ShareThis

Nga Urim Gjata

Bashkëshortët, Larti nga fshati Bulgarec i rrethit të Korçës janë të mjaft të moshuar. Po mbushen 23 vjet që djali i tyre nuk jeton më, Saimir Larti. Vrasja u bë më 17 shtator të vitit 1991 nga ish-Sigurimi i Shtetit.
Ende dhe sot mbas kaq vitesh ideatorët dhe autorët e kësaj vrasje makabre nuk janë zbuluar ashtu siç nuk janë zbuluar edhe vrasësit e kushëririt të tij Shkëlqim Agolli, ish drejtues i SHIK-ut në Vlorë.

I ati i tij Namiku me një zë që i dridhet tregon: 

-Si zakonisht kthehesha nga puna i lodhur në orët e mbrëmjes, duke ju afruar shtëpisë shoh të gjitha dritat ishin ndezur dhe një grumbull njerëzish ishin pranë shtëpisë time. Menjëherë diçka të keqe mendova, gjunjët mu prenë dhe i gjithë trupi po me dridhej.

Ç’të kish ndodhur vallë me familjen time?!

Si tingull i hidhur një kujë grash dilte prej shtëpisë. Mendova se gruaja e sëmurë kishte vdekur. Të shumta ishin hallet që kishim kaluar bashkë. Që nga dita në pushtet kishin ardhur komunistët, kurrë nuk kishim pasur një ditë të gëzuar. Internimet dhe arrestimet nuk kishin të sosur.
Për sistemin ne ishim armiq. Fjala Kulak na ndiqte si hije nga pas. Kur u afrova dikush më mbajti nga krahët dhe më tha: -Mbau Namik vëllai.

-Sytë e mij nuk dinin ku të ndalonin. Përpara më del gruaja me djalin tjetër Drinin. Saimiri baba, Saimiri. Bota mu rrotullua! Dy ditë më parë kisha folur me të. Mirë jam më tha baba mos u bëni merak. Diçka mu shkëput nga zemra, sytë po më errësoheshin, shume halle me kishin zënë dhe i kisha duruar,por kjo jo nuk mund te durohej dot.
Kush te vrau o bir i babait kush. Cila dore e zeze ishte ajo qe te ndoqi pas. Bir qe nuk te mbrojta dot. Lajmi i vdekjes  kishte hyrë në shtëpinë e Namikut, ndërsa arkivoli qëndronte larg, në Iraklis një lagje periferike të Athinës. Si mund të kishte vdekur kështu, kaq pa pritur?! Mos e kishin marre vesh gabim kete lajm.Ai uk kishte vuajtur kurrë nga ndonjë sëmundje. ‘Mos e keni marrë vesh gabim?’, pyeta me një shpresë të venitur, duke shpresuar se dikush nga ata që ndodheshin aty do të më thoshte, ‘Po, Namik, t’i ke të drejtë, lajmi nuk do të jetë i saktë’.

Pyeta dhe ngula vështrimin tim te të gjithë. Por askush nuk foli. Djali im kishte vdekur. Gratë dhe vajzat qanin me kuje ndërsa burrat i kishin sytë të mbushur me lot. Përpiqeshin të mbanin veten, por nuk mundeshin”, vijon rrëfimin e tij tragjik Namiku. Për vdekjen e Saimirit, pronarja greke e Saimirit, Katerina, kishte vënë në dijeni Ambasadën Shqiptare në Athinë dhe lajmi kishte mbërritur zyrtarisht në Korçë dhe prej andej në Bulgarec. Gruaja, që nga dita që Saimiri iku në Greqi nuk fjeti dot asnjë natë. ‘Kam frikë për Saimirin’, më thoshte gjithnjë ajo, njerëzit e Sigurimit do ta gjejnë edhe atje”, vazhdon NamikLarti. “Saimiri u nis për në Greqi natën e 28 majit të vitit 1991, bashkë me disa shokë të tjerë dhe hynë në tokën greke. Nuk mund të qëndronte në fshatin Bulgarec.

Ai kishte qenë një nga drejtuesit e rrëzimit të monumentit të diktatorit Enver Hoxha në Korçë.

Ishte 20 shkurti i vitit 1991, ishim në shtëpi kur dëgjuam lajmin se në Korçë ishte rrëzuar monumenti i diktatorit. U ndjeva i ngazëllyer. ‘E rrëzuan monumentin e diktatorit’, i thashë gruas dhe dola jashtë për të marrë vesh nëse këtë gjë e kishin marrë vësh edhe të tjerët. Befas u kujtova se atje, në Korçë ishte dhe djali im, Saimiri. Që nga dita kur në skenë kishte dalë studentët e dhjetorit, Saimiri ishte i pranishëm në çdo lëvizje demokratike.

Kishte qenë në Korçë dhe në 30 dhjetor të vitit 1990, kur kishte ardhur dhe Sali Berisha për krijimin e degës së Partisë Demokratike. Kishte qenë edhe nismëtar i krijimit të seksionit të PD në Bulgarec, së bashku me Arben Malon, Ali Agollin, Tomor Zotbejasin, etj. Gjatë rrëzimit të monumentit ishin plagosur shumë të rinj. Policia kishte tentuar disa herë t’i zmbrapste, por turma nuk tërhiqej.  Thuhet se do të arrestohen gjithë ata që ishin në ballë të turmës, Sigurimi i Shtetit i ka filmuar të gjitha.

Mbas mesnatës do të fillojnë arrestimet. Që të gjitha këto më bënë të nisesha për në Korçë. Desha të dija se çfarë po ndodhte me djalin tim, Saimirin”, kujton për parandjenjat e këqija babai i Saimirit, Namiku. U nisa menjehere ne korce,tek shpia e vellajt. Saimri ishte aty, së bashku me kushëririn e tij Oliver Lartin. Im bir ishte pak më mirë, por Oliveri, ishte i gjakosur. Kishte plagë në të gjithë trupin. ‘U përballëm me policinë më treguan ata të dy, pati shumë të plagosur. Policia qëllonte me armë dhe godiste me të gjitha mjetet, por ishte e pamundur që të na ndalonte. I hodhëm kavon prej çeliku në qafë dhe pas kësaj e rrëzuam shtatoren famëkeqe.

E tërhoqëm zvarrë nëpër rrugët e Korçës. ‘Ishte një festë e madhe, baba’, tha, Saimiri. Dëgjoja dhe gëzohesha, por tashmë kisha frikën e djemve. ‘Thuhet se në mesnatë do të fillojnë arrestimet’, u thashë të dy djemve, Saimirit dhe Oliverit, por ata nuk donin ta besonin. ‘Tashmë komunizmi u shemb, askush nuk do të guxojë të na bëjë keq’, po më shpjegonin ata”,Por ato që thuheshin kishin qenë të vërteta.

Pas mesnatës nisën arrestimet.
Njerëzit e sigurimit trokisnin portë më portë dhe arrestonin të gjithë ata që i kishin hedhur kavon në fyt diktatorit. I merrnin zvarrë i rrihnin dhe i torturonin. Nëpër rrugë dëgjoheshin të shtëna armësh. Keshtu qe atë natë qëndruam aty. Të nesërmen unë dhe vëllai im, Seiti i fshehëm të dy djemtë në një vend të sigurte.
Mengjesi i 21 shkurtit,kishte terbuar  njerëzit e sigurimit dhe bashkpuntoret e tyre. Rrëzimi i monumentit ishte rrëzimi i tyre. Në fshatin Bulgarec ishin mbledhur mjaft komunistë. Po krijoheshin shoqatat e vullnetarëve të Enverit. Zerat e tyre te cjerre filluan te bertasin neper rruget e fshatit duke u nisur drejt Korçës. ‘Parti- Enver, jemi gati kurdoherë’. ‘E duam Enverin’. ‘Enveri është i gjallë’. ‘Saimir kulakun në litar’, ‘Saimir kulakun në litar’. ‘Nuk i varëm atëherë, por do t’i varim tani’. ‘Në litar të gjithë kulakët’. Situata ishte tepër e vështirë.

Vullnetarët e Enverit ishin shfaqur gjithandej. Një grua bërtiste, ‘Japim edhe nderin, por nuk japim Enverin’. Një lukuni të çmendurish dhe spiunësh vërtiteshin nga të gjitha anët”, kujton më tej Namik Larti. gjithë jetën kam punuar si minator në gurore Sekretari i partisë më tha, ‘Yt bir na ka nxirë faqen të gjithëve. Ai së bashku me të tjerët, kanë rrëzuar monumentin e udhëheqësit tonë të dashur Enver Hoxha. Për këtë arsye, ne kërkojmë nga ty, Namik, të marrësh portretin e Enver Hoxhës dhe bashkë me të tjerët ta ngresh lart, atje ku ka qenë monumenti i Enverit. Kjo do të ketë një domethënie të madhe. Vërtet e rrëzoi i biri, por e ngriti i ati. Do të jesh i nderuar Namik. Shembullin tënd do të ndjekin të gjithë’.

Ai mori portretin dhe ma afroi te dora.

U zmbrapsa një hap. ‘Të lutem i thashë, mos ma afro atë portret, ‘Ai njeri, mua nuk më ka dashur për 50 vjet me radhë, ndaj edhe unë nuk e kam dashur kurrë.  Pas kësaj dola nga zyra, ndërsa jashtë dëgjoja ulërimat e lukunisë së çmendur që thërriste, ‘Japim edhe nderin, por nuk japim Enverin’.
Tashmë isha i sigurt se njerëzit e Sigurimit do të hakmerreshin ndaj nesh. Të gjitha këto më vinin ndërmend kur dëgjoja gratë që qanin në shtëpinë time dhe thoshin, ‘Të vranë o Saimir, të vranë o bir’”, vijon Namiku.Nga kercenimet e shumta, vendosëm që Saimirin ta dërgonim në Greqi, me qëllim që të ishte sa më larg njerëzve të sigurimit. Që nga dita e shembjes së monumentit spiunët ishin në kërkim të djemve tanë. Saimiri kaloi kufirin dhe pastaj udhëtoi drejt Athinës. Ne rrinim me gjak të ngrirë. Prisnin një haber prej tij.
Kaluan mjaft ditë, kur ai na mori në telefon dhe na tha se kishte mbërritur në Athinë. Kishte filluar punë si kamerier në një lokal në lagjen ‘Iraklis’ të kryeqytetit. Tha gjithashtu se pronarët i kishte të mirë. U gëzuam pa masë. Tashmë ai kishte shkuar shumë larg nga syri i njerëzve të ish-sigurimit, por ishim gabuar. Ata të gjenin në çdo cep të botës që të ishe. E porositëm të na merrte vazhdimisht në telefon dhe ai e mbajti fjalën.
Na telefononte shpesh. Kur mori lekët e para, na i dërgoj në shtëpi. Më pas na dërgoi edhe një magnetofon. Përpiqej të na ndihmonte se në të vërtetë ishim shumë të varfër. Gjithçka kalonte mire. Edhe dy-tre ditë, para se të merrja vesh lajmin e vdekjes së djalit, kisha folur në telefon me të”, tregon Namik Larti. “Por tashmë ai nuk ishte më i gjallë.

Si ishte e mundur vallë?!.

E kishin vrarë…? Por deri atë çast askush nuk kishte thënë se në trupin e Saimirit ishin gjetur shenjë plumbash apo thike. Por edhe vdekja natyrale ishte e pabesueshme. Ai nuk kishte vuajtur kurrë nga ndonjë sëmundje. Të gjitha këto i mendoja ato çaste, kur njerëzit që vinin për të më ngushëlluar më pyesnin, se si kishte ndodhur vdekja e djalit, por unë nuk kisha asnjë përgjigje. Nuk dija asgjë”, tregon më tej për orët e pritjes së trupit pa jetë të djalit të tij, Namiku.”Djali na erdhi në arkivol ditën e nesërme.
E nxora nga arkivoli dhe e kontrollova në të gjithë trupin. Nuk kishte asnjë shenjë. Vërtet kishte vdekur Saimir Larti?”.”Edhe pse kishin kaluar disa ditë nga ceremonia e varrimit, gjendja në familje ishte mjaft e rënduar. Ime shoqe, Pranvera, vajza Mirela dhe djali im i vogël, Drini që në atë kohë ishte vetëm 14 vjeç po përjetonin ditë të vështira. Në të njëjtën gjendje ishin dhe gjithë të afërmit tanë. Askush nuk besonte që djali ynë të kishte vdekur. Atë e kishin vrarë, por si, në ç’mënyrë? Ne nuk kishim asnjë shpjegim. Shpirtrat tanë nuk po gjenin dot qetësi, ashtu siç nuk kanë gjetur as edhe sot e kësaj dite. 40 ditë pas vdekjes së djalit nisa të hetoja. Mora në telefon pronaren greke të djalit, Katerinën, e cila e njihte mirë edhe gjuhën shqipe. Ajo dinte diçka, por jo shumë. Vdekja e djalit kishte qenë tepër misterioze. Në lokalin e Katerinës, ku Saimiri punonte si kamerier, kishin hyrë dy veta. Ishin të rinj. Pa pretenduar për moshën e tyre të saktë, Katerina tha se duhej të ishin rreth të 30-ve. Dy njerëzit që hynë në lokal flisnin shqip. Që në momentin e parë u përpoqën të hiqeshin si patriotë.
Për Saimirin ata dy persona misterioze ishin të panjohur. Saimir nuk kishte më shumë se 4 muaj në Athinë dhe njohjet e tij ishin të pakta.. Veç kësaj, ai nuk largohej kurrë nga lokali, me përjashtim të rasteve të rralla kur takohej me të afërmit e tij nga Bulgareci. Në sjelljen e dy të rinjve kishte diçka të rreme, veçanërisht përpjekja për tu hequr si patriotë.. Aty u njohën me Saimirin. ‘Unë di shqip, tha Katerina dhe dëgjoja gjithçka flisnin ata, por më pas u ulën në një nga tavolinat e lokalit. Për sa kohë, ata dy njerëz qëndruan aty, ndoqa çdo lëvizje të tyre. Nuk e di pse pata përshtypjen se ata të dy nuk ishin njerëz të mirë. Gjatë kohës që qëndruan të tre bashkë, njëri prej dy të ardhurve, nxori paketën dhe i zgjati një cigare Saimirit, ky i fundit e mori dhe e ndezi. Doja t’i thosha Saimirit që të mos e pinte atë cigare, por atë çast nuk mundesha. Të gjitha këto ia thashë më vonë, duke e porositur të mos merrte asgjë nga njerëz që nuk i njihte.
Pas këmbimit të cigareve, dy njerëzit e panjohur u larguan nga lokali. Nuk vonoi shumë, tha Katerina dhe Saimiri po ndihej keq. Pati një marrje mëndësh, pak më vonë i shpërtheu një hemorragji që nuk kishte të ndalur. Ra nga tavolina. Dukej qartë se diçka kishte ndodhur me të. E mora dhe e çova me urgjencë në spital. Pas ndihmës mjekësore që mori aty, Saimiri nisi të ndihej më mirë. Nuk deshi të qëndronte më në spital. U kthye përsëri në lokal, por edhe të nesërmen dukej mjaft i lodhur. Megjithatë nuk mund të them se u ankua, sepse nuk ishte njeri që ankohej. Pas dy-tre ditëve ai vdiq. Nuk e di si ndodhi, ai punoi deri në mbrëmje, pastaj shkoi në dhomën e tij, e cila është brenda lokalit ku punonte dhe u shtri për të fjetur. Vetëm në mëngjes vura re se ai nuk po delte në punë. Shkova e shqetësuar në dhomën e tij, por atje gjeta një trup pa jetë.
Saimiri kishte vdekur. Nuk jam e sigurt të them se në çfarë ore ka ndodhur kjo. Fill pas kësaj vura në dijeni njeriun e afert  të Simirit, Arben Malon që punonte në Athinë , por ndërkohë lajmërova dhe Ambasadën Shqiptare në Greqi. Nuk mund të bëja dot më shumë, dhe çfarë mund të bëja?’. Kjo ishte historia e treguar nga Katerina”, kujton rrëfimin e pronares së djalit Namik Larti. “Arkivolin e tim biri e solli Arben Malo, i cili është i afërmi ynë së bashku më dy të tjerë. Arbeni tha se Saimiri duhej të kishte vdekur pas mesnate, pasi ai e kishte marrë në telefon në orën 00.00 të natës dhe Saimiri i kishte thënë se ndihej mirë dhe nuk kishte asnjë shqetësim. Gjithsesi djali ynë kishte pasur një vdekje tepër misterioze. Malo bashkë më të tjerët kishin shkuar dhe në Ambasadën Shqiptare në Athinë për të kërkuar ndihmë në transportin e trupit pa jetë të Saimirit, por ambasadori u ishte përgjigjur prerë. ‘Hidheni ku të doni, ne nuk kemi asnjë përgjegjësi për të. Ai ishte emigrant i paligjshëm’. Të gjitha këto dhimbjen e papërballueshme na i bënin edhe më të madhe”, shprehet jo pa zemërim Namik Larti.”Gjithsesi nuk mund të hiqja dorë nga gjetja e të vërtetës për vdekjen e djalit.

Fillimisht iu drejtova Ministrisë së Jashtme, ku m’u desh të shkoja disa herë me radhë në pritje të një përgjigjeje. Kur kishte kaluar mjaft kohë mora përgjigjen se ‘Saimir Larti ishte vrarë nga njerëz të Drejtorisë së dytë të Sigurimit të Shtetit. Ky grup, më thanë, ka vrarë dhe martirët e 2 prillit në Shkodër. Saimir Larti është vrarë për motive politike’. Të njëjtën përgjigje mora edhe më vonë nga të gjitha institucionet ku u drejtova për të kërkuar ndihmë në zbardhjen e vrasjes së djalit.
Më premtuan se do t’i kapnin autorët e vrasjes së djalit tim, por kjo deri më sot nuk ka ndodhur. Tashmë kanë kaluar shumë kohë, por unë di se në atë grup vrasësish ka pasur njerëz edhe nga rrethi i Korçës. Nuk është çudi që nga të njëjtët njerëz të jetë vrarë edhe Shkëlqim Agollin, drejtuesi i SHIK-ut në Vlorë gjatë trazirave të vitit 1997, i cili u gjet i vrarë në rrethana tepër misterioze në Greqi. Gjithsesi ende kam shpresa se autorët e vrasjes do të dalin para drejtësisë. Në përvjetorin e 5 të rrëzimit të monumentit të diktatorit, Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Sali Berisha e dekoroi Saimirin me medaljen ‘Martir i Demokracisë’.. Tashmë këshilli i Qarkut Korçë ka bere miratimin për shpalljen e Samir Lartit, ‘Dëshmor i Atdheut’.

Megjithatë çdo ditë pres të dëgjoj emrat e vrasëse të djalit tim”, shprehet Namik Larti. Historia e familjes Larti Familja patriotike, që u persekutua historikisht nga regjimi Zanafilla e familjes ;Larti, vjen nga fshati Kolanec i rrethit Korçë. Më pas katër vëllezërit, Ismaili, Avdyli, Pashoja dhe Ahmeti, që në atë kohë mbanin mbiemrin Bazelli u vendosën në fshatin Maliq. Që të gjithë ishin patriotë. Një pjesë e tyre do të shpërnguleshin në fshatin Bulgarec, me mbiemrin Larti, duke theksuar kështu origjinën e tyre.

Ismaili njihet si nismëtar i hapes së shkollave shqipe, në krahinën e Gorës ndërsa Pashoja, si luftetar per liri,komandant cete ne gore,ai se bashku me  Ismailin kishin luftuar kundër osmanllinjëve. Ai ishte bashkëluftëtar i Themsistokli Gërmenjit dhe miku i tij. Fetah dhe Ibrahim Kodra, të afërm të familjes Larti, ishin korrierë të Themistokli Gërmenjit nga Korça në Vlorë. Deri para pushtimit nga Italia, Pashoja kishte qenë oficer i ushtrisë shqiptare. Së bashku me djemtë e të vëllait të tij Ahmetit iu desh të luftonte kundër pushtimit Italian.

Që nga viti 1939 ai u vu në krye të çetës nacionaliste të Gorës. Nuk pranoi kurrë të bashkëpunonte me komunistët. Kjo gjë iu kërkua edhe në vitin 1943, por ai përsëri nuk pranoi. Me krijimin e Ballit Kombëtar, Pashoja bashkohet me Baba Zylfon dhe Sabri Panaritin, duke krijuar kështu çetën e tij. E arrestuan në vitin 1945, ku e torturuan mizorisht në birucat e sigurimit.

E dënuan me vdekje.

Kur po e çonin në “Tebojë” të Korçës, para skuadrës së pushkatimit, pak më tej Varreve të Francezëve ai u thirri të afërmeve të tij që po e ndiqnin nga larg, ‘Mos pini kafe për mua por nxirrni karamele, sepse shumë shpejt do të vijë dita që komunizmi do të përmbyset’.Bashkë me Pashon u dënua edhe nipi i tij Asim Bazelli. Të njëjtin fat do të kishte edhe nipi tjetër Karafil Larti, gjyshi i Saimir Lartit. U dënua sepse u kishte thënë partizanëve se tashmë që vendi ishte çliruar, Shqipëria duhej të mbështetje tek Anglo-Amerikanët. Më pas u arrestua, Petrit Bazelli, Skënder Nevruz Malo, i cili u çmend në burg dhe përfundimisht e çuan në psikiatrinë e Elbasanit po kaq tragjike qe edhe jeta e Skënder Malos, njeri i këtij fisi, i cili desh të arratisej nga reparti ushtarak 2200 (repart i punës së detyruar) në Dushk të Lushnjes, por më të mbërritur në fshatin Rajcë shumë afër me Qafën e Thanës e kapën.

Nga torturat dhe vuajtjet u çmend. Petrit Bazelli u arrestua krejt pa pritur në vitin 1980 dhe u dënua me 10 vjet burg, për agjitacion dhe propagandë. Kur u krijuan kooperativat, njerëzve të fisit Larti (Bazelli) u thanë, ju do të futeni në kooperativë, por nuk jeni si njerëzit e tjerë, sepse ju jeni kulakë. Ju nuk keni të drejtë as të zgjidhin dhe as të zgjidheni. Të gjitha këto do të merrnin fund vetëm pa shembjes së regjimit diktatorial të Enver Hoxhës.””””””””””””””””””””””””””””””””””””

Boy who ‘poisoning toppled the bust of Enver Hoxha KORITSA on February 20, 1991

Spouses, High Bulgarec village of Korca district are quite elderly. 23 years have already elapsed since their son is not alive, Saima High. The murder took place on 17 September 1991 by the former State Security. And still today, after so many years of originators and perpetrators of this macabre killings are not discovered as not discovered his cousin killers Shiny Agolli, former head of the NIS in Vlora.

His father Namiku with a voice that trembles shows:

-As usual tired back from work in the evening, offering you all see the house lights were turned on and a bunch of people were at my house. Immediately I thought something bad, just cut off your knees and look at the whole body trembled. What had ever happened to my family? As the sound of bitter weeping women out of a house. I thought that the sick woman had died. Many were concerns that had been together. Since the day the Communists came to power, had never had a happy day. Deportations and arrests did not end. For the system we were enemies. The word kulak as shadow chasing us from behind. When I approached someone held me by the arms and said Mbau Namik-brother.

My eyes did not know where to stop. Woman comes forward with another son Drin. Saimiri dad, Saimiri. MU rrotullua world! Two days ago I spoke with. ‘m Good dad told me do not worry. Something just disengage from the heart, eyes being more obscured, the more trouble I had taken, and the patient, but it can not not resented. Who killed the son of the father who. What was it black hand that followed after. Son of protection can not. The news of the death had entered the house Namikut, while staying away from the coffin, Iraklis in a suburb of Athens. How could he die so suddenly so? Do not mistake this had learned uk lajm.Ai had never suffered from any disease. ‘Do not you have found a mistake?’, Asked with a faded hope, hoping that someone from those who were there would say, ‘Yes, Namik, you are entitled to, the news would not be accurate ‘. I asked my face and stabbed all. But no one spoke. My son was dead. Women wail and weep with men had eyes filled with tears. Trying to keep himself, but could not “, following his tragic story Namiku. For saimiri death, the Greek owner of Saimiri, Catherine, had notified the Albanian Embassy in Athens and the news had officially arrived in Korca and from there to Bulgarec. The woman, from the day that Saimiri fled to Greece could not sleep any night. ‘I fear for saimiri’, she always told me, the Security people will also find there “continues NamikLarti. “Saimiri left for Greece night of May 28, 1991, together with some other friends and went into Greek territory. Can not stay in the village Bulgarec. He had been one of the leaders of the overthrow of dictator Enver Hoxha monument in Dam. It was February 20, 1991, were at home when we heard the news that Korca was overthrown dictator monument. I felt excited. ‘The monument toppled dictator’ and told my wife and I went out to find out if this thing had put the others. Suddenly I remembered that there was Korce and my son, Saimiri. Since the day when the scene had students come December, Saimiri was present in any democratic movement. Had been in Korca and 30 December 1990, when he came and Sali Berisha to establish a branch of the Democratic Party. There was also the initiator of establishing DP Bulgarec section, along with Arben Malon Ali Agoli, Tomor Zotbejasin, etc.. During the fall of the monument were injured very young. Police had attempted several times to de-ter, but the crowd was not withdrawn. Will reportedly arrested all those who were at the forefront of the crowd, the State Security has filmed all. Will begin after midnight arrests. Since all these made me left for Korca. I wanted to know what was going on with my son, saimiri, “recalls the bad premonitions saimiri father, Namiku. I left immediately korce, to defaming vellajt. Saimri was there, along with his cousin Oliver High. My son was a little better, but Oliver was bleeding. Had sores all over the body. ‘I confronted the police told me they both had a lot of injuries. Police shoot guns and hit by all means, but it was impossible to prevent us. I threw them Kavon steel neck and tore down the statue after the infamous. The retreated dragged through the streets of Korca. ‘It was a great holiday, dad’, said, Saimiri. I listened and rejoiced, but now I fear the boys. ‘It is said that at midnight will begin arrests’, I said to the two boys, Saimiri and Oliver, but they do not want to believe. ‘Already communism collapsed, nobody will dare to harm us’, they explained me, “But they that were spoken were true. After midnight arrests began. People on port security gate and knocking arrest all those who had cast Kavon dictator throat. I took the beat and dragged tortured. Across the street heard gunshots. So that night we stayed there. The next day me and my brother, Seiti two boys hid in a safe place. Morning of 21 February, security had mad people and their collaborators. Collapse of the monument was their fall. In the village had gathered enough Bulgarec communists. Associations are created Enver volunteers. Their strident voices cried in the streets of the village starting to Korca. ‘Party Enver, are almost always’. ‘We want Enver’. ‘Enver is alive’. ‘Samir kulakun rope’, ‘Saima kulakun the rope’. ‘I do not hang then, but now we hang them’. ‘The rope all kulaks’. The situation was too difficult. Enver volunteers were displayed everywhere. A woman shouted, ‘We give the honor, but do not give Enver’. A kennel bouncing lunatic and spies from all sides, “recalls further Namik High. All life I worked as a miner in quarry party secretary told me, ‘Your son has blackened the face us all. He, along with others, have fallen monument of our beloved leader Enver Hoxha. For this reason, we request you, Namik, take the portrait of Enver Hoxha and with others to lift up, where the monument was Enver. This will have a great significance. Indeed overturned son, but his father raised. Will be honored Namik. Your example will be followed by all ‘. He took the portrait and brought my hand. He recoiled a step. ‘Please I said, not my portrait around it,’ man, I do not loved for 50 years, so I have not ever loved. After that I came out of office, while outside heard screams of mad lukunisë calling, ‘We give the honor, but do not give Enver’. I was already sure that people will avenge Security against us. All these would come to mind when I heard women crying in my house and said, ‘The killed o Saima, the murdered son’ “, following numerous threats Namiku.Nga, Saimiri decided to send in Greece, in order to was as far as the insurance people. Since the day of the demolition of the monument spies were looking for our boys. Saimiri crossed the border and then traveled to Athens. We stayed with frozen blood. Wait a clue from him. Spent quite a day, when he took us on the phone and told us that she had arrived in Athens. Had started work as a waiter in a local neighborhood ‘Iraklis’ capital. Also said the owners had better. I rejoiced exceedingly. Already he had gone too far from the eye of former security people, but we were wrong. They found in every corner of the world that you were. And we ordered take us constantly on the phone and he kept his word. We often call up. When the money got the money, send us home. Then he sent us a tape. Trying to help us that we were actually too poor. Everything good passing. Even two-three days before me to hear the news of the death of the boy, had spoken on the phone with, “says Namik High. “But now he was no longer alive. How possible it?!. They had killed …? But until that moment had said no body had been found sign saimiri bullet or knife. But even natural death was unbelievable. He had never suffered from any disease. All these thought those moments, when people came to comfort me asking me how the boy had been dead, but I had no answer. I did not know anything, “further demonstrates hours waiting for the lifeless body of his son, Namiku.” Coffin boy came to us the next day. I pulled out of the coffin and checked throughout the body. There was no sign. High Saima really died? ‘. “Although the last few days had funeral, family situation was very grave. My wife, Spring, Mirela girls and my little boy, M. who was then only 14 years old were experiencing difficult days. In the same condition they were and all our relatives. No one believed that our son had died. He was killed, but how, in what way? We did not have any explanation. Our spirits can not find rest, as they have not found even today. 40 days after the death of the son I started looking into. Greek land owners called my son, Catherine, who knew well the Albanian language. She knew something, but not much. The boy’s death was more mysterious. In the premise of Catherine, where Saimiri worked as a waiter, came two. Were young. Without claiming for their exact age, Catherine said that should have been about 30s. Two people who entered local speak English. Since the first moment tried posed as patriots. For saimiri those two mysterious persons were unknown. Saima had no more than 4 months in Athens and his acquaintances were few .. In addition, he never left the premises, except for rare cases when he met his relatives from Bulgarec. In bringing the two teenagers had something fake, especially to try to remove as patriots .. It was introduced to the saimiri. ‘I know English, said Catherine and hear everything they talked, but then sat on one of the bar tables. For how long they stayed there two people, followed their every move. I do not know why I had the impression that they were both good people. While three stayed together, one of two newcomers, took the package and took a cigarette saimiri, the latter took it and lit. Saimiri like to say that cigarettes do not drink it, but that moment could not. All these he said later, by order not to take anything from people who did not know. After the exchange of cigarettes, two unknown men left the bar. Not much later, said Catherine and Saimiri was feeling bad. Dizziness made a little later blew a hemorrhage that did not stop. Fell from tables. It was obvious that something had happened. I took and brought them to the hospital urgently. After medical aid got there, Saimiri began to feel better. Did not want to stay longer in hospital. Reverting back to the local, but also seemed very tired the next day. However I can not say that complained because there was a man who complained. After two-three days he died. I do not know how it happened, he worked until evening, then went to his room, which is inside the shop where he worked and was laid to sleep. Only in the morning I noticed that he was not at work delta. Concerned went in his room, but there I found a lifeless body. Saimiri was dead. I’m not sure to tell what time it happened. Immediately the man informed him close to Simirit Arben Malon working in Athens, but while inform-and Albanian Embassy in Greece. Can not do much anymore, and what can I do? ‘. This was shown by the story of Catherine, “recalls the owner’s son’s confession Namik High. “My son’s coffin brought Arben Malo, who is our neighbor along with two others. Raymond said Saimiri should have died after midnight, after he had got on the phone at 12:00 at night and Saimiri had said he was feeling well and had no concern. However our son had a rather mysterious death. Malo along with others had gone and the Albanian Embassy in Athens for help in transporting the lifeless body of Saimiri, but the ambassador had answered cut. ‘Throw where you want, we have no responsibility for it. He was an illegal immigrant ‘. All these unbearable pain made us the most, “said Namik not without excitement High.” However can not give up on finding the truth about son’s death. Initially turned to the Foreign Ministry, where I had to go several times waiting on a response. When enough time had passed that I answer ‘High Samir was killed by people second Directorate of State Security. This group, they said, and martyrs killed April 2 in Shkodra. High Samir was killed for political reasons’. I got the same response later from all institutions where I headed for help in solving the murder of the boy. Most promised to catch the perpetrators of the murder of my son, but to date this has not happened. It has been too long, but I know that in that group of killer there were people from the district of Korca. No wonder that the same people have been killed and Shiny Agoli, NIS leader in Vlora during the riots of 1997, who was found murdered in mysterious circumstances in Greece too. Anyway I still hope that the perpetrators of the murder will be brought to justice. In the 5th anniversary of the fall of the dictator’s monument, the President of the Republic of Albania, Sali Berisha saimiri medal awarded ‘Martyr of Democracy’ .. Already Korce County Council has made approval for declaration of SIMIRE High, “Martyr of the Nation ‘ . Yet every day I expect to hear the names of the killer of my son, “said Namik High. High family history patriotic family, who were historically persecuted by the regime of family origins, High, comes from the village of Korca district Kolanec. Then four brothers, Ismail, AVDYLI, Pasho and Ahmad, who at that time bore the surname Bazelli Maliq settled in the village. Since all were patriots. Some of them will move into the village Bulgarec High surname, highlighting the origin of tyre.Ismaili opener known as the initiator of Albanian schools, in the province of Gora and Pasho as fighter for freedom, commander çeta in gore, he together with Ishmael had fought against osmanllinjëve. He was a comrade of Themsistokli Germenj and his friend. Fetah and Ibrahim Kodra family relative High, were couriers Themistokli Germenj from Vlora, Korca. Until the invasion of Italy, had been Pasho Albanian army officer. Along with sons of his brother Ahmad had to fight against the Italian occupation. Since 1939 he was put in charge of nationalist çeta Gora. Never refused to cooperate with the Communists. This was asked in 1943, but he again refused. With the creation of the National Front, Pasho join Baba Zylfon and Sabri Panarit, creating his çeta. The arrested in 1945, where cruelly tortured in the dungeons of insurance. The condemned to death. When they led to “Tebojë” Korca, before the firing squad, a little further Graves French he called his relatives who were followed from afar, ‘Do not drink coffee for me but pull candy, for soon will be a day that communism would be reversed ‘. Along with Pasho was also sentenced his nephew Asim Bazelli. The same fate would have another nephew Carnation High, High Saima grandfather. He was convicted because he had already told the partisans that the country was liberated, Albania had the support to Anglo-Americans. Was subsequently arrested, Petrit Bazelli Skender Nevruz Malo, which was maddening in prison and eventually led to the Manchester psychiatry is so tragic that the life of Skender Malos, this family man, who had escaped from a military unit in 2200 (forced labor ward) in Oak Lushnja, but most arrived in the village very close Rajcë Thana neck caught. Torture and suffering was maddening. Petrit Bazelli was unexpectedly arrested in 1980 and sentenced to 10 years in prison for agitation and propaganda. When cooperatives were created, people tribe High (Bazelli) said, you will enter into cooperative, but not as other men are, because you’re kulaks. You do not have the right either to settle or to select. All these could end only saw the fall of the dictatorial regime of Enver Hoxha.