Muaj: Prill 2015

Kategori
Uncategorized

Edi Rama, ç’të keqe tjetër do i bësh shqiptarëve?

 

Sali BERISHA

Duke folur në këtë platformë, në mendje të vjen vetëm një pyetje, një kryepyetje për Edi Ramën: cila do të jetë e keqja tjetër e radhës që ke parashikuar dhe planifikuar për shqiptarët?

Sot, me një logollogji të pafundme, mbulove aktin më të paprecedent që voton në Parlament, mbulove kazmën në themelet e shtëpive të çdo shqiptari, mbulove ligjin me të cilin ti i lejon vetes, me një bandë punonjësish të papërgjegjshëm në OSHEE, t’u rrëmbesh pronën themelore qytetarëve shqiptarë, t’u rrëmbesh banesën, duke u bërë kështu i pari në historinë e planetit që i lejon vetes ta bësh këtë për një mall që shteti shet, në një kohë kur bota e qytetëruar atë e ka të zgjidhur me një rregull të prerë “po s’pagove nuk ta jap, s’të furnizoj” qoftë ujë, qoftë energji, qoftë çfarëdo utiliteti që ti merr.

Ke prurë këtu një ligj, të cilin vetëm shpirti yt i zi, mendja jote mund ta stiste të tillë, të autorizosh ti OSHEE-në për të sekuestruar banesa, duke krijuar kështu shkallën më të lartë të pasigurisë të qytetarëve shqiptarë. Me këtë ligj, asnjë qytetar nuk ka më të sigurtë strehën e tij, nuk ka më të sigurtë për fëmijët e tij banesën, shtëpinë që ka ndërtuar, pasi nesër nga kompjuteri i OSHEE-së mund t’i vijnë çdo ditë miliona, miliona gjoba të krijuara vetëm e vetëm për të mbushur arkën në mënyrën më banditeske.
Ç’të keqe tjetër ti ke planifikuar t’u bësh shqiptarëve? Pasi erdhe në pushtet me mashtrime të paimagjinueshme duke përdorur praktikën e etërve të tu, u premtove shqiptarëve shëndetësi falas, u premtove heqjen e TVSH-së për energjinë, se do të ulej çmimi dhe e ke rritur atë me 24% dhe del këtu e thua se nuk është rritur, por është ulur. Iu premtove legalizime falas, rrogën e 13-të dhe u ngrive rrogat.

Ç’të keqe tjetër ti ke planifikuar t’u bësh shqiptarëve, që u mblodhe kriminelë dhe qelbësira të të gjitha llojeve dhe i vure në piedestal të pushtetit për të qeverisur më lehtë me ta.

Ç’të keqe tjetër ti ke planifikuar t’u bësh shqiptarëve, që liron ata, të cilët shkrehin kallashet mbi gjokset e komisarëve të policisë vetëm e vetëm për marrëveshje.

Ç’të keqe tjetër do u ofrosh ti shqiptarëve, përveç lidhjeve të tua të tmerrshme me krimin, fshehjes së marrjes peng të deputetëve.

Ç’të keqe tjetër do t’u ofrosh ti shqiptarëve sesa zbatimin e ligjit atij që është aty (Kokëdhima) që shkel 10 ligje e ndërton sarajet bashkë me ty në Qeparo, ndërsa të tjerëve u fut rruspat, që i kanë me leje, dokumente dhe çdo gjë tjetër.

Ç’të keqe tjetër ti ke do t’u bësh shqiptarëve, në një kohë kur në Surrel ke ndërtuar sarajet ku vetëm pigmenti i mureve kushton 70 mijë euro, mureve të jashtme pa llogaritur bataljonin që ke aty për të të mbrojtur. Rruga që ka kushtuar për t’u ndërtuar në Surrel 300 milionë lekë dhe asnjë km përtej Surrelit, se aty ndalet, se aty janë sarajet, kurse emigrantëve të mjerë shkon u fut rruspat.
Ç’të keqe tjetër do t’u bësh shqiptarëve e çfarë thotë ajo mendja jote, nxirre. Të merret vesh ta dimë. Shkon dhe u katërfishon studentëve tarifat studentore dhe ja u hedh barrën të varfërve.

Ç’të keqe tjetër do t’u bësh shqiptarëve, që u rrit moshën e pensionit, njerëzve të cilët jetuan dhe vuajtën burgjeve në 45 vjet diktaturë.

Ç’të keqe tjetër mund t’u bësh fshatarëve shqiptarë ti që i detyron për të marrë një pension gjashtëfishin e kontributeve shoqërore me Erjonkën tënd.

Ç’të keqe tjetër mund t’u bësh shqiptarëve ti, përveçse duke i përzënë çdo ditë me dhjetëra, me mijëra dhe nxjerr papagajtë e tu nëpër televizione për të thënë se kanë ikur edhe më përpara. Po more zotëri, bashkimet familjare janë bashkime familjare, turp i atyre që i përmendin. Ato janë akte humane të përcaktuara me ligje të të gjitha vendeve të lira, por azilet politike janë azile politike dhe merrni shihni statistikat. Dhe nuk është heqja e vizave ajo që i sjell këto. Jo. Se vizat nuk ishin në ‘11-tën, as në ‘12-tën ku s’kishte as 200-300 shqiptarë që kishin kërkuar azil politik. Janë këto të këqija që bien mbi shqiptarët çdo javë, çdo ditë nga ty me bandën që qeveris.
Ç’të keqe tjetër mund t’u bësh shqiptarëve ti, sesa të shpallësh check-up-in e përgjithshëm dhe po shkojnë tani vetëm familjarët tuaj se nuk shkojnë më qytetarët. Dhe unë u bëj thirrje qytetarëve mos shkoni sepse është i dëmshëm, se asnjë vend i zhvilluar në botë nuk e bën atë dhe vetëm kjo lukuni do të vjedhë mbi ju, me kushërinjtë e vet. Shihni pak sa janë doganat këto 3 muaj, 70% kanë rënë ato. Se ju s’ja u thonë. Janë përgjysmuar detaksimi i cigareve. E dini pse po ikën “Crown Agents”? Sepse kapën kontrabandë duke futur në makinën e mamasë së deputetit. Mamatë tuaja marrin 300 eurot e Ciprasit, pensionin e Ciprasit.
Ç’të keqe tjetër do t’u bësh shqiptarëve ti, sesa të mbushësh burgjet dhe të rreshtosh 38 mijë qytetarë në një vit.

Ç’të keqe tjetër do t’u bësh shqiptarëve ti, se sa t’i detyrosh të varen në qeli nga torturat çnjerëzore.

Ç’të keqe tjetër mund t’u bësh shqiptarëve, se sa t’u nxjerrësh nënën e vrasësit serial dhe t’ja u ngjitësh në pallatin e Kryeministrit.

Ç’të keqe tjetër do t’u bësh shqiptarëve, se sa të fshehësh kërkesat për ekstradim dhe të marrësh peng deputetin. Këto janë arsyet, këto janë të këqijat që përzenë shqiptarët nga Shqipëria. Dhe sot sjell ligjin për t’jua lëkundur themelet e banesave.
Ç’të keqe tjetër do t’i bësh Shqipërisë? I ke premtuar shërbim shëndetësor falas dhe ke shndërruar urgjencat në qendra nekrofilie. Premtove reformën në arsim dhe solle “Lizat”. Po pse dënohet Liza dhe s’dënohet Moza kuqaloshe apo Mozën e ke mikeshë ti dhe s’mund ta dënosh. Po e dini që Moza merrte 6 mijë dhe jo 5 mijë euro sa Liza. Mos e dënoni Mozën, dënoni vetëm Lizën. Mbajtët 6 javë videon e hipotekës. Nxirri të gjitha videot që ta kanë mbushur zyrën nga të katër anët apo i përdor për të mbajtur peng punonjësit? Këto janë standardet.
I fale CEZ-it transfertat e parave
Flet për energjinë ti. Po u ke bërë gjëmën. Ti je njeriu që ke firmosur marrëveshjen korruptive me CEZ-in. I fale CEZ-it 620 milionë euro fatura, të vërtetuara një më një dhe të pranuara nga CEZ, borxhe ndaj buxhetit të shtetit dhe ndërmarrjeve shqiptare. I fale CEZ-it claime të tjera të pranuara nga kompani dhe auditi ndërkombëtar, 3.2 miliardë dollarë.

I fale CEZ-it sepse të mbushi xhepat. Lexoja letrën që ke marrë nga avokati i CEZ-it, mos e mbaj të fshehtë. Atë e kishim çështje të sigurtë plotësisht ne, por duheshe që ti të ndaje paratë me të tjerët dhe të firmosje marrëveshjen më korruptive që mund të ketë ekzistuar në historinë e vendit.

I fale CEZ-it qindra mijëra gjoba të qytetarëve shqiptarë që u vuri me matësat. 620 mijë lekë matësi, duke ja u marrë matësin e parë. I fale CEZ-it transfertat e parave nga të katër anët e botës të taksapaguesve shqiptarë.

Çfarë të keqe tjetër do t’i bësh ti këtij vendi me këtë ligj që sjell sot ja u numëron tani edhe gurët e shtëpive. Do t’u marrësh shtëpitë nëse s’paguajnë energjinë. Po këtë s’e ka bërë kush kurrë, as diktaturat më të egra nuk kanë shkuar deri këtu. Është njëlloj si të shpallësh de facto mekanizmin e konfiskimit të banesave të shqiptarëve. Duke qenë se na flet për suksese, të gjitha pa përjashtim ato që numërove këtu, është ajo qeveri që shave ti sot, që ka bërë që 28% e energjisë në Shqipëri të vijë nga burime të reja në një kohë kur 30 vjet me radhë nuk kishte një burim të vetëm.

Po, po HEC-et e reja. Është ajo qeveri që të la të gatshëm TEC-in e Vlorës dhe që sot e kësaj dite s’ke bërë asgjë. Është ajo qeveri që të la Unazën e Jugut dhe ti shkon në Zemblak dhe inauguron 3 herë burimet që kam inauguruar unë përpara zgjedhjeve. Është ajo qeveri, e cila firmosi dhe bëri tenderat dhe vuri çmimin e linjës Kosovë-Tiranë–Prishtinë. Është ajo qeveri që të ka lënë gati linjën me Maqedoninë, Elbasan–Shkup. Çfarë ke bëri ti? Vetëm marrëveshjen e CEZ-it.

U ktheve shqiptarëve aforfenë, që e kishin harruar. Mburresh për inkasimet. Po sigurisht, se po e gjobite tjetrin 600 mijë lekë fatura në muaj me aforfe, nga 200 mijë që paguanin normal, ti merr sa për tri familje, shtoji edhe 100 të tjera dhe dalin sikur po paguajnë 2 milionë familje. Ky është shtimi? S’është shtimi ky, kjo është gjoba e tmerrshme që u vë ti shqiptarëve, kjo është e keqja e radhës që bie mbi shqiptarët.
Universitetet mbyllen për të varfërit
Javën tjetër do të na sjellësh ligjin për arsimin. Edhe aty universitetet mbyllen për të varfërit ose futen në borxh në një kohë kur ke premtuar se do të bësh 50% buxhetin për arsimin. Po ti ke alergji ndaj arsimit. Ndaj dhe koha është e përgjegjësisë po ti përgjegjësi nuk ke.

Ti je shndërruar në një fatkeqësi kombëtare. Me një qeveri, e cila çdo gjë tjetër mund të bëjë, por që nuk qeveris. Këta vjedhin gjithë ditën. Shihni tenderat e tyre, fiton i vëllai tenderat e ministrit dhe tani hidhet e propozohet për kryetar bashkie. Po na thoni një rast të vetëm kur ka ndodhur kjo? Jeni lëshuar në orgji e salltanete të paimagjinueshme. Po kur ka ndodhur një dasmë me dy raunde në kështjellë e stërkështjellë. Na rroftë mamaja! Vetë e tha që ma bëri mamaja dasmën, nuk e thashë unë. Juve nuk ju bën përshtypje se bëhet dasmë me paret publike në kështjellën e Gjirokastrës dhe ju bën se e përmend unë.

Kategori
Uncategorized

“Ne nuk jemi popull endacak”

Një shëtitje mes dëshpërimit” është titulluar puntata e rradhës e emisionit “Të paekspozuarit” të Ylli Rakipit, ku në fokus janë largimet masive të shqiptarëve drejt vendeve të Bashkimit Europian.

I ftuar në studio është Ben Blushi, deputet i Partisë Socialiste, i cili ditët e fundit ka bërë kritika të forta ndaj qeverisë Rama.

Në pjesën e parë të emisionit u transmetua një material filmik nga jeta në Cakran të Fierit, ku ka pasur edhe largime të shumta të banorëve drejt vendeve të BE-së dhe kryesisht Gjermanisë.

Blushi: Eksodi si epidemi, ka humbur besimi te qeveria dhe opozita

Pas materialit filmik, deputeti Blushi e konsideroi një situatë dramatike ekspodin që po ndodh aktualisht me shqiptarët.

“Nevoja për të ikur nga Shqipëria po kthehet në epidemi. Shqiptarët kanë pasur gjithmonë arsye të iknin nga Shqipëria. Por nuk ka rast më tragjik se kjo që po ndodh. Se ikën në fillim, në eksodin e ’91 dhe u larguan me idenë që do të ktheheshin. Pati eksod edhe në ’97 për arsyet që dihen. Por ky që po ndodh është akumulim i dëshpërimit dy vjet pasi shqiptarët votuan për të ndryshuar qeverinë. E dini pse është më e rëndë? Se deri më 2013 nuk kishte shpresë te qeveria por te opozita. Ndërsa tani nuk ka besim as te qeveria dhe as te opozita. Pra, kemi një deshpërim që po kthehet në epidemi. Po na bie popullsia. Nuk ka asnjë popull në botë që ka humbur 30% të popullsisë dhe këtu nuk ka luftë civile, grupe terroriste, konflikte fetare apo etnike, për cfarë duan të ikin shqiptarët?”, shprehet Blushi.

Blushi: Nuk i besoj shifrave të qeverisë për punësim

Deputeti socialist deklaroi se nuk i beson shifrave të qeverisë për punësimin, çka sipas tij e tregojnë shifrat e largimit. “Më 2014 kanë ikur nga Shqipëria 40 mijë banorë, është njësoj sikur fshihet Pogradeci. Nëse qeveria jep shifra të pabesueshme, atëherë kjo rrit dëshpërimin te shqiptarët”, u shpreh Blushi.

Ai deklaroi se “është qeverisja e keqe si metodë që ka akumuluar dëshpërim”.

Blushi ka deklaruar se burimet natyrore të Shqipërisë po administrohen keq dhe kjo ka shkaktuar dëshpërim te shqiptarët.

Blushi deklaroi se eksodi po ndodh pas ngjarjeve të 2-3 muajve të fundit që iu shtua problemeve të mëparshme.

“Cfarë ka ndodhur këto 2-3 muaj? Pati përmbytje që nxorri në pah mjerimin. Shqiptarët e kuptuan se shteti nuk të mbron, por të bezdis, atëherë kur nuk ke mundësi. Ka pasur situata me tritol dhe kjo ka impakt te njerëzit. Pati një fushatë selektive të mbledhjes së detyrimeve të energjisë elektrike, çmimi i energjisë u rrit për këta fukarenj. U futën në burg fukarenj, por asnjë i pasur”, deklaroi Blushi.

I pyetur nga gazetari Rakipi për strategjitë e zhvillimit që ka qeveria, Blushi deklaroi se Shqipëria zhvillohet me model.

“Si po i shpërndan shteti paratë që mbledh nga taksat? Shteti që ishte deri dje dhe ky që kemi sot, në linja të përgjithshme e shpërndanin njësoj atë që iu mbledh njerëzve. Nuk ka rritje të buxhetit në arsim, apo në shëndetësi. Inercia ka shkaktuar dëshpërim te njerëzit”, u shpreh Blushi.

Blushi: Borxhin më të madh të energjisë e kanë të pasurit, burgosen të varfërit

Deputeti socialist shtoi se 60-70 për qind e borxhit në energji e kanë të pasurit, ata që kanë fabrika dhe industri dhe jo të varfërit, ndërkohë që asnjë i pasur nuk është future në burg.

“Prandaj them që ka dështuar modeli. Një i pasur nuk duhet të trajtohet njësoj si një i varfër. Ka humbur shpresa e fundit, që ishin zgjedhjet dhe njerëzit nëpërmjet ndërrimit të qeverive shpresuan. Por ndodhi sërish inercia dhe sistemi po kthehet favorizues për një pjesë të shqiptarëve, atyre që janë të pasur. Të pasurit dhe të varfërit janë të ndryshëm në pasuri, por jo në të drejta. Perceptimi i shqiptarëve është që kjo qeveri nuk i barazoi të varfërit dhe të pasurit në të drejta dhe ata kanë vetëm një rrugë, të largohen dhe kjo po ndodh. Është një fazë dëshpërimi akut dhe nëse nuk do të ishte BE që do t’i kthente mbrapsht, këtu do të iknin 1 milion njerëz”, deklaroi Blushi.

Blushi: Po qeverisemi keq, Rilindja parti brenda partisë

Gazetari Ylli Rakipi ka pyetur deputetin Blushi për kritikat e tij për Rilindjen.

“Ka qenë një amballazh dhe koha e tregoi këtë. Unë nuk para besoj shumë, por ka pasur njerëz që e kanë besuar këtë. Unë jam i dëshpëruar si ata, edhe pse kam mundësi të paguarj faturën e dritave dhe karburantin e makinës. Për një shoqëri që është çdo ditë e më pak e arsimuar, shqiptarët ushqehen më keq së vendet e tjera, kanë korrupsionin më të lartë se fqinjët. Pse këta popuj kanë aftësi shtetformuese më të mira se ne? Nuk dua ta besoj se nuk kemi aftësi genetike për t’u qeverisur normalisht, por në fakt po qeverisemi më keq. Të gjithë treguesit e tregojnë këtë: ka rënë konsumi, cmimi i energjisë dhe i karburanteve është më i larti në rajon. E kam përshkruar Rilindjen si një parti brenda partisë. PS nuk është pronë publike, por pasuri kombëtare, një instrument politik si partia më e madhe që iu jep njerëzve mundësi të ndryshojnë jetën e tyre përsa kohë ka kërkuar vota. Nëse PS nuk është demokratike dhe nuk është e tillë, më beso mua, si mund të jetë Shqipëria dmeokratike?!” ka deklaruar Blushi.

Ai ka shtuar se “një parti e madhe, duhet të funksionojë si shoqëri aksionere, ku aksionerët mblidhen dhe zgjedhion administratorin. Por kjo nuk do të thotë që administratori të kthehet në pronar” . “Rilindja është një parti brenda partisë që po shkatërron partinë”, ka thënë Blushi.

Blushi: Edi Rama u zhduk pas zgjedhjeve, ministrat i shpalli në televizor

I pyetur për faktin se përse Blushi nuk është pjesë e kabinetit qeveritar, deputeti socialist deklaroi se zgjedhjet i fitoi PS dhe jo Rama.

“Kryeministri u zhduk pas zgjedhjeve dhe doli vetëm 1 herë në televizion dhe tha kjo është qeveria ime. Më mirë që nuk jam në qeveri se nuk mbaj kosto për këtë dëshpërim të shqiptarëve.”, deklaroi Blushi. Ai shtoi se ministrat e zgjedhur nuk kanë pasur hapësirën dhe lirshmërinë për të bërë gjëra.

Blushi: Rilindja, truk për ta nënshtruar PS dhe për ta përdorur

Blushi ka deklaruar se qeveria ka devijuar nga parimet e saj dhe nga ato për të cilat u zgjodh.

“Unë duhet të bëj sot një ndarje mes PS dhe Rilindjes. Shqiptarët besojnë se Rilindja ishte një truk për ta nënshtruar PS dhe për ta përdorur, për t’i marrë votuesit dhe për t’i nënshtruar. Socialistët e thjeshtë e bëjnë këtë dallim”, është shprehur Blushi.

Blushi: PS nuk vinte dot në pushtet pa LSI

I pyetur për bashkëpunimin me LSI, Blushi deklaroi se e ka mbështetur koalicionin me Metën. “Është një skemë e ndarjes së pushtetit për të cilën nuk jam kundër. PS nuk vinte dot në pushtet e vetme”, u shpreh Blushi.

Blushi kundër liberalizimit të kanabisit

Deputeti socialist ka komentuar edhe idenë e liberalizimit të kanabisit, të hedhur nga deputeti socialist Kokëdhima.

“Unë jam kundër që të bëhet kultivimi i kanabisit. Nëse tregu botëror do e kërkonte këtë gjë, do e kishin bërë vendet e tjera. Ne kemi shumë pak tokë, edhe po ta mbjellim të gjithë me kanabis nuk do konkurronim dot Serbinë. Kultivimi i kanabisit nuk e nxjerr vendin nga kriza, ky nuk mund të jetë model dhe reformë për të rritur buxhetin, pagat e pensionet, për të qenë më konkurrues. Si mund të kemi dy standard, që para 6 muajve ua mbyllëm parcelat njerëzve në Lazarat dhe tani të themi që pas 1 viti do e kultivojmë”, ka deklaruar Blushi.

Kritikat, Blushi: Ka edhe deputetë që mendojnë si unë

I pyetur nga gazetari Rakipi për kritikat që kanë bërë në adresë të tij një pjesë e deputetëve Blushi ka deklaruar: “Ka shumë kolegë të mi që mendojnë si unë, ka edhe nga ata që mendojnë kundër. I ftoj të më shajnë nëse mendojnë se mund të zgjidhin ndonjë gjë”, ka thënë Blushi.

Blushi: Sot shoqëria është pesimiste

Duke iu rikthyer çështjes së eksodeve dhe librit “Hëna e Shqipërisë”, gazetari Rakipi ka pyetur deputetin socialist nëse shqiptarët janë një popull i eksodeve.

“Pamjet e anijeve në vitin ’91 janë biblike. Unë lexoj pesimizmin e shoqërisë dhe sot ato janë fakte. Më tregoni një optimist të vertetë që shpreson se nesër do të jetë më mire, vështirë ta gjesh. Premisa që unë nisa të shkruaj këtë libër ishte vetëm një e dhënë që e gjeta në parashikimin e OKB për rritjen demografike të botës. Kjo e dhënë tregon se pas 100 vjetësh Shqipëria pritet të shkojë nga 2.8 milionë banorë që ka sot në 1 milionë banorë. Unë thashë si ka mundësi? Analizova një sërë arsyesh dhe kështu u shkrua ky libër, bazuar edhe sesi kemi ardhur ne përgjatë historisë”, u shpreh Blushi.

Duke vijuar analizën e tij, Blushi shtoi se në 500 vjet ne jemi shtuar me 4-5 herë, ndërsa vendet e tjera me 20 herë dhe kjo ka ndodhur për shkak të keqqeverisjes.

“Në një kuptim historik shqiptarët mbeten popull i palumtur dhe pesimist dhe ky pezimizëm është burim i kësja që po ndodh”, ka thënë Blushi.

Eksodi, Blushi: Ne eksportojmë model negativ në Kosovë

I pyetur për ngjashmëritë mes Shqipërisë dhe Kosovës, e cila gjithashtu po vuan nga eksodi, Blushi ka shpjeguar se të metat e mbledhura në 2 vitet e fundit po ia infektojmë edhe Kosovës. ‘Ne eksportojmë model negativ në Kosovë”, ka thënë Blushi.

Deputeti socialist deklaroi se ne nuk jemi popull endacak . ‘Nuk kemi arsye genetike, arsye klimaterike, arsyet janë vetëm administrimi. Nëse vazhdojmë të administrohemi kaq keq dhe demokracia kthehet në një regjim që nuk ndryshon, por thjesht ndryshon nga e majta dhe pastaj e djathta, njerëzit do të ikin” u shpreh Blushi.

Blushi: Ikja nga Shqipëria e të pakënaqurve, opozita ka frikë se i ikin votuesit

I pyetur nga gazetari Rakipi për rolin e opozitës, Blushi deklaroi se është e natyrshme që ajo ta shfrytëzojë këtë. “Opozita ka frikë se me rritjen e shkallës së të larguarve nga Shqipëria, që presupozohet që janë të pakënaqurit, opozitës i ikin votuesit. Unë po lexoj panikun e tyre. Besimi që shqiptarët i dhanë qeverisë në zgjedhje, tani nuk është më. Arsyet janë rritja e papunësisë, rënia e konsumit, rritja e çmimit të energjisë, karburanteve, rritja e nivelit të borxhit”, ka thënë Blushi.

Sipas tij, pasiguria dhe pesimizmi që ka përfshirë shqiptarët do të çojë në ulje të lindshmërisë dhe plakje të popullsisë, duke humbur avantazhin që kishte Shqipëria si popull me moshë të re.

Blushi: Në Parlament njerëz të pasur, për të blerë votën

I pyetur nga Ylli Rakipi për të pasurit që po hyjnë në politikë, ndryshe nga sa ndodh në botë, Blushi ka deklaruar se modeli është i tillë që inkurajon të pasurit se kanë mundësi të blejnë vota dhe influencë.

“Nuk është fatkeqësi ta kesh babanë e varfër, por kur pushteti nuk të ndihmon dhe të lë në nivelin e babait tënd, atëherë detyrohesh të ikësh. Modeli aktual ndihmon vetëm të pasurit që të bëhet deputet apo kryetar bashkie, apo drejtor. Një grusht njerëzish që kanë para sot po futen në parlament. Nga 2001 deri më 2015 gjithmonë e më shumë të pasur hyjnë në parlament dhe diferenca me Evropën edhe në këtë rast është e frikshme. Ka pasur njerëz nga ’91 deri më 2001 që kanë qenë të varfër dhe kanë hyrë në parlament që të pasurohen, por kjo nuk ndodh më. Tani në parlament po hyjnë vetëm të pasur. Është gabim nëse të pasurit duan të hyjnë në parlament, por ata i tërheqin që të financojnë fushatën, të blejnë vota dhe influencë”, është shprehur Blushi.

Blushi: Disa qytete të vogla për 50 vjet do zhduken

Deputeti socialist ka komentuar edhe migracionin që po ndodh në Shqipëri. “Jënë 3-4 qytete të mëdha që po grumbullojnë njerëzit dhe energjinë, ndërsa ka disa qytete të vogla që për 50 vjet do të zhduken”, ka deklaruar Blushi.

Integrimi në BE, Blushi: Evropa e dobësuar, ne duhet të na kishte pranuar

I pyetur nga gazetari Rakipi për integrimin në Bashkimin Evropian, Blushi deklaroi se është shpëtim fakti që jemi afër Evorpës.

“Evropa nuk është në ditët e saj më të mira. Evropa shkëlqente më shumë në botë në vitin ’91. Sot nuk është kështu. Kriza e zgjatur ekonomike, plakja demokrafike, konfliktualiteti dhe vitet e fundit edhe dominimi nga Gjermania e kanë dobësuar pak dhe kjo na ndikon dhe ne. Na ndikon pasi Evropa e lodhur nga zgjerimi e ka shtyrë Evropën të na lëjë në pritje. Do të ishte mirë të na kishte futur më shpejt se 3 milionë banorë jemi”, është shprehur Blushi.

Blushi: Arsimi është shkatërruar në vite. Jam pesimist për reformat që ka marrë qeveria

I pyetur për gjendjen e arsimit, deputeti socialist deklaroi se ky sektor është shkatërruar në vite.

‘Masat e ndërmarra në vite e kanë shkatërruar arsimin. Reforma në arsim me liberalizimin e universiteteve dhe konkurrenca e padrejtë mes privatit dhe publikut çoi në një xhungël që i shkatërroi të dyja. Duhen masa radikale që gjendja të ndryshojë. Qeveria mori nisma në fillim, por ato u dobësuan rrugës dhe unë sot jam pesimist”, u shpreh Blushi.

Blushi: Personazhet politike sot, njësoj si prefekti në filmin “Koncert në vitin 1936″

Ai deklaroi se personazhet politike sot në Shqipëri janë të njëjtë me ata të filmit “Koncert në vitin 1936″. “Unë kam përdorur në librin tim personazhet e filmit, si prefekti që i gjen sot në Shqipëri. Mentaliteti ka ndryshuar shumë pak”, ka thënë Blushi.

Blushi: Borxhi ynë nuk është ulur që nga viti 1997

Deputeti socialist ka folur edhe për rritjen e borxhit, si një shqetësim për ekonominë dhe vendin.

“Gati 1 miliard dollarë borxh ka marrë kjo qeveri në 2 vjet, me argumentin se do të lajë borxhet e qeverisë së mëparshme. BE e ka pasur limitin e borxhit si detyrim. Unë e kam propozuar në parlament që të vendoset në Kushtetutë që borxhi të mos kalojë një limit. Ne kemi 7.2 miliardë dollarë borxh dhe nga viti 1997 borxhi ynë nuk është ulur, tani ka arritur në 72-73%. Si do ta paguajmë ne këtë borxh, duke parë Greqinë, a i kemi ne mundësitë për ta shlyer? Burimet tona po përdoren shumë keq. Shpenzimet për borxhin pengojnë që sot të mos kemi paga e pensione më të larta, shkolla e rrugë më shumë”, ka deklaruar Blushi.

Zgjedhjet e 21 qershorit, Blushi: Koalicioni i majtë, besueshmëri te aleatët

I pyetur nga gazetari Rakipi për zgjedhjet lokale dhe koalicionet , Blushi ka deklaruar se kjo tregon besueshmërinë ndaj mazhorancës.

“Ne jemi në pushtet dhe rrezatojmë një farë energjie, më shumë se opozita që merr kauza spontane dhe më pas i prish edhe kur qeveria ia dhuron. Pra, një koalicion më i gjerë tregon një shkallë besueshmërie te aleatët”, ka thënë Blushi.

Deputeti socialist deklaroi se procesi i përzgjedhjes së kandidtaëve duhet të ishte më transparent. “Unë besoj se duhet respektuar statuti. Në thelb mendoj se me një proces më kolegjal dhe fushata do të ishte më e lehtë dhe më e përballueshme se qeveria ka kosto edhe për 2 vjet”, ka thënë Blushi.

I pyetur nëse eksodi i kohëve të fundit do të ndikojë te zgjedhjet lokale, deputeti socialist deklaroi se duhet parë nëse do të ketë braktisje të votimeve. “Njerëzit kanë arsye më shumë të votojnë për mazhorancën sesa për opozitën. Dikush që dëshpërohet nga qeveria dhe ka shumë të tillë se kanë pritur më shumë, votën e tyre nuk ia japin opozitës. Kjo tregon se dëshpërimi është më i lartë se kurrë. Në këto zgjedhje duhet parë braktisja, pra sa njerëz do ta braktisin sistemin tonë”, ka argumentuar Blushi.

I pyetur për opozitën dhe kryetarin e saj Lulzim Basha, Blushi deklaroi se Shqipëria ka shumë nevojë për opozitë.

Blushi: Momentet e mia më të vështira në PS në vitet 2012-2013

Ndërsa për kritikat ndaj mazhorancës dhe pyetjes së gazetarit Rakipi për një largim të mundshëm, Blushi deklaroi se ka pasur momente të vështira në vitin 2012-2013.

“Më është dukur se në atë periudhë rrugët e mia u mbyllën me PS. Nuk është dhe nuk ka qenë zgjedhja ime, nuk do ta uroja. Besoj se PS siç është sot po i kufizon hapësirat e lirisë shumë njerëzve, përfshi dhe mua. Por kjo nuk do të thotë se nuk kam shpresë se gjërat nuk do të ndryshojnë rrugës. Dështimet i ndihmojnë partitë të përmirësohen”, ka deklaruar Blushi.

I pyetur për të përditshmen e tij, Blushi deklaroi se iu është kthyer shkrimeve të publicistikës.

Kategori
Uncategorized

Qeveria shqiptare nxit eksodin e qytetarëve për fonde, BE-ja reagon me sanksione për vendosjen e vizave

Shqiptarët, të zhgënjyer nga premtimet e qeverisë dhe të ndodhur në mjerim të plotë, të papunë e të pashpresë, por edhe të kërcënuar nga burgu, nëse nuk do të paguajnë dot energjinë elektrike, e në rastin se shpëtojnë nga burgu dhe, sipas ligjit më të ri të qeverisë, edhe për borxhe deri në 150 mijë lekë, qeveria do t’u sekuestrojë edhe shtëpinë, kasollet, bagëtinë dhe leckat e trupit, ndaj mundohen që të kërkojnë gjektë shpresën për një copë bukë. Shesin çfarë të mundin: tokë, rraqe, shtëpi, nëse kanë veçse dhe dynden porteve dhe pikave kufitare, të largohen sa më shpejt nga Shqipëria.

Ne fakt është vetë qeveria që në prapaskenë nxit eksodin e shqiptarëve drejt vendeve të Europës.
Dhe kjo ka një qëllim.
Qeveria shqiptare, me dyndjen e mijëra shqiptarëve në vendet europiane, të cilët në kërkim të një mundësie të jetojnë më mirë, u bën presion të fshehtë BE-së, që të japë fonde për Shqipërinë. Në të kundërt, problemin e saj Shqipëria do ta “emigrojë” në vendet e Bashkimit Europian.
Sipas pohimeve të vetë një ministri, në koefidencë për gazetën “Telegraf”, më përpara nga qeveria jonë është kërkuar ndihmë te BE-ja, në formë fondesh, për të nxitur investimet në zonat rurale, por mungesa e projekteve dhe mosbesimi që kanë BE-ja ndaj qeverisë tonë, se shumë fonde të dhëna deri tani, në formë grandesh e projektesh, janë keqpërdorur dhe shpërdoruar, ka bërë që BE-ja të jetë refuzuese ndaj kërkesave të njëpasnjëshme të qeverisë shqiptare për fonde financiare.
Dhe qeveria shqiptare, për të ushtruar presionin ndaj BE-së, nxit në mënyrë të fshehtë eksodin e qytetarëve shqiptarë, drejt vendeve të BE-që, që ta emigrojë atje problemin e varfërisë, që nuk mund të përballojë qeveria jonë me politikën e saj ekonomike.
Reagimi i vendeve të BE-së ndaj Shqipërisë është i menjëhershëm dhe i prerë.
Më shumë se 8 vende të BE-së, kanë dhënë ultimatum Shqipërisë që të marrë çdo masë që të ndalojë eksodin e shqiptarëve drejt vendeve të BE-së, për arsye ekonomike, në të kundërt, do të marrë masa ekstreme ndaj vendit tonë, deri në rivendosjen e rregjimit të vizave, duke anulluar marrëveshjen “Shengen” dhe të bëjë të pavleshme lëvizjen e lirë të shqiptarëve në në kët zonë.
Problemin më të madh me eksodin ekonomik të shqiptarëve e kanë Gjermania, Hollanda, Belgjika, Danimarka, Franca, Austria.
Telegraf.AL
Kategori
Uncategorized

A do t’a shpëtojë kjo foto Vangjel Dulen?

 

Vangjel Dule nuk është shquar ndonjëherë për korrektësi politike gjatë gjithë këtyre viteve ku ka kaluar sa majtas e djathtas duke qendruar gjithnjë në politikë. Megjithatë, pozimi me flamurin e Autonomisë së Vorio-Epirit dhe pjesëmarrja në aktivitete kryefjala e të cilave ëhstë pikërisht kjo gjë, duket një veprim më shumë se i guximshëm për Nënkryetarin e Kuvendit të Republikës së Shqipërisë.

Dule është një nënkryetar Kuvendi, i cili mbështet qendrimet për aneksimin e të ashtuquajturit “Vorio-Epir”! Ai është toleruar vazhdimisht në qëndrime të tilla të ngjashme nga politika e Tiranës. Herë për interesa të ngushta partike dhe herë nga presioni i Athinës. Gjasat janë që të tolerohet edhe kësaj radhe.

Nuk po i hyjmë kësaj çështjeje pasi i përket maxhorancës dhe drejtuesve të saj Edi Rama dhe Ilir Meta që të marrin masa ndaj Dules.

Por ama, mund të qartësojmë arsyen e “guximit” të Dules për të dalë hapur kundër Shqipërisë.

Dhe ato lidhen direkt me postin e tij në krye të Partisë së të Drejtave të Njeriut dhe raportin me organizatën OMONIA. Të dyja këto i rrezikohen Dules.

Burime të Albeu.com konfirmojnë se Dule nuk i ka aspak mirë punët me organizatën më të madhe të minoritetit grek e quajtur Rinia Voriepirotase, e cila numëron jo pak por 3 000 anetarë. Shoqata drejtohet nga një zonjë dhe ka një peshë të madhe në organizatën OMONIA. Dule është prishur me zonjën në fjalë prej të paktën tetë muajsh për arsye që nuk kanë të bëjnë me politikën apo organizatën. Anëtarët e OMONIA-s i dijë arsyet e vërteta.

Pas prishjes së marrëdhenieve me zonjën në fjalë, Dule është ndjerë i vetmuar përballë zemërimit dhe peshës së saj në minoritet. Goditja e parë për Dulen erdhi në janar të këtij viti pikërisht për shkak të kësaj marrëdhënieje të prishur.

Në zgjedhjet për kryetar të OMONIA-s fitoi kandidati i mbështetur nga zonja, Leonidha Papa dhe jo Vasil Kajo i mbështetur nga Vangjel Dule.

Në këtë mënyrë, Dule e humbi OMONIA-n. Tashmë Dules i rrezikohet partia. Nëse hakmarrja e zonjës do të vijojë, me shumë mundësi Dule nuk do të jetë në krye të PBDNJ-së pas zgjedhjeve gjatë muajve në vijim.

Në këtë mënyrë, Dule ka zgjedhur të bëjë poza të tilla anti-shqiptare duke qenë edhe në krye të Kuvendit në përpjekjen për të rifituar mbështetjen e Rinisë Vorioepirotase dhe OMONIA-s.

Pyetja që shtrohet është: A do t’a shpëtojë kjo foto Vangjel Dulen nga humbja e ofiqeve 20 vjeçare që ka përfituar nën emrin e minoritetit?

Arben Llalla.

Unë mund të fal, çdo njeri për çdo gjë të keqe që më ka bërë personalisht, por nuk mund të fal askënd për një gjë: Kur ngre dorë mbi kombin tim shqiptar sepse unë i përkas atij. Nuk do të duroja për asnjë minutë pa u hakmarrë kundër atyre që i kanë bërë dhe i bëjnë dëm kulturë, gjuhës, tokës shqiptare. Edhe i madhi ZOT, nëse do i bënte dëm shqiptarisë, unë do ti thoja: Ti nuk je më ZOTI, por Djalli, sepse ky komb që po i bënë dëm nuk ka dëmtuar dhe nuk ka pushtuar asnjë copë tok të një populli tjetër.@Arben Llalla

foto e Arben Llalla
Kategori
Uncategorized

Hamit Matiani, legjenda e agjentit shqiptar, viktimë e tradhetisë së Kim Fillbit

largea_ham1429080531

Kur në prill të vitit 1954, në fushën e sportit në Lushnje, Hamit Matjani ngjitej në trekëmbësh, si i dënuar me varje në Washington dhe Londër i vunë një vizë operacionit “Valuable”

Xhavit Matjani, djali i vetëm i një prej “komandantëve” më të shquar shqiptar në vitet ´30-të, Hamit Matjanit, kur ishte në Amerikë , një vit para se të vdiste rrëfente nga Amerika ekskluzivisht për “Bota sot” gjithçka që kujtonte ai dhe dinte për babanë e tij “legjendar”. Transferimi i fisit Matjani nga zonat e Burrelit për hir të hasmërisë në kodrat e Peqinit dhe gjakmarrja e re që e bëri Hamit Matjanin, pas hakmarjes, një nga figurat më të njohura të zonës. Si u çua më pas në Napoli të Italisë, nga mbreti Zog, ku mbaroi shkollën e xhandarmërisë dhe emërimi në qytetin e Fierit. Beteja e trupave të xhandarmërisë së Hamit Matjanit me trupat e Riza Cerovës, gjatë kryengritjes së Fierit në vitin 1935 dhe shtypja e saj me ndihmën e forca të ardhura nga Tirana.

Simbas rrëfimeve të tij atdhetari dhe nacionalisti Hamit Matjani, lindi më 1910 në fashatin Matian të Lushnjes, fshat ky i krijuar nga njerëz të ardhur shumë kohë më parë nga rrethi i Matit, për hasmëri. Ky fshat i vogël, ka nxjerrë nga gjiri i tij, shumë njerëz patriotë që u dhimbsej atëdheu, dhe ishin gati të jepnin edhe jetën për të nëse do ta lypte nevoja. Dhe, me të vërtetë ashtu ndodhi. Shtatëdhjetë djem në lule të moshës, të cilët komandoheshin nga Isa Manastiri, u pushkatuan nga Mehmet Shehu, mes të cilëve gjendeshin shtatë Matjanë. Mes tyre ishin edhe Hamiti me gjithë dy vllezërit, Asllanin dhe Ibrahimin, Hasan, Dalip dhe Hajdar Matjani, nipërit e Hamitit si dhe Veliu, kushëri i tij.
Fatimeja, gruaja e Hamitit, edhe ajo ka bërë dhjetë vjet burg të regjimit komunist, ndërsa pjesën tjetër të jetës e kaloi në kampet e interrnimit në Savër e Gjazë. Shahe Matjani, gjith-ashtu ka bërë dy vjet burg. Po ashtu i gjithë fshati u internua. Historia e Hamit Matjanit fillon më 1929, kur u mobilizua me xhandarmërinë në Vlorë. Gjatë kryerjes së kësaj detyre, ai la përshtypje mjaftë të mira tek eprorët, të cilët shikonin tek ai një djalë trim, të shkathët dhe të zgjuar. Ai gëzoi besimin dhe respektin e tyre edhe pasi u largua nga kjo detyre. Më 1931 kur u largua nga ky shërbim, organet kompetente të asaj kohe, deshën ta mbanin ende në atë detyrë dhe i bënë thirrje të qëndronte pasi shikonin tek ai një njeri mjaft të zotin. Hamiti pranoi ta zgjaste shërbimin e tij, duke rritur aftësinë kualifikuese në kuadër të shërbimit të Xhandarmësisë. Duke parë aftësitë e tij të jashtëzakonshme, organet kompetente të asaj kohe e dërgojnë për studime në Shkollën e lartë të Xhandarmërisë në Napoli të Italisë, të cilën pasi e mbaroi me rezultate mjaftë të mira u kthye sërishmi në Vlorë.

Në prill të vitit 1935, Hamit Matjani transferohet si kuadër i shkolluar në Qendrën e xhandarmërisë në Fier. Më 10 dhjetor të vitit 1935, shpërthen një kryengritje e mercenarëve shqiptarë e pergatitur fshehtazi nga Italia fashiste. Këta mercenarë ishin të paguar nga italia për të përmbysur qeverinë e Ahmet Zogut. Në krye të kësaj kryengritje u vu komandanti, Musa Kraja, i cili qe një antizogist i thekur, i dëshmuar kundër monarkisë. Ai urdhëroi arrestimin e përfaqësuesve të autoriteteve qëndrore, duke shpresuar se shpërthimi i revolucionit do të merrte përmasa më të gjera në gjithë territorin e vendit. Në qytetin e Fierit, Hamit Matjani kishte reputacion të madh dhe bashkë me shokët e tij, ai, krijoi një rezistencë të madhe duke u ndeshur me çetën e Riza Cerovës, të cilën arriti ta shpartallonte duke e detyruar të largohej në drejtim të Mallakastrës, disa kilometra larg Fierit. Qeveria e asaj kohe, u vu në ndjekje të kryengritësve dhe gjatë kësaj lufte u vra edhe Riza Cerova. Ndërsa kryengritësit e tjerë u kapën, dolën para gjygjyt dhe u dënuan. Situata u stabilizua sërish dhe pas kësaj Hamit Matjanin e dërgojnë sërish me shërbim në Vlorë.

Pushtimi Italian në brigjet e Shqipërisë, më 7 prill 1939 në të gjith Shqipërin, nuk u prit me lule por me plumbat e patriotëve shqiptarë, luftëtarëve trima që nga Saranda e deri në Shëngjin, bënë rezistencën. Midis tyre, një rol të vecantë në këtë luftë luajti edhe Hamit Matjani, i cili luftoi me të gjitha mundësitë që ta hidhte në det Italinë fashiste për të mos e zaptuar Shqipërinë. Por kjo nuk u realizua për shkak të fuqisë së madhe ushtarake që dispononte në atë kohë Italia. Italia Fashiste, deklaroi pushtimin e plotë të Shqipërisë dhe në bashkëpunim me mercenarët e vendit ngriti qeverinë e saj. Por, kjo nisi pik së pari në arrestimin e shumë personave, patriotë dhe luftëtarë që e kishin kundërshtuar planin fashist që çonte në okupimin e vëndit të tyre. Kështu, që edhe Hamit Matjani u arrestua nga pushtuesit Italianët, ku u dënua me vdekje ku do të egzekutohej me varje në litar.

Qazim Dervishi nga Lushnja, ish mik i ngushtë i Hamit Matjanit, njëri nga veteranët e Luftës së Parë Botërore, kur mori vesh lajmin se Hamiti, qe arrestuar nga italianët dhe mercenarët shqiptarë dhe do të varej në litar, mundi të fuste në burgun ku mbahej miku i tij disa ushqime, mes të cilave edhe një sharrë hekuri, e cila do ti shërbente atij që të këpuste hekurat e dritares së qelisë. Kështu Hamit Matjani mundi të dilte e të arratisej duke u larguar në drejtim të fshatit të tij. Atëherë pasi vishet ushtarak, armatoset dhe zgjedh si vendqëndrim pyjet rreth një fshati malor. Arratisja e Hamit Matjanit, solli një shqetësim të madh mes personaliteteve të burgut, të cilët organizuan shumë forca të armatosura dhe u drejtuan drejtë fshatit Matjan për të kapur Hamit Matjanin. Ata nuk mundën ta kapnin Hamitin vetëm sepse ky i fundit zotëronte një dhunti të jashtëzakonshme natyrore, njihte mirë terrenin dhe ishte trim e i zgjuar. Atëherë në shenjë hakmarrje pse nuk mundën të shtinin në dorë Hanmitin, për ta demoralizuar shpirtërisht, vendosën ti interrnonin gjithë familjen.

Por, ky patriot, i shtoi akoma më shumë fuqitë dhe përsosi zotësinë. Ai ngriti çetën e tij me luftëtarë të zotët, djem besnikë dhe u hodh, mal më mal ku ra disa herë në përpjekje. Gjatë viteve 1941-1942, lindën grupet komuniste, të cilat filluan të organizoheshin në çeta të vogla, pastaj kompani, të cilat nisën të bënin një propogandë të madhe bolshevike. Ata afruan pranë tyre njerëz me qëndrime të lëkundura për të shtuar radhët e Partisë Komuniste. Njëri nga këta ishte edhe Mustafa Gjinishi. Pastaj ata i bënë thirrje edhe Hamit Matjanit, që të bashkohej me grupet komuniste, por ai e hodhi poshtë këtë ofertë. Hamiti i tha Mustafait se i vinte keq pse megjithëse ishte një njeri me mjaft kulturë nuk kishte kuptuar ende se komunizmi do të shkatërronte gjithshka në Shqipëri, që nga prona e deri tek identiteti kombëtar.

Në kuadër të kësaj përgjigjje, Matjani i drejtohet Gjinishit duke i thënë se “Ti bashkë me grupet e tua bën mirë të flakësh tej yllin bolshevik, që mban në ballë dhe të vish me mua sepse kjo ishte rruga më e mirë” Pas një debati të gjatë dhe të ashpër nuk u arrit asnjë rezultat dhe si përfundim Matjani i tha Gjinishit se “nëse dëshiron të vdesësh me nder ashtu siç i ka hije një atdhetari eja pas meje, në të kundërt po qëndrove aty ku je do të vdesësh me turp”. Të njëjtën thirrje ai i bëri edhe Sheh Karbunarës dhe mori po të njëjtën përgjigjje që i dha Gjinishi. Më vonë, Sheh Karbunara, bashkë me Gjinishin ranë pre e kurtheve të Enver Hoxhës, ku e pësuan me kokën e tyre. Ata u pushkatuan që të dy. Më 1943, Italia fashiste kapitulloi dhe në Shqipëri hyri Gjermania naziste. Hamit Matjani u vu përballë luftës me gjermanët, por edhe kundër komunistëve që shtoheshin në numër dita ditës. Si komandant i zoti, duke marrë nën kontroll Peqinin dhe Çorovodën si dhe disa zona të tjera, arriti të siguronte një territor për vetën e tij ku nuk qe e lehtë të vepronin komunistët. në kuadrin e luftimeve në të dy krahët , më të rrezikshme ishin luftimet që bëheshin me komunistët, pasi ata, veç luftës me armë përdornin mjaftë mirë edhe instrumentin e propogandës.

Populli nuk qe në nivelin e duhur për ta përballuar këtë propogandë dhe shumica ranë në kurthin e rekrutimit që iu bënë nga komunistët. Më 1944, kur Shqipëria u çlirua prej nazistëve, por jo nga komunistët. Ata morën pushtetin dhe nisën nga larja e hesapeve kundër patriotëve të vërtetë që nuk i kishin përkrahur duke mos u pajtuar me ideologjinë e tyre. Pjesa më e mirë e nacionalistëve shqiptarë e rrasën nëpër burgje, e pushkatuan dhe e dërguan në kampe interrnimi. Hamit Matjani vazhdonte të qëndronte në mal për të luftuar doktrinën komuniste bashkë me çetën e tij. Ai ra disa herë në përpjekje me komunistët. Kjo ndodhi në disa nga zonat më të njohura të asaj ane.

Ai u përpoq të krijonte bindjen në popull se nuk e kishin njohur mirë komunizmin i cili do ti krijonte vendit shkatërrime të mëdha. Ata që e kuptuan, u bashkuan me Hamitin, por rezistenca, për vetë kushtet e krijuara ishte mjaftë e vështirë. Hamiti bashkë me shokët dhe vëllezërit e tij, u rrethua në një pyll nga forca të shumta të ushtrisë dhe policisë. Kjo ndodhi për shkak të tradhëtisë që iu bë atijë nga një person, i cili qe në radhët e tij, por që punonte për sigurimin e shtetit. Rrethimi pati pasoja katastrofike për të, sepse pas një lufte të ashpër ku pati të vrarë nga të dyja palët ai humbi në atë rrethim vëllezërit dhe shokët e tij. Kjo ndodhi i përket vitit 1947. Kjo humbje e detyron Hamitin të largohet nga Shqipëria dhe të vendosej në Greqi bashkë me Nuri Plakun. Gjatë udhëtimit për në Greqi, ata arritën të mblidhnin me vete shumë njerëz të pakënaqur nga qeveria komuniste sepse kishin humbur pronat dhe personalitetin e tyre. Thuhet se kur po kalonin kufirin, rastësisht ata u takuan me një bari, i cili po kulloste aty bagëtinë. Si u përshëndetën sipas traditës, Matjani i jep atij një cop letër, për të cilën i lutet ta çonte në postën më të afërt ku do ia dorëzonte komandantit të postët duke i thënë “Ma dha Hamit Matjani”

Siç është parë më vonë, në këtë letër ai shkruante se “unë Hamit Matjani po largohem nga Shqipëria për në Greqi i plagosur rëndë dhe me shok të vrarë. Por kur të shërohem do të vij opërsëri në Shqipëri për ta vendosur në vend idealin tim. Dhe me të vërtetë ashtu ndodhi. Matjani erdhi në Shqipëri mbi njëzetë e pesë herë ku qëndronte me muaj të tërë nëpër bazat e tij ilegale. Sërishmi është tradhëtia që do ti hajë kokën. Më 1 maj 1953, Hamit Matjani kapet nga agjenti anglez, i cili punonte për shërbimin sekret rus. Ky quhej Kim Fillb.

Anglia mbasi mbaroj Lufta e Dytë Botërore, e mbajti sërish Intiligjent Servisin, që të punonte në mënyrë sekrete kundra rusisë dhe Komunizmit të përbotëshëm, edhe kur Amerika e pa mirë se propoganda komuniste, po shkonte shumë më larg se sa mendohej. Atëhere, Amerikanët dhe Anglezët në lojë kundra Rusisë dhe komunizmit të përbotëshëm së bashku zgjodhën Shqipërinë si vendin më të përshtashëm për të hedhur grupe diversantësh. Shqipëria, mbasi u “shkëput”, dhe nga Jugosllavia, për me i dhënë një grusht të fort Stalinit, me lidhjen Tito – Hoxha, fituan një farë përkrahje Anglo-Amerikane për të vendosur një rregjim sipasë dëshirës së popullit shqiptarë dhe me njëher u bënë thirrje shqiptarve në perendim kush do me luftue dhe me shkue në shqipëri vullnetarisht.

Mirpo Anglo-Amerikanët gabuan rëndë, siç u pa ma vonë, se ata nuk kishin pastuar akoma shtëpinë e vetë e lë pastaj të pastronin shtëpinë e shqiptarve nga komunizmimi dhe agjenturat serbo-ruse. Sepse që të pastronin Shqipërinë, duke pasë tradhëtinë në derë të tyre , misjonet e tyre për në Shqipëri ishin tradhëtuar qysh në ditët e para të nisjes së tyre. Duke filluar nga Agjenti angles Arnold Kim Filbi, që ishte i rekrutuar qyshë në moshën 17 vjeçare nga KGB-ja. Agjenti më i famëshëm në botë një ndër më të njohurit e agjenturave në botë, kur e mbaroi misionin e tij, të dubëlspiunazhit në dobi të KGB-ës shkoi e vdiq në Moskë, ku thuhet se ai jetonte me një partner mbasi thuhet që ai ishte homoseksual.
Anglo-Amerikanët e interesuar që Shqipëria të shkëputej realisht nga blloku i kuq Sovjetik i BRRSS, kishte analizuar dhe organizuar dhe zbarkime të grupeve diversatësh në Shqipëri, pasi anglo-amerikanët kishin informata të sigurta se rregjimi komunist në Shqipëri, nuk ishte stabil dhe se kishin lehtësira për ndërhyrje të ndrrimit të një rregjimi, mbasi dhe vetë gjëndja në të cilën ndodhej Shqipëria si niveli i ulët ekonomik e politik, i jepte shkas për të ndërrmarr hapa të tilla. Shteti ishte keqësuar , çdo ditë pushka-toheshin njerëz të pafajshëm, burgoseshin e interrnoheshin.

Kjo erdhi si rezultat kur u “keqësuan” dhe u “prishën” marëdhënjet me Jugosllavinë. Të mos harrojmë kjo periudhë i përket 1948 , perudhë kjo kur elementët patriotë, ballistë e zogistët, ende ishin të gjallë dhe ishin mjaftë aktivë.

Kur gjoja Shqipëria u prishë me Jugosllavinë, ajo faktikisht u gjendë e rrethuar nga të katër anët. Si për shëmbull për të shkuar në Hungari, duhej të hipje në një vaporr që nisej nga Durrësi, t’i bije për qark
deri në Detin e Zi, të dilje në Konstacë(Rumani) dhe pastaj nëpër Rumani të kaloje në Hungari. Jugosllavët i pezulluan dhe i bllokuan të gjitha flutrimet ajrore. Jugosllavët, nuk lejonin që të fluturonin aeroplanët që dilin nga Shqipëria mbi Jugosllavi, ata ju kërcënonin ulje të detyrushme dhe me dhunë në territorin Jugosllav. Kjo mënyr zgjati thuajse deri më 1956. Pra, kjo mënyrë e përdorur nga kjo bllokadë nxiti anglo-amerikanët të inkurajojnë forcat e tyre. Kjo kohë koncidojë me atë që Intiligjent Servisi dhe CIA, gjykuan se kishte ardhur koha e momenti i duhur që t’i jepej një goditje e fuqishme imperatorisë komuniste, të kuqve Moskë, Beograd, Tiranë.
Për këtë qëllim Anglo-Amerikanët zgjodhën Dejvid Smajli dhe Xhulja Emeri si dhe grupe të specializuar që bashkëpunuan me këta agjentë. Në Maltë u organizuan nga ana e Smajlit. Kur anglezët kërkuan ndihmën e Amerikanve , amerikanët krijuan një repart diversantësh e agjentësh me rreth 4,000 vetë në Gjermaninë perendimore me emigrantë shqiptar nga të gjitha trevat, Kosova, Maqedonia, Mali i zi, Çamëria e Shqipëria. Këto forca pasi u përgatitën në këto kampe u hodhën me parashuta në Shqipëri, dhe ranë prehë e pabesisë dhe e tardhëtisë, Ata u sollën në Shqipëri me anije dhe aeroplan por u likujduan thuajse të gjithë.
Për sa dihet sipas dokumnetave të arshivës së Intiligjet Sërvisit, CIA-s , për likudimin e tyre dihet mirë se vendimtare kanë qënë informatat e sakta që jepte Kim Fillbi, sipunit të KGB-ës që punonte me një aeroplan zbullimi MI-6(për agjensinë angleze të kundrasipunazhit) me të cilat Shqipëris i bëhej e ditur për ardhjen e këtyre forcave dhe vend zbarkimin. Angelëzët dhe Amerikanët, sot këtë lojë tradhëtie e kudnrasipunazhi ja atribojnë agjentit me famë botërore Kim Filbi, i cili përmesë Sovjetikve lajmëronte qeverinë shqiptare. Filbi duke ditur datën dhe vedëndodhjen e saktë të këtyre grupve arrinte të jepte alarmin për aksionet që ata kishin në plan të ndërrmerrnin .
Sipas dëshmive Mbreti i shqiptarve Ahmet Zogu, i cili kishte kaluar në ekzil, kishte sinjale se në brëndësi të grupeve kishte kundrasipunazh, prandaj dhe nuk i kishte përkrahur këto grupe dhe aksionet e tyre, duke ju bërë thirrje amerikanve dhe anglezve se po binin në lojën e sipunazhit sovjetik.
Në vitin 1953 hynë në lojë edhe Amerikanët, këta i’u lutën Mbretit t’ju jepte amerikanve katër vetë midis tyre edhe Zenel Shehun, i cili ishte adjutant i Mbretit. Zenel Shehu hyri i pari dhe ra në duart e sigurimit me
gjith paisjen e tij , radio, kodin dhe më vonë me gjith grupin dhe vu në shërbim të sigurimit shqiptar. Kështu përmes Shehut, sigurimi kërkonte armë për”çetat kundër pushtetit”, të cilat kinse ishin krijuar në Shqipëri, pastaj kërkonin dhe njerëz”për ndihmë” të cilët ishin vënë në shënjestër të sigurimit për tu kapur(Zenel Shehu u mbajtë disa vjet në burg, pastaj u lirua.
Hamit Matjani,është dekoruar si ‘Martir i Demokracisë’ nga ish-Presidenti Sali Berisha në vitin 1992.Ai ka qenë një nga desantët më të zhdërvjelltë, i cili ka hyrë disa herë në Shqipëri gjatë viteve 1950-54, në kuadrin e operacioneve agjenturore të CIA-s për të përmbysur regjimin komunist të Enver Hoxhës, deri sa u kap i tradhëtuar nga forcat e Sigurimit dhe u var në fushën e sportit në Lushnjë, në prill 1954.

NacionalAlbania

Kategori
Uncategorized

Gazetaret e kercenuar qe jane arratisur nga Shqiperia.

 

hatika-hamza-me-familjen-640x57815-16 gazetarë thonë se janë kërcënuar, përfshi me jetë të fëmijëve ose të tyren dhe janë penguar apo ndikuar në raportimin e lajmit në Shqipëri

Nga Denion Ndrenika

Hamza Hatika iu “bashkua” gazetarëve të larguar nga Shqipëria për shkakun që e kanë quajtur “kërcënime nga pushteti”.

Pas Fatos Mahmutajt (“ABC News”) i plagosur në ngjarjet e rënda të 21 janarit 2011 (u vranë nga Garda e Republikës katër civilë gjatë protestës së dhunshme të opozitës socialiste të kohës kundër qeverisë), Gerti Xhajës (A1Report), të kërcënuar pas operacionit kundër mbjelljes së bimëve narkotike në Lazarat në qershor 2014, Edi (apo Edmond) Deliut (gazetat “Ballkan”, “Rilindja Demokratike”, “Atdheu” (Partia Lëvizja e Legalitetit,) “Balli i Kombit” dhe “Flamuri” (Partia Balli Kombëtar) dhe “55”, Hatika (qendra mediatike “Kurajo”, free lance) është i katërti, së paku nga të vërtetuarit si të larguar.

Mahmutajt iu kërkua të mos dëshmonte çka dinte për rrethanat e vrasjes së një protestuesi që ishte pak centimetra larg tij dhe jeton në Bruksel të Belgjikës me shtetësi të marrë.

Gerti Xhaja, i cili jeton në Suedi, Edi Deliu (i tha gazetës “Illyria” se “u largua sepse hasa në kërcënime për jetën unë dhe fëmijët e mi nga njerëz të veshur me uniformën e shtetit, më datë 28 qershor 2014), në Gjermani dhe Hatika me gjasë në Norvegji, janë në proces të përgatitjes për kërkesë azili.

Vëllai i Deliut, Spartak Deliu, është vrarë në moshën 15-17 vjeçare në 6 mars 1991 në kohën e ndryshimit e rrëzimit të diktaturës komuniste.

Kërcënime apo goditje duke u penguar të kryejnë detyrën dhe të ndikohen në lajme, kanë marrë përfshi me jetë të fëmijëve apo të tyre edhe gazetarë apo publicistë të tjerë.

Habjon Hasani u qëllua përpara redaksisë së gazetës “Shqiptarja.com” në 2012 për një çështje pastrimi të qytetit të Tiranës, Artan Hoxha u kërcënua me jetën e djalit dhe të tijën sepse dëshmoi se kishte njoftuar deputetin Tom Doshi me dyshime për ta vrarë në qershor 2014 dhe për rastin e zbulimit të një laboratori kokaine në Xibrakë të Elbasanit.

Gazetari Spartak Koka (Hoxha dhe Koka janë të televizionit “News 24”) është kërcënuar nga drejtues të policisë.

Nga truprojat e ministrit të Shëndetësisë, Ilir Beqaj, është goditur Elio Laze (televizioni “Channel One”) në 2015 pas një rasti denoncuar të rrezikshmërisë së hedhjes së mbetjeve spitalore.

Në mars 2015 me tekstin në SMS telefonike “Punë e bukur zonjusha gazetare, por do takohemi shpejt dhe do ta shikojmë sa e zonja je” u kërcënuan gazetaret Entuela Çapani dhe Syrjeva Berberi që në emisionin investigat “Ça thu!” në televizionin “Agon” në Tiranë denoncuar raste dyshimi të përfshirjes së trukimeve të ndeshjeve nga zyrtarë të Federatës Shqiptare të Futbollit dhe më pas të një futbollisti shqiptar në një televizion në Suedi”.

Fotoreporteri dhe gazetari Telnis Skuqi në Gjirokastër në jug të Shqipërisë u kërcënua me jetën e tij dhe të vajzave duke i lënë në derë edhe një kokë të prerë deleje, nga zyrtarë të pushtetit (siç raportoi në komisionin e Kuvendit për Media) në vjeshtë 2014.

Kryeministri Edi Rama ofendoi korrespondenten e televizionit “ABC News” në Bruksel (Belgjikë) Erisa Zykaj.

Gazetari dhe moderatori (“TV Agon”), Ardian Krasta u raportua të ishte goditur, sharë dhe kërcënuar nga kryeministri Rama në një mbrëmje ku ishin të ftuar të dy.

Në nëntor ose dhjetor 2014 u kërcënua me armë pistoletë në hyrje të banesës së tij në Tiranë gazetari Artur Çani (TV “News 24”).

Publicisti Altin Goxhaj, avokat (ish-botues i gazetës “Apolitika” nga vitet 93-94), është shoqëruar shumë herë dhunshëm në policia gjatë 2-3 vjetëve të fundit.

Familjarë të gazetarit tjetër Arjan Çani u kërcënuan ndërsa ai ishte në një emision televiziv në “Top Channel”, duke akuzuar ministrin e sotëm të Mirëqenies Sociale dhe Rinisë, Erion Veliaj.

Në asnjë nga këta raste autoritetet e rendit, sigurisë dhe hetimit nuk kanë dhënë ndonjë rezultat ose pak (përfshi marrjen në mbrojtje të gazetarit Artan Hoxha).

Autori (Denion Ndrenika) për shkak të ndërtimit të këtij shkrimi, nuk po i paraqet rastet e tij të kërcënimeve (kryesisht me karakter fetar) që do t’i depozitojë në prokurori.

Hamza Hatika, fotoreporter, kameraman dhe gazetar, është goditur nga një oficer i Gardës së Republikës (përflitet se është i afërt i ministrit të Brendshëm, Saimir Tahiri), ish-shef i shoqëruesve të ish-kryetarit të Kuvendit Servet Pëllumbi, në 19 apo 20 mars të vitit 2014 në sallën e seancave plenare të Kuvendit kur siç u njoftua, iu kërkua të mos fotografonte në poza jo të përshtatshme kryeministrin Edi Rama (https://www.youtube.com/watch?v=T5YGFat2nt8).

Hatika tha se u ndalua të fotografonte zotin Rama sepse ishte duke kruajtur hundën dhe se këshilltari për Media i kryekuvendarit Ilir Meta, Emiljano Aleksi dhe drejtoresha Manjola Zeka kishin kërkuar rikthimin e tij në seancë.

Dy ditë më parë Hamza Hatika për largimin e tij iu drejtua kolegëve me një shkrim të hapur në profilin e tij në rrjetin shoqëror “fejsbuk”(facebook”)./ ILLYRIA

Kategori
Uncategorized

Nato e ndau Kosoven per te penguar lidhjen me Sanxhakun.

Kastriot Myftaraj

Ndonëse NATO e çliroi Kosovën, skajin verilindor të saj e ndau nga pjesa tjetër e Kosovës dhe e la nën kontrollin e serbëve, jashtë autoritetit të Prishtinës. Arsyeja për këtë kuptohet nëse shikoni hartën se ku kalon vija e ndarjes në Veri të Kosovës. Fakti është se harta flet qartë se ndarja u bë në një mënyrë të tillë që të krijohej një buffer zone (një zonë tampon quhet ndryshe) midis Kosovës dhe Sanxhakut. Zona e ndarë e Kosovës Veriore përfshin krejt kufirin e Kosovës me Serbinë në zonën e Sanxhakut, në Serbinë Jugperëndimore, një zonë me popullsi kryesisht muslimane boshnjake.
Zona e ndarë e Kosovës Veriore nuk përfshin vetëm një rrip të ngushtë toke në skajin më veriperëndimor të kufirit mes Kosovës dhe Serbisë, në zonën e Sanxhakut. Por ky rrip është një zonë malore me lartësi të madhe dhe pa rrugëkalimi në Bjeshkët e Podgurit të Pejës, në zonën ku takohet kufiri mes Kosovës, Serbisë dhe Malit të Zi.
Me ndarjen e Kosovës u prish kohezioni gjeografik mes trojeve me popullsi muslimane në Ballkan, duke u penguar kështu çdo projekt për ndërtimin e një shteti islamik që të përfshijë brenda kufijve të tij trojet me popullsi muslimane në Ballkanin Perëndimor, nga Shqipëria në Kosovë, Sanxhak e deri në Bosnjë, duke përfshirë edhe trojet shqiptare në Maqedoni dhe Luginën e Preshevës. Kjo buffer zone që është Kosova Veriore, ose më saktë veriperëndimore, u gjend si zgjidhje momentale nga NATO, dhe nësër mund të zgjerohet, varësisht zhvillimeve dhe rritjes së rrezikut për një aksion për krijimin e një shteti islamik në Ballkanin Perëndimor.
Duke pasur parasysh këtë shqetësim të qartë të NATO-s, domethënë të Perëndimit, duhet shmangur çdo lidhje mes projektit të Shqipërisë Etnike dhe Sanxhakut. Ismail Qemali dhe Isa Boletini, kur shkuan në Londër në 1913 për të paraqitur në emër të Shqipërisë kërkesat për kufijtë e shtetit të ri shqiptar, diçka dinin që nuk e përfshinë Sanxhakun brenda kufijve të Shqipërisë në hartën që i dorëzuan kësaj konference të fuqive të mëdha që ishte mbledhur për të të përcaktuar kufijtë.
Në vitet 90 të shekullit të kaluar, në Tiranë u shfaqën disa shqiptarë të Kosovës të cilët qarkullonin në shtypin e Tiranës idenë se shteti shqiptar duhet ta shikonte çështjen e Sanxhakut si pjesë të çështjes shqiptare, pra njëjtë me çështjen e Kosovës. Shembulli më i spikatur është Nexhmedin Spahiu i cili në 28 nëntor 1993 botoi në gazetën “Republika” të Tiranës artikullin me titull “Sanxhaku- Çështje me të cilën duhet të merret diplomacia shqiptare”. Gjithashtu, Nexhmedin Spahiu, në 11 dhjetor 1995 botoi në gazetën “Koha Jonë” të Tiranës, atëherë më e madhja në Shqipëri, artikullin me titull “Sanxhaku-dështim i diplomacisë shqiptare”. Në 22 qershor 1995 ky artikull u ribotua në “Flaka” të Shkupit. Në këto shkrime Spahiu i kërkonte shtetit shqiptar që të angazhohej për Sanxhakun ashtu si për Kosovën. Spahiu, i ardhur në Tiranë nga Kosova pas vitit 1990, banonte bashkë me gruan në një hotel luksoz të ndërtuar nga një kompani arabe në periferi të Tiranës, ku kostoja e bujtjes shkonte në mijëra dollarë në muaj.
Nuk ka dyshim se për shtetin shqiptar do të kishte qenë një aventurë vetëvrasëse gjeopolitike që të angazhohej për Sanxhakun boshnjak islamik. Kjo do të thoshte që Shqipëria të dilte si qendra e një projekti shtetëror islamik ballkanas. NATO nuk do ta kishte bombarduar Serbinë në 1999 nëse shqiptarët e Kosovës do të shprehnin aspirata edhe për Sanxhakun.
Operacioni i shërbimeve inteligjente serbe me dronin me banner në ndeshjen Serbi-Shqipëri kishte si një nga qëllimet e tij që të shkaktonte një entusiazëm kolektiv ndër shqiptarët e krejt trojeve shqiptare për një simbol që e identifikonte aspiratën e Shqipërisë Etnike me projektin e shtetit islamik ballkanas.
Meqënëse serbët e dinin droni i Beogradit do të ishte lajm botëror ishin përzgjedhur simbole që të bënin efekt si të opinioni i gjerë global, ashtu dhe zyrat e specializuara për analiza. Për auditorin e gjerë global ishte përzgjedhur simbolika e bannerit me sfond të zi, identik me flamurin e zi të ISIS, shtetit islamik në Lindjen e Mesme, që ishte bërë tashmë i njohur botërisht. Për zyrat e specializuara ishte përzgjedhur harta e Shqipërisë Etnike që përfshinte Sanxhakun. Me qëllim që të kompromentohej aspirata për Shqipërinë Etnike në dy anët e hartës qenë vendosur portretet e dy etërve themelues të shtetit shqiptar, Ismail Qemalit dhe Isa Boletinit, me datën e shpalljes së Pavrësisë, 28 nëntor 1912, mbi hartë. Me këtë kërkohej të krijohej përshtypja se kjo hartë tregonte kërkesat për kufijtë e Shqipërisë të këtyre etërve të Pavarësisë së Shqipërisë. Kur kjo gjë nuk ishte e vërtetë, siç kam thë në më lart. Fjala AUTOCHTHONOUS e shkruar në banner ishte një “gjethe fiku” e mjerueshme për të mbuluar lakuriqësinë islamike të simbolikës së bannerit.
Sigurisht që Serbia nuk do të artikulonte akuza ndaj shqiptarëve në termat e mësipërme, pastaj kështu shqiptarët do të kthjelloheshin dhe nuk do të shprehnin entusiazëm për bannerin. Serbia i thotë këto gjëra në zyrat e specializuara ndërkombëtare.
Operacioni special serb ende nuk ka përfunduar, dhe këtë e tregon edhe fakti se Morinaj dje ka publikuar një video ku ai shfaqet në Mitrovicën Veriore, të kontrolluar nga serbët, duke udhëtuar në një automjet, me tre persona të tjerë. Morinaj nuk e publikoi rastësisht këtë video disa ditë pasi unë kam bërë kallzimin penal për të në Prokurorinë e Tiranës dhe disa ditë pas ftesës sime publike për të për debat publik mbi mënyrën sesi mundi ta ngrejë dronin në Beograd, debat i cili duhej të bëhej këtë të premte në emisionin “Zonë e Lirë” të Arian Çanit, që ka shprehur disponim për këtë gjë, nëse Morinaj do të pranonte.
Morinaj nuk do të guxonte të hynte në Mitrovicën Veriore nëse Serbia do të kishte nxjerrë një urdhër arrestimi ndërkombëtar për të, dhe ky urdhër nuk ekziston, çka është lehtësisht e vërtetueshme. Nëse Morinaj e quan publikimin e videos në Mitrovicën Veriore si përgjigje për pyetjet që i bëhen mbi mënyrën se si e ngriti dronin në Beograd, kjo është një përrallë e një agjenti serb. Se kështu del që Adem Jashari, Zahir Pajaziti, Kamer Sejdia (Loshi) e shumë heronj të tjerë të Kosovës që kanë luftuar kundër serbëve, paskan qenë heronj të rremë, se nuk paskan pasur as një fije nga zotësia dhe trimëria e Ismail Morinajt, i cili dje hyn në Beograd e e ngre dronin në mes të mijëra policëve e xhandarëve serbë, sot shkon në Mitrovicën Veriore.
Në të vërtetë vajtja e Morinajt në Mitrovicën veriore është një operacion serb për t’ i treguar botës shqiptarët e kërkojnë pjesën veriore të Kosovës për të siguruar lidhjen me Sanxhakun e hartës së dronit. Sigurisht që Serbia nuk i thotë këto gjëra publikisht, se ndryshe rrëzohet kulti i Morinajt. Serbia i thotë këto gjëra në zyrat e specializuara ndërkombëtare.
Qeveria e Shqipërisë ka detyrim që të ndërmarrë një fushatë publiciteti zyrtare në media për të ndërgjegjësuar shqiptarët për simbolikën reale të bannerit të dronit. Këtë e them edhe për faktin se u bënë gabime si ai i Kryeministrit Rama që e projektoi bannerin e dronit në fasadën e ndërtesës së Kryeministrisë, apo i ish-Kryeminsitrit Berisha që e ka ekspozuar bannerin e dronit në zyrën e tij. Kështu bota do të shohë se Shqipëria dhe shqiptarët në përgjithësi, nuk kanë të bëjnë me projekte shtetërore islamike në Ballkan. Institucionet e shtetit shqiptar, qw nga Prokuroria e Pwrgjithshme dhe deri te shwrbimet inteligjente, e posacwrisht Kundërzbulimi, kanë detyrimin të angazhohen seriozisht për hetimin e ngritjes së dronit me banner në Beograd, gjë për të cilën do të kenë bashkëpunimin tim absolute, të pakushtëzuar përveçse me gjëra që i interesojnë Serbisë dhe jo hetimit të çështjes./Kastriot Myftaraj
Kategori
Uncategorized

Shqiperia si Siria: 13 mije kerkesa per azil ekonomik.

Vetëm në tre muajt e parë të këtij viti, një shifër rekord prej 13 mijë shqiptarësh kanë kërkuar azil ekonomik drejt Gjermanisë.

Për herë të parë kërkesat e shqiptarëve për azil ekonomik kaluan në renditje azilkërkuesit serbë, duke u krahasuar me shtete në gjendje lufte si Siria. Muaji mars ka regjistruar numrin më të madh të azilantëve nga Shqipëria që kanë kërkuar leje qëndrimi në Gjermani.

Një raport i Ministrisë së Brendshme të Gjermanisë tregon se numri i azilkërkuesve shqiptarë në 3 muajt e parë të këtij viti ka pësuar rritje drastike duke u krahasuar me Sirinë, një shtet i cili ndodhet prej 5 vitesh në luftë civile dhe ku një pjesë e territorit kontrollohet nga grupi terrorist ISIS.

Vetëm në tre muajt e parë të këtij viti, një shifër rekord prej 13 mijë shqiptarësh kanë kërkuar azil ekonomik drejt Gjermanisë.

Shqipëria, një vend që aspiron të bëhet pjesë e BE-së, është kthyer në një problem për Bashkimin Europian, pasi emigrimi i popullsisë shqiptare drejt shteteve të zonës Shengen po rritet në mënyrë të frikshme.

Në raportin e Ministrisë së Brendshme të Gjermanisë, Shqipëria renditet në vendin e tretë mes dhjetë vendeve nga mbërrin fluksi i azilkërkuesve.

Shifrat tregojnë shtimin e kërkesave për azil nga qytetarët shqiptarë nga muaji në muaj.

Në vendin e dytë është Siria, një vend në konflikt. Ndërsa popullata siriane largohet për t’i shpëtuar luftës dhe terrorit të grupeve terroriste nga ana tjetër qëndron edhe Shqipëria.

Shqiptarët muajt e parë të vitit 2015 kanë nisur emigrimin masiv duke kërkuar një vend ku mund të sigurohet punësimi për të jetuar. Mungesa e vendeve të punës dhe për pasojë kriza ekonomike ka bërë që me qindra të rinj dhe familjarë të ikin me shpresën e një jete më të mirë. Nga informacionet bëhet me dije se mungesa e vendeve të punës është problemi kryesor i shqiptarëve, të cilët pasi kanë humbur vendet e punës nuk mund të përballojnë mbijetesën dhe nuk mund të shohin asnjë dritë shprese për të ardhmen e fëmijëve.

Një tjetër faktor, i cili ka nxitur eksodin masiv drejt vendeve të BE e kryesisht në Gjermani është kërcënimi. Nëse në Siri kërcënimi vjen nga lufta në Shqipëri njerëzit që largohen tregojnë se ndihen të kërcënuar nga burgu dhe humbja e pronës, kërcënim ky i dhënë nga Kryeministri Edi Rama në rast mospagese të energjisë. Në pamundësi për të patur një vend pune dhe rrjedhimisht duke mos patur të ardhura ata nuk kanë mundësi të paguajnë energjinë elektrike dhe nga ana tjetër po me kërcënimet e Edi Ramës u rrezikohet edhe shtëpia, pasuria e vetme që posedojnë.

Ditët e fundit nga qyteti i Kukësit, Bajram Currit, Tropojës, Ballshit, Vlorës, Fierit janë nisur drejt Gjermanisë me qindra qytetarë, një pjesë e të cilëve konfirmohet se janë regjistruar si azilkërkues.

Fenomeni që tashmë është shtrirë në të gjithë territorin e vendit ku familje të shumta largohen me qëllimin e vetëm për patur një jetë më të sigurtë nuk ka kaluar pa prekur edhe rininë, e cila nuk sheh asnjë shpresë për të ngritur të ardhmen. Drejt Gjermanisë numërohen me qindra të rinj me arsim të lartë, të cilët pas përpjekjeve për të gjetur një vend pune kanë parë si shpëtim largimin nga ky vend ku sipas tyre situata ekonomike po bëhet çdo ditë dhe më e rëndë duke iu shuar ëndrrën për të patur një të ardhme të sigurtë.

Pas Kukësit, largime masive edhe nga Vlora.
Pas Kukësit, Vlora është qyteti tjetër, i cili ëahtë prekur nga eksodi masiv ku banorët po largohen drejt Gjermanisë për të kërkuar azil, pamje të cilat të kujtojnë eksodin e pas rënies së komunizmit, ku familje të tëra dhe shumë të rinj u larguan nga vendi. Arsyet e këtij vendimi janë të shumta, por ndër më kryesoret janë mungesa e vendeve të punës, borxhet e shumta të familjeve pa të ardhura, si dhe kriza ekonomike ka bërë që me qindra të rinj dhe familjarë të ikin nga zona e Orikumit të Vlorës. Ashtu si dhe në veriun e Shqipërisë, Gjermania shikohet si e vetmja shpresë për të jetuar. Kriza ekonomike, e cila ka mbërthyer vendin shihet deri në atë pikë sa largimi do t’ju sigurojë të paktën bukën e gojës. “Fëmijët e mi kanë ikur të gjithë andej, qëndrojnë nëpër kampe, por të paktën hanë bukë”, ka thënë një prej të moshuarve. Sipas banorëve, kjo situatë vijon që prej muajit dhjetor, ndërkohë që largimi i njerëzve është ndjerë si në bizneset e zonës po ashtu edhe në shkollat e fshatit. Edhe të rinjtë tregojnë se janë larguar shokë të tyre.

Francë, 200 shqiptarë dëbohen nga Lioni, mes tyre 80 fëmijë.
Mbi 200 persona, kryesisht shqiptarë, mes tyre edhe 80 fëmijë janë dëbuar mëngjesin e djeshëm, 14 prill. Shqiptarët ishin strehuar në një ndërtesë ushtarake në Lion të Francës, që prej vitit 2013. Gazeta franceze “Le Monde” shkruan se këtyre personave iu ishte refuzuar e drejta për azil. “Le Monde” shkruan se mes ish-azilkërkuesve që gjendeshin në këtë objekt ushtarak kishte edhe persona, të cilët kanë marrë urdhër që të lënë territorin francez. Sipas Michel Jouart, një aktivist francez, pasi këta refugjatë shqiptarë dhe kosovarë qëndruan për disa vjet në Lion, disa prej tyre, më parë ishin strehuar poshtë një ure. Sipas tij ky kamp kishte strehuar mbi 500 persona. Ky vendim për dëbimin e shqiptarëve erdhi në prag të shqyrtimit nga ana e Senatit francez të reformës së ligjit për azil, i cili synon të forcojë masat mbrojtëse për aplikantët dhe të reduktojë aplikimet për azil. Ndërkaq, edhe Ministria e Brendshme e Gjermanisë publikoi një raport për kërkesat e azilkërkuesve, ku Shqipëria renditej e 3 nga 10 vende, ndërsa Kosova renditej e para me numrin më të madh të azilkërkuesve.

46 mijë qytetarë braktisën Shqipërinë më 2014-ën.
Ikja e shqiptarëve jashtë vendit i ngjan një eksodi të vërtetë. Brenda vetëm një viti, gjatë 2014 Shqipërinë e braktisën plot 46.413 qytetarë, në përpjekje për të lënë pas varfërinë ekstreme që ka pllakosur në vend. Situata në Shqipëri sa vjen dhe përkeqësohet, mijëra familje janë të pashpresa për të gjeneruar të ardhura në mungesë të një vendi pune. Kriza ekonomike, mungesa e të ardhurave, rritja e taksave, rritja e gjithanshme e çmimeve dhe kushtet e papërballueshme të jetesës janë arsyet kryesore që gjatë vitit 2014 detyruan rreth 46 mijë qytetarë të largoheshin nga Shqipëria për një jetë më të mirë, ndërkohë që numri i largimit të qytetarëve jashtë vendit sa vjen dhe rritet. Nga ana tjetër, numri i lartë i qytetarëve, të cilët janë larguar nga vendi ka bërë që të rrudhet gjithmonë e më shumë popullsia shqiptare. Rritja e emigrimit të shqiptarëve bëhet e ditur nga të dhënat e Institutit të Statistikave. Faktori kryesor i rënies së popullsisë vlerësohet të jetë emigrimi. Ky emigrim i madh i qytetarëve të vendit tonë vjen në një kohë kur vendi është pllakosur nga kriza e ekonomike, ku reformat e ndërmarra nga qeveria kanë vështirësuar jetën e shqiptarëve dhe këta të fundit kanë parë si zgjidhje të vetme emigrimin e tyre në vendet perëndimore.
Varfëria, mjerimi dhe kushtet e vështira të jetesës po detyrojnë shqiptarët që të shohin si zgjidhje të vetme largimin nga vendi. Vendet e Bashkimit Europian japin alarmin për numrin e lartë të azilkërkuesve shqiptarë në këto vende. Në një statistikë të publikuar nga EUROSTAT bëhet e ditur se shtetasit shqiptarë janë të parët për azil në Islandë. Gjithashtu shtetasit shqiptarë në këtë statistikë figurojnë të tretët në Irlandë dhe në Lihtenshtejn. Ndërkohë që edhe në Gjermani numri i azilkërkuesve shqiptarë është shumë i lartë.

Taulant Aliaj

Kategori
Uncategorized

Historia e jetes se 12 imameve bektashi.

Imami i parë

Amir al-muminin Aliu – paqja qoftë mbi të – ishte i biri i Abu Talibit, Sheik i Banu Hashimit. Abu Talibi ishte i ungji dhe kujdestari i Pejgamberit të Shenjtë dhe njeriu i cili e kishte sjellë Pejgamberin në shtëpinë e vet dhe e kishte rritur si të birin e tij. Pasi Pejgamberi u zgjodh për misionin e tij Pejgamberik, Abu Talibi vazhdoi ta përkrahte atë dhe largoi nga ai të ligën që vinte nga të pabesët ndër arabët dhe sidomos ndër kurejshët.

Sipas vlerësimeve të mirënjohura tradicionale Aliu ishte lindur dhjetë vjet pas fillimit të misionit pejgamberik të Pejgamberit. Kur ai ishte gjashtëvjeçar, si rezultat i skamjes në Mekë dhe rreth saj, Pejgamberi kërkoi që ai të linte shtëpinë e babait të vet dhe të vinte në shtëpinë e kushëririt të tij, të Pejgamberit. Atje ai u vendos drejtpërsëdrejti nën kujdestarinë e Pejgamberit të Shenjtë.

Pas disa vjetësh, kur Pejgamberit iu dhurua dhurata hyjnore e pejgamberisë dhe për herë të parë mori shpalljen hyjnore në shpellën Hira, siç e la shpellën për t’u kthyer në qytet dhe në shtëpinë e tij ai e takoi rrugës Aliun. I tregoi atij çka kishte ndodhur dhe Aliu e pranoi besimin e ri. Përsëri në një tubim kur Pejgamberi i Shenjtë i kishte mbledhur bashkë kushërinjtë e tij dhe i ftoi të pranonin këtë religjion, ai tha se personi i parë që kishte pranuar thirrjen e tij do të ishte zëvendës, trashëgimtar dhe ndihmës i tij. I vetmi person i cili u ngrit nga vendi dhe pranoi fenë ishte Aliu dhe Pejgamberi e pranoi deklaratën e tij të besimit. Prandaj, Aliu ishte njeriu i parë në Islam i cili e pranoi besimin dhe është i pari ndër vijuesit e Pejgamberit i cili kurrë nuk ka adhuruar tjetër pos të Vetmin Zot.

Aliu gjithmonë ishte në shoqëri me Pejgamberin derisa Pejgamberi migroi nga Mekka në Medinë. Natën e migrimit në Medinë (hixhrah) kur të pabesët kishin rrethuar shtëpinë e Pejgamberit dhe kishin vendosur ta pushtonin shtëpinë kah fundi i natës dhe ta prenin atë copë-copë derisa ai po flinte, Aliu fjeti në shtratin e Pejgamberit, ndërsa Pejgamberi e lëshoi shtëpinë dhe u nis për në Medinë. Pas nisjes së Pejgamberit, sipas dëshirës së vet Aliu ua ktheu njerëzve obligimet dhe detyrimet të cilat ata ia kishin lënë Pejgamberit. Pastaj ai shkoi në Medinë me nënën e tij, të bijen dhe me Pejgamberin, dhe me dy gra të tjera.40 Në Medinë po ashtu Aliu ishte gjithherë në shoqëri të Pejgamberit në jetën private dhe publike. Pejgamberi ia dha Aliut për grua Fatimen, të bijen e tij të dashur nga Khadija, dhe kur Pejgamberi ishte duke bërë lidhjen e vëllazërimit midis shokëve të tij ai e zgjodhi Aliun si vëlla të tij.

Aliu ishte i pranishëm në të gjitha luftërat në të cilat mori pjesë Pejgamberi, pos në luftën e Tabukut kur i ishte urdhëruar të qëndronte në Medinë në vend të Pejgamberit. Ai nuk ishte tërhequr nga asnjë betejë as që ia kishte kthyer shpinën çfarëdo armiku. Ai nuk la pa i kryer urdhrat e Pejgamberit, kështu që Pejgamberi ka thënë : “Aliu kurrë nuk ndahet nga e vërteta as e vërteta nga Aliu.”

Ditën e vdekjes së Pejgamberit, Aliu ishte tridhjet e trevjeçar. Ndonëse ai ishte më i larti me virtytet e religjionit dhe më i dalluari ndër shokët e Pejgamberit, ai ishte shty anash nga halifati duke thënë se ishte tepër i ri dhe se kishte shumë armiq në mesin e popullit për shkak të gjakut të politeistëve që kishte derdhur ai në luftërat ku kishte luftuar së bashku me Pejgamberin. Prandaj Aliu qe shkëputur thuaja plotësisht nga punët publike. Ai u tërhoq në shtëpinë e tij ku filloi të ushtronte individë kompetentë në shkencat hyjnore dhe në këtë mënyrë i kaloi njëzet e pesë vjetët e halifatit të tre halifëve të parë të cilët e trashëguan Pejgamberin. Kur u vra halifi i tretë, populli ia dha besimin atij dhe ai u zgjodh halif.

Gjatë halifatit të tij prej afër katër vjetësh dhe nëntë muajsh, Aliu vijoi rrugën e Pejgamberit dhe i dha halifatit të tij formën e një lëvizjeje shpirtërore dhe të përtëritjes dhe filloi shumë lloje reformash. Natyrisht, këto reforma ishin kundër interesave të disa grupeve që kërkonin fitimin e tyre vetjak. Si pasojë e kësaj, një grup shokësh (më të dalluarit në mesin e tyre qenë Talhahu dhe Zubairi, të cilët po ashtu morën përkrahjen e Ajshes, dhe sidomos të Muavijut) morën si pretekst vdekjen e halifit të tretë për të ngritur krye kundër Aliut dhe filluan një revoltë dhe kryengritje kundër tij.

Për ta shuar këtë grindje qytetare dhe kryengritje, Aliu luftoi në një luftë afër Basrës të njohur si “Beteja e Devesë”, kundër Talhahus dhe Zubairit, në të cilën ishte përzier edhe Ajshja, “Nëna e Besimtarit”. Ai luftoi edhe në një luftë tjetër kundër Muavijut në kufi të Irakut dhe të Sirisë, e cila zgjati një vit e gjysmë dhe njihet si “Beteja e Sifinit”. Ai luftoi edhe kundër Havarixhit44 në Nahravan, në një betejë të njohur si “Beteja e Nahravanit”. Prandaj, shumica e ditëve të halifatit të Aliut kaluan duke kapërcyer kundërshtimet e brendshme. Më në fund, në mëngjesin e 19. të Ramazanit, në vitin 40 të hixhrit, derisa lutej në xhaminë e Kufas, ai u plagos nga një i Kavarixhëve dhe vdiq si dëshmor gjatë natës së 21.

Sipas dëshmive të miqve dhe armiqve, Aliu nuk kishte të meta nga pikëpamja e përsosjes njerëzore. Ndërsa me virtytet islamike ai ishte një shembull i përsosur i edukatës dhe i ushtrimit të dhënë nga Pejgamberi. Bisedat që janë bërë lidhur me personalitetin e tij dhe librat që janë shkruar mbi këtë temë nga shiitët, sunitët dhe anëtarët e religjioneve të tjera, si dhe thjesht nga dikush i jashtëm, nga njerëz të dalluar të religjionit, vështirë se mund të krahasohen me të cilitdo tjetër nga personalitetet historike. Në shkencë dhe dije Aliu ishte më i dijshmi nga shokët e Pejgamberit dhe nga myslimanët në përgjithësi. Në bisedat e tij intelektuale ishte i pari në Islam për të hapur derën e demonstrimit dhe të provës logjike dhe për të biseduar për “shkencat hyjnore” ose për metafizikën (ma’arif-i ilahijah). Ai fliste lidhur me aspektin ezoterik të Kur’anit dhe përpiloi gramatikën arabe për ta ruajtur formën e shprehjes së Kur’anit. Ai ishte arabi më elokuent në ligjërim (siç është zënë ngoje në pjesën e parë të këtij libri).

Guximi i Aliut ishte proverbial. Në të gjitha luftërat në të cilat mori pjesë ai gjatë jetës së Pejgamberit, dhe po ashtu edhe pas kësaj, kurrë nuk tregoi frikë ose shqetësim. Ndonëse në shumë beteja, si në ato të Uhudit, Hunajnit, Khajbarit dhe Khandakit ndihmësit e Pejgamberit dhe myslimanët dridheshin nga frika ose zhdukeshin dhe iknin, ai kurrë nuk ia ktheu shpinën armikut. Kurrë nuk e angazhoi Aliu një luftëtar ose ushtar në betejë e të mos dilte nga atje i gjallë. Megjithatë, me plot trimëri kalorsiake ai kurrë nuk do të vriste armikun e dobët as që do t’i ndiqte ata që iknin. Ai nuk do të anagazhohej në sulme të befasishme ose duke u lëshuar si rrëke uji kundër armikut. Është vërtetuar definitivisht në histori se në Betejën e Khajbarit, në sulmin kundër kështjellës, ai e kapi rrethin e derës dhe me një lëvizje të menjëhershme e theu derën dhe e hodhi anash. Gjithashtu në ditën kur u pushtua Mekka, Pejgamberi urdhëroi që të theheshin idhujt. Idhulli “Hubal” ishte idhulli më i madh në Mekkë, një statujë guri gjigante e vendosur në kulm të Qabesë. Duke vijuar urdhrin e Pejgamberit, Aliu e vendosi këmbën mbi shpatullat e Pejgamberit, hipi në maje të Qabesë, e shkuli “Hubalin” nga vendi dhe e hodhi poshtë.

Aliu ishte po ashtu pa shoq në asketizmin fetar dhe në adhurimin e Zotit. Duke u përgjigjur disave që ishin ankuar për zemrimin e Aliut kundër tyre, Pejgamberi kishte thënë : “Mos e qortoni Aliun sepse ai është i dalldisur dhe i shushatur në mënyrë hyjnore. ”48 Abu Dardai, njëri nga shokët (e Pejgamberit) një ditë e pa trupin e Aliut në një kopsht palmash në Medinë që qëndronte i shtrirë përtoke, i shtangur si druri. Ai shkoi në shtëpi të Aliut për t’i treguar gruas së tij fisnike, së bijës së Pejgamberit, dhe për t’i shprehur ngushëllimet. E bija e Pejgamberit tha : “Kushëriri im (Aliu) nuk ka vdekur. Atij i ka rënë të fikët nga frika e Zotit. Kjo gjendje e kap atë shpesh.”

Ka shumë ngjarje që tregohen për sjelljen e Aliut ndaj atyre më të ulët, për mëshirën për nevojtarët dhe të varfrit, për bujarinë dhe dorëhapësinë ndaj atyre të mjerëve dhe të varfërve. Aliu shpenzonte gjithçka që fitonte për t’u ndihmuar të varfërve dhe nevojtarëve, kurse vetë jetonte në mënyrën më të rreptë dhe më të thjeshtë. Aliu e donte bujqësinë dhe kalonte shumë nga koha e tij duke gropuar puse, duke mbjellë pemë dhe duke punuar arat. Por të gjitha arat që i punonte ai ose puset që i hapte i jepte për ndihmë (vakëf) të varfërve. Ndihmat e tij të njohura si “lëmosha e Aliut”, kah fundi i jetës së tij, arrinin të ardhura të konsiderueshme prej njëzet e katër mijë dinarësh ari.

Imami i dytë

Imam Hasan Muxhtabai – paqja qoftë mbi të – ishte imami i dytë. Ai dhe i vëllai, Imam Huseini, ishin dy djemtë e Amir al-muminin Aliut dhe Hazreti Fatimes, së bijës së Pejgamberit. Shumë herë kishte thënë Pejgamberi : “Hasani dhe Huseini janë fëmijët e mi”. Për shkak po të këtyre fjalëve Aliu do t’u thoshte fëmijëve të tjerë : “Ju jeni fëmijët e mi, kurse Hasani dhe Huseini janë fëmijët e Pejgamberit.”

Imam Huseini u lind në vitin e tretë të hixhrit në Medinë51 dhe jetoi derisa ishte Pejgamberi gjallë nja shtatë vjet, duke u rritur gjatë asaj kohe nën kujdesin e tij të dashur. Pas vdekjes së Pejgamberit, e cila ndodhi vetëm tre muaj, ose sipas disave, gjashtë muaj, para vdekjes së Hazreti Fatimes, Hasani u vendos drejpërsëdrejti nën kujdesin e babait të tij fisnik. Pas vdekjes së babait të tij, përmes Urdhrit Hyjnor dhe sipas dëshirës së babait të tij, Hasani u bë imam ; ai po ashtu zuri funksionin e halifit për nja gjashtë muaj dhe gjatë asaj kohe ai administroi gjërat e myslimanëve. Gjatë asaj kohe Muaviju, i cili ishte armik i hidhur i Aliut dhe i familjes së tij dhe kishte luftuar me vite me ambicie për ta zënë vendin e halifit, së pari me pretekst të hakmarrjes për vdekjen e halifit të tretë dhe në fund me një pretendim të hapët për halifat, marshoi me ushtrinë e tij në Irak, në selinë e halifatit të Imam Hasanit. Vazhdoi lufta gjatë së cilës Muaviju gradualisht i rrëzoi gjeneralët dhe komandantët e armatës së Imam Hasanit me shuma të mëdha të hollash dhe me premtime të rrejshme, derisa ushtria u ngrit kundër Imam Hasanit.[52] Më në fund, Imami u detyrua të lidhte paqe dhe t’ia jepte halifatin Muavijut, me kusht që përsëri t’i kthehej Imam Hasanit pas vdekjes së Muavijut, kurse familja e Imamit dhe ithtarët e tij të mbroheshin në çdo mënyrë.

Në këtë mënyrë Muaviju e zuri halifatin islamik dhe hyri në Irak. Në një fjalim publik ai zyrëtarisht i shpalli të pavlefshme të gjitha kushtet e paqes dhe në çdo mënyrë të mundshme vendosi presionin më të ashpër mbi anëtarët e familjes së Pejgamberit dhe mbi shiitët. Gjatë gjithë dhjetë vjetëve të imamllëkut të tij, Imam Hasani jetonte në kushte jashtëzakonisht të vështira dhe nën përndjekje, pa asnjë siguri madje as në shtëpinë e tij. Në vitin[50] të hixhrit, atë e helmoi dhe e martirizoi një i familjes së tij, i cili, siç tregohet nga historianët, ishte nxitur nga Muaviju.

Për nga përsosja njerëzore Imam Hasani të përkujtonte babain e tij dhe ishte shembull i përsosur i gjyshit të tij fisnik. Në të vërtetë, derisa qe Pejgamberi gjallë, ai dhe i vëllai ishin gjithmonë në shoqëri të Pejgamberit, i cili ndonjëherë edhe do t’i mbante në krah. Si burimet sunite ashtu edhe ato shiite kanë përcjellë këtë thënie të Pejgamberit të Shenjtë që ka të bëjë me Hasanin dhe Huseinin : “Këta dy fëmijë të mi janë imamë qoftë të rrinë në këmbë ose ulur” (aluzioni me qoftë të zënë funksionin e jashtëm të halifatit ose jo).[56] Gjithashtu, ka shumë ngjarje të Pejgamberit të Shenjtë dhe të Aliut që kanë të bëjnë me të dhënën se Imam Hasani do të merrte funksionin e imamllëkut pas babait të tij fisnik.

Imami i tretë

Imam Huseini (Sajjid al-Shuhada’, “zot ndër martirët”), fëmija i dytë i Aliut dhe i Fatimes, u lind në vitin 4 të hixhrit, kurse pas martirizimit të babait, Imam Hasan Muxhtabai, u bë imam përmes Urdhrit Hyjnor dhe me dëshirën e të vëllait. Imam Hyseini ishte imam gjatë një periudhe dhjetëvjeçare, gjithë pos gjashtë muajve të fundit të cilët përputhen me halifatin e Muavijut. Imam Huseini jetoi në kushtet më të vështira të jashtme të trysnisë dhe të përndjekjes. Kjo ishte për shkak të faktit se, para së gjithash, ligjet dhe rregullat fetare kishin humbur shumë nga pesha dhe besimi i tyre, kurse dekretet e qeverisë së Muavijut kishin arritur autoritet dhe pushtet të plotë. Së dyti, Muaviju dhe ndihmësit e tij shfrytëzonin çdo mjet të mundshëm për të mënjanuar dhe larguar familjen e Pejgamberit dhe shiitët, dhe kështu të fshinin emrin e Aliut dhe të familjes së tij. Dhe mbi të gjitha, Muaviju donte të forconte bazën e halifatit të tij për të birin, Jazidin, të cilin për shkak të mungesës së parimeve dhe të skrupullave të veta, e kundërshtonin një grup i madh myslimanësh. Prandaj, për ta shuar gjithë opozitën, Muaviju kishte ndërmarrë masa më të reja dhe më të rrepta. Me forcë dhe detyrim Imam Huseini u desht t’i duronte ato ditë dhe të toleronte çdo lloj agonie dhe mjerimi mendor dhe shpirtëror nga Muaviju dhe ndihmësit e tij – deri në mesin e viteve gjashtëdhjetë sipas hixhrit. Muaviju vdiq, kurse i biri i tij, Jazidi, e zuri vendin e tij.

Dhënia e betimit (beja) ishte një praktikë arabe e cila zbatohej për çështjet e rëndësishme siç është ajo e mbretërisë dhe e qeverisë. Ata që sundoheshin dhe sidomos ata më të njohurit në mesin e tyre, do të betoheshin për besnikëri, pajtueshmëri dhe dëgjueshmëri ndaj mbretit ose princit të tyre dhe në këtë mënyrë do të tregonin përkrahjen e tyre veprimeve të tij. Mospajtimi pas betimit konsiderohej si turp dhe çnderim ndaj një populli dhe sikur shkelje e marrëveshjes pasi të ishte nënshkruar ajo zyrtarisht, konsiderohej si krim përfundimtar. Duke vijuar shembullin e Kur’anit të Shenjtë, njerëzit besonin se betimi, kur bëhej me vullnet të lirë dhe jo me forcë, kishte autoritet dhe peshë.

Muaviju kishte kërkuar nga të mirënjohurit ndër popull t’i jepnin besimin Jazidit, por këtë kërkesë nuk e kishte bërë nga Imam Huseini. Ai i kishte thënë në mënyrë të posaçme Jazidit në amanetin e tij se nëse Huseini refuzonte t’i jepte besimin ai duhej të kalonte mbi këtë çështje në heshtje dhe të mos e bënte të madhe, sepse i kishte kuptuar drejt pasojat shkatërruese që do të vijonin po qe se bëhej trysni mbi këtë çështje. Por për shkak të egoizmit të tij dhe pakujdesisë, Jazidi nuk e përfilli këshillën e babait dhe menjëherë pas vdekjes së babait të tij urdhëroi guvernatorin e Medinës ose ta detyronte Imam Huseinin t’i shprehte besim ose ta dërgonte kokën e tij në Damask.

Pasi guvernatori i Medinës e njoftoi Hasanin për këtë kërkesë, Imami, për të menduar për këtë çështje, kërkoi që të shtyhej pak dhe brenda natës u nis me familjen e vet drejt Mekkës. Ai kërkoi strehim në faltoren e Zotit e cila në Islam është vend zyrtar për strehim dhe siguri. Kjo ngjarje ndodhi nga fundi i muajit Raxhab dhe fillimi i Shabanit të vitit 60 të hixhrit. Gjatë afër katër muaj Imam Huseini qëndroi në Mekkë si refugjat. Ky lajm u përhap nëpër botën islamike. Nga një anë, shumë njerëz që ishin të lodhur nga poshtërsitë e sundimit të muavijëve dhe qenë edhe më të pakënaqur kur Jazidi u bë halif, korresponduan me Imam Huseinin dhe i shprehën keqardhjen e tyre për të. Nga ana tjetër, filloi të rridhte një vërshimë letrash, sidomos nga Iraku dhe sidomos nga qyteti Kufa, duke e ftuar Imamin të shkonte në Irak dhe të pranonte udhëheqjen e popullatës atje me qëllim të fillimit të një kryengritjeje për të kapërcyer të padrejtat dhe poshtërsitë. Natyrisht, situata e tillë ishte e rrezikshme për Jazidin.

Qëndrimi i Imam Huseinit në Mekkë vazhdoi deri në sezonën e haxhillëkut kur myslimanët nga e gjithë bota rridhnin në grupe drejt Mekkës për të kryer ritin e haxhit. Imami zbuloi se disa nga vijuesit e Jazidit kishin hyrë në Mekë si haxhinj me mision për ta vrarë Imamin gjatë ritit të haxhit me armët që ata i mbanin nën veshjen e posaçme të haxhilerëve (ihrami).

Imami i shkurtoi ritet e haxhillëkut dhe vendosi të ikte. Në mesin e turmës së madhe të njerëzve ai u ngrit dhe me një fjalim të shkurtër shpalli se do të nisej për Irak. Në këtë fjalim të shkurtër ai po ashtu deklaroi se ai do të martirizohej dhe i luti myslimanët t’i ndihmonin për ta arritur qëllimin që kishte ndër mend dhe t’u ofronte jetës së tyre rrugën e Zotit. Të nesërmen ai u nis me familjen e vet dhe një grup shokësh për në Irak.

Imam Huseini ishte i vendosur të mos ia jepte besimin Jazidit dhe e dinte fare mirë se ai do të vritej. Ishte i vetëdijshëm se vdekja e tij ishte e pashmangshme në sytë e fuqisë ushtarake të frikësuar të umevitëve, e përkrahur siç ishte nga korrupcioni në disa fusha, i rënies shpirtërore dhe i mungesës së fuqisë së vullnetit ndër njerëzit, sidomos në Irak. Disa nga njerëzit e dalluar të Mekkës i dolën në rrugë Imam Huseinit dhe e qortuan për rrezikun me lëvizjen që po bënte. Por ai u përgjigj se refuzonte t’i jepte besimin dhe të miratonte qeverinë e të padrejtave dhe tirane. Ai shtoi se e dinte që kudo që të shkonte ose të sillej, ai do të vritej. Ai do të ikte nga Mekka për të ruajtur respektin e shtëpisë së Zotit dhe të mos lejonte ai respekt të shkatërrohej duke iu derdhur gjaku atje.

Derisa ishte rrugës për Kufa dhe ende disa ditë udhëtimi jashtë qytetit, ai mori lajme se agjenti i Jazidit në Kufa kishte dënuar me vdekje përfaqësuesin e Imamit në atë qytet dhe po ashtu njërin nga përkrahësit e vendosur të Imamit i cili ishte një njeri i njohur në Kufa. Ua kishin lidhur këmbët dhe i kishin tërhequr nëpër rrugë. Qyteti dhe rrethina e tij ishin vendosur nën mbikëqyrje të rreptë kurse ushtarë të panumërt të armikut po e pritnin atë. Nuk i kishte mbetur rrugë e hapur pos të marshonte përpara dhe të ballafaqohej me vdekjen. Ishte pikërisht këtu kur Imami e shprehu vendosmërinë e tij përfundimtare të shkonte përpara dhe të martirizohej ; dhe kështu vazhdoi ai këtë udhëtim.

Përafërsisht shtatëdhjetë kilometra nga Kufa, në një shkretëtirë të quajtur Qerbela, Imami dhe suita e tij u rrethuan nga ushtria e Jazidit. Gjatë tetë ditëve ata ndejtën në këtë vend gjatë së cilës kohë ngushtohej qarku kurse numri i ushtrisë së armikut rritej. Më në fund Imami, me familjen e vet dhe një numër të vogël shokësh u rrethuan nga një armatë prej tridhjetë mijë ushtarësh. Gjatë këtyre ditëve Imami e kishte fortifikuar pozitën e vet dhe bëri zgjedhjen e fundit të shokëve të tij. Natën ai i ftoi shokët e tij dhe gjatë një fjalimi të shkurtër deklaroi se nuk kishte mbetur tjetër para tyre pos vdekjes dhe martirizimit. Ai shtoi se meqenëse armiku kishte të bënte vetëm me veten e tij, ai do t’i lironte ata nga të gjitha obligimet kështu që secili që dëshironte mund të ikte në errësirë të natës dhe të shpëtonte jetën. Pastaj ai urdhëroi të fikeshin dritat dhe shumica e shokëve të tij, të cilët e kishin shoqëruar për interes të tyre vetjak, u zhdukën. Mbetëm vetëm një grusht i atyre që donin të vërtetën – nja dyzetë nga ndihmësit e tij më të ngushtë – dhe disa nga Banu Hashimi.

Edhe një herë Imami i mblodhi ata që kishin mbetur dhe i vuri në provë. Ai iu drejtua shokëve të tij dhe farefisit hashimit duke u thënë përsëri se armiku kishte të bënte vetëm me të. Secili mund të përfitonte nga errësira e natës dhe të ikte nga rreziku. Por kësaj radhe shokët besnikë të Imamit u përgjigjën secili në mënyrën e vet se ata nuk do të shmangeshin as për një çast nga rruga e së vërtetës udhëheqës i së cilës ishte Imami dhe kurrë nuk do ta linin atë vetëm. Ata thanë se do ta mbronin familjen e tij deri në pikën e fundit të gjakut të tyre dhe gjithë derisa të mundnin të mbanin shpatën.

Në ditën e nëntë të muajit, Imamit iu bë sfida e fundit nga armiku për të zgjedhur midis “besimit ose luftës”. Imami kërkoi një afat për të adhuruar gjatë natës dhe mori vendim të hynte në betejë ditën e nesërme.

Në ditën e dhjetë të Muharremit të vitit 61/680 Imami u rreshtua para armikut me grupin e tij të vogël të vijuesve, më pak se nëntëdhjetë njerëz që përbëhej nga dyzetë shokët e tij, nja tridhjetë anëtarë të armatës së armikut që iu bashkuan atij gjatë natës dhe ditës së luftës, dhe nga familja e tij hashimite prej fëmijësh, vëllezërish, nipash, mbesash dhe kushërinjsh. Atë ditë ata luftuan nga mëngjesi deri në frymën e tyre të fundit, kurse Imami, hashimitët e rinj dhe shokët e tij të gjithë ranë dëshmorë. Në mesin e të vrarëve qenë dy fëmijë të Imam Hasanit, të cilët kishin vetëm trembëdhjetë dhe njëmbëdhjetë vjet, si dhe një fëmijë pesëvjeçar dhe një foshnjë në gjinj e Imam Hasanit.

Armata e armikut, pasi mori fund lufta, e plaçkiti haramin e Imamit dhe i dogj tendat e tyre. Ata i prenë kokat e kufomave të dëshmorëve, i rropën dhe i hodhën përtoke pa i varrosur. Pastaj i morën anëtarët e haramit, të gjithë nga të cilët ishin gra dhe vajza të pafuqishme, së bashku me kokat e martirëve, dhe i çuan në Kufa.[70] Në mesin e të burgosurve ishin tre anëtarë meshkuj : një djalë njëzetedyvjeç i Imam Hyseinit, i cili qe shumë i sëmurë dhe nuk mund të lëvizte, gjegjësisht Ali ibën Huseini, Imami i katërt ; i biri i tij katërvjeçar, Muhamed ibën Aliu, i cili u bë Imami i pestë, dhe në fund Hasan Mathana, i biri i Imamit të dytë i cili ishte po ashtu dhëndër i Imam Huseinit, dhe i cili duke qenë i plagosur gjatë luftës, qëndronte midis të vdekurve. Atë e gjetën gati duke vdekur dhe me ndërmjetësimin e njërit nga gjeneralët nuk ia prenë kokën. Përkundrazi, ata e morën me të burgosurit në Kufa dhe prej atje e çuan në Damask, para Jazidit.

Ngjarja e Qerbelasë, zënia e grave dhe fëmijëve të familjes së Pejgamberit, dërgimi i tyre si të burgosur nga një qytet në tjetrin dhe fjalimet e mbajtura nga e bija e Aliut, Zejnebi, dhe Imami i katërt të cilët ishin në mesin e të burgosurve, i turpëruan umajadët. Keqtrajtimi i tillë i familjes së Pejgamberit e asgjësoi propagandën të cilën Muaviju e kishte bërë me vite. Kjo çështje arriti përpjestim të tillë saqë Jazidi publikisht i mohoi dhe i dënoi veprimet e agjentëve të tij. Ngjarja e Qerbelasë ishte faktori kryesor për rrëzimin e sundimit të umevitëve ndonëse efekti i saj u vonua. Ajo po ashtu i forcoi rrënjët e shiizmit. Në mesin e rezultateve të menjëhershme ishin revoltat dhe kryengritjet e kombinuara me luftëra të përgjakshme të cilat vazhduan gjatë dymbëdhjetë vjetëve. Në mesin e atyre që ishin instrument i vdekjes së Imamit asnjë nuk qe në gjendje të ikte nga hakmarrja dhe dënimi.

Secili që studion për së afërmi historinë e jetës së Imam Huseinit dhe të Jazidit dhe kushtet që mbizotëronin në atë kohë, dhe analizon kaptinën e historisë islamike, nuk do të ketë dyshim se në ato rrethana nuk kishte zgjidhje tjetër para Imam Huseinit pos që të vritej. Dhënia e betimit Jazidit do të thoshte që publikisht të tregohej përbuzje për Islamin, diçka që nuk ishte e mundshme për Imamin, sepse Jazidi jo vetëm që nuk tregonte fare respekt për Islamin dhe urdhrat e tij, por ai bëri edhe një demonstrim publik për nëpërkëmbjen e paturpshme të themeleve dhe të ligjeve të tij. Ata para tij, edhe në qoftë se i kundërshtonin urdhrat fetare, gjithmonë vepronin ashtu nën maskën e religjionit, dhe së fundit formalisht e respektonin religjionin. Ata krenoheshin se kishin qenë shokë të Pejgamberit të Shenjtë dhe të figurave të tjera fetare në të cilat besonte populli. Nga kjo mund të përfundohet se pohimi i disa interpretëve të këtyre ngjarjeve është i rrejshëm kur thonë se dy vëllezërit, Hasani dhe Huseini, kishin dy shije të ndryshme dhe se njëri e zgjodhi rrugën e paqes, kurse tjetri rrugën e luftës, kështu që njëri vëlla lidhi paqe me Muavijun ndonëse kishte një armatë prej dyzet mijë ushtarësh, kurse tjetri doli në luftë kundër Jazidit me një ushtri prej dyzet vetash. Sepse ne shohim se po ky Imam Husein, i cili refuzoi të jepte betimin para Jazidit për një ditë, jetoi dhjetë vjet nën sundimin e muavijëve, në të njëjtën mënyrë si i vëllai i cili po ashtu kishte duruar gjatë dhjetë vjetësh nën muavijët, pa i kundërshtuar ata.

Duhet të thuhet me të vërtetë se sikur Imam Hasani ose Imam Huseini të kishin luftuar kundër muavijëve ata do të ishin vrarë pa qenë fare të dobishëm për Islamin. Vdekjet e tyre nuk do të kishin pasur kurrfarë efekti para se të paraqitej politika në pamjen e drejtë të Muavijut, një politikan kompetent i cili theksonte se kishte qenë shok i Pejgamberit të Shenjtë, “i shkrimit të shpalljes” dhe “dajë i besimtarit” dhe i cili përdorte çdo dredhi të mundshme për ta ruajtur një maskë të religjionit për sundimin e tij. Për më tepër, me aftësinë e tij për ta ngrehur skenën për përmbushjen e dëshirës së tij ai do të kishte mundur t’i vriste ata nga vetë njerëzit e tyre dhe pastaj të parashihte një gjendje të dhëmbjes dhe të kërkonte t’ua nxirrte gjakun, pikërisht siç u përpoq të linte mbresën se ai po hakmerrej për vrasjen e halifit të tretë.

Imami i katërt

Imam Ali ibën Husein, me titull Zajn al-’abidin dhe Saxhad, ishte i biri i imamit të tretë, kurse gruaja e tij, mbretëreshë ndër gratë, e bija e Jazdigirdit, mbretit të Iranit. Ai ishte i vetmi djalë i Imam Huseinit që i mbeti gjallë, sepse tre vëllezërit e tjerë të tij, Ali Akbar, njëzetepesëvjeçar, Xhaferi pesëvjeçar dhe Ali Asghari (ose Abdallahu) i cili ishte foshnjë për gjiri, u martirizuan gjatë ngjarjes së Qerbelasë. Imami edhe e kishte shoqëruar babain e tij në atë udhëtim që mbaroi fatkeqësisht në Qerbela, por për shkak të sëmundjes së rëndë dhe pamundësisë për të bartur armë ose për të marrë pjesë në luftë, ai nuk mundi të merrte pjesë në atë luftë të shenjtë dhe nuk u martirizua. Kështu ai u dërgua me gratë në Damask. Pasi kaloi një kohë në burgim atë e dërguan me nderime në Medinë sepse Jazidi dëshironte të përvetësonte mendimin publik. Por për herë të dytë, me urdhrin e halifit Umevit, Abd al-Malikut, atë e lidhën me zinxhir dhe e dërguan nga Medina në Damask dhe përsëri e kthyen në Medinë.

Imami i katërt, pasi u kthye në Medinë, u tërhoq plotësisht nga jeta publike, e mbylli derën e shtëpisë së tij për të huajt dhe e kalonte kohën duke adhuruar. Ai kishte kontakt vetëm me elitën e shiitëve, si me Abu Hamzah Thumaliun, Abu Khalid Kabulin dhe të ngjashëm. Elita i përhapte ndër shiitët shkencat e religjionit të cilat i mësonin nga Imami. Në këtë mënyrë shiitëzmi u përhap bukur shumë dhe tregoi efektin e tij gjatë imamllëkut të imamit të pestë. Ndër veprat e Imamit të katërt është një libër i quajtur Sahifah saxhxhadijah. Ai përbëhet nga pesëdhjetë e shtatë lutje që kanë të bëjnë me shkencat më të larta hyjnore dhe njihet si “Psalmi i Familjes së Proetit”.

Imami i katërt vdiq (sipas disa rrëfimeve shiite i helmuar nga Valid ibën Abd al-Maliku me nxitjen e halifit umevit, Hishamit) në vitin 95/712 pas tridhjetë e pesë vjetve të imamllëkut.

Imami i pestë

Imami Muhamed Bakir (fjala bakir do të thotë ai që pret e qep ; titull i dhënë nga Pejgamberi) ishte i biri i Imamit të katërt dhe u lind në vitin 57/675. Ai ishte i pranishëm në ngjarjen e Qerbelasë, kur kishte katër vjet. Pas babait të tij, përmes Urdhrit Hyjnor dhe me dekretin e atyre që shkuan para tij, ai u bë imam. Në vitin 114/732 ai vdiq, sipas disa rrëfimeve shiite i helmuar nga Ibrahim ibën Valid ibën Abdallah, nipi i Hishamit, halifit umevit.

Gjatë imamllëkut të Imamit të pestë, si rezultat i padrejtësive të umevitëve, në disa kënde të botës islamike çdo ditë shpërthenin revolta dhe luftëra. Për më tepër, kishte grindje edhe brenda vetë familjes umevite të cilat e mbanin halifatin të zënë me punë dhe deri në një shkallë i lanë të qetë anëtarët e familjes së Pejgamberit. Nga ana tjetër, strategjia e Qerbelasë dhe dhuna nga e cila vuanin familja e Pejgamberit, nga të cilët Imami i katërt ishte mishërimi më i dukshëm, shumë myslimanë ishin tërhequr ndaj imamëve. Këta faktorë kombinoheshin për t’ua bërë njerëzve të mundur dhe sidomos shiitëve të shkonin në numër të madh në Medinë dhe të vinin në praninë e Imamit të pestë. Imamit të pestë iu paraqitën mundësitë për përhapjen e së vërtetës mbi Islamin dhe mbi shkencat e familjes së Pejgamberit, të cilat kurrë më parë nuk kishin ekzistuar për imamët para tij. Provë për këtë fakt janë traditat e panumërta të treguara nga Imami i pestë dhe një numër i madh njerëzish të shquar dhe të shkencës dhe shkollarësh shiitë të cilët ishin ushtruar nga ai në shkenca të ndryshme islamike. Këta emra janë të regjistruar në libra dhe biografi të njerëzve të famshëm të Islamit.

Imami i gjashtë

Imami Xhafari Sadik, i biri i Imamit të pestë, u lind në vitin 83/702. Ai vdiq në vitin 148/765, sipas traditave shiite, i helmuar dhe i martirizuar me intrigat e halifit abasid, Mansurit. Pas vdekjes së të atit ai u bë imam me Urdhrin Hyjnor dhe me dekretin e atyre që kishin ardhur para tij.

Gjatë imamllëkut të Imamit të gjashtë ekzistonin mundësi më të mëdha dhe klimë më e favorshme që ai të përhapte mësimet e religjionit. Kjo u shkaktua si rezultat i revoltave në vendet islamike, sidomos kryengritja e Musvadahut për ta rrëzuar halifatin umevit, dhe luftërat e përgjakshme të cilat në fund shpunë në rënien dhe zhdukjen e umevitëve. Kushtet më të mira për mësimet shiite ishin po ashtu rezultat i bazës së favorshme që kishte përgatitur Imami i pestë gjatë njëzet vjetve të imamllëkut të tij me anë të përhapjes së mësimeve të vërteta të Islamit dhe të shkencave të familjes së Pejgamberit.

Imami përfitoi nga rasti për t’i përhapur shkencat fetare deri në fund të imamllëkut të tij, i cili ishte i njëkohshëm me fundin e umevitëve dhe fillimin e halifatit të abasidëve. Ai i udhëzoi shumë studiues në fusha të ndryshme të shkencave intelektuale dhe transmetuese, si Zararah, Muhamed ibën Muslim, Mumin Tak, Hisham ibën Hakam, Aban ibën Taghlib, Hisahm ibën Salib, Hurajz, Hisham Kalbi Nassabah dhe Xhabir ibën Hajjan, alkimist. Madje edhe disa studiues të rëndësishëm sunitë, si Safjan Thavri, Abu Hanifah, themeluesi i shkollës juridike Hanafi, Kadi Sukuni, Qadi Abu’l Bakhtari dhe të tjerë, patën nderin të ishin studentë të tij. Thuhet se klasat e tij dhe sesionet e ligjëratave kanë dhënë katër mijë shkollarë të hadithit dhe të shkencave të tjera. Numri i traditave të ruajtura nga imami i pestë dhe i gjashti është më i madh se të gjitha hadithet që janë shënuar që nga Pejgamberi dhe dhjetë imamët e tjerë së bashku.

Por nga fundi i jetës së tij Imami ishte objekt i shumë kufizimeve që iu vunë nga halifi abasid, Mansuri, i cili urdhëroi torturë të tillë dhe vrasje të pamëshirshme të shumë pasardhësve të Pejgamberit të cilët ishin shiitë saqë veprimet e tij madje e kapërcejnë brutalitetin dhe pakujdesinë e umevitëve. Në këtë rend ata arrestoheshin në grupe, disa hidheshin në burgje të thella dhe të errëta dhe torturoheshin disa vdisnin, ndërsa të tjerëve ua prenin kokën, ose i varrosnin të gjallë ose i murosnin në themele ose midis dy mureve të ndërtesave, kurse muret ndërtoheshin mbi ta.

Hishami, halifi umevit, kishte urdhëruar të burgosej Imami i gjashtë dhe të sillej në Damask. Më vonë, Imami u arrestua nga Saffahu, halif abasid, dhe e sollën në Irak. Në fund, Mansuri e kishte burgosur përsëri dhe e kishte sjellë në Samarrah, ku e kishte mbajtur Imamin nën mbikëqyrje, ishte në çdo mënyrë i ashpër dhe i pasjellshëm ndaj tij, kurse shumë herë kishte menduar ta vriste.[78] Më vonë Imamit iu lejua të kthehej në Medinë ku e kaloi pjesën tjetër të jetës duke u fshehur, derisa e helmuan dhe e martirizuan me intrigat e Mansurit.

Me të dëgjuar lajmin e martirizimit të Imamit, Mansuri i shkroi guvernatorit të Medinës duke e udhëzuar të shkonte në shtëpinë e Imamit me pretekst për t’i shprehur ngushëllime familjes, për të kërkuar testamentin dhe amanetin e Imamit dhe për ta lexuar atë. Kushdo që ishte zgjedhur nga Imami si trashëgues dhe zëvendës i tij duhej t’i hiqej koka në vend. Natyrisht, qëllimi i Mansurit ishte t’i vënte fund gjithë çështjes së imamllëkut dhe frymëzimeve shiite. Kur guvernatori i Medinës, duke vijuar urdhërin, e lexoi amanetin dhe testamentin, ai pa se Imami kishte zgjedhur katër njerëz e jo një për ta plotësuar amanetin dhe testamentin e tij : vetë halifin, guvernatorin e Medinës, Abdallah Aftahun, djalin e madh të Imamit dhe Musain, të birin e tij të voglin. Në këtë mënyrë dështoi kurthi i Mansurit.

Imami i shtatë

Imami Musa Kazimi, i biri i Imamit të gjashtë, u lind në vitin 128/744 dhe u helmua dhe martirizua në burg më 183/799. Ai u bë imam pas vdekjes të të atit, përmes Urdhrit Hyjnor dhe me dekretin e të parëve të tij. Imami i shtatë ishte i njëkohshëm me halifët abasidë, Mansurin, Hadiun, Mahdiun dhe Harunin. Ai jetoi në kohë shumë të vështira, duke u fshehur, derisa më në fund Haruni shkoi në haxh kurse në Medinë kishte urdhëruar ta arrestonin Imamin derisa po lutej në Xhaminë e Pejgamberit. E lidhën me zinxhir dhe e burgosën, pastaj e çuan nga Medina në Basra dhe nga Basra në Bagdat, ku me vite të tëra e transferonin nga një burg në burgun tjetër. Më në fund vdiq në Bagdat në burgun Sindi ibën Shahak nga helmimi dhe u varros në varrezat e kurejshve të cilat tani gjenden në qytetin Kazimajn.

Imami i tetë

Imami Ali Rida ishte i biri i Imamit të shtatë dhe sipas të dhënave u lind në vitin 148/765 dhe vdiq më 203/817. Imami i tetë e arriti imamllëkun pas vdekjes së babait, përmes Urdhrit Hyjnor dhe dekretit të stërgjyshve të tij. Periudha e imamllëkut të tij përputhet me halifatin e Harunit dhe të bijve të tij Aminit dhe Mamunit. Pas vdekjes të të atit, Mamuni ra në konflikt me të vëllain Aminin gjë që shpuri në luftëra të përgjakshme dhe në fund në vrasjen e Aminit, pas së cilës Mamuni u bë halif. Deri në atë ditë politika e halifatit abasid ndaj shiitëve kishte qenë duke u bërë gjithnjë më e ashpër dhe më brutale. Nuk kalonte shumë e dikush nga përkrahësit e Aliut (‘alavis) ngrinte krye duke shkaktuar luftëra të përgjakshme dhe kryengritje të cilat i shkaktonin vështirësi dhe pasoja të mëdha halifatit.

Imamët shiitë nuk do të bashkëpunonin me ata të cilët i organizonin këto kryengritje dhe nuk do të përziheshin në punët e tyre. Shiitët e asaj kohe, të cilët përbënin një popullatë të konsiderueshme, vazhdonin t’i konsideronin imamët si udhëheqës të tyre fetarë ndaj të cilëve besimi ishte i obligueshëm dhe u besonin si halifë të vërtetë të Pejgamberit të Shenjtë. Ata konsideronin se halifati ishte larg nga autoriteti i shenjtë i imamëve të tyre, sepse halifati ishte bërë më shumë si gjyqet e mbretërive persiane dhe të perandorëve romakë dhe udhëhiqej nga një grup njerëzish më shumë i interesuar për sundimin e kësaj bote sesa për zbatimin e rreptë të parimeve të religjionit. Vazhdimi i një gjendjeje të tillë ishte i rrezikshëm për strukturën e halifatit dhe ishte kërcënim serioz i tij.

Mamuni mendoi për të gjetur një zgjidhje tjetër të këtyre vështirësive, të cilat politika shtatëdhjetëvjeçare e paraardhësve abasidë nuk kishte qenë në gjendje të zgjidhte. Për ta përmbushur këtë qëllim ai e zgjodhi Imamin e tetë si zëvendës të tij, duke shpresuar në këtë mënyrë për t’i kapërcyar dy vështirësi: para së gjithash t’i pengonte pasardhësit e Pejgamberit të ngrihnin krye kundër qeverisë meqenëse ata do të përziheshin vetë në qeveri, dhe së dyti, të shkaktonte që njerëzit të humbnin besimin e tyre shpirtëror dhe lidhjen e brendshme me imamët. Kjo do të përmbushej duke i bërë imamët të tërhiqeshin pas çështjeve botërore dhe politikës së vetë halifatit, e cila gjithmonë ishte konsideruar nga shiitët se ishte e ligë dhe e ndyer. Në këtë mënyrë, organizimi i tyre fetar do të dërrmohej dhe ata nuk do të paraqitnin më kurrfarë rreziku për halifatin. Pa dyshim, pas përmbushjes së këtyre qëllimeve, heqja e imamit nuk do të paraqiste kurrfarë vështirësie për abasidët.

Për ta vënë këtë vendim në veprim, Mamuni e luti Imamin të vinte nga Medina në Marv. Posa kishte arritur aty, Mamuni i ofroi atij së pari halifatin dhe pastaj trashëgimin e halifatit. Imami kërkoi falje dhe e refuzoi propozimin, por më në fund qe shtyrë të pranonte trashëgiminë, me kusht që ai nuk do të përzihej në çështjet qeveritare ose në caktimin dhe në shkarkimin e përfaqësuesve të qeverisë.

Kjo ngjarje ndodhi në vitin 200/814. Por së shpejti Mamuni e kuptoi se kishte bërë një gabim, sepse shiizmi përhapej shpejt, u shtua lidhja e popullatës me Imamin dhe Imamit iu bë një pritje mahnitëse nga njerëzit e madje edhe nga armata dhe përfaqësuesit e qeverisë. Mamuni u përpoq të gjente zgjidhje për këtë vështirësi dhe organizoi që të helmohej dhe të martirizohej Imami. Pas vdekjes Imami u varros në qytetin Tus të Iranit, i cili tani quhet Mashhad.

Mamuni i kushtoi interesim të madh përkthimit të veprave mbi shkencat intelektuale në gjuhën arabe. Ai organizoi tubime në të cilat shkollarët e religjioneve dhe sekteve të ndryshme tuboheshin dhe zhvillonin biseda shkencore dhe shkollare. Edhe Imami i tetë merrte pjesë në këto tubime dhe merrte pjesë në bisedat me shkollarët e religjioneve të tjera. Shumë nga ato debate janë shënuar në përmbledhjet e haditheve shiite.

Imami i nëntë

Imami Muhamed Taki (ndonjëherë i quajtur Xhavad dhe Ibën al-Rida) ishte i biri i Imamit të tetë. Ai u lind në vitin 195/809 në Medinë dhe sipas rrëfimeve shiite u martirizua më 220/835, i helmuar nga gruaja e tij, e bija e Mamunit, e nxitur nga halifi abasid Mutasimi. U varros pranë gjyshit të vet, Imamit të shtatë, në Kazimajn. Ai u bë imam pas vdekjes së babait përmes Urdhrit Hyjnor dhe me dekretin e gjyshërve të tij. Në kohën e vdekjes së babait ai ishte në Medinë. Mamuni e thirri në Bagdat, i cili atëhetë ishte kryeqytet i halifatit dhe formalisht u tregua shumë i kujdesshëm me të. Ai madje ia dha Imamit të bijën për grua dhe e mbante në Bagdat. Në të vërtetë ai donte në këtë mënyrë ta mbante nën vështrimin e vet si nga jashtë ashtu edhe nga vetë shtëpia e tij. Imami kaloi pak kohë në Bagdat, dhe pastaj me pajtimin e Mamunit u nis për në Medinë ku mbeti deri në vdekjen e Mamunit. Kur Mutasimi u bë halif ai e thirri Imamin prap në Bagdat, dhe siç pamë, përmes gruas së Imamit e helmoi dhe e mbyti.

Imami i dhjetë

Imami Ali Naki (ndonjëherë i referohet me titullin Hadi) ishte i biri i Imamit të nëntë. Ai u lind në vitin 212/827 në Medinë dhe sipas vlerësimeve të shiitëve u martirizua përmes helmimit nga Mutazi, halif abasid, më 254/868.

Gjatë jetës së tij Imami i dhjetë ishte bashkëkohës me shtatë halifë abasidë : me Mamunin, Mutasimin, Vathikun, Mutavakilin, Muntasirin, Mustainin dhe Mutazin. Ishte koha e sundimit të Mutasimit, më 220/835, kur i vdiq i ati nga helmimi në Bagdat. Në atë kohë Ali ibën Muhamed Naki ishte në Medinë. Atje ai u bë imam përmes Urdhrit Hyjnor dhe dekretit të imamëve para tij. Ai qëndroi në Medinë duke ligjëruar shkenca fetare deri në kohën e Mutavakilit. Në vitin 234/857, si pasojë e disa ngarkesave të rrejshme që ishin bërë, Mutavakili e urdhëroi një nga zyrëtarët e tij qevetitarë për ta ftuar Imamin nga Medina në Samarrah i cili atëherë ishte kryeqytet. Ai vetë i shkroi një letër Imamit me plot sjellje të mira duke e lutur që të vinte në kryeqytet ku do të mund të takoheshin.[90]

Posa arriti në Samarrah Imamit i treguan respekt formal dhe sjellje të mirë. Megjithatë, po në atë kohë Mutavakili provonte me të gjitha mënyrat për t’i krijuar telashe dhe për ta turpëruar. Shumë herë e thirrte Imamin në prani të tij me qëllim që të vritej ose të turpërohej, kurse shtëpinë ia bastisnin.

Për armiqësinë e tij ndaj familjes së Pejgamberit Mutavakili nuk kishte shoq të barabartë ndër halifët abasidë. Ai sidomos e kundërshtonte Aliun, të cilin e shante haptas. Madje urdhëroi një palaço për ta përqeshur Aliun në një banket argëtues. Në vitin 237/850 ai urdhëroi që të shembeshin përtoke mauzoleumi i Imam Huseinit në Qerbela dhe shumë shtëpi përreth tij. Pastaj varrit të Imamit ia kthyen ujin. Ai urdhëroi që trolli i varrit të lavrohej dhe të kultivohej kështu që të harrohej çdo gjurmë e varrit.[91] Gjatë jetës së Mutavakilit kushtet e jetës së pasardhësve të Aliut në Hixhaz kishin arritur një shkallë aq të mjerë saqë gratë e tyre nuk kishin velo për t’u mbuluar. Shumë prej tyre kishin vetëm një vel të vjetër të cilin e banin në kohën e lutjeve të ditës. Trysni të ngjashme me këto ishin bërë mbi pasardhësit e Aliut që jetonin në Egjipt. Imami i dhjetë i pranoi me durim torturat dhe mjerimet e halifit abasid Mutavakilit derisa vdiq halifi dhe të cilin e trashëguan Muntasiri, Mustaini dhe në fund Mutazi, intrigat e të cilit çuan derisa të helmohej dhe martirizohej Imami.

Imami i njëmbëdhjetë

Imami Hasan Askari, i biri i Imamit të dhjetë, u lind në vitin 232/845 dhe sipas shumë burimeve shiite u helmua dhe vdiq më 260/872 me shtytjen e halifit abasid Mutamidit. Imami i njëmbëdhjetë e fitoi imamllëkun pas vdekjes së babait të tij fisnik, përmes Urdhrit Hyjnor dhe me anë të dekretit të imamëve të mëparshëm. Gjatë shtatë vjetve të imamllëkut të tij, për shkak të kufizimeve të papara që ia bënte halifati, ai jetonte duke u fshehur dhe shtirur (takijah). Ai nuk kishte pasur kurrfarë kontakti shoqëror madje as me njerëzit e rëndomtë në mesin e popullatës shiite. Vetëm elita e shiitëve kishin mundësi ta shihnin. Megjithatë, pjesën më të madhe të kohës së tij e kaloi në burg.

Në atë kohë kishte trysni të jashtëzakonshme për shkak se popullata shiite kishte arritur një shkallë të konsiderueshme si në numër ashtu edhe në fuqi. Çdokush e dinte se shiitët i besonin imamllëkut, kurse edhe identiteti i imamëve shiitë dihej. Prandaj, halifati i mbante imamët nën mbikqyrjen e tij të ngushtë më shumë se kurdo herë më parë. Ai provoi të gjitha mundësitë dhe planet e fshehta për ta hiqur dhe për ta shkatërruar. Halifati gjithashu kishte marrë vesh se elita e shiitëve besonte se Imami i njëmbëdhjetë, sipas traditave të cituara nga ai si dhe nga gjyshërit e tij, do të kishte një djalë i cili ishte Mahdiu i premtuar. Ardhja e Mahdiut ishte paraparë në hadithe të mirëfillëta të Pejgamberit si në burimet sunnite ashtu edhe në ato shiite.

Për këtë arsye Imami i njëmbëdhjetë, më shumë se imamët e tjerë, mbahej nën vështrim prej së afërmi nga halifati. Halifi i asaj kohe kishte vendosur përfundimisht t’i jepte fund imamllëkut të shiitëve duke përdorur gjithfarë mjetesh të mundshme dhe të mbyllte derën e imamllëkut një herë e përgjithmonë.

Prandaj, posa arriti lajmi i sëmundjes së Imamit të njëmbëdhjetë Mutamidit, ai e dërgoi një mjek dhe disa nga agjentët dhe gjyqtarët e tij të besueshëm në shtëpinë e Imamit për të qëndruar me të dhe për të vështruar gjendjen e tij dhe situatën në shtëpinë e tij gjatë gjithë kohës. Pas vdekjes së Imamit, ata e hulumtuan shtëpinë kurse të gjitha robëreshat e tij u ekzaminuan nga një mami. Gjatë dy vjetve agjentët e fshehtë të halifit kërkonin trashëgimtarin e Imamit derisa më në fund e humbën shpresën. Imami i njëmbëdhjetë u varros në shtëpinë e tij në Samarrah pranë babait të tij fisnik.

Këtu duhet të përkujtohet se gjatë jetës së tyre imamët i ushtruan shumë qindra shkollarësh të religjionit dhe të hadithit, dhe pikërisht këta shkollarë e kanë përcjellë deri te ne informacionin për imamët. Për të mos e zgjatur më këtë çështje, lista e emrave dhe e veprave të tyre dhe biografitë e tyre nuk janë përfshirë këtu.

Imami i dymbëdhjetë

Mahdiu i premtuar, i cili zakonisht zihet ngoje me titullin e tij Imam-i Asr (Imami i “Periudhës”) dhe Sahib al-Zaman (Zoti i Kohës), është i biri i Imamit të njëmbëdhjetë. Emrin e ka të njëjtë me atë të Pejgamberit të Shenjtë. Ai u lind në Samarrah më 256/868 dhe deri më 260/872, kur u martirizua babai i tij, jetonte nën kujdesin dhe tutelën e të atit. Ai fshihej të mos e shihnin haptas dhe vetëm disa veta nga elita e shiitëve qenë në gjendje ta njihnin.

Pas martirizimit të babait ai u bë imam dhe me Urdhrin Hyjnor shkoi në fshehtësi (ghajbat). Kështu ai u paraqitej vetëm ndihmësve të tij (naib) po edhe atëherë vetëm në rrethana të jashtëzakonshme. Imami si zëvendës të tij e zgjodhi për një kohë Uthman ibën Said Umarin, njërin nga shokët e babait dhe të gjyshërve të tij i cili ishte mik i tij i besueshëm dhe besnik. Përmes zëvendësit të tij Imami u përgjigjej kërkesave dhe pyetjeve të shiitëve. Pas Uthman ibën Saidit, zëvendës i Imamit u emërua i biri i tij Muhamed ibën Uthman Umari. Pas vdekjes së Muhamed ibën Osmanit, Abul Kasim Husein ibën Ruh Navbakhti ishte zëvendës i posaçëm, dhe pas vdekjes së tij në këtë detyrë ishte zgjedhur Muhamed Simari.

Disa ditë para vdekjes së Ali ibën Muhamed Simarit në vitin 329/939, u lëshua një urdhër nga Imami duke thënë se brenda gjashtë ditëve do të vdiste Ali ibën Muhamed Simari. Prej këtu zëvendësimi special i imamit do të merrte fund dhe do të fillonte fshehtësia kryesore (ghajbat-i kubra) dhe do të zgjasë deri në ditën kur Zoti do t’i japë leje Imamit të shfaqet.

Fshehtësia e Imamit të dymbëdhjetë, pra, ndahet në dy pjesë : e para, fshehtësia e vogël (ghajbat-i sughra) e cila filloi më 260/872 dhe mori fund 329/939, duke zgjatur rreth shtatëdhjetë vjet; pjesa e dytë, shehtësia kryesore e cila filloi më 329/939 dhe do të zgjasë sa të dojë Zoti. Në një hadith mbi autenticitetin e të cilit pajtohet secili, Pejgamberi i Shenjtë ka thanë : “Po të duhej të mbetej në jetën e kësaj bote vetëm një ditë, Zoti do ta zgjaste atë ditë derisa Ai të dërgojë në të një njeri nga komuniteti dhe familja ime. Emri i tij do të jetë i njëjtë me timin. Ai do ta mbushë botën me barazi dhe drejtësi ashtu siç ishte mbushur me dhunë dhe tirani.”

Kategori
Uncategorized

Rilindja e bllokut ne diplomaci:

Albanian's leader of the opposition Socialist Party Edi Rama speaks during a protest in Tirana

Që nga misioni ynë në OKB e deri tek OSBE-ja dhe Izraeli, Edi Rama ka përzgjedhur si përfaqësues të politikës së tij të re, të bijtë apo nipat e nomenklaturës së Bllokut komunist, ku spikasin pasardhësit e Lenka Çukos, Xhelil Gjonit apo Ismail Lleshit

Faktet

Ilir Gjoni, i biri i Xhelil Gjonit, anëtar i Byrosë Politike dhe nip i Hysni Kapos, propozohet si ambasador në OKB

Ravesa Lleshi, e bija e Ismail Lleshit, sekretar PPSH-je në Tiranë dhe ministër Mbrojtjeje, mbesë në familjen Kapo propozohet si ambasadore në OSBE

Bardhyl Nimet Canaj, djalë i një sekretari të parë të PPSH-së dhe Dhëndër i Lenka Çukos propozohet si ambasador i ri në Izrael

Fatos Reka, i biri i Iljaz Rekës, sekretar i parë i PPSH në Durrës dhe eksponent i Sigurimit të Shtetit propozohet si ambasador në Zvicër

-Adia Bulent Sakiqi, mbesa e sekretarit personal të diktatorit dhe kushërirë e Nexhmije Hoxhës është tashmë ambasadore në Holandë

Kryeministri Edi Kristaq Rama, me anë të ministrit të Punëve të Jashtme, Ditmir Sulejman Bushati po bëhet gati të propozojë një sërë emrash që nuk janë gjë tjetër veçse militantë të Partisë së Punës së Shqipërisë, përfaqësues të denjë të baballarëve e gjyshërve të tyre. Nuk bëhet fjalë për kurrfarë kategorie të aftësh apo njerëzish që kanë habitur dynjanë, por vetëm për një grup personash të cilët janë vetëm nomenklaturë e regjimit të shkuar stalinist. “Rilindasit” e rinj të diplomacisë, nuk vijnë në këtë fushë për kurrfarë dëshirë për t’i shërbyer vendit, por për të çuar te rruga e baballarëve atë që ata nuk mundën ta vazhdojnë me regjimin e tyre kriminal.

Me këto propozime Edi Rama po tregon një dashuri të madhe për trashëgimtarët e nomenklaturës komuniste, sepse atje gjen rrënjët dhe frymëzimin.

Më poshtë po bëjmë një përshkrim të disa prej tyreve që presin të propozohen zyrtarisht.

-Ilir Xhelil Gjoni (1962), propozohet ambasador në OKB. Deri tani është ambasador në Zvicër.

Babai i tij, së fundmi ishte anëtar i Byrosë Politike të KQ të PPSH-së, ndërsa gjyshi Hysni Kapo, një prej xhelatëve të diktaturës komuniste, zëvendës për shumë vite i diktatorit Enver Hoxha.

Gjoni ka pasur edhe funksione të tjera më parë në qeveritë socialiste si ministër i Mbrojtjes apo i Rendit Publik.

-Fatos Iljaz Reka (1952), propozohet ambasador në Zvicër. Vjen në karrierë si djali i sekretarit të parë të Komitetit të PPSH-së në Durrës e rrethe të tjera dhe ish-kryetar i Kuvendit Popullor. Por po ashtu vjen nga një përvojë jopozitive në armën e Sigurimit të Shtetit.

-Bardhyl Nimet Canaj (1959), propozohet ambasador ne Izrael. Merita e tij është se është djali i Nimet Canajt (nga Hormova e Tepelenës), ish sekretar i parë në komitete të PPSH-së dhe se është martuar me shoqen Alma Nasi Çuko. Alma ka për nënë ish mjelësen Lenka Çuko e cila u bë sekretare e KQ të PPSH-së. Vëllai i Bardhylit, Besniku, ka qenë kryetar i Degës së 5-të të Drejtorisë së Parë të Sigurimit të Shtetit, me strehim në “Shtëpinë me gjethe” që Edi Rama e ka fort për zemër. Besohet se ky është një prej njerëzve që mallëngjeu kryeministrin Rama me gënjeshtra fort të pabesueshme që na kumtuan se injorantët e Sigurimit të Shtetit kishin bërë “blerje të fuqishme” teknologjike, në një kohë që ato ishin marrë nëpër kinkaleritë e Europës.

-Ravesa Ismail Lleshi (1976) propozohet ambasadore ne Vjene për në OSBE. Babai i saj ka qenë sekretar i PPSH në Tiranë dhe në qeverinë socialiste ministër i Mbrojtjes. Ravena si mbesë e Lleshëve, por edhe mbesë Vlore te Kapot, ka shumë për të bërë në drejtim të forcimit të luftës së klasave kundër armiqve të partisë.

-Adia Bulent Sakiqi (1977) është tashmë ambasadore në Holandë. E vetmja meritë e saj është fakti se ajo është mbesa e shokut Zeqi Rexhep Agollit (1923). Kjo ka nënë Elira Zeqi Agollin (Sakiqi). Gjysh Zeqiu është kushëri me shoqen Nexhmije Hoxha, element mjaft i rëndësishëm biografik ky për karrierë në Partinë Socialiste. Ky emërim bëhet pasi në shtëpinë e Zeqiut është strehuar shoku Enver gjatë luftës. Aty partia jonë ka shpartalluar disa “fraksione”. Po ashtu shoku Zeqi ka qenë sekretari i parë i shokut Enver pas lufte. Ai vijoi të japë kontribut në diplomacinë komuniste për të shpartalluar diplomacinë kapitaliste e revizioniste. Adia është martuar me Vandecateele Tom Louis në Leuven Belgjikë.

-Albana Lufti Dautllari (1976), specialiste në Ministrinë e Punëve të Jashtme, propozohet si ambasadore për shkak se babai ka qenë sekretar i parë i komitetit të PPSH-së në Korçë. Kjo është merita e vërtetë për karrierë

Kategori
Uncategorized

Rama e tradhetoj Kosoven ne Beograd.

A user's photo.
Kujtim Kurti

TOP SECRET

Kryeministri Edi Rama tradhtoje Kosoven ne Beograd

Plani sekret i Edi Rames per te tradhtuar Kosoven eshte pargaditur para 12 jave ne Moskave ne bashkpunim me BIA-SHISH dhe FSB.
Ky plan eshte pargaditur mbas takimit strategjike qe u rralizua ne konferencen gusht 2014 ne Berlin,qe Znj.Angela Merkel kishe propozuar projektin e 340 milion eurove qe Kosova te perfshihet ne linjen Hekurudhore Beograd-Tivar,qe do ti sjellte ekonomis Kosovare miliona euro.

Ky plan stretegjike i Angela Merkel nuk i ka konvenuar Serbis,prandaj ne bashkpunim me Edi Ramen kan organizuar takimin ne Beograd per te anuluar kete projekte strategjike per zhvillimin ekonomik te Kosoves.

Kjo linje hekurudhore i mundsonte Kosoves dalje ne detin adriatik,permes Pejes ne drejtim te Belljo poljes-Sjenices dhe ne fund ne Tivar,qe do te rralizonte edhe planet strategjike te Angela Merkel qe Kosova te kishte dalje ne detin Adriatik.

Per kete Edi Rama,ne bashkpunim me Serbin dhe strukturat e tyre intelegjente SHISH – BIA,se pari inskenuan skandalin politik ne stadionin e Partizanit gjate lojes Shqiperi-Serbi,qe te dyja palet te dilin viktima para opinionit nderkombetare,kjo si shkas qe Kosova te jete ne qender te vemendjes ne mediat e serbis,si shkaktare e konfliktit kamuflazhe Shqiperi-Serbi.

Kete taktik Edi Rama e vazhdoje me mjeshtri te madhe edhe gjate takimit te dt.10 nentor 2014 ne Beograd,ku e tradhtoje Kosoven ne aspektin politik dhe ekonomik,duke rralizuar keshtu planet strategjike te serbis qetnike.

Edi Rama agjenden e tij sekrete ne bashkpunim me strukturat intelegjente te Serbis per takimin e 10 nentorit 2014 nuk e beri publike ne faqen zyrtare te kryeministris se Shqiperis,kete plan e dinte vetem Edi Rama dhe keshilltaret e tij nga BIA Shkelzen Maliqi dhe Beton Haxhiu.

Edi Rama takimin e pare sekret e rralizoje ne airoportin Nikolla teslla ne Beograd per te tradhtuar interesat strategjike te Kosoves ku ne takim ishin me Ministrin e punve te mbrendshme Nebojsha Stefanovic dhe Drejtorin e zyres per Kosove dhe Metohi ne qeverin e Serbis Marko Gjuric,ku eshte biseduar per formimin e autonomis per 8 komunat serbe ne Kosove.

Ndersa Edi Rama gjate bisedes me kryeministrin Aleksander Vucic eshte vendosur per anulimin e pjesmarrjes se Kosoves ne linjen hekurudhore Beograd-Tivar te propopzuar nga Znj.Angela Merkel ne koncerencen e Berlinit ne gusht 2014.

Per kete tradhti te Edi Rames ndaj Kosoves si ne aspektin ekonomik dhe ate politik,eshte SHPERBLYER nga Aleksander Vucic me nje deklarat per media,te derigjuara nga gazetat Kurir,Gazeta ZERI,gazeta Tribuna,te cilat i kan finanncuar ne bashkpunim me Edi Ramen,gjate takimeve ne Beograd,Presheve dhe Prizren.

Kryeradaktorja e gazetes ZERI Arbana Xharra eshte shperblyer me 228.000 euro nga agjentet e Edi Rames permes fondacionit SOROS dhe ne prapasken permes agjentit te BIA Shkelzen Maliqit,me te cilin jane takuar dhe kan bashkpunuar edhe gjate vitit 2012, 2013,ndersa Arbana Xharra eshte takuar edhe me Edi Ramen ne vitin 2013 ne Prizren gjate Doku-fest.

Pervq gazetes ZERI qe ka mbuluar propaganden mediale te Edi Rames dhe tradhtis se tij ndaj Kosoves ne Beograd,jane financuar edhe gazetat Tribuna dhe Kurir,ku njera eshte paguar qe ta bej Edi Ramen Hero te shqiptarve,ndersa gazeta Kurir e Serbis qe ta parqes si nacionalist.

E gjithe kjo taktik mediale e organizuar nga Kosova,Tirana dhe Beogradi per ta paraqitur tradhtin e Edi Rames si nje fitore e Edi Rames per Kosoven,ka patur sukses ne manipulimin e opinionit Shqiptare,ne Kosove-Shqiperi dhe Diaspore.

Diplomacit perndimore,pasi qe mesuan per tradhtin e Edi Rames ne Beograd,e sygjeruan kryeministrin Hashim Thaqi qe mos ta takoje Edi Ramen ne Prizren,per ate arsye Thaqi e dergoje Ministrin e punve te jashtme Enver Hoxhaj ne takim me Edi Ramen,qe kete tradhti ta paraqes para Brukselit dhe Berlinit si nje qeshtje te jashtme te politikes Kosovare.

Partit politike dhe lideret e tyre te Kosoves,e veqanerisht Levizja Vetvendoje,nuk jane prononcuar deri me tani per tradhtin e Edi Rames ndaj Kosoves,dhe perzrijes ne punet e mbrendeshme te Kosoves, qe ka rralizuar ne Beograd,dhe eshte momenti i fundit qe te reagojne per kete tradhti,pasi qe jane ne rrezik interesat strategjike te Republikes se Kosoves,nga bashkpunimi sekrete i Edi Rames me strukturat intelegjente te Serbis qetnike.

Komentet qe jane jashte temes do te largohen menjehere pa diskutim me asnjerin prej juve.

Kategori
Uncategorized

Emisioni “Fiks Fare” Policija kufitare ju kerkon te rinjve nga 30 deri ne 50 euro per vulen ne pasaporta

 

Policia e Ramës po kthen “vizat” në kufi, 50 euro për të kaluar

Emisioni “Fiks Fare” sjell fakte për mënyrën sesi trajtohen të rinjtë shqiptarë në pikat e kalimit kufitar, nga policia shqiptare por edhe ajo e vendeve fqinje.
Punonjësit e policisë, në disa pika të kalimit kufitar u kërkojnë 3 të rinjve shqiptarë nga 30-50 euro për të vulosur pasaportat e tyre, me justifikimin se nuk kanë garanci nga personi pritës. Tre të rinj iu drejtuan zyrave të emisionit “Fiks Fare” në kompleksin e ri të Top Channel, për shkak të problemit që hasin ata sa herë dalin jashtë shtetit. “Policia jonë kufitare na hap gjithmonë probleme, na kërkojnë lekë, përndryshe nuk na lënë të kalojmë lirshëm. Ne jemi qytetarë të rregullt, pa pasur as ndalim lëvizjeje të lirë në Schengen, as nuk jemi të kërkuar nga drejtësia, thjesht na kërkojnë lekë. E kemi vënë re këtë problem sa herë udhëtojmë për në vendet e Schengenit si turistë, por edhe në vendet fqinje me ne, si Maqedonia, apo edhe më larg në Kroaci. Edhe aty ku ne mund të kalojmë lirshëm, vetëm me kartë identiteti, sërish kërkohet lekë. Justifikohen sikur duhet të kemi lekë me vete, apo garanci, por edhe kur i kemi këto, përsëri na lënë mënjanë dhe na kërkojnë nga 20-30 euro për person, për veten e tyre. Nuk shkojmë për të punuar diku tjetër, thjesht si turistë, as afatin e qëndrimit 90 ditor në këto vende nuk e kemi shkelur ndonjëherë. Përkundrazi kemi qenë mëse korrektë”, thonë të rinjtë, të cilët theksojnë se këto parà nën dorë ua kërkojnë oficerët e Policisë sonë Kufitare, qoftë shefat e mëdhenj kur janë të pranishëm, ashtu dhe policët e thjeshtë.
Njëri prej tyre u shpreh se përveç policëve shqiptarë janë edhe ata maqedonas e serbë që kërkojnë ryshfet. “40 euro për person kërkojnë policët serbë”, tha ai, duke shtuar se “nuk është as pagesë me faturë, as taksë e kalimit në këto vende, por e bëjnë thjesht për shqiptarët”.
“Duan thjesht t’i marrin për vete. Na thonë ose na jepni kaq euro, ose ju kthejmë mbrapsht. Më ndodhi kështu edhe kur po ikja për në Rumani. Më kërkuan lekë, nuk ua dhamë, na mbajtën për 30 minuta dhe na kthyen mbrapsht. Kudo që kemi paguar lekë na kanë lejuar të kalojmë”, thotë tjetri.
Pra, nuk bëhet fjalë as për persona të kërkuar nga drejtësia, nga Interpoli apo ndonjë institucion tjetër, as për “espuls” nga vendet Schengen, ndaj dhe “Fiks Fare” nisi investigimin.

Në pikën e kalimit kufitar të Murriqanit

Polici: Nëse ka ndonjë, që e di që ka ndonjë problem me pasaportën, më mirë të më thotë tani, sesa më vonë.
Qytetari 1: Jo, jo.
Polici: Çfarë jeni ju nër veti mor vlla?
Qytetari 2: Ne të tre jemi bashkë.
Polici: Jo, pyeta çfarë jeni. A njiheni?
Qytetari 2: Ne të tre po.
Polici: Dukeni si me qenë binjakë mor vëlla. Ato që nuk kishin probleme, kuptohet ajo punë që të mos i vonojmë.
Polici: Sa ke ndryshuar mor burrë. 16.02, pse ke bërë pasaportë tani mor burrë?
Qytetari 1: Aha, ajo e para (pasaporta e vjetër) m’u prish, prandaj.
Polici: Pa dashje, eee?
Qytetari 1: Po, pa dashje.
Polici: Ty po të ngjan? Apo më bëjnë sytë mua?
Qytetari 1: Po unë jam, çfarë ndryshimi ka? Ja karta e identitetit.
Polici: Leje kartën, leje. Ti ku do vesh, do ikësh në Gjermani?
Qytetari 1: Po jo mo, unë jam.
Shoferi i autobusit: Shiko këtu mor djalë, unë jam duke të besuar, ok? Po, po, i njëjti është, pa merak.
Polici: Nga je ti mor djalë?
Qytetari 1: Nga Mallakastra.
Polici: I padëshirueshëm je ti.
Qytetari 1: Jo pra, ja të sqaroi vëllai. Shikoje tani dhe… ja prandaj është ajo. Shikoje, lexoje të gjithën. Është nga ambasada dhe është në rregull.
Polici: Tani je ti i deportuar, apo jam unë?
Qytetari 1: Po unë mo unë…
Polici: Unë po të them që je i deportuar. Nuk je duke shkuar as në Greqi, atje ku e ke marrë këtë, as…
Polici: Të dalësh, të presësh atje…
Shoferi i autobusit: Sa lekë ke aty? Sa ke me vete? Sa?
Qytetari 1: 70 euro.
Shoferi i autobusit: I ke me vete?
Qytetari 1: Po.
Qytetari 1: Por ne i kemi prerë biletat. Të paktën t’i japim 50 euro.
Shoferi i autobusit: Ku? S’ke shanse. S’ke shanse.
Qytetari 1: Kam kaluar këtu më përpara dhe me 20 euro. Ti je shoferi tani? Apo punon aty?
Shoferi i autobusit: Jam shoferi.
Shoferi i autobusit: Më jep një 30 euroshe, ta provoj me 30. Po bëri mirë, po s’bëri…
Qytetari 1: 30 euro për 2 veta?
Shoferi i autobusit: Po jo mor djalë. Ku ka 30 euro dy veta?! Kanë për të të kthyer, për Zotin!
Shoferi i autobusit: Po ti, të lutem or djalë, unë them…
Qytetari 1: Po jemi 3 veta. Unë, ky dhe një çun tjetër.
Shoferi i autobusit: Po nuk ke shanse mor djalë, ti ke lëvizur.
Shoferi i autobusit: Po të lutem mor djalë, unë them çfarë thotë ai, jo unë. Çfarë të bëj unë? Ç’të bëj?
Shoferi i autobusit: Mor zotëri, e kupton? I kupton gjërat? Bjeri 30 (euro), ta provojmë me 30 (euro). Orë ty s’të kalon as me 50 (euro).
Qytetari 1: Jo mo në rregull jam unë. Të japim një 20-she të paktën.
Shoferi i autobusit: Do t’i nxjerr unë nga xhepi im?
Qytetari 1: Po nuk kemi more?
Shoferi i autobusit: Po mirë, unë po i çoj 20. Po më tha gjë, po të them…
Fiksi: Mirë.
Shoferi i autobusit: Ok, bjeri.
Qytetari 1: Na vllai këtu.
Shoferi i autobusit: Sa lekë ke me vete ti?
Qytetari 1: Po kam edhe 100 euro.
Shoferi i autobusit: Hajde çuna bëni nga një 50 euroshe gati.
Fiksi: Sa, 50 euroshe? Shumë o vlla…
Shoferi i autobusit: Po.
Qytetari 1: Shumë është.
Shoferi i autobusit: Ju jeni të katërt bashkë…
Fiksi: Po nga një 20-she (euro) mor burrë, se s’kena 50-she.
Shoferi i autobusit: Më jep 100 euro tani. Futi edhe 100 euro për këtë. Edhe për këtë çunin tjetër.
Fiksi: Aman se s’kena më lekë mor burrë.
Shoferi i autobusit: Merr vesh ti apo nuk merr vesh?
Fiksi: Na mbytët or burrë, aman mor burrë.
Shoferi i autobusit: Po për Zotin, çfarë të bëjmë?
Fiksi: Se 20 (euro) t’i dha ai çuni tjetër. A t’i dha 20 (euro)?
Shoferi i autobusit: Ok.
Fiksi: Sa ke aty?
Shoferi i autobusit: 90 euro.
Shoferi i autobusit: Me 50 euro nuk iu lejon me kalu. Po e provoj tani, po rri e po shkoj aty të dëgjoj se çfarë do të thotë.
Shoferi i autobusit: Kush është A…
Qytetari 2: Ja ai, ai është.
Shoferi i autobusit: Ti, ok.
Fiksi: A e vulose?
Shoferi i autobusit: A jemi në rregull këtu?
Fiksi: Në rregull.
Qytetari 2: Në rregull, rrofsh.
Fiksi (një tjetër qytetari): 50 euro të mori ty?
Qytetari: 50 euro, bëra llafe me të.
Fiksi: Sa të mori edhe njëherë?
Qytetari: 50.

Në pikën e kalimit kufitar të Kakavijës

Punonjësi i policisë: Garanci keni?
Qytetari 1: Jo, s’kemi shef.
Punonjësi i policisë: Po ku vini pa garanci ju?
Qytetari 1: Në Janinë.
Punonjësi i policisë: Merr një garanci dhe hajde të kalosh.
Punonjësi i policisë: Që të kalosh në një shtet të Bashkimit Europian duhet të kesh garanci, vlerë monetare dhe sigurimin e jetës.
Qytetari 1: Po mirë mor shef, ne kemi kaluar dhe s’na kanë kërkuar garanci.
Qytetari 2: Kemi njerëz atje.
Punonjësi i policisë: Atij robit që keni, i thoni na dërgo një fletë garancie dhe të ikni.
Punonjësi i policisë: Ik vazhdoni.
Punonjësi i policisë: Aq më shumë që ju keni probleme, për atë ju kanë kthyer. A më kupton?
Punonjësi i policisë: Ky ka kryq, për atë e ke. Për garanci e ke.
Punonjësi i policisë: Ti je i deportuar.
Qytetari 1: Ëëë shef ta provojmë njëherë shef. Ëëë shef.
Punonjësi i policisë: Ik t’iu sqarojë përgjegjësja e turnit. T’iu sqarojë ajo.
Qytetari 1: Ok.
Qytetari 1: Shumë garancira o shefe.
Përgjegjësja e turnit: Ëëë?
Qytetari 1: Donin garanci.
Qytetari 2: Kështu na tha ky.
Përgjegjësja e turnit: Po, ju ku do shkoni?
Qytetari 1: Deri në Janinë.
Përgjegjësja e turnit: Po. Jeni kthyer ndonjëherë nga policia?
Qytetari 1: Po nga Rumania, jo nga policia.
Përgjegjësja e turnit: Pse?
Qytetari 1: Na kërkuan shumë lekë. Ne s’iu dhamë, prandaj.
Qytetari 2: Na kërkuan nga 150 euro, po deshët të kaloni tha.
Përgjegjësja e turnit: I morët çantat?
Qytetari 1: I kemi.
Përgjegjësja e turnit: Me këmbë jeni?
Qytetari 1: Po.
Përgjegjësja e turnit: Do ktheheni mbrapa. Plotësoni kushtet…
Qytetari 1: O shefe, po neve po na presin atje në Janinë.
Përgjegjësja e turnit: Kush tha që ju presin?
Qytetari 1: Na pret një shoku ynë.
Qytetari 1: Pastaj ne më shumë do ikim jashtë. Nuk do rrimë në Greqi. Do ikim edhe më tutje. Do marrim avionin.
Përgjegjësja e turnit: Ëëë jeni për rrugë të gjatë ju. E mos ktheheni më ju…
Qytetari 1: Probleme s’kemi shefe. Shifi si t’i duash.
Përgjegjësja e turnit: Neve garanci, kshu… lekë keni?
Qytetari 1: Lekë kemi ne, po…
Përgjegjësja e turnit: Po tani më dëgjo mua mor, iua ble unë mendjen se ju shoh vetë. S’ka nevojë.
Përgjegjësja e turnit: Tani nuk e di se ç’do ëbj me juve.
Qytetari 1: E rregullojmë o shefe.
Përgjegjësja e turnit: Si do ta rregullojmë?
Qytetari 1: Si të duash ti. Çuna të rregullt jemi ne, ashtu kuptohemi. I rregullojmë gjërat.
Përgjegjësja e turnit: Si do i rregulloni, pa më thoni pak?
Përgjegjësja e turnit: Sa lekë keni me vete ju, pa më thoni pak?
Qytetari 1: Po s’kemi shumë shefe, se do na japin në Janinë.
Përgjegjësja e turnit: Ëëë edhe mua më pret një në Janinë, po ç’e do se s’vete dot.
Qytetari 1: Do rregullohemi shefe.
Përgjegjësja e turnit: Hë mo ti tjetri, pa dale ti.
Qytetari: Shikoje.
Përgjegjësja e turnit: Çfarë t’i shikoj? E pashë.
Qytetari: Ç’do bëjmë.
Përgjegjësja e turnit: Ç’do bëjmë ëëë? Bjere këtu atë.
Qytetari: Hajde. (Qytetari i zgjat disa kartëmonedha).
Përgjegjësja e turnit: U harxhove, u harxhove, po ik, ik.
Përgjegjësja e turnit: Na, po kam idenë se…
Qytetari: Do kthehem prapë ëëë?
Përgjegjësja e turnit: Po, po, mendoj se…
Qytetari: Çfarë thua? Nejse, rrofsh. Falemnderit ty.
Përgjegjësja e turnit: Ik se do kish kaluar ai për këtë behar. Hajde.
Përgjegjësja e turnit: Ç’do bëj me juve?
Qytetari 1: Do ta rregullojmë shefe, ti na thuaj…
Përgjegjësja e turnit: Ç’do rregullosh? Hë? Ç’do na rregulloni?
Qytetari 1: Po ti e di o shefe…
Përgjegjësja e turnit: Ju do ikni dhe s’do ktheheni më?
Përgjegjësja e turnit: Po sa keni secili me njëri-tjetrin, sa lekë keni?
Qytetari 1: Po ku kemi…
Përgjegjësja e turnit: Po që të ikni tani mor?
Qytetari 1: Po tani, për rrugë kemi nja 200 euro.
Përgjegjësja e turnit: Po do vini tani te Dogana. Do vemi një vizitë t’i thoni njëditore në Janinë. Do vemi e do kthehemi tani.
Qytetari 1: Po.
Përgjegjësja e turnit: Te një shoku jonë. Do kërkojë ai, po prenotimine hotelit ku e keni, do thotë…
Përgjegjësja e turnit: Gorrica juve.
Qytetari 1: Ta provojmë njëherë shefe.
Përgjegjësja e turnit: Po, po u pyeti keni parasysh. Ju s’keni lekë fare.
Përgjegjësja e turnit: Unë them që të ikni, jo të taleni, se unë…
Përgjegjësja e turnit: Ç’më kushton mua? Ja për mua ju lashë, po problemi që të ikni. Jo të ikni e të ktheheni. Prandaj them.
Qytetari 1: Shefe, po këtu te kjo do japim pranë kafe ne? Te vula?
Përgjegjësja e turnit: Ti ke hallin se…
Qytetari 1: Se s’kemi edhe shumë lekë.
Përgjegjësja e turnit: Kërkoni shumë.
Përgjegjësja e turnit: Më sill një 500 leksh.
Përgjegjësja e turnit: Mos na keni ndonjë kamera?
Përgjegjësja e turnit: Hajde t’iu çoj unë atje. Mos thoni gjë, që keni qenë me mua… tutje…
Qytetari 1: Rrofsh, shumë falemnderit

Kategori
Uncategorized

PE kemngul per dekriminalizimin.

 

Parlamenti Europian kërkon rezultate konkrete nga procesi i dekriminalizimit të Parlamentit dhe administratës publike në Shqipëri. Gjatë diskutimeve në Komitetin e Jashtëm të Parlamentit Europian mbi projektrezolutën e raportuesit për Shqipërinë, Knut Fleckeinstein eurodeputetët kanë bërë thirrje për rezultate konkrete në procesin e dekriminalizimit, ndërsa kanë kërkuar respektimin e marrëveshjes së 24 dhjetorit për dekriminalizimin e Parlamentit dhe administratës publike nga personat me rekorde kriminale.“Duhet të ecet përpara me rezolutën e dhjetorit për dekriminalizimin”, janë shprehur eurodeputetët, ndërsa e kanë specifikuar kërkesën e tyre edhe në një nga amendamentet e rezolutës në të cilën ndër të tjera thuhet: “Parlamenti Europian mirëpret miratimin e rezolutës së 24 dhjetorit 2014, në të cilën u ra dakord që mazhoranca të respektojë vendimet e Gjykatës Kushtetuese dhe të adresojë çështjen e personave me rekorde kriminale në administratën publike. PE bën thirrje për adresimin e kësaj çështjeje”. Por nga ana tjetër, situata në Shqipëri po rrezikon procesin e integrimit të vendit në BE. Paralel me dekriminalizimin, situata politike dhe ngjarjet në Shqipëri bëjnë që Parlamenti Europian ta konsiderojë procesin e integrimit të Shqipërisë në BE si një proces të rrezikuar.
“Shpreh shqetësimin për situatën e polarizuar politike në Shqipëri, e cila mund të rrezikojë hapat e mëtejshëm drejt integrimit; i kujton mazhorancës dhe opozitës përgjegjësinë ndaj qytetarëve për një dialog konstruktiv, të qendrueshëm dhe gjithpërfshirës çka do të garantojë vijimin e reformave”, u shprehën eurodeputetët në të njëjtën linjë me amendamentet e paraqitura në rezolutë.
E ndërsa theksohet se “hapja e negociatave të anëtarësimit do të ishte një nxitje dhe do të zhvillonte më tej reformat, duke ofruar një perspektivë të besueshme dhe të prekshme të BE-së”, projektrezoluta citon se suksesi i reformave është i lidhur ngushtë me bashkëpunimin dhe frymën konstruktive politike që duhet të jetë në Parlament.
“Suksesi i axhendës së reformave varet fuqishëm nga ekzistenca e një mjedisi politik demokratik. Mazhoranca dhe opozita duhet të ushtrojnë plotësisht përgjegjësitë e tyre politike dhe të jenë në gjendje për të pranuar kompromise, çfarë do të rriste besimin e qytetarëve tek institucionet publike. PE është i shqetësuar për polarizimin e vazhdueshëm politik që vijon në Shqipëri, i cili do të mund të rrezikojë përpjekjet e mëtejshme të integrimit në BE”, vijon rezoluta.
“Është një rezolutë mjaft e balancuar, në përputhje me rekomandimet e KE. Dua t’iu informoj për dialogun e nivelit të lartë që u zhvillua në fund të muajit mars, sa i takon përmbushjes së prioriteteve kryesore. Komisioneri Johannes Hahn është shprehur i kënaqur për progresin. Duhet bërë më shumë sa i takon reformës në gjyqësor, zhvillimit ekonomik, luftës kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar. Është esenciale që të avancohet me pavarësinë e administratës publike. E rëndësishme është dialogu politik. Ka një rrezik sa i përket konfrontimit politik, megjithatë komisioneri Hahn ka mirëpritur ngritjen e Këshillit Kombëtar për Integrimin, i cili drejtohet nga opozita. Mazhoranca dhe opozita kanë përgjegjësi të përbashkët për dialogun në Parlament. Duhet të ecet përpara me rezolutën e dhjetorit për dekriminalizimin”, janë shprehur eurodeputetët.

Fleckestein: Negociatat nuk hapen pa reforma
Shqipëria duhet të punojë fort për të përfituar hapjen e negociatave të integrimit në BE. Raportuesi për Shqipërinë, Knut Fleckeinstein i kërkon qeverisë shqiptare të angazhohet me masa konkrete dhe në bashkëpunim me opozitën të çojë përpara përmbushjen e detyrimeve për integrimin.
“Kemi patur 192 amandamente në fillim dhe kujtoj dhe takimin e stabilizimit Shqipëri-BE ku kemi përmbledhur 16 amendamente, ku pjesa më e madhe theksohen në reformat në drejtësi, kriminalitet. Dhe po vijon puna në mënyrë që të nisin hapjen e negociatave. Falënderoj deputetët se kemi mundur të nxjerrim disa amendamente të rëndësishme që nuk ishte e lehtë sidomos për ata që donin ta hiqnin. Suksesi i reformave do të varet nga ndryshimet pozitive. Sepse testi i vërtetë i reformave është ajo se çfarë mendojnë vetë qytetarët. Hapjen e negociatave e shoh si një sfidë që mund të kapërcehet nga shqiptarët”, është shprehur Fleckeinstein.
Nga ana tjetër, ai thekson se dialogu konstruktiv është faktor i rëndësishme në përparimin e vendit drejt BE. “Do të doja të diskutoja dhe për disa pika. Kam kryer dy vizita në Shqipëri. Edhe unë e Eduard Kukan kemi ndërmjetësuar me partitë. Ne e dimë që lufta kundër krimit të organizuar duhet të forcohet. Shqipëria ka një rol të rëndësishëm në stabilitetin në rajon, mund të ketë pasur dhe komente jo shumë të drejta në këtë aspekt. Do t’i bëja thirrje shqiptarëve që kjo nuk ndihmon, ata duhet të bashkojnë njerëzit dhe të kemi një dialog konstruktiv”, thekson ai.

Të garantohet liria e medias
Cënimi i pavarësisë së medias ka qenë një tjetër shqetësim i ngritur dje nga eurodeputetët në Parlamentin Europian të cilët kanë kërkuar nga qeveria shqiptare të garantohet liria e medias në vend.
“Mbështes vijën e përgjithshme të raportuesve dhe 16 amandamentet për të cilat kemi rënë dakord. Është e nevojshme për një qasje konstruktive për Shqipërinë. Dua të dërgoj një mesazh: Konfrontimi politik është pengesa kryesore e Shqipërisë për integrimin dhe ky konfrontim është elementi kryesor që rrezikon integrimin. Duket sikur shohim të njëjtën çështje. Lufta kundër krimit dhe korrupsionit janë sërish pika kryesore. Shqipëria ka probleme me drejtësinë. Reforma administrative dhe territoriale në Shqipëri janë kontestuar, por shpresoj që ta ndihmojnë vendin. Së fundmi do të doja të theksoja pikën 14 të amendamenteve: Duhet shtuar liria e medias” u shpreh eurodpeuteti Kukan.

Arben Shahini

Kategori
Uncategorized

Ejani të bashkohemi në Prizrenin tonë më 10 qershor 2015!

 

u2_prizreniqytet

Arbër Gashi: Ejani të bashkohemi në Prizrenin tonë më 10 qershor 2015!

Miqtë e mi!

Së bashku po e përjetojmë një prej periudhave më të ndërlikuara në marrëdhënjet e kombit tonë me vetvehten dhe miqtë tanë. Të drejtat tona legjitime po gjymtohen pamëshirë nga krimi i organizuar vendor e ndërkombëtar, nga qeveritë e pandërgjegjshme të gjysmështeteve tona dhe nga mohimi që po ju bëhet të drejtave të lirisë sonë demokratike për vetdeklarim dhe vetvendosje.

Të nëpërkëmbur si mos më keq prej qeverive vendore, kolaboratore dhe vazale ndaj vullneteve tradicionalisht antishqiptare të disa shteteve, për fat të keq edhe anëtare të Bashkësisë Europiane, e të cilat po vazhdojnë të mbështesin akoma politikën e gjenocidit serbomadh dhe pastrimit etnik kundër shqiptarëve. E drejta jonë për të mos u pajtuar me politikën e imponimeve antidemokratike qëndron e ngulitur në shpirtin tonë dhe kërkon të shpërthejë përmes vullnetit të pamposhtur për bashkimin e shqiptarëve.

T’ i themi paqësisht Jo, shfrytëzimit të pambarim të resurseve tona njerëzore për interesat ekonomike të të tjerëve. Jo, nënçmimit kolektiv ndaj kombit tonë, Jo, ndalesave të imponuara e antidemokratike. Shpërthimi i ndërgjegjes kombëtare, demokratike, paqësore, dinjitoze dhe njerëzore të shqiptarëve, të drejtës së tyre për një jetë më të mirë, pa skllavëri të imponuar përmes proceseve të integrimeve të falsifikuara, pa shfrytëzim ekstrem të resurseve tona njerëzore dhe për një jetë me vlerë europiane të dinjitetshme, nisë rrugëtimin e bashkimit të kombit shqiptar më datën 10 qershor 2015, në qytetin e qyteteve, qytetin e Lidhjes Shqiptare, Prizrenin e ëndërrave tona kombëtare.

Prandaj, me përuljen më të sinqertë vëllazërore, Ju lutem Juve mitqtë e mi kudo që ndodheni, njoftoni të gjithë ata që i njihni, shpërndajeni informacionin natë e ditë dhe bashkohuni me ne në Prizren, me datën 10 qershor 2015. Në këtë ditë të shenjtë për kombin tonë, në përvjetorin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, së bashku dhe pa dallime do e rikonfirmojmë vullnetin e kombit tonë për një shtet unitar shqiptar, për Shqipërinë etnike, demokratike, shtet i së drejtës, me bazë ligjore moderne dhe në miqësi të përhershme me Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Autori eshte sekretar i përgjithshëm Organizata Balli Kombëtar në Mërgim

Kategori
Uncategorized

SHBA-BE: Ja vlen te cojme shqiptaret ne dy pale zgjedhje ne tetor 2015?

 

Raporti “Top Secret” i BE: Ne PS ka 9 Deputete me rekorde kriminale, PD 4, LSI 6, PDIU 4, PR 2.
Zgjedhjet Administrative rrezikojne te mos zhvillohen, shkak inkriminalizimi i politikes dhe i institucioneve te pavarura shqiptare, process qe behet gjithnje akoma dhe me i veshtire

Duket se lobingu i Berishes ne Washington dhe BE, ka kapur ne befasi dhe ka bindur perendimin qe nga Parlamenti dhe me poshte, politika dhe institucionet shqiptare, duhet te reformohen me qytetare pa rekorde kriminale..

Raporti “Top Secret” i BE: Ne PS ka 9 Deputete me rekorde kriminale, PD 4, LSI 6, PDIU 4, PR 2

Por deri ne Zgjedhjet e Tetorit, do te kerkonin nje qeveri gjithe perfshirese per shkak se edhe NATO, parashikon te nderhyje me trupa vecanerisht per nje krize te mundshme dhune ne Rajon.

Skandalet e medha te politikaneve te larte shqiptare kryesisht ne Parlament, me akuza te dyshimta kriminale, pavarsisht vendimeve te gjykatave, ka befasuar “Aleancen Perendimore” (Aleanca Perendimore, nenkupton lidhjen NATO – Washington – Bruksel) te cilet ndodhen perpara nje te papriture madje bedasuese per opinionin shqiptar: Cte bejme me gjithe keta te inkriminuar ne politike? Dhe sigurisht vjen nje pergjigje me shume arsyje qe kohet e fundit po analizohet nga vete ata: Ti cojme ne dy pale zgjedhje ne Tetor.

Argumentat:

—–1. 1. BE vecanerisht shtetet europiane qe kane krijuar nje data base per rekorde kriminale per shqiptaret, po analizojne dhe po kalojne ne site gjithe politikanet shqiptare qe prej 1992, pasaportat, emrat e tyre vecanerisht kur nuk kane qene ne politike, te aferm qe kane bisnese te dyshimta dhe pasuri perrallore, transferta dhe pasuri te luajtshme dhe te paluajtshme ne vendet e BE si dhe Banka.
—–2. 2. Komisioni Parlamentar I Hetimeve per te Inkriminuarit ne politike, do te shprehet ne Qershor per personat. Ky Komision, nuk eshte I afte te permbushe kushtet e vena nga BE, per Dekriminalizimin e deputeteve ne parlamentin e Shqiperise, pasi ka konflkit interesi.
—–3. 3. Sipas nje Raporti te fshehte te BE, I cili poqarkullon kohet e fundit por nuk eshte bere publike, ne Parlamentin e Shqiperise, ka 26 Deputete qe dyshohen me Rekorde Kriminale, PS ka 9 Deputete, PD 4, LSI 6, PDIU 4, PR 2, te cilet jane perfshire ne aktivitete te jashte ligjshme para dhe gjate aktivitetit te tyre politik.
—–4. 4. Asnje mekanizem ligjor, nuk mund te zhbllokoje qenien e tyre Anetar I Parlamentit te Shqiperise, pasi nuk e lejon Kushtetuta, vense me nje Proces Gjyqesor, per te cilen shte I pamundur.
—–5. 5. Ne pinioni public, eshte rritur ndjenja e de kriminalizimit te politikes, aq sa sipas sondazheve, ata mendojne se politika shqiptare dhe institucionet e saj, duhet te largojne te koruptuarit dhe personat me rekorde kriminale, vetem me vote.
—–6. 6. Jo vetem Parlamenti, por gjithe Shteti dhe Institucionet e Pavarura duke filluar nga Drejtesia, Prokuroria etj, duhet te kalojne ne nje process transparent me reforma te besueshme te cilat, aktualisht nuk mund te androhen sipas tekave te ligjvenesve te korruptuar.
—–7. 7. Reforma Territoriale, nuk ka gjetur zbatim te gjere e cila duhet korrigjuar edhe me nderhyrjen e opozites si dhe grupoeve te interest, vecanerisht Minoritetet dhe grupet etnike.
—–8. 8. Rajoni ku Shqiperia eshte pjese e rendesishme e saj, eshte I perfshire ne nje paqendrueshmeri relative, si pasoje e rrezikut qe kanoset prej ekstremisteve si dhe Rusia (Deklarata e Kryeministrit Rama ne Bukuresht) dhe nje perkeqesim te situates zgjedhore ne shqiperi, mund te sjelle pasoja te paparashikueshme per Aleancen Perendimore.

—–9 9. Deformimi i procesit zgjedhor, qytetaret nuk mund te zgjedhin kandidatin me te mire qe do te perfaqesoje komunitetin, por pazaret mes partive sunduese me ligjet e miratuara prej Parlamentit te inkriminuar.
Me te tilla argumenta, duke qarte se nuk mund te shtrengosh shqiptaret, per te shkuar ne zgjedhje problematike pa filluar ende, kur ne opinionin shqiptar, nga mengjesi ne mbremje, politika kriminale eshte bere tema e dites, dhe pa haruar se kemi nje rend te sigurise ne kushte alarmante si pasoje e mos zbulimit dhe denimit te autoreve te cilet kane terrorizuar vecanerisht kryeqytetin kohet e fundit.
Pra si mund te shkohet ne zgjedhje administrative, per te cilen opozita ende heziton edhe nuk ka asnje shprese se do te kete zgjedhje te lira dhe demokratike, pasi ajo ka deklaruar se Ndarja Territoriale, eshte bere si ndarje e tortes se parties ne pushtet, duke pretenduar se do te dale fitues ne “Tavoline me 51 Bashki” nga 61 qe jane te gjitha.?

Cfar mund te themi per ligjvenesit qe na shfaqen si idhuj ne ekranet e perditshme dhe faqet e gazetave, kur me rekorde kriminale, ata votojne ligje qe nuk perfaqesojne vullnetin qytetar, per te intersave te tyre kriminale.?
NATO – SHBA – BE bisedime intensive
Pas vizites se nje grupi ekspertesh te sigurise CIA dhe FBI, ne Tirane, institucionet e sigurise amerikane dhe europiane, po kalkulojne shkallen e garancise dhe sigurise globale ne Shqiperi dhe Rajon, per te cilen, ngihen disa pyetje:
1 . A perben problem per sigurine Rajonale gjendja kriminalo politike ne prag te zgjedhjeve Administrative ne Shqiperi dhe sa eshte shkalla e riskut te nje destabilizimi politik me pasoja per Rajonin?
2. A kane garanci zgjedhjet Administrative per tu pastruar nga njerez apo candidate me rekorde kriminale sic u kerkuar nga perfaqesuesi Amerikan dhe i BE?
3. A mundet te krijohet nje qeveri me baze te gjere, dhe te coje vendin ne zgjedhje te parakohshme ne Tetor 2015, me qellim qe te perfitohet kohe e duhur per te garantuar dekriminalizimin politik dhe institucional me ligj, per te patur garanci per zgjedhje te lira dhe te ndershme?
4. A mund te vihet ne diskutim, nje plan taktik i NATO, i cili kishte parashikuar futjen e trupave qysh ne zgjedhjet politike te 23 qershor 2013 ne Shqiperi, nderkohe qe Shqiperia dhe Rajoni eshte dyfish i rrezikuar nga nje vale destabilizuese per shhkak te ndikimit eksrtemist islamik dhe atij gjeopolitik Rus?
Sigurisht, amerikanet nuk do te presin ti vihet “flaka zgjedhjeve” perpara se dikush tjeter te vere dore mbi Shqiperine, perderisa rreziku rajonal i tipit Ukrahina, eshte me afer se kurre. Opsioni me I mire do te ishte, shtyrja e zgjedhjeve per ne Tetor 2015, regullimi I kuadrit kushtetonjes dhe ligjor, de kriminalizimin politik dhe institucional,I Ndarjes Territoriale (jo me votat e te inkriminuarve sic ndodhi ne parlament) futja e trupave te NATO per garanci dhe stabilitet (prag sezoni turistik) rajonail dhe krijimin e kushteve optimal per stabilitet dhe ekonomi.

SManalysis.

Kategori
Uncategorized

Letër për Ramën: reklamat dhe bojërat e tua nuk e mbulojnë realitetin.

10839568_768010549946903_665797216_o-1 Që unë të prekja ëndrrën time profesionale duhet të lejoja pushtetarët, përfaqësuesit e zyrave të institucioneve shqiptare të më preknin trupin tim, të josheshin me mua.

Kështu unë do të kthehesha nga një shërbyese e shtetit në një shërbyese të pushtetarëve, në një objekt seksual e troç fjala në një prostitutë.

 

I nderuar z. Kryeministër:

Edhe pse jemi lodhur duke të parë në lajme, në takime me fëmijët, në debate parlamentare, në propaganda boshe e në premtime boshe, përsëri jam e detyruar të shkruaj e të përmend emrin përderisa ju jeni Kryetar i Ekzekutivit.

Unë, jam Adelina dhe mora shkas të shkruaj pasi dëgjova  nga Zelanda e Re propagandën tënde të radhës “Preke Ëndrrën” dhe menjëherë më vajti mendja tek ëndrra  e ime që shikoj të çdo natë dhe që kohët e fundit janë bërë aq të shpeshta sa janë kthyer në ankthe.

Kisha shumë ëndrra ashtu si çdo e re në këtë botë. Me shumë sakrifica e mundime të mëdha arrita të mbarojë Fakultetin e Drejtësisë në Tiranë. Me thënë të drejtën edhe pse isha person që kërkon maksimumin nga vetja, Fakulteti i Drejtësisë nuk më afronte as një maksimum.

Shumicën e leksioneve nuk i kemi bërë asnjëherë, sepse profesorët tonë të dashur ishin gjithmonë të zënë të shkretët se bëjnë nga 100 punë e marrin rroga e privilegje ngado. Në këto kushte mësimdhënien e kanë kthyer në një moment argëtimi, promovimi. Po ashtu edhe provimet tona bëheshin ashtu si bëheshin, ata që ishin të fortë, kishin miq e kishin para edhe pse nuk i kishim parë asnjë ditë në auditorë në listat e provimeve rezultonin gjithmonë e me nota të larta. Disa e dinim se ishin bijtë e politikanëve, vipave, gazetarëve e njerëzve të biznesit. Askush nuk kishte guxim të mos u jepte provimin edhe pa ardhur asnjë ditë në Universitet.

Mbarova Fakultetin e Drejtësisë e ky ishte një moment mjaft i rëndësishëm për mua, realizimi i një ëndrre  që do të më mundësonte prekjen e ëndrrave të tjera. Kam ëndërruar gjithmonë mbi bazën e meritës të isha një shërbyese e shtetit apo e administratës shtetërore, por shpejt e kuptova se kjo ëndërr do të ishte e largët për mua dhe ndoshta e pa realizueshme.

Kudo që paraqitesha për të marrë pjesë për konkurse në administratë apo për të aplikuar për punë nisnin fillimisht të më bënin komplimente për pamjen fizike, kërkonin numrin tim të telefonit, më ftonin për kafe për darka e në fund edhe për favore seksuale.

Pra, që unë të prekja ëndrrën time profesionale duhet të lejoja pushtetarët, përfaqësuesit e zyrave të institucioneve shqiptare të më preknin trupin tim, të josheshin me mua.

Kështu unë do të kthehesha nga një shërbyese e shtetit në një shërbyese të pushtetarëve, në një objekt seksual e troç fjala në një prostitutë.

Kjo më mërziste pa masë dhe nuk arrija ta pranoja se si kishte përfunduar vendi im e bashkë me mua edhe ëndrra ime për të qenë një shërbëtore e shtetit dhe e vendit tim duke i shërbyer me profesionalizëm e devotshmëri. Megjithatë, me keqardhje them se u lehtësova pak, kur kuptova se edhe shoqet e mia kishin të njëjtën problem. Kjo më lehtësojë pak për të mos besuar se unë kisha ndonjë të dhënë për “kurvë” apo ndonjë shkrim në ballë se isha e disponuar për tu bërë e tillë.

Pra, problemi nuk ishim ne, por ata që kishin kapur zyrat e keqpërdornin zyrat e shtetit për mllefet e tyre e kënaqësitë e tyre perverse.

Nga mbarimi i shkollës ditë po kalon në dëshpërimin për të gjetur një punë, në melankolinë për të vrarë kohën duke parë telenovela e qëndruar me orë të tëra nëpër kafe si dhe duke kërkuar punë e duke refuzuar perversët e zyrave të shtetërore që ishin të gatshëm të më gjenin punë vetëm nëse me preknin. Në këto rrethana vendosa të largohem përgjithmonë nga Shqipëria. Doja të largohesha sa më larg e kështu do të harroja ankthet që kisha përjetuar. Vendosa të largohesha drejt Zelandës të Re. Sot, që po të shkruaj jam në Zelandë të Re, mësojë anglisht çdo ditë dhe po pres të sistemohem me dokumente.

Nuk jam e lumtur që jam në Zelandë dhe mërzia për familjen është diçka e pashmangshme. Ndërsa mërzia për vendin nuk ekziston dhe për këtë jeni ju dhe modeli i juaj që më kanë bërë të urrej vendin tim.

Ky është realiteti i sotëm z. Kryeministër, mijëra të rinj e të reja po braktisin në mënyrë të dëshpëruar Shqipërinë, sepse atje shpresa ka vdekur dhe bashkë me të edhe dëshira për të jetuar. Ky është realiteti dhe jo ato përrallat që ju, ministrat tuaj dhe drejtorët tuaj na shesin çdo ditë në kanalet televizive.

Shpresojë dhe uroj që Zoti të kthejë sytë e ta shikosh mirë e qartë realitetin se ku është katandisur Shqipëria.
Adelina, Zelandë e Re.

89spVQFcSo8fZKX0pzDZ3amJrQ0kMSV4jByJVigmZ6xUPtjeuSiv0Cf2V3yPCzg1M7g=h900

Kategori
Uncategorized

Raporti i BERZH-it: Shqipëria, korrupsion si në Taxhikistan.

berzh 1-webNga vendi me lehtësitë më optimale për bërjen e biznesit, Shqipëria shndërrohet në vendin ku është e pamundur të bësh biznes. Ky është konstatimi që vjen nga Banka Europiane për Rindërtim dhe Zhvillim, e cila vlerëson klimën e të bërit biznes në Shqipëri me një sërë pengesash. Tre prej problemeve më të mëdha konsiderohen korrupsioni, furnizimi me energji elektrike si dhe ekonomia informale. Bizneset në Shqipëri përballen me tre pengesa kryesore korrupsionin, ekonominë informale si dhe furnizimin me energji elektrike. Në një raport të fundit të Bankës Evropiane për Rindërtim dhe Zhvillim analizohet klima e të bërit biznes si dhe pengesat kryesore në vendet të cilat janë në tranzicion. Sipas BERZH pavarësisht përmirësimeve të furnizimit me energji elektrike, çështjet e energjisë elektrike mbeten një nga pengesat kryesore për ndërmarrjet në Shqipëri. Sipas raportit më të fundit, konkurenca nga ekonomia hije ose ekonomia informale, mbetet një pengesë kryesore për ndërmarrjet e vogla dhe të mesme, ndërsa korrupsioni cilësohet si problemi më i madh për ndërmarrjet e mëdha.
“Po ashtu edhe administrata tatimore përfshihet në mesin e pengesave kryesore në realizimin e veprimtarisë për ndërmarrjet e reja”, thuhet në raport. Shqipëria renditet në të njëtin nivel me Taxhikistanin dhe Uzbekistanin përsa i përket problemit të furnizimit me energji elektrike nga kompanitë. Ankesat janë fokusuar kryesisht mbi besueshmërinë e furnizimit me energji elektrike dhe ndërprerjet e energjisë. Nëpër të gjithë rajonin, i cili vlerësohet në tranzicion, ankesa e vetme më e madhe nga drejtuesit ishte rreth konkurencës së pandershme nga ekonomia informale, ku kompanitë nuk janë gjithmonë të regjistruara duke u shmangur nga pagesa e taksave, raportimi jo i saktë i të ardhurave, numrat e të punësuarve apo t pagave që ata paguajnë. Këto çështje janë parë si pengesa ndaj ndërmarrjes në gati një të tretën e vendeve të anketuara dhe në ekonomi të ndryshme si Azerbajxhani dhe Republikën Sllovake. Ekonomia informale dhe korrupsioni janë përcaktuar si probleme edhe për Kosovën. BERZH ka njoftuar se kjo është hera e pestë që sëbashku me Bankën Botërore e kanë realizuar studimin e quajtur “Ambienti i Biznesit dhe Afarizmi i Ndërmarrjeve” për vitet 2013 dhe 2014.
Stimujt fiskalë po pengojnë zhvillimin ekonomik të vendit
Qeveria duhej të kishte treguar se është e aftë për të nxitur më tej ekonominë e vendit.
Ky shikim i gjërave me dy këndvështrime po bëhet problematik dhe mjaft shqetësues, pasi ka kaluar tashmë mjaftueshëm kohë, në një vit e gjysmë qeverisjeje që qeveria të jepte stimulin e duhur për të nxitur ekonominë. Kjo gjë është vërejtur nga biznesi, çka dëshmon që qeveria nuk ka gjetur ende qasjen e duhur me politikat dhe vendimet e saj për të dhënë të paktën mesazhet e duhura ndaj biznesit, i cili thotë se ende nuk po sheh dritë në fund të tunelit. Shpjegim tjetër mbetet korrupsioni dhe informaliteti. Biznesi vëren se është rritur me doza tepër të larta dhe se lëvizjet në këtë drejtim janë fare të papërfillshme, edhe pse qeveria pretendon se po i bëhet luftë e ashpër këtij fenomeni. Edhe rritja e tatimit mbi fitimin ka “kontributin” e tij negativ në këtë konkluzion, duke u transferuar në kosto. Frenimi i shitjeve mund të shpjegohet me faktin se pothuajse me çdo muaj vendi ynë ka thelluar bilancin negativ në tregtinë e jashtme. Kjo pasi edhe eksportet shqiptare nuk kanë mundur që të ndikojnë në zvogëlimin e defiçitetit tregtar.
Raporti mes importeve dhe eksporteve në vendin tonë, mbetet gjithnjë në favor të mallrave që vijnë nga jashtë.

Rritja e taksave detyron bizneset shqiptare të investojnë jashtë
Në vitin 2014-n, sipas të dhënave nga bilanci i pagesave të Bankës së Shqipërisë, flukset dalëse të investimeve të huaja direkte u rritën me 245% në raport me një vit më parë. Në një kohë kur ekonomia shqiptare ka nevojë më shumë se kurrë për investime, që do të rrinin punësimin dhe do të nxisnin konsumin, kompanitë vendase dhe ato të huaja duket se po preferojnë të investojnë jashtë vendit. Sipas statistikave të bilancit të pagesave të Bankës së Shqipërisë për vitin 2014, zëri mjete në Investimet direkte, i cili nënkupton flukset dalëse të investimeve direkte arriti në 76 milionë euro, nga 22 milionë euro një vit më parë, me një rritje prej 245%. Sipas metodologjisë së Bankës së Shqipërisë, në këtë zë përfshihen investimet e kompanive shqiptare jashtë, ose huatë që bijat në Shqipëri mund t’u kenë dhënë mëmave. Bizneset kishin paralajmëruar që rritja e vazhdueshme e taksave, që po e bën vendin më pak atraktiv në rajon, barrierat administrative dhe mjedisi i paqëndrueshëm për të bërë biznes po i “detyronte” ata të transferonin kapitalin jashtë vendit. Më e dukshme kjo ka qenë për sipërmarrjet e ndërtimit, që po vuajnë jo vetëm maturimin e sektorit por edhe bllokimin e lejeve të ndërtimit. Në një dukuri të kundërt, në 2014-n u trefishua dhe transferimi i fitimeve të kompanive të huaja, që nxituan të çojnë dividendët në vendin mëmë, për të shmangur rritjen e tatimit mbi dividendin nga 10 në 15%, nga 1 janari 2015.

Rritja e borxhit, qeveria nuk shlyen dot  bizneset
Qeveria tejkaloi çdo parashikim me thellimin e gropës në buxhetin e shtetit, duke shpalosur hapur edhe vështirësitë e panumërta që hasi në likuidimin e pagesave mujore të buxhetorëve, por edhe aftësisë së kufizuar. Borxhi publik i arritur vetëm në një vit e gjysmë rezulton të jetë sa një e shtata e borxhit publik të 25 viteve më të fundit. Po kështu, edhe niveli i borxhit publik të marrë në tregun e brendshëm, në fund të vitit 2013, kap në këtë mënyrë, shifrën më të lartë të 10 viteve të fundit. Për rritje të nivelit të borxhit publik, qeverisë shqiptare i kanë ardhur kritika, jo vetëm nga ekspertë të ekonomisë brenda vendit, por dhe nga institucione të rëndësishme financiare ndërkombëtare si FMN apo BB. Por nga ana tjetër, për shkak edhe të rënies së të ardhurave dhe rritjes së shpenzimeve, defiçiti buxhetor në vitin 2014 shënoi rritje, në krahasim me atë të vitit 2013.
Edhe deficiti i krijuar nga mospagimi i detyrimeve të prapambetura ka efekte negative në ekonomi. Ndaj ekspertët janë të mendimit se, rritja e pritshmërive pozitive në vend nuk është e lehtë për t’u realizuar nga qeveria, madje edhe e pamundur, por duhet parë si e domosdoshme prej kësaj të fundit në mënyrë, që të mos përfundojë në rritjen e taksave dhe të çmimit të energjisë. Qeveria deri më tani nuk ka reduktuar pasiguritë dhe rrisqet që vetëkrijohen nga politika. Gjithashtu, nuk ka implementuar me ritme më të mira buxhetin gjatë çdo muaji të vitit dhe sidomos të investimeve publike me burime të brendshme dhe të huaja. Ajo deri më tani vetëm sa ka legjetimuar pagesat me shumë vonesa të detyrimeve të prapambetura të parashikuara në buxhetin 2014. Sipas ekspertëve, verifikimi juridik dhe kontabël i detyrimeve të pretenduara është i paanashkalueshëm. Po kështu edhe rishikimi dhe anulimi i vendimit për bllokimin e ndërtimeve apo investimeve vetëm sa kanë thelluar më tej gropën ekonomike të vendit. Kështu, bllokimi total dhe për një kohë jo të shkurtër jep efekte negative në rritjen ekonomike dhe përkeqëson mbledhjen e të ardhurave, deficitin dhe borxhin; eliminimi i çdo risku që n.q.s. rritja ekonomike e parashikuar në buxhet është më e vogël, të përkeqësohet mbledhja e sforcuar e të ardhurave. Kjo dëmton jo vetëm biznesin. “Shumë të rëndësishme vlerësohen reformat strukturore sektoriale si energjia, pensionet, ambienti i biznesit që janë jetike për të reduktuar risqet aktuale dhe për të shmangur një krizë të rëndë pas disa viteve”, vlerësojnë më tej ekspertët. Rënia e industrisë nxjerrëse dhe shërbimeve ka ngadalësuar dukshëm xhiron e biznesit të vogël. Shifrat e publikuara së fundi nga INSTAT në lidhje me “Statistikat afatshkurtra të ndërmarrjeve ekonomike”, tremujori i katërt 2014 flasin për një situatë të tillë. Anketa mbulon aktivitetet: “Industri” (përfshi industri nxjerrëse dhe industri përpunuese), “Energji elektrike, gaz, avull”, “Grumbullimi, furnizimi me ujë dhe trajtimi i mbetjeve”, “Ndërtim”, dhe “Shërbime” (ku përfshihen tregti, transport dhe magazinim, hotele, informacioni dhe komunikimi, aktivitete arkitekturë dhe inxhinierike, agjenci udhëtimi).

Arben Shahini