdut hipotekash te shkarkuar per korrupsion, te perjashtuar nga policia, emerohen nga Edvin Hajduti ne BKH!

300 kandidate qe garuan u perjashtuan te gjithe per testin fizik pa asnje transparence!

Lexoni mesazhet e qytetareve dixhital! sb

Pershendetje z Berisha po ju informoj per garen jo transparente per perzgjdhjen per ne BKH.

1. Eno Lolo- Shefi i grupit te shoqerimit te Xhaçkes

2. Julian Malaj – Ish shef komisariati ne kom gjirokaster. I perjashtuar ne 2013 nga PSH per kryerje te veprimeve te pahishme dhe shkelje te kodit te etikes te punonjesit te policise

3. Kristaq Dashi i skualifikuar nga gara per Drejtues te BKH i skualifikuar ne fazen e pare.

4. Darzan Koni – shites patatinash. Zip Supermarket

5. Ramadan Cani – Ish Kryetar i PS dega Kamez

6. Sajmir Cuka – Prezantimi i ambasadorit Lu ne 6 Nentor 2017 “ Kemi sot me ne Togerin e Rangut të Parë, Sajmir Cuka, që është vetëm shqiptari i dytë i diplomuar ndonjëherë në Akademia Ushtarake e SHBA-së në Ëest Point. Ky është vendi nga i cili janë diplomuar të gjithë gjeneralët më të famshëm të Ushtrisë Amerikane. Toger i Rangut të Parë Cuka përfundoi gjithashtu kursin e nivelit të lartë të Forcave Speciale të SHBA-së dhe sot është një Udhëheqës i Ekipeve të Forcave Speciale shqiptare me përvojë luftarake në Afganistan. Ai përfaqëson të ardhmen e Forcave të Armatosura shqiptare”- Marre nga faqja e ambasades amerikane

7. Alteo Nazeraj – Shkarkuar ne 2019 nga pozicioni i Drejtorit te Kadastres Vlore

8. Denisa Kosta- Sekretare Gjyqesore e KPK

9. Xhejsi Seknaj- femija i Valbona Seknaj, ish kryetarja e Gjykates Administrative Shkoder e shkarkuar nga Vettingu

10. Loris Dervishi – Punonjes i SHISH, Bashkeshorti i Fiona Papajorgji, Pozicioni aktual data e marrjes së detyrës aktuale • Anëtare e Gjykatës Kushtetuese. • Anëtare e Këshillit të Emërimeve në Drejtësi (për vitin 2020

11. Esmir Rringaj – Komisioni i Jashtem i Vleresimit

12. Erjon Tema- Drejtori i Sigurise, Autoriteti i Aviacionit Civil

13. Laert Elmazaj- Koordinator per te drejten e informimit Inspektoriati Shteteror i Mjedisit

14. Besmir Likaj- Sektori Publik, Bashkia Tiranë

15. Esmeralda Geca – Sekretare Gjyqesore në Gykatën e Kukësit.

16. Stela Shkarpa – Drejtoresha e Burimeve Njerezore në Bashkinë e Durrësit.

17. Eder Ndoci – Ish jurist i Telecom

18. Anisa Duka – Sekretare Gjyqesore KPK

20. Redinald Papa – Drejtoria e Bashkimit Europian, Ministria per Europen dhe Punet e Jashtme.

21. Aleko Pepo – Jurist, i pranuar ne Kursin e Oficerit te Policise Kriminale ne 2019 dhe i perjashtuar per shkak se nuk permbush kriteret e sigurise pasi vertetimi i besueshmerise i rezultoi negativ si shkak i perfshirjes se te atit ne aktivitet kriminal.

22. Lindita Nushi – Ish drejtore e kufirit dhe migracionit Durres, shkarkuar nga detyra per shkak te skandalit te korrupsionit te kontrolloreve. Kandidate per Drejtore te BKH e cila ngeli ne testin e poligrafit.

23. Redinald Papa – Drejtoria e Bashkimit Europian, Ministria per Europen dhe Punet e Jashtme

Po thuaj te gjith te kualifikuarit jan shoket e partis dhe njerez te inkriminuar

Dhe spati mundesi ase per ankesa.U skualifikuan 300 kandidat me testin fizik pa dhene asnje sqarim . As nuk ishin ven perpara kriteret po thjesh me hamendje dhe skualifikuan ke nuk deshen

Lista e fitueseve ishte e paracaktuar

nga Robert Izeti.

Pasi vodhen gjitheçka…dogjen dhe shfarosen pyje,

🌑 Prishen bregdetin dhe kthyen ne geto qytetet,

🌑zaptuan toka dhe nuk i mbollen kurre,

🌑 pushtuan hapsira publike dhe i lane femijet te luajne rrugeve,

🌑 pasi dhien kudo ku shkuan dhe jetuan…..

Erdhi nje dite qe dhe ata te “kuptonin” qe: 🌑 “Ky vend nuk behet kurre” ?!!!!

Kudo ku shkoni, me vete do te keni barren e rende te mekateve….

Hajt, siktir !!!

Per ata qe ju djeg, sigurisht….

Këshilltari politik gjerman, Martin Henze, ka replikuar me Kryeministrin Edi Rama në Twitter lidhur me votimin e Kodit Zgjedhor.null

Në reagimin e tij, Henze shkruan se Edi Rama flet si një Kryeministër i dyshuar si i përfshirë në manipulime zgjedhore, i cili ka hequr shtetin e së drejtës.

“Ai përfaqëson Shqipërinë. Ti je i papranueshëm për Evropën. Koha jote ka mbaruar”, shkruan Henze.

nga Adriatik R. Dosti/

Nuk ta ka fajin PD e as Basha qe idhtari yt Berisha nuk la per se gjalli asnje testament, porosi e amanet per te te zgjedhur ty si Kryetare te PD e jo Bashen…ok…

E mjera Jozefine….

Sinqerisht me ka ardhur keq kur ndonje i persekutuar i vertete politik ne Shkoder apo edhe ndonje Artist i mrekullueshem shkodran me kane kundershtuar kur ne krye te heres une publikisht kam shkruar disa here hapur e me fakte e argumenta llogjike se c’perfaqesojne e kujt i sherbejne veprimet e qendrimet e here pas hereshme te ish nenkryetares se PD dhe ish Kryetares demokrate te Parlamentit shqiptar znj. Jozefina Topalli…

Nejse …pune e tyre…por tashme dalja hapur e heqja e maskes prej vete Jozefines nuk le kurrfare shtegu te kundert mendimi pervecse si Jozefina e si Majlinda Bregu e se fundi edhe aguridhja Rudina Hajdari jane produkti me i keq e me antidemokratik qe PD ka prodhuar ndonjehere ne jete-politiken e saj 30 vjecare…

E mjera Jozi…

Nuk ta ka fajin PD e as Basha qe idhtari yt Berisha nuk la per se gjalli asnje testament, porosi e amanet per te te zgjedhur ty si Kryetare te PD e jo Bashen…ok…

Nuk ta ka fajin as Basha e as PD qe ti ke kohe qe vjell helm e vrer kunder tyre dhe per inat te sime vjehrre ke kohe qe po fle me ”Mullixhiun”…

Nuk ta ka fajin askush o Jozi qe ti pranove dikur per pseudonim ne kohen e luges se corbes se prishur ”Dizenjatoren”…ndofta e shtyre edhe nga fakti se pseudonimet e tjera si Piktori, Bojaxhiu, Peneli, Telajua, etj etj ishin zene nga tjeterkush prej kohesh miq e shoke e mikesha te tute e te sojit tend sigurisht…

Nuk te tha as PD e as Berisha e Basha o Jozi qe te silleshe si Djall me te persekutuarit politike kur ti dora vete duke qene nje nga tre kreret e larte te shtetit shqiptar pak vite me pare jo vetem qe s’denjove ti prisje asnjehere ne takim per hallet e problemet e tyre te shumta por me keq e me poshter akoma …dhe edhe urdher qe ti perzinin nga holli e koridori ku po prisnin me ore te tera per te takuar ty …bashkevuajtesen e tyre e ”biografikeqen” e llojit te tyre …por me kot …

O zot sa keq e sa shemtuar tingellon tashme ajo shprehja ”lapidar” e jotja ne krye te Parlamentit moj Jozefine …kur i urdherove Rojet e Bodigardet reth teje per me e terhjeke prej zhelesh dikend qe nuk para te pelqente fort ty…ku -ku per mue thojn shkodranet e mire e te mencur ne kesi rastesh o Jozi…

Nuk ta ka kush fajin o Jozi qe menjehere pas zgjedhjes se Bashes si kryetar i PD …ti nuk le konference shtypi pa dale here ne krah te Patozit e Bodes mercenar me pagese e here ne krah te Imamit te 97 e te Rrulit – skuth e uriahip …

Nuk ta ka fajin as PD e as Basha o Jozi pse ti me urdher e porosi direkte te perca-sunduesit te kuq e shejtan-djallit Rama ngrite celulen anti-demokratike ne Shkoder duke u maskuar pas biografise, persekutimit e karieres tende te larte ne krye te pushtetit te PD per vite me radhe…dhe duke e kthyer tashme fatkeqesisht Shkodren Djepin e demokracise e te shqiptarizmes ne nje fole te felliqur te neo-komunizmit banal te kelyshit te kuq Rama .

Ndaj dhe Tom Doshet e kodoshet e kuq e mavi qe zaptuan Shkodren jane pjelle e jotja dhe e Rames ne qytetin historikisht antikomunist shqiptar …dhe e askujt tjeter …

Edhe propozimi, propaganda e mbeshtetja qe Shkodra te kishte ne krye te saj nje drogaxhi e nje te denuar nga drejtesia italiane si Valdrin Pjetri qe ishte gjithashtu nje nga te preferuarit e Rames e te bandes se tij te Rilindjes e ka zanafillen pikerisht tek ty e tek askush tjeter moj mjeranja Jozefine….

Nuk ta ka fajin askush Jozefine pse ti preferove dhe ishe e ”nderuar” qe tet bir ta rregulloj me nje alamet goxha pune diku neper zgeqet e pusht-pushtetit te tij pikerisht dora vete Edi Rama…

Nuk ta ka fajin askush moj Jozefine qe vazhdimisht shume e ”rrevoltuar dhe e pa kenaqur” s’le vend pa vjelle helm e vrer kunder PD e Bashes dhe i del pothuajse hapur ne krah e ne mbeshtetje pothuajse per cdo gje banditit Rama… e bandes se tij ”Rilindase”…

Shqiptaret nuk i kane asnje faj e asnje borxh edhe asaj pjese te gjakut e rrethit tend familjar te perfaqesuar nga Kolec Topalli qe ju la pas si ”tashegimi” letrare , historike e albanollogjike nje pacavure -veper te tijen ku jo vetem qe ”verteton e i bind shkencerisht” se gjuha shqipe asgje nuk ka te veten e origjinale … por eshte me baze dhe prejardhje serbo-sllave…[???]….

Ndaj askush nuk besoj se eshte cuditur o Jozi kur degjoj e mesoi lajmin e krijimit te nje Partie te re politike ”te djathte” me ty ne krye
…dhe a e di pse ?

Sepse ju soji – lloji juaj bastard nje e dy e kete pune keni …e shihni qe Dhelpra si kap dot rrushte dhe hopp e menjehere filloni e thoni….qenkan te pa bere e s’jane per mua …

Sepse ju jeni soji i lindur tinzar bukshkalesh e mos mirenjohesish prandaj…

Ndaj Partia jote e re nuk krijohet pikerisht tani e per inat te Bashes jooo por krejtesisht per hesap te Edi Rames e ne prag – zgjedhjet e Prillit te ardheshem ndaj shqiptaret nuk jane aq budallenj sa te mos kuptojne kete lloj bythelepirje neveritese e te peshtire tenden sikurse edhe kete trashesi mendore e morale te pa fytyresise tende te kah-hereshme …

Perpara teje te njejten gje beri edhe Bamir Topi e pastaj pas tij radhazi te gjithe ju te tjeret qe nga Patozi …Murrizi e se fundi edhe TI …ani se perpara jush e pat provuar edhe Blushi por qe fatkeqesisht Libra e tij ju shnderrua ne Fletore bakalli …e ne menyre fare qesharake po tenton ta provoje edhe Rudina e Fatmires por e pengon gjuha shqipe te shkreten ndaj eshte zotuar se pas takimeve te shumta me qytetare e shtetas shqiptare ka vendosur me pare te jape provimin e gjuhes shqipe e me pas edhe te krijoi partine e saj te re…”te djathte” sigurisht…

Dhe tek rri e mendoj gjithe ci ke marre e ci ke bere asaj PD e asaj Shqiperie TI e para moj mjeranja Jozefine nuk e di pse me kujtohen qartesisht fare disa vargje brilante te Korifeut e Viganit te Kombit tim At Gjergj Fishtes se pa vdekshem dedikuar pikerisht soji-llojit tuaj pervers …

Rriqna t’ndyt mikrobe t’kqi
…qe te mjeres moj Shqipni
Kthellte hi i keni n’mushkni
…pa dhimb gjakun tu ja pi
Por der kur bre Batakci ?

A.R.DOSTI

E imagjinon kush këtë njeri në karrigen e kryeminstrit?

E imagjinon kush dikë që ka zgjedhur modele të së shkuarës që të jetë duke çuar përpara reforma për një vend si ky që e ka emergjencë kalimin drejt shekullit ku jetojmë?

Këtu nuk është fjala për sektin e bashkisë së Tiranës, por më gjerë. Në fund të fundit mbyllja e gojës, me dëshirë apo jo, cedimi në të drejta sepse nuk i kupton ato, janë sinjale po aq alarmante sa edhe marrja e tyre me dhunë. Dhe këtë model po kultivon z. Veliaj, i cili në dallim nga udhëheqësi i tij nuk e duron kundërvënien jo nga komplekset e veta për kushedi se çfarë historish të së shkuarës, por sepse thjesht aq nivel ka.

Komunikimi mes politikës dhe të tjerëve ka përjetuar këto vite një ndryshim që edhe në pikëpamje formale, është radikal. Ne jemi të vetëdijshëm se me sy të parë, “populli ynë i ka xhan ata Lart” edhe kur rastis t’i vijnë nga Ukraina apo Kina. Por edhe në kësi raste tubimet masive kanë dëshmuar së paku një element natyral që i justifikon: Kuriozitetin.

Edhe liderët politikë të tranzicionit që morën qeverisje pas një regjimi të drejtuar me raporte komunikime fetare e ku Enver Hoxha u natyralizua brenda rolit publik të Profetit, ia dolën të krijojnë disa raporte formale të pranueshme:

Berisha është akuzuar si populist, por turma përballë tij ishte skenografi e sinqertë pse në të vërtetë z. Berisha ashtu edhe e nisi karrierën.

Fatos Nano nuk ishte njeri i turmës, por ai krijonte kimi me njerëzit e krahut të vet politik dhe duhet të themi se nuk e katandisi asnjëherë veten që si politikan të fliste për gjëra që i perceptonte se ishin poshtë kërkesës për trajtim teorik. Pra në mungesë të cilësive të tribunit, z. Nano konkuroi me Berishën në këtë drejtim me sharmin e një intelektuali qytetar.

Të përballosh raporte të tilla duhet së paku të kesh qetësinë e brendshme që të jep ose qartësia para një beteje, ose aftësia për të kontrolluar një raport që nuk mund të lihet peng i perceptimit të dobësive.

Gjërat ndryshuan me ardhjen në politikë të z. Rama, një njeri pa histori politike reale, por që ndërlikohej më shumë se çdo gjë nga karakteri i tij.

Kush sheh sot z. Rama sesi zdërhallet nëpër qytete të Shqipërisë, apo sesi vë në skenë pamje fare banale duke ngrënë drekë fshatrave, që lëshon rromuze dhe bën ironi, mund t’i duket se ai është personi i lindur për këtë qenë mes njerëzve dhe t’i drejtojë ata. Por mjafton të shohësh video të vjetra të tij, të shohësh kontraktimin studiove televizive, të njohësh historinë e marrëdhënieve pas kuintave të tij me mediat dhe pronarët e televizioneve, të dish incidentet nga më qesharaket dhe mjeranet në udhëtimet e fillimit në bazën e PS-së, për të kuptuar ndryshimin.

Është karakteri i këtij individi, sidomos frika e tij, sesa ndonjë strategji e mirëmenduar, që në të vërtetë artificializuan komunikimin dhe e shndërruan atë në monologun që shohim sot.

Është z. Rama që prezantoi takimet pa kamera, kasetat e gatshme, improvizimin e pyetjeve të kontrolluara më parë dhe të “incidenteve” komike me popullin si ndonjë batutë diku, apo ndonjë këngë në një vend tjetër. Në fund të fundit, edhe atij iu desh të pranonte për statistikë diçka që është e vërtetë sa bota: që populli ka mençurinë e tij. Dhe kjo e vërtetë duhet në shfaqje të tilla edhe për t’i justifikuar ato si diçka reale.

Erion Veliaj ka shkuar një hap më tej në këtë drejtim. Zoti Veliaj, në dallim nga udhëhqeësi I tij të cilin e saboton duke iu servilosur, ka pak interes apo merak për atë që thotë. Jo pse është spontan për një zgjedhje komunikuese, por e ka budallallëkun e gafave apo nivelit që përcjell diçka të natyrshme që vjen e mbështillet me teknikën e djalit të rrugës që z. Veliaj ka zgjedhur të paraqesë. Në një takim në Dajt dje, Veliaj që ka nisur fushatën elektorale për PS-në në Tiranë ka ndërtuar një skenë tipikë për të: Ervin Bushati si I PS-së, Qefaliaj si i zonës, Iva Tiço si “karamele zana vjen nga Tirana”, pra si prurje e atyre që quhen njerëz të suksesshëm në parti dhe në fund, z. Veliaj. Duhet të themi se ky i fundit spikat në raport me të tjerët dhe këtë mund ta shohë kushdo duke dëgjuar fjalët përkatëse. Por kjo mund të jetë edhe një ndarje pune që nuk e kuptojmë dot!!!

Puna është se te ajo çfarë synohet të transmetohet së takime të mbyllura, të përditshme platesh të organizuara si në studio televizve: të gjithë duartrokasin. Për hallet dhe problemet e tyre nuk pyetet më publikisht. Jo. Takimi është kinoprovë unike: nuk ka gabime dhe lajthitje. E vetmja lajthitje vjen nga z. Veliaj. Ose më saktë luhatje. Teksa thotë me të madhe se PS-ja ka vetëm listën e halleve të tyre prioritet, ai vazhdon të shtojë dozën në tonin e vet kur thotë se për herë të parë PS-ja është e vetme në zgjedhje pa asnjë të majtë kundër saj, por me 5 parti të djathta. Pa kuptuar se kështu zotëria na thotë diçka që do të duhet të trajtohej ndryshe: PS-ja e ka më të lehtë kësaj radhe, ndaj nuk ka pse të shqetësohet. Pse vallë duhet të jenë zgjedhje të tilla që shpallen sit ë fituara me siguri?

Kjo që po ndodh është diçka e paprecedentë: TED Talk politik në komunën Dajt është diçka e parakohshme. Por e panatyrshmja dhe kotësia, gënjeshtra dhe cinizmi janë pjesë e të vetmes broshurë që njeh ky njeri. I cili për fatin e tij të keq nuk arrin dot të prodhojë një diskurs politikani, por vetëm një fjalosje pa kokë ku ai është kryefjalë dhe kallëzues. Pasioni i tij për ta zeruar nga skena  zërin e atij që mendon, është mbi pasionin që ai deklamon se ka për zgjidhjen e halleve të popullit. I cili ekziston si konservues suksesi mediatik.

Këtu është shumë shqetësuese të shohësh ata njerëz, sidomos në moshë të re që shkojnë e i bëjnë hosanna dikujt që lëviz vetëm për shoun personal. Sigurisht që janë në lojë disa interesa, por nëse këto interesa gjenerojnë këto enklava të heshtura të cilat i ka kaq për zemër z. Veliaj, atëherë ne kemi një problem si shoqëri. Por kur ato bëhen kulturë – z. Veliaj mburret se socialistët e bëjnë zap shtëpinë e tyre – atëherë ne kemi pranuar të vëmë në diskutim të ardhmen tonë demokratike.

E imagjinon kush këtë njeri në karrigen e kryeminstrit? E imagjinon kush dikë që ka zgjedhur modele të së shkuarës që të jetë duke çuar përpara reforma për një vend si ky që e ka emergjencë kalimin drejt shekullit ku jetojmë? Këtu nuk është fjala për sektin e bashkisë së Tiranës, por më gjerë. Në fund të fundit mbyllja e gojës, me dëshirë apo jo, cedimi në të drejta sepse nuk i kupton ato, janë sinjale po aq alarmante sa edhe marrja e tyre me dhunë. Dhe këtë model po kultivon z. Veliaj, i cili në dallim nga udhëheqësi i tij nuk e duron kundërvënien jo nga komplekset e veta për kushedi se çfarë historish të së shkuarës, por sepse thjesht aq nivel ka.

Dhe këtë mangësi nuk mund ta kompensosh përherë duke qeshur sa për foto, edhe sepse z. Veliaj përfaqëson të brezin e ri në politikë, por edhe të Vjetrën.

https://www.ekranet.com/embed/PrYhFfWUs42DXl8/640×360populli qe duamskerdilajd zaimierjon veliaj

Nga Skerdilajd Zaimi

Qytetarët e moshuar suedezë nuk kanë më nevojë të izolohen, tha qeveria të enjten, duke njoftuar për numrin më të ulët t infeksioneve sesa në pranverë kur goditi vala e parë e Covid 19.

Sipas autoriteteve qeveritare bllokimi dhe izolimi I të moshuarve lë pasoja të rënda në shëndetin mendor të tyre.

 “Agjencia e Shëndetit Publik ka vendosur që të moshuarit, si dhe ata në grupet e tjera të rrezikut, nuk do t’i nënshtrohen masave specifike, ata do t’u nënshtrohen të njëjtave rekomandime si pjesa tjetër e popullsisë”, tha ministrja suedeze e Shëndetësisë, Lena Hallengren, raporton agjencia e lajmeve Reuters.

Suedia ka marrë një qasje të ndryshme ndaj shumicës së vendeve të tjera evropiane në luftën kundër pandemisë, duke u mbështetur në masat vullnetare për të promovuar distancimin social megjithëse mori disa masa shtesë në fillim pas rritjes së numrit të viktimave në shtëpitë e pleqve.

Suedia që nga fillimi pandemisë ka regjistruar 107,000 raste në total dhe afërsisht 5,900 vdekje, ndërsa një ditë më parë u shënuar 975 raste të reja dhe 7 viktima.

REDAKSIONALE nga Faktor.al

Dita ditës po bëhet më e qartë synimi përfundimtar i Jozefina Topallit: të largojmë Lulzim Bashën edhe me kushtin për të mbajtur Edi Ramën. Ky mesazh fshihet nën këtë lëvizje të ish kryetares së kuvendit.

Zonja Topalli natyrisht e kishte paralajmëruar edhe më herët një akt të tillë. Besojmë se ky akt nuk është një mençuri politike e saj por vazhdimj gabimeve politike.

Në pranverën 2013 zonja Topalli doli nga zyra e ish kryeministrit Berisha dhe deklaroi që lista e PD nuk është me demokratë. Një deklaratë e tillë ishte turpëruese dhe dekurajuese për demokratët përpara fushate.

Nga viti 2013 zonja Topalli kurrë nuk mbajti një qëndrim konform zgjedhjeve të shumicës. E gjithë ligjerimi saj përplasej me veprimet e PD. Kur PD kundershtonte me fakte tentativën për të kapur Reformën në Drejtësi zonja Topalli ose shkonte në ekstremin e djegies së partisë ose në atë të aprovimit qorrazi.

Ne 2017 ajo doli në një konferencë për shtyp një ditë pas nisjes së fushatës dhe shpërtheu në akuza dhe kërkesa për mos votimin e PD. Akte të tilla nuk janë produkte të nje mendimi politik, mund të jenë emocione por jo produkte politike.

Elementi vetëm që mund të shfajsonte aktet e zonjës Topalli mund të ishin emocionet e saj pas refuzimeve në listë apo heqjes prej saj. Por, sot katër vjet pas 2017 zonja Topalli ka parë se si historia politike e Shqipërisë ka rrjedhur.

Sjellja e saj për të krijuar një forcë politike sot kur kodi elektoral Rama nuk i jep as 1/10 e shansit për të nxjerrë një deputet tregon minimalisht sensin e saj të politikës. Zonja Topalli ndonëse një demokrate e vjetër duket se është armike e demokratëve më shumë se Ramës.

Veprimet e saj politike për të hyre si pykë në një garë për hetë a vdekje për lirite tona, tregon një tjetër anë jo-politike të saj. Beteja e Shqipërisë sot nuk është kundër PD apo Lulzim Bashës. Ketë zonjë Topalli bën sikur nuk e kupton.

Ajo me dëshirë apo dritëshkurtësi vazhdon t’i çojë ujë në mulli kryeministrit Rama. Me sa duket urrejtja e zonjës Topalli e tejkalon shqetësimin e shqiptarëve. Ndoshta ajo njësoj si ish kolegët që dikur i poshtëronte dikur, do të shndërrohet në një pykë.

Faktor.Al

Nga Poli Hoxha –

“Ambasadore, kemi dëgjuar për shumë kohë që ata që konsiderohen peshqit e mëdhenj do të kapen dhe do dalin para gjykatës. Deri tani, asnjë peshk i madh nuk po shkon në gjykatë dhe peshqit e mëdhenj që ishin në burg po dalin, për shkak të vendimeve të fundit të gjykatave. Çfarë ndodhi me peshqit e mëdhenj?!”

Kjo është pyetja që drejtuesi i “Opinion”, Blendi Fevziu i bëri në emisionin e tij ambasadores së SHBA në Tiranë, Yuri Kim. Kurse përgjigjja ishte:

“Blendi, ndonjëherë kam përshtypjen që këto shprehje përdoren si shpërqendrim. Ajo ku do të përqendrohem unë janë faktet. Për tepër kohë, njerëzit e pushtetshëm në Shqipëri kanë funksionuar me pandëshkueshmëri. Kjo kohë po i afrohet fundit”.

Për ata që nuk e kanë memorien shumë funksionale, kujtojmë se termin “peshq të mëdhenj” të korrupsionit qeveritar dhe të krimit të organizuar e ka futur i pari në terminologjinë politiko-juridiko-mediatike shqiptare, paraardhësi i zonjës Kim, ambasadori Donald Lu.

Deri në ditën e tij të fundit si ambasador në Shqipëri, ai do të mbahet mend si diplomati që “i kishte vënë shpatullat” Reformës në Drejtësi dhe që deklaronte shpesh edhe me afate kohore, se menjëherë pas ngritjes së SPAK do të shihnim “peshq të mëdhenj” në rrjetën e drejtësisë së re.

Kanë kaluar shumë kohë që atëherë. Lu iku në Kirgistan; erdhi Kim që u shfaq fillimisht po njësoj entuziaste; u ngrit SPAK dhe së fundmi edhe Byroja Kombëtare e Hetimit, por ashtu siç thotë me të drejtë Fevziu në pyetjen e tij retorike; jo vetëm që nuk kemi prapa hekurave “peshq të mëdhenj”, por edhe ata që kanë qenë në qeli si koka të krimit në vend, po dalin të lirë një nga një.

Në përgjigjen e vet për temën e preferuar (pandëshkueshmërinë në fakt) të shqiptarëve, “peshqit e mëdhenj”, ambasadorja Kim thotë tekstualisht se, “këto shprehje po përdoren si shpërqendrim”.

Edhe pse nuk ia përmend emrin homologut të saj, ky deklarim është një përgënjeshtrim dhe atakim i pastër ndaj zotit Lu.

Ishte pikërisht ai që për të mbajtur lart optimizmin dhe besimin e shqiptarët për Reformën në Drejtësi, premtonte “peshq të mëdhenj” të pushtetit dhe politikës. Në fund të fundit, thelbi i kësaj reforme dhe sidomos SPAK është pikërisht ndëshkimi i “peshqve të mëdhenj” të korrupsionit, të cilët njëkohësisht janë të lidhur ngushtë me “të mëdhenjtë” e krimit të organizuar.

Atëherë, ndoshta ishte vërtet shumë shpejt për të parë rrjetat dhe gjahun brenda tyre. Por ja ku jemi po njësoj, edhe sot pas 4 vitesh nga nisja e Reformës dhe kompletimit të SPAK, i cili po merret me “cironka të ngordhura” si rasti skandaloz i komisionierëve zgjedhor në Shijak, të vdekur prej kohësh.

Kur ambasadori Lu përmendte SPAK e “peshq të mëdhenj”, nuk harronte të theksonte se fliste në emër të SHBA. Edhe ambasadorja Kim, po njësoj sot.

Askush nuk e diskuton në Shqipëri këtë, edhe pse qëndrimet e ambasadës në Tiranë kur vjen puna për korrupsionin e lartë shtetëror nuk rezonojnë shpesh me raportet e forta të Departamentit të Shtetit, pra me SHBA-në zyrtare.

Për shembull; SHBA zyrtare në emër të së cilës flet ambasadorja e ka shpallur Vangjush Dakon “non grata” dhe në listën e saj të zezë, kurse Edi Rama e mban anëtar të kryesisë së partisë që ka pushtetin në Shqipëri.

Ose zonja Kim nuk e di këtë fakt, ose nuk i ‘bën përshtypje’ ky karshillëk që kryeministri Rama i bën Departamentit të Shtetit dhe taksapaguesve amerikanë.

Dako ose është “peshk i madh korrupsioni” siç thotë SHBA zyrtare, ose është “shpërqendrim” për SPAK. Arsye të mesme nuk ka!

Por vazhdojmë. Ambasadori Lu në emër të SHBA u shpërndante premtime shqiptarëve me afate kohore, të cilat tashmë i përkasin kohës së shkuar të pakryer. Edhe ambasadorja Lu në fillimet e saj, kishte të njëjtin entuziazëm dhe fliste në kohën e ardhme dëshirore.

Sot jemi në të tashmen dhe krye-diplomatja e SHBA në Tiranë nuk është më e para, për sa i përket entuziazmit për reformën në përgjithësi dhe SPAK në veçanti.

“Peshqit e mëdhenj” për SHBA-në e Kim nuk janë më ‘premtim’ si ai i SHBA-së së Lu, por vetëm ‘shpërqendrim’!

Shpërqendrim i SPAK ndaj kujt dhe për çfarë?!

Sepse deri më tani siç e thamë edhe më lart, vetëm me “cironkat” është marrë. Siç bëri së fundmi edhe me arrestimet në OSHEE, e cila është shndërruar prej kohësh në portofolin më të madh korruptiv të Edi Ramës e Vangjush Dakos, ashtu pa bujë dhe butë e butë.

Pra rrjeta e SPAK kapi më në fund ca zyrtarë dhe ish-zyrtarë të kësaj kompanie miliardëshe që është shtetërore, por funksionon si private. Por për të mos “shpërqendruar veten”, nuk u mor fare me peshkaqenin në krye të saj, fuqiplotin dhe të paprekshmin Ardian Çela.

Të paktën ta kishin thërritur për ta pyetur, sepse në atë kompani as detergjentët nuk tenderohen pa dijeninë e tij dhe madje duhet të blihen nga ‘fituesi’ pasi ka dorëzuar “30%” në magazinën që do ai, e jo më kur bëhet fjalë për një tender 1.2 milion euro!

Ambasadorja Kim në përgjigjen që i dha Fevziut për “peshqit e mëdhenj” lëshoi edhe një parullë populiste, e cila kapërcente edhe oqeanet.

Kur ju parashtrua konstatimi dhe u pyet, “se në fillim, kishte shumë shpresa kur u krijua SPAK; se ai do të luftonte korrupsionin dhe implikime të tjera të zyrtarëve të lartë, por njerëzit tani ndihen sikur SPAK nuk është ku duhet. Është e vërtetë? A besoni ju tek SPAK?”, ajo u përgjigj:

“Unë besoj tek SPAK. Taksapaguesit amerikanë besojnë tek SPAK. Kemi investuar sasi të stërmëdha kontributesh për t’u siguruar që SPAK të ngrihet dhe të funksionojë”.

Në fakt çështja emergjente sot është, se sa besojnë ende shqiptarët te SPAK dhe jo populli amerikan. Edhe vetë zonja ambasadore e di shumë mirë që taksapaguesit e vendit të vet, nuk e dinë fare që kjo strukturë ekziston diku mijëra kilometra, larg zyrave ku derdhin taksat e tyre.

SPAK është ngritur vërtet me kontributin e madh të miqve amerikanë e madje edhe me taksat e tyre, por misioni, pritshmëria ndaj tij është që të ndëshkojë ata që vjedhin në mënyrën më flagrante, me guxim të çartur dhe madje me skema korruptive të trasha e të qepura keq, paratë e taksapaguesve shqiptarë!

Kemi 4 vite që dëgjojmë nga Rama dhe disa diplomatë në Tiranë, (këta të fundit me spond), se opozita nuk e do reformën dhe ka frikë nga SPAK.

Por ja ku jemi: kreu i opozitës Lulzim Basha gdhihet e ngryset duke inkurajuar, ndihmuar dhe kërkuar nga SPAK që të flasë një fjalë për skandalin e paprecedentë të inceneratorëve. Të paktën të thotë se po hetojnë me seriozitet, se kanë ngritur një grup të posaçëm prokurorësh, etj, etj.

Por çfarë po ndodh. Basha që “ka frikë” flet dhe furnizon SPAK me dokumente dhe dosje të skandalit, kurse “dashnori i madh” i tij Edi Rama çon veten dhe partinë te vendi i krimit në Elbasan, për t’i vënë gjoksin aferës dhe për t’i dërguar një mesazh omerte SPAK-ut.

Këtë skemë korruptive 400 milion euro e ka denoncuar së pari në SPAK shoqëria civile, nëpërmjet “Nisma Thurrje”. Pastaj ka vazhduar PD, me fakte dhe dokumente. E ka investiguar edhe një medie ndërkombëtare, e cila mbështetet shpesh financiarisht edhe nga SHBA, BIRN.

Pra nuk ka vend për politizim të çështjes siç po tenton që të bëjë Edi Rama, por si fillim, vetëm për identifikim të “peshqve të mëdhenj” nga SPAK.

Ndoshta historia korruptive nuk është kaq e rëndë sa pretendon Basha, por asgjë nuk e pengon SPAK që të thërrasë pas disa muajve që kur u bë denoncimi i parë nga “Nisma”, e të marrë në pyetje të gjithë protagonistët ministra e ish-ministra me në krye Ramën, të cilët po dalin çdo natë nëpër studio për tu përgjëruar se nuk kanë hedhur firma gjëkundi.

Ose të paktën thërrasin e të pyesin 23-vjeçaren, të cilës i kanë vënë emrin në letrat e kësaj afere gjigante. Ose të pyesin shkrimtaren Flutura Açka, e cila zbuloi rastësisht se “guaska” që do të vjelë nga taksapaguesit shqiptarë plot 400 milion euro, nuk ka denjuar as të hapë një zyrë të thjeshtë me një sekretare në Amsterdam, por rezulton me adresën e banesës së një çifti pleqsh holandez.

Të paktën SPAK-u, “tmerri” i korrupsionit të lartë, të na sqarojë se nga i buron guximi për tu tallur dhe poshtëruar shtetin dhe inteligjencën e shqiptarëve, organizatës së Ramës, Ahmetajt, Klodian Mërtirit e kompani?!

Ndaj nga ambasadorja Kim pritej që ndërkohë që ky skandal po qelb qeverinë dhe po habit të madh e të vogël, të deklaronte të paktën se duhej ndarë “shapi nga sheqeri” për këtë çështje.

Të kërkonte, edhe në emër të taksave të amerikanëve, që të trajtohet me seriozitet dhe përgjegjësi kjo çështje e cila po trazon fortë publikun. Sepse nuk mund të kapërcehet më me batutat-cicërima të kryeministrit, kundër Bashës. As me filmat 3D ku duken pleq e fëmijë, të cilët do të pushojnë në parqe me bar e pemë mbi fushat e plehrave që kushtojnë, vetëm njëri, 1.2 milion euro!

Sepse mbi të gjitha zonja ambasadore, duket qartë se mënyra se si do të trajtohet kjo aferë që është në fakt edhe modeli tipik i skemës 8 vjeçare për të grabitur miliarda nëpërmjet PPP-ve, përfaqëson edhe pikën e fundit në gotën e besimit apo mosbesimit, ndaj reformës dhe SPAK!

Ish-kryeministri Sali Berisha komentoi në Çim Peka LIVE vendimin për të shkuar në Hagë për çështjen e ndarjes së detit me Greqinë.

Berisha tha se tani Greqia shkon në gjykatë me pretendimin për t’u shtrirë me 12 milje, ndërkohë që në qeverisjen e Berishës ishte rënë dakord që Greqia të shkonte në gjykatë me pretendimin e 6 miljeve shtrirje.

Berisha tha se Rama nisi negociatat me Greqinë dhe në përfundim, qeveria e Cipras shpalli fitoren për shtrirjen me 12 milje.

“Marrëveshjen e tyre nuk e ka parë kush deri më sot. Marrëveshja u bllokua nga presidenti. Rama u tha se kemi këtë vendimin e gjykatës. Atëherë Greqia e njoftoi se do të kalonte në shtrirje prej 12 miljesh. Kjo e 12 miljeve nuk është shpallur tani, është shpallur që nga qeveria e Cipras.

Unë kam një pyetje për çdo shqiptar: nga shkuarja në gjykatë me 6 për Greqinë dhe 12 për Shqipërinë apo 6 për Shqipërinë dhe 12 për Greqinë, kush humbet? Shqipëria humbet aq sa është kalimi nga 6 deri në 12 milje.

Shqipëria humbet zonat e triliona eurove naftë dhe gazi në detin Jon. Ato ishin në territorin e Shqipërisë. Kjo falë Edi Ramës.

Tani thotë se e propozoi Hagën, kur Hagën e gjeti aty që nga viti 2010.

Tani po mundohet të bindë shqiptarët se 6 është më e madhe se 12-ta. Këtë mund ta bëjë vetë Edi Rama dhe çdo njeri që ka shitur shpirtin.

Po bëhet çdo gjë për t’u fshehur shqiptarëve humbjen e detit,” tha Berisha.

“Nuk ka patur dhe nuk do ketë kurrë një njeri që do të faktojë qoftë me gjënë më të vogël se Sali Berisha ka pasur një informacion, një të dhënë, nga cilido institucion, dhe ka ditur se ekziston Remzi Hoxha mbi dhe. Shpreh keqardhjen për mënyrën se si po e përdorin për qëllime politike. Përdorimi i familjarëve në kohëra elektorale, ka qenë një rregull që nuk i ka nderuar,” tha Berisha.

Ish-kryeministri Sali Berisha foli në Çim Peka LIVE edhe për faktin e historia e Remzi Hoxhës shfaqet në mediat e majta sa herë që afrojnë fushatat zgjedhore. Ai tregoi se çfarë di për zhdukjen e tij.

“Nuk ka patur dhe nuk do ketë kurrë një njeri që do të faktojë qoftë me gjënë më të vogël se Sali Berisha ka pasur një informacion, një të dhënë, nga cilido institucion, dhe ka ditur se ekziston Remzi Hoxha mbi dhe. Shpreh keqardhjen për mënyrën se si po e përdorin për qëllime politike. Përdorimi i familjarëve në kohëra elektorale, ka qenë një rregull që nuk i ka nderuar,” tha Berisha.

“Emrin e Remzi Hoxhës e kam dëgjuar nga miku i tij i atëhershëm, Adem Demaçi.

Kam thirrur përgjegjësit e institucioneve dhe u kam kërkuar që të bëjnë gjithçka për gjetjen e tij. Agjencitë kanë thënë që nuk gjejmë asnjë gjurmë.

Kam menduar se mund të jetë eliminuar nga agjenci të huaja, pasi thanë se ishte implikuar në atentat kundër Gligorovit.

Lajmi se është implikuar në atentat kundër meje është një shpifje,” tha Berisha.

Sipas tij, lajmet se Hoxha kishte dijeni për takimet e tij sekrete me personazhe famëkëqinj të Serbisë, janë trillime. Berisha tha se nuk është takuar kurrë në mënyrë sekrete me njerëz.

Berisha tha se nuk është takuar kurrë me Sllobodan Millosheviç, duke theksuar se edhe në samitet ndërkombëtare, Millosheviç shihej si delja e zezë.

Ish-presidenti tha se e ka vizituar Moskën kur ishte kreu i shtetit.

Heusgen: Pala serbe sikur ka harruar krimet e veta

Heusgen tha se “jemi duke dëgjuar për krimet e bëra nga kosovarët”,

🌚 por “kurrë nuk dëgjuam diçka për krimet, pastrimin etnik dhe zhvendosjen masive të bëra në vitet 1998, 1999 kundër kosovarëve”.

Duke folur për fushatën serbe kundër njohjeve të Kosovës, ai tha se

🌚 “miqtë tanë serbë po i venë stërkëmbçin vetes sepse ata duan të futen në BE.

🌚 Ata duhet të mundohen që Kosova të njihet prej të tjerëve, dhe prej tyre në fund”, sepse njohja e Kosovës është kusht që Serbia të pranohet në BE.

Takimi i Këshillit të Sigurimit për Kosovën ka filluar të mërkurën, më 21 tetor, me gjysmë ore vonesë, sepse Rusia kërkonte largimin e ministres së Jashtme të Kosovës si dhe simboleve të Kosovës.

Rusia e cila mbanë kryesinë e radhës në Këshillin e Sigurimit kërkoi që në fillim largimin e ministres së Jashtme të Kosovës si dhe simbolet e Kosovës nga sfondi i seancës, me shpjegimin se me këtë po “shkeleshin regullat”. Flamuri nuk u largua, dhe takimi vazhdoi siç ishte planifikuar. Takimi ishte virtual, ndërsa në takim morën pjesë edhe minsitri i Jashtëm i Serbisë Ivica Daçiq si dhe ministrja e Jashtme e Kosovës, Meliza Haradinaj-Stublla.

Shefi i UNMIK-ut në Kosovë, Zahir Tanin foli fillimisht për problemet me pandeminë Corona, si një nga sfidat që ka hasur Kosova shtatë muajt e fundit. Që kur ka filluar në mars, kriza e COVID -19 ka kaluar në faza të ndryshme.

Pandemia ka pasur ulje ngritje, por edhe periudha stabile, ndërkohë që ka shpërthyer sërish tani. Infrastruktura e shëndetit publik në Kosovë nuk ka qenë në gjendje t’i përgjigjet pandemisë me shpejtësinë e përhapjes. Por Kosova nuk është lënë vetëm, tha Tanin, dhe tregoi për ndihmat ndërkombëtare.

Tanin foli më tej për takimet e delegacioneve të Kosovës dhe Serbisë në Uashington dhe Bruksel, duke thënë se ato ”demostrojnë potencialin për arritjen e progresit kur burimet ndërkombëtare kombinohen me lidershipin në bazë”. Tanin foli edhe për rëndësinë që ka pjesëmarrja e grave në të gjitha nivelet e procesit të paqes.

Por më së shumti vëmendje në debatet në vijim iu kushtua gjendjes në Kosovë dhe qëndrimeve të kundërta mes palëve. Ndërsa debatet treguan se palët nuk kanë lëvizuar aspak nga qëndrimet e tyre të mëparshme.

Daçiçi sikur po lexon raportin e kaluar…

Fjalimi i ministrit të Jashtëm serb Daçiq ishte shumë i ngjashëm me të kaluarët, u shpreh ambasadori gjerman në OKB, Christoph Heusgen. “Kur dëgjoj të flasë ministrin serb Ivica Daçiq, më krijohet përshtypja se ka kopjuar fjalimin e herës kaluar”, tha ai.

Daçiq tha se “Serbia e merr seriozisht dialogun me Kosovën por ajo nuk zbaton marrëveshjet e arritura 10 vjet më parë” dhe “shkel marrëveshjen e arritur në Uashington, duke vazhduar lobimin për njohjen”. Ai mori në mbrojtje serbët që jetojnë në Kosovë, duke cituar pjesë nga raporti i UNMIK-ut, ku thuhet se “është rritur numri i incidenteve kundër pjesëtarëve të komunitetit serb”.

Daçiq tha se personat e zhvendosur nuk janë duke u kthyer në Kosovë dhe se Prishtina synon rishikim të historisë, duke thënë se kishat serbe në Kosovë nuk janë serbe. “Ka 20 vjet që Serbia ka bërë çfarë është e nevojshme për të dënuar ata anëtarë të UÇK që kanë bërë krime kundër serbëve, romëve dhe shqiptarëve në Kosovë dhe Metohi”, tha ministri Daçiq, i cili foli edhe për Dhomat e Specializuara, shqetësimin e palës serbe për aktivitetet e KFOR-it, i cili patrullon kufijtë bashkë me Policinë e Kosovës, si dhe planet e Kosovës për të futur shërbimin e detyruar ushtarak prej 3 muajsh.

Në fund ai kontestoi edhe njohjet e Kosovës duke thënë se është “fake neës” pohimi se Kosovën e kanë njohur 116 vende. Sipas tij, Kososva do të merrte vetëm 92 vota pro, po të votohej sot në Asamblenë e Përgjithshme të OKB.

Haradinaj: Kosova është shtet dhe kjo duhet të kuptohet

Ministrja e Jashtme e Kosovës, Meliza Haradinaj-Stublla, iu drejtua Këshillit të Sigurimit me fjalët se “duhet kuptuar që Kosova është një shtet krejtësisht i pavarur dhe sovran, aspak ndryshe nga Estonia, Belgjika apo Gjermania” dhe se “pranimi i këtij realiteti është baza për zgjidhjen e çështjeve që ndan Kosovën dhe Serbinë”.

Duke folur për krimet e forcave ushtarake jugosllave dhe spastrimit etnik ajo tha se “populli i Kosovës vazhdon të kërkojë drejtësi”. Ministrja Haradinaj-Stublla foli për fushatën serbe kundër njohjes së Kosovës dhe strukturat kriminele në veri të Kosovës.

Ajo shprehu keqardhje që  Serbia “refuzon të bashkëpunojë me institucionet e Kosovës për të luftuar krimin” dhe që kjo gjë nuk është përmendur në raportin e UNMIK-ut. Ministrja tha se “Serbia po keqpërdor kishën ortodokse”. Ajo tregoi për moszbatimin e marrëveshjes teknike 33+ të nënshkruar nga Serbia në Bruksel dhe shkeljen e marrëveshjes së Uashingtonit për personat e pagjetur, diversifikimin e energjisë, refuzimin e furnizuesve të pabesueshëm të G5 dhe ndalimin e fushatës për “çnjohje” të Kosovës.

Ministrja Haradinaj tha se rruga e vetme përpara është rruga e pajtimit, por Serbia duhet të pranojë Kosovën si shtet, të verë para drejtësisë krimet e së kaluarës dhe të kthejë trupat e të zhdukurve. Edhe ambasadori gjerman pranë OKB, Christoph Heusgen mendon kështu.

Heusgen: Pala serbe sikur ka harruar krimet e veta

Heusgen tha se “jemi duke dëgjuar për krimet e bëra nga kosovarët”, por “kurrë nuk dëgjuam diçka për krimet, pastrimin etnik dhe zhvendosjen masive të bëra në vitet 1998, 1999 kundër kosovarëve”. Duke folur për fushatën serbe kundër njohjeve të Kosovës, ai tha se “miqtë tanë serbë po i venë stërkëmbçin vetes sepse ata duan të futen në BE. Ata duhet të mundohen që Kosova të njihet prej të tjerëve, dhe prej tyre në fund”, sepse njohja e Kosovës është kusht që Serbia të pranohet në BE.

Ambasadori Heusgen thotë se diskutimet e bëra për Kosovën në Këshillin e Sigurimit, tregojnë se moszgjidhja e raporteve midis Kosovës dhe Serbisë mbetet burim tensioni jo vetëm për Kosovën dhe Serbinë, por për gjithë rajonin.

Deklarata e përbashkët

Në mbyllje të takimit vendet europiane dolën me një deklaratë të përbashkët. Belgjika, Estonia, Franca, Gjermania si dhe Mbretëria e Bashkuar, Norvegjia dhe Irlanda, e quajnë dialogun Prishtinë Beograd, nën mbikqyrjen e BE, obsionin e vetëm për normalizimin e marrëdhënieve midis dy vendeve. Ata i bëjnë thirrje aktorëve politikë në Kosovë dhe Serbi të punojnë së bashku për të krijuar konsensusin politik. Ata shprehën mbështetjen për të dërguarin special të BE, Miroslav Lajçak. Lajçak nuk u lejua të fliste para Këshillit të Sigurimit, sepse kundërshtoi Rusia.

Edhe ambasadorja amerikane në OKB, Cherith Norman Chalet, mendon se diskutimet do të kishin qenë më të plota, po të ishte dëgjuar edhe përfaqësuesin special i BE. Ajo e quajti 4 shtatorin, “ditë vërtet historike në Shtëpinë e Bardhë” ku presidenti Trump mirëpriti kryeministrin Avdullah Hoti dhe presidentin Aleksandar Vuçiq. Marrëveshjet do të krijojnë kushtet për bashkëpunim më të gjerë, rritjen e besimit dhe vazhdimin e dialogut, tha ajo.

“Normalizimi i marrëdhënieve midis Serbisë dhe Kosovës mbetet synim si për SHBA ashtu edhe për BE”. Marrëveshja e arritur me ndërmjetësimin e SHBA, plotëson bisedimet e organizuara nga BE. Ambasadorja Norman Chalet, tregoi edhe një herë për qëndrimin amerikan ndaj UNMIK-ut: misioni e ka përfunduar detyrën dhe duhet mbyllur.

Edhe sekretari politik i ambasadës së Mbretërisë së Bashkuar pranë OKB, Thomas Phipps, mbështet rishikimin e rolit të UNMIK-ut.

Vassily Nebenzia, ambasadori rus pranë OKB, e filloi fjalimin e tij duke mbështetur ministrin serb Daçiq, që e quan gjendjen në Kosovë, “turbulente”. Ai vlerëson UNMIK-un si të vetmin organizëm ndërkombëtar që vepron në Kosovë në bazë të rezolutave të Këshillit të Sigurimit dhe “duhet mbështetur në vazhdimin e punës efektive”. Ai i bëri thirrje BE që të kërkojë nga të dy palët zbatimin e marrëveshjeve, përfshirë dhe atë për komunat serbe që të kenë fuqi ekzekutive. Ai foli për të drejtat e komuniteteve joshqiptare, të cilat nuk janë përmirësuar, dhe foli për shumë nga çështjet që tha ministri serb Daçiq./DW/

Hasan Tahsin Pasha: Një hero, një tradhtar, apo thjesht jo në përgjegjësitë e tij?Hasan Tahsin Pasha: A hero, a traitor, or just not up to his responsibilities?

Hasan Tahsin Pasha: Një hero, një tradhtar, apo thjesht jo në përgjegjësitë e tij?
Shkruesi i artikullit

Hasan Tahsin Pasha (1845–1918) ishte Komandanti Osman i Korpusit të 8-të të Ushtrisë, i cili në tetor 1912 ua dorëzoi Selanikun Grekëve.

Ai e bëri këtë pa qëlluar një e shtënë.

Ai është quajtur tradhtar, i dënuar me vdekje nga gjykata ushtarake osmane në Stamboll dhe pësoi indinjatë për të kaluar vitet e tij të fundit si mërgim.

Nga ana tjetër, ai konsiderohet të jetë një hero sepse i kurseu qytetit të Selanikut dëmet dhe shkatërrimin e luftës.

Para se të arrijmë në ndonjë përfundim, le të gjurmojmë ngjarjet që çuan në dorëzimin dhe dorëzimin e Selanikut tek Grekët.

Harta e Ballkanit në 1905
Lufta e parë Ballkanike filloi në fillim të Tetorit 1912 si një konflikt i armatosur midis Serbisë, Greqisë, Malit të Zi dhe Bullgarisë nga njëra anë dhe Perandorisë Osmane nga ana tjetër. Greqia ishte më e dobëta nga tre aleatët kryesorë Ballkanikë, me një popullsi prej vetëm 2.7 milion banorë dhe me kujtime të freskëta të disfatës poshtëruese në luftën Greko-Turke të 1897.

Pavarësisht nga inferoriteti i saj i dukshëm, Ushtria Greke filloi luftën me një fitore vendimtare në Sarantaporo, e ndjekur nga një tjetër në betejën e Yannitsa. Çlirimi i Selanikut pothuajse menjëherë pas betejës së Yannitsa ishte kulmi i dramës personale të Tahsin Pashës.

Ju lutemi vini re se disa nga datat e ngjarjeve të përmendura më poshtë bazohen në kalendarin e vjetër, siç është për shembull data e çlirimit të Selanikut, 26 tetor 1912. Në kalendarin modern, data është 9 nëntori. Në çdo rast, Kurdoherë që data bazohet në kalendarin e vjetër, bëj një shënim.

Beteja e Sarantaporos

Beteja e Sarantaporo, e transkriptuar ndryshe edhe si ‘Sarantaporon ose Sarandaporon (Greqisht: Μάχη του Σαρανταπόρου) u zhvillua në 9-10 Tetor (kalendari i vjetër), 1912. Ishte beteja e parë e madhe e luftuar midis ushtrive Greke dhe Osmane në të Parën Lufta Ballkanike dhe rezultoi në një fitore Greke.

Beteja ishte me rëndësi të madhe për luftën. Ushtarët grekë paraqitën mirë dhe fitorja ndihmoi në nxjerrjen e njollave të humbjes në luftën e vitit 1897. Për më tepër, kalimet e Sarantaporo ishin pozicionet e vetme ku forcat numerike inferiore Osmane kishin ndonjë shpresë për të ndaluar Ushtrinë Greke. Fushë Marshalli von der Goltz kishte shpallur me besim se pasimet do të provonin të ishin “varrezat e Ushtrisë Greke”.

Në kujtimet e tij, gjenerali Hassan Tahsin Pasha, përshkruan, në mënyrën e tij, kushtet, që mbizotëruan dhe rezultatet e shembjes së frontit (3):
“Shefi i Shtabit, i cili u kthye, në orët e para të mëngjesit, një gërmadhë njerëzore, për shkak të lodhjes dhe ankthit të ndjerë nga shpirti i tij, më raportoi prerazi se shpresa e fundit e ruajtjes së mbrojtjes së kalimit nëpër porta ishte humbur për shkak të panikut të papërshkrueshëm që ishte shkaktuar dhe fluturimit të pakontrollueshëm të rezervave që ishin shpëtuar nga lufta e përgjakshme në fortesën e… Unë parashikoja që do të ishte e pamundur të përballesh me armikun në një vijë të re për shkak të tij epërsi si në sasi ashtu edhe në cilësi, veçanërisht në artilerinë e saj, ku raporti ishte i tillë që sillte me vete implikime të dukshme jo vetëm për vetë këtë linjë por për të gjithë frontin në Maqedoninë perëndimore dhe qendrore. Sidoqoftë, ishte në moralin e forcave kundërshtare ku ndryshimi ishte më i madh ”.

Marshalli fushor von der Goltz
Marshalli fushor von der Goltz
Pas betejës në Sarantaporo, “Osmanët e demoralizuar u tërhoqën drejt veriut, duke braktisur dyqanet dhe pajisjet. Grekët i ndoqën me ngurrim. Lodhja e trupave të tyre dhe vështirësitë e transportit i penguan ata të ndiqnin armikun dhe të jepnin një goditje vendimtare. Ata gjithashtu nuk kishin një vlerësim efektiv të zbulimit. Një vëzhgues vuri në dukje, ‘Nuk ka diçka të tillë si skaut në të gjithë ushtrinë Greke’. E njëjta paaftësi dhe dislinim për të ndjekur armikun e mundur i rrethon serbët pas Kumanovës dhe bullgarët pas Lozengradit. ” (1)

Pas fitores në Sarantaporo, tensioni i parë midis Princit të Kurorës Konstandinit dhe Venizelos u shfaq, në një mosmarrëveshje mbi kursin e ushtrisë. Konstandini dëshironte të marshonte drejt veriut, drejt Monastirit, ndërsa Venizelos ishte i shqetësuar që ushtria të kthehej në lindje, drejt qytetit dhe portit të Selanikut me rëndësi strategjike. Mbreti Xhorxh mbizotëroi këmbënguljen e djalit të tij që ushtria të ndiqte një agjendë ushtarake sesa një agjendë politike dhe Salonika u bë objektivi kryesor i ushtrisë Greke. Ky zhvillim përforcoi ndarjen midis Princit të Kurorës dhe kryeministrit Venizelos, e cila do të rezultonte në largimin e të parit nga i dyti në 1917.

Beteja e Yannitsa

“Më 1 nëntor, pozicionet osmane në Yanitsa (turqisht, Yenije Vardar) mbajtën përparimin grek. Të dy palët zhvilluan një betejë të përgjakshme. Osmanët, të përforcuar nga trupat nga Manastiri, në fillim rezistuan me këmbëngulje. Më 2 nëntor, Grekët pushtuan pozicionet Osmane me një kosto prej 1,200 të vdekur dhe të plagosur, me rreth 1,960 osmanë të vdekur dhe të plagosur. Ata pastaj u kthyen në lindje drejt qëllimit të tyre. Osmanët kishin shkatërruar urën rrugore, por jo urën hekurudhore mbi lumin Vardar. Duke përdorur urën hekurudhore, grekët vazhduan përparimin e tyre. Rruga për në Selanik tani ishte e hapur. ” (1)

Beteja e Yannitsa çliroi rrugën për çlirimin e Selanikut.

Turqit e mundur u turrën përsëri në rrugën për në Selanik. Morali i tyre u shkatërrua, kaviljet e tyre të zhytura në baltë. Korrespondenti ushtarak i “Times”, Crawford Price shkruajti: “Unë kam parë shumë gjëra të rëndësishme në Maqedoni, por asgjë aq dramatike sa tërheqja e trupave të mundur Tahsin Pasha të nesërmen e betejës së Yannitsa.”

Komandanti i artilerisë Manouil Raktivan i shkroi Penelope Delta “20 tetor – kalendar i vjetër – në Yannitsa. Shtë dita kur ne vërtet e kthyem Selanikun. ” (2)

Çlirimi i Selanikut nga Ushtria Greke

Trupat greke po mbylleshin dhe Salonica ishte në rrezik të madh. Ndërsa luftimet po zhvilloheshin në Giannitsa, ish-Sulltani në mërgim, Abdülhamit II, u largua nga Salonica përsëri në Stamboll për sigurinë e tij (shih artikullin tim mbi Abdülhamit II). Ndërkohë, Grekët mbështetën Ushtrinë e Thesalisë nga deti. Trupat u ulën në brigjet në lindje të Selanikut më 5 nëntor dhe në të njëjtën ditë një shkatërrues grek fundosi anijen luftarake osmane Feth-i Bülent, e cila ishte ankoruar në portin e Salonicës.

Qyteti jo vetëm që u bllokua, por anijet luftarake Greke, përfshirë Averofin, po bombardonin gjithashtu fortifikimet Turke. (7)

Guvernatori i Selanikut, Nazım Beu, i kërkoi Hasan Tahsin Paşa të mos luftonte në periferi për të mbrojtur qytetin dhe banorët e tij nga dëmtimi. Komandanti turk ishte i dëshpëruar. Ai kishte vetëm 25,000 burra, të rrethuar nga më shumë se 100,000 Grekë dhe Bullgarë dhe po mendonte se dorëzimi do të ishte një ide më e mirë se gjakderdhja e kotë. Një armëpushim u ra dakord midis Hasan Tahsin Paşa dhe Princit të Kurorës Konstandin dhe më 9 nëntor, trupat e Ushtrisë së Thesalisë pushtuan qytetin pa u përballur me rezistencë. Një mijë oficerë turq, përfshirë vetë Hasan Tahsin, dhe 25,000 burra u zunë rob dhe 70 armë artilerie u konfiskuan. Dy ditë më vonë, Mbreti i Greqisë, George I, hyri në Selanik mes brohoritjeve të popullatës vendase të krishterë. Ndërkohë, Korpusi i Strumës i komanduar nga Ali Nadir Paşa, i cili supozohej të parandalonte forcat serbe për të arritur brigjet e Egjeut, ishte dorëzuar gjithashtu. (7)

Kostandini duke hyrë në Selanik
Trupat greke që hyjnë në Selanik 1912
Kur u shtrëngua nga Bullgarët të merreshin vesh me ta, Tahsin Pasha u përgjigj “Unë kam vetëm një Selanik, të cilin ua dorëzova Grekëve”. (1)
Reporteri britanik, Crawford Price, përcjell imazhin e hyrjes së ushtrisë greke për lexuesit e Times (3):
«Orët e para të pasdites kishin kaluar tashmë kur një çetë kalorësish në krye të batalionit Evzone vazhdoi nëpër rrugët e Selanikut në këtë mënyrë duke i dhënë një mundësi popullatës greke të kryeqytetit maqedonas për të demonstruar ndjenjat e tyre. Flamujt me hënën turke u zhdukën si me magji dhe u zëvendësuan kudo me flamuj grekë blu dhe të bardhë. Vajzat e bukura në ballkonet e tyre ishin duke larë fituesit me petale trëndafili derisa çdo rrugë ishte e mbuluar me një qilim me lule dhe turma brohoriste vazhdimisht. Aq e madhe ishte turma që ishte mbledhur përpara ushtarëve të veshur me kaki, saqë vetëm me vështirësi ushtarët ishin në gjendje të ecnin edhe në rreshta të thjeshtë ”.

Richard Hall komenton mbi dorëzimin e Tahsin Pashait: “Osmanët e shitën Salonikën me çmim të ulët. Megjithëse flota greke preu qytetin dhe çdo shpresë për përforcim përmes detit, osmanët kishin ende forca të konsiderueshme në Maqedoni në kohën e dorëzimit. Ata mund të kishin rezistuar për një kohë në bregun lindor të lumit Vardar, i cili formoi një pengesë të rëndësishme natyrore. Fatkeqësisht, ata as nuk shkatërruan urën hekurudhore përtej lumit. Ata gjithashtu mund të kishin blerë kohë të vlefshme duke zgjatur negociatat dhe duke shfrytëzuar rivalitetin midis Bullgarëve dhe Grekëve. Këto dështime ishin faj i komandës osmane. Cleshtë e qartë që Hassan Tahsin Pasha nuk ishte në lartësinë e përgjegjësive të tij. ” (1)Kenan Messare: Dorëzimi i Selanikut
Tahsin Pasha ishte shqiptar, një djalë në familjen e Messare. Ai studioi në Shkollën Zossimaea të Janinës dhe u martua me një grua Greke që ishte konvertuar në Islam.

Ai shërbeu në Ushtrinë Osmane për 40 vjet dhe kudo që la përshtypjen e një komandanti të aftë, modest dhe të drejtë.

Ai u takua me Eleftherios Venizelos ndërsa ishte vendosur në ishullin e Kretës.

Disa vëzhgues pretenduan se ai ishte në kontakt me Venizelos ndërsa po përgatitej të dorëzonte Selanikun.

Pavarësisht nga motivet e tij, nga kthimi i ngjarjeve është e qartë se Tahsin Pasha nuk donte ta shkatërronte qytetin, ose ta nënshtronte atë në rreziqet e luftës.

Ai gjithashtu nuk e çmoi mendimin e Bullgarëve që luanin një rol në regjimin e ri të Selanikut.

Pas robërimit të tij nga grekët, Tahsin Pasha dhe djali i tij dhe ndihmësi Kenan Messare u dërguan me ndihmën e Venizelos në Francë dhe më vonë në Lozanë, në Zvicër, ku Tahsin Pasha vdiq në 1918.

Gefyra është një qytet i vogël në kilometrin e 25-të të rrugës nga Selaniku për në Edessa, pranë lumit Axios. Gefyra në greqisht do të thotë urë.

Në pjesën juglindore të qytetit, i quajtur turqisht “Topsin” (një vend artilerie) është një pallat në mes të pasurisë bujqësore Modiano. Masioni u ndërtua në 1906 mbi modelet nga arkitekti P. Arigoni, nga Yakos Modiano, një nga tre djemtë e Saul Modiano, pronari i dytë më i pasur i tokës në Perandorinë Osmane. Në ditët e larta të pasurisë mund të shihni më shumë se 1.000 punëtorë në fermë dhe në pronë.

Në vitin 1999 rezidenca u ble nga Ushtria Greke dhe u bë Muzeu i Luftërave Ballkanike.

Në oborrin e Muzeut vizitori do të shohë një monument të Tahsin Pashës. Eshtrat e Tahsin Pashës dhe djalit të tij dhe ndihmësit Kenan Messare janë vendosur brenda monumentit.

Turqit që vizitojnë muzeun e dëgjojnë emrin e Tahsin Pashës me një dremitje pranuese. Në gjuhën turke edhe sot ata përdorin shprehjen e mëposhtme kur dikush përgjigjet se sa e vështirë është të bësh diçka: “Aq e vështirë sa kapja e Salonikës!”

libër

Marshalli fushor von der Goltz

Pas disfatës në Luftën Ruso-Turke (1877-1878), Sulltan Hamid, sundimtari i Perandorisë Osmane, kërkoi ndihmë gjermane në riorganizimin e Ushtrisë Osmane, në mënyrë që ata të ishin në gjendje t’i rezistonin përparimit të Perandorisë Ruse. Baroni von der Goltz u dërgua. Ai kaloi dymbëdhjetë vjet në këtë punë e cila siguroi materialin për disa nga librat e tij. Pas disa vitesh iu dha titulli Pasha (një nder sinjal për një jomusliman) dhe në 1895, pak para se të kthehej në Gjermani, u emërua Mushir (marshall fushor). Përmirësimet e tij në ushtrinë osmane ishin domethënëse dhe ushtria turke u ndal në portat e Athinës në Luftën Greko-Turke (1897), vetëm kur Car Nicholas II i Rusisë kërcënoi Sulltanin Osman se ai do të sulmonte Perandorinë Osmane nga lindja Anadolli, përveç nëse Ushtria Osmane ndaloi fushatën.

Me kthimin e tij në Gjermani në 1896 Goltz u bë gjeneral-toger dhe komandant i divizionit të 5-të dhe në 1898, kreu i Korpusit të Inxhinierëve dhe Pionierëve dhe inspektor i përgjithshëm i fortifikimeve. Në vitin 1900 u bë gjeneral i këmbësorisë dhe në 1902 komandant i korpusit të ushtrisë I. Në 1907 ai u bë inspektor i përgjithshëm i inspektimit të gjashtë të ushtrisë së sapokrijuar i vendosur në Berlin dhe në 1908 iu dha grada gjeneral-kolonel (Generaloberst). Pas manovrave të vitit 1911 Goltz u gradua në Generalfeldmarschall (Field Marshal) dhe u tërhoq nga shërbimi aktiv. Në 1911 ai themeloi Jungdeutschlandbund (Lidhja e Re Gjermane), një organizatë ombrellë e shoqatave të të rinjve gjermanë të krahut të djathtë.

Goltz vdiq në 19 Prill 1916, në Bagdad, vetëm dy javë para se Britanikët në Kut të dorëzoheshin. Arsyeja zyrtare e vdekjes së tij ishte tifoja, megjithëse me sa duket kishte zëra se ai ishte helmuar nga turqit. Në përputhje me testamentin e tij, ai u varros në ambientet e Konsullatës Gjermane në Tarabya, Stamboll, me pamje nga Bosfori.

Ushtria Greke që hyn në Selanik, 1912
Ushtria Greke që hyn në Selanik, 1912
Burimet

(1) Richard Hall, Luftërat Ballkanike

(2) Temat e Historisë Greke: Beteja dhe Çlirimi i Yannitsa

(3) Loukianos Hassiotis, MAQEDONI, 1912-1923: NGA Perandoria shumëkombëshe në shtetin e kombit

(4) Χρίστος Κ. Χριστοδούλου, Οι τρεις ταμπέτες të Χασάν Ταχσίν Πασά me Πρόλογο të Mbretërisë së Gjonit. Εκδοσεις Επίκεντρο

(5) Έφη Αλλαμανή, Το Μουσείο των Πολωνών Βαλκανικού në Γέφυρα dhe Οθωμανός αρχιστράτηγος Χασάν Ταχσίν πασά

(6) Γιωτα Mυρτσιωτη, Një tjetër gjumë me histori dhe mirësjellje, Το Muzikë Stratiotike ndërpret ndërhyrjet e Polonisë Valkanike, Kathimerinë 18-12-11

(7) Turqia në Luftën e Parë Botërore

Introduction

Hasan Tahsin Pasha (1845–1918) was the Ottoman Commander of the 8th Army Corps who in October 1912 handed Thessaloniki over to the Greeks.

He did so without firing a shot.

He has been called a traitor, condemned to death by the Ottoman military court in Istanbul, and suffered the indignity of spending his last years as an exile.

On the other hand, he is considered to be a hero because he spared the city of Thessaloniki the damages and destruction of war.

Before we arrive at any conclusions though, let us trace the events that led to the surrender and the handover of Thessaloniki to the Greeks.Map of the Balkans at 1905

The first Balkan War started in early October 1912 as an armed conflict between Serbia, Greece, Montenegro and Bulgaria on one side and the Ottoman Empire on the other. Greece was the weakest of the three major Balkan allies, with a population of only 2.7 million and with fresh memories of the humiliating defeat in the Greco-Turkish war of 1897.

In spite of its apparent inferirority, the Greek Army started the war with a decisive victory in Sarantaporo, followed by another in the battle of Yannitsa. The liberation of Thessaloniki almost immediately after the battle of Yannitsa was the climax of Tahsin Pasha’s personal drama.

Note on the dates

Please note that some of the dates of the events mentioned below are based on the old calendar, as is for example the date of the liberation of Thessaloniki, 26th October 1912. In the modern calendar, the date is the 9th November. In any case, Whenever the date is based on the old calendar, I make a note.

The Battle of Sarantaporo

The Battle of Sarantaporo, variously also transliterated as ‘Sarantaporon or Sarandaporon (Greek: Μάχη του Σαρανταπόρου) took place on October 9-10 (old calendar), 1912. It was the first major battle fought between the Greek and Ottoman armies in the First Balkan War, and resulted in a Greek victory.

The battle was of major significance to the war. The Greek soldiers performed well, and the victory helped expunge the stain of the defeat in the war of 1897. Furthermore, the Sarantaporo passes were the only positions where the numerically inferior Ottoman forces had any hope of stopping the Greek Army. Field Marshal von der Goltz had confidently proclaimed that the passes would prove to be “the graveyard of the Greek Army”.

In his memoirs, General Hassan Tahsin Pasha, describes, in his own way, the conditions, which prevailed, and the outcome of the collapse of the front (3):
“The Chief of Staff, who returned, in the early hours of the morning, a human wreck, because of the fatigue and anguish felt by his soul, reported flatly to me that the last hope of maintaining the defence of the passage through the gates was lost because of the indescribable panic which had been caused and the uncontrollable flight of the reserves who had been saved from the bloody struggle at the fort of… I anticipated that it would be impossible to confront the enemy on a new line because of its overwhelming superiority both in quantity and quality, especially in its artillery, where the ratio was such that it brought with it apparent implications not only for this line itself but for the entire front in western and central Macedonia. It was, however, in the morale of the opposing forces where the difference was greatest”.

Field Marshal von der Goltz

After the battle of Sarantaporo, “The demoralized Ottomans retreated northward, abandoning stores and equipment. The Greeks pursued them leisurely. The exhaustion of their troops and the dificulties of transportation prevented them from chasing the enemy and delivering a decisive blow. They also lacked an effective appreciation of reconnaissance. One observer noted, ‘There is no such thing as a scout in the whole Greek army’.  The same inability and disinclination to pursue the defeated enemy beset the Serbs after Kumanovo and the Bulgarians after Lozengrad.” (1)

Following the victory at Sarantaporo the first tension between Crown Prince Constantine and Venizelos surfaced, in a dispute over the army’s course . Constantine wanted to march due north, towards Monastir, while Venizelos was anxious that the army should turn east, towards the strategically important city and harbor of Thessaloniki. King George overruled his son’s insistence that the army pursue a military rather than a political agenda and Salonika became the chief objective of the Greek army. This development reinforced the divide between the Crown Prince and prime minister Venizelos, which would result in the former being ousted by the latter in 1917.

The battle of Yannitsa

“On 1 November, Ottoman positions at Yanitsa (Turkish, Yenije Vardar) held up the Greek advance. The two sides fought a bloody battle. The Ottomans, reinforced by troops from Bitola, resisted stoutly at first. On 2 November, the Greeks overran the Ottoman positions at a cost of 1,200 dead and wounded, with around 1,960 dead and wounded ottoman. They then turned to the east toward their goal. The Ottomans had destroyed the road bridge, but not the railway bridge over the Vardar River. Using the railway bridge, the Greeks continued their advance. The way to Salonika was now open.” (1)

The battle of Yannitsa freed the way for the liberation of Thessaloniki.

The defeated Turks rushed back on the road to Thessaloniki. Their morale destroyed, their ankles deep in mud. The military correspondent of the “Times”, Crawford Price wrote: “I have seen a lot of noteworthy things in Macedonia, but nothing as dramatic as the retreat of the defeated Tahsin Pasha’s troops the day after the battle of Yannitsa.”

The artillery commander Manouil Raktivan wrote to Penelope Delta “20th October – old calendar – in Yannitsa. It is the day we actually got Thessaloniki back.”(2)

The liberation of Thessaloniki by the Greek Army

Greek troops were closing in and Salonica was in great danger. As fighting was going on in Giannitsa, the ex-Sultan in exile, Abdülhamit II, was removed from Salonica back to Istanbul for his safety (see my article on Abdülhamit II). Meanwhile, the Greeks supported the Thessaly Army from the sea. Troops were landed on the shores east of Salonica on 5 November and on the same day a Greek destroyer sunk the Ottoman warship Feth-i Bülent, which was anchored at the port of Salonica.

The town was not only blockaded, but Greek warships, including Averof, were shelling the Turkish fortifications as well. (7)

The Governor of Salonica, Nazım Bey, asked Hasan Tahsin Paşa not to fight in the suburbs in order to protect the city and its inhabitants from harm. The Turkish commander was desperate. He had only 25,000 men, encircled by more than 100,000 Greeks and Bulgarians, and he was thinking that surrender would be a better idea than futile bloodshed. An armistice was agreed by between Hasan Tahsin Paşa and Crown Prince Constantine and on November 9, troops of the Thessaly Army occupied the city without facing resistance. One thousand Turkish officers, including Hasan Tahsin himself, and 25,000 men were taken prisoner and 70 artillery guns were confiscated. Two days later, the King of Greece, George I, entered Salonica amidst the cheers of the local Christian population. Meanwhile, the Struma Corps commanded by Ali Nadir Paşa, which was supposed to prevent the Serbian forces from reaching the Aegean shores, had surrendered as well. (7)

Greek troops entering Thessaloniki 1912When pressed by the Bulgarians to come to terms with them, Tahsin Pasha replied “I have only one Thessaloniki, which I surrendered to the Greeks”. (1)

The British reporter, Crawford Price, conveys the image of the entrance of the Greek army to the readers of the Times (3):
«The first afternoon hours had already passed when a detachment of cavalry at the head of the Evzone battalion proceeded through the streets of Thessaloniki in this way offering an opportunity to the Greek population of the Macedonian capital to demonstrate their feelings. The flags with the Turkish crescent moon disappeared as if by magic and were replaced everywhere by blue and white Greek flags. Beautiful girls on their balconies were showering the victors with rose petals until every road was covered with a carpet of flowers and the crowd was cheering continuously. So great was the crowd which had gathered before the khaki-clad soldiers that it was only with difficulty that the soldiers were able to proceed even in simple lines.”

Richard Hall comments on the surrender of Tahsin Pasha: “The Ottomans sold Salonika cheaply. Although the Greek fleet cut off the city and any hopes of reinforcement by sea, the Ottomans still had significant forces in Macedonia at the time of surrender. They might have resisted for a while on the east bank of the Vardar River, which formed a significant natural obstacle. Unfortunately, they did not even destroy the railway bridge across the river. They also might have bought valuable time by extending the negotiations and exploiting the rivalry between the Bulgarians and the Greeks. These failures were the fault of the Ottoman command. Clearly Hassan Tahsin Pasha was not up to his responsibilities.”

(1)Kenan Messare: The surrender of Thessaloniki

Tahsin Pasha was Albanian, a son in the family of Messare. He studied at the Zossimaea School of Ioannina and married a Greek woman who had converted to Islam.

He served in the Ottoman Army for 40 years, and  everywhere he left the impression of an able, modest and fair commander.

He met with Eleftherios Venizelos while he was stationed on the island of Crete.

Some observers alleged that he was in touch with Venizelos while preparing to surrender Thessaloniki.

No matter  what his motives were, it is clear from the turn of events that Tahsin Pasha did not want to destroy the city, or subject it to the perils of war. 

He also did not cherish the thought of the Bulgarians playing a role in the new regime of Thessaloniki.

After his captivity by the Greeks, Tahsin Pasha and his son and adjutant Kenan Messare were sent with the help of Venizelos to France and later to Lausanne, in Switzerland, where Tahsin Pasha perished in 1918.Museum of Balkan Wars, Gefyra, near Thessaloniki

The mansion in Gefyra (Topsin)

Gefyra is a small town on the 25th kilometer of the road from Thessaloniki to Edessa, near the river Axios. Gefyra in Greek means bridge.

In the southeastern part of the town, called in Turkish “Topsin” (a place of artillery) is a  mansion in the middle of the Modiano agricultural estate. The masion was built in 1906 on designs by archtect P. Arigoni, by Yakos Modiano, one of the three sons of Saul Modiano, the second richest owner of land in Ottoman Empire. In the high days of the estate you could see more than 1,000 workers in the farm and the estate.

In 1999 the mansion was bought by the Greek Army and became the Museum of Balkan Wars.

In the courtyard of the Museum the visitor will see a monument to Tahsin Pasha. The remains of Tahsin Pasha and his son and adjutant Kenan Messare have been placed inside the monument.

The Turks who visit the museum hear Tahsin Pasha’s name with a condescending nod. In the Turkish language even today they use the following expression when one answers how hard is to do something: “As hard as the capture of Salonica!”

Field Marshal von der Goltz

After defeat in the Russo-Turkish War (1877-1878), Sultan Hamid, ruler of the Ottoman Empire, asked for German aid in reorganizing the Ottoman Army, so that they would be able to resist the advance of the Russian Empire. Baron von der Goltz was sent. He spent twelve years on this work which provided the material for several of his books. After some years he was given the title Pasha (a signal honor for a non-Muslim) and in 1895, just before he returned to Germany, he was named Mushir (field-marshal). His improvements to the Ottoman army were significant and the Turkish army stopped at the gates of Athens in the Greco-Turkish War (1897), only when the Czar Nicholas II of Russia threatened the Ottoman Sultan that he would be attacking the Ottoman Empire from eastern Anatolia, unless the Ottoman Army stopped the campaign.

On his return to Germany in 1896 Goltz became a lieutenant-general and commander of the 5th division, and in 1898, head of the Engineer and Pioneer Corps and inspector-general of fortifications. In 1900 he was made general of infantry and in 1902 commander of the I. army corps. In 1907 he was made inspector-general of the newly created sixth army inspection established at Berlin, and in 1908 was given the rank of colonel-general (Generaloberst). Following the 1911 manœuvres Goltz was promoted to Generalfeldmarschall (Field Marshal), and retired from active service. In 1911 he founded the Jungdeutschlandbund (Young German League), an umbrella organization of right wing German youth associations.

Goltz died on 19 April 1916, in Baghdad, just two weeks before the British in Kut surrendered. The official reason for his death was typhus, although apparently there were rumors that he had been poisoned by the Turks. In accordance with his will, he was buried in the grounds of the German Consulate in Tarabya, Istanbul, overlooking the Bosporus.The Greek Army entering Thessaloniki, 1912

Sources

(1) Richard Hall, The Balkan Wars

(2) Themes of Greek History: the Battle and Liberation of Yannitsa

(3) Loukianos Hassiotis, MACEDONIA, 1912-1923: FROM THE MULTINATIONAL EMPIRE TO NATION STATE

(4) Χρίστος Κ. Χριστοδούλου,  Οι τρεις ταφές του Χασάν Ταχσίν Πασά με Πρόλογο του Βασίλη Γούναρη. Εκδοσεις Επίκεντρο

(5) Έφη Αλλαμανή, Το Μουσείο των Βαλκανικών Πολέμων στη Γέφυρα και ο Οθωμανός αρχιστράτηγος Χασάν Ταχσίν πασά

(6)  Γιωτα Mυρτσιωτη, Μια έπαυλη γεμάτη με ιστορία και μνήμες,  Το Στρατιωτικό Μουσείο διασώζει ενθυμήματα των Βαλκανικών Πολέμων, Καθημερινη 18-12-11

(7) Turkey in the First World War

Shefi i grupit anketues Trafalgar, Robert Cahaly tha se Trump ka shanse më të mëdha që të rizgjidhet sërish, pasi sondazhet e tyre tregojnë se ai ka avantazh të lehtë në shtetet kryesore.

Sipas tij, shanset e Trump forcohen për shkak të mbështetjes së ‘fshehtë’.

Cahaly tha se sondazhet nuk përfshijnë tifozët e fshehtë të Trump, që nuk duan të identifikohen për shkak të frikës së hakmarrjes nëse mbështesin Trump.

Edhe vetë presidenti flet shpesh për atë që njihet si shumica e heshtur.

Në vitin 2016, grupi Trafalgar ishte ndër të paktët që tregoi se Trump do të fitojë zgjedhjet.

Tani Cahaly thotë se Trump do fitojë në ato shtete ku Biden pretendon se ka avantazh me një marzh të ulët.

“Ajo që kemi vënë re është se sondazhet e tjera nuk përfshijnë ata që njihen si votuesit e turpshëm, që janë mbështetës të heshtur të Trump,” tha ai.

Duhen edhe më pak se dy javë deri në votimet e nëntorit. Deri më tani kanë votuar rreth 35 mln amerikanë.

Nga Sali Berisha

Ra maska!
Edvin Kristaq Zografi Kapitulloi.
Ai firmosi dje protokollin e ri te Korfuzit per detin.
Ai u trajtua dje nga ministri i jashtem i Greqise, z Nikos Dendia si vasal i Sulltanit.

Miq, dje erdhi per nje vizite blic ne Tirane, Ministri i Jashtem i Greqise z Nikos Dendia.
Ne historine e marredhenieve bilaterale vizita e djeshme e z.Dendias eshte e para vizite e kapitullimit te lote e te hapur e mikpritesit para mysafirit ne Tirane.

Ne kete vizite z.Dendias i komunikoi Zografit Bis vendimin e qeverise se tij per te zgjeruar nga 6 ne 12 milje ujerat territorial te atdheut te tij helen dhe per te zvogluar ne proporcion si siperfaqe atdheun arbrore si dhe dergimin e çeshtjes se kufirit detar midis dy vendeve ne gjykaten nderkombetare.

Per kete vendim Edvin Kristaq Zografi nuk guxoi te shqiperoj qofte edhe nje fjale kunder. Ai nuk guxoi se paku te shprehej publikisht se ne jemi ne nje proces dhe ky eshte nje ndryshim i rregullave brenda ketij procesi dhe se Shqiperia nuk mund te pranoje.

Me heshtjen e tij tradhetare Edvin Kristaq Zografi firmosi dje humbjen nga Shqiperia te qendra kilometrave katrore siperfaqe detare por edhe hapesire ajrore dhe te depozitave gjigande prej triliona eurosh nafte dhe gazi qe studimet tregojne se gjenden ne ujerat e Jonit, te cilat ne raportin 6 dhe 12 milje ujra territoriale i perkisnin Shqiperise.

Tani ftoj çdo shqiptar ti shtroje pyetjen se humb apo fiton Shqiperia nga zgjerimi i ujerave territoriale nga Greqia nga 6 ne 12 milje.

Po pse Rama nuk guxoi te shqiperoje nje fjale kunder por te firmos me heshtje vendimin e qeverise se Greqise de facto protokollin e Korfuzit per detin.

Ai nuk guxoi per faktin e thjeshte sepse:
1-Ai eshte autori kryesor i rrezimit per llogari te pales se trete te marreveshjes se detit te vitit 2009 te firmosur nga qeverite te dy vendeve, ne te cilen Greqia i njihte vetes 6 milje ujera territoriale dhe Shqiperia 12 milje. Kete gje ia perplasi ne menyre poshteruese ne Athine publikisht ish ministria e jashtme e Greqise, zonja Dora Bakojanis.
2-Rama nuk guxoi sepse ai pasi erdhi ne pushtet, sic ka pohuar vet, nuk iu pergjigj kerkeses se kryeministrit te Greqise, Antonis Samara per te derguar ne Gjykaten e Hages çeshtjen e detit mbi bazen e marreveshjes se vitit 2009.

3- Rama me heshtjen e tij firmosi dje defacto projektin aktual te qeverise greke sepse ai ne menyren me jo serioze mashtroi autoritetet greke duke u angazhuar ne negociata per marreveshje te re dhe, pasi marreveshja e re u firmos nga negociatoret, ai e bllokoi ate duke akuzuar per bllokimin e saj Presidentin e Republikes dhe vendimin e Gjykates Kushtetuese.

Keto jane shkaqet qe e detyruan Ramen dje te heshte para vendimit te qeverise greke per te zgjeruar atdheun helen dhe zvogluar ne proporcion atdheun arbror, me te cilin Ramen e lidh vetem tradhetia e larte ndaj tij.

Ai e dinte mire dje se nje fjale te vetme kundershtuese po te shqiperonte kunder vendimit te qeverise greke, vunjoti Dendias me koke shqiptari do tja numeronte para mediave te gjitha qendrimet e tij antishqiptare qe ai ka mbajtur ne kete çeshtje.

Per te mbuluar sadopak kapitullimin e tij te plote para mysafirit, Rama u perpoq qe me shpuren e Arben dhe Karlo Malvites e Ymer Çorapes ta paraqese si nje sukses te tij vendimin e marre 10 vite me pare nga qeverite e te dy vendeve per te derguar ne Hage çeshtjen e Detit.

Kurse per zhurmuar sadopak tradherine e tij ndaj çeshtjes çame, per te cilen nuk guxoi te nxjerre nje fjale te vetme nga goja duke zgbere keshtu nje pune 30 vjeçare per kete çeshtje, ai arrestoi ne menyre kriminale udheheqesit e komunitetit çam dhe ish deputetet te PDIU duke deshmuar veten antiçam sa vet famziu Napolon Zerva.

Dje ne konferencen e shtypit, ministri i jashtem i Greqise z. Nikos Dendia, ne nje akt krejt te pazakonte por jo spontan, u ndal gjate ne denoncime e pse jo dhe kercenime diplomatike per Turqine saqe te dukej se konferenca e shtypit po mbahej ne Republiken e Qipros dhe jo ne Tirane.

Ky qendrim publik dhe i kalkuluar i zotit Dendias deshmon se:
a-ai e konsideron Ramen nje vasal te Erdoganit.
b-ai informoi shqiptaret se çeshtje kryesore ne takimin me Ramen kane qene marredheniet e Shqiperise me Turqine dhe me nentekst keto marredhenie e largojne kete vend nga BE.

Ndaj te gjithe kesaj ligjerate te pavend, i beri synet politik ne Top Kapi u mjaftua me nje ejvallah si per ti thene mysafirit se une edhe i pashprese vasal jam.

Duke perfunduar miq, mund tju them se Edvin Kristaq Zografi dhe narkoqeveria e tij perbejne nje rrezik madhor per interesat kombetare te shqiptareve. sb

Nga Alexander von Schoenburg, BILD

Nëse Joe Biden fiton zgjedhjet, ai mund të falenderojë gjigandët e teknologjisë si Facebook dhe Twitter- si dhe shtypin liberal.

Pikërisht mediat kryesore- duke nisur që nga ‘Atlantic’ e deri te ‘Washington Post’- të cilat shpërndajnë pa hezitim çdo histori anti-Trump, pavarësisht nga verifikueshmëria dhe burimet (kujtoni pak këtu fyerjen e pretenduar ndaj Trump për ushtarët e rënë) nuk dinë të ndalen, ndërkohë që lajmet kundër Biden i fshehin nën tavolinë.

Twitter&Co sapo kanë bllokuar përhapjen e një lajmi nga ‘New York Post’, që rëndon shumë mbi Joe Biden.

Bëhet fjalë për takime të dyshimta me biznesmenë ukrainas- ndërmjetësuar nga djali i Biden, Hunter- i cili është provuar se është përdorues i rregullt i kokainës. Dhe në lidhje me pagesat e ryshfetit kinez ndaj klanit Biden, FBI ka nisur hetimet.

Media si ‘New York Times’ dhe CNN thuajse e kanë anashkaluar këtë histori. Nëse do kishte raportime të ngjashme për Trump ose fëmijët e tij- lajmet do ishin mbushur plot e përplot.

Nesër do të jetë debati tjetër televiziv. Komisioni përgjegjës i ka ndryshuar temat e debatit. Përsëri në fokus do jetë koronavirusi. Dhe konfliktet racore.

Kurse temat e politikës së jashtme- mes tyre edhe Kina- janë fshirë. Përveç kësaj, debatuesve do u hiqet zëri i mikrofonit kur nuk është radha e tyre. Për të parandaluar kaosin si herën e shkuar.

Dhe të injorosh tema si përfshirja e Biden me Kinën?

Trump is not just fighting Biden

By Alexander von Schoenburg, BILD

If Joe Biden wins the election, he could thank tech giants like Facebook and Twitter as well as the liberal press.

It is the mainstream media – from the Atlantic to the Washington Post – that unhesitatingly spread every anti-Trump story, despite its verifiability and sources (remember here the alleged insult to Trump for fallen soldiers) they know how to stop, while hiding the news against Biden under the table.

Twitter & Co have just blocked the spread of a news item from the ‘New York Post’, which weighs heavily on Joe Biden.

It is about suspicious meetings with Ukrainian businessmen – mediated by Biden’s son, Hunter – who has been proven to be a regular cocaine user. And in connection with Chinese bribery payments to the Biden clan, the FBI has launched investigations.

Media outlets like the New York Times and CNN have almost ignored this story. If there were similar reports about Trump or his children – the news would be full.

Tomorrow will be the next televised debate. The responsible committee has changed the topics of the debate. Again in focus will be the coronavirus. And racial conflicts.

And foreign policy topics – including China – have been deleted. In addition, debaters will have their microphone muted when it is not their turn. To prevent chaos like last time.

And ignore topics like Biden’s involvement with China?

Fatos Klosi dha një intervistë për Milaim Zekën, ku foli për marëdhëniet Berisha-Rugova –Bukoshi.

Nuk i di marrëdhëniet midis palëve.

Por, pas rrëzimit të diktaturës, Shqipëria i ka mbështetur pa kushte institucionet e Kosovës, Ibrahim Rugovën dhe qeverinë e Kosovës.
Me fitoren e demokracisë, në Shqipëri vinin, iknin e ktheheshin prapë të gjithë figurat politike të Kosovës, akademikët, njerëzit e artit dhe kultures.

Por është edhe një fakt tjetër i njohur që Rugova nuk u kthye më kurrë në Shqipëri.

Nuk e di se kur ka qenë vizita e fundit, por mosardhja tregon se ai ishte i pakënaqur prej të gjitha palëve, përfshi të parin Berishën.

Pastaj Fatos Klosi i tha Milaim Zekës se kishte gjetur një shumë të madhe të hollash në kasafortën që trashëgoi nga Gazidede dhe prej këtej doli në përfundimin se Bukoshi ka financuar Shik-un.

Duhet ta kemi të qartë se Shik-u i Gazidedes ishte i pari shërbim inteligjent shqiptar që kishte vendosur marrëdhënie me shërbimet inteligjente të Perëndimit në përpjekje për të formuar një institucion 180 gradë ndryshe nga Sigurimi i Shtetit që ishte një organizëm kriminal në duart e diktaturës.

Përpara se të emërohej në krye të Shik-ut, Bashkim Gazidede ka qenë pedagog i Fakultetit të Shkencave të Natyrës pra një shkencëtar i mirëfilltë. Dhe nëse prej asaj që ndodhi më 1997 të gjitha palët kanë dalë të lara, kundër tij vijon të hidhet baltë, duke përfituar nga fakti se të vdekurit nuk flasin me të gjallët.

Nuk marr në mbrojtje askënd dhe përpiqem të analizoj në mënyrën sa më korrekte të mundur.

Në administratën kur Berisha ishte president, Gazidede përmendej si një nga zyrtarët e lartë më të pakorruptuar dhe fakti që Fatos Klosi i ka gjetur të hollat në kasafortë flet qartë për këtë, sepse imagjinoni sot babëzinë e ministrave shqiptarë.

Bashkim Gazidede pati fatin e keq të ishte shefi i Shik-ut në 1997, kur në Shqipëri ndodhën trazirat e njohura, që ishin shumë afër luftës civile.
Ai nuk iu largua Berishës e nuk veproi si Safet Zhulali, për shembull.
Safet Zhulali e ruajti veten e tij, duke ia lënë përgjegjshmërinë Berishës, ndërsa Gazidede qëndroi dhe mori përgjegjshmëri që nuk i takonin atij.
E ndërsa për të gjithë aktorët e 1997 dosja është e mbyllur, për Gazideden vijon e mbetet hapur. Nëse Sali Berisha u rikthye në pushtet për dy mandate rresht, ndaj Gazidedes vazhdon gjuetia e shtrigave. Që ka një motivacion: për të fshehur të vërtetën.

Gazidede akuzohet pa prova për zhdukjen e Remzi Hoxhës, ndërsa askush nuk ngre akuza për Fatos Klosin kur në kohën që ishte shefi i Shish u vranë Azem Hajdari dhe Ahmet Krasniqi.

Kundër Gazidedes nuk është ngritur asnjë padi prej 1997-2005 kur e majta qeveriste dhe kishte pushtet absolut. Bashkim Gazidede u kthye në Shqipëri prej 2005-2008 dhe opozita kishte prapë kohë të mjaftueshme për ta paditur.

Nuk e bëri askush.
Nuk e kanë bërë as sot që Gazidede është i vdekur, veç qarkullojnë konspiracione nëpër media si rasti më i fundit, kur gazetari, konkretisht Milaim Zeka, nuk bën me Fatos Klosin një bashkëbisedim të llojit Hard Talk, ashtu si duhet, por veç sa për të ngritur pluhur e teori konspiracioni të reja. Sepse e vërteta përgjysmë i ndihmon vetëm rrenës, fshehjes të së vërtetës së plotë.

Fatos Klosi dhe Bashkim Gazidede duhet të kenë qenë kolegë, dhe duhet të jenë njohur mire që prej kohës kur jepnin mësim në Fakultetin e Shkencave.
Pastaj shteti shqiptar e ka për detyrë që të mbajë qendrim mbrojtës si ndaj shtetasve ashtu edhe ndaj shtetarëve kur për ta hidhet baltë në dëm të personit por edhe në dëm të interesave kombëtare.

Tek ne ndodh ndryshe.
A keni parë që të jetë akuzuar ndonjë ministër për korrupsion, kur Shqipëria konsiderohet nga institucionet Perëndimore si vendi më i korruptuar i Europës?

Asnjë.

Po ndonjë vrasje të zbardhur ?

Asnjë!

Për Gazideden nuk ka as hetim dhe as akuza. Si pati për ish-zvministrin e brëndshëm të asaj kohe, ndaj të cilit u ngrit padi dhe pati vendim gjykate por që Agim Shehu fitoi pafajësinë dhe shteti e zhdëmtoi me miliona.

Po përse mediat merren me Gazideden? Ose po e formuloj pyetjen prapë, nëse kanë fakte le të merren, por përse nuk merren me hetimin e vrasjeve të tjera, të gjitha dosje të pazbardhura?

A nuk ngjan sikur Gazideden e vdekur e bëjnë zhurmues për vrasjet politike ! Çfarë burracakërie!

Po të isha në vendin e Milaim Zekës, do ta pyesja Fatos Klosin si fillim për vrasjen e Ahmet Krasniqi, duke i drejtuar pyetjen:

“Ju zoti Klosi që ishit shef i Shish kur u vranë Azem Hajdari dhe Ahmet Krasniqi, a mbani përgjegjshmëri si institucion ndaj këtyre dy vrasjeve.

Përse nuk e dhatë dorëheqjen, ashtu si e dha dorëheqjen kryeministri dhe ministri i brëndshëm i asaj kohe përkatësisht Fatos Nano dhe Neritan Ceka dhe kur vrasja e Hajdarit konsiderohet vrasja e Shekullit ndërsa vrasja e Ahmet Krasniqit një vrasje shtetërore si është e mundur që edhe 17 vjet pas vrasjes së tyre, për vrasjen e Ahmet Krasniqit nuk kemi asnjë të akuzuar dhe të dënuar, ndërsa për vrasjen e Hajdarit, familja kërkon rigjykim sepse është e zhgënjyer nga drejtësia. »

Dritan Kaba/

Kesaj radhe vendosi ne gjoks flamurin e komunizmit!

