Vetëm më një sy të shpejtë konstaton fare thjesht se firmëtarët kundër Bashës në fakt, që kanë firmosur për 8 a më shume vite vetëm në bordero shtetërore, po të bashkojnë pasuritë e deklaruara dhe ato të fshehura mund të rrisin GDP-në e Shqipërisë.
Ajo listë me ish ministra milionerë (në euro), ish deputetë që nuk justifkojnë as karburantin që shpenzojnë me rrogat që kanë, ish drejtorë apo këshilltarë që në 2005 e nisën karrierën duke tërhequr overdraftin e rrogës në bankë dhe sot jetojnë në luks, janë treguesi më i qartë i inatit dhe mllefit njerëzor. Dhe aspak i një sjelljeje politike e atyre që të paktën pretendojnë se janë pjesë e saj.
Këta dezertorë që gjatë fushatës punuan kundër PD, sot kërkojnë përgjegjësi për humbjen. Këta që për 4 vjet me shumë pak përjashtime, jo vetëm nuk folën në parlament, por nuk bënë asnje status në FB për zullumet e Edi Ramës, sot kërkojnë ta tërheqin zvarrë Lulzim Bashën nga zyra e tij.
Por ata ndoshta kanë harruar që ka një gjë që paratë (sado shumë të kesh) nuk e blejnë dot. Dinjitetin dhe personalitetin nuk e gjen dot në tregun çam të rilindjes që blen dhe shet me raste edhe kundërshtarët politikë. As partinë dhe postet nuk mund t’i mbash përherë dhuratë nga ish kryetari apo si meritë e përdorjes që ai të ka bërë. Ka një moment kur të duhet të paguash për këtë.

Pastori i njohur Akil Pano ka reaguar me një status të “Facebooki”, pas sulmeve dhe thirrjeve te forta anatemuese ndaj Bashës, pas humbjes dramatike të zgjedhjeve te 25 qershorit.
Pano në përgjigje te deklaratës se Rulit dhe paralelizmit që ai bëri për nxjerrjen e Bashës nga selia, ashti si Jezusi nxori tregtarët nga tempulli, shkruan se ai nuk sheh këtë rast, por një Jezus tjetër.

Postimi i plotë i pastor Akil Panos

Skena që unë shoh, miq demokratë!
Kryqëzojeni… kryqëzojeni!
Goditeni, mallkojeni… projektoni mbi të gjithë fajin, humbjen, rrëzimin dhe dështimin, për ‘parajsën’ tuaj të humbur tashmë dy herë.
Skena e lashtë e anathemas (mallkimit) publike që i bëhet Krishtit prej turmës, erdhi e gjallë tek unë, pasi dëgjova thirrjet mallkuese, fyese, poshtëruese, denigruese, të bëra prej një grupi jo të vogël, kryesisht ish-senatorëve deputetë, të partisë më të madhe opozitare në vend.
Këtyre zërave, me një shpejtësi të beftë iu bashkua kori i zërave të disa analistëve, pronarëve të medias, aksionerëve të politikës, kryesisht përfitues jo të vegjël të pushtetit, të cilët derdhën gjithë kupën e zemërimit, hidhërimit, gjykimit, fajit dhe ndëshkimit të tyre mbi njeriun të cilin duan ta shohin mbi kryq.
Thërrasin të rrëzojnë, kryqëzojnë, ndëshkojnë e largojnë, pasi kanë vendosur mbi kryqin e drunjtë të caktuar për kryetarin e tyre, mbishkrimin; Mbreti i Fajit.
Kjo skenë ishte e përgatitur prej kohësh, çarku ishte ngrehur për prenë kilometra të tëra rrugëtimi, përpara tendës së mbledhjes së demokratëve. Dikush duhet të paguajë për humbjen, dështimin, rrëzimin dhe pafuqinë e familjes e cila, shtegton, ndeshet, fiton dhe humb një, dy a më shumë beteja në historinë e saj.
Skenë e cila ka shkelmuar duke shkallmuar moralin, etikën, kulturën dhe gjithçka të dëlirë që lidhet me parimet konservatore të djathta në platformën e ndërveprimit politik. Ballkanizim copëzues që rend të riprodhojë armiqësi, ndarje, rigrupime, e më së tepërmi vrasjen politike të liderit. Ky është problemi ynë kryesor, lideri. Kur ai është dobët, s’mund të na udhëheqë, kur është i fortë themi se është diktator!
Cili është në të vërtetë lideri që duam!?
Përgjatë 25 viteve të rrugëtimit tonë post-komunist, jemi treguar të paaftë dhe shumë të kursyer të lartësojmë vlerat në jetën e liderit, por kemi qenë të zellshëm të amplifikojmë dobësitë e tij.
Por cili është lideri që duam!?
Oh, kjo është e lehtë;
natyrisht, liderin që na vlerëson duke na dhënë një pozitë në formacionin tonë politik, liderin i cili na çon në fitore.
Por rruga e liderit që çon në fitore, natyrshëm kalon përmes shtegut të dhimbshëm të humbjes.
Miq të mi demokratë!
Lideri nuk prodhohet brenda ditës, e as një dekade. Ruajeni liderin, kultivoni vlerat e tij, rrituni së bashku me të, bëjuni mburojë shigjetave të ndezura që tani kanë zënë diellin mbi kryet e tij. Kujtoni vlerat e familjes e cila qëndron dhe lufton për të vetët. Në të kundërt, e ndarë ndër vete, ajo s’mund të qëndrojë.
Skena që unë shoh, nuk është skena të cilën z. Ruli përmend në statusin e tij publik. Unë nuk shoh ‘Jezusin i Cili me kamxhik nxjerr tregtarët jashtë Tempullit,’
Unë shoh një Jezus tjetër! Shoh Jezusin përballë turmës së akuzuesve të cilët duan të vrasin bariun duke projektuar mbi të, pafuqinë e tyre.
Shoh burrin, i cili merr përsipër të paguajë çmimin e fajit të pafuqisë së familjes! Të gjithë familjes, në veçanti pjesës së saj më të brishtë. Vëllezërve që zgjodhën të mos ndeshen, jo prej drobitjes nga betejat e së shkuarës, por prej ambicies për pushtetin brenda familjes. Motrave të cilat nisën ankesat se u ndjenë të padëgjuara, e se harruan atë që prej natyre e japin pa u kursyer në familjen e tyre prindërore; dashurinë dhe përkushtimin. Shoh ‘miqtë’ të cilët në orën më të vështirë, braktisin bariun më një puthje.
Por gjithashtu, shoh morinë e vëllezërve, motrat dhe miqtë, të cilët duan familjen dhe bariun. Shoh realitetin e politikës dhe strukturave shoqërore në Shqipëri. Shoh nevojën në parlamentin e ri për opozitarizëm të fortë dhe konstruktiv. Shoh një kastë të re e cila duhet të çojë përpara reformat e rëndësishme për progresin e Shqipërisë.
Miq të mi demokratë! Lutem që Zoti t’ju japë urtësi të dalloni stinën politike në të cilën ndodhet vendi dhe të ndërmerrni hapat e nevojshëm drejt ringritjes të familjes tuaj e cila ka peshë historike në demokracinë e Shqipërisë.

Përzemërsisht, Rev. Akil Pano

U habita kur shoh njerez qe ju kan dale deshmitare shokeve te gjimnazit ne kohen e diktatures, njerez ish spiune te sigurimit, ish ministra e funksionare te PD qe erdhen me pantallona te grisura e pas 8 vitesh u larguan me vila tek Zamiri, individe qe ne rrethet nga jane i njohin si ” sende” pa vlere njerezore morale, te pangopur qe kur u larguan nga zyrat e ministrive vodhen edhe oren e murit te ministrise me derrase arre, ish keshilltare qe shisnin konçensione , ish deputet qe ne 2013 kane deklaruar se kete here edhe mund ta votonin PD meqenese ishin ne liste,” shkruan ai

Statusi i plotë

Kjo liste firmetaresh paska kerkuar largimin e BASHES????????

Ftoj çdo DEMOKRAT ne te gjithe Shqiperine qe u perball ne keto 30 dite me fushaten me te piste dhe te blere nga paraja e pushteti qe ti lexoj me vemendje dhe te me thote se per ke kane punuar e votuar keta????

A i keni pare keta ne fushate????

A nuk ishin po keta qe ne vitin 2013 punuan qe te humbiste PD dhe lart e poshte si te strukur thonin te perzeme “PLAKUN”?????

U habita kur shoh njerez qe ju kan dale deshmitare shokeve te gjimnazit ne kohen e diktatures, njerez ish spiune te sigurimit, ish ministra e funksionare te PD qe erdhen me pantallona te grisura e pas 8 vitesh u larguan me vila tek Zamiri, individe qe ne rrethet nga jane i njohin si ” sende” pa vlere njerezore morale, te pangopur qe kur u larguan nga zyrat e ministrive vodhen edhe oren e murit te ministrise me derrase arre, ish keshilltare qe shisnin konçensione , ish deputet qe ne 2013 kane deklaruar se kete here edhe mund ta votonin PD meqenese ishin ne liste.

U habita kur pashe dhe disa vemje per te cilet z Basha eshte fajtore qe i futi ne keshille kombetare dhe i degjoj ne ndarjen e degeve dhe prishjen e strukturave duke larguar nga drejtimi i degeve kryetar punetore partie si Osman Stafa, Moisi Meminaj etj.

Dhe ajo qe me habiti ishin disa njerez qe nuk i njeh njeri per demokrat apo faktore por si motorriste e puntore.

Perpelitjet e fundit per te ndare shapin nga sheqeri.

Mos derdellisni neper media por nxirrni kandidatin ose kandidaten perballe BASHES dhe me kete rast tentoni te takoni ndonje DEMOKRAT ne kete fushate se keni qysh ne vitin 2005 qe nuk i jepni doren nje NJERIU te vetem.

Ishalla nuk ju ngaterrojne DEMOKRATET ,se nje pjes e juaja ju vuri tankun dikur atyre dhe nje pjese ju njeh per rilindas se keni tre pale zgjedhje 2013,2015,2017 qe beni fushate kunder PD dhe DEMOKRATEVE.

Ministria e Arsimit e rrethuar Plarent Ndreca i shkarkuar, lëviz me njerëz të armatosur

11:18, 28/06/2017
Konflikti ndërmjet ministres teknike të Arsiimit, Mirela Karabina dhe Sekretarit të Përgjithshëm të MAS, Plarent Ndreca, ka marrë përmasa të mëdha.

Karabina është detyruar të dalë sot para medias për të deklaruar se Ndreca përbën një rrezik të madh me shkeljet e tij ligjore në dëm të institucionit: “Ndërhyrja e njerëzve të paautorizuar në Protokollin e institucionit dhe marrja në administrim e Serverave dhe të gjitha dokumentacionit arkivor e shkresor përbën një rrezik shumë të madh. Lëvizja e këtij shtetasi në mjediset e Ministrisë, me persona të armatosur, të paautorizuar është një skandal shtetëror që tregon uzurpimin”.

Për këto arsye, Karabina ka kërkuar sot mbështetjen e të gjithë strukturave shtetërore, Presidentit të Republikës, Kryeministrit, Prokurorisë së Përgjithshme, Policisë së Shtetit dhe të gjithë Trupit Diplomatik të akredituar në Republikën e Shqipërisë, për të marrë në konsideratë dhe për të ndërhyrë në normalizimin e kësaj situate tejet të rënduar e cila vjen ne kontekstin e zhvillimeve të reja politike në vend dhe gjatë proceseve të pranimeve në shkollat e larta.”

DEKLARATA E PLOTE E KARABINES

Jam këtu përpara jush si Ministre e Arsimit dhe Sportit për të bërë publike gjendjen e rëndë të krijuar në Ministrinë e Arsimit dhe Sportit si rezultat i shkeljeve të renda dhe të një pas njëshme të realizuar nga shtetasi Plarent Ndreca, ish-sekretar i përgjithshëm në Ministrinë e Arsimit dhe Sportit.

Si rezultat i veprimeve dhe ushtrimit të presionit të vazhdueshëm mbi të gjithë administratën kam hasur në bllokim të qëllimshëm të punës në të gjithë aspektet.

Kam ndjekur të gjitha procedurat e parashikuara ligjore duke garantuar respektimin e ligjit dhe të drejtave kushtetuese në bashkëpunim me të gjithë institucionet pantere.

Me Urdhrin e Ministrit të Arsimit dhe Sportit të datë 13. 06.2017 shtetasi Plarent Ndreca është pezulluar nga detyra dhe sipas Kallëzimin Penal te datës 12.06.2017 është në ndjekje penale për dyshime të arsyeshme në përfshirjen e tij në dëm të Maturës Shtetërore.

Në kundërshtim me aktet ligjore shtetasi Plarent Ndreca ka firmosur dje, me datë 27.06.2017 një Kontratë e Shërbimit me një Kompaninë Kontraktore duke krijuar situate të paprecedentë në një institucion shtetëror. Aktualisht në MAS ka dy kompani private, njëra e ligjshme dhe tjera e kontraktuar nga z. Ndreca pas pezullimit nga detyra. Ky person ne vazhdimësi ka nënshkruar kontrata shërbimi dhe korrespondencë zyrtare pas aktit te pezullimit në kundërshtim flagrant me të gjitha dispozitat ligjore.

Titullari i Institucionit e ka bërë prezent situatën në të gjithë strukturat shtetërore dhe vijon të kërkojë ndërhyrjen urgjente për normalizimin e punës dhe marrjen e institucionit në ruajtje. Gjatë ditës së djeshme dhe gjatë gjithë ditës së sotme, Policia e Shtetit nuk është përgjigjur asnjë thirrje për të ndërhyrë dhe normalizuar situatën e rrezikshme dhe të tensionuar që është krijuar në këtë institucion.

Ky demonstrim force dhe arrogance i këtyre njerëzve të paligjshëm, të përfshire në çështje të dyshimta nuk ka asgjë të përbashkët me ligjin. Ndërhyrja e tyre në Protokollin e Institucionit dhe marrja në administrim e Serverave dhe të gjitha dokumentacionit arkivor e shkresor përbën një rrezik shumë të madh. Lëvizja e këtij shtetasi në mjediset e Ministrisë, me persona të armatosur, të paautorizuar është një skandal shtetëror që tregon uzurpimin e paligjshëm të institucioneve si manifestim i forcës përkundrejt ligjshmërisë, që nuk lejon vijimësinë e punës normale në këtë institucion. Ky nuk është standardi demokratik i shtetit ligjor që është aspirata jonë e përbashkët.

Po ju bëj thirrje institucionale të gjithë strukturave shtetërore, Presidentit të Republikës, Kryeministrit, Prokurorisë së Përgjithshme, Policisë së Shtetit dhe të gjithë TrupitDiplomatik të akredituar në Republikën e Shqipërisë, për të marrë në konsideratë dhe për të ndërhyrë në normalizimin e kësaj situate tejet të rënduar e cila vjen ne kontekstin e zhvillimeve të reja politike në vend dhe gjatë proceseve të pranimeve në shkollat e larta.

Garantoj përkushtim tim maksimal në zbatim të Kushtetutës, ligjit dhe standardeve qytetare dhe demokratike.

Duke ju falënderuar për bashkëpunimin.

MIRELA KARABINA

MINISTËR

Akademiku Artan Fuga bën një analizë të humbjes së PD-së në këto zgjedhje, por më shumë të reagimeve dhe mos reagimeve nga ana e opozitës.

Fuga thotë se ca bëzhdila pa shtyllë kurrizore, grabitës të parave të publikut, që deri dje hidhnin anatema në emër të dihet se pse kundër Lulzim Bashës, sot i dalin me hipokrizi në mbrojtje atij. “Dje i fusnin thikën sot i lëpijnë plagët”, shkruan ai.

Nga Artan Fuga
Opozita e hutuar
Kandidatët e opozitës që kanë humbur thonë se elektorati u ka ikur sepse është paguar dhe e ka shitur votën. Por nuk japin asnjë rast, asnjë emër, kush bleu kë?
Ata që nuk u kandiduan kërkojnë revansh dhe lënë të nënkuptojnë se opozita humbi dhe u fundos sepse nuk ishin ata në listë.

Por nuk na sjellin asnjë njësi matëse për ta vërtetuar se elektoratit i digjej zemra vetëm për ta dhe nën këtë Qiell e mbi këtë Tokë nuk ka tjetër veç tyre.
Elektorati opozitar nëpër kafe është i trishtuar, deprimuar dhe bën hamendje se të dhëna nuk ka. Ndjehet i tradhtuar.

Ca bëzhdila pa shtyllë kurrizore, kalorës të xhepit të tyre, grabitës të parave të publikut, që deri dje hidhnin anatema në emër të dihet se pse kundër Lulzim Bashës, sot i dalin me hipokrizi në mbrojtje atij. Dje i fusnin thikën sot i lëpijnë plagët.

Vetë zoti Lulzim Basha deklaron se komentet do t’i bëjë pasi të dali rezultati, a thua se rezultati nuk ka dalë tashmë dhe se prej tij priten thjesht komente. Pasivitet i pakuptueshëm diskursiv dhe braktisje e hapësirës publike pa u kuptuar se përse.

Ata që kanë siguruar vendin në Kuvend heshtin dhe nuk deklarojnë humbjen e partisë dhe fitoren e tyre personale duke marrë përsipër opozitën. Ca mprehin “thikat” për të ekzekutuar fajtorin që e personalizojnë duke mos parë nga vetja se çfarë mëkatesh kanë!

Sa thjesht t’ia veshësh vetëm një njeriu mëkatin kolektiv, pa ia hequr askujt mëkatet personale!
Gjendet fajtori si në situata psikozash kolektive dhe pasi “vritet” ai ndërgjegjja e lënduar e turmës qetësohet. Thjesht iluzion. Inati nuk të çon kurrkund!

Dikush mund të thotë se janë çaste hutimi. Pse more çfarë është politika? Bast personal? Po keni mbi shpatulla përgjegjësi publike që nuk mund ta dorëzoni. Jeni fëmijë të hutuar që keni rrëshqitur mbi një lëkurë bananeje mbi trotuar? Nuk kishit një plan B, apo nuk e kishit kuptuar se po shkonit drejt disfatës elektorale!

Krejt e habitshme, e pakuptueshme kjo gjendje!
Qindra mijëra njerëz të trullosur politikisht në transmetimin absurd live të numërimit të votave.

Artikulli i Meparshem
Dëshironi që sot të gatuani diçka nga kuzhina italiane?
Artikull tjeter
Kim nevrikos të gjithë nënat me këtë foto (FOTO)

Mëngjesi i 4 marsit i vitit 1997 e gjeti qytetin e Vlorës para një realiteti tronditës. Anarkia mbizotëronte kudo pas rënies së institucioneve shtetërore dhe shpërndarjes së forcave policore.

Tashmë armët kishin rënë jo vetëm në dorën e qytetarëve të thjeshtë por edhe të disa prej personave më të rrezikshëm që më pas do të formonin bandat famëkeqe, përgjegjëse për një sërë krimesh të rënda si vrasje, grabitje, pengmarrje dhe deri te ato më çnjerëzoret.

Po këtë mëngjes Sokol Bizhga, shefi i policisë kriminale në Komisariatin e Vlorës, mori përsipër një detyrë sa të rëndësishme aq edhe të vështirë; rimëkëmbjen e Komisariatit të Sarandës. Pas një bisede telefonike me zv/ministrin e Brendshëm, Agim Shehu, shefi i krimeve të Vlorës, Sokol Biozhga, Myzafer Blushi, efektiv i Komisariatit të Vlorës, Eduart Alia, inspektor i Policisë së Rendit dhe Gjergj Mehmeti, komandanti i togës në Repartin e Policisë së Vlorës vendosën të udhëtonin drejt Sarandës, ku do të mbetej i vrarë në Qafën e Gjashtës Kapiteni Gjergj Mehmeti dhe tre të tjerët do përballeshin me një nga ditët më të tmerrshme të jetës së tyre.

Ja si e kujton inspektori Eduart Alia këtë moment:

“…. takoi shefi i krimeve te Komisariatit Sokol Bizhga. Ai po fliste ne telefon nga zyra e informacionit dhe me tha te behesha gati pasi do ikja me te ne Sarandë. Sokoli me tha se kishte marre detyre nga Ministria qe te shkonte ne Sarandë per te ringritur Komisariatin e Policisë atje qe kishte dale jashte funksionit.”

Rënia e Komisariatit të Sarandës

Në datën 1 mars të vitit 1997 turma e revoltuar e sarandjotëve, një pjesë e madhe e të cilëve kishin humbur paratë në firmat piramidale, iu drejtuan Komisariatit të qytetit duke e shkatërruar plotësisht. Efektivat u shpërndanë duke lënë pas godinën e zbrazët që pas grabitjes iu vu zjarri dhe u shkatërrua plotësisht.

Nëse katër efektivat e policisë së Vlorës do të kishin informacion më të saktë rreth gjendjes së Komisariatit të Sarandës, tashmë një godinë të shkretuar pa dyer e dritare, ndoshta nuk do të kishin tentuar rimëkëmbjen, që dukej një mision i pamundur.

Qafa e Gjashtës

Shumë pranë fshatit Gjashtë të Sarandës, kalon rruga hyrëse për në qytetin bregdetar të përfshirë nga kaosi dhe anarkia. Kjo ishte e vetmja rrugë nga ku mund të hyje dhe të dilje nga qyteti, pasi rruga dytësore, ajo nga fshati Metoq drejt fshatit Çukë ishte e bllokuar.

Bllokimi i rrugës dytësore ka gjasa të ishte kryer nga të njëjtët persona që prej ditësh formonin postbllokun e Qafë Gjashtës, mes tyre edhe 10 autorët e ngjarjes së rëndë që mori emrin e vendit ku ndodhi. Asnjë makinë nuk kalonte përmes Qafës së Gjashtës pa u përballur me rebelët e armatosur rëndë, disa prej tyre ishin pjesë e Komitetit të Shpëtimit Kombëtar për Sarandën.

Ora 07:00 – Efektivat e Komisariatit të Vlorës, Sokol Bizhga, Gjergj Mehmeti, Eduart Alia dhe Myzafer Blushi u nisën nga Vlora. Me mjetin tip “Benz 240”, ngjyrë jeshile dhe targa të Vlorës, ata vendosën të përshkojnë rrugën e bregdetit (Vlorë- Himarë- Sarandë). Gjatë disa minutave pushim në Llogara, ata u takuan rastësisht me Genci Blushin dhe Lefter Blushin, të afëmr të efektivit Myzafer Blushi, të cilët po udhëtonin me një mjet tjetër me targa të Vlorës.

Të dyja automjetet vijuan rrugën njëri pas tjetrit drejt Sarandës.

Ora 11:00 – Dy automjetet mbërrijnë në Sarandë. Të afërmit e efektivit Myzafer Blushi, nisen me makinën e tyre dret Gjirokastrës ndërsa katër efektivat hyjnë në qytet dhe shkojnë fillimisht drejt Komisariatit ku përballen me godinën e shkatërruar, jashtë kontrollit dhe pa asnjë efektiv policie. Në pamundësi për ta rimëkëmbur ata kanë telefonuar zv/ministrin e Brendshëm, Agim Shehu, dhe i kanë raportuar për situatën.

Sokol Bizhga, Gjergj Mehmeti, Eduart Alia dhe Myzafer Blushi, përpara se të largoheshin nga Saranda vendosën të udhëtojnë në nëpër qytet, duke shpresuar se mund të takonin ndojnë efektiv policie dhe të informoheshin rreth gjendjes. Gjatë qënrimit në qytet ata u ritakuan me familjarët e efektivit Myzafer Blushi, të cilët ishin kthyer për shkak të bllokimit të rrugës. Ata vendosën të dalin nga Saranda me dy makinat njëra pas tjetrës. Ora shkoi rreth 14:00 dhe dy makinat u nisën drejt daljes së qytetit përmes Qafës së Gjashtës.

Përballja në postbllok

Sipas dëshmitarëve të shumtë, në Qafën e Gjashtës ishte ngritur postblloku. Persona të armatosur me pushkë, automatik dhe granata ndodheshin pranë ambienteve të një karburanti në pronësi të Stefan dhe Nikolla Vasos. Ndër ta ishin autorët e masakrës, Vladimir Sinani i njohur si “Ladi i Fajkasë” dhe vëllai i tij, Nestor Sinani i njohur si “Gici”. Personat e tjerë ishin Eduart Çipa, Alqi Paguni, Mikel dhe Arben Këndezi, Agron Qurku, Aleksandër Bala dhe Ristan Lapa. Ndërsa Edmond Sejko do të mbërrinte aty së bashku me katër efektivat e policisë.

Një “Benz 190” me targa “SR 3070 A” parakaloi makinën e efektivave pranë nënstacionit elektrik, në dalje të qytetit dhe i preu rrugën duke i detyruar të ndalojën.

Brenda kësaj veture ndodheshin tre persona; Armando Hysi, drejtues i mjetit, Edmond Sejko i njohur si “Bubeqi” dhe dëshmitari Fatos Mahmutaj.

Më pas, prej tij ka zbritur Edmond Sejko, i cili në dorë ka pasur dhe një armë zjarri tip automatik kallashnikov. Sejko, kur është afruar tek automjeti i punonjësve të policisë ka komunikuar me ta dhe i ka pyetur se kush ishin dhe ku do shkonin. Me të ka folur Sokol Bizhga, shefi i krimeve të Vlorës, i cili ka kryer edhe çarmatosjen e tij.

Ndërkohë, nga automjeti i mësipërm, me qëllim për të parë se ç`farë po ndodhte me shokun e tyre, kanë dalur dhe dy personat e tjerë konkretisht pasagjeri i sediljes së pasme dhe drejtuesi i automjetit. Në këtë moment janë dëgjuar dhe disa të shtëna me armë zjarri, e si rezultat i të cilave pretendohet se është plagosur pasagjeri i sediljes së pasme, Fatos Mahmutaj, ndërsa drejtuesi i saj është futur në brendësi të automjetit dhe është larguar me shpejtësi për në dalje të qytetit të Sarandës, rrugë e cila të shpie edhe për në Gjirokastër, destinacion në të cilin do venin fillimisht efektivat e Policisë.

Edmond Sejko (Bubeqi) dhe kunati i tij, Fatos Mahmutaj, u gjendën përballë katër efektivave të policisë, në momentin që shoferi i “Benz”-it me targa të Sarandës, Armando Hysi u largua me shpejtësi për të njoftuar personat që ndodheshin në postbllokun rreth 1 kilometër më sipër.

Efektivat kanë diskutuar me Edmond Sejkon, i cili ka marrë përsipër t’i shoqëronte ata drejt postbllokut ku do negocionte me personat e tjetë për t’i lënë të vazhhdonin rrugën.

Pasi kanë rënë dakort, Sejko dhe Mahmutaj kanë hipur në makinën e efektivave dhe janë nisur drejt postbllokut. Por aty më parë kishte mbërritur Armando Hysi, i cili i kishte alarmuar për ngjarjen e ndodhr te nënstacioni.

Armando Hysi do ta rrëfente këtë moment duke thënë:

“…Në atë moment, në përpjekje për të mbyllur portat kam parë njerëz në karburant. Dikush më pyeti se çfarë kishte ndodhur dhe i thashë se një makinë pa targa më ka qëlluar me Bubeqin dhe me Fatosin dhe se ata i kanë ndalur. Me personin që kontaktova ishte Vladimir Sinani. Unë pa zbritur nga makina pashë që mu afrua me automatik kallashnikov në dorë Vladimir Sinani, i cili së bashku me disa persona ishin të armatosur dhe nuk i kujtoj dot si emra tani por, jam i sigurtë se ata ishin Sarandiotë…”.

Por Vladimir Sinani do të deklaronte se:

“Na tërhoqi vëmendjen se fishkëlluan gomat e tij në kthesë por, nuk e dinim se pse vinte. Naloi rreth 15 metra larg karburantit, doli nga makina ishte Armando Hysi. Nuk bisedoi me mua por, doli nga makina dhe tha çuna dy makina pa targa na kanë gjuajtur dhe kanë marrë Fatosin dhe Bubeqin peng dhe u largua menjëhere në drejtim të fshatit Metoq.”

Vrasja e Gjergj Mehmetit, komandant toge në repartin e policisë së rendit të Komisariatit të Policisë Vlorë.

Thirrja e Armando Hysit duket se nxiti personat që ndodheshin në pikën e karburantit që të mobilizoheshin dhe të vendoseshin në pritë.

Ndërsa katër efektivat po vinin drejt postbllokut të sigurtë se kalimi i tyre do sigurohej nga Edmond Sejko (Bubeqi), u ndaluan përballë postbllokut.

Në këtë moment, siç kishin diskutuar më parë, Edmond Sejko dhe kunati i tij Fatos Mahmutaj zbritën nga automjeti i parkuar pas një kamionçine buzë rrugës.

“O çuna, unë quhem Sokol Bizhga jam shef i Policisë kriminale te Vlorës, jemi Lebër, jemi vëllezër, mos qëlloni”, kanë qenë fjalët e Sokol Bizhgës drejtuar personave të armatosur.

Por kjo nuk e ndaloi Edmond Sejkon, i cili u drejtua nga personat e armatosur që ndodheshin në pikën e karburantit por në vend të negocionte ai thirri “Tufjani” duke bërë me shenjë nga makina e efektivave.

“Tufjani” ishte fjala e përdorur për të nisur të shtënat me armë në drejtim të tyre, dhe ndryshe do të thotë “Futjani”.

Një breshëri e madhe plumbash u lëshuan këtë moment drejt makinës së efektivave. Më pas një shpërthim granate u dëgjua, granatë që siç deklaroi edhe vetë, u hodh nga Nestor Sinani.

7 plumba fatal goditën në pjesë të ndryshme të trupit dhe kokë efektivin Gjergj Mehmeti, i cili ndodhej në sediljen e pasme të makinës. Tre efektivat e tjerë u munduan të largohen. Gjergj Mehmeti humbi jetën në vend, ndërsa makina shpërtheu në flakë që dogjën edhe trupin e viktimës.

Sipas deklaratës së Vladimir Sinanit fjalët e fundit të efektivit të vrarë ishin “Mirë na e bënë”, por kjo deklaratë dyshohet të jetë bërë prej Sinanit për të shfajësuar vrasjen.

Ja si e kujton Vladimir Sinani këtë moment:

“…unë pashë një person tjetër të plagosur dhe unë i afrohem, u çua dhe ul në sediljen e pasme, ishte tek benzi i dytë. Më thote se jam Gjergj Mehmeti nga Tepelena. Unë i them se : – Nuk më intereson se kush je dhe i them hajde në spital të mjekohesh dhe do të pyesin ata të shtabit se pse ke arrdhur në Sarandë, gjithmonë duke u bazuar tek fjalet e Armandos. Jo më tha, për ato që kemi bërë mirë na e bënë, dhe u shtri ne sedilje dhe nuk foli më. Plagët i kishte në gjoks dhe në kofshë se nuk dalloheshin mirë nga njollat e gjakut.”

Evektivi tjetër, Eduart Alia nuk arriti të largohej. Ai u kap peng nga personat që ndodheshin në pritë dhe u torturua për disa orë në mënyrë barbare.

Ai rrëfen momentin para se Gjergj Mehmeti të ndërronte jetë dhe para se të merrej peng:

“…Në këtë kohë unë kam dëgjuar Gjergjin që thërriste : – U plagosa, më dërgoni në spital, ai ishte brenda në makinë. Unë në këto momente isha tek makina e dytë mbrapa nga krahu i pasagjerit. Gjatë gjithë kësaj kohe, qëllohej nga të gjitha drejtimet. Kam dëgjuar Gjergjin që vazhdonte të thërriste se ishte plagosur dhe kërkonte ndihmë.”

Pengmarrja dhe torturimi i efektivit Eduart Aliaj

Pasi makina kishte shpërthyer në flakë, e brenda saj digjej trupi i pajetë i të ndjerit Gjergj Mehmeti, efektivi i policisë, Eduart Aliaj, u mundua të largohej nga vendi i ngjarjes por u kap nga personat që i sulmuan në pritë.

Sesi ka arritur t’i mbijetojë torturave çnjerëzore dhe fakti që nuk u vra pasi u dërgua në Spitalin e Sarandës, është ende e paqartë.

Dëshmitari Garip Terzia kujton momentin se si e gjeti Eduart Aliajn të lidhur në një shtyllë teksa torturohej nga turma e personave që e kishin kapur peng.

“…Kur vajta unë tek lokali im pashë aty të mbledhur rreth 40 persona, si dhe lidhur me tele me gjemba në një pishë vura re një person i cili ishte civil (më vonë mora vesh se ishte polic) të cilin po e godisnin. Aty ishin të gjithë të armatosur me armë kallashnikov por unë nuk kam njohur njeri… unë aty pashë dhe një person që më vonë mësova se ishte Ristan Lapa.”

Po të njëjtët autorë të dënuar për vrasjen e komanantit Gjergj Mehmeti, qëndronin roje në dhomën e spitalit të Sarandës ku u dërgua Eduart Aliaj.

Dëshmitari Pëllumb Kolonja i cili e vizitoi Aliajn në spital tregon sesi i kërkoi personave të armatosur që e ruanin, të mos e dhunonin. Ndër personat që e ruanin ishte Vladimir Sinani i njohur si Ladi i Fajkasë.

“… Di se në spital ka qenë Ladi që e ruante. Ka qenë Vladimir Sinani që rrinte tek porta dhe ka thënë të mos lejojë të hynte njeri. Ndonjë armë kallash mund të ketë pasur. I sëmuri ishte i lidhur me njëren dorë me pranga. Tek dhoma e të sëmurëve dhe nuk linte Vladimiri të hynte njeri brenda, edhe unë i thashë të mos linte njeri. Në dhomën e policit nuk hynte lirisht çdo person. Nuk i linte Ladi. Polici (Eduart Aliaj), kishte dëmtime në fytyre dhe vinte mjekja ta mjekonte….Unë i thashë lëreni mos e ngacmoni. Vladimir Sinani më tha lëre se e dimë ne këtë punë.”

Modifikuar më Saturday, 04 Mars 2017 17:58

DY DJEM TE VRARE, USHQIM PER DERRAT—-DHE MANI I LALE NDREUT NE FUSHE-LUMTH.

Prinderit u detyruan te shihnin femijet e vrare kur ja u copetonin trupin derrat e uritur.

Mëhill Preng Kola dhe Preng Ruçi kur u vranë nga forcat e ndjekjes i cuan zvarrë në Shën Palë të Mirditës.

Aty u hodhën si për gjellë dhe ia vunë përpara Derrave, që i kishin lënë pa ngrënë prej disa ditësh.

C’farë tmerri!
Dy djemt e shkretë u asgjësuan në qast nga Derrat e uritur, përpara popullit që asistonte i terrorizuar.
Dy prindërit e të afërmit u detyruan të merrnin pjesë në këtë shfaqje makabre.

–MANI I LALE NDREUT, NE FUSHE-LUMTH.
Mani i Lalë Ndreut, në Fushë-Lumth buzë lumit Zme, na kujton tragjedinë Mirditore me shumë akte.
Tek ky man ogurzi pushkatoheshin e vareshin burrat më në zë të Mirditës, veprim i cili kryhej në të errur (muzg), e gjithë natën dhelprat, korbat e thitë (derrat), pinin gjak e hanin tru njeriu !!!

Me 17 Gusht 1949
Aty poshtë Qafës së Valmerit, buzë një prroske ishte hapur një gropë e madhe, e buzë saj ishin rreshtuar 10-të burra të lidhur njëri me tjetrin me duar pas shpine e kur krisën pushkët e mitralozët mbi ta,
Ata përnjëherë ranë në gropë duke tërhequr njëri-tjetrin pa u dalë ende shpirti. E atje nga gropa dëgjoheshin thirrjet e burrave që jepnin shpirt.
“Aman qëlloni se jemi gjallë e mos na lini të na dalë shpirti me zor, he katila!”.
Dhe si rrufe që bie nga qielli ranë mbi ta plumbat e armëve të rënda, atje në fundin e gropës së zezë.
E prej andej copat e mishit fluturonin e binin në prroskë.
Ndërsa 4 të tjerët i varën në litar në katër lisat rreth gropës së zezë, aty ku jepnin shpirt 10 të pushkatuarit”.

Viktimat e kësaj masakre ishin:

Të varur në litar:
–Preng Dedë Gjomarkaj, (Orosh), Pjetër Dedë Vila, (Kaçinar), Dodë Marka Biba, (Tenë-Kthellë), Pjetër Paloka, (Kaçinar).

Të pushkatuar:
–Nikoll Bardhok Bajraktari, (Rrëshen-Kthellë), Llesh Gjon Melyshi, (Malaj-Kthellë), Ndrec Mark Ndoj, (Kaçinar), Nikoll Llesh Bajarktari, (Orosh), Gjokë Gjin Kaçi, (Bukmirë), Ndoc Gjetë Çupi, (Pshqesh-Blinisht), Bardhok Dodë Gjini, (Prosek-Kthellë), Gjergj Keç Beleshi, (Kthellë-Epër), Preng Shkurt Nikolli, (Orosh), Frrok Gjetë Mata, (Kaçinar).

–U burgosen afro 500 burra dhe u internuan mbi 300 familje.

MANI I LALE NDREUT, NE FUSHE-LUMTH.

Mani i Lalë Ndreut, në Fushë-Lumth buzë lumit Zme, na kujton tragjedinë Mirditore me shumë akte.
Tek ky man ogurzi pushkatoheshin e vareshin burrat më në zë të Mirditës, veprim i cili kryhej në të errur (muzg), e gjithë natën dhelprat, korbat e thitë (derrat), pinin gjak e hanin tru njeriu !!!
Shkaqet e kësaj masakre kolektive qenë të thella, mllefe të vjetra të rregjimit komunist kundër popullit kreshnik të Mirditës.

Preteksi qe i thjeshtë:
-Vrasja e Bardhok Bibës, më 7 Gusht 1949, me vendim të “Komitetit të Maleve”.

Masakrën e Qafës së Valmirit e drejtuan kriminelët. e Mehmet Shehut si:
Shefqet Peçi, Kadri Hazbiu, Sulejman ku, Zija Kombo, Medin Bilbili, prokurorët Siri Çarçani, Arianit Çela e plot të tjerë si kjo shpurë, që të gjithë kriminelë me gjene të lindura.

DY TE VRARE, USHQIM PER DERRAT:
Mëhill Preng Kola dhe Preng Ruçi kurë u vranë nga forcat e ndjekjes i quan zvarrë në Shën Palë të Mirditës, u hodhën si për gjellë dhe ia vunë përpara Derrave, që i kishin lënë pa ngrënë prej disa ditësh.

C’farë tmerri!
Dy djemt e shkretë u asgjësuan në qast nga Derrat e uritur, përpara popullit që asistonte i terrorizuar.
Dy prindërit e të afërmit u detyruan të merrnin pjesë në këtë shfaqje makabre.

Kështu i vajtoi Mirdita bijt e saj ditën e 17 Gushtit 1949.
N’Qaf t’Valmirit të Mirditës. Fort po vriten krah’t e Shqipes!! Shkallës Madhe kush po zbret? T’lidh me tela vajmedet. Jo ma pak se katërmbdhetë…. …Shtatë ditë burg e jo ma shumë, Ditën e tetë n’litar e n’plumb…

”AI ZE PRAP ME THERET”
KUSHTUAR BABAIT TIM (Aferdita Tartari Cipa)

Jasteku ishte lagur plotesisht, ne mengjez kur u cova une prap ate e mora e filloja te ferkoja syte, buzet,e ta shtrengoja fort mbas gjoksit tim, ashtu si dikur ti i shtrenjti Ati im.

Ati im ti qe me merje para duare me puthje fort e me perkeledhje kacurelet e mia, e ne fund gjoja sikur me qortoje me nje shuplake ledhatuse largoje ,syrin e keq.
Megjithese vitet e monizmit ishin teper te veshtira si gjith te tjeret, dimri ishte teper i ashper, ju prap u munduat te dashur prinderit e mi, ti i shtrenjti BABA, te na i largonit sa me shume urine e asaj kohe dhe dimrin e ftohte.

Kur isha e vogel na duhej nje ore me kembe per te ardhur ne shkolle, ne shi ne bore me diell e me suferine, por une nga natyra vija e frikesuar dhe sa here qe gjemonte e vetetinte, por streha e ime ishe ti,  une strehosha prane BABAIT tim, dhe shpesh here mbremje vone prane oxhakut na tregoje trimerite e krahines, te fshatit tone, e sidomos ma permendje shume here kengen e MIRO TERBACES.

Thuhet se Miroja e ka vrare pashane dhe ia ka djegur kullat me teper se njeqind e ca vjet me pare.

E zeza Miro Terbaçe,
moj Miro e qaj moj Mire,*
Moj e rritura bonjake
me lakera burdullake,*
te berberi u ngrite vajte,
the:-Berber a sha * vellane,
preme floket si djale,
te marr hake per vellane!

Nena cohej heret ne mengjez per te bere mengjezin, ndersa BABAI e ngarkonte oxhakun me dru te trasha dhe shpesh here na thosh ,, nje i ngrohte i mire i mengjezit ta largon shume urine,, e keshtu na percillte mengjezeve per ne shkolle,, duke me thene MOS U TREMB BIJ E BABAT SE KE MUA PRANE,, e keshtu ai ze mua me percillte deri sa une largohesha shume prej syrit te tij ,, por une ate ze prap e degjoj.

Mos u tremb bij e babait,,
Ai skaliti ne mendjen dhe zemren tone vyrtitet me te mira si dashurine, drejtesine , ndershmerine e krenarine per venlindjen tone BOLENEN, per atdheun tone.

Karvani i njerezise ate dite s’kishin te mbaruar, une ate dite BABAIN E KEROJA MIDIS LULEVE,,,, ndersa  nje ze me vinte nga larg.

Mos u tremb bije e babajt, me ke mua prane.

Ji  kryelarte qe jini BOLENASE…

Ti me ike o Ati im
more rrugen e moskthimit,
vecse thelle ne zemren time
mbolle lulen e kujtimit

dy muaj prane tu ndodha
te ktheja si cilimi,
por ce do dot ste shpetova
sdi shte beja me per ty

dhe jeten te ma kerkoje
do ta falja o Ati im,
doren fort ti ma shtrengoje
mbahu fort o biri im

djale shpirti me pate thene
mos me ler ne vend te huaj,
te me cosh ne vendin tim
sa me shpejt te lutem luaj

amanetin ne vend ta cova
bashke me Nenen e vellane,
nga Greqia rrugen mora
ishe etur per vatane

syri shume te lotoi
po dhe fryme more thelle,
thash se semundja te shkoi
sikur leve dhe njehere

filloje te me kshilloje
flisje me nje ze te shtruar,
dhe te sertine duroje
ne jete te jesh i duruar

mos largo njeri ne jete
te me kesh zemer bujare,
dhe te kene nga nje mete
mos u mba meri fare

oi dhembshuri per te gjithe
niper mbesa shume i doje,
se ti vete i kishe ritur
dhe me dashuri i koje

ata erdhen nuk pertuan
dashuria i theriti,
lule shume te dhuruan
po dot gjyshi nuk i priti

te putha per te fundit here
jo dot syve su besoja,
lulet mal te ishin mbledhur
midis tire te kerkoja

ndersa Nena thelle renkoi
te qante me ligjrime,
duart mbi ball ti leshoi
dhe filloi me ledhatime

ndersa motrat nuk pushuan
gjithe natene te qane,
permbi koke te qendruan
edhe me lot sec te lane

varg i madh i njerezise
thua skishin te mbaruar,
me respekt prej dashurise
qe te gjithe te nderuan

zemra jone sa te punoje
edhe syri hapur te jete,
jo BABA sdo te harojme
se te kishim lys me dege

ate dite koha qau
deti thelle sec gjemoi,
me ne fund rete i shperndau
ZOTI PARAJS te dhuroi.

Nga biri it POLO CIPA dt 13 , 2 2017

Ambasadori Lu:
– Fajësohen qytatarët, që nuk mbajtën KondraGaz edhe në Protestën e PD

nga Kakup Gjoca.
Intervista Ekskluzive në EDTV
– Zoti Ambasador Lu, ju pse nuk denoncuat Helmimin nga Gazi, të qytetarëve në Sheshin Skenderbej?
– Së pari, lejomëni t’ju falenderoj, që më dhatë mundësinë të çaj Bllokadën e deritanishme, që më kishte bërë EDTV, ku ma kishte ndaluar kategorikisht të bëja deklarata, se mos KQZ do t’i cilësonte deklaratat e mia në ERTV si propagandë elektorale në favor të Rilindjes. Ah, harrova, përse më pyetët?
– Për gazin helmues, ndaj Protestuesve te sheshi “Skënderbej”?
– Ku ka më tani sheshi “Skënderbej”?
Shqiptarët e riemëruan ” Skënderbeu i Rilindjes Edi Rama”. Ju akoma jeni me Kohën e shkuar.
– Zoti Lu, tribloni që të mos denomconi akoma gazin helmues që u përdor kundër protestuesve?
– Zotëri, unë SHQIP ju flas. Nuk ishte Gaz Luftarak . Ua dha zyrtarisht Prokuroria. Tani ne kemi besim të Madh te Prokuroria e Reformës të Edi Ramës, deriaa atë e financoi I Madhi Xhorxh Soros!
– Zoti Lu, qytetarët u helmuan në Qendër të Tiranës me gaz helmues. Ju nuk u shqetësuat Hiç?
– Fajin e kanë vetë Protestuesit. Nuk përdorën KondraGazin. Ku shkojnë pa KondraGaz? Në Dasëm?
–

Where there are now street “Skanderbeg”?
Albanians renamed “Renaissance Skanderbeg Edi Rama”. You’re still

Exclusive Interview on EDTV
– Mr. Ambassador Lu, why do not you report the poisoning by gas, citizens in Skanderbeg Square?
– First, let me thank you, for giving me the opportunity to slash the current blockade, which had made EDTV, which was categorically forbidden me to do statements, the CEC will not qualify my statements as propaganda ERTV election in favor of the Renaissance. Ah, I forgot, why do you ask?
– To poison gas against protesters in the square “Skanderbeg”?
– Where there are now street “Skanderbeg”?
Albanians renamed “Renaissance Skanderbeg Edi Rama”. You’re still the last time.
– Mr. Lu, tribloni not denomconi still poisonous gas was used against the protesters?
– Sir, I speak ENGLISH. There was Gaz Battle. He officially gave the Prosecution. Now we have great faith in the Reform Prosecution Edi Rama, Derian it financed The Great George Soros!
– Mr. Lu, citizens were poisoned in the center of Tirana with poison gas. You were not worried Nothing?
– blame the protesters themselves. There used KondraGazin. Where KondraGaz go free? At the wedding?
–

Administrata nepotike
———–

Nga Artan Fuga/
Kater vjet na thane se kishim bere shtet. Dy javet e fundit papritmas po na bindin se ne vend te nje administrate publike ose ne pushtetin lokal paskeshim nje tufe kunetrish, baxhanakesh, cunash daje, krushqish qe familjarisht ndajne poste, punesojne njeri tjetrin, dhe e kane bere administraten shteterore ose bashkiake si obor shtepie ku per nate behet dasem mes krushqish me aheng.

Po ne kemi kater vjet qe u themi dhe ata na vervisin qener e zagare per te lehur : jo,jo,jo.

Po kete e di cdo lypes endacak ne Shqiperi!

E di cdo i ri dhe e re qe ka pasur iluzionin qe te hyje ne ndonje konkurim punesimi.

Nje drame e pafund per ta, sa lote dhe psheretima, mbytur nga te qeshura cinike dhe prapamendime pinjollesh qe gjithcka e gjejne gati!

Se mos sot vetem!

Tani e moren vesh keta???

Nxirrni pra brenda dy ditesh VKM qe shteti nderpret menjehere marredheniet e punes me kedo qe ka lidhje familjarisht brenda ansamblit te ministrive, institucioneve kushtetuese dhe bashkive.

Kaq pra t’ju besojme nje here te vetme.

Mos shkoni ne Bilisht te gjeni nepotizmin. Nuk ka nevoje vec merrni urbanin brenda unazes dhe do te shihni cfare katraure keni!

Perndryshe vazhdoni te beni demagogji, te na genjeni me fjale te medha, te beni gjoja Ce Guevaren me llogje tribunash. Opium.

Meqe jemi ketu, une jam ne gjendje t’u provoj se me perjashtim te nje pakice nepunesish administrate, jo me shume se 11% e tyre, qe jane me merite, nuk do te gjeni nje, po vetem nje, qe te jete i punesuar ne administrate dhe qe te mos jete:
1. Me lidhje familjare me shefat ose njerez prane pushtetin lokal ose qendror.
2. Mos te kete paguar rryshfet.
3. Mos te jete militant partie ose elektorat i partise.
4. Mos te jete nen presion per te ushtruar aktivitet elektoral.
5. Mos jete pjese e trafikut te influencave nepotizmit ose i shkembimeve te sherbimeve midis personave me influence ne pushtet administrativ, mediatik, financiar, etj.

Hapeni thesin dhe do ta shihni se cfare ka brenda.

Ne dollap do te gjeni kadavra!

MBI TEZËN ILIRE E PELLAZGE

Eqrem Çabej.

Kur shtrohet problemi i burimit të një populli, ai do të shikohet të zgjidhet më fort nga ana e ruajtjes dhe e vazhdimësisë së gjuhës së tij sesa nga pikëpamja etnike, sepse më shumë se elementet e tjera gjuha është karakteristika që dallon një popull nga të tjerët. Një problem i tillë ndërkaq, për çdo popull, të çdo vendi qoftë e të çdo kohe, paraqitet kompleks, dhe për kushtet shqiptare veçanërisht i komplikuar. Kompleks: sepse në formimin e një populli si një njësi më vete e me tipare vetjake që e dallojnë nga popujt e tjerë, kanë pjesë, sikundër dihet, rrethana të ndryshme të karakterit gjeografik dhe procese të shumëfishta historike, etnike, ekonomike, kulturore e gjuhësore. I komplikuar: në këtë fushë të studimeve shqiptare është shumë e ndjeshme mungesa e burimeve historike e të shkrimit. Megjithatë, dija e re shqiptare, edhe me këtë varfëri burimesh, me mjetet që ka në dorë përpiqet t’i afrohet zgjidhjes së këtij problemi. Dhe ka arritur në këtë lëmë rezultate që mbeten, e që kanë zënë vend dhe në fushën shkencore ndërkombëtare. Për vetë karakterin kompleks të çështjes edhe metoda për t’u zbatuar këtu duhet të jetë komplekse. Aty duhet të bashkëpunojnë disa disiplina shkencore. Sidomos vijnë në vështrim aty gjeografia historike, historia, gjuhësia, etnografia dhe arkeologjia parahistorike. Rezultatet e njërës ndër këto fusha duhet të merren parasysh e të vlerësohen në masën e duhur nga disiplinat e tjera, të kombinohen me rezultatet e tyre, që të përmblidhen faktet e shumëllojshme në disa parime të përgjithshme, në disa fakte më të sigurta, për të arritur kështu disi në një sintezë.

Shqiptarët janë autoktonë ose anas në Gadishullin Ballkanik, duke qenë që rrojnë aty që nga kohët e lashta parahistorike. Ata janë bashkë me grekët populli më i moçëm i kësaj treve, janë trashëgimtarë të situatës etnike të periodës së lashtë në këtë pjesë të Europës Juglindore. Në këto rrethana pyetja se ku e ka burimin populli shqiptar, do të thotë me fjalë të tjera këtë: Stërgjyshët e shqiptarëve, ai popull që ka folur gjuhën nga e cila ka rrjedhur shqipja e sotme, me ç’emër njihej në kohët antike në Ballkan? Prej cilit popull të lashtë të këtij gadishulli rrjedhin pra shqiptarët e sotëm?

Në shekullin e kaluar u përhap shumëkund hipoteza se shqiptarët ishin stërnipët e pellazgëve. Kjo hipotezë a teori, e themeluar në tryezë të dijetarëve të huaj, pati jehonë të gjerë në lagjen e poetëve e shkrimtarëve shqiptarë të Shqipërisë e të Italisë. Ajo gjeti një truall pjellor në idetë e romanizmit, i cili në Europën Juglindore u përhap më vonë, në një kohë kur në Perëndim kishin dalë rryma letrare të tjera. Teoria pellazge ndërkaq më vonë ra poshtë.

Pellazgët në burimet greke e romake përmenden si një shtresë etnike paragreke, jo më ekzistuese në periodën antike. Autorë si Herodoti e Straboni flasin për ta për një kohë më të lashtë dhe i paraqesin si një popullsi barbare, d.m.th. jogreke, e me një gjuhë të ndryshme nga greqishtja. I lokalizojnë në zonën e Detit Egje, kryesisht në Tesali, me përhapje më një anë nga Epiri, më anë tjetër nga Azia e Vogël, nga Kreta e nga ishuj të tjerë të zonës egjeane. Ata paraqiten ndërkaq gjithkund si një popull legjendar, i mbuluar me mjegullën e një miti, popull pa konsistencë historike konkrete. Ndonëse në kohë të reja janë pohuar disa lidhje të tyre me ilirët e me trakasit, duhet thënë se ai element etnik e gjuhësor që mund të quhej, me shumë rezervë, pellazg, për shumë arsye, edhe të karakterit gjeografik, nuk mjafton kurrsesi për të pohuar me një farë baze vërtetësie shkencore një birëri pellazge të popullit shqiptar.

Duke u nisur nga një platformë më reale, për sqarimin e problemit të burimit, do t’i sillemi pikësëpari historisë si vazhdim i situatës parahistorike në Gadishull të Ballkanit. Kjo trevë e Evropës Jugore, në periodën antike ka qenë e banuar prej disa popujsh, popuj të ndryshëm nga ata të sotmit dhe të ndryshëm edhe nga njëri-tjetri. Dihet se në viset perëndimore të Gadishullit kanë banuar ilirët, në viset lindore trakasit, në anët jugore grekët, në qendër makedonët, të cilët kanë qenë të ndryshëm nga grekët edhe me një gjuhë më vete, sipas Herodotit me “gjuhë barbare”, d.m.th. jogreke. Duke lënë mënjanë disa popullsi më të vogla, si fiset iranike në pjesën lindore të Gadishullit dhe disa fise kelte në viset veriperëndimore e qendrore, kjo ka qenë gjendja etnike në epokën greko-romake. Në këtë mes shtrohet pyetja se prej cilit nga këta popuj zbresin shqiptarët, prej cilës nga gjuhët e tyre rrjedh gjuha shqipe. Në këtë problematikë grekët, ose si quheshin në atë kohë, helenët, përjashtohen vetvetiu, si një popull i ndryshëm nga populli shqiptar. Përjashtohen gjithashtu dhe makedonët e vjetër, si një popull relativisht i vogël dhe gjeografikisht më në skaj të truallit gjuhësor të shqipes, ndonëse për punë të afërsisë territoriale disa lidhje nuk mund të mohohen kryekrejet. Në këto rrethanat dy janë popujt që vijnë në vështrim si të parët e shqiptarëve, ilirët dhe trakasit.

Ilirët kanë qenë një ndër popujt e mëdhenj të Europës së lashtë. Duke lënë mënjanë përhapjen e tyre në kohët parahistorike, në periodën historike ata shtriheshin që nga anët e Istrisë afër Triestës në veriperëndim e nga viset afër brigjeve të Danubit në veri gjer në gjirin e Artës së Çamërisë në jug, qytet që aso kohe quhej Ambrakia. Kështu fiset ilire banonin viset e sotme të Shqipërisë me Çamëri, të Malit të Zi, Bosnjes e Hercegovinës, Dalmacisë e Kroacisë, pra gjithë bregdetin lindor të Adriatikut me hinterlandin përkatës. Të fisit ilir kanë qenë pas gjithë gjasësh edhe mesapët e japigët e Apulisë në Itali Jugore.

Në lindje fiset ilire mbërrinin gjer në anët e lumenjvet Vardar e Moravë në Maqedoni Veriore e në Kosovë, një trevë që në lashtësi quhej Dardania, dhe shtriheshin edhe në një pjesë të Serbisë së sotme. Në ato anë ilirët ishin kufi me fiset trake, vise-vise edhe duke u përzier me to. Edhe trakasit kanë qenë një ndër popujt e mëdhenj të Europës së lashtë: Herodoti e quan popullin më të madh pas indasve. Shkonin që prej kufijve të ilirëve në perëndim e gjer në brigjet e Detit të Zi në lindje, prej Detit Egje në jug e gjer në malet e Karpateve në Veri. Përfshinin kështu një pjesë të Greqisë e të Turqisë europiane të sotme, Bullgarinë, Rumaninë e një pjesë të Hungarisë e të Polonisë.

Për fatet historike të këtyre popujve e të fiseve të tyre, nga mungesa e materialit burimor për të cilin u fol më sipër, shumë pak jemi në gjendje të dimë, dhe kjo errësirë njohurish shtohet sa më lart të ngjitemi në lashtësi të kohëve.

Dimë p.sh. që koncepti edhe emri ilir erdhi e u përhap vetëm me kohë, duke dalë prej një popullsie me këtë emër e duke përfshirë edhe fise etnikisht e gjuhësisht të afra.

Ky emër në epopetë e Homerit ende nuk shfaqet. Emri i ndonjë populli të veçantë, si ai i dardanëve dhe ai peonëve, të cilët në kohë historike kanë banuar në veri të makedonëve, del në skenë të historisë shumë më përpara se emri i përgjithshëm i ilirëve. Dihet gjithashtu që këta popuj të lashtë të Ballkanit, nën ndikimin e qytetërimit greko-romak, e sidomos me zotërimin e gjatë të Perandorisë Romake, me kohë pjesërisht u greqizuan, e për një pjesë të madhe u romanizuan.

Me fjalë të tjera këta, pa u zhdukur si popuj, me kohë u asimiluan: lanë gjuhët e veta dhe morën vise-vise greqishten, vise-vise në pjesën më të madhe – latinishten. Kjo ndodhi sidomos nëpër qytete, nëpër qendra administrative e ushtarake ku romakët kishin ngulur garnizonet e tyre. Nëpër vise malore ndërkaq asimilimi nuk arriti të kryhej kryekrejet. Popullsitë vendase ruajtën më gjatë karakterin e tyre etnik dhe gjuhën e tyre. Ndonjëri nga këta popuj bile i shpëtoi gjer në fund romanizimit. Dëshmi e gjallë për këtë është populli shqiptar, i cili duhet të jetë pasardhës i njërit nga këta popuj (a fise) të paromanizuar. Çështja e birërisë, e filacionit, d.m.th. e rrjedhjes së një populli të sotëm prej një të lashti, të një gjuhe të re e të njohur prej një gjuhë të vjetër e të zhdukur, paraqitet mjaft e lehtë kur prej popullit të lashtë e prej gjuhës së tij kemi njohuri relativisht të sakta.

Po në lidhje me shqiptarët e me shqipen, kjo çështje, si u tha, mbetet veçanërisht e vështirë. Gjuhët e lashta të Ballkanit, për mungesë shkrimesh të tyre, mund të thuhet se njihen pak e aspak. Prej gjuhës së trakasve ka disa pak mbishkrime, prej gjuhës së ilirëve të Ballkanit nuk është gjetur gjer më sot asnjë mbishkrim. Mbishkrimet e mesapëve të Italisë Jugore lexohen, porse interpretimi i tyre ka mbetur gjer sot i pasigurtë. Prej të dyja gjuhëvet, ilirishtes dhe trakishtes, kanë mbetur disa të ashtuquajtura glosa, d.m.th. disa fjalë të tyre të dëshmuara prej autorësh grekë e romakë bashkë me kuptimet e tyre të dhëna greqisht a latinisht. Ka edhe një numër mjaft të madh me emra vendesh e personash, të gdhendur nëpër gurë a të dëshmuar nëpër tekste të autorëve klasikë; emra shumica me interpretim gjuhësor-kuptimor të dyshimtë dhe ku dijetarët modernë kanë gjetur prandaj një fushë të lirë për gjykime shpeshherë arbitrare. Kështu dy gjuhët në fjalë mbeten thuajse të panjohura për ne. Ne nuk ua dimë strukturën gjuhësore, as sistemin gramatikor, as fjalorin e tyre. Në këto rrethana mjetet e krahasimit mungojnë: mungon çelësi për të krahasuar materialin e shqipes me atë të dy gjuhëve në fjalë.

Duke qenë gjendja kështu, kriteri i gjuhës duhet të vështrohet së bashku me gjendjen gjeografike e historike. Në pikëpamje të gjeografisë historike dihet se shqiptarët e sotëm banojnë në ato vise ku në kohën antike banonin fise ilire. Në pikëpamje historike është vënë re me të drejtë, që sot e dy shekuj më parë, që nuk ka asnjë të dhënë, asnjë kumt historik që shqiptarët të jenë ardhës, që të kenë zënë vend në këto troje në një periodë historike të caktuar, si bie fjala aty nga mbarimi i kohës antike, ose në mesjetën e hershme. Në këto kushte vetë arsyeja e thjeshtë shtyn të pranohet që populli shqiptar është vendës, autokton në këto anë, në mos qysh prej periodave të mugëta parahistorike, së paku që prej kohës antike e këtej. Këto dy arsye, arsyeja e banimit në teritorin e dikurshëm ilir dhe arsyeja e autoktonisë, shpien vetvetiu në mendimin që shqiptarët e sotëm janë stërnipët e fiseve ilire të jugut dhe që shqipja është vazhdimi i njërit nga dialektet e vjetra ilire.Mund të thuhet bile që barra e argumentimit më fort u bie atyre që mohojnë burimin ilir të popullit shqiptar e të gjuhës së tij se atyre që e pohojnë.

Në lidhje me këto nuk mund të jetë një gjë gand e e rastit edhe kjo, që emri i fisit ilir Albanoi, që përmend astronomi e gjeografi Ptolemeu i Aleksandrisë së Egjiptit në shekullin e dytë të erës sonë në trevën midis Durrësit e maleve të Kandavisë në Shqipëri të Mesme, vazhdon të rrojë në Arbën Arbër, Arbënesh Arbëresh, emri i Shqipërisë e i shqiptarëve në mesjetë, i gjallë dhe sot e kësaj dite. Në pikëpamje gjuhësore këtyre rrethanave vjen e u shtohet ky fakt, që vazhdimi i emrave të qyteteve, maleve e lumenjve të trevës shqiptare të kohës së lashtë, në trajtat e tyre të sotmet ka rrjedhur në pajtim me rregullat fonetike të gjuhës shqipe. Aty hyjnë barazime të tilla si Scardus: Shar, Scodra: Shkodër, Drivastum : Drisht, Pirustae : Qafa e Prushit, Lissus : Lesh (Lezhë), Isamnus : Ishëm Ishm, Dyrrachium : Durrës, Aulon : Vlonë Vlorë, Thyamis: Çam e të tjera. Edhe kjo dëshmon për autoktoninë ilire të popullit shqiptar: sepse ky zhvillim nga trajtat antike të këtyre emrave në të sotmet nuk gjen spjegim veçse me mjetet e shqipes. Nuk mund të shpjegohet as me mjetet e gjuhëve romane as të gjuhëve sllave, e as nëpërmjet të ndonjë gjuhe tjetër të zonës ballkanike.

Për vazhdimësinë ilire ka dhe të tjera të dhëna nga fusha gjuhësore, si disa barazime që dalin në emra personash ndër ilirët e hershëm e ndër shqiptarët e sotëm. Përveç këtyre, ato të paka fjalë që dihen prej ilirishtes, shpjegohen mirëfilli me anë të shqipes. Edhe mjaft fjalë të mbishkrimeve mesapike zbërthehen me gjuhën tonë. Në këtë mënyrë të dhënat e gjeografisë historike dhe të gjuhës vijnë e plotësojnë njëra-tjetrën. Nuk mungojnë edhe disa paralele të karakterit etnografik, në të cilat nuk po hyhet këtu. Prej lëmit të arkeologjisë meriton vëmendje rrethana që në disa stacione parahistorike të trevës shqiptare vihet re një vazhdimësi e kulturës materiale, një kontinuitet nga epokat e lashta gjer në mesjetën e hershme; kjo rrethanë vjen e u shtohet argumenteve gjeografike, historike e gjuhësore që u shtruan më sipër.

Për sa u përket trakasve dhe gjuhës së tyre, mbi dëshminë e disa të dhënave historike dhe gjuhësore (emra vendesh me tipare trake) është vënë re me kohë një prani elementesh trake në krahun veriperëndimor të Gadishullit Ballkanik e veçanërisht në viset bregdetare të Adriatikut të jugut. Ato duhet të jenë përzier me kohë me elementet ilire, pa mundur të themi se nga ilirët e trakasit kush qe anas e kush i ardhur.

Si përfundim, edhe për arsye historike mund të thuhet se në formimin e etnosit shqiptar në bazë qëndron elementi ilir, porse mund të ketë pasur dhe një komponente trake, me përmasa gjithsesi më të vogla. Si u krye procesi i këtij formimi etnik e gjuhësor, në ç’rrethana territoriale e historike, në gjendjen e sotme të njohurive është vështirë të përcaktohet. Aty shihet më qartë përfundimi, që është populli shqiptar më gjuhën e tij, sesa rruga e zhvillimit që u përshkua gjersa u arrit gjer në gjendjen e sotme.

Nga Moikom Zeqo

Brikena Çabej, vajza e nderuar dhe e denjë e Eqrem Çabejit më dërgoi me email, që nga Parisi ku jeton, një shkrim të panjohur, ose shumë pak të njohur të babait të saj, të shkruar mesa duket në vitin 1977. Çabeji, i cili ka qenë edhe profesor i gjuhësisë, lektor, në Universitetin e Prishtinës, e ka shkruar këtë tekst për ta botuar në ndonjë nga organet në gjuhën shqipe të Prishtinës.

Mesa di unë, ky shkrim nuk është i përfshirë në veprat në disa vëllime me format të madh, që Prishtina botoi, duke përmbledhur dhe koleksionuar trashëgiminë e paçmuar dhe shumë të rëndësishme të këtij dijetari të madh shqiptar.

Moikom Zeqo

Brikena Çabeji më shkruan se padyshim ky shkrim, që merret me origjinën e gjuhës shqipe në rrafshin e dyfishtë historik dhe linguistik, do të përfshihet në libra të tjerë që do të botohen sëbashku me korrespondencën ende të panjohur të Eqrem Çabejit, kryesisht me linguistë dhe albanologë të huaj të botës.

Ajo që të bën përshtypje, gjatë leximit të tekstit të Çabejit është fakti që ai mbështet, pa mëdyshje, origjinën ilire të etnogjenezës së gjuhës shqipe, pa përjashtuar këtu dhe një dimension trak. Çabeji e artikulon këtë subjekt gati të një vështirësie të madhe algjebrike, të ndërlikuar, me pak të njohura brenda të panjohurave të mëdha të shekujve, i bindur se instrumentat mendorë të gjuhës mund të përvijojnë historinë e gjenezës, të formimit, të zhvillimit, të ndryshimit, të identitetit të vijuar dhe të plotësuar deri në ditët tona.

Teza e Çabejit është një tezë e drejtë nga pikëpamja shkencore. Me të drejtë Çabeji nuk e mbështet tezën e origjinës pellazgjike të gjuhës shqipe, e cila në shek.XIX, për shkak të fazës parashkencore të dijes tek shqiptarët, u bë një lloj teze mit, një lloj totemi i paargumentuar i prejardhjes. Teza e origjinës pellazge është rigjallëruar tashmë nga një numër i madh të ashtuquajturish studiues, por që nisen nga rrafshi i diletantizmit dhe nuk e njohin as procesin shkencor, nuk njohin parametrat akribike të linguistikës dhe as procesin e evoluimit sipas ligjeve të brendshme sintaktike dhe morfologjike, të leksikut etj. të gjuhës shqipe.

Por teza e Eqrem Çabejit qe me fat në shkencë dhe për faktin se zbulimet e prehistorisë shqiptare, të ndërmarra nga arkeologu i madh shqiptar siç është Çesk Prendi, vërtetuan se të paktën që nga epoka e bronzit dhe deri në antikitetin e vonë, kur spikat identiteti i arbërorëve, duke përfunduar deri në kohërat moderne, të sotmet, flasin për informim in situs, pra në këtë truall, pa ndërprerje të etnosit ilir, pa dyshim pa mohuar dhe një dimension trak.

Deri më sot shkenca si e arkeologjisë historike ashtu dhe shkenca linguistike në Shqipëri janë komplementare, por dhe tek dijetarët më seriozë në botë, nuk e mohojnë këtë përputhje identitare të gjuhës dhe të etnogjenezës.

Këtë mund ta mohojë vetëm ata që nuk kuptojnë asgjë nga shkenca ose që merren me fantazmagori që nuk i hyjnon ë punë askujt. Është kënaqësi nga ana ime dhe e falënderoj Brikenën, që më dha mundësi ta publikoj këtë shkrim të Eqrem Çabejit, për ta njohur jo vetëm publiku i gjerë, por edhe ata specialistë qëndrimëtarë, të paepur, që e kuptojnë dhe e mbrojnë idenë se shkenca është shkencë dhe s’mund të jetë fantazi.

Por rasti më i rëndë, me dyshime të mëdha për një akt terrorist, për të dëmtuar imazhin dhe besueshmërinë e vendit tonë për t’u anëtarësuar në NATO, ngjarje kjo që është shoqëruar me një debat të fuqishëm politik dhe mediatik, që prej shumë vitesh, padyshim është shpërthimi më datën 15.03.2008, rreth orës 12.05, në fshatin Gërdec (bashkia Vorë), në një fabrikë që shërbente për çmontimin e municioneve luftarake. Nga ky shpërthim i fuqishëm, që krijoi një krater gjigant shumë të thellë, i ngjashëm me atë një bombe atomike në miniaturë, humbën jetën 26 persona, u plagosën rëndë 11 të tjerë, 31 të tjerë me plagosje të lehta dhe 260 të tjerë – dëmtime më të lehta si dhe lëndime të shëndetit mendor dhe emocional të një numri të konsiderueshëm personash të tjerë; u dëmtuan 5413 banesa dhe objekte private dhe 32 biznese private.

Nga hetimet e kryera, si shkak i tij ka mundësi të kenë qenë shkëndijat e krijuara gjatë saldimit brenda ambientit të çmontimit të një karroce metalike të dëmtuar që shërbente për transportin e barutit që i kanë dhënë flakë grumbullit me barut dhe shpërthimit në tre kohë.

Trupat e 19 viktimave të para (ndërsa 7 viktima të tjera vdiqën më vonë në spitale) u ekzaminuan menjëherë në morgun e IML Tiranë, ku u konstatua se dëmtimet e tyre ishin shkaktuar kryesisht me mekanizmin e shpërthimit dhe djegies së drejtpërdrejtë nga ky shpërthim, të shoqëruara këto me copëtim dhe karbonizim të disa prej viktimave të kësaj ngjarjeje.

Nga këto viktima, 12 rezultuan të seksit mashkull dhe 7 të seksit femër.

Për 10 kufoma me dëmtime më të pakta, identifikimi u krye me lehtësi, kryesisht nëpërmjet njohjes nga të afërmit e tyre. Ndërsa për 4 viktima, identifikimi i tyre u arrit duke përdorur metodat e antropologjisë dhe odontologjisë mjekoligjore. Më në fund, për 5 viktimat e fundit të vdekura menjëherë pas kësaj ngjarjeje, të karbonizuara plotësisht dhe të ndara secila në disa pjesë, u përdor me sukses metoda gjenetike krahasuese e ADN-së.
Dyshimet që kjo tragjedi e rëndë në vendin tonë të ketë qenë një akt terrorist janë shumë të mëdha. Në radhë të parë, fuqia shumë e madhe e këtij shpërthimi me viktima të shumta dhe shkatërrime të panumërta, e bëjnë atë të ngjashëm me aktet e rënda terroriste që ndodhin sot në vende të tjera të botës.

Nga ana tjetër, vetë prokuroria që ka hetuar këtë ngjarje nuk e ka përcaktuar me saktësi shkencore shkakun e shpërthimit. Sipas saj, eksplozioni mund të ketë ndodhur për shkak të shkëndijave të saldimit të karrocës së dëmtuar, por sipas ekspertëve të kësaj ngjarjeje kjo është vetëm një dyshim, duke lënë kështu të hapur mundësinë e një shkaku tjetër të paparashikuar, pra lihet i nënkuptuar që ky shpërthim mund të ketë qenë kriminal.

Përveç kësaj, në hetimin e kësaj çështjeje janë paraqitur edhe disa informacione të tjera që i shtojnë këto dyshime: sasia tepër e madhe e barutit që mbahej në fabrikë, një sasi e afërt kjo me gjysmën e asaj të përdorur për bombën atomike të Hiroshimës, pra me shkelje flagrante të sigurimit teknik; pushimi i drekës ditën e ngjarjes ishte bërë një orë përpara në krahasim me ditët e tjera; fabrika ndodhej pranë një vendi të banuar dhe jo në një zonë periferike etj.

Por këto dyshime bëhen edhe më të mëdha prej disa të dhënave që kanë dalë në atë kohë nga specialistë të sigurisë kombëtare, sipas të cilave në atë periudhë po përgatitej një sulm terrorist në vendin tonë, epiqendra e të cilit ishte porti i Durrësit. Ky sulm do të realizohej nëpërmjet shpërthimit të një anieje në këtë port që shërbente për transportimin e barutit dhe municioneve që demontoheshin në fabrikën e Gërdecit. Anija e sinjalizuar për rrezikun e sulmit ndaj saj, e ngarkuar pjesërisht me materialet luftarake të Gërdecit, u largua menjëherë nga porti, duke u vendosur jashtë tij në një distancë sigurie. Kjo ngjarje ka ndodhur më datat 7 – 10 Mars 2008, d.m.th. disa ditë para tragjedisë së Gërdecit. Gjithashtu, në atë kohë ka pasur edhe disa sinjale që disa shërbime sekrete të vendeve të Lindjes mund të kryenin një akt terrorist me qëllim që të cënohej besueshmëria e vendit tonë për t’u pranuar si vend anëtar i NATO.

Të gjitha këto argumente e forcojnë dyshimin që ngjarja e rëndë e Gërdecit, e cila e dëmtoi me të vërtetë imazhin e vendit tonë, të ketë qenë një akt terrorist me qëllim për të cënuar besueshmërinë dhe penguar anëtarësimin e Shqipërisë në NATO.

Në vendin tonë, ky përdorim i tyre, ku përfshihen edhe aktet terroriste, është favorizuar nga hapja e depove ushtarake në vitin 1997, shpërbërja e ushtrisë ish-jugosllave, kalimi i rrugëve të trafikut të lëndëve apo pajisjeve eksplozive nëpër Ballkan.

Kështu në Shqipëri, në kohën e sotme janë zbuluar dhe dënuar disa grupe kriminale, të cilat merreshin me prodhimin apo trafikimin e pajisjeve eksplozive, si ngarkesa eksplozive të komanduara me anë të telefonave celularë, përdorimi i predhave reaktive (raketa) etj.

Në ngjarjet me shpërthime të karakterit terrorist me shumë viktima, ka rëndësi në fillim këqyrja e vendit të ngjarjes, nga e cila mund të përcaktohet nëse viktima ka qenë ose jo autori i krimit. P.sh. në literaturën mjekoligjore përshkruhet rasti i një shpërthimi të ndodhur në një automjet, ku shoferi e kishte pjesën e djathtë të trupit të shkatërruar plotësisht, ndërsa pasagjeri në sediljen e parë – kishte të destruktuar anën e majtë të trupit. Nga ky konstatim u mendua se bomba ishte vendosur midis tyre në sediljen e parë dhe se ata ishin duke e çuar atë në destinacionin e caktuar. Pra kjo e dhënë përforcoi dyshimin se të dy ata ishin terroristë dhe jo viktima të pafajshme, në automjetin e të cilëve ishte fshehur një bombë.

Përveç kësaj, në këqyrjen e vendit të ngjarjes së këtyre rasteve ka rëndësi të përcaktohet lloji i lëndës eksplozive të përdorur, ka qenë shpërthim kriminal apo aksidental, kush janë të dyshuarit për përgatitjen e kësaj lënde etj.

Në vendin tonë ka pasur edhe mjaft raste të terrorizmit individual, apo të organizuar me vendosje bombash në shtyllat e tensionit të lartë në rrethe të ndryshme të vendit, apo vrasje me anën e shpërthimeve të armëve plasëse në banesa dhe automjete etj.

Një rast tipik i shpërthimeve ka qenë ai i bombës në supermarketin VEFA në qendër të Tiranës, më 26 shkurt 1996, akt terrorist për kryerjen e të cilit janë akuzuar ish agjentë të shërbimeve sekrete komuniste shqiptare. Nga ky shpërthim u vranë katër persona dhe u plagosën 26 të tjerë. Shpërthimi ndodhi në orën 9.15, disa metra larg hyrjes në supermarket, disa minuta pas hapjes së tij. Në këtë rast u përdor një automjet brenda të cilit ishte vendosur lënda shpërthyese, i parkuar nga autorët e këtij akti terrorist ngjitur me murin e supermarketit. Lënda eksplozive e vendosur në automjet ishte në sasi të madhe pasi kishte si synim të dëmtonte objektin që ndodhej jashtë automjetit, siç ishte edhe supermarketi. Momenti i shpërthimit mund të ketë qenë i komanduar saktësisht, p.sh. me telefon celular, biper etj.), por mund të ketë qenë dhe i paracaktuar (koha e djegies së fitilit sipas gjatësisë, mekanizëm i djegies me orë).

Njëra prej viktimave, e seksit femër, me moshë 38 vjeçe, e punësuar si shitëse në supermarket, paraqitej në një gjendje krejtësisht të karbonizuar. Në vendin e ngjarjes, trupi i saj u gjet në një largësi rreth 15 metra nga muri që i korrespondonte vatrës së shpërthimit ku ishte mbështetur automjeti bombë, e mbuluar nga pjesët e rrëzuara të rafteve ku ishin ekspozuar mallrat, midis të cilave produkte kozmetike me lëndë detergjente.

Pra në këtë rast djegia deri në një karbonizim të thellë të trupit të saj, që përbën një prej dëmtimeve nga shpërthimet, ka qenë më shumë një djegie indirekte. Kjo, jo aq nga energjia termike që ka shoqëruar shpërthimin, sepse vatra e tij gjendej mjaft larg prej viktimës, sesa nga djegia e lëndëve detergjente të produkteve kozmetike prej shpërthimit, që ndodheshin në raftet që ishin rrëzuar dhe kishin qëndruar një farë kohe sipër viktimës.

Një rast tjetër i një krimi terrorist ka qenë ai i vrasjes të gjyqtarit Skerdilajd Konomi, me anën e lëndës eksplozive të vendosur brenda automjetit, më datë 9.09.2011 rreth orës 9.30, në kohën që po udhëtonte në bulevardin e qytetit të Vlorës, për të vajtur në zyrën e tij në gjykatë. Lënda plasëse ishte vendosur brenda në makinë dhe momenti i shpërthimit duhet të ketë qenë i komanduar me telekomandë. Pas shpërthimit, automjeti mori zjarr dhe viktima që u nxor prej tij ende i gjallë, me dëmtime të rënda nga shpërthimi dhe djegia e automjetit ku kishte qëndruar një farë kohe pas shpërthimit, dha shpirt në spital. Automjeti që shpërtheu, ishte i tipit Benz, por mjaft i vjetër dhe i përkiste gruas së viktimës. Autorët e këtij krimi të rëndë terrorist, që nuk janë zbuluar ende, siç duket e kanë zgjedhur atë, sepse hapej më kollaj. Por më parë ata kanë dëmtuar gomat e makinës dhe pastaj kanë vendosur bombën brenda saj. Ky krim i rëndë terrorist kundër këtij gjyqtari është konsideruar si një atentat ndaj sistemit të drejtësisë, shtetit ligjor dhe demokracisë në vendin tonë.

/Agjensia e Lajmeve Sot News/

Nga Dr. Mine BALLIU*

U deshën katër vjet që Edi Rama të kuptojë se fajin nuk e paska pasur z. Berisha, por dikush tjetër! Në fillimet e mandatit të tij për dy vjet me radhë ngeli duke akuzuar në çdo fjalim ish liderin demokrat, e më pas vitin e tretë të mandatit fajin do t’ia atashonte z. Basha kreut të ri të selisë blu. Vetëm së fundmi ndërsa ka startuar fushata elektorale dhe ka mbaruar mandati i tij katër vjeçar në krye të qeverisë, Rama jo vetëm që nuk e merr mundimin ta drejtojë gishtin e përgjegjësisë nga vetja, por shumë lehtësisht e drejton atë nga aleati i tij kryesor në këtë qeverisje. Sikur ta kishte kuptuar pak më herët Rama këtë gjë ndoshta do kishte dhënë dorëheqjen nga qeverisja, e t’u tregonte shqiptarëve që një qeverisje e tillë me LSI-në aleate nuk mund të funksionojë. Sa kurajo e përgjegjshmëri do duhej për ta bërë këtë gjë, e sigurisht që Rama nuk karakterizohet nga kjo gjë. Ai zgjedh rrugën më të lehtë, qëndron në karrigen e kryeministrit për një mandat të tërë dhe në fund thotë që nuk paska pasur nën kontroll qeverinë, se dikush tjetër paska drejtuar vendin e se Rama paska qënë një pasagjer në taksi (që mesa duket ato shëtitjet me taksi natën nuk paskan qënë edhe aq të rralla, madje paska shëtitur për katër vjet pa pasur mundësi të zbresë).

Aleanca e PD-së dhe LSI-së në vitin 2009 nënkuptonte ndoshta të njëjtën vështirësi në bashkëqeverisje e megjithatë në zgjedhjet e 2013, z. Berisha ish kryeministri i vendit, mori gjithë përgjegjësinë mbi vete para shqiptarëve e nuk hodhi baltë mbi forcat e tjera të aleancës e as u përpoq të justifikonte veten apo qeverinë e tij. Përgjegjshmëria është virtyt dhe këtë gjë nuk mund ta gëzojë gjithkush!

Politika e Ramës duket se është tjetër gjë, arroganca shëmbëllen shumë qartë në çdo dalje publike. Le të lëmë mënjanë arrogancën e pakursyer që përdor ndaj medias, por mjafton të ndjekësh qoftë edhe një takim me qytetarët dhe kupton që ai dëshiron të ketë pranë vetes njerëz që vetëm e duartrokasin e buzëqeshin me pseudobatutat e tij. Në përballjen e parë që mund të hasë me ndonjë qytetar që është pjesë e këtyre takimeve, e duhet kuptuar fakti që më tepër sesa kritika ato vijnë në formë sugjerimesh e lutjesh për ndonjë hall ekonomik e ligjor që mund të kenë, me shpresën se do marrin një përgjigje pozitive e shpresëdhënëse nga kryeminsitri, por të shkretët qytetarë thjesht bëhen objekt batutash e talljeje nga Rama. Sa e trshtë! Kush do donte të ishte në vendin e atyre qytetarëve në ato çaste e të përjetonte ato poshtërime?! Ska asnjë mëdyshje që këto batuta marrin aprovim dhe buzëqeshje nga pjesa e ngushtë që rrethon Ramën sepse ata janë pjesë e administratës, kanë një buxhet që lehtësisht përballojnë nevojat ekonomike të familjeve të tyre, por ata persona që qajnë hallet para kryeministrit e që thumbohen prej tij me tallje nuk kanë mundësi t’a mirëkuptojnë e të buzëqeshin me sarkazmat e tij. I vetmi ngushëllim e shpresë për ata është ndihma konkrete që mund t’u ofrohet familjeve të tyre në këtë varfëri ekstreme dhe jo tallja e menefregizmi kryeministror, sado i rafinuar të jetë ai.

Përballja me të vërtetën, me realitetin duket se e tremb Ramën, ai krijon një realitet trillues dhe kërkon me imponim që gjithkush ta besojë atë, fenomen ky që ndodh vetëm në regjimet totalitare dhe jo në një shtet demokratik. Fjalimet e tij politike të stërgjatura, nuk kanë gjë tjetër veçse tone imponuese, batuta ironizuese kundrejt më të pambrojturve, fajësime kundrejt forcave të tjera politike, e së fundmi një agresivitet kundrejt elektoratit të 25 qershorit. Rama kërkon një mandat, por nga mënyra se si ai shprehet duket se kërkon një mandat të parë dhe jo një tjetër katër vjeçar të dytë. Fjalimet e tij para elektoratit nuk kanë asnjë lidhje me programin e 2013 me të cilin Rama fitoi, duke premtuar shëndetësi falas, pasi çdo njeri që ka provuar gjatë këtyre katër viteve të shkelë njëherë në spital e ka kuptuar që ishte një nga gënjeshtrat më të pastra të këtij programi me të cilin mashtroi qytetarët.

Sot Rama tund pishtarin për disa reforma siç i quan ai, ndaj le të ndalemi tek njëra prej tyre ajo e arsimit. Mjafton të pyesësh një mësues që ka provuar portalin “Mësues për Shqipërinë”, me shpresën se do mund të zinte një vend pune në arsimin shqiptar, por që shpejt ka dëgjuar e kuptuar se listat e punësimit si mësues vijnë të gatshme prej partisë dhe nuk ka rëndësi nëse je i pari apo i fundit i renditur sipas pikëzimit në këtë portal. Mjafton të pyesësh një student që u orvat gjithë vjeshtën për t’u regjistruar në një nga degët në universitete dhe ajo sipas “shorteut të telebingos” që hodhi Lindita Nikolla. Mjafton të pyesësh një prind që derisa i pajisi fëmijët me tekste iu desh një muaj, e kështu me radhë ti kupton që reforma ka qënë një dështim, por Rama këtë gjë nuk ka se si ta dijë pasi e parë nga lart, me syrin e një piktori realiteti i tij është kaq perfekt. Programi i 2013 i partisë socialiste sot nuk vihet në qëndër të fjalimeve të Ramës sepse ai e di që asgjë prej tyre nuk është arritur, e qeverisja e tij nuk ka sjellë gjë tjetër veçse ka thelluar varfërinë dhe ka thyer çdo shpresë të shqiptarëve për të jetuar në këtë vend.

Ai shkon në çdo cep të Shqipërisë me parrullat e tij se vetëm partia socialiste mund të bëjë shtet, sikur shqiptarët të kenë qënë në gjumë këto katër vite dhe mos të kenë parë lulëzimin e kanabisit në çdo skaj të Shqipërisë si asnjëherë më parë. Ndoshta syri i piktorit nuk e sheh me aq negativitet këtë fakt, mbase për të mund të ketë qënë diçka pozitive, pasi Shqipëria u gjelbërua si asnjëherë më parë!

* Autorja është pedagoge në Universitetin e Tiranës

Si vdiq pa faj nën tortura një prej viktimave të Sigurimit

Detajet e dhunës ndaj Hatlije Tafajt në raportin e një efektivi të Sigurimit “I nënshkruari N/Toger Anastas Dushku, anëtar Partie prej datës 28-VIII-44, efektiv i Seks. Sigurimit Ministris Mbr. Kombëtare, parashtroj atij Komiteti Central, sa më poshtë: …nga muaj prill-maj 1945, në ish-Batalionin e IV të Brigadës i M.P. (ish-kuestura e vjetër, në rrugën e Barikatave), silleshin të burgosun prej Drejt. Sigurimit dhe mbaheshin në birucat të cilat i kishte krijuar që me kohë fashizmi.

Atëherë kanë sjellë aty të arrestuar dhe një shoqe, për të cilën mësova që ishte anëtare Partie. Vinin nga Drejt. e Sigurimit çdo natë oficerë dhe e merrnin në pyetje duke e torturuargjithë natën.
Kështu vazhdoi mjaft kohë dhe dukesh se kjo shoqe nuk tregonte gjë, sepse torturat vazhdonin gjithnjë, deri sa një ditë ajo u çmend fare. Në këtë gjendje e merrnin përsëri në pyetje dhe nga jashtë dhomës së pyetjeve digjonja që ajo të përsërisë dendur emnin e Partisë.

Kështu të çmendur e mbanin në një birucë të tmerrshme. Atëherë më ishte dhënë rasti t’a shoh, ishte katandisur në një gjendje që unë nuk jam në gjendje t’a përshkruaj këtu në letër.

Dhëmbët e para i kishte të thyera, pastaj ngaqë nuk ishte në ment, ndyeshe në vete dhe kështu ishte mbushur plot morra dhe krimba nga ndyrësira. Nuk mund t’i afroheshe nga era e qelbur që nxirrte.

Me këtë pamje ajo i përgjiste një shtrige dhe jo një vajze 18-20 vjeçare. Por oficerat e Sigurimit vazhdonin t’a merrnin në pyetje edhe në këtë gjendje, por me sa mësova ajo nuk kish treguar gjë me gjithë torturat barbare që i bënin, kështu që ata u siguruan që ajo ishte e pa-fajshme.

Por në gjendjen që ajo ishte nuk mundeshe që t’a lironin, prandaj e hoqnë nga biruca ku e kishin dhe e vunë në një dhomë të mirë me ajër dhe diell në katin e sipërm, e ushqenin tashi mirë, me qëllim që ajo të përmirësoheshe dhe pastaj t’a lironin.

Por ajo vazhdonte të mos ishte në vehte. Dhe një ditë në atë gjendje anormaliteti që ishte u hodh nga dritarja e dhomës së saj 8-10 metra lart, theu këmbën dhe dorën, dhe në këtë gjendje u çua në spital….

Mbas disa javësh mësova që i kishin prerë në spital një dorë dhe një këmbë dhe së fundi vdiq e çmendur. Emnin e kësaj shoqeje, e kësaj antareje Partie që kaq tmerrsisht u torturua, nuk munda t’a mësoj, por për këtë dhe për hollësira të tjera reth këtij krimi të pyetyet kapiten i Irë Sh.

Skënderi, tash efektiv pranë Komandës Divizjonit Mbrojtjes Popullit, i cili n’atë kohë ish-Zv. Komisar i Batalionit IV të Brigadës I M.P. dhe ka marrë pjesë në torturimin e saj”.

Tirana zien nga lajmet se PD-ja po zhbëhet, se të hequrve nga lista e Bashës u kanë ardhur mentruacionet e pakënaqësisë, kurse në Kryeministri ka një tjetër krizë. Më minore kuptohet, por shumë irrituese për nga budallallëku. Burime nga rojet e koshit të baskebollit në Kryeministri bëjnë me dije se Edi Rama nuk ka folur për atë që po ndodh me PD-në, ose sepse është në Pazar për të marrë votat e PD-së, ose sepse është në Pazar me Berishën për të mbajtur hapur një derë të sigurtë për 71-in, ose…Ose sepse siç edhe është e vërteta, atij nuk ka se kush t’i përgatisë lajmet, përmbledhjen e shtypit. Dihet se Rama është një përgjues kureshtar i Facebook-ut të Berishës; ai madje hyn dhe komenton vetë me profile të rreme, por Berisha ka 16 orë që nuk poston gjë. Qytetari dixhital po ashtu nuk po ka çfarë të thotë dhe ajo që ndodhi me Endri Fugën e ka tërbuar Ramën.

Ky I fundit është prekur nga pluhuri kimik që preku protestuesit e PD-së; i janë skuqur sytë, i kanë dalë ca flluga në faqe dhe krruhet pa ndalim në çdo vend. Arsyeja është sepse Fuga u prek ngaqë përgjonte nga dritarja e xhamit të zyrës së Ramës që e kishte lënë hapur. Më saktë ishte fshehur pas perdes, duke bërë edhe regjistrimin e protestës. Thonë se në simptomat nisën me një krruarje në dorën e majtë. Nuk ndalonte. Fuga pyeti dhe i thanë se “do marrësh lekë”. Pastaj nisi t’i hante edhe e djathta. “Do japësh lekë”, i thanë.

“Po kujt se listat u mbyllën”, ia ktheu i inatosur Endri i Komunikimit. Me të dyja duart që i hanin fort, drejtori nisi t’i fërkonte pas pantallonave, me ndjesinë e zmerilit që i bën derman kësaj çudije. Qesharake dhe dramatike kur mendon se në kryeministri ka kamera.

Irritimit që nxori në invaliditet opozitën iu shtua edhe Fuga, i cili urdhëroi që kjo të mbetej e fshehtë sepse asnjë nuk duhet të merrte vesh që ai ishte thjesht pas perdes. Po bënte punën për të cilën është kualifikuar: vuajerizëm dhe analizë politike. Do nisnin nga e para me teoritë e konspiracionit, ndërkohë që drejtorit i vinte të plaste kur mendonte se edhe në 21 janar, policët e Berishës hidhnin gaz lotsjellës dhe u prekën edhe vetë duke hequr kaskat e duke “qarë” dhe fërkuar sytë. Po kush të beson se?

Ky ishte minimumi i problemit. Problemi kryesor është si t’ia thoshte kryeministrit të cilit i duhej shumë këto kohë. Aq më keq kur me krruarjen erdhi edhe irritimi i syve. Rrotullohu nëpër zyrë dhe asnjë ide për të dalë nga kjo situatë muti. Kur doli lajmi se edhe ata të PD-së ishin prekur Fuga u çlirua. Nga gëzimi niste të krruante me dhëmbë pëllëmbët e duarve duke iu gëzuar faktit se Berisha merret akoma me politikë.

“E hodhi Berisha dhe më kapi edhe mua”, ja e vërteta. Disa komentues në Facebook u vërsulën në profilin e Berishës dhe nisën të shkruajnë këtë gjë: Doktor e hodhe vetë që të akuzosh. Je Doktor i Zi. I çliruar Endri u lëshua në divanin e shtëpisë duke paarë me lotë kimikë në sy Report Tv. Disa ditë në shtëpi dhe i shkoi në mendje si pa dashur mendmi që: “Ja pse duhet një prift apo një dervish a hoxhë në parti. Kujt t’i qahet njeriu i shkretë?”

Ose një psikolog. Për këtë të fundit nisi të shfletonte por për momentin thuhet se e ka lënë mënjanë si ide, ose do bëjë të munduar që atë taa propozojë dikush tjetër, pasi në lexim e sipër, drejtori i supershqetësuar se çfarë do të thoshte shefi i tij dhe jo nga ndonjë sëmundje, e gjeti veten si “pacient” të Sindromës: Pseudobulbar affect, ndryshe Papërmbajtja Emocionale.

endri fugapluhuri kimikprotestë.

Hije dyshimi mbi bashkëpunimin Soros – Ambasadë e SHBA në Shqipëri
Grupi konservator amerikan, “Judicial Watch” padit Departamentin Amerikan të Shtetit dhe USAID për të dhënat e gjetura rreth financimit të Fondacionit të Shoqërisë së Hapur, të George Soros në Shqipëri

Judician Watch njoftoi se ka ngritur padi kundër Departamentit Amerikan të Shtetit dhe Agjencisë Amerikane për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID) për të dhënat lidhur me financimin e aktiviteteve politike të Fondacionit Soros në Shqipëri. Padia u dorëzua më 26 maj 2017.

Padia u bë në Gjykatën e Distriktit të Kolumbias, pasi edhe Departamenti i Shtetit dhe USAID dështuan t’i përgjigjen kërkesës për të Drejën e Informimit të 31 marsit 2017.

Judicial Watch kërkoi:
1. Të gjitha të dhënat kanë të bëjnë me kontrata, grante ose alokime / disbursime të fondeve nga Departamenti i Shtetit (USAID) tek Fondacioni Soros në Shqipëri dhe / ose personelin e tij dhe / ose në çdo degë të Fondacionit Soros.

2. Të dhënat e tilla përfshijnë kontrata, kërkesa për financim, autorizime pagesash, fatura dhe të dhëna të ngjashme të buxhetit, si dhe të gjitha të dhënat lidhur me komunikimin midis zyrtarëve, punonjësve apo përfaqësuesve të Departamentit të Shtetit, zyrtarë, punonjës ose përfaqësues të Agjencisë Amerikane për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID).

3. Të gjitha të dhënat e komunikimit ndërmjet ndonjë zyrtari, punonjës ose përfaqësues të Departamentit të Shtetit (USAID), duke përfshirë Ambasadorin e SHBA në Tiranë, Donald Lu dhe çdo zyrtar, punonjës ose përfaqësues të Fondacionit Soros në Shqipëri, filialeve të saj dhe / ose organizatave të lidhura me të.

4. Të gjitha vlerësimet, vlerësimet, raportet ose të dhënat e ngjashme në lidhje me punën e Fondacionit Soros në Shqipëri dhe / ose filialeve të saj ose organizatave të lidhura me të.

5. Të gjitha të dhënat e komunikimeve të transmetuara përmes sistemit SMART të Departamentit të Shtetit dërguar tek / ose nga çdo punonjës i qeverisë së SHBA që vepron nën autoritetin e Shefit të Misionit në Tiranë që kanë të bëjnë me Fondacionin Soros në Shqipëri, filialet e saj dhe / ose organizatat e tjera.

Në një letër të 14 marsit 2017, drejtuar Sekretarit të Shtetit Rex Tillerson, gjashtë senatorë amerikanë (Sens Lee (R-UT), Inhofe (R-OK), Tillis (R-NC), Cruz (R- , Perdue (R-GA) dhe Cassidy (R-LA) i bënë thirrje atij për të hetuar marrëdhëniet midis USAID-it dhe Fondacionit Soros dhe se si dollarët e taksapaguesve amerikanë po përdoren nga Departamenti i Shtetit dhe USAID për të mbështetur grupe politike të majta që kërkojnë të imponojnë politika të majta në vende të tilla si Maqedonia dhe Shqipëria.

Në letër, senatorët u referohen fondeve të USAID-it për aktivitetet e Soros në Maqedoni dhe më pas citojnë aktivitete të ngjashme në Shqipëri:

Pjesa më e madhe e aktivitetit në Maqedoni është përjetësuar nëpërmjet fondeve të USAID-it që u është dhënë për të zbatuar në entitete të tilla si Fondacioni i Shoqërisë së Hapur George Soros.

Si marrës i granteve të shumëfishta dhe duke shërbyer si kontraktues i USAID-it që zbaton projekte në këtë vend të vogël prej 2.1 milion njerëz, tatimpaguesi ynë ka financuar ndihmën e huaj, duke lejuar Fondacionin Hapur Shoqëria-Maqedoni (FOSM) të shtyjë një axhendë progresive dhe të nxisë politika të majta.

Ky problem nuk është i kufizuar në Maqedoni, por duket se ndjek një model të një aktiviteti alarmues në këtë rajon të paqëndrueshëm. Udhëheqës të respektuar nga Shqipëria kanë pasur ankesa të ngjashme për diplomatë amerikanë dhe organizatave të mbështetura nga Soros, se nxisin rezultate të caktuara politike në vendin e tyre.

Fondacioni për Shoqëria të Hapur në Shqipëri (Soros) dhe ekspertët e saj, me financim nga USAID, kanë krijuar Dokumentin e diskutueshëm Strategjik për Reformën Gjyqësore Shqiptare. Disa liderë besojnë se këto “reforma” në fund të fundit kanë për qëllim t’i japin Kryeministrit dhe qeverisë së qendrës së majtë kontroll të plotë mbi pushtetin gjyqësor.

Lidhja e Sorosit me Departamentin e Shtetit në Shqipëri shkon së paku në vitin 2011 kur Soros i kërkoi Hillary Clintonit të ndërmarrë veprime në Shqipëri gjatë demonstratave të fundit në Tiranë.

Fox News raportoi më 17 gusht 2016 se: E-mailet e sapozbuluara dhe skedarë të tjerë nga organizata e miliarderit George Soros-it po hedhin dritë mbi ndikimin e gjerë të SOros në çështjet politike dhe diplomatike.

Një zinxhir email-esh tregon se si gjiganti i Wall Street (Soros) në vitin 2011 i kishte shkruar personalish Hillary Clinton-it, atëherë sekretare e shtetit, duke kërkuar ndërhyrjen në trazirat politike të Shqipërisë. Brenda disa ditësh, një i dërguar që ai rekomandoi u dërgua në rajon.

Në maj të vitit 2016, USAID njoftoi se po ofronte 9 milionë dollarë për projektin “Drejtësi për të gjithë” në Shqipëri “për të përmirësuar performancën e gjykatave shqiptare duke prezantuar standarde gjithëpërfshirëse gjyqësore për efikasitet, transparencë, aksesueshmëri dhe llogaridhënie.” Sipas njoftimit , Projekti “do të zbatohet nga USAID-i Kontraktor i Menaxhimit Lindje-Perëndim” (EWMI). Sipas raportit financiar 2011 të EWMI, rezulton se Kontraktori ka marrë fonde nga Fondi i Zhvillimit Ekonomik Soros: “kredi … deri në 1,000,000 dollarë.”

“Kjo është padia jonë e dytë e FOIA për të zbuluar të vërtetën në lidhje me skandalin e taksave tatimore të administratës së Obamës për operacionet Soros në Evropë”, tha Tom Fitton. “Ne shpresojmë dhe presim që administrata Trump të lejojë më në fund që të hidhet dritë mbi këtë polemikë në rritje”.

Më 19 prill 2017, Judicial Watch ngriti padi kundër Departamentit të Shtetit dhe Agjencisë Amerikane për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID) për të dhënat dhe komunikimet lidhur me financimin dhe aktivitetet politike të Fondacionit Soros në Maqedoni.

Në shkurt, Watch Gjyqësor raportoi:

Qeveria e SH.B.A.-së ka shpenzuar miliona dollarë të tatimpaguesve për të destabilizuar qeverinë e zgjedhur në mënyrë demokratike, në qendrën e djathtë në Maqedoni, duke bashkëpunuar me filantropin e majtë, miliarderin George Soros. Ambasadori amerikan në Maqedoni, Jess L. Baily, ka punuar në prapaskenë me Fondacionin e Shoqërisë së Hapur Soros për të kanalizuar shuma të mëdha në dollarë amerikanë, çka përbën një ndërhyrje të ambasadorit amerikan në punët e brendshme politike në kundërshtim me Konventën e Vjenës mbi Marrëdhëniet Diplomatike.

*

Ja se si funksionon operacioni klandestin, sipas burimeve të nivelit të lartë në Maqedoni dhe SHBA, të cilat kanë furnizuar Gjyqësor ëatch me të dhëna, si pjesë e një hetimi në vazhdim. Fondacioni Shoqëria e Hapur ka themeluar dhe financuar dhjetëra organizata joqeveritare (OJQ) në Maqedoni për të përmbysur qeverinë konservatore. Një zyrtar i qeverisë maqedonase i intervistuar nga Judicial ëatch në Uashington DC kohët e fundit e quan atë “këmbësoria Soros”. Grupet organizojnë lëvizjet e të rinjve, krijojnë media të influencuara dhe organizojnë protesta të dhunshme për të minuar institucionet dhe politikat e zbatuara nga qeveria. Një nga grupet e Soros financoi përkthimin dhe botimin e “Rregullat për radikalët” në gjuhën maqedonase të Saul Alinskit. Libri është një manual taktik i subversionit, jep këshilla të drejtpërdrejta për protesta radikale në rrugë dhe shpall Luciferin si radikalin e parë. Falë ambasadorit të Obamës, i cili nuk është zëvendësuar nga Presidenti Trump, “Xhaxha Sem-i” mban paratë që rrjedhin në mënyrë që grupet të vazhdojnë të veprojnë dhe të rekrutojnë, konfirmojnë burimet në Maqedoni dhe SHBA. /Judicial Watch -Përgatiti Lapsi.al