Muaj: Gusht 2014

Rrjet pedofilie,apo kodoshe politike.
Ne Korrik 2013 policia ndaloi ne flagrance nje person 40 vjec qe ngacmoi nje vajze 10 vjece ne ashensor???
A e dinit si quhej ky tipi???
Plarent Shehu, njeriu i Koco Kokedhimes kete e publikon jo nje medie dosido por nje grup mediash prestigjoze por kete lajm nuk e botoj te vertete vetem gazeta e Koqos,  gazeta Shekulli dhe ku ne fushaten e 2013!!!
Ketij pedofili pas Fitores se 1 milione shpulakave i shpertheu guximi dhe iu versul vajzes 10 vjece ne ashensor!!! Por vajza e pati baben gjalle!!! Por edhe pedofiili nuk ishte njeri pa njeri,dhe ai  e kishte Baba shef pushtetin  gjalle. Dhe jo Baba dosido por baba Kocon.Dhe Koqo Kokedhima me fuqine e tij tashme politike dhe me mandat deputeti ne xhep  i detyroi mediat qe te mos e tregonin se kush ishte ky Plarent Shehu!!!

THONE SE ARMET KIMIKE TE SIRISE PO DEMONTOHEN NE SAZAN ???

Lajmi nuk eshte 100% i vertete por nje te vertete brenda tij e ka.

Se ne Sazan ne ish ishullin super ushtarak shqiptar,sot te braktisur, ne fshehtesi te plote, dicka po ndodh. Armet kimike Siriane po demontohen fshehur dhe larg gjithshkaje qe ka te beje me informimin publik. Fatkeqesisht pozita e sotme dhe Kryeminister Rama mbas deshtimit te pare dhe ……me ambasaden Amerikane dhe …… Nuk ka as tager dhe as koca ta thote.

Por dhe opozita tashme e rrahur dhe trembur nga zoteria i pare i shqiperise z Arvizu nuk ja mban te beje me as gjysem fjale dhe jo me te denancoje kete njgjarje te rende.

As mediat e (lira) nuk po e gjejne dot mundesine per te filmuar dhe denoncuar kete skandal.

Duke e mbyllur uroj qe ky lajm te mos jete i vertete,jo me 100 % por as dhe 10 % .Por fjalet e liga thone se “ku ka ze nuk eshte pa gje”

Uroj shqiptaret e ndershem qe nuk kane vdekur akoma, as dhe mediat prestigjoze te mos e kalojne kete publikim ne heshtie.Ndoshta nje investigim nuk do nxirrte askend duar thate,por krenar ndaj shqiperise dhe atyre qe ju ndiekin cdo minute,cdo ore, cdo dite, sdo jave te mujit dhe vitit.

 

 

 

Pedofili Minoren

Edison YPI

Ajo që rrëfejnë gazetat për një zyrë partie në Sarandë që përdoret si zyrë punësimi dhe me një pedofil që kërkoi të bënte orgji me një nënë hallexheshë dhe të bijën minorene, është e vërteta e veshur, e mbathur, e qepur, e kopsitur. E vërteta e çveshur, e vërteta lakuriqe e atij pedofili, është krejt ndryshe.
Që pedofili e lakmonte orgjinë me nënën hallexheshë dhe bijën minorene, për këtë s’dyshon askush. Por vetëm në nivel dëshire që pedofilit sarandiot i kishte lindur nga të parët e filmave për të rritur. I mbërthyer në kurthin mes dëshirës cerebrale dhe pamundësisë fizike, duke u menduar gjatë netëve të bardha për kënaqësitë e zeza që nënë e bijë do të provonin në të njëjtin shtrat me të, pedofilit i erdhi në mendje një ide.
Unë, tha me vete pedofili, atyre të dyjave nuk u bëj dot ndonjë gjë të madhe as bashkë as veç e veç. Më duhet një strategji më inteligjente më e sofistikuar, e tillë, që nëna dhe e bija ta marrin hisen që u përket nga qefi i orgjisë, por ndërkohë edhe unë të bëj qef nga ndonjë drejtim tjetër. Se jep e jep mbeta duke dhënë gjithë jetën. Duhet edhe dikush të më japi mua. S’jam hidrocentral.
Edhe pse pedofil, domethënë fëlliqësirë, prapseprap njeri jam. Dhe ja si jam katandisur, një cop vullnetar i një zyre partie, që vetëm jep e kurrë nuk merr. Dhe e thuri planin pedofili. Thirri në celular një mikun e vet me emrin Kardian. Do ikësh i tha pedofili Kardianit, në filan katund të Gramshit. Pse?! e pyeti Kardiani, me një ngut që nuk e fshehu dot. Sepse, i tha pedofili, ashtu dua unë. Nuk u jap spjegime njerëzve të blogjeve. Ik, nisu tani, dhe qepe, leri llafet. Në atë fshat burrat jetojnë sa shqiponjat, 800 e më tepër vjet, gratë deri në 1000. Martohen aty tek të 300 ose 400-at. Ik dhe më sill urgjent këtu nja shtatë a tetë nga ata burra. Jo dosido. Vetëm pedofila. Po sikur… e ndërpreu Kardiani. Çfarë sikur? S’ka sikur, ja priti pedofili. E di se po kërkon të më thuash çfarë do ndodhi nëse ndonjëri nga pedofilat 600-vjeçarë bie në sevda me ty minorenin 50-vjeçar dhe të vërsulet. E çë nëse kjo ndodh? Bëja qefin, dhe aq. Mos më bëj sikur gjoja s’të pëlqen, sikur ke frikë, sikur e ke për herë të parë. Ti raste të tilla mezi i pret. Plotësoja pra dëshirën spontane luftëtarit të Skënderbeut në ndonjë nga ato livadhet e luginës së Devollit ku fëshfërijnë gjethet dhe ja merr këngës bilbili (jo Kosi).
U bind Kardiani, dhe u nis. Bëri a s’bëri qef rrugës minoreni Kardian me maxhorenin 600-vjeçar, s’dihet. Një të arritur në Sarandë ja dorwzoi pedofilit 60-vjeçar pedofilat 600-vjeçar e kusur, të cilët u futën në një dhomë të madhe që dikur kishte shërbyer si sallë mbledhjesh kolektivi. Pedofili sarandiot 60-vjeçar u gëzua shumë kur i pa ata azgana. Sidomos për faktin se strategjia e pedofilizmit dykahësh kishte nisur të funksiononte. E mori mënjanë Kardianin, i tha; Dëgjo këtu, ik thirr një më të lartë se ne, mundësisht një akademik, shokun Nasho për shembull, ta pleqërojmë mirë këtë punë.
Kur dëgjoi “pleqërojmë” Kardiani u habit, ngriti supet, dhe tha; Shoku pedofil, do vete t’i them shokut Nasho të vijë, por sa i përket termit “pleqërojmë” më ngatërrove pak, se si ti, unë dhe shoku Nasho, ndoshta jemi pakëz të vjetër për nëna hallexhesha dhe bija minorene, por jemi minorenë për ata që të solla nga katundi. Leri këto teorira për në blogje. Ik merr shokun Nasho, ja preu shkurt pedofili sarandiot. Kujdes numurin e telefonit të shokut Nasho se mos ke të vjetrin. Mirë, tha Kardiani, po iki, por kam edhe një pyeje, a më lejon ta sjell këtu edhe shokun Viktor Malaj? Patjetër ta sjellësh, i tha pedofili me një ndjenjë të lehtë faji shkaktuar nga harresa e pafalshme, ku do mbytemi ne pedofilat dhe perversat pa pararojën tonë, Sigurimin e Shtetit. I solli Kardiani të dy, edhe shokun Nasho akademikun, edhe shokun Viktor Malaj të Sigurimit të Shtetit. Një të mbyllur perdet, fiku dritat, ndezi një kandil me vaj, dhe ja nisi pedofili i Sarandës;
Shokë,
Ta falenderojmë së pari shokun Kardian që na mundësoi sjelljen e atyre kreshnikëve me mustaqe në dhomën ngjitur. Shoku Nasho dhe shoku Viktor lëvizën sytë dhe duart supet në shenjë padurimi “hë de, ku janë, se s’durojmë dot”. Mos u ngutni ju të dy, tha pedofili i Sarandës. Pas pak do t’i shihni dhe do t’i shijoni. E kam menduar kështu; Pedofilë maxhorenë ka sa të duash bota. Për ata pedofilat mustaqellinj qindravjeçarë me shpatë në brez që na i solli Kardiani nga katundi, unë pedofili i Sarandës, Kardiani i Internetit, Nashua i akademizmit, Viktori i Sigurimit, do jemi minorenë. Nga ana tjetër, me ato 14-vjeçaret e zyrave të partisë që i përdorim për zyra pune, jemi maxhorenë. Pra edhe minorenë edhe maxhorenë.
Domethënë qef nga të dyja anët. Nuk e di a më kuptoni? Të kuptojmë, të kuptojmë, u përgjigjën njëzëri Kardiani, Nashua dhe Viktori. U hodh Nashua; Shumë faleminderit shoku pedofil. Ne ku ta gjejmë një rast të tillë që për disa të jemi pleq dhe për disa të tjerë të mitur. Por del një problem. Unë, për shembull, për moshën që kam, a mund të quhem minoren?! Ndërhyri me shkathtësi Kardiani; Pa merak shoku Nasho, për ty kam sjellë një 700-vjeçar që ndoshta nuk do të zerë me dorë se mund t’i dukesh bebe. Pra ti shoku Nasho, jo thjesht quhesh, por ti minoren je. Nashua mori frymë i lehtësuar dhe vazhdoi. Zgjidhja që i ka dhënë problemit në fjalë shoku pedofil, ka diçka nga pafundësia, nga përjetësia, nga qefi etern që nuk njeh moshë dhe masë. Është dhe subjekt i mirë për një novelë. Le të na i marrin telefonat. Le të na tallin nëpër gazeta. S’ka asnjë problem. Nuk mërzitemi aspak. Tash e tutje rraca jonë, rraca e spiunëve-shkrimtarë, e partiakëve-pedofilë, e llomotitësve të pavarur të internetit, e ka të garantuar mbijetesën. Do jemi edhe të vjetër edhe të rinj, edhe të ngordhur edhe të gjallë, edhe njerëz prej mishi edhe shtatore prej mermeri. Tanipërtani, se më vonë, iniciativën e ndritur të shokut pedofil sarandiot, do ta pasurojmë duke futur në qethullën e qefit edhe të vdekurit. Që qefi të mos jetë privilegj i vetëm i disa të privilegjuarve. Jo qef me 100 metra e 200 metra, por qef i të gjithëve. Ta ndërtojmë një botë të re. Botën e qefit total. Ku qefi i njërit të jetë edhe qefi i të gjithëve, dhe qefi i të gjithëve të jetë qefi i gjithsecilit.
Mjaft-mjaft se kur nisni nga pallavrat ju akademikët s’dini të mbaroni, ja zuri në fyt ligjëratën e qefit pedofili i Sarandës Nashos së novelës. E rëndësishme është që ti Viktor Malaj t’i bësh sytë katër, me artikuj nëpër gazeta dhe me se të vijë dore na mbulo nga ana mediatike. Ti Kardian bëj kujdes me internetin, blogjet. Do jetë mrekulli. Ditën do merremi me zyrat e partisë, do t’i qajmë hallet popullit, hallexheshave, bijave të tyre minorene që do tu kërkojmë orgji po s’do t’u bëjmë dot asgjë. Pra ditën do ta përdorim për nxemje, për prova gjenerale. Natën do hidhemi në aksion. 600-700 vjeçarët pedofila mezi do presin të bëjnë natën me ne vogëlushat atë qef që ne maxhorenët nuk e bëjmë dot me minorenet. Tani që nami im si pedofil me atë rruspien dhe të bijën e saj minorene ka marrë dhenë, kam menduar për një masë preventive. Nëse pedofili 600-vjeçar që do më bjerë për hise mua, në analogji me rastin tim, do kërkojë të bëjë orgji me mua të gjallin dhe nënën time të vdekur, unë do ta thërres nënën të ngrihet një ditë nga varri se s’bëhet qameti. Bëjuni edhe ju nënave të gjalla ose të vdekura nga një thirrje që të jenë gati për çdo eventualitet. Do bëjmë qef të madh. Nat’ për natë. Fshehtas. Si në kohën e kurvit, kur mbronim atdheun duke e rrethuar me tela me gjëmba, ndërtonim bunkerë duke e lënë miletin barkthatë, spiunonim njëri-tjetrin, fusnim njerëz nëpër burgje. Nëse në rast vigjilence të pamjaftueshme, kryesisht të shokut Viktor, zbulohemi, do tu themi se nuk bëjmë orgji, por mbledhje partie, që është e njëjta gjë.

Gjithnjë kam qenë i vetëdijshëm se pas çdo shkrimi kritik hyja në shtigje me rreziqe të mëdha, por i kam marrë parasysh të gjitha dhe gjënë më të keqe…! Dikush duhet të informojë opinionin për të vërtetën se çfarë po ndodh me arsimin, kulturën dhe integrimin e shoqërisë ku jetojmë dhe punojmë në Maqedoni. Dikush prej nesh duhet ta bëjë që të dali e vërteta, për tragjedinë që po ndodh përpara syve tanë. Është e lehtë të jetohet në perëndim, në vendet demokratike, por është heroizëm të jetosh midis shumicës të pashkolluar, në mjedisin ku shteti të kërcënon me jetën në çdo çast.

Dasmat janë në përfundim.

Nga Arben Llalla.

Dasmat janë në përfundim e sipërm tek shqiptarët në Maqedoni. Pas kësaj rinia shqiptare e ka mendjen të gjej një Nuse me Letra Evropiane ose të ikin në Mërgim pakthim. Kështu, po zvogëlohet numri i shqiptarëve në Maqedoni sepse sllavo-maqedonasit janë të rregulluar nëpër punëra. Rregjistrimi i popullsisë në Maqedoni do ti përjashtojë mërgimtarët dhe ne, shqiptarët mund të dalim nën 20%, aq sa Rusia i ka dhënë urdhër sllavëve të këtyre anëve. Qëlllimi dihet NËSE DUHET TË NDAHET MAQEDONIA, AJO DO TË NDAHET NË BAZË TË NUMRIT TË POPULLSISË, ASHTU SIÇ KA NDODHUR EDHE MË PARË. Prandaj unë mbështes idenë e mos ndarrjes së Maqedonisë sepse shqiptarët humbin Ohrin, gjysmën e Strugës, gjysmën e Kërçovës, Manastirin, gjysmën, gjysmën e tërë territoreve tona.

PËRSE NUK REALIZOHET MARRËVESHJA E OHRIT E 2001!

Tani për tani nuk nevojë një Marrëveshje të re midis sllavo-maqedonasve dhe shqiptarëve sepse ende nuk është përfunduar realizimi i plotë i Marrëveshjes së Ohrit 2001, të cilën e garantojnë gjaku i dëshmorëve, NATO, BE dhe fqinjët e Republikës së Maqedonisë. Mos realizimi i plotë i MO-s nuk qëndron tek fakti se faji është i palës sllavo-maqedonase, por në fillim fajin duhet ta kërkojmë tek qeveritarët shqiptar, deputetët, partitë tona, pozita BDI dhe opozita PDSH. Sepse nëse faktori shqiptar do ishte këmbëngulës, me një zë të përbashkët fuqishëm, kjo marrëveshje do ishte përfunduar me kohë, por ministrat dhe deputetët tani janë mjaftuar vetëm me rehatinë e tyre personale duke u pasuruar tej mase. Më duket se partitë shqiptare e pengojnë vetë mos realizim e Marrëveshjes së Ohrit me qëllimin e vetëm që të kenë alibi për zgjedhje të parakohshme dhe kryefjalinë e fushatave.
Jemi mësuar që nga viti 2008 të dëgjomë për marrëveshje të partive shqiptare me VMRO-DPMNE, këto lloj marrëveshje janë mashtrime dhe vetkënaqësime të partive shqiptare. Më duket se jemi të sëmurë nga pafundësi e britmave Marrëveshje të Re, Marrëveshje të Re, Marrëveshje të Re. Përfundimisht dua të them se mos realizimi i Marrëveshjes së Ohrit na bënë fajtor të gjithëve para popullit dhe historisë, qoftë faktorin e brendshëm qoftë faktorin e jashtëm politik. Një marrëveshje e re pa përfunduar marrëveshjen e vjetër smund të gjejë mbështetje të gjerë për realizimin e saj. Mos harrojmë se Shqipëria dhe Kosova tani për tani mbështesin fuqishëm përfundimin e Marrëveshjes së Ohrit.

A duhet shqiptarët në Maqedoni ta nxierrin një Lider të ri.

A duhet shqiptarët në Maqedoni ta nxierrin një Lider të ri.për ti udhëhequr me krenari në politikën përballë sllavëve? Unë besoj se ka ardhur koha që Lideri të dali në skenën për tju thënë liderëve injorantë të pashkolluar të dalin në pension sepse boll e sakatuan këtë popull, duke i kthyer shqiptarët në skllevër modern.

Shqiptarët kanë festuar këto ditë me lëngje dhe birra 102 vjetorin e çlirimit të Shkupit.

Pyetja është e thjeshtë: Nga kush u çlirua Shkupi? Mesa di unë shqiptarët ende janë në robëri në Shkup sepse kot nuk dalin në protesta çdo ditë Premte. Ja bëjmë qejfin vetes me fjalë blla, blla, blla ndërsa të tjerët punojnë nëntokë dhe mbi tokë duke ecur përpara.

Si mund ta vlersojmë patriotizmin e politikanëve apo liderëve shqiptar në Maqedoni?

Fare thjeshtë, liderët shqiptar në Maqedoni nuk mund të bëjnë kualicion midis tyre për çështjet madhore kombëtare, por ata mund të merren vesh me VMRO dhe LSDM për përfitime ekonomike private. Poshtë tavolinave ndajnë miliona euro për të shkatërruar rininë shqiptare.

Bullgarët, sllavët dhe grekët deklarojnë gjithnjë se shqiptarët po realizojnë endrën për Shqipërin e Madhe.

Këto janë vetëm iluzione për të trembur Evropën dhe fqinjët. Këto, deklarata nuk duhet të na kënaqim, por duhet të na trembin sepse dëmtohet imazhi i vërtetë i shqiptarëve të cilët janë një komb human dhe i drejtë, që nuk kanë patur asnjëherë pretendime territoriale ndaj fqinjëve, dhenuk kanë sulmuar asnjëherë ndonjë vend tjetër.

Shqiptarët pasi i zgjidhën hallet e tyre për të drejtat e njeriut në Maqedoni, Mal të Zi, Greqi,

Preveshë, menduan të protestojnë edhe për Palestinën. Mirë është protesta për Palestinën, por përfaqësuesit politik të shtetit të Palestinës kanë injoruar njohjen e Kosovës, kanë thënë se Kosova është Serbi.

“Njëqind vjet n’i paça jetë, të gjitha kam për t’i kaluar kaçak, e kurrë nuk kam për t’u pajtuar me pushtuesin e Kosovës, e copëtuesin e Shqipërisë…!”Dhe un personalisht si Natmir Ismaili asnjeher nuk do ti perkulem as sllavit dhe as grekut dhe as nje armikut qe do te tentoje tna roberoje edhe pse jemi ende ne roberi,por dhe spiunat e sllavit le ta dine se asnjeher nuk do te mujne me me gjunjezue sot e nje mije vjet…

U HARRUA THESARI….. NE SKENE PEDOFILI CANE.

Vertet rasti i pedofilit Cane eshte shume i rende dhe duhet denuar me gjithe forcen e ligjit.
Te gjithe si qytetare,duhet te jemi ne nje linje te majte dhe te djathte,qe kjo rrace e ndyre brenda politikes shqiptare duhet te zhduket.

Eshte e vertete.
Qe ministra, deputete dhe gjithe shtetare.(jo te gjithe) Si ata qe iken dhe keta qe erdhen, kane lidhje, miqesi dhe punojne me keta pedofila.
Nepermjet ketyre bastardeve qe i perdorin si seksere, shtetaret nxjerrin fitimet por shkarkojne dhe epshet e tyre te ndyra ne njerezit e pa mbrojtur.

Eshte e vertete qe politika shqiptare duhet te pastrohet, dhe per kete me shume se kurre, sot duhet zeri qytetar.

Por jo zeri i QJQ-ve.
Shoqatave dhe shoqatickve te shitura, servile dhe bishtera te ndyra te qeverise dhe opozites, qe lehjen (gam ham gam) e nisin dhe e ndalojne vetem me urdher te shefave te tyre.

Sepse edhe leket qe marrin, kur lehin si qener.
Si ne dimer dhe ne vere, lart e poshte dhe poshte e lart, majtas dhe djathtas, i marrin nga buxheti i shtetit. Dhe ato jane leket e popullit.

Dhe pankartat behen me leket tende o popull.
Dhe vizitat, takimet apo konferencat neper bote te ketyre drejtuesve te shoqatickave partiake (mbrojtes) te te drejtave, racizmit, konsumatorit, dreqit dhe djallit me brire. Nga ty paguen o popull.

Dhe pushteti nga ty merret o popull. Dhe opozita me ty behet o popull. Dhe leket qe vjedhin qeveritaret ne bange te tuat jane o popull. Dhe vrasjet tek ty behen o popull. Dhe pedofilet qeveritare me femijet e tu merren o popull.

Gjithshka ne kurrizin e thyer te popullit qe enderroj ne demokracija.

Gjitheshka nga xhepi i shpuar i popullit.

Mos harroni as vjedhjen e thesarit ne Krrabe, ku nje numur me i madh pedofile te politikes shqiptare vodhen leket tuaja o popull.

Mediat.

Si gjithmone paguen dhe bejne lojen e politikes. Analistet (e pa varur) ju eshte zene gryka nga parate e popullit. Ndersa vete populli i shkrete ka 23 vjet qe ngopet me lugen e prishur te corbes qe gatuan politika,pozita opozita te ndimuara dhe nga mediat e pa varura shqiptare.

Nga Nga Agim Popoci.

Kartolina, karikatura dhe komunikata të shumëta në prag të Luftës së parë botërore flasin vetëm për serbët, shtetin e tyre dhe mbretin e prezantuar në mënyrën më të keqe të mundshme. Sot serbët e quajnë propagandë të Gjermanisë dhe Austro-Hungarisë por e kaluara e këtij populli flet ndryshe.

100 vjet pas luftës së madhe, në përpjekje për të korrigjuar shkakun dhe rolin e Serbisë në këtë luftë, propaganda serbe mundohet të sqaroj se si Gjermania dhe Austro-Hungaria, ishte munduar ti njollos popujt e Ballkanit e në veçanti serbët, në prag të Luftës së parë botëore. Aty janë kartolina, karikatura, komunikata ku në të gjitha këto janë vetëm serbët, shteti i tyre dhe mbreti i prezantuar në mënyrën më të keqe të mundshme. Sot, mediat serbe të shqetësuara konstatojnë se si në prag të luftës së parë botërore serbët janë konsideruar të kqinjë dhe të pistë, janë demonizuar si pjesëtarë të një fisi të egër ballkanik të cilët duhet çrënjosur, individi në këto ilsutrime është një varfanjak i leckosur dhe me asnjë atribut të keq më pak paraqitet edhe Mbreti i Serbisë, Krajl Petri, dhe nuk mungon as ai Malit të Zi, Krajl Nikola.

Përveç një kartoline ose karikature çfarë thotë e vërteta historike mbi serbët! Shumë më keq se sa nji propagandë e Gjermanisë ose Austro-Hungarisë e përshkruar përmes një kartoline. Në raportin e Fondacionit Karnegi, djegia e fshatërave dhe spastrimi etnik ishin pjesë tradicionale e luftërave në Ballkan. Po çfarë i ndodhi turqëve në Beograd pasi ky qytet u muarr nga ana e revolucionarëve të Karagjorgjeviqëve më 1806. Konstantin Nenadoviç, shkrimtar dhe autor i biografisë së liderit serb që u publikua më 1883, shkruan se pas luftërave “Serbët, të hidhëruar, u kanë prerë kokat Turqëve kudo që i takonin, nuk i kanë kursyer as të plagosurit, as gratë dhe as fëmijët turqë”.

Kjo pjesë e historisë nuk i pengon studiuesit dhe kiritikës serbë që ti harrojnë për momentin. Ata theksojnë se në këtë tokë pjellore të paragjykimeve kanë mbirë stereotipet mbi serbët që janë derdhur në karikatura gazetash ose ilustrime dhe ishin në funksion të stigmatizimit të gjithë popullit, dhe këtë që nga fillimi i shekullit XX dhe deri tek fillimi i Luftës së parë botërore. Prof. Dr. Milan Ristoviç në librin “Pjetri i Zi dhe plaçkitësit ballkanik” ku ka sqaruar se si Serbia dhe Ballkani janë parë në revistat satirike gjermane nga viti 1903 deri në vitin 1918, ndër të tjera shkruan: “Stereotipet negative mbi Ballkanin…ishin pjesë e një kornize të gjërë të stereotipeve negative “Ost”… Bëhej fjalë për këndvështrimin e kësaj hapsire nga perspektiva, ose nga lartësia, e një fuqie imperialiste e cila përfshinte insistimin në thjeshtësimin arrogant dhe reduktimin në disa, nga kontesti kompleks, I elemntëve të shkëputur negative.”