As me shume as me pak nje karshillek ndaj viktimave te komunizmit! Tallje per ato mijera jete te humbura,

Endrra te prera me perdhune.
Miliona vite burg dhe mijera jete femijesh te shkaterruara
Pushkatime, varje, burgosje internime, ishin sot si krenari ne gjoksin e Edi Rames.
Por ne fakt pse e beri kete shfaqje te turpshme dhe kriminale?

Asgje me shume se ne sot te merremi me kollaren, jo me tradhetine e Rames.
Ai sot deklaroi se do shkoje ne Gjykaten e Hages. Buzeqeshja e ministrit te jashtem grek ishte shume domethenese.

Atij i ndriti fytyra. Se si do dalim ne nje gjyq nderkombetar me Greqine besoj se jemi te qarte te gjithe.

Shqiperia shkon me nje det 6 milje te shpallur, ndersa Greqia me nje kufi prej 12 miljesh.
Kjo eshte tradhetia me e madhe pas asaj te Esat Toptanit.
Ndaj nuk duhet te merremi vetem me yllin komunist qe kishte varur ne gjoks, por edhe me tradhetine e tij.

Gjyqet nderkombetare e kane treguar qe mbajne anen e me te pergatiturit, e me te fortit!
Marrveshja e vitit 2009 do jete shume here me e mire se vendimi i Hages sepse u nisem nga pozita te berabarta per te bere ate marrveshje.
Gjithsesi sot Edi Rama u rreshtua me diktaturen, me tradhetaret e Shqiperise, me kriminelet e regjimit komunist. Sot ai perdhosi gjakun e mijera shqiptareve!

Shkruan Nafi Çegrani

( Ose: UDB-a dhe sfidat e përballjeve, histori dhe fate tragjike njerëzish !)

Kam bindje të plotë se vetëm një gjë është e vërtetë dhe këtë e di me siguri:Jeta ime, ndjenjat dhe mendimet e mia, dhembja dhe gëzimet, lotët dhe dashuria ime, malli për fëmijët dhe familjen atje ku nuk dukej dielli, për  tokën ku u linda, për atë tokë kuqaloshe plot barishte e shkrepa në të cilën kanë lindur katragjyshërit e mi,për stuhitë e rrëmetet kah ka kaluar populli im, nuk mund të përshkruhen vetëm në disa faqe të këtij libri. Është mrekulli kur shpirtin ta ledhatojnë butësisht rrezet e ngrohta që bien në tokën tënde, aty ku gurgullojnë ujërat e burimeve të ftohta rrëzë maleve të larta plot freski, andej nga cicëron bilbili lajkatar, andej nga dëgjohen blegërima e deleve dhe fyelli i bariut,mbi suka malesh e barishte bjeshkësh, kënga e bukur për tufën e deleve, për vashën e bukur, për trimëritë e kreshnikëve dhe për historinë e racës, ishin preokupimet e shkrimeve të mia . Të gjitha këto të japin fuqi magjiplote, të shtojnë besimin dhe të kalisin që të qëndrosh në altarin kombëtar dhe të kauzës,duke e ruajtur egon për të mbet NJERI, duke ecur drejtë dhe me dinjitet në rrugën që duhet të ec njeriu, qoftë edhe  “Njeri i Zotit”  apo IMAM  i fshatit…  

  Imamët dhe malësorët !

UDB-a  DHE  SPIUNËT…  

 Spiunazhi në përgjithësi  është ndoshta profesioni i dytë më i vjetër në botë. Qysh nga kohët e lashta, deri në ditët e sotme, shoqëria, shtete, institucione të ndryshme, organizata qeveritare dhe joqeveritare, ndërmarrje private, klerikë dhe individë të profesioneve të ndryshme etj. i ka përdorur dhe kanë përdorur spiunazhin si mjet për të manipuluar, vjedhur, sabotuar informacione dhe interese nga më të ndryshmet. Padyshim se, sidomos  spiunët klerikë janë ndofta njerëzit më të çuditshëm në botë. Pa ta nuk bëjmë dot, por të gjithë i urrejnë. Në saje të spiunazhit dhe spiunëve  UDB-a dhe KOS-i jugosllav i viteve të rrënuara komuniste, kanë zhvilluar rrjete, operacione dhe aksione të fshehta, sidomos ndër shqiptarët dhe me shqiptarë, madje duke i infiltruar edhe në qarrqe  dhe rrjedha konspirative të organizatave, grupeve të emigracionit shqiptarë, duke survejuar dhe spiunuar përmes informatorësh sekret edhe në kryesitë e Komitetit “Shqipëria e lire” “Vatrës”, “Legalitetit” , ‘Lidhjes së Prizrenit” , “Lidhjes Kosovare” , “ Partisë agrare” etj në Çikako, Njujork, Detroid, Boston, Kaliforni, Australi dhe Zelandë të Re dhe jo vetëm. Kështu ka vepruar UDB-a edhe me emigracionin kroat  duke zhvilluar rrjete agjenturore edhe ndaj Dr. Jeliqit etj. Nuk do mend, përmes spiunazhit të hershëm dhe atij modern janë fituar luftëra, perandori të mëdha janë gjunjëzuar, janë shkatërruar jetë personalitetesh të shquar politik në etapa dhe epoka të ndryshme që nga koha e CHEKES, NKVD, UDB-së, SIGURITATE, MOSSADIT etj. janë viktimizuar jetë njerëzish, por dhe janë shpëtuar në të njëjtën kohë në aspektin masovik. Sidomos UDB-a, siduket e ka pas në natyrën e saj aspektin e fshehtësisë dhe konspiracionit duke fshehur brenda për brenda në analet dhe arkivat e saj fenomenin e asaj që është dashur të dinin gjithçka dhe çdo gjë që ishte secrete në shpirtin dhe mëndjen e njerëzve, të dinin diçka që të tjerët duan ta kenë sekret, qoftë në aspektin individual ose kolektiv.  

( Unë si shqiptar kur u futa si operativist në rradhët e UDB-së republikane në Shkup, fillimisht në sektorin e ndjekjes së diplomatëve dhe atasheve të huaj, madje në sektorin e analitikës, them: mjerisht që punova ca vite aty si shqiptar, por nga ana tjetër, pasi kam ruajtur dinjitetin dhe shpirtin human, ruajta ndërgjegjen time, dhe nuk i bëra keq askujt,  aty MËSOVA shumë gjëra seksrete në aspektin e metodave, mjeteve, arkivave të UDB-së jugosllave që ndryshe, kurë ose aspak nuk do ti dija si shqiptar…) 

Historiae shkruar e spiunazhit në përgjithësi në jetën njerëzore, të paktën ajo që njihet ka filluar qysh në Greqinë e lashtë dhe në epoka të ndryshmë të mëvonshëm duke u përdor nga të gjithë  shtetet, perandoritë, pushtetarët, grupet dhe njerëzit që kërkonin pushtet ose dhe nga ata që donin ta ruanin atë. Kështu ishte edhe çështja esenciale e veprimtarisë dhe konspiracionit të UDB-së në kohën para dhe pas kohës së Rankoviqit, para dhe pas vdekjes së Titos! 

Lufta e Parë Botërore bëri të njohur spiunen më të famshme femër, me fundin e saj tragjik, Mata Harin. Revolucioni bolshevik i Tetorit 1917 që solli në fuqi ideoligjinë kominterniste dhe komunistët  në krye me Leninin, solli dhe krijimin e CHEKA-s, sigurimin e parë sekret sovjetik si vazhdimtare e OKHRANAS-ë, Shërbimit sekret carist. Pasi ndërroi disa emra nga CHEKA në GRU, OGPU, NKVD etj, në vitet ‘1950 në kulmin e Luftës së Ftohtë u riemërtuan në KGB, e cila ishte dhe mbeti e frikshme dhe e tmerrshme për tu kthyer, pas rënies së komunizmit në SVR. 

Por, a thua vallë ka ngjarë e njejta gjë edhe me UDB-në e frikshme, e cila me rrjetet e saja të nëntokës, siduket, ende vepron me shqiptarët, të cilët i ka vë në ballë stuhia dhe murlani i Ballkanit.(!?!) 

Vallë, kishte UDB-a agjentë të saj si ai “007”  në oborrin e Anglisë?! 

Historia e spiunazhit dhe agjenturave jugosllave që i mbulonte UDB-a me ombrellën e saj, e që gjenden hermetikisht të mbyllura në arkivat secrete, janë të mbushura me ngjarje të panumërta, të ndërthurura dhe misterioze, me lista të gjata informatorësh, agjentësh  nga profilet më të ndryshëm, duke përfshirë këtu, në rend të parë edhe KLERIKËT: murg e murgesha, priftërinj, imama , hafuza e hoxhallarë, ata të cilët kishin lidhje direkte me popullin dhe populli u besonte si “Njerëz të Perëndisë!”. Sepse edhe ishin në shpirt njerëz perfidy, të cilëve UDB-a u jepte apo i ngarkonte me detyra delicate rreth grumbullimit të informacionit. Një pjesë se bën këtë detyrë me vetë dësgirë, për karierizëm apo  interest ë veçantë, disa për vese të ndonjë hakmarrjeje ndaj tjetrit, disa e bënin të kushtëzuar ose të manipuluar edhe në saje të ashtuquajtur  “materialeve  kompromituese” , sidomos rreth organizmit dhe detyrës secrete të ngarkuar për të mbledhur informacione nga çdo burim i mundshëm për sigurinë e Shtetit socialist dhe Platformës së LKJ edhe në stilin e “007”.  

Në rrjetet e spiunimit dhe agjenturës së saj UDB-a fuste me admirim njerëz klerikë, hoxhallarë, sidomos, e që ishin “inovatorë të mëdhenj” në rekreimin thelbësor të çështjes së të dhënave informative relevante, duke i përfshirë këtu edhe  disa procedura që ishin “revolucionare”  për kohën komuniste duke vepruar kundër :nacionalizmit” “irredentizmit” apo edhe “separatizmit shqiptar”, e që më vonë u përshtatën nga të gjithë shërbimet  sllavo-greko-ruse! Informatorët ishin vë në dijeni me delicates rreth personalitetit, grupit apo individit që do të survejohej. Bëheshin skedat biografike me gjurmët dixhitale, fotografi të të dyshuarve, mbikëqyrje e grupeve politikë ( sidomos atyre shqiptare dhe kroate jashtë vendit, por edhe Brenda), duke regjistruar me kujdes përgjime telefonike, gjurmime të vazhdueshëm dhe rregjistrime në  arkiva dhe dosie personale operative…  

*** 

…Fundi i Luftës së Ftohtë, dhe shembja e komunizmit në Ballkan dhe Europë, në mos përcakton “fundin e historisë” (sipas formulës së famshme të hsitorianit të famshëm amerikano-japonez Francis Fukuyama), me siguri provokon fundin e një historie të re të njerëzimit, ku bën pjesë edhe fatumet tragjike shqiptare shkaktuar nga spiunazhi jugosllav. Një histori që zgjati gjysmë shekulli gjatë të cilit rregullat e Lojës së Madhe janë të njohura, armiqtë të panjohur, rreziqet të parashikueshëm, sfidat të qarta, sidomos duke I future UDB-a në përfshirrje të tilla operative edhe hoxhallarët, akademikët , politikanët, diplomatët etj. Pas shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik, shërbimet e fshehtë ndërkombëtarë do të duhej të përballeshin me një situatë krejt të re, që kërkonte një riorganizim të thellë.Por, me Ballkanin qëbdrrojnë stuhi dhe beteja të tjera , ndryshe! 

Letër e H.Toplicës nga burgu i Spaçit 

U kalua, në fakt, nga rreziqet klasikë (në nivel shtetesh, gjeografikisht të kufizuar, me një kod sjelljeje të pranuar nga palët, me forca ushtarake të identifikuara, me doktrina ushtarake të njohura) tek rreziqet e rinj (transnacionalë, gjeografikisht të përhapur, pa ligje dhe kode të pranuar, me fanatikë vështirësisht të identifikueshëm dhe me vullnetin për të vënë në përdorim të gjithë mjetet e shkatërrimit në dispozicion, të future në këto rrjete dhe anale të fshehta edhe “Njerëzit e Zotit”). Në një kontekst të tillë sfidat e shërbimeve  jugosllave komuniste (të quajtura: UDB), do të bëheshin globale dhe metodat e tyre do të pësonin ndryshime thelbësore. Shërbimet e fshehtë duhej që nga ky moment të interesohen për të gjithë çështjet e mëdha që mendohet se kanë ndikim në ecurinë globale, humane e njerëzore , (tensione demografikë, rezerva energjie dhe lëndë të para, siguria e produkteve ushqyes, ndryshime të klimës, globalizimi i ekonomisë, rishfaqja e luftërave fisnore, ndëretnike dhe fetare), pa keqpërdorime apo keqtrajtime. 

Rreziqet e rinj përfundimisht do i shtyjnë shërbimet e fshehtë drejt bashkëpunimeve në rritje për të zhvilluar komplementaritetin e nevojshëm mes mjeteve teknike të inteligjencës (satelitë, avionë) dhe faktorit njerëzor, që mbetet pavarësisht gjithçkaje, kyç në luftën kundër terrorizmit. Pra, nëse rezulton një plan teknik relativisht i lehtë kalimi i informacionit nga rrjetet sovjetikë tek ata të “shteteve batakçinj”, rezulton absolutisht e pamundur të dëgjosh individë që komunikojnë përmes mesazherëve apo që mblidhen në një shpellë në anë të shkretëtirës ku nuk realizon dot asnjë lloj përgjimi. Megjithatë, është gjithmonë e mundur të kapësh mesazherin, të infiltrosh në grupet ekstremistë apo të bësh ndonjë anëtar të tyre të tradhtojë. Pikërisht, faktori njerëzor. Një zanat që nuk njeh kriza: si për të demonstruar këtë gjë, në 2010 në Vjenë, në pistën e Aeroportit Schwechat, dhjetë spiunë rusë u shkëmbyen me katër informatorë të CIA, gjë që u transmetua direkt në televizion. Jetë reale, por duket sikur lexon një prej romaneve të famshëm të Jan Flemingut. 

Por, shyqyr që UDB-a duket si e “vdekur” ! Megjithatë, kur të hapen dosiet dhe arkivat e fshehta të Batajnicës, do të shikojmë se sa dhe sa hoxhallarë, priftërinj, profesora, politikanë e akademikë ishin të përgëdhelur nga UDB-a dhe sa i kanë shërbyer asaj makinerie famkeqe gjatë viteve të rrënuara komuniste si në Shkup, Beograd, Sarajevë, Prishtinë, Tiranë , Podgoricë (Titograd) dhe gjetiu në Gadishullin e Ballkanit.

Dokumenti ku Gjenerali grek Glyllakis Nikolaos i dhuron Rugoves pistoleten me 200 fishek dhe e njeh si President

Veç fakte!

Kujtesë institucionale dhe personale:
Gjenerali grek i dhuron revole dhuratë Presidentit RUGOVA!

Në përfundim të vizitës së Presidentit RUGOVA në Greqi më 19 korrik të vitit 1992, organizatori i saj, gjenerali Nikollae GIRILLAKIS, kishte organizuar një takim përshëndetës, ku nuk munguan dhuratat. 

Asgjë e pazakontë derisa ushtaraku GIRILLAKIS nuk ia dhuroi Kryetarit një revole “Beretta” 9 mm në një kuti me 200 fishekë. 

Ishte kjo befasia më e madhe e vizitës. U stepëm të gjithë. 

Unë u drejtova miqve grekë: “Me të vërtetë keni menduar këtë dhuratë për RUGOVËN?” “Po pikërisht për RUGOVËN”, thanë. 

Kryetari vetëm qeshte dhe më tha: “Mere, o Adnan, se na duhet. Shtet po ndërtojmë” . 

Diçka lidhej këtu dhe si i habitur vazhdova:
“RUGOVËS, njeriut të paqes, GANDIT të Ballkanit, i dhuroni armë?”

“Po”, tha z. GIRILLAKIS. 

Në këtë moment ndjeva dhe kuptova si asnjëherë më parë thënien e babës për armën. (Arma më e mirë është ajo që nuk përdoret). Duke dashur që zbërthimin e kësaj domethënieje t’ia atribuoja vetes thashë:

“Është simbolikë shumë e saktë. 

Arma më e mirë është ajo që nuk përdoret kurrë. Si dhuratë për RUGOVËN kjo do jetë arma më e mirë në Ballkan”. Kërkova të ma shkruajnë një letër prejardhjeje të kësaj arme, sepse do të kemi probleme nëpër kufi. Nga Athina, ne duhej të fluturonim për në Londër, ku Kryetari kishte takim me Lordin KERINGTON, kryesues i Konferencës për ish- Jugosllavinë. 

Historia e kësaj arme – dhuratë, nuk përfundon me kaq.

Unë me armë në brez në zyrat e Lordit KERINGTON në Londër!

Pas vizitës në Athinë dhe takimit me kryeministrin MICOTAQIS, në korrik të vitit 1992, në program ishte takimi i Kryetarit me Lordin KERINGTON në Londër. 

Lordi KERINGTON ishte kryesues i Konferencës ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë. 

Në Aeroportin e Athinës shërbimet greke na përcollën me tretmanin zyrtar VIP. 

Na vendosën në Bizness Class të aeroplanit, pa asnjë procedurë kontrolli apo verifikimi pasaportash. 

Me ne ishte edhe Shaqir Shaqiri dhe Imer Rama. Në valixhe kisha edhe kutinë me revolen “Beretta” dhe 200 fishekë të kalibrit 9 mm, të cilën si dhuratë na e dhanë grekët. Me të zbritur në Aeroportin e Londrës, kaluam kufirin vetëm me kontroll pasaportash. 

Në Aeroportin e Londrës kishte dalë për të na pritur Isa ZYMBERI dhe Agron Loxha. Nga aeroporti u vendosëm në hotel, ku të nesërmen Kryetari kishte takim me Lordin KERINGTON. 

Para nisjes për te zyra e Lordit KERINGTON, filloi të më kaplonte një brengë rreth armës që kisha me vete. 

Thuajse tërë kohën kisha qenë në gjumë dhe tani u vetëdijesova se në fakt ndodhem në një flagrancë penale ose kundërvajtjeje, sepse kisha një mjet të ndaluar me vete dhe aq më keq nuk e kisha deklaruar fare dhe rrezikoja të ndiqesha për futje ilegale të armës dhe municionit. 

M’u bë një lëmsh në bark dhe mu nxeh kryet. 

Me kë të konsultohem, kush duhej ta dinte më mirë këtë punë përveç meje. Më kapi pak nervozizmi, por prapë frenova veten dhe nga frika se mos ndokush po i kontrollon valixhet në hotel vendosa me e marrë revolen me vete. 

Për më tepër mbusha karikatorin me jo më pak se 16 fishekë. Tamam Xhems BOND. 

Vendosa të mos i tregoj askujt, sepse doja që disi në heshtje ta tejkaloja këtë situatë. Kryetari, Agron LOXHA dhe unë u nisëm për në zyrën e LorditKERINGTON. Në hyrje i pari ishte Kryetari, pas tij Agroni dhe i fundit unë. 

Ishte kjo derë e ngushtë ku kontrolloheshin armët. Kur kalova unë desh u çmend aparatura kontrolluese prej fishkëllimës. Më ndaluan dhe u thashë se kam armë. Derisa Kryetari dhe Agroni vazhduan për të mos u vonuar unë mbeta i rrethuar nga policët të cilët më morën në pyetje dhe kërkuan leje, deklarim ose ndonjë dokument të armës etj. 

Fillova t’ua shpjegoj fill e për pe. 

Ok, më thanë, të besojmë, por ti ke thyer ligjin britanez, duke mos deklaruar armën në kufi dhe pa leje për të. Duke supozuar se do të na dalin telashe dhe se me siguri tani do ta kontrollojnë edhe dhomën e hotelit, u thashë që në valixhe kam edhe një kuti me 200 fishekë. 

Pas konsultimeve të shumta dhe pasi që panë certifikatën e prejardhjes që ma kishin dhënë grekët, disi u zbutën, por thanë se do të konsultohen me prokurorinë. 

Rrezikohesha të arrestohesha. 

Në fund, më konfiskohet arma, duhej dorëzuar edhe fishekët tjerë, kurse për fatin e armës do të vendosej më vonë dhe do të më njoftonin. 

Ky ishte epilogu më i butë dhe më i lehtë i mundshëm. Pas pak doli Kryetari dhe Agroni, kur kuptuan çka kishte ndodhur filluan shakatë dhe humorin, duke më tallur herë për naivitet, herë për trimëri e azgani. 

Shkuam në hotel së bashku me një veturë policie për t’i dorëzuar fishekët tjerë. Kryetari mendonte se kjo veturë po na përcillte për çështje sigurie. Në hotel na priste Isa ZYMBERI, i cili kur kuptoi çka kishte ndodhur filloi të tallej, bënte humor, kritika etj. 

Krejt ishin në frymën e batutave. Isa ZYMBERI më quajti Adnan BOLETINI. Në fakt ishte ky një gjest sa naiv, aq edhe i paevitueshëm për situatën në të cilën ndodheshim. Megjithatë për një çast më kaploi njëndjenjë e përzier që vështirë e kisha për ta s hpjeguar. E mbajta për vete këtë ndjenjë, sepse nuk kisha fjalë për ta përshkruar. 

Për një moment m’u rikujtua historia dhe bëra analogjitë kur Isa BOLETINI me Ismail QEMALIN kishin shkuar në Londër, Isa ishte i armatosur dhe duhej të dorëzonte armën. Pas sa vjetësh po në Londër me Ibrahim RUGOVËN zihem me armë. 

Cili ishte dallimi? Isa kishte edhe armën tjetër, të cilën e mbajti në fshehtësi. Unë kisha vetëm një. Isa mbante armën qëllimisht. Mua m’u imponua rastësisht. 

Për një çast m’u dëftua figura e Isës ashtu siç ma kishte përshkruar babëgjyshi duke më pyetur: “A ende ju shqiptarët me armë n’Londër, a?” (Nga libri: “Në hap me RUGOVËN”)

Dokument:

Letër Deklaratë ku gjenerali grek e njef RUGOVËN President të Kosovës në vitin 1992.

CopyRight©Adnan MEROVCI

Nga 86 mijë ushtarë që ka gjithsej Greqia, janë rreth 12 mijë rekrutë shqiptarë në radhët e Ushtrisë greke. Pra, çdo i shtati ushtar është shqiptar.

Kështu tha gazetari shqiptar në Athine, Robert Goro, gjate një lidhje me Blendi Fevziun ne emisionin “Opinion” në TV Klan.

“Shqiptaret që nuk kryejnë shkollën e lartë, shkojnë në shërbimin e detyrueshëm ushtarak në Greqi. Djemtë që ishin në foto ishin parashikuar të bëheshin pjesë e Gardës së Republikës, si ata që rrinë me fustanella ne Parlamentin e Greqisë”, tha ai, duke iu referuar fotos se rekruteve shqiptare qe pozuan ne foto me duart si shqiponje.

Goro tha ndër te tjera se ka kontaktuar me një nga të afërmit e njërit prej ushtarëve. Sipas tij, të rinjtë nuk e njihnin më herët njëri-tjetrin. Ata janë takuar gjatë shërbimit ushtarak.

• 

• 

Nga Red Varaku –

Edhe pse i dështuar dhe i diskretituar si hajdut psiqik, ai vazhdon të na qeverisë .Edhe pse i delegjitimuar nga Zëri i Amerikës dhe gjermanët e BILD , si një kryeministër që i ka vjedhur zgjedhjet në bashkëpunim me krimin, ai sërish vazhdon të na qeverisë , duke na poshtëruar dhe më shumë

Jo vetëm nuk është tërhequr, por këto gjashtë muaj, ai dhe banda e tij i janë vërsulur të babëzitur pasurisë publike, duke marrë aq vendime të rëndësishme dhe akte që synojnë vetëm pasurimin e individëve, sa nuk kanë bërë gjithë qeveritë për 30 vite bashkë.

Babëzia me të cilën ai ka filluar të zhvatë prona publike, pasuri nëntokësore, pasuri pyjore, naftë, krom, bakër, lumenj, liqene, ndërtesa, livadhe, janë të tilla që asnjë pushtues nuk do kishte mundur t’i bënte. Gjithë pazaret e pambaruara të gjashtë viteve në pushtet, u bënë realitet në këto gjashtë, falë VKM-ve të tij dhe qartësisë për të rrjepur çdo lek deri në minutën e fundit.

Nga momenti kur ai u përlot para PS-së në 30 Qershor, deri tek trimërimi i tij në asamblenë socialiste, reflektohet gjithë thelbi i raportit që ai njeri ka me shtetin dhe pushtetin. Ai po dëshmon se shteti për të është si pronë personale e tij. Por, më tej akoma kultura e mospranimit të dështimit është për të një kulturë e huaj.

Ai nuk mund të pranojë që ka dështuar. Mbi të gjitha, ai nuk e kupton se ka ardhur koha të largohet . Ai nuk e kupton dot se si shteti shqiptar nga çiflig i tij personal, të mund të kalojë në administrim të një force tjetër politike.

Por, me sa duket ai e ka kuptuar që largimi i tij nuk varet shumë prej tij dhe se pushtetit të tij po i vjen fundi. Është kjo arsyeja që gjatë këtyre gjashtë muajve, ai është angazhuar në një zhvatje të pangjashme të pasurive tona kombëtare, në det , në ujë , në nëntokë e në mbitokë.

Lotët e tij të fitores janë kthyer befas në thonj që po zhvasin gjithçka. Ndërsa, fjalët e tij janë kthyer në breshëri plumbash mbi ‘armiqtë imagjinarë’.

Kultura e mosdorëzimit është një kulturë primitive, e cila zë fill tek paligjshmëria me të cilën Rama ka sunduar dhe qeverisur. Në gjashtë vitet e tij si kryeministër, Rama ka sunduar politikisht duke e konsideruar opozitën si armike.

Ai është udhëheqësi i vetëm i Shqipërisë paskomuniste, që e ktheu krimin në strategji shtetërore duke kanabizuar vendin dhe duke kriminalizuar shoqërinë. Është kryeministri që ka zgjedhur marrëveshjen me krimin e organizuar dhe jo me qytetarët, vetëm nga makthi se qytetarët i rrezikojnë pushtetin. Si i tillë ai për gjashtë vite ka drejtuar shtetin si një projekt politik për plaçkitjen e vendit , si një projekt kundër opozitës, kundër popullit të tij.

Ai riktheu në Shqipëri ndarjen klasore dhe persekutimin politik, ku një qytetar nuk merrte dot as legalizimin, pa bekimin e tij dhe banditëve të tij lokalë.

Ai riktheu shtetin politik, ku banditët të veshur me kostume politike , nëse të shikonin si armik të tij , të mbyllnin çdo derë shërbimesh në zyrën e shtetit. Ai riktheu kulturën e anti-shtetit, kapjen e institucioneve të pavarura dhe përdorimin e pushtetit për të ndëshkuar median kritike.

Ai është kryeministri që nënshtroi mediat. Ai është njeriu që ndau biznesmenët në miq të tij dhe në armiq të tij, duke përdorur shtetin si institucion shpërblimi ose ndëshkimi ndaj tyre.

Ai është kryeministri që vuri në rresht intelektualët pa kërbisht të këtij vendi, t? cilët heshtin përballë makabriteteve të kësaj qeverie dhe sulmojnë opozitën për një kothere bukë më shumë , a për një vend pune për vete ose fëmijët e tyre.

Ai është kryeministri, që prej dy vjetësh nuk po qeveris asnjë ditë për qytetarët, por për të mbijetuar në pushtet, duke sulmuar çdo ditë opozitën, duke plaçkitur çdo ditë popullin.

Ai bën gjithçka për të mbuluar skandalet e besnikëve të tij, me bizneset e tyre informale, që shpesh transportonin drogë, por kurrë nuk u interesua si kryeministër i këtij vendi të respektonte lirinë ekonomike, konkurrencën e lirë dhe të drejtën për të jetuar në këtë vend, pa patur nevojë për ndonjë lidhje me dikë nga besnikët e tij në terren.

Dhe pikërisht pse po qeveris kështu, mbështetja e tij ka kapur minimumin historik. Ka gjashtë muaj që po hakmerret ndaj shqiptarëve duke u përpjekur natë e ditë të lërë një shtet të shkatërruar, një ekonomi piramidë, një inventar pasurish të plaçkitur dhe një shoqëri të dorëzuar në duar të krimit.
Ky është një bilanc i padurueshëm. Ky është një bilanc.

Ka ardhur ora që ai të largohet me dinjitet. Ka ardhur ora që ta lërë Shqipërinë të ecë në rrugën dhe fatin e saj, dhe t’ i japë shanse vetes që të gjykohet nga ligji dhe vota e shqiptarëve. Kjo do ta bëjë më të lehtë fundin e tij dhe më të sigurt të ardhmen e pasardhësve të tij. Ndryshe, zemërimi dhe urrejtja e paarsyeshme, mund të kthehet njëqind fish mbi atë dhe familjen e tij kriminale.

E keqja nuk nisi tani, por direkt mbas marrjes se pushtetit, nga specialistet e mashtrimit, vjedhjes se votes, mbjelljes dhe trafikut te droges, krimit te organizuar…

Me varfërinë mbi supe shqiptarët gjithmonë në momente të ndryshme te historisë janë zhgënjyer.

Varfëria, ky kancer që për 100 vjet po i ha shqiptarët pak nga pak.

Zhgënjimi më i madh vërehet pas rënies së komunizmit që fatkeqësisht si gjithmonë zgjodhëm rrugën e gabuar dhe në vend që të punomim brenda territorit të Shqipërisë shkuam dhe përfunduam rrugëve të shteteve të pasura Evropiane.

Nga ky emigrim një pjesë e shqiptarëve u bënë kriminelë nga vështirësitë që hasën,

Duke u bazuar nga raportet e Bashkimit Evropian gjatë viteve të fundit Shqipëria vazhdimisht ka qëndruar si vëndi më i varfër në Evropë.

Pasi fitoi pavarësinë Kosova përsëri sipas raporteve të BE Shqipëria dhe Kosova qëndrojnë në vëndet më të varfëra në Evropë.

Por më alarmues është fakti që gjatë 100 viteve shteti shqiptar vazhdon të jetë shteti më i varfër në Evropë. Varfëria, ky kancer që për 100 vjet po i ha shqiptarët pak nga pak. Me varfërinë mbi supe shqiptarët gjithmonë në momente të ndryshme te historisë janë zhgënjyer.

Zhgënjimi më i madh vërehet pas rënies së komunizmit që fatkeqësisht si gjithmonë zgjodhëm rrugën e gabuar dhe në vend që të punomim brenda territorit të Shqipërisë shkuam dhe përfunduam rrugëve të shteteve të pasura Evropiane.

Shumë të rinj pavarësisht se mund ta përfundonin me rezultate të mira shkollën në Shqiperi u mashtruan dhe e braktisën shkollën për të shkuar klandestinë në shtetet Evropiane.

Nga ky emigrim një pjesë e shqiptarëve u bënë kriminelë nga vështirësitë që hasën, një pjesë e shqiptarëve arritën të krijonin nje jetesë në përputhje me standartet e vëndit ku jetojnë por shumë shpejt u asimiluan dhe një pjesë e shqiptarëve arritën shumë sukses por për ngjyrat e shtetit ku emigruan dhe në këtë mënyrë nuk ka ndonjë përfitim Shqipëria.

Sot, Shqipëria në vitin 2014 vazhdon të jetë shteti më i varfër në Evropë. Varfëria dhe papunësia vazhdon të rëndojë edhe në supet e brezit të ri.

Sipas të dhënave të fundit zyrtare nga Instituti i Statistikave tregojnë se shifrat e punësimit pësuan përkeqësim dramatik mbas vitit 2013, ku mbi 125 mijë shqiptarë humbën punën.

Sipas INSTAT, numri total i të punësuarve në ekonomi ra nga 1 milionë e 117 mijë vetë që ishte në 2012 në 992 mijë një vit më parë.
Kjo është rënia me e fortë e regjistruar ndonjëherë vitet e fundit, e cila ka nxjerrë jashtë tregut të punës më shumë se një person në çdo dhjetë veta dhe pjesa dërrmuese e tyre janë të punësuar pa pagesë në bizneset e familjes apo dhe të vetëpunësuar.

Sipas INSTAT, rënia ka prekur të gjithë sektorët e ekonomisë por më e thellë ka qenë në bujqësi, ndërtim dhe tregti e turizëm. Por nga ana tjetër shtresa e paktë në numër udhëheqëse shqiptare vazhdon të fyejë njëra tjetrën duke treguar se cila palë ka më shumë lek.
Deputetët shqiptarë pavarësisht se janë udhëheqsa të shtetit më të varfër në Evrope nuk mungojnë në stadiumet e ndeshjeve më të shtrenjta të Evropës. Por çfarë duhet të bëjë pjesa dërrmuese e shqipatrëve që të mos bjerë në këthetrat e varfërisë?

Ka 100 vjet që ky problem pritet të zgjidhet nga politikanët por kjo zgjidhjë nuk do të vijë kurrë. Atëherë i takon çdo individi të marrë masa për parandalimin e varfërisë. Një ndër këto masa është edukimi. Edukim i shëndoshë që në hapat e para të mësimeve është ilaçi që e shpëton çdo njeri nga varfëria. Çdo prind shqiptar duhet të kujdeset për fëmijën e tij që të marrë një edukim të shëndoshë.

Fatkeqësisht shumë prej familjeve në Shqipëri nuk interesohen për fëmijët e tyre që në hapat e para të shkollës. Edukimi i ngjason një zinxhiri i cili nëse këputet një hallkë atëherë zinxhiri ndahet në 2 pjesë. Pjesa dërrmuese e familjeve shqiptarëve jeton në fshatra dhe shumica e tyre nuk kanë marrë edukimin e duhur prandaj e kanë të pamundur tju shpjegojnë femijëve në mënyrën e duhur rëndësinë e edukimit.

Për këtë shkak një peshë e madhe i bie mësuesit që të kujdeset për edukimin e brezave të rinj.

Por fatkeqësisht për shkak se e kanë rrogën e ulët mësuesit nuk tregojnë interesin e duhur në edukimin e nxënsëve.

Sa keq që janë të pakët mësuesit që ndjekin hapat e ikonës së mësuesërisë shqiptare Migjeni. Migjeni atdhetari i pavdekshëm shqiptar i cili sakrifikoj jetën e tij për nxënësit. Migjeni i cili me veprat e tij la gjyrmë të pavdekshme në historinë e Shqipërisë.

Ky patriot e kuptoi mjerimin që jetonte pjesa e madhe e shqiptarëve prandaj me penën e tij luftoi kundër varfërisë. Por për fatin tonë të keq nuk pati asnjë pasardhës që të ndjekë hapat e këtij njeriu të madh. Komunizmi shkatërroi çdo ndjenjë dhe i këtheu shqiptarët në robotë të cilët nuk mendonin dhe punonin natë e ditë por pa asnje fitim.

Një peshë e rëndësishme në edukimin e brezave të rinj e kanë dhe vetë nxënësit. Sot me përparimin e teknologjisë nxënësit e kanë më të lehtë të mendojnë dhe të krahasojnë gjendjen e Shqiptarëve me të shteteve të pasura. Prandaj pavarësisht së mund të jenë në gjimnaz ata duhet të marin masa për edukimin e tyre. Duhet ti venë vetes një qëllim e të mendojnë se pas disa vitesh do të rriten dhe me kushtet që ka Shqipëria do të jetë e pamundur të bëhen të suksesshëm pa edukimin e duhur.

Nëse këta breza të rinj “ Punën e Sotme Nuk e Lenë për Nesër ” do të shkruhen në histori si brezi që i tha STOP mjerimit e varfërisë në Shqipëri.

Dritan Kaba /

Video…

MOS HARRONI!

Kur Rama mbushte me dekorata ambasadoret per “suksesin” e hapjes se negociatave!

Habia me e madhe shihet tek ambasadoret qe moren dekoratat.

As nuk e prisnin se e dinin qe ishte nje shfaqje e turpshme!

Edhe sot ai qe rrezikon negociatat eshte ky klloun kryeminister! Ai qe saboton te ardhmen evropiane te shqiptareve eshte pikerisht ky kameleon i peshtire!

25 prilli po afron!

Asnje shqiptar nuk duhet te harroje
🌑 talljet me te ardhmen e tyre,
🌑 neperkembjen e dinjitetit,
🌑 tradhetine e tij ndaj Kosoves,
🌑 vjedhjet gjigandeske,
🌑 korrupsionin marramendes,
🌑 shpopullimin e Shqiperise

Hashashizimin e vendit, ku mijera te rinj prej kesaj politike dergjen neper burgjet e Evropes dhe ka shkaktuar qindra te vrare ne keto vite.
🌑 rrenimin ekonomik te familjeve shqiptare
🌑 lenien ne mjerim te mijera fermereve, pa asnje perkrahje
🌑 naftetaret, minatoret dhe veçanerisht studentet qe jane ne nje gjendje te dhimbshme.
🌑 Mos harroni as kur merrni botxh para per te mbajtur frymen gjalle, per te blere ilaçe per te afermit tuaj, se Edi Rama paguan jashte çdo ligji incerenatoret dhe PPP super korruptive.

🌑🌑🌑 Mos harroni!

Një vit, pasi kishte lënë qelinë e burgut, Ngucaj rezulton i zhdukur dhe prej katër ditësh, familja e tij nuk ka pasur kontakt me të.

Ngjarja është bërë publike vetëm sot.

Makina dhe rrobat e Ngucajt janë gjetur në Mavrovë, duke shtuar akoma më tepër dyshime për një zhveshje dhe vrasje të tij. I riu është rrëmbyer është i njohur për blutë e Vlorës, pasi ka precedentë kriminalë.

Dosja e të zhdukurve të Vlorës, jo vetëm që nuk mbyllet, por vijon të ‘thithë’ brenda vetes edhe emra të tjerë, me precedent penalë. Pasditen e sotme, një tjetër person, ka humbur pa gjurmë, 40-vjeçari, Ermal Ngucaj.

Një vit, pasi kishte lënë qelinë e burgut, Ngucaj rezulton i zhdukur dhe prej katër ditësh, familja e tij nuk ka pasur kontakt me të. Ngjarja është bërë publike vetëm sot. Makina dhe rrobat e Ngucajt janë gjetur në Mavrovë, duke shtuar akoma më tepër dyshime për një zhveshje dhe vrasje të tij. I riu është rrëmbyer është i njohur për blutë e Vlorës, pasi ka precedentë kriminalë.

Por cilët janë personazhët që prej vitit 2016 janë zhdukur në Vlorë, për të cilët, as në ditët e sotme, nuk ka asnjë lajm?

Marjo Metushaj, skafisti vlonjat që trafikantët e drogës nuk i dhanë as ‘hakun’ e punës

Më 16 qershor 2017, në Vlorë u zhduk Marjo Metushaj. Metushaj, i cili për autoritetet lokale, njihej si një skafist, dyshohet se nuk ishte paguar për 7 rrugë, me një vlerë totale prej 200 mijë euro. Ditën kur u zhduk, i ishte premtuar se do të merrte shumën e parave që i detyroheshin, përmes një dyqan lokal dhe një shumë parash. Ka shkuar për të marrë këtë gjë dhe nga ai moment nuk ka asnjë informacion për Marjo Metushajn. Familjes i kishte thënë se do të takonte një shokun e tij, për punë në Seman. Prej 3 vitesh, familja qëndron me zemrën e ngrirë që një ditë dera të hapet, dhe babai i dy djemve të kthehet… kushedi thotë i ati, ndoshta gjërat do të jenë sërish si në kohët e vjetra.Për më shumë bëhu pjesë e grupit më viral në Facebook, Dosja.al

Albano Xhaferri, u vra me çekiç me urdhër të Edison Harizajt, pa më shumë seç duhet…

I sapokthyer nga Belgjika, Albano Xhaferri, humbi kontaktet me familjen që prej 18 qershorit. Babai i dy fëmijëve, jetonte me gruan dhe të vegjëlit në katin e dytë të një pallati në Vlorë. Në datën 2 gusht 2018, për zhdukjen e Albano Xhaferit është marrë deklarim Gazmend Merkaj, banues në Vlorë, që ka shpjeguar se ka dijeni për zhdukjen e shtetasit Albano Xhaferi. Ai ka rrëfyer se ka qenë me Ardit Kolën, Aleksandër Çaushajn dhe Ilir Shakajn, të cilët kanë vrarë Xhaferin për llogari të Edison Harizajt, i vrarë vjeshtën e vitit 2018, në autostradën Tiranë-Durrës. Shkaku i vrasjes dhe marrjen peng, sipas tij, ishte dijenia e Xhaferit për atentatin ndaj Ferdinand Llanajt, në tetor të 2017. Xhaferi sipas tij u vra me çekiç, në momentin që u mor në mjetin tip “Audi”. 20 ditë pas zhdukjes së Albano Xhaferit, në Vlorë nuk u pa më as Elvis Troqe…

‘Dua një eshtër… të mos e qaj rrugëve, veç një varr, shpresë s’kam’, ishte ky apeli i fundit, që Krenar Troqe, babai i Elvis Troqes, bëri përmes medias për zhdukjen e të birit, Elvisit. Troqe u zhduk pasditen e 17 korrikut 2018 ne qytetin e Vlorës, kur hipën në një automjet tip “Mercedes-Benz” dhe prej atij momenti fati i tij nuk dihet. 24-vjeçari vëzhgohej fillimisht për vendndodhjen e tij, teksa ndodhej në ambientet e një bar-kafeje, rrëmbyesit sinjalizohen nga informatori dhe më pas aty mbërrin makina tjetër një automjet tip “Mercedes-Benz” ngjyrë gri. Elvis Troqe është ngritur nga ambientet e kafesë ku ishte i ulur me një shok të tij, pa marrë telefonin celular me vete. I sapokthyer nga Belgjika, askush nuk di më asgjë për Troqen…

Nga viti 2016 në Vlorë rezultojnë të zhdukur, disa prej të cilëve janë gjetur të mbytur në det, 16 persona.

Analisti Grek Stavro Tzimas /

Kathimerini:
Rama beson se bota rrotullohet rreth tij.

Retorika nacionaliste vetëm për vota

Gazeta e madhe greke, Kathimerini, i kushton një editorial zhvillimeve të fundit në marrëshëniet e Greqisë me Shqipërinë.

Në shkrimin e titulluar “Sindroma shqiptare”, gazetari Stavros Tzimas, evokon sundimin gjysmëshekullor komunist, kur diktatori Enver Hoxha kultivoi psikologjinë e të jetuarit në rrethim, për të mbajtur të izoluar popullin e vet. “Këtë sindromë, në një version post-modern e servir tani zoti Rama”, vëren autori.

“Është tragjike:

🌑 Mirëpo përmes arrogancës së vet kryeministri shqiptar nuk ngurron të provokojë, duke besuar se e gjithë bota rrotullohet rreth tij dhe se europianët e presin me krahët hapur dhe me një tapet të kuq në Bruksel”, nënvizon Tzimas.

Analisti Stavros Tzimas, një njohës i mirë i çështjeve të rajonit, thekson qysh në krye të shkrimit se,

🌑 sa herë që u tentua një hap për t’u shkrirë akujt në marrëdhëniet greko-shqiptare, ka ardhur një “silurë” që i ka hedhur në erë këto përpjekje”m raporton Respublika.

“Ekziston një substrat i fuqishëm, që grumbullon vazhdimisht re në qiell:

🌑 Greqia dhe Shqipëria mbeten pengje të historisë”, vazhdon Tzimas, duke shtuar se “Shqiptarët jetojnë me dyshimin se grekët po punojnë që t’ua copëtojnë vendin e tyre me pretekst çështjen e Voriepirit”.

“Nuk di vende të tjera në rajon, të cilat t’i lidhin kaq shumë gjëra dhe marrëdhëniet e tyre të jenë kaq të këqija… Çfarë e ka fajin?”, pyet autori.
Dhe e jep përgjigjen, duke i evidentuar përgjegjësit tek të dy palët:

Sipas tij,

🌑 “Elita politike në Shqipëri i ka përzier marrëdhëniet greko-shqiptare në polemikat partiake dhe zgjedhore, duke synuar që përmes retorikës antigreke të ketë përfitime në kutinë e votimit.

Nga ana tjetër,

🌑 disa minoritarë grekë në Shqipëri, ashtu si dhe disa qarqe këtu në Athinë, refuzojnë të pajtohen me idenë se minoriteti jeton në Shqipëri dhe ka obligimin t’u bindet ligjeve dhe rregullave të një shoqërie të koordinuar”, vëren analisti grek.

Shkrimtari në një intervistë për gazetën MAPO tregon luftën që po bën me ish-zyrtarët dhe ish-bashkëpunëtorët e sigurimit. Pse sipas tij kjo përpjekje i shërben shoqërisë dhe vendit. Debatet e mëdha që ka krijuar dhe si e sheh ai çështjen e dosjeve…

Nga Blerina Gjoka

Në vitin 1991, dy vite pas vendeve të Bllokut Lindor, e fundmja në radhë edhe Shqipëria e rrëzoi sistemin diktatorial komunist. Një nga shtyllat kryesore ku u mbajt ky sistem për 45 vjet ishte Sigurimi i Shtetit, një shkollë terrori i luftës së klasave, që shërbeu për të vendosur diktaturën më të egër në gjithë vendet e ish-Lindjes, duke çuar drejt pushkatimit, burgosjes apo internimit me qindra-mijëra familje shqiptare të pafajshme. 30 vite më pas ka evidenca të qarta se njerëzit që i shërbyen Sigurimit janë akoma në pushtet apo kanë rrjetin e tyre në institucionet kryesore të drejtësisë etj. Mungesa e një lustracioni të vërtetë dhe gjithëpërfshirës gjatë këtyre viteve ka bërë që shërbëtorët e sigurimit të kenë akoma ndikim dhe pushtet.

Ndaj është gati paradoksale të quhet guxim sot, 3 dekada pas rënies së komunizmit, goditja e emrave që i kanë shërbyer asaj makinerie të egër të diktaturës. Shkrimtarit Agron Tufa nuk i ka munguar ky guxim dhe pse shpesh ka qenë i vetëm në betejën e tij me tentakulat e ish-sigurimit të shtetit, edhe pse i është dashur që të marrë rrugën e mërgimit, kur ka kuptuar se këto tentakula kanë fuqinë të të bëjnë keq akoma. Larg Shqipërisë ka vijuar betejën e tij.

Para disa ditësh publikoi për herë të parë dokumente që zbulonin se Kryetari i Kuvendit të Shqipërisë, Gramoz Ruçi, kishte qenë bashkëpunëtor i sigurimit, dokument, për të cilin ai pranon për herë të parë për MAPO-n, se ka qenë një ndër shkaqet që e detyruan të largohet. Po ashtu, Tufa publikoi dokumentet që vërtetonin se shkrimtari Nasho Jorgaqi i kishte shërbyer me zell sigurimit për dekada, në një sistem ku shkrimtarët e poetët burgoseshin e pushkatoheshin.

Po ndodhi përsëri paradoksalja; këto denoncime nuk u pranuan si të vërteta të “zishme”, siç i quan Tufa, dhe mbi to të kishte reflektim, por nxorën në dritë nostalgjikët e sistemit dhe mbrojtësit e tij që iu sulën denoncuesit. Në këtë intervistë për gazetën MAPO shkrimtari Agron Tufa thotë se duhet “lustracion me pahir” sepse kjo kategori “psikike që ka shijuar eliksirin e zi të xhelatit” po rikthehet në postet kyçe të institucioneve më të rëndësishme të shtetit, gjë që sipas tij, “është instalimi i bazës së një diktature, paradhoma e diktaturës”.

MAPO: Z. Tufa, ju denoncuat pak ditë më parë me dokumente përfshirjen e shkrimtarit Nasho Jorgaqi në sigurimin e shtetit komunist dhe aktivitetin e tij kundër kolegëve. Cili ishte qëllimi i këtij denoncimi? Pse erdhi tani? Ata që ju kundërshtuan e cilësuan këtë një ‘sulm’ ndaj një shkrimtari që është tërhequr në punën e tij pas viteve ’90 dhe e kanë përkthyer edhe si një sulm personal. Pse vendosët ta publikoni?

A.T: Qëllimi i këtij denoncimi publik ishte ta merrte vesh i madh e i vogël, që veglat propagandistike të diktaturës të maskuar si shkrimtarë, të njihen se kush kanë qenë, se në çfarë gjirizesh janë ngjizur dhe me çfarë punësh të ulëta janë marrë. Imazhi i tyre kulturor në publik ka qenë një maskë e kuruar gjatë nga PPSH gjatë diktaturës dhe qarqet enveriste pas vitit 1991. 

Kjo trashëgimi dhe linjë e trashëgimisë kriminale para dhe pas rënies formale të komunizmit e ka mbajtur dhe e mban Nasho Jorgaqin si “margaritarin e kurorës”, studiues, profesor e shkrimtar. Gjithë jeta, veprimtaria dhe vepra e tij ka qenë një impiant urrejtje që furnizonte sipas direktivave komuniste “luftën e klasave”. Narrativa e tij plot trillime pseudodokumentare është një shkarrashkrim i neveritshëm shpifjeje dhe denigrimi, pa asgjë të vërtetë, një përpjekje agjitative për mitizimin dhe mitologjizimin e armës së Sigurimit të shtetit komunist. 

Dihet se Sigurimi ka qenë një polici politike përndjekëse e qytetarëve shqiptarë, një sekt kriminal, përgjegjës për ushtrimin e gjenocidit mbi shqiptarët e pafajshëm përmes metodave të inkuizicionit më të errët politik. Vepra e Nasho Jorgaqit, ashtu si dhe veprimtaria e tij e ulët dhe e pabesë ndaj kolegëve, ka qenë mbrujtur me lëndën e ligësisë perverse pikërisht midis instancave të Sigurimit dhe KQ të PPSH. Prej tyre ai e merrte lëndën, dokumentet, përgjimet, sajimet dhe natyrisht, me këtë lëndë gatoi një çorbë propagandistike, që ai e quan “roman”. Ku është parë e ku është pranuar shkrimtar në botë, që letërsinë e bën me lëndën e gatshme të organeve më të larta ideologjike të një diktature shtypëse? 

Mirë atëherë, kur s’kishim ç’të bënim, por të njëjtën çorbë të mykur ai na e servir sërish tani, me ribotimet në fillim të viteve 2000 dhe tash, në vitin 2020! Me këtë Nasho Jorgaqi (ose spiuni-agjent “Dragoi”), provokon dhe fyen inteligjencën minimale të gjithkujt me mendje të shëndetshme (nuk po them shijet letrare, se as që e merr kush për letërsi shkarrashkrimin e tij). 

Dhe pasi e ka ribotuar dengun e letrës, shprehet se ka bërë portretin psikologjik të mërgatës shqiptare, madje na përrallis, se asnjë nga pasardhësit e personazheve nuk ka arritur t’i kundërvihet, ngase, gjoja, romani na qenkësh objektiv e realist. Nuk ia vlen të flasim për vobektësinë e këtij shkrimi, tashmë të vdekur me gjithsej, sikundër gjithë veprat socrealiste të sivëllezërve të Nashos, të cilët i gjeni të shpërndarë te bukinistët në trotuare, në ura e tezga, si murrana të turpit nën diellin përvëlak. 

Ata libra të vdekur nuk i prek kush më me dorë. Por nga këto murrana turpi, prej këtyre fantazmave të përzishme, kërkon të na kthehet në botën e të gjallëve Nasho Dragoi Jorgaqi, jo për të na çuditur me artin e tij (kaq gjë e di dhe ai), por për të ndikuar mbi “kanalet e gjalla nostalgjike” të enverizmit dhe për të shfryrë edhe njëherë urrejtjen e “luftës së klasave”, sepse nuk mund ta shtyjë jetën pa këtë adrenalinë të vjetër. 

Pikërisht në kulmin e ngazëllimit të Dragoit me të ngjashmit e tij, pas një interviste rreth romanit të tij të sapo ri-ribotuar te një e përditshme e ish-sigurimit, më vjen me postë një zarf nga një bashkatdhetar këtu në Zvicër. Një dosje e plotë me bëmat e këtij spiuni e agjenti të vjetër të Sigurimit, të cilit i ishte betuar për besnikëri. Aq të ngushta kanë qenë lidhjet e tij me Sigurimin, sa ata morën përsipër t’i hiqnin shpenzimet e dasmës. 

Sa për atë masë bimore që pretendon se shkrimtari “Dragoi” është tërhequr në punën e tij pas vitit 1990 dhe se sulmi im qenka “personal”, e kuptoj dhe nuk pres mirëkuptim prej tyre. Logjikat tona nuk mund të barabiten. Madje është e pafalshme të humbasësh kohë me këta nivele të ulëta astrale, për sa kokat e tyre vetëm formën kanë njerëzore, por në fakt janë pistoleta TT. 

Mjafton të themi se publikimet me dokumenta që kam bërë deri më tash, e që shkojnë në disa dhjetëra, pa dallim, të majtë e të djathtë, të gjitha pra, qenkan sulme “personale”? Por po deshën, le ta marrin dhe “personale”. A e zhbën kjo faktin e të qenit të Nasho Jorgaqit një spiun veteran sistematik të sigurimit? Nuk është aspak e vërtetë se “profesori ishte tërhequr në punën e vet”. Nasho Dragoi jo vetëm që nuk është tërhequr, por deri para 10 ditësh mbronte në shtyp variantet me qyqe dhe agjentë, duke vazhduar të jetë po ai që ka qenë: një makinë agjitative.

Edhe vepra tejet e ideologjizuar, gjoja shkencore e tij, është e një dëmi të njëjtë me atë të vatrave toksike të Çernobilit. Nuk i duhen njerëzve të lirë as letërsia e as shkenca e mbrujtur në laboratorët e Sigurimit të shtetit apo në zyrat e propagandës së PPSH. 

MAPO: Ju publikuat gjithashtu një dokument të ngjashëm edhe për kreun e parlamentit Gramoz Ruçi, por në rastin e Jorgaqit apo shkrimtarëve të tjerë që mund t’i kenë shërbyer sigurimit çështja krijoi më shumë ndjeshmëri për shkak të profesionit të tyre. Si mendoni se duhet trajtuar përfshirja e shkrimtarëve dhe artistëve në përgjithësi në shërbim të sigurimit?

A. T: Më duhet ta ndaj pyetjen tuaj më dysh, sepse nuk më pëlqen mosreagimi i mediave dhe mungesa e diskursit për raste si “Cigarja”. Kam publikuar dokumente implikues edhe në lidhje me të sapozgjedhurit në (më falni për shprehjen) “organet e reja të drejtësisë”, që erdhi pas një vetingu mbi 3-vjeçar. 

Kur në krye të këtyre organeve vihen ish-hetuesit, ish-gjykatësit, ish-prokurorët e komunizmit, që kanë dënuar politikisht njerëz pa pikë faji, atëherë çfarë pret shtypi shqiptar? Nuk drejtohet dot vallë t’u bëjë një pyetje: more zotërinj, ç’janë këto dokumente? Si mund ta shpjegoni ju zgjedhjen tuaj dhe a është e moralshme kjo? Por askush nuk do “të rrezikojë” dhe kështu, kolektivisht, shkojmë drejt thelbit të sentencës “Çfarë hedh në det, e gjen në kripë”!

Unë kam publikuar vazhdimisht dokumenta të komprometimit të zyrtarëve të lartë me sigurimin e shtetit, qofshin këta titullarë institucionesh, ish-oficerë operativë të sigurimit në poste të larta kyçe e tejet të ndjeshme, qofshin ish-titullarë të drejtësisë enveriste: hetues, prokurorë, gjykatës, të cilët kanë dënuar, kanë përndjekur, kanë thyer jetë njerëzish të pafajshëm, kanë burgosur, dënuar e pushkatuar. Por ja, që ata udhëheqin organet e Drejtësisë së “reformuar”(!) Sigurisht midis tyre ka patur dhe deputetë. Kam bërë detyrën me tagrin ligjor. 

Kam bërë raporte; kam kërkuar informacion në bazë të së drejtës që jep ligji për transparencën e institucioneve; kam informuar Parlamentin shqiptar për përmbytjen e institucioneve me ish-sigurimin e shtetit dhe kam kërkuar spastrimin e menjëhershëm të institucioneve nga rikthimi në pushtet i kësaj ish-policie politike e kriminale të diktaturës. 

E kam artikuluar fort këtë në foltoren e parlamentit. Në vend të kësaj, kundërpërgjigjja e pushtetit ka ardhur nga parlamenti me një fushatë të gjatë linçimi gjatë gjithë vitit të kaluar, me presione të hapura e bizare, me kërcënime në forma nga më të ulëtat. Të gjitha paditë dhe kallëzimet e mia penale u pushuan. 

Mua më vjen habi, se pse duhet të patakset më shumë opinioni me spiunin Nasho Jorgaqi dhe jo me spiunin, ish-ministrin e fundit të brendshëm të diktaturës, Gramoz Ruçin, të akuzuar edhe për vrasjet e 4 martirëve të demokracisë në Shkodër më 2 prill 1991. 

Këtë unë nuk e kuptoj. Njerëzit që kanë logjikë duhet t’i bëjnë një pyetje të thjeshtë vetes: si është e mundur që ky antropoid nga viti 1991 e deri më 2020 të bëjë një karrierë marramendëse sa të jetë kreu më i lartë i legjislativit të një Republike? Si është e mundur që në vend që të gjykohej e të jepte llogari për të shkuarën, për krimin, ai ka bërë karrierën më marramendëse? 

A ka gjë më të pështirë? A është kjo një pasqyrë e degradimit më të lemerishëm të demokracisë sonë? Ç’kuptim ka liria, cilësia e kësaj lirie me personazhë të errët e të përzishëm në krye të të gjitha pushteteve? Pse nuk reagoi opozita për këtë publikim? Po mediat? Nuk po flasim për shoqërinë civile, se ajo as që ka ekzistuar ndonjëherë në Shqipëri. 

Gjetja e dokumentit për kreun e Parlamentit shqiptar, me pseudonimin “Cigarja”, më shpjegoi shumëçka nga situata e rëndë e fushatës së linçimit që më detyroi të lë përkohësisht atdheun. Sepse mizëria e ish-sigurimsave të rikthyer në poste të larta të pushtetit na paskësh pasur sivëllain e tyre në krye të parlamentit! Dhe kuptohet, siguria ime dhe e familjes sime, ishte më se e siguruar në duart e këtyre bishave.

Kthehemi te problemi i përfshirjes së shkrimtarëve dhe artistëve shqiptarë me sigurimin e shtetit komunist. Në dijeninë time janë disa dhjetëra “Akt-ekspertiza” të shkrimtarëve kundër kolegëve të tyre shkrimtarë e poetë. Disa prej këtyre ekzemplarëve janë botuar prej kohësh në shtyp, tok me sensacionet dhe gjithashtu me “avokatët e djallit”, që nuk mungojnë. 

Shumë “akt-ekspertiza” nuk janë botuar. Që në vitin 2012 në ISKK kemi patur një projekt “Manifestet e turpit”, rreth kësaj dukurie të komunizmit shqiptar. Projekti nuk u realizua, për shkak të rezistencës burokratike që hasëm në aksesin e arkivit të SHISH, ndërkohë që projekti u shty, për t’iu rikthyer në një kohë tjetër. 

Gjatë kësaj kohe, nga arkiva të tjera të AQSH ose MPB kam ndeshur në dokumenta të tillë, që më bënë të mendohem mbi natyrën dhe kontekstin e rekrutimit. Shpesh këto “akt-ekspertiza” rënduese, që kanë çuar deri në pushkatim poetë, u kërkoheshin shkrimtarëve nga instanca të larta të sigurimit apo organet e hetuesisë. Këta nuk i gjeni në dosje si të rekrutuar me pseudonime, sepse quheshin “ndihmës” ose “ekspertë” të organeve hetimore. Ndonëse dëmin e tragjeditë e ka shkaktuar faktikisht, kjo kategori nuk figuron të ketë dosje, as rekrutim klasik me pseudonim. Ngjashëm me rastin i Diana Çulit. 

Ndryshon kategoria e njerëzve të zellshëm, që bëjnë formulën e betimit, si “Dragoi”. Ata janë të përbetuarit për t’i shërbyer me zell sigurimit dhe janë të gatshëm të hyjnë në “brirë të djallit”, për ta shpartalluar “armikun e klasës e të partisë”. 

Ka dhe një kategori të tretë, shkrimtarë të cilët janë viktima të presionit të paimagjinueshëm fizik e psikologjik, pra të bashkëpunimit “me shtrëngim”. Pa njohur kontekstin, rrethanat dhe thelbin e çështjes nuk mund të gjykosh mbi këdo. Sigurisht trajtimi i bashkëpunimit të shkrimtarëve me sigurimin duhej bërë kur arkivat ishin ende të padëmtuara e të pamanipuluara, por nuk jam dakord, që shkrimtarët të bëjnë përjashtim nga pjesa tjetër e shoqërisë. Edhe ata janë njerëz si gjithë të tjerët, që janë ndikuar nga frikërat e zelli, nga ambicia dhe karriera.

Nëse do të duhej të trajtohej pastërtia e figurës (dhe duhej të ishte bërë), para se të mbërrinim te shkrimtarët, janë politikanët ata, elita politika që harton ligjet, merr vendimet dhe ka përgjegjësi direkte për gjendjen shoqërore. Ata duhej e duhen kaluar patjetër në sitë të imët për të shkuarën e për të tashmen e tyre.

MAPO: Ka gjithashtu një kuriozitet për mënyrën e zotërimit të këtyre dokumenteve nga ana juaj, pasi ligjet në fuqi vijojnë të ruajnë identitetet e bashkëpunëtorëve të sigurimit. A do të duhet që zbulimi i tyre të bëhet për të gjithë dhe nëse bëhet një lustracion i tillë çfarë do të ndryshonte në qasjen ndaj shkrimtarëve të njohur të asaj kohe, futja e teksteve të tyre në kurrikulat e shkollave etj.

A.T: Nuk ka asnjë kuriozitet, por ata që e ngrenë këtë pyetje janë të prekurit direkt, të pezmatuarit dhe të frikësuarit. Për një ish-drejtues institucioni si unë, që ka pasë punë me arkivat, nuk ka asfarë kurioziteti zotërimi i dokumentave. 

Nga arkivi dokumenti merret me fotokopje ose me fotografim. Njësoj si në Bibliotekë Kombëtare, për shembull. Këto fotokopje apo fotografime do t’i mbash, shumëfishosh, sipas nevojës. Ku qëndron këtu kurioziteti? Është njësoj sikur të thuash: hej, si guxon t’i përdorësh faksimilet, fotot apo fotokopjes që ke marrë ne Bibliotekë?

Unë nuk kam asnjë interes përfitues, ekonomik apo komercial me dokumentat, përveç pasionit dhe detyrimit për të vërtetën, për higjienën morale e sanitare të shoqërisë. Cili qenka ai ligj në fuqi që vijoka të ruajë “identitetin e bashkëpunëtorëve të Sigurimit”? Dhe përse? Që t’i përdorë përsëri Sigurimi me riardhjen e tij në pushtet, siç po e bën tashmë gjerësisht? Kjo po, por jo se është në ndonjë ligj. 

Po ta kisha unë në dorë, në një situatë të imagjinuar ideale, do t’i kisha publikuar për një natë të vetme krejt dosjet e politikanëve, organeve të drejtësisë, policisë, SHISH etj. etj., si dhe të çdo kategorie që potencialisht mund të bëhet aktor i rëndësishëm shoqëror, madje edhe duke e ditur se po e shkel ligjin. 

Do t’i publikoja të gjithë e pastaj, do zgjasja duart vullnetarisht të gjykohesha, por tërë WC-ja gjigante e një gjysmëshekulli të diktaturës do të pastrohej njëherë e mirë. Por ne jemi në situatën kur kriminelët hartojnë ligje për të mbrojtur llojin e vet. E çfarë të duhet ligji kur nuk demaskon të keqen? Përpjekjet për Lustracion dështuan dy herë. Atëherë do të ketë “lustracion me pahir”. Ata që penguan Lustracionin, nuk mund ta pengojnë rrjedhjen e informacionit që e ndaluan qëllimshëm të dalë.

Atyre që pëshpëritin se paska ligj që i mbron “bashkëpunëtorët e sigurimit” u përgjigjem: – Çfarë ligjesh ka për një makinë propagandistike komuniste si Nasho Jorgaqi, që ka trilluar historitë e “Duelit të heshtur”, apo “heronjve ” dështakë të sigurimit? Çfarë ligjesh ka për ata adeptë recidivistë që na sjellin ditën për diell glorifikimet e kryeterroristit Enver Hoxha me homazhe, pankarta, këngë në RTSH, himnizime nëpër studio, konferenca e ligjërata? Dhe janë deputetë, profesorë e akademikë simahorët e diktatorit.

MAPO: Z. Tufa, ju jetoni jashtë vendit, ku keni kërkuar azil politik për shkak të kërcënimeve gjatë punës suaj si drejtues i Institutit të Studimeve të Krimeve të Komunizmit, pse nuk i bëtë publike këto dokumente atëherë, por i bëni tani? Çfarë dokumentesh posedoni të kësaj natyre, a do të vijoni me këto denoncime?

A.T: Unë mendoj se nëse ka ndonjë institucion që ka denoncuar rregullisht me dokumenta veprimtarinë kriminale të Sigurimit dhe PPSH-së, përjashto këtu dy a tre persona privatë, kemi qenë ne në ISKK. “Menjëherë” apo “dalëngadalë”, këto janë ndajfolje kohe, që nuk thonë asgjë kur bëhet fjalë për një proces të vazhdueshëm e që vijon. 

Me kaq sukses mund të pyesni kështu qysh për publikimin e parë, të midisëm apo të parafundit? Po pse, pyetje është kjo? Këtë pyetje e kam dëgjuar vazhdimisht, sa herë publikonim dokumenta për ndonjë të ngjashëm të “Dragoit”. I njëjti avaz: “Pse tani dhe jo më parë?”. Unë nuk e quaj pyetje normale këtë. Mos kam prerë kënd në besë dhe nuk e pranon të vërtetën e dokumentit me vonesë? Mos e vërteta ka afat skadence? Kur kam ndeshur dokument e kam publikuar dhe përsëri do vazhdoj ta bëj. 

Kjo pyetje sugjeron se kam pasur dokumente, por i ruajta se i mëshirova apo kisha frikë? Jo! Beteja me ish-Sigurimin është një beteje e përditshme! Unë vazhdimisht kam akuzuar me fakte dhe dokumenta. A mos duhet të shqetësohem se mos atyre po u prishet karriera? 

Shqetësimi im është se kjo trashëgimi e zezë erdhi sërish në pushtet dhe kauza që ngremë pak njerëz si unë, ndonjë shoqatë, arkiv apo bashkëmendimtarët tanë ka të bëjë me refuzimin kategorik të ish oficerëve të sigurimit dhe spiunëve të tyre në institucionet e sotme që duhet të ishin demokratike. 

Ne jemi akuzues në bazë faktesh. Është derdimene të na akuzojnë pse i shërbejmë të vërtetës. Dokumentat që kam janë të larmishme, të shumtë dhe bindës. Sapo dikush të hapë gojën, jam në gjendje t’ia mbyll me dokument. Në mos unë, të tjerë si unë. Por nuk bëhen të gjitha menjëherë. Në vazhdimësi do të shikoni se kush shqetësohet, acarohet dhe sulmon, e ka mizën në kësulë.

MAPO: Pse sipas jush është ende i pranishëm dhe i rrezikshëm ish-Sigurimi i Shtetit në institucione? Si e shihni këtë ndikim?

A.T: Është çështje formimi, betimi, adrenaline. Është kategori psikike që ka shijuar eliksirin e zi të xhelatit. Ata e kanë humbur pafajësinë dhe nga krimet e djeshme nuk e kanë fare problem të jenë vegël e verbër për krimet e sotme, korrupsionin, trafikun dhe krimin e organizuar. 

Janë pikërisht këta laboratori gjenetik ku klonohen përbindëshat e krimit politiko-ordiner. Rikthimi i ish-Sigurimit (brezi i viteve ’70-80) në postet kyçe të institucioneve më të rëndësishme të shtetit është instalimi i bazës së një diktature, paradhoma e diktaturës. 

Tani, o shteti demokratik dhe normat demokratike, o ish-Sigurimi i shtetit komunist. Janë dy gjëra që nuk rrinë bashkë, që e përjashtojnë ndërsjelltësisht ekzistencën e njëri-tjetrit. Siç shihet te ne ka marrë të përpjetë ish-Sigurimi, që dihet kujt i shërben.

MAPO: Denoncimi juaj u bë shkak për hapjen e një debati publik, ku pati pozicionime pro dhe kundër veprimit tuaj. Çfarë tregon ky debat pas 30 vitesh që është rrëzuar sistemi komunist? A është tregues se shoqëria shqiptare nuk ka arritur të bëjë dot një ndarje të vërtetë dhe përfundimtare me të shkuarën, nuk është akoma e qartë se kush ishin të mirët dhe të këqijtë? Kjo paqartësi mund të vërehet dhe në komentet e lexuesve, ku shihet një ndasi e fortë ideologjike, ku shumë prej tyre vijojnë të mbrojnë sistemin komunist dhe sjelljen e ish-sigurimit ndaj luftës së klasave…

A.T: Të kesh neveri pjellën më të ndyrë të komunizmit gjenocidial shqiptar, Sigurimin e Shtetit, është testi minimal për njerëzit që i kanë dy fije mend në kokë. Të tjerët janë që futen me feçka të maskuara nëpër komente, më saktë lloqet që ata prodhojnë flasin vetë dhe në fakt, janë autoportreti më i pamëshirshëm kolektiv, se kush janë. 

Duke sharë ndyrë në një shqipe të bastarduar, këta astralë të ulët, përveçse tregojnë dangën toksike që ka lënë komunizmi ndër breza, ata nuk ia kanë as idenë se po na vizatojnë portretin dhe autoportretin e tyre të neveritshëm. Pasojat e komunizmit shfaqen demonstrativisht në logjikën, në zellin, në verbërinë – derivate të ligësisë së parëlindur e të ardhangur ndër breza zombish ideologjikë. 

Komunizmi ka krijuar plantacione të begata me zombi në seri, gjenerata lakuriqësh, që tërë jetën do vërtiten e përplasen në muret e zgafellës dhe golleve, pa gjetur shtegdalje në liri. Poeti nobelist polak, Czeslav Milosh përdor për ta metaforën “mendja e robëruar”. Për mua ata përbëjnë, më e shumta – veçse një kuriozitet të përzishëm sociologjik. 

Si rregull, as që i lexoj, me përjashtim të ndonjë sirene të vyshkur diabetike për shkak të karameleve pa karar të xhaxha sigurimsave dhe xhaxha agjentëve. Unë nuk mendoj se çështja e shtruar kalon pa debat. Debatet bëhen, por jo në studiot e parvenyve të politikës. Ato bëhen lirshëm në ambiente miqësore, kafene, midis studentëve e pedagogëve. 

Tribunat tona mediatike e televizive, me ndonjë përjashtim fort të rrallë, kanë shndërruar në ambiente false, servile dhe acide që e mbysin debatin. Gjendja është tej çdo përfytyrimi e errët dhe e dëshpëruar. Kjo është pasojë e drejtpërdrejtë e mungesës së drejtësisë, mungesës së reflektimit, mosdënimit të krimeve të diktaturës dhe lejimi i trashëgimisë se inkriminuar njerëzore të diktaturës të riciklohet në pushtetet ekonomike, politike e kulturore. 

Nëse nuk gjejmë forca për ta ndryshuar këtë gjendje, atëherë shkojmë drejt mpiksjes së një atmosfere muzgu të palëvizshëm shoqëror, të cilin Elias Kaneti e quante “atmosferë varrezash”. Shtoj nga vetja ime: “varrezash të dhunuara”.

Ish Drejtori i përgjithshëm i kufirit të Republikës së Shqipërisë/ PËLLUMB NAKO

Dekada e fundit, e cila i ko rrespondon administrimit të vendit tonë  nga qeverisja aktuale, në mjaft aspekte negative të trashëguara nga e kaluara ka shënuar përkeqësim të tyre, në vend të përmirësimit të premtuar me plot zhurmë, e po ashtu të pritur me dëshirë nga publiku i gjerë, për të mos folur për eliminimin e tyre.

Kultivimi i kanabisit, nga një fenomen më së shumti me natyrë kriminale, nga viti në vit mori përmasa më masive, duke u kthyer në një plagë të rëndë sociale për shoqërinë shqiptare. Dhe kur qëndrimi i një shoqërie kthehet masivisht nga negativ në favor të një aktiviteti të cilin ligji e ndalon, siç është kultivimi i kanabisit, kemi të bëjmë me tjetërsim vlerash sociale, me krijimin e një kulture që nuk merr parasysh moralin mbi të cilin mbështetet dhe mbron ligji.

Me fjalë të tjera, secili individ që merret direkt dhe indirekt me kultivimin e kanabisit nga brenda ndërgjegjes së tij, është i bindur se nuk po kryen diçka të pamoralshme, pavarësisht se ligji e ndalon. Ajo që vepron është vetëm frika.

Nëse një qëndrim i tillë do të reflektohej po masivisht edhe në fenomene të tjera të cilat morali i dënon, po ashtu dhe ligji, atëherë katastrofa e vlerave sociale të shoqërisë sonë do të ishte kolosale. Vendi do të shpërbëhej. Si mund të ndërtojë shoqërinë e tij një popull i cili ka vështirësi në ndarjen e normave morale në vlera dhe antivlera? Kur nuk u beson vlerave të afishuara?

Gjendja e vështirë ekonomike ka vendin e saj pa diskutim, por të paktën historikisht nevoja ekonomike nuk i ka çuar shqiptarët të tjetërsojnë vlerat e tyre sociale.

Dramatik është fakti se në vend që shteti i sotëm të tregohej i përgjegjshëm për deformimin e madh social që do të linte për pasojë kultivimi i kanabisit, pa folur këtu për dhimbjet e viktimave, preferoi ta përdorë atë për përfitime në mbajtjen e pushtetit.

Me politika dhe qëndrime skandaloze ndaj fenomenit, duke e mohuar fillimisht masivizimin e tij e nën rrogoz duke e shfrytëzuar; duke hedhur për diskutim legalizimin e më pas largimin e vendit nga harta e kultivimit; në rastin më të mirë situata iku nga duart, e për rrjedhim, pasoi kultivimi në masë, implikimin e forcave policore, rritjen e fuqisë financiare të grupeve kriminale.

Kjo papërgjegjshmëri e ka kthyer çrrënjosjen e kultivimit të bimës në kufijtë e së pamundurës edhe sikur qeverisja të angazhohej seriozisht kundër saj. Por më e keqja mbetet se ky qëndrim i dyfishtë i saj bëri që thuajse mbarë shoqëria shqiptare të kthehet në indiferente ndaj fenomenit dhe të shtohen shumë shtresat sociale që nuk e shohin kultivimin e kanabisit si shkelje ligji.

Për të kuptuar dramën e shtrirjes së gjerë të fenomenit “kanabis” në vendin tonë, mjafton të ndjekim dy njoftime mediatike të bëra brenda ditës këto ditë të fundit. Njëri që flet për një sasi prej 1.2 tonësh kanabis të kapur nga Policia në Greqi dhe tjetri që flet për arrestimin nga ana e Policisë sonë të katër grave mbi 55-vjeçare të cilat merreshin me kultivimin e bimës.

Pra grup kriminal me veprimtari ndërkombëtare që grumbullon dhe trafikon mallin e kultivuar ndër të tjera dhe nga katër gratë e moshuara në Vlorë. Katër nëna të cilat do të njohin burgun në moshë thuajse të thyer. Do të quhen të tëra të moshuarat “grup i strukturuar kriminal”? Në këto dy njoftime del qartë gjithashtu edhe cilësia e goditjes së fenomenit nga forcat tona policore dhe nga ato të vendit fqinj.

Arrestimi i katër grave të thyera në moshë, më shumë se fitore e Policisë apo e drejtësisë, është evidentim i një tragjedie sociale që po përjetojnë edhe shtresa individësh aspak të zakonshëm në veprimtarinë kriminale. Megjithatë, nuk është kjo gjë e keqja më e madhe.

Duket se Policia dhe sidomos ministri i Brendshëm ose nuk e kanë kuptuar, ose nuk duan ta kuptojnë se betejën për të eliminuar kultivimin e kanabisit e kanë të humbur për faktin se si rezultat i qëndrimeve të paqarta, kontradiktore dhe heraherës frymëzuese të Kryeministrit lidhur me këtë lëndë narkotike, fenomeni po merr konsensus të gjerë popullor.

Kjo edhe për shkak të problemeve ekonomike. Konsensusi që kultivuesit e thjeshtë u japin porositësve kriminelë për motive të përfitimit ekonomik i bën edhe bosët e trafikimit, organizatorët e vërtetë të kultivimit, të jenë të identifikueshëm me vështirësi nga ana e Policisë. E vërtetë kjo që provohet edhe nga fakti që zbulimi i parcelave behet gjithmonë e më i vështirë dhe më shumë duke u bazuar në teknologji e jo në raporte të ndërsjella të qytetarëve me Policinë. Po ashtu, edhe kur parcelat zbulohen, jo rrallë herë ato mbeten jetime, pa autor.

Katër gratë e moshuara të kapura nga Policia dëshmojnë se kultivimi i kananbisit në vendin tonë nuk mbetet vetëm çështje të rinjsh, të cilët si kudo në botë, përbëjnë shtresën më dërrmuese të krimit, por po gjen përkrahje edhe në breza të cilët nuk janë asnjëherë pjesë e krimit të organizuar dhe për më tepër gra të moshuara.

Konsensusi apo mbështetja që u jep popullsia fenomeneve me natyre kriminale, si në rastin konkret kultivimit të kanabisit në vendin tonë, është i njohur edhe në vende si Italia e Jugut ku pikërisht për këtë arsye mafia e këtij vendi gjen fuqinë e saj, e ka jetike, ndaj dhe institucionet e këtij vendi mobilizojnë sa munden shoqërinë kundër saj. Kjo mënyrë tregon se fenomene me natyrë masive negative nuk mund të eliminohen kurrsesi vetëm me forcën e Policisë apo të ligjit. Edhe sikur kjo Polici të ishte ideale.

Në rastin tonë, shteti duhet të jetë vetë ideatori i aktivizimit të shoqërisë për të shkëputur sa më shumë individë si nga plogështia për të denoncuar, por sidomos edhe nga bashkëpunimi direkt apo indirekt për të kultivuar kanabisin. Por për fat të keq, qeverisja e sotme nuk e kryen dot këtë rol për shumë faktorë.

Në radhë të parë, për arsyen se vetë ajo është në gjenezën e krijimit të këtij konsensusi të gjerë në kultivimin e kanabisit, e po ashtu, vetë ajo me politikat e saj të paqarta e të papërgjegjshme bëri që edhe Policia të humbasë tërësisht rolin dhe moralin për të kërkuar mbështetjen e popullatës, duke e kthyer këtë të fundit në indiferencë totale.

• 

• 

• 

• 

• 

Denoncuan skandalin me listat, Berisha apel organizatave ndërkombëtare: Mbroni gazetarët e Ora News

“Edvin Hajduti dhe Gjeneral Hashashi sulm të ri banditesk kunder Ora News!”

Kështu e nis reagimin e tij ish-kryeministri Sali Berisha, i cili teksa citon një punonjës të Ministrisë së Brendshme, thekson në shkelje të ligjit dhe vendimit të gjykatës, është shkarkuar administratori i emëruar Arjan Baçi dhe në vend të tij janë vendosur dy administratorë, njerëz pranë qeverisë.

Në reagimin e tij përmes rrjeteve sociale teksa dënon me ashpërsinë më të madhe veprimet, siç i cilëson ai, banditeske të Edvin Hajdutit dhe gjeneral Hashashit, Berisha iu bën thirrje organizatave ndërkombëtare të mediave të mbrojnë gazetarët e ORA News nga sulmet banditeske të Edvin Hajduti.

Po ashtu, Berisha fton presidentin e “Yldon Media Group”, Ylli Ndroqi të zbardhë me guxim para opinionit publik shqiptar dhe atij ndërkombëtar të gjithë telefonatat që ka pasur me Edvin Hajdutin për televizionin, çështje biznesi dhe çështje të tjera, pasi ato janë të regjistruara.

“Edvin Hajduti dhe Gjeneral Hashashi sulm të ri banditesk kundër Ora News! Të verbuar nga urrejtja për gazetarët, denoncimet dhe emisionet e tyre, shkarkojnë në kundërshtim me ligjin administratorin e emëruar nga gjykata Arjan Baçi.

Në shkelje të plotë të ligjit ata kanë emëruar dy administratorë vetë, duke marrë kështu kompetencat ligjore të gjykatës. Urdhëri i tyre, shkatërrimi me çdo kusht i emisioneve të Ora News dhe shndërrimit të kësaj medie në binjake të mediave të Arben dhe Karlo Malavitës, Ymer Çorapes, etj. Duke dënuar me ashpërsinë më të madhe veprimet banditeske të Edvin Hajdutit dhe gjeneral Hashashit,

ju bëj thirrje organizatave ndërkombëtare të mediave të mbrojnë gazetarët e ORA News nga sulmet banditeske të Edvin Hajduti.

Unë, gjithashtu, i bëj thirrje Ylli Ndroqit të zbardhë me guxim para opinionit publik shqiptar dhe atij ndërkombëtar të gjithë telefonatat që ka pasur me Edvin Hajdutin për televizionin, çështje biznesi dhe çështje të tjera, pasi ato janë të regjistruara. Lexoni mesazhin e punonjësit dixhital.

Mesazhi i punonjësit të Ministrisë së Brendshme:

“Përshëndetje doktor Berisha. Po të vë në dijeni për tërbimin e radhës të Edi Ramës dhe Sandër LLeshajt ndaj televizionit Ora News dhe Rtv ORA. Në datën 8 tetor në institucionin tonë është bërë një tjetër debat për këtë televizion. Drejtorit të agjencisë së pasurive të sekuestruara dhe konfiskuara, Artur Kala, i është tërhequr vërejtje me porosi nga sipër fare se nuk arriti të përulë gazetarët. Inatin e kishin me emisionet që nisën të plota dhe sidomos me Alfred Lelën, por dhe me emisionin “Boom” që denoncoi zhvendosjen e banorëve nga njësitë e banimit pa i vënë në dijeni. Administratorit Arjan Baçit, po me porosi të Edi Ramës, i është kërkuar të japë dorëheqjen. Ndërsa në televizion u vendosën dy administratorë të tjerë. Skandali qëndron që dy administratorët janë emëruar pa një vendim gjykate, por vetëm me urdhër të Kalas dhe të ministrit Sandër Lleshi. Anashkalimi i Gjykatës dhe Prokurorisë së Posaçme me një vendim qarkullues të Ministrisë së Brendshme është jo vetëm tentativë për nënshtrim policor ndaj vijës editoriale të televizioneve, por edhe shmangie e përgjegjësisë juridike dhe penale ndaj dy kamikazëve të emeruar nga Lleshi, duke mos pasur një vendim të Gjykatës së Posaçme.

Kjo do të thotë se Sander Lleshi mund të emërojë administrator të televizioneve edhe një polic të thjeshtë. Qëllimi është kriminal për të mbajtur në kontroll lajmet që nxjerr Ora News, si dhe për t’i bërë presion bizneseve të mos kenë marrëdhënie reklamash me atë ekran. Gjithçka bëhet më urdhrat që jep me gojë në emër të kryeministrit, Sandër Lleshaj dhe jo me vendim gjykate, siç e kërkon ligji. Dy kamikazët administratorë të paligjshëm, janë betuar para ministrit se misionin për të gjunjëzuar ekranet e Ora News do ta çojnë deri ne fund.

Ju lutem anonim”, thuhet në mesazhin denoncues të bërë publik për mediat nga ana e ish-kryeministrit Sali Berisha

Reagimi i fortë i Yuri Kim ndaj medias së kontrolluar nga Rama: Ja si mashtrojnë…

Një seri mediesh pranë qeverisë, përfshi këtu edhe Agjencinë Telgrafike Shqiptare, raportuan një ditë më parë se, gjatë konferencës për prezantimin e rezultateve të raportit të Grupit të Shteteve Kundër Korrupsionit (GRECO) për Shqipërinë, ambasadorja amerikane në Tiranë, Yuri Kim është shprehur se, qeveria po punon në emër të qytetarëve e jo interesave të ngushta.

Vetë ambasadorja amerikane, teksa poston shkrimin nga ATSH, shkruan se, kjo nuk është e vërtetë, pasi ajo nuk ka thënë kështu.

“Ky titull është mashtrues dhe duhet të korrigjohet. Kjo nuk është ajo që thashë”, shkruan ambasadorja, teksa poston shkrimin me titull: “Ambasadorja Kim: Qeveria po punon në emër të qytetarëve e jo interesave të ngushta, dua duartrokitje për ministren Gjonaj”.

Ndërkohë, ambasadorja u shpreh dje se, qeveria duhet të demonstrojë se po punon në emër të qytetarëve dhe jo në emër të interesave të ngushta.

Red Varaku/

E vërteta mbi negociatat që thërrmon çdo pretendim të mazhorancës

Ka një të vërtetë të madhe që e thërrmon edhe propagandën më të sofistikuar dhe hedh poshtë çdo pretendim të mazhorancës, sado i elaboruar dhe i kamufluar qoftë ai.

Një e vërtetë që i vë në siklet edhe propagandistët më të zellshëm apo spiropalistët më të pacipë, të cilët të vetëdijshëm për rëndësinë e saj, fillojnë të hidhen dhe spërdridhen sa herë që dikush ia plas në fytyrë.

Ajo është e vërteta e moshapjes së negociatave dhe bllokimit të integrimit .

Sado përpiqen që ta fshehin ose ta relativizojnë peshën e kësaj të vërtete, ajo është aty edhe për më kokëtulët dhe rrëzon përtokë në mënyrë të pamëshirshme çdo justifikim.

Ajo është prova më e rëndësishme që vërteton në mënyrë shumë kokëfortë të vërtetat e hidhura të qeverisjes së vendit nga kjo qeveri dhe rrëzon çdo alibi “me ambasadorë”, që pretendon një mbështetje ndërkombëtare për të.

Madje, si në asnjë rast tjetër, kësaj rradhe bllokimi i negociatave vjen bashkë me një rezolutë të jashtëzakonshme të Parlamentit Europian , të mbështetur nga një shumicë absolute votash, ku Shqipërisë i janë vendosur 15 kushte, të cilat i bëjnë një radiografi të ashpër realitetit politik shqiptar dhe ku praktikisht i kërkohet qeverisë shqiptare të dorëzojë pushtetin me zgjedhje të lira dhe të ndershme.

Kësaj rradhe Shqipëria po ndahet dhe nga Maqedonia, të cilën e kishte lënë vite pas gjatë qeverisjes së Partisë Demokratike dhe rrezikon të futet në një spirale të pakthyeshme drejt përplasjes civile , nëse situata nuk zgjidhet shpejt .

Kjo e vërtetë është aty për t’i thyer turinjtë çdo kokëtuli apo trushpëlari që mendon akoma se Rama e “ka rregulluar me ndërkombëtarët”.

Sepse, dihet që “çertifikata kaluese” e mbështetjes ndërkombëtare për çdo qeverisjeje është avancimi i integrimit të Shqipërisë në BE dhe besoj që sot nuk ka njeri me mend në kokë që nuk e ka të qartë këtë.

Dy ngjarjet më të rëndësishme që lidhen me avancimin e integrimit, anëtarësimi i Shqipërisë në NATO dhe liberalizimi i vizave nuk kanë asnjë lidhje me këtë qeveri. Ato janë vetëm produkt i reformave dhe qeverisjes së PD në 2005-2013.

Ndërsa kjo qeveri, jo vetëm që nuk ka bërë asnjë hap para drejt integrimit, ku PD ia dorëzoi vetëm me katër kushte, por ka bërë shumë hapa pas, gjë që ka shtuar presionin ndërkombëtar përmes kushtëzimit të integrimit nëpërmjet 15 kushteve .

Nuk besoj ka ende dyshim që bllokimi i negociatave dhe vendosja e 15 kushteve, nuk është gjë tjetër vetëm se një mekanizëm presioni, që BE ushtron mbi qeveritë e korruptuara me qëllim zhbllokimin e rrugëtimit të tyre drejt BE.

Thënë kjo, kjo qeveri jo vetëm që sot është një nga qeveritë më të diskretituara, të cilës i janë vënë ndoshta kushtet më të rënda që i janë vënë ndonjëherë një qeverie të një vendi që aspiron BE-në, por është sot përballë një presioni të hapur dhe drejtpërdrejtë për ta detyruar Shqipërinë të braktisë aleancat e rrezikshme për të cilat paralajmëron dhe Presidenti Trump në letrën e tij dhe për të rikthyer Shqipërinë në rrugën e saj drejt Perëndimit.

Kushdo që mendon më pas, që një dordolec politik si Rama, mund t’i bëjë ballë këtij presioni si dhe presionit të zemërimit që po zien kudo, jo vetëm që është thjesht një viktimë e lodhur dhe trushpëlarë, por është njëkohësisht dhe një “idiot i dobishëm”, pa të cilin kjo qeveri as nuk do ta merrte ndonjëherë dhe as nuk do ta mbante për asnjë sekondë drejtimin e vendit.

Administrata e shtetit, si guri i “Sifizit” në qafë të qytetarëve.

🌑 Shih nëpunësit e përcakto

🌑 Politikani: “Ju na keni votuar, mos na votoni’.

🌑 Piktori i Popullit, Rakip Shabani, i përgjigjet politikanit…~~ Ne votuam për shtetin, por është krijuar më përpara Mafja.

🌑 Ende ka prej atyre që duartrokasin ata që duhen qarë me oi, oi.

Nga Agim B Jazaj/

Administrata shtetërore në optikën e emigrantëve…

Sa kalon traun e doganes emigranti shqiptardo të gjendet përsēri në “lak”;

Në radhë për firmën e pasaportes.

Në çdo km do të përballet me patrullat e policisë, per ti të darovitur.

Në radhë për çertifikatën, e çdo 3 muaji. Sikur njeriu të lindte çdo 3 muaj.

Radhë për vulën e Prefekturës, pēr vulēn e Bashkisë.

Në radhë për vulën e ambasadēs.

Radhë të gjata përpara zyrave të hipotekës, do të regjistrojë shtëpinë.

Vite me radhë něpër dyert e giykatave.

Vite të tëra me vendim të formës sẽ prerë të Gjyqit, po t’i pijë lëngun.

Mund të vazhdoj më gjatë.

🌚Administrata e shtetit, si guri i “Sifizit” në qafë të gytetarëve, emigrantēve:

Televizione të shumta (s) i qëmtojnë këto fakte dhe i shfagin mbrëmjeve tek hallemēdhenjtë, “dhimbsen” udhëheqesit e kombit.

Em- igrantët i kanë ditet me pikatore.

Për raste festash vijně në vendin e tyre me Tridalje”.

Kthehen jo vetēm pambaruar punë por dhe tě mbushur plot urrejtje për vendin e shenjtë të tyre,

Të vrarë nga plumbat pa zē të administratës sẽ politizuar, të mbetur viktima jo vetēm ata. Po vallē qytetari kryeministēr, qytetari ministēr, qytetari deputet, qytetari kryebashkiak, e te tjere pushtet mbedhenjte, a e shohin veten ndonjëherë nēpër këto radhë?

Ditë më pare, tek ndigja një emision, takim politikan-qytetar, organizuar nga Radio prestigjoze B.B.C në Vlorë, dēgjova dhe nje- – riun që duhet dëgjuar, Piktorin e Popullit, Rakip Shabani.

Në bashkëbisedim me një të zgjedhur, kur ky tha se vetë na keni zgjedhur, piktori aférsisht iu përgjigj:

Ne votuam për shtetin, por ēshtë krijuar Mafja pêrpara tij”.

Piktori i Popullit e ka pikturuar realisht “Tablonē administratë shteti” nga maja nē fund të piramidës . Aksioma e njohur e politikē drejtuesve :

“Do sakrifikojmë pushtetit të bëjmë shtetin”, është përkëthyer.

“Po sakrifikojnë shtetin, të ruajmë pushtetin!

Në evidencat e kriminalistikës vetēm vrasēsit me kallashnikov shënohen, ndērsa vrasēsit me kolltuk, karrige, të cilët janë dhe mẽ të shumtët në numěr, ende nuk mund të evidencohen.

Keta po mbeten akoma anonimë. këtyre vrasësve pa krisma ndaj shumices se shqiptarëve, qytetari i thjeshte , fqinji i lodhur, emigrantii drobitur.

Plaga e plumbit gjen kurim; plaga e shpirtit s’ka shërim.

Një krismë e thatë mesditën e një mēngjesi udëgjua në qendërtë qytetit.

U pasua nga një klithmë e fortë dhe vijoi me thirrjet drithëronjse: “Ndihmë, ndihmë”! Në drejtim të klithmēs vrapuan shumë qytetarë. Një njeri i shtrire përtokë, ishte goditur me plumb.

Fatmirësisht deri në ato momente, jepte e merte me shpirün.

Gjaku ikishte mbuluar trupin dhe ridhte në trotuar. Vrasjet me plumba ishin të zakonshmet ato kohë.

Qytetari Edvin Grabova, rrëmbeu rēmbimthi makinëne vet, hypën të plagosurim, me shpejtësi skëterrë e çon atë në spitalin e qytetit.

Plumbi qorr i mori jetën edhe gruas sẽ tij, Gretēs.

Njeriu qē vuan nga plagēt, nuk do asnjë të jetë me plagë.

Mjekët ndërhynë menjëherë.

Jeta e të goditurit me plumb kallashi u shpëtua. Pas ca ditësh doli nga spitali dhe filloi jetën nomale. Nuk e shqetesonte as ndonjë pasojē hakmarrjeje.

Të goditurit me plumba kuroheshin në një ambient të veçantë, ishin nën mbikqyrjen e të vetëve.

Vrasje nga vrasës të tillë, me kallash sikur shtohen rrallihen, por të paktën edhe identifikohen.

Ndërsa vrasësit me kolltuk-karriket, po fitojnë satus legal, qytetari.

Në krahun tjetër, në të njëjtin “spital ishin të shtruar dhe disa qytetarë të tjerë, në vështërësi për t’u kuruar”.

Kishin marrë plagë dhe plagët nuk dalloheshin, nuk mund të ekzaminoheshin, prej personelit të shëndetsisë.

Ishin plagë që duheshin kuruar por që nuk u kuruan kurrë, nga institucione të tjera, jo spitalore…

Filozofia e lashtë thotë:

🌑 “Plaga e plumbit gjen kurim, plaga e shpirtit s’ka shërim”.

Këta qitësa nuk godisin individë, por çojnë në varreza një shoqëri.

Para këtyre vrastarëve ndodhemi ne shumica e shqiptareve, jemi viktimë e këtyre vrasjeve të Kolltuk- Karrikeve, edhe unë, fqinji, emigranti, qytetari i thjeshtë.

Apelojnë të viktimizuarit Ish-emigranti, Remzi Gjika, Qazim Zhegu, etj, në Greqi, apo llir Radhima në Vlorë, vuajnë nga plumbat pa zē, plagët të hipotekës.

Një emigrant, tjetër ka trokitur deri në zyrat e Kryregjistruesit, Prokurorit të Rrethit Çano, Prefektit, të cilët i japin hak, por i ka grabitur dokumentat;

Çdo herë i nxjerrin “ASA” të rinj!

Emigranti tjetër Thanas Nikollori me organe të transplantuar është gjendur përpara këtyre qitësave!

Kam frikë të shkoj në vendin tim, të bie në dorë të njerëzve të mi, – rrëfehet emigranti i sëmurë.

A nuk janë vrasje këto ?!

Sajojnë rregulla e regullore, bējnë iterpretime të kundërligjishme, nxjerrin nga mëngët lloj -lojë “asash” të një pasnjëshëm.

Ti vjedhin kohën qytetarit?

Ta mbash atë varur, t’i mohosh pronën, t’i grabisësh aktet ligjore, të mos ekzekutoj istitucioni Vendimet e Gjykatës pēr kapriçiot e pa fre të një punonjsi që kultivon urrejtjen në kullën e shtetit, e sorrollat duke i tundur rregulloren “Rama” eç’rregullimit, e jo ligjin e formuluar të ligjvënsit?!

Të paguaj haraç qytetari, sorrollatjen nga zyra nëzyrë, të shkruaj letra deri tek ministri, sepse nuk ka asnjë nen për këta vrasës të ndëshkohen, e të thartohen ata që vrasin me Kolltuk-Kariket, nxisin hakmar- rjen dhe gjakmarjen pikërisht këta?!

A nukjanë vrasje pa (më shumë se me) plumba këto.?

Kush janë Berishajt? Berishajt i takojnë grupit të fiseve Puka ,dhe jane të parët ne vendin e tyre në jug të fisit Krasniqi dhe Shala .

Sipas Gjermanit Franc Baron Nopça (Franz Baron Nopcsa, Das Katolische Nordalbaniens, Budapest 1907) , ,shenjat e parë të fisit Berisha,mund të gjinden që prej 1270.

Sipas të dhënave dhe artefakteve të fshehura me qëllime të caktuara ,e të cilat po dalin në shesh përditë e më tepër ,ne ishim ata që e mbollëm qytetërimin. Ne ishim ata që Evropës ia dhamë Evropën.

Por,neve pushtuesit na mbollën mosbesim ,përçarje,grindje, frikë, pakënaqësi ,dyshim. Na e mbillnin vëllavrasjen. Na mbillnin kob e zi. Pushtuesit e mbollën vdekjen. Ishim gjithmonë në gjendje “mbill e mos korr”. Ku mbjellnim nuk korrnim, nuk kishim mundësi t`i zinim këmbët në tokat tona se duhej gjithmonë t`i mblidhnim plaçkat e të iknim Duhej të iknim t`i shpëtonim masakrave ,vdekjes,duhej shpëtuar diçka e kjo diçka është kjo që jemi sot .

Tokat shqiptare para pushtimeve sllave*

“Deri ne historinë më të re në Mal të Zi ,shqiptarët dhe malaziasit ishin ne marrëdhënje shumë miqësore. Prishja dhe urrejtja ndër veti ,a u bë kur malazezët filluan te “sllavizohen” apo kur shqiptarët filluan ta kalojnë në Islam? Gjithashtu vëllazëria shqiptare “malisore” a janë në fis me ato malaziase,dhe disa në të vërtetë a janë Shqiptar të shndërruar në malazias apo e kundërta.? E lexova këtë pyetje me mjaft kujdes. Pyetje që nuk është vështirë t`i përgjigjesh, por duhet një qasje serioze e sinqertë dhe gjakëtoftë.

Por , le të kthehemi në të kaluarën e largët kur këndej pari nuk kishte as serb e as turk.”Shqiptarët janë pasardhësit e drejtpërdrejtë dhe si të këtillë janë autoktonë që nga kohët e lashta , ku jetojnë edhe sot e kësaj dite në trojet e tyre në Shqipëri , Kosovë , në Maqedoni , Mal të Zi , në Serbi dhe Greqi e gjetiu (Dr. Skënder Riza). Në asnjë dokument nuk ka shënime për ekzistimin e Serbëve në këto troje , në ato kohë . Duke bërë fjalë për banorët e pronave të Manastirit të Deçanit , Manastirit të Graçanicës, Patrikanën e Pejës etj, prona këto që shtriheshin në një territor shumë të gjerë, siç e tregon “Bulla e Artë” e mbretit Stefan Deçan(1330) Dr. Rizaj do t`na konstatojë se aty kishte vetëm shqiptarë. Kështu kuptojmë se popullata e Kosovës së sotme dhe qeveritarët e saj Nemanasit-Nimanasit-Nemaniqët, të gjithë ishin ilirë tribullë (tribalë, fis pellazgë-ilir), njëherë katolikë e pastaj nga Milutini e këndej Shkizmatik (shqiptarë ortodoks ) dhe se do të jetë plotësisht e natyrshme që edhe kishat dhe manastiret e këtij ambienti gjeografik si institucionet e shenjta fetare të kësaj popullate shqiptare dhe të sundimtarëve të saj të jenë ndërtuar nga ata dhe ato atyre u takojnë.Kur Stefan Nimani e pushtoi Malesinë (Doclean shek 11-të) ai shkruante se i ka shkatërruar të gjitha qytetet bregdetare . .. por “ ai kishte asgjësuar edhe monumentet Latine duke ia vuar zjarrin kishave lokale katolike dhe dhe librave gjindeshin në to.” 
Ju kujtohet Shasi Ilir i 365 kishave.?

E kisha cekur Zonjën Edith Durham ( Some tribal Laws and Customs of the Balkans ,Londë,1928) shkruante se gjatë qëndrimit të saj në këtë pjesë te Ballkanit( Shqipëri dhe Mal të Zi f.xh.) gjatë vitit 1913 ( pra shek 20) ,nuk ishte e lejuar që vajzat e Drekaloviqëve të martohen me djemt e Kastratëve “ se janë të një gjaku”. Por për këtë më vonë.

Rreth vitit 1054 u bë ndarja e madhe Kishës së Lindjes si rezultat i mospajtimit në mes lindjes e perëndimit;Shqiptarët që iu bashkëngjitën shkizmit (shki,shka,shkja,shkije) më lehtë e patën të përvetësohen nga kisha e tyre ortodokse,.Pra në atë kohë kishte shka-shqiptar ortodoks ende i pa sllavizuar dhe serb-kurrkushi i ardhur. Stefan Nemana, Nimani, Nemaniqi, kishte lindur afër Podgoricës, ku nuk kishte priftë ortodoks dhe u pagëzua me ritët perëndimore katolike.Nga fisi Nimanaj i Gashëve rrjedhë Stefan Nemanja,Mbret i Shqiptarëve Serbëve Vllehve dhe Grekëve pra i Bizantit.,Stefani ishte kusheri i par i princit Shqiptar Dhimitërit që njihet si themelues i derës së Dukagjinasëve.Stefani është i varrosur në Manastirin Hilendar ne Greqi në mali Atos, dhe ne varr eshtë epitafi me shkronja greke si Stefan Nimani e jo Nemanja.

Por të kthehemi në temë, si ndodhi që “Malesia” të bëhet “MaliZi”, pra ne shqiptarët të bëjmë Malin e Zi ? . Shkrimi do të jetë i fragmentuar ,që të mos i ngjan një studimi të mirëfilltë historik por të jetë më tepër një nxitje për historianët dhe gjuhëtarët tonë të mundohen sa më shumë të na i “kthejnë” bijtë e Shqipërisë në gjiun e saj.

Kush janë Berishajt? Berishajt i takojnë grupit të fiseve Puka ,dhe jane të parët ne vendin e tyre në jug të fisit Krasniqi dhe Shala . Sipas Gjermanit Franc Baron Nopça (Franz Baron Nopcsa, Das Katolische Nordalbaniens, Budapest 1907) , ,shenjat e parë të fisit Berisha,mund të gjinden që prej 1270. Nga këta Berishajt ,lindin -shqiptarët ortodoks(shkijet) Drekaloviq , Kuqi, dhe Gruda.

I pari nga shkijet ishte Ndreu . Drekaloviqët ishin të afërm e dhe me Kastratët

Fisi malesias Vasojeviq (pra shkije- shqiptarë ortodoks) ,ishin nga fisi Ilir Kelmendi. Shënimet tregojnë që edhe gjuhëtari serb Vuk Karaxhiq ishte malesias me prejardhje. Por edhe Dinastia e Koagjorgjeviqëve e më sakt edhe mbreti Petar Karagjorjeviq ishte me prejardhje shqiptare, pra malesias.

Është i njohur Mark Milani Popoviqi, armiku dhe asgjësuesi më i madh i qenjës shqiptare në Malesi. (MaliZi). Që ai shkruante për sllavët ,na është e njohur,por më pak dihet që ai i kishte dy gjuhë amtare: serbisht dhe arbanisht. Si është e mundur që ai thoshte që gjuha mëmë e tij ishte Arbanishtja? Sepse a i dinte rrënjët e tija dhe të fisit të vet E dinte shumë mirë që në fisin Kuq ishin përzier gjaku sllav dhe ai arbanas. Në këtë përzierje dhe në këtë farefisni të fiseve arbanase dhe malesiase ka qenë e ruajtur tradita e gjallë e martesave .Shkijet e Vrrakës ( Shqiptarët ortodoks të Vrrakës) jane vetëm se arbanas dhe malesias të përzier ndër veti e që nuk kanë aspak lidhje me serbët.

Rol tjetër asimilues të arbanasve të malesisë kishte edhe Turku. Me ndërrimin e fesë në sanxhakun e Novi Pazarit shqiptarët e humbën edhe gjuhën: Ndërkaq, te “Kamus-ul alam” (1889-1898), enciklopedia e parë në Turqi, , Sami Frashëri shkruan se në këtë sanxhak “në përgjithësi popullsia është shqiptare. Vetëm një pjesë e popullsisë së kazave të Gucisë e Beranës flasin sllavisht, por dinë edhe shqip( dinë shqip se ishin shqiptarë f.xh.) dhe nuk dallohen nga shqiptarët për nga doket e zakonet”. Pra në veshje ,doke dhe zakone ishte ishin të njejtë. Pra?

Por si flitej në atë kohë kur zyrtarisht pranohet se gjuha Malaziase (cërnogorski jezik ) zyrtarizohet pas gjysmës se parë të shek 19-të.? Sigurisht që shqip.

Humbja në gjiun sllav ishte ishte e pakthyeshme si humbja në gjiun turk e grek.Por kur jemi te Malesia të cekim edhe këto ndërrime të fiseve nga e folmëja shqipe në atë sllavishte : Gjuka –Gjukiq ,Gjukanoviq ; Boja – Bojoviq,Bojiq ;Bojku- Bojkoviq, ; Gashi- Gashiq,Gashanin ; Berisha- Berishiq; Burri- Buriq ; Shoshi- Shoshkiq; Shala-Shaliq , Shalanin, Shalunoviq; ( E njohur në një fshat të Plavës ku jetonin të tri palët: si shqiptar shala, si boshnjak Shalunin ,dhe si malazez Shaliq) ; Gjurka – Gjurkoviq,; Gjoka- Gjokiq ,Gjokonoviq ; Gjeli – Gjeloviq ,Gjeliq ; Gruaja – grujiq ,Gruda- Grudiq , Zogu –Zogoviq, Balaj- Baliq ,Baloviq” peshku- Peshkoviq ; Lulaj- Luliq,Luloviq; Nikqi- Nikqiq; Brala- Braliq;Daci- Daciq , Dashi- Dashiq; Bardhi- Bardiq ,Preni- Preniq ; Kola- Koliq. etj etj etj.

Po Vasojeviqet ( Vasa), Bjellopavliqet ( Palabardhë) , Drekalloviqët ( Ndrekajt) ?

Njeni shkruante në nje rast: Pa më thuaj oj Shqipëri kur do i mbledhësh bijt e tu në gjiun tënd ?

Qëllimi i shkrimit nuk ishte t`i mbledhim në gji (Pse,Jo?) ,të gjithë ata që për arsye të ndryshme e zvogluan numrin tonë ,por të tregohet për vazhdimësinë shekullore asimilimit të tyre.

E pse ata në shumë raste ishin armiqtë tanë shumë të rrezikshëm dhe çfarosës ,fajet janë të spjegueshme. Se shqiptarët janë “ ushqyesit “ më të mëdhenj të fqinjëve tanë ,kjo është e dokumentuar. Se shqiptarët janë edhe formues të shtetit të fqinjëve ,kjo është më së e vërtetë. Në rrethin tonë fqinjësor që nga Mali i Zi, Serbia dhe Greqia shqiptari ishte faktori kryesor shtetformues. Në kohën e largët disa shekuj apo disa dekadash ne jemi ata që në mënyrë direkte apo indirekte i formuam këto shtete. Kush ndikoi që shqiptari të mohon vetveten dhe të vihet në krye të formimit të shteteve fqinj? Si dhe pse u zhvilluan rrethanat që shqiptari të bëhet edhe vrasës i vëllezërve të vet edhe pushtues i tokave të veta nën flamurin e tjetër kujt? Na e mbillnin vëllavrasjen. Na mbillnin kob e zi.

Pyetjes se kur shqiptarët u bën malazias, kur malësoret u sllavizuan ,apo kur u islamizuan ? ,iu kisha përgjigjur se kjo ka ndodhur në vazhdimësi gjatë shekujve , ndër shtypjen e furtunave historike. Pra ka te bëjë edhe me atë, arsyeja e ndarjes se kishës,.sepse ne një moment historik, gjatë kohës se ‘çlirimtarëve’ otoman, popullata jonë ortodokse , i ka pasur vetëm dy mundësi: te mbetet ortodoks, dhe te sllavizohet, ose te islamizohet, ‘turqizohet’ , qe kinse te shpëtoj nga sllavizimi..

Pra ,shkak i ndarjes edhe më të madhe të shqiptarëve ortodoks- shkijeve të tokave tona në Mal të Zi, Maqedoni ,Sërbi dhe Kosovë nga trungu shqiptarë ka qenë edhe politika favorizuese e Turkut që i ka bër sllavëve nën presionin Rus ,për zhdukjen e elementit katolik shqiptar .Pra si e thashë edhe më lartë ,nuk mbetej gjë tjetër për ne ose sllav ose muhamedanë. Ishim gjithmonë në gjendje “mbill e mos korr”.Por mos të na duket qudi se miliona shqiptarë ortodoks të Malit të Zi ,Serbisë ,Maqedonisë dhe Greqisë e humben kombin për shkak të fesë ; sepse e njejta gjë ndodhi edhe me miliona shqiptarë musliman që për shkak të fesë e harruan shqiptarinë; Sanxhaku i Novi Pazarit dhe shqiptarët e Turqisë

Studiuesi Kastriot Dervishi ka publikuar një dokument të rralla të shtetit shqiptar. Në rrjetet sociale ish-kreu i arkivës së Ministrisë së Brendshme, ka publikuar një leje për një vend banim që është dhënë që në vitin 1945. Sipas dokumentit kjo leje i është dhënë Sarah Robinsonit.

Shkrimi i Kastriot Dervishit:

1945/Leja e banimit të Sarah Robinsonit

Ky është dokumenti i përdorur për banim të përkohshëm në Shqipëri të Sarah Robinsonit, e cila dikur mbante mbiemrat “Serdar” të vajzërisë dhe “Blloshmi” nga martesa e parë me Selaudin Blloshmin. Siç edhe shihet dokumenti lëshohej nga ushtria dhe në pjesën qendrore të tij, përveç gjuhës shqipe është edhe në italisht, serbokroatisht dhe frëngjisht.

Sarah ishte vajza e gjeneralit Abdyl Vehab Serdarit dhe vajzës së madhe të Ismail Qemal Vlorës, Mevedetit, Sarah Robinson (1904-1975). Ajo u martua me atasheun britanik Vandeleur Robinson (1902-1990). Meqë “porositës” që nuk shkelin kurrë në arkiva kanë dhënë deklarata mendjelehta se kanë gjetur “dosjen” e Sarës, po shkruaj dy fjalë rreth këtij fakti.

Për Sarën nuk ka dosje, por vetëm një fashikull informatash, thuajse të pavlefshme.

Informacionet kryesore janë ato nga gjurmimi, kryesisht në periudhën gush-dhjetor 1945, në të cilat, përveç emrave të miqve të saj në Tiranë, nuk ka gjë interesante.

Të dhënat e tjera të këtij lloji janë asgjësuar në vitin 1957. Sarah është larguar nga Shqipëria në vitin 1946.

Regjimi komunist, pas kësaj date nuk mundi as të krijojë dosje për të dhe as të ketë idenë më të vogël se çfarë bënte ajo në Britaninë e Madhe.

Suedezët populli pa maska.

Stokholmit është prova e një jete të plotë në liri.

Kjo liri nuk është një masë thjeshtë politike, por provë që argumenton se maskat janë thjeshtë një ndihmë e dobët, dhe se masat e tjera funksionojnë më mirë.

Ekspertët e qeverisë suedeze argumentojnë se ka provat që masat e tjera funksionojnë shumë më mirë s sa maskat.

Suedia është edhe kësaj here jashtë modeleve me vendet e tjera, kjo sepse sepse politika suedeze bazohet në pragmatizëm, e jo në parime të verbra.

Maskat janë thjeshtë një ndihmë e dobët dhe se masat e tjera funksionojnë shumë më mirë se to.

Suedia mbahet si një vend kampione i lirisë.

Përvoja e suedisë me COVID-19 përbën një leksion pragmatizmi për të gjithë vëndet e rajonit, me 10.3 milionë banorë ajo është sot shembull me i mire i cituar në debatin se si duhet të veprojmë me COVID-19.

Suedezët e duan lirine pragmatisht, ata janë duke ndjekur përsëri një strategji pa maska, pa masa ndalimi, duke synuar të krijojnë imunitet për të mos falimentuar ekonominë.

Suksesi i Suedisë, është një leksion i pastër dhe i fortë kundër revanshit të majtë që kërkon deri dhe mbylljen e gjithçkaje.

Suedia me të vërtetë përbën një leksion – sa të interesuar janë për lirinë po aq ata kërkojnë përdorimin e shkëmbimeve për të gjeneruar kohezion të qëndrueshëm në shoqëri.

Vendi përbën një shembull të çuditshëm për adhuruesit e qeverive të vogla.

Sot Suedia është një vënd progresiv, i shtati në renditjen për shpenzimet sociale në OECD, përpara Gjermanisë.

Adhuruesit e Suedisë kanë të drejtë të thonë se, që në fazën e parë të sëmundjes, qeveria ndërhyri fare lehtësisht.

Edhe pse lëshoi shumë këshilla shëndetësore,

🌕 ajo refuzoi bllokimet. Megjithatë kjo nuk rezultuar një qasje veçanërisht e suksesshme.

Suedia ka një shkallë vdekshmërie prej rreth 60 për 100,000 persona, dhjetë herë më e lartë se e Finlanda dhe Norvegjia, të cilat vendosën masat e mbylljes.

Liria e suedezëve nuk e kurseu as ekonominë, edhe pse shumë nga vdekjet ishin midis të moshuarve që nuk punonin më.

Vetëm në tremujorin e dytë ekonomia u tkurr me 8.3% – gjithashtu më keq se vendet e tjera nordike. Një numër i lartë i rasteve është po ashtu diçka e keqe për ekonominë.

Por ndryshe nga Britania, Franca dhe Spanja, Suedia nuk po shikon një valë të dytë.

Gjithsesi suedia e ka gati strategjinë për fazën e dytë që konvergon me atë të Gjermanisë.

Përkundrazi ajo nuk po bazohet në varësinë nga imuniteti i tufës – Suedia ende ka një numër të lartë të personave të prekur.

Strategjia e suedezëve përfshin testimin e shpejtë dhe gjurmimin e kontakteve në shkallë të gjerë për të parandaluar sa më herët shpërthimet.

Kjo strategji shoqerohet me një mesazh të qartë, e të qëndrueshëm duke u dhënë autonomi njerëzve, në këte mënyrë zbatimi me sukses i strategjive anti-covid-19 është shtrirë kudo.

Kjo politika vjen nga fakti se qeveria peshon pasojat e secilit kufizim.

Për shembull, kur dikush rezulton pozitiv, e tërë familja duhet të hyjë në karantinë, por nxënësit janë të përjashtuar – sepse, qeveria llogarit se përfitimet nga karantinimi i nxënësve është shumë më i vogël nga dëmi i përhershëm në arsimimin e tyre.

Po kështu, karantina zgjat pesë deri në shtatë ditë, e jo dy javë siç ndodh kudo tjetër.

Rreziku i përhapjes së covid-19 gjatë javës së dytë është i vogël, veçanërisht po ta krahasosh edhe me dëmtimin e shëndetit mendor nga një izolim i zgjatur.

Suedia është një shoqëri me besim të lartë, ku njerëzit i ndjekin rregullat.

E megjithatë qasja bazohet në idenë që covid-19 do të jetë mes nesh për një kohë të gjatë, duke kërkuar që njerëzit të ndjekin rregullat se përndryshe përhapet sëmundja. Shoqëritë me besim të ulët mund të ketë nevojë për një ekuilibër të ndryshëm midis detyrimit dhe vetë-policimit por edhe ata kanë nevojë për rregulla të qëndrueshme.

Dhe në fund për maskat?

Suedezët janë një popull pa maska. Pamjet e Stokholmit janë një provë e lirisë së plotë. Por kjo nuk është një masë thjeshtë politike. Ekspertët e qeverisë argumentojnë se ka provat që maskat janë thjeshtë një ndihmë e dobët dhe se masat e tjera funksionojnë më mirë. Në këtë drejtim, Suedia është edhe një herë jashtë hapit me vendet e tjera. Nëse situata rëndohet, gjërat ka të ngjarë të ndryshojnë. Sepse politika suedeze bazohet në pragmatizëm, e jo në parime të verbra.

Presidenti Ilir Meta ka bërë një paralajmërim të fortë duke i dhënë një mesazh ambasadorëve të huaj në vendin tonë se nëse në zgjedhje preket një votë, kreu i shtetit nuk do pranojë asnjë ndërmjetësim të huaj.

“Unë nuk do pranoj më asnjë ndërmjetësim të huaj ta dëgjojë ai e kushdo në rast se do preket një votë në Republikën e Shqipërisë, kaq i thoni atij. Shpresoj të reflektohet. Unë nuk kam më çfarë të ul, i kam thirrur palët në zgjedhjet vendore për të shmangur kaosin.

Shqipëria nuk i dhimbset dhe nuk mund t’i dhimbset askujt më shumë se sa një shqiptari”, tha Meta në emisionin Cim Peka Live.

Presidenti Meta foli gjithashtu për 3 parime teksa paralajmëroi:

“Askush te mos guxoje me nga sot e ne vijim te preke qofte edhe nje vote se do te marre nje pergjigje te paimagjinueshme. Kushtetuta duhet te jete e paprekshme. Aktet e tradhetise duhet te marrin ndeshkimin me te larte.

Keto jane tre parimet apo tre shtyllat mbi te cilat mbeshtetet qendrimi im”.

President Ilir Meta has made a strong warning by giving a message to foreign ambassadors in our country that if a vote is affected in the election, the head of state will not accept any foreign mediation.

“I will no longer accept any foreign mediation to be heard by him and anyone in case a vote is affected in the Republic of Albania, so tell him. I hope it is reflected. I have nothing left to sit on, I have called on the parties in the local elections to avoid chaos.

“Albania does not hurt and can not hurt anyone more than an Albanian”, said Meta in the show Cim Peka Live.

President Meta also spoke about 3 principles as he warned:

“No one should dare to touch even one vote from today onwards that he will receive an unimaginable answer. The Constitution must be inviolable. Acts of treason should receive the highest punishment.

These are the three principles or the three pillars on which my position is based “.

Paulin Marku/
Anëtar i Këshillit Kombëtar të PDSH-së.

Është koha për bashkim ,jo për përçarje me dashje!

Vitet kalojnë shpejt ,por kujtesa e demokratëve nuk harrohet,se cilat ishin shkaqet e humbjes në 2013.

Demokratët e ndershëm nuk kishin asnjë faj ,se ato e kanë mbështetur Patinë Demokratike në vite shumë të vështira politike, ashtu si edhe këto 7- vite shumë të vështira ,por janë zhgënjuer nga politikanë ,të cilët sot bëjnë përzgjedhjen e kandidaturave, me abuzime me pushtetin,mendjemadhësi të tepruar,anashkalim të strukturave politike,humbjen e kontakteve me votuesit ,duke u sjellur si ish- byroistët e dikurshëm.

🌕 Ata që humbën zgjedhjet në 2013, si pushtetarë dje ,të bëjnë kujdes me misionin dhe detyrën sot para demokratëve të ndershëm.
Ti japim frymë bashkimit të qytetarëve dhe demokratëve të ndershëm dhe jo ndarjes e përçarjes me qëllim e vetëm për interesa personale.

Dy fjalë për kritikët e Bashës dhe admiruesit e Komisionit Vlerësimit Kandidaturave ,që në këto momente të thonë fjalën “ bashkim” dhe” mbështetje për liderin e opozitës”.

Në këto vite opozitarizmi kemi parë qëndrime të ndryshme mbi lidershipin e PDSH-së,disa me admirim e disa me kritika të vazhdueshme.
Në një vend demokratik secili ka të drejtë ,të ketë mendimet e tij,pikpamjet personale, dëshirat politike në një çështje se, si e mendojnë ato lidershipin.
Pas zgjedhjes një anëtar një votë të Z.Basha,shumë individë ,personalitete të politikës së djathtë ,pushtetit të kohës mbeten të larguar, ndoshta të pakënaqur me zgjedhjen e liderit të ri ,ndoshta kishin synime të tjera dhe kjo është normale.

Pushteti i Ramës me koalicionin pas fitores në 2013 bëri një sulm të pamëshirshëm ndaj demokratëve ,me largime nga puna ,presione politike, ndalime dhe arrestime, për një themel apo murëmbajtës , kasolle bagëtish, apo për një llampë elektrike të papaguar.
Të gjithë këto kritikë apo ish-pushtetar ,nuk merreshin me qeverinë por vetëm me lidedrshipin e opozitës, duke kritikuar çdo detaj, çdo lëvizje apo vendimmarrje politike opozitare ,ndoshta me të drejtë ose pa të drejtë .
Zgjedhjet vendore 2015 të zhvilluar në atë kohë u rriti hapsirat për të kritikuar, dhe jo për të qënë në krahun opozitar ,pastaj me kritika për çadrën e lirisë, listat e deputetëve ,pjesmarrja në qeverisje 2017,mosangazhimi në fushata, prononcimet mediatike, protestat, djegja e mandateve ,mospjesmarrje në zgjedhjet lokale 2019, drejtimi dhe mbyllja e partisë, organizimi e aktivitet të tjera politike.

Gjatë kësaj periudhe nuk kemi dëgjuar asnjë fjalë për komisionin e Vlerësimit të Kanditaturave, si po bëjnë përzgjedhjen ,apo ndiqen kriteret e vlerësimit ,a është kjo pritshmëria e anëtarisë se Partisë Demokratike për përzgjedhjen e tyre.

Dy janë arsyet sipas meje !

🌕 E para.

Komisioni ose i ka përfshirë në këto lista ato,apo personat që ato kanë dëshirë, pa bërë asnjë ditë opozitë reale në krah me demokratët e thjeshtë.

🌕 E dyta.

Ndoshta kanë zgjedhë të largohen nga beteja opozitare,për shkak të të qënit në pushtet 2005-2013, ku demokratët nuk harrojnë sjelljen e viteve të fundit në pushtet të tyre,si mbylljen e telefonit, punësime pa kritere politike dhe kontribuese, aferat gjatë dëtyrave që kanë kryer ,por të falura nga Rama.
Vitet kalojnë shpejt ,por kujtesa e demokratëve nuk harrohet,se cilat ishin shkaqet e humbjes në 2013.

Demokratët e ndershëm nuk kishin asnjë faj ,se ato e kanë mbështetur Patinë Demokratike në vite shumë të vështira politike, ashtu si edhe këto 7- vite shumë të vështira ,por janë zhgënjuer nga politikanë ,të cilët sot bëjnë përzgjedhjen e kandidaturave, me abuzime me pushtetin,mendjemadhësi të tepruar,anashkalim të strukturave politike,humbjen e kontakteve me votuesit ,duke u sjellur si ish- byroistët e dikurshëm.
🌕 Ata që humbën zgjedhjet në 2013, si pushtetarë dje ,të bëjnë kujdes me misionin dhe detyrën sot para demokratëve të ndershëm.
Ti japim frymë bashkimit të qytetarëve dhe demokratëve të ndershëm dhe jo ndarjes e përçarjes me qëllim e vetëm për interesa personale.

Me respekt P.M
Anëtar i Këshillit Kombëtar të PDSH-së

Jorgji Sidheri/

Ikën 30 vjet dhe s’po na qasin në BE…A e dini pse ?
Ne jemi një Popull që s’dijmë detyrat dhe të drejtat tona.
S’dijmë se : Atje ku ske mbjellë, nuk mund të korrësh !
S’dijmë se : Liria ime mbaron atje ku fillon Liria e tjetrit !
S’dijmë se : Vota është gjëja më e shenjtë në Demokraci.Ke shitur Votën,ke shitur Lirinë…ske të drejtë të kërkosh asgjë !
S’dijmë se : Prona është e shenjtë dhe po s’qe e jotja nuk mund t’a prekësh !
Sdijmë se : Në kapitalizëm shteti mbahet me taksa dhe tatime.
S’dijmë se : Jetën t’a jep Zoti dhe t’a mer Ai !
S’dijmë se : Çdo trotuar,pedonale,fasadë,rrugë,ujsjellës,
kanalizim,shkollë,kopësht,spital etj ..bëhen
me lekët tona apo lekë të marra borxh në
emrin Tonë !
S’dijmë se : Politikanët, bythët kanë të tyre , karriget janë Tonat !
S’dijmë se : Deputetët janë përfaqësuesit Tanë dhe jo pronarët Tanë !
S’dijmë të protestojmë kur na shkelen të drejtat Tona apo kur marrin Vendime në dëmin Tonë pa na pyetur ne.
Neve na djeg dhe revoltohemi kur na marrin direkt lekët tona, Sudja e Xhaferri (si në ’97) dhe sna i ndjen kur shpërdorehen lekët që kemi paguar si taksa…pavarësisht se po i lemë fëmijët,nipërit e mbesat borxhlinj që në lindje !
Ky Popull jemi Ne…ku politikanët hyjnë në politikë me biçikletë e pantallona doku, me fytyra të djegura nga dielli dhe….bëhen Sheikë,me vila në bregdet e në mal,me Range Rover,me çadra mos i zerë dielli e me një dyzinë bodyguardësh…
Ky Popull jemi Ne,na pëlqen drejtësia por nuk i duam njerëzit e drejtë !
Një Popull që do më shumë Partinë dhe udhëheqsin se sa familjen e Tij.
Një Popull që vritet me vëllanë për Partitë politike !
Një Popull që pret që vendin e Tij tja rregullojnë ambasadorët e huaj …ky Popull jemi Ne !
Ky është vendi i Shqiponjave ku sorrat bëjnë Ligjin !
Jorgji .K. Sidheri
10 tetor 2020 .

Helmet of Scanderbeg
Kunsthistorisches Museum,
Vienna

1510
Marinus Barletius:
History of George Castriot,
surnamed Scanderbeg

Historian Marinus Barletius (ca. 1450-1512), known in Albanian as Marin Barleti, is thought to have been born in Shkodra where he vividly experienced and survived the second siege of the city by the Turks in 1478. When Shkodra was finally taken, Barletius, like many of his compatriots, fled to Italy and settled in Padua, where he became rector of the parish church of St. Stephan. His experience inspired him to document Albania’s turbulent history during the Turkish invasion and its national resistance under Scanderbeg (1405-1468) in the book “Historia de vita et gestis Scanderbegi, Epirotarum Principis” (History of the Life and Deeds of Scanderbeg, Prince of Epirus), Rome, ca. 1510. Barletius’ history of Scanderbeg was widely read and translated in the sixteenth and seventeenth centuries and constitutes a basic, if not entirely satisfactory source of our knowledge of Scanderbeg and fifteenth-century Albania. The Latin original of the book was translated into French by Jaques de Lavardin as “Histoire de Georges Castriot, svrnommé Scanderbeg, roy d’Albanie” (Paris 1576), and from French into English by Zachary Jones under the title “The Historie of George Castriot, surnamed Scanderbeg, King of Albinie, containing his famous actes, his noble deedes of armes and memorable victories again the Turkes for the faith of Christ” (London 1596). Strongly influenced by the Roman historians, in particular by Livy, and with the declamatory style of the period, more rhetoric than reliably historical, Barletius captured the imagination of the sixteenth-century reader who, with the Turks at the gates of Vienna in 1529, was becoming increasingly obsessed by the prospect of a Turkish conquest of Western Europe. He also laid the foundations for what can only be called the cult of Scanderbeg among the Albanians at home and in the diaspora, an almost saintly veneration of the Albanian national hero as the symbol and quintessence of resistance to foreign domination. The following is the final (twelfth) chapter of the book on the death of Scanderbeg, with the text left in its original sixteenth-century language and orthography. 

The Argument

Mahomet enraged for the discomfiture of Ballaban and Jagup, prepareth to come into Epire in proper person: and Scanderbeg provideth to receive him. Mahomet conspireth the death of Scanderbeg by treason: which is discovered, & the traitors executed. Croy is besieged by Ballaban, Mahomet him selfe comming to the siege, and being out of hope to cary the towne by force, returneth towards Constantinople, and leaveth Ballaban to continue the siege of Croy. Mahomet in his returne surprizeth Chidna by treason, & infidelity, putting the inhabitants to the sword. Scanderbeg maketh a journey to Rome, to get aide of the Pope and the Christians for the reliefe of Croy, but returneth with small comfort: he is succoured by the Venetians. Jonima the brother of Ballaban, with his sonne Heder, comming to the aide of Ballaban, are surprized by Scanderbeg, and both of them taken prisoners. Scanderbeg invadeth the Campe of the Infidels: a sallie is made by the Croians upon the Turkes, wherein Ballaban is slaine. The Turkes breake up their siege before Croy: and depart out of Epire. Chidna is recovered, and Epire cleansed of the Infidels. Mahomet maketh a second journey into Epire: buildeth Valure, and besiegeth first Duraz, and after Croy: but he raiseth his siege from both of them. Chiurill a towne newly builded, and unfinished by Scanderbeg, is razed by Mahomet, who returneth to Constantinople. Alibeg and Aliazbeg are sent with an army to safeguard the Turkish frontiers. Scanderbeg preparing to recover Valures from the Turkes, sickeneth: he disposeth and ordereth his affaires. Ahamat with an army of fifteene thousand Turkes, invading and spoiling the Venetian territories flieth out of Epire, and is defeated by the Epirots. Scanderbeg dieth and is buried, his dead body is honoured and reverenced by the Turks. Certaine memorable acts done by Scanderbeg in his lifetime.

The haught exploit, and the mortall accident happened to the armies of Ballaban and Jagup, being published and spred abroad over all places: the fame thereof (like a flying Post) came with wonderfull speede to the eares of the Ottoman, whose heart was replenished, and well neare overcome with extremity of griefe and incomparable astonishment. Wherefore being afrayed least that fortune would now prove a stepdame unto him, & crosse him in his attempts, and that (after so many prosperities and continuall favours, shee would now in the end revolt and fall away from him, and retiring unto his fiercest enemy, would entertaine him for her favorit, and oppose her selfe against him, he began to grow into a most strange passion, afflicting and tormenting his mind with extreame care and melancholy. And being thus perplexed, irresolute & distracted within him selfe, he caused all his chieftaines and councellours to be called and assembled together, to the intent he might consult with them, and devise upon some remedy agains the mischiefe. Now when they were all of them gathered together and set in councell, the tyrant giving the bridle to his passion and choller, did breake forth into most bitter invectives and injurious reproachfull tearms against Scanderbeg, and he used this or the like speeches unto them. 

“You are not ignorant (my good friendes) how that I never made any spare of my travell and paines, nor of any hazardes or daungers, but that I have bene alwaies prodigal of my proper life and safety, for the increase of the faith of our chiefe Prophet: for the augmentation of the name and Empire of the house of Ottoman: for the surety and safety of you and your families: and to make this estate of ours peaceable, quiet, and florishing. In all our actions and expeditions wherein we our selves have beene present, and which have bene undertaken by us in proper person, we have found Fortune friendly and favorable unto us: and yet at this time I know not what to say, of this petty Province of Epire, and of this petty Prince Scanderbeg; as often as I consider the infamous death of so many excellent chieftaines and generals of our hoasts, and the totall discomfiture or shamefull captivity of so many flourishing armies: nor can I tell what to make of it, unlesse it be that the Demon or Angell of this Apostata, and rebellious renegado doe fight for him, and do surmount the Demon of all those who are opposed against him. We may see then that this businesse doth require the rigour of a more furious and violent hand, and of some Chieftaine who is more happy and fortunate in his enterprises. I am determined (my good friends) and in my opinion it is the best and most convenient course, that we take this warre into our owne hands, and that we make a journey into Epire in our proper person, with more puissant and solemne preparations than Amurath our father did at his going against the Albanois. Then shall that fugitive and traitour Scanderbeg well perceive, even with the losse of his hatefull head, that it is nothing to have a Bassa, a Saniacke, or an Aga to beard him, but that it is another manner of matter, to be invaded with the presence and majesty of a most mighty, puissant, and fortunate Monarch, that shall employ his whole power, and bend the fury of all his forces against him. And although the glorious memory of our deceased father, did not cary away the entire honour of this voyage, but did yeelde up his ghost in the pursuite thereof, yet ought not the honour and praise of that journey, be attributed to the vertue or prowesse of that slave, or his Christians: but rather to the imbecillity of his age, and the infirmity of his decaying yeares, as shortly also we shall see the like to befall and betide even to Scanderbeg him selfe, who is now upon the declining of his age, and will even in a moment finde his fortune to waxe old and faint: and that same vivacity and livelines of his spirit, and the vigorous disposition of his lims and members will faile and forsake him: so as in the end he will sinke under the burden of his affaires. For the nature and property of Fortune, is to delight in the flourishing time of youth, and shee seeketh out and desireth to be resident with those, whose minds are transported with swelling ambition, & with stirring thoughts: and as the heat of bloud waxeth coole, & as this vigour of the mind groweth to be weakned: so doth fortune likewise wax cold, & doth use to discontinue her favors: and therfore I make no doubt but that in the instant, I shal utterly confound this unhappy Christian, together with his people and posterity: who being become more arrogant by the happy successe of so many good encounters, doth daily molest my subjects, overrunning and destroying all my Province of Macedonie. And if it happen that he fall into my snares, and that I can get him within my reach, I will execute upon his wretched body, (being the subject of all vice & wickednesse) all kindes and examples of extreme crueltie: because, besides the displeasure done me in the death of my father, this Hydra, this monster of all mischiefes, hath infinitly provoked against him my just wrath and indignation. But foolish man as he is, let him take his pleasure for a time, let him hold on his course yet a while, let him glory in his goodly realme, and in his ambitious poverty, whilest the destinies do permit and suffer him: it shall not be long, ere I will swallow him up in endlesse ruine and perdition. This therefore is my advise, that we goe right on to Croy, the capitall and chiefe city of that Province, with so great forces and puissance, that it shall not be able to hold out against us. For when Croy is overcome and conquered, all the other places and strong holds of this countrey will be soone reduced to the same estate and condition.”

This matter being propounded by Mahomet, and approved by the generall consent and voices of his Visits and Captaines: infinite commissions were granted forth, and publike proclamation was made throughout all the territories and dominions under the Turke his obeysaunce: that all men which were apt to beare armes, should repaire to the Commissioners, and cause their names to be enrolled: insomuch that innumerable forces were leavied, and in the meane time, provision was made of munitions, instruments, engines, and other necessaries for the Campe, all which being in a readinesse, the Turkish Monarch with a most proud and glorious traine, tooke his way towards Epire.

Upon these troubles and tumults approaching, Scanderbeg wanted not his intelligencers, and ordinary spies, but that they gave him sure and speedy advertisements of all things, which was the occasion that he assembled all his friendes and nobles, and amongst others, Paul Angell Archbishop of Duraz, unto whom he imparted his most secret counsels: and to them he adjoyned also Josaphat Barbare the Venetian Ambassadour, a worthy personage of great judgement and experience, and singularly zealous of the Christian religion, who together with the Archbishop, was seldome or never from the side of the Prince of Albanie. By the generall advise and consent of this assembly, it was ordained, that all the townes, places, and fortresses of the realme, should be diligently furnished and provided with victuals, and other necessary provisions, and fortified with good and faithfull garrisons; especially Croy, the principall bulwarke, and stay of all the estate of Albany, and whereuppon all the rest depended. He provided therefore, and stuffed it with good store of souldiers, part of them Albanois, and part Italians, all of them of approved loyalty and resolution: and he made choise of an Italian Gentleman to be governour of the towne, and Balthasar Perduce, a man highly esteemed for his prudence, judgement, and resolution.

But before I passe any further, it shal be requisit, that I recount unto you one plot or devise forged and framed in the shop or store house of the Ottomans trecherie and infidelitie, the invention and practise whereof as it was suttle and devilish, so was it miraculously discovered and avoyded: by the knowledge whereof you may easily conjecture, how greatly they redoubted and stood in awe of Scanderbeg, whom they could not suffer and endure, no more then a thorne sticking in their foot. The Turkish Monarch perceaving that the Prince of Epyre was now growen to that height of honour, that his name began to be fearefull and terrible unto all the Mahometistes, was in great feare least that by reason of this exceeding fame and renowne of the Epyrots, his owne people and subjectes should take an occasion to grow mutinous & to raise some sedition, and so taking armes against him, should either seeke to murder him and to cut his throat, or else might chase and expell him out of his seate and throne Imperiall, and bestow the same upon the king of Albanie, for he was not ignoraunt that his notable crueltie had made him most hatefull and odious unto all men, whereas this is not the meane to reigne long and happily, but clemencie and justice are the firme pillers of each estate and Empire: for this cause did he imagine and determine to surprise Scanderbeg by deceipt and trecherie, whom he saw he was not able to destroy by force and violence: he procured therefore and provided him selfe of two men practised and expert in most languages, (as it is commonly seene that Princes and great personages doe never want ministers to execute their dissolute and unlawfull passions,) and having corrupted them with great giftes and bountifull rewardes, and assuring them that he would continually and dayly heape upon them greater and better benefites, he perswaded and instructed them to fayne and dissemble them selves to be fugitives from the countrey and dominions of the Turke, and that for the zeale of Religion, they were come to offer their service unto Scanderbeg and to pray him to have pitie and compassion of their estate, and that they might be received and admitted to the holy Sacrament of Baptisme as good Christians, the which after they had perswaded him according to their desires, that then they should finde the meanes to worke his death, either by poyson or otherwise. These wicked wretches had no sooner presented them selves to the presence of Scanderbeg, but that both of them were baptised and (as the common report is) were enrolled and admitted to be of the garde and to wait upon him for the ordinarie safegarde of his person. Within a while after, it pleased God (who had this Prince in his especiall protection) to reveale their pernitious attempt & conspiracie, such was his good pleasure that this good Prince and faithfull servitour of Christ, should not dye so miserable and unhappy a death: for the parties them selves were made the bewrayers and discoverers of their owne devilish intent and practise. For so it happened that a jarre and contention fell betweene them (and it may be it was in their cuppes, and in a dronken humour) but their choler and furie grew so outrageous and immoderat, that each upbrayding other with injurious and grosse wordes, they fell in the end to accuse and detect one an other: openly objecting, that they were purposely sent by Mahomet to empoyson Scanderbeg: whereupon being apprehended, and put to the tortures, they presently confessed the whole order of the matter, by meanes whereof, being delivered to the executioner, they were both hanged according to their desertes.

Let us now returne to the course of our discourse: The places and fortresses of Epire being carefully furnished and provided with necessaries in such sort as we have shewed; it was not long, but that often letters and messengers did arrive from all partes, giving the allarme and making report, that Mahomatwith two hundreth thousand men, would be shortly before Croy, and that his light horsemen and vauntcurrours were even at hand: who accordingly did make their present entry into Albany, and for two daies were seene to course up and downe the countrey, and to put all to sword and fire: and the night following, about two houres after evening, they presented themselves before the towne, environning it on all sides round about. Ballaban Badera had the conduct and commaund of these troupes, amounting to the number of foure score thousand horse, all picked and choise men. This enemy having entrenched and fortified his Campe, did daily skirmishe with the Croians, who made many and often sallies out upon the Turkes: the event and successe whereof, was very variable and diverse. During these doings betweene the forces of Ballaban, and the besieged, the Sultan being accompanied with the grosse, or body of his maine army, arrived before Croy: and before that he attempted any thing against the towne (according to the use and custome of warre) he caused the same to be summoned uppon certaine offers and conditions. The defendants gave him such aunswer as men resolute are wont to make, namely, that they would sooner be torne in pieces then to commit any acte that should sound to their reproch, or that might violate and chaunge their faith given to God and to their Prince: or that should blemish the honour and reputation which they had gotten in his service: and with their musquets, harguebusse, & other shot they made signe unto them that they would not have them to approach neare the towne: and immediatly issuing out with great furie upon the Infidels, they came to handystrokes with them, not without a notable slaughter of the Turks, and afterward returned joyfully into the towne carying with them in signe of victorie many of the heads of these enemies. Mahomet being incensed with his bravado, caused his Canons to be planted, and to play against the walles. For he had brought thither aboundance of metals to cast artillery of all sizes: and he had provided him selfe of expert and skilfull workemen, in the making of all kindes of warlike engines, wherewith he determined to thunder against Croy, and meant to make them sing another song. But Scanderbeg with his troupes sometimes here sometimes there, by the mountaine and other places, out of the reach and accesse of the enemy, did daily vexe and trouble the army of the Infidels, not suffering them to have any space or time to breath or to rest themselves, but was continually at their backes on all sides, giving them a thousand alarums and invasions day and night, without any intermission, one while upon their foragers, and another while uppon their Campe. And like as a mighty river swelling and raging with continuall raine, doth role and tumble downe most impetuously from the tops of the mountaines, carying and drawing along with it, whatsoever it encountreth, and turning all things upside downe which it findeth in the way: in like maner Scanderbegrushing with extreame fury & violence upon the Turkish hoast, now of one side then of another, he did commit notable slaughters of the infidelles, beating them downe on all handes, and afflicting them with all kindes of mischieves and discommodities, which was an occasion, that the Ottomanthought it high time to looke to his affaires, both in regard of the calamity of his people, which seemed likely to encrease dayly more and more, as also in respect of his owne person, which might be in evident and apparent daunger, by reason that he had no hope nor likelihood, to get any profit or honour by his voyage, (for that Croy was so far from being forceable, that it could not conveniently be made assaultable:) and therefore he determined not to make any longer abode before the towne, but to retire backe againe, to Constantinople. Notwithstanding for that he could not do it with any honestie, nor without great blemish of his honour and reputation, if at the least wise he left not behinde him some shew or token of some worthy exploit in this voyage, he determined that Ballaban should continue and hold on the siege with a strong and mightie armie over which he made him Generall: he appointed therefore until him a power of eighteen thousand horse, and five thousand foote, and besides he adjoyned until him eight Sanjackes of great account and estimate, giving unto each of them a regiment of seven thousand good and tall souldiours: all which neverthelesse were commanded to take and acknowledge him for their chief, & to be at his commandement. These things thus concluded and accomplished, Mahomet with shame enough after his short stay, trussing up his baggage in the night left Croy, and with long journeys tooke his way home to Constantinople.

In his passage through the countrey, he surprised certaine people of Chaonia, and certaine places called Chidnain this manner. He suborned two souldiours Albanians, promising to make them great men, and to advance them to high honour, whome he sent with instructions to lye, and to tell them of Chidna, that they were come to Croy purposly to advertise their friends, & to wish them to looke unto them selves, for feare least being ignorant of the lamentable and desperate estate of the province, they might peradventure be the cause of their owne ruine and destruction if they would carie them selves with too much obstinacie towardes the Turkish Monarch: for that Scanderbeg (as they made them beleeve) durft not abide the face of the Ottoman, nor the furie of his armes which were so terrible, that they made him to play least in sight, and that it was verely thought, that he had abandoned & forsaken Epyre, for which cause, Croy also seeing it selfe without hope of succours, was now upon termes to yeeld upon composition to Ballaban, who pressed it very hard with a wonderfull streight siege, that Mahomet for his part was now disloged from Croy with part of his armie to reduce all the province under his obeissance, and that there was scant any place or fortresse of account, but that they were at his devotion, that therefore they should looke to them selves, and that they should do well to imitate their example, chusing rather to take the benefit of his clemencie, & singular love towards them which yeelded them selves voluntarily, then to test the extreme rigour of the warre, and the miserie of bondage and servitude reserved for those persons which should be founde rebellious and obstinat: so well did these traiterous wretches play their parts, & so vehemently did their perswasions worke with those poore people being too too credulous, that (as it is ordinarily seene, that the vulgar sort do follow that side which they thinke to have the best fortune,) so these unhappy folkes at the first summons made by the Sultan, upon his fayre and smooth promises of entire and free libertie of conscience, and of their goodes, fraunchises, and immunities, did simply yeeld them selves, by the enticements of these false Synons, to the faith and fidelitie of the Turke, which they found to be such, as is usuall with one that maketh publique profession of perjurie, impietie, and disloyaltie: for which most monstrous and inhumane crueltie he caused eight thousand of them to be put to the sword, besides women and children. Thus did this hatefull tyrant upon pure rage and despight shead the bloud of innocents, because he could not execute the venome of his malice and hatred against Scanderbeg, who stood so surely upon his garde. Undoubtedly the wrath and displeasure of Princes is heavie and horrible, and (as the saying is) it is not light as feathers, but weightie as lead. Thus went Mahomet out of Epyre bathed in the bloud of innocents, and having left Ballaban behind him with innumerable troupes, he had given him streight charge to continue the siege of Croy, even to the last point of extremitie, and till such time as the inhabitants being worne out with the length of time, and being consumed and weakened with famine and calamities, should be enforced to yeeld them selves unto him, even with halters about their neckes.

All this while, was Scanderbeg very sad & pensive to see so many enemies within the hart of his Realme, but that which greeved him most was, that such a villain as Ballaban (whose parents and predecessours, had ever bene but as base varlets, and servile drudges to the house and familie of the Castriots, and to whom he had given so many overthrowes and disgraces) should yet for all this be still opposed and make war against him, and that he should dare to compare with him, and to brave him. For this cause he had an extreme desire by all meanes possible to entrappe him, and if he could by any devise in the world, to worke his confusion, but he wanted meanes and abilitie, to compasse so high and difficult an enterprise, especially since the losse of Chidna, whereof he made great reckoning, by reason of the good number of brave souldiours, which he had in that place. Wherefore by the counsell and advise of this friends and Captaines, he determined to sollicite, and presse both by letters and ambassades, all the Princes, great Lords, and peoples his next neighbours, by the spurres of common necessitie to embrace at this time especially the defence of Albanie, and the repulse of the Infidell from the siege of Croy: accordingly with great promptnes & celeritie, he put the matter in execution by men of a sharpe and quicke conceipt: shewing them first of all with what rage and brutishnesse the tyrant Mahomet had conspired to abolish the name of Christ, and the professours of his holy Religion, that his ancestours having layd Asia wast & desolate, and passing into Europe had by deceipt and other detestable meanes, destroyed and rooted out infinite Kinges & Potentats of Christendome, & that this helhound following the tract & steps of his ancestours having subdued & conquered the Greeks, the Tryballians, & the Sclavonians, & repulsed & weakened the Hungarians, did now display all his forces & powred forth the venom of his malice and furie upon him & his people, as being the last Relickes of Christendome, which he had of late made shew of upon the Chaonians his subjects, in putting to the sword, contrary to his faith, & oth 8000 men, who if they had bene now living, he should not neede to implore or desire the aide & succours of his neighbours & confederats to drive Ballaban from the siege of Croy, & to cut to peeces both him & all his forces, that they should call to remembrance, how in the former wars which he had most happely atchieved, he never had any recourse to them nor required their aide, but onely with his own men had continually (by the power & blessing of God) made resistance against the common enemy, & had gotten the victory alwayes against the Infidels, with great expence of the bloud of his Albanians, even in a maner, to the last drop thereof by the long continuance of which wars his best and most valiant souldiours were either dead, or slaine in fight, or taken prisoners, or else maimed, so that by the multitude of battels, and continuall services of so many yeares warres, his countrey was altogether drawen dry of able and sufficient forces to make resistance against the Infidels.

These reasons did easily perswade the mindes of his confederates and induce them to encline until his demaunde, but (as it is commonly seene that the face and countenaunce of a man carieth with it the chiefest power and vertue to perswade men), so Scanderbeg went unto some of them, himselfe in proper person, which was the occasion, that all of them promised and swore until him by a new league and allyaunce, that they would not make spare of their lives, nor of their best meanes to succour him against his enemyes, and from thence-forward, they began to put to their helping handes, labouring in the matter tooth and nayle, and with greater courage and forwardnesse then they had done at any time before. Neverthelesse the Prince of Albany, considering with himself that those Turkes which lay encamped & in leager before Croy were for the most part good and hardy souldiours, men of courage, and warlike, besides that being maisters of the mountaine of Cruyna, which they had excellently well fortified & rampierd, his forces would hardly suffice to remove them from thence, he having communicated his counsell and conceipt to the Archbishop of Duraz, and the Ambassadours of Venice and no other, left Tanusee Lieutenant Generall in his army, and departed secretly out of Albanie in a disguised habite towardes Italie to his holynesse, there to obtaine some further succours of the Christians.

You must give me leave uppon this voyage of the Epyrote Prince, somewhat to wander from the course of my historie. Is it not a pitifull thing, and a matter full of commiseration, that a Prince of so great merit, vowed and dedicated to the service of God, and the Christian common wealth, whose victories had sounded over the whole earth, who of late refused the peace, and scorned even the shortest truce with this great Monarch the Turke, who at the sollicitation & urgent perswasions of the Pope, of the kings & great Princes of Europe, did not long since with a might army passe the sea into Italie, for the service of the Italians, now, as a poore fugitive and exile should be constrainded in his aged yeares to abandon his countrey, covered and filled with Infidelles, his capitall and chief towne streightly besieged, and him selfe in a straunge countrey to begge for ayde, and to seeke the favour and support of others? O the inconstancie of this worldes glory! O the incertaintie of humane fortunes! O the mockerie of fortunes flatteries! Where are your eyes, o you Christians? Where are your harts? What was your devoir and dutie? And what ought you to have done in this case, seeing God presented unto you so noble, so faithfull, so zealous a Chieftaine? Was it not your dutie at the least, to have given some time of truce to your wicked rancours and cursed denisions? To have followed this brave champion, and under the happy fortune of his invincible vertue, to have joyned your armes to his armes, and your forces to his forces, that you might have chased and expelled out of Europe the cursed sect of Mahomet, and the bloudy wolfe which devoureth the holy flocke of Christ? Did it stand with your honour, or with your Religion to hold off from succoring those provinces, and to suffer so worthy and incomparable a Chieftaine, so Religious and devout a Prince, to come and seeke unto you within your owne doores and houses: but seeing such was his mishap, and your harts so impassionat, let us see what was the successe and issue of this his voyage.

The king of Albanie being come to Rome, had gratious entertainement of the soveraigne Bishop, and of the holy Senat in regard of the glory of his name, and the great and excellent majestie of his presence, and being brought into the Consistorie or Conclave before the Pope and his Cardinals, he pronounced an eloquent and vehement oration: wherein he began first with the exaltation of the holy siege Apostolicke, and his owne singular devotion and service, which he had ever borne to the same, which wrought in him an incredible contentment, in that he was so happy as to come and to kisse the feete of his holynesse, whome he reputed and reverenced as the light and singular ornament of the Church of God, being divinely chosen for the successour of the blessed Saint Peter the first Vicar of Christ, and of so many holy and Religious Pastours and excellent fathers: who being replenished with all vertues and knowledge, adorned with simplicitie, and puritie of life, had erected and raised the faith of Christ, & had beautified the world with miracles & examples of perfection: “your merites” (quoth he) “most holy Father, are in all points correspondent to those of your predecessours in all rare & divine qualities, so that it is no marvell, if every man have conceaved a singular hope of your worthinesse, the which if you do not excell and exceede, yet do you at the least in all respectes equall, well deserving the publick opinion conceaved of you, not onely for freeing and delivering your holy flocke from the bloudy jawes and throat of those hungry wolves the Mahometistes, but also for spreading and enlarging the faith and Religion of Jesus Christ, even to the extremest and farthest partes of the world. Good God that my toung and eloquence were able to recount your vertues, which do exceede farre beyond all prayses and commendations: but if I were able to do it, yet the infinit tumultes and perils, wherein, by a certaine fatall and inevitable destinie, both I and my people are plunged and drowned more then any other nation in Christendome, doe not permit nor suffer me, to enjoy the sweet pleasure and benefite of your perfections: the just griefe of my oppressed estate doth withdraw me: the Turkish Prince will not suffer me, who following the tract of his auncestours, doth every day invade your flocke, and doth dismember and persecute it, & being not satisfied with so many murthers, with so many rapines, and burnings, which he hath committed in Asia, and in Europe, & wherewith he hath polluted even the whole earth, doeth now strive with all his strength and puissance to destroy and suppresse me and my people with our poore little Realme, as being left unto him, for the last subject of his cruelty. The long continuance of the wars and the multitude of the battels, which we have had, hath worne out, eaten up, & consumed all our forces, & we are now at the last cast, in so much that there is not left in our whole body any part whole and sounde, which may receave any more wounds, neither have we any bloud left us, which we may shed or bestow for the comon weale of Christendome. Wherfore (most reverent father of all Princes Christian, & the brightnesse & glory of the Church of God), if your holinesse and clemencie do not speedely and readily helpe to withstand and prevent this mischief, the estate and welfare of Albany is for ever gone and lost. This is the cause (most reverend Father) that hath brought me hither: this is it that hath caused me to have recourse unto you, I have left a great fire kindled and flaming in my house, the enemy is even at my doores, who hath not onely destroyed and layd desolate, and wasted my province, but hath murthered and captivated my people, he holdeth Croy the key and bulwarke of my Realme, streightly besieged, & is resolved not to depart from thence, till he have brought and made it to be Turkish, and I doubt me, he will go neare to do it, if we be not succoured by your greatnesse and authoritie: whilest it is time therefore, thinke upon me (most worthy Prelates and Fathers) provide for me betimes I beseech you, it standeth you uppon to represse his violence, and to bridle his rage which is growen so strong and mightie, that it threatneth and menaceth with all extremities not onely the estate of Christendome, and the Church of God, but even the ground and foundation of our Religion also. He hath already inflicted upon the Christian people all the examples & acts of inhumanitie which can be possibly invented, in such sort that it would be no lesse difficult and troublesome for me to tell them, then it would be reprochfull for you to heare them. You see most holy Pastour, you see most reverend Fathers, not only the doubt, but even the certaintie of a most horrible ruine and calamitie? You see (most Religious Prelates) how this ambitious Prince hath already seized upon two Christian Empires: the most part of Asia is in slavery & thraldome under him, all the Greekes are in a manner destroyed, the Tryballians, the Rascians, and the Thracians are brought under his subjections, Sclavonie is subdued by his forces, Morea is in servitude, and almost all Macedonie and Epyre, is burned, sacked and made desert by his furie and outrage: you see the reliques of so many Princes, of so many Chieftaines of Macedonie and of all Greece: you have heard (most soveraigne Prelate & you most reverend Fathers) how many warres, how many travels and tedious exploits & toyles my auncestours have had against this perjured & faithlesse nation, & how my selfe after them, have not had one day, not one minute of rest & quietnes, but without ceasing for more then these 20 yeres, I have had most sharp & bloudy conflicts against this prophane people, & especially against this fierce beast Mahomet, who hath now afflicted my estate with so many ruines, & mischieves, that I have no other way but to give place unto him. I have even till this day resisted & opposed my selfe against him, & I have almost continually, by the divine bounty, gone away with the victory, but now at this time (most holy Father) being wearied with so many travels & discommodities both past & present: being wasted & consumed with so many battels: having lost so many excellent Captaines, and so many of my souldiers & subjectes being slaine and destroyed, we have no part of our auncient fortune now left us, but our generous harts, and devout soules: whereas this Barbarous Scithian (it may be our sinnes have bene the cause thereof) hath encreased his forces and hath amplified his Empire beyond all discourse of humane reason: humbly therfore (most holy father) I do prostrat my selfe, here before your holines, I do invocate & call upon your sacred name, & I do implore your aide & succour, most worthy Prelats. Consult, I beseech you, make provision, & take such order, that I may have some meanes to resist against so many tempests, & stormes of the war, & that I may with the lesse perill of my life, & prejudice of my affaires, be able to beare & sustaine the brunt thereof, & if the private miserie of your soldier do nothing move you, if the affliction of your champion do not passionate you, at least-wise let the common necessitie, the imminent perill of your flock, & the future desolation of the estate of Christendome stir you up & perswade you: is there any servitude more greevous, then the Turkish bondage? What accident can happen more bitter to godly & Christian soules, then to see their infants now united unto Christ by holy baptisme, & redeemed by the precious bloud of the son of god, to the eternall communion & societie of the faithfull, afterwards againe to be cut away and separated from him, & to be misled in the execrable blasphemies of Mahomet: to be made open, professed, & cruell enemies of Christ and his Church, to make warre against heaven, and to perish in eternall death and damnation? Is there any thing more hard, and lamentable, then to see our owne children, issued from our owne bowels to become our enemies, and to see them made the onely means and ministers to cut our throats, and to worke our ruine and destruction? It cannot be but this servitued and bondage of Christian soules is an evill much more greevous and intollerable, then death it selfe.”

This Oration of the king of Epyre, was harkened unto with no lesse attentivenesse, then accepted with the allowaunce, and good liking of the whole Consistorie, and every man sayd openly, that it was most requisite and necessarie to succour, with all speede and diligence, their Christian brethren, and not to suffer so noble a province and so vertuous a people to be devoured and swallowed up by so cruell and bloudthirsty an enemie. But all these smooth speeches, fayre wordes and goodly promises, whereof they gave him plenty, proved in the end nothing else then court favours, & vanished into smoake: what the cause thereof should be I know not, but so it happened, that at his departure from thence, (which was soone after) he had litle and very small succour from Pope Paul the Second, who (though he were a Venetian borne) yet was but badly affectioned towards his owne countrey: to the which Scanderbeg was a most inward and faithfull friend, over and besides the strict and ancient knot of friendship and confederacy, which had beene preserved and nourished with great devotion betweene him and that common-wealth. Three thousand Crownes were delivered into the hands of Demetrius Franke: who being one of the chiefe and principall citizens of Drivasta, and cosin to the Archbishop of Duraz, was treasurer to Scanderbeg: and this was all the aide that he found or had from him: yet did not this any thing trouble the Prince of Epire, neither was he discontented at the sory and simple entertainement: but praising God for all, he tooke his leave of the Pope, and returned into his owne countrey. He was once in the minde to have gone as farre as Venice: but taking advise upon the matter, and not finding it expedient, by reason of the piteous estate wherein he had left his kingdome and countrey of Epire: he contented himselfe to send thither his Secretary, to let the Senate of that city understand, the hard successe of his voyage to Rome, and to animate & perswade them to minister some aide & succours unto him: the which he obtained as you shall heare. Scanderbeg being upon the way of his return towards Epire, went first to Scutary, where Josaphat Barbare had great comand and authority, (of whom we have spoken heretofore) and there having made a notable leavy of the subjects of the Venetians, he adjoyned them to his owne forces. In like maner, Lech Ducagin and Nicholas his brother, being bravelie mounted, came unto him with 400, valiaunt horsemen, and as many footmen, all of them most expert and skilfull souldiers. To these did adjoyne them selves a hundreth men at armes armed all in white, and 500 footement Italians, being in the pay and entertainment of the Seigniorie of Venice within Scutarie, besides 1000 good horse, & three thousand footmen gathered out from amongst the Scutarians, the Drivastines, the Antivarians, the Lissians and the Dirrachians: in so much that those aides being united and incorporated all in one, did make up the full & complet number of 13400 chosen men. For you are to note that the Princes & peoples of Epyre, Macedony, Sclavony and Dalmatia, which were leagued and allyed together, did not faile to send ech of them certaine forces, all which made their rende vous at a place appointed, and were at the command and disposition of Scanderbeg, who devided them into two troupes: one part whereof he committed to the conduct and leading of Lech Ducagin above named, being a knight of no lesse policie then hardinesse in the warres: and Nicholas Moneta borne in Scutarie, the Vaivoda, or governor of that citie, being a Gentleman of great estimate and valure, had the guiding of the other part of those forces. Now it was set downe and appointed, that these troupes being dislodged from Lissa, and having cut over the plaine countrie or fieldes of Pharsalia, and the forest of Jonimes, should make their approach, and charge uppon the enemie on that side. And that the King of Epyre being accompanied with his owne bandes both horse and foote, should make towardes the mountaine of Cruyna, there to assaile and set upon Ballaban on the other side, who had enclosed & fortified himselfe exceeding strongly and conveniently upon that mountaine. But before I will leade our Christians any further into the countrie, I hold it not amisse to figure and describe unto you the site of the place where the Mahometan had entrenched him selfe, to the intent the matter may be the better represented to your sight, and made more plaine and apparent unto you.

I told you long sithence, that Croy is in Epyre, in the fields of Emathia or Pharsalia, seated upon the high crest or ridge of a mountaine: which in the circuit and compasse thereof is on all parts environed with many steepe downefals, excepting in one only place where it is very hardly to be approached, and is devided and cut off from the mount Cruyna, which being very nigh, & continuing on even close to the towne, doth seeme much higher then the same, and to have the commaund thereof. This mountaine runneth a long by the side of the Castle of Croy, where hanging over it with a deepe cliffe, after a small descent it doth devide it selfe into diverse hils or litle mounts. In this place had Ballaban placed his campe, and having drawen thither the masse or maine strength of his armie, he had gotten the possession of