E ndërsa kryemashtruesi, hajduti, hajduti i votave, ideatori i mbushjes se parlamentit dhe institucioneve te shtetit me trafikantë, dhe kriminelë, ideatori i shkaterrimit të shtetit ligjor, ideatori i marrveshies së fshetë dhe të heshtur për faljen e 12 milje det… eshte fshehur si miu mbas poçes….
Ishte reagimi popullor, reagimi i ish kryeministrit Berisha, reagimi i opozitës shqiptare, i emigrantëve, i gazetarëve, i analistëve, i atdhetarëve… I Presidentit të Republikës, që detyrojnë politiken greke të ndërrojë kurs, duke ju drejtuar dialogut dhe jo vetos…
Në një i intervistë që ka dhënë ditën e sotme, për mediat vendase është shprehur se Greqia dhe Shqipëria do të arrijnë marrëveshje nërpmjet dialogut.
Nikos Dendias
GREQI- Ministri i Punëve të Jashtme, në Greqi, Nikos Dendias, është i bindur se Shqipëria dhe Greqia do të arrijnë një marrëveshje përsa i përket ndarjes së ujërve territoriale, të detit Jon.
Në një i intervistë që ka dhënë ditën e sotme, për mediat vendase është shprehur se Greqia dhe Shqipëria do të arrijnë marrëveshje nërpmjet dialogut.
“Greqia ka provuar se promovon dialogun me të gjithë fqinjët e saj pa përjashtim. Përmes dialogut të sinqertë kemi arritur marrëveshje me Egjiptin dhe Italinë dhe përmes dialogut kemi arritur nënshkrimin e marrëveshjes së mbrojtjes me SHBA-në. Përmes dialogut, i cili do të fillojë së shpejti, ne do të arrijmë një marrëveshje edhe me Shqipërinë.”-është shprehur ai.
Po ashtu ai ka folur dhe për fjalimin e kryeminitrit grek, Kyriakos Mitsotakis, i cili disa ditë më parë tha se Greqia do të zgjerohet me 12 milje në detin Jon. Sipas Dendias, zgjerimi me 12 milje do të ishte një ngjarje historike për Greqinë duke shtuar se vendi të njëjtën të drejtë për të zgjeruar ujërat e tij territoriale, në lidhje me Ligjin e Detit dhe zbatimin e vijës së mesme .
Gjithashtu ai ka folur edhe për tensionet mes Turqisë dhe Greqisë të cilat kanë nisur për shkak se kjo e fundit do të bëjë shpime për të nxjerre gazin nga deti Egje. Ai është shprehur se Gjermania mund të luaj një rol kyq që situata mes Greqisë dhe Turqisë të qetësohet. Ndër të tjera ai ka theksuar se Greqia është e gatshme dhe e përgatitur për të hyrë në një dialog me Turqinë për të zgjidhur mosmarrëveshjen.
Vizita e Ministrit gjerman të Punëve të Jashtme në Greqi përbën një përpjekje të re për ndërmjetësimin mes Turqisë dhe Greqisë, a mendoni se ka shanse suksesi? A jemi të përgatitur të marrim pjesë përsëri në një dialog trepalësh?Për më shumë bëhu pjesë e grupit më viral në Facebook, Dosja.al
DENDIAS: Greqia ka provuar se promovon dialogun me të gjithë fqinjët e saj pa përjashtim. Përmes dialogut të sinqertë kemi arritur marrëveshje me Egjiptin dhe Italinë dhe përmes dialogut kemi arritur nënshkrimin e marrëveshjes së mbrojtjes me SHBA-në. Përmes dialogut, i cili do të fillojë së shpejti, ne do të arrijmë një marrëveshje edhe me Shqipërinë. Ne diskutuam me Haiko Maas se Gjermania mund të luaj një rol konstruktiv në përshkallëzimin e tensioneve të shkaktuara nga Turqia. Megjithatë, nuk mund të ketë dialog nën kërcënime, fyerje dhe provokime apo kur të drejtat tona sovrane shkelen. Dialogu nuk mund të ketë dialog jashtë këtij kuadri të vetëkuptueshëm.
Ju njoftuat në Parlament zgjatimin e ujërave tona territoriale. A keni ndërmend t’i zgjeroni ato në Jon? Në jug të Kretës?
DENDIAS: Kryeministri nga podiumi i Parlamentit Grek, njoftoi të Mërkurën e kaluar zgjatjen e ujërave tona territoriale në dymbëdhjetë milje detare në Detin Jon deri në Kepin Tainaro në Peloponez. Zgjerimi i sovranitetit tonë kombëtar është një ngjarje historike për vendin. Në të njëjtën kohë, Kryeministri deklaroi pa hezitim se vendi ynë rezervon të drejtën për të ushtruar në të ardhmen në zona të tjera detare të njëjtën të drejtë për të zgjeruar ujërat e tij territoriale, në lidhje me Ligjin e Detit dhe zbatimin e vijës së mesme . Greqia ka një strategji të qartë në këtë drejtim dhe po punon metodikisht për zgjerimin gradual të ujërave tona territoriale.
Në cilat kushte mund të zhvillohet përfundimisht dialogu me Turqinë?
DENDIAS: Greqia është gjithmonë e gatshme dhe e përgatitur për të hyrë në një dialog me Turqinë për të zgjidhur mosmarrëveshjen. Kushtet janë të vetëkuptueshme dhe diktohen nga e Drejta Ndërkombëtare. Dialogu duhet të zhvillohet pa kërcënime dhe shantazhe, pa provokime, pa kërcënime të luftës. Greqia është një shtet evropian modern dhe i besueshëm i shekullit 21 dhe mund të punojë vetëm për zgjidhjen paqësore të mosmarrëveshjeve të saj përmes dialogut, nën rregullat e vendosura nga e drejta ndërkombëtare. Ne presim të njëjtën gjë nga bashkëbiseduesit tanë, pa asnjë përjashtim. Ne do të vazhdojmë t’i bëjmë thirrje Turqisë që të marrë pjesë në dialog, duke respektuar të drejtën ndërkombëtare, sovranitetin dhe sovranitetin e shteteve të tjera përreth saj. Të ndalojmë së qeni një polemikë e trishtuar në rajonin tonë dhe të punojmë për sigurinë, stabilitetin dhe prosperitetin e të gjithë popujve të Mesdheut lindor dhe Lindjes së Mesme.
Kryeministri grek, Kyriakos Mitsotakis deklaroi në parlament pak ditë më parë, se Greqia do të zgjerohet me 12 milje në Jon. Deklarata e Mitsotakis trazoi ujrat e politikës shqiptare, ku mazhoranca dhe opozita shkëmbyen replika dhe kundërreplika me njëra-tjerën. PD akuzoi Ramën se po bën marrëveshje të fshehtë me Greqinë dhe po tenton t’i falë territore. Ndërkohë nga ana tjetër, Rama është kundërpërgjigjur, se nuk ekziston asnjë marrëveshje midis Greqisë dhe Shqipërisë, pasi bisedimet janë ndalur që prej ndërrimit të qeverisë helene. Më tej Rama ka sqaruar se më parë duhet të reformohet grupi negociator dhe emrat duhet të kalojnë nga tryeza e Metës.
Sipas një deklarate plotësuese dorëzuar në Departamentin e Drejtësisë në SHBA nga kompania e lobimit Stone Strategic Solutions Srl, ish-ministri i Brendshëm pagoi 20 mijë dollarë që ambasada e SHBA në Tiranë të mos komentonte gjatë procesit gjyqësor ndaj tij në Gjykatën e Posaçme të Apelit.
Ish-Ministri i Brendshëm Saimir Tahiri duke hyrë në Gjykatën e Krimeve të Rënda në Tiranë më 11 shkurt 2019. Foto: Edmond Hoxhaj/BIRN
Në një deklaratë plotësuese të dorëzuar në fund të korrikut në Departamentin e Drejtësisë në SHBA kompania Stone Strategic Solutions Srl, e cila ishte pajtuar në fillim të vitit nga ish-ministri i Brendshëm Saimir Tahiri, sqaron se kishte takuar stafe të dy kongresmenëve dhe senatorit Ted Cruz dhe drejtues të Departamentit të Shtetit për Shqipërinë, me të cilët ishte diskutuar “nevoja që personeli i Ambasadës së SHBA të mos komentonte gjatë procesit gjyqësorë të të huajve”.
Në shpjegim po ashtu thuhet se përfaqësuesve të Departamentit të Shtetit u është bërë me dije ndikimi i madh që ambasada kishte në gjykatat shqiptare, ndërsa mësohet se Tahiri pagoi 20 mijë euro për lobimin që u bë i ditur në fillim të vitit.
Ish-Ministri i Brendshëm që u akuzua për trafik ndërkombëtar nakotikësh dhe u dënua fillimisht nga ish-Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda me 5 vjet vetëm për shpërdorim detyre. Çështja ndaj tij u apelua dhe Apeli i Gjykatës së Posaçme vendosi prishjen e vendimit dhe rikthimin e saj për rigjykim.
Gjatë procesit Tahiri pati disa përballje publike me ambasadën e SHBA-ve në Tiranë para dhe gjatë gjykimit.
Fillimisht ambasada ngriti alarmin për presione gjatëshqyrtimit të një mase sigurie ndaj Tahirit. Pas vendimit, në shtator të vitit që shkoi, përgëzoi gjetjen fajtorë të tij si shenjë pavarësie e gjyqësorit, por e cilësoi dënimin shkurajues. “Ndërkohë që dënimi i zotit Tahiri për akuzën e shpërdorimit të detyrës sinjalizon një hap të rëndësishëm përpara, dënimi është shkurajues, duke pasur parasysh se sa të rënda ishin akuzat”, shprehej ambasada.
Tahiri i cilësoi këto komente si presion i madh ndaj gjykatës, ndërsa tha se vendimet e gjykatës nuk duhej të komentoheshin aq më shumë nga ambasada. I pyetur mbi marrëdhënien e lobimit Tahiri i tha BIRN se nuk do të komentonte. Ndërkohë deri në publikimin e shkrimit nuk pati koment as nga Ambasada e SHBA në Tiranë.
Vëzhgues të ambasadës kanë vijuar të jenë të pranishëm në seancat gjyqësore në apel, ndërsa ndoqën edhe procesin në shkallën e parë.
Tahiri nuk është i vetmi politikan apo figurë publike në Shqipëri që është në përplasje me qëndrimet e ambasadës në kryeqytet apo vendimet e Departamentit të Shtetit. Një kontratë lobimi kundër vendimit për shpalljen “non grada” është rregjistruar në emër të ish-Prokurorit të Përgjithshëm Adriatik Llalla. Një sërë gjyqtarësh u është revokuar viza për në SHBA dhe janë rrëzuar në veting për këtë arsye.
Vendi im nuk është buzë detit Lumin pa anije pështjell te këmbët Gurët e shtëpisë së thyer kam atje Gjyshërit që pushojnë ullinjve, te rrënjët
Atje është Itaka ime moderne, me themele antike Guri, rrjedh musht malli, nga çdo degë Në Mallakastrën e egër dhe sojnike Si mol i zbrazur gjelbëron një breg
E kam mundur Odisen Në udhëtimin që zgjat mbi 10 vjet Edhe pse miljet e mija mbeten tokësore Më mjafton mendimi se ajo pret
Pret Rruga drejt saj nuk ka ciklopë Circeja ka ngrirë në një ishull resh
Oh, dashuria ime nuk është Penelopë As ka shtiza për mëndafshe, qep e shqep Jo, ajo barkun hap e ullinj mbjellë
Kohë, më duhet të gjejë, sado pak Kockat e gjyshërve kristalizuar si magnet Që kanë fuqi tërheqëse më tepër se çdo Itakë.
In Albania, 750,000 Communist-era bunkers populate the landscape, relics of the paranoia and skewed priorities of former dictator Enver Hoxha. Now they exist as quirky homes, animal shelters, ad hoc storage and make-out spots. The peculiar program of bunkerization, which lasted Hoxha’s entire 40-year rule, resulted in one bunker for every four citizens.
In November of last year, Dutch photographer David Galjaard won the 2012 Aperture Foundation/Paris Photo First Photobook Award for Concresco, a book that surveys the scattered and now repurposed or deteriorating concrete blobs. As much as the bunkers have intrigued historians, Galjaard laments how little the general public knows about Albania.
“Everyone knows about Stalin but nobody knows Hoxha,” says Galjaard. “It’s a secret history, probably because Albania is so small. You can see Concresco as an introduction to a country that only a few people know.”
The bunkers’ abandonment, reuse and reimagining for Galjaard reflects the changing politics, lifestyles and aspirations in the former Eastern Bloc nation.
“I’m telling a story about a country and I’m using bunkers as metaphors,” says Galjaard. “Albania is an Eastern country but it wants to be part of the West. It has one foot in each, and the split is sort of unnatural. Albanians still have not found their identity so they struggle with the past, but also struggle with the future. And future for them is being part of Western Europe.”
The Communist leader Hoxha rose to power in 1944 as leader of the Party of Labour of Albania and ruled until his death in 1985. Hoxha was on constant alert for political threats and maintained his position with routine immobilization, imprisonment and eviction of his people and political opponents. Hoxha’s suspicions also extended beyond Albanian borders and the bunkers, which number 24 to every square kilometer, and were built in preparation for a multi-front war Hoxha expected from invading countries, East and West. Every citizen in Hoxha’s plan was a reservist. Twelve-year-olds were trained to fire rifles. The bunkers never saw action.
Today, Albanian authorities are at a loss for what to do. The reinforced concrete domes are as difficult to repurpose as they are to destroy. Tourists are fascinated by the bunkers strewn like confetti across scenery, but for locals they’re a largely uninteresting, if obstructive, part of the landscape.”
Construction costs were a huge drain on the small Balkan nation’s resources and diverted efforts away from improving roads or solving Albania’s chronic shortage of housing. The bunkerization program began in 1967 and ceased soon after Hoxha’s death in 1985.
Today, Albania is extremely pro-West, particularly pro-American. In 2011, the prime minister erected a statue of George W. Bush in the town of Fushë-Krujë.
“I think Albanians are the biggest fans of America worldwide,” says Galjaard. “They name bars after Bush. You see a lot of Albanian flags, but you also see a lot of American flags. More than European flags. People would ask me if I was American, hoping I was.”
Galjaard visited Albania three times over an 18-month period, spending a total of four moths in the country. The project is a thorough but open-ended look at the country and its people.
“Concresco is not Albania, it is my vision of Albania,” says Galjaard of the book which includes personal essays by two writers Slavenka Drakulic and Jaap Scholten. “It is built of opinions. Then you have interviews with the Albanian people also. Sometimes the opinions contradict.”
Galjaard is not the first photographer to focus on Albania’s bunkers. Alicja Dobrucka has a similar project. What distinguishes Galjaard’s work was his decision to present the project primarily as a book. Galjaard raised money with help from arts organizations, some crowd funding, support from the Dutch embassy in Tirana, and not a small amount of his own savings – about 12,000 Euros, he says.
The investment was worth it. All 750 copies have sold and Concresco is now a rare object. Perhaps the book benefitted from the renaissance enjoyed by self-published and small-run photobooks in general, but Galjaard insists that not all bodies of work, however great, necessarily work or find validation in book form.
“I don’t want to make books for the sake of it, I want to make books because a series needs a book. Otherwise, I don’t know if it is worth all the hassle and also the competition because there are so many people making books these days.”
When the Siren Goes (Photos 16-22) ————————————
Concresco is not the first project for which Galjaard has gone subterranean. Between 2006 and 2008, Galjaard made When The Siren Goes, a survey of WWII era bunkers in the Netherlands, and stylistically it sowed the seed for Concresco. Fresh out of the Royal Academy of Art in The Hague, Galjaard had a Leica over his shoulder. He was influenced heavily by Ed van der Elskenbut the black and white documentary aesthetic started to wear thin.
“Something changed. I couldn’t relate to my own style. I made a 180 degree switch and started working on large format Hasselblad and Mamiya 6×7 cameras. And I began with color. I was still interested in people and in story, but I wasn’t interested in relying on people in the picture to tell the story, so I turned to environment and used space,” says Galjaard.
From Rotterdam to Friesland, Amsterdam to Enschede, Dutch towns test their emergency sirens on the first Monday of each month. They’re a throwback to 20th century vigilance and seem to exist only because of civic inertia.
“I wondered what would happen if the siren would go on Wednesday,” says Galjaard. “I discovered that you’d just have to go home and put on your television and hope that nothing happens.”
After 9/11, the Dutch shelters briefly reentered discussions on security. Two thirds of Dutch people reported that they wanted to be close to a shelter – in spite of the fact the shelters offered next to no protection and modern ballistics would reach you before you reached the bunker.
“If you’re bombarded every day with the possibility of attack, then you’re more scared and feel in more need of shelter.”
Largely symbolic and an unjustifiable expense the Dutch government effectively mothballed the bunkers in a few years back when they gave town mayors the last opportunity to stock the shelters with supplies.
“The bunkers in my photos are the last you’ll find in Holland,” says Galjaard.
After friend and journalist Ewout Lamé saw When The Siren Goes, he told Galjaard of the archipelago of bunkers in Albania.
“As soon as I read there was anything from 750,000 to a million bunkers in such a small country I really had to see it,” says Galjaard.
He waited until winter was over and, in early 2009, drove across Europe for the first of his three trips. For Galjaard, there is a common psychology between When The Siren Goes and Concresco.
“I like dark places. It’s probably something from my youth – a suspense and a dangerous feeling. That’s all a sublayer, but I don’t know exactly what it is. I probably have to go to a psychiatrist to find it out,” says Galjaard. After a moment he adds, “It is hard to explain in English.”
Bunkerat e epokës komuniste të diktatorit Paranoid Tani një shqetësim kombëtar
Imazhi mund të përmbajë: Njeri, Person, Ndërtesë, Kube dhe Arkitekturë
22
Në Shqipëri, 750,000 bunkerë të epokës Komuniste mbushin peisazhin, reliktet e paranojës dhe prioritetet e anuara të ish-diktatorit Enver Hoxha. Tani ato ekzistojnë si shtëpi të çuditshme, strehimore për kafshë, depo ad hoc dhe vende për tu bërë. Programi i veçantë i bunkerizimit, i cili zgjati gjithë qeverisjen 40-vjeçare të Hoxhës, rezultoi në një bunker për çdo katër qytetarë.
Në nëntor të vitit të kaluar, fotografi holandez David Galjaard fitoi Çmimin Fondacioni Aperture / Paris Photo Photobook i Parë për Concresco 2012, një libër që studion blobot e shpërndara dhe tani të ribotuara ose të përkeqësuara të betonit. Sado që bunkerët kanë intriguar historianët, Galjaard ankohet se sa pak di publiku i gjerë për Shqipërinë.
“Të gjithë dinë për Stalinin, por askush nuk e njeh Hoxhën,” thotë Galjaard. “It’sshtë një histori e fshehtë, ndoshta sepse Shqipëria është kaq e vogël. Ju mund ta shihni Concresco si një hyrje në një vend që vetëm disa njerëz e njohin.”
Braktisja, ripërdorimi dhe rimagjinimi i bunkerëve për Galjaard reflekton politikën, stilin e jetës dhe aspiratat në ndryshim në ish-vendin e Bllokut Lindor.
“Po tregoj një histori për një vend dhe po përdor bunkerët si metafora”, thotë Galjaard. “Shqipëria është një vend Lindor por ajo dëshiron të jetë pjesë e Perëndimit. Ajo ka një këmbë në secilin, dhe ndarja është një lloj e panatyrshme. Shqiptarët ende nuk e kanë gjetur identitetin e tyre kështu që ata luftojnë me të kaluarën, por gjithashtu luftojnë me e ardhmja. Dhe e ardhmja për ta është të jesh pjesë e Evropës Perëndimore “.
Udhëheqësi komunist Hoxha u ngrit në pushtet në 1944 si udhëheqës i Partisë së Punës së Shqipërisë dhe drejtoi deri në vdekjen e tij në 1985. Hoxha ishte në gatishmëri të vazhdueshme për kërcënime politike dhe mbante pozicionin e tij me imobilizim rutinë, burgosje dhe dëbim të popullit të tij dhe politik kundërshtarët. Dyshimet e Hoxhës shtriheshin gjithashtu përtej kufijve shqiptarë dhe bunkerëve, të cilët numërojnë 24 në çdo kilometër katror, dhe u ndërtuan në përgatitje të një lufte multi-front Hoxha që pritej nga vendet pushtuese, Lindja dhe Perëndimi. Çdo qytetar në planin e Hoxhës ishte një rezervist. Dymbëdhjetë vjeçarë u trajnuan për të qëlluar me pushkë. Bunkerët kurrë nuk panë veprime.
Sot, autoritetet shqiptare janë në humbje për çfarë të bëjnë. Kupoletë e betonit të armuar janë aq të vështira për t’u rivendosur, sa edhe për t’u shkatërruar. Turistët janë të magjepsur nga bunkerët e shpërndara si konfeti nëpër peizazhe, por për vendasit ata janë një pjesë kryesisht interesante, nëse është pengesë, e peizazhit. “
Kostot e ndërtimit ishin një rrjedhje e madhe e burimeve të vendit të vogël Ballkanik dhe i devijuan përpjekjet për të përmirësuar rrugët ose zgjidhur mungesën kronike të strehimit të Shqipërisë. Programi i bunkerizimit filloi në 1967 dhe pushoi së shpejti pas vdekjes së Hoxhës në 1985.
Sot, Shqipëria është jashtëzakonisht pro-perëndimore, veçanërisht pro-amerikane. Në vitin 2011, kryeministri ngriti një statujë të George W. Bush në qytetin e Fushë-Krujës.
“Unë mendoj se shqiptarët janë tifozët më të mëdhenj të Amerikës në të gjithë botën”, thotë Galjaard. “Ata i vendosin hekurave emrin e Bush. Ju shikoni shumë flamuj shqiptarë, por gjithashtu shihni shumë flamuj amerikanë. Më shumë se flamuj evropianë. Njerëzit do të më pyesnin nëse isha amerikan, duke shpresuar se isha.”
Galjaard vizitoi Shqipërinë tre herë gjatë një periudhe 18-mujore, duke kaluar gjithsej katër muaj në vend. Projekti është një vështrim i plotë, por i hapur për vendin dhe njerëzit e tij.
“Concresco nuk është Shqipëri, është vizioni im për Shqipërinë,” thotë Galjaard i librit që përfshin ese personale nga dy shkrimtaret Slavenka Drakulic dhe Jaap Scholten. “Isshtë e ndërtuar nga mendime. Pastaj ju keni intervista me popullin shqiptar gjithashtu. Ndonjëherë mendimet kundërshtojnë.”
Galjaard nuk është fotografi i parë që përqendrohet në bunkerët e Shqipërisë. Alicja Dobrucka ka një projekt të ngjashëm. Ajo që e dallon punën e Galjaard ishte vendimi i tij për ta paraqitur projektin kryesisht si një libër. Galjaard mblodhi para me ndihmën e organizatave të artit, disa fonde të turmës, mbështetje nga ambasada Hollandeze në Tiranë dhe jo një shumë e vogël e kursimeve të tij – rreth 12,000 Euro, thotë ai.
Investimi ia vlejti. Të 750 kopjet janë shitur dhe Concresco tani është një objekt i rrallë. Ndoshta libri përfitoi nga rilindja e shijuar nga librat fotografikë të botuar vetë dhe të vegjël në përgjithësi, por Galjaard këmbëngul që jo të gjitha organet e punës, sado të shkëlqyera, të punojnë domosdoshmërisht ose të gjejnë vërtetim në formë libri.
“Unë nuk dua të bëj libra për hir të saj, unë dua të bëj libra sepse një seri ka nevojë për një libër. Përndryshe, unë nuk e di nëse ia vlen gjithë sherr dhe gjithashtu konkurrenca sepse ka kaq shumë njerëzit që bëjnë libra këto ditë “.
Kur të shkojë sirena (Fotografitë 16-22) ————————————
Concresco nuk është projekti i parë për të cilin Galjaard ka shkuar në nëntokë. Midis 2006 dhe 2008, Galjaard bëri Kur Siren Shkon, një studim i bunkerëve të epokës së Luftës së Dytë Botërore në Hollandë, dhe stilistikisht ajo mbolli farën për Concresco. I dalë nga Akademia Mbretërore e Artit në Hagë, Galjaard kishte një Leica mbi supe. Ai u ndikua shumë nga Ed van der Elsken, por estetika bardhezi dokumentare filloi të vishej hollë.
“Diçka ndryshoi. Unë nuk mund të lidhesha me stilin tim. Bëra një kalim 180 gradë dhe fillova të punoj në kamera me format të madh Hasselblad dhe Mamiya 6×7. Dhe fillova me ngjyra. Unë ende isha i interesuar për njerëzit dhe për historinë, por unë nuk ishte i interesuar të mbështetesha tek njerëzit në fotografi për të treguar historinë, kështu që unë iu ktheva mjedisit dhe shfrytëzova hapësirën “, thotë Galjaard.
Nga Roterdami në Friesland, Amsterdam në Enschede, qytetet Hollandeze provojnë sirenat e tyre të urgjencës të hënën e parë të çdo muaji. Ata janë një kthim prapa i vigjilencës së shekullit 20 dhe duket se ekzistojnë vetëm për shkak të inercisë qytetare.
“Pyeta veten se çfarë do të ndodhte nëse sirena do të shkonte të Mërkurën”, thotë Galjaard. “Zbulova që thjesht do të duhej të shkoje në shtëpi dhe të vish televizionin tënd dhe të shpresosh që asgjë të mos ndodhë.”
Pas 11 shtatorit, strehëzat holandeze filluan shkurtimisht diskutimet mbi sigurinë. Dy të tretat e njerëzve holandezë raportuan se dëshironin të ishin afër një strehe – pavarësisht nga fakti se strehëzat e ofruara pa mbrojtje dhe balistika moderne do t’ju mbërrinte para se të arrinit në bunker.
“Nëse ju bombardohen çdo ditë me mundësinë e sulmit, atëherë ju jeni më të frikësuar dhe ndjeheni më të nevojshëm për strehim.”
Kryesisht simbolike dhe një shpenzim i pajustifikueshëm, qeveria Hollandeze në mënyrë efektive i hodhi poshtë bunkerët në disa vjet mbrapa, kur u dhanë kryetarëve të bashkive mundësinë e fundit për të furnizuar strehimoret me furnizime.
“Bunkerët në fotot e mia janë të fundit që do të gjeni në Hollandë”, thotë Galjaard.
Pasi shoku dhe gazetari Ewout Lamé pa Kur Sirena shkon, ai i tha Galjaard për arkipelagun e bunkerëve në Shqipëri.
“Sapo lexova, kishte diçka nga 750,000 deri në një milion bunkerë në një vend kaq të vogël, me të vërtetë duhej ta shihja”, thotë Galjaard.
Ai priti derisa të mbaronte dimri dhe, në fillim të vitit 2009, kaloi me makinë nëpër Evropë për të parin nga tre udhëtimet e tij. Për Galjaard, ekziston një psikologji e zakonshme midis When The Siren Goes dhe Concresco.
“Më pëlqejnë vendet e errëta. Probablyshtë ndoshta diçka nga rinia ime – një pezullim dhe një ndjenjë e rrezikshme. E gjitha është një nën-shtresë, por unë nuk e di saktësisht se çfarë është. Unë ndoshta duhet të shkoj te një psikiatër për ta zbuluar”, thotë Galjaard. Pas një momenti ai shton, “hardshtë e vështirë të shpjegosh në anglisht”.
Shumë ngjarje të dhimbshme ndodhnin dyerve të burgjeve me familjarët e të dënuarve qe rendnin nga çdo cep i Shqipërisë për t’ju gjendur pranë të afërmve të burgosur. Kjo është historia e një nëne të burgosuri, nga Puka në vitet ’70-të e cila bënte kilometra të tërë në këmbë, maleve për të mbërritur tek i biri, derisa një ditë kishte mbetur e ngrirë në dëborë.
Historia e saj është përjetësuar në këtë poezi të Shkëlqim Abazit, i cili e njohu këtë nënë heroinë kur ishte vetë i burgosur në Spaç.
Ja shënimi i i tij dhe poezia:
Shkëlqim Abazi:
“Gjithë të dënuarit e viteve …70 – …73 e kujtojnë nanën e Franit, atë grua kreshnike, tepër të vobektë, që nisej në këmbë nga thellësitë e Pukës për të mbërritur në Spaç pas tri ditë-netësh.
Si mbushte torbën me fruta pylli, si arra, lajthi, mollçinka, gështenja apo ç’t’i ofronte natyra, mësynte derën e burgut me rregullsi ciklike dy mujore dhe nuk largohej pa u takuar me të birin.
Ne ishim mësuar me rregullsinë e asaj nëne fisnike, sa kur mbushej dy muajshi, dilnin mbi tarracë dhe vrojtonim drejt portës. Dhe ajo s’na zhgënjeu ndonjëherë, do vinte në ditën fikse, sillte frutat e pyllit me porosi që i biri të na i ndante secilit nga një kokërr.
Por kaluan disa dymujor dhe nana s’po dukej, u merakosëm. Ç’t’i kish ndodhur vallë?
Kur nëpërmjet ca të lirëve vendas mësuam se plakën e gjorë e kishin gjetur të ngrirë mes maleve të Pukës dhe Spaçit, me strajcën e pandashme në dorë, na pllakosi zia. Humbjen e saj e përjetuam me dhimbje, si ta kishim njeriun tonë të afërm.
Lavdi nanës së Franit, që e mbiquajtëm njëzëri Ajkunë!
VIDEO Ministri i Jashtëm turk, Mevlut Çavuşoğlu u shpreh se zgjerimi i detit me 12 milje nga ana e Greqisë do të jetë arsye për të hapur luftë.
Mevlut Çavuşoğlu 30 Gusht, 2020 22:02
ANKARA– Ministri i Jashtëm turk, Mevlut Çavuşoğlu ka bërë deklarata të forta në lidhje me zgjerimin e Greqisë me 12 milje në detin Jon.
Gjatë një interviste televizive për A Channel në Turqi, ai u shpreh se zgjerimi i detit me 12 milje nga ana e Greqisë do të jetë arsye për të hapur luftë.
“Nuk mund të zgjerohen me 12 milje. Vendimi i marrë nga Asambleja jonë vite më parë është ende i vlefshëm. Zgjerimi mund të shkaktojë luftë,”-tha Çavuşoğlu.
Paralajmërimi erdhi pasi kryeministri grek Kyriakos Mitsotakis njoftoi javën e kaluar se ujërat territoriale greke në Detin Jon, drejt Italisë, do të zgjeroheshin nga gjashtë në 12 milje. Ndërkohë që Turqia dhe Greqia kanë gjashtë milje det territorial në Detin Egje.
Situata është agravuar edhe më shumë kohët e fudit pasi Greqia dhe Turqia, së fundmi janë “përplasur” rreth planeve turke për kërkime në Mesdheun lindor, i cili besohet të jetë i pasur me naftë dhe gaz.
Larg thonjtë e pisët të Edi Ramës nga marrëveshja për detin
Në terma të thjeshtë ka tre rrugë për të zgjidhur një çështje që lidhet me ndarjen e kufijve detarë midis dy vendeve. E para është përmes një marrëveshje midis palëve. E dyta përmes Gjykatës Ndërkombëtare të Detit dhe e treta përmes luftës.
Sigurisht, rruga e parë ashtu si edhe në konfliktet më banale është edhe hapi i parë i natyrshëm, si një përpjekje për të mos shkuar në Gjykatë apo drejt një konflikti, por për tu marrë vesh me njëri tjetrin.
Nëpërmjet rrugës së marrëveshjes qeveritë e vendeve përkatëse bëjnë llogaritë sipas interesave të popujve që ata përfaqësojnë dhe bien dakort.
Këtë bënë fillimisht edhe përfaqësuesit e vendeve tona përkatëse .
Kēshtu në vitin 2009 shteti shqiptar, i përfaqësuar nga kryeministri Sali Berisha tentoi ta zgjidhte këtë situatë përmes një marrëveshjeje, nëpërmjet së cilës grekët zgjeroheshin me gjashtë milje, ndërsa ne jo vetëm eliminonim veton e Greqisë kundër rrugëtimit tonë drejt NATOS dhe BE, por njëkohësisht fitonim dhe mbështetjen e saj në proceset e integrimit.
Të mos harrojmë, kjo qasje ishte para se të zbuloheshin trilionat e gazit, të cilat me marrëveshjen e Berishës, do të ishin sot pjesë e zonës tonë eksluzive ekonomike.
E vërteta është që janë pikërisht trilionat e gazit, ato që zgjuan edhe epshet e kryeministrit tonë hajdut, i cili me nuhatjen e tij, iu vetofrua menjëherë grekëve për një pazar të ri duke tradhtuar interesat e popullit shqiptar dhe duke ia pranuar live këtë të drejtë Greqisë.
Jo rastësisht me daljen e trilionave të gazit në skenë ndryshoi menjëherë edhe qëndrimi i Greqisë në raport me këtë çështje duke ndryshuar kështu rregullat në mes të lojës.
Ata që besojnë dhe propagandojnë se Edi Rama nuk ka asnjë lidhje me këtë qëndrim të ri të Greqisë duke mohuar deklaratën e kryeministrit Mitsotakis në parlamentin grek, nuk janë as të paditur dhe as naivë, janë thjesht mercenarë të paguar me gjakun e këtij populli.
Ndaj, pikërisht për këtë gjë duhet të ndryshojë katërcipërisht edhe qasja jonë si shtet në lidhje me nevojën për zgjidhjen përfundimtare të çështjes së kufijve tanë detar me Greqinë.
Në asnjë rrethanë qeveria shqiptare nuk duhet të ulet më me qeverinë greke për një marrëveshje të re, por çështja e ndarjes së kufijve detarë duhet dërguar në rastin më të parë në Gjykatën Ndërkombëtare të Detit për një vendim përfundimtar.
Kjo do të ishte rruga më e mirë, pasi në çarkun ku ndodhet sot kryeministri më i korruptuar shqiptar i të gjitha kohërave, është gati të shesë këdo dhe gjithçka për të shpëtuar kokën e tij.
Ndryshe, kjo që po bën tani do të ishte një mundësi e artë për të, ashtu siç ishte dhe nevoja për një marrëveshje midis Kosovës dhe Serbisë , të cilën ai ai e ktheu në funksion të një axhende tërësisht për interesat e tij personale .
Duke e njohur njeriun që kemi sot kryeministër, i cili është një pazarxhi i rëndomtë, që shet këdo për para dhe pushtet , rruga e marrëveshjes nuk duhet të jetë më si alternativë, për shkak se mund të kthehet në pazar për të plotësuar epshet e kryeministrit.
Ajo duhet të zëvendësohet menjëherë me rrugën e dytë, që është dërgimi i këtij problemi në Gjykatën Ndërkombëtare të Detit.
Kjo do të ishte një zgjidhje e drejtë e problemit, sepse çdo zgjidhje nga Gjykata Ndërkombëtare e Detit, jo vetëm që do t’i hiqte nga duart këtij kryeministri mundësinë për të bërë sërish një pazar për interesin e tij personal , por, duke njohur edhe historinë e raporteve tona me grekët, nuk do të paragjykohej nga askush.
Deutsch | ShqipThis website offers the listener audio recordings in Albanian from various regions where the language is spoken. Though the dialects of Albanian are usually mutually intelligible to the listener with an ear for language, regional differences, deriving largely from the historical development of the language, can be substantial, and they are quite fascinating. You can thus listen hereto people speaking in a wide range of Albanian dialects. Some of these individuals are good dialect speakers, others were recorded at random to give an idea of how modern Albanian is used in various areas.There are two basic, universally accepted dialect forms of modern Albanian: northern Albanian or Gheg, that is spoken north of the Shkumbin river flowing through Elbasan in central Albania, and southern Albanian or Tosk, that is spoken south of the Shkumbin river. Unfortunately, there is no full agreement on any further dialect classification, though leading dialectologists, such as Jorgji Gjinari and Gjovalin Shkurtaj (b. 1943), Agnija Desnickaja (1912-1992), Shaban Demiraj (1920-2014) and Bahri Beci (b. 1936), have come up with largely similar schemes.Based on these earlier studies, we propose here what we regard as a pragmatic and largely accurate classification system for Albanian dialects, although the reader should keep in mind that for many local dialects, the definitive word on the subject has yet to be written.My thanks go to the many people who have helped me, or at least had patience with me, in this project. Among them are a good number of simple Albanian farmers and shepherds who were bemused and bewildered when a strange foreigner came up to them and wanted to capture and record their speech for no apparent reason.It is to be hoped that the resulting collection of recordings will be of particular use not only to dialectologists, but to everyone with an interest in the Albanian language.
GHEG DIALECT
Spoken in most of Albania north of the Shkumbin river, as well as in Kosovo, Montenegro, Serbia, most of the western part of the Republic of Macedonia, and Arbanasi near Zadar in Croatia.
Northern Gheg subdialect
Spoken in most Albanian-speaking regions north of the Mat river. These include Ulqin [Ulcinj], Kraja and Podgorica in Montenegro, the Shkodra region, Lezha, Malësia e Madhe, Dukagjin, Puka, Mirdita, Plava, Malësia e Gjakovës, Luma, Has, Kosovo and Presheva [Preševo].Western variant:Spoken in regions to the west of a vertical line from the Montenegrin-Albanian border initially down the boundary between the Prefecture of Shkodra and the Prefecture of Kukës, including Theth and Shala in Dukagjin and areas west thereof such as Shkodra, Lezha, Malësia e Madhe and Montenegro.Eastern variant:Spoken in regions to the east of a vertical line from the Montenegrin-Albanian border initially down the boundary between the Prefecture of Shkodra and the Prefecture of Kukës, including Nikaj-Merturi and Puka, and areas east thereof such as Gashi, Tropoja, Malësia e Gjakovës, Has, Kukës, Kosovo and Presheva.
Southern Gheg subdialect
Spoken in northern central Albania south of the Mat river and north of the Shkumbin river, including Mat, Lura, Peshkopia and most of western Macedonia (Dibra to Skopje and Kumanova), as well as Kruja, Tirana and Elbasan.Central variant:Spoken in the interior basin of the Mat river, extending eastwards to and beyond the Black Drin river, including Mat, part of Mirdita, Lura, Luma, Peshkopia and western Macedonia (the left bank of the Black Drin around Struga, Dibra, Kërçova [Kičevo], Tetova, Gostivar, Skopje and Kumanova), as well as Kruja and Fushë Kruja.Southern variant:Spoken in most of the coastal region from the mouth of the Mat or Ishëm rivers to the mouth of the Shkumbin river, including Durrës, Tirana, and Kavaja, as well as inland areas such as the Tirana mountain range, Martanesh and Çermenika, Elbasan and the valley of the Shkumbin river.
TRANSITIONAL FORMS
Spoken in a ten to twenty kilometre horizontal belt along the Shkumbin river valley, mostly on the left (south) side of the river, including the northern Myzeqe plain, Dumreja, Shpat, Polis and Qukës.
TOSK DIALECT
Spoken in most of Albania south of the Shkumbin river and into Greece, as well as in the traditional Albanian diaspora settlements in Italy, Greece, Bulgaria and the Ukraine.
Northern Tosk subdialect
Spoken in most of Albania south of the Shkumbin river, with the exception of southern coastal areas on the left (southwestern) side of the Vjosa river. On the coast, the southern border of this area is just south of the town of Vlora.Western variant:Spoken in the regions of Myzeqeja, Mallakastra, Berat, Fier, Skrapar, Tepelena on right (eastern) side of Vjosa, Përmet and Vlora, including the area to the north and northeast of the town of Vlora.Eastern variant:Spoken in the regions of Pogradec, Korça, Kolonja and Devoll, as well as the southwestern part of the Republic of Macedonia (the right bank of the Black Drin around Struga, Ohrid, Prespa and Monastir [Bitola]).
Southern Tosk subdialect
Spoken in coastal regions south of the town of Vlora and extending downinto Greece.Lab variant:Spoken in the Laberia region, being Kurvelesh and Himara down to the Shalës and Pavlle rivers, including Delvina and Gjirokastra.Cham variant:Spoken in the Albanian part of the Chameria [Çamëria] region south of Shalës and Pavlle rivers, and in the Greek part of Chameria sporadically down to Preveza.
Arvanitic Tosk subdialect
Spoken traditionally in about 300 villages of central Greece, in particular in Attica, Boeotia, southern Euboia, the northeastern Peloponnese around Corinth, the islands of the Sardonic Gulf, including Salamis, northern Andros, as well as some other parts of the Peloponnese and Phthiotis. This archaic dialect is moribund, though there may still be from 50,000 to 250,000 speakers, mostly older people.
Italo-Albanian Tosk subdialect
This archaic variant of Albanian is spoken by about 90,000 people in southern Italy. Speakers are to be found, usually in remote mountain villages, in the regions of Calabria, Molise, Puglia, Basilicata, Campagnia, Abruzzi and Sic
English | DeutschKjo faqe interneti u ofron dëgjuesve inçizime zanore të shqipes nga rajonet e ndryshme të botës shqipfolëse. Ndonëse të folmet e shqipes janë përgjithësisht të kuptueshme për dëgjuesin i cili ka një vesh të stërvitur, ndryshime rajonale janë tepër të dukshme, dhe tepër interesante. Këtu mund të dëgjoni njerëz që flasin forma më të ndryshme të shqipes. Disa folës janë zotërues të mirë të dialektit të tyre, kurse të tjerë u zgjodhën rastësisht për të krijuar një ide se si flitet shqipja bashkëkohore në rajonet e ndryshme.Gjuha shqipe shfaqet në dy forma kryesore: gegërishtja e cila flitet në Shqipërinë e veriut në veri të lumit Shkumbin dhe toskërishtja e cila flitet në Shqipërinë e jugut në jug të Shkumbinit. Për nënndarjet e mëtejshme të shqipes nuk ekziston ndonjë klasifikim i pranuar botërisht, megjithëse studiues më të njohur në fushën e dialektologjisë, siç janë Jorgji Gjinari dhe Gjovalin Shkurtaj (l. 1943), Agnija Desnickaja (1912-1992), Shaban Demiraj (l. 1920) dhe Bahri Beci (l. 1936), kanë ardhur në përfundime të ngjashme.Ndonëse për disa forma të shqipes ende nuk është thënë fjala e fundit, nëbazë të studimeve të mëparshme, propozoj një klasifikim të thjeshtë por përgjithësisht të saktë të dialekteve të shqipes.Si përfundim, dëshiroj t’u shpreh mirënjohjen time shumë personave të cilët më kanë ndihmuar, apo themi të paktën kishin durim me mua në këtë projekt. Ndër ata janë shumë bujq dhe çobanë shqiptarë të cilët u habitën, madje u hutuan kur u ballafaquan me një të huaj i cili u doli përpara dhe donte, pa arsye të kuptueshme, të kapte dhe të inçizonte gjuhën e tyre.Shpresoj se kjo përmbledhje inçizimesh do të jetë në dobi jo vetëm të dialektologëve por edhe të gjithë njerëzve në botë që interesohen për gjuhën shqipe.
DIALEKTI GEG
Flitet në pjesën më të madhe të Shqipërisë në veri të Shkumbinit, si dhe në Kosovë, Malin e Zi, Serbi, në pjesën dërrmuese të zonës shqipfolëse të Republikës së Maqedonisë dhe në fshatin Arbanasi të Zarës (Zadar) në Kroaci.
Nëndialekti verior i gegërishtes
Flitet në shumicën e zonave shqipfolëse në veri të lumit të Matit, përfshirë Ulqin, Krajë, Podgoricë, Shkodër, Lezhë, Malësi e Madhe, Dukagjin, Pukë, Mirditë, Plavë, Malësi e Gjakovës, Lumë, Has, Kosovë dhe Preshevë.Varianti perëndimor:Flitet në perëndim të vijës ndarëse vertikale e cila përshkon pak a shumë brezin midis Qarkut të Shkodrës dhe Qarkut të Kukësit, duke filluar nga kufiri Mali i Zi/Shqipëri dhe poshtë. Këtu përfshihen Theth dhe Shalë të Dukagjinit dhe zonat në perëndim të tij, siç janë Shkodër, Lezhë, Malësi e Madhe dhe pjesa shqipfolëse e Malit të Zi.Varianti lindor:Flitet në lindje të vijës ndarëse vertikale e cila përshkon pak a shumë brezin midis Qarkut të Shkodrës dhe Qarkut të Kukësit, duke filluar nga kufiri Mali i Zi/Shqipëri dhe poshtë. Këtu përfshihen Nikaj-Mertur, Pukë, dhe zonat në lindje siç janë Gash, Tropojë, Malësi e Gjakovës, Has, Kukës, Kosovë dhe Preshevë.
Nëndialekti jugor i gegërishtes
Flitet në pjesën veriore të Shqipërisë së mesme, dmth. në zonën në jug të lumit të Matit dhe në veri të Shkumbinit. Këtu përfshihen Lurë, Peshkopi, pjesa dërrmuese e zonës shqipfolëse të Republikës së Maqedonisë (nga Dibra deri Shkup dhe Kumanovë), si dhe Krujë, Tiranë dhe Elbasan.Varianti qendror:Flitet në ujëmbledhësin e brendshëm të lumit të Matit dhe, në lindje të këtij, deri dhe përtej Drinit të Zi. Këtu përfshihen Mat, pjesa e Mirditës, Lurë, Lumë, Peshkopi dhe Maqedonia perëndimore (bregu i majtë i Drinit të Zi në Strugë, Dibër, Kërçovë, Tetovë, Gostivar, Shkup dhe Kumanovë), si dhe Krujë dhe Fushë Krujë.Varianti jugor:Flitet në pjesën dërrmuese të bregdetit nga lumenjtë Mat dhe Ishëm derinë Shkumbin. Këtu përfshihen Durrës, Tiranë dhe Kavajë si dhe zonat e brendshme siç janë Malësia e Tiranës, Martanesh, Çermenikë, Elbasan dhe lugina e Shkumbinit.
TË FOLMET KALIMTARE
Fliten në një brez horizontal me një gjerësi prej dhjetë deri njëzet kilometrash në luginën e Shkumbinit, kryesisht në anën e majtë (jugore) të lumit. Këtu përfshihen pjesa veriore e Myzeqesë, Dumre, Shpat, Polis dhe Qukës.
DIALEKTI TOSK
Flitet në pjesën më të madhe të Shqipërisë në jug të Shkumbinit deri në Çamëri, si dhe në ngulimet e diasporës shqiptare në Itali, Greqi, Bullgari dhe Ukrainë.
Nëndialekti verior i toskërishtes
Flitet në pjesën më të madhe të Shqipërisë në jug të Shkumbinit me përjashtim të zonave bregdetare në anën e majtë (jugperëndimore) të Vjosës. Në bregdet, kufiri jugor i këtij nëndialekti ndodhet në jug të qytetit të Vlorës.Varianti perëndimor:Flitet në Myzeqe, Mallakastër, Berat, Fier, Skrapar, Tepelenë në anën e djathtë (lindore) të Vjosës, Përmet dhe Vlorë, përfshirë zonën në veri dhe në verilindje të qytetit të Vlorës.Varianti lindor:Flitet në Pogradec, Korçë, Kolonjë dhe Devoll, si dhe në pjesën jugperëndimore të Republikës së Maqedonisë (bregu i djathtë i Drinit tëZi në Strugë, Ohër, Prespë dhe Manastir).
Nëndialekti jugor i toskërishtes
Flitet në zonat bregdetare në jug të qytetit të Vlorës deri në Greqi.Varianti lab:Flitet në zonën e Labërisë, dmth. Kurvelesh dhe Himarë deri në lumenjtë Shalës dhe Pavlle, përfshirë Delvinë dhe Gjirokastër.Varianti çam:Flitet në zonën e Çamërisë në jug të lumenjve Shalës dhe Pavlle në Shqipëri. dhe tek-tuk në Greqi deri në Prevezë.
Nëndialekti arbërisht i toskërishtes
Flitet tradicionalisht në rreth 300 fshatra të Greqisë së Mesme, sidomos në Atikë, Vioti, Evinë jugore, në Peleponezin verilindor rreth Korintit, në ishujt e Gjirit Saronik, përfshirë Salaminë, në Androsin verior si dhe në disa pjesë të tjera të Peleponezit dhe Ftiotisit. Ky nëndialekt arkaik po shkon drejt zhdukjes megjithëse mund të jenë ende rreth 50,000-250,000 folës të tij, kryesisht të moshuar.
Nëndialekti italoshqiptar (arbëresh) i
toskërishtes
Flitet nga rreth 90.000 persona në jug të Italisë. Ky nëndialekt i gjuhës shqipe mund të dëgjohet, shpesh në fshatra të thella malore, në rajonet: Kalabri, Molize, Pulja, Basilikatë, Kampanjë, Abruci dhe Sici
Mos i humbisni/ Zgjerimi i Greqisë me 12 milje, shpërthen rrjeti…
Debati për çështjen e kufirit detar nisi për shkak të deklaratës së kryeministrit grek Kyrioakos Mitsotakis, ditën e mërkurë, në parlamentin grek, i cili tha se Greqia do zgjerojë kufijtë e saj detar nga 6 deri në 12 milje.
Vendimi politik i Greqisë , prek pjesërisht edhe kufirin detar me Shqipërinë, por Greqia nuk mund ta zbatojë me Shqipërinë parimin e zgjerimit me 12 milje, pasi distanca nga brigjet midis Shqipërisë dhe Greqisë është më pak se 24 milje në të gjithë gjatësinë e detit territorial mes tyre, madje mes Korfuzit grek dhe Pemës së Thatë (pranë Kasamilit) të Shqipërisë, distanca është më pak se 2 milje.
Në raport me Shqipërinë, Greqia nuk ka se si të zgjerohet me 12 milje.
Ky vendim i Greqise, pas 84 vitesh, per Shqiperine eshte demtues dhe ne raport me klimen konfliktuale qe ekziston ne rajon konkretisht midis Turqise dhe Greqise, eshte problematik dhe me implikime seroze.
Ky vendim ka te beje jo vetem me territorin detar por edhe ate ajror te Shqiperise duke i shkaktuar humbje financiare vendit per shkak te spostimit te trafikut ajror ne hapsiren ajrore te Greqise.
Si perfundim, vendimi i Greqise per zgjerimin e ujrave territoriale ne detin Jon ka per Shqiperine, ne ndarjen e detit, kufirin shteteror dhe zonen ekonomike midis dy vendeve, hapesiren dhe korridoret ajrore krahasuar me marreveshjen e detit te arritur nga te dy qeverite ne vitin 2009, kohe ne te cilen Greqia njihte si ujera territoriale te saj 6 milje, efekte me pasoja te jashtezakonshme.
Me kete rast u bej thirrje autoriteteve te Greqise te mos shtrijne kete vendim ne raport me Shqiperine por te rikthehen tek ujdia e arritur me qeverite paraardhese dhe t’i drejtohemi Gjykates Nderkombetare te Detit ne menyre qe te shnderrojme ujerat, qe na ndajne ne det, ne paqe, bashkepunimi te fryteshem midis dy vendeve dhe dy kombeve tona.
Nga Sali Berisha
Republika helene, e cila nga viti 1936 i ka njohur vetes si gjerësi të ujërave territoriale, 6 milje detare, vendosi që për zgjerimin e atdheut helen me mbi 12500 km katrorë, t’i zgjerojë në 12 milje ujërat e saj territoriale. Ky zgjerim bëhet edhe në raport me Shqipërinë.
Në aparencë, sipas Konventës së Monetgo Bay për Detin, Greqia në këtë rast aplikoi një të drejtë që neni 3 i ligjit ndërkombëtar të Detit i njeh çdo vendi. Por kjo është vetëm në aparencë!
Në realitet, disa nene të tjera të kësaj konvente, si neni 15 e të tjera, të cilat Greqia – për zmadhimin e atdheut helen nuk i përfilli, rregullojnë e kufizojnë ushtrimin e kësaj të drejte. Ato përcaktojnë kushtet për zbatimin e nenit 3 të Ligjit, të cilat në rastin e kufirit detar me Shqipërinë, nuk ekzistojnë.
Por unë nuk do të ndalem në analizën e aspektit ligjor të këtij vendimi, as dhe në aktin e tradhtisë së lartë kombëtare që Zografi Bis kreu me njohjen e këtij vendimi të njëanshëm të fqinjës sonë.
Por dua të theksoj se ky vendim i Greqisë, pas 84 vitesh, për Shqipërinë është dëmtues dhe në raport me klimën konfliktuale që ekziston në rajon, konkretisht midis Turqisë dhe Greqisë, është problematik dhe me implikime seroze.
Në raport me Shqipërinë:
Së pari, ky vendim per zgjerimin e atdheut helen nga qeveria greke merret ne nje kohe kur dy vendet tona jane te angazhuara qe nga viti 2008 ne negociata per arritjen e nje marreveshjeje, e cila zgjidh perfundimisht problemet e kufirit, shelfit dhe zones ekskluzive ekonomike midis dy vendeve ne Detin Jon.
Marreveshja u arrit dhe u firmos ne vitin 2009 nga te dy qeverite. Nuk po ndalem ketu ne rolin qe luajti Zografi Bis ne anullimin me Gjykate Kushtetuese per llogari te pales se trete te marreveshjes se vitit 2009, e cila ne bindjen time me te thelle ishte nje histori win-win, pra marreveshje nga e cila fitonin padisktutim te dy palet.
Por dua te sqaroj se, pas rrezimit te marreveshjes se vitit 2009, qeveria shqiptare, e detyruar te zbatoje vendimin e Gjykates Kushtetuese, nuk pranoi rinegocimin e marreveshjes por u kerkoi autoriteteve greke t’i drejtoheshim bashkarisht per kete çeshtje Gjykates Nderkombetare te Detit.
Pas nje hezitimi fillestar, u ra dakord me dy qeverite greke qe pasuan ne ato vite njera – tjetren qe bashkerisht t’i drejtoheshim Gjykates Nderkombetare te Detit per problemin pasi ajo ishte zgjidhja e vetme e mundshme per te gjithe ata qe donin nje zgjidhje.
Kjo, sepse pala shqiptare nuk mund te shkelte vendimin e Gjykates Kushtetuese dhe sepse pala greke nuk mund te perfillte diktimin e vendimit te kesaj gjykate per metoden qe duhej perdorur ne negociata.
Ne kete rast, palet vendosen te paraqiteshin ne gjykate, padyshim me kuadrin ekzistues ligjor nderkombetar, mbi te cilin ishte bazuar marreveshja e vitit 2009, pra Shqiperia me 12 dhe Greqia me 6 milje gjeresine e ujrave territoriale.
Vullneti i shprehur nga te dy palet per t’iu drejtuar Gjykates Nderkombetare deshmonte angazhimin e tyre te vendosur e serioz per zgjidhjen e problemit por edhe besimin e tyre se marreveshja e firmosur ne vitin 2009 ishte e drejte. Te dy palet besonin se ndryshimet e percaktimeve te marreveshjes nga Gjykata Nderkombetare nuk mund te ishin dhe nuk kishte asnje motiv per te qene thelbesore.
Por me te ardhur ne pushtet, Zografi Bis percaktoi si perparesi marredheniet e tij me Vuçiçin dhe, per shkak te lidhjeve patologjike qe kishte me Papandreun, acaroi pa asnje motiv, siç e pohoi dhe vete me vone, marredheniet me qeverine e Ciprosit, e cila arkivoi ne katakombat politike Pasokun e Papandreut.
Vite pasi erdhi ne pushtet, Zografi Bis nisi negociatat per marreveshje deti me Greqine. Ai i nisi ato duke shkelmuar ne nje akt flagrant interesin kombetar, ujdine tashme te arritur ne mes pales shqiptare dhe pales greke per te derguar ne Hage marreveshjen e vitit 2009.
Gjithashtu ai nisi negociatat, dhe me tam tam e trumpeta, duke u bazuar vetem ne idilizmin Kocias- Bushati, pa asnje plotfuqi ligjore dhe hartat e spiunit te detit dhe ne shkelje flagrante te vendimit te Gjykates Kushtetuese.
Pas bllokimit te perkohshem dhe te drejte nga Presidenti i Republikes te procesit dhe kerkeses se vendosur te ketij te fundit per respektimin e kerkesave te Gjykates Kushtetuese, pala greke u pozicionua preras se ajo nuk e njihte vendimin e Gjykates Kushtetuese te Shqiperise pasi ai vendim ishte per palen shqiptare, e cila tashme ne menyre jo seroze ishte angazhuar per kohe te gjate ne negociata duke dhunuar nen per nen vendimin e saj.
Por me gjithë këto, duhet thënë se edhe negociatat Kocias – Bushati u zhvilluan në një kohë kur përsëri Greqia i njihte vetes 6 milje detare gjërësinë e ujërave territoriale dhe Shqipëria 12 milje.
Kështu që, me vendimin e saj për të kaluar nga 6 në 12 milje, Greqia i ka lejuar vetes në raport me Shqipërinë të ndryshojë rregullat e lojës në mes të lojës, gjë të cilën në botën e qytetëruar nuk ka palë të interesuar, por mendoj as dhe gjykatë të pavarur, që mund të pranojë.
Këtë e pranojnë vetëm tradhtarët ose të mundurit!
Së dyti, krahasimi dhe perdorimi si argument nga zedhenesit zyrtar te qeverise dhe ata jo zyrtare te lloijt te Arben Malavites, Karlo Malavites dhe Ymer Çorapes i marreveshjeve te detit qe Greqia ka firmosur me Italine dhe Egjyptin me 12 milje ujra territoriale seicili vend, eshte thjeshte nje krahasim i te pakrahasueshmeve.
Kjo, sepse hapsira detare qe ndan Italine me Greqine ndryshon me hapsiren detare qe ndane Shqiperine me Greqine ne detin Jon aq sa ndryshon gjeresia prej 70 km e kanalit te Otrantos me gjeresine deri ne 6 km te Kanalin e Korfuzit.
Kurse ne rastin e Egjyptit hapesira detare qe ndan Greqine me kete vend e Detin Mesdhe eshte qindra here me e madhe se sa hapesira qe ndane Shqiperine me Greqine.
Per te lare duart si Pilati pas vendimit te qeverise greke, i cili zgjeron atdheun helenik me një siperfaqe të njëjtë me të Thesalisë, Zografi Bis dhe vasalët e tij mashtrojnë në mënyrë të paturpshme se zgjerimi i kufirit detar nga 6 në 12 milje nga Greqia, nuk ka të bëjë fare me kufirin ujor shqiptaro-grek e nuk ka të bëjë me Marrëveshjen e Detit.
Nje genjeshter te tille te turpshme mund te beje vetem nje apatrid qe thote “ç’me duhet mua se çfare ndodh me vendin tim”, dhe ata te cilet per nje arsye apo nje tjeter pranojne te peshtyjne surratin e tyre.
Edvin Kristaq Zografi flet sikur Shqiperia nuk ka qindra km kufij detar me Greqine por sikur ndodhet diku ne veri te Ballkanit apo ne Afriken Qendrore dhe sikur nuk ka ekzistuar nje marreveshje dhe negociata te mevonshme per marreveshjen e Detit midis te dy vendeve.
Me kete rast i them Zografit Bis si dhe kriptove te tij si ai se:
Zgjerimi nga 6 ne 12 milje i kufirit detar nga Greqia, Shqiperia humbet vetem ne territor aq sa pushton det kalimi nga 6 ne 12 milje.
Keshtu, ne zonat me distance 12-24 milje, qe jane dhe zonat qe besohet se kane triliona euro depozita gazi dhe nafte, me zgjerimin e Greqise nga 6 ne 12 milje ato kalojne ne territorin e saj duke bere qe Shqiperia te humbase trilione euro nga ky zgjerim.
Per ata te cilet duan te dine te verteten, Shqiperia e cila ta zeme ne nje distance 18 km midis dy vendeve do te kishte te vetat 12 milje, tani do te kete vetem 9 milje dhe kjo humbje vazhdon gjer ne distancen 12 milje. Ne teresi, po te kemi parasysh hapesiren e kufizuar te saj ne detin Jon, Shqiperia humbet qindra e qindra km nga territori i saj aktual detar.
Ky vendim nuk ka asnje implikim per zonat si Kanali i Korfuzit ne vendet ku distanca eshte 12 milje e me pak. Kjo sepse ne kete rast secili vend do marre nga 6 milje ose barabarsisht me pak. Keshtu qe vetem apatridet ose injorantet mund te thone se vendimi i Greqise per te kaluar nga 6 ne 12 milje nuk ka te beje me ujerat territoriale apo territorin ujor detar te Shqiperise.
Ky vendim ka te beje jo vetem me territorin detar por edhe ate ajror te Shqiperise duke i shkaktuar humbje financiare vendit per shkak te spostimit te trafikut ajror ne hapsiren ajrore te Greqise.
Si perfundim, vendimi i Greqise per zgjerimin e ujrave territoriale ne detin Jon ka per Shqiperine, ne ndarjen e detit, kufirin shteteror dhe zonen ekonomike midis dy vendeve, hapesiren dhe korridoret ajrore krahasuar me marreveshjen e detit te arritur nga te dy qeverite ne vitin 2009, kohe ne te cilen Greqia njihte si ujera territoriale te saj 6 milje, efekte me pasoja te jashtezakonshme.
Me kete rast u bej thirrje autoriteteve te Greqise te mos shtrijne kete vendim ne raport me Shqiperine por te rikthehen tek ujdia e arritur me qeverite paraardhese dhe t’i drejtohemi Gjykates Nderkombetare te Detit ne menyre qe te shnderrojme ujerat, qe na ndajne ne det, ne paqe, bashkepunimi te fryteshem midis dy vendeve dhe dy kombeve tona.
Trakti i shkruar nga Laura dhe pjesë e dëshmisë së saj në hetuesi
Nga Kastriot Dervishi
Laura Gjeto Keçi, lindur në Shkodër më 28.9.1957, ishte nxënëse në shkollën e mesme “Jordan Misja” kur u arrestua dhe dënuar në moshën 16-vjeçare. E revoltuar nga trajtimi që i bëhej babait të saj si dhe nga ajo që po shihte në shkollën e mbërthyer nga nismat “revolucionare”, më 9.12.1972 hodhi në sallën e mbledhjeve të këshillit pedagogjik dy parulla me tekst të njëjtë, të nënshkruar nga “Zani i popullit” me këtë përmbajtje: “Shokë arsimtarë! Ju lajmërojmë se këto metoda që po përdorni ju për rritjen e kësaj rinie s’janë asgjë tjetër veç mësimeve për të ndjekur rrugën e servilizmit, të poshtërisë e të një mizerjeje”.
Disa muaj më vonë, ajo u arrestua më 8.10.1973, pas një truku të përdorur ndaj saj nga një person, të cilit i kishte shprehur dëshirën për t’u arratisur jashtë vendit. Ky njeri e kërcënoi të vetëdenoncohej në Degën e Punëve të Brendshme Shkodër, sepse përndryshe këtë veprim do ta bënte ai. Laura kështu veproi. Bën një deklaratë vetëdenocuese (për traktin dhe tendencën e arratisjes), por aspak tërheqëse e penduese nga ajo çfarë kishte bërë. Këtë e tregon edhe teksti i depozituar. Personi shtytës e ndjek nga prapa për t’u siguruar që po vetëdenoncohej apo jo. Pasi është siguruar për këtë, ka takuar sekretarin e Komitetit të PPSH-së së Shkodrës dhe i ka treguar gjithçka. Të njëjtën ditë edhe ai lëshon deklaratën rënduese kundër saj në DPB Shkodër. Deklaroi se e kish bërë këtë veprim në këmbim të një vendi pune.
Në deklaratën e vetëdenoncimit, Laura thotë: “Jam shumë e mërzitur nga kjo botë dhe çdo gjë më është mërzitur. Unë them se ky pushtet nuk më pëlqen për sa të më jetë jeta, këtë e them dhe kam për ta thënë gjithmonë”. Edhe gjatë kohës që ishte paraburgosur ajo u dëgjua të fliste kundër E.Hoxhës dhe M.Shehut, duke u bërë thirrje të paraburgosurve të revoltoheshin kundër regjimit. U akuzua në bazë të nenit 73/1 të Kodit Penal për agjitacion e propagandë. Gjykata vërente se nuk kishte mbajtur qëndrim të mirë as në hetuesi, gjatë së cilës u pyet nga hetuesi Shyqyri Çoku.
Midis të tjerash, në vendimin e gjykatës thuhej: “Rinia e shkollë “Jordan Misja”, sikurse e gjithë rinia e vendit tonë është rini revolucionare, e cila ka ndërmarrë shumë aksione me karakter politik dhe edukativ. Megjithatë, e pandehura, duke qenë e pakënaqur për trajtimin që i bëhet të atit të saj, si person i dënuar për krime kundër shtetit, shpif dhe shtrembëron realitetin e vendit tonë; urrejtja kundër pushtetit popullor e ka shtyrë të pandehurën deri atje sa të fyej edhe udhëheqësit e partisë e të shtetit, të cilët janë njerëzi më të dashur të popullit tonë, sepse e drejtojnë atë me vendosmëri në rrugën e ndërtimit të jetës së lumtur, socializmit dhe komunizmit”.
Me vendimin nr.335, datë 27.12.1973, Gjykata Popullore Shkodër, e deklaroi fajtore dhe e dënoi me 4 vjet heqje lirie. Laura u lirua më 1.9.1977 nga Reparti nr.318 Kosovë, pasi kish vuajtur 3 vjet, 10 muaj, 23 ditë burgim. Ajo u nda nga jeta në SHBA ku jetonte me familjen, më 10.5.2020.
Këshilltari ekonomik pranë grupimit më të madh politik në Gjermani, CDU, Martin Henze ka reaguar lidhur me deklaratën e kryeministrit Edi Rama për çështjen e kufirit detar me Greqinë gjatë replikave të shumta në distancë me kryedemokratin Lulzim Basha.
“Personi Rama duket se nuk njeh më realitet, në të vërtetë është një rast për një ekzaminim mjekësor të aftësisë së gjendjes për të vepruar”, shprehet Martin Henze.https:
Por si qëndron e vërteta ?
Deklarata e Kryeministrit grek, Kyrjakos Mitsotakis, në Parlament, ku foli për një zgjerim me 12 milje të hapësirës territoriale të Greqisë në Perëndim të Detit Jon, ka sjellë një seri reagimesh në Shqipëri.
Pas qëndrimit të diplomatit Glevin Dervishi, por edhe të Ministrisë së Jashtme, se kjo ambicie e Greqisë nuk i prek ujërat territoriale të Shqipërisë, ka reaguar Lëvizja Vetëvendosje në Shqipëri, duke e sjellë çështjen nga një tjetër pikëpamje.
Në analizën e VV-së thuhet se ambicia e Greqisë i cenon ujërat territoriale të Shqipërisë, nëse do të merren në konsideratë për përcaktimin e Zonave Ekskluzive Ekonomike ishijt e pabanuar të Diapontit në veri të Korfuzit.
Përkundër asaj që theksonte dje në analizën e tij Glevin Dervishi, sipas të cilit 12 miljet që synon Greqia në Detin Jon dhe që i garantohen nga Konventat Ndërkombëtare, Vetëvendosja sjell në vëmendje një tjetër problem shumë të mprehtë, pasi nëse matja e 12 miljeve do të fillonte nga ishulli thuajse i pabanuar i Erikuosa, Greqi, do të kishte akses në Kanalin e Otrantos, i cili deri më tani ka qenë i ndarë vetëm mes Shqipërisë dhe Greqisë.
VV-ja në Tiranë bën apel që çështja të trajtohet me transparencë të plotë dhe qeveria shqiptare të publikojë detajet e marrëveshjes me Greqinë nëse ka një të tillë.
Por mes të tjerash Vetëvendosja bën apel për kujdes, duke pasur parasysh situatën e tensionuar mes Greqisë dhe Turqisë pikërisht për delimitimin e kufirit detar, pasi sipas VV-së, Shqipëria nuk duhet të bëhet palë me asnjë nga vendet që rrezikojnë të shkojnë drejt një konflikti.
VETËVENDOSJA
Transparencë e qëndrim të prerë, në mbrojtje të integritetit territorial detar shqiptar! Dje, më 26 gusht, Kryeministri i Greqisë, Kyrjakos Mitsotakis, deklaroi në Parlamentin e vendit të tij se Greqia po zgjerohet në Detin Jon me 12 milje. Nuk është hera e parë që bëhen deklarata të tilla nga pala greke. Këto deklarata nuk janë kurrë të parëndësishme, të rastësishme, spontane. Këto deklarata si urdhërdhënie janë të papranueshme, dhe kjo duhet thënë zyrtarisht.
Duke qenë Deti Jon interes sovran i tri shteteve, Shqipërisë, Italisë e Greqisë, një deklaratë e tillë nuk mund të mos shkaktojë shqetësime për qytetarët e Shqipërisë. Vendimi i Greqisë për të zgjeruar hapësirën e saj detare në Jon nuk mund të ndodhë automatikisht. As nuk mjafton marrëveshja e Greqisë me Italinë. Madje, moskonsultimi i Shqipërisë, në rastin e asaj marrëveshjeje, duhet konsideruar si shenjë nënvleftësimi që nuk i ndihmon fqinjësisë së mirë, pasi në pjesën veriore të Detit Jon shtrihet edhe pjesë e sovranitetit të Shqipërisë dhe e të drejtave të shfrytëzimit ekonomik të vendit tonë.
Pasiviteti i diplomacisë shqiptare nuk mund të lexohet ndryshe pos si dështim. Deklarata e Mitsotakisit për zgjerimin e Greqisë në Jon i hap rrugë aludimit se ose tashmë ekziston një draftmarrëveshje a papublikuar mes Shqipërisë dhe Greqisë, ose Greqia po vepron njëanshëm, duke cenuar integritetin e territorit shqiptar dhe të drejtat që i takojnë Shqipërisë në Zonën Ekskluzive Ekonomike (ZEE) në Detin Jon.
Kryeministri e ministri i Jashtëm, Rama, po dje ka këshilluar publikisht qytetarët që para se të shprehen mbi këtë çështje të ndjekin radhën në vijim: “…ulu lexo, rri dëgjo, informohu e pastaj shprehu…”. Si duket ai mendon se qytetarët nuk janë të Shqipërisë, por të OSBE-së, dhe e shohin deklaratën greke nga larg, si neutralë. Radha e veprimeve që propozon Edi Rama është e pamundur të ndiqet, pa bërë qeveria një herë transparencë mbi negociatat dhe mbi këtë çështje. Negociatat për këtë çështje kanë rinisur me Greqinë prej vitit 2018, dhe deri më sot publiku është lënë në terr të plotë informativ.
Rifillimi i negociatave është mirë kur ato korrigjojnë gabimet e kryera në të kaluarën dhe jo kur i përsëritin ato. Një zyrtar i diplomacisë së Ramës, njëkohësisht anëtar i Grupit Negociator të Shqipërisë, Glevin Dervishi, ka deklaruar gjithashtu dje në mënyrë të papërgjegjshme se “zgjerimi i mundshëm i Greqisë me 12 milje në Detin Jon, asgjë e re për Shqipërinë”.
Edhe ky, si Mitsotakis dhe si Rama, nuk thotë asgjë lidhur me kontestin kryesor, çështjen e ishujve grekë, të banuar dhe të pabanuar, përballë dheut kontinental të Shqipërisë, që ndërhyjnë në hapësirën e territorit detar shqiptar. Për shembull, Shqipëria ka përballë një ishull thuajse të pabanuar si Otoni, i cili nëse merr fuqi të plotë për ujërat territoriale duke i zgjeruar ato në 12 milje rrezikon, nga një anë, mbivendosjen në verilindje me ujërat territoriale shqiptare, dhe, nga ana tjetër, me zgjerim në drejtim të Italisë, ndikon negativisht në Zonën Ekskluzive Ekonomike që i takon Shqipërisë në veri të Detit Jon, duke i dhënë Greqisë edhe qasje në Kanalin e Otrantos, që deri sot ka qenë i trajtuar midis Shqipërisë dhe Italisë.
Duhet sqaruar publikisht dhe zyrtarisht, ndër të tjera, se cila është vija bazë e drejtë e bregdetit shqiptar me të cilën ka hyrë në negociata pala shqiptare dhe cili është statusi i gjirit të Sarandës në këto negociata, që mos të përfundojmë sërish duke humbur territor si në marrëveshjen e vitit 2009. Prandaj, deklarata si ato të Dervishit, që pretendon se zgjerimi i ujërave territoriale në 12 milje që kërkon Greqia nuk ka nevojë për negociata me Shqipërinë, janë edhe të pavërteta edhe të dëmshme.
Ministria për Europën dhe Punë të Jashtme në deklaratën e saj të djeshme ka lënë të kuptohet se nuk e shqetëson marrëveshja Greqi-Itali për Detin Jon edhe pse aty mund të vendoset një precedent që rrezikon të ketë pasoja në integritetin territorial detar shqiptar gjatë negociatave me Greqinë, si dhe për ZEE-në që i takon Shqipërisë në pjesën veriore të Detit Jon.
Njëkohësisht MEPJ-ja vazhdon të mos bëjë asnjë transparencë lidhur me negociatat me Greqinë. Në vitin 2010, Gjykata Kushtetuese e Shqipërisë e shpalli antikushtetuese marrëveshjen Shqipëri-Greqi të vitit 2009, e cila përmes mangësive serioze në përmbajtje dhe moszbatimit të parimeve bazë të së drejtës ndërkombëtare, i kalonte Greqisë pjesë të ujërave territoriale të Shqipërisë, si dhe pjesë të ZEE-së që i takon Shqipërisë.
Të gjithë e kanë të qartë se kjo temë po riaktualizohet tani me ngulm nga pala greke për shkak të tensionit ushtarak Greqi-Turqi të krijuar në Detin Egje për përcaktimin e kufijve detarë dhe të të drejtave të Zonave Ekonomike. Në një situatë të tillë, do të duhej të ndiqeshin hapat në vijim:
1. Qeveria e Shqipërisë duhet të zbatojë udhërrëfyesin e përcaktuar nga vendimi i vitit 2010 i Gjykatës Kushtetuese, dhe të mos veprojë në kundërshtim me këtë vendim. Madje më mirë të mos veprojë fare, në mungesë të një Gjykate funksionale Kushtetuese.
2. Qeveria e Shqipërisë duhet të sqarojë opinionin ndërkombëtar se interesat e Shqipërisë në Detin Jon nuk do të preken, pavarësisht deklaratave greke dhe cilado qofshin arsyet e atyre deklaratave. Njëkohësisht, duhet të bëjë transparente për publikun çdo draftmarrëveshje të dakordësuar gjatë negociatave Shqipëri-Greqi që kanë rinisur prej vitit 2018.
3. Marrë parasysh tensionet në Detin Egje për kufijtë detarë Greqi-Turqi, qeveria e Shqipërisë nuk duhet të nxitohet për një marrëveshje të re me Greqinë, duke marrë kosto prej konfliktit mes Greqisë dhe Turqisë. Një marrëveshje e nxituar në një situatë ndërkombëtare konfliktuale do të lexohej, në mënyrë të padobishme, si rreshtim në njërin apo tjetrin krah. I bëjmë thirrje qeverisë së Shqipërisë të mbajë qëndrim korrekt kombëtar mbi këtë çështje, të heqë dorë nga komunikimi evaziv dhe i intepretueshëm.
Po ashtu, u bëjmë thirrje të gjithë ekspertëve që kanë folur kundër marrëveshjes së vitit 2009 të mos heshtin sot, por të kërkojnë me ngulm të vërtetën, të demaskojnë çdo shkelje të mundshme dhe të vendosen në mbrojtje të integritetit territorial detar të Shqipërisë./ Panorama.al
Sipas të dhënave, Albert Dervishaj, është rekrutuar nga Sigurimi në datën 24.08.1981 me numër regjistri
Punëtori operativ që e ka tërhequr në bashkëpunim ka qenë Ali Anadolli dhe është mbajtur në bashkëpunim nga punonjësi operativ Qirjako Prifti. Këto fakte ekzistojnë në regjistra të agjenturës, kartela dhe procesverbale.
“Edi Rama dhe sejmeni i tij Sandër Lleshaj emërojnë nëndrejtor të Policisë së Shtetit, një ish bashkpunëtor të sigurimit të shtetit.
Albert Dervishajn, i cili rezulton ish-bashkëpunëtor i Sigurimit të Shtetit gjatë diktaturës”, së fundmi emërohet në postin e lartë të policisë së shtetit.
Sipas ish-deputetit Alibeaj “numri dy i Policisë ka bashkëpunuar me Sigurimin e Shtetit për 10 vjet rresht”.
Deklaratë e ish-deputetit të PD-së, Enkelejd Alibeaj:
Zëvendës drejtori sapo emëruar nga Edi Rama në krye të Policisë së Shtetit, Albert Dervishaj rezulton të jetë bashkëpunëtor i Sigurimit të Shtetit në periudhën e diktaturës.
Numri dy i Policisë ka bashkëpunuar me Sigurimin e Shtetit për 10 vite.
Sipas të dhënave, Albert Dervishaj, është rekrutuar nga Sigurimi në datën 24.08.1981 me numër regjistri 7559.
Punëtori operativ që e ka tërhequr në bashkëpunim ka qenë Ali Anadolli dhe është mbajtur në bashkëpunim nga punonjësi operativ Qirjako Prifti. Këto fakte ekzistojnë në regjistra të agjenturës, kartela dhe procesverbale.
Rasti i Dervishajt, është i dyti brenda pak ditësh që zbulohet si ish-sigurims dhe që militon në kupolën drejtuese të policisë së shtetit.
Disa ditë më parë, organet e vettingut në polici, mbyllën sytë, shkelën ligjin dhe manipuluan faktet, sipas të cilave zëvendësdrejtori aktual i Policisë së Shtetit Gjovalin Loka, rezultoi zyrtarisht i dokumentuar si anëtar aktiv i Sigurimit të Shtetit dhe në shkelje flagrante të ligjit u konfirmua në detyrë.
Ligji i vetingut, qartazi e parashikon se anëtarësia në radhët e Sigurimit të Shtetit është kusht i mjaftueshëm që subjekti duhet të largohet nga radhët e Policisë së Shtetit.
Është tronditës fakti se si njerëz të cilët kanë shërbyer Sigurimit të Shtetit katapultohen nga Edi Rama dhe Sandër Lleshaj në krye të Policisë së Shtetit, duke sfiduar hapur ligjin.
Policia e Shtetit nuk mund të jetë kurrsesi një organizatë e kontrolluar dhe e drejtuar nga bashkëpunëtorët dhe agjentët e Sigurimit të Shtetit, në shërbim të Edi Ramës dhe lidhjeve të tij kriminale.
Albert Dervishajt duhet të shkarkohet menjëherë dhe qytetarëve ku duhet kërkuar ndjesë publike për këtë thyerje flagrante të ligjit.
Me Partinë Demokratike, Policia e Shtetit do të kthehet në binarët e ligjshmërisë dhe të jetë në shërbim të sigurisë së jetës së qytetarëve shqiptarë.
TIRANË, Rolling Hills, Lalz – Pandemia e koronavirusit e ka bërë edhe më të mprehtë problemin e pabarazisë sociale dhe hendekut të madh ekonomik mes qenushëve të pasanikëve shqiptarë dhe shtresës së varfër të qytetarëve të vendit.
Ky konkluzion ka dalë nga raporti i fundit i Institutit të Studimeve Kafshërore “Qën bir Qëni” me qendër në Tiranë, që nxjerr në pah dallimet dramatike mes krijesave shtëpiake të oligarkëve, biznesmenëve dhe koncesionofagëve të vendit, dhe 30 përqind të shqiptarëve që hyjnë në shtresën e varfër.
“Të dhënat tona tregojnë një rritje të shpejtë të pabarazisë mes qytetarëve më vulnerabël të vendit, dhe 1 përqindshit të kafshëve më të pasura,” deklaroi për Gojët e Liga bashkëautori i raportit, Dr. Drenush Dashi.
Sipas Dr. Dashit, studiuesit kanë përpunuar të dhënat e natyrave të ndryshme, nga aksesi në ushqim cilësor dhe strehim komod i një qenushi pasanik normal shqiptar, tek mbulimi shëndetësor dhe cilësia e përgjithshme e jetës, që përfshijnë aksesin në teknologji, argëtim, kulturë, etj, duke i mbivendosur këto me të njëjtat të dhëna të brekëgrisurve.
“Statistikat tregojnë se që nga fillimi i viteve 2000, rritja ekonomike është ngadalësuar ndjeshëm për popullatën masive shqiptare. Përjashtim bën ai fraksion i vogël pasanik i qenëve, (por edhe maceve, papagallëve, breshkave, zhapikëve bardhezi e peshqve me ngjyra), të akomoduar kryesisht në Tiranë e rrethina, Rivierë, Lalz etj, që janë kthyer në konsumatorët kryesorë të importeve luksoze,”shton specialistja e Institutit “Qën bir Qëni”, Dallëndyshe Cjapi.
Sipas Cjapit, edhe maska anti-Covid e një qeni normal pasanik, kushton sa shpenzimi dyjavor ushqimor i një familjeje të mbaruar 4 anëtarëshe.
Raporti saktëson se edhe pse 65 përqind e kafshëve pasanike të marra në studim përfshijnë qen të racave e kryqëzimeve të ndryshme, si dhe speciet e përmendura më sipër, nuk mungojnë edhe krijesa të rralla si lama e kryqëzuar me socialist të rinovuar, apo e famshmja breshkë mesdhetare e kryqëzuar me demokrat të kavurdisur në salcë Tropoje.
“Përgjithësisht, kafshët pasanike kanë një mesatare konsumi prej 120 dollarë amerikanë në ditë, ndërsa shqiptari i varfër, 1.2 dollarë në ditë,” theksojnë të alarmuar Dashi e Cjapi, “pra, raporti është 1:100, ndërkohë që 10 vjet më parë ka qenë 1:50”.
Në seksionin e konkluzioneve, raporti pohon se kështu si shkojnë punët, opsioni më i mirë i shqiptarëve të varfër për të parë pak prosperitet, është të bëhen kafshë shtëpiake të kafshëve të pasura.
Heshtim të gjithë si robër se po folëm na presin bukën e gojës.
Albert Avduli.
Na kanë mbyllur në kafazë të betontë dhe përpëlitemi brenda kësaj pezhishke administrative me më pak shpresë sesa flutura në kurthin e rrjetave të merimangave.
Postimi i plotë nga Albert Avduli:
Na kanë mbyllur në kafazë të betontë dhe përpëlitemi brenda kësaj pezhishke administrative me më pak shpresë sesa flutura në kurthin e rrjetave të merimangave.
Propoganda na shplan trurin me motivet se Tirana po zbukurohet, kryeqyteti i gjeneratës tjetër, qyteti kampion i botës e “thagma” të tjera bajate.
Nëse qyteti duhet i mermerizuar vetëm për kartolina, por muros banorët e tij, atëhere kurrë mos u bëftë.
Nuk ka një shteg këmbësorësh, një fashë drite, një rrymë ajri midis pallateve.
Të vjen frikë të hipësh në makinë për të zgjidhur një hall, për të bërë një vizitë, për të dal nga Tirana apo më stresuese kthimi në shtëpi.
Nisesh të dielën herët për në plazh e në orën 13:00, hipën sërish në makinë për t’u kthyer sepse të vret idea e trafikut 5 orësh për t’u futur në lagjen tënde.
Çdo rrugë e rrugicë e shkallmuar pa patur një strategji për mënyrën e trafikut, pa patur një prioritet.
Nuk ndal dot në hyrjen e pallatit të presësh babën apo nënën e moshuar se turren korbat e policisë bashkiake me defterin e gjobave dhe erën e djersës neveritëse.
Provoni të futeni te Rruga “Mine Peza”…
Dyqane me grilat ulur e njoftimin shitet.
Kaloni po mundët te rruga e Durrësit, bizneset të vdekura.
Sa futesh, në krahun e djathtë të kafe “Flora”, të vë betonieria para te kulla që po ndërtohet.
Mbas të njëjtës kafe ishte një kënd i vogël lojrash dhe një ministadium, ndërtuar nga taksat tona, kur Basha drejtonte bashkinë.
Eh, po nuk është më ai shesh.
Të rrëmben betonieria.
Në të njëjtën rrugë, përballë hotel “Kruja”, kujdes se betonieria…
Pak më poshtë, te sheshi prokurorisë, filluan betonieret për 6 kulla. Etj, etj.
Secili të hapi sytë te rruga apo rrugica e tij, nëse çfarë unë shkruaj, i duken të tepruara.
Pa turp pastaj filloni ulërimat se Basha nuk punoj.
Sikur asgjë mos të kishte kryer, jo që kreu pa bujë e me të gjithë kundër, projekte çliruese për kryeqytetin, do të mjaftonte fakti se: E ruajti Tiranën nga babëzia !
Projektoi dhe nisi bulevardin e madh me hapësira të bollshme dhe në ngjashmëri me bulevardin ekzistues.
Nuk dha një leje ndërtimi në dy krahët e tij.
Ruajti nga tretja “Kullën e Sahatit ” si monument kulture.
Nuk cënoi hyrjen e rrugës së Kavajës dhe gjithë akset kryesore në drejtim të qendrës.
Ruajti hapësirat dhe monumentet e trashgimisë historike dhe kulturore.
Nuk u thye përballë presionit apo tundimit nga bota e betonit.
Tirana tashmë është shtypëse dhe ne jemi të zënë peng brenda gurëve sepse nuk mundim të dalim prej saj.
Tirana, sot të detyron që të kërkosh Llambi Gegpriftin si kryetar komiteti, paçka mjerimit, paçka se bija e tij është një nga udhëheqëset aktuale të kësaj zezane.
Heshtim të gjithë si robër se po folëm na presin bukën e gojës.
Heshtin shoqatat milionere se ju ndërpriten financimet.
Shoqëri e heshtur, drurin mbi qafë meriton dhe përbuzjen nga fëmijët tanë.
Kontribut te madh ne PD thuhet per nje numer te madh emrash.. Dhe vertet ka mjaft prej tyre.. Por mire eshte bilancin ta bejme pak me ndryshe..
/kontribut /perfaqesim/perfitim..
dhe kur diferenca anon ne shifra te frikshme nga e treta, nga perfitimi, atehere eshte thjesht biznes i madh nga “te medhenjte” te padiskutueshmit” “garda”.
Shpesh, thuajse gjithnje, ata ikin ne kohe lufte, e kthehen ne kohe paqeje. Saktesisht ne kohe pushteti.
Kjo eshte ADN e tyre.
Nuk kane hiç raport me ideologjine, perballjen, bindjet, perpjekjet per te ndryshuar vendin, por me statistikat..
Emra per ta ilustruar ka aq shume, sa kujtesa do shtese kati…Sepse jane 30 vite..
Te kalosh pushimet ne Jugun – Perle te Shqiperise eshte nje privilegj i cdo kujt …. Por te kesh bashkendares te relaxit tend Fevziun e gocen e Kadarese …Besianen nuk ma do mendja se eshte as deshire e as kenaqesi e asnje lloj shqiptari te cilit Fantomassi shqiptar dhe e bija e Nobel -kerkuesit ju kane ardhur ne maje te hundes…per shume aresye …
Te pushosh ne Vilen e Saimirit te krimbur me para e pastaj te zesh e te ulerasesh per lufte kunder korrupsionit, per ndeshkim te oligarkeve…per drejtesi …per SPAK e BKH etj etj sikur nuk shkon kerkundi e stonon goxha apo jo?
Te pushosh e te relaksohesh ne ujerat shqiptare te cilat po kerkon ti gllaberoje greku qe deklaron sot me arrogance e rrugaceri politike se as qe diskutohet qe ne do zgjerohemi me 12 milje detare dhe shume shpejt do ta mbyllim Mareveshjen e Detit me Shqiperine etj etj dhe ti ”miku” me i afert e me i madh politiko-strategjik i Shqiperise te mos thuash asnje gjysem llafi…edhe kjo sikur nuk shkon kerkundi apo jo?
Te drekosh me prodhime te fresketa Deti e ”fshataret” vendas te ti mbushin pjatat plot e duart me Fiq e Pjeshka e ti te mos thuash nje fjali te vetme per ate lloj gjendje ku i ka katandisur ata sot politika e poshter e Rame – Rilindjes …kjo edhe si qytetare e thjeshte eshte e pa faleshme e jo me si Ambasadore e aq me shume e SHBA…
Te shetisesh me Jahtin e Saimirit nen ”humorin” e guiden e Fevzo-mavrise …Papagallit me te neveritshem e me te urryer te te gjitha llojeve te pushteteve politike ne Shqiperi mua me duket renie e vlerave njerezore e morale e cdo kujt , renie perdhe e dinjitetit, personalitetit, integritetit e karakterit …e lere me pastaj e nje Ambasadoreje ..per te mos thene ndonje gje tjeter pastaj qe ”gojet e liga ” mund ta interpretojne si pune preferencash , si mbeshtetje e hapur ndaj Shefit te madh te Saimirit e te Fevziut…si perqasje ”te rastesishme” politike, si mbeshtetje ndaj ”reformave” ne drejtesi, zgjedhore, etj etj …
Dhe kur te sheh TY duke darkuar me peshk e karkaleca deti, duke ngrene fiq , rrush , shalqi e pjeshka…. e duke shetitur ne Det nen shoqerine e Likes, Fevzos , Saimirit, Besianes etj etj …ka shume te drejte Rudina e Fatmires qe deklaron se keto dite do shpalle krijimin e nje Partie te re politike shqiptare ne te cilen aderon ”Ajka ” e Shqiperise !
Te bertasesh fort per lufte kunder pa drejtesive dhe korrupsionit duke qene i ftuar ne zemer e ne tavolinen e vet pa drejtesise e te korrupsionit …pak si e cuditeshme me duket o njerez …
Tu premtosh shqiptareve kapjen e Peshqeve te medhenj e vete te besh pushime relaksi, e te bujtesh, te darkosh e te shetisesh ne Det me vete Peshkaqenet e frikshem e te rrezikshem kjo s’ka Bythe ku te rrije themi ne shqiptaret o zonjusha Ambasadoreshe…
Lere me pastaj kur del edhe nje xhiro ne Det e ha nje dreke a darke me nje gote raki puro-shqiptare perpara…me Baba Liken qe per te rregulluar e ndrequr biografine e vet…ngaqe dje nuk pranoi te te priste ne Presidence sot ka kenaqesine e vecante te te prese ne mes te Detit…
Thone e c’nuk po thone mileti…por mua nuk e di pse me mbeti ne mendje nje kenge e sapo dale nga populli i asaj ane ku ti qendrove ca dite per ”pushime relaksuese” moj zonjusha Ambasadoreshe…
Dhe e di c’thote kenga?
…Hajde moj Kim-ete c’na bere per vete ..
A.R.D
Spending the holidays in the South – Pearl of Albania is a privilege of everyone …. But to have your relaxed partner Fevzi and Kadare …’s Besiana, I do not think it is neither the desire nor the pleasure of any kind of Albanian whose Albanian Phantom and the daughter of the Nobel laureate have come to the tip of your nose. ..for many reasons …
To rest in the villa of Saimir, lousy with money and then to shout and shout for the fight against corruption, for the punishment of the oligarchs … for justice … for SPAK and BKH etc etc as if he is not going anywhere and he is pretty tired or not?
To rest and relax in the Albanian waters which the Greek is seeking to swallow, who declares today with arrogance and political arrogance that it is not even discussed that we will expand by 12 nautical miles and very soon we will close the Sea Agreement with Albania, etc., etc. “closest” and the biggest political-strategic friend of Albania, not to say a single half-talk … even this does not seem to go anywhere or not?
To have lunch with fresh produce The sea and the local “villagers” to fill their plates full of hands with Figs and Peaches and not to say a single sentence about the kind of situation where the dirty policy of Rama has made them today – Renaissance … this even as an ordinary citizen is unforgivable and no longer as an Ambassador and even more so the US …
To ride the Saimir Yacht under the “humor” and guide of Fevzo-mavri … The most disgusting and hated parrot of all kinds of political power in Albania seems to me a decline of human and moral values of everyone , a decline in dignity, personality, integrity of character … let alone an Ambassador ..not to say anything else then that “evil mouths” can interpret as a work of preferences, as open support to the great Chief Saimir and Fevzi … as a “random” political approach, as support for “reforms” in justice, elections, etc etc …
And when he sees YOU having dinner with fish and shrimp, eating figs, grapes, watermelon and peaches …. and walking in the Sea in the company of Lika, Fevzo, Saimir, Besiana etc etc … he is very right Rudina of Fatmira who declares that these days she will announce the creation of a new Albanian political Party to which “Ajka” of Albania adheres!
To shout loudly for the fight against justice and corruption, being invited to your heart and at your desk without justice and corruption … it seems a bit strange to me, people …
To promise the Albanians to catch their big Pisces, to have a relaxing vacation, to stay overnight, to have dinner and to walk in the Sea with them. .
Leave it later when he goes out for a walk in the Sea and eats a lunch or dinner with a glass of cigar-Albanian brandy in front … with Baba Lika to fix his biography … because yesterday he refused to wait for you in Presidency today has the special pleasure to receive you in the middle of the Sea …
They say what the millet is not saying … but I do not know why I remembered a song that just came out of the people of that side where you stayed for a few days for a “relaxing holiday” my Ambassador …
And do you know what the song says?
… Come on, my Kim, what did you do for yourself ..
Liria ekonomike dhe ajo e ideve është atribut i së djathtës kudo në botë.
Kjo foto e nxjerrë nga arkivat personale është gjatë një manifestimi politik të Nea Demokracisë në Greqi rreth viteve 93-94, kur ende nuk kisha mbushur 20 vjeç.
Në Shqipëri, pjesmarrës në manifestimet e PD kam qenë që në vitin 1991, kur isha 14-15 vjeç. Idetë liberale janë në ADN e gjithsecilit që u qëndron vështirësive dhe demagogjive të së majtës.
Komunizmi është mallkimi më i madh që i ndodhi botës, veçanërisht Shqipërisë. Të jesh i djathtë, liberal, i guximshëm dhe përparimtar janë veçori që të bëjnë të respektueshëm dhe idealist në çdo rrethanë.
Ndjehem shumë mirë që nuk kam lëvizur nga boshti i ideve të mia të djathta kultivuara nën rregjimin diktatorial të Enver Hoxhës.
Kjo foto-dëshmi tregon gjithashtu se me dëshirë dhe vullnet gjen hapësirë kudo në botë për të përkrahur idetë e mëdha.
Respekte për të djathtët kudo janë, nga Shqipëria, Greqia, Italia e deri në SHBA. Shqipëria meriton më shumë…
Nga “Udhetimi në Shqipëri” i gazetarit austriak Joseph Roth veren se:
Nga Kostadin Koliqi.
“Shqiptarët e qyteteve janë sipas mendimit tim, njerëzit më frikacakë në bisedë. Këtu kanë më pak guxim për të folur se sa për të qëlluar.
Më duket se një shqiptar më përpara nxjerr pistoletën sesa të thotë mendimin e tij të vërtetë.
Tutet se mos muret kanë veshë.
Për të tek çdo njeri fshihet një spiun
– por t’i japim hakun, këtu ka vetëm gjysmë të drejtë; sepse vetëm një në dy është spiun…
Ëndja e këtyre njerëzve për të spiunuar është po aq e madhe sa frika e tyre për të pohuar mendimin që kanë.
Dhe kaq rrallë e thonë troç atë që mendojnë, saqë me kohë ata humbasin çdo lloj opinioni të vetin dhe marrin vetëm atë të të tjerëve. Në fund të fundit, për çfarë duhet ta kesh një pikëpamje që mbetet e pathënë?
Kështu, në vend të bindjes politike shfaqet idhtari, në vend të kujdesit – frika.
Në këtë vend nuk është askush i sigurtë, as qeverisësi dhe as i qeverisuri. Në këtë gjendje nuk mund të ketë asnjë lloj opinioni publik – edhe sikur ai të ishte i lejueshëm.
Shqiptarët e kanë humbur nëpër shekuj çdo lloj kënaqësie në të drejtën për mendimin publik. Edhe për çështje jodykuptimëshe, ata krijojnë enigma tinzare.
Gjërat e parrezikshme nuk u shijojnë më”.( Shkruar në një ditë të nxehtë, Frankfurter Zeitung, 30.7.1927)
Nuk ka naftalinë që ta mbulojë thelbin e tyre që qelbet!
Lëreni demagogjine “i kane votuar deget”.
A mbani ju qendrim per deshtaket dhe fajtoret? N’esfel t’i kishit derguar!
Nuk e di nëse PD-ja e sotme nuk është më ajo e dy viteve më parë kur sinqerisht i shqetësuar shkruajta këtë mesazh.
Megjithatë, duke parë listat e hapura (qe nuk m’u duken krejt ashtu), me plot kandidatë premtues e seriozë, prapë shoh se PD po i mban akoma “vatrat e tumorit”, duke u lene shpesh vend ne krye te listave.
Ore njerez te dashur!
A merrni ore vesh shqipen e tana koheve? Perzerini pizevenget, se jana ata bash pergjegjesit e degradimit te PD-se së rretheve e qarqeve ne kete derexhe! Nuk ka naftalinë që ta mbulojë thelbin e tyre që qelbet! Lëreni demagogjine “i kane votuar deget”. A mbani ju qendrim per deshtaket dhe fajtoret? N’esfel t’i kishit derguar! P. S: Nder ato lista shoh dhe ndonje, me te cilin sa nuk jam rrahur, ngaqe pretendonte se PD-se mire t’i behet ngaqe une i thoja Lulit “derdh para te fitojme”, ai hiç… dhe e hengri. E sjell kete si pjese mentaliteti dhe me vjen plasje qe e shoh ne liste.
Agron Tufa 26 Gusht 2018/
Mesazhi im personal e botëkuptimor për Opozitën
Nga debatet e lëndimet e ditëve te fundit rreth dublimit të kauzave popullore te se Djathtes, qe po ia merr persiper e majta, duke i banalizuar ato e duke i çaktivizuar ato, ne frymën e absurdizimit të tyre, kam nxjerre nje perfundim (te vjeter), te cilin e kam artikuluar ne shkrimet e mia publike nga 2013 ne forma te ndryshme: PD duhet te kthehet ne identitetin e mbeshtetesve te vet dhe te perfshije gjeresisht potecialet intelektuale të djathta, qe jane te shumta e të jashtezakonshem ne Shqiperi. PD duhet të riformatohet, botëkuptimisht, strukturalisht, nominalisht, në nje aleancë të gjere në gjithe spektrin e saj nga qendra e djathtas, t’u japë fund mërive e te fillojë një Lëvizje të gjere nga baza fshat me fshat e qytet me qytet, pa u ndalur, nga Jugu në Veri, deri ne diten e zgjedhjeve te pergjithshme, nese nuk do qe te pesoje shkallen e metamorfozes nga dinozauri tek hardhuca e sotme. Kjo eshte ne fakt ajo çfare ka ngjare, e qe duhet te marre fund qe tani. PD dhe aleatet te formojne nje front te gjere e te sinqerte, te zbresin ne popull, ta shohin ate ne sy, te pranojne hapur e çiltas gabimet e dobesite e deritashme dhe te lidhin nje Besatim te ri me të, një besatim te ri, qe jep shprese, sepse vetem te bashkuar e te sinqerte mund te rrëzojmë vargmalet oligarkike financiare dhe kriminale te pushtetit te sotem. Vetem me Votë! Pa para! Pa Drogë! PD e aleatet duhet te ndryshojne teresisht pjesen derrmuese te Bazes, deget e zeherosura, armiqesore, mercenare, me njerez të dalëboje e qe jane pergjegjës direktë të rrethit vicioz ku e kanë katandisur PD-në e te djathten deri me sot. Keto dege janë jofunksionale neper rrethe. Si mund te hysh ne zgjedhje ne keto zona intrigantesh, mizantropesh, e sulltanatesh? Ata kane krijuar ambiente acide aty dhe jane te perbuzur nga popullata. PD duhet te heq dore nga instalimi i çunakeve pa pervoje e pa bindje, pa reputacion neper deget e partise, neper deget e lagjeve te qyteteve, te cilet nuk ndjejne asnje peshe tragjike se si eshte rrudhur e djathta në zgjedhjet e ketyre viteve. PD duhet te heqe dore nga krijimi i vasaleve, vasalizmit, nga drejtues e perfaqesues servile, racë e shalueshme. T’u ruhet keshilltareve diabolike qe i fryjnë ne vesh, duke e devijuar fatalisht nga domosdoja, vendalinj qofshin apo te huaj. PD duhet te ringrihet ne kembe me idealet e mbeshtetësve te vet. Te mos harroje se ka mbeshtetje pjesën me fisnike e me te mrekullueshme te popullit shqiptar, por mund ta humbë atë tërësisht. PD duhet te heqe dore nga listat e perfaqesimit ne zgjedhje me kandidate qe derdhin shuma marramendese per t’u berë deputete. Sepse keto Vota fitohen me zemer, me bindje e perkushtim, jo me para. Ne kete menyre ju po ngulitni traditen e kontrates me Djallin ne popull. PD nuk duhet te imitoje kundershtaret qe e kane filozofi blerjen. Sepse ja, i keni ne parlament ato deputetë-viça… çfare kane bere ata deti me tash ne grazhdin e parlamentit? PD te mbeshtetet nga njerez me pervoje e besnikë, te pakompromentueshem, qe e kane deshmuar kete qe ne ditet e para e deri sot neper rrethet e tyre nga Gjirokastra e lart. PD duhet te hapet ne shoqeri jo permes nje, dy apo tre lideresh e figurash, por me tere arsenalin qe ka e qe duhet te perfshije dhe te tjetë, sa me pare: nje formacion figurash qe flasin e kontaktojne shqiptaret jo brenda perimetrit te Unazes, por anembane atdheut. PD duhet të sheshoje mosmarrëveshjet dhe mëritë sa me pare, me te larguarit apo të lënduarit e hershem apo te rinj, sepse e djathta duhet te gatitet ne nje beteje finale, per te ardhur ne pushtet, jo per te gezuar pushtetin si privilegj egocentrik, por per te shpetuar vendin nga degradimi, denatyrimi, deshperimi dhe tenja e nje propagande mashtrimtare e populiste. PD dhe e djathta jane pergjegjes per humbjen e shpreses, per katandisjen e ketij vendi te bukur ne nje ferr te pabanueshëm e pa perspektive. Jane pergjegjes sepse roli i Opozites eshte te ndale me çdo kusht rrokullisjen e vendit në theqafje, kur udhehiqet nga nje i çmendur! PD duhet te heqe dore nga sepata e sharra ne trungun e saj! PD dhe e Djathta, e riformatuar, e Rilindur (jo mavi) e bashkuar kanë per detyre e mision, te ndalin turrin e Shqiptareve ne arrati, ta bejne te banueshem kete vend, te dashur e te moralshem: kane per mision ta çojne atdheun tone nga NATO, në BE, jo si lyparakë, por si qytetare qe e meritojme me dinjitet!
Pas vizites tek Dvorani, i paditur ne SPAK per shkelje te vullnetshme te ligjit, Kushtetutes dhe shperdorim detyre me nje varg funksionaresh te tjere.
Pas mbrojtjes qe i beri kreut te SPAK, ish hetues politik i komunizmit.
Pas twitterit per Hajnajn, e kapur ne shperdorim detyre, emerim i paligjshem ne detyre.
Pas darkes me Remziun, Ilven dhe grupin tjeter sorosian.
Pas intervistave vetem tek gazetaret e paguar nga Soros ose ish punonjes apo drejtues te fondacionit te tij, duhej edhe nje shetitje me skaf dhe nja dy dreka e darka me Samirin!
Duhet te pyesim e ka paguar shetitjen me skaf? Se ne statusin e saj diplomatik dhe zyrtar sipas rregulloreve te shtetit te saj nuk i lejohet.
Eshte konflikt i paster interesi dhe shperdorim i detyres.
P.S. e si mund te bjere ne mend te shkruash per viktimat e diktatures komuniste, kur drekon me Samirin.
Nje falenderim i madh shkon edhe per Genc Sejko qe na e beri te mundur kete fakt dhe na e dhuroi kete foto.
Disa ditë pasi kishin vjedhur, vrarë dhe djegur kufomën e At Lekë Lulit, në gusht 1943, me këtë nam të keq, 5 partizanë të batalionit “Perlat Rexhepi” deshën të hynin “në Mirditën reaksionare” për të përhapur farën e komunizmit aty. Mirdita nuk e pranonte komunizmin që po sillnin këta dhe dha përgjigjen më të mirë që u duhej dhënë komunistëve.
Pra “heronjtë” e idealit të Leninit dhe Miladinit u vranë në Vig nga popullsia vendase, e cla ndër të tjera, nuk donte të shihte të pjekur ndonjë prift tjetër. Regjimi komunist pas lufte të vrarët i shpalli “heronj” pa kryer asnjë lloj heroizmi. Tipologjia është e qartë. Kur vriten komunistët janë automaikisht heronj, kur vriten nacionalistët nuk janë asgjë. Për analogji një rast.
Në tetor 1943 u morën peng, u torturuan nga Dushan Mugosha e Miladin Popoviçi dhe u vranë në Pezë, studenti i inxhinierise Besnik Çano dhe gjimnazisti Qeramudin Sulo, që të dy nacionalistë.
Këta djem janë heronj dhe jo ata që mbanin yll të kuq në ballë. Bashkëlidhur, dokumenti për ngjarjen e Vigut i shkruar prej zëvendësisht prefektit të Shkodrës për Zyrën Politike të MPB-së.
Pas ndarjes së kufirit detar me Italinë dhe Egjiptin, Greqia thotë se do të mbyllë shumë shpejt edhe çështjen e ujërave territoriale me Shqipërinë, duke u zgjeruar në detin Jon me 12 milje.
Deklarata është bërë nga ministri i Jashtëm grek, Nikos Dendias gjatë një dëgjese në komisionet parlamentare, ku kryediplomati ishte thirrur për të shpjeguar marrëveshjet me Italinë dhe me Egjiptin.nullLEXO EDHE:Presidenti Meta: Forca Tirona, jemi me ty!
Për marrëveshjen e nënshkruar me palën italiane opozita greke nuk ka kundërshti, por vlerëson si të nxituar dhe kundër interesave greke marrëveshjen e arritur me Egjiptin. Por, Dendias hodhi poshtë këto akuza duke deklaruar se të dyja marrëveshjet janë të drejta dhe në interes të të gjitha palëve.
Një marrëveshje të ngjashme ai sinjalizoi se do të arrihet shumë shpejt edhe me Shqipërinë. Kryediplomati grek nuk ka dhënë më shumë detaje se në çfarë faze janë bisedimet me Shqipërinë dhe as metodologjia që do të përdoret.
Por, gjasat janë që pala greke dhe ajo shqiptare të firmosin paktin e arritur mes dy ish-ministrave të Jashtëm, Ditmir Bushati dhe Nikos Kotzias. Pak muaj para se të largoheshin nga kjo detyrë në vjeshtë-dimrin e 2018-ës, (i pari i shkarkuar dhe i dyti i dorëhequr) dy diplomatët patën deklaruar se kishin arritur marrëveshjen.
Kotzias deklaronte se Greqia do të zgjerohej me 12 milje në Detin Jon, ndërsa Ditmir Bushati sqaronte se kufiri detar ndahej sipas parimit të barazlargësisë. Por, ekspertët paralajmëronin se me këtë parim do të përfitonte Greqia nëse merreshin si pikë nisje e përcaktimit të kufirit ishujt e pabanueshëm të Diapontit në veri-perëndim të Korfuzit.
Mediat greke shkruanin në 2018 se Athina këmbëngulte që barazlargësia nga ana e saj në këtë pjesë të llogaritej prej këtyre ishujve të vegjël dhe jo nga Korfuzi. Nëse do të ndodhë e kundërta, Athina i trembet krijimit të një precedenti që mund të përdoret nga Turqia në rastin e ishullit të Kastelorizos.
Në të shkuarën, deklaratat e palës greke për zgjerimin e sovranitetit detar në Detin Jon dhe Detin Egje me 12 milje nuk janë pritur mirë në Ankara. Kjo e fundit ka paralajmëruar se një akt i tillë do të bëhej precedent për luftë.
Në vjeshtë të 2018, kur ministri i Jashtëm turk, Mevult Caushoglu vizitonte Tiranën, temë e diskutimit me Ditmir Bushatin, sipas mediave në Ankara, ka qenë edhe marrëveshjaa e kufirit me Greqinë. Nga mënyra sesi rrodhën ngjarjet më vonë mund të hamendësohet se Turqia nuk ka qenë dakord me këtë marrëveshje, që në këndvështrimin e saj i jep Greqisë një precedent të fortë për ta përdorur në ndarjen e kufijve detarë me Turqinë në Mesdheun Lindor. /GazetaSi
Ne vjeshten 1998 jepja perdite lajme me UÇK ne Radio Kukesi…
Shtoja ushtare perdite.
Thoja sot hyne 16 mije trupa.
Sot UÇK vrau 9 serbe.
Sot erdhen 5 mije shqiptare nga perendimi dhe hyne ne Kosove…
E bera UÇK 60 mije trupa.
E thoja shpesh kete rrene per te treguar se nese Serbia ka ne Kosove 50 mije ushtare e police, ne kemi UÇK me 60 mije trupa te UÇK brenda ne Kosove me tendence rrije, e nja 200 mije ushtare e komandanta refugjate…
Gjenerali e mesoi permendesh rrenen time dhe sot e gjithe diten rren per hava e jo per toke, ben be e rrufe ne gazeta, libra, radio e televizione ne Kosove, se kjo eshte e verteta e UÇK.
Kerkoj ndjese gjeneral. Por UÇK edhe me hater, edhe me shto uje e shto miell, nuk e ka kaluar kurre numrin 16 mije ushtare. Çdo numer shtese mbi kete shifer eshte biznes votash, eshte miniere eurosh per komandantat e pasluftes…
Eshte shemtim i shqiptarit, shemtim i Kosoves, i sakrifices se saj, eshte tallja me e rende qe i behet Kosoves sa edhe Serbise i vjen turp…
Here te tjera do te rrefej per genjeshtra te tjera…
Kështu thotë Kastriot Dervishi, i cili ka zbuluar një dokument të rrallë të vitit 1980.
Ky është formulari i kërkesës për vizë hyrje në Shqipëri, i plotësuar nga Ibrahim Rugova në vitin 1980. Ai kishte zhvilluar në Shqipëri, dy vizita të mëparshme:
-24 maj deri 4 qershor 1971
-26 maj 1974 deri 7 korrik 1974
Herën e parë ai kish ardhur së bashku me Rexhep Ismaijlin, duke qenë student i vitit të katërt dhe redaktor i revistës “Bota e re”. Herën e dytë u ftua nga Instituti i Gjuhës dhe Letërsisë në Tiranë. Herën e tretë u ftuar nga Lidhja e Shkrimtarëve.
Hyri në Shqipëri më 15 mars 1980 nga Qafa e Thanës dhe u largua më 13 prill 1980 nga Hani i Hotit. Pikërisht kjo vizitë shënoi edhe armiqësimin me regjimin komunist. Bashkëpunëtorë të regjimit si “Dragoi”, raportonin se ai fliste keq për Shqipërinë socialiste.
Rugova u ndoq si objekti “Zdrukthi”. Citohej të kish thënë: “Tani u binda përfundimisht se në Shqipëri nuk ka liri krijuese. Shkrimtarët janë shndërruar në burokratë. Krijuesve u jepen klishetë ku ata punojnë”. “Ndaj letërsisë së realizmit socialist flet me përçmim e përbuzje”.
Në mars 1981, me urdhër të ministrit të Punëve të Brendshme, Kadri Hazbiu, u urdhërua përpunimi i tij (ndjekja) duke e konsideruar “armik”.
Ekziston vetëm në letra dhe është zhdukur që prej vitit 1991,
por historia e një djali nga fshatin Gorishovë duket se ka marrë një kthesë të papritur. Familja e tij figuron në gjendjen civile me 5 anëtarë, por askush nuk e njeh një prej emrave, i cili sipas një përllogaritje duhet të jetë 27 vjeç (mashkull). Kjo ngjarje misterioze duket se ka tërhequr edhe vëmendjen e mediave, të cilat janë munduar të zbulojnë se çfarë i ka ndodhur djalit nga fshati Gorishovë? Ai njihet vetëm në letra zyrtare të gjendjes civile në ish komunën Çakran njësi administrative e bashkisë Fier.
Nga burimet e deritanishme mësojmë se f oshnja mund të jetë dh.ënë nga vetë prindërit fill pas Iindjes.
“Lajm-Shqip” ka arritur të gjejë vendodhjen e djalit të “h.umbur” prej vitit 1991, duke raportuar se ai ndodhet në Amerikë me nënshtetësi amerikane.
Me pas foli nje mesues nga Berzrshta. “Nuk ka si ta duam të birin e Bardho Lekës, Gencin, tha ai.
Nuk duam të na ngjallet edhe njëherë përmbi kalë të bardhë i ati, Bardho Leka…T’ia tregojmë vendin ku e ka ky djalë.
T’ua tregojmë vendin ku e kanë këta e bashkë me ta “gjithë kriminelët e tjerë, me gjithë armiqtë tanë kudo janë.
Këta nuk kthejnë nga rruga e tyre. Si i ati dhe i biri…”
-Shoferi dëshmitar: Vilsoni më dha libra me gra lakuriq.
Me pas foli nje mesues nga Berzrshta. “Nuk ka si ta duam të birin e Bardho Lekës, Gencin, tha ai. Nuk duam të na ngjallet edhe njëherë përmbi kalë të bardhë i ati, Bardho Leka…T’ia tregojmë vendin ku e ka ky djalë. T’ua tregojmë vendin ku e kanë këta e bashkë me ta “gjithë kriminelët e tjerë, me gjithë armiqtë tanë kudo janë. Këta nuk kthejnë nga rruga e tyre. Si i ati dhe i biri…”
-Pas tij ka folur një nxënëse e gjimnazit, një oficer i kufirit, një kryetar kooperative…Retorikë, sharje, kërcënime, betime e premtime para partisë dhe udhëheqësit të madh…Fjalë nga ato që të ngrijnë gjakun.
-Fjala e prokurorit Qani Lavdari. “Populli ynë, me radhë të shtrënguara fort rreth partisë e shokut Enver Hoxha, duke luftuar me vendosmëri kundër armiqve të jashtëm, imperialistëve me ata amerikanë në krye, edhe kundër revizionistëve me ata sovjetikë në krye”
-Aktekspertiza e Djana Culit. Poezinë “Pa titull” eksperti konkludon se “është pesimiste, se autori shpreh dëshpërimin që i ka kaluar jeta e fëmijërisë, e cila ka qenë e bukur për të, ndërsa tani nuk është më dhe në jetën e tanishme i kanë mbetur vetëm gërmadha e gurë”. Tek poezia ‘Oxhaku’ autori flet për oxhakun, rreth të cilit janë shumë miq, por janë dëgjuar edhe këngë partizane. Oxhaku ruan diçka të shenjtë. Mirëpo kjo diçka nuk përcaktohet. Gjithashtu, vargu “dikur rrodhën disa pika gjaku” është i errët, sepse, nëse autori e ka fjalën për kohën e luftës N. Ç, në atë kohë nuk kanë rrjedhur vetëm disa pika gjaku”
-Per poezitë “Vjeshta”, “Rrethi i hënës”, “Harabelat” etj., eksperti Nasho Jorgaqi gjykon: Vilsoni ka thënë se që të bëhesh njeri i afirmuar, duhet të studiosh dhe në gjuhë të huaj. Ai ka bërë përkthime nga autorë dekadentë, si: Lamartin, Shatobrian, Rembo, Bodler etj.. Ka nxjerrë shënime me përmbajtje reaksionare si “s’ka gjë më të bukur se ajo që nuk shërben për asgjë”, ka nxjerrë citime nga Gorki “nuk ka njeri më egoist se i sëmuri”, ose nga Naim Frashëri “mos u bëj mjaltë se të hanë mizat” – citime që i shërbejnë ideologjisë së tij”.
Pas gjithe keti inskenimi ne 13 qeshor. Prokurori dha pretencën: Genc Leka dhe Vilson Blloshimi të dënohen me vdekje, me pushkatim….
Nga analiza për 1 milionë banor e statistikave të Covid 19 në të dy vendet deri më datën 22 gusht tregon
1-Greqia ka 781 raste të infektuar me Covid 19 për 1 milionë banorë kundrejt 2822 raste që ka Shqipëria apo 4 herë më shumë se sa Greqia
Miq, besoj se ju kujtohet fillimi i prillit te kaluar kur epidemiologu xhahil i Surrelit për tu vetëshpallur ‘më i mirë’ sulmonte me atllas gjeografik përpara me radhë vendet e Europës dhe botës ndër të cilat edhe Greqinë për keqmenaxhimin e Pandemisë pasi beson se duke sharë të tjerët mbetet vet më i miri.
Por sot pas 6 muajve te Pandemisë, megjithë manipulimin e falsifikimin e shifrave të pandemisë nga ai nëpërmjet kufizimit dhe ultra centralizimit të testimit, vdekjeve të shumta jashtë spitalore apo dhe spitalore nga Covid-19 të përjashtuara si të tilla për motive politike pra duke u bazuar vetëm në të dhënat zyrtare që publikon çdo ditë Ëorldmeter Coronavirus rezulton se:
Greqia me popullatë mbi 10 milionë banore, pra 3,6 herë më të madhe se Shqipëria, kishte deri me datën 21 gusht gjithsej 238 vdekje dhe 8138 të infektuar nga Covid 19, nga të cilat 204 raste të reja.
Ndërsa Shqipëria kishte deri këtë datë gjithsej 240 vdekje dhe 8119 të infektuar nga Covid 19 dhe kishte 152 raste të reja me Covid 19.
Nga analiza për 1 milionë banor e statistikave të Covid 19 në të dy vendet deri më datën 22 gusht tregon se:
1-Greqia ka 781 raste të infektuar me Covid 19 për 1 milionë banorë kundrejt 2822 raste që ka Shqipëria apo 4 herë më shumë se sa Greqia
2-Greqia ka bërë 79381 teste për 1 milionë banor kundrejt 17 390 teste që ka bërë Shqipëria për 1 milionë banorë. Pra Greqia ka bërë 4,56 herë më shumë teste se sa Shqipëria për 1 milionë banorë dhe ka 4 herë me pak se sa Shqipëria të infektuar për 1 milionë banor.
Vetkuptohet në rast se Shqipëria do të kishte bërë numrin e testeve që ka bërë Greqia, numri i të infektuarve në Shqipëri nuk do ishte 4, por 6-8 herë më i lartë se sa në Greqi
3-Greqia ka 23 të vdekur për 1 milionë banor ndërsa Shqipëria numëron 83 të vdekur për 1 milionë banor pra në Greqi numri i të vdekurve nga Covid 19 është rreth 4 herë më i ulët se sa në Shqipëri.
Kushtet e përhapjes së infeksionit, po të kemi parasysh shkallën më të lartë të urbanizimit në Greqi, ishin shumë më të favorshme në Greqi se sa në Shqipëri, por Greqia ka këto rezultate sepse:
1-Greqia testoi gjerësisht dmth beri hetim të vërtetë epidemiologjik dhe jo të rremë apo fals si Edvini, pasi në Greqi hetimin epidemiologjik e bënin ekspertet dhe jo kryeministri siç ndodhte në Shqipëri.
2-Greqia ishte e përgatitur dhe dispononte në kohë materialet mbrojtëse për punonjësit e shëndetësisë dhe maskat për popullatën ndaj dhe në Greqi spitalet e mëdha nuk u shndërruan në bomba biologjike siç ndodhi në Shqipëri me QSUT. Qeveria greke nuk shfrytëzoi pandeminë për të bërë tendera sekrete dhe vjedhur ne kurriz të të sëmurëve shuma marramendëse me to siç beri Edvin Hajduti dhe Ndrikull Hajnia.
3-Greqia ka një urgjencë të vërtet dhe jo alo -alo paracetamol e të politizuar që në zbatim të urdhrit politik sjellë në spitale aq sa i thonë. Përveç kësaj Greqia angazhoi për kujdesin e të sëmuërve me covid 19 mjekun e familjes.
Miq, unë e di se ndjesa tek Edvini nuk ekziston, por u ndala në këtë analizë për të paraqitur me metodë krahasuese pasojat e rënda që ka për Shqipërinë keqmenaxhimi i pandemisë së Covid-19 nga Edvin Hajduti dhe ndrikull Hajnia.
Mbas dy burgjeve or burra, për rrafsh 23 vjet kokërr m’kokërr – po fliste e rrëkëllente tespihet një plak thatan me kësulë në konakun ku hymë (ne zumë vendet pa bëza) – Muratin nuk e kthyen…
Nuk e kthyen në katundin e vet ku kishte shpi, nji copë tokë, njerëz e farefis, po i dhanë pil n’internim, në nji katund të Lushnjës. Nuk u kthye ma… nuk di si u vendue atje me familjet e persekutueme, herë në nji kazermë, herë në do farë magazinash, barakash… Yhaa! 30 vjet e kusur… por po ta kishe pa atëhere, kishe me thanë se aj grusht burrë nuk e kap motmotin qetër.
Ai pak shtat njeriu, dukej sikur u kishte hapë vend mbrenda vetes të gjitha sëmundjeve të burgjeve e kampeve ku kishte bujtë. Me e pa, ishte njisoj si me kqyrë nji frut të rrudhun, të bremë e të ngranë përmbrenda prej krymash… Po kush i din punët e Zotit, se kur ia fik njeriut flakën e kandilit… Se kishte me rrnue kaq gjatë, as unë, as tjetërkush, e as ai vetë, s’kishte me zanë besë!
Ata që e kishin njohë Muratin para burgut, thonë se kishte kuvet, sa me ua kacafytë me dy arusha mali e me i vu përfund… Po unë kam njohë, si duket, hijen e tij… Hijen e një burri sa bishti i shatit. Hijen e nji burri që, dita me ditë, hollohej e sosej mbas bishtit të shatit, prej kur niste me da drita dheun, deri kur e mblote nata prapë.
Po e kujtojsha me vete e qe, m’ra n’mend nji kohë e ligë n’internim, kur edhe Murati, rahmet gjettë i lumi, e ka pas nji shpresë; at’ shpresë matte e çmatte gjithë kohën e lume. Na e muarrëm vesh shpresën e Muratit, ditën kur doli në pension njëfarë Pilo… Pilo Korroveshi… Murati ia kishte pas vu synin atij vendi pune dhe mendonte me vete, se kur të dilte në pension Pilo, kryesia e kooperativës – tue e pa si shnetin e tij të lig, ashtu dhe duzinën e smundjeve që kishte mbledhë burgjeve, – karrocën e Pilos do t’ia linin atij. Tan ditën e lume Pilo Korroveshi transportonte… si me e thanë, bre burra, se nuk përmendet… me nder jush… jashtëqitje, fekale si i thonë. Po, por fekalen e mbante karroca me rrota dhe e tërhiqte kali! Murati kishte ba mend me shpëtu prej bishtit të shatit, që po ia hante kapak e përditë atë shkop hije që i kishte mbetë. Mandej nuk i kishte sajue krejt kot llogaritë: me atë karrocë dhe atë punë, Pilo merrte pare ma shumë se të gjithë punonjësit e asaj kooperative: kokërr më kokërr – 250 lekë! Kshtu de, Pilo doli në pension, dhe menjëherë Murati ngarendi me paraqitë kërkesën në zyrat e Kryesisë së Kooperativës. Ditën e mbledhjes e thirrën Muratin. Mbledhja mbrenda, Murati jashtë. Priste. Dikur e thirrën dhe hyn Murati në sallë. Hala pa iu mësue sytë prej dritës së fortë t’qershorit, pa i dallue mirë fytyrat e mbledhuna rreth tavolinës së presidiumit me beze t’kuqe, dikush i briti fort:
Murat Sina! Ju na keni dërguar një kërkesë për të marrë karrocën e Pilo Korroveshit, kështu?
Siurdhëroni, – përgjigjet Murati në tym, tue e kullue kadalë shikimin e tue i ra thartë prej presidiumit të mbledhun në atë sallë: nuk mungonte asnjë prej “Komitetit Qëndror të Kooperativës”, siç na tha ai vetë, ma vonë. -Ju elementët e klasave të përmbysura, në vend që të edukoheni nëpërmjet punës, kërkoni qoshe të ngrohta, si e si për t’iu shmangur ballafaqimit me të! Këtu ju kanë sjellë në internim, që të edukoheni nëpërmjet punës, të ndërroni mentalitet, e jo të bëni karrierë!
Për çfarë karriere e ke fjalën or shoku sekretar!? Të gjithë e dinë që jam i smut… që jam i kputun fuqish… Të gjitha kokat filluan me pëshpëritë në veshin e njeni-tjetrit. Sekretari i partisë, në qendër të tavolinës gjatoshe, ndigjonte herë pëshprimat që i vinte kah e majta, herë ato që ia sillnin shokët kah e djathta. Tundtte kryet, diç zhgarraviste, e Murat Sina kishte mbetë aty, pa luejtë vendit para tyne, si një kërcu i përzhitun kaherë prej rrufesë. Ma në fund sekretari i drejtohet Muratit:
E shqyrtuam kërkesën tuaj dhe vendimi i shokëve është, se juve, një ish-të pandehuri, të dënuar nga drejtësia popullore, tani – të internuar, – nuk mundemi në asnjë mënyrë t’jua besojmë një punë e detyrë të tillë. Përmbi të gjitha, ju nuk keni as triskë Fronti!
As triskë Fronti! – përsëdyti zymtë kryetari i Këshillit. Gjatë qëndroi para tyne Murat Sina, heshtun e me shpresë se mos ndonjeni ndryshonte mendim, por kur e pa se Kryetari i Frontit po ia bënte me trinën e dorës gjestin dëbues – çka donte me thanë “Ik, thyej qafën!”, atëherë, para se me u largue, Murati ia shprazi gjithë habinë e vet sekretarit të Partisë:
Pashë njat’ Zot, or shoku sekretar! Po a edhe me ngranë mut mor, u dashka triska e Frontit?!
– Kishim një Universitet në vitin 1380 në Durrës. Që të krijoni idenë: Gjermania e ka hapur universitetin e parë, 6 vjet pas Durrësit (Heidelberg University).
– Kishim 6 qytete plotësisht të zhvilluara po aq sa Firence, Venecia, Marseja apo Parisi. (Durrësi, Shkodra, Drishti, Lezha, Berati dhe Preveza).
– Kishim klasën tonë aristokratike me 8 familje bujarësh (Balshajt, Topiajt, Muzakajt, Kastriotët, Arianitët, Zebenishtët, Shpatajt dhe Dukagjinët) të lidhura në martesë deri edhe me Habsburg-ët dhe Bourbon-ët. – Kishim filozofët tanë humanistë, qe me idete e tyre gjeniale, ishin këshilltarë të familjeve perandorake në Hungari, Itali dhe Austri. (Gjon Gazhuli, Pal Ëngjëlli, Leonik Tomeo dhe Gjon Durrsaku)
– Qytetet tona kishin Statute dhe qeveriseshin me Demokraci ndërkohë që Amerika p. sh. qeverisej nga Indianët Cheroki apo fiset Azteke që pinin ende gjak njeriu dhe jetonin si kanibalë. – Në Durrës, intelektualizmi ishte aq i lartë, sa kemi të dokumentuar në shekullin e XII për herë të parë notën e protestës së një Metropoliti Ortodoks, i cili i shkruan Kostandinopojës, kundra skllavërisë, 300 vjet përpara se në Europë të fillonte si debat. – Në Durrës bëhej tregti deri edhe me Tunizinë, Ukrainën dhe me Francën, që në shek. V-VII. Ndërkohë që p. sh. vendet skandinave jetonin ende duke adhuruar pemën apo malin.
– Kisha e Shqipërisë kishte nxjerrë Kardinal (dhe kardinal nuk ishte gjë e vogël atëherë).
Publikohet historia e panjohur e familjes Dajani nga fshati Rrapsh-Starje i Malësisë së Madhe, të cilët edhe pse njiheshin për të kaluarën e tyre patriotike prej dy burrave të saj, Pjetër dhe Luc Gjoku që kishin luftuar e ishin vrarë kundra forcave serbo-malazeze përkrah Dedë Gjon Lulit, menjëherë pas ardhjes së komunistëve në pushtet, ndaj tyre filloi persekutimi, me arrestime, burgosje dhe internime. Dëshmia e Nikoll Gjek Dajanit, për operacionin ndëshkimor që ndërmorri Divizioni i Mbrojtjes së Popullit nën komandën e gjeneral-major Mehmet Shehut në krahinën e tyre për kapjen e grupeve të rezistencës antikomuniste që vazhdonin të qëndronin në male të armatosur.
Arratisja në Jugosllavi e vëllait të Nikollës, Palok Dajanit, ku ai u dënua me tre vjet burg nga UDB-ja dhe internimi i familjes së tyre në kampin e tmerrshëm të Tepelenës, e dënimi i vëllait tjetër, Zefit me tre vjet burg, pasi Sigurimi dyshonte se edhe ai do të arratisej. Arrestimi i Nikoll Dajanit në vitin 1958 nga forcat e Sigurimit të Shtetit, të cilat e akuzuan se në vitin 1956 ai kishte ndihmuar që të arratisej nga Shqipëria nipin e Abaz Kupit, Nderim Kupin me gjithë familjen e tij, gjë për të cilën ai u dënua fillimisht me vdekje në gjyqin që i’u bë në qytetin e Shkodrës, dënim që i’u ul më pas në 25 vjet burg nga ana e Kuvendit Popullor, edhe pse Nikolla nuk kishte bërë kërkesë për faljen e jetës?!
“Menjëherë pas arratisjes së vëllait tim, Palokës, për në Jugosllavi, ne na internuan familjarisht në kampin e tmerrshëm të Tepelenës, ku qëndruam për pesë vite me rradhë. Por lirimi dhe qetësia për familjen tonë nuk do të zgjaste shumë, sepse ne na internuan përsëri për të dytën herë në 1 marsin e vitit 1958 dhe disa muaj më vonë, në dhjetorin e po atij viti, më arrestuan dhe mua. Pasi më mbajtën disa kohë në hetuesinë e Degës së Punëve të Brendshme të Shkodrës, më nxorrën në gjyq e më dënuan me vdekje, duke më akuzuar se “kisha përcjellë përtej kufirit, familjen e Nderim Kupit, nipin e Abaz Kupit’.
Kështu e kujtonte arrestimin dhe dënimin e tij, Nikoll Gjek Dajani, me origjnë nga fshati Rrapsh – Starje i Malësisë së Madhe dhe me banim në fshatin Shkjez, të Komunës së Bushatit, i cili tregon gjithë vuajtjet e kalvarin e gjatë të mundimeve të familjes së tij gjatë periudhës së regjimit komunist të Enver Hoxhës, ku ai vetë u dënua me vdekje dhe më pas ju fal jeta, e vuajti për 15 vite në kampe e burgje të sistemit komunist.
Kush është Nikoll Dajani, cila është e kaluara e tij dhe e familjes e përse u arratis nga Shqipëria i vëllai i tij, Paloka, në vitin 1948? Cilat ishin lidhjet e Nikollës me nipin e Abaz Kupit, Nderimin dhe si mundi ai në dhjetorin e vitit 1956 që të merrte familjen Kupi në qytetin e Shkodrës dhe t’i përcillte përtej kufirit shtetëror për në Jugosllavi? Si u zbulua ai për atë veprim dhe çfar i kërkonin gjatë hetuesisë në Degën e Punëve të Brendshme të Shkodrës, përpara se ta nxirrnin në gjyq dhe ta dënonin me vdekje me pushkatim? Përse ju fal jeta Nikoll Dajanit dhe dhe si i kaloi ai vitet e gjata të burgut në kampet e punës së detyruar deri në vitin 1973? Për të gjitha këto dhe të tjera ngjarje dhe fakte nga jeta e tij, Nikoll Dajali i rrëfen në këtë shkrim ekskluzivisht për Memorie.al.
Zoti Nikoll, cila është e kaluara e familjes tuaj? Unë kam lindur në vitin 1931, në fshatin Rrapsh-Stare të Malësisë së Madhe, i cili ndodhet aty ku fillon krahina e Kelmendit, fare pranë kufirit shtetëror me Malin e Zi dhe nga ai vënd dhe origjina e familjes sonë. Familja ime, ashtu si shumë familje të tjera të asaj zone, është e njohur për tradita patriotike dhe luftrat që kanë zhvilluar të parët tanë, kundër pushtuesve serbo-malazezë, në fillimet e shekullit të kaluar. Ndër ata burra malësor që kanë luftuar me armë në dorë kundra shkjaut, kanë qenë edhe dy xhaxhallarët e mi, Pjetër dhe Luc Gjoku, të cilët në vitin 1911-të, u kapën nga forcat serbo-malazeze, teksa luftonin në përbërje të forcave të Dedë Gjon Lulit. Ata u kapën në betejën e Podgoricës, nga ushtarët e shkjaut, duke u torturuar mizorisht prej tyre dhe duke u’a kanë djegur trupin me shufra hekuri të skuqur në zjarr. Ndërsa axha Luc, vdiq në burgun e Podgoricës nga torturat, Pjetri mundi të shpëtonte prej tyre dhe u kthye në fshat, ku dha lajmin për vdekjen e vëllait të tij, Luc Gjokut, në burgun e Podgoricës.
Po gjatë periudhës së pushtimit të vendit në vitet 1939-’44, cili ka qenë qëndrimi familjes suaj? Gjatë viteve të pushtimit nazifashist të vëndit, familja ime nuk u përzie me punët e luftës dhe politikës, por shikoi hallet e veta. Baba Gjeka, me nanën, Lenën, u morën vetëm me punët e bujqësisë, me të cilat mbanin tetë fëmijët e tyre: Zefin, Palokën, Nikollën, Franin, Diellën, Pashkën, Mrinë dhe Dranen.
Po pas mbarimit të Luftës si u trajtua familja juaj nga ana e regjimit komunist dhe përse u arratis nga Shqipëria vëllai juaj, Paloka? Edhe pse familja jonë kishte një të kaluar patriotike dhe dy axhat kishin luftuar me armë kundra foracave serbo-malazeze në periudhën e para shpalljes së Pavarësisë, regjimi komunist që erdhi në pushtet në fundin e vitit 1944, nuk na pa me sy të mirë dhe na konsideroi si kundërshtarë të saj. Edhe pse lufta kishte mbaruar që në fundin e nëntorit të vitit 1944, Forcat e Ndjekjes të komanduara nga gjeneral-major Mehmet Shehu, kishin ardhur në zonën e malësisë së Madhe dhe kishin ndërrmarë një operacion të gjerë kundra forcave antikomuniste që strehoeshin në krahinën tonë. Gjatë asaj periudhe që zhvilloheshin luftime të cilat zgjatën deri në muajin mars të vitit 1945, kur forcat komuniste morën në dorë dhe krahinën tonë, vëllai im, Paloka, i cili kishte bindje antikomuniste, doli hapur duke folur kundra veprimeve që ndërmerrnin forcat komuniste ndaj popullsisë së pafajshme.
A pati konsekuenca Paloka për atë qëndrim që po mbante? Fillimisht jo pasi nuk e paditën dhe pati fat se në atë kohë, Palokën, së bashku me vëllain tjetër, Zefin, i morën ushtarë dhe i dërguan në një repart pune në Tiranë. Edhe gjatë kësaj kohe që Paloka vazhdonte të kryente shërbimin ushtarak, ai vazhdoi të fliste kundër regjimit komunist të Tiranës tek shokët e tij dhe në një rast ai shkroi edhe disa parrulla me frymë antikomuniste, brenda në repartin e tij ushtarak. Ndonëse Paloka u arrestua disa herë dhe u mbajt i izoluar në Garnizonin e Tiranës, sepse e hiqte yllin e kuq nga kapelja, ai nuk pranoi që ishte autori i shkruarjes së atyre parrullave. Por kjo u zbulua një vit më pas, pasi Paloka ishte liruar nga ushtria dhe për të shpëtuar nga arrestimi i sigurt, ai mori rrugën e kufirit, dhe u arratis nga Shqipëria duke dalë në Jugosllavi.
Pas arratisjes së Palokës, çfarë problemesh patët ju si familje? Arratisja e Palokës, ishte dhe arratisja e parë në të gjithë krahinën tonë pas prishjes me Jugosllavinë, sepse deri në atë kohë nuk kishte pasur kalime të kufirit, pasi Shqipëria me Jugosllavinë kishin pasur marrëdhënie të mira. Arratisja e Palokës i cili dhe u dënua me tre vite burg në Jugosllavi, shënoi dhe fillimin e kalvarit të gjatë të vuajtjeve dhe mundimeve për familjen tonë dhe gjithë rrethin tonë miqësor.
Menjëherë, sapo u mësua lajmi i arratisjes së Palokës, në 20 shtator të vitit 1948, ne na internuan familjarisht në kampin e tmerrshëm të Tepelenës, ku qëndruam për pesë vite e gjysëm në kushte nga më ç’njerëzoret. Pak kohë para se ne të liroheshim nga Kampi i Tepelenës, Sigurimi i Shtetit arrestoi vëllain tim, Zefin, duke pasur frikë se edhe ai do të arratisej menjëherë sapo të lirohej nga ushtria. Pas kësaj ai u dënua me tre vite burg, me akuzën e mosdenoncimit, dënim të cilin e vuajti të gjithin.
Po ju Nikoll, kur ju arrestuan? Pas lirimit nga internimi i kampit të Tepelenës, familja jonë u kthye në fshat, Rrapsh-Stare të Malësisë së Madhe, ku i’u nënshtruan akoma dhe më shumë vuajtjeve, pasi ne na cilësuan, familje reaksionare dhe ishim nën survejim të vazhdueshëm nga Sigurimi i Shtetit. Në atë kohë, vetëm pse Dod Nikoll Qarri u martua me motrën time, Mrijen, u dënua me 15 vite burg. Por lirimi i familjes tonë Dajani, nuk do të zgjaste shumë, sepse disa vite më pas, në marsin e vitit 1958, familjen tonë e internuan përsëri në fshatrat e Lushnjes.
Cila ishte arsyeja e internimit për herë të dytë të familjes tuaj? Disa muaj pasi ne ishim të internuar familjarisht në fshatrat e Myzeqesë, Sigurimi i Shtetit erdhi atje dhe më vuri prangat, teksa unë isha duke punuar në punët e bujqësisë. Pas kësaj mua më nisën për në qytetin e Shkodrës, dhe që ditën e parë kur më morën në pyetje në hetuesinë e Degës së Punëve të Brëndshme unë e kuptova arsyen e vërtetë se përse më kishin arrestuar.
Cila ishte ajo…?! Ajo gjë kishte lidhje me një ngjarje të ndodhur dy vite më parë, në vitin 1956, kur unë kisha përcjellë matanë kufirit, për në Jugosllavi, familjen e vëllait të Abaz Kupit. Me nipin e Abazit, Nderim Kupin, unë isha njohur gjatë kohës që kryeja shërbimin e detyrueshëm ushtarak në një repart pune në vitin 1953, menjëherë sapo isha kthyer nga internimi në Tepelenë. Miqësinë e ngushtë me Nderimin, me të cilin ishim kthyer si vëllezër, unë e ruajta edhe pas periudhës kur u lirova nga ushtria.
Po Nderimi me familjen e tij, ku banonin në atë kohë? Në atë kohë Nderimi, ishte i internuar familjarisht (së bashku me nënën dhe motrën) në qytetin e Shkodrës. Unë shkoja natën nga fshati im dhe e takoja fshehurazi. Duke qënë se në atë kohë Nderimi rrezikonte që të arrestohej, ai më kërkoi mua që ta nxirrja jashtë kufirit për në Jugosllavi.
Si vendosët pas asaj që iu kërkoi Nderimi? Sipas bisedës që bëmë, unë, shkova natën në Shkodër, dhe mora nënën e motrën e tij, si dhe me një shokun tone, të quajtur Llesh Lyketa, e u nisëm në këmbë drejt maleve për në fshatin tim. Lleshin e kishim shok, që nga koha e ushtrisë, ndërsa babai i tij ishte vrarë në mal nga forcat komuniste. Pasi qëndruam për katër ditë dhe netë të fshehur në male, ditën e katër unë munda t’i kaloj matanë kufirit, pa u kuptuar fare nga forcat kufitare.
Po si u zbuluat ju se ishit autori kryesor që kishit ndihmuar në arratisjen e familjes Kupi? Pasi doli në Jugosllavi, Nderim Kupi së bashku me familjen e tij, mundën që të fitojnë azilin politik në SHBA, por dy vite më vonë, nga bashkëpunimi ndërmjet UDB-së dhe Sigurimit të Shtetit, u mësua që unë isha njeriu që i kisha përjellë ata përtej kufirit, gjë e cila solli dhe arretsimin tim.
Por për çfarë u pyetët gjatë kohës së hetuesisë dhe cili ishte vendimi i trupit gjykues? Në hetuesinë e Degës së Brëndshme të Shkodrës, më mbajtën për katër muaj, dhe më pas dola në gjyq, i cili u zhvillua me dyer të hapura. Gjatë periudhës së hetuesisë, mua më pyesnin vazhdimisht për lidhjet që kisha me Nderim Kupin e familjen e tij, dhe nëse kisha përcjellë njeri tjetër matanë kufirit.
A e pranuat ju akuzën që u bëhej? Ata e kishin të dokumentuar çdo gjë dhe mua nuk më ngeli gjë tjetër veçse të pranoja akuzën që më bëhej. Pas katër muajve hetuesie, në 14 shkurt të vitit 1959, mua më nxorën në gjyq, i cili u bë me dyer të hapura. Kjo u bë pasi Sigurimi i shtetit, donte që të tregonte fuqinë e tij, dhe të më demoaskonte para bonërve të terrorizuar të qytetit të Shkodrës.
Sa vite ju dënuan? Pasi trupi gjykues dha vendimin, duke më dënuar me vdekje, me pushkatim, më kërkuan fjalën e fundit? Unë deklarova, se: nuk kam për të thënë gjë, zbatoni ligjin. Pas dhënies së vendimit, mua më mbajtën përsëri të lidhur këmbë e duar në qelitë e Degës së Shkodrës, derisa të vinte përgjigja nga Gjykata e Lartë, pas apelimit që kishte bërë vetë Prokuroria. Edhe Gjykata e Lartë la në fuqi vendimin e shkallës së parë, dhe kur më pyetën se cila ishte fjala ime e fundit, unë, ju përgjigja në të njëjtën mënyrë si herë e parë.
Pas vendimit të Gjykatës së Lartë, çështja ime i kaloi Kuvëndit Popullor, i cili çuditërisht ma fali jetën dhe më kaloi në 25 vite burgim. Atë gjë ma komunikoi pas 59 ditësh në qeli, vetë Kryetari i Degës së Brendëshme të Shkodrës, gjeneral – major Hilmi Seiti, së bashku me Prokurorin, Mina Mici. Ata më thane: “Edhe pse nuk kishe bërë kërkesë për falje, Partia u tregua zemërgjërë dhe ta fali jetën”.
Pasi ua falën jetën, ku ju dërguan për të vuajtur dënimin? Pas faljes së jetës nga Kuvendi Popullor, më nxorën nga qelitë e Degës së Brëndshme të Shkodrës dhe më çuan nëpër kampe të ndryshme për të vuajtur dënimin. Pas faljes së jetës dhe lënies në fuqi të dënimit me 25 vjet burgim, mua fillimisht më dërguan në kampin e Laçit, ku fillimisht qindra të burgosur të tjerë punonin për tharjen e kënetës së Thumanës. Që nga ajo periudhë dhe deri kur u lirova në vitin 1973, unë provova dhe kampe të tjera, si atë të Fushë–Krujës ku ndërtonim Fabrikën e Çiemntos, atë të Tiranës, ku punonim në ndërtim palaltesh banimi, të Vlorës, ku punonim në hapje kanalesh për kriporen, të Elbasanit, ku ndërtohej Fabrika e Çimentos, etj.
Pasi u liruat nga burgu, ku u stabilizuat me banim dhe me punë? Pasi u lirova nga burgu, munda të shpërngulem bashkë me familjen time, nga fshati Rrapsh, për në Shkjez të Bushatit. Edhe në atë fshat ne vuanim për bukën e gojës dhe mundëm që të shpëtonim nga uria, vetëm në saj të ndihmës që na dhanë banorët, të cilët na u gjëndën në ditët më të vështira. Edhe pasi unë kisha vuajtur 17 vite nëpër burgjet e regjimit komunist për shkak sepse në vitin 1956 kisha ndihmuar që të arratisej, familjen e nipit të Abaz Kupit, Nderimit, të cilin e kisha si vëlla, përsëri edhe jashtë burgut për ne nuk kishte ndonjë ndryshim më të madh, për të mos thënë se ndonjëherë ishte shumë më keq, pasi vuanim edhe nga uria. Por jo vetëm unë dhe familja ime vuajtëm nga rregjimi komunist i Enver Hoxhës, pasi nga fshati ynë pati shumë familje të tjera që vuajtën ashtu si ne, edhe më keq.
Kë kujtoni ndonjë nga këto familje? Po ua tregoj me emra disa prej bashkëfshatarëve të mij të cilët u përndoqën, u vranë, u burgosën, dhe u internuan, nga regjimi komunist i Enver Hoxhës, si: Ded Nika, Marash Zefi, Nikoll Maçi, Nikoll Ula, Palok Frangaj, Kol Gjoli, Nikoll Preka, Gjelosh Frangaj, Kol Maçi, Dedë Dreshaj, Marash Dajani, Nosh Preka, Marash Shabi, Nikoll Luca, Mark Pjetri, Prel Toma, etj./Memorie.al/
Lukashenko i Bjellorusisë dhe “Lukashenkot” e Ballkanit Perëndimor.
Red Varaku/
Rasti i satrapit sovjetik Aleksander Lukashenko është rasti tipik i dështimit të politikave të Bashkimit Europian në raport me qëndrimin, që ata duhet të mbajnë kundrejt regjimeve autokrate të korruptuara. Për shkak të këtij dështimi, sot Bjellorusia është shumë afër një lufte civile me pasoja të parikuperueshme.
Përpjekjet e deritanishme për ta afruar Bjellorusinë me Perëndimin rezultuan në një fiasko.
Kjo jo vetëm për shkak se Lukashenko është një diktator, të cilin e mban në pushtet vetëm nevoja për të mbijetuar dhe lidhja e tij me Rusinë, por edhe sepse një satrap i korruptuar nuk ka se si ta dojë BE dhe Perëndimin, sepse më pas do të duhej të pranonte kushte dhe reforma, që natyrshëm do t’i kërcënonin pushtetin.
Pra, politikat e BE jo vetëm që kanë dështuar, por ato kanë shërbyer në favor të forcimit të pushtetit të tij, sepse nevojën e BE për të forcuar demokracinë në Bjellorusi, ai ia ka shitur Rusisë si kërcënim për interesat e Rusisë atje.
Me të njëjtën mënyrë ka luajtur dhe me BE, duke e detyruar atë të mos jetë aq agresive me regjimin e tij, duke e joshur me lirimin e të burgosurve politikë dhe duke e mashtruar me refuzimin e kërkesës ruse për një bazë ajrore në Bjellorusi, pra me premtimin për të qëndruar neutral në konfliktin midis Rusisë dhe Ukrahinës.
Në fakt kjo është loja dinake e të gjithë satrapëve dhe autokratëve të korruptuar.
Të gjithë kur e kuptojnë se janë të rrethuar politikisht dhe duhet të largohen, i drejtohen për aleancë faktorëve anti-perëndimorë, duke kërcënuar me destabilitet dhe duke premtuar të rrisin praninë dhe influencën anti-perëndimore në vendin e tyre.
Këtë bëri Millosheviçi, i cili duke iu kundërvënë BE dhe Perëndimit, për të mbrojtur dhe zgjatur pushtetin e tij, i mbështetur nga Moska, shkaktoi me mijëra viktima dhe arriti gati të destabilizojë të gjithë Ballkanin.
Këtë bëri Gruevski, i cili kur e pa rritjen e presionit dhe izolimin e Perëndimit, tentoi të riaktivizonte aleanca e vjetra anti-perëndimore, si kërcënim për të shpëtuar pushtetin e tij.
Këtë po bën dhe Edi Rama, i cili deri tani ka qëndruar në pushtet nëpërmjet këtyre manovrave dhe mashtrimeve ndaj BE, duke e shitur veten si mbrojtës të vlerave perëndimore dhe si viktimë të përpjekjeve anti-perëndimore për ta rrëzuar nga pushteti.
Por, kur “Lukashenko” ynë e pa se po i kërcënohej pushteti, menjëherë pas bllokimit të integrimit vjet në tetor, u rreshtua bashkë me serbin Vuçiç dhe u investua në krijimin e Jugosllavisë së Re, një projekt tipik rus dhe një presion i hapur ky ndaj BE.
Po ashtu, në mënyrë të paprecedentë dhe në shkelje të hapur të rekomandimeve të Perëndimit, ai ndryshoi kushtetutën në mënyrë të njëanshme, në një përpjekje të dështuar për të mbajtur pushtetin me dhunë.
Kështu që sjellja e satrapit Lukashenko nuk përbën ndonjë çudi. Vetëm se ndryshe nga “Lukashenkot” e Ballkanit, për të cilët mekanizmat e presionit janë deri diku efikase dhe prodhojnë me siguri tranzicion pushteti, Bjellorusia është një vend ku presioni i BE nuk është se prodhon ndonjë ngjarje.
Kjo jo vetëm sepse mosndërhyrja në kohë dhe lënia në pushtet për një kohë të gjatë e Lukashenkos, ka ndihmuar në fuqizimin e regjimit të tij dhe në demoralizimin dhe asgjësimin e opozicionit ndaj tij, por edhe për shkak se Bjellorusia në rast izolimi nga Perëndimi do të detyrohet t’ia dorëzojë sovranitetin e saj Moskës, për shkak të lidhjeve të saj natyrale me Moskën.
Pra, nëse presioni ndaj “Lukashenkove” të Ballkanit prodhon tranzicion pushteti, presioni ndaj Lukashenkos së Bjellorusisë, jo vetëm që nuk do të mund të prodhojë tranzicion, por do ta detyrojë Lukashenkon ta izolojë edhe më shumë Bjellorusinë nga Perëndimi.
Nga frika, ai do të detyrohet t’i kërkojë ndihmë zyrtarisht trupave ruse për të shtypur protestat dhe për të ruajtur rendin. Për këtë shërbim Rusia mund t’i kërkojë disa lëshime, të cilat mund të komplikojnë strategjinë mbrojtëse të Ukrahinës, duke e kthyer situatën në një situatë shumë të favorshme për interesat ruse në rajon.
Kjo po që gjeopolitikisht do të ishte një fitore e madhe për Moskën dhe një tjetër dështim i BE.
Humori i zi i shekullit, Rama – Lukashenko dialog kusaresh votash!
Nga Petrit Vasili
Rama te vetmen eksperience qe mund te eksportoje neper bote eshte vjedhja e votave.
OSBE ka sot ne krye per fatkeqesine saj bablokun e vjedhjes se votave.
Lukashenko do te takoje te ngjashmin e vet Ramen.
Dosjen 339 Rama mund tja coje Lukashenkos si ngushellim qe te mos ndihet vetem si hajdut votash.
Ne 2019 Rama vodhi edhe votimet moniste me nje parti, ndaj ka me se ta ngushelloje Lukashenkon.
Nje faqe te dosjes 339 po ja japim gati Rames tja coje Lukashenkos.
Ne rast se Rama si hajdut votash do te shkoje ne Bellorusi te dialogoje per vjedhjen e votave te Lukashenkos ky eshte humori me i zi kolosal i shekullit.
“Rama mban përgjegjësi politike për faktin se Shqipëria është përfshirë në listën e shteteve më të mëdha kriminale që mbështesin terrorizmin në vitin 2020”
Intervistoi: Lindita Kokoli
Martin Henze, anëtar i Këshillin Ekonomik të CDU-së në Gjermani, në një intervistë për “Koha Jonë” thotë se ekonomia shqiptare nuk është në krizë, por drejt falimentimit. Eksperti gjerman jep argumente se përse financimi i ekonomisë me borxhe do të kthehet në një skemë piramidale me efekte fatale për zhvillimin e vendit. Henze analizon dhe zhvillimet politike në vend duke theksuar se aktet e qeverisë “Rama”, po e çojnë vendin gjithnjë e më lartë Bashkimit Europian. “Nuk ka më kohë për eksperimente, e ardhmja e Shqipërisë është në rrezik. Pas këtyre rezultateve, me krizën e koronës dhe kërcënimet e Ramës kundër opozitës së bashkuar dhe kështu indirekt kundër SHBA, BE dhe Gjermani, qeveria duhet të japë dorëheqjen ose të largohet për aktivitete antikushtetuese dhe të shpallet një datë e re zgjedhjesh për në vjeshtën e 2020. Kjo do të sigurojë hyrjen në BE, do të sigurojë dhe garantojë mbijetesën ekonomike të Shqipërisë. Situata është shumë serioze”,-shprehet Martin Henze.
Susanne Schütz, Drejtore për Ballkanin Perëndimor në Ministrinë e Jashtme gjermane, tha në një intervistë për BIRN se konferenca e parë ndërqeveritare e BE-së me Shqipërinë do të zhvillohet nëse Shqipëria i plotëson kushtet. A besoni se qeveria “Rama” do t’i përmbushë kushtet në këta pak muaj?
Henze: Jo, Shqipëria aktualisht nuk plotëson asnjë nga kriteret e Kopenhagenit dhe jo më 15 kushtet shtesë. Shqipëria është një shtet i padrejtë, që po shkon drejt diktaturës. Me një parti-shtet, që ka zaptuar të gjithë shtetin edhe pushtetin vendor. Një shtet njëpartiak, që në mendimin ndërkombëtar, mbetet tejet i korruptuar. Prandaj në këtë pikë, Evropa në nuk mund të bisedojë me një regjim të korruptuar për sundimin e ligjit dhe demokracinë. 15 kushtet shtesë që Shqipëria duhet të përmbushë para se të fillojë negociatat me BE-në kanë një arsye faktike.
Besimi në “teorinë e madhe të ndryshimit”, supozimi se anëtarësimi do të nxisë një forcë të pakthyeshme për transformim midis kandidatëve drejt një ekonomie të tregut, demokracisë dhe shoqërive të bazuara në sundimin e ligjit, është bërë i brishtë. Politika e Ramës në Shqipëri i ka përforcuar këto dyshime në BE. Për këtë arsye, Bundestagu gjerman miratoi një listë me 15 kushte në shtator të 2019. Në një diskutim të brendshëm në nëntor 2019, Macron solli një reformë në lojë: në vend që të negociohen 35 kapitujt e pranimit në të njëjtën kohë, siç ka qenë praktikë deri më tani, duhet të zbatohet një qasje hap pas hapi. Në shtatë faza, vendi kandidat do të prezantohet me sukses përpara BE-së. Faza e parë do të përbëhet nga reformat e sundimit të ligjit. Hapi i fundit do të jetë përputhja me rregullat e buxhetit evropian. Propozimi francez synonte ngushtimin e rrethit: të mbante premtimin e pranimit për vendet e Ballkanit Perëndimor dhe në të njëjtën kohë, të ushtrojë presion për një reformim të brendshëm të BE-së. Këto vendime u miratuan në parim nga BE dhe PE në pranverën e vitit 2020 dhe janë bërë standardi i BE-së për fillimin e bisedimeve me Shqipërinë, përveç kritereve të Kopenhagenit.
Nxitja për ndryshimin e politikës së BE ndaj Shqipërisë ishte dështimi i plotë i qeverisë Rama në reformat e brendshme. Në një konferencë për shtyp disa ditë më parë, Rama njoftoi se nuk është në dijeni të 15 kushteve të BE-së, të cilat u miratuan gjithashtu nga Parlamenti i BE-së dhe Parlamenti gjerman, dhe nuk i njeh ato si kushte. Me sa duket, ai nuk e konsideron thelbësor vendimin e Parlamentit Evropian për 15 kushtet. Si dhe pse duhet që qeveria e Ramës të plotësojë kushte që nuk konsiderohen si të tilla? Ai thjesht nuk i përmbush ato, pse duhet ta bëjë? Përmbushja e kushteve të BE-së për nisjen e bisedimeve do të nënkuptonte de fakto se qeveria Rama dhe bashkëpunëtorët e saj të akuzonin veten dhe modeli i tyre të biznesit në Shqipëri do të shkatërrohej. Është naive të mendosh që organizata Rama e dëshiron vërtet këtë; do të ishte një vetëvrasje ekonomike dhe politike për të.
Kriteret e Kopenhagenit dhe 15 kushtet shtesë të BE-së janë e vetmja domosdoshmëri për hapjen e negociatave me BE. Nuk do të ketë negociata me qeverinë Rama me kriteret e BE-së. Znj. Schütz nuk shpreh asgjë tjetër. Znj.Schütz u nënshtrohet kërkesave të rrepta të Bundestagut gjerman, i cili ka miratuar 15 kushte shtesë për fillimin e bisedimeve me Shqipërinë në shtator 2019, vendimi është legjor dhe Qeveria Federale duhet t’i bindet këtij vendimi të Bundestagut gjerman. Si dhe pse duhet që BE-ja të fillojë bisedimet me një qeveri që nuk i pranon kushtet ligjore të BE për pranim, të cilat kanë qenë detyruese për qeverinë Rama për vite me radhë?
Dhe si duhet të vazhdojë kjo situatë?
Henze: Me deklaratën që bëri Rama për 15 kushtet e BE-së, qeveria shqiptare, me Ramën në krye, kundër vullnetit të popullit, ka anuluar negociatat me BE. Negociatat do të nisin vetëm në bazë të kritereve të Kopenhagëni dhe 15 kushteve shtesë të BE-së. Nëse Rama e kujton këtë, nuk do të ketë hapje negociatash pa plotësuar këto kushte. Rama nuk ka bërë asgjë për këtë çështje që nga viti 2014. Mesa duket, ai i ka harruar kriteret e Kopenhagënit dhe kriteret plotësuese të vitit 2019, siç thotë Europa, shqiptarët “e bënë dhinë kopshtar”. Është e qartë se në Shqipëri duhet të ndodhin ndryshime thelbësore, nëse Shqipëria dëshiron të ketë një të ardhme. Pas çdo kushti që duhet të plotësojë Shqipëria, politika shqiptare duhet të angazhohet për të bërë ndryshime thelbësore. Që kjo të ndodhë, Shqipërisë i duhet një sistem i ndershëm politik, demokratik dhe juridik, një ekonomi e paprekur, e rregullt dhe, më e rëndësishmja, konsensusi brenda shoqërisë, të gjithë faktorët që aktualisht mungojnë. Shqipëria ka nevojë për një qeveri kompetente dhe e di se ç’është sundimi i ligjit dhe demokracia, që për fat të keq kjo nuk ndodh. Si duhet të negociojmë me një qeveri që nuk garanton standardet minimale të demokracisë dhe sundimin e ligjit në vendin e saj dhe nuk e kupton pse kjo është e rëndësishme për anëtarësimin. Është e qartë se anëtarësimi dhe nisja e bisedimeve me BE nuk mund të bëhet me kosto zero. Çdo shqiptar e kupton këtë.
Personalisht kam dyshimet e mia nëse qeveria Rama e kupton këtë gjë, veçanërisht kur kemi parasysh rritjen masive të tregtisë së heroinës dhe kokainës, korrupsionit dhe krimit në Shqipëri që prej vitit 2013, çmontimin gati të plotë të sundimit të ligjit dhe demokracisë, mbajtjen e zgjedhjeve të paligjshme dhe manipulimin e zgjedhjeve parlamentare, dhe shkeljen e tij e përhershme të kushtetutës shqiptare. Me themelimin e SPAK do të bëhet i mundur përgjimi i bisedave telefonike pa autorizim gjyqësor. Kjo procedurë paraqet një shkelje të gjerë të parimit kushtetues të ndarjes së pushteteve. Kjo shkelje kushtetuese, krijimi i një shteti brenda një shteti, i cili quhet ‘projekt i decentralizimit’, të kujton kompetencat e KGB ruse.
Rezultatet e reformave nuk i plotësojnë standardet ndërkombëtare, përgjegjësi i vetëm politik për këtë varet është qeveria Rama, jo populli shqiptar dhe jo ekonomia shqiptare. Populli shqiptar, ekonomia shqiptare dhe bizneset kanë bërë një marrëveshje shumë të keqe me këtë qeveri. Është në dorën e popullit shqiptar dhe ekonomisë për të sjellë ndryshime politike, përndryshe do të shohin rrëzimin e kombit shqiptar, hap pas hapi. Është e qartë se në Shqipëri duhet të bëhen ndryshime thelbësore. Pas çdo çështje të vetme që Shqipëria duhet të zgjidhë, ka angazhime të konsiderueshme për ndryshime themelore politike. Kjo do të kërkojë një analizë të thellë brenda qeverisë, e cila aktualisht nuk ekziston.
Shqipërisë i duhet një sistem i ndershëm politik, demokratik dhe juridik, një ekonomi e paprekur, e rregullt dhe, më e rëndësishmja, konsensusi brenda shoqërisë, të gjithë faktorët që aktualisht mungojnë. Është gjithashtu e qartë se pranimi dhe hapja e bisedimeve nuk mund të arrihet me kosto zero. Çdo shqiptar e kupton këtë. Nëse sovrani, populli shqiptar dëshiron të anëtarësohet në BE, qeveria duhet të largohet dhe duhet të mbahen menjëherë zgjedhjet e reja demokratike.
Sipas mendimit tuaj, reforma zgjedhore dhe ndryshimet e njëanshme kushtetuese janë një kusht që duhet të përmbushet nga qeveria “Rama”?
Henze: Katastrofa në drejtësi nuk ka fund: nuk ka Gjykatë Kushtetuese, nuk ka Gjykatë të Lartë, asnjë siguri ligjore, duke sjellë kështu edhe mosfunksionimin e SPAK, pra zero funksionim të shtetit kushtetues dhe demokracisë parlamentare. Mosreformimi i Kodit Zgjedhor me prishjen e marrëveshjes së 5 qershorit 2020 dhe ndryshimet e planifikuara kushtetuese, të cilat “de jure” përbëjnë një shkelje të kushtetutës, tregojnë se nuk plotësohet as ky kusht. Problemi është se reforma në drejtësi nuk ka dhënë rezultate. Shqipëria nuk është më shtet kushtetues dhe nuk ka parlament funksional. Nuk ka ndarje të pushteteve. Të gjitha ligjet që janë miratuar nuk kanë asnjë forcë juridike në parim, dhe për këtë arsye janë të paligjshme. Rama ka krijuar kaos kushtetues dhe po e shkel kushtetutën në një mënyrë të paramenduar dhe të përhershme. Ky është veprim antikushtetues dhe duhet të ndëshkohet.
Si kuptohet kjo?
Henze: Sipas nenit 145 paragrafi 3 i kushtetutës shqiptare, dëmtimi i veprimtarisë së gjykatave ose gjyqtarëve dënohet me ligj. Për më tepër, zbatohet edhe parimi i nenit 127 paragrafi 3 i Kushtetutës shqiptare, i cili është parimi i vazhdimësisë së gjykatave më të larta. Gjykatë kushtetuese, Gjykata e Lartë nuk mund të jenë jofunksionale në Shqipëri. Nëse ka një vend vakant në Gjykatën Kushtetuese ose Gjykatën e Lartë, sipas Kushtetutës shqiptare, një gjyqtar i përkohshëm duhet të emërohet derisa të përfundojë mandati i gjyqtarit të larguar. Çdo reformë duhet të sigurojë që gjykatat supreme, të cilat janë të nevojshme për funksionimin e sundimit të ligjit, janë aktivisht të përhershme. Shqipëria ka tre vjet pa gjykata supreme, kështu që nuk ka mbrojtje të të drejtave të njeriut dhe kushtetutës, asnjë kontroll të qeverisë, as ndarje të pushteteve, si pasojë ka një grusht shteti serioz, i qëllimshëm kushtetues, që është i dënueshëm me ligj
A ka shembuj të tjerë?
Henze: Një problem tjetër është se organizata Rama ka përgjegjësi politike për rritjen e pastrimit të parave dhe korrupsionit në Shqipëri. Ka futur në zyrat e rëndësishme të shtetit dhe në bashki bashkëpunëtorët e tij. Në këtë drejtim, Rama dhe partia e tij qeverisëse kanë përgjegjësi të plotë politike për kushtet reale ku ndodhet Shqipëria. Jo pa arsye, Task-Forca e Veprimit Financiar për Pastrimin e Parave (FATF) përfshiu Shqipërinë në listën gri të vitit 2020. Çfarë suksesi i Reformës Rama.
Lista gri e Task-forcës për pastrimin e parave përfshin 18 nga 20 regjimet me agjencitë dhe strukturën ligjore më të dobët për luftimin e pastrimit të parave, financimin e terrorizmit në botë. Nuk ka renditje mes shteteve, Shqipëria ndodhet menjëherë pas Koresë së Veriut dhe Iranit në listën e zezë të FATF. Shtetet e pastrimit të parave mbështesin drejtpërdrejt terrorizmin ndërkombëtar me këtë sistem. Ku është suksesi që duhet parë në përmbushjen e kushteve të BE-së për sundimin e ligjit, demokracinë dhe respektimin e të drejtave të njeriut? Edhe Trinidad dhe Tabago janë hequr nga lista në vitin 2020. Disa institucione ndërkombëtare kanë ngritur alarmin për pastrimin e parave në Shqipëri, sidomos që nga viti 2017, dhe qeveria Rama mban përgjegjësi politike për këtë gjendje. Departamenti Amerikan i Shtetit ka përfshirë Shqipërinë për të tretin vit radhazi në vitin 2019 mes 40 vendeve me veprimtari të lartë të pastrimit të parave. Në 2018, agjencia MONEYVAL e Këshillit të Evropës përfshiu Shqipërinë në listën e vendeve që duhen monitoruar për pastrimin e parave dhe financim të terrorizmit. Qeveria shqiptare miratoi disa masa në vitin 2019, por MONEYVAL nuk ndaloi monitorimin.
Në vitin 2019, Shqipëria u përfshi në Indeksin e Pastrimit të Parave në Bazel ndër 39 vendet më aktive në pastrimin e parave në të gjithë botën. Siç shihet nga ky shembull, problemi është se nuk ka reformë, ka shumë bisedime, publikime dhe komunikime për Ramën dhe këshilltarët e tij, por rezultatet e qeverisë Rama janë diametralisht të ndryshme. Organizata Rama mban përgjegjësi politike për faktin se Shqipëria është përfshirë në listën e shteteve më të mëdha kriminale që mbështesin terrorizmin në vitin 2020. Një problem thelbësor për besueshmërinë, një sulm ndaj interesave të sigurisë shqiptare, evropiane, amerikane, ruse. Një sukses vërtet i madh për reformën në drejtësi.
Pyetje: Në një intervistë të mëparshme për “Koha Jonë” ju thatë që qeveria e Edi Ramës është e izoluar nga bashkësia ndërkombëtare. Nëse kjo është e vërtetë, pse bashkësia ndërkombëtare nuk flet më qartë?
Henze: Kësaj pyetjeje nuk mund t’i përgjigjesh kaq lehtë. Në thelb, sipas nenit 2 (7) të Kartës së OKB, ndërhyrja në punët e brendshme të një shteti nga shtetet e tjera është e papranueshme, pasi çdo shtet ka të drejtë të zgjedhë lirisht sistemin e tij politik, ekonomik, shoqëror dhe kulturor. Sidoqoftë, për shkak të zhvillimit të standardeve të të drejtave të njeriut, shtetet tani mund të kërkojnë ndalimin e ndërhyrjes në një masë shumë të kufizuar, pasi kjo nuk është më një çështje thjesht e brendshme. Shqipëria është e detyruar të respektojë Kartën e BE dhe të OKB-së për të Drejtat e Njeriut. Prandaj, Shqipëria nuk mund të mbështet tek argumenti se është çështje e brendshme kur bëhet fjalë për të drejtat e njeriut, përfshirë të drejtën e votës,pajtueshmërinë me kushtetutën dhe mbrojtjen e të drejtave të njeriut nga një gjykatë kushtetuese funksionale.
Megjithatë, çështja është se politikanët janë shumë më të lirë në komunikimin dhe vlerësimin e veprimeve politike të qeverisë Rama, si përfaqësuesit e ambasadave në komunikimin e drejtpërdrejtë e publik. Pavarësisht kësaj, muajt e fundit, ne kemi dëgjuar deklarata të qarta, kritike nga SHBA, Mbretëria e Bashkuar, Franca dhe Gjermania lidhur me veprimet e qeverisë “Rama”. Disa nga këto deklarata ishin formuluar me një qartësi të pazakontë në vlerësimin dhe kërkesat e tyre. Për më tepër, pas dyerve të mbyllura, është folur shumë qartë me qeverinë “Rama”, veçanërisht lidhur me shkeljet kushtetuese dhe sjelljen e papranueshme në zbatimin e reformës zgjedhore. Vendimi i BE-së për 15 kushtet shtesë për hapjen e negociatave është gjithashtu një reagim i qartë dhe shumë i fortë ndaj veprimeve politike të organizatës Rama. Por mesa duket Rama dhe propaganda e tij kanë një kujtesë të shkurtër dhe i kanë harruar këto fjalë e reagime të qarta.
Nëse ky është rasti, sovrani shqiptar duhet të marrë në dorë ndryshimin politik. Nuk është detyrë e bashkësisë ndërkombëtare të kujtojë qeverinë Rama se çfarë duhet të bëjë. Kështu, në mbyllje, evropianët dhe amerikanët kanë qenë shumë të qartë në kritikat, sugjerimet, rekomandimet dhe aktivitetet e tyre ndaj qeverisë Rama dhe kanë dhënë deklarata shumë të qarta për pasojat që politika e paqëndrueshme e Ramës do të ketë për Shqipërinë.
Pyetje: Ekonomia është në një gjendje kritike në Shqipëri, si e shihni ju këtë?
Henze: Ekonomia nuk është në gjendje kritike. Shteti shqiptar po përballet me falimentim jo vetëm politikisht, por edhe financiarisht. Rama nuk ka kapital për të riparuar dëmet e tërmetit. Pas 7 vitesh qeverisje, ekonomia e prodhimit është në një gjendje të keqe dhe infrastruktura e shkatërruar. Nga pikëpamja ekonomike, qeveria Rama ka 7 vjet që prodhon tërmete të përhershme. Rama ka dështuar plotësisht dhe është gati të rrezikojë të ardhmen e Shqipërisë. Rritja ekonomike u ngadalësua në vitin 2019 në një mesatare prej 2.8%, më pak se 3.4% e kërkuar nga Ministria e Financave; nëse statistikat e qeverisë shqiptare janë të sakta, kjo është thelbësisht e dyshimtë. Si mund të jenë të sakta? Një rritje më e lartë ekonomike sesa shtetet anëtare BE-së, nga do të vijë? Nuk ka rritje të vazhdueshme në sektorin prodhues apo në sektorin e shërbimeve. Ky është një lajm i rremë nga Qeveria shqiptare, por edhe ky lajm i rremë është katastrofik në vetvete. Balanca e tregtisë shqiptare është përkeqësuar më tej në tremujorin e tretë të vitit 2019.
Eksportet neto patën një ndikim negativ për shkak të deficitit në rritje në tremujorin e dytë. Investimi total ka vijuar tendencën e tij rënëse që nga tremujori i tretë i 2018, duke u tkurrur me 0.9% në tremujorin e dytë të këtij viti. Investimet e huaja treguan një tendencë rënëse në tremujorin e dytë të vitit 2019. Sektori i energjisë ka treguar vazhdimisht dobësi financiare. Pjesa më e madhe e hidrocentraleve, nga të cilët popullsia shqiptare është e varur, janë të dëmtuar dhe është çështje kohe para se ato të dështojnë plotësisht. Në tremujorin e katërt të vitit 2019, PBB pritet të bjerë ndjeshëm për shkak të dëmeve të shkaktuara nga tërmeti i nëntorit. Dinamika e të ardhurave nga TVSH-ja është përkeqësuar më tej në periudhën 12-mujore 2019. Sipas raportit të Doing Business për vitin 2020, klima e biznesit është përkeqësuar dhe indeksi i perceptimit të korrupsionit në vend është rritur masivisht. Parashikimi i qeverisë shqiptare për rritjen ekonomike prej 4.1% për vitin 2020 ishte tashmë absurd në vitin 2019, pasi nuk pasqyron dobësinë e rritjes ekonomike për vitin 2019 dhe ndikimin shtesë të dëmeve dhe humbjeve nga tërmeti i 26 nëntorit, të ndryshimeve në ekonominë globale dhe të mungesës së një ekonomie prodhuese në Shqipëri.
Për më tepër, kriza Covid, e cila, për shkak të mungesës së programeve efektive ekonomike dhe dështimit të luftimit të pandemisë, mund të çojë në një rënie të PBB prej rreth 30-35% në gjysmën e parë të vitit, në një kolaps të të ardhurave të shtetit, një rritje të konsiderueshme të papunësisë dhe falimentimeve, dhe sigurisht në një krizë në bankat e nivelit të dytë në Shqipëri. Pagat në Shqipëri financohen nga një sistem faktorizimi. Pra, shteti shqiptar u shet taksat e shqiptarëve kompanive private dhe bankave dhe merr kredi për të paguar pagat dhe pensionet. Ky model biznesi nuk mund të funksionojë më nëse bien taksat, siç po ndodh tani. Kështu, ekziston rreziku i një skandali piramidal. Pra, një paaftësi paguese e shtetit shqiptar në mes të epidemisë së koronavirusit.
Pyetje: Duke pasur parasysh krizën politike dhe institucionale në të cilën ndodhet Shqipëria, a mund të ketë zgjedhje normale në 2021?
Henze: Një qeveri vërtet demokratike duhet të sigurojë prosperitet, liri dhe paqe për sovranin, popullin shqiptar dhe të mbështesë popullin në ushtrimin e të drejtave të tyre njerëzore. Qeveria “Rama” dhe deputetët e paligjshëm të parlamentit jofunksional shqiptar, me përjashtim të gjashtë deputetëve që ishin pro votimit të marrëveshjes së 5 qershorit 2020, nuk i kanë dhënë asgjë popullit shqiptar. Shqipërisë i duhet një sistem i ndershëm politik, demokratik dhe juridik, sundim i ligjit, stabilitet, liri, një ekonomi e ndershme, e rregullt dhe, më e rëndësishmja, konsensus, barazi sociale dhe asnjë ndarje e shoqërisë, përndryshe shoqëria shqiptare nuk do të ketë të ardhme.
Për ta nxjerrë Shqipërinë nga kaosi, shqiptarët kanë nevojë për një sistem zgjedhor i cili siguron që Shqipëria të ketë një qeveri të qëndrueshme të bazuar në demokraci dhe sundimin e ligjit. Prandaj, marrëveshjen e 5 qershorit ishte hapi i parë për këtë. Shqipëria duhet të ndalojë diskutimet teknike dhe të mos bëjë lojërat e Ramës. Tani kërkohet veprim. Duhet të mbahen zgjedhjet sipas marrëveshjes së 5 qershorit 2020, ndryshimet kushtetuese janë të papranueshme. Zgjedhjet e vitit 2017 ishin manipuluara, zgjedhjet lokale të t 20219 ishin të paligjshme.
Nuk ka më kohë për eksperimente, e ardhmja e Shqipërisë është në rrezik. Pas këtyre rezultateve, me krizën e koronës dhe kërcënimet e Ramës kundër opozitës së bashkuar dhe kështu indirekt kundër SHBA, BE dhe Gjermani, qeveria duhet të japë dorëheqjen ose të largohet për aktivitete antikushtetuese dhe të shpallet një datë e re zgjedhjesh për në vjeshtën e 2020. Kjo do të sigurojë hyrjen në BE, do të sigurojë dhe garantojë mbijetesën ekonomike të Shqipërisë. Situata është shumë serioze. Është mënyra e vetme që Shqipëria të ketë përsëri një të ardhme. Kjo është arsyeja pse shqiptarët duhet të mblidhen dhe duhet të veprojnë politikisht.
Emigrantët shqiptarë duhet të kenë deputetët e tyre në Kuvendin e Shqipërisë!
Ne jemi një vend emigrantësh. Jo vetëm mbi 40% e shqiptarëve jetojnë jashtë vendit por atyre mbi 1.1 milionë që tashmë kanë emigruan gjatë 30 viteve u janë shtuar edhe qindra mijëra të tjerë vetëm gjatë kësaj qeverisje 7 vjecare të sektit të rilindjes.
Emigracioni i detyruar nga kushtet e vështira të jetesës, papunësisë dhe mungesës së shpresës kanë bërë që numri i azilantëve shqiptarë në vendet e BE-së të renditet më i larti në botë, duke lënë pas vende me konflikte lufte si Afganistani, Siria dhe Iraku. Emigracioni vazhdon të mbetet mundësia e vetme për shqiptarët për një jetë më të mirë.
Në vend që të shqetësohet, qeveria gëzohet. Gëzohet që po i largohen të pakënaqurit. Ndaj edhe po e shpopullon vendin. Po i largon shqiptarët dita-ditës me qëllim duke shpresuar që në këtë vend të mbeten vetëm ushtarët e saj të paktë.
Ata që largohen nuk janë aspak në axhendën e përkujdesjes së qeverisë, sikurse nuk janë as ata 1.1 milionë të tjerë të cilët prej mëse 30 vitesh, me duart e tyre kanë kontribuar në ndërtimin e Shqipërisë.
Cfarë ka bërë kjo qeveri për emigrantët? Absolutisht asgjë. Zero. Zero. Zero.
Emigrantët tanë prej dekadash kanë qenë kontribuesit e jashtëm më të mëdhenj financiar dhe ekonomikë në Shqipëri. Remitancat vazhdojnë të jenë më të larta se investimet e huaja në Shqipëri. Me frytin e punës së emigrantëve ka marrë zhvillim ekonomia e vendit.
Por si ia ka shpërblyer qeveria emigrantëve? Me asnjë ndihmë. Përkundrazi, duke mos i krijuar as edhe një kusht apo lehtësim për investime në Shqipëri, dhe sic u pa edhe në Kakavijë ditët e fundit, i trajton emigrantët si bijë të mohuar, duke i zhvatur me 120 euro për tampon, duke i lënë të painformuar mbi rregullat e kalimit të kufirit, duke mos u siguruar as kujdes shëndetesor apo ushqimor, e madje më keq, duke ua vënë fajin emigrantëve për rrdhën e gjatë, duke rrezikuar jetën e tyre, e duke lejuar të krijohen situata sic ishte humbja e jetës së një 10 vjecari.
Dhe pas së gjithë kësaj drame kryeministri doli e mashtroi paturpërisht me fotografi të viteve më parë e duke i shitur ato si të tanishmet.
Ky njeri do kujdeset për emigrantët? Kjo qeveri do mendojë për emigrantët? A e dini se po të mos ishte media dhe gazetarët që pasqyruan skenat dramatike qeveria as që do i prishte pushimet e saj!
Kjo qeveri është qeveria më anti-patriotike në të gjithë historinë e shtetit shqiptar.
Emigrantët shqiptarë që punojnë dhe jetojnë jashtë vendit janë simboli më i mirë i patriotizmit.
Ata u mësojnë fëmijëve privatisht gjuhën shqipe, hapin shkolla privatisht të gjuhës shqipe, mendojnë dhe punojnë për Shqipërinë ndërkohë që qeveria as që nuk bën përpjekjen më të vogël për të mundësuar hapjen e shkollave shqipe në vendet ku emigrantët shqiptarë janë të shumtë.
Qeveria nuk bën asnjë përpjekje që fëmijët e emigrantëve të mësojnë gjuhën amtare. Kjo është përgjegjësi dhe detyrim i shtetit shqiptar.
Qeveria hapi vetëm për propagandë Ministrinë e Diasporës që rezultoi në një dështim total.
Asgjë nuk është bërë për emigrantët dhe diasporën. Asgjë. Me miliona euro harxhohen për projekte fiktive ndërkohë që shteti nuk subvencionon tamponet e emigrantëve në kufi.
500 euro duhet të paguajë një familje prej 4 vetash për tampone në mënyrë që të kalojë kufirin. Ndërkohë që shtetet ku ata shkojnë ua bëjnë falas. Kjo qeveri jo vetëm që nuk kujdest por edhe po i zhvat emigrantët shqiptarë. Mbi 1 milionë ermigrantë janë të braktisur, të pa mirëpritur dhe të pa respektuar nga qeveria e tyre.
Qeveria e mëparshme hoqi regjimin e vizave, kjo qeveri po i rikthen. Evropa ia ka mbyllur dyert Shqipërisë sepse kemi një qeveri të papërgjegjshme, arrogante, dhe pa zemër për popullin e vet, si brenda kufijve ashtu edhe bijtë e bijat e saj emigrantë jashtë kufijve.
Kjo qeveri hipokrite tallet me emigrantët. Befas ajo u kujtua për emigrantët pikërisht se po afrojnë zgjedhjet. Ajo flet e flet për përfshirjen e emigrantëve në votime, por për kë të votojnë emigrantët? Për këta politikanë që kemi këtu – prej të cilëve ata u larguan.
Për ata që e katandisën vendin në këtë gjendje? Për ata që i vranë shpresën? Për ata që e renditën Shqipërinë të parën për korrupsion, drogë, trafik, pastrim parash, e gjërat më të shëmtuara në kontinent?
Kush i përfaqëson ata? Emigrantët duhet të kenë deputetët dhe përfaqësuesit e tyre në Kuvendin e Shqipërisë. 40 % e shqiptarëve janë të papërfaqësuar. Flasin shqip, jetojnë e punojnë për Shqipërinë dhe janë të papërfaqësuar.
Mbi këtë parim u ndërtua edhe SHBA. Kërkuan përfaqësim! Dhe nga ajo kërkesë lindi vendi më demokratik në botë.
1.1. milionë shqiptarët duhet të kenë deputetët e tyre në Kuvendin e Shqipërisë. Përse duhet të përjashtohen nga politika? Ata duhet ta bëjnë politikën. Të jenë pjesë e saj. Të jenë pjesë e legjislativit me deputetët e tyre në Parlament.
Ndaj nëse kjo qeveri përmend sërish emigrantët, të tregohet e sinqertë dhe e përgjegjshme për të parën herë në këto 7 vite, dhe ta bëjë këtë realitet tani me Reformën Zgjedhore. Mos kërkoni vetëm votën e emigrantëve por emigrantët të përfaqësohen në Kuvendin e Shqipërisë. Të kenë deputetët e tyre të cilët ngrenë zërin për shqetësimet që ata kanë. Zëri i tyre duhet të jetë i drejtëpërdrejtë në Parlament.
E kam ngritur këtë propozim që prej disa vitesh më parë kur isha anëtar i Komisionit për Reformën Zgjedhore, por asaj kohe nuk u pranua. Duhet pranuar tani dhe emigrantët të përfaqësohen në Parlament. I kam kërkuar para disa vitesh Ministrisë së Arsimit të qeverisë Rama, të alokonte buxhet të posacëm për edukimin e fëmijëve të emigrantëve e sërish nuk u pranua.
Mos i përdorni emigrantët vetëm për remitanca dhe për vota. Vota e emigrantëve nuk duhet për hipokrizi, as për tallje ndaj tyre, e as për t’i përdorur ata. Vota e emigrantëve duhet t’u shkojë përfaqësuesve që ata zgjedhin vetë në Kuvendin e Shqipërisë. Vota e tyre të shkojë për deputetët e tyre. Këtë të drejtë ata e meritojnë më shumë se cdo politikan tjetër që flet në emër të tyre.
Emigrantët tanë e kanë nderuar vendin tonë kudo që kanë punuar e jetuar. Ata janë një forcë e madhe e vendit, për këtë arsye ata meritojnë një mirënjohje të thellë dhe të pafund, jo me fjalë por me vepra. Dhe vlerësimi më i mirë që do u jepej atyre është e drejta e përfaqësimit.
Të nderuar emigrantë shqiptarë kudo që ndodheni! Ju jeni një forcë aktive në zhvillimin e gjithanshëm të vendit.
Përpjekjet, puna dhe kontributi juaj ka shkruar historinë e shpresës së këtij vendi që nga fillimi i viteve 90-të e deri më tani dhe juve ju takon një meritë e madhe për zhvillimin e Shqipërisë.
Sot është dita që ju të përfaqësoheni në Parlament. Të keni zërin tuaj në Kuvend, në qendër të Tiranës, në zemër të Shqipërisë, atdheut tuaj.
Ne ju jemi përjetë mirënjohës që me duart tuaja ju keni ndërtuar Shqipërinë.
Ideja ishte që Rusia dhe Bjellorusia të bashkohen si një komb nën një kushtetutë të përbashkët dhe një president të përbash.
Wolfgang Hansson
Atmosfera e partisë mbizotëron në rrugët e Bjellorusisë. Protestuesit ndjehen sikur kanë fituar tashmë betejën.
Por situata mund të ndryshojë shpejt.
Vladimir Putin ka kohë që ka një plan për të marrë vendin.Pesë pyetje në lidhje me protestat në Bjellorusi
Nëse shikoni fotot e TV nga Minsk , mund të bindeni se
1- revolucioni në Bjellorusi tashmë ka përfunduar dhe se ai ka përfunduar për fat të mirë.
Sigurisht që mundet, por
2- do të ishte naive të mendosh që protestuesit tashmë kanë fituar.
3- Presidenti rus Vladimir Putin ka kohë që ka një plan për të marrë përsipër Bjellorusinë. Ai e zhvilloi atë si pjesë e përpjekjeve të tij për të gjetur një mënyrë rreth kushtetutës ruse, në mënyrë që të mund të vazhdojë të zgjidhet president edhe pas vitit 2024.https://acdn.adnxs.com/ast/safeframe/static/0.28.1/html/safeframe-v2.html
Ideja ishte që Rusia dhe Bjellorusia të bashkohen si një komb nën një kushtetutë të përbashkët dhe një president të përbashkët.
Putini u përpoq të bëjë presion ndaj diktatorit të Bjellorusisë Aleksandër Lukashenko për të rënë dakord për marrëveshjen. Por meqenëse ai do të humbiste fuqinë e tij dhe do të lejohej të luante violinën e dytë, Lukashenko tha jo.
Në vend të kësaj, Putini gjeti një mënyrë fleksibël për të ndryshuar kushtetutën ruse në mënyrë që mandatet e tij të detyrës të ishin zero. Kështu që plani u vendos në sirtar.
Por tani ekziston një rrezik i madh që ai ta heq përsëri atë.
Presidenti rus nuk e ka problem ta heqë qafe Lukashenkon. E vetmja gjë që ai vlerëson rreth tij është se ai siguroi që Bjellorusia të mbetej një pjesë besnike e Perandorisë Ruse dhe nuk u flirtua seriozisht me botën perëndimore.
Nëse Putini mund të gjejë dikë tjetër që mund të luajë të njëjtin rol, ai nuk do ta marrë mend ta zëvendësojë diktatorin.
Kjo është ajo ku plani i tij i vjetër përshtatet. Tani që Lukashenko është dobësuar, do të jetë më e lehtë ta bindësh atë.
FOTO: SERGEI CHIRIKOV / TTFotografi. Diktatori i Bjellorusisë Aleksandër Lukashenko dhe Vladimir Putin.
Një pushtim i rregullt do të çonte në një zhurmë në Perëndim dhe sigurisht në sanksione të reja të ashpra kundër Rusisë. Siç ndodhi pasi Rusia aneksoi Krimesë dhe filloi një luftë me intensitet të ulët në Ukrainën Lindore. Shumë nga sanksionet janë ende në fuqi.
Por lëshimi i Bjellorusisë nuk është gjithashtu një mundësi. Bjellorusia kufizohet drejtpërdrejt me Poloninë, një vend me ndjenja të forta anti-ruse që tani janë pjesë e NATO-s dhe BE-së. Për më tepër, kundër dy vendeve të tjera të NATO-s dhe BE-së, Lituaninë dhe Letonia, dhe kundër Ukrainës, e cila po përpiqet të shkëputet nga Rusia.
Putin tani paralajmëron si Angela Merkel të Gjermanisë ashtu edhe Macron të Francës që të ndërhyjnë në “punët e brendshme” të Bjellorusisë. Në botën e presidentit rus, është jashtëzakonisht e rëndësishme të mbash Bjellorusinë si një tampon kundër Perëndimit dhe si pjesë e sferës së interesit të Rusisë.
Pyetja thelbësore është nëse ai mund t’i marrë ata që tani po festojnë në rrugët e Minsk dhe duke kërkuar pavarësinë e Bjellorusisë që të bien dakord për një zgjidhje të tillë.
Një mënyrë do të ishte përfshirja e opozitës në emërimin e drejtuesve të rinj të Bjellorusisë.
Për sa kohë që Putini mund të jetë i sigurt se udhëheqësi i ri është besnik i Rusisë, kjo mund të jetë një zgjidhje.
Asnjë flamur i BE-së
Deri më tani, protestat në Bjellorusi kanë qenë vetëm për Lukashenko që duhet të japë dorëheqjen dhe zgjedhjet demokratike po mbahen. Nuk ka parulla që vendi të bëhet pjesë e BE-së. As nuk ka flamuj të BE-së që tundin mes protestuesve.
Një shenjë se popullsia e shtypur nga Bjellorusia nuk është domosdoshmërisht pro-perëndimore ose antireuse. Ajo rrit shanset për një zgjidhje paqësore.
Por atmosfera e partisë nuk mund të fshehë që situata është akoma aq e lëkundshme sa është e pamundur të thuhet se si do të përfundojë gjithçka.
Ditët e Lukashenkos janë të numëruara ndoshta, por çështja është se kush do të vijë në vend.
FOTO: SERGEI GRITS / TTProtestuesit në tym gjatë trazirave në MinskProtestuesit bëjnë një pelegrinazh në sheshin Lenin në Minsk
Bamir Topi ka nisur lypjen politike pranë Partisë Demokratike duke pretenduar se ka një parti të djathtë dhe se se afrimi i saj në kampin e djathtë është vlerë.
Njeriu nuk përjashton komunikimin. Muajt në vazhdim, ndonëse janë shumë afër zgjedhjeve mund të japë shanse për skema të reja të konfigurimit të blloqeve. Ne natyrisht do shohim. Në profilin tim jam një njeri që se kam braktisur bindjen e së djathtës
thotë Topi në një intervistë për A2.
Çfarë do të shohë z. Topi mbetet e paqartë veç faktit se ai do të shohë ku të ngecë për të rihyrë në Parlament ku ka shkëlqyer duke mos bërë asgjë.
Një politikan që mbrohet me bindjet duke harruar kontributin në thelb nuk thotë gjë.
Ne dimë se në këto vite njeriu që u bë president me propozim të PD-së u lëshua në prehërin e Edi Ramës, me të cilin patjetër që e bashkon qytetaria.
Sepse zotin Topi qytetaria e ka karakterizuar përherë, aq sa ai e ka merak ta kujtojë me vend e pavend atë. Por kjo është demokracia, në fund të fundit nuk ka asgjë të keqe nëse estrada e Tironës pranon edhe Bamir Topin.
E per te justifikuar sasine e soc.te nisur per votime .
Psh , Kostes , deputet i Permetit ju moren 8.500 E , nga Qirici ,
A.Angjelit ne mes te athines nga Veliu – Qirici , ne nje takim me shume veta ju kerkuan mbi 200.000 E , per fushaten , qe u hodh poshte me neveri nga Angjeli.
Si qëndron e vërteta e (e thene nga goja e themeluesve dhe atareve te kryesise te PS Greqi) e mashtrimit të emigranteve dhe vjedhjes së votes nga bandat e Veliajt dhe Rames në greqi.
Pjese nga një debat i ashper në FB,mes socialistëve, dhe banditëve ”rilindas” në emigracion.
Antari i kryesisë, së PS Athinë
– Baki Gjoligu…
i detyruar per te bere replik.
Si njohes i mire i PS dega Greqi , duke qene se kam mbi 9 vite qe jam marre me themelimin dhe organizim e saj , po shpreh disa mendime . Keto , e shume te tjeta akuza , ka mbi dy vjet qe jane hedhur ne tregun socjalist , deri ne krye te saja.
Per te vertetuar vjedhjet qe ka bere Veliu me Qiricet e komani , nje bande hajdutesh .
-Veliu , Qirici , e banda , raportuan se nise 70.000 mije emigrant ( 2013 ) .
Nje genjeshter e madhe…
-Nuk kane shkuar as 23-25.000 emigrant.Kejo rritje artificjale , eshte bere per te vjedhur.
E per te justifikuar sasine e soc.te nisur per votime .
Psh , Kostes , deputet i Permetit ju moren 8.500 E , nga Qirici ,
A.Angjelit ne mes te athines nga Veliu – Qirici , ne nje takim me shume veta ju kerkuan mbi 200.000 E , per fushaten , qe u hodh poshte me neveri nga Angjeli.
Ben Blushit , i shkoi ne Elbasan Banda Veliu Qirici dhe i kerkuan 70.000 E.
U vodhen leket qe u dhane per drejtusit e mjeteve per votime ne sasi te konsiderushme.
Fille mbas qershorit 2013 , kam bere akuza me shifera konkrete , me emera konkret , kerkuam ballafaqime te cilat nuk jane bere edhe sote.
Ju z. i kini lexuar po nuk reagut fare , kurse sote ju del ne mdrojtje dy hajduteve , Veliut e Qiricit.A’e di qe Qirici perdhunoi sekretaren e fereshit ju bene shume gjyqe ( E akuzuar nga personi ) dhe Veliu e mbrojti.I lidhte hajnia.
A’e di qe me ndermjetesine e Veliut u shit PS dega Greqi Qiricit per 1500 E ? Akuza te bera neper mledhje te PS dega Greqi , jo vem nga une po edhe shoke te tjere socjalist.A’e di pse nuk u bene zgjedhje , vetem se PS u shite .
$$$$$
Pjesa e dytë/
Baki Gjoligu… Pse ka dy vjet qe PS dega Greqi nuk fuksionon ,
kush mban pergjegjesi.
A e dine qe shume socjalist , nuk duan ti shohin e te votojne per ta ? Vetem se na genjen .
Na vodhen votat. Vinin listat e votuseve ne Shqiperi dhe vota hidhej nga hajdutet e votave.
Pse habitesh zoteri se jane futur ne adminstrat te larte ca emigrant hajdut e shefi i tyre Veliu me Qircet me shoke , kur mbi 10 Deputet soc.akuzohen per vrases , drogaxhinj e hajdut te sistemit Doganor , Tatimor Industrise , Ushtrise etj Pamvaresisht , une kam dhe ruaj respekti maksimal per ju z…., po kejo nuk me ndalon te thom , pse e mbron me kaqe fanatizme Veliu e Qiricet e kompani ?
Edhe per rastin e ” dipllomatit’do te flas , po edhe per shume gjera te tjera te thena e pa thena .
Mendoj se z . Gjata , duhet t’ja thote emerin , qe te mos zihen njerezit , e the Tyu e tha ai.Veliaj , Qirici me kompani e shkateruan PS dega Greqi.Ne qofte se do kete Zote ata do te japin llogari .
Këta, terrori i bën më të gjithëfuqishëm. Sepse këta kanë tetëdhjetë vjetë që ushqehen me gjak shqiptarësh. Me gjak shqiptarësh pa dallim feje, seksi, moshe. Jo rastësisht, me gjak intelektualësh kundërshtarë. Me gjak mendjes të hapura e të ndritura.
Ushqehen me gjak e ndërkohë turbullojnë si fitimtarë mbi viktimën e tyre të përgjakur. Si tigri. Si luani, hijena apo krokodili. Nuk bëjnë asnjë dallim as komunistët dhe pjellat e tyre gjakatarë e terroristë!
Vrasin shqiptarë përditë, prej tetëdhjetë vitesh. Thithin gjak shqiptarësh përditë, prej tetëdhjetë vitesh. Dhe turbullojnë në shenjë triumfi, me gojët dhe duart që u rrjedhin gjak shqiptarësh. Etërit e tyre, vetëm gjatë luftës civile 1942-1944, vranë mbi 1500 shqiptarë patriotë ballistë e legalistë.
E të pangopur siç janë gjithmonë, vranë edhe mbi 6500 shqiptarë të tjerë antikomunistë, gjatë kohës së komunizmit. Vranë burra e gra, (Mehmet Shehu preferonte që gratë të ishin shtatzëna në muajt e vonshëm, dhe t’i vriste jo me plumb por me bajonetë në mitren e nënës me fëmijën gati për lindje! 😢) Janë vrarë me dhjetra fëmijë të persekutuarish gjatë viteve 1976-1985, vetëm e vetëm që më gjakun e tyre të mbahej gjallë Kryeqeni diktator. Këta ushqehen me gjak. Këta jetojnë prej gjakut! Këta jetojnë prej terrorit! Pse harrojmë kaq shpejt vallë? Si është e mundur? Si harruam gjakun që GramoSS Ruçi me shokët e tij të kuq bolshevikë thithen edhe prej vrasjes së Arben Brocit dhe shokëve të tij tribunë?
Ndërkohë që vetëm pak vite më parë kishin terrorizuar shqiptarët me anë të vrasjes së tribunëve të lirë Vilson Blloshmi e Havzi Nelaj, apo me dhjetra djem e vajza të reja në kufirin shqiptar? Këta vrasin dhe do vazhdojnë të vrasin përditë. Do thithin gjak shqiptarësh përditë. Është jeta e tyre.
Është ADN-ja e tyre prej vampirësh! Të mos surprizohemi! Por të mos harrojmë. Mjafton të kujtojmë! Por të kuptojmë për të vepruar. Për të vepruar një ditë. Një ditë dhe me forcë! Dhe me shpresë! Me shpresë në zotin e në veten!
Ky eshtë shperblimi i shtetit dhe i votës suaj të pa menduar.
Ky eshte shperblimi i mashtrimit dhe i “shitjes” së votës suaj (20 €) per nje bilete autobuzi falas.
Ky eshte shperblimi i mashtrim-premtimeve nëpër salla apo stadiumet greke, të palaçove politikanë dhe sekserëve të tyre atje.
Ky eshtë shperblimi i arratisë.
Injoroi. Mos shko, mos i tako, mos i voto më.
Skanë çfarë të të bëjnë… Ti duart i ke me kallo, ti jeton me punen tende te ndershme. Ti punon dhe jeton ne emigrim, nga puna ste heqin dot.
Ata… Me reminencat e tua mbajnë apo paguajnë administratë, atë administratë që ty të vjedh, dhe dhunon.
Bojkotoi.
Bojkotoi, perbuzi dhe injoroi këtë rracë maskarenjsh, hajdute, dhe trafikantë me kostum qeveritari.
Behu vetvetja… Respekto familjen dhe femijen tend, jo mashtrues – politikanët.
Ata te lene ne rruge… Siç te kanë lënë prej 5 ditësh në mes të katër rrugëve, siç të vranë fëmijën tuaj dje, në mes të ditës, në mes të rrugës, siç po të përdhosin orë e minutë …
Injoroi dhe zboi ata dhe sekserët e tyre. Ata po luajnë për interesat e tyrepolitike, por po luajnë me jeten e fëmijve tuaj.
Nuk do na ndalojnë, militante e gazetarucke, që paguhen për të lehur. Nuk do ndalemi, deri sa pikat e vrerit që na del nga shpirti, të bëhen lum, e ty marrim para shushunjat që po na rrufisin gjakun dhe djersën tonë.
Eduart Tafaj/ Kryetar i shoqates shqiptare Iliria Volos Magnezia.
Ky gusht, dhe ekzaktësisht datat 13, 14, 15 dhe 16 nuk duhen harruar!
Nuk duhen harruar, sepse është një pjesë e tragjedisë, së emigracionit shqiptar. Dje me 15 Gusht në Kakavijë, u shuan edhe ëndrrat e një Engjëlli!
Ato endërra u lanë në mes. Ky engjell, që padyshim sot është lart në qiell me engjëjt e tjerë, vulosi përfundimisht, këtë tragjedi të këtyre ditëve.
Emigrantët s’do e harrojnë!
Ai do kujtojhet çdo 15 gusht.
Ai do respektohet çdo herë, e në çdo kohë, që një makinë emigranti do kalojë në vendin që ndodhi tragjedia.
Emigrantët duhet të flasin.
Të flasin edhe nga Facebook, ku të shkruajnë.
Hidhni çdo gjë.
Nuk do na ndalojnë, militante partialë e gazetarucke, që paguhen për të lehur. Nuk do ndalemi, deri sa pikat e vrerit që na del nga shpirti, të bëhen lum, e ty marrim para shushunjat që po na rrufisin gjakun dhe djersën tonë.
Për këtë karvan nuk ka justifikim! Nuk ka as situatë çmendurie Comviqi, aspak! Kjo situatë është keqmenaxhim.
Kjo situatë nuk është normale, sepse ka ndikime të pa kontrolluara të virusit. Janë broçkulla! Situata me ndërhyrje, edhe menaxhim, kontrollohet.
Ndaj gazetarucke e militanucje, mos na nxirrni zorrët me komente dhe statueset tuaja, në shërbim të shtet – çenefit. Boll! Me mire hesht’ni.
“Nacionalistet”, te mjeret ata, jane leshuar duke anatemuar Greqine!
Nga Dritan Kaba/
Ne kohen e kesaj partie qe sot eshte ne pushtet, ne vitin 1991, Greqia priti dhe strehoi gati 1 milion shqiptare.
Ka pajisur me pasaporta dhe shtetesi gati 100 mije shqiptare. Sot jetojne e punojne ne Greqi mbi 600 mije shqiptare, te cilet mbajne me punen e tyre rreth 1 milion shqiptare ketu ne Shqiperi. Me mijera te tjere qe jetojne ne Shqiperi shkojne çdo vit dhe punesohen si punetore sezonale. Pothuaj e gjithe zona e jugut te Shqiperise mbajne familjet pikerisht nga ky punesim. Fajin per gjendjen ne Kakavije nuk e ka shteti grek, por shtojzavallet e Rilindjes. Te ngrinin laboratoret per te bere analizat e tamponeve. Te njoftonin pa pushim shtetasit shqiptare per proceduren e kalimit te kufirit.. Te merrnin masa qe diten e pare, jo si kofini pas te vjelit. Te mos i beje privati analizat, por shteti se ai eshte pergjegjes per qytetaret. Edhe e fundit per “nacionalistet”. Ne Itali nuk shkon dot as me tampon, as ne vendet e tjera te BE. Sa vete jane ne radhe aty qe jane edhe shtatas greke? Ky rregull nuk eshte nxjerre vetem per shqiptaret, ppr per kedo qe del nga shteti grek edhe shkon ne nje vend i cili konsiderhet nga BE si vend me risk te larte. Nuk ka as racizem, as ksenofobi, por mbrojtje te shtetasve , te bisnezeve dhe turizmit, te ekonomise se vendit te tyre. Provojeni dhe nisuni ne Gjermani, Italia, Hollande apo kudo tjeter. Mjaft me lojera meskine te nacionalizmit duke e hedhur fajin tek te tjeret. Faji eshte i qeverise se rilindjes edhe askujt tjeter.
P.S. Te vetmit qe kane te drejte te ngrene zerin per drejtesi dhe per shkelje te te drejtave jane vetem shqiptaret e Çamerise qe duhet tu kthehen pronat e tyre. Te tjerat jane djerse vape per te shmangur pergjegjesit kryesore.
Ndoshta kur kembet e Zahos dhe kryeministrit freskohen në ujin e freskët në Dhermi, atij vogëlushi emigrant, barku i digjej për ujë, ndoshta iku edhe i pa ngrënë.
Ndoshta ….
Ku jeni ju or plaçin sytë.
Ku jeni ju mashtrues qe ju kerkoni voten emigranteve, per veten tuaj dhe perfaqsuesit tuaj politike ne keshillat bashkiake greke…
Ku jeni ju këllira, ju hajdutë diplomatë.
Ku jeni ju përfaqsues dhe pseudo përfaqsues të emigrantëve shqiptarë në greqi.
Ju kryetare celulash, partish, shoqatash, komuniste e fashistë.
Ju antarë sindikatash në greqi. Ju ku jeni ? ? ?
Ku jeni ju qe slini vrime miu pa remuar per ti gjetur dhe çuar votat qeverive.
Ku jeni këllira, kavie politike ?
Ata që ju pretendoni se i përfaqsoni , qe i mashtroni, sot kane ngelur rrugeve, pa uje pa buke pa mbrojtje.
Ku jeni?
Vallë smund te mblidheni 2:3:5:10 veta dhe me nje pankarte ne dore te dilni para parlamentit grek, të dilni në Omonia, ne Selanik, Larisë, e Kretë…
Vallë nuk shkoni dot të protestoni, perballe ambasades dhe konsullatave shqiptare, Athine, Selanik, Janinë…
Protesto mor protesto…
Protesto per te drejtat e tua, jo të miat.
Protesto mor protesto….
Protesto se ti ne greqi veç siguracioneve, paguan një e më një taksat e tua nje si qytetaret grekë atje…
Protesto mor protesto.
Protesto se me leket e tua po mban jo vetem familjen ne shqiperi, por me leket e tua po i jep oksigjen kesaj qeverie krimi.
Protesto mor protesto.
Se në emogracion te hoqen dhe po te tërheqin per hunde celulat komuniste, ish sigurimsat, ish spiunet, dhe te detyruan te tjetersosh voten, bashk me te dhe te ardhmen e shqiperisë…
Protesto mor protesto…
Mos u tërhiq zvarrë si zvarranik, si kavie, si eshtra thyer.
Protesto…
Sensibilizim kerkohet nga ju
Vetem sensibilizim.
Ku jeni ku fshiheni, ne cilat vrima jeni futur ?
Keni frikë?
E frika mos ju daltë, dhe mortja ju hëngërt.
Ngelet vetem bythe lepires te pushtetareve këndej dhe andej, ngelet zvarranikë kollonë thyer që kurrë su drejtuat, që kurrë se moret guximin të kerkoni te drejtat tuaja
Ngelet kavie exsperimentale.
Paçka se ata që po vdesin rrugeve jane familjaret, prinderit, femijet tuaj. 😔😔😔
Vota e juaj sakatoj nje popull të tërë.
Ky eshte mallkimi i keqperdorimit te votes suaj, duke ardhur, votuar, e mbajtur hajdutet, trafikantet, dhe krimin e organizuar ne pushtet…
Eduart Tafaj/ Kryetar i shoqates shqiptare Iliria në Volos Greqi…
O kryetarë të partive politike Shqiptare në Greqi! Sot në Kakavijë ka humbur jetën një Engjëll që don’te të vinte te shtëpia, shokët e shoqet.
Donte të ishte, në jetën e përditshme që kishte në ëndrrat e tij. A mundet të shprehni ngushëllime te paktën!!?? … Turp . U humbt’ë kjo epokë udheheqsish të këtij populli! U prehtë në paqe ai Engjëlli i Kakavijës!
Eduart Tafaj/ Kryetar i shoqatës shqiptare Iliria në Volos.
Turp edhe neveri! Dje kisha shkruar për radhën e turpit. Sot ndodhi një tragjedi!
Nje tragjedi, qe ka rrënjën te dështimi i shtetit Shqiptar. Sot duhej të heshtin. Të heshtë dështaku i brekusheve. Të heshtin sejmenët e tij, ku me portalet e paguara nga brekushja, ironizojnë emigrantët. … Emigrantët që janë aty në radhë, janë më të ndershëmit, që ndihen të braktisur.
A e dini ju sejmenët se – kjo radhë na bën të ju neverisim, na bën më Shqipëtarë se sa mendoni ju. Ne nuk do mallkojme, ne ju leme ne revanshin e brekushes që ju ka vënë poshtë.
… Edhe shteti Grek po na diskriminon! Po, gjen shesh e bën përshesh. Emigrantët që janë aty në radhë, i kanë fëmijët në kufirin e Greqisë, që ti shërbejnë atij vendi që e quajnë vendin e tyre. Kryeministri i Greqisë duhet të mendojë edhe për atë karvan vuajtjeje! Turp.
…. Emigrantët do ja dalin sepse djersa e tyre është e bekuar. Ata jetojnë nga djersa. Ngushëllime familjes që sot humbi engjëllin!
Pas publikimit të mesazheve Erjon Veliaj duhet të dorëhiqet
Nga Red Varaku
Mesazhet shantazhuese ndaj Ylli Ndroqit, për bllokimin e lajmeve , të dërguara nga kryeB i Tiranës,nuk janë vetëm skandali më i madh politik shqiptar pas publikimit të përgjimeve, por ato janë edhe prova të pakontestueshme për drejtësinë, të cilat e gozhdojnë kryeB e Tiranës .
Ato zbulojnë një aspekt shumë të hidhur të realitetit politik shqiptar, ku politika e trajton median si instrument dhe gazetarinë si anestezi për të mpirë trutë e njerëzve, me qëllim grabitjen dhe zhvatjen e pasurisë së tyre.
Në rastin konkret me qëllim realizimin e një projekti anti-kushtetues dhe korruptiv, të denoncuar nga opozita dhe Aleanca për Mbrojtjen e Teatrit, përfitimin e 200 milion eurove nëpërmjet “grabitjes” së truallit të Teatrit Kombëtar në qendër të Tiranës.
Një aspekt i denoncuar fort nga si nga qytetarët ashtu dhe nga opozita , por fatkeqësisht deri para publikimit të këtyre mesazheve ishte thjesht një pretendim, që edhe pse dukej sheshit, gjithsesi mbetej i paprovuar në kuptimin juridik të fjalës.
Por, pas publikimit të këtyre mesazheve nuk besoj se ka njeri në Shqipëri, që nuk e kupton natyrën e krimit ku është përfshirë Erjon Veliaj.
Publikimi i mesazheve është një provë e qartë e përpjekjes mafioze, që bën politika për të manipuluar të vërtetën nëpërmjet presionit dhe shantazhit.
Një provë që vërteton presionet mafioze, që përdor pushteti për të nënshtruar mediat, në mënyrë që ato të kthehen në kurtizane të tij.
Një provë e cila në çdo vend normal nuk do të sillte vetëm dorëheqjen e kryeB, por do të sillte dhe një reagim të menjëhershëm të institucioneve të drejtësisë.
Por, duke qenë se deri tani nuk kemi as dorëheqje dhe asnjë reagim të institucioneve të drejtësisë, ajo po kthehet dhe në një provë, që vërteton që sulmi i SPAK ndaj TV ORA dhe ORA NEWS është një sulm tipik mafioz i pushtetit ndaj fjalës së lirë.
Rama filloj tę pranojë vetë, se, tani as fqinjët nuk ia hapin më telefonin.
Në komunikimin e sotëm me publikun, mbi situaten e rënduar me emigrantet shqiptarë në kakavijë, ku megjithse ai (Rama) është përpjekur të flasë me homologun grek Mitsotakis, por ky i fundit nuk ia ka hapur telefonin.
Atehere i bie që Ramës i kanë rënë brekët ne fund të këmbëve, duke bere qe mardheniet midis dy vendeve te jene ne piken me te ulet të mundëshme.
Ai shprehet se:
kam ndjekur orë pas ore situatën e rënduar tejmase në doganën e Kakavisë. Kemi komunikuar gjatë gjithë kohës me zyrën e kryeministrit Mitzotaqis.
[ me zyren e kryeministrit ]
E me autoritetet e tjera greke.
Kam marrë me mirëkuptim edhe mallkimet, sharjet, fyerjet nga shumëkush, që shpesh s’ka lidhje fare me radhën kilometrike në Kakavi, po e ndjen si detyrë patriotike të shajë e të akuzojë shtetin dhe qeverinë në fejsbuk.
Paturpesisht ky palaço deklaron se …
Nuk bëhet fjalë për asnjë lloj padrejtësie apo diskriminimi ndaj shqiptarëve, siç thonë “patriotët” që luftojnë për dinjitetin e atdheut nga ajfoni i tyre.
Këtu është fjala për një regjim të ri kontrollesh kufitare, me tamponimin e detyrueshëm të kujtdo që kalon kufirin e Greqisë, qoftë shqiptar, qoftë suedez apo britanik, shtetas këta që si gjithë të tjerët i nënshtrohen
I sëmuri mendor, nuk akuzon paaftesine, as vetveten por kohën….
Kjo është koha e mallkuar që po jetojmë, ku normaliteti me të cilin jemi mësuar një jetë, ia ka lënë vendin imponimit të disa rregullave të pamendueshme deri dje, si edhe konfuzionit në mënyrën se kur e si vendosen, duke bërë që edhe shtete të vetë BE-së, të kenë rregulla të ndryshme nga njëri-tjetri, duke trajtuar në mënyrë të diferencuar njëri-tjetrin.
I mallkuari thotë Çfarë do të bëjmë ne …
Çfarë mund të bëjmë ne, qeveria dhe shteti shqiptar në këto kushte, kur e përsëris, ky është një rregull i përgjithshëm i shtetit grek, që prek edhe vetë grekët që kthehen në Greqi! Faktikisht në radhën kilometrike të Kakavisë – ku shumica dërmuese e qytetarëve janë rezidentë në Greqi, taksapagues të rregullt të shtetit grek – ka edhe disa grekë, që njësoj si gjithë të tjerët kanë rendur të kthehen për t’i shpëtuar karantinimit që hyn në fuqi në 16 gusht. Por asnjë dallim nuk bën pala greke për ta dhe as kërkon që ata të kalojnë pa radhë.
Palaçua nga plazhi i Dhermiut, në vend te nderhyje per zgjidhjen e situatës shpreh keqardhje…
Asnjë shtet e asnjë qeveri nuk janë të pakritikueshëm, aq më shumë në këtë kohë dreqi, por jo, asnjë lidhje nuk ka situata në Kakavi me ndonjë gjë të lënë mangut nga shteti e nga qeveria jonë në raport me shtetin e me qeverinë greke. Prandaj me keqardhjen më të madhe për sfilitjen e të gjithë atyre që janë në atë radhë të tmerrshme, i siguroj të gjithë pa përjashtim se as i kemi lënë dhe as do t’i lemë asnjë minutë vetëm, deri në fund.
Cicerimat ne Twitter nuk mund te fshehin skandalet e Rames me te gjithe Presidentet amerikane qe kur ai u be kryetar i PS (Rilindjes).
SKANDALI I PARE:
Manipulimi me “vjedhjen” e ores se Presidentit Bush.
Gjate vizites historike te Presidentit Bush, ku u shpall zyrtarisht pranimi i Shqiperise ne NATO dhe Pavaresia e shtetit te Kosoves. Per te shmangur vemendjen nga keto dy ngjarje historike per Kombin Shqiptar, mediat e komanduara nga ai dhe ndonje korrespondent i paguar nga parate e krimit dhe lejeve te ndertimit nxituan te erresojne kete vizite te jashtezakonshme, te ndodhur per here te pare ne Shqiperi. Ata nen regjine e Rames sajuan vjedhjen e ores se Presidentit Bush gjate takimit me banoret e Fushe Krujes. CNN, nje media qe njihet boterisht per fake news dhe televizionet e sherbetoreve te Rames Top Channel dhe News 24 i Carlo Bollinos nuk rreshten se transmetuari pamjet e “humbjes” se ores. Edhe pas deklarates se stafit te Presidentit Bush ata vazhduan lojen e poshter te tyre te manipulimit. Nderkohe qe nuk iu dhane aspak vend dy ngjarjeve me rendesi jetike per shqiptaret, hyrjen e Shqiperise ne NATO dhe shpalljen e Kosoves shtet te pavarur. Per hyrjen e Shqierise ne NATO dihet qendrimi i socialisteve te rilindur. Ata e cilesuan NATO eshte nate! Gjate muajit te diskutimeve per pranimin e Shqiperise, antiamerikanet bllokuan rruget dhe filluan djegiet e gomave per te dhene mesazhin vendeve anetare qe Shqiperia nuk eshte vend me siguri dhe me stabilitet dhe keshtu nuk mund te anetaresohet ne NATO. Nuk ka sherbim me i madh qe mund t’i behej armiqve te Kombit dhe tradheti me e madhe interesave te shqiptareve.
SKANDALI I DYTE:
Fotoja e paguar me Presidentin Obama.
Tashme dihet nga te gjithe shkelja e ligjit amerikan per donacionet ne fushate elektorale nga ana e “gruas” se Bilalit. Edi Rama per te siguruar nje foto me Presidentin Obama ne prag te fushates se zgjedhjeve te vitit 2013 qe do zhvilloheshin ne Shqiperi pagoi nepermjet dy ortakeve te tij ne skandal plot 80 mije dollare. Bilal Shehu dhe William Argeros ne bashkepunim me njeri tjetrin thyen ligjin amerikan per financimin ne fushatat elektorale duke paguar ne “Victory Fund”, emertimi i fondit per grumbullimin e parave per fushaten e rizgjedhjes se Obames ne vitin 2012, ne nje aktivitet te zhvilluar ne San Francisko. Per kete shume te madhe te paguar ata siguruan dy bileta çift per aktivitetin e San Franciskos, qytet qe njihet si parajsa e homoseksualeve ne SHBA. Ndaj edhe ishte e shume e arsyeshme dhe e zakonshme ne ate salle, qe biletat e çiftit t’i zoteronin dy burra. Perkundrazi ata edhe mind te jene komplimentuar shume per kete. Fotografia me Presidentit Obama u paraqit ne mediat shqiptare si perkrahje e tij per Edin dhe Rilindjen. Por e verteta eshte komplet e ndryshme. Ajo foto u pagua me para te jashteligjshme. Akoma nuk ka asnje hetim nga Prokuroria shqiptare e Llalles apo e Arta Markut per kete skandal. As SPAK nuk ka per ta vene ujin ne zjarr. Te gjithe kane pasur shperblimin e tyre nga Edi dhe Rilindja. Ata me radhe kane mbyllur gojen, syte edhe veshet per kete skandal me shume vepra penale. Ne SHBA Bilali dhe Argeros jane shpallur fajtore nga gjykata. Ndersa perfituesi real dhe ideuesi i skandalit vazhdon me vazhden e tij te skandaleve pa u shqetesuar aspak nga drejtesia e rilindur nga çreforma e financuar dhe e mbeshtetur, fillimisht nga Fondacioni Soros e me pas nga ambasadat amerikane dhe e Delegacionit te BE ne Tirane. Ky rast por edhe shume te tjere te koncensioneve korruptive dhjetra ligjeve antikushtetuese si ai mbi dividendin, rasti i shkeljes se Kushtetutes dhe shperdorimit te detyres nga Dvorani rrine ne sirtaret e SPAK. Nje pastruese qe nuk deshi te identifikohej deklaroi se jo vetem kane zene pluhur, por kur ajo kishte shkuar t’i kalonte nje levke siper, prokuroret edosjeve i kishin bertitur duke i thene qe te mos i ngacmoje se pluhuri i harreses eshte me efektivi per t’i mbajtur te palevizura dhe eshte nje arsye me shume qe te mos i lexojne dot titujt e dosjeve. Nje rol te “rendesishem” per hetimin pergjysem ne SHBA ka luajtur edhe FBI, e cila nuk i shkoi asnjehere deri ne fund hetimit te perfituesit real te kesaj shkeljeje te ligjit amerikan. Dihet qe FBI e Comneyt eshte pjese e Deep State ne SHBA. Sot drejtuesit e tij jane nen nje hetim te thelluar per skandalin e “Nderhyrjes ruse” nezgjedhjet e viti 2016. Prokurori Durham shume shpejt do shpalle edhe rezultatet e hetimit te skandalit me te madh ne historine politike te SHBA. FBI ka vepruar si nje organizate e Krimit te Organizuar duke fshehur fakte, duke sajuar dosje apo akuza ndaj Presidentit te tanishem Donald Trump.
SKANDALI I TRETE:
Intervista e a Edi Rames si kryeminister i Shqiperise ne CNN.
Ne prill te viti 2016 gjate nje vizite ne SHBA, Edi Rama dha nje interviste te porositur ne CNN, nga kundershtaret e Presidentit Trump. Ai u shpreh pikerisht me fjalet: “Larg qoftë! Besoj se do të dëmtonte shumë SHBA-në dhe do të dëmtonte shumë botën demokratike, pasi ai, në fund të ditës do të duhet të bënte disa prej gjërave që po thotë se do të bëjë dhe pa dyshim, kjo do të ishte shumë e dëmshme. “ Te njejta fjale te thena edhe nga kryeministrie i Ukraines, ne ate kohe. Dihen lidhjet e tij me administraten e Obames dhe skandali me shkarkimin e Prokurorit te Pergjithshem Ukraines pas nderhyrjes se z. Biden. Prokurori ukrainas kishte hapur nje hetim per firmen “Burisima” ku implikohej dhe djali i z. Biden per marrje pagesash nga kjo firme, si anetar bordi i saj, megjithese nuk kishte asnje kontribut. Tsipras po ashtu. Edhe Renzi i Italise nuk ngeli pas. Pothuaj te gjithe kryeministrat evropiane te sponsorizuar nga Fondacioni Soros. Ishte nje sherbim i sherbetoreve per padronin. Ne fakt ngjanin si kukulla teatri kur recitonin te gjithe te njejtat fjale. Por si gjithmone ky njeri pas asnje skrupull turpin edhe kesaj radhe e hengri me buke dhe i futi edhe nje gote vere mbrapa. Ky, kolltukofag, eshte gati te peshtyje e ta lepije ate sa here te jete e nevojshme. Ai mund te peshtyje nje here dhe eshte gati te lepije dy here po te njeten peshtyme, qofte e vetja apo edhe te tjereve, mjafton qe t’i garantohet pushteti dhe mbrojtja personale. Edi Rama mund te shese çdo gje per sigurine e tij. Nga mundi dhe djresa e shqiptareve duke shperndare PPP nga me koruptivet dhe kriminalet, tek jetet e te rinjve qe i ka bere pre te tregut apo te luftes se bandave te droges, deri tek trojet e Kosoves. Ai e di qe ka shkuar shume larg ne krimet e tij. Atij i del gjumi naten si Makbethit. Ai vuan sindromen e tij. Nga nje krim qe per mua fillon me 21 janarin kur ndermjet sakrifikimit te jeteve njerezore u mundua te bente nje grusht shteti. Ai ketu shfrytezoi parate e oligarkeve per te paguar hordhite e dhunes. Mori perkrahjen e bandave per te perdorur anetaret e tyre si kamikaze ne kete grusht shteti. Me tej e perdori Prokurorine e Ina Rames per te fshehur faktet. Ne nje ane mbyllte hesapet e tij, ne anen tjeter lironte dhe vazhdon te liroje boset e krimit tek te cilet eshte peng. Barra e bashkepunimit me krimin vazhdoi ne zgjedhjet lokale ne Diber si nje eksperiment parcial dhe u pasua ne te gjithe Shqiperine ne zgjedhjet e pergjithshme te vitit 2017. E kam rithene disa here dhe nuk do rresht se theni, beteja me Ramen nuk eshte beteje idesh apo platfromash, as çeshtje taksash apo bindjesh politike, por eshte nje beteje morale ndaj se keqes. Eshte nje beteje per shtetin ligjor. Eshte nje beteje per shpetuar Shqiperine. Keto nuk jane zgjedhje normale, por nje perballje me te keqen. Eshte nje lufte per te shpetuar Shqiperine nga rrenimi dhe per t’i dhene shprese shqiptareve. Eshte nje beteje per nje Shqiperi te tregut te lire, ku nuk komandon i forti, banditi dhe oligarku, por ligji dhe konkurrenca e ndershme. Eshte nje beteje per nje arsim te mundur per çdo te ri shqiptar. Eshte beteje per punesim te merituar dhe jo per mijnte e rrjeteve sociale. Eshte nje beteje per fermeret, blegtoret, biznesin e vogel dhe te mesem, qe te mos kene mbi koke dhunen e shtetit dhe konkurrencen e pandershme te pagatoreve te Surrelit. Beteja e Opozites dhe shqiptareve duhet te jete per te shkulur vargonjte e krimit, korrupsionit dhe padrejtesise!
AL in Sweden.