Por në dokumentat në cilat sulltani formlaisht i jep autonominë Serbisë së Millosh Obrenoviçit, në klauzola të veçanta theksohet se muslimanët që nuk kanë lidhje me kazermat otomane duhet ta shesin pasurinë dhe të ikin. Nuk dihet se sa ishte zgjeruar masakrimi i muslimanëve gjatë kryengritjes, por nuk ka dyshim se kjo praktikë ishte pranuar si qëllim për tu lavdëruar, e dinjitetshme që për të edhe duhet të këndohet. Filip Vishjiç këtë e bën që në vitin 1804. /”SRBI, istorija, mit i razaranje Jugoslavije”/ lexo shqip: “SERBËT, historia, miti dhe shkatërrimi I Jugosllavisë”./

Derra dhe morra

Serbët, e me ta edhe Malazezët, janë bërë heronjtë kryesor të kafenesë së errët ballkanike dhe janë prezantuar si derra dhe morra, mbretërit e tyre që shalojnë deshët ose rrijnë në krye të bandave të plaçiktësve, e “vëllazërimin me gjak”, pasarëdhësit e mbretërve i bëjn me shkëmbimin e rriçërave! Është ky shqetësim i historianëve dhe mediave serbe që harrojnë se edhe në luftën e vitit 1999 në Kosovë ndodhi pikërisht kjo! Çdo mbrëmje, pas vrasjeve dhe përdhunimeve, kur gjithçka që ishte joserbe ishte plaçkit, policia dhe ushtria serbe ishet nëpër kafenetë e çdo fshati të Kosovës duke i kënduar “betejës” së rradhës dhe çlirimit të tokës kosovare që sipas tyre po ndodhte. Premtimi i turpshëm i Milloshevicit, që për momentin u krijua ideja se po realizohej, u pasua me masakra intensive, vrasje të grave dhe fëmijëve dhe gjithçkaje që nuk ishte militare; sepse nga kjo e fundit, frika nuk çrrënjosej dot nga truri serb. Ai tru që për nëj shekull ishte ushqyer me qenien jonjerëzore me bisht, jeton në mal, nuk ka të bëj me civilizimin, pra, ortodoksinë serbe dhe po pengon ëndrrën e madhe, bashkimin e tokave serbe.

Dhe, përkundër këtij realiteti, duke harruar gjtihçka çfarë kishte ndodhur përgjatë viteve nëntëdhjetë, studiuesit serb sërish i kthehen luftës së parë botërore dhe “gatimeve të Gjermanisë dhe Austro-Hungarisë”.

Rrethanat e Luftës së madhe i bëjnë këto simplifikime në armën e propagandës së luftës, vetitë negative theksohen deri në kufijtë ekstrem, e Serbët dhe Serbia janë ajo pjesa më e keqe. Ndryshe atij Ballkani gjakpirës, primitiv dhe plaçkitës siç është përjetuar nga pikëpamja gjermane. Pikërisht në ditën e atentatit të Sarajevës, thekson professor Ristoviç, në të përjavshmen e Berlinit “Kladerdaç“ është publikuar karikatura “Plaçkitësit Ballkanik”. Ai është prezantuar si nëj mashkull i madh me vija të vrazhdëta të fytyrës, me një xhup të stolisur me medalje, me brez të stërmbushur me revole dhe karikator, e pas tij Gjermani të cilin sapo e ka plaçkitur.

“Në situatat e konfliktit, politika, ideologjia, propaganda dhe në kohërat moderne mediat marrin stereotipe si instrument për stigmatizimin e “tjetrit” (armikut) dhe mobilizimit kolektiv të “të vetëve”. Stereotipet dhe ato negative mbi Ballkanin dhe Serbinë, në rastin gjerman, por edhe gjetkë, janë treguar gjatë shekullit XX si jashtëzakonisht të ashpër dhe të përdorshëm për qëllime politiko-propagandistike në disa raste (1903, 1908, 1912-1918, 1941, 1990). Ata shpesh ishin pjesë e “sqarimeve” të shkaqeve të konfliktit në hapsirën jugosllave të ofruar para së gjithash nga opinioni i Evropës perëndimore mbi karakterin e popullit ballkanik të papërmirësueshëm, violent, të pasigurt, para së gjithash, Serbëve. Megjithatë, ata në periudhat e stabilitetit tërhiqen dhe zbehen duke i lëshuar vendin një vizioni shumë më kompleks të “tjetrit”. Megjithatë, proçesi i neutralizimit të stereotipit negativ mbi serbët dhe Serbinë në opinionin gjerman, nuk është i shpejtë dhe as i lehtë,” thekson Dr.Ristoviç.

Por dëshmitë dhe raportet e kohës flasin ndryshe. Raporti i fondacionit Karnegi mbi shuarjen e kryengritjes shqiptare në Kosovë ka një rëndësi të veçantë sepse si në vitin 1913, ashtu edhe 1941 ose në vitet nëntëdhjetë të shekullit XX, për të gjithë ishte e qartë se cili ishte qëllimi i spastrimit etnik: veprimet e ushtrisë serbo-malazeze, me qëllim që të ndryshojnë në tërësi karakterin etnik të zonës e cila ishte e banuar kryesisht me shqiptar. /“SERBËT, historia, miti dhe shkatërrimi I Jugosllavisë”/

Ndërkohë që faktet janë shumë më kokëforta, në veçanti ato të vitit 1914, që krahasuar me zhvillimet në veri të Mitrovicës së vitit 2014, përveç se konfirmojnë këndvështrimin e saktë të Gjermanisë dhe Austro-Hungarisë së 100 viteve më parë, civilizimin e sotëm e bëjn të skuqet. Por kjo është Serbia!

Serbia në Bosnjen 1908 dhe Mitrovicën 2014

Pas aneksimit të Bosnje Hercegovinës nga ana e Austro-Hungarisë më 1908, në Serbi është krijuar “Narodna Odbrana”(“Mbrojtja popullore”), një shoqatë gjysëmsekrete me qëllim të organizimit të vullnetarëve, për, siç besohej, luftën që do të shpërthej. Ishte organziuar edhe rrjeti i agjentëve në të gjitha vendet sllave të jugut që ishin nën mbretërinë e Austro-Hungarisë. Anëtarët e “Narodna odbrana” ishin personalitete të larta civile dhe ushtarake, e qëllimi I tyre kryesor ishte “Serbia e Madhe”, shkruan Tim Judah në librin e tij “SERBËT, historia, miti dhe shkatërrimi i Jugosllavisë”.

Pse vlenë analogjia me Mitrovicën e vitit 2014, përveç “Narodna odbrana” të cilën e krijoi Serbia pas humbjes në Kosovë dhe dështimit me projektin “Serbia e Madhe” rrugëtimi i Beogradit zyrtar deri në vitin 2014 përveç se me Serbinë ndërlidhet edhe me sjelljen e Rusisë nga këtij shteti më gjakpirës të Ballkanit.

E Judah në librin e tij vazhdon…Mirëpo, kur në vitin 1909 u bë e qartë se as Rusia madje nuk do ta mbështesë Serbinë në konfliktin kundër Austro-Hungarisë, qeveria e Serbisë u detyrua të bëj një hap degradues mbrapa. U lëshua një komunikatë se “qeveria do të ç’armatos dhe do të shpërbëjë vullnetarët dhe çetat e tyre” dhe nuk do të lejoj “themelimin e njësiteve të ç’rregullta në territorin e saj”. Njësitet e “Narodna odbrana” ishin shpërbërë, veprimtaria e organizatës u ndërrua me çështjet e kulturës por rrjeti i saj i spiunazhit ngeli po ai. Mirëpo, deri në vitin 1911 përfunduan të gjitha përgatitjet për themelimin e një shoqate të dytë gjysmë secrete emri i së cilës ishte “Ujedinjenje ili smrt”(“Bashkim ose vdekje”). Idenë për këtë e kishin dhënë nacionalistët e thekur serbë , shumica prej tyre oficer, të cilët e kishin inat pushtetin civil sepse, konsideronin ata, kishin kapitulluar turpshëm më 1908. Njëri prej tyre ishte Dragutin Dimitrijeviç, i njohur me nofkën Apis. Duke përparuar në shërbim, ai në vitin 1913 u bë Shef i Shërbimit secret të Ushtrisë serbe. Apis ishte njëri ndër personat udhëheqës të grupit që vrau mbretin Aleksandar Obrenoviç dhe bashkëshorten e tij më 1913.

Të gjithë ata ndërkombëtar që përqeshen me “Narodna odbrana” të Mitrovicës dhe mendojnë se gjithçka përfundoi me marrëveshjen e Brukselit “Daçiq-Thaçi, nuk duhet të harrojnë edhe përqeshjen që i bëri organizata “Ujedinjenje ili smrt” në vitin 1909, pikërisht pasi ishte shpërbërë për herë të parë organizatës “Narodna odbrana”

Organizata “Ujdenjiene ili smrt”, shkruan Judah, ishte mbrapa gazetës nacionaliste “Pijemont”, e në pjesën secrete të statutit proklamonte “bashkimin e serbizmit” si qëllim. Në statut thuhej se “anëtar mund të bëhen të gjithë Serbët, pavarësisht në gjininë, fenë, ose vendine lindjes, si dhe gjithë të tjerët që janë të gatshëm ti shërbejnë këtij ideali me besnikëri.” Duke përqeshur organizatën “Narodna odbrana”, statuti gjithashtu proklamonte se organizata “përcaktohet për veprimtari revolucionare dhe jo kulturore” dhe që “me të gjitha mjetet që ka në dispozicion do të luftoj kundër atyre jashtë shtetit që kundërshtojnë këtë ideal”. Armiqtë e saj e quajtën “Crna ruka”. Organizata kishte një ceremoni pompoze me rastin e pranimit të anëtarëve të rinj me një tryezë të mbuluar me një mbulesë të zezë, ku ishin vendosur kryq, kamë dhe revole. /“SERBËT, historia, miti dhe shkatërrimi i Jugosllavisë”/

Studimet e shumëta janë marr me lidhjet që kishte Apis, organizata “Ujedinjenje ilir smrt” dhe grupi i cili me sukses organizoi atentatin në Sarajevë mbi trashëgimtarin e fronit të Austro-Hungarisë. Është konfirmuar se Gavrilo Princip dhe anëtarët e tjerë të grupit revolucionar ishin në kontakt me organizatën “Ujedinjenje ili smrt” e cila i furnizoi me armë dhe i ndihmoi të lëvizin nga Serbia në Bosnje përmes rrjetit në “Narodna odbrana”. Megjithëse me detajet tjera do të vazhdoj të merret historia, për shqiptarët në veçanti ata të Mitrovicës, kaq mjafton, për të qenë të qartë se serbët janë po ata të vitit 1908: të kqinjë dhe të pist!

Gjithçka e rëndë që po shohim të spikasë si e denoncuar në Shqipërinë e sotme, vjen si pasoje e mungesës të forcës së ligjit, dhe ekzistencës së një burokracie piraterike në drejtim. Forca e ligjit vjen direkt nga raporti që shoqëria ka me kontrollin e qeverisë dhe të të gjitha institucioneve politike qeverisëse në vend. Por ky raport është i drejtë aq sa e ngritur është në fakt vetë shoqëria në ndërgjegjen e saj për të ditur se, çdo qeverisje, i takon asaj që ta kontrollojë, ta zgjedhë apo ta rrëzojë nëpërmjet konceptit aktiv të drejtësisë shoqërore. Sot në Shqipëri s’ka drejtësi shoqërore; domethënë sigurisht që edhe shqiptarët nuk kanë mundësi të kontrollojnë asgjë në institucionet politike që i qeverisin.
Për këtë arsye; qeveri të korruptuara që kanë ardhur njëra – pas – tjetrës në 22 vjet rresht në Shqipëri, kanë sjellë këtu këtë gjendje: një Bankë Kombëtare që nuk dihet se sa para i është vjedhë nga drejtuesit e saj absolute; një mori universitetesh privatë, rreth 40 të tillë, që kanë shitur diploma dhe kanë inonduar shoqërinë me injorancë në drejtim; universitete shtetërorë publikë, sidomos në rrethet e vendit, që kanë shitur dhe shesin notën dhe provimin; një Komision i Kthimit të Pronave, që iu ka grabitur vazhdimisht pronën pronarëve të ligjshëm dhe ua ka dhënë këtë rrethit familiar të kryeministrave, por që grabit për pushtetarët apo rrethet e tyre edhe pronën publikë; kryeministra që kanë shitur interesin kombëtar për xhepin e tyre; një kryeministër që ka shitur territorin kombëtar, dhe kërcënon gjithë ditën shqiptarët edhe si kryeministër (kur shiti detin), por edhe tani që nuk ka asnjë post; ministra që kanë shitur tenderat e rrugëve, të objekteve të ndërtuara publike, madje çdo tender që është bërë nëpër ministritë e këtij shteti; ndërmarrje të mëdha shtetërore si KESH-i dhe Alb Petroli, të grabitura në mënyrë barbare; një dretjtori e ruajtjs së konsumatorit që është vetë promotori i futjes dhe tregtimit të ushqimeve të skaduara në Shqipëri, me shitje të autoritetit të shtetit, sigurisht; spitale shtetërorë dhe privatë që, pasi grabisin lekun e pacientëve, s’kanë asnjë kontroll në lidhje me shërbimin hospitalor të sëmundjes: shqiptarë që, pasi kanë paguar qimet e kokës, vdesin nëpër operacione terciarë në të cilët s’vdes më asnjë njeri sot nëpër botë – dhe për ta s’ka asnjë kontroll ligjor. E pse të zgjatëm më tej: ky është shteti shqiptar. Dhe e dini pse është i tillë? sepse, siç u theksua, nuk funksionon ligji, dhe organet e drejtësisë janë bashkuar me këtë lukuni vjedhjeje. Sepse organet e ngarkuara për të ruajtur ligjin, Prokuroria dhe Gjykata, janë edhe këta të angazhaur me burokracinë piraterike që u theksua më lart. Kjo është një pirateri e mirëorganizuar që grabit shqiptarët, që përditë fundos shtetin në mosekzistencë dhe, në cdo çast, rrënon mirëqënien e shqiptarëve. Të gjitha ato që shpreha më lart janë të dokumentuara sot: por s’ka drejtësi që të ndhimojë shqiptarët për largimin e kësaj gjëme piraterike. Ja përse Perëndimi politik po kërkon reformën në drejtësi. Po kujt ia këkon? Deri tani ai ia ka kërkuar kryeministrit aktual shqiptar në cdo takim, që të “presë nyjen gordiane” të abuzimit makabër që ka ndodhur këtu më pushtetin; sepse Perëndimi politik e njeh shumë mirë gjendjen në Shqipëri, tamam ashtu siç u trajtua më lart. Por nesër, nëse kreyministri aktual nuk do ta presë “nyjen gordiane të abuzimit në Shqipëri” , ajo politikë perëndimore sigurisht që do t’i drejtohet shqiptarëve. Kjo gjendje duhet ndryshuar menjëherë.

Nga Arlinda Guma.

Ja ku i keni të dyja anët e medaljes të dashur shtetarë;

Urimin e një kristiani – Shqipërinë e emancipuar, dhe,

Një prerës kokash – Shqipërinë e ardhshme… nëse ju nuk luani duart…

Jemi në vitin 2014.

Lavdrim Muhaxhiri vendos disa foto në facebook.

Në foton e parë, ai ka kapur një adoleshent për fyti, me gjestin e një kasapi që sapo po bëhet gati ta therë kafshën, në këtë rast; adoleshentin.

Në foton e dytë, Lavdrimi ka dalë me duar me gjak, i qeshur dhe krenar, menjëherë pasi ka kryer aktin barbar.

Jemi po në vitin 2014.

Martin Leka vendos në facebook, në profilin e tij personal, një foto ku ai është veshur me një veshje karakteristike arabe. Nëpërmjet kësaj fotoje, ai u uron festën e Bajramit të gjithë besimtarëve myslimanë.

Me shfaqjen e Lavdrimit nëpër mediat e shkruara (më fal lexues, por këtij tipit, edhe emrin e kam vështirë t’ia shkruaj), u prit natyrshëm ndonjë qëndrim zyrtar prej komuniteteve të ndryshme; fetare dhe jofetare (në Shqipëri dhe në Kosovë), distancimi prej aktit makabër, ndoshta do të ishte më e pakta që do bënin këto lloj komunitetesh.

Por duket se të gjitha forcat janë përqendruar në një drejtim tjetër; të linçohet drejtori katolik i RTSH-së, në urimin e tij të bukur për një festë fetare të një besimi tjetër.

Faik Konica thotë se trimëria e shqiptarit ka diçka prej teneqeje, edhe kur ajo është e madhe dhe e lavdishme, ajo niset nga qëllime krejt të vogla, dhe aspak prej idealesh të larta apo parimesh e idesh.

Nuk dua ta besoj këtë, por Konica nuk duket se është dhe krejt gabim në këtë konstatim të hidhur.

Ka një mungesë të theksuar idealizmi në gazetarinë shqiptare, edhe kur ajo e merr mundimin të japë qëndrimin e saj për një fenomen, fillon dhe merret me jetën personale të individit. Një lloj gazetarie që nuk i ruan lartësitë, një gazetari në nivelin e grave llafazane që çdokush ka në pallatin e tij.

Pyetja që më erdhi ndër mend kur mora vesh të vërtetën, dmth që ajo veshje i ishte dhuruar Martin Lekës gjatë një udhëtimi në Kuvajt, në prani të deputetëve të Parlamentit Kuvajtian, dhe që disa nga fotot qenë realizuar po prej dhuruesve të veshjes, qe kjo; a e morën mundimin këta gazetarë ta pyesnin vetë personin në fjalë në ç’rrethana qe shkrepur ajo foto? Sigurisht që jo, pasi gazetaria në Shqipëri bëhet; o në facebook, o te cepi i pallatit.

Nuk mund të rrija pa i shkruar këto sot, sepse si shqiptarë, në këto kohëra të turbullta për shtyllën tonë kurrizor, e kemi zakon që, kur dikush është në zgrip të humnerës, të mos flasim, të mos shprehim qëndrimin tonë. E ç’na duhet neve! Kjo vjen ndoshta edhe prej mungesës së vazhdueshme të lirisë së fjalës, por edhe se çdo qëndrim publik pasohet me reprezalje e të tjera si këto, traditë e mbetur prej komunizmit, por e ripërtërirë mjaft në kohërat postdemokratike.

Si shqiptarë do thosha se e kemi zakon, edhe që t’i japim ndonjë ndihmesë të vogël individit që është në zgrip të humnerës, duke i dhënë edhe një shtytje të lehtë, të leeehtë fare, sa për t’ia realizuar “suksesshëm” rrëzimin atje poshtë. Asgjë për t’u çuditur! Këto brryla na kanë bërë kaq!

Personalisht kur e pashë atë foto, buzëqesha; m’u duk një gjest emancipimi e tolerance të pashoq. Por edhe më se i natyrshëm, për një vend si Shqipëria, ku të gjitha llojet e festave fetare festohen prej të gjithëve.

Me ç’duket, linçuesit nuk e mendojnë kështu. Ata duken kaq të indinjuar se si një katolik vishet me një veshje të besimit tjetër dhe uron Bajramin!

Ekstremistët fondamentalistë me rite të gjithë-importuara, por jo vetëm ata, të cilët nuk mund të përfaqësojnë kurrsesi myslimanët e urtë shqiptarë (i ftoj këta të fundit të distancohen publikisht nga ata), e marrin këtë gjest të emancipuar qytetërimi dhe tolerance të Martin Lekës, si një tallje që i bëhet fesë së tyre. Nuk u vihet dot faj për këtë, ata vetëkonsiderohen në luftë me të gjitha fetë e tjera, prandaj në errësirën e tyre të plotë të padijes, ata e kanë të pamundur të konceptojnë që dikush nga feja tjetër; t’i urojë e t’i dojë.

Këtu më vjen ndër mend një sekuencë nga një film i shkëlqyer (ndoshta i vetmi që i ka shpëtuar skematizmit të realizmit socialist); “Koncert në vitin 1936”.

Hoxha, i indinjuar shkon në zyrën e bashkiakut dhe ankohet për përdhosjen që po i bën këngëtarja dhe pianistja besimit të tij; hoxha ka frikë se mos ato këndojnë majë minares. Ndërkohë që bashkiaku, një figurë e skalitur mjeshtërisht prej skenaristit, e qetëson se ato, edhe po ta kishin vërtet ndër mend atë gjë, nuk do të mundnin të hipnin aq lart, se do t’u merreshin mendtë. Hoxha ikën i zemëruar.

Po për çfarë po e akuzojnë linçuesit Martin Lekën? Po ja; që në një zyrë shteti u vesh me një veshje t’atillë… Në të vërtetë, foto nuk është shkrepur në zyrat e shtetit, por, edhe në qoftë kështu, e ç’ë pastaj?

Oh, sa i rëndë që qenka ky akt në një zyrë shteti!

Ndërkohë që të gjithë e dimë që këto ditë, pikërisht, në ato; “zyrat e shtetit”, ka ndodhur diçka më e madhe, një super-skandal, më i madh edhe se njëmijë episode dekorative si ai i Martin Lekes, marrë së bashku. Në Bankën e Shtetit janë vjedhur shifra marramendëse lekësh.

E pra, kjo ka ndodhur pikërisht në ato; “zyrat e shtetit”.

Këto turma linçuese që po shtohen frikshëm në Shqipëri, duket se janë edhe të njëjtat që linçojnë vazhdimisht figurën e shkrimtarit Ismail Kadare, çdo prag Nobeli. Paradoksalisht, deri tani sulmet ndaj Kadaresë janë cilësuar si prej dashakeqësish të vegjël, etj, por askush nuk thotë se  iniciuesit e linçimeve ndaj figurës së tij, janë edhe këta myslimanë ekstremistë, të shkolluar nëpër vendet arabe, të cilët nuk i gëlltisnin dot deklaratat e këtij atdhetari të mire, se drejtimi i Shqipërisë drejt Europës, është edhe rrugëtimi i saj natyral për t’u bashkuar me trungun, të cilit ajo i përket, dhe që është privuar prej shekuj; i vetmi rrugëtim dinjitoz dhe i natyrshëm.

Deri tani, një çështje fetare, asnjëherë nuk ka qenë një problem në Shqipërinë tonë harmonike dhe tolerante, ndaj të gjitha llojeve të besimeve. Por kur kjo çështje shndërrohet në një problem madhor, në një debat të nxehtë, atëherë them se duhet të alarmohemi që këtu duhet të ketë diçka më serioze dhe më të madhe se çdo debat tjetër; i presupozuar si i inspiruar prej ndjenjash meskine e inatesh personale. Natyrisht, rrugës, debati përlyhet e ushqehet me gjithfarë llumrash si këto të fundit.

Një mikja ime, e ardhur nga jashtë, me tha një ditë e trembur se kishte parë rrugëve disa gra me burka, pastaj me tha me një keqardhje të sinqertë: – Për këtë luftuan e dhanë jetën rilindasit?

Ah po, rilindasit!

Rilindasit tani do jenë të gjithë duke u rrotulluar në varr, pasi në këtë sfond ekstremitetesh, slogani; “Feja e shqiptarit është Shqiptaria”, po sfumohet dukshëm, për të mos thënë; po injorohet. Slogan, të cilin shteti ynë duhet ta mbrojë dhe ruajë si një monument kulture, për të cilin, edhe vetë Zoti, duhet të jetë ndierë krenar për ne shqiptarët.

Kur kaloj te Medreseja dhe dëgjoj hoxhën të këndojë me play-back, në një gjuhë që nuk e kuptoj, vras mendjen se ç’duhet të jetë duke thënë kënga e regjistruar ato çaste.

Ashtu siç vrava mendjen se ç’do të thoshte fjalia: “Eid Mubarak”, të cilën e shihja dendur në facebook, dhe që, në optimizmin tim naiv, e mora si emrin dhe mbiemrin e ndonjë diplomati izraelit që mund të kish kontribuar për vendosjen e paqes në rripin e Gazës.(me siguri, ti lexues po qesh tani)

Nuk qe fort kështu. Paqja nuk qe vendosur dhe duket shumë larg.

Më vonë mësova se ai që vetëm urimi në arabisht për: Gëzuar Bajramin.

Të dashur shtetarë, të dashur rilindas pink, pasardhës të asaj rilindjes tjetër, të bukur, romantike, e të lartë, shumë të lartë, që tani po rrotullohet në varr; – A nuk do ishte më e udhës që të vendosnit një ligj që hoxha të këndojë në gjuhën shqipe? Nuk po pretendojmë të këndojë “live” se jemi mësuar të mos kërkojmë shumë nga jeta, dhe për më tepër; nuk jemi në ndonjë konkurs muzikor, por duke kënduar shqip, edhe mesazhi i Zotit do ishte më i perceptueshëm dhe më i matabolizueshëm, dhe figura e hoxhës do ishte shumë më pranë njerëzve, dhe jo si ajo në filmin “Koncert në vitin 1936”.

Po kështu ndodh me një kryepeshkop të huaj, edhe aty fjala e Zotit, na përcillet me gabime gramatikore.

Rilindasit tanë u vranë e u masakruan prej terrorit grek, sepse kërkonin që në kishat tona të flitej shqip. U helmuan prej turqve se i kënduan abetares, gjuhës sonë të mrekullueshme, që i rezistoi kushedi sa e sa reprezaljesh, qorrfermanësh, e ndalesash…

Të dashur shtetarë, të dashur drejtues dhe përfaqësues të komuniteteve fetare, argumenti në fjalë është shumë më i madh se individi; Martin Leka, apo se individi; Lavdrim Muhaxhiri. Kjo, padyshim, është mbi të gjitha; një çështje atdhedashurie, dhe ju keni përgjegjësinë historike ta trajtoni me përgjegjshmëri dhe delikatesë njëherazi, përpara se të jete shumë… shumë… vonë…

Është në lojë identiteti ynë kombëtar.

Diplomacia europiane, me atë buzëqeshjen e saj të largët e të mirësjellshme, lehtësisht të ekuivokueshme prej ne; shqiptarëve të mësuar t’i marrim mesazhet në mënyrë të drejtpërdrejtë, do t’i bëjë llogaritë; ftohtë dhe mirë, ashtu siç i ka bërë gjithmonë, përpara se të japë miratimin për anëtarësimin e një vendi, në këtë rast; tonin; shtetasit e të cilit, rekrutohen frikshëm nga kryengritësit sunitë të ISIS, terrori më mizor, ndoshta, në të gjithë historinë e njerëzimit. Këta shtetas shqiptarë rekrutohen nga një varfëri e tejskajshme nga Shqipëria dhe Kosova, ndërsa më pas, ata pësojnë një transformim të frikshëm, duke u shndërruar në militantë të verbër të këtij terrorizmi që i zhvesh nga çdo ndjenjë njerëzore.

Nëse shteti ynë nuk do fillojë ta ndjekë me seriozitet, alarm e përkushtim këtë çështje; sociale edhe… e të tregojë mbi të gjitha, autoritetin e tij, laik, kjo do të jetë një bombë që do të na plasë ndër duar.

Pas, ndoshta, njëzetë vjetësh, këta terroristë do jenë atje, në sheshin “Skënderbej”, duke grisur libra, duke shkulur bustet e rilindësve, duke gjuajtur gra me gurë, apo në rastin më të mirë; do t’i ndalojnë këto gra të buzëqeshin, ndërsa Gjergj Kastrioti, i pafuqishëm që nga busti (nëse ende nuk do ta kenë rrëzuar, pasi që tani e kane marrë me shpulla), do jetë duke e ndjekur skenën me një pikëllim të dorëzuar në sy.

Ja ku i keni të dyja anët e medaljes të dashur shtetarë;

Urimin e një kristiani – Shqipërinë e emancipuar, dhe,

Një prerës kokash – Shqipërinë e ardhshme… nëse ju nuk luani duart…

Ti nuk lexon

Nga Edison Ypi 

Ti ha, pi, vishesh, mbathesh, udhëton, zbavitesh. Por nuk je i qetë, nuk ndjehesh i lumtur. Ke ankesa, xerxelera, grricje, kërruajtje. Je edison-ypi2011rrrrrrrrgjithë kohën i mërzitur. Ke probleme me shëndetin. Nuk të rreh mirë zemra. Nuk të mbushet mushkëria. Nuk e shijon dhe nuk e tret si duhet ushqimin. Mirë të bëhet. Hak e ke. Këto dhe të tjera taksirate i ke dhe do t’i kesh deri sa të ngordhësh. Sepse ti mor’ zotni, ti moj zonjë, ti mor’ djalë, ti moj vajzë, nuk lexon.

Vendi yt ka vuajtur diktaturën më gjakatare të botës, gjatë së cilës u përdhosën të gjitha vlerat dhe u kultivuan e u himnizuan veset më të ndyra dhe më kriminale; pabesia, hajdutllëku, spiunllëku, dembelizmi.

Prej një çerek shekulli vendi yt nuk është më diktaturë, por vend i lirë ku fatet nuk i vendos 1 njeri i vetëm por vullneti i shumicës. Megjithatë ti gjithë kohën ankohesh. Ankohesh dhe do ankohesh, sepse ti nuk di, ti nuk kupton, ti s’ke se si të dish, ti s’ke sesi të kuptosh, sepse ti nuk lexon.

Ti pi kafe dhe sodit njerëzinë. Habitesh, mendohesh, dhe nuk e gjen dot, se si dhe pse nuk janë të gjithë si ty, por njëri kështu e tjetri ashtu, dhe kafja të duket zeherr. Kafja zeherr e helm do të bëhet sepse ti, ngaqë nuk lexon, nuk do ta kuptosh kurrë madhështinë e laryshisë së karaktereve njerëzorë, të cilët po aq sa janë identikë, janë edhe të ndryshëm nga njëri-tjetri. Ndërsa pretendimi yt idiotesk që të gjithë të jenë si ty, domethënë që askush të mos lexojë, do ishte groposja për së gjalli e të gjithëve.

Qëllon ndonjëherë që ti del në rrethinat e qytetit ku sheh shtëpi të reja, vila, oborre të rregulluara, jo rrallë edhe me shatërvane dhe pishina. Sa herë që kjo ndodh, ti nis e bërtet;

-Nuk janë bërë me punë të ndershme. Janë bërë me pare droge, me trafiqe, me dallavere.

-Ore eja në vete, të thotë ndonjëri që eventualisht të ndodhet pranë. Kanë punuar në kurbet duke ngritur llaç e beton në katin e shtatë e të tetë. Kanë bërë punën e vinçave dhe buldozerave. Këto shtëpi nuk i kanë ngritur në 1 ditë, por tullë pas tulle për vite të tëra. Shtëpitë e reja në Shqipëri janë me qindra mijëra. Eja në vete. Kaq drogaxhinj nuk ka gjithë bota.

E kotë. S’ka spjegim që të bind, s’ka argument që të sjell në vete ty që nuk lexon, ty që duke mos lexuar nuk kupton, duke mos kuptuar nuk ndjen.

Je vërdallosur ca kohë “jashtë shtetit”. U thua miqve, italiani është kështu, gjermani ashtu, greku i tillë, turku i atillë, dhe të gjithëve, deri edhe filipinit, u vë nga një nofkë. Përcaktimet që nuk guxon t’i bëjë asnjë dijetar dhe asnjë enciklopedi, guxon t’i bësh pa të lëvizur qerpiku ti që nuk lexon asgjë. A e kupton se çfarë shtaze të bën mos-leximi ?

Ti udhëton. Duke udhëtuar përmes bukurive të natyrës, pyjeve, grykave të maleve, rrjedhave të lumenjve, sheh aty-këtu ura të vjetra, mure të rrënuar kështjellash të lashta, fytyra të çuditëshme banorësh lokalë. Por ti nuk bën asnjë dallim mes pamjeve të tilla që i sheh të gjalla, dhe të njëjtave pamje në televizor. Ky tmerr e kjo llahtarë nuk ndodh për absolutisht asnjë arësye tjetër por vetëm sepse ti nuk lexon.

Ti i jep ryshfet nëpunësit, mjekut, dhe pastaj i përgojon. Ti vepron kështu sepse ti nuk lexon

Ti nuk mban ment përmendësh monologun e Hamletit, ndonjërën nga Introduktat e Nolit, letrën e Tatjanës Onieginit, por mban ment batuta të pështira soc-filmash. Nuk lexon, prandaj.

Ti thua se diktatori bëri krime por bëri edhe disa gjëra të mira. E ke gabim. Gjëja më e mirë që bëri diktatori, është gjëja më e keqe që ekziston, ti që nuk lexon.

Ti voton, dhe të nesërmen e votimit pa pik’ turpi ankohesh ndaj atij ose atyre që votove vetë. Kjo ndodh sepse ti nuk lexon.

Brendinë e librave ti e përfytyron si muhabet kafeneje. Ky, ai, ai tjetri, trokiti në një natë dimri, hyri, u ul pranë vatrës, u ngroh mbi mangall, poqi gështenja mbi prush, u ankua nga majasilli, bërtiti, doli. Shumica e librave kështu janë vërtet. Por ti nuk e di se aq pak libra të mirë sa ka, janë me miliona herë më të vlefshëm se këta me acar dhe mangall, sepse ti nuk lexon.

Nuk ke sukses me femrat. Dhe nis e i shan e mallkon kot së koti ato të shkretat. Ulu lexo, mëso të sillesh me to, bëju komplimenta, sa më inteligjente, sa më turbulluese, sa më të bukura. Nëse përsëri nuk u mbushet mendja, ulu lexo edhe më tepër.

Ti çfaqesh në Fejsbuk në foto me gjithato të ngrëna përpara. Është turpi më i madh, njëlloj sikur ta pështysh veten në surrat, më zi se ulja e brekëve tek Zogu i Zi. Por ty nuk të bën asnjë përshtypje. Ti vazhdon të dalësh në fotografi krenar dhe i pamposhtur fill pasi ke gromësitur me sa më tepër tasa dhe pjata të sapo boshatisura, gota të rrëkëllyera, mbeturina mishrash dhe mëlçirash të ngrëna përpara. Sepse ti nuk lexon.

Sheh ndonjëherë në televizor shurdhmemeca që mësojnë të shkruajnë dhe lexojnë. Habitesh pa masë, dhe thua me vete; Ç’u duhet këtyre fatkeqëve leximi ? Ndërkohë që fatkeqi, fatkatrani, fatpjerdhuri je ti që nuk lexon.

Ti që nuk lexon je nxitësi më i madh i grafomanëve, atyre delirantëve që presin të lëvdohen nga lexues inekzistentë si ty.

Ti je gjithashtu edhe dekurajuesi më i madh i atyre që kanë diçka për të thënë, dinë ta shkruajnë dhe e shkruajnë, por i ka gjetur belaja me ty që nuk lexon.

Çfarë nuk bën ti që nuk lexon. Shet votën, vjedh, spiunon, thashethemnon, nuk punon ose punon pak dhe keq, bëhesh bandit, kriminel, i korruptuar, mafjoz.

Përvojat e njerzimit, aftësitë, paaftësitë, sukseset, mossukseset, mediokritetet, gjenialitetet, Arti, Letërsia, të mirat, të këqiat, të ëmblat, të hidhurat, të gjitha janë nëpër libra, që ti nuk i lexon

Ti që nuk lexon je lënda e parë më e mirë e të gjitha të këqiave; politikës së keqe, qeverisjes së keqe, letërsisë së keqe, medias së keqe.

Ti që nuk lexon je katastrofa e vetes dhe fatkeqësia e të tjerëve.

Ti që nuk lexon, je një lëvere dhe një këllirë që nuk i duhesh as dreqit.

Boshllëkun e leximeve të munguara nuk e mbush dot materia e krejt Universit.

Rrofsh e qofsh e qafsh, ti që nuk ke haber nga shiu i gërmave, stuhitë e paragrafeve, tornadot e kapitujve, zjarri i vargjeve, inkandeshenca e Poezive, simfonitë e Poemave, tërmetet e novelave, cunamet e romaneve.

Është koha e çakenjëve dhe e maskarrenjëve.

Urim Gjata / Po lekët vallë a do të kthehen përsëri në Bankën e Shqipërisë?. Ardian Bitraj ka treguar qetë-qetë, se milionat i ka lënë në kazino. Natyrisht ka të drejtë Ardiani të jetë i qetë, se milionat që ai ka përvetësuar nuk ishin të tijat, por ishin milionat e taksapaguesve shqiptarë, që rropaten nga mëngjesi gjer në darkë për të siguruar jetesën minimale të familjeve të tyre.

E paimagjinueshme!

Përsëri pyes : Si ka mundësi që në vendin më të ruajtur, më garant se kushdo vend tjetër, aq sa që nuk hyn as “miza”, të dalin miliona euro nën vezhgimin e kamerave dhe kontrollin rojeve të policisë?

E pabesueshme!

Mund të besojmë se gjithë këto shumë në miliarda lekë të jenë luajtur në kazino. Pasi, Banka Qendrore dyshon se mungojnë mbi 700 milionë lekë të reja, ndërsa në të njëtën kohë Ardian Bitraj deklaron se ka larguar nga kasaforta vetem 750 milionë lekë? Kaq budallenjë na bëjnë këta ?

Thesari në Kërrabë “viktima” më e paimagjnueshme.

Një tjetër vjedhje në përmasa më të mëdha por që u mbyll paq nga drejtësia shqiptare ishte vjedhja e thesarit në Kërrabë. Kjo vjedhje kaloi qetë sikur nuk kishte ndodhur asgjë, duke i hapur rrugën vjedhjeve të tjera, por sikur të mos mjaftojë kjo dalin në skenë politikanë hajdutë dhe na tregojnë se si duhet trajtuar ky skandal i fundit në Bankën Shqiptare.

Themi paq.

Sepse mbi 350 kg monedha ari me kohë shekullore, si dhe me vlerë u llogaritën sikur të ishin kallëp metali. Pra, janë llogaritur sipas bursës së arit në vitin 2001, ato u vlerësuan në vetëm 2.7 milionë euro.

Drejtësia shqiptare, dënoi një ish-ushtarak për “shpërdorim detyre” dhe tre punëtorë hamejë që u tërhoqën zvarrë me qeset e floririt nëpër labirintet e malit të Kërrabës.

Përfundimisht.

Drejtësia në verdiktin për këtë çështje arsyetoi se ushtaraku që u dënua me 20 muaj burg, nuk kishte përfituar asgjë nga shuma e vjedhur, por kishte shpërdoruar detyrën duke mos bërë verifikimin floririt në tunel. Ndërsa tre barinjtë nga Kërraba e Vogël, që u përdorën thjesht si hamejë dhe u shpërblyen me dy qesë të plota floriri dhe një tjetër përgjysmë (kjo e fundit u gris gjatë rrugës nëpër zgavrat midis malit dhe pjesës së betonuar). Këta nuk folën kurrë para hetuesvedhe as para gjykatës, por edhe as gjatë vuajtjes së dënimit dhe afërmendsh. Rezultati, për më tepër as tani që jetojnë me familjet e tyre në Pezë dhe Kërrabë.

Sot ripërsëritet vjedhja.

15 vjet më vonë përsëritet e njëjta histori. Gjendet një hajdut i rëndomtë që për rreth 4 vjet paska vjedhur thesarin e shtetit dhe nuk i ka hyrë gjemb në këmbë. Shefja e vet, mjaftohej që kg në kasafortë nuk kishin ndryshuar, edhe pse ishin letra dhe jo para. Katër vjet ka vazhduar kjo vjedhje, pra dmth inventari i fundit duhet të jetë bërë më parë se kaq, ose ndoshta nuk është bërë kurrë! Lind pyetja përsëri, përse u duhet që një here në çdo katër vjet duhet të bëhet kontrolli për të zbuluar vjedhjen në kasafortat e Bankës së Shqipërisë!? Mos vallë për të fshehur hajdutët e vërtetë dhe për t’ua lënë fajin ordinerëve me vese, ashtu siç ndodh përherë?

Fakti.

Sot përderisa të gjithë heshtin, nuk duhet të habitemi se mund të mungojnë 20, 30 apo 40 milionë dollarë. George Soros, Fondi Besa, Banka dhe bankieri Artan Sano, politikanë dhe ish anëtarë qeverie si dhe deputetë, tregon se është një rrjet i mirë organizuar dhe që ka transferuar milionat e eurove të Bankës Shqiptare jashtë shtetit, duke justifikuar se : “i kemi lënë në kazino”.

Një lëmsh i madh ka filluar të tirret dhe mund të dalin shumë veta në “perin” që do sillet nëpër grykën e tyre, pasi është superskandal, që nuk e mbron dot as Presidenti i Republikës, apo Kryeministri, Kryetari i Kuvendit, lideri i opozitës, aq sa asnjë medie sado e paguar të jetë !

Atëhere lind pyetja.

Mirë këta do të shkojnë në bangën e të akuzuarve, mund edhe të dënohen disa dite,muaj apo vite, aq sa të gjithe do çuditen me bujarinë e gjykatës në dhënien e dënimit, mbas pendimit dhe kërkesës për gjykim të shpejtuar. E them këtë pasi në Shqipëri jetojmë, fatkeqësisht në vendin më të korruptuar, duke na treguar se këto raste, se këto që ndodhin në këtë vend nuk mund të ndodhin në vende të tjeras të Europës. Si përfundim, a do të kthehen lekët, a do të kthet mundi dhe djersa e populli përseri në Bankën shqiptare?

Hani, pini dhe rrëmbeni, se është koha e çakenjëve

Hani, pini e rrembeni, është kjo botë e maskarenjëve

Hani, pini, por dhe vidhni, mblidhni aksione, monopole,

ekselenca dhe shkelqesa, “tuti quanti come vuole”!

(Urim Gjata, ish oficer i Doganës në Shqipëri, sot i strehuar politik në Suedi)