Situata COVID në Shqipëri është shumë e brishtë. A mendoni se Shqipëria duhet të marrë masa të forta?

Masat e marra deri më tani në Shqipëri na tregojnë ne evropianëve se qeveria Rama nuk ka kompetencë profesionale për të njohur se çfarë, kur, si dhe ku të bëjë. Në thelb, gjithçka që duhet të bëhet është bërë gabim.

Në planin ndërkombëtar, ne gjithashtu kemi përshtypjen se qeveria Rama po pret, dhe ndoshta tashmë është duke shkruar përsëri aplikacione, kjo është gjithçka që ata mund të bëjnë, në mënyrë që bashkësia ndërkombëtare të ndihmojë. Por lufta kundër një pandemie nuk është e komplikuar. Problemi është se asgjë ose diçka e gabuar nuk është bërë për 10 muaj.

Tragjedia është se doktorët, infermierët, qytetarët shqiptar, duhet të paguajnë me jetët e tyre për aksionet e gabuara të qeverisë Rama. Do të kishte qenë edhe më keq nëse kjo e ashtuquajtur qeveri Rama nuk do të kishte dëgjuar propozimet e opozitës së bashkuar.

Është gjithashtu problematike që shumë para të taksapaguesve të BE-së janë vënë në dispozicion të administratës fatkeqësisht të korruptuar Rama për të luftuar epidemitë dhe çështjen se ku janë paratë. Kam dyshime serioze se BE dhe SHBA kanë shpenzuar para në mënyrë korrekte për popullatën shqiptare.

A arrijnë zakonisht pacientët me kohë në një spital shqiptar?

Ky është një problem tjetër. Që nga Shkurti 2020, unë dhe Prof. Dr. Shehu kemi rekomanduar kujdesin e decentralizuar të pacientëve të jashtëm dhe të shtruar në spital, duke përfshirë qendra speciale të etheve ambulatore, shumë ose aspak nga rekomandimet nuk janë zbatuar në Shqipëri.

Pse jo?

Epo, për këtë duhet të pyesni Ramën. Kam përshtypjen se ekziston një injorancë e theksuar në Ministrinë e Shëndetësisë dhe në qeveri, xhepat e tyre janë përkatësisht të thella. Rama përpiqet të jetë një artist, si kryetar i qeverisë është plotësisht i papërshtatshëm dhe ka dështuar.

Me shtëpi dhe tanke shumëngjyrëshe në rrugët e Durrësit ata nuk mund të luftojnë një virus.

Dhe pacientët janë tepër vonë?

Distancat në klinikat në Shqipëri janë shumë të gjata. Ata nuk arrijnë aq shpejt sa duhet. Mjetet e transportit nuk janë saktësisht optimale as për shëndetin e pacientëve. Për më tepër, qeveria Rama nuk ka përmirësuar infrastrukturën në vitet e fundit. Siç mund ta shihni nga PPP katastrofike, ku kanë shkuar paratë? Ashtu siç e kam thënë, impresioni ynë ndërkmbëtar është se ekzekutivi, dhe ai është Rama dhe Partia Socialiste, ka një krizë. Shqipëria ka pasur një rritje të indeksit të korupsionit që kur Rama mori drejtimin e qeverisë. Që në momentin që partia drejtuese ka marrë të gjitha pozicionet shtetërore.  Ka pushtuar vendin, ai është me të vërtetë i vetmi përgjegjës për korrupsionin. Personat me përgjegjësi politike janë në veçanti Rama, Balla dhe Veliaj. Aty ku paraja është e kapur nga korrupsioni, ajo nuk arrin tek njerëzit. Kjo është arsyeja pse infrastruktura është e rrënuar dhe pse atje ka mungesa të materialit.

Për shembull, aktualisht kemi Remdesivir, një ilaç që tregon efektin më të mirë në pesë ditët e para pas shfaqjes së simptomave dhe rrjedhës së rëndë. Së pari, ilaçi nuk është i lirë, kështu që do të duhej të sigurohej falas në Shqipëri, pasi shumica e shqiptarëve nuk mund ta financojnë këtë ilaç. Si planifikojnë ata të luftojnë sëmundjen nëse i thonë popullatës së varfër që duhet të financojnë vetë një pjesë ose të gjithë trajtimin?

Nga ana tjetër, pacientët duhet të vijnë në trajtim me kohë, kjo nuk mund të ndodhë në dhomën e ndenjes në divan tek ata në shtëpi. Nëse një pacient ka simptoma për shtatë deri në dhjetë ditë, Remdesivir nuk ndihmon më.

Javët e fundit ka pasur shumë debate në Shqipëri në lidhje me vdekjet në klinika dhe statistikat, çfarë thonë statistikat?

Javën e kaluar një plak, një mik i imi shumë i mirë, të cilin e respektova, vdiq në fshatin tim fqinj. Të gjithë në fshat e dinë që i ndjeri vuante nga kanceri i mëlçisë terminale dhe në të vërtetë priste vetëm vdekjen. Ai u përfshi në statistikat e Corona.

Pse e bënë këtë në Gjermani?

Shikoni, ky është një standard ndërkombëtar, vetëm disa shtete komuniste e bëjnë ndryshe, gjithashtu kam përshtypjen se qeveria shqiptare Rama qëllimisht bën gabime në statistikat e tyre. Pra, instituti ndërkombëtar, Robert Koch jep sugjerimin e mëposhtëm: “Në statistikat llogariten 19 vdekje të COVID, ku ekziston një provë laboratorike e konfirmuar e SARS-CoV-2 (provë e drejtpërdrejtë e patogjenit) dhe i cili vdiq në lidhje me patogjenin. Rreziku i vdekjes nga COVID-19 është më i lartë tek personat me kushte të caktuara para-ekzistuese. Prandaj, në praktikë shpesh është e vështirë të vendosësh se në çfarë mase infeksioni SARS-CoV-2 ka kontribuar drejtpërdrejt në vdekje. Të dy personat që vdiqën direkt nga sëmundja dhe njerëzit me sëmundje të mëparshme që ishin infektuar me SARS-CoV-2 dhe për të cilët nuk është e mundur të përcaktohet përfundimisht se cili ishte shkaku i vdekjes janë duke u regjistruar aktualisht.

E keni fjalën për qeverinë shqiptare që nuk ka një strategji efikase pandemike?

Po, thjesht hidhni një vështrim në realitetin në Shqipëri, fatkeqësisht është kështu.

Nuk ka asnjë strategji për të mbrojtur njerëzit shqiptarë në rrezik. Në të njëjtën kohë, nuk ka një strategji reale për të mbrojtur njerëzit me rrezik të lartë nga infeksioni, e cila është diçka që nuk është përqendruar deri më tani. Për ta arritur këtë, megjithatë, duhet të investohen më shumë burime sesa në të kaluarën. Kjo do të thotë që strukturat e decentralizuara duhet të kenë më shumë kohë për tu kujdesur efektshmërisht në lidhje me situatën e personave të sëmurë, gjithashtu këto teste duhet të shkojnë për njerezit, pa asnjë pagesë.

Në mënyrë paradoksale, ajo që po bëhet aktualisht në Shqipëri është të lejosh njerëzit të kalojnë me frenën e dorës. Ju me siguri e dini këtë nga ngasja e një makine në dimër. Është pikërisht duke u përpjekur të parandalojmë çdo infeksion, siç po bëjmë tani në Shqipëri, qoftë në shkolla apo natën, që po sigurojmë që infeksioni të mos frenohet. Pra, ne bëjmë pikërisht atë që nuk duam të bëjmë.

Ju thoni se gjëja kryesore duhet të jetë mbrojtja më e mirë e grupeve të rrezikut. Kohët e fundit, ka pasur përsëri diskutime të diskutueshme në lidhje me strategjinë e imunitetit të tufave. Autorët e “Deklaratës së Madhe Barrington”, për shembull, bënë thirrje për “mbrojtje të shënjestruar” për të moshuarit dhe njerëzit me kushte para-ekzistuese, ndërsa të gjithë të tjerët duhet të jenë në gjendje të rifillojnë jetën e tyre të vjetër pa kufizime. A keni diçka të ngjashme në mendje?

Jo, aspak. Rregullat e DHM-V (distanca, higjiena, maskat e përditshme, ventilimi) duhet të vazhdojnë të respektohen nga të gjithë dhe është gjithashtu e rëndësishme të parandalohen shpërthimet e grupeve. Ata duhet të përqendrojnë burimet e tyre të kufizuara në caqet e zgjedhura, kjo është ajo që opozita e bashkuar ka kërkuar për muaj me radhë.

Energjia e profesionit të mjekut duhet të përqendrohet në mbrojtjen e atyre që janë në rrezik të një rrjedhe serioze të ngjarjeve. Ekziston një ndryshim nëse 50 të rinj janë të infektuar ose 30 të moshuar. Thjesht numërimi i numrit të infeksioneve është i padobishëm. Ajo që duhet të shmangim është një infektim i pakontrolluar. Kjo do të thotë që virusi përfundimisht do të shpërndahet i pakontrolluar tek ata njerëz që mund të sëmuren rëndë ose të vdesin nga një infeksion. Kjo duhet të parandalohet me çdo kusht.

Në Shqipëri, si pasojë e paaftëssië së qeverisë, është fatkeqësisth shumë vonë. Ata përpiqen të ndjekin valën, cunamin. Por ata nuk kanë ngritur barriera për njerëzit që duhet të mbrojnë. Qeveria Rama nuk e përdori verën për këtë. Ka fotografi mbresëlënëse të anëtarëve të qeverisë nga lagjet e tyre verore, ku ata nuk punuan për popullin shqiptar, ata shkuan me pushime.

Pse duhet të jenë të qëndrueshëm? Nuk ka rëndësi, nëse një person ka vdekur, atëherë ai ka vdekur, apo e kuptoj gabim?

Është e rëndësishme të dini se sa njerëz vdesin pas një infeksioni. Kështu që ashpërsia e infeksionit dhe serioziteti i infeksionit mund të njihen në rajone. Dua ta krahasojë këtë me një anije që lundron përmes një mjegulle, pa GPS ose ndriçim, ata kanë një problem dhe nuk marrin dot drejtim. Prandaj është gjithashtu e rëndësishme, ashtu siç bëhet ndërkombëtarisht, që patologjia të shqyrtojë çdo vdekje në këtë moment. Rezultatet janë përmbledhur statistikisht, e cila ndërkombëtarisht quhet “martesa e tepërt”. Ky tregues mat ashpërsinë e infeksionit aktual. I referohet numrit të vdekjeve që janë mbi një mesatare historike. Llogaritet numri mesatar i vdekjeve në ditë gjatë disa viteve. Duke përdorur këto shifra, ekspertët mund të vlerësojnë realisht rrezikun që paraqet një virus. Vetëm në këtë mënyrë mund të jetë proporcionale politike. Merrni vendime në Shqipëri që në të vërtetë ndihmojnë njerëzit dhe që janë gjithashtu në përputhje me kushtetutën shqiptare. Infeksioni me SARS-CoV-2 paraqitet me një spektër të gjerë, por jo specifik të simptomave, kështu që diagnostikimi virologjik është shtylla kryesore në zbulimin e infeksionit, sistemin e raportimit dhe kontrollin e masave pandemike. Kështu, pa një strategji testimi, pa kontroll pandemik të decentralizuar dhe pa statistika të sakta, nuk ka mbrojtje të popullatës, sepse pa njohuri, nuk mund të merren masat e nevojshme për të kontrolluar sëmundjen.

Pra, ju mendoni se qeveria Rama ka dështuar të kontrollojë epideminë, edhe për shkak të statistikave dhe mungesës së testimit?

Po, ata nuk mund të ngasin në errësirë ​​totale kur nuk kanë drita. Njohja dhe kuptimi i problemeve është në fillim të zgjidhjes së një problemi, jo në fund. Njerëzit e kanë ditur këtë pasi ka pasur njerëz. Prandaj ka shkolla dhe universitete. Thjesht duket se ky realizim nuk është i pranishëm në qeverinë Rama. Dhe, ata nuk mund të presin që njerëzit e varfër të paguajnë vetë për testin, sepse atëherë ata nuk do të testohen. Dhe, administrata Rama sillet si në kohën e komunizmit, ka pasur gjithmonë specifikime të administratës, si duhet të duket plani dhe nëse tani në Shqipëri apo në ish-RDGJ, komunistët kanë rezultatet atëherë edhe në një të tillë mënyra e përfaqësuar si plani i specifikuar, në RDGJ e quajtur kjo “përmbushja e planit”, kjo ndodhi në ekonomi dhe në sektorin e shëndetësisë, përveç kësaj, me zgjedhje, në një mënyrë të tillë. Ju me siguri e dini atë edhe në Shqipëri, nga koha para vitit 1992. Në këtë sistem, i gjithë blloku Lindor dhe Shqipëria u shemb, sepse ekzistonte një ndryshim në rritje midis planit dhe realitetit, udhëheqësit komunistë të kohës e besuan vetë këtë, ata ranë për propagandën e tyre, një gjendje patologjike e punëve, pasi ne të gjithë e dimë.

Ata e hodhën këtë sistem në plehra në Shqipëri në 1992. Pse shqiptarët po lejojnë që një sistem i tillë, një qeveri kaq e parespektueshme, të ndodhë përsëri?

Qeveria Rama është ndoshta në një masë shumë të konsiderueshme politikisht përgjegjëse për shpërthimin masiv të Covid dhe vdekjen e shumë shqiptarëve, dhe ajo që është gjithashtu një problem është se qeveria Rama ka thyer kushtetutën me pothuajse të gjitha vendimet dhe/ose jo-vendimet, pasi ekzaminimi i proporcionalitetit ishte vështirë i mundur për shkak të situatës së të dhënave.

A e justifikoi qeveria Rama mjaftueshëm ndërhyrjen në të drejtat e lirisë së popullsisë shqiptare, në përputhje me kushtetutën?

Jo, vështirë se ka prova serioze në Shqipëri dhe nuk ka vlera të besueshme statistikore, qoftë në sektorin e shëndetësisë apo në atë ekonomik. Kur krahasoj parametrat dhe vlerat mesatare të statistikave ndërkombëtare me to, statistikat mund të mos jenë të sakta. Në këtë aspekt, që nga shkurti i vitit 2020 nuk ka asnjë justifikim objektiv për bllokimet e vendit. Qeveria Rama, të gjithë janë antikushtetues. Niveli i lartë i infeksioneve dhe vdekjeve në Shqipëri janë rezultat i dështimit katastrofik të qeverisë Rama.

A prisni pretendime për dëmshpërblim nga biznesi dhe qytetarët?

Me siguri, pasi të ketë gjykata në Shqipëri dhe gjykatës dhe hetues të cilët janë të pavarur nga qeveria. Unë nuk e shoh atë për momentin. Qytetarët dhe ndërmarrjet shqiptare duhet të përdorin të drejtat e tyre kushtetuese dhe natyrisht mund të padisin qeverinë Rama për dëmshpërblim. Lock Doëns në Shqipëri janë shkelje thelbësore të të drejtave të lirisë së qytetarëve shqiptarë. Pezullimi i përkohshëm i lirive kushtetuese duhet të jetë i mundur sipas kushtetutës dhe duhet të jetë proporcional. Asnjëra nga këto dy gjëra nuk ekziston në Shqipëri. As nuk mund të përjashtohet që anëtarët e qeverisë mund të jenë përgjegjës me pasuritë e tyre private, për aq sa mund të provohet se kanë vepruar me dashje. Por ka edhe një problem tjetër.

Çfarë do të thuash?

Si mundet që një avokat demokratik, i pavarur të jetë i pavarur në një shtet të padrejtë të Shqipërisë, ku një parti autokratike në pushtet, PS, ka zënë të gjitha zyrat e rëndësishme politike? Kushdo që e beson këtë, dhe duket se ambasadorët e SHBA-së gjithashtu besojnë se kjo mund të jetë e mundur, është naiv dhe nuk i ka parë ende sistemet autokratike nga brenda.

Ata duhet ta shpjegojnë këtë për ne

E shihni, taktika e Ramës dhe e shokëve të tij, më lejoni ta përshkruaj në këtë mënyrë, është një taktikë alarmi. Kjo strategji mund të shihet shumë mirë në të ashtuquajturën reformë ligjore. Aspektet individuale janë specifikuar dhe pjesërisht të justifikuara në këtë çështje. Por nëse shohim reformën ligjore në tërësinë e saj dhe shikojmë rezultatet, arrijmë në përfundimin: ajo ka dështuar. Jo, kriminelët u neutralizuan, gjë që mund të shihet shumë mirë te miku i mirë i Ramës, Ministri kriminel i Brendshëm Tahiri, por njerëzit u privuan nga të gjitha të drejtat civile. Partia në pushtet ka pushtuar pothuajse të gjitha zyrat e shtetit në vitet e fundit përmes zgjedhjeve të paligjshme dhe të manipuluara. Ndarja e pushteteve u shfuqizua 3 vjet më parë, dhe korrupsioni qeveritar dhe pastrimi i parave janë rritur ndjeshëm. Hetuesit që hetonin krimet e qeverisë u desh të iknin nga qeveria Rama në BE dhe kishin gjetur azil në Gjermani dhe Zvicër. Ambasadat në Shqipëri dhe komuniteti ndërkombëtar janë duke treguar vetëm pjesë të mozaikut të projekteve ose të reformave, të cilat ua transmetojnë qyteteve kryesore, kështu ky lajm i rremë arrin tek publiku. Disa nga kolegët, shembulli më i mirë është Ambasadori i BE Soreca, mezi i lënë pas dore marrëdhëniet shkakësore dhe për këtë arsye nuk mund të kuptojnë ndikimin e plotë, ata janë në një lak njohës të njohjes dhe flasin për rezultatet e planifikuara dhe jo për rezultatet aktuale. Soreca tha në një moment, në një bisedë me Deutsche Ëelle, se ai është një avokat dhe i njeh reformat dhe se atyre u duhet kohë. Deklarata të tilla në thelb tregojnë se ai është absolutisht i mbi-taksuar. Sigurisht që ai nuk e shoqëroi një reformë të tillë në Itali, do të kishte qenë në disfavor të Italisë.

Pse?

Epo, nëse një reformë e tillë ligjore shqiptare do të ishte kryer në Itali, Italia do të ishte një shtet i korruptuar një partiak sot, i cili ka shfuqizuar shtetin e së drejtës dhe ekonomia do të ishte shembur. Meqenëse ky nuk është rasti në Itali, kjo tregon se Z. Soreca gjithashtu është me sa duket në një lak njohës. Duket se ai me të vërtetë beson se reforma është një sukses, megjithëse realiteti dhe faktet na tregojnë se rezultati i reformës është një autokraci që nuk mbron njerëzit e saj, por i privon nga të gjitha të drejtat dhe i shfrytëzon ata. Ky problem i sytheve njohës është njohur në Evropë dhe ka çuar në faktin se fondet buxhetore duhet të jepen vetëm nëse kriteret e sundimit të ligjit janë përmbushur në rezultat dhe jo vetëm në letër, sepse kemi pasur përvoja të ngjashme në Poloni dhe Hungari. Edhe atje, pjesë të reformave ligjore janë të kuptueshme, por rezultatet janë të papranueshme. Për këtë arsye Shqipëria duhet të përmbushë 15 kritere plus kriteret e Kopenhagës, ndryshe nga Maqedonia e Veriut. Kjo është e njohur për qeverinë Rama që nga viti 2014/2019. Rama personalisht mohon që këto kritere ekzistojnë. Fatkeqësisht, ai duket se ka humbur plotësisht kontaktin me realitetin, gjë që është për të ardhur keq. Si rezultat, jo BE por administrata Rama është vetëm fajtore nëse bisedimet me BE nuk kanë filluar ende.

Vaksinimi po vjen më në fund?

Unë nuk dua të hyj në detaje për vaksinën ruse, rezultatet e studimeve nuk janë të kuptueshme, kontrollet dhe testet e cilësisë në Rusi nuk janë të besueshme, prodhuesi është ndër të tjerët një oligark rus. Vaksina gjithashtu nuk është e çertifikuar në SHBA ose në Evropë. Një çertifikim është gjithashtu vështirë të mendohet. Në këtë drejtim, përdorimi i kësaj vaksine aktualisht mund të dekurajohet vetëm. Edhe Putini nuk mund të vaksinohet me të. Qytetarët duhet të pendohen.

Pra, nuk ka vaksinim?

Po, është vaksinimi. Tre kompani farmaceutike kanë arritur të krijojnë një vaksinë Covid -19. Të gjithë ata kanë kaluar të tre fazat e rëndësishme të provës në një kohë rekord. Rezultatet përfundimtare nuk janë ende të disponueshme, por rezultatet e ndërmjetme tingëllojnë premtuese. Astra nga Britania e Madhe, Moderna nga SHBA dhe Biontech nga Gjermania. Vaksina Astra thuhet se është në dispozicion për 3-4 € për shiringë, por nuk duket se është një vaksinë aq e besueshme për momentin, ka pasur probleme gjatë fazave të provës. Premtuese është vaksina e ndërmarrjes amerikane Moderna, kompania ka parë shumë zhvillimin e Biontech, megjithëse grupi i provës ka qenë relativisht i vogël për këtë vaksinë dhe u zgjodhën vetëm kandidatët për provë në ShBA. Vaksina do të kushtojë rreth 37 €. Shpresat mbështeten veçanërisht te vaksina e zhvilluar nga kompania farmaceutike gjermane Biontech dhe partneri i saj amerikan Pfizer në Gjermani. Pothuajse 46,000 njerëz në të gjithë botën nga të gjitha grupet e rrezikut ishin të përfshirë. Një metodologji e besueshme dhe me rezultate të shkëlqyera. Shkencëtarët më të njohur në Gjermani janë përfshirë në këtë projekt. Të dy kompanitë punojnë në bazë të acideve botenukleike, një teknologji që nuk është testuar ende në praktikë. Gjermanët kanë zhvilluar tashmë shumë vaksina dhe përvojë ekstreme dhe kërkesa për cilësi, thjesht duan të kujtojnë zhvillimin gjerman të vaksinave kundër tuberkulozit, kolerës, difterisë, trypanosomës si dhe HIV, diabetikëve, antibiotikëve dhe ilaçeve të kancerit. Vaksinat përdoren ende sot, si dhe rreth 100 vjet më vonë. Pra, tashmë mund të na besoni ne gjermanëve. Çmimi është rreth 15,50 € për të dy shiringat.

A është vaksinimi mjeti i vetëm për të luftuar pandeminë?

Ne kemi shumë shpresa për Covid-19, jo vetëm për tre vaksinat e përmendura më lart, por edhe për terapitë me antitrupa. Sidoqoftë, duhet thënë gjithashtu se ne nuk kemi një agjent me të vërtetë të mirë antiviral kundër ndonjë virusi të frymëmarrjes. Kjo kërkon shumë më shumë kohë, kështu që ne jemi duke ndërmarrë hapa përsëritës.

Cila është arsyeja për këtë?

Nëse tani marr gripin si shembull: Ka ilaçe si Tamiflu, por problemi është që ato duhet të jepen shumë herët, në 72 orët e para pas shpërthimit të simptomave, në mënyrë që ato të bëhen aktive antivirale. Në një fazë të vonë, trajtimi bëhet shumë më i vështirë, pjesërisht sepse sistemi imunitar luan një rol po aq të rëndësishëm dhe mund të shkaktojë dëme në raste të rënda. Kjo mund të shihet edhe me Covid-19.

Kur mund të fillojë?

Në Britaninë e Madhe, vaksina e kompanisë me qendër në Mainz Biontech dhe kompanisë amerikane Pfizer Germany me sa duket do të miratohet që në javën e ardhshme. Në SHBA më 10 dhjetor dhe në BE në mes të dhjetorit. Vaksinimi do të fillojë menjëherë.

Si duhet të zhvillohet vaksinimi masiv?

Në Gjermani, në fazën e parë, qeveria gjermane do të blejë vaksinën, qeveritë e landeve janë përgjegjëse për shpërndarjen. Vaksina është falas për qytetarët gjermanë. Ka shumë shqiptarë që jetojnë në Gjermani, dhe natyrisht ata gjithashtu vaksinohen falas. Aktualisht po krijohen qendra të veçanta të vaksinimit, planifikimi për këtë ka qenë duke filluar që nga qershori i vitit 2020. Për shkak se dy kandidatët më premtues të vaksinave deri më tani (Moderna/Biontech) konsiderohen të jenë shumë të ndjeshëm dhe ruajtja e tyre është e komplikuar. Përveç kësaj, qendrat e vaksinimit të organizuara nga shteti janë mënyra më e mirë për të siguruar që vaksina në të vërtetë të arrijë grupet e synuara. Qëllimi është parandalimi i korrupsionit ose vjedhjes. Këto qendra vaksinimi do të jenë gati për përdorim në Gjermani nga mesi i dhjetorit. Franca, Spanja, Italia dhe Skandinavia gjithashtu do të jenë gati deri atëherë. Si rregull, një qendër do të themelohet për rrethin komunal, në qytete të mëdha do të ketë më shumë se një. Në qytetin e Berlinit, për shembull, gjashtë qendra të tilla do të ngrihen në të gjithë qytetin. Përveç qendrave spitalore, do të ketë gjithashtu ekipe lëvizëse të vaksinimit që do të vijnë në shtëpitë e pleqve dhe klinikat ose tek njerëzit që nuk mund të largohen nga shtëpitë e tyre, për shembull, për të vaksinuar njerëzit veçanërisht të prekshëm atje në vend. Do të përfshihen edhe mjekët rajonalë. Fëmijët nuk do të vaksinohen në fillim, pasi fëmijët nuk ishin të përfshirë në fazat e testimit të zhvillimit të vaksinës. Na duhet më shumë kohë për fazën e testimit me fëmijë, e cila ende po funksionon veçmas.

Kush do të vaksinohet i pari?

Komisioni i Përhershëm i Vaksinimit (një organ i pavarur i ekspertëve në Gjermani) ka bërë rekomandime se cilat grupe duhet të vaksinohen së pari. Përparësi u jepet njerëzve të moshuar, personave me kushte para-ekzistuese dhe punonjësve të kujdesit shëndetësor. Në radhë të dytë, imunizimi duhet t’u jepet personave që punojnë në zona të rëndësishme, d.m.th. gra policore, punëtore shpëtimi, punonjës në ajër, ujë, kanalizime, energji elektrike dhe sektorë të telekomunikacionit / IT, por edhe arsimtarëve dhe mësuesve. Më pas vijnë të tjerët dhe kolegët e tyre nga sketori publik.

Sa kohë do të duhet derisa të gjithë të vaksinohen?

Do të duhen disa muaj para se të ketë shiringa të mjaftueshme për të gjithë. Supozoj se do të kemi përfunduar vaksinimin deri në fund të Shkurtit. Por kjo varet jo pak nga sa shpejt mund të ndërtohen kapacitetet e prodhimit. Kërkesa është e lartë në të gjithë botën. BE dhe Gjermania në veçanti kanë siguruar rreth dy miliardë doza vaksinash kundër Covid-19, që do të thotë se rreth 700 milion njerëz mund të vaksinohen me stokun e BE. Për më tepër, 500,000 doza shtesë të Remdesivir janë porositur. Pra, mjafton. Është planifikuar gjithashtu, dhe ne kemi punuar intensivisht për këtë në javët e fundit, gjithashtu së bashku me opozitën e bashkuar nga Shqipëria, e cila është anëtare e Partisë Popullore Evropiane. Pra, kombi shqiptar duhet ta dijë që ne gjermanët dhe evropianët nuk do t’i lëmë vetëm. Por, struktura e vaksinimit është çështje e Shqipërisë dhe ky është problemi, qeveria Rama nuk bën asgjë në këtë sektor. Kolegu Prof. Dr. Shehu dhe Lulzim Basha, kishin bërë tashmë disa sugjerime dhe rekomandime, por asgjë nuk ndodh në Shqipëri. Gjermania gjithashtu ka nënshkruar një marrëveshje kombëtare me Biontech për 30 milion doza vaksinash, të cilat tani do t’i marrim në dhjetor. Fillimisht, personeli mjekësor do të vaksinohet në dhjetor, së bashku me njerëz të tjerë nga sektorë kritikë. Për vaksinat më të hulumtuara, duket se pacientët do të duhet të vaksinohen dy herë në intervale prej disa javësh.

A do të ketë një vaksinim të detyrueshëm në Gjermani?

Jo, askush nuk do të detyrohet të vaksinohet. Sidoqoftë, pandemia mund të luftohet me sukses pa vaksinim të detyrueshëm. Në mënyrë që të ndalohet përhapja e koronavirusit, një normë vaksinimi prej 55 deri në 65 përqind duhet të jetë e mjaftueshme.

A do t’u jepet më shumë liri njerëzve të vaksinuar?

Po, është e parashikueshme që personat e vaksinuar tashmë të përjetojnë përparësi në jetën e përditshme. Linja ajrore Qantas, për shembull, ka njoftuar se në të ardhmen e afërt vetëm personat me një çertifikatë vaksinimi do të lejohen në bord. Kompanitë e tjera ajrore do të bëjnë të njëjtën gjë. Australia dhe Finlanda po mendojnë të bëjnë të varur hyrjen në vend nga një çertifikatë vaksinimi. Është gjithashtu e mundur që një vaksinim të jetë një parakusht për të vizituar kinematë, stadiumet e futbollit, një restorant apo koncerte vitin e ardhshëm. Në respekt të sajë, vaksinimi është gjithashtu thelbësore për ekonominë. Nëse Shqipëria fillon vaksinimin e popullsisë në Gusht/Shtator 2021, është shumë vonë. Atëherë vendi do të jetë në një mbyllje totale, sepse vendet fqinje nuk do të lejojnë asnjë qytetar shqiptar të hyjë në ato vende, sepse nuk është i vaksinuar, ai mund të kontribuojë për përhapjen e virusit. Sidoqoftë, është ende e paqartë nëse qytetarët e vaksinuar do të përjashtohen nga masat e mundshme qeveritare siç janë kufizimi i kontaktit. Supozoj se do të jetë kështu.

A dyshoni se Sars-CoV-2 do të bëhet po aq në shtëpi me ne sa këto katër viruse të tjera korona?

Ajo do të bashkohet me viruset endemike të koronës. Aktualisht ekzistojnë katër koronavirusë, të cilët na japin dhjetë deri në 30 përqind të infeksioneve tona të ngjashme me gripin në vjeshtë dhe dimër. Sars-CoV-2 do të jetë i pesti.

A kanë pësuar një evolucion të ngjashëm katër viruset e tjerë të koronës dhe a ishin edhe ata më të rrezikshëm në të kaluarën?

Kjo është ajo që supozojmë. Virusi corona OC-43, për shembull, u transferua te njerëzit rreth 130 vjet më parë. Në atë kohë, gripi rus, i cili ndoshta filloi në Azinë Qendrore, ishte i shfrenuar. Në atë kohë, lopët gjithashtu u sëmurën dhe supozohet se virusi u përhap tek njerëzit nga këto kafshë. Gjithashtu në atë kohë njerëzit e moshuar u sëmurën rëndë. Në të gjithë botën rreth një milion njerëz vdiqën nga gripi rus.

Dhe kur do të bëhet jeta në BE përsëri normale?

Edhe nëse do të duhen të paktën 3-4 muaj, derisa të gjithë me të vërtetë vaksinimin të marrin dozat e tyre – jeta mund të normalizohet tashmë në Bashkimin Evropian më parë. Në qytetin e Berlinit (përafërsisht 3.8 milion banorë), për shembull, supozohet se midis 20,000 dhe 25,000 njerëz mund të vaksinohen në ditë në gjashtë qendrat e vaksinimit. Deri në Mars/Prill, grupet e rrezikut veçanërisht të ndjeshëm dhe personeli infermieror dhe mjekësor duhet të vaksinohen. Nëse fëmijët, adoleshentët dhe të shëndetshmit 20-50 vjeç nuk janë vaksinuar deri atëherë, pandemia ka të ngjarë të humbasë tmerrin e saj. Për shumicën e tyre, sëmundja ka një rrjedhë të lehtë. Përveç kësaj, në rastin e kurseve të rënda, duhet të ketë gjithashtu progres të konsiderueshëm në ilaçe dhe terapi. Sapo shumë gjëra mund të ndodhin përsëri jashtë – të kombinuara me disa rregulla të thjeshta të higjienës dhe distancës – jeta duhet të kthehet në normalitet. Muajt ​​e dimrit, megjithatë, mbeten të vështira. Aq më shumë arsye për të këmbëngulur.

Dhe në Shqipëri?

Epo, aktualisht nuk ka kontroll serioz pandemik në Shqipëri, njerëzit po vdesin, mjekët po infektohen, ka mungesë materialesh, administrata qeveritare e partisë në pushtet është shumë e korruptuar, nuk mund të pritet shumë. Në Evropë ne gjithashtu gjithnjë e më shumë po pyesim veten se ku kanë shkuar të gjitha paratë e ndihmës së BE në muajt e fundit. Me fjalë të tjera, ato janë regjistruar në buxhetin kombëtar e cila është problematike, dhe më pas çfarë? Epo, ne gjithashtu kemi përshtypjen se administrata po pret Ramën dhe mendon se bashkësia ndërkombëtare po ndihmon me gjithçka dhe gjithashtu po i siguron qeverisë para për këtë pasivitet. Z. Sorreca më pas mund të tregojë përsëri fotografi të dorëzimit të çekut në Tëitter. Sidoqoftë, situata është ndryshe tani sesa në kohërat e tjera të krizës. Kriza prek jo vetëm Shqipërinë, por të gjithë botën, kështu që shtetet kombëtare së pari do të mendojnë për njerëzit e tyre. Ka aleanca, përfshirë Aleancën Covax, por ato kanë të bëjnë vetëm me prokurimin e përbashkët të vaksinave, zbatimi i vaksinimit duhet të bëhet nga secili shtet më vete

Në Shqipëri, vetëvrasjet duket se po rriten për shkak të Coronas, çfarë mendoni?

Frika nga virusi, vetmia në bllokimin e pajustifikuar total, i cili, siç e dinë shqiptarët, nuk ka sjellë asgjë, vetmia në karantinë, në shtetrrethim, vdekja e të dashurve, i sjell shumë në buzë të asaj që njeriu mund të durojë. E shihni, kjo është arsyeja pse ne në Gjermani nuk kemi realizuar një bllokim total, nga njëra anë kjo është marrëzi epidemiologjike dhe nga ana tjetër dëmi kolateral në ekonomi dhe shëndetin mendor është aq i madh sa që efekti negativ tejkalon efektin pozitiv në një masë shumë e konsiderueshme. Psikiatrit dhe psikologët ndërkombëtarë nxisin që pasojat psikologjike të pandemisë gjithashtu duhet të mbahen mend. Në fakt, një studim i madh i kryer nga Universiteti i Mançesterit ka treguar se është kështu. Shkalla e ankthit, depresionit dhe rraskapitjes është rritur ndjeshëm në Gjermani dhe ndërkombëtarisht. Në Shqipëri, njerëzit e shikojnë se qeveria e Ramës nuk është duke e luftuar në mënyrë të sukseshme pandeminë si ekonomikisht ashtu edhe me mjekësinë, kjo tregon se varfëria është rritur, të pasurit po ikin në Turqi për trajtim, kompanitë po mbyllen, papunësia, e ardhmaje zymtë po thellohet. Si rrjedhojë korrupsioni the trajtimi kushton, dhe kjo i çon shumë shqiptar drejt vetëvrasjes, shumë persona nuk mund t’i mbrojnë dot familjet e tyre, e cila krijon një dëshpërim të thellë.  Në Evropë, veçanërisht në Gjermani, psikoterapia i përket një shërbimi që paguhet 100% nga sigurimi shëndetësor shtetëror. Në këtë drejtim ka mjaft specialistë. Sidomos në pranverën e vitit 2020 kishte një frekuencë të lartë të këtyre klinikave të veçanta ambulatore, me shumë sukses. Pavarësisht krizës së koronës, nuk kishte ndonjë rritje të konsiderueshme të vetëvrasjeve në Gjermani. Kjo ishte për shkak të sistemit shëndetësor dhe qeverisë sonë patriotike, e cila gjithashtu mbrojti me forcë kompanitë, ekonominë. Një shfaqje e paparë e forcës nga BE dhe Berlini e ka shpëtuar Evropën nga një katastrofë unike. Një çështje që opozita, partia jonë simotër, PD, unë dëgjoj, po vë gjithashtu në axhendën e saj, sigurimin shëndetësor bazuar në modelin gjerman dhe programet shumë thelbësore ekonomike. Kjo është mënyra e duhur. Mbrojtja e shëndetit dhe zhvillimi ekonomik janë thelbësore për të ardhmen e njerëzve, por edhe për funksionimin e ekonomisë, është e rëndësishme që njerëzit të jenë të shëndetshëm, të mos vdesin shumë shpejt dhe të mos bëjnë vetëvrasje.

Çfarë duhet të bëhet?

Një pyetje e mirë. Në thelb, opozita e bashkuar në Shqipëri ka komunikuar që nga marsi, vazhdimisht, propozime serioze dhe kompetente për të luftuar epidemitë, të cilat janë të koordinuara me ne. Sidoqoftë, qeveria po bën shumë pak. Fatkeqësisht në Shqipëri dhia është bërë kopshtare. Një qeveri e vërtetë patriotike në Shqipëri nuk do ta lejonte këtë gjendje pune, qoftë shëndetësore apo ekonomike, në Shqipëri. Një patriot e do popullin e tij, kombin e tij. Qeveria aktuale në Shqipëri nuk duket se e di fjalën patriotizëm dhe respekt për sovranin, e shihni, shteti shqiptar ka nevojë për çdo lek për të optimizuar mbrojtjen e popullsisë.

Por kjo është ajo që bën qeveria Rama

Jo, për 11 muaj nuk ka pasur kontroll efektiv pandemik. Të mos pritet ndryshe, kur keni një të ashtuquajtur artist si kryeministër dhe një ekzekutiv të korruptuar, të dominuar nga partia në pushtet. Ministria e Shëndetësisë në Tiranë, vetëm një shembull, ka organizuar një tender me vlerë 5 milion euro; vlera aktuale është 1.5 milion euro. Disa kompani kanë paraqitur oferta serioze nën 2 milion. Sidoqoftë, midis 12 ofertuesve, kompania me ofertën më të lartë iu dha kontrata. Me sa duket qeveria Rama mendoi se Krishtlindja po vinte së shpejti, nuk ka asnjë shpjegim tjetër për këtë vendim të dhënies së çmimit. Ka një mungesë respekti dhe dashurie për njerëzit në këtë qeveri.

Dhe opozita?

Opozita tashmë me të drejtë ka kërkuar. Ata kanë nevojë për koncepte strategjike të kontrollit të decentralizuar të epidemisë dhe kanë nevojë për infrastruktura funksionale në rajone. Në fakt, ata kanë nevojë për një qeveri eksperte që mund të sigurojë mbrojtjen e popullsisë. Detyra e tyre do të ishte krijimi i qendrave rajonale të vaksinimit, trajnimi i personelit dhe prokurimi i shiringave, tamponëve dhe produkteve të higjienës. Për më tepër, transporti i vaksinave brenda vendit duhet të sigurohet dhe qendrat e vaksinimit duhet të mbrohen nga forcat speciale të ushtrisë. Për më tepër, nevojitet një politikë efikase ekonomike dhe financiare. Socialistët, si partia në pushtet PS, nuk kanë kuptuar kurrë asgjë në lidhje me ekonominë. Jo pa arsye u shemb i gjithë blloku Lindor në 1989. absshtë absurde ajo që qeveria Rama po komunikon javët e fundit, qeveria pret një rritje ekonomike prej 5.5% në Shqipëri për vitin 2021. Nga duhet të vijë kjo? As Gjermania nuk do të arrijë shifra të tilla. Nevojiten strategji serioze në ekonomi për ta çuar përsëri ekonominë shqiptare

Pse i gjithë mendimi i Ramës përqendrohet në rolin e Lulzim Bashës në UNMIK?

Ne vetë ishim në Kosovë në 1999 nga Forcat e Armatosura Gjermane, si pjesë e KFOR, dhe ndërtuam një mburojë mbrojtëse për shqiptarët. Rama dhe propaganduesit e tij nuk duhet të flasin për çështje që nuk i kuptojnë. Përkundrazi, Rama bashkëpunoi dhe negocioi dhe nënshkroi një marrëveshje me ish-ministrin e propagandës së Sllobodan Millosheviçit, Vuçiç 2018 dhe 2019, pa përfshirë Kosovën. Kjo në vetvete është tradhti ndaj kombit shqiptar. Por, vitin e kaluar pati një rritje. Sovraniteti për të negociuar me BE-në iu dorëzua Vucic, Rama hoqi dorë nga një pjesë e sovranitetit të popullit shqiptar de fcto, ai është në varësi të autokratit të Beogradit. Tapat e shampanjës duhet të kenë dalë në Beograd në vjeshtën e vitit 2019, saktësisht 10 vjet pas përpjekjes për gjenocid të popullit shqiptar në Ballkan, kombi shqiptar është vendosur nën kuratën e Serbisë.

Ajo që Ram dhe shokët e tij po përpiqen të bëjnë tani është të largojnë vëmendjen nga kjo tradhti përmes një fushate dezinformimi.

Si homolog civil i KFOR-it, Administrata e Përkohshme e Kombeve të Bashkuara u zbatua dhe KTC. Megjithëse forcat policore ndërkombëtare dhe kombëtare ishin drejtpërdrejt nën UNMIK, ato nuk ishin integruar në strukturën e ministrisë. Në vitin 1999 më duhej të shihja me sytë e mi shkatërrimin e përhapur të një numri të madh të qyteteve dhe fshatrave në Kosovë, dëmtimin e infrastrukturës, numrin e lartë të refugjatëve shqiptarë, të grave të reja dhe të moshuara të dhunuara shqiptare, ndarjen e brendshme të popullsia përgjatë vijave etnike të ndarjes, dhe shpërbërja shoqëruese e rendit shtetëror dhe administrata lokale që ekzistonte deri në shpërthimin e luftimeve. Drejtori i atëhershëm i drejtësisë në UNMIK, John Clint Ëilliamson, një figurë e respektuar ndërkombëtarisht shumë që kishte përgatitur akuzën e kriminelit të luftës Slobodan Millosheviç dhe zyrtarëve të tjerë serbë, ka mohuar pavërtetësinë e pretendimeve nga organizata Rama se Lulzim Basha ishte i përfshirë në hetim të pretendimeve të trafikimit të organeve dhe akuzave të tjera. Kjo gjithashtu korrespondon me dosjet e shërbimeve të inteligjencës. Shqipëria duhet të përqendrohet në tradhtinë e lartë të organizatës Rama dhe të mos bjerë në fushatën dezinformuese të propaganduesve Rama dhe Vuçiç.

Holland i tha jo kësaj here edhe Shqipërisë. Pse?

Nuk do të ketë miratim nga Këshilli i Evropës dhe Parlamenti i BE për të filluar bisedimet me BE, sepse asnjë nga 15 kriteret e pranimit dhe kriteret e Kopenhagenit nuk janë përmbushur. Ligji zgjedhor gjithashtu nuk përputhet me marrëveshjen e 4 qershorit 2020. Prandaj ekziston një përshtypje në rritje që organizata Rama po përpiqet të bllokojë fillimin e bisedimeve me BE. Prandaj është koha që sovrani shqiptar, populli, të zgjedhë në mënyrë demokratike një qeveri të re dhe ta heq këtë qeveri anti-demokratike nga detyra. Sipas mendimit tonë, PD, opozita e bashkuar, është e vetmja biletë e mbetur për në BE që Shqipëria ka në dispozicion, partitë e njohura Evropiane janë në krah të opozitës. erjon dervishi “Shekulli”

Sikur deputet e këtij parlamenti qesharak e absurd të Shqipërisë të kishte për qëllim të merrej me problemet që e dëmtojnë shqiptarinë, deputetit do ngrinin komisione që do e zbardhnin të vërtetën se ç’është ajo që Piktorin e bënë aq të afërt me Beogradin e me bashkëpunëtorët e djeshëm të Millosheviqit dhe të Arkanit, pra do ngrinin komisione që do duhej t’i përgjigjeshin pyetjes ç’është ajo që Pushtetarët e sotëm shqiptarë i vëllazëron me ato serb, e i armiqëson me bashkëkombësit e tyre?

Nga Kim Mehmeti –

Jo vetëm Shqipëria, por shqiptarët kudo që janë, gjithnjë e më shpesh, e paguajnë haraçin e papërgjegjësisë dhe pandjeshmërisë së tyre ndaj fatit të vet kolektiv, duke ua lënë atë në duar politikanëve të pandërgjegjshëm.

Shqipëria i ngjanë një kopshti pa pronar – pra si të ishte shtet pa popull – të cilin Piktori dhe “Rilindësit” e tij e trajtojnë si pronë të veten, e që e kanë rrethuar me grabitqarët dhe kufomangrënësit e tyre.

Pastaj duhet thënë se Shqipërisë nuk i sekuestrohen vetëm të mirat materiale, por diçka më e vlefshme se ajo – asaj i konfiskohet rinia, duke e bërë kështu shtetin e dytë në botë pas Sirisë për nga numri i azilkërkuesve.

Dhe vetë kjo Shqipërinë e bën të krahasueshme me shtetet që janë në lufte, me vendet ku nuk funksionojnë institucionet shtetërore dhe ku askush nuk kujdeset për qytetarin, por çdo gjë është në shërbim të sunduesve.

Dhe në një Shqipëri të tillë është e pritshme që parlamenti të mos themeloj komision për t’i zbardh krimet e kriminelëve serb mbi  shqiptarët, pra të mos themelojë komisione që do merren me shpalosjen e të kaluarës së errët të miqve serb të Piktorit, por me të shkuarën e ndritshme të UÇK’së, e që do mund t’i sillte vota ‘Rilindjes’ në zgjedhjet e 25 prillit të vitit të ardhshëm. 

Parlamenti i Shqipërisë nuk guxon të merret me krimet e regjimit të Milosheviqit mbi shqiptarët sepse do përballet me të vërtetën se disa miq të sotëm të Piktorit janë hartues të djeshëm të projekteve shfarosëse ndaj shqiptare.

Parlamenti i Shqipërisë do merret me të shkuarën e UÇK’së e jo me krimet e kriminelëve serb sepse shumica e deputetëve shqiptarë as që e dinë se i shërbejnë një elite politike e cila nuk guxon të përballet me të shkuarën e vet të atillë siç është ajo, por bënë çmos që atë ta  shpërfaq të atillë siç do donte të sihte.

Sikur deputet e këtij parlamenti qesharak e absurd të Shqipërisë të kishte për qëllim të merrej me problemet që e dëmtojnë shqiptarinë, deputetit do ngrinin komisione që do e zbardhnin të vërtetën se ç’është ajo që Piktorin e bënë aq të afërt me Beogradin e me bashkëpunëtorët e djeshëm të Millosheviqit dhe të Arkanit, pra do ngrinin komisione që do duhej t’i përgjigjeshin pyetjes ç’është ajo që Pushtetarët e sotëm shqiptarë i vëllazëron me ato serb, e i armiqëson me bashkëkombësit e tyre?

Ndërkohë Shqipëria, si edhe e gjithë bota, është e prangosur nga pandemia.

Dhe kuptohet, shumëçka ka dimensionin global dhe nuk është e ndershme t’i përshkruhet keqqeverisjes. Pra shumëçka ka të bëjë me fatin e popujve të vegjël e të varfër, ku edhe shëndeti i qytetarëve nuk është aq i çmueshëm sa ne vendet e pasura e të fuqishme.

Por kjo nuk mund ta mbulojë të vërtetën se Shqipëria do del nga mjegullnaja e pandemisë, jo atëherë kur do zbulohet vaksina kundër virusit Covid19, por kur shqiptarët do gjejnë ilaç kundër harresës, ilaç që do i ndihmojë që të keqen e djeshme kurrë të mos e harrojnë duke e mbuluar me fatkeqësinë e sotmet.

Pra Shqipëria do shpëtojë nga prangat e vetëdënimit vetëm nëse nuk e shlyen nga kujtesa të vërtetën se në kohë pandemie, në mes të Tiranës, kjo qeveri rrënoi teatrin. Pra nëse kurrë nuk do harrojë se Piktori e keqpërdori brengën e popullit për t’i shpëtuar sëmundjes, që ta mbulojë mendësinë e vet të ‘sëmurë’ që të tallet e të shkelë mbi çdo gjë që ka peshë për shqiptarinë.

Një tjetër intelektual, poet dhe shkrimtari i njohur, Visar Zhiti është larguar nga Shqipëria dhe ka vendosur të jetojë në Chicago të Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Zhiti tregon arësyet që e detyruan të largohej nga Shqipëria, për të gjetur lirinë në SHBA, ku siç shprehet edhe ai vetë, “më shumë se sa largësia, se sa qetësia dhe paqja këtu, më duhet një realitet tjetër, që nuk të plagos, as të mashtron. I pastër me të gjitha kuptimet”, shkruan shrimtari në një letër drejtuar Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptarë në Amerikë.

Sipas Zhitit, në Shqipëri të përndjekurit politikë nuk i duan, por kanë dashur të përdornin vuajtjet e tyre dhe pse ai vetë ka qenë dhe deputet por dhe ministër Kulture.

VISAR ZHITI

LETËR KOHËS, NDJENJA DHE POROSI…

-Visar Zhiti i shkruan Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptarë në SHBAURIM:

Duke ju dëshiruar gjithë të mirat të gjithëve, juve dhe veprave tuaja, arritje të tjera dhe gëzime, dua t’ju falenderoj me zemër që më bêtë “Anëtar Nderi” të shoqatës tuaj, që, siç e thotë dhe vetë emërtimi, ky është një akt nderimi për mua dhe jo vetëm kaq, por dhe mikpritje, vlerësim, një si dhënie dore tjetër, asaj shpirtërore, dashuri…

Që në SHBA është Shoqata e Shkrimtarëve Shqiptaro-Amerikanë, ka rëndësi të shumëfishte, kulturore, kombëtare dhe ndërkombëtare, do të thosha, të një përkushtimi intelektual, të lartësisë së shekullit XXI, të ngritjes së një ure të gjallë mes dheut amë, Shqipërisë dhe atdheut të dytë, SHBA-së dhe, edhe pse të shkruarit është veprimtari vetanake, e ka të nevojshme të qenit bashkë, për të njohur dhe shpalosur vlerat e përbashkëta, për t’i përuruar ato me bashkësinë, me lexuesin pa kufi, me kohën dhe për t’ia përcjellë atdheut dhe ardhmërisë.

Unë i di emrat tuaj, di dhe nga veprat që keni nxjerrë, të botuara në të “dy atdhenjtë” e shumëkund, janë pasuri e letrave tona në “gjuhën e perëndive”, siç e quanin rilindasit shqipen tonë, por dhe në anglishten e madhe e të pasur, të fuqishme si vetë njerëzit e saj.

Që më bëtë anëtar nderi tuajin, e them me sinqeritet, ndjehem dhe i prekur, dua të flas hapur si mes miqsh, si me gotën e verës ndër duar, pra, me ngazëllimin që të jep ajo dhe ca si gjatë…

Visar Zhiti 1

RRËFIM JO VETË PËR VETE:

Qysh në fillim do desha të thosha se unë nuk kam qenë ndonjëherë anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë, përkundrazi, jam dënuar prej tyre, kur ishte diktaturë dhe vendi ynë bënte pjesë në perandorinë komuniste, i ndarë dhe prej saj ndërkohë, i mbyllur si një bunker i madh, asfiksues. Kisha përfunduar studimet e larta, isha mësues i ri maleve të Veriut tonë, në kufi me Kosovën, në një fshat skajshmërisht të varfër, por me virtyte dhe më arrestuan për poezitë e mia. Nuk janë të realizmit socialist, thanë gjyqtarët, janë të trishtuara, hermetike, armiqësore. Poezia është vetëm poezi, sipas meje. Në gjyq shtuan dhe akuza të tjera, që pse kisha lexuar letërsi të ndaluar dhe dëgjoja “Zërin e Amerikës”, “Radio Vatikanin”, “Radio Prishtinën”. Më dënuan me 10 vjet burg.

Dhe në ferr shkruajta fshehurazi poezi, u besoja atyre si lutjeve Zotit, doja të dëshmoja, të shpëtoja ç’mundej nga vetja, të krijoja emocionin e poezisë edhe atje ku nuk lejohej. I nxora nga burgu krijimet e mia. Dola dhe unë, por më ishte hequr e drejta e botimit. Vazhdoja të shkruaja fshehurazi, deri sa erdhi dita, u shemb Muri i Berlinit, që ndante botën më dysh, por dhe njerëzimin, ra perandoria komuniste, jo vetëm prej vetvetes, por dhe nga përpjekjet e botës së përparuar kapitaliste, nga humanizmi aktiv i SHBA-së dhe Europës se Bashkuar.

Dhe Shqipëria, vendi më i vogël me diktaturën më të egër, ndryshoi, u hap, u bë e lirë, aq sa mundej, mori udhën e drejtë, atë të lirisë dhe të përparimit, të aleancës Euro-Atlantike, siç themi tani. Edhe unë u bëra pjesë e kësaj lëvizjeje, e ndryshimit të madh, aq shumë të vështirë, të domosdoshëm, me plot sakrifica. Isha si një dallgë në dallgët e pafund të popullit tim. Nisa të botoj poezitë e mia, shpika gjininë e “burgologjisë”, botova artikuj, ese, tregime, romane, tregova përndjekjen që na bëhej dhe qëndresën e kundërshtarëve, martirizimin e tyre, të vërtetat tona, që i bëmë dhe të vërteta letrare, kjo kishte shumë rëndësi, sipas meje, që të pasuronim jetët tona me sa më shumë jetë të tjera, dhe me ato që ishin shuar apo ndërprerë, të marrnim dhe të japnim, kujtesë dhe ndjesira, gjak dhe frymë, kohë të kaluar për kohët e ardhme, metafora të dhimbjes, pra libra…

Visar Zhiti1

DIASPORA JONË:

Kishim mall për botë dhe shumë shqiptarë nuk pritën të vinte Bota tek ne, por ikën te ajo, nëpër Europë dhe Amerikë. SHBA mbetej ëndrra. I iknin së kaluarës dhe takonin të ardhmen.

Ne jemi populli që kemi diasporën më të madhe, jemi më shumë jashtë se brenda ashtu siç dhe jemi vendi i vetëm që kufizohet gjithkund me trojet e veta. ndërkaq tani jemi dhe dy shtete shqiptare në Ballkan, që gjithsesi na përfuqizon si komb.

Diasporën e kemi të përbashkët, shëmbëlltyrë dhe unikale. Të kujtojmë atë shekulloren, e arbëresheve në Itali, më magjepsjen që mund të gjendet, që na ka dhënë poemat, themele të letërsë tonë; janë dhe arbneshët ilirikë në bregun Dalmat, arvanitasit aq shumë dramatike në Greqi, arnautët në Turqi, shqiptarët në Rumani, ku u shtypën librat naimjanë të Rilindjes tonë dhe që po rilind prapë, etj, deri dhe në Rusi, por dhe për këndej, në Egjipt, etj. Janë dhe diasporat më të reja në Gjermani, Francë, Belgjikë, Zvicër, në Vendet Nordike, në Spanjë, nëpër Mesdhe, lulëzojnë kudo, sidomos përtej oqeanit, në kontinentin e ri, në Amerikë.

Diaspora shqiptare në SHBA është dhe ajo e superfuqishme, me rëndësi dhe veprimtare, që valëvit pa frikë dhe krenare dy flamujt, atë me shqiponjën me dy krerë, ndër më të vjetrit në botë, të dheut amë dhe atë me 50 yje, të atdheut të dytë, superfuqisë botërore, kampion i lirisë dhe demokracisë, potent dhe në kulturë e arte, patjetër dhe në letërsi… Shqiptarët e Amerikës mbi një shekull kanë qenë të përkushtuar ndaj fatit të Shqipërisë, të pavarësisë së saj, të moscopëtimit më pas, pra të ekzistencës dhe vazhdojnë dhe sot, bashkohen, manifestojnë për çështjen kombëtare duke qene qytetarë aktivë amerikanë, lobojnë, arrijnë deri në Kongres, në Senat, te Presidentët dhe kërkojnë, ndikojnë në mbështetje dhe zgjidhje të çështjeve kardinale kombëtare, që nga denoncimi i dhunës diktatoriale, shpërdorimi i demokracisë, genocidi në Kosovë, etj e te mbarëvajtja ekonomike, por dhe kuturore. Si ikona kemi imazhin e Shenjtes tone Nënë Tereza, “Qytetare Nderi” në SHBA dhe të Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastrioti – Skënderbeu, për të cilin është thënë se pa atë, mbase edhe Amerika do të ishte ndryshe.

Po e kujt ishte këmba e shqiptarit të parë që zbriti në brigjet këtej oqeanit? Të parët zbarkuan arbëreshët e Italisë, një mërgim tjetër nga mërgimi. Ata sollën me vete gjuhën, veshjet e bukura, këngët, krenarinë. E dëshmon shkrimtari i shkëlqyer argjentinas-arbëresh, Ernesto Sabato, të cilit, kur erdhi të vizitonte Shqipërinë, unë i dhashë një grusht me dhé nga Arbëria e ëndërrt e tij. U mallëngjyem të dy…

Shqiptari i parë që shkeli Amerikën lidhet me poezinë, që sikur donte ta parandillte mbrothtësish dhe këtej për bashkatdhetarët që do të vinin. Ai ishte poet dhe i burgosur, abati nga Mirdita, Preng Doçi. Erdhi këtu gati një shekull e gjysmë më parë, shkoi dhe në Kanada dhe u kthye sërisht nga erdhi siç ia donte shërbimi kishtar. Por ai që mbeti është Kolë Kristofori nga Korça, erdhi në 1886. Duhej një monografi për të, e shkroi dikush dikur, një i gjithseciltë, e ndjeu për detyrë, kujtesa është urdhër, dhe fatmirësisht ai botim u parapri nga parathënia e njërës prej penave më të shkëlqyera e më të rëndësishme të letrave shqipe, Fan Noli, dhe u përkthye dhe në anglisht si zanafillë e integrimit. Pra shqiptarët e parë në SHBA e kuptuan se do t’u duhej libri, po aq, në mos më shumë se ç’ju deshën anijet me të cilat ravguan.

“Biblioteka që ecën”, siç e quajti poeti francez Apolineri, do të shkëlqente në krye këtu Faik Konica, shkrimtari dhe esteti mahnitës, kritiku i Doktrinës së Rilindjes Kombëtare e bashkë me të Imzot Fan Noli, shekspirologu më i madh i kohës së tij, që do të themelonte “Vatrën” e shqiptarëve ashtu si kishën autoqefale. Dihet, janë në kronikën e lavdishme të diasporës tonë në SHBA. Gjithmonë kam ëndërruar një shtatore të Faik Konicës me Fan Nolin krah për krah. Ku? Atje ku ata bashkëpunuan mes kundërshtive a ku ka shqiptarë më shumë a mbase para ambasadës së Shqipërisë në Ëashington si ambasadorët me të mëdhenj të historisë dhe të kulturës shqiptare, intelektualë të nivelit botëror.

Shqiptarët, por sidomos ata të letrave, me SHBA-në i ka lidhur po aq shumë liria e mençur, gjenin këtej atë që u kishte munguar, për të cilën do të luftonin. Erdhën ata që vendi ynë, kur u çlirua nga bisha nazifashiste, por u pushtua nga fitimtarët komunistë, i kishte dënuar me vdekje, kundershtarë, lidera, burra shteti, por dhe njerëz të letrave ndërkohë. Me t’u vendosur diktatura komuniste, i ikën përndjekjes biri i Frashërllinjve të mëdhenj, kryetari i nacionalistëve, shkrimtari Mit’hat Frashëri, albanalogu universitar Stavro Skëndi, shkrimtari dhe filozofi, laureati i Sorbonës, Isuf Luzaj. Po kështu dhe personalitetete të tjerë të historisë si Kolë Bibë Mirakaj e Kadri Cakrani që shpëtuan mijëra herbrenj nga përndjekja, por nuk shpëtuan dot nga vëllezërit e tyre, familja kryeministrore e Dinajve të Dibrës, e ministrit, historian dhe antropolog Ago Agaj, etj.

Kujtova nga ata që u kam parë libra, memoaristikë. Por s’mund të rrija pa kujtuar dhe shkrimtarin tjetër prijëtar, Ernest Koliqi, që vizitoi SHBA-në dhe romani i tij “Shija e Bukës së Mbrume”, që u botua jashtë Shqipërisë, kur atje po kërkohej të dilte romani i parë i realizmit socialist, tregonte jetën në mërgim në Itali dhe SHBA.

Në Shtetet e Bekuara, siç e quanin Amerikën mërgimtarët e hershëm, dolën artistë të mëdhenj shqiptarë si vëllezërit Belushi apo fotografi i imazhit artistik, miku i Pikasos, Gjon Mili. Dhe nga këtej u kthyen në atdhe motrat Qiriazi, që të hapnin shkolla për shqiptarët, por fitimtarët i trajtuan si mos më keq, përfunduan burgjeve dhe çmendinave, të braktisur…

Një bashkëvuajtës yni, mik dhe poet, Pano Taçi, u burgos, edhe pse kishte qenë partizan, se donte të vinte në Amerikë, ku kishte gjyshin e tij të mërguar.

Me të dalë nga burgu i diktaturës një tjetër poet, studiuesi i shquar Arshi Pipa, u arratis për në SHBA me poezitë e burgut me vete, të shkruara në letra të holla cigaresh. Një dëshmi e rrallë e letërsisë në botë. Ja, që dhe shqiptarët dinë ta shpëtojnë librin.

Pas burgut u arratis dhe Dr. Sami Repishti, që tashmë është “Anëtar Nderi” i Shoqatës së Shkrimtarëve Shqiptarë të Amerikës së bashku me poeten e njohur amerikane, Carrie Hooper, që e ka nxënë aq mirë gjuhën tonë.

Më vonë dhe shkrimtari çam, Bilal Xhaferri, me babanë të pushkatuar si kundërshtar, kur u arratis për këtej, mori me vete dorëshkrimin e romanit të tij për Skënderbeun.

Po sa e sa të rinj më pas, ah, u vranë pranë telava me gjëmba të kufirit, i zvarritën duke përgjakur borën në shpate malesh, i shëtitën kufomat e tyre mbi karroceri makinash nëpër fshatra e qytete për të tmerruar popullin. Megjithatë dhe i riu Gjekë Marinaj ia doli të arratisej pa rënë diktatura. Shkak u bë poezia e tij e njohur tashmë, “Kuajt”. Siç dukej, mes tufës së tyre ishte dhe Pegasi i tij, që me flatrat mitike e mori dhe e solli në SHBA. Me nismën e tij u themelua shoqata e shkrimtarëve shqiptaro-amerikanë, e mrekullueshme, do të thosha, si fakt dhe bëmë.

Dhe ju, President i saj i tanishëm, z. Adnan Mehmeti, keni botuar një libër, ku shpalosni veprimtari të Shoqatës që drejtoni dhe vepra. Është ditari i saj letrar.

Të shumtë janë librat tuaj. Mes shkrimtarëve shqiptarë në Amerikë janë mjaft emra të njohur, letërsi avangardiste e letrave shqipe sot. Në Shtetet e Bashkuara të Amerikës ka shkolla shqip për fëmijët, por dhe institute e katedra të shqipes, shoqata, teatër, etj, është gazeta mbi një shekullore “Dielli”, me e vjetra e të gjitha gazetave të të gjitha diasporave në SHBA, por është dhe “Illyria”, ka media lokale, revista e tv, tempuj të besimit, kisha katolike, ortodokse, noliane së pari, mesha shqip, xhami e teqe, etj, ka studio shqiptare siç ka dhe restorante, konsullata dhe ambasadë, stress të tyre, uragane dhe suksese, tubimet dhe mall, etj.

Biblioteka e Kongresit Amerikan, unë e kam vizituar, ka libra nga letërsia shqipe më shumë se sa të vendeve të tjera të rajonit dhe është më e pasura nga të gjitha bibliotekat kudo në botë, pas atyre Kombëtare në Tiranë e në Prishtinë.

Mbi të gjitha është instutucioni i gjallë i bisedave shqip.Këtu ka shpirt Shqipërie.

Shqiptarët, si të diasporës së hershme, dhe asaj të re, erdhën dhe për një jetë më mirë, për standartin e lartë ekonomik, mirëqenien dhe jo vetëm. Dhe i gjen kudo, në të gjitha punët, në ndërtime e biznese, në gastronomi, në biblioteka, aeroporte, banka, në përkthime, edhe nga anglishtja në shqip dhe nga shqipja në anglisht, madje dhe të poezive, i gjen në art, pikturë, sporte, patjetër në “Zërin e Amerikës”, që flet dhe shqip, në ushtri dhe mbrojtje, në burg e çmendina, në drejtësi dhe mjeksësi, etj, në kinematografi deri dhe në Hollivud, në administratën e lartë shtetërore, deri dhe në Shtëpinë e Bardhë, në shkencë, deri dhe te çmimi Nobël. Shqiptarët i gjen dhe skulptura… Dhe fat që ka dhe shkrimtarë e shkrimtare, poete e poetë. Që shkruajnë shqip. Por dhe anglisht. Që kanë shoqatën e tyre, konstitucion i brendshëm shpirtëror. Që mund të kërkosh librarive amerikane dhe të gjesh dhe libra të shqiptarëve.

GJUHA JONË

Gjuha shqipe është pasuri botërore. Ajo është e vjetër dhe bën pjesë në 10-11 gjuhët më të rëndësishme, do t’u thosha të rinjve këtu, është rrënjë në gjuhët indo-europiane. Dhe ajo duhet ruajtur dhe të parët që duhet të përkujdesen për të me dashuri dhe zell, jemi ne, shqiptarët. Prindërit dhe mësuesit, që t’ua përcjellin dhe t’ua mësojnë brezave dhe shkrimtarët që ta kultivojnë duke vazhduar të ngrenë Katedralen e Gjuhës Shqipe, hijerendë dhe këtu.

Letërsia shqipe ndërkaq është letërsi martire, ndoshta ndër më heroiket e letërsive, ajo u lëvrua dhe atëhere, kur gjuha shqipe ishte e vetmja e ndaluar në perandorinë otomane. Dha vepra të mëdha dha dhe nën perandorinë komuniste dhe pas rënies së saj, doli një letërsi tjetër, e shkruar fshehurazi burgjeve dhe internimeve, që solli ato realitete, që mungonin, por dhe të vërtetat e moralin, në fund të fundit solli vetveten dhe është pjesë e vyer e letrave të përbashkëta shqipe.

Ndërkohë ndodhi dhe e kundërta e bukur, një si kundëremigrim, aq shumë i duhur, u kthye në dheun amë letërsia e diasporës, që vazhdon dhe jemi bërë bashkë, letërsia në Shqipëri, në Kosovë, në Ballkan, kudo në botë, më mirë se kurrë.

MË I VONI…

Më i voni, që vjen këtej oqeanit, jam dhe unë, natyrisht jo i fundit. i përkas atyre që dolën nga burgjet, nxora dhe unë poezitë mia, siç thashë, i ruaj ende ashtu siç i kam shkruar në ferr, në fletore me njolla dheu e gjaku. Ndoshta ia dhuroj ndonjë arkivi a muzeu.

Kam gjetur këtu bashkëvuajtës të mi, shokë të burgjeve, që kanë botuar dhe libra, por dhe nga ata të burokracisë së persekutimit, që dhe ata kanë botuar libra. Të dy kahet mbartin përvojën e tyre, kujtimet, urrejtjet dhe nostalgjitë, por Amerika është e pa masë, e të gjitha lirive, e shëndetshme dhe na bën bashkë në mirëkuptim dhe paqe dhe shqiptarët këtu si të gjithë qytetarët amerikanë në e jetën sociale kanë dhe kundërshti mes tyre, festa të përbashkëta, paragjykime dhe përbashkime, shije dhe të drejtën e votës, si në atdheun që lanë dhe në atë që zgjodhën, ndërsa SHBA e do dhe mbështet njëlloj Shqipërinë, ndihma e saj mbetet jetike, e mbron si përherë dhe e shikon si aleatin e vet

Shpesh e vogla merr vëmendjen më të madhe. Dhe e madhja na bën më realistë, më të natyrshëm.

Kam ardhur bashkë me time shoqe këtu, ajo ka prindërit nënshtetas amerikanë, motrën dhe vëllanë dhe familjet e tyre dhe i pëlqen shumë puna këtej, që vlerësohet dhe të jep. Përkujdesi i saj ndaj meje është i bukur dhe prekës dhe unë dua t’ia kthej po ashtu. Na ka kapur prej duarsh engjëlli ynë, djali ynë, Atjoni, dhe shkojmë ku na prin ai, mundohemi të jemi ashtu siç do të donte ai të ishim. Jemi me atë. Më shumë se sa në tokë, në Qiell. Qielli është më njëlloj se sa trojet. Sa të madhërishëm janë qiejt e Amerikës.

Erdhëm këtej pasi unë i kreva të gjitha detyrat e mia ndaj vendit, përkushtimet dhe misionin. U përpoqa të punoj me ndërshmëri, edhe me pasion, duke i dhënë rëndësi jo asaj çfarë më ndante me ata që fitonin qeverisjen, por çfarë na bashkonte, dashuria për atdheun dhe rimëkëmbja e tij. Unë që isha dënuar për poezi me burg, po botoja gati një libër në çdo vit, madje dhe libra të të tjerëve. Kam gëzuar dashurinë e lexuesve, edhe të atyre me të cilët kam punuar, të fqinjëve deri dhe të atyre që kanë drejtuar Shqipërinë. Më besuan deputetin, diplomatin, ministrin e kulturës. Gjithmonë jam ndjerë si njeri i letrave. Isha i dënuar me to. Ndërkaq, e them me dëshpërim, e kuptova se ne, ish të burgosurit në postdiktaturë, më shumë u duheshim se sa na donin. U duheshin vuajtjet tona, idealet, aleatët, atë që përfaqësonim, por jo ne. U jepja të drejtë atyre që iknin.

Nuk e kam patur të lehtë, edhe më kanë sulmuar kur hovëzoheshin revanshet e së kaluarës, të atyre që lejuan oligarkët e rrezikshëm si shtet brenda shtetit, pra vetvetet. Goditjet mund të ishin dhe me zhurmë, p.sh. nga ndonjë televizon edhe modern, klan i ngritur mbi korrupsionet, megjithatë kombëtar, edhe nga sipër, nga ndonjë president i Republikës, që s’meriton t’ia them emrin, vinte nga ushtria e komunizmit dhe ashtu si kallashnikovi i tij dikur, nxirrte me breshërimë shpifje dhe përçarje. I durova dhe i tejkalova duke i mërmëritur vetes: po pse nuk po u ikën këtyre? Dua të them se në vendin tonë po përjetohet një demokraci e vështirë, e ashpër, nën diktaturën e varfërisë dhe tani nën rrethimin e pandemisë së Corona virusit, që ka pllakosur botën, kur ne ende s’jemi shëruar nga pandemia ideologjike e totalitarizmit si në romanin Orëellian. Pikërisht se fundmi, ja, institucionet përkatëse të kulturës në Shqipëri nuk na dhanë mbështetje për realizmin e një filmi artistik për revoltat e të burgosurve, të vetmet kryengritje politike në të gjithë burgjet e perandorisë komuniste, ku regjisori i atij filmi dhe skenaristi i tij do të ishin dy ish të burgosur politikë, ndoshta dhe një pjesë e aktorëve, që ishin pjesëmarrës në atë revoltë. Ne ende sulmohemi me filmat e dikurshëm, me librat e tyre, me qëndrimet dhe postet e tyre shtetërore.

Natyrisht besoj që do të kalojë dhe kjo epidemi si luftrat dhe diktaturat, për t’u përballur me sfida të reja, që qofshin të gjitha nën emrin e së mirës! Vendi ynë ka njerëz të mrekullueshëm, një popull që di të qendrojë me dinjitet. Dhe me art.

Kurse unë doja t’i ikja një makthi dhe erdha në SHBA si ai që kërkon t’i dorëzohet një ëndrre. Kemi me vete historinë tonë dhe tragjedinë tone. Më shumë se sa largësia, se sa qetësia dhe paqja këtu, më duhet një realitet tjetër, që nuk të plagos, as të mashtron. I pastër me të gjitha kuptimet. Biseda të tjera me miq po aq të mirë, si ata të gjithmontit. Erdhi dita që të më duhej më shumë vetvetja e mbetur, për ta mbrojtur dhe për të patur kohën dhe mundësinë sa më të plotë për të thënë atë që do të doja më në fund, jo se më kishte munguar liria, që e kisha siguruar vetë. I pasur jam dhe me humbjet e mia. Dhembjen time këtu më duket se e mbaj më mirë dhe ajo po ashtu. Ku nuk më njohin. Realiteti im i ri bashkon të tanishmen me më të bukurën, që na u ndërpre fatalisht, por, që me forcën e Krijuesit, mund ta përjetojmë dhe ta vazhdojmë ndryshe, pa vendet e dhimbjes pranë, nën dritën që na dërgon Biri ynë nga Qielli, që unë, nëse do të mund ta shkruaj, do të më duhej një shtëpi ndryshe, tjetër, edhe pse me qira si vetë jeta… Pra s’kam ikur. Atdheu është po ai. Thjeshtë jam futur te ëndrra. Më lejohet…

Me besë, siç thoshin të parët tanë, dhe me dashuri, Visar Zhiti Chicago, Roselle, nëntor 2020

Dobiçët që ka lënë trashëgimi diktatura komuniste dhe Sigurimi preken thellë kur ua nxjerr në publik lakuriq spiunët e saj.

nga Agron Tufa/

Dobiçët që ka lënë trashëgimi diktatura komuniste dhe Sigurimi preken thellë kur ua nxjerr në publik lakuriq spiunët e saj.

Ata sulen në lukuni që ta mbrojnë, ta justifikojnë vëllazërinë e tyre prej veglash të diktaturës.

Ata anatemojnë dhe quajnë “tradhëtar”, “mosmirënjohës” (mirënjohës për çfarë?) këdo që u çjerr maskën këtyre foljeve ndihmëse të enverizmit fanatik.

Kjo është parë tashme në shumë raste, por rasti i Nasho Jorgaqit ua përvëloi keq të ndenjurat. Ti u dëshmon me dokumenta autentikë, se Nasho Jorgaqi me pseudonimin “Dragoi” ka qenë një spiun i vjetër në elitën e spiunave brenda e jashtë Shqipërisë komuniste që nga viti 1954, ndërsa dobiçët e diktaturës e quajnë sërish “atdhetar”, “profesor”, “humanist”, ndërsa demaskuesin njeri “të shitur”, “kodosh të historisë”, që poshtëron një plak 90 vjeçar.

Shkurt veglat e enverizmin, duke mos mundur të mohojnë dot dokumentat flagrantë, thonë, se “Nasho Jorgaqi ishte spiun i mirë”(!)

O ju, dykëmbësha! Lëreni humanizmin e stalinizmit shqiptar, se ai ishte i të njëjtës markë më nazizmin hitlerian. Por bashkpunëtorët e Hitlerit bota po i nxjerr dhe nga vrimat e fundit nga kontinentet ku janë fshehur për t’i nxjerrë para tribunalit edhe në moshën mbi 90 vjeç, qofshin këta dhe roje të rëndomta kampesh.

Kurse shokun “Dragoi”, që spiunonte sistematikisht elitën e shkencëtarëve, studiuesve, shkrimtarëve shqiptarë e kosovarë, brenda atdheut apo në disaporë, që ri-boton ende veprën e tij përçarëse, gjenocidiale, vëllavrasëse “Mërgata e qyqeve”, e quani atdhetar e humanist!

Pika në bythë ju simahorëve që merrni frymë vetëm nga bombola e diktaturës! Për cilin atdhetar, për cilin humanist, për cilin shkarrashkrrues e për cilin studiues na flisni o dobiçër? Për propagandistin që mihu gjithë jetës në kadavrat e Sigurimit dhe KQ të PPSH? E sa për krahasimin që bëni, se gjoja “Dragoi” juaj qenka më i mirë se Koliqi e Camaj, atë, falë Zotit, as pjella juaj nuk ua pranon. Harrojeni! Apo spiunët e Sigurimit duhen quajtur atdhetarë? E qitët në selamet surratin tuaj majmunor me këto mbrojtje dhe kaq deshëm:

do zbavitemi pak se si funksionon zooparku juaj, paçka se ndonjë mëtonjëse (S. B) e shkencave historike, që merret me qira nga Autoriteti i Mbylljes së Dosjeve (AIDSSH) mundohet të fshehë e transferojë nofkën e spiunit “Dragoi” në tjetër drejtim. T’ju vijë turp këtyre studiueseve, që po i hyjnë godinës së studimeve nga tubacionet e ujërave të zeza.

Yrysh pra, mbrojeni spiunin e mirë Nasho, por mos harroni pagëzimin e tij me nofkën “Dragoi” që me 1954 dhe aktivitetin e tij epokal në shërbim të diktaturës e jo të Shqipërisë!

• 

• 

• 

• 

Në Shqipëri Rrjeti Kombëtar për të Rinjtë sapo ka kryer një anketim me të rinj nga gjithë vendi, ku shihet një rritje e papunësisë dhe pesimizmit të tyre për të ardhmen.

Drejtuesja e organizatës, Ervjola Osmanaj, thotë se pandemia e thelloi varfërinë e të rinjve dhe shumica e tyre mendojnë vetëm për të emigruar nga Shqipëria.

Rrjeti Kombëtar për të Rinjtë në Shqipëri shprehu shqetësim për shtimin e papunësisë në grupmoshat e reja gjatë pandemisë, duke kërkuar më shumë vëmendje nga autoritetet për rininë.

Sipas anketimit më të fundit, papunësia mes të rinjve u rrit nga 49 për qind gjysmën e parë të vitit në 51 për qind në këtë pjesë të dytë të këtij viti kryesisht për shkak të pandemisë dhe karantinës.

Ervjola Osmanaj, Presidente e Rrjetit Kombetar për të Rinjtë në Shqipëri, thotë se të rinjtë shqiptarë po bëhen përditë e më të varfër, më të dhunuar dhe me mendjen nga emigrimi.

‘Është përkeqësuar më shumë gjendja e papunësisë së të rinjve, 51 për qind e tyre janë të papunë. Pandemia ndikoi në humbjen e vendeve të punës për shumë të rinj. Pandemia shtoi edhe rastet e dhunës, sepse 88 për qind e vajzave të anketuara pohojnë se kanë pësuar një formë dhune gjatë kësaj periudhe. Emigrimi i të rinjve ka mbetur po ashtu një problem shumë i madh, që ende nuk i është gjetur ndonjë zgjidhje’ – tha aktivistja Osmanaj.

Shqipëria aktualisht ka mbi 23 për qind të popullatës në moshat 15 deri në 29 vjeç, ose mbi 660 mijë të rinj, djem e vajza.

Pjesa më e madhe e tyre tani e mendojnë emigrimin si rrugën kryesore dhe të vetme për mbijetesën e tyre dhe të familjes, qofshin këta gjimnazistë dhe studentë.

‘Mungesa e perspektivës lidhet me papunësinë në vend. Ti mund të mbarosh një cikël studimesh, por je krejt i pasigurtë për tregun e punës. Arsyet pse të rinjtë largohen nga vendi janë arsye bazike; nuk largohen për eksperiencë pune apo për të marrë një kulturë pune në vendet e BE-së. Ata largohen për të mbijetuar. Ky nuk është një emigrim luksi, por është një emigrim për të mbijetuar, për të gjetur punë me paga që të mbulojnë nevojat e jetesës për vete dhe familjarët’ – thotë Osmanaj.

Dekadën e fundit Shqipërinë e kanë lënë afro 150 mijë të rinj për shkak të papunësisë dhe mungesës së perspektivës. Drejtuesja e rrjetit Kombëtar të të rinjve, Ervjola Osmanaj, thotë se të rinjtë shqiptarë nuk emigrojnë për të gjetur një jetë më të mirë, se ky nuk është një emigrim luksi, por ata ikin nga atdheu sepse nuk gjejnë këtu burime jetese.

‘35 për qind e studentëve që ka mbaruar një cikël studimesh bachelor shprehin dëshirën për të ikur nga Shqipëria; ndërsa mbi 79 për qind e të rinjve duan të ikin nga Shqipëria. Këto shifra po përkeqësohen nga viti në vit dhe duhet të jenë një kambanë alarmi për institucionet shtetërore qendrore dhe vendore që të gjejnë zgjidhje për të rinjtë, dhe që ata të mos gjejnë asnjë rrugëdalje për jetën në vendin e tyre dhe mendojnë vetëm të largohen’ – tha aktivistja Osmani.

Papunësia më e madhe është në radhët e të rinjve të diplomuar; ose 25 për qind e të rinjve me arsim të lartë dhe të mesëm.

Rrjeti Kombëtar për të Rinjtë u kërkoi institucioneve vendim-marrëse të përfshihen në një dialog të qëndrueshëm me të rinjtë për të hartuar programe dhe politika në shërbim dhe sa më pranë të tyre, si në pushtetin qendror edhe në atë vendor.

/Zëri Amerikës

Ish-Kryeministri Sali Berisha tha në një lidhje direkte me ABCnews, se Fatos Klosi, duhet të hetohet lidhur me vrasjen e Ahmet Krasniqit, ish-ministër i Mbrojtjes së Kosovës.

Berisha tha se ka pasur informacione se shërbimi sekret shqiptar është përfshirë në vrasjen e Krasniqit, ndaj dhe duhet të hetohet Fatos Klosi, i cili ka drejtuar SHISH në atë periudhë.

“Nuk kam pasur të dhëna se kush i ka kryer vrasjet e anëtarëve të LDK dhe FARK në Kosovë sepse po t´i kisha do t´i deklaroja.

Marrëdhëniet e mia me UÇK kanë qenë të shkëlqyera, kam pasur marrdhëniet më miqësore me Hashim Thaçin dhe të gjithë politikanët e Kosovës.

Vetëm njëherë kam kritikuar Albin Kurtin për ato veprimet në Kuvend sepse mendoja se nuk i shërbenin njohjeje të Kosovës”, tha Berisha.

Në RTV Dukagjini, ish- bashkëpunëtori i ngushtë i Ahmet Krasniqit ka dhënë emrin e personit për të cilin ai mendon se e di kush e vrau kolonelin Krasniqi.

Skënder Zogaj, ish-bashkëpunëtori i ngushtë i kolonelit Ahmet Krasniqi ka thënë se Fatos Klosi e di kush e vrau Ahmet Krasniqin.

“Fatos Klosi di gjithçka për këtë vrasje. Paraqitjet e tij të mëvonshme tregojnë që ai din gjithçka. S’ka mundësi të mos e dijë sepse të gjitha ngjarjet e mëdha që kanë ndodhur në të gjitha shërbimet e Shqipërisë ai i ka ditur”, tha Zogaj.
“Jam i bindur se mos zbardhja e vrasjes së tij ka të bëjë me shuma të mëdha parash. Nuk është i rëndësishëm vrasësi që e ka gjuajt plumbin por kush i ka dhënë urdhrat”.

Zogaj ka thënë se Ahmet Krasniqi luftoi për unifikim të grupeve ushtarake që vepronin në Shqipëri, sepse kishte frike se pa unifikim do të dëmtohej lufta çlirimtare.

Ndërsa, në një deklaratë pak më herët, ish-kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, tha se në vrasjen e kolonel Ahmet Krasniqit kishte gisht pikërisht Fatos Klosi.

Shkruar nga Dr. Vasfi Baruti

Masakra e 4 shkurtit! Ato ditë shkurti 1944 (e më pas), kur hidhërimi pushtoi Tiranën, pis-politika komuniste mashtroi e luajti si deshi me masakrën për interesa të veta! Trakti i PKSH-së për atë masakër, i botuar më 4 shkurt 1945, në gazetën “Bashkimi”, ishte qind për qind fals, mashtrues, sepse gënjeu e mashtroi lexuesit e tij për dhjetëra vjet, kurse trakti i vërtetë është ai me nr. 31 (dt. 5 shkurt, botuar në “Buletinin e Zërit të Popullit” 1944), që saktëson jo 80 të vrarë, por të “vrarë me dyzina të rinjsh”. Por, të dokumentuar nga procesverbalet e atëhershme janë vetëm 10 të vrarë. Masakra e 4 shkurtit që rëndom trajtohet e menduar dhe programuar përpara 4 shkurtit nga “klika naziste e Xhafer Devës”, ishte provokim i drejtpërdrejtë e shkak i dy atentateve (3 shkurt) të qarkorit të Partisë Komuniste për Tiranën.

Mashtrimi

Në gazetën “Bashkimi” të 4 shkurtit 1945, në dy faqe të saj botohej trakti i parë i Qarkorit të Partisë Komuniste për Tiranën, ribotohej edhe më 1962 në vëllimi “Thirrje dhe Trakte të PKSH, 1941-1944”, botim i Institutit të Marksizëm-Leninizmit. Por, trakti është fals, gënjeshtër, sepse trakti i vërtetë botohej në “Buletini i Zërit të Popullit”, nr. 31, 5 shkurt 1945 dhe ribotohej për herë të parë në vëllimin III “Zëri i Popullit dhe buletinet e tij”, viti 1986, botimi Akademisë së Shkencave.

E ngjashmja e dy trakteve janë 36 shkronjat shqip e disa emra të përveçëm dhe të pangjashëm: trakti origjinal ka një faqe e pak në librin e botuar, kurse trakti fals më shumë se katër faqe në botimin e vitit 1962, dhe në përmbajtje s’mund të lexosh asnjë paragraf, fjali ose rresht të njëjtë. Të dy traktet, edhe ai origjinali, edhe ai fals kanë të njëjtin autor: është mendja e dora e Nako S. Trakti fals shkruhej e botohej për ditën e demonstratës së madhe politike, që mbahej në Tiranë e gjithë qytetet e vendit, në përkujtesë të masakrës së 4 shkurtit.

Ngjarja

Më 4 shkurt, nga ora 01 e pasnatës, nazistët e Xhafer Devës me urdhër të tij ekzekutojnë në rrugët e Tiranës shumë njerëz të pafajshëm dhe më çnjerëzorja: kufomat lihen në rrugë deri mbrëmjen e asaj dite! Burimi i parë i masakrës, i shkruar ato ditë është një letër e Nako S. (në kreun e qarkorit të PK për Tiranë e shefi i lidhjes me qendrorin e komunistëve) që ia drejton udhëheqjes (Miladin P., Koçi Xoxe, Liri G.): “Të dashur shokë – Ali [Miladin P.], Trashi [Koci X.], Muzhik [Liri G.]… Në Tiranë reaksioni është shumë i madh. Më 3 shkurt vranë në rrugë katër të rinj, njëri prej tyre kishte qenë partizan. Shpifën se këta do bëjshin reaksion. Tue gdhi 4 shkurti… pushkatojnë ndër rrugë gadi 80 njerës. Mund ta merrni me mend se çfarë terrori ka këtu…. Këtu situate është e vështirë. Kontrolle për ditë e për natë. Të dalin shokët dhe miqtë tanë nga qyteti nuk është e mundur, pse çetat janë likujduar gadi… 13 shkurt. Të fala Deti”.

Do të kalonin vetëm tre ditë dhe më 17 shkurt Nako S. u shkruante të njëjtëve kuadrovikëve të lartë për një problematikë tjetër, por u rikujton të katër të vrarët e 3 shkurtit dhe asnjë kujtesë me emra e numër për 80 të vrarët e orëve të para të 4 shkurtit. Ditët e fundit të shkurtit del gazeta “Bashkimi” (nr. 5, pa datë) e faqen e parë e mbulon artikulli “4 shkurt 1944”, me autor Lame Kodra [Sejfulla Malëshova], mbushur përplot slogane e fjalë të përgjithshme e asnjë fakt për numrin e emrat e të vrarëve. Ndërsa, kishte kaluar thuajse një muaj që ishte kohë e pamjaftueshme për të marrë informacion konkret për ngjarjen: identifikimi i “80” të vrarëve, që shkruante më parë N. S.

Të masakruarit, sa janë?

80? 86? 45? 8 apo 14!Në letrën e 13 shkurtit Nako S. “numëron” 80 të vrarë në masakrën e 4 shkurtit, kurse në traktin e vërtetë të shkruar prej tij, siç e pohonte në letrën e 13 shkurtit dhe që botohej për herë të parë më 1986 në vëllimi III i serisë së “Zëri i Popullit e buletinet e tij”, “numëronte” të “vrarë me dyzina”. Por, 80 të vrarë është diferencë e madhe me të “vrarë me dyzina”, sepse “me dyzina” do të thotë më shumë se 12 apo 24…

Është e qartë se mashtrohej më së keqi me numrin e të vrarëve në masakër dhe ai mashtrim me fanatizëm vijon të mbahet gjallë edhe sot. Më 4 shkurt, në gazetën “Bashkimi” në Tiranë “numërohen” 80 të vrarë (me emra identifikohen 24 viktima), që citohen vit pas viti e deri ditët e sotme.

Më 2011 botohet libri “Lufta italo-greke”, nga prof. Arben Puto, e pos të tjerash hapet debat për “86 viktima të masakruar” e të “saktësuar” (pa burim) prej autorit, por fjala e profesorit ka peshë, merr vlerë. Por, për rastin numri 86 është një rren e stërmadhe. Autori është i politizuar në tërë qenien e tij!

Argumenti i parë vjen nga vetë Nako Spiru, në traktin e shkruar me dorën e tij, të cituar më parë. Edhe studiuesi Gilman Bushati, kërkues i burimeve arkivore, zbuloi procesverbalet e prokurorisë (5 e 6 shkurt) me të vrarët më 3-4 shkurt, botuar në “Gazeta Shqiptare”, e që është thuajse pranë (me 14 të vrarë) të vërtetës. Në vitin 2011 Organizata Kombëtare e LANÇ-it, në gazeta “Pavdekësia” boton një listë me dëshmorët e 4 shkurtit, ku identifikohen të listuar 42 persona.

Nga listimi në “Pavdekësia”, në procesverbalin e 6 shkurtit janë nëntë të identifikuar, dy të paidentifikuar, dy me identitete italiane, kurse një (Ali Ferra) i vrarë nuk është i listuar në “Pavdekësia”. Si përfundim, katër janë të vrarë në mbasditen e 3 shkurtit, shtatë të vrarë natën e 4 shkurtit (bashkë me dy italianë). Në listimin e “Pavdeskësisë” me statusin dëshmorë janë edhe shtatë të vrarë (s’listohen në procesverbalet e Prokurorisë) të identifikuar me emra e vitrënie (1944), por pa datën e rënies në vendimin e marrë në librin “Dëshmorët e Atdheut” (2012) dhe as që dihet nëse janë vrarë më 4 shkurt apo në një datë tjetër të vitit 1944.

Të listuar në “Pavdekësia”, dëshmorë të 4 shkurtit janë e tetë persona, por që me identitetet e tyre në libri “Dëshmorët e Atdheut” binin dëshmorë në krahina e vende të tjera: Hava Meça në Brataj të Vlorës, Inajete Dumi në Qarrishtë, Nife Sula në Çaush të Krujës, Rakibe Dervishi në Kallarat të Vlorës, Shyqyri Gorblleshi në Prishtinë, Trëndafile Hasanliaj në Vranisht të Vlorës, Vait Shima në Bërzhitë të Tiranës, Xhemal Misku në Bosnjë… Taktika e masakruesve ishte të vrasin dhe t’i lënë rrugëve për terror, prandaj s’ka asnjë arsye që të fshiheshin të masakruarit. Sekretari privat i ministrit Xhafer Deva, Isuf Deva (i pushkatuar) në dëshminë e tij (janar ’47), në hetuesi e nën tingujt e dajakut, pohonte se “Xh. Deva pohoi se ishin vrarë jo më shumë se 7-8 njerëz dhe nuk pranoi 80 të vrarë” (cituar dosja 2064-a 1947 nga kërkuesi objektiv Astrit Jegeni) dhe thuajse se e dhëna e dëshmisë së tij përkon me procesverbalet e Prokurorisë.

Përfundim: Në procesverbalin e Prokurorisë, të 6 shkurtit, me 12 të identifikuar të vrarë dhe dy të paidentifikuar me emra, konstatohet: Nga 12 të identifikuarit, katër janë të vrarë në pasditen e 3 shkurtit dhe tetë të tjerë të vrarë në orët e para të 4 shkurtit, nga të cilët dy janë italianë. Pra, janë 10 të vrarët e 4 shkurtit dhe katër të 3 shkurtit. Dhe 10 apo 14 të vrarë në masakrën e 4 shkurtit janë me diferencë të shumë madhe me 80 apo 86 të “saktësuar” nga Arben Puto!

Masakruesit

Në letrën e 13 shkurtit N. S. lë në hije autorët e masakrës së 4 shkurtit, kurse në letrën e 17 shkurtit, Kadri Cakranit (në rrethin e ngushtë të Ballit) i jep autorësi për vrasjen e katër personave më 3 shkurt. Kurse Sejfulla M., thotë: “Terrori e masakra qenë përgatitur me plan e me kohë. Atentatet kundër personaliteteve shqiptare ishin një provokacion i poshtër i organizuar nga klika qeveritare. Kryeartikulli i ‘Bashkimit të Kombit’ si edhe masat terroristike qenë biseduar e pranuar në kabinetin e Xhafer Devës para ngjarjeve të 3-4 shkurtit”. Kurse trakti fals përgjegjësinë e përcaktonte: “Atentati do të kurdisej nga Xhafer Deva në bashkëpunim me Xhelal Staraveckan [s’ishte protagonist në masakër] e Kadri Cakranin…”. Mëkatari kryesor mbeti Xhafer Deva, me të drejtë. Masakra e 4 shkurtit menduar dhe planifikuar kohë përpara 4 shkurtit, propagandojnë komunistët! E vërteta, cila është?

E paramenduar

Qarkori i Partisë Komuniste për Tiranën, në të dy traktet, ai origjinali e ai falsi, përgjegjësinë për masakrën e 4 shkurtit e kërkoi dhe e gjeti tek klika naziste e Xhafer Devës, e cila kohë më “parë” kishte planifikuar masakrën terroriste dhe paralajmërimi terrorist bëhej në artikullin “Gjaku don gjak”, në gazetën “Bashkimi i Kombit”, të atij “tre” shkurti të përgjakshëm. Dhe, “prova” e fortë lexohej në “traktin” fals të shkruar nga Nako S. e që botohej në “Bashkimi” i 4 shkurtit 1945: “Në mëngjesin e 3 shkurtit. Themi 3 dhe jo 4 shkurtit. Atëherë, në mëngjesin e 3 shkurtit, shkon për shtyp, prej zyrave të Xhafer Devës, artikulli i gazetës ‘Bashkimi i Kombit’, ‘Gjaku don gjak’. Për këtë jemi në gjendje të japim të gjitha provat”.

Gazeta “Bashkimi” e 4 shkurtit, në gjysmën e parë të faqes 3 botonte artikullin e plotë “Gjaku don gjak” dhe poshtë titullit në kllapa: (Botuar në gazeta ‘Bashkimi i Kombit’, nr.?, dt. 4 shkurt 1944). Kurse, në gjysmën e dytë të po asaj faqe botohej “trakti” fals me titull: “4 shkurti 1944”. Një mashtrim idiot: artikulli “Gjaku don gjak”, i botuar më 4 shkurt në gazeta “Bashkimi i Kombit” dhe i ribotuar në “Bashkimi” e në të njëjtën faqe me traktin fals, propagandohej me “siguri” të madhe (Trakti: “Mëngjesin e 3 shkurtit. Themi 3 dhe jo 4 shkurt”) se “Gjaku don gjak” botohej më 3 shkurt, për t’i mashtruar shqiptarët se në këtë datë bëhej paralajmërimi për atë gjak që përgjaku rrugët e Tiranës në të gdhirë të 4 shkurtit. Ja pra, shkrimi “Gjaku don gjak” s’ishte paralajmërim për masakrën e 4 shkurtit dhe qorri nuk do pengëla se rrëzohet vetë! Atëherë, cili ishte shkaku i masakrës së 4 shkurtit?

Atentate

Në zonën e Tiranës së re, më 3 shkurt, guerilët komunistë në befasi i bëjnë atentat makinës së autoriteteve të regjimit pushtues ku mbeti i plagosur a pa jetë shoqëruesi i afërt i Kadri Cakranit. Reaksioni hakmarrës ishte i menjëhershëm e terrorist, siç jepej në kronikë të ATSH të asaj dite: “Njoftim. Dje në ora 15 disa grupe të terroristësh të përgatitur me hollësi në disa vende të qytetit sulmuan automobile dhe personalitete me bombë… U vranë Todo Shkurti, Vangjel Capo, Hasan Çeliku, Mihal Koço.”! Pas këtij atentati, pasditen e vonë të 3 shkurtit, guerilë të qarkorit komunist i bëjnë një goditje të befasishme të armatosur makinës së ministrit Xhafer Deva, por mbahej i fshehur nga qarkori i Tiranës, nëpërmjet Nako S., por e vërteta zbulohet nga Isuf Deva (fare i afërt i ministrit), sekretar privat i tij, i cili edhe në rrethana torture dëshmonte: “Komunistët më 3 shkurt i bëjnë atentat makinës së Xhafer Devës, plagoset dhe vdes në spital i nipi, adoleshenti Fahri Ibrahimi”. (Dosja 2064/a 1947 e cituar nga publikimi i Astrit Jegeni.)

Në luftën kundër pushtuesve e bashkëpunëtorëve të tyre, assesi s’mund të jenë përjashtuese aksione e atentate guerile komuniste, por në ç’situatë politike ishte fronti komunist i luftës? Nako S. në një letër për Miladin P., të 30 janarit i shkruante për një situatë terrori dhe se forcat partizane ishin thuajse në shpartallim, kurse në letrën e 13 e 17 shkurtit për Popoviqin, Xoxe e Gega, u shkruante: “…Të gjithë çetat tona nga Shkumbini e nalt kanë mbetur me nga 10-12 veta ose më pak… Këtej po shkohet drejt likuidimit të forcave tona ushtarake. Reaksioni ka grumbulluar shumë fuqi, por edhe ne nuk kemi ditur me i mbrojtur çetat, na u shkrinë në duar. Populli nuk do të luftojë… Situata këtu është kritike. Kjo fushatë shkon paralel me terrorin dhe për këtë arsye pak nga pak fiton tokë. Tirana mbulohet përditë nga gazeta e me trakte kundër nesh. Pikat kryesore janë: 1. Miladin P. e Dushan M. 2. Vëllavrasja (shkaktuar nga ne). 3. Lufta ideologjike kundër interesave të Atdheut (nga ana e jonë)… Më duket se në disa gjëra kemi qënë mjaft sektarë. Populli nuk kupton mirë vrasjet politike. Mushketa e Kosturi nuk gëlltiten nga populli. Atentati kundër Bahrit (Omari) gjithashtu ka qënë i tepërt…”. Në këtë situatë terrori, pushtuesi ishte zot në vend dhe të goditej ai në pabesi me guerile pritej të llogaritej mirë qari e zarari. Dhe, cili ishte qari për komunistët? Buja, atentat kundër gjermanëve e bashkëpunëtorëve të tyre! Po zarari? Me probabilitet qind për qind: për një jetë gjermani 100 jetë shqiptarësh të pafajshëm! Por, Qarkorit as që i shkonte ndërmend zarari për shqiptarët e pafajshëm!

Qarkori K. i Tiranës nuk desh t’ia dijë asfare për pasojat që vuante populli tiranas nga atentatet komuniste ndaj gjermanëve. Argumenti: goditje e befasishme e komunistëve kundër gjermanëve, në rrugën e Dibrës. Qari komunist: lajmi gojë më gojë për goditje me armë të një automjeti gjerman në lëvizje dhe ja zarari që lexohet në njoftimin e Komandës së Lartë gjermane: “Natën duke i gdhirë 21 tetori, në rrugën e Dibrës u bë një atentat i shëmtuar kundër një automjeti gjerman. Durimi i fuqive të armatosura gjermane mori fund. Masa ndëshkimi: 1. Lagjja rreth e rrotull vendit të ngjarjes në rrugën e Dibrës, do të shembet. 2. 100 të burgosur komunistë prej Tirane e që i përkasin rangut intelektual dhe që ndodhen në fushën e përqendrimit të Prishtinës do të pushkatohen menjëherë për hakmarrje. 3. 80 pjesëtarë të njohur të nacionalçlirimtares në Tiranë do të mbahen peng dhe në rast përsëritje kundër pjesëtarëve të armatës gjermane do të varen. Komanda e Fuqive te Armatosura Gjermane në Shqipëri” (Bashkimi Kombit 24 tetor.). Nazistët e mbajtën fjalën: Më 23 tetor gjermanët urdhëruan të burgosurit shqiptarë të hapin një gropë dhe u vranë e groposën 104 shqiptarë të Kampit të Prishtinë. Përgjegjësinë e krimit e mbajnë urdhëruesit e krimit dhe ata janë drejtuesit e Qarkorit K. të Tiranës. S’ka dyshim se Nako S., mjaft nga ato shpirtra do të ishin sot në jetë, pa atë goditje marroke komuniste ndaj pushtuesve.

Demonstrata politike, pse?

Në përkujtim të 80 të vrarët më 4 shkurt 1944, në gjithë qytetet e vendit bëhen demonstrate politike dhe më e madhja demonstrate në Tiranë. Në gazetën “Bashkimi” të asaj dite lexohet komunikata: “I gjithë tregu do të rrijë i mbyllur për gjithë ditën, kafet e restorantet do të mbyllen. 1. Në ora 8-30 do të bëhen lutje në faltore për viktimat e terrorit. 2. Në ora 10 metingu në Kinema Kosova dhe fjala e general Koçi Xoxe. 3. Në orën e metingut i gjithë populli do të rrjeshtohet simbas lagjeve, organizatave, dikastereve dhe organeve të pushtetit në shesh nga ku do të transmetohen mitingu me altoparlant” (Bashkimi, 4 shkurt ’45).

Në faqet e gazetës pushtohesh nga një frymë ushtarake, që binte mbi njerëzinë tiranase. Përse i gjithë ky manifestim – demonstratë. Faqja e parë e gazetës nis me titullin e stërmadh: Demonstrata të mëdha në gjithë qytetet e vendit për të vrarët e 4 shkurtit. Përveçse nderimit për të vrarët, kishte dhe dy arsye të forta për demonstratat: së pari, populli i Tiranës e kishte të gjallë në kujtesë atë çka pa rrugëve të qytetit 75 ditë më parë: më shumë se 100 të pushkatuar natën nga 28 tetori deri 16 nëntor 1944, dhe për ta zbehur sa më shumë këtë pamje makabre bëhej ai organizim që ngjante si gjëmë. Së dyti, për të mprehur shpatën që do të binte mbi të kamurit, me emrin borgjezë që kërkoheshin në litar, siç lexohet në letrën e Nako S., të 17 shkurtit ’44.

“E pabesueshme, por e vërtetë”!

Në 70-vjetorin e masakrës së 4 shkurtit, disa të përditshme botojnë një fjalim të Luan Ramës, që pos të tjerash “zbulon” tre terrorizmat më të mëdha të historisë së Luftës: masakrën e Borovës nga gjermanët, masakrën e 4 shkurtit në Tiranë nga të djathtët – bashkëpunëtorë të pushtuesve gjermanë – dhe 104 shqiptarët e vrarë në kampin gjerman të Prishtinës. E saktë. Por, “harron” terrorizmat komuniste e pa gjyq: më shumë se 100 intelektualë, ushtarakë e të tjerë të pafajshëm në Tiranë, të vrarë natën nga 28 tetori deri 16 nëntor 1944; 180 të pafajshëm (nga rajonet Vlorë, Korçë e Elbasan) të masakruar e varrosur në një gropë të përbashkët te përroi i Shipskës të Voskopojës në ditët e para të shkurtit 1944; mijëra të masakruarit e Tivarit; 63 të vrarët në Matjan të Lushnjës; 20 të vrarë në Klos të Matit (të ftuar për bisedë politike nga një ish-zëvendëskomisar brigade); 26 martaneshas (mes tyre e fëmijë) te Operacioni i Dimrit.

Sa e pabesueshme, po aq e vërtetë! Historia jonë e mbushur ding me rrena dhe në pamundësi të rroket e vërteta, madje e në vepra të botuara së fundi,nga historian të shumënjohur si objektiv e të paanshëm!

Martin Henze, këshilltari ekonomik pranë CDU (parti qeverisëse) në Gjermani deklaron se qeveria Rama është kundër kombit shqiptar në Ballkan.

Në një postim në Twitter Martin Henze shkruan se zhvillimet në Shqipëri tregojnë fytyrën e vërtetë antiperëndimore të qeverisë së Edi Ramës.

“Një zhvillim interesant në Shqipëri na tregon ne evropianëve, se qeveria e Ramës dhe propagandisti i saj me lajmet e rreme tregojnë fytyrën e tyre të vërtetë antiperëndimore. Ata janë kundër kombint shqiptar në Ballkan. Kjo është tradhti e madhe kundër Shqipërisë, Kosovës, NATO-s,”- shkruan Henze në statusin e tij.

Martin Henze@GSKStrategy

Albania – an interesting development shows up for us Europeans, the government of Rama and its propagandist with their fake news show their real anti-western face, they oppose the Albanian nation in the Balkans.This is high treason against AL,Kosovo, NATOhttp://

Bajram Balliu, mjek.

Në maternitetin e Peshkopisë, ka vetëm një mjek obstetër-gjinekolog, të cilit i duhet të përballojë një fluks të madh pune. Deri në vitin 2010, në këtë spital punonin 4 mjekë në këtë pozicion, por me kalimin e viteve, situata nuk është njësoj.

Mjeku i vetëm obstetër-gjinekolog në maternitetin e Peshkopisë, Bajram Balliu tregon vështirësitë me të cilat ndeshet përditë në profesionin e tij.

Ai ngre alarmin për mungesën e anestezistit pasi Ministria e Shëndetësisë nuk i ka lidhur kontratë dhe thekson se pacientët i dërgojnë në Tiranë, çka përbën një rrezik për jetën e tyre gjatë transportit.

Prej sa vitesh punoni si mjek obstetër-gjinekolog?
🌑Prej 10 vitesh punoj si mjek obstetër-gjinekolog. Pas mbarimit të specializimit për Obstetrikë-Gjinekologji në Akademinë Mjekësore të Moskës “I.M.Sechenov”, në vitin 2007, u emërova mjek obstetër-gjinekolog në maternitetin e Peshkopisë, në Spitalin Rajonal Dibër.

Sa mjekë të këtij specialiteti punojnë në këtë spital?
🌑Nga viti 2007-2010, punonim 4 mjekë; nga 2010-2015, tre mjekë; nga 2015-2017, dy mjekë, dhe nga korriku 2017 dhe në vazhdim, punoj i vetëm duke kryer volumin e punës së 4 mjekëve.

Cilat janë disa nga problematikat që hasni në vendin e punës?

🌑Së pari, është një ngarkesë shumë e madhe pune, e cila duhet përballuar vetëm, siç janë: vizitat ambulatore, ekografitë obstetrikale dhe gjinekologjike, shtrimet, patologjitë e barrës dhe ato gjinekologjike, lindjet, operacionet. Së dyti, mungon mjeku anestezist-reanimator pasi Ministria e Shëndetësisë nuk i ka lidhur kontratë, dhe rastet urgjente apo jo urgjente, i transferojmë për në Tiranë. Është një problem shumë i madh, sepse në disa raste rrezikohet jeta e pacientëve gjatë transportit.

A mungojnë aparaturat në këtë spital?
🌑Mungon kardiomonitori, dhe kemi mungesa të gjakut. Gjithashtu, mungojnë pajisjet për sallën e operacionit, mungojnë ose janë të vjetruara instrumentet kirurgjikalë, krevatet e lindjes dhe të abortit janë të vjetër dhe aspak komodë për pacientët, mungon kolposkopi e vakum-aspiratori. Madje dhe ashensori është prishur dhe i transportojmë pacientët me barelë nga kati në kat. Prej 6 muajsh shërbimi në spitalin e Peshkopisë ka degraduar totalisht.

A ka mjaftueshëm medikamente?
🌑Në spitalin tonë nuk ka pasur mungesa të theksuara të medikamenteve, përveç-se në ndonjë rast të rrallë, për të cilën pacientët duhet t’i blejnë në farmaci.
A keni pasur konfrontime me pacientet?
🌑Nuk kam pasur asnjë konfrontim me pacientët, por hatërmbetje nga ana e tyre ka. Vijnë për të marrë një shërbim dhe nuk e marrin siç duhet, vijnë për të lindur ose për t’u operuar, dhe jam i detyruar t’i përcjell për Tiranë, për shkak se nuk kemi mjek anestezist.
A jeni të kënaqur me pagën që merrni?
🌑Nuk jam i kënaqur me pagën. Familja ime banon në Tiranë, dhe mua më takon bonusi që ju është premtuar mjekëve specialistë, që vijnë nga Tirana për të punuar në rrethe. Përballoj një fluks të jashtëzakonshëm pune, dhe nëse nuk do të ma japin bonusin, nga 1 janari 2018, nuk do të punoj më. Të punosh në këto kushte, ku shteti nuk po i përmbush aspak detyrimet e veta, është shumë e vështirë. Dhe nëse ndodh e keqja, fajtori dihet: është vetëm mjeku e askush tjetër, as drejtori, as ministri, as pushteti.
Familja juaj jeton në Tiranë. Sa e vështirë është kjo për ju?
🌑Është absolutisht e vështirë. Por shpresoj që të vijë ndonjë koleg tjetër, që të paktën për fundjavë, të jem pranë familjes, pranë 2 fëmijëve të mi që ka muaj që s’i kam parë.

Voltiza DURO

Emigrantet do detyrohen te paguajne perseri qimet e kokes neper perfaqsite diplomatike per te marre nje sherbim atje si certifikata apo pashaporta, sepse shteti nuk ja u afron me kete sherbim kur ata vinë në atdhe, po qe se ata nuk regjistrojnë në shqipëri, adresen e banimit te tyre ne vendet ku punojne dhe jetojnë.

Qeveria shqiptare, duke shkelur konventat nderkombetare qe ruajne pavarsinë dhe fshetesine e të dhënave të qytetarit, po ju bën presion emigrantëve duke pretenduar në këtë mënyrë, ajo të marrë adresat e qëndrimit të qytetarëve shqiptarë që jetojnë jashtë territorit të Republikës.

Vendimi datës 4 nëntor, me propozimin e ministrit të Brendshëm, qeveria ka vendosur të detyrojë deklarimin e adresës së shtetasit shqiptar jashtë Shqipërisë,.

Ky vendim i qeverisë për ata emigrantë që nuk deklarojnë adresën e tyre në vendin ku jetojnë, do të sjellë ndërprerjen e shërbimeve ndaj tyre si ato të Gjendjes Civile dhe ushtrimi eventual i të drejtës së votës.

Me këtë vendim të ri shfuqizohet edhe një vendim i ngjashëm i vitit 2018 që nuk dihet nëse është zbatuar ndonjëherë apo jo.

Të kontrollosh dhe menaxhosh adresat e emigranteve duke i detyruar me prerjen e sherbimeve, qe ata i marrin vetem kur vine me pushime ne shqiperi, ndersa vetë si shtet nuk je kurrë i pranishëm për ndonjë gjë pranë komuniteteve të shqiptarëve jashtë eshte parsdoksale.

Mirëpo sado ta akuzojnë Gjicin, që duket se nuk ka ndonjë gjë nga vetja, por e ka porosinë nga Tirana, nga ata që shfrytëzojnë budallallëkun e porositur për të dhënë mesazhet që u interesojnë, problemi këtu është gjetkë.

Z. Surroi kishte detyrim ndaj vetes ta dinte se “ky stan këtë bulmet ka”

Ky 28 nëntor – datë kjo që vazhdon festohet duke parë filmin “Nëntori i dytë” dhe duke dalë xhiro në bulevard, trokiti me një incident që na kujton se çfarë karikature kemi krijuar e trashëguar që nga 1912. Se kush qeveris në këtë vend dhe sesa pa vlerë janë aktet e gjeneruara ndër vite. Në Këshillin e Qarkut Kukës u vendos që Veton Surroit t’i hiqej titulli “Nderi i Qarkut” që i është dhënë më herët me motivacionin për kontribut në luftën e Kosovës.

Protagonist i këtij akti u duk se ishte Safet Gjici, kryetar i Bashkisë së Kukësit, një njeri që përflitet shpesh në media se qëndron pranë kryeministrit. Nëse dëgjon videon e diskutimeve në mbledhje, aty z. Gjici është shumë i kthjellët në atë që thotë: sipas tij, me qëndrimet e veta z. Surroi ka ardhur në kundërshtim me motivacionet për të cilin i është akorduar titulli. Z. Gjicic madje thotë se Surroi ka dalë kundër luftës së UÇK-së dhe se titulli duhej hequr edhe me koston e një përballjeje në gjykatë. Pak më vonë, z. Gjici doli me këtë status:

Si mundet të pendohet kështu burri në këto anë? Si xhanëm na qenka nxitim një arsyetim i bërë në mbledhje, a thua Safet Gjici erdhi dje në Kukës dhe nuk e di se kush është kush dhe se çfarë rëndësie ka një gjë apo një gjë tjetër. Mirëpo sado ta akuzojnë Gjicin, që duket se nuk ka ndonjë gjë nga vetja, por e ka porosinë nga Tirana nga ata që shfrytëzojnë budallallëkun e porositur për të dhënë mesazhet që u interesojnë, problemi këtu është gjetkë.

Në kaq vite sa dëgjojmë për dhënie titujsh dhe çmimesh, nuk kemi parë asnjëherë një REFUZIM.

Një të vetëm. Të krijohet përshtypja se çdo shqiptar, me çfarëdo formimi dhe historie personale, do të pranonte çdo çmim që t’i japin, mjaft që të jetë protagonist i një ceremonie, I një tabele nderi, a podiumi. Çmimet dhe titujt e presidencës janë bërë si diploma kristali, qytetarët e nderit janë tanimë në prag të kalimit në shumicë brenda komuniteteve, pa folur për mikrotitujt e shkollave dhe lagjeve në fshatra. Për monumente të personalizuara anës rrugëve nacionale e gjithfarë narrativash përlavdëruese që dalin në gazeta lokale. Kjo dukuri të kujton atë tjetrën, të parathënieve të autorëve të njohur shqiptarë në botime anonime dhe pa rëndësi. Është një shpërdorim i emrit dhe punës tënde kur pranon një titull që nuk vjen si pasojë e njohjes së një vepre, por si një qokë që ka formën ceremonial të një dollie publike.

Për çarë i duhet Veton Surroit titulli “Qytetar Nderi i Qarkut Kukës”? Çfarë vlere sjell kjo dhe sa përputhet ajo me kontributin e tij, apo me njohjen e këtij kontributi nga ata që ia dhanë? Askush nuk mund ta dijë. Titujt në Shqipëri janë në një shkallë industriale dhe përtej këtyre formalë, kemi edhe titujt informalë: shikoni se kush ftohet në mediat kryesore, si bëhen familjare disa fytyra duke hapur kështu ciklin e përkëdhelive reciproke të vipave që janë turpi i një vendi të tërë. Ndaj Gjici është në rregull. Është Surroi ai që nuk është në rregull sepse nëse te ky i fundit do kërkojmë dhe presim intelektualin, atëherë kemi të drejtë edhe ta pyesim: ku të çonte mushka kur pranove “nderin” e Këtyre? respublica.al

Sot jemi në situatën kur ne të gjithë na duhet të paguajmë marrëzitë e një njeriu. Sikurse paguam 13 milionë euro për shembjen e pallatit në Vlorë, me të cilin Edi Rama bëri spektaklin e shtetformimit.

Sot në media është përcjellë një shkrim i gazetës austriake “Der Standard” sipas të cilit një kompani ligjore po kërkon të dijë nëse firmat austriake dhe bankat kanë aksione apo prona të Republikës së Shqipërisë, pasi këto do të konfiskohen. Arsyeja: qeveria e Shqipërisë refuzon të paguajë gjobën 100 milionë euro ndaj biznesmenit Italian, Francesco Becchetti.

Ky i fundit siç dihet u akuzua në tuiter nga kryeministri i tanishëm, Edi Rama se pastronte para dhe mbi këto akuza, iu sekuestrua pasuria dhe iu mbyll edhe televizioni.

Sot jemi në situatën kur ne të gjithë na duhet të paguajmë marrëzitë e një njeriu. Sikurse paguam 13 milionë euro për shembjen e pallatit në Vlorë, me të cilin Edi Rama bëri spektaklin e shtetformimit.

Arroganca dhe zarari arrijnë kulmin kur e gjitha kjo që po ndodh nuk raportohet, publiku shqiptar nuk informohet fare.

Avokatura e Shtetit, institucioni që mbron interesat e këtij shtetij është memecja e madhe e kësaj që po ndodh, duke dëshmuar privatizimin e mbarë shtetit nga një njeri i vetëm. Përndryshe, informimi i publikut do të ishte detyrim minimal për dinjitetin dhe integritetin profesional.

Kjo Avokaturë nuk publikon në faqen e vet as raporte të cilat mund të referohen publikisht, ndërkohë që fakti se shteti shqiptarë ka humbur në Arbitrazh 190 milionë euro, u bë i njohur nga Kontrolli i Lartë i Shtetit.

Nuk ka patur asnjëherë në këto 30 vjet një praktikë kaq të mbyllur vendimmarrëse sa kjo me këtë qeveri, e cila edhe për diskutimet e rëndësishme me Greqinë p.sh nuk informonte, as për procesin e integrimit, as për ndonjë gjë tjetër.

E gjitha kjo për shkak të patologjisë që qëndron në themel të strategjisë së komunikimit të z. Rama, i cili do të jetë përherë Lajmi dhe më keq akoma, vetëm Lajmi i Mirë. respublica.al

Nënkryetari i grupit parlamentar të CDU / CSU Johann Wadephul , është shprehur i zhgënjyer dje kur tha se ka harxhuar mjaft energji në shtatorin e 2019 – ës për të bindur deputetët e Bundestagut , me qëllim që të pranonin hapjen e negociatave me Shqipërinë , mjaft që kjo të plotësonte vetëm dy kushte :

🌑Ngritjen e Gjykatës Kushtetuese dhe 🌑Reformen Zgjedhore gjithëpërfshirëse .

Por megjithëse ka kaluar më shumë se një vit që atëherë , qeveria shqiptare jo vetëm që nuk ka ndërmarrë asnjë hap për plotësimin e tyre , madje në rastin e Kodit zgjedhor injoroi hapur kërkesat e partnerëve tanë në BE duke ndërmarrë ndryshime të njëanshme .

Wadephul tha se për Maqedoninë e Veriut dera eshte e hapur në fund të dhjetorit , por s’mund të thuhet e njejta gjë për Shqipërinë e cila duket se do e humbasë këtë shans …

Nga Andrea Mano.

Kryetar i degës së Partisë Demokratike Korçë.

Energjia hyjnore, rinore, i bashkohet energjisë së madhe për ndryshim .

Te rinjte behen pjese e Partise Demokratike ne Korce .

Energjia e tyre i bashkohet energjise se madhe per ndryshim me 25 prill !

Megi , Doloreza , Seada , Olianda , Pamela , Konstandina , Dionisi , Klajverti , Hansi , Xhulio , Joeli , jane anetaret me te rinj te Partise Demokratike ne Korce .

🌕 Mire se erdhet ne shtepine tuaj te dashur te rinj ,

🌕 Mirë se erdhet ne Shtepine e madhe te Lirise !

🌕 Se bashku do te fitojme !

Thengjillu mbetet njëra nga rezervat e Kosovës ku ekspertët amerikanë kanë vlerësuar se vlera e tij është pesëqind miliardë dollarësh dhe ka rezerva edhe 16 shekuj të plotë në Kosovë andaj nuk duhet të habitemi pse kjo Kosova është një territor me një interes shumë të veçantë dhe shumë shtete luftojnë për atë rajon.

Pesë vjet më parë, një tekst u titullua “Ja pse Kosova është kaq e rëndësishme për amerikanët, engjëjt dhe francezët”, është treguar një teori shumë interesante.

Pesë vjet më parë, teksti, “Ja pse Kosova është kaq e rëndësishme për amerikanët, engjëjt dhe francezët”, është treguar një teori shumë interesante për procese të ndryshme që e kanë quar në turbullime Kosovën, shkruan gazeta serbe Novosti, duke vazhduar tutje se e njëjta gjendje është aktuale edhe sot.

Le të shkojmë ngadalë dhe lehtë: Që nga 14 gushti i vitit 2000, kur UNMIK-u, mori nën kontroll “Trepçën” në Kosovë dhe që nga ajo kohë ajo vepron në dy mjedise ligjore si dy subjekte juridike, që nënkupton vërtet një status të vështirë, shkruan Novosti.

Ndërsa një raport i përgatitur nga CIA vlerëson se pse është ky interes kaq i madh për Kosovën, jo vetëm nga serbët por edhe nga vendet tjera të botës, raporton Syri

Në kuptimin organizativ, kompania është e ndarë etnikisht në Trepçën Veriore dhe Trepçën Jugore.

Trepça veriore përbëhet nga minierat dhe flotacioni i Leposaviqit, metalurgjia e Zveçanit, për shkrirjen e plumbit, rafinerinë e plumbit, përpunimin e mbeturinave, transportin e mallrave, ndërsa

Trepça Juogre ku drejtohet nga shqiptarët përbëhet nga miniera e Standërgut, Hajvalia, Kishnia, Novobërda, Metalurgjia e Zinkut, Industria Kimike dhe Fabrika e Baterive.

Që nga viti 1995, “Trpeça” ka funksionuar në fabrikën e baterive industriale në Pejë, “Famipa” në Prizren dhe “Fapol” në Podujevë.

Kurse thëngjilli mbetet njëra nga rezervat e Kosovës ku ekspertët amerikanë kanë vlerësuar se vlera e tij është pesëqind miliardë dollarësh dhe ka rezerva edhe 16 shekuj të plotë në Kosovë andaj nuk duhet të habitemi pse kjo Kosova është një territor me një interes shumë të veçantë dhe shumë shtete luftojnë për atë rajon.

Tema e “pasurive magjike” të Kosovës ka filluar për herë të parë rreth dhjetë vjetë më parë. Në kohën kur janë publikuar të dhënat për resurset natyrore që disponon Kosova, si sasi të mëdha të kromit (20 përqind të shumicës së përgjithshme të kromit në botë), nikel, zink magnez, argjend, ari, bismut dhe metale të tjera të rralla vlerësohet se rezervat e Kosovës për thëngjillin, gazin natyror dhe metale janë me vlerë pesëqind miliardë dollarë, shkruan Syri

Ky vlerësim, pak më vonë, u konfirmua edhe nga CIA nga një raport të përgatitur nga ta, ku standardeve ndërkombëtare Kosova vlen më shumë se Serbia, në vlerë prej pesëqind miliardë dollarësh, ndërsa vetëm Serbia në vlerë prej dyqind miliardë dollarësh.

Ndërsa sipas vlerësimeve të UNMIK-ut sipas një publikimi se çfarë minierash kosovare mund t’i ofrojë kompanive të minierave botërore ku në radhë të parë si burimi më i rëndësishëm, ekspertët kanë vlerësuar se janë zinku dhe plumbi.

Sipas këtyre vlerësimeve, Standërgu, Hajvalia dhe Novobërda kanë në total 21.5 milion ton të plumbit mineral që përmban, zink dhe argjend në sasi të mjaftueshme për shfrytëzim. Përveç kësaj kompleksi “Feronikel” ofron më shumë se rreth 1.7 milionë tonë boksit dhe rreth 14 milionë ton minerale që përmban 1.3 përqind nikel dhe 0.07 për qind kobalt, magnez në Strezovc 2.8 milion tonë dhe 1/7 milion tonë në Golesh.

Kjo foto e cila i përket vjeshtës së vitit 1942,  është bërë në Pezë, (mendohet të jetë e nëntorit të vitit 1942), krahas Enverit që është i ulur nën këmbët e Abaz Kupit, aty ndodhen edhe Haxhi Lleshi (në krah të djathtë të Enverit), Mustafa Gjinishi (në krah të majtë të Enverit) dhe sipër tyre në këmbë (nga e djathta e fotos), janë: Myslym Peza, Sejfulla Malëshova, Baba Faja Martaneshi, Abaz Kupi dhe Dr. Ymer Dishnica.

Të parët që u goditën nga Enver Hoxha nga shtatë personat që janë në këtë foto, ishin Dr. Ymer Dishnica dhe Mustafa Gjinishi, të cilët që në shtatorin e vitit 1943, pak ditë pas Konferencës së Mukjes, ai (Enveri), i quajti ‘oportunistë dhe devijatorë që kishin rënë në prehrin e Ballit Kombëtar dhe Legalitetit’, pasi ata të dy kishin firmosur “Marrëveshjen e Mukjes”, gjë e cila u bë shkas që ata më pas të shpalleshin prej tij si të padëshirueshëm.

Mustafa Gjinishi, me urdhër të Enverit, u vra pas shpine më 23 gusht të vitit 1944, nën “kujdesin” e Liri Gegës, (anëtare e Byrosë Politike të PKSH-së), nga një njësit partizan i Divizionit të Parë Sulmues i komanduar nga gjeneral-major, Dali Ndreu, kurse Dr. Ymer Dishnica, (ish-sekretar politik i Partisë Komuniste Shqiptare), me bashkëshorten e tij, Flora (Gjystina) Sata Dishnica, pas mbarimit të Luftës, do të internoheshin familjarisht, fillimisht në Elbasan dhe më pas në Berat, ku ata qëndruan deri në shëmbjen e regjimit komunist në vitin 1991.

Po kështu, në atë kohë, (në vjeshtën e vitit 1943), Enveri filloi goditjen ndaj Abaz Kupit, i cili u largua nga Fronti Nacionalçlirimtar dhe krijoi “Lëvizjen e Legalitetit”, për t’u larguar më pas nga Shqipëria në nëntorin e vitit 1944, pasi Enver Hoxha e kishte shpallur “armik të popullit”, duke e konsideruar si “tradhëtarin më të madh” pas Mbretit Zog.

Pas Gjinisht, Dishnicës dhe Kupit, nga skena politike u zhduk Baba Faja Martaneshi, i cili mbeti i vrarë te Kryegyshata Bekatishanie në Tiranë së bashkë me Baba Fejzon, më 17 mars të vitit 1947, pasi u qëlluan me disa plumba pistolete nga Kryegjyshi Botëror, Haxhi Dede Baba Abazi, teksa me porosi të Enver Hoxhës kishin shkuar për t’ë firmosur tek ai një dokument (Statutin) që kishte hartuar qeveria shqiptare, i cili e vinte Komunitetin Bektashian, nën urdhrat dhe thundrrën e regjimit komunist.

Pas Baba Faja Martaneshit, “rradha” i erdhi Sejfulla Malëshovës, ish-ministër i Arsim-Kulturës dhe tituallar i Lidhjes së Shkrimtarëve që me themelimin e saj në 1945-ën, të cilin Enveri e spostoi nga detyrat partiake dhe shtetërore që nga viti 1946 dhe më pas e internoi në rrethin e Fierit, ku ai  vdiq në vetmi dhe mjerim të plotë më 9 qershor të vitit 1971, pasi për vite me rardhë kishte punuar si punëtor dhe magazinier duhani.

Të fundit që e pësuan nga hakmarrja apo xhelozia e c’mira e Enverit, ishin Myslym Peza dhe Haxhi Lleshi, që u lanë formalisht në detyra dhe funksione honorifike deri në fund të jetës së tyre. Myslym Peza, një nga personazhet me merita më të mëdha në Luftën Antifashiste, ndërroi jetë më 7 shkurt të të vitit 1984, (i abandonuar tërsisht nga Enveri), kurse Haxhi Lleshi, u shkarkua në vitin 1982 nga posti honorifik i Kryetarit të Presidiumit të Kuvendit Popullor dhe pas asaj periudhe, përveç disa privilegjeve si pjesa më e madhe e udhëheqjes komuniste, s’pati më asnjë funksion tjetër. Madje, sipas kujtimeve të sekretarit të Enver Hoxhës, Haxhi Kroi, të bëra publike vitet e fundit, Enveri kishte urdhëruar që Haxhiu dhe Babë Myslymi, të mos shkelnin më në selinë e Komitetit Qëndror dhe as në shtëpinë e tij (Enverit), në raste festash apo përvjetorësh, siç shkonin pjesa tjetër e udhëheqjes së lartë të PPSH-së.

Në Tropojë nuk është askush i fortë, por as i dobët nuk është.

Çdo vrasje që është bërë në Tropojë, është bërë atje është nga dora e këtyre personave. Nga të njëjtët persona që kanë vrarë Azem Hajdarin.

🌑+Kanë përdhunuar,

🌑+kanë grabitur,

🌑+kanë vrarë.

🌑+Kanë vrarë edhe femra.

🌑+Kanë vrarë dy femra në Tropojë.

🌑+Kanë marrë një vajzë në qytet dhe e kanë vrarë 2 kilometër poshtë qytetit.

Këtu i kam të gjithë emrat, vrasjet që ata kanë bërë.

Nga ETLEVA DELIA /

Për Sali Lushajn, personin e fundit që e ka takuar për së gjalli Azem Hajdarin, rigjykimi i kësaj çështjeje është një farsë që po bëhet për të tërhequr vëmendjen.

Ndërsa sa i përket thirrjes së ish-Presidentit Sali Berisha si dëshmitar, e konsideron si një kërkesë pa kuptim, pasi, sipas tij, nuk ka arsye përse të thirret.

Në një intervistë për Gazetën “Panorama.al”, ish-truproja i Berishës, dëshmitar i vrasjes së Azem Hajdarit, risjell edhe një herë ngjarjen, takimin dhe bisedën e fundit me Azemin, kur ai i tha që ishte një makinë poshtë e deri në momentin kur u qëllua e më pas e nisi me makinë drejt spitalit.

Lushaj thotë se Sali Berisha ndodhej në zyrë në atë moment dhe ka qenë vetë ai që i ka dhënë lajmin e vrasjes. Sipas tij, Berisha nuk ka parë asgjë dhe nuk ka takuar askënd. Sali Lushaj flet për marrëdhënien që ka pasur me Izet Haxhinë, kohën kur ka qëndruar me të, por nuk ka folur asnjëherë me të në lidhje me vrasjen e Azemit.

Ndërsa i kthehet edhe periudhës së errët kur në Tropojë ndodhnin dhjetëra vrasje. I përmend të gjithë viktimat me emra dhe thotë se të gjitha këto krime të mbetura pa autor, në fakt janë vrasje të kryera nga të njëjtët persona që vranë edhe Azem Hajdarin. Tani Tropoja ka gjetur qetësi. Por Sali Lushaj e mbyll me frazën “Në Tropojë nuk është askush i fortë, por as i dobët nuk është askush”.

Prej disa ditësh ka nisur rigjykimi i dosjes “Hajdari”, me kërkesë të Izet Haxhisë, i cili kërkon që të thirren për të dëshmuar në gjyq disa persona, mes të cilëve edhe ishPresidenti Sali Berisha. Si e shihni rigjykimin e kësaj çështjeje dhe ç’do të thonë për ju emrat e personave që do të thirren si dëshmitarë?

Kjo është një farsë. Një çështje e ngritur qëllimisht në këtë situatë politike. Për mendimin tim gjithçka është bërë vetëm për të tërhequr vëmendjen. Asgjë tjetër. Ky gjyq ka përfunduar. Ky gjyq nuk ka lidhje fare me Izetin.

Sipas jush, pse e ka bërë këtë kërkesë Izet Haxhia?

Vetëm ai e di. Unë nuk e kuptoj këtë gjë. Izeti mund të jetë shtyrë nga dikush tjetër. Ditën e vrasjes, deri nga ora 13:00 kam qenë me Izetin. Më pas jam takuar me të, të nesërmen. Kemi qëndruar për një muaj pas ngjarjes bashkë në një shtëpi.

Çfarë ju thoshte gjatë kohës që qëndronit bashkë në një shtëpi?

Asgjë. Nuk më jepte të kuptoja asgjë. As që është në dijeni të diçkaje, asgjë. Absolutisht.

Po pas një muaji që qëndruat bashkë, keni pasur më kontakte, keni biseduar?

Jo. Atë ditë që është larguar nga unë, ka ikur në Tropojë. Kemi qenë 3-4 vetë që rrinim bashkë në një shtëpi. Nuk jam takuar më me Izetin.

Si i keni pasur marrëdhëniet me Izetin para se të ndodhte vrasja e Azem Hajdarit? 

Shumë të mira. Me Izetin, me vëllezërit. Unë i kam fqinj. Shkojmë për çdo gjë, për raste vdekjesh, dasmash. Për gjithçka jemi bashkë.

Ju keni qenë një ndër personat e fundit që e keni takuar Azem Hajdarin para se të vritej. Si e kujtoni atë moment? A mendoni se do ketë diçka të re nga thirrja e Berishës për të dëshmuar?

Absolutisht zotin Berisha nuk kanë përse ta thërrasin. Kjo është e kotë. Zoti Berisha nuk ka pasur asnjë kontakt në atë kohë me Azemin. Azemi ka dalë nga zyra, unë kam qenë jo më larg se 5 metër me Genc Pollon, duke diskutuar diçka. Azemi më ka takuar mua që më ka thënë se është një makinë poshtë dhe kaq. As nuk ka pasur me vete pistoletë apo çfarë thonë tani. Ku e panë pistoletën e Azemit këta, kur nuk mund të shihnin më larg se 2-3 metër?

Berisha ku ndodhej në atë moment?

Ka qenë në zyrë. Zoti Berisha nuk kishte shans të shihte as 5 metër. Kur nuk shihja unë që isha aty jashtë, si të shihte zoti Berisha?

Aty ka qenë errësirë…

Komplet errësirë. U fikën dritat, në momentin që është vrarë Azemi, 5 minuta para.

Nga zyra e Berishës te vendi ku u vra Azem Hajdari, kishte fushëpamje, mund të dallohej diçka nga dritarja?

Jo, jo. Nuk ka shanse. Edhe të kishte drita, nga aty nuk dukej asgjë. Ka qenë në një qoshe, që ishte e pamundur të dukej diçka nga aty. Prandaj them që gjithçka është e përpunuar nga avokati. Po të kishte qenë Izeti atë natë aty, do ta kisha parë edhe unë dhe do dëshmoja që ka qenë Izeti. Siç kanë qenë të tjerët. Deri të nesërmen, as atë natë, unë nuk kam pasur asnjë kontakt me Izetin. Unë kam qenë shumë afër kur ndodhi vrasja. I pari që e pashë Azemin të vrarë dhe unë jam personi që ia kam thënë këtë edhe zotit Berisha. Ai vetë nuk ka kontaktuar më asnjë njeri. Siç ju thashë, ka qenë në zyrë. Kur kam hyrë unë aty, zoti Berisha ka qenë vetëm në zyrë. Se kush ka shkuar më pas për ta takuar, unë nuk e di.

Si mendoni se do të jetë ecuria e këtij gjyqi?

Asgjë. Ky gjyq ka marrë fund. Njerëzit janë dënuar. Izeti ka punën e vet. Unë nuk di se çfarë ka deklaruar asnjë, asgjë. As i plagosuri. Paska ardhur makina te PD-ja për të takuar një njeri tjetër! Kë? Pse nuk e nxjerrin këtë person asnjëherë? Janë pyetur disa herë dhe nuk flasin. Të gjithë kanë thënë që ata kishin shkuar aty për të takuar dikë.

Si nuk doli ai njeri asnjëherë? Ku kishin shanse ata që të rrinin një orë aty? Çfarë mund të bënim ne sikur ta dinim që ishin aty, a mos i kishim frikë? Asnjë nga ne që ishim aty nuk kishim frikë nga askush. Po ta kishim ditur ne që ata janë aty, nuk kanë pasur shanse të shkonin më në Tropojë të gjallë, asnjëri nga ata. Ose po të dinim që kishin ardhur për të vrarë cilindo nga ne, Azemin, zotin Berisha apo ndonjë tjetër, ata nuk do kishin ikur të gjallë. Por kjo është bërë me ndihmën e Policisë. Një Komisariat Policie nga Tropoja. Aty ka qenë një kryeplak i familjes së tyre. Ajo ishte dita e dhjetë që do t’i kthenin përgjigje Azemit. Dhe e gjetën mënyrën se si t’ia kthenin përgjigjen. Ata e prisnin Azemin.

Cilat kanë qenë veprimet tuaja pas ngjarjes?

E kemi marrë, e kemi hipur në makinë dhe kemi shkuar në spital. Me vonë ka ardhur në spital edhe zoti Berisha. Kur e ka marrë vesh zoti Berisha, ka marrë në telefon ambasadorin amerikan. I ka treguar gjithçka dhe të gjithë ata që janë deklaruar, rezultuan se ishin vrasësit.

Në ato vite, por edhe më vonë, situata në Tropojë ka qenë disi e tensionuar. Si e kujtoni ju atë kohë? Ngjarjet që kanë ndodhur atje?

Çdo vrasje që është bërë në Tropojë, unë kam një listë këtu, çdo vrasje që është bërë atje është nga dora e këtyre personave. Nga të njëjtët persona që kanë vrarë Azem Hajdarin. Kanë përdhunuar, kanë grabitur, kanë vrarë. Kanë vrarë edhe femra. Kanë vrarë dy femra në Tropojë. Kanë marrë një vajzë në qytet dhe e kanë vrarë 2 kilometër poshtë qytetit. Këtu i kam të gjithë emrat, vrasjet që ata kanë bërë.

Po pse kanë ndodhur të gjitha këto ngjarje, sipas jush?

Shiko, ata mund të shihnin edhe ndonjë ëndërr dhe kujtonin se nuk do të iknin kurrë nga pushteti. Nuk e di se kush i ka orientuar kaq keq. Mendonin se gjithmonë do qëndronin shefa komisariatesh, shefa krimesh. Tropoja tani është lehtësuar. Me ikjen e këtyre, në Tropojë mund të ketë ndodhur një ngjarje, ose dy. Në Tropojë nuk vritet kush, sepse është një grusht njerëzish që njihen të gjithë me njeri-tjetrin.

Unë kam pasur miqësi shumë edhe me njerëzit e Jahos (Jaho Mulosmanit), me të atin, me djalin e vëllait, me të gjithë. Kanë qenë dhe janë familje shumë e mirë, njerëz të nderuar. Duhet thënë realiteti. Ashtu edhe krahu i Fatmirit. Ka pasur një gjysh shumë të zgjuar. Por morën mbrapsht.

Të mendosh që merr pjesë në vrasje një burrë 70-vjeçar, që ishte atë natë. Për t’i dirigjuar, që të ishte aty. Për t’i kthyer Azemit haberin ditën e dhjetë. Nuk kanë asnjë kasetë, që thonë kemi kaseta. Asnjë. As ata dhe as Azemi nuk ka dorëzuar këtu asnjë kasetë, kurrë. Bëjnë presione, sikur kanë kasetë. Thonë që kanë kasetën që i ka dhënë Azemi babait të Fatmir Haklajt. Nuk kanë asgjë.

Po, në fakt, çfarë kishte ndodhur 10 ditë para ngjarjes, që ju thoni se erdhën për t’i kthyer haberin Azemit?

Azemi u pat thënë që nuk u kishte gjë borxh. Ai u ka thënë: “Po shkoj të flas”. Mua në moment ma ka thënë Azemi, sapo ka bërë takimin me Muharremin. Kur e pyete sa çfarë i kishte thënë Muharremi, më tha: “Si sot 10 ditë do të kthejmë përgjigje”. Dhe ndodhi që pas 10 ditësh ia dhanë përgjigjen, e vranë.

Pse nuk merren fare me faktin se kush ishte në Tropojë nga pushtetarët, që kanë darkuar me kriminelët në katin e dytë, 10 ditë para se të vritej Azemi? Kush ka qenë i deleguar? Të hapet libri i shërbimit dhe të shihet 10 ditë para se të vritet Azemi.

Në katin e dytë, ju ka shërbyer kryetari i Partisë Socialiste, Bajram Gjongeci, djalë i shkëlqyer. Kryetar i Partisë Socialiste të Tropojës dhe mik i të gjithë tropojanëve. Pak kohë më vonë ai vdiq, në rrethana të paqarta. Vëllai i tij ishte me të djathtën, ky ishte me të majtën. Unë i kam edhe miq shtëpie. Vetëm ky u ka shërbyer dy personave të dërguar nga Tirana dhe të gjithë kriminelëve të Tropojës që kanë ngrënë me ta në zyrë.

Në katin e dytë të atij hoteli ka ngrënë bukë Skënder Gjinushi bashkë me atë që ka ekzekutuar Azemin, vetë i tretë. Në një kohë që shefin e Komisariatit të Tropojës, Fatmir Metën, nuk e kanë lënë të marrë pjesë në këtë bisedë.

Sabri Godo ka qenë në kat të parë me Fatmir Metën. Nuk i kanë lënë takim, sepse ishte edhe Sabri Godo i deleguar në Tropojë në atë kohë. Në katin e dytë, Feriz, Jaho, të gjithë këta kanë qenë bashkë dhe nuk u pranua shefi i Komisariatit, Fatmir Meta, në takim.

Më përpara më folët për një listë vrasjesh…

Po, unë kam një listë këtu, me emrat e të vrarëve në Tropojë. Të gjitha këto vrasje janë bërë nga të njëjtët persona që vranë Azem Hajdarin.

Vrasjet fillojnë menjëherë pas vrasjes së Azemit, por ka edhe përpara. Unë po i lëxoj: 🌑Avdyl Matoshi, 🌑Naim Dizdari, 🌑Gjin Kolbuçaj, 🌑Halil Hoxha, 🌑Agron Gjoçaj, Ramadan Demiri, 🌑Çel Valbona, 🌑Ramiz Haxhia, 🌑Musa Shpata, 🌑Artan Dusha, 🌑Ilir Dusha, 🌑Skënder Neza, 🌑Xhafer Hoxha, 🌑Bislim Hyka, 🌑Naim Bashkurti, Jonuz Hyka, 🌑Mereme Matoshi, 🌑Ram Braha, 🌑Hazir Gucaj, 🌑Ilir Gosturani,

🌑Rasim Lumneshi, 🌑Bislim Demiri, 🌑Agim Demiri, 🌑Gani Neza, 🌑Ram Hoxha, 🌑një vajzë me mbiemrin Hoxha, 🌑Mus Dynisha, 🌑Anton Gjergji, 🌑është marrë një mësues në mes të qytetit dhe është pushkatuar. 🌑Një mësues nga Kosova është vrarë në sy të dy vajzave. 🌑Dy vëllezër dhe dy vrasje që i bënë në Milot.

Të gjitha këto janë kryer nga të njëjtët persona që vranë Azem Hajdarin.

Të organizuara nga Komisariati i Tropojës.

🌑Si ka mundësi që gjithë ai SHIK nuk i gjeti vrasësit e asnjërës prej këtyre ngjarjeje? Unë edhe kur jam pyetur atëherë, por edhe tani, them të njëjtën gjë. Këtu nuk kanë dorë kurrë udhëheqësit e Partisë Socialiste, as Fatos Nano, asnjë. Janë struktura të tjera që të zhdukin. Këto vrasje edhe sot e kësaj ditë janë pa autor. Në Tropojë nuk është askush i fortë, por as i dobët nuk është askush.

Po i rikthehem edhe një herë vrasjes. A mundi Azemi t’ju thoshte diçka kur shkuat pranë tij?

Ai kishte ndërruar jetë në ato momente. Kur unë u afrova tek ai, gjithçka kishte marrë fund. Unë isha vetëm 10 metra larg atij në momentin që u vra. Duke qenë se isha dëshmitari kryesor në atë ngjarje, më erdhën shumë oferta për t’u larguar nga Shqipëria, por nuk pranova. Nga prokuroria norvegjeze apo dhe institucione të tjera. Më thanë që të largohesha bashkë me familjen time dhe unë nuk pranova. Nuk ia kam frikën askujt.

Po kur thonë “Në Tropojë i futëm ne”. Po ku kishin shanse të na dilnin ne para kur shkonim në shtëpitë tona, kur kemi shkuar me zotin Berisha, me Azemin? Të gjithë ata që donin të prishnin mitingun aty kanë qenë në shesh dhe kur jemi hedhur ne në tokë ata janë larguar.

🌑Thotë Jaho: “Dola unë e i shoqërova”… Kush doli, ku kishte shanse ai të vinte në mesin tonë? Po pse përballeshin ata me ne? Ata vrisnin brenda qytetit, vrisnin hajdutçe

Sa i përfshirë është Izet Haxhia në këtë ngjarje, sipas jush?

Atë e di vetëm ai. Unë nuk mund të them kurrë as për Ismetin, as për Izetin, se nuk i kam parë.

🌑Të kishin qenë, do thosha që “po, kanë qenë”. Unë jam takuar me Ismetin më vonë dhe më ka thënë që është i pafajshëm. Po ashtu edhe me Isamedinin. Ne kemi hyrje-dalje, siç ju thashë. Është munduar SHIK-u në atë kohë, duke u thënë: “Do që t’ju vrasë Sali Lushaj”. E keni Ismetin gjallë. Është gati ta deklarojë që sot. E kanë thirrur Ismetin. Pse nuk i sheh këto gjëra Prokuroria, SPAK-u? Ismeti u ka thënë: “Le të na vrasë Saliu po pati plumb për ne”. E njëjta gjë vlen edhe për mua ndaj atyre.

🌑As unë nuk do t’i besoja nëse do të më thoshin se donin të më vrisnin ata. Dorë e kujt është kjo kuptohet, vetëm ai që nuk do që të merret vesh. Çështja është e zbardhur, unë nuk e kuptoj se çfarë duan t’i zbardhin më. Se çfarë thotë ai avokati, këto të tjerat janë kot, se njihet Idajeti për kështu gjërash. Ai është rrahur nga Izeti, unë kam qenë prezent, e ka rrahur dhe tani e ka avokat. Mua më vjen keq. Ai do që ta përziejë Izetin. Ai do që t’i marrë hakun, do që ta lërë në burg. Për mua ai nesër le të dalë. Edhe Jaho le të dalë. Po pse shkojnë më në Tropojë? Asnjë nuk e shkel më Tropojën. Pse shkoj unë në Tropojë dhe në gjithë Shqipërinë? Unë atë ditë në mitingun e Tropojës kam parë komunistë që qanin sepse menduan se u “çliruan”. Ata thërrisnin “Sali Berisha”. Gjithë ai SHIK nuk e di se kush e vrau Ahmet Krasniqin, ministrin e Mbrojtjes së Kosovës. Dy orë para është takuar me Azem Hajdarin, kam qenë edhe unë me Azemin. Janë përshëndetur. Ndërsa banda e Tropojës ishte nëpër Tiranë atë natë. Të gjithë.

Ju mendoni se ata kanë dorë edhe në vrasjen e Ahmet Krasniqit?

Unë nuk mund të them, por SHIK-u e di se kush ka dorë. SHIK-u e di mirë se kush e ka vrarë Ahmet Krasniqin. Si u vraka ministri i Mbrojtjes së Kosovës në mes të Tiranës dhe nuk u gjet njeri?

Dënimet me vdekje.

🌑 inxhinieri italian Leonardo Tomaso,

🌑 inxhinieri Njazi Pilku,

🌑 inxhinieri italian Andrea Taraconi,

🌑Dom Lazër Shantoja,

🌑 Dom Ndre Zadeja,

🌑 Sheh Qerim Hysen Shehu,

🌑 një minoritare, e një çame,

“Kam qenë i ashpër me armiqtë e popullit”/Krenar për dhënie dënimesh me vdekje

“Në dënimin e armiqve të popullit kam qenë shumë i ashpër dhe isha shpeshherë në kundërshtim me shokët e Gjykatës së Lartë (Ushtarake), që paraqiteshin më të butë në dënime, si shoku Gaqo Floqi, i cili ishte kryetar i gjyqit”.

🌑 Kështu shkruan në autobiografinë e datës 20.1.1951 anëtari i Partisë së Punës, Myftar Tare. Sepse këta krenoheshin me dhënie dënimesh me vdekje.

🌑 Si prokuror i Gjykatës së Lartë Ushtarake, Myftar Tare mban rekordin më të zi të pushkatimeve përgjatë gjithë vitit 1945, vitit më të tmerrshëm të ekzekutimeve.

🌑 Emri i Tares gjendet në të gjitha pushkatimet e periudhës janar 1945 dhe janar 1946. Lista është shumë e gjatë, por po përmend disa prej tyre: inxhinieri italian Leonardo Tomaso, inxhinieri Njazi Pilku, inxhinieri italian Andrea Taraconi, Dom Lazër Shantoja, Dom Ndre Zadeja, Sheh Qerim Hysen Shehu, një minoritare e një çame, etj.

Një skedë e shkurtër e jetës së Mytar Tares (aq sa ka dosja e tij si komunist)
1921, u lind në Starje të Kolonjës
1932-1940, nxënës në normalet e Gjirokastrës dhe Elbasanit
1941-1942, punëtor krahu në një shoqëri italiane
1942 (7 nëntor), anëtar i PKSH-së
1942-1943, mësues në shkollë fillore
1943 (prill-nëntor) sekretar i PKSh-së në Kolonjë
1944 (janar-maj), zëvendëskomisari i batalionit “Hakmarrje”
1944 (qershor-nëntor) anëtar i seksionit politik të brigadës së 15 e më pas Divizionit të parë.
1944-1945, në seksionin politik të Divizionit të 1-rë në Gjirokastër
1945 (janar)-1946 (janar), prokuror i Gjykatës së Lartë Ushtarake
1946 (janar-prill), përgjegjës i Sigurimit të Shtetit në Qarkun e Durrësit.
1946-1948 (nëntor), sekretar dhe zëvendëssekretar i partisë në Drejtorinë e Sigurimin e Shtetit
1948 (nëntor)-1949 (maj), i paraburgosur si bashkëpunëtor i Koçi Xoxes
1949-1959, kryetar i Degës së Planit në Ministrinë e Grumbullimeve
1950-1954, nëndrejtor i Entit të Grumbullimeve
1954-1956, drejtor i Entit të Grumbullimeve
1956-1960, nëndrejtor i Komitetit Shtetëror të Grumbullimeve
1960-1966, drejtor i Entit të Grumbullimeve

Nga Kastriot Dervishi /

Ai është rrahur nga Izeti, unë kam qenë prezent, e ka rrahur dhe tani e ka avokat. Mua më vjen keq. Ai do që ta përziejë Izetin. Ai do që t’i marrë hakun, do që ta lërë në burg. Për mua ai nesër le të dalë. Edhe Jaho le të dalë. Po pse shkojnë më në Tropojë? Asnjë nuk e shkel më Tropojën. Pse shkoj unë në Tropojë dhe në gjithë Shqipërinë?

ETLEVA DELIA /

🌑 Për Sali Lushajn, personin e fundit që e ka takuar për së gjalli Azem Hajdarin, rigjykimi i kësaj çështjeje është një farsë që po bëhet për të tërhequr vëmendjen. Ndërsa sa i përket thirrjes së ish-Presidentit Sali Berisha si dëshmitar, e konsideron si një kërkesë pa kuptim, pasi, sipas tij, nuk ka arsye përse të thirret.

Në një intervistë për Gazetën “Panorama.al”, ish-truproja i Berishës, dëshmitar i vrasjes së Azem Hajdarit, risjell edhe një herë ngjarjen, takimin dhe bisedën e fundit me Azemin, kur ai i tha që ishte një makinë poshtë e deri në momentin kur u qëllua e më pas e nisi me makinë drejt spitalit. Lushaj thotë se Sali Berisha ndodhej në zyrë në atë moment dhe ka qenë vetë ai që i ka dhënë lajmin e vrasjes. Sipas tij, Berisha nuk ka parë asgjë dhe nuk ka takuar askënd.

🌑 Sali Lushaj flet për marrëdhënien që ka pasur me Izet Haxhinë, kohën kur ka qëndruar me të, por nuk ka folur asnjëherë me të në lidhje me vrasjen e Azemit. Ndërsa i kthehet edhe periudhës së errët kur në Tropojë ndodhnin dhjetëra vrasje. I përmend të gjithë viktimat me emra dhe thotë se të gjitha këto krime të mbetura pa autor, në fakt janë vrasje të kryera nga të njëjtët persona që vranë edhe Azem Hajdarin. Tani Tropoja ka gjetur qetësi. Por Sali Lushaj e mbyll me frazën “Në Tropojë nuk është askush i fortë, por as i dobët nuk është askush”.

Prej disa ditësh ka nisur rigjykimi i dosjes “Hajdari”, me kërkesë të Izet Haxhisë, i cili kërkon që të thirren për të dëshmuar në gjyq disa persona, mes të cilëve edhe ish-Presidenti Sali Berisha. Si e shihni rigjykimin e kësaj çështjeje dhe ç’do të thonë për ju emrat e personave që do të thirren si dëshmitarë?

Kjo është një farsë. Një çështje e ngritur qëllimisht në këtë situatë politike. Për mendimin tim gjithçka është bërë vetëm për të tërhequr vëmendjen. Asgjë tjetër. Ky gjyq ka përfunduar. Ky gjyq nuk ka lidhje fare me Izetin.

Sipas jush, pse e ka bërë këtë kërkesë Izet Haxhia?

Vetëm ai e di. Unë nuk e kuptoj këtë gjë. Izeti mund të jetë shtyrë nga dikush tjetër. Ditën e vrasjes, deri nga ora 13:00 kam qenë me Izetin. Më pas jam takuar me të, të nesërmen. Kemi qëndruar për një muaj pas ngjarjes bashkë në një shtëpi.

Çfarë ju thoshte gjatë kohës që qëndronit bashkë në një shtëpi?

Asgjë. Nuk më jepte të kuptoja asgjë. As që është në dijeni të diçkaje, asgjë. Absolutisht.

Po pas një muaji që qëndruat bashkë, keni pasur më kontakte, keni biseduar?

Jo. Atë ditë që është larguar nga unë, ka ikur në Tropojë. Kemi qenë 3-4 vetë që rrinim bashkë në një shtëpi. Nuk jam takuar më me Izetin.

Si i keni pasur marrëdhëniet me Izetin para se të ndodhte vrasja e Azem Hajdarit?

Shumë të mira. Me Izetin, me vëllezërit. Unë i kam fqinj. Shkojmë për çdo gjë, për raste vdekjesh, dasmash. Për gjithçka jemi bashkë.

Ju keni qenë një ndër personat e fundit që e keni takuar Azem Hajdarin para se të vritej. Si e kujtoni atë moment? A mendoni se do ketë diçka të re nga thirrja e Berishës për të dëshmuar?

Absolutisht zotin Berisha nuk kanë përse ta thërrasin. Kjo është e kotë. Zoti Berisha nuk ka pasur asnjë kontakt në atë kohë me Azemin. Azemi ka dalë nga zyra, unë kam qenë jo më larg se 5 metër me Genc Pollon, duke diskutuar diçka. Azemi më ka takuar mua që më ka thënë se është një makinë poshtë dhe kaq. As nuk ka pasur me vete pistoletë apo çfarë thonë tani. Ku e panë pistoletën e Azemit këta, kur nuk mund të shihnin më larg se 2-3 metër?

Berisha ku ndodhej në atë moment?

Ka qenë në zyrë. Zoti Berisha nuk kishte shans të shihte as 5 metër. Kur nuk shihja unë që isha aty jashtë, si të shihte zoti Berisha?

Aty ka qenë errësirë…

Komplet errësirë. U fikën dritat, në momentin që është vrarë Azemi, 5 minuta para.

Nga zyra e Berishës te vendi ku u vra Azem Hajdari, kishte fushëpamje, mund të dallohej diçka nga dritarja?

Jo, jo. Nuk ka shanse. Edhe të kishte drita, nga aty nuk dukej asgjë. Ka qenë në një qoshe, që ishte e pamundur të dukej diçka nga aty. Prandaj them që gjithçka është e përpunuar nga avokati. Po të kishte qenë Izeti atë natë aty, do ta kisha parë edhe unë dhe do dëshmoja që ka qenë Izeti. Siç kanë qenë të tjerët. Deri të nesërmen, as atë natë, unë nuk kam pasur asnjë kontakt me Izetin. Unë kam qenë shumë afër kur ndodhi vrasja. I pari që e pashë Azemin të vrarë dhe unë jam personi që ia kam thënë këtë edhe zotit Berisha. Ai vetë nuk ka kontaktuar më asnjë njeri. Siç ju thashë, ka qenë në zyrë. Kur kam hyrë unë aty, zoti Berisha ka qenë vetëm në zyrë. Se kush ka shkuar më pas për ta takuar, unë nuk e di.

Si mendoni se do të jetë ecuria e këtij gjyqi?

Asgjë. Ky gjyq ka marrë fund. Njerëzit janë dënuar. Izeti ka punën e vet. Unë nuk di se çfarë ka deklaruar asnjë, asgjë. As i plagosuri. Paska ardhur makina te PD-ja për të takuar një njeri tjetër! Kë? Pse nuk e nxjerrin këtë person asnjëherë? Janë pyetur disa herë dhe nuk flasin. Të gjithë kanë thënë që ata kishin shkuar aty për të takuar dikë. Si nuk doli ai njeri asnjëherë? Ku kishin shanse ata që të rrinin një orë aty? Çfarë mund të bënim ne sikur ta dinim që ishin aty, a mos i kishim frikë? Asnjë nga ne që ishim aty nuk kishim frikë nga askush. Po ta kishim ditur ne që ata janë aty, nuk kanë pasur shanse të shkonin më në Tropojë të gjallë, asnjëri nga ata. Ose po të dinim që kishin ardhur për të vrarë cilindo nga ne, Azemin, zotin Berisha apo ndonjë tjetër, ata nuk do kishin ikur të gjallë. Por kjo është bërë me ndihmën e Policisë. Një Komisariat Policie nga Tropoja. Aty ka qenë një kryeplak i familjes së tyre. Ajo ishte dita e dhjetë që do t’i kthenin përgjigje Azemit. Dhe e gjetën mënyrën se si t’ia kthenin përgjigjen. Ata e prisnin Azemin.

Cilat kanë qenë veprimet tuaja pas ngjarjes?

E kemi marrë, e kemi hipur në makinë dhe kemi shkuar në spital. Me vonë ka ardhur në spital edhe zoti Berisha. Kur e ka marrë vesh zoti Berisha, ka marrë në telefon ambasadorin amerikan. I ka treguar gjithçka dhe të gjithë ata që janë deklaruar, rezultuan se ishin vrasësit.

Në ato vite, por edhe më vonë, situata në Tropojë ka qenë disi e tensionuar. Si e kujtoni ju atë kohë? Ngjarjet që kanë ndodhur atje?

Çdo vrasje që është bërë në Tropojë, unë kam një listë këtu, çdo vrasje që është bërë atje është nga dora e këtyre personave. Nga të njëjtët persona që kanë vrarë Azem Hajdarin. Kanë përdhunuar, kanë grabitur, kanë vrarë. Kanë vrarë edhe femra. Kanë vrarë dy femra në Tropojë. Kanë marrë një vajzë në qytet dhe e kanë vrarë 2 kilometër poshtë qytetit. Këtu i kam të gjithë emrat, vrasjet që ata kanë bërë.

Po pse kanë ndodhur të gjitha këto ngjarje, sipas jush?

Shiko, ata mund të shihnin edhe ndonjë ëndërr dhe kujtonin se nuk do të iknin kurrë nga pushteti. Nuk e di se kush i ka orientuar kaq keq. Mendonin se gjithmonë do qëndronin shefa komisariatesh, shefa krimesh. Tropoja tani është lehtësuar. Me ikjen e këtyre, në Tropojë mund të ketë ndodhur një ngjarje, ose dy. Në Tropojë nuk vritet kush, sepse është një grusht njerëzish që njihen të gjithë me njeri-tjetrin. Unë kam pasur miqësi shumë edhe me njerëzit e Jahos (Jaho Mulosmanit), me të atin, me djalin e vëllait, me të gjithë. Kanë qenë dhe janë familje shumë e mirë, njerëz të nderuar. Duhet thënë realiteti. Ashtu edhe krahu i Fatmirit. Ka pasur një gjysh shumë të zgjuar. Por morën mbrapsht. Të mendosh që merr pjesë në vrasje një burrë 70-vjeçar, që ishte atë natë. Për t’i dirigjuar, që të ishte aty. Për t’i kthyer Azemit haberin ditën e dhjetë. Nuk kanë asnjë kasetë, që thonë kemi kaseta. Asnjë. As ata dhe as Azemi nuk ka dorëzuar këtu asnjë kasetë, kurrë. Bëjnë presione, sikur kanë kasetë. Thonë që kanë kasetën që i ka dhënë Azemi babait të Fatmir Haklajt. Nuk kanë asgjë.

Po, në fakt, çfarë kishte ndodhur 10 ditë para ngjarjes, që ju thoni se erdhën për t’i kthyer haberin Azemit?

Azemi u pat thënë që nuk u kishte gjë borxh. Ai u ka thënë: “Po shkoj të flas”. Mua në moment ma ka thënë Azemi, sapo ka bërë takimin me Muharremin. Kur e pyete sa çfarë i kishte thënë Muharremi, më tha: “Si sot 10 ditë do të kthejmë përgjigje”. Dhe ndodhi që pas 10 ditësh ia dhanë përgjigjen, e vranë. Pse nuk merren fare me faktin se kush ishte në Tropojë nga pushtetarët, që kanë darkuar me kriminelët në katin e dytë, 10 ditë para se të vritej Azemi? Kush ka qenë i deleguar? Të hapet libri i shërbimit dhe të shihet 10 ditë para se të vritet Azemi. Në katin e dytë, ju ka shërbyer kryetari i Partisë Socialiste, Bajram Gjongeci, djalë i shkëlqyer. Kryetar i Partisë Socialiste të Tropojës dhe mik i të gjithë tropojanëve. Pak kohë më vonë ai vdiq, në rrethana të paqarta. Vëllai i tij ishte me të djathtën, ky ishte me të majtën. Unë i kam edhe miq shtëpie. Vetëm ky u ka shërbyer dy personave të dërguar nga Tirana dhe të gjithë kriminelëve të Tropojës që kanë ngrënë me ta në zyrë. Në katin e dytë të atij hoteli ka ngrënë bukë Skënder Gjinushi bashkë me atë që ka ekzekutuar Azemin, vetë i tretë. Në një kohë që shefin e Komisariatit të Tropojës, Fatmir Metën, nuk e kanë lënë të marrë pjesë në këtë bisedë. Sabri Godo ka qenë në kat të parë me Fatmir Metën. Nuk i kanë lënë takim, sepse ishte edhe Sabri Godo i deleguar në Tropojë në atë kohë. Në katin e dytë, Feriz, Jaho, të gjithë këta kanë qenë bashkë dhe nuk u pranua shefi i Komisariatit, Fatmir Meta, në takim.

Më përpara më folët për një listë vrasjesh…

Po, unë kam një listë këtu, me emrat e të vrarëve në Tropojë. Të gjitha këto vrasje janë bërë nga të njëjtët persona që vranë Azem Hajdarin. Vrasjet fillojnë menjëherë pas vrasjes së Azemit, por ka edhe përpara. Unë po i lëxoj: Avdyl Matoshi, Naim Dizdari, Gjin Kolbuçaj, Halil Hoxha, Agron Gjoçaj, Ramadan Demiri, Çel Valbona, Ramiz Haxhia, Musa Shpata, Artan Dusha, Ilir Dusha, Skënder Neza, Xhafer Hoxha, Bislim Hyka, Naim Bashkurti, Jonuz Hyka, Mereme Matoshi, Ram Braha, Hazir Gucaj, Ilir Gosturani, Rasim Lumneshi, Bislim Demiri, Agim Demiri, Gani Neza, Ram Hoxha, një vajzë me mbiemrin Hoxha, Mus Dynisha, Anton Gjergji, është marrë një mësues në mes të qytetit dhe është pushkatuar. Një mësues nga Kosova është vrarë në sy të dy vajzave. Dy vëllezër dhe dy vrasje që i bënë në Milot. Të gjitha këto janë kryer nga të njëjtët persona që vranë Azem Hajdarin. Të organizuara nga Komisariati i Tropojës. Si ka mundësi që gjithë ai SHIK nuk i gjeti vrasësit e asnjërës prej këtyre ngjarjeje? Unë edhe kur jam pyetur atëherë, por edhe tani, them të njëjtën gjë. Këtu nuk kanë dorë kurrë udhëheqësit e Partisë Socialiste, as Fatos Nano, asnjë. Janë struktura të tjera që të zhdukin. Këto vrasje edhe sot e kësaj ditë janë pa autor. Në Tropojë nuk është askush i fortë, por as i dobët nuk është askush.

Po i rikthehem edhe një herë vrasjes. A mundi Azemi t’ju thoshte diçka kur shkuat pranë tij?

Ai kishte ndërruar jetë në ato momente. Kur unë u afrova tek ai, gjithçka kishte marrë fund. Unë isha vetëm 10 metra larg atij në momentin që u vra. Duke qenë se isha dëshmitari kryesor në atë ngjarje, më erdhën shumë oferta për t’u larguar nga Shqipëria, por nuk pranova. Nga prokuroria norvegjeze apo dhe institucione të tjera. Më thanë që të largohesha bashkë me familjen time dhe unë nuk pranova. Nuk ia kam frikën askujt. Po kur thonë “Në Tropojë i futëm ne”. Po ku kishin shanse të na dilnin ne para kur shkonim në shtëpitë tona, kur kemi shkuar me zotin Berisha, me Azemin? Të gjithë ata që donin të prishnin mitingun aty kanë qenë në shesh dhe kur jemi hedhur ne në tokë ata janë larguar. Thotë Jaho: “Dola unë e i shoqërova”… Kush doli, ku kishte shanse ai të vinte në mesin tonë? Po pse përballeshin ata me ne? Ata vrisnin brenda qytetit, vrisnin hajdutçe

Sa i përfshirë është Izet Haxhia në këtë ngjarje, sipas jush?

Atë e di vetëm ai. Unë nuk mund të them kurrë as për Ismetin, as për Izetin, se nuk i kam parë. Të kishin qenë, do thosha që “po, kanë qenë”.

🌑 Unë jam takuar me Ismetin më vonë dhe më ka thënë që është i pafajshëm. Po ashtu edhe me Isamedinin. Ne kemi hyrje-dalje, siç ju thashë.

🌑 Është munduar SHIK-u në atë kohë, duke u thënë: “Do që t’ju vrasë Sali Lushaj”. E keni Ismetin gjallë. Është gati ta deklarojë që sot. E kanë thirrur Ismetin. Pse nuk i sheh këto gjëra Prokuroria, SPAK-u?

🌑 Ismeti u ka thënë: “Le të na vrasë Saliu po pati plumb për ne”. E njëjta gjë vlen edhe për mua ndaj atyre. As unë nuk do t’i besoja nëse do të më thoshin se donin të më vrisnin ata.

🌑 Dorë e kujt është kjo kuptohet, vetëm ai që nuk do që të merret vesh.

Çështja është e zbardhur, unë nuk e kuptoj se çfarë duan t’i zbardhin më. Se çfarë thotë ai avokati, këto të tjerat janë kot, se njihet Idajeti për kështu gjërash. Ai është rrahur nga Izeti, unë kam qenë prezent, e ka rrahur dhe tani e ka avokat. Mua më vjen keq.

🌑 Ai do që ta përziejë Izetin.

🌑 Ai do që t’i marrë hakun, do që ta lërë në burg. Për mua ai nesër le të dalë. Edhe Jaho le të dalë.

🌑 Po pse shkojnë më në Tropojë? Asnjë nuk e shkel më Tropojën. Pse shkoj unë në Tropojë dhe në gjithë Shqipërinë? Unë atë ditë në mitingun e Tropojës kam parë komunistë që qanin sepse menduan se u “çliruan”. Ata thërrisnin “Sali Berisha”.

🌑 Gjithë ai SHIK nuk e di se kush e vrau Ahmet Krasniqin, ministrin e Mbrojtjes së Kosovës. Dy orë para është takuar me Azem Hajdarin, kam qenë edhe unë me Azemin. Janë përshëndetur. Ndërsa banda e Tropojës ishte nëpër Tiranë atë natë. Të gjithë.

Foleja e grerave është tërbuar !

Sulm ndaj opozitës, sulm ndaj liderit të saj, sulm ndaj intelektualëve.

Sulm ndaj asaj pak medie të lirë, sulm ndaj çdo mendimi ndryshe, sulm dhe ndaj Presidentit.

Së fundmi sulm dhe ndaj kosovës dhe halleve të saj .

Ata dhuno ne hesht, ata mashtro, ne hesh, ata vidh, ne hesht, ata shkatërro ne hesht, ata kanabizo, ne hesht. ata trafiko, ne përsëri heshtim.

Ata vrasin çdo ditë, ne si delet mbyllim sytë dhe marrim rrugët e azilit.

Foleja e grerave ka kohë që e ka humbur qetësinë.

Ajo është droguar, çorientuar dhe frikësuar, zhurmon dhe pickon ç’do kënd që i afrohet.

Ajo nuk pyet më as për këlyshët e saj jo më për të tjerët.

Foleja e grerave është një sekt, pa kokë, pa këmbë, pa trup, ajo quhet MAVI.

Foleja e grerave duhet djegur.

Ndryshe nga helmi i saj dhe jo koviti, do “ngordhim” pak nga pak të gjithë me radhë, brenda dhe jashtë vendit, pa dallim bindjesh, rracash dhe idesh, i majtë apo i djathtë, verior apo jugor.

Thumbat e saj kanë filluar të helmojnë çdo kënd që guxon dhe i afrohet folesë, apo i prish “qetësinë”.

Ne jemi shumë, ata janë pak, ne kemi të drejtën e zotit, ata drogen, krimin, dhe mashtrimin.

Ndaj ka ardhur koha… O sot o Kurrë.

Foleja e Grerave Duhet Djegur.

Për të mos fjetur më me frikë dhe barkun bosh

Folea e grerave duhet djegur !

Duhet djegur, jo për të larguar dikë dhe për tju bërë karriget gati disa të tjerëve që ndoshta presin prej vitesh të fshehur si minj ferrave dhe poshtë bodrumeve.

Por për të risjellë përsëri shpresën dhe djellin e demokracisë, për mos u ngrysur dhe gëdhirë më jashtë, nëpër çadra dhe me barkun bosh.

Për ti thënë ndal drogës, krimit të organizuar dhe mafies në pushtet.

Për ti hapur rrugën ndryshimit dhe demokracisë, votës së lirë dhe zërit të votuesit.

Për tju këthyer dinjitetin emigrantëve shqiptarë (jo emisarëve të tyre partiakë) të jenë pjesë e ndryshimit dhe zhvillimit të vëndit.

Për të shkuar në europë me dinjitet, jo më si trafikantë, vrasës, lypsarë rrugësh dhe azilantë.

Ndaj foleja e grerave duhet djegur.

Ndaj, le të sjellim në mënyrë telegrafike disa dëshmi dhe fakte.

Ndarja e territorit që konfirmoi Borell dhe të cilën Rama e ka mohuar me zjarr, u godit fillimisht nga taksa 100% e ish- kryeministrit Ramush Haradinaj.

Pastaj u hodh poshtë në mënyrë të pa-negociueshme në Samitin e Berlinit dy vjet më parë. Goditjen e fundit formale, e mori nga një prokuror amerikan i cili i ndryshoi biletën e udhëtimit Hashim Thaçit; nga Prishtinë – Uashington në Prishtinë – Hagë.

Nga Poli Hoxha –

Këtë të hënë (23 nëntor 2020) pati dy lajme, të cilat e lidhin Edi Ramën direkt dhe indirekt me Kosovën dhe Serbinë.

I pari ka të bëjë me botimin e kujtimeve të ish futbollistit të njohur serb të Crvena Zvezdës, Romës, Lacios, Sampdorias dhe Inter, Sinisha Mihajloviç

‘I dashur mister,

Jam Edi Rama, kryeministri i Shqipërisë, ish-lojtar i Kombëtares së basketbollit shqiptar dhe një admirues i vjetër i Sampdorias së Vujadin Boshkovit. E mora numrin tuaj të telefonit nëpërmjet mikut tonë të përbashkët, Aleksandar Vuçiç. Folëm për ju dje në mbrëmje këtu në Novi Sad. Kam dashur gjithnjë t’ju shprehja admirimin tim për egërsinë me të cilën po përballoni armikun tuaj më të frikshëm të jetës, por edhe për t’ju thënë se pasi keni mundur shumë portierë direkt nga goditjet e dënimit, ju me siguri jeni i zoti të mundni edhe hijen që është vendosur mes jush dhe portës tuaj të së ardhmes. E di shumë mirë rrezikun që mesazhe të tilla solidariteti mund të bëhen të mërzitshme për një kokëfortë si puna juaj, por ju siguroj se ky i imi nuk është një mesazh i kësaj natyre. Përkundrazi, është shprehje e një admirimi antik’.

E sollëm të plotë, për të theksuar se ky që shkruan në këtë mënyrë private është kryeministri i Shqipërisë, siç edhe e prezanton në librin e tij Mihajloviç.

Me këtë tekst nuk do të ishin njohur kurrë shqiptarët këtu, në Kosovë e në gjithë botën, nëse ish-futbollisti serb, ndoshta edhe në konsultim, nuk do ta përzgjidhte për librin e tij me kujtime.

Edi Rama e mbajti privat në telefon, vetëm për shpirtin e tij dhe në dijeni të mikut Aleksandër Vuçiç, por ja që serbët tashmë e lexuan dhe pas tyre edhe shqiptarët.

Nuk është ndonjë problem fakti, që ai bën tifozin e kompleksuar me admirim ndaj një serbi të njohur ndërkombëtarisht, i cili e pranonte me krenari se ishte mik i super-kriminelit të urryer nga të gjithë popujt e Ballkanit përveç atij atyre që ende janë shumicë në Serbinë e Vuçiç; ‘Tigrit Arkan’.

As për pështjellimin deri në të vjella që të shkakton ‘adhurim antik’ i Edi Ramës, deri në përulësi; as kompleksi i shërbëtorit.

Ka diçka që i tejkalon të gjitha këto, kur mendon miqësinë e ngushtë me Aleksandër Vuçiç për 8 vite rresht. Miqësi që nuk u zbeh kurrë, as kur Kosova sulmohej me trena ‘Kosovo je Srbije’

Por Andi Bushati si anti-Ramist i shquar që është, ja bëri një alibi të shpejtë në faqen e tij në FB.

 ‘Kjo letra për shokun e Arkanit, Mihajloviçin, më shumë se sa për patriotizmin, flet për karakterin e Ramës. Problemi i tij nuk qëndron se është pro serb, porse doli edhe tifoz i Sampdorias (Pas Interit dhe Juventusit). Mëkati i tij nuk është shoqëria me Vuçiçin, por kompleksi për t`iu lëpirë çdo të famshmi, kushdo qoftë. Të gjithë ata që ndihen të cenuar në sedrën kombëtare, nuk duhet ta shigjetojnë si tradhtar, por thjesht si hipokrit’, shkroi Bushati.

Më bukur, nuk bëhet!

Dakord Mihajloviçin e adhuron se është i famshëm si futbollist, pavarësisht se për shqiptarët e Kosovës më shumë është i famshëm sepse ju përgjërua NATO-së, që më mirë ti hidhte bombat mbi trupin e tij, se sa mbi makinerinë militare dhe paramilitare të Sllobodan Milosheviçit, që vriste edhe fëmijët duke pirë gjirin e nënës.

Po Aleksandër Vuçiçin përse e adhuron dhe e ka mik, edhe pse gjatë tetë viteve që janë bërë ‘mish e thua’, Serbia është fuqizuar më shumë se kurrë në axhendën anti-shqiptare dhe çështja e Kosovës vajti përfund?!

Këtu është momenti që të kalojmë te lajmi i dytë i kësaj të hëne, i cili ndërlidh Edi Ramën me Kosovën dhe Serbinë.

Përfaqësuesi i Lartë i Bashkimit Evropian për Punët e Jashtme dhe Politikën e Sigurisë, Josep Borrell, deklaroi për mediat serbe se ideja për shkëmbimin e territoreve mes Kosovës dhe Serbisë, jo vetëm ekziston por edhe ka qenë në tryezën e dialogut.

‘Disa muaj më parë kishte një propozim për të shkëmbyer territore. Por kjo nuk është më një opsion,’ deklaroi ai duke e quajtur si vdekjen e këtij plani, kundërshitimin e pa-negociueshëm të disa vendeve të fuqishme në BE dhe marrëveshjen e 4 Shtatorit në Uashingtonit.

Për ata që harrojnë, kujtojmë se atë ditë menjëherë pasi Hoti dhe Vuçiç hodhën firmat mbi një dokument ku ‘ndarja’ ishte e padiskutueshme, Edi Rama shkroi një twitter ngazëllues:

Asnjë tradhti burra!

As vetë presidenti Hashim Thaçi i cili ishte akuzuar hapur, se në mënyrë jo transparente udhëhoqi në emër të Kosovës bisedime të fshehta me harta e kufij të rinj së bashku me presidentin e Serbisë Aleksandër Vuçiç për më shumë se 2 vite, nuk u hodh përpjetë si Edi Rama.

Andi Bushati shkruan se ‘është çështje karakteri dhe jo tardhtie’, por ja që Rama del dhe bërtet vetë: Nuk kishte tradhti!

Ndaj, le të sjellim në mënyrë telegrafike disa dëshmi dhe fakte.

Ndarja e territorit që konfirmoi Borell dhe të cilën Rama e ka mohuar me zjarr, u godit fillimisht nga taksa 100% e ish- kryeministrit Ramush Haradinaj.

Pastaj u hodh poshtë në mënyrë të pa-negociueshme në Samitin e Berlinit dy vjet më parë. Goditjen e fundit formale, e mori nga një prokuror amerikan i cili i ndryshoi biletën e udhëtimit Hashim Thaçit; nga Prishtinë – Uashington në Prishtinë – Hagë.

Gjithashtu kemi edhe shumë dëshmi të qarta.

Ish-këshilltari i presidentit Trump për Sigurinë, Xhon Bolton, konfirmoi se ka pasur një plan për marrëveshje mes Serbisë dhe Kosovës, e cila do të përfshinte edhe shkëmbimin e territoreve, por SHBA nuk ka qenë palë pasi kjo ishte lënë në dorë të Vuçiç dhe Thaçit, të cilët po kryenin bisedime intensive e jo transparente.

Nëse i kthehemi marrëveshjes së parë në të cilën për shumë binte ‘erë tradhti’, në Prishtinë e në Tiranë, mund të hedhim pak dritë edhe për rolin e Edi Ramës i cili për shumëkënd, ka qenë ka qenë kyç.  

Menjëherë pas Samitit të Berlinit kur Rama në mënyrën më të turpshme në sy të Vuçiç, Merkel e Macron u përpoq që të shantazhojë Ramush Haradinajn, Presidenti i Serbisë Aleksandër Vuçiç, zbuloi se plani për shkëmbimin e territoreve mes Kosovës dhe Serbisë kishte qenë i tij dhe se ai kishte dështuar në atë Samit.

Por të mos harrojmë që për këtë plan, Edi Rama preu kokën e Ditmir Bushatit, i cili mbronte qëndrimin e Gjermanisë, ndërsa për publikun, qeveria shqiptare e shiste si një detyrim-përcaktim nga SHBA dhe Brukseli i kohës së Mogherinit.

Mbështetësit e atij plani me në krye mikun dhe këshilltarin në hije të Ramës, Baton Haxhiun, pushtuan të gjitha studiot televizive të mundshme të medieve për t’u mbushur mendjen shqiptarëve se Kosova nuk ka zgjidhje tjetër; se plani do u jepet palëve vetëm për nënshkrim dhe se ai na qenka rruga e vetme drejt paqes Serbi – Kosovë!

Samiti i Berlinit e faktorë të tjerë më pas e denoncuan dhe dekonspiruan këtë plan, por ‘çuditërisht’ nga goja e Edi Ramës nuk doli kurrë (as sot) një fjalë që ta dënonte.

Ecim më tutje, sepse duhen rikujtuar, edhe shumë dëshmi të përfshirjes direkte të tij në këtë tentativë anti-Kosovë; pra pro Serbi.

Arsyet mund të jenë edhe ‘karakteriale’ e jo ‘tradhëtore’, por nëse realizohej përfundimi do të ishte thjesht anti-shqiptarë.

Kujtojmë:

Ish-ministrja e Jashtme dhe ish-kryenegociatorja e Kosovës në bisedimet me Serbinë në Bruksel, Edita Tahiri, bëri në atë kohë një denoncim të fortë duke deklaruar se Rama dhe Vuçiçi kishin rënë dakord për këtë plan, që në takimin e tyre në Nish në vitin 2016.

Më herët, edhe ish-ministri i Jashtëm serb Vuk Jeremiç denoncoi treshen Vuçiç – Rama – Thaçi për këtë plan si dhe për lobimin e madh ndërkombëtar që po bënin për realizimin e tij.

Edhe Sonja Birseko, Kryetarja e Komitetit të Helsinkit në Serbi kishte thënë në tetor 2018, se Vuçiç dhe Rama ishin marrë vesh në Nish për planin e ndarjes së Kosovës.

Kurse në gusht të vitit 2018 një personalitet i politikës botërore, ish-Kryeministri i Suedisë Carl Bildt në një artikull për Uashingon Post shkruante se, Kryeministri Rama i kishte thënë personalisht se ishte dakord me idenë e Vuçiç për shkëmbime territoresh me Kosovën.

Ndërkohë ish-kryeministri i Kosovës, Ramush Haradinaj deklaroi hapur dhe me bindje, se kryeministri Rama ka qenë i angazhuar në projektin për ndarjen e Kosovës.

Plot 8 herë (më shumë se me çdo udhëheqës tjetër) është takuar Edi Rama me `mikun Aleksandër`, pikërisht në periudhën që po gatuhej ndarja e Kosovës.

Për gati 3-vjet, Aleks Soros, ndërlidhi me udhëtime të shumta në trekëndëshin e vilave rezidenciale, Vuçiç, Thaçin dhe Ramën, vetëm për këtë plan të gatuar nga dega Soros në Beograd siç u vërtetua.

Tani meqenëse jemi në fushatën e Edi Ramës për të gjetur ‘kasetën e Krushës’ të transmetuar dhjetëra herë dhe që e paska zhdukur Lulzim Basha, a nuk do të ishte më mirë që të shpallnim në kërkim `kasetën e rëndë` të ndarjes së Kosovës, për të cilën na njoftoi këtë të hënë vetë Borell?!

Masakra e Krushës është shfaqur për gjithë botën, por duam të dimë çfarë fsheh ajo e ‘masakrës së territoreve’ të Kosovës!

 Me këtë rast kuptojmë më shumë, edhe mbi ‘admirimin antik’ të kryeministrit të Shqipërisë për Mihajlloviçin edhe karakterin ‘e keq’ që ja ka zbuluar Bushati.

Pak i gjatë si shkrim me fakte dhe deklarata, por është e vetmja mënyrë që të mos harrojmë!

• 

• 

• 

• 

• 

© SYRI.net

E sempre tramite Vučić ho ricevuto un altro bellissimo messaggio: «Caro mister, sono Edi Rama, il primo ministro dell’Alba- nia, ex giocatore di basket della nazionale albanese e vecchio ammiratore della grande Sampdoria di Vujadin Boškov! Ho avuto il suo numero dal nostro comune amico, Alek- sandar Vučić. Abbiamo parlato di lei ieri

I dashur mister, jam Edi Rama, kryeministri i Shqipërisë, ish-lojtar i Kombëtares së basketbollit shqiptar dhe një admirues i vjetër i Sampdorias së Vujadin Boshkovit. E mora numrin tuaj të telefonit nëpërmjet mikut tonë të përbashkët, Aleksandar Vuçiç. Folëm për ju dje në mbrëmje këtu në Novi Sad. Kam dashur gjithnjë t’ju shprehja admirimin tim

Sinisha Mihajloviç ka publikuar së fundmi librin e tij autobiografik dhe mes kujtimeve të hedhura aty, ka zbardhur të plotë edhe mesazhin që ka marrë nga kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama. I referohet periudhës kur trajneri serb ishte i sëmurë dhe po luftonte me leuçeminë. Ish-futbollsti i Crvena Zvezdës, Romës, Lacios, Sampdorias dhe Interit, tregon se numrin e telefonit të Edi Ramës ia kishte dhënë miku i tyre i përbashkët, Aleksandar Vuçiç.

“Gjithnjë, nëpërmjet Vuçiçit, mora edhe një mesazh tjetër të bukur nga Edi Rama”, rrëfen ndër të tjera Mihajloviç.

“Panorama Sport” ka siguruar mesazhin e Ramës, të cilin Mihajloviç e ka publikuar të plotë në librin e tij të titulluar “La partita della vita” (Ndeshja e jetës). 

“I dashur mister, jam Edi Rama, kryeministri i Shqipërisë, ish-lojtar i Kombëtares së basketbollit shqiptar dhe një admirues i vjetër i Sampdorias së Vujadin Boshkovit. E mora numrin tuaj të telefonit nëpërmjet mikut tonë të përbashkët, Aleksandar Vuçiç. Folëm për ju dje në mbrëmje këtu në Novi Sad. Kam dashur gjithnjë t’ju shprehja admirimin tim për egërsinë me të cilën po përballoni armikun tuaj më të frikshëm të jetës, por edhe për t’ju thënë se pasi keni mundur shumë portierë direkt nga goditjet e dënimit, ju me siguri jeni i zoti të mundni edhe hijen që është vendosur mes jush dhe portës tuaj të së ardhmes. E di shumë mirë rrezikun që mesazhe të tilla solidariteti mund të bëhen të mërzitshme për një kokëfortë si puna juaj, por ju siguroj se ky i imi nuk është një mesazh i kësaj natyre. Përkundrazi, është shprehje e një admirimi antik.

Ju kërkoj ndjesë që nuk arrita t’ju shpreh më mirë ndjenjën e vlerësimit të lartë dhe simpatisë kundrejt jush, por nëse do të duhej një dëshmitar, atëherë miku ynë i përbashkët mund t’ju sigurojë se, tashmë prej vitesh, nuk ndodh asnjëherë që të mos flasim për ju si një figurë speciale në botën e futbollit. Duke ju uruar gjithë të mirat juve dhe të dashurve tuaj, nuk po ju bezdis më me shpresën se një ditë do të mund t’ju takoj personalisht. ER”.

Pas këtij mesazhi, Mihajloviç ka shkruar: “Nuk ndodh shpesh që të marrësh mesazhe të tilla.

Faksimile e kopertinës së librit autobiografik të Sinisha Mihajloviç

PJESËN E PLOTË MUND TA LEXONI NË VERSIONIN PRINT TË GAZETËS “PANORAMA SPORT”

E rrethuar nga ndërtesa të larta të arkitekturës komuniste, në bodrumin e një biblioteke në Prishtinë, është ekspozita që tregon për fëmijët e vrarë ose zhdukur gjatë luftës në Kosovë, njofton Radio Evropa e Lirë.

Libra, fletore, lodra, rroba dhe fotografi të fëmijëve të cilëve lufta u la fëmijërinë në gjysmë, janë paraqitur me kujdes për vizitorët.

E rrethuar nga ndërtesa të larta të arkitekturës komuniste, në bodrumin e një biblioteke në Prishtinë, është ekspozita që tregon për fëmijët e vrarë ose zhdukur gjatë luftës në Kosovë.

Libra, fletore, lodra, rroba dhe fotografi të fëmijëve të cilëve lufta u la fëmijërinë në gjysmë, janë paraqitur me kujdes për vizitorët.

[Foto të fëmijëve të vrarë gjatë luftës në Kosovë.]

Në hyrje të ekspozitës qëndron një mur i gjatë me emrat e 1,024 fëmijëve të vrarë gjatë viteve të luftës në Kosovë më 1998-99, si dhe në muajt e parë pas mbarimit të luftës. Pranë disa emrave është një shenjë e rrumbullaket, ngjyrë portokalli. Ajo tregon për ata që ende janë të zhdukur, e që janë 109 fëmijë.

Nga 1,133 emrat e fëmijëve, 100 i përkasin minoriteteve të tjera si serbë, romë, ashkali, egjiptas, boshnjakë etj.

[Emrat e disa fëmijëve të vrarë gjatë luftës në Kosovë.]

Ekspozita quhet “Na Ishte Njëherë Që Kurrë Mos Qoftë” dhe është hapur nga Fondi për të Drejtën Humanitare në Kosovë (FDH) në bibliotekën “Hivzi Sulejmani”, në lagjen “Dardania” të Prishtinës.

Për shkak të pandemisë së koronavirusit, ekspozita është e mbyllur, mirëpo FDH e ka bërë të mundur që ajo të shihet përmes mënyrës virtuale në internet, duke klikuar KËTU.

Kërkesa për shndërrim të ekspozitës në muze

[Fletore dhe libra të fëmijëve të vrarë gjatë luftës.]

Krijimi i këtij memoriali nga FDH është në pajtim me prindërit dhe familjarët që kanë sjellë gjësendet e mbetura.

Sipas Dea Dedi, menaxhere e Qendrës së Dokumentimit në Kosovë, ekspozita është dashur të hapet edhe në Serbi në qershor të këtij viti, mirëpo për shkak të pandemisë planet kanë ndryshuar.

Sipas saj, planet e Fondit për të Drejtën Humanitare në Kosovë janë që kjo ekspozitë të shndërrohet në muze të përhershëm.

“Ne jemi duke lobuar në mënyrë që institucionet e shtetit ta kthejnë ekspozitën në një muze të përhershëm. Kjo nuk varet prej nesh, por ne po mundohemi t’ia dorëzojmë shtetit dhe shteti ta marrë në mbrojtje,” i tha ajo Radios Evropa e Lirë.

Ekspozita është hapur në mesin e vitit 2019 për të shënuar 20-vjetorin e përfundim të luftës në Kosovë që la të vrarë 13,535 persona, shumica dërmuese prej tyre ishin shqiptarë. Mbi 1,600 persona ende mbesin të zhdukur.

“Ne e kemi parë se edhe pas 20 vjetëve të mbarimit të luftës, kjo kategori – vrasja e fëmijëve – që është shumë e ndjeshme, është përkujtuar pak edhe prej institucioneve edhe nga nismat tjera vetjake. Siç dihet numri i fëmijëve të vrarë përbën rreth 10 për qind të viktimave të përgjithshme gjatë luftës”, shtoi Dedi.

[Një vizatim i një fëmije të vrarë gjatë luftës.]

Ardiana ishte vetëm gjashtëmuajshe kur u strehua në mal për t’i ikur luftës. Ditën e nesërme forcat serbe filluan ta bombardonin malin dhe copat e granatave qëlluan Ardianën.

[Fustani i Adrianës, gjashtëmuajshe, e vrarë gjatë luftës.]

Ajo vdiq nga plagët e marra. Fustanin, Ardiana e kishte dhuratë nga halla.[Kilikerat e Arbërit, shtatë vjeç e gjashtë muaj, i vrarë gjatë luftës.]

Arbëri kishte vetëm 7 vjet e gjashtë muaj dhe ishte strehuar të familja Bogujevci në Podujevë për t’i ikur luftës. Katër ditë pas fillimit të bombardimit të NATO-s ai dhe familjarë të tjerë u nxorën nga shtëpia dhe u dërguan në oborrin e një shtëpie tjetër. Aty, forcat serbe vranë 14 persona duke përfshirë Arbërin më nënën, vëllanë Albionin dhe me dy motrat e tij, Mimozën dhe Dafinën. Së bashku me ta janë vrarë edhe tre fëmijë të familjes Bogujevci.

Në ditën e vrasjeve Arbëri kishte në xhep këta kilikera, të përdorur shumë në atë kohë nga fëmijët, të cilët i a kishte blerë babai i tij, i cili, disa muaj më pas i gjeti të shpërndarë në oborrin e shtëpisë ku ishin kryer vrasjet.

[Këpucët e Redonit, dy vjeç, i vrarë gjatë luftës.]

Këto këpucë, Redoni, i cili ende nuk kishte mbushur dy vjet, i kishte dhuratë. Dy ditë pas fillimit të bombardimeve të NATO-s, Redoni së bashku me motrat, Herolindën dhe Majlindën, vëllanë Altinin, nënën dhe familjarë të tjerë janë futur me forcë në një lokal picerie në Suharekë. Lokali është sulmuar nga forcat serbe ku mbeten të vrarë 45 persona, së bashku me Redonin, vëllain dhe motrat e tij. Aty u vranë gjithsej 16 fëmijë të familjes Berisha.

Një klasë me fëmijë çdo ditë vritet ose plagoset

[Foto të fëmijëve duke u ngrohur në një mal pasi kishin ikur nga shtëpitë e tyre.]

Vrasja e fëmijëve në zona lufte vazhdon edhe sot në shumë vende të botës.

Sipas organizatës që merret me mbrojtjen e të drejtave të fëmijëve, Save the Children, gjatë dekadës së fundit, 25 fëmijë janë vrarë ose plagosur çdo ditë në konflikte të ndryshme.

Një klasë me fëmijë është vrarë ose plagosur çdo ditë në dhjetëvjetëshin e fundit.

Fëmijët janë vrarë ose lënë të gjymtuar përjetë si pasojë e sulmeve ajrore, granatimeve, minave të vendosura në tokë si dhe mjete tjera plasëse që janë përdorur dhe ende po përdoren në vende të populluara.

[Mbishkrimi “Na Ishte Njëherë Që Kurrë Mos Qoftë”.]

Numri më i madh i viktimave është nga Siria, Afganistani, Iraku dhe Somalia.

Sipas raportit të Save the Children, rreth 426 milionë fëmijë jetojnë në zona të konflikteve të armatosura në gjithë botën./REL

WIKILEAKS:
AMBASSADOR JOHN WITHERS : ERJON VELIAJ “QEN SULMI” I RAMËS.

Ambasador John L.Withers: Erjon Veliaj “attack dog” Rama.

Classified By: AMBASSADOR JOHN L. WITHERS II FOR REASONS 1.4 (b) AND (d ).
cables/09TIRANA453_a.html
However, Rama, who has no experience running the national government, will be … and Veliaj has been described by many observers as Rama’s “attack dog” .

Sherri Braçe-Veliaj

E Hënë, 09.05.2011, 09:14am

Ne skanerin e Ambasades se Shteteve te Bashkuara te Amerikes nuk kane kaluar vetem zhvillimet kryesore politike ne Partine Socialiste, por edhe individe, te cileve kryetari Edi Rama u ka besuar detyra te veçanta.

🌑 Siç rezulton nga nje kabllogram i publikuar nga Wikileaks, kreu i G99, Erion Veliaj permendet si nje njeri i cili ka rol gjithnje e ne rritje ne seline roze.
🌑 Ne vleresimin qe ambasadori ben per Velijan, e pershkruan ate si nje njeri te besuar te Rames, por edhe te perdorur per sulme ndaj kundershtareve.
🌑”Rama perdor shpesh Veliajn per te kaluar mesazhe tek ambasadat dhe Veliaj eshte pershkruar nga shume vezhgues si 🌑”qen sulmi” i Rames gjate fushates”, shkruan Uidhers ne kabllogramin qe flet per situaten politike ne daten 8 korrik 2009.

Me pas, ne nje tjeter kabllogram Uidhers thote se ne 5 gusht Veliaj e ka informuar ate dhe per arsyet e humbjes se partise qe drejtonte ne ate kohe G99, ku si argument kryesor ne qarkun e Beratit ben pergjegjes deputetin e Partise Socialiste, Erjon Braçe.

Sherri Braçe-Veliaj

🌑 Ne biseden e bere me diplomatin e SHBA-ve, Veliaj pohon se manipulimi i votave ne kete qark rezulton te jete bere nga deputetet e PS-se.
🌑”Ai gjithashtu pohoi se Erjon Brace, nje kandidat i PS-se ne Berat, “sabotoi” shume prej votave te tij gjate numerimit me komisioneret zgjedhore, duke i kaluar votat e G99 si vota te PS”, shkruan Xhon Uidhers ne raportin e tij per biseden me Veliajn.
🌑Nga ana tjeter, ne kete bisede Veliaj flet edhe per sherret brenda PS-se se Beratit dhe luften qe i eshte bere partise se tij te asaj kohe G99.

🌑Sipas Veliajt, Brace ka bere nje fushate te forte personale kunder tij.
“Veliaj tha se Berati ishte nje nga rajonet e forta te G99-es. Por ai tha gjithashtu se Brace kerkoi nga votuesit te mos votojne per G-99 dhe madje beri edhe fushate aktive kunder Veliajt”, shkruhet ne kabllogram.
🌑 Gjate bisedes, ish-kreu i G99 pranon se per kete ceshtje duhet te ishte ankuar me pare tek kreu i PS-se, Edi Rama, ne menyre qe G99 te mund te merrte nje deputet.
“Ai tha se ishte nje gabim qe nuk e ngriti kete ceshtje tek Rama me pare.

Tirana, September 5 – We scanner Embassy of the United States of America have not only been the main political developments in the Socialist Party, but also the individuals to whom the mayor Edi Rama has entrusted specific tasks.
As it turns out a cable published by Wikileaks, head of G99, Erion Veliaj mentioned as a man who has ever increasing role in pink seat.
In assessing the ambassador makes for Velijan, describes him as a man believed to Rama, but also used for attacks against opponents.
“Rama uses often Veliaj to pass messages to embassies and Veliaj is described by many observers as” attack dog “Rama during the campaign,” writes Withers in cablegram that speaks to the political situation on 8 July 2009.
Later, in another cable Withers says August 5 Veliaj informed him and the reasons for losing party who ran at the time the G99, where the main argument in the district of Berat makes responsible Socialist Party MP, Erion Brace.

Rrëfimi i ministrit gjerman për luftën në Kosovë

Rudolf Scharping në ditarin e tij pasqyron ngjarjet e vjeshtës së vitit 1998 dhe të gjysmës së parë të vitit 1999 dhe gjithashtu shpjegon sfondin politik dhe diplomatik të misionit luftarak.

Nga Sylë Ukshini

Në mars të vitit 1999, NATO-ja vendosi të ndërhynte në luftën e Kosovës për të evituar spastrimin etnik, dëbimet dhe vrasjet masive të popullsisë shqiptare dhe për t’i dhënë fund luftës ndërmjet Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës (UÇK), e cila luftoi për pavarësinë e Kosovës, dhe ushtrisë serbo-jugosllave.

Perëndimi synonte që përmes forcës ushtarake të detyronte qeverinë e Sllobodan Milosheviqit të tërhiqte ushtrinë, policinë dhe forcat paramilitare serbe nga Kosova. Pjesë e kësaj ndërhyrjeje ushtarake ishte edhe Republika Federale e Gjermanisë, që gjithashtu mori pjesë në sulmet ajrore të NATO-s kundër caqeve ushtarake të Serbisë. Qeveria e kuqe-gjelbër vendosi të marrë këtë masë ushtarake duke iu referuar shkeljeve serbe të të drejtave të njeriut dhe fushatës së spastrimit etnik.

Një vendim i vështirë. Në fund të fundit, jo vetëm që ishte në rrezik e ardhmja e rajonit të Ballkanit të mbingarkuar me kriza, por edhe vetë imazhi i Bundeswehrit dhe kështu i Republikës Federale të Gjermanisë.

Angazhimi i ushtarëve gjermanë në luftën e Kosovës ishte shprehje e procesit të ndryshimit, i cili pas ribashkimit të Gjermanisë ka ndodhur në mënyrë intensive. Për këtë zhvillim, sigurisht një rol kishte edhe ndryshimi i situatës politike ndërkombëtare pas përfundimit të konfliktit Lindje-Perëndim dhe rezulton nga kërkesat e ndryshme që vinin nga aleatët e Gjermanisë që të luajë një rol vendimtar. Kontributi ushtarak gjerman në operacionet e NATO-s, edhe pse nuk ishte i nivelit shumë të lartë, pjesëmarrja gjermane ishte e rëndësishme në kuptimin diplomatik dhe në ruajtjen e unitetit të shteteve anëtare të NATO-s në luftë kundër regjimit represiv të Beogradit.

Rudolf Scharping në ditarin e tij pasqyron ngjarjet e vjeshtës së vitit 1998 dhe të gjysmës së parë të vitit 1999 dhe gjithashtu shpjegon sfondin politik dhe diplomatik të misionit luftarak.

Rudolf Scharping, i lindur më 1947, ishte një politikan i njohur socialdemokrat gjerman, ndërsa në periudhën e luftës së Kosovës ai mbante postin e ministrit të Mbrojtjes dhe zëvendëskryetarit të SPD-së. Drejtoi Bundeswhrin gjatë pjesëmarrjes së parë ushtarake brenda Evropës që nga përfundimi i Luftës së Dytë Botërore. Angazhimi i tij për misionin e të drejtave të njeriut në luftën e Kosovës dhe qëndrimi i tij i vendosur gjatë kësaj lufte, këtë socialdemokrat gjerman, kryeministrin e dikurshëm të Rheinland-Pfälz dhe kandidatin për kancelar të Gjermanisë e për Sekretar të Përgjithshëm të NATO-s, e bënë politikanin më të preferuar gjerman.

‘Qindra-mijëra shqiptarë janë dëbuar prej shtëpive dhe fshatrave të tyre…’

Që para dhe gjatë Konferencës së Rambouillet, Millosheviqi po tentonte të krijonte fakte të kryera në Kosovë. Për të arritur këtë, do të shfrytëzonte ushtrinë dhe njësitë famëkeqe paramilitare serbe. Me këtë u dëshmua se garancitë e Millosheviqit për negociata të mëtejshme politike ishin plotësisht pa vlerë, duke pasur parasysh përgatitjet ushtarake në terren. Kundërshtimi i vendosur nga ana e tij e pranisë ndërkombëtare ushtarake në Kosovë ishte në përputhje me planin, i cili parashihte spastrimin ushtarak të Kosovës. Në Beograd, pra, dukej se ishte hartuar plani vendimtar dhe kjo nënkuptonte dëbimin përfundimtar të shqiptarëve të Kosovës dhe realizimin e doktrinës antishqiptare për serbizimin e saj.
‘Qindra-mijëra shqiptarë janë dëbuar prej shtëpive dhe fshatrave të tyre nga policët serbë, burrat, gratë dhe fëmijët janë rrahur, torturuar dhe vrarë. Shtëpitë shqiptare janë plaçkitur dhe djegur, njerëzit si bagëti janë përzënë nëpër male dhe përgjatë shinave të hekurudhës. Për ditë me radhë ata nuk kanë asgjë për të ngrënë ose për të pirë, gratë shtatzëna shqiptare lindën fëmijët e tyre nën qiellin e hapur pa asgjë, të moshuarit dhe të dobëtit vdesin përgjatë rrugës.

Në vendet fqinje me Kosovën ngrihen kampe të mëdha refugjatësh’, shkruan Scharping në ditarin e tij. ‘Imazhet e njerëzve të dëbuar dhe sekuencat televizive të trenave të stërmbushur me civilë shqiptarë të kujtonin skenat nga filmi i përndjekjes së hebrenjve ‘Lista e Shindlerit’, të pleqve që rrëzoheshin e nuk mbaheshin dot në këmbë, grave të moshuara, fëmijëve të uritur dhe të përvajshëm’.

Këto fakte dhe dëshmi që sjell ministri gjerman i Mbrojtjes në ditarin ‘Wir dürfen nich wegsehen: Der Kosovo-Krieg und Europa’ (Nuk guxojmë të shikojmë mënjanë: Lufta e Kosovës dhe Evropa), janë konfirmuar dhjetë vjet më vonë edhe nga Tribunali i Hagës, duke përfshirë edhe dëbimin në masë, vrasjet, ndjekjet dhe shkatërrimin e pronës fetare – këto nuk ishin rezultat ‘i incidenteve të izoluara të kryera nga individë të rastësishëm’. E as nuk ishin këto veprime të policisë e ushtrisë të kthyera kundër forcave terroriste, siç pretendonte regjimi kriminal i Beogradit. Tribunali i Hagës po ashtu kishte gjetur se ato ishin të drejtuara kundër civilëve shqiptarë. Shablloni i zbatuar nëpër disa vendbanime të përcaktuara; armata serbe granatonte; banorët shqiptarë do të iknin; policia do të hynte me këmbësori, shpesh duke i djegur shtëpitë dhe duke i plaçkitur, e në shumë raste duke ekzekutuar burrat dhe djemtë më të rritur; dhe më pas do t’i dëbonin të gjithë në masë, duke i drejtuar nga kufiri në këmbë, vetura apo trena. Forcat serbe ua kishin marrë dokumentet e identifikimit dhe targat e regjistrimit para se të kalonin, me qëllim për t’ua bërë sa më të pamundur kthimin në Kosovë.

‘Millosheviqi duket se kishte harruar se Evropa nuk jetonte më në vitin 1937…’

Siç shkruan edhe ish-ministri gjerman i Jashtëm, Joschka Fischer: ‘Politika e Milosheviqit, nga viti 1989, pothuajse deri në detaj ishte identike me pamfletin e nacionalistit radikal serb Vasa Çubriloviq, i cili u hartua në mars të vitit 1937 në Beograd. Por, Milosheviqi duket se kishte harruar se Evropa nuk jetonte më në vitin 1937, porse kishte arritur në vitin 1999 dhe se bazohej në vlera të tjera’.

Më 24 mars 1999, NATO ndërmori veprime ushtarake kundër dëbimit dhe gjenocidit në Kosovë: bombarduesit e NATO-s fluturojnë nga Italia dhe Gjermania për në Serbi dhe Mal të Zi, për herë të parë NATO-ja sulmon një shtet sovran dhe në këtë luftë është përfshirë edhe Bundeswehri gjerman. Në luftën e Kosovës për herë të parë mori pjesë edhe Gjermania në një operacion ushtarak në Evropë, pa qenë në konflikt apo edhe në luftë me Evropën. Kjo pjesëmarrje e trupave gjermane në luftën e Kosovës nënkuptonte thyerje të tabusë historike. Qeveria federale gjermane nuk e kishte të lehtë të marrë këtë vendim; së fundi, për herë të parë pas Luftës së Dytë Botërore, ushtarët gjermanë janë të angazhuar në aktivitete luftarake. Qëndrimi zyrtar i qeverisë gjermane ishte tejet i qartë për përgjegjësinë e Millosheviqit, si për fillimin, ashtu edhe për përfundimin e kësaj lufte.

‘Nuk duhet të ketë asnjë dyshim në vendosmërinë tonë për t’u dhënë fund vrasjeve në Kosovë.

Qeveria në Beograd e ka vetë në dorë që t’i japë fund angazhimit të NATO-s, duke vendosur në favor të paqes’, kishte deklaruar kancelari gjerman dhe kryetari i Presidencës së BE-së, Gerhard Schröder, më 24 mars 1999, me rastin e fillimit të sulmeve ajrore të NATO-s kundër caqeve ushtarake serbe.

Sipas John G. Stoessinger, autor i librit ‘Why Nations Go to War’, katalizatori që përshpejtoi fillimin e fushatës së bombardimeve ajrore të NATO-s kundër Beogradit ishte i dyfishtë. Së pari, zbulimi i një numri masakrash të forcave serbe kundër shqiptarëve, duke përfshirë gratë dhe fëmijët, e shtynë NATO-n të merrte vendimin. Së dyti, fuqitë perëndimore zbuluan planin e përgjithshëm strategjik të Milosheviqit për të ‘zgjidhur’ problemin shqiptar, i njohur si operacioni ‘Patkoi’.

Rudolf Scharping, i cili si ministër i Mbrojtjes ishte përgjegjës për këtë mision, bën një vështrim në shënimet e tij personale. Në librin e tij ‘Wir dürfen nich wegsehen: Der Kosovo-Krieg und Europa’ (Berlin 1999), ai pasqyron nismat politike dhe diplomatike, masat ushtarake dhe ndihmën humanitare në luftën e Kosovës. Nga ngjarjet dramatike në Kosovë nxjerr mësimet politike për një Politikë të Përbashkët Evropiane të Jashtme dhe të Sigurisë.

Në librin e tij mbi luftën në Kosovë, Rudolf Scharping kërkon të mos shikohet me indiferencë, të mos qëndrohet mënjanë, siç bëri Perëndimi më 1991-1995 përballë mizorive serbe gjatë shpërbërjes së Jugosllavinë për katër vjet me radhë. Thirrja nuk i drejtohet vetëm publikut. Kjo vlen për radhët e tyre brenda SPD-së, përfshirë shokët e vjetër të socialdemokracisë pacifiste me neveritjen e tyre fisnike për të gjithë ata që gjuajnë me forcë, derdhin gjak dhe hedhin bomba, dhe utopinë e mosdhunës në jetën e kombeve dhe një ‘botë shoqërore’ vetërregulluese të përhapur nga partneri i koalicionit të gjelbër.

Shënimet e ditarit tregojnë se ministri gjerman i Mbrojtjes, i cili duhej të kishte frikë për ekipet e avionëve ushtarakë ‘Tornado’ në luftime, ashtu si paraardhësi i tij Volker Rühe, në njëmbëdhjetë ditët e sulmeve ajrore të NATO-s në Bosnjë më 1995, ku fluturaket gjermane ‘Tornado-ECM’ fluturuan për mbrojtjen e hapësirës ajrore të Bosnjës, kaloi nëpër zjarrin e kësaj lufte me shpirt dhe kishte dhembshuri për të gjithë, përfshirë popullatën civile shqiptare në tokë.

Kjo referencë personale për luftën, për të cilën ai ishte përgjegjës si ministër dhe kryekomandant, i bën shënimet e Scharpingut një dëshmi të dobishme në një kohë të kthesës për shoqërinë gjermane të pasluftës botërore: një kthesë drejt ‘normalitetit’ të detyrimeve për të vepruar në politikën ndërkombëtare, të cilën dikush nuk dëshironte ta pranonte për kaq gjatë dhe barrën e të cilave dikush ua linte aleatëve, të cilët më pas u qortuan për këtë.

Ditari i Scharpingut, vepër arti politiko-diplomatike

Ditari i Scharpingut është një vepër arti politiko-diplomatike, në të cilën boshllëqet japin një pasqyrë të caktuar të realitetit fragmentar të politikës së aleancës dhe luftës së koalicionit kundër regjimit të Milosheviqit, i cili nuk guxonte të arrijë sukses.

Qëllimi i Milosheviqit ishte që nëpërmjet valës së refugjatëve të provokonte kaos në Maqedoni dhe Shqipëri, për ta destabilizuar kështu rajonin. Instrumenti kryesor i udhëheqjes kