Partia Demokratike u ngrit nga elita atdhetare e studentëve dhe intelektualëve, mbi kollonat më të forta demokratike.
Shkëndija ishte lëvizja e të rinjve studentë të Dhjetorit, lëvizje që u pasua nga intelektualët, klasa e ish të përndjekurve politikë, dhe qytetarët shqiptarë në çdo skaj të vëndit .
Ndaj duan me patjetër që me marifetet e të ndyra apo te dala boje, bashkë urrejtjen e verbër, dhe hakmarrjen e tyre, të arrijnë ti fshijnë memorjen Partise Demokratike, për eleminuar themeluesit, intelektualët, antarët, kontribuesit dhe qendrestaret, sepse vetëm kështu ata do fshijnë gjithshka nga memorja e qytetareve, dhe do munden të mbijetojnë dhe pasurohen politikish dhe financiarisht, duke mohuar dhe mashtruar për të vërtetën…
Partia Demokratike është shtëpija e madhe e të gjithë shqiptarëve që aspirojnë për liri, dinjitet dhe demokraci
Ajo nuk është shtëpiçka, apo megafoni vetëm i të afërmve, miqve, shokëve, apo oborrtarëve të pengmarrsit atje…
Por shtëpia e jonë !
Shtëpia e madhe me kulla e konakë për këdo shqiptar të ndershëm që aspiron dhe punon me ndershmëri për demokracinë. Që beson në Partinë Demokratike dhe idealet e saj.
Që do dhe respekton shqipërinë dhe kombin.
Dhe këta nuk janë pak.
Por me mijra e mijra, të rinj e të vjetër që i jane bashkuar “Foltores” sepse besojnë tek Partia Demokratike.
Jane ata që mbushin sheshet.
Që përballen çdo ditë me regjimin e nje narko_shteti kriminal.
Qe tërhiqen zvarrë, dhe dhunohen vetëm e vetëm sepse kërkojnë lirinë e mohuar.
Që arrestohen në protestat për të drejtat e tyre, votës së vjedhur dhe tjetersuar.
Mbas sulmit të përtej oqeanit, dhe legen – përfaqsuesve të tyre në shqiperi.
Në rakordim sulmet nisën në Tiranë nga Attack dogs.
Skaljon i parë ky, i përbërë jo më vetèm nga OJQ_sorosjane, por dhe prej donzhuanëve, dështakëve dhe hatërmbeturve, që kujtuan se erdhi dita e sulmit, por dhe kundershtarët politikë të ushqyer me bollomoçin sorosjan, (bollomoç ështe perzjerja e mjellit te misrit me uje te ngrote qe dikur ishte ushqim i qenve të policisë apo kufirit) pseudo patriotet dhe pseudo analistët, që ngaterrojnë shtetin e lirisë SHBA, me OJQ_të sorosjane andej dhe këndej.
Pse jo pas nuk mund të ngeleshin dhe gojoret e reja dhe të vjetra politike nga të gjitha krahët, që në fund presin . . .
Një buzqeshje apo një Latë benzine që do konsiderohej shpëtim jo vetëm për ta, por edhe per mbijetesen e Bashes, si pengmarrës nga Rama nga rruga e Elbasanit.
Por përsëri qenëria edhe në grup nuk mundën dot të mundnin idealet e dhjetorit.
Ata Berishes nuk mund ti dalin dot ballas, jo më ti mbyllin gojën, ta ndalojnë, spostojnë, apo mohojnë zërin dhe kontributet e tij .
Nuk mundet dot minjtë dhëmbë krrimbur , rishtaket anonimë që fluturojnë në ajër,
jo me kontribute, por me pras në prapanicë, ti fshijnë dot nga memorja e shqiptarëve, kontributin parësor te Sali Berishes në Partinë Demokratike, si lider historik i saj.
Kontributin dhe angazhimin në çeshtiet e rendesishme shqiptare dhe kombetare, si shëmbja e diktaturës.
Fitorja e demokracisë,
🔷Liria dhe lëvizja e lirë,
🔷futja e vëndit në NATO,
🔷dhe veçanarisht kontributi i tij madhor për Kosovën.🇦🇱🇺🇸🇽🇰
Vërtet duhet gjaku i ri, prurjet dhe mendimet e reja demokratike në këtë forcë politike lirie .
Por asnjehere mos i kerkoni ato nga OJQ e galerive të errëta.
Kërkohini nga kullat e burrnisë.
Kërkohini nga konakët e idealisteve, demokrateve dhe atdhetarëve.
Asnjehere mos i harro dhe as i nënvleftëso, por mbështetuni fuqishëm në familjet e themelueve, qëndrestarëve, dhe kontributorëve te Partisë Demokratike sot dhe nder vite.
Ata janë shtyllat e fuqishme dhe të provuara pa interes qysh nga themelimi, 1997, e deri më sot.
Vitet kanë bërë punën e tyre, ndoshta dhe shpatullat e tyre janë krrusur . . .
Veprimet financiare i fshehin organizatat mafioze dhe terroriste jo shtetet kur japin e marrin ndihma humanitare
Që prej 15 gushtit qeveria “Rama” ka thënë e ç’ nuk ka thënë për strehimin e afganëve në Shqipëri,
– por vetëm një gjë nuk ka thënë,
Atë se kush pikërisht e përballon koston financiare të pritjes së tyre.
Dhe kur një qeveri e thotë këtë gjë, e bën duke treguar marrëveshjet dhe vendimet zyrtare përkatëse që për më tepër ka detyrim t’ i botojë në fletoren zyrtare.
E përbashkëta e të gjithë këtyre komentuesve është se pëlqejnë rregullisht postimet në rrjetet shoqërore në faqet e Edi Ramës dhe Erion Veliajt.
Në të vërtetë nuk ka ndodhur kurrë në botë që shtetet të fshehin financimet për qëllime humanitare, aq më tepër kur ata angazhohen publikisht në një çështje humanitare, siç është rasti i ambasadores amerikane në Shqipëri që është e pranishme kur vjen cdo aeroplan me afganë për t’ iu uruar mirëserardhjen në emër të SHBA në… Shqipëri.
Përse duhej pra që SHBA të mbante sekret se po paguan shpenzimet e mbajtjes së afganëve në Shqipëri, nëse kjo gjë do të kishte qenë e vërtetë? Veprimet financiare i fshehin organizatat mafioze dhe terroriste, jo shtetet, aq më tepër në rastin e ndihmave humanitare.
SHBA ka një institucion shtetëror të posaçëm për dhënien e ndihmave të quajtur Ndihma Amerikane. (US-AID)
Aq më pak do të kishte arsye qeveria shqiptare për të fshehur financimin amerikan për mbajtjen e afganëve.
Sipas Vendimit të Këshillit të Ministrave (VKM) nr. 501 të datës 25 gusht 2021 “Për dhënien e mbrojtjes së përkohshme shtetasve afganë dhe personave pa shtetësi me vendqëndrim të përkohshëm dhe të përhershëm në Republikën Islamike të Afganistanit dhe për krijimin e task forcës për menaxhimin e fluksit të kërkuesve të mbrojtjes ndërkombëtare” të nënshkruar nga Kryeministri Edi Rama është krijuar një task forcë qeveritare për zbatimin e këtij vendimi, ku bën pjesë edhe Ministri I Financave dhe Ekonomisë.
Në gërmën (d) të vendimit thuhet se kjo task forcë ndër të tjera ka këtë detyrë:
“analizon kërkesat shtesë buxhetore për funksionimin, shpenzimet dhe bazën e nevojshme materiale si dhe kordinon fondet e donatorëve për këtë qëllim.”
Pra, sipas këtij vendimi që është botuar në fletoren zyrtare dhe që ka fuqi ligjore çdo ndihmë financiare e huaj për mbajtjen e afganëve kalon nëpër kanalin zyrtar qeveritar shqiptar. Dhe kështu duhet të jetë. Që do të thotë se edhe ndihma financiare shtetërore amerikane që në raste të tilla jepet nëpërmjet USAID duhet të kanalizohet nëpërmjet një marrëveshjeje ndërqeveritare.
Vendimi nuk bën dallim mes donatorëve shtetërorë dhe privatë, e gjithë ndihma duhet të kalojë në kanalin qeveritar shqiptar.
Pra qeveria shqiptare administron ndihmat financiare të huaja shtetërore dhe private që mund të vijnë për përballimin e kostos së mbajtjes së afganëve në Shqipëri.
Çdo qeveri në botë që merr një vendim si ky më lart e ndjen për detyrim që të bëjë transparencë, fjalë që në shqip do të thotë “tejqartësi” për shumën e mënyrën e përdorimit të ndihmës financiare ndërkombëtare që e ka marrë për qëllime humanitare. Ndryshe do të mendohet se kjo qeveri i ka vjedhur këto ndihma financiare me qëllime humanitare.
Financial operations hide mafia and terrorist organizations not states when giving and receiving humanitarian aid
Since August 15, the “Rama” government has said and what it has not said about the shelter of Afghans in Albania, but it has not said only one thing, who exactly bears the financial cost of their reception. And when a government says this, it does so by showing the relevant official agreements and decisions that it is moreover obliged to publish in the official gazette.
The “Endri Fuga” Brigade (named by Edi Rama himself after the name of his director of communication) of the special war on social networks has been mobilized to attack and insult anyone who justifies as above. This brigade these days has been active with comments on my page with templates like: “America gives us the money to keep Afghans.”, “Such agreements are not made public for certain reasons.” “Why would you? show these agreements. ” etc.
The common denominator of all these commentators is that they like regular posts on social networks on the pages of Edi Rama and Erion Veliaj.
Indeed, it has never happened in the world that states hide funding for humanitarian purposes, especially when they are publicly engaged in a humanitarian issue, as is the case of the US ambassador to Albania who is present when every plane comes with Afghans to ‘on behalf of the US in… Albania.
So why should the US keep it a secret that it is paying the costs of keeping Afghans in Albania, if that were true? Financial operations hide mafia and terrorist organizations, not states, especially in the case of humanitarian aid.
The US has a special state aid agency called American Aid. (US-AID)
Even less would there be a reason for the Albanian government to hide American funding for holding Afghans.
According to the Decision of the Council of Ministers (DCM) no. 501 of 25 August 2021 “On granting temporary protection to Afghan citizens and stateless persons with temporary and permanent residence in the Islamic Republic of Afghanistan and establishing a task force to manage the influx of international protection seekers” signed by Prime Minister Edi Rama has created a government task force to implement this decision, which includes the Minister of Finance and Economy.
Letter (d) of the decision states that this task force has, among other things, this task:
“Analyzes additional budget requests for operation, expenditures and necessary material base and coordinates donor funds for this purpose.”
So, according to this decision that has been published in the official gazette and has legal force, any foreign financial assistance for the maintenance of Afghans passes through the official Albanian government channel. And so it should be.
Which means that even the US state financial aid that in such cases is provided through USAID should be channeled through an intergovernmental agreement.
The decision does not differentiate between state and private donors, all aid must go to the Albanian government channel.
So the Albanian government administers foreign state and private financial aid that can come to cover the cost of keeping Afghans in Albania.
Every government in the world that makes a decision like the one above feels obligated to be transparent, a word that in Albanian means “transparency” about the amount and manner of use of international financial assistance it has received for humanitarian purposes.
Otherwise it will be thought that this government has stolen this financial aid for humanitarian purposes.
In our case, the Rama government has not yet stolen anything from international financial aid to hold Afghans because it has not yet received anything.
If he had received even a million dollars, we would have read this at least as news from Edi Rama on Facebook or Twitter, along with reprimands and insults to those who had doubts about facing the financial cost of keeping Afghans.
So far, the cost of keeping Afghans is being borne by Albanian taxpayers. And this is the common shame of the USA and the “Rama” Government because the Americans are using a corrupt client regime to steal the poor Albanian people, to shelter in Albania in privileged conditions the wide grouping of the corrupt former regime and overthrown Afghan./Kastriot Myftaraj
Është pasojë e një zhvillimi të papritur: përparësitë e Shteteve të Bashkuara kanë ndryshuar, Amerika po i heq vetes rolin si vendi kryesor i botës perëndimore dhe, prandaj, edhe ato të “mbrojtësit” të Evropës, një rol që e ka luajtur nga përfundimi i Luftës së Dytë Botërore e deri më sot.
Por ka pengesa të mëdha përpara, zakonet e rrënjosura thellë duhen braktisur. Ato janë pengesa të një natyre politike, psikologjike, kulturore.
Para së gjithash, ekziston forca e zakonit. Është e vështirë për banorët e një kontinenti që për shtatëdhjetë vjet ka jetuar nën mbrojtjen e të tjerëve, t’i ndryshojnë qëndrimet e tyre nga e para.
Për shembull, është e vështirë të bindësh qytetarët evropianë se një ditë ata do të duhet të pranojnë zhvendosjen e një pjese të caktuar të burimeve nga mirëqenia te mbrojtja.
As nuk është e sigurt se shumë nga ata që sot deklarohen në favor të mbrojtjes evropiane, do të jenë të gatshëm, kur dhe nëse vjen puna për ta miratuar një gjë të tillë.
Nënsekretari në Presidencën e Këshillit, Enzo Amendola, me të drejtë konstatoi se evropianët janë çmësuar të arsyetojnë në terma gjeopolitikë,
janë të papërgatitur për të reflektuar mbi nevojat e reja strategjike të imponuara nga ndryshimet në bilancet ndërkombëtare,
dhe e vetmja gjë për të cilën ata shqetësohen, kur shpërthen një krizë, është se çfarë të bëjnë me valën e refugjatëve që mbërrijnë.
Pastaj është problem fakti që evropianët nuk i perceptojnë sfidat dhe kërcënimet në të njëjtën mënyrë. Të paktën deri më tani, siguria nuk ka qenë kurrë një “e mirë publike” ose një e mirë kolektive për evropianët. Kjo do të thotë se kërcënimet që vijnë, të themi, nga Lindja e Mesme ose Afrika, nuk ndihen me të njëjtin intensitet nga vendet e Jugut dhe ato të Veriut ose Lindjes. Por nëse siguria nuk bëhet një e mirë kolektive, nëse rreziqet me të cilat përballet një pjesë e Evropës vazhdojnë t’i lënë pjesët e tjera indiferente, mbrojtja e përbashkët është e pamundur.
Pastaj janë problemet e zakonshme politike. Të grumbullosh burime të mbrojtjes nënkupton, edhe më shumë sesa në rastin e parave, heqjen dorë të shteteve nga një përbërës thelbësor i sovranitetit të tyre (ose asaj që mbetet prej tij). Presidenti francez Macron ka argumentuar vazhdimisht mbi nevojën për një mbrojtje të përbashkët, por nëse kjo interpretohet nga evropianët e tjerë si një përpjekje e Francës, si shtet ushtarak më i fortë evropian (pas daljes së Britanisë nga BE), për të marrë një lloj lidershipi ushtarak në Evropë, nuk ka gjasa që të ketë përparim në këtë fushë.
Së fundi, ekziston një pengesë tjetër. Është pasojë e asaj që një studiues i madh i demokracisë, Giovanni Sartori, e quajti “perfeksionizëm demokratik”, një qëndrim që është tipik për shumë intelektualë evropianë, si dhe sektorë përkatës të opinionit publik.
Perfeksionistët demokratikë janë armiqtë më delikatë të demokracisë. Sepse ata thonë se u pëlqen.
Përveçse ata duan që ajo të jetë perfekte, që korrespondon në të gjitha aspektet me idealin që kanë në mendje.
Por meqenëse demokracitë e vërteta, si të gjitha gjërat në këtë botë, janë kryesisht të papërsosura, ato mund të skandalizojnë me ndonjë prej këtyre defekteve.
Sikur “mirësia” ose jo e demokracisë të varej nga krahasimi midis realitetit dhe një modeli ideal, sesa atij – i vetmi që ka rëndësi – midis demokracive reale dhe regjimeve jo -demokratike.
Ata që bëjnë këtë krahasim të fundit e kuptojnë shpejt se demokracitë, pavarësisht nga të metat e tyre, janë shumë më të preferueshme se të gjitha regjimet e tjera politike.
Çfarë lidhjeje ka perfeksionizmi demokratik me mbrojtjen e përbashkët? Fatkeqësisht ka. Demokracia e përsosur (dhe tërësisht imagjinare) që perfeksionistët kanë në mendje nuk mund t’i “ndyjë duart” me politikën ndërkombëtare dhe rregullat e saj të ashpra, ndonjëherë shumë të ashpra. Për shembull, perfeksionisti argumenton se demokracia, nëse është vërtet demokraci, nuk mund të ketë të bëjë me praktikat e raison d’état. Në vend të kësaj, demokracitë, për të mbijetuar në mjedise të trazuara dhe të rrezikshme, duhet t’i përdorin ato.
Për perfeksionistët, demokracitë, në rastin më të mirë, mund të eksportojnë (në mënyrë paqësore) “vlera”, ato nuk mund të bëjnë kompromis me gjëra të tilla si realpolitika, politika e pushtetit dhe të ngjashme. Përsëri kjo nuk është e mundur, të paktën në botën në të cilën jetojmë. Dallimi midis “qëndrimit” ndërkombëtar të demokracive (reale) dhe atij të regjimeve autoritare nuk konsiston në faktin se të parët nuk luajnë, dhe të dytët luajnë, sipas rregullave të ashpra (përfshirë realpolitikën) të politikës ndërkombëtare. Konsiton në faktin se e para duhet të pajtojë lidhjet realpolitike dhe demokratike, duhet të bëjë kompromise midis “interesave” (si ekonomike ashtu edhe të sigurisë) dhe kufizimeve të caktuara, për shembull në lidhje me respektimin e të drejtave të njeriut, të cilat regjimet autoritare nuk i kanë.
Mbrojtja e përbashkët evropiane, me gjithë këtë, ka shumë për të bërë.
Nuk do të jetë vetëm çështje e ngritjes së një barriere mbrojtëse.
Nuk do të ketë mbrojtje të përbashkët pa një politikë pohuese ndaj botës së jashtme.
Për shembull, siguria evropiane do të kërkonte lehtësisht projeksion të jashtëm, me qëllim të qetësimit, në zonat më të trazuara të Lindjes së Mesme ose Afrikës, nga të cilat mund të vijnë kërcënimet për Evropën.
Por siç dihet, kur një shtet (ose nesër Bashkimi Europian) ndërhyn jashtë kufijve të tij duke vendosur mjete ushtarake, dallimi midis politikës së sigurisë dhe politikës së fuqisë bëhet një ushtrim i vështirë.
Thirrjet dhe protestat e perfeksionistëve mund të imagjinohen që tani.
Sot, vendoset gurëthemeli i vëndit të Mirë, të vetmit në Shqipëri të pa shembur nga regjimi komunist e diktatura,
jo sepse e deshen, por, sepse sa herë që regjimi i qoftlargut dërgonte të paudhët e të pafete për ta prishur,
këtu shkrepte rrfeja e Hynorit Shkelzen, breshëri e stuhia dhe ata të paudhët e të pafetë largoheshin të turpruar, sot vendoset gurëthemeli afer shkronjave 100 metershe të diktatorit, që me detyrim i shkrujten e i lyen me gelqere nxënësit e Shkollës së Tropojës në vitet 1985,
sot ndjehem i lumtur e krenar, se nga këtu filloi jeta ime, me legjenda, mite, histori, zana, orët e malit, shtojzovallet, Deren e Shkelzenit e ferkemin e kalit të Mujs e Halilit.
Vllazen besimtarë shqiptarë, Ju uroj nji filljav t’ bardh me fjalen që mbajta në diten e Shenjt e t’ Bardh t’ gurthemelit t’ Vorrit t’ Mir” Sari Salltik Baba”, në Shkelzen!
I nderuem, Kryetar i Shoqatës “Shkelzeni e Dritat e Tij”! Fort i nderuem, dervish, Muharrem Tafaj! Të nderuar shehlerë e klerikë fetarë e besimtarë të Zotit të Madhnueshëm, të gjithëfuqishëm e gjithëpushtetshëm!
Kam nderin e privilegjin të gjendem mes popullit më heroik e besimtar të Malesisë së Gjakovës , Tropojës e Rrafshit të Dukagjinit. Sot, është një ditë e bardh, e shenjt, e madhe dhe e bekueme për çdo besimtar shqiptar. Ndjehem i privilegjuar që marr pjesë në këtë event edhe si organizator, sepse;
Këtu u rrita qysh në moshen e voglisë që u bëra me ec, Këtu u edukova me besimin në Zot, në Tyrben e Shkelzenit e Vorrin e Mirë” Sari Salltiku”, Sot, këtu në këtë vend, tokë, truall e Mal të Shenjtë, në Malin Hyjnor Shkelzen vendoset gurëthemeli i vëndit të Mirë” Sari Salltik Baba” dhe i Tyrbes së Shkelzenit, sot Rrezja e Shkelzenit, Dritat e Tij, na bekojnë të gjithëve, sot, Vorri i Mirë na fal më shumë buzeqeshje, na frymezon më shumë, sot, vendoset gurëthemeli i Vorrit të Mirë, të vetmit në Shqipëri të pa shembur nga regjimi komunist e diktatura, jo sepse e deshen, por, sepse sa herë që regjimi i qoftlargut dërgonte të paudhët e të pafete për ta prishur, këtu shkrepte rrfeja e Hynorit Shkelzen, breshëri e stuhia dhe ata të paudhët e të pafetë largoheshin të turpruar, sot vendoset gurëthemeli afer shkronjave 100 metershe të diktatorit, që me detyrim i shkrujten e i lyen me gelqere nxënësit e Shkollës së Tropojës në vitet 1985, sot ndjehem i lumtur e krenar, se nga këtu filloi jeta ime, me legjenda, mite, histori, zana, orët e malit, shtojzovallet, Deren e Shkelzenit e ferkemin e kalit të Mujs e Halilit.
Këtu erdha në datë- festën e 07 Gushtit 1984, dhe të pafetë duke u kthyer më zunë” pusi” në Buzhunik e ma regjistruan emrin të cilin e bënë publik me altoparlant në komunikaten e Komitetit të Partisë, në Bajram Curr, që më solli jo pak shqetësime për shkollën e lart… Në Malin e Shkelzen Hyjnorit kanë ndodh mrekulli, që mendja e njeriut as që mund ta ëndërroj… Mik e vlla Imazhbardh!
Sot, në Udhën e Radeshës së Gashit, të gëzuemes, Tyrbes së Shkelzenit, të bekueme kanë mbërrit nga mbarë trevat brendashqiptare, që nga Tirana, Prizreni, Fieri, Gjakova, Gramshi, Durrësi nga mërgata e diaspora, nga Anglia, Austria e Gjermania, Franca e Zvicra, bijtë e bijat e kësaj treve.. Udhëtimi në Udhen e Paqes" Sari Salltiku" të Radeshës së Gashit për te vendi i Shenjt, në maje të Shkelzenit është një mrekulli...
Kjo, rrugë- udhë është një arritje e madhe e bekueme e bardh dhe e prospert për të gjithë besimtarët e hyjnorët e Kombit Shqiptar. Udha e pelegrinazhit hyjnor të përjetshëm për në Shkelzen tek Tyrbja, ( Vorri i Mirë), koft e gzueme e na ndihmoftë, ka përfunduar!Ëndërra mijëra vjeçare u bë realitet, fal Zotit dhe kontributit të besimtarëve të mirëmenaxhuar nga Shoqata "Shkelzeni e Dritat e Tij" me Kryetar Zt. Besfort Tafa e te palodhurit, kryeplakun e fshatit Myhejan, Zt. Muharrem Halit Kortoçi e Zenel Zeqir Memia, sidhe të ekipit të tyre, fjalë pak e punë shume...
Këta janë heronjtë tanë, këta janë heronjtë e gjallë të Udhës së Paqes për te Vorri i Mirë” Sari Salltik Baba”, për te Maja e Shkelzenit, për te Rrezja e Shkelzet, për te Hynori Shkelzen, qendra e Shqipnisë etnike …
Mirënjohje brez pas brezi!… Zoti ua shpërbleftë gjithë atyre, që dhanë kontribut për këtë Kryevepër të Tropojës! Pakëz histori: N. B. Rruga e vjetër, që në lashtësi lidhte me njëra- tjetrën krahinat dhe qëndrat kryesore të Dardanisë Antike. Sipas pleqnarëve të Myhejanit, (Halil Zeqa Memia dhe babës Qazim Shabani, etj) karvanet për tregti lëviznin nga Prizreni e kryesisht Gjakova, në Tropojë- Myhejan… Më pastaj, ndiqnin rrugen nga Kroni i Bjeshkës, në fund të Zapollës, gjatë rrugës për Buzhunik, për në Grykë të Radeshes, (përmes telles së Myhejanit, Begaj dhe Ahmataj), në Radeshen e Gashit të Gurit. Karvani vazhdonte rrugen për në Lum t’ Gashit, nga aty, në Kersh t’ Vujkut dhe Plavë e Guci, ku bëhej tregti, ndërshqiptarë e brendashqiptarë. Rruga, ose më mirë të themi, Udha më e shkurt, që lidhte ekstremet e qendrave të Dardanisë Antike. Zoti i do Skirtonët,Tro(po)janët, në Dardaninë Antike. Imazhbardhësi e Truall i bekuar!
Këtu, Zoti takon e bashkon Qiellin me Tokën! Këtu Di(e)lli, është Dielli më i ngroht në botë! Këtu Bora, është më e bardha në glob! Këtu Gurgaci zdrit e ndriçon më shumë në planet! Këtu eshka, dhez duhanin edhe kur laget nga bora a shiu hyjnor! Këtu bora e ngrime, e për 12 muajshme rrit hyjnorët e dardadanët! Këtu, në një ardhme të shpejt, me tefeferik, dhe përmes një infrastrukture moderne, për një kohë të shkurtër, do takohet Dardania antike, Kosova, Juniku, Deçani, Gjakova e Prizreni… Këtu, për vite, dekada e shekuj, u derdhen lumej me lot, gjak, mund, djersë e lutje, për lirinë e pavarësinë e kombit providencialo-hyjnor, të Dardanisë antike, iliro-pellazge!
Që kur, ka ra Dilli e Hana, nuk ka pasë, as pushtues, as kimikate, në këto troje, te skirtonët e tripolitët e qëndrës së banuar të Komit( shek. III- IV)….
IMAZHI SHQIPTAR & Identiteti Kombëtar, është ruajtur e ka mbijetuar më mirë se kudo tjetër në Shkelzen!
Këtu, lind, rritet e jeton- Dashamirësia Njerëzore;
Këtu, lind, rritet e jeton- Burrnia, Trimëria e Fisnikëria;
Këtu, lind rritet e funksionon- Beja, Besa e Feja;
Këtu, lind, rritet e jeton- Solidariteti, Paqja, Humanizmi e Prosperiteti;
Këtu, lind, rritet, jeton e ndriçon si diamant, më shumë se kudo tjetër” MIKPRITJA” hyjnore e Skirtonëve Dardan;
Këtu, lind, rritet uniteti e buzëqeshja e bespaqt hyjnore;
Këtu, lind, rritet e jeton Mirësia hyjnore” pa rrudha” në ballë;
Këtu, lind, rritet e jeton Atdhedashuria, Patriotizmi, Nacionalizmi Qytetar, Shqiptaria & Shqiptarizma të mbrujtur më shumë se kudo tjetër;
Këtu, lindin, rriten jetojnë të pavdekshmit, Luftëtarët e Lirisë, Heronjtë e Luftës, Dëshmorët e Atdheut;
Këtu, lind, rritet, vaditet me gjakun e bijve e bijave më të mirë të shqipes e jeton LIRIA;
Këtu,- ku?!…,- ku tjetër, veçse te Skirtonët, në Shkelzen të Gashit t’ Gurit!
Pse Sari Salltiku në Shkelzen?
Sipas studiuesit Nexhat Ibrahimi, Sari Salltuku si misionar lujti rol të veçant në përhapjen e Islamit në trevat Ballkanike dhe në trojet shqiptare, në periudhen paraosmane, para shek. XIV. Sari Salltik Baba jeton në mes legjendës dhe historisë… Në Enciklopedinë islame të hartuar nga evrpianët pohohet se” Sari Salltuku është dervish turk, evlija bektashian me perardhje nga Buharaja, kurse emri i tij i vertet është Mehmed Buhari”. Në vitet 1261- 81, (pas kryengritjes të pasukses së shehlerëve të vitit 1241) u vendos në territorin bizantinas në Dobruzhë të Bullgarisë. Në 1263 erdhi në Ballkan në krye të 12 mijë tendave, numër që s’ mund të merret plotësisht i sakt. Sipas Udhëpërshkruesit Evliha Çelebiu, Sari Salltuku në Turkestan mori nga Hoxha Ahmet Jeseviu urdhërin vijues:” I dashur Salltuk Mehmeti im! Ty të dërgoj në tokat e Rumit. Shko në vendin e shtatë mbretërive dhe bëhu njeri me famë e i njohur”. Pas marrjes së këtij urdhri erdhi me 700 dervishët e vet në Anadoll besnik të idesë së tij. Ekziston edhe një legjendë se e mori urdhrin nga hazreti Muhamed a.s. jo e argumentuar saktësisht se i ka thënë: ” Çliroje Edirnen e bëje atë muslimane. Y.eti im mos ta braktis këtë vend”.
Në” Vilajet- namen” e Haxhi Bektash Veliut, Sari Salltuku përmendet rregullisht si derish e nxënës i tij. Ndësa Ebu’ I- hajr Rumiu, në Salltuk namen e paraqet me origjinë prej familjes së Muhamedit a. s, 1450( sunit të vertet) e pa vertetuar. Sipas historianit H. Inalxhik Sari Salltuku u bë hero i një epi, si dervish e luftëtar që përhap islamin në Evropë. Ai, i veshur me rasë murgjish të krishterë predikonte islamin neper kisha. Në librin” Salltuk- nameja” kushtua Atij, del se ka udhëtuar në Rumeli, Anadoll, Sivasi, Turkestan, Kaukaz, Egjipt, Heshista( Etiopi) dhe në Indi. Duke çliruar Edimen plotëson premtimin e dhenë pegamerit. Çliron Shkupin nga keqtrajtimet e kreshterë. Ka bërë vepra çudibërse e mrekulli. Sari Salltukun e gjejmë edhe këshilltar të sulltan Osman Gaziut me këshillimin: ” Bëhu i drejt, mos i detyro të varfërit të të mallkojnë, me kujdes nderoj kaditë dhe mëkëmbësit. Sundo me drejtësi nëse dëshiron të mbetesh në pushtet dhe nëse dëshiron ta ruash degjueshmërinë e shtetasve tu”.
Studiuesi etnolog, Mark Tirtja flet për legjendat mitike të Sari Salltukut. Legjenda flet për mbifuqinë e Tij, se ku ngulte shkopin në tokë e në shkëmb, shpërthente uji për të eturit e kalimtarët. Në trojet shqiptare disa vende mbajnë emrin e Sari Salltukut; në Krujë, në Guricaj, Radë pranë Durrësit, në fshatin Zgatar të Opojës, Prizren, ” Fusha e Zenel Agës” në periferi të Pejës, në Jalliçë( Gjallicë) në Lumē, në katundin Prilep të Deçanit, në maje të bjeshkës së Pashtrikut, në kishen e Spirogjonit në Korfuz, ku mendohet se Ai eshtë varrosur, po kështu flitet edhe për kishen e Shën Naumit në Ohër( se është varros). A. Matkovski edhe M. Tufan, cekin një tyrbe të tij” te burimi i Drinit të Zi, jo fort larg Strugës, duke e veçuar nga ajo e Ohrit.
Largimi né përjetësi i Sari Salltukut
Para se të largohej né perjetësi Sari Salltuku la amanet që trupi i tij të përgatitej në shtatë tabutë( arkivale) dhe t’ u dërgohet 7 mbretërive; të Moskës, Çekisë, Sllovakisë, Edirnës, Bogdanit dhe Dalmacisë. Kështu edhe ndodhi. Me përcjellje ushtarësh truoi i tij u dërgua në 7 mbretëri e me këtë veprim u realizua edhe dëshira e Ahmed Jeseviut qē fama e tij të arrij në shtatë mbretëri.
Thuhet se para se të kalonte në përjetësi në kështjellen Gylgar beut të kështjellës i la këtë amanet: ” Kur të largohem secili prej myhybëve( nxënësve) të mi, le ta mbajë nga një arkivol e le ta vendos afër meje. Në cilindo prej këtyre arkivoleve le të gjendem e pronari i atij arkivoli le të më marrë e të më çojë në vendin e tij e ke të më vendosi atje”. Shpejt kaloj ne pejetësi dhe thuhet se myhybët erdhen nga të katër anët dhe se prej secit arkivol shtrihej dora e tij, secili mori arkivolin e vet e çoi me gëzim të madh në vendin e tij. Thuhet se iku ne perjetesi nga pirja e ujit të helmuar e nga goditja e një fedaini me hanxharë. Të dy bijtë e tij, Ibrahimi dhe Muhammedi vazhduan rrugën e babait e me dëshirë kanë hyrë në sherbim në Perandorinë Osmane. Jo rastësi emnimi” Vorri i Mirë” Sari Salltik Baba”… Shkelzeni është mal hyjnor në mileniume e shekuj. Rrëzë Shkelzenit, në Kom ka pasë qëndër banimi, qytez për kohen që në prehistori e paramesjete. Për këtë flasin edhe zbulimet arkelogjike dhe antropologjike që çdo ditë e më shumë po nxjerrin në dritë të vertet e pamohueshme etnokulturore të kësaj treve të anashkaluara e të lëna pas dore… Këtu kishte qender banimi në KOM…( fjalë një rrokshe, karakteristikë e gjuhëve natyrale hyjnore)
Në të djathtë të lumit të Tropojës, aty ku fillon gryka e Sulbicës, ngrihet një masiv malor rreth 1700 m. I lartë i quajtur mali i Komit. Në një rrafsh të vogël rrëzë tij janë zbuluar fragmente muresh dhe gjurmët e një rruge rreth 2 m e gjerë që lidhte luginën e Tropojës me bjeshkën e Sulbicës, Debërdolit, Koshuticës për të vazhduar më tej në Theth e Kosovë. Fragmenti i murit që ruhet edhe sot pranë rrugës është 1.20-1.40 m. I lartë, i punuar me gurë të thyer e llaç gëlqerje. Ai ka shërbyer si mur fortifikues i rrugës dhe i vendbanimit të Komit që shtrihej pranë saj. Rreth 1.5 km në juglindje të këtij vendbanimi gjendet milliri i Gradit (mulliri i qytetit). Qeramika dhe fragmentet e enëve prej balte të gjetura pranë këtij mulliri dhe ne rrënojat e banesave të Komit, i perkasin shekullit III-IV të erës sonë. Ndërsa dy vorba të zbuluara rastësisht pranë mullirit i përkasin mesjetës së mesme, gjë që tregon se në këtë vendbanim të fortifikuar në kohën romake, ka vazhduar jeta edhe gjatë periudhës së mesjetës. Ashtu si vendbanimi i fortifikuar i Shoshanit dhe Komi ka shërbyer si pike strategjike për mbrojtjen e luginës së Tropojës nga sulmet që vinin nëpërmjet grykës së lumit. Tropoja është vend shenjtësh, shenjëtorësh e poetësh… Sipas njërit nga Ballkanologët më të mëdhenjë, par exelence, Konstandin Jereçek, Tropoja e ka marrë emrin nga Shënjti Triphon(- Trepoli/ Trepolus- Tropojë), që në shekullin XIII dhe sipas albonologut Prof. Dr. Qemal Muratit përdorur shpesh në mesjetë të funksionit mbrojtës…
Bekoje Shqiptarin, O Zot! Miq të dashur, dhe vëllezër, tropojanë, trepolitanë, skirtonë, dardanë e shqiptarë, kudo jeni, punoni e jetoni, Ju uroj me të mirat e gëzuar diten e bardh të gurëthemelit të” Vorrit të Mirë” Sari Salltik Baba”, sidhe të Tyrbes së Shkelzenit! Faqebardhë për jetë e mot! Vllaznim dhe shpirtbardhësi shqiptarit global paqedashës, paqebërës, paqedhënës, paqeshpërndarës dhe paqefalës në Gadishullin Shqiptar, (Ballkanin ilirik).Kombi shqiptar, imazhi im!
Globalizmi, shpirtbardhësi genetike pellazgo-iliro-dardano-arbnore tek shqiptarët! Bashkejetesa, harmonia, solidariteti human, njerëzor e vllaznor, brendashqiptar, ka qenë dhe është unikale, që nga koha pellazge e parapagane, deri në kohët moderne të Evropës së re, që po jetojmë. Urimi shkon për çdo shqiptar në botë, që kontribuon për paqen universale, shqiptarizmën dhe globalizmin nën një Zot. Për Ty, besimtar i Zotit, Shqiptar, qytetar globalist, festimtar i çdo dite të shenjtë e hyjnore, unikal në botë, pavarësisht besimit e fesë, që i perket!
Sot, Bota dhe ne po përballemi me një armik të padukshëm. Sot, jemi në luftë me COVID- 19 dhe me ” Hijen” armikun e gjithëkundodhur e të padukshëm…
C’ est la lutte de l’ ombre!
Kjo është Lufta e ” Hijes”… Kjo është një luftë mes hijes dhe dritës. Kjo është një luftë mes shpresës dhe deshpërimit.
Unë jam në anën e shpresës, në anën e të mirës e të bardhes hyjnore. Unë jam me progresistët, unë jam me paqedashësit e paqebërësit…
” Të bashkuar kundër COVID- 19! Të gjithë së bashku për Paqe”!
O Zot, shpëtona nga ata që qeshin dhe argëtohen me Luften, dhe qajnë nga Paqja!
Zoti e bekoftë” Vorrin e Mirë” Sari Salltik Baba”! Zoti e bekoftë Tyrben e Shkelzenit! Zoti e bekoftë Shkelzenin Hyjnor e Hyjnorin Shkelzen! Zoti e bekoftë Tropojen! Zoti e bekoftë Shqipninë!
Me përkushtim & dashamirësi vllaznore, njëri prej Jush e si Ju, Astrit Memia!
Ashpërsia e disfatës dhe rrethanat e saj, megjithatë, duket se kërkojnë një rivlerësim të politikave të gjysmë masave të marra, të cilat kanë karakterizuar pjesën më të madhe të pjesëmarrjes sonë këtu,
pavarësisht angazhimit të fuqisë punëtore dhe burimeve, të cilat sigurisht ishin bujare.
Ata që nuk mësojnë nga historia janë të detyruar ta përsërisin atë.
Le të shpresojmë se nuk do të kemi një përvojë tjetër në Vietnam dhe se kemi mësuar mësimin tonë. Saigon po nënshkruan.
Before being evacuated on May 1, 1975, he sent the final telegraph that read
This will be final message from Saigon station. It has been a long and hard fight and we have lost.
This experience, unique in the history of the United States, does not signal necessarily the demise of the United States as a world power.
The severity of the defeat and the circumstances of it, however, would seem to call for a reassessment of the policies of niggardly half-measures which have characterized much of our participation here despite the commitment of manpower and resources, which were certainly generous.
Those who fail to learn from history are forced to repeat it.
Let us hope that we will not have another Vietnam experience and that we have learned our lesson. Saigon signing
Titulli i shkrimit në origjinal :
Pse shumica e njerëzve besojnë se SHBA humbi Luftën e Vietnamit?
Te gjitha ngjarjet e sotme në Afganistan te kujtojne vitin 1997 te Shqiperise ne anarki. Talibanet afgane marshuan dhe e pushtuan gjithe vendin brenda pak ditesh. Talibanet shqiptare te vitit 1997 „pushtuan nje te treten e vendit“, madje duke e shnderruar ate ne toke te djegur.
Njesoj si sot ne Afganistan, Shqiperia e vitit 1997 ishte e perfshire nga anarkia.
Por jo krejtesisht, kryesisht ne jug te vendit.
Talibanet shqiptare (socialistet dhe aleatet e tyre) e moren pushtetin ne vitin 1997 me dhune.
Ne Afganistan ka filluar hakmarrja, gjithashtu edhe ne Shqiperi ndodhi hakmarrja e talibaneve shqiptare te vitit 1997-1998 kunder demokrateve.
Aeroporti i Tiranes me 1997 i ngjante ne miniature aeroportit te sotem te Kabulit, me nje ndryshim, ne Tirane nuk pati akte terrori.
Por njerezit, sidomos diplomatet, perfshire dhe ata amerikane, iken me cfare munden.
Vetem nje ndryshim kishte viti 1997 i Shqiperise nga Afganistani i vitit 2021:
Ndersa presidenti afgan mori arratine me thesarin e vjedhur me vete, presidenti shqiptar i kohes qendroi ne zyren e tij, madje edhe ne momentet kur selia e tiij u qellua me bresheri automatikesh dhe granatahedhes!
Ata me lojen e tyre te rrezikshme e zjarrnxitese deshtuan te dy si gangstere provokator!
Mirepo pas deshtimit me sukses te koncertit te Bregoviçit ne Korçe, ne nje akt perulje gjer ne peshtirosje ndaj padronit te tij Vuçiç dhe si per ti kerkuar ndjese atij per de fakto braktisjen e Goranit nga publiku i civilizuar i Korçes, Zografi Bis tejkaloi çdo kufi ne vetposhterimin e tij.
Ai shpejt e shpejt shpiku analogjine jo vetem midis çetnikve serbe dhe fashisteve shqiptar por edhe te viktimave te tyre respektive.
Sipas tij te paret kishin sulmuar kengetaren e mirenjohur shqiptare Dua Lipa vetem se ajo vishej me flamujt e kombit te vet
kurse te dytet po sulmonin Goranin e pafajshem tek i cili sipas tij nuk kishte asgje antishqiptare madje as dhe serbe por vetem e vetem se ai kendonte serbisht.
Kjo analogji te rikujton krahasimin qe i bente Enver Hoxha, Pater Gjergj Fishtes me serbomadhin famezi, ishkryeministrin e mbreterise se sllaveve te jugut Vlladan Gjeorgjeviçin.
Hoxha qe po punonte intensivisht per bashkimin e Shqiperise si republike e shtate e Jugosllavise nuk mund te pranonte qe vetem serbet te kishin raciste antishqiptar dhe per te kenaqur padronet e tij ne Beograd, Titon dhe Rankoviçin shpalli kollosin e letrave shqipe Gjergj Fishten, ne nje fjalim qe mbajti ne Kuç, si racist antiserb dhe e krahasoi ate me Ish kryeministrin famzi Gjeorgjiviç.
Pavaresisht se sot personat ndryshojne shume nga personazhet e Enverit konteksti dhe klisheja eshte absolutisht e njejta.
Keshtu qe mund te thuhet se i shpelare nga çdo moral njerezor dhe ne çdo aspekt eshte krahasimi si persona i Dua Lipes nje vajze qe me talentin e saj ka arritur ne majat boterore te kenges me Goranin, i cili qenka i pafajshem ne raport me nacionalizmin e verber etnik serb sa vet 30 vjeçarja Dua Lipa.
Por une nuk po ndalem ne krahasimin e dy kengetareve krejtesisht te pakrahasueshem te cilet Edvini i paraqet njelloj viktima te pafajshme, e para e ultranacionalisteve serb dhe i dyti i fashisteve shqiptar.
Une do te ndalem ne krahasimin nga ai i reagimeve ndaj Bregoviçit te shqiptareve viktima te barbarise dhe genocidit te fundit serb ndaj tyre me reagimet e ultranacionalisteve te verber serb ndaj suksesit tashme boteror te nje kengetarje shqiptare per fajin e vetem se ajo mban flamujt e kombit te saj dhe eshte e etnise te cilen rraciste serbe e kane per ta vrare dhe zhdukur.
Kjo eshte shprehje e nje qendrimit çnjerezor, i mohimit njelloj si padroni i tij te genocidit ciklik serb ne Kosove nga Zografi bis perfshi ketu genocidin fundit te ushtruar me operacinon “Patkoi”.
Ne avokatine e tij prej puthadori te neveritshem Zografi bis thote se Gorani nuk ka asgje serbe dhe kjo sipas tij eshte garancia e absurditetit te sulmeve ndaj tij.
Ne fakt duhet te jesh i detyruar te poshterosh veten ne shkalle ekstreme te besh nje krahasim te tille.
Gorani ka nene serbe por absolutisht asnjeri nuk e ka sulmuar ate pse eshte djali i nje nene serbe. Por Goranin e kane sulmuar si kolaboracionist jo me kallash ne dore por me kengen e tij ne koncertin e tij famkeq te mbajtur ne Selanik kunder bombardimit nga Nato te kasapit te Ballkanit, Millosheviç per plojen e tmerrshme qe ai kishte ndermarre ndaj shqiptareve ne Kosove.
Duhet te jesh i zhveshur nga çdo moral dhe ndjenje njerezore, duhet te mos dish cfare do te thote nder, nene, grua, vajze apo moter te krahasosh sulmet e ultranacionalisteve serb kunder kengetares shqiptare me zerat, thirrjet kunder koncertit te Bregoviçit te perfaqesive te 20 mije vajzave, grave, nenave dhe motrave shqiptare te Kosoves te cilat perjetonin mynxyren me tragjike qe mund ti bjere nje femre, perdhunimet shtazore nga fallangat e Millosheviçit nderkoh qe Bregoviç me kengen e tij protestonte me koncert ne mbrojtje te rregjimit mizor te shefit te perdhunuesve te tyre.
Edvin, me kete krahasim deshmon se ne gjak, deje dhe gjithe te gjithe qenien tende je nje skllav mjeran i padronit tend Vuçiç.
Te shpallesh histerike dhe fashiste thirrjet e dhimbshme, zerat perfaqesues te dhjetra miijra familjareve te viktimave te kasaphanes serbe ne Kosove kunder koncertit te Goranit te padronit tend sipas teje i pafajshem sa vet Pafajesia nderkohe qe ai protestonte me kengen e tij, me armen e tij, kunder nderhyrjes se Natos per per shpetimin e tyre nga kafesherite primitive te serbeve me dhe pa uniforme ne Kosove, ti je nje armik i eger ne gjak, deje dhe gjithe qenien tende te perçudnuar i shqiptareve.
Ata perfaqesues te shqiptareve qe ngriten zerin kunder koncertit te Goranit ne Korçe, i cili sipas teje nuk ka asgje serbe nuk kundershtuan koncertin se Bregoviç eshte djali i nje nene serbe.
Ata kundershtuan koncertin si njerez te qyteteruar sepse Goranit te patronit tend qe e sollet ne Korçe per bashkim- poshterim, genocidi i serbeve ndaj shqiptareve ne Kosove nuk i dridhte nje korde te vetme te zerit te tij.
🔺Perkundrazi, shqetesimi i Goranit qe sipas teje nuk ka asgje antishqiptare ne ate kohe, ishte fati i agresorit dhe jo i viktimes dhe kjo e tera sepse viktima ishte e etnise tjeter etnise te cilen ti e urren jo sa Gorani por sa padroni yt apo Vladani, paraardhesi i tij.
🔺Por tmerrsisht e hidhur eshte se edhe sot Gorani dhe avoketrit e tij lum njerezor nuk duan tja dine dhe nuk pranojne genocidin ciklik te serbve ndaj shqiptareve.
Edvin ti nderohesh me te thene nuk je shqiptar. Ndaj po te them ti nuk je njeri! Perveç ketyre Gorani i Vuçiçit dhe i yti, njelloj si nje ultranacionalist i verber serb ka fyer çdo shqiptar kur zhytet te notoje lakuriq ne keneten e ulranacionalisteve serbe te miteve dhe historise. Ai me ligesine e tij te thelle morale perdor famen e tij si ekspert i muzikes rome por ne fakt dhe perçmues i etnise rome per te mohuar ne nje akt urrejtje etnike origjinen shqiptare te Shen Terezes.
Ambasadorjasillet si guvernatore, shkel ligjet e vendit.
I jep ish-bashkëshortes së kryeministri trajtimin e dosjeve.
Gjykatës janë të marrë peeng, e dini se jeni gazetarë.
E keni Vettingun e Sokol Sadushit, keni lexuar kundër?
Po Ilir Pandos?
Nuk ekzistojnë! Pyesni a është bërë Vettingu?
Po, është bërë.
Mbahet sekret.
Lexoni vendimin për gruan e tij, doli se kishte shitur një apartament, por figuronte akoma në emrin e tij.
Të gjitha kanë dalë nga Vettingu i Edlirës. Gjyshja e Sadushit u zgjua me 20 mijë euro.
Të gjitha janë ngritur nga Xhensila Pine, jo nga unë.
Parregullsi për të cilat e ka vendin tjetër kundër.
Prandaj mbahet sekret. Nuk bëhet publik vendimi i Pandës, sepse vjen erë.
Jo, ikën ai tjetri që nuk e mbron Ramën dhe që âkûzôhêt se i ka vjêdhûr videot dhe regjistrimet. Këta nuk flasin se janë péeng.
Rishikimi i listave, çfarë vendimi prisni të marrë Basha mbi rolin tuaj në Kuvend?
Berisha:
Ambasadorja Kim është unike në botë.
Pasi ka lavdruar të nesërmen një mâsâkèr zgjedhore qe kërkon të diktojë se kush duhet apo nuk duhet të mos futet në Kuvend.
Ta zhvilloj pak.
Ajo, qëndrimin e saj e lidhi me dogmën e barit, jo rastësisht. Është e shkolluar mirë. Ka lexuar edhe Enver Hoxhën, edhe Lincoln.
Për të gjithë ata para gjeneratës suaj, diktati dhe bari janë binom i pandarë.
Shqiptarët e dinë mirë, se në diktaturë njerëzit kishin deleguar arsyen, ai u ofronte si rrugë shpëtimi, barin. Shqiptarët kanë rënë dhe kanë vdekur nga bari.
Kanë ngrene edhe mish të ngordhur. Është shkruar në libra. Ka ndodhur edhe në Korenë e Veriut. Dîktàtùra dhe bari janë të lidhura.
Unë po bëj gjithçka që shqiptarët mos të hanë bar.
E vetmja rrugë është transparenca.
Nuk mbrohem nga imuniteti, por nuk pranon që nën diktat t’i shkelë ato. Sa di unë, kryetari i PD ka kërkyar në takimin me Kim, transparencë.
Por ata nuk bëjnë transparencë dhe ofrojnë barin shqiptarëve kanë probleme madhore dhe kanë frikë nga e vërteta.
Një fakt të paraqitet dhe unë marr vendimet e mia. Qendroj i vendosur që të më imponojë një qëndrim tjetër veç këtij që kam shpallur.
🔺Avionët e sulmit amerikan/brazilian Embraer A-29 dhe Cessna AC-208,
🔺shumë helikopterë amerikanë UH-69 Black Hawk, UH-60 A, UH-1H, MD-530 F
🔺avionët e transportit amerikane C-130H, C-208BB dhe Boing 727 etj të dislokuara në bazat ajrore Bagram, Mazar-e Sharif, Shindand, Kandahar dhe në Kabul.
Gjithashtu, përveç amerikanëve
🔺mjete ajrore ka dhuruar edhe India, konkretisht disa helikopterë sulmi MI-35, MI-24 dhe MI-17 dhe disa helikopterë transporti M-8 ruse të vjetra, të cilat mirëmbaheshin nga kontraktorët amerikanë.
Një rrezik i madh për të ardhmen janë edhe qindra mjete të artilerisë së rëndë 122 mm dhe 152 mm, armët moderne kundërajrore dhe kundërtanke, keqpërdorimi i të cilave krijon komplikacione dhe përbën rreziqe e kërcënime për të ardhmen e perëndimit, të vendeve të Azisë juglindore dhe sigurinë globale.
Kompletimi i Talebanëve me dhjetra mijëra armë këmbësorie moderne ku përfshihen
🔺pistoletat Beretta 92 FS, Glock Mod-17 dhe Mod-19, automatikët amerikanë M-4, M-16, mitralozët M-60, M-248, M-50 Brownning, armët moderne sniper, etj mjetet e zbulimit, vëzhgimit, mjetet dhe pajisjet moderne të ndërlidhjes, etj kanë rritur tej mase kapacitetet ushtarake të Talebanëve afganë.
Në shtesë të këtyre kapaciteteve mund të përmendim si rrezik eminent edhe programet moderne, programet stërvitore, kurrikulat e programeve të Akademive Ushtarake, Forcave Tokësore, Ajrore, Shkollës së Forcave Speciale dhe Komando në Wardak, etj të cilat prej vitesh kanë qënë nën drejtimin e ushtrisë Amerikane dhe të NATO-s. Një pjesë e madhe e këtyre Akademive dhe njësive speciale janë stërvitur dhe pajisur me CAVEAT-tet e NATO-s dhe SOP-të e forcave speciale të aleancës, një pjesë e mirë e të cilave do të merren studiohen dhe përdoren kundër forcave tona në konfliktet e ardhshme nga ushtria e Iranit, Kinës, Rusia dhe Pakistani.
Një shqetësim i madh për perëndimin është edhe
🔺investimi afatgjatë për krijimin, stërvitjen, mbështetjen dhe aktivizimin e celulave, organizatave, grupeve dhe njësive të inteligjencës afgane, të cilat prej kohësh veprojnë në zonat dhe organizatat e interesit (të cilat nuk mund t’i përmend).
Duhet theksuar se në këtë drejtim,
🔺një dëm i madh për sigurinë operacionale është marrja nën kontrollin nga Talebanët dhe agjentët e ISI-it të Pakistanit i rrjeteve, qëndrave, organizatave, bazave sekrete, rrjeteve të inteligjencës dhe bashkëpunëtorëve të tyre, operatorëve, teknikës dhe pajisjeve të Drejtorisë së Sigurimit Kombëtar (NDS), të ngritura me shumë vështirësi dhe të mbështetura nga SHBA, Britania, Franca, Gjermania dhe India.
Kjo drejtori, një pjesë e të cilës është zhvendosur në Luginën e Panjshir-it për organizimin e rezistencës, ka qënë një nga agjensitë më të financuara, mbështetura dhe të suksesshme në luftën kundër terrorizmit, në konfliktin kundër Talebanëve dhe grupeve terroriste me të cilat ata bashkëpunojnë. Ata kanë qënë në pararojë për të denoncuar dhe provuar me fakte dhe prova për përfshirjen dhe mbështetjen e fuqishme që shërbimi sekret pakistanez ISI ka dhënë për Talebanët afganë që në krijimin e tyre në vitin 1991-1992 dhe deri në përfundimin me sukses të ofensivës kundër Kabulit.
Marrja nën kontroll e informacioneve të tilla,
🔺kapja, arrestimi, marrja në pyetje me të gjitha llojet e formave i agjentëve dhe bashkëpunëtorëve të Drejtorisë së Sigurimit Kombëtar Afgan (NDS), do të sigurojë për elementët kundërshtarë dhe shërbimet inteligjente jo partnere me SHBA-ve dhe NATO-n informacione të cilat do ta dëmtojë ndjeshëm në të ardhmen veprimtarinë e tyre dhe aksesin e informacioneve në kohën e duhur për agjensitë e inteliugjencës së perëndimit.
🔺Në të njëjtën kohë, do të rrezikojë edhe jetën dhe sigurinë operacionale të agjentëve në terren ose të rrjeteve dhe grupeve informative që veprojnë në zonat e tyre të interest.
Prandaj në gjykimim tim, është shumë e domosdoshme që vëmendja e agjensive amerikane dhe partnere të inteligjencës duhet të përqëndrohet pa humbur asnjë minutë në mbështetjen e rezistencës afgane në Luginën e Panjshir-it, me të gjithë format (haptazi ose fshehtazi) me qëllim që në bashkëpunim me rrjetet e tyre të jenë në kontakt me çdo zhvillim, të shmangim të papriturat si në rastin e rënies së Kabulit për 3-6 muaj (që në fakt ra për katër ditë), pasi kanë përgjegjësi për informimin e saktë dhe në kohë të lidershipit më të lartë politik dhe ushtarak të SHBA-ve dhe vendeve partnere.
Meqënëse bashkë me Talebanët afganë në përbërje të tyre pjesë e ofensivës ishin edhe mijëra xhihadistë, terroristë dhe militantë të grupeve terroriste/xhihadiste si: LeT, LeJ, LeI, LeO, JEM, AQA, AQP, HQN, TTP, IMU, ETIM, ISIS Khorasan, etj
🔺kjo nënkupton se shumë shpejt territori i Afganistanit do të rikthehet në atë që gjatë viteve 1996-2001 njihej si
🔺”Universiteti i Terrorizmit Ndërkombëtar” për shkak të kampeve të shumta terroriste të stërvitjes në këtë vend (për të cilat do të flas me detaje në shkrime të tjera).
Si përfundim, fitorja gjatë ofensivës së Operacionit “Anakonda” të Talebanëve afganë dhe përshëndetja që asaj i kanë bërë edhe “partnerë” seriozë të SHBA-së në luftën kundër terrorizmit si psh kryeministri i Pakistanit Imrad Khan i cili theksoi se:
”Talebanët më në fund këputën zinxhirët e skllavërisë”, së bashku me disa drejtues të tjerë të grupeve terroriste si emiri i TTP-së Nur Valih Mehsud nga provinca e Pakistanit Khyber Pakhtunkwa (KP) se:
”Fitorja e Talebanëve afganë është fitore e Islamit kundër SHBA-ve”, etj janë tepër shqetësuese, të cilat paralajmërojnë rreziqet dhe kërcënime të cilat i analizuam më sipër në lidhje me vendet e Azisë juglindore dhe jo vetëm.
Shënim: Ky shkrim është krejtësisht ekskluzivitet i autorit D.D*.
Dritan Demiraj, Ph.D. Ish ministër i brendshëm dhe autor i librave: “Al-Qaeda Tri Dekada Terror” (2020), “10 Komandat Strategjike të Al-Qaedës në Botë”, “Al-Qaeda në Afganistan-Pakistan” (2021), “Forcat Speciale dhe Lufta Asimetrike” (2021), “Afganistani-Një Paqe e Vështirë” (2014), “Ngritja dhe Rënia e Shtetit Islamik” (2017), “Nëpër Labirintet e Shtetit Islamik” (2015), “Al-Qaeda në Siri” (2019), “Al-Qaeda në Irak” (2019).
Democracy: the government of the people by the people for the people.
Mr. Henze, you are one of the best foreign experts on the Balkans. Did the NATO war in Afghanistan have to end like this and Albania is now supposed to take in Afghans?
Well, it is actually a US war, the USA had invoked Article 5 of the NATO treaty and we Europeans reacted naturally. Some US generals, but also the British and the Germans had suggested alternatives to Trump, which I would like to believe would have prevented the current situation. However, he did not want to listen, as with the Kurds in the war in Syria, whom the US dropped. The tragedy in Afghanistan began on 14 April 2021 at Nato in Brussels. Nato wanted to give a ceremonial welcome to the new US Secretary of State, Blinken, on that day. But early in the meeting, Blinken said tersely, ” Now it’s time to bring our troops home.” US President Biden had blindsided NATO less than three months after taking office. At that moment, a senior NATO official said in retrospect, it was clear to all that withdrawal was coming suddenly and without preconditions to the Taliban. The British, together with Italy and Turkey, had tried to form a coalition of the willing in the spring. But neither Nato nor Germany wanted to confirm this officially. Berlin had taken the view that without the USA there was no point. NATO did not have a plan B in case of a military collapse in Afghanistan. How can one end a mission so mindlessly after 20 years? There is a serious suspicion: the world’s largest alliance may know far too little about its adversaries.
How do they assess the current situation?
Critical, but controllable, if lessons are learned from the situation. The Taliban are currently paying a lot of lip service to upholding the rule of law and respecting human rights.
I think it’s all propaganda. They first need a certain stability to establish their regimes. As in Iran in 1979, or as in the first rule of the Taliban in 1996, even then there was lip service. Sharia will be the defining structure of rule, human rights will not apply. A state with Sharia cannot be a democracy.
They will increase drug production exponentially so that they can generate revenue at all, and of course they will participate in international terrorism again, why not? The only exciting question is whether they will allow themselves to be instrumentalised by the Russians so that Russia can strengthen its position in the Arab region. If that is the case, there will be problems in Saudi Arabia, Iraq, Egypt, Yemen, Jordan and Central Africa.
But above all, we should recognise that we now have a moral obligation to those who have put their lives and those of their families at risk by serving us. It will now be important to see how we discharge that moral duty in the days and weeks ahead.
What alternatives have been proposed?
Continue to maintain moderate forces on the ground, especially lots of drones and air power. The US is still in Korea today with a small protective force, or the Germans in Kosovo. It is no longer a war zone, but we still have forces there. The US still has over 30,000 forces in Europe today. Those are different circumstances, of course. But Afghanistan, when we overthrew the Taliban, was a medieval theocracy with an ultra-fundamentalist Islamist regime that had helped finance and organise international terrorism. Of course, we couldn’t expect to turn it into a state like Switzerland in 20 years. Many US generals and also British and Germans, I had said again and again, this will take decades, not years.
Joe Biden says: “American troops should not fight and die in a war that the Afghan forces themselves are unwilling to fight.” Is the Afghan army to blame?
The facts are that 27 times as many Afghan security forces have died fighting for their country as US citizens. I deplore that statement, the Afghans were fighting with our soldiers until they now suddenly realised that no one had their back. The air force was no longer there, the intelligence service was no longer there.
I think that was above all the decisive point for their surrender and ultimately for the psychological breakdown of the Afghan security forces. The situation they found themselves in because of our political decision was a hopeless one for the Afghan soldiers. How can you expect forces to fight when they know no one will come to support them? I expected more respect from Biden, respect from partners and friends, especially after this Trump era. I think he has been ill prepared by his Secretary of State Blinken, he, Biden needs to think about Blinken. His capers with the former Prime Minister of Albania, Sali Berisha, a great friend of the West who led Albania into the Western alliance, accusing him of corruption over 11 years ago, but providing no evidence but pointing to ominous NGO reports , and subjecting him and his entire family to a private ban on entering the USA in the form of a medieval clan arrest, shows, also at this point, how the Blinken Foreign Ministry deals with friends of the USA, not a good development.
Biden has called the Afghanistan mission a “success” because Al Qaeda was pushed back and Osama bin Laden was killed. Do you agree?
Sure, he’s right, it’s true, we went into Afghanistan to take away the space for Al Qaeda to retreat that they had under the Taliban. Now it’s going to be about making sure that Al Qaeda can’t build a retreat like that again. That will be much, much more difficult without bases on Afghan soil.
The Taliban is a small group of 7.000 fighters, most of them illiterate, a very weak army. The problem was and is that the Russians, Chinese and Pakistan supported them with money and weapons as well as information. In recent years, the war in Afghanistan has turned into a classic proxy war, a war that cannot be won. The Russians should of course be pleased, they were under fire in Afghanistan in 1979-1989, the Taliban were supported by the West at that time and the Russians had to leave Afghanistan then, like the West now, headless and even more chaotic. That’s how it always is with these proxy wars, nobody loses and nobody wins.
Biden also said in his speech that the US mission was never about building a state, but purely about fighting terrorism.
We were there because the attacks of 11 September were planned there and we wanted to destroy the retreats of Al Qaeda. But if at some point you want to reduce the armed forces, of course you have to build up Afghan security forces, and if you want to hand over territory, of course you need Afghan institutions and a government. So it defies logic to say that you should not help build a state. However, I think we should have left Afghanistan around 2005, the enemy was defeated. To organise Switzerland 2.0 out of Afghanistan was a pipe dream, NGOs and arms suppliers earned money from it, NATO’s soldiers and taxpayers in the USA and Europe bled for it.
The mission in Afghanistan was strongly oriented towards war in the air and drone attacks. Bystanders and civilians were also killed. Was it naïve to think you could bomb a country and create peace?
No, not at all. Because it allowed us to be much more precise. Of course, that doesn’t mean that mistakes weren’t made.
Could civilian casualties from drone strikes have contributed to the popularity of the Taliban?
You see, I have always said in our committees in Germany that you cannot win people’s hearts and minds by hurting people. You should never carry out an operation that produces more “bad guys”. But let us note that civilian casualties in recent years have been mainly attributable to the Taliban. This is indisputable. They carry out barbaric activities, commit murderous campaigns, intimidate people in
Canada take in Afghans, right?
There is a very rigorous selection process behind the scene. And most of those who are now hoping to get into Afghanistan will probably never set foot in Canada. Canada is picky. Back in 2015, it set very strict criteria in advance about which Syrian refugees it would let into the country. It will be similar now with Afghans in need of protection. Most of the 20,000 refugees will be admitted under the resettlement programme, plus family members. For the selection, there will certainly be cooperation with the UNHCR.
Do you consider the withdrawal a success?
The former Afghan government, flawed as it was, was allied with us. I don’t see how the Taliban coming to power can be interpreted as a positive development for US or European national security. Anyone who means that is dreaming. I don’t see any EU or NATO strategy either. The Socialist German Foreign Minister Heike Maas has completely failed and has become a real burden on the German government, he should resign. The Left in the German parliament, a legal successor of the socialist SED, the state party of the former GDR wants to vote against the humanitarian deployment of German special forces today, Wednesday. And the SPD wants to form a coalition with this party. You see, chaos is not only present in Afghanistan or in the US State Department, but also in Berlin. If the Socialists form a coalition with the Greens in the parliamentary elections in Berlin, things will look very bleak, Germany will then take its leave internationally and chaos will ensue in Germany, which is not good for East and West. In this respect, there will also be an essential parliamentary election in Germany in September, although I am sure that the Democrats will still win, but it remains to be seen. If you look around the world, the only ones who are really cheering the US decision in Afghanistan are those who are hostile to Western interests, especially the Russians who have been actively expanding their embassy in Afghanistan for 2 years. The real winners of the withdrawal are the Russians and the Chinese, not the Taliban.
Mistakes have been made in Afghanistan, but the reaction to our mistakes has unfortunately been more mistakes. The real gains of the last 20 years, while imperfect, have now probably been lost.The Afghan economy is now three times larger than it was at the time and some 200,000 Afghans would have attended university this year – including 50,000 women. However, the withdrawal will make the socialists in Moscow, Beijing, North Korea and the Islamic terrorists in the world cheer, the situation of Taiwan, South Korea and Eastern Europe will be destabilised. The world wonders what will happen if a conflict breaks out on the eastern border with Bulgaria, or in Asia.
Is the central power of NATO in Washington prepared to react in a similar way as JF Kennedy did in Berlin in 1961, he said at the wall erected by the socialists in Berlin : “I am a Berliner”. The USA should now send a strong signal and create clarity. Otherwise Russia, China, Iran and North Korea will take advantage.
Is that all?
Well, the coalition partners never seriously tried to tackle the corruption in Afghanistan that was prevalent at the top, the coalition condoned the fraudulent Afghan elections and tried to fit facts into a pre-determined strategy instead of having a strategy based on the facts. Wishful thinking reports from interested NGOs expecting grants from coalition partners were hijacked and cabled to Western capitals, some of which were also hijacked by intelligence agencies.
These structural errors in the strategy for the liberation of a society remind me, by the way, massively of the political activities of the USA and some representatives of the EU in Albania, the same policy is initiated against the autocratic government of Rama, it is the same pattern. Under the reign of the autocrat Rama, Albania has become the most corrupt country in Europe, one of the biggest money laundering and drug exporters in the world, the rule of law has been driven against the wall, the press is intimidated.
How should we proceed now, should Albania or Kosovo become the reception camp for Afghanistan?
No, completely the wrong way. These countries are destabilised. Albania in particular is ruled by a corrupt executive, its ruling party is responsible for the massively rigged parliamentary elections in 2021, does not control the pandemic, abolished the rule of law in 2018, tries to restrict freedom of the press and has one more peculiarity.
What do you mean by that?
Well, there are important followers of non-Sunni Sufi orders like the Bektashi. They live a very Europeanised Islam. The Afghans bring with them the tradition of the Hanafi Sunites, in a distinctly orthodox form. To make matters worse, Albania is home to 3,000 People’s Mujahideen from Iran, and then there is the religion-based conflict with Serbia, which led to the great Balkan wars, and Turkey and other Arab Gulf states are also involved in Albania through NGOs, which can lead to a critical mass and thus to additional instability of the fragile interreligious consensus in Albania.
On the other hand, Albania is on the verge of national bankruptcy. We in Europe were surprised that the Albanian Foreign Minister asked the Europeans to take in Afghans in a similar way to Albania.
Why were they surprised?
Well, for one thing, we are already doing something, there is no need for an unqualified request from an Albanian minister who is a member of an autocratic regime and, after all, the Albanian government is doing nothing. The Rama executive is, from an international point of view, the most corrupt executive in Europe. The US government has asked and paid for everything and who deserves it, the oligarchic structure of the Rama administration. The Rama administration does not seem to care that the country is destabilising, they are only interested in the deal, simply put, they are only interested in how much the US pays. Another parallel to Afghanistan and the USA is making the same mistake again. Only in this case it directly affects the security architecture of Europe.
So what should be done?
No Afghans to Kosovo or Albania, no money for the Rama administration, it just trickles away, like in Afghanistan. Especially if there is no prior security screening of Afghans and no strategic and operational planning by the US on when and how Afghans will travel to the US. It must also be ensured that Afghans do not find jobs in Albania in drug cultivation and human trafficking. The human trafficking from Africa and Syria to the EU, which is already being carried out by the Albanian mafia, could then be further expanded with the help of these Afghans. Furthermore, the original Albanian problems must now be solved. The USA and the EU must abandon their wishful policy towards Albania and formulate clear and unambiguous conditions for future cooperation. Albania is facing significant challenges: Pandemic, lack of rule of law, non-democratic electoral law, structural electoral fraud by the Rama administration, the OSCE report is available on this. A joint transitional government, together with the opposition, is needed to solve these problems. Therefore, no additional problems are helpful.
U befasuat nga shpejtësia e kolapsit të ushtrisë dhe qeverisë afgane? A nuk ishte ky një dështim masiv i shërbimeve inteligjente, i ngjashëm me Iranin në vitin 1979?
Nuk u befasova, nisur nga mënyra si iu qasëm tërheqjes –
Ne humbëm totalisht besimin e tyre duke bërë lëshim pas lëshimi ndaj Talibanit. Përfshirë detyrimin e qeverisë afgane për nxjerrjen nga burgu të 5000 terroristëve – duke përforcuar forcat e Talibanit – dhe duke mos lejuar madje qeverinë afgane të merrte pjesë në atë që u bë marrëveshja jonë e kapitullimit me Talibanin.
Sa e rëndësishme është që ShBA të udhëheqë evakuimin e sa më shumë afganëve të ekspozuar? Sa e angazhuar është administrata Biden sipas jush për këtë gjë?
Është shumë e rëndësishme për ne që të ndihmojmë aleatët afganë që punuan me ShBA në 20 vitet e shkuara dhe tani kanë frikë nga hakmarrja e Talibanit.
Asgjë nuk kontribuon më shumë në katastrofën humanitare që po shohim tani.
Mënyra sesi do të menaxhojmë evakuimin ka rëndësi edhe gjeostrategjike.
Shpresoj se presidenti do ta kthejë këtë në prioritet kryesor- sidomos në dritën e sakrifcave të shumta të bëra prej shumëkujt në luftën kundër atij që është kufiri modern mes barbarizmit dhe qytetërimit.
Duke parë përtej çështjes kyçe të ekzekutimit të tërheqjes, a bëri Joe Biden gjënë e duhur me këtë akt? A nuk tregon dështimi i afganëve për të luftuar se humbja ishte e pashmangshme? A nuk është opinioni publik amerikan vendosmërisht pro tërheqjes?
Lufta nuk mbaron kur njëra pakë zgjedh të çmobilizohet.
Ne dëgjuam se nuk kishte zgjidhje ushtarake për luftën në Afganistan, por Talibani qartësisht e kishte një të tillë në mendje.
Talibani dhe të tjera organizata terroriste po zhvillojnë një luftë pa fund kundër të gjithë popujve të qytetëruar.
Dhjetëra mijëra afganë kanë bërë sakrificën më të madhe në luftën kundër armiqve tanë të përbashkët dhe ne nuk mund të nënvlerësojmë goditjen psikologjik që solli braktisja e papritur e Amerikës.
Ata po mbanin pjesën më të rëndë të luftës për të ruajtur liritë që gëzonin qëkurse ne i ndihmuam të mposhtin Talibanin në vitin 2001.
Presidenti Trump kishte një strategji solide për Azinë Jugore siç e përvijoi ai në fjalimin e tij të gushtit 2017, strategji që ishte e logjikshme dhe e mundshme.
Por ai e braktisi atë për të ndjekur marrëveshjen e kapitullimit, duke përsëritur gabimin e presidentëve të tjerë, në kërkim të fundit të “luftës së pafundme”, duke mos kuptuar se lufta nuk mbaron kur një palë tërhiqet.
Cilat janë implikimet më të gjera gjeopolitike të restaurimit të Talibanit? Si e fuqizon kjo rolin e Kinës, Rusisë dhe Turqisë më gjerë në rajon?
Në maj 1983, Ernesto Skura shkroi në gazetën “League” të Antonio Bellushit një artikull të titulluar “Ilirët në Afganistan”. Të njëjtën gjë bëri në librin e tij “Arvanitët” historiani i madh me prejardhje shqiptare, Aristidh Kola, i cili përshkruan kohën e vendosjes së ilirëve në këtë vend të largët.
Në një cep tjetër të botës, mijëra kilometra larg, ekziston një popullsi që ka mbajtur gjallë karakteristikat, gjuhën dhe zakonet pellazge dhe ilire. Ata janë vendosur prej 2300 vitesh në rajonin Indokinë në Qafiristan (sot Nuristan), një vend ku takohen Afganistani, Pakistani, Kina dhe Taxhikistani, pikërisht në zonën ku disa kohë më parë u vra Bin Laden, zbuluar fillimisht nga skenaristi amerikan James Hilton , i cili xhiroi një dokumentar të titulluar Horizontet e Humbur.null
Për shkak se ishte një vend i fshehtë për mijëra vjet, ata kanë mbajtur gjallë tiparet popullore, gjuhën dhe zakonet arbëreshe-pellazge-iliro-shqiptare, por sot, pasi talebanët morën në dorë Afganistanin, edhe traditat e kultura e tyre rrezikohet.
Në maj 1983, Ernesto Skura shkroi në gazetën “League” të Antonio Bellushit një artikull të titulluar “Ilirët në Afganistan”. Të njëjtën gjë bëri në librin e tij “Arvanitët” historiani i madh me prejardhje shqiptare, Aristides Kola, i cili përshkruan kohën e vendosjes së ilirëve në këtë vend të largët.
Hipoteza më e qëndrueshme, pasardhës të ushtrisë së Aleksandritnull
Historia e hulumtuar deri më sot tregon se ata janë pasardhës të 6000 luftëtarëve ilirë që ikën nga vendi i tyre pas vrasjes së mbretit Kliti nga Aleksandri i Madh rreth vitit 300 para Krishtit.
Ata qëndruan atje, për shkak të distancës ata nuk mund të ktheheshin në shtëpi, por u vendosën në këtë rajon, ku u detyruan të martoheshin me gra vendase.
Gjuha e tyre u quajt “burrashka”, gjuha e burrave, ndërsa gratë flasin një gjuhë tjetër. Tani kjo gjuhë quhet përsëri “burrashka”, por është e përzier dhe nuk shkruhet.
Gjuha, shumë fjalë janë gjurmë të shqipes
Karakteristikat e këtyre banorëve janë të ndryshme nga ato të Pakistanit, ata jetojnë më gjatë, janë më të gjatë dhe kanë flokë ngjyrë kafe, bëjnë dhe pinë verë, si asnjë nga këto zona dhe rajoni ku ata jetojnë. Lugina ku ata jetojnë në ditët e sotme quhet “hundëza” (hundë e vogël) dhe me të vërtetë ajo mbyllet me një grykë mes dy maleve që e rrethojnë.
Edhe pse vendi është malor, ai është shumë pjellor në prodhimin e perimeve, frutave dhe drithërave të ndryshëm, si: patatet, bizelet, trangujt, gruri, misri, elbi, kajsitë, dardhat, mollët, pjeshkët, kumbullat, fiqtë, qershitë, rrushi, shalqi, etj.. Banorët janë fermerë të shkëlqyer dhe kanë krijuar një sistem mahnitës dhe madhështor të çative dhe ujitjes që lidhin dhe ushqejnë tarracat me to. Njerëzit janë shumë miqësorë dhe të dobishëm për njëri -tjetrin. Presidenti i Hundzës ka titullin Mir (më i miri). Festa e tyre më e madhe është Viti i Ri diellor (si pellazgët dhe arbëreshët), i quajtur Naurosh (na uroni) dhe bie më 21 mars.
Ata janë shumë të ndryshme në krahasim me pakistanezët me lëkurë të errët ose afganët dhe kinezët.
Janë me lëkurë të bardhë me faqe të kuqe.
Shumica kanë sy blu, jeshilë ose gri, dhe flok që variojnë nga e ngjyra e verdhë e misrit në të zezën e korbit.
Disa fëmijë gjithashtu kanë flokë të kuq.
Në lartësinë e maleve është një fis i madh i quajtur Kalash.
Zotat Kalash shfaqen në portat e tyre me një simbol që shpreh origjinën e tyre të lashtë të ilirëve dhe lidhjen e tyre me Aleksandrin e Madh, një dhi me dy brirë, ashtu si ishte edhe përkrenarja e Skënderbeut.
Veshjet e tyre janë si të shqiptarëve në kohët e hershme, me poture dhe këmisha të zbukuruara.
Ndërsa vallet e tyre shoqërohen nga tinguj të baterisë dhe fyellit. Një vallëzim tradicional popullor është kërcimi i shpatave, që kërcehet gjithmonë nga burrat të cilët mbajnë të veshura rroba shumëngjyrëshe të quajtura “kamarbunde”.
Ky komunitet ka shumë histori dhe mite që tregojnë se ata jetojnë shumë të lumtur dhe të shëndetshëm për një kohë të gjatë. Ka edhe njerëz që kurrë nuk sëmurën apo të kenë ndonjë sëmundje.
Por cili është sekreti i jetës së gjatë dhe të shëndetshme të tyre?
Disa mite tregojnë se ata kurrë nuk hanë ushqim të përpunuar, por përkundrazi konsumojnë produktet që mbjellin në tokat e tyre. Ata konsumojnë veçanërisht kajsitë. Njerëzit shpesh habiten nga ajo që mësojnë për këtë popull (i njohur edhe si Burusho) që zakonisht jetojnë gjatë. Ndërsa në Pakistan, jetëgjatësia mesatare e një personi është 67 vjeç, në Hundëza mosha 100 vjeçare nuk përbën plakje. Edhe në këtë moshë ata janë të fuqishme dhe të shëndetshme. Ata hanë ushqim dy herë në ditë, një mëngjes të shëndetshëm dhe një darkë të mirë pas perëndimit të diellit. Për më tepër, ata hanë fruta, perime, qumësht dhe djathë. Nuk ka kimikate ose acide në ushqimet e tyre. Sëmundjet e ndryshme si tensioni nuk i njohin.
Ata janë krejtësisht të paprekur nga sëmundjet e lidhura me stresin, duke u bërë krejtësisht imun ndaj tyre.
Sipas hulumtimeve, kajsia e Luginës së Hundëzës thuhet të jetë sekreti i mungesës së tumoreve.
Ky komunitet ha sasi të mëdha të këtij fruti që është i pasur me amigdalin (vitamina B-17).
Në vend që të shikojnë filma dhe të qëndrojnë brenda, ata ecin shumë. Gjithashtu, një herë në vit në një periudhë prej dy muajsh komuniteti i Hundëzës konsumon vetëm lëngun e kajsisë, duke përmbushur një traditë shumë vjeçare.
Shumë ekspertë kanë treguar se mënyra e të ushqyerit është sekreti i jetëgjatësisë së tyre.
Ish-kryeministri Sali Berisha ka publikuar sot një video, ku paraqitet përfshirja e Kryebashkiakut Erion Veliajt në dosjen ‘Ndrangheta’
Në përgjimet që u publikuara në muajin mars, u vu re se Veliaj kishte biseduar me një prej personave që akuzohen nga drejtësia italiane si të lidhur me krimin.
Ndërkohë në videon e Berishës thuhet se Kryebashkiaku është një sekser i vogël, pasi fijet i lëviz dikush tjetër, duke lënë të nënkuptohet se fjala është për Kryeministrin Edi Rama.
Gjithashtu thuhet se Veliaj i cili është i përfshirë në pastrimin e miliarda lekëve nuk do të shpëtojë pa u bërë pis.
Sipas OKB-së, kjo shifër është rritur me 37 për qind nga viti 2019. SHBA-ja shpenzoi 8 miliardë dollarë në përpjekje për ta ndaluar kultivimin e lulëkuqes në Afganistan, por përfundimi ishte tjetër: ajo u bë prodhimi më fitimprurës që gjeneronte vendi. Afganistani ka aktualisht 82 për qind të furnizimit botëror, sipas OKB-së.
Ashtu si përpjekjet e tjera të SHBA në Afganistan (dhe, veçmas, lufta kundër drogës), lufta kundër lulekuqes është një dështim i plotë. Pentagoni jo vetëm që nuk arriti të zhdukte bimën nga e cila prodhohet droga, por krijoi kushtet perfekte që ajo të lulëzonte. Arsyet pse ndodhi kjo gjenden në dhjetëra raporte që Zyra e Kombeve të Bashkuara për Drogat dhe Krimet dhe Inspektori i Përgjithshëm Special për Rindërtimin e Afganistanit kanë hartuar specifikisht mbi këtë çështje.
Lufta krijoi kushtet perfekte për kultivimin e lulekuqes. Lulëkuqja është bimë vizualisht unike që kërkon shumë tokë, dhe gjatë përpunimit për konsum ose transportit lëshon një erë të veçantë. Është e vështirë të fshihet. “Paqëndrueshmëria që rezulton nga një pushtim i huaj nxit mjedisin e nevojshëm për të prodhuar opium,” thotë Dan Grazier, ish-kapiten i Trupave të Marinës që shërbeu në Afganistan dhe Irak dhe Anëtar Ushtarak në Projektin për Mbikëqyrjen e Qeverisë.
“Për të prodhuar opium në sasi fitimprurëse duhet ose një qeveri vërtet joefektive ose duhet të paguash shumë njerëz për të punuar pa të shqetësuar. Pushtimi ynë krijoi kushte për të dyja këto. Ne destabilizuam qeverinë dhe derdhëm miliarda dollarë në vend. Kishte shumë kesh për të paguar njerëzit që prodhuesit duhej t’i paguanin”, citohet ai nga
Sipas një studimi të SIGAR të vitit 2018 mbi kultivimin e lulekuqes në Afganistan, si shumë çështje të tjera në Afganistan, strategjia mbi mënyrën si duhej trajtuar kultivimi I lulëkuqes ndryshoi vazhdimisht. “Analiza jonë zbulon se asnjë program kundër narkotikëve nuk çoi në ulje të qëndrueshme të kultivimit të lulekuqes ose prodhimit të opiumit,” thotë SIGAR.
Kultivimi i lulekuqes shpërtheu pas pushtimit dhe u kthye në biznes fitimprurës për afganët. Sipas SIGAR, deri në vitin 2017 “vetëm kultivimi i lulekuqes siguronte deri në 590 000 vende pune me kohë të plotë, më shumë se numri i njerëzve të punësuar nga Forcat Kombëtare Afgane të Mbrojtjes dhe Sigurisë”.
Kushtet në SHBA dhe Evropë hodhën bazat për një kërkesë të jashtëzakonshme për opium. Shitja e lulëzuar e opiateve si hidrokodoni, fentanili dhe oksikontina krijuan klientë të rinj të opiumit. Nëse dikush blen heroinë në Rusi ose Evropë, ka shumë gjasa që origjina e saj të jetë pikërisht Afganistani. SIGAR vlerësoi se 90 për qind e heroinës së kapur në Kanada vinte nga lulekuqet afgane.
Disa vjet pasi SHBA hyri në Afganistan, nismat e saj kundër drogës zbuluan se shumë prej aleatëve të saj afganë ishin të përfshirë në tregti. Ata fionin aq shumë saqë nuk u leverdiste të punonin me amerikanët për të eliminuar bimën. Në vitin 2005, DEA amerikane kapi 9 tonë opium në ndërtesën e guvernatorit të provincës Helmand.
Përpjekjet e mëvonshme të Pentagonit për të dëmtuar fushat me lulëkuqe nga ajri I tensionuan marrëdhëniet mes aleatëve dhe forcave afgane.
Administrata Obama ndoqi një strategji tjetër, më të butë. Ajo u ofroi fermerëve ndihmë që në vend të lulëkuqes të kultivonin bimë të tjera si grurë apo sojë. Edhe kjo dështoi.
Opiumi është një lëndë shumë e kërkuar dhe ata që kontrollojnë kultivimin e tij fitojnë shumë. Kjo bimë është një mënyrë për t’iu arratisur varfërisë në Afganistan.
Por nga ana tjetër, nuk ka pasur një strategji koherente për eliminimin e kësaj bime që në krye të herës.
Ndërsa trupat amerikane filluan të largoheshin, DEA dhe partnerët ndërkombëtarë filluan të humbnin interesin për luftën kundër narkotikëve në vend. Lufta e Amerikës në Afganistan ishte një tragjedi që krijoi kushtet perfekte për një shpërthim në prodhimin e opiumit.
E ardhmja e lulekuqes në Afganistan nuk dihet.
Duke kërkuar normalizim të marrëdhënieve me pjesën tjetër të botës në vitin 2000, talebanët ndaluan kultivimin e plotë të bimës.
Ashtu si kur SHBA hynë në luftë kundër lulekuqes, talebanët u përballën me kundërshtimin e fermerëve afganë pas ndalimit.
Gjithashtu, gjatë njëzet viteve të pushtimit amerikan, talebanët e kuptuan se vlerën e drogës si një mjet për fitim të shpejtë dhe se ndalimi i saj do të dëmtojë banorët e zonave rurale.
Ylber Zyberi ish_oficeri i larte i Shërbimit Informativ Shtetëror dhe Drejtues i parë i policisë së shtetit, shkruan në rrjetin social në Facebook se, ka dëshmi tronditëse kundër ish-kreut të SHIK, Fatos Klosi.
Ai ju drejtohet dhe kolegëve të tij që nëse ka diçka të pa vertete në këto deponime, ta përgënjeshtrojnë…
Mua personalisht me ngjall neveri per faktin se ia njoh aktivitetin dhe rolin qe ka luajtur ne kohen qe drejtoi institucionin e Shikut 97-2002.
Une kam qene pjese e atij insitucioni dhe jam larguar nga puna me urdherin e tij ne tetor 2001,pas denoncimeve dhe qendrimeve te mia të drejta, të hapura, konform ligjit, per imoralitetin, paligjshmerin e tij dhe bashkepunetorve (misionar dhe mercenar) te tij.
Une po veçoj disa nga roli i tij ne ate periudh, per te cilat po te kishte shtet ligjor nuk do e shikonim as dje as sot ne rolin e analistit neper studio televizive, por të nje personazhi te diskredituar.
Per kete te vertete; te me ndihmoj ose te me pergenjeshtroj Fiqiri Meta i cili ne ate koh ishte misionar i Klosit ne kukes, ku bashke me Ram Kucen kan bashkepunuar ne kete vjedhje te turpshme, dhe sot vazhdojne pune ne drejtori te rendesishme ne Shik.
Kete t’ma pergenjeshtrojn dy ish punonjesit e shikut te asaj kohe dhe qe punojne akoma… K.P dhe A.L. te cilet ishin te besuarit e tij qe do e nxirrnin malit nga kosova ne tropoj.
Do ishte mire qe para’se te bej analiza politike ne studio tv,
Klosi te sqarojë poziten dhe rolin e tij ne vrasjet e Shqiptarve te Kosoves gjate luftes dhe pas saj,
Kjo brenda territorit te Shqiperise dhe ne Kosovë, duke filluar nga vrasja e Ahmet Krasniqit e me radh….
-kam degjuar se i kan dhene nje titull “veteran i luftes se UÇK”, duhet ta sqaroj ky ose ata qe ja kan dhene kete titull , çfar lufte ka bere ky person?!
Jam i vetedishem se ky personazh negativ nuk eshte hetuar, ndeshkuar dhe nuk do ndeshkohet ne kete realitet politik, per faktin se ju ka sherbyer te gjith krahve te politikes per interesa kriminale.
Drejtuesi i parë i policisë Ylber Zyberi .
Kete bindje kam patur edhe ne 2002 kur u ngrit komision hetimor parlamentar (i inicuar nga opozita e asaj kohe), per hetimin e aktivitetit te tij.
Kete ia kisha shprehur kryetarit te atij komisioni S.Ngjeles i cili ne ate koh nuk ra dakort me mendimin dhe parashikimin tim, por pasi perfundoi “hetimi” ne 2005 ne nje takim te rastesishem “Avo’koti”, me drejtohet me fjalet; me doli fjala jote!.
Si perfundim; dua te them se ky eshte vertete “llum kazani mediatik” i Edi Rames, qe e marrin kete “kok kazan”, si “luge druri” per te perzier dhe deformuar opinionin publik!.
Me te njejtin mllef siç flet sot ne emisione televizive, e ka drejtuar Insitucionin e SHIKU-ut, duke intriguar ( gjueti shtrigash) ndaj kundershtarve politik.
Në 1983 Milaim Zeka u bë i njohur në Shqipëri si djali kosovar, siç u tha për të në atë kohë, që i dhuroi Enver Hoxhës 75 karafila të kuq me rastin e 75 vjetorit të lindjes. Me këtë rast Milaimin e shëtitën nëpër Shqipëri për propagandë si ariun e ciganëve, them kështu meqënëse Goran Bregoviçi për të cilin Milaimi erdhi tani në Korçë ka muzikë me motive cigane. Në 1983 Milaimin e sollën edhe në vendlindjen time në Korçë ku vizitoi edhe shtëpinë-muzeum në të cilën kishte banuar Enver Hoxha kur kishte qenë mësues në Liceun e Korçës. Unë në atë kohë isha gjimnazist. Edhe ne na shpunë në mënyrë të organizuar që të vizitonim këtë shtëpi. Kur hymë në oborr dëgjuam britma nga një zë burri që vinin nga brenda shtëpisë, një gjë e papritur kjo sepse atje gjithmonë mbretëronte heshtja dhe nuk dëgjohej asgjë veç zërit të ciceronit. Dikush na tha se po bërtiste ai kosovari që i dha karafilat Enver Hoxhës. -Ka që në mëngjes që është shtrirë në krevatin e shokut Enver dhe nuk do të ngrihet.- Na tha dikush që po zbriste shkallët. U ngjitëm në kat të dytë ku ishte dhoma e famshme dhe menjëherë sapo hymë në dhomë ndjemë se brenda ajri ishte i prishur ngaqë atë ditë kishin hyrë shumë njerëz në atë mjedis të vogël ku dritaret ishin të mbyllura dhe pak ajër hynte vetem nga korridori nëpërmjet derës. Por ajri që vinte nga korridori nuk ishte më i pastër pasi edhe atje dhe në shkallët e ngushta atë ditë kishin qarkulluar shumë njerëz. Më vonë kam mësuar se dritaret mbaheshin të mbyllura për arsye sigurie, më saktë për paranojë sigurie. Administruesi i muzeumit nuk guxonte që t’ i hapte dritaret nga frika se mos ndonjë armik i regjimit e përdorte këtë mundësi për të të bërë diçka të keqe në këtë tempull të diktaturës komuniste. Me të hyrë në dhomë pamë të shtrirë gjerë e gjatë në shtrar atë djalin e karafilave të cilin e kishim parë në televizion përkrah Enver Hoxhës, pikërisht Milaim Zekën. Ai ulërinte: “O loqka jem bre! Jastëku i loqkës, dysheku i loqkës. Këtu ka fjetur loqka!” Ne të gjithë qeshëm pa dashje sepse në të folurën lokale korçare fjala “loqkë” ishte një formë zvogëluese e fjalës që tregonte organin seksual mashkullor në gjendje shfryrjeje. Vajzat që ishin me ne ulën kokën të turpëruara. Sa për sqarim, në shqipen e Kosovës fjala “loqkë” është një huazim sllav që shenjon pjesën më të çmuar të zemrës së njeriut. Loqka e zemrës është muskuli i zemrës. Në mur përreth shtratit ishin disa fotografi në njërën prej të cilave ishte Enver Hoxha me Miladin Popoviçin, të dërguarin serb për krijimin e Partisë Komuniste të Shqipërisë dhe kryetarin faktik të saj deri në gusht 1944. Për Miladinin kishim mësuar në shkollë në historinë e partisë dhe nga emisionet televizive. Dikush në dhomë tha se burri i shtrirë në shtrat ishte nipi i Miladin Popoviçit dhe kjo u përhap me pëshpërima te të gjithë ne të pranishmit. Në fakt të gjithëve na kishte rënë në sy ngjashmëria e Milaimit me Miladinin. Po të kishte mustaqe Milaimi do të dukej si Miladini. -Di gjë ti, a e ka pasur Miladini nënën shqiptare?- Më pyeti një shoku im. -Jo, sepse do ta kishte shkruar Enver Hoxha në librin “Titistët” nëse do të kishte qenë kështu.- Iu përgjigja unë. Por, vazhdova të arsyetoj me veten time në heshtje, ngjashmëria e dukshme ka një arsye. Babai i Miladinit kishte qenë një nga kolonistët serbë të ardhur në Kosovë. Këta kanë bërë krime të mëdha ndaj shqiptare deri edhe përdhunime të femrave. Këtu duhet kërkuar shpjegimi. Por shqiptarët e Kosovës të cilët kanë folur gjithmonë për gjenocidin serb ndaj tyre, kanë pasur mesveti atë që mund të quhet konspiracioni i heshtjes sa i përket përdhunimit të femrave shqiptare nga serbët. Rasti më i domethënës është ai i Presidentes Vjosa Osmani, e cila ka thënë se e ndjen ende tytën e armës së gjatë që i futi në gojë një ushtar serb në Mitrovicë në 1999 kur ajo ishte vajzë 17 vjeçe. A thua që të jetë kursyer ky serb dhe të tjerët që ishin bashkë me të dhe të mos i ketë futur Vjosës ndonjë gjë tjetër të gjatë diku tjetër në trupin e saj përfshirë dhe gojën? Do të ishte një provë me rëndësi për padinë që Kosova kërkon të bëjë ndaj Serbisë për gjenocid, nëse Vjosa Osmani i pohon këto gjëra. E thashë këtë se mund të nxiten edhe njerëz si Milaimi të bëjnë pohimin e tyre dhe kështu do të provohet kohëzgjatja e gjenocidit serb në Kosovë shumë më herët se lufta e fundit. Gjithsesi, për ta përfunduar historinë time për njohjen me Milaim Zekën, ajri i prishur i dhomës bëri efekt edhe në stomakun e Milaimit i cili kishte ndenjur në atë mjedis shumë më tepër kohë se ne. Milaimi befas u ngrit nga shtrati dhe u përpoq të dilte me të shpejtë jashtë por dhoma ishte e mbushur me njerëz dhe ai u kthye me pamje të dëshpëruar dhe zgjati dorën të merrte një legen të famshëm ku shoku Enver lante duart dhe fytyrën në dimër kur ishte ftohtë dhe nuk dilte te pusi. Milaimi e afroi legenin te fytyra dhe volli. U përhap një erë e rëndë ku sundonte aroma e birrës. Qartësisht, Milaimi kishte pirë shumë birra “Korça” atë ditë. Pasi volli dhe u lehtësua ai tha: -Më fal bre loqka jem se ta ndota legenin! I drejtohej Enver Hoxhës në fotografinë ku ishte me Miladinin. Nuk e di nëse në Kosovë i thonë “legen” por Milaimi, me përjashtim të fjalës “loqkë” përpiqej ta fliste sa më saktë gjuhën letrare. U ul në shtrat i rraskapitur dhe u mbështet te muri duke e mbajtur trupin pjerrtaz. Koka i takoi te fotografia e Enverit me Miladinin dhe meqënëse ishte mbështetur pjerrtaz buzët i takuan atje ku duhet të ishte organi seksual i Miladinit. Dhe rrinte kështu duke lëpirë buzët. Për te respektuar vëllazërinë Enver-Miladin, Milaimi vajti tani në Korçë, 38 vjet pas vizitës së tij të parë, këtë herë me rastin e koncertit të Goran Bregoviçit si i ftuar nderi. Për historinë që tregova më lart është dëshmitar edhe drejtori i sotëm i SHISH z. Elidon Bendo i cili atë ditë ka qenë vizitor te shtëpia-muzem si nxënës shkolle. Me siguri edhe atij i ka mbetur në mendje kjo skenë. Nuk di të them nëse z. Bendo sot me detyrën që ka sot ka kënaqur kureshtjen e vet për të parë disa sekrete të arkivave të shtetit komunist që kanë të bëjnë me Milaimin. Nëse e ka bërë do të mund t’ u vërtetonte shqiptarëve nëse donte se 75 karafilat e kuq që Milaimi i dhuroi Enver Hoxhës iu kanë kushtuar shqiptarëve si të ishin prej ari sepse Milaimi paguhej për shpërndarjen e librave të Enver Hoxhës në Suedi dhe më gjerë në Europë. Nuk di të them sa e ka paguar Milaimin Irfan Hysenbelliu i Birra “Korça”, por një gjë di ta them me siguri që Milaimi nuk vinte pa para dhe po ta lironte dorën Fania, siç e quajnë Irfanin, Milaimi do të ngjitej në skenë për t’ i dhuruar karafila edhe Goran Bregoviçit. Nëse Milaimi vjell edhe tani në Korçë ngaqë do të pijë shumë gota me atë lloj birre që e marrë në sasi të madhe ka për stomakun efektin e atij ajrit të rënduar të dhomës së shtëpisë-muzeum të Enverit, Fania le t’ i rrijë gati me legen. Sepse sado që Fania është bërë sot biznesmen i madh i llojit që Edi Rama e satirizoi me fjalët “ngushëllime bankave për kreditë që i kanë dhënë”, Fania ka mbetur thelb ai ushtari gardist i regjimit komunist që ruante njerëzit si Milaimi dhe Bregovici të cilët vinin si të ftuar të regjimit komunist. Kam dëgjuar se miqësia e Fanes me Milaimin daton që nga vizita e Milaimit në Shqipëri në 1983 kur Milaimi i ka dhuruar Fanes një palë brekë plazhi suedeze, mall i huaj shumë i vlerësuar në Shqipëri në atë kohë, të cilat Fania ua jepte me pagesë me orë gardistëve që shkonin në takim me dashnoret e tyre. Kështu e filloi biznesin Fania. Edhe diçka të fundit. Milaimi do të komentojë te ky status sepse faqja ime është e hapur, por do të përdorë aplikimin që unë të mos përgjigjem dot drejtpërdrejt komentit të tij./Kastriot Myftaraj
Më në fund Rama e sqaroi statusin e të ardhurve nga Afganistani.
Nuk do i trajtojmë si refugjatë, nuk do i vendosim në kampe,- deklaroi KM.
Po çfarë statusi do u jepet, do pyesni ju.
Ja çfarë thotë vetë lartgjatësia:
“Nuk është se USA na shtrëngoi të merrnim ndo ca qindra afganë, por ne kemi nevojë për ta.”
Ju përsëri do pyesni. :
Për cilët paskemi nevojë ?
Përpara se ti japim udhë kësaj përgjigje, le të sqarojmë ndryshimin thelbësor të Aganëve Talibanë dhe këtyre Afganëve ustallarët.
Qysh para pushtimit rus talibanët u pozicionuan si armiq të drogës, duke ndërprerë me forcë kultivimin e hashashit e duke i djegur parcelat e mbjella.
Ndërsa këta që vijnë me këtë status të çuditshëm janë në fakt ustallarët e kësaj pune.
A ju kujtohet ajo thënia e famshme e lartgjatësisë që tha: – punë ka por mungojnë profesionistët ?
Ja pra, o bashkërendimit e mi. Kompanitë e profesionistëve zbarkuan. Ndaj nuk do trajtohen si refugjatë nëpër kampe, por si punëtorë duar artë, si mjeshtra të Hashashit.
Për këtë shkak qeveria social-komuniste e Ramoviçit do ndërrojë edhe tabelë. Nga qeveri e KANABISIT do vetëemrohet Qeveri e HASHASHIT.
….. Kjo “punë” do zgjasi ca…. Vetëm pas lënies së mandatit të Qeverisë Biden, ka shpresa për ndryshim.
Republikanët do ta “pushtojnë” Shqipërinë deri sa të largojnë dhunshëm qeverinë e HASHASHIT dhe “mjeshtrat duar artë”.
Biden i tha Holbrocke në 2010 se ai nuk interesohet për afganët, se ne duhet të dalim shpejt nga Afganistani. Vietnami, sipas Biden, gjithashtu është kapërcyer.
1/2: Biden told Holbrocke in 2010 that he doesn’t care about the Afghans, that we have to get out of Afghanistan quickly. Vietnam, according to Biden, has also been overcome.
(I duhet kujtuar këtyre Banditëve të Ambasadave të USA dhe BE, se Konventa e Vjenës, veçanërisht Neni 41, i ndalon ata të fusin hundët në punët e brëndshme të Shqipërisë në asnjë rast,
Dhe jo më keq akoma duke mbështetur Krimin e Organizuar, dhe të shkatërrojnë Rendin Kushtetues të Shqipërisë,
Të shantazhojnë Gjykatat, Presidentin apo Institucionet e tjera për llogari të Mafies Ndërkombëtare,
Ndraghetës apo Sorosit, të cilëve ata ju shërbejnë.)
I dënuari me 20 vjet burg si bashkëpunëtor në vrasjen e Azem Hajdarit, Ismet Haxhia rrëfen në librin e tij “Kronika e Dhimbjes” të shtëpisë botuese “Helga’s Secrets”, situatën në vend pas vrasjes së Azemit më 12 shtator.1998.
frika e organizimit të ndonjë kryengritjeje të armatosur me drejtues Azem Hajdarin, e cila rrezikonte pushtetin e socialistëve, me të njëjtën mënyrë që ata e kishin fituar atë pak kohë më parë.
Ky motiv, megjithëse në fantazinë e të frikësuarve për humbjen e pushtetit, e kishte zanafillën në deklaratën e Azem Hajdarit se: “…brenda tre muajve do e rrëzoj Parlamentin e kallashnikovëve…”, deklaratë e ardhur pak kohë pas plagosjes së tij në mjediset e Kuvendit në vjeshtën e vitit 1997.
Organizimi i vrasjes së deputetit Azem Hajdari do të shërbente si precedent për pastrimin e politikës shqiptare nga protagonistët e saj, Nano-Berisha, që duke vrarë të parin me këtë rast, e për shkak të akuzonin më pas Berishën, duke e burgosur gjatë atë.
Në këtë mënyrë do të realizohej më së miri skenari politiko-kriminal i një klani opozitar brenda llojit, i cili vinte pas dështimit të skenarit me arrestimin e të Gjashtëve të Partisë Demokratike, me të cilin synohej likuidimi politik i Nanos pas qejfmbetjeve në ndarjen e dokmave të pushtetit.
Frika e humbjes së statusit lider në trafikun e armëve me Kosovën.
Trafik ky që organizohej e kontrollohej nga kreu i Shërbimit Informativ Kombëtar, Fatos Klosi dhe klani i tij kriminal, pas së cilës vjen vrasja e Ahmet Krasniqit e më pas e Azem Hajdarit, i cili denoncoi publikisht këtë krim dhe organizatorët e tij, kriminelë të veshur me pushtet.
Zbardhja e këtij krimi të shëmtuar nuk ka për të ndodhur asnjëherë, për sa kohë nuk hetohet nisur nga këto tri motive, të cilat duhet të shërbejnë si pistat e vërteta për zbardhjen e krimit nga prokurorë të pandikuar politikisht.
Gëzim Starova, agjent i Shërbimit Informativ që punonte në Ambasadën Italiane, në rolin e përkthyesit të Shefit të Shërbimit Sekret, të kësaj Ambasade…
Skenare të tilla do të vazhdonin përsëri deri tek ai i fundit që mban firmën e Niko Brahimit e Sokol Bares…
Që pasi të më dërgonin në detyrën e shefit të Komisariatit të Policisë së Tropojës ku unë do të kryeja detyra të rëndësishme kundër njerëzve të opozitës,
Më pas të më vrisnin, duke ia faturuar këtë Berishës, me qëllim që vëllezërit e mi të hakmerreshin me Berishën,
Ose çfarë do të ndodhte më pas të na e faturonin neve, njësoj si vrasjen e deputetit Azem Hajdari.
Militantët talebanë të Afganistanit janë bërë më të pasur dhe më të fuqishëm që kur regjimi i tyre fundamentalist islamik u rrëzua nga forcat amerikane në 2001, shkruan The Conversation.
Në vitin fiskal që përfundoi në mars 2020, talebanët thuhet se fituan 1.6 miliardë dollarë amerikanë, sipas Mullah Yaqoob, djalit të udhëheqësit shpirtëror të talibanëve të ndjerë Mullah Mohammad Omar, i cili zbuloi burimet e të ardhurave të talebanëve në një raport konfidencial të porositur nga NATO dhe më vonë marrë nga Radio Evropa e Lirë/Radio Liria.
Për krahasim, qeveria afgane fitoi 5.55 miliardë dollarë gjatë së njëjtës periudhë. Unë studioj financat e talebanëve si analist i politikave ekonomike në Qendrën për Studime në Afganistan. Ja nga vijnë paratë e tyre, tregon studiuesi Hanif Sufizada.
1. Droga – 416 milionë dollarë
Afganistani përbën afërsisht 84% të prodhimit global të opiumit gjatë pesë viteve që përfunduan në vitin 2020, sipas Raportit Botëror të Drogës të Kombeve të Bashkuara 2020. Pjesa më e madhe e këtyre përfitimeve të drogës ilegale shkojnë për talibanët, të cilët menaxhojnë opiumin në zonat nën kontrollin e tyre. Grupi vendos një taksë prej 10% për çdo hallkë në zinxhirin e prodhimit të drogës, sipas një raporti të vitit 2008 nga Njësia e Kërkimit dhe Vlerësimit në Afganistan, një organizatë kërkimore e pavarur në Kabul. Kjo përfshin fermerët afganë që kultivojnë lulekuqe, përbërësin kryesor të opiumit, laboratorët që e shndërrojnë atë në drogë dhe tregtarët që e transportojnë produktin përfundimtar jashtë vendit.
2. Minierat – 400 milionë dollarë deri në 464 milionë dollarë
Minierat e xeherorit të hekurit, mermerit, bakrit, arit, zinkut dhe metaleve të tjera dhe mineraleve të rralla në Afganistanin malor është një biznes gjithnjë e më fitimprurës për talebanët. Si operatorët e vegjël të nxjerrjes së mineraleve, ashtu edhe kompanitë e mëdha afgane të minierave, paguajnë militantët talebanë për t’i lejuar ata të mbajnë bizneset e tyre në punë. Ata që nuk paguajnë përballen me kërcënime me vdekje.
Sipas Komisionit të Gurëve dhe Minierave të Talibanëve ose Da Dabaro Comisyoon, grupi fiton 400 milionë dollarë në vit nga minierat. NATO vlerëson se është më e lartë, në 464 milionë dollarë – nga vetëm 35 milionë dollarë në 2016.
3. Zhvatje dhe taksa – 160 milionë dollarë
Ashtu si një qeveri, talebanët taksojnë njerëzit dhe industritë në zonën në rritje të Afganistanit nën kontrollin e tyre. Ata madje lëshojnë faturat zyrtare të pagesës së taksës. Industritë “e taksuara” përfshijnë operacionet minerare, mediat, telekomunikacionet dhe projektet e zhvillimit të financuara nga ndihma ndërkombëtare.
Shoferët gjithashtu taksohen për përdorimin e autostradave në rajonet e kontrolluara nga talebanët, dhe dyqanxhinjtë paguajnë talebanët për të drejtën për të bërë biznes.
Grupi gjithashtu imponon një formë tradicionale islame të taksimit të quajtur “ushr” – e cila është një taksë prej 10% mbi të korrat e një fermeri – dhe “zekat”, një taksë e pasurisë prej 2.5%. Sipas Mullah Yaqoob, të ardhurat nga taksat – të cilat gjithashtu mund të konsiderohen si zhvatje – sjellin rreth 160 milionë dollarë në vit. Meqenëse disa nga ata që tatohen janë kultivues të lulekuqes, mund të ketë një mbivendosje financiare midis të ardhurave nga taksat dhe të ardhurave nga droga.
4. Donacione bamirësie – 240 milionë dollarë
Talibanët marrin kontribute të fshehta financiare nga donatorët privatë dhe institucionet ndërkombëtare në të gjithë globin.
Shumë dhurime për talibanët janë nga bamirësi dhe fonde private të vendosura në vendet e Gjirit Persik, një rajon historikisht simpatizues i kryengritjes fetare të grupit. Këto donacione arrijnë nga 150 milionë dollarë deri në 200 milionë dollarë çdo vit, sipas Qendrës Afganistane për Kërkime dhe Studime Politike. Këto organizata bamirëse janë në listën e grupeve të Departamentit të Thesarit të SHBA si financuese të terrorizmit.
Qytetarët privatë nga Arabia Saudite, Pakistani, Irani dhe disa vende të Gjirit Persik gjithashtu ndihmojnë në financimin e talibanëve, duke kontribuar me 60 milionë dollarë të tjerë në vit në Rrjetin Haqqani të lidhur me talebanët, sipas agjencive amerikane të antiterrorizmit.
5. Eksportet – 240 milionë dollarë
Pjesërisht për pastrimin e parave të paligjshme, talebanët importojnë dhe eksportojnë mallra të ndryshme të përditshme të konsumit, sipas Këshillit të Sigurimit të Kombeve të Bashkuara.
Filialet e njohura të biznesit përfshijnë kompaninë shumëkombëshe Noorzai Brothers Limited, e cila importon pjesë makinash dhe shet automjete të montuara dhe pjesë këmbimi të automobilave.
Të ardhurat neto të talebanëve nga eksportet mendohet të jenë rreth 240 milionë dollarë në vit.
Kjo shifër përfshin eksportin e lulekuqes dhe mineraleve, kështu që mund të ketë mbivendosje financiare me të ardhurat nga droga dhe të ardhurat nga minierat.
6. Pasuritë e paluajtshme – 80 milionë dollarë
Talibanët kanë prona të paluajtshme në Afganistan, Pakistan dhe vende të tjera potencialisht, sipas Mullah Yaqoob dhe TV pakistanez SAMAA. Yaqoob tha se të ardhurat vjetore të pasurive të patundshme të NATO -s janë rreth 80 milionë dollarë.
7. Shtete të veçanta
Sipas raportimit të BBC -së, një raport i klasifikuar i CIA -s vlerësoi në vitin 2008 se talebanët kishin marrë 106 milionë dollarë nga burime të huaja, veçanërisht nga shtetet e Gjirit.
Sot, sipas burimeve të shumta amerikane dhe ndërkombëtare, qeveritë e Rusisë, Iranit, Pakistanit dhe Arabisë Saudite besohet se financojnë talebanët. Ekspertët thonë se këto fonde mund të arrijnë deri në 500 milionë dollarë në vit, por është e vështirë të vendosësh një shifër të saktë.
Kjo është arsyejs që populli shqiptar tashme i mësuar me nje mashtrues, një drogaxhi, dhe hajdut votash, reagon keq.
Reagon keq…
Jo se nuk dëshiron të presi dhe mbrojë emigrantë që po luftojnë me vdekjen për lirinë e tyre, por sepse është trembur dhe nuk beson më në marveshjet e fshehta të një narko -kryeministri, i cili për momentin, shet jo vetëm interesat kombetare, por edhe bythen e vet .
Ky eshte problemi .
Jo mikpritja jonë për disa njeres që luftojnë per të shpetuar nga vdekja si shumë nga ne dikur …
Familjarët e shqiptarëve të zhdukur të Kosovës gjatë masakrës nga serbët i kanë bërë kërkesë me shkrim Sotiraq Filos që të anulojë ardhjen në Këngëtarit .
Ata kanë bërë arsyet pse kjo performancë e tij në Shqipëri duhet të anulohet, kjo për faktin se nën ritmin e muzikës së tij janë kryer krime lufte në Kosovë.
”E kaluara jonë ndonse nuk është e largët, ajo vazhdon të jetë shumë e rëndë për ne. Dhunimi në kohë terrori është ështe shumë me i lehtë i pranueshem , se sa kur ndodh ne kohë lirie.
Sot familjet e personave te zhdukur, dhunohen në baza ditore perkitazi me humbjen e cila ju është shkaktuar. Andaj ju lutemi te mos na lëndoni më shumë këto familje dhe ju kërkojmë tè anuloni pjesmarrjen e Goran Bregoviçit dhe çdo këngetari e artisti sërb që frymezoi kryerjen d krimeve mbi popullaten shqiptare.
Kategoria më e goditur nga lufta në Kosovë janë familjarët e 1632 të zhdukurve . , të cilët nëpërmjet kësaj letre kanë shprehur njëzëri dhimbjen e tyre karshi kësaj situate e që i lëndon më së shumti kategorinë më të goditur nga lufta e fundit në Kosovës , familjarët e 1632 të zhdukurve .
Ata thonë se pjesëmarrja e Bregoviçi do t’i lëndojë tejmase dhe do ia rikthej dhimbjen e tyre për këto 22 vite paslufte .
Cilët janë 10 Flamujt më të vjetër në botë – Në renditje edhe flamuri i kombit Shqiptar
Të gjurmosh origjinën e saktë të çdo flamuri nga e gjithë bota mund të jetë e vështirë pasi shumë prej tyre nuk kanë histori konkrete. Disa nga flamujt më të vjetër kanë histori që bazohen në legjenda, të cilat mund të mos jenë të sakta historikisht. Për më tepër, flamujt shpesh pësojnë disa ndryshime dhe është e rrallë që flamuri i një vendi të duket i njëjtë me atë që ishte kur u përdor për herë të parë. Përkundër këtyre sfidave, është përpiluar një listë nga oldest.org që përfaqëson më së miri atë që besohet gjerësisht se janë flamujt më të vjetër në botë.
Spanja Viti i parë i përdorur: 1785
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1981Ju pëlqen!
Emri Zyrtar: Rojigualda
Ngjyrat kryesore: Tribanda e kuqe dhe e verdhë me stemën spanjolle
Flamuri aktual i Spanjës gjurmon historinë e tij në shenjën detare të vendit të 1785 i njohur si Pabellón de la Marina de Guerra. Dizajni i flamurit u zgjodh personalisht nga Mbreti Charles III i Spanjës nga 12 flamuj të ndryshëm të projektuar nga Antonio Valdés y Bazán. Gjatë dekadave të ardhshme, flamuri u përdor kryesisht mbi fortesat bregdetare, kazermat detare dhe pasuritë e tjera detare.
Flamuri nuk u përdor nga një njësi spanjolle e tokës deri në 1820 dhe nuk u përdor jashtë qëllimeve ushtarake deri në 1843 kur Mbretëresha Isabella II e Spanjës bëri zyrtar flamurin. Që atëherë, skema e ngjyrave të kuqe dhe të verdhë të flamurit ka mbetur në takt (me përjashtim të periudhës së Republikës së Dytë nga 1931 – 1939) me ndryshimin e vetëm stemës.
Rusia Viti i parë i përdorur: 1696
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1993
Emri zyrtar: Триколор (Trikolor)
Ngjyrat kryesore: tribandë e bardhë, blu dhe e kuqe
Versioni modern i flamurit rus u miratua për herë të parë në 1696 nga Tsardom i Rusisë, por nuk ka qenë në përdorim të vazhdueshëm për shkak të historisë së trazuar të Rusisë. Flamuri trengjyrësh është përdorur dhe shpërdoruar disa herë gjatë gjithë historisë së Rusisë dhe më në fund u restaurua në 1993. Flamuri i Rusisë duket shumë i ngjashëm me flamurin Hollandez dhe sipas dy historive të ndryshme të origjinës kjo ishte e qëllimshme. Të dy historitë lidhin flamurin trengjyrësh të Rusisë direkt me atë të përdorur në Hollandë. Sipas të dy tregimeve, një car rus (ose Aleksi I ose Pjetri i Madh) u frymëzua për të valvitur flamurin e tij detar pasi dëshmoi flamujt detarë të përdorur nga Hollandezët.
Japonia Viti i parë i përdorur: shek. XVI, ndoshta më i vjetër
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1870
Emri Zyrtar: Nisshōki i Hinomaru
Ngjyrat kryesore: E bardhë me diell të kuq
Ashtu si shumë prej flamujve më të vjetër, origjina e flamurit japonez është e mbështjellë me mite dhe legjenda. Japonezët e konsiderojnë 660 pes si datën e themelimit të vendit dhe ata besojnë se Perandori i parë i Japonisë ishte një pasardhës i perëndeshës së diellit Amaterasu. Për shkak të kësaj historie (legjendare), simboli i diellit ka qenë gjithmonë i rëndësishëm në Japoni, veçanërisht në flamurin e vendit. Përdorimi i parë i regjistruar i një flamuri me motiv dielli në Japoni daton në 701, nëse kjo histori është e vërtetë, kjo do ta bënte flamurin e Japonisë më të vjetrin. Sidoqoftë, kjo histori shpesh diskutohet dhe jashtë Japonisë por flamuri i vendit rrallë konsiderohet më i vjetri në botë. Flamuri më i vjetër ekzistues japonez daton vetëm para shekullit të 16-të dhe përsëri, vjen me histori legjendare që e vendos atë nga shekulli i 11-të.
Hollanda Viti i parë i përdorur: c.1572
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1937
Emri zyrtar: Flamuri i Mbretërisë së Hollandës
Ngjyrat kryesore: tribandë e kuqe, e bardhë dhe blu
Flamuri modern Hollandez (Hollandë) është një ndryshim i Flamurit të Princit i përdorur nga William Prince of Orange në Revoltën Hollandeze kundër Mbretit Philip II të Spanjës gjatë fundit të shekullit të 16-të. Ky flamur me tre ngjyra ishte fillimisht portokalli, i bardhë dhe blu. Përfundimisht, shiriti i sipërm portokalli u ndryshua në të kuq diku pas 1630. Sipas CIA World Factbook, ndryshimi i ngjyrës mund të ketë qenë për shkak të kalimit të ngjyrës portokalli në të kuqe me kalimin e kohës. Për më tepër, Cact Factbook e konsideron flamurin Hollandez si trengjyrëshin më të vjetër në përdorim të vazhdueshëm. Ky pretendim ndihmohet nga fakti se shumica e flamujve më të hershëm përdornin vetëm dy ngjyra.
Suedia Viti i parë i përdorur: c.1562, ndoshta më herët
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1906
Emri zyrtar: Asnjënull
Ngjyrat kryesore: Blu me kryq të verdhë nordik
Historia e flamurit suedez mund të jetë e vështirë të gjurmohet pasi ekzistojnë disa histori të ndryshme rreth origjinës së tij. Disa teori sugjerojnë që bluja dhe e verdha e flamurit janë përdorur nga gjykata mbretërore Suedeze që prej të paktën 1275. Një histori tjetër thotë se ngjyrat e flamurit u frymëzuan nga stema e tanishme suedeze nga 1442. Disa nga flamujt më të vjetër të ruajtur Suedisht tregojnë se ngjyrat e flamurit të hershëm mund të kenë qenë në të vërtetë blu dhe e bardhë. Në fakt, përshkrimi i parë ligjor i flamurit me një kryq të verdhë në një sfond blu daton vetëm në 1562.
Zvicra Viti i parë i përdorur: c.1470, ndoshta më herët
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1889
Emri zyrtar: Asnjë
Ngjyrat kryesore: E kuqe me kryq të bardhë
Flamuri i Zvicrës është një nga vetëm dy flamuj katrorë të shtetit sovran në botë, tjetri i përket Qytetit të Vatikanit. Edhe pse zyrtarisht flamuri është katror, anijet zvicerane dhe organet joqeveritare shpesh valvisin një version drejtkëndëshe të flamurit zviceran. Historia e flamurit zviceran mund të gjurmohet në tre legjenda të ndryshme: Legjioni Theban, Reichssturmfahne (Flamuri i Luftës Perandorake) gjatë shekullit të 12-të dhe Arma Christi në shekullin e 13-të. Ndërsa të gjitha këto grupe mund të kenë përdorur një flamur të kuq me kryq të bardhë, flamuri katror u përdor për herë të parë diku në vitet 1470. Simboli i Kryqit të Kuq (një kryq i kuq në një sfond të bardhë) është një e anasjelltë e drejtpërdrejtë i flamurit zviceran. Ky simbol u bë simboli origjinal i mbrojtjes i shpallur nga konventa e parë e Gjenevës dhe i bën nderim themeluesit të Kryqit të Kuq, Zvicerian Henry Dunant.
Shqipëria/ Shqiptarët Viti i parë i përdorur: c.1443, ndoshta më herët
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1912
Emri Zyrtar: Flamuri Kombëtar
Ngjyrat kryesore: E kuqe me një shqiponjë të zezë dykrenare
Imazhet e një shqiponje të zezë dykrenare në një sfond të kuq u përdorën nga familjet fisnike të Shqipërisë që nga Mesjeta. Këto familje huazuan shqiponjën dykrenare nga flamuri i Perandorisë Bizantine. Dizajni i flamurit modern të Shqipërisë gjurmohet drejtpërdrejt në stemën e Shtëpisë së Kastriotit. Gjergj Kastriot Skënderbeu përdori një flamur të kuq me një shqiponjë të zezë dykrenare kur drejtoi një revoltë kundër Perandorisë Osmane që rezultoi në pavarësinë e Shqipërisë. Që atëherë, simboli i shqiponjës dykrenare është ripërdorur nga nacionalistët shqiptarë sa herë që vendi ka luftuar për pavarësinë e tij. Flamuri u miratua zyrtarisht në 1912.
Letonia Viti i parë i përdorur: rreth 1279
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1918; ri-miratuar në 1990
Emri zyrtar: Asnjë
Ngjyrat kryesore: E kuqe me brez të hollë të bardhë
Flamuri Letonez duket i ngjashëm me shumë prej flamujve më të vjetër në botë, të cilët gjithashtu kanë një skemë ngjyrash të kuqe dhe të bardhë. Ndërsa askush nuk e di me siguri se kur u përdor për herë të parë flamuri kuqezi në Letoni, ka prova historike që tregojnë se flamuri mund të ishte përdorur qysh në shekullin e 13-të. Një flamur i kuq me një shirit të bardhë u përmend për herë të parë në Kronikën Rhymed të Livonia, flamuri u përdor në 1279 gjatë një beteje midis fiseve antike Letoneze nga Cēsis. Flamuri kuq e bardhë u miratua zyrtarisht në 1918 dhe u përdor derisa filloi pushtimi Sovjetik i Letonisë në 1940. Flamuri i Letonisë së pavarur u rikuperua përfundimisht në 1990.
Austri Viti i parë i përdorur: c. fundi i shekullit të 12-të, por e dokumentuar zyrtarisht në 1230
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1918
Emri zyrtar: Asnjë
Ngjyrat kryesore: Tribanda e kuqe dhe e bardhë
Flamuri i Austrisë është shpesh një nga pretendentët kryesorë për flamurin më të vjetër në botë. Tribanda e kuqe dhe e bardhë mund të jetë përdorur që në 1105 dhe bazohet në stemën e dinastisë mesjetare Babenberg. Edhe pse kjo i paraprin flamurit danez me një shekull, përdorimi i parë i dokumentuar zyrtar i triband nuk ndodhi deri në 1230. Sipas legjendës austriake, flamuri i vendit u shpik nga Duka Leopold V i Austrisë si pasojë e luftimeve të tij gjatë Rrethimit të Akrit (1189 – 1191). Ndërsa kjo histori ndoshta nuk është e vërtetë, sundimtarët e Austrisë kanë përdorur ngjyra të kuqe të bardhë të kuqe prej fundit të shekullit të 13-të.
Danimarka Viti i përdorur për herë të parë: c.1219, ndoshta më herët
Viti i Miratuar Zyrtarisht: 1625
Emri Zyrtar: Dannebrog
Ngjyrat kryesore: E kuqe me kryq të bardhë nordik
Megjithëse disa vende pretendojnë të kenë flamurin më të vjetër, flamuri i Danimarkës konsiderohet gjerësisht se është flamuri më i vjetër ekzistues në botë. Zyrtarisht, flamuri njihet si Dannebrog dhe tregon historinë e tij që prej së paku 1219. Flamuri njihet nga Libri i Rekordeve Botërore Guinness si flamuri kombëtar më i vjetër i përdorur vazhdimisht. Sipas legjendës, flamuri ra nga qielli gjatë një beteje në Lyndanisse, Estoni. Ndërsa legjenda mund të jetë shfaqur rreth vitit 1500, ka prova se një flamur i kuq me një kryq të bardhë ishte duke u përdorur nga danezët që nga rreth 1340 – 1370. Dannebrog është treguar në një Gelre Armorial nga rreth kësaj kohe së bashku me stemën e mbreti i Danimarkës në atë kohë. (Burimi: oldest.org)
Njejtë me ‘to janë sekti i pseudoantikomunistëve, d.m.thënë i atyre “majmunëve” që edhe pse vijnë nga persekutimi i lejnë rrugë “mendimit spontan” dhe pasi molepsen me ” frymë ” moderniste” ( nënkupto anarshiste!) – huazojnë tekat, fjalorin,, shterpësinë e të gjykuarit dhe shfaqin me pompozitet leksikun e vampirëve.
Por në këtë postim shqetësimi im lidhet me “murrashët” që hiqen si të djathtë të modelit “pa kompromis” por në fakt janë shpinëthyer të mirëfilltë.
Asnjë syresh nuk merr të demaskojë realitetin e zhigatur të sotëm, po u ka ngelur ora te sharjet dhe shpifjet në adresë të PD dhe liderit historik Berisha.
Ndërsa për kryetarin aktual mjaftohen me etiketime më të buta.
Kur i pyet këta “majmunë”, përse punuan figurat e shquara të disidencës si Arbnori, dr. Spahija, Toto, Vrioni, Kalakulla, Kostreci etj, me dr. Berishën, sojlitë nuk japin përgjigje konkrete por hidhen degë më degë , ngrehalucen dhe zhurmojnë e broçkullat si u vjen doresh, por pa harruar veprën e baltëhedhjes.
Veton Surroi: Baton Haxhia bashkëpunëtor i shërbimit sekret serb
Këtë do ta zbulonim, vetëm pas lufte, të gjithë ne të tjerët që në një mënyrë a tjetër e kishim njohur bashkëpunëtorin e Shërbimit sekret serb. Dhe, kjo çështje do të riaktualizohej brenda strukturave shtetërore të Shqipërisë kur personi në fjalë do ta kërkonte shtetësinë e Shqipërisë.
Çka e bashkon Goran Bregoviqin me një bashkëpunëtor të kryeministrit të Shqipërisë, vendimin e V.Intzkos për gjenocid dhe aktgjykimin e J.Stanishiqit, shef i Shërbimit sekret serb? Një bashkëpunëtor i deritanishëm e i afërt i kryeministrit të Shqipërisë ka bashkëpunuar me Shërbimin sekret serb në Kosovë.
Ky konstatim nuk është pjesë e konspiracioneve të rëndomta mbi ‘spiunllëkun’ të këtij apo atij personi. Bashkëpunëtori i deritanishëm i afërt i kryeministrit të Shqipërisë këtë e ka pranuar publikisht në Gjykatën Ndërkombëtare për Ish-Jugosllavinë në Hagë. Ka pranuar se Shërbimi sekret serb i ka kërkuar që të ndihmojë të hapet një proces negociatash me një figurë të respektuar shqiptare të Kosovës në mënyrë që të shmanget negociata me dr.Rugovën, figurë prijëse e shqiptarëve të Kosovës e njëkohësisht që prej pozicionit të dr.Rugovës për pavarësi të vendit të kalohet në pozicion të ‘Republikës së tretë’ brenda ‘RFJ-së’. Bashkëpunëtori këtë kërkesë e ka zbatuar.
Këtë do ta zbulonim, vetëm pas lufte, të gjithë ne të tjerët që në një mënyrë a tjetër e kishim njohur bashkëpunëtorin e Shërbimit sekret serb. Dhe, kjo çështje do të riaktualizohej brenda strukturave shtetërore të Shqipërisë kur personi në fjalë do ta kërkonte shtetësinë e Shqipërisë. Atëbotë, e në kundërshtim me procedurat ligjore, do të shmanget informata mbi bashkëpunimin me Shërbimin sekret serb dhe do të jepej shtetësia nga presidenti në detyrë.
Gjatë ditëve të kaluara të kësaj vere të nxehtë do të zhvillohen tri procese, që do të më shërbejnë për të përkujtuar rastin e bashkëpunëtorit. I pari është vendimi i Valentin Intzkos, tashmë ish-kryeadministrator ndërkombëtar i BeH-së, që të shpallë mohimin e gjenocidit në BeH si vepër penale. I dyti është shpallja e aktgjykimit të Jovica Stanishiqit, shef i dikurshëm i Shërbimit sekret serb (që i kërkoi favore bashkëpunëtorit) me të cilin veprimtaria e tij në luftën e Bosnjë-Hercegovinës trajtohet si vepër e ndërmarrjes së përbashkët kriminale të shtetit të tij, Serbisë. Dhe i treti është zallamahia rreth ftesës që Goran Bregoviqi, një figurë prijëse e rokut jugosllav të viteve ‘80 dhe tashmë figurë ndërkombëtare e muzikës, të marrë pjesë në Festivalin e Birrës në Korçë.
Valentin Intzko tregoi se kishte imponuar ligjin mbi mohimin e gjenocidit në këtë kohë për arsye të thjeshtë, sepse vetëm tash u bë i plotfuqishëm aktgjykimi i Radovan Karaxhiqit, ish-prijës i serbëve të BeH-së, me të cilin ai gjykohej, mes tjerash, edhe për gjenocidin në Srebrenicë. Pra, ndonëse vepra e gjenocidit qe kryer më 1995, vetëm më 2021 është e mundur, me dënimin e Karaxhiqit që kjo vepër penale është sanksionuar si e tillë, rrjedhimisht mohimi i saj përbën vepër tjetër penale, sipas traditës më të mirë evropiane të ndërtuar pas gjykimeve të Nyrembergut në Gjermaninë pas-naziste. Kjo është me rëndësi të jashtëzakonshme për identitetin e Bosnjë-Hercegovinës, shtet në të cilin pasardhësit e Radovan Karaxhiqit, të shpërblyer me Republikën serbe, ndërtojnë politikën e tyre mbi mohimin e gjenocidit. Për ta, gjenocidi në Srebrenicë ishte pjesë e luftës, ‘ku të gjithë vranë të gjithë të tjerët, të gjithë ishin përgjegjës, të gjithë ishin viktima’.
Gjykimi i Jovica Stanishiqit tregoi se nuk ishin të gjithë përgjegjës e as të gjithë viktima. Ai u dënua sepse, ndonëse nuk ishte përgjegjës i drejtpërdrejtë për vrasjet në BeH, ishte përgjegjës sepse qe në krye të një ndërmarrjeje të përbashkët kriminale, që kishte për qëllim dëbimin me dhunë të boshnjakëve myslimanë nga shtëpitë e veta dhe vendosjen e mbisundimit serb në ato territore. Kjo ndërmarrje e përbashkët kriminale, sipas aktgjykimit, kishte mbështetjen e plotë organizative të Republikës së Serbisë.
Dhe Goran Bregoviqi, një simbol i muzikës së ish-Jugosllavisë, i ftuar në Festivalin e Korçës nxiti fërkimin e radhës e bukur intensiv politik e kulturor në diskurset publike të Kosovës e Shqipërisë. Në të folmen shqipe u ravijëzua konfrontimi i argumentit mbi të drejtën që shqiptarët të ftojnë figura kulturore që nuk e kalojnë një provim imagjinar moral (e të tillë janë të gjithë) mbi qëndrimin ndaj luftës në Kosovë (apo nëse tëhollohet, edhe ndaj Milosheviqit, Bosnjës, etj.).
Të tri proceset kanë një emërtim të përbashkët, të luftës së papërfunduar e vonesës për ta pranuar këtë. Ligji për mohimin e gjenocidit në BeH nxori në pah atë që do të duhej të ishte shtyllë morale e ndërtimit të BeH-së para një çerekshekulli. Pra, që në vitin 1996 do të duhej të ishte e qartë se shtylla morale e ndërtimit të shtetit demokratik të BeH-së do të ishte që nuk mund të mohohet gjenocidi, ashtu siç nuk është e paramendueshme sot që të ekzistojë një demokraci shembullore evropiane në Gjermani e që të mos mbështetet mbi shtyllën morale të dënimit të gjenocidit. Fakti që kjo bëhet më 2021 tregon se lufta në BeH, përfshirë gjenocidin, vazhdon në inversionin e Von Clauzeëitzit, që thoshte se lufta është vazhdimi i politikës me mjete të tjera, vazhdim i luftës me mjete të tjera.
Dhe, kjo është një çështje me rëndësi për Serbinë. Dënimi i J.Stanishiqit nxori në një shkallë më të lartë atë që kishte bërë më herët Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë, e cila në padinë e BeH-së për gjenocid në Bosnjë-Hercegovinë kishte konstatuar se Serbia nuk ishte përgjegjëse për organizim e ekzekutim, por ishte përgjegjëse për mosveprim për ta penguar atë. Në këtë rast, Serbia u dënua, nëpërmjet Stanishiqit, për ndërmarrje të përbashkët kriminale në Kroaci e BeH, pra shteti kishte ndërmarrë veprime për të ndihmuar krimet kundër njerëzimit në pika të ndryshme ndaj kroatëve dhe boshnjakëve myslimanë.
Goran Bregoviqi hyn në këtë rrëfim si një artist i Sarajevës, i ikur në Beograd gjatë luftës e pastaj edhe në vende të Evropës. Ka mundur, por nuk e ka bërë, të dënojë masakrën që i bëhet qytetit të tij të lindjes nga ana e forcave serbe. Nuk ka mundur të kontrollojë se këngët e tij do të shërbejnë për njësitet paramilitare që do të hyjnë në Gjakovë dhe nga altoparlantët do të shënojnë momentin dramatik të vendimit të ekzekutimit të fëmijëve, grave e burrave të atij qyteti.
Debati rreth pjesëmarrjes së Goran Bregoviqit në Festivalin e Birrës në Korçë nuk është real, nuk ka të bëjë me të vërtetën. Çdo artist nga kudo do të shkojë në një festival birre dhe kjo nuk është fare çështje.
Çështja është se luftërat e ish-Jugosllavisë nuk kanë përfunduar. Po, Sllovenia është vend i pavarur dhe anëtar i BE-së. Dhe po, Kroacia është gjithashtu vend anëtar i BE-së, por për Serbinë është vend i cili ka spastruar pothuajse të gjithë serbët nga andej.
Dhe, kjo është politika serbe e pothuajse një dhjetëvjetëshi të kaluar e një dhjetëvjetëshi në ardhje. Për Serbinë luftërat nuk kanë përfunduar, sepse Serbia u nis në luftë duke deklaruar se serbët nuk mund të jenë pakicë. Pra, nuk mund të jenë pakicë në BeH, Mal të Zi, Kosovë; rrjedhimisht, nuk mund të thuhet se lufta ka përfunduar derisa të arrihet që serbët të jenë popull shumicë a me të drejtë shumice.
Për Kosovën, të tejndieshme ndaj çdo gjëje që ka të bëjë me serbët e Serbinë, Bregoviqi është edhe një argument se si Serbia nuk e kupton atë që Kosova ende nuk po arrin ta shprehë, se lufta për të nuk ka përfunduar, se Kosova ende po jeton në luftë.
Për Shqipërinë zyrtare, që përpiqet ta shikojë Ballkanin nga racionaliteti i një Evrope të shekullit XXI të aspiruar sot nga parisienët, lisbonasit dhe talinasit, Kosova është ai kushëriri i varfër i fshatit që ta përkujton prejardhjen, dhe kështu pengon që ti ta adhurosh G.Bregoviqin dhe bendin e tij, të cilin banorët e Prishtinës për herë të parë e panë në sallën 25 Maji, më 1975, pak a shumë kur në burg futej Todi Lubonja, sepse në festivalin e këngës që ai kishte organizuar në RTSH këngët që u kënduan nuk ishin brenda kutit të Enver Hoxhës.
Debati në të dy anët e kufirit që ndan në shumicë shqiptarët më duket temporal. Pra, Shqipëria zyrtare nuk pranon se kjo luftë nuk ka përfunduar e Kosova zyrtare nuk po arrin që t’ia shpjegojë të kundërtën, se lufta po vazhdon me mjete të tjera. Ndërkohë Shqipëria dhe Kosova zyrtare madje legjitimuan një bashkëpunëtor të Shërbimit sekret serb: nëse ai është pjesë e sferës publike, pse nuk bëka Goran Bregoviqi?
Goran Bregoviqi, siç ka qejf ta quajë veten, muziktar i dasmave dhe vdekjeve, kështu bëhet një viktimë kolaterale, bëhet këngëtari i luftërave të papërfunduara. Bashkëpunëtori i Shërbimit sekret, për dallim, mbetet pjesëmarrës aktiv i atyre luftërave.
Për më tepër ky debat është i vendosur në një makroplan evropian: BE-ja dhe SHBA-ja po përpiqen që nga viti 1999 ta bindin veten dhe të tjerët se luftërat në Ballkanin Perëndimor kanë përfunduar, por nuk po shënojnë shumë sukses. Bashkëpunëtori dhe Bregoviqi po tregojnë se gjendja është ndryshe.
We, Members of the European Parliament, note with concern and regret the decision of the European Union to be represented by Enrique Mora, Deputy Secretary General and Political Director of the European External Action Service, at the inauguration of the incoming Iranian president Ebrahim Raisi. Sending such senior representation to the inauguration of a president with such a dark record, at this sensitive time, contradicts European commitments to uphold and stand up for human rights.
President Raisi was shepherded into office through a sham election, boycotted by millions of Iranian citizens, which was intended to reinforce conservatives within the Iranian regime and deny any real choice to the people of Iran. He has an appalling record of personal responsibility for the most heinous of human rights abuses. Raisi earned his reputation as the ‘Hangman of Tehran’ for his role in the execution of thousands of political prisoners and opponents in the late 1980s. He is personally sanctioned by the US government for his actions. More political opponents have been executed during his tenure as head of the judiciary which began in 2019, including wrestler Navid Afkari and journalist Ruhollah Zam.
It is hardly fitting to honour President Raisi’s inauguration with the presence of one of the EU’s most senior diplomats. It seems even more incongruous given Mr. Mora’s senior role in coordinating the nuclear talks in Vienna. His presence risks giving the impression that the EU’s overwhelming concern is the nuclear agreement, to the point of ignoring severe Iranian human rights abuses. While mass protests against the regime are taking place across Iran, the EU comes across as ignoring the voice of the Iranian people.
Moreover, it comes across as ignoring Iran’s violent and destabilizing regional policies. The inauguration occurs just days after British, US and Romanian governments unequivocally blamed Iran for a murderous drone attack on the Mercer Street, a civilian ship navigating international waters off the coast of Oman, which killed two European citizens a British and a Romanian.
It is time for the EU to send a clear message to Iran that Europe will not turn a blind eye either to human rights abuses or acts of terror and piracy, and that Iran will face consequences for its actions. Honouring the inauguration of the ’Hangman of Tehran’ only serves to encourage such behaviour.
Your sincerely,
MEP David Lega MEP Carmen Avram MEP Anna Fotyga MEP Antonio Lopez-Isturiz White MEP Bert-Jan Ruissen MEP Petras Auštrevičius MEP Andrey Kovatchev MEP Lucas Mandl MEP Tomáš ZdechovskyLetter-to-HRVP-Borrell-regarding-IranLadda
Letër Borrell në lidhje me Iranin I nderuar Përfaqësues i Lartë/Nënkryetar,
Ne, Anëtarët e Parlamentit Evropian, vërejmë me shqetësim dhe keqardhje vendimin e Bashkimit Evropian për t’u përfaqësuar nga Enrique Mora, Zëvendës Sekretar i Përgjithshëm dhe Drejtor Politik i Shërbimit Evropian të Veprimit të Jashtëm, në përurimin e presidentit të ardhshëm iranian Ebrahim Raisi. Dërgimi i një përfaqësimi të tillë të lartë në inaugurimin e një presidenti me një rekord kaq të errët, në këtë kohë të ndjeshme, bie ndesh me angazhimet evropiane për të mbështetur dhe mbrojtur të drejtat e njeriut.
Presidenti Raisi u fut në detyrë përmes një zgjedhjeje të rreme, të bojkotuar nga miliona qytetarë iranianë, e cila kishte për qëllim të forconte konservatorët brenda regjimit iranian dhe të mohonte çdo zgjedhje të vërtetë për popullin e Iranit. Ai ka një rekord të tmerrshëm të përgjegjësisë personale për abuzimet më të tmerrshme të të drejtave të njeriut. Raisi fitoi reputacionin e tij si “Xhelati i Teheranit” për rolin e tij në ekzekutimin e mijëra të burgosurve politikë dhe kundërshtarëve në fund të viteve 1980. Ai është sanksionuar personalisht nga qeveria amerikane për veprimet e tij. Më shumë kundërshtarë politikë janë ekzekutuar gjatë qëndrimit të tij si kreu i gjyqësorit i cili filloi në vitin 2019, përfshirë mundësin Navid Afkari dhe gazetarin Ruhollah Zam.
Nuk është aspak e përshtatshme të nderohet përurimi i Presidentit Raisi me praninë e një prej diplomatëve më të lartë të BE -së. Duket edhe më e paqëndrueshme duke pasur parasysh rolin e lartë të zotit Mora në koordinimin e bisedimeve bërthamore në Vjenë. Prania e tij rrezikon të krijojë përshtypjen se shqetësimi dërrmues i BE -së është marrëveshja bërthamore, deri në pikën e injorimit të abuzimeve të rënda iraniane të të drejtave të njeriut. Ndërsa protestat masive kundër regjimit po zhvillohen në të gjithë Iranin, BE duket se po injoron zërin e popullit iranian.
Për më tepër, ajo vjen si injorim i politikave rajonale të dhunshme dhe destabilizuese të Iranit. Inagurimi ndodh vetëm disa ditë pasi qeveritë britanike, amerikane dhe rumune fajësuan pa mëdyshje Iranin për një sulm vrasës me dron në rrugën Mercer, një anije civile që lundronte në ujërat ndërkombëtare në brigjet e Omanit, e cila vrau dy qytetarë evropianë një britanik dhe një rumun.
Tani është koha që BE -ja t’i dërgojë një mesazh të qartë Iranit se Evropa nuk do t’i mbyllë sytë as për shkeljet e të drejtave të njeriut, as për aktet e terrorit dhe piraterisë, dhe se Irani do të përballet me pasoja për veprimet e tij. Nderimi i inaugurimit të “Xhelatit të Teheranit” shërben vetëm për të inkurajuar një sjellje të tillë.
Sinqerisht nga ana juaj,
Eurodeputeti David Lega Eurodeputetja Carmen Avram Eurodeputetja Anna Fotyga Eurodeputeti Antonio Lopez-Isturiz White Eurodeputeti Bert-Jan Ruissen Eurodeputetja Petras Auštrevičius Eurodeputeti Andrey Kovatchev Eurodeputeti Lucas Mandl Eurodeputeti Tomáš Zdechovsky
Ndaj synohet që përmes një koalicioni PS-PD të krijohet atmosfera e rehabilitimit të krimeve të Ramës dhe ai pas një viti të shkojë në zyrën e presidentit të vendit. Ndërkohë zotin Basha e joshin me të qenit kryeminstër në pranverën e vitit të ardhshëm.
Nëse ndodhin këto dy lëvizje, atëherë ndodh ajo që ka premtuuar Ilir Meta për të marrë në dorë kryesimin e opozitës shqiptare.
Edhe pse me katër deputetë, LSI mbetet e vetmja parti opozitare dhe si e tillë ajo do të përfaqësojnë edhe ata rreth 700 mijë shqiptarë që kanë votuar Partinë Demokratike.
Nga kjo shkojmë te deduksioni tjetër se Partia Demokratike nga parti do të shndërrohet në një sekt, shtojcë e patericë e qeverisjes më brutale dhe më katastrofale që ka patur Shqipëria në historinë e saj.
Demokratët e dinë se PD u rrudh nga fakti se qeverisi katër vite me Lëvizjen Socialiste për Integrim të përfaqësuar më 2009 në parlament me vetëm katër deputetë.
Nëse ajo qeveris me Partinë Socialiste, edhe sikur 70 përqind të qeverisë ta ketë PD, ajo do të rrudhet e shkërmoqet deri në mosekzistencë.
Më 1 Maj dhe 7 Nëntor 1918 patriotët shqiptarë themeluan në Shkodër atë që në histori ne e njohim si “Komiteti Mbrojtja Kombëtare e Kosovës”. Kjo organizatë politike dhe patriotike u krijua nga emrat e mëdhenj të kombit shqiptar si Hasan Prishtina, Hoxha Kadri Prishtina, Bajram Curri, Bedri Pejani, Niman Ferizi, Sali Nivica e të tjerë. Nuk dua të flas për veprimtarinë atdhetare të këtij Komiteti e as të themeluesve të tij. Por në këtë analizë ka rëndësi të emëtohet emergjenca kombëtare për mbrojtjen e Kosovës.null
Në vitin 1918 Kosova ishte bërë pjesë e Serbisë.
Mbreti Karagjergjoviç e aneksoi atë me dekret të veçantë më 7 shtator 1913.
Në vitin 2021 Kosova është e pavarur nga Serbia, por ende jo anëtare e Kombeve të Bashkuara.
Në vitin 1918 patriotët shqiptarë donin ta mbronin Kosovën duke iu drejtuar Fuqive të Mëdha dhe bërë atë pjesë të debatit në Konferencën e Paqes.
Në vitin 1999 (10 qershor) sipas rezolutës 1244 Kosova është shkëputur përfundimisht nga Serbia.
Këtë e konfirmon edhe vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë i 22 korrikut 2010.
Por në vitin 2016 e këtej Kosova kërcënohet nga Edi Rama dhe Aleksandër Vuçiç. Atë e kërcënoi gjithashtu vetë presidenti i saj, Hashim Thaçi, derisa shkoi në Hagë. Prandaj Komiteti “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës” në ditët e sotme nuk adresohet më te Fuqitë e Mëdha. Fuqitë e Mëdha, përkatësisht SHBA-të, Gjermania, Britania e Madhe, Franca, Japonia, NATO si dhe disa Fuqi të Mesme e bënë Kosovën shtet. Ndaj ky Komitet adresohet te përpjekjet për t’i bashkuar të gjithë shqiptarët në Ballkan për ta mbrojtur Kosovën nga miqtë e Serbisë kryesisht në Tiranë, por edhe në Prishtinë. Nuk janë më Fuqitë e Mëdha ato që e shtyjnë Kosovën drejt Serbisë. Është vetë kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, në rolin e Rusisë së sotme e të asaj të vitit 1918.
Komiteti “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës” e ditëve të sotme duhet ta mbrojë Kosovën pra nga vetë shqiptarët e serbizuar, nga kryeministri ynë “i votuar” për ta tradhtuar atdheun e kombin e tij.
Edhe nëse Edi Rama do të kishte marrë 99 për qind të votave, si qoftë largu, e drejta e shqiptarëve për t’u mbrojtur prej tij nuk shteron, nuk tjetërsohet dhe nuk asgjësohet.
Kryeministri Rama u përpoq që të merrte nofkën e “babait të kombit” dhe të fitonte admirimin e shqiptarëve në Kosovë e gjithkund në Ballkan e përtej. Por në vend të kësaj duhet të korrë furtunën që ka mbjellur kundër shqiptarëve, sepse është bërë bashkë me presidentin e Serbisë, me qëllim që ta zhbëjnë Kosovën. E nisën me krijimin e Jugosllavisë së Re (në vitet 2016-2017). Vazhduan me projektin e ndarjes së Kosovës (2017-2019) dhe krijimin e Serbisë së Madhe. Derisa erdhën të krijimi i minishengenit ose Ballkanit të hapur për të ringjallur sërishmi Jugosllavinë e Re..
Të gjitha iniciativat e dy anti-shqiptarëve që përfaqësojnë shtetin e Serbisë dhe ekzekutivin e Shqipërisë janë në kundërvënie të Kosovës, të shtetësisë dhe tërësisë territoriale të saj. Ata po bëjnë gjithçka që ta izolojnë shtetin më të ri në Europë. Po shfrytëzojnë edhe pazotësinë e Brukselit në qasjen ndaj dialoogut për zgjidhjen e konfliktit midis Kosovës dhe Serbisë. Ndërkohë që kanë ndihmën e pakursyer të Moskës e Soros për të realizuar tani më Open Balkan.
Të gjitha gjurmët të çojnë në përfundimin se Edi Rama, ashtu si Aleksandër Vuçiq, i ka shpallur luftë Kosovës dhe kërkojnë asgjësimin e saj.
Këtë luftë duhet ta përballojë qeveria dhe institucionet e Kosovës.
Por ka shumë gjëra që ato nuk mund t’i bëjnë.
Prandaj është i domosdoshëm rithemelimi i Komitetit “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës”! Ky komitet duhet të ketë për detyrë të mobilizojë shqiptarët në mbrojtjen e Kosovës dhe të kombit shqiptar, si dhe në ruajtjen e vlerave, identitetit dhe vokacionit perëndimor të tyre.
Ky komitet duhet ta paralizojë veprimtarinë anti-shqiptare dhe anti-Kosovë të Edi Ramës dhe Aleksandër Vuçiq.
Ky komitet duhet të ndalojë lidhjet anti-shqiptare të kryeministrit të Shqipërisë me presidentin e Serbisë.
Ky komitet duhet ta mbrojë edhe Shqipërinë nga investitorët grabitqarë serbë. Së paku deri në përmbylljen e kapitullit të konflikteve Kosovë-Serbi. Thënë troç deri në njohjen respektive të të dy shteteve dhe garancinë se Kosova do të jetë jo vetëm shtet i pavarur e sovran, por edhe anëtare e NATO-s, BE-së dhe OKB-së! Ky komitet nuk do të organizojë çeta kryengritëse si në vitin 1918. Por do të organizojë protesta të fuqishme, prej të cilave Rama dhe Vuçiq të mos kenë asnjë mundësi të shtrëngojnë duart së paku në Tiranë dhe në Shkup. Vetëm nëse këtë do ta bënin fshehtësisht!
Shqiptarëve u duhet të rithemelojnë Komitetin e para 103 viteve “Mbrojtja Kombëtare e Kosovës”! Ndryshe Edi Rama nuk mbush me fjalë, as me peticione, as me pankarta si ato të sotmet në Kosovë me mbishkrimin “Unë jam mirë kur është mirë Serbia”- Edi Rama!
Pa zënë vend mirë në një stol të improvizuar nën hijen e një peme të madhe në oborr, Marku, një burrë fisnik i shkuar në moshë tashmë, iu afrua të birit të sapokthyer nga Tirana.
-Ça ishte kjo gjamë mor bir, hyri direkt në temë.
-E ke për Berishën apo për ‘barin që do hamë’?
-Për të dyja. E njëjta gjë është.
-Në fakt ka ndodhur një gjë edhe më e rëndë. Se, Berisha i zgjidh punët e tij vetë, e, ne jemi mësuar të hamë bar.
Marku, një i krishterë katolik nga një fshat i thellë i veriut të Shqipërisë, kishte qenë në shesh kur Sekretari Baker kishte mbajtur fjalimin e famshëm në vitin e largët 1991. Që atë ditë, në murin e dhomës së pritjes së tij qëndronin të varur një kryq me Krishtin e gdhendur në të, një flamur amerikan dhe fotografia e Sali Berishës.
-Si kanë ardhur kohët, vetëm Kryqin mbaje, se atë s’ta hoqi dot as Enver Hoxha. Nga Flamuri vetëm shkopi na ka mbetur, se flamurin e shenjtë tani e mbrojnë ish-sigurimsat dhe fëmijët e Bllokut. Foton e Berishës zhduke se mund të të shpallin sërish kulak, vazhdoi i biri.
Ambasada dhe diplomacia amerikane tashmë është kthyer në ‘Woke’. Një tip Rilindje.
‘Wokeism’ ose “zgjimi” i referohet ndërgjegjësimit mbi paragjykimet racore dhe diskriminimit. Më vonë u zgjerua për të mbuluar edhe çështje të tjera të pabarazisë sociale në lidhje me gjininë dhe orientimin seksual. Në vitet e fundit është përdorur si term për lëvizjet politike të ekstremit të majtë, më theks në politikat e identitetit të njerëzve me ngjyrë, komunitetit LGBT, dhe grave.
Në gushtin e vitit 2019 gazeta e madhe amerikane ‘The New York Times’ themeloi të ashtuquajturin ‘Projekti 1619’, i cili synonte të rishkruante historinë e Shteteve të Bashkuara duke vendosur pasojat e skllavërisë dhe kontributit të amerikanëve me ngjyrë në qendrën e narrativës historike të Shteteve të Bashkuar. Presidenti Trump u kundërpërgjigj duke themeluar një Komision Këshillimor të quajtur ‘Komisioni 1776’, për të mbështetur atë që ai e quante ‘edukimi patriotik’.
Bashke me ‘Projektin 1619’ të gazetës së majtë ‘New York Times’ u avancua edhe ajo që quhet ‘teoria kritike e racës-Critical Race Theory’, një nismë fillimisht e shkollave juridike që më pas u adoptua nga e majta në ShBA, e cila synon rikonfigurimin social të Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Republikanët e quajnë ‘Marksizëm të fshehur’.
Një vit më parë, vdekja tragjike e një njeriu me ngjyrë në duart e policisë, George Floyd u përdor si ‘casus belli’ nga një lëvizje radikale e majtë e quajtur ‘Black Lives Matter’ për të djegur e shkatërruar qytetet anë e mbanë SHBA-ve, në emër të protestës kundër dhunës policore, të financuara nga George Soros dhe organizatat e tij, kryesisht nga organizata ‘MoveON”.
Sot nuk kemi një Amerikë, por dy. Një Amerikë që kërkon legalizimin e kanabisit, që lejon abortin edhe në ditët e fundit të shtatzënisë, që emrat ‘nënë’ dhe ‘baba’ kërkon t’i shndërrojë në ‘Personin 1’ dhe ‘Personin 2’, që certifikata e lindjes nuk duhet të shënojë gjininë mashkull apo femër, që i kthen kurrizin himnit kombëtar në shenjë proteste ndaj diskriminimit racor, dhe që refuzon të nderojë flamurin kombëtar. Një Amerikë që rrëzon statujën e George Washington dhe ngre atë të një delinkuenti si George Floyd.
Kemi dhe një Amerikë tjetër, që është e kundërta e kësaj. Kemi Amerikën e parë që është peng e George Soros dhe atyre që qëndrojnë prapa tij, kemi dhe një Amerikë tjetër, atë të partisë republikane, nën sundimin e Donald Trump.
Kemi një Amerikë që tundet si lavjerrës nga një palë zgjedhje në tjetrën. Sa më majtas shkon në një palë zgjedhje, aq më djathtas shkon në zgjedhjet e tjera.
Një Amerikë ku ikën një ‘socialist’ si Obama për t’i lëshuar vendin një personi si Donald Trump.
Një Amerikë ku ikën një ‘wokeist’ si Biden, për t’i lëshuar vendin një Trump-i tjetër.
Një Amerikë që luftën e brendshme ideologjike e eksporton jashtë.
Një Amerikë sot, që në njërën anë mban Edi Ramën, Aleksandër Vuçiç, Zoran Zaev, dhe në anën tjetër godet Jaroslaw Kaczynski-n, dhe partinë e tij konservatore ‘Ligj dhe Drejtësi’ në Poloni; Viktor Orban dhe partinë e tij konservatore ‘Fidesz’ në Hungari, Benjamin Netanjahun dhe partine e tij konservatore ‘Likud’; Mateo Salvinin dhe partinë e tij konservatore ‘Lega Nord’ në Itali, e, sigurisht Sali Berishën e Partinë Demokratike.
Pa përmendur Ukrainën dhe historinë e saj tragjike të vitit 2014.
E parë nën këtë vështrim, askujt nuk duhet t’i vijë çudi që ambasadorja ‘woke’ e SHBA-ve citon Enver Hoxhën, si litarin në shtëpinë e të varurit, (edhe pse Parlamenti Europian me një Rezolutë të vitit 2019 i ka barazuar krimet e nazizmit me ato të komunizmit dhe u bën thirrje qeverive që të ndalojnë dhe dënojnë glorifikimin e tyre), dhe retushon pamjet e vizitës së Sekretarit Baker në Tiranë, bash si ‘Projekti 1619’ i të majtës amerikane.
Në këto kushte, Sali Berishës dhe Partisë Demokratike nuk i mbetet gjë tjetër, veçse të mbijetojë e të presin zgjedhjet e vitit 2024 në SHBA, ashtu si konservatorët e tjerë anë e mbanë Europës.
Kurse Marku i presekutuar nga regjimi i ‘Qoftëlargut’, flamurin amerikan që e mban të shenjtë, bën mirë ta fusë në një sënduk, për ta nxjerrë ditën kur një ambasador amerikan të mos citojë më Enver Hoxhën.
Ambasada Amerikane në reagimin për deklaratat e ish-Kryeministrit Sali Berisha, i cili kërkoi fakte dhe transparencë lidhur me vendimin e sekretarit Amerikan të Shtetit, Antony Blinken, për shpalljen “Non grata”, tha këtë të enjte se lufta kundër korrupsionit përbën interes thelbësor për sigurinë kombëtare të SHBA-ve.
Pavarësisht kësaj deklarate të ambasadës së SHBA, gjatë qëndrimit të saj në Shqipëri ambasadorja Yuri Kim është shfaqur publikisht hapur në shoqërinë e zyrtarëve të mazhorancës, jashtë protokollit zyrtar, të cilët janë kallëzuar në organet e drejtësisë dhe në media për afera të rënda korruptive.
Akuzat publike e zyrtare për përfshirjen e figurave të mësipërme të shtetit shqiptar janë aty, e po ashtu edhe miqësia e zonjës ambasadore është po aty si një tregues minimalisht i standardit të dyfishtë që Yuri Kim përdor kur flet për korrupsionin dhe nevojën për dënimin e këtij fenomeni. Ndërsa sot e gjithë ditën, në asnjë organ të drejtësisë shqiptare apo ndërkombëtare nuk ekziston qoftë edhe një padi për korrupsion apo çfarëdo lloj kundravajte tjetër në adresë të ish kryeministrit Sali Berisha.
Shumëkush mendoi se Sali Berisha do të bënte hapa pas, kur SHBA e shpalli non grata.
Por denoncimet e “qytetarit dixhital” vazhduan me të njëjtat ritme, madje ndalen as kur prekin ambasadën amerikane.
I tillë ishte ai për një projekt të financuar nga ambasada për zgjidhjen e ngërçit që krijoi reforma në drejtësi në Gjykatën e Lartë, ku ishte i përfshirë një institut i financuar edhe nga Soros.
Në statusin e datës 28 Korrik, Berisha e quajti të dyshimtë marrëveshjen e ambasadës amerikane me East-West Institute, pjesë e të cilit është Delina Fico ish bashkëshortja e kryeministrit Edi Rama dhe bashkëshortja aktuale e Ministrit të Brendshëm, Bledi Çuçi.
“Nuk e di nese takimi i sotem i Zj ambasadore Kim ka ndonje nxitje nga denoncimi im i marreveshjes se dyshimte qe u njoftua se u arrit ne prani dhe me nxitjen tuaj midis Kryetares se KLGJ, Llagami dhe Instututi East ëest qe sipas burimeve amerikane drejtohet nga Delina Fico.
Duke ju kerkuar mundesisht te beni transparente kete marreveshje ju siguroj se sikunder deri sot do te denoncoj çdo afere te dyshimte nga cilido dhe pa asnje hezitim” shkruajti Berisha.
Nisma që synon të ndihmojë Gjykatën e Lartë është publike
Në anën tjetër ambasada amerikane e ka promovuar marrëveshjen e Institutit East-West
Managment me Gjykatën e Lartë në rrjetet sociale. Në datën 13 Korrik Ben Rockwell, Drejtori i Çështjeve Ndërkombëtare të Drogës dhe Zbatimit të Ligjit, u takua me Kryetarin në Detyrë të Gjykatës së Lartë, Gjyqtarin Sokol Sadushi për të biseduar mbi këtë projekt.
Ai synon të nxisë gjykimin e dosjeve të prapambetura në Gjykatën e Lartë, që janë disa dhjetëra mijëra të mbetura stok.
Por si do të përshpejtohet gjykimi i dosjeve të prapambetura?
Juristët e përzgjedhur nga Instituti East-West do të ofrojnë ndihmën e tyre për çështjet e prapambetura në Gjykatën e Lartë.
Bëhet fjalë për më shumë se 35 mijë dosje të mbetura pezull, një ngarkesë e papërballueshme për 10 gjykatësit aktualë.
Një burim pranë Gjykatës së Lartë tha për Lapsi.al se projekti parashikon që dhjetëra mijëra dosje gjyqësore të prapambetura, të studiohen, të analizohen dhe për to të arrihet një përfundim paraprak i hartuar në një material të përmbledhur nga juristët e Institutit East-West.
Më pas, materiali i përmbledhur me sugjerime do t’u dorëzohet gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë. Do të jenë gjykatësit do të marrin vendimin përfundimtar, bazuar në materialin e përmbledhur që do t’i përgatisin juristët që asistojnë si pjesë e Institutit East-West. Reduktohet në këtë mënyrë koha e nevojshme që një gjykatës të marrë vendim për një çështje.
Pikëpyetjet mbi projektin që “ndihmon” Gjykatën e Lartë
Në fakt, projekti krijon ngritjen e një strukturë paralele në Gjykatën e Lartë që ngre pikëpyetje të forta mbi vendimmarrjen e proceseve gjyqësore që kanë mbetur pezull. Duke mos qenë vetë gjykatës, juristët e Institutit East-West janë më të ekspozuar ndaj palëve të interesuara, të cilët presin prej vitesh për një vendim nga Gjykata e Lartë. Në anën tjetër, vetë ekzistenca e kësaj strukturë paralele brenda në Gjykatën e Lartë, është një arnim që i bëhet sistemit të ngritur nga Reforma në Drejtësi.
Në këtë kuptim, nisma e projektit në vetvete reflekton dështimin e reformës, të paktën përkundrejt bllokimit disavjeçar të Gjykatës së Lartë, një institucion që u paralizua për disa vjet.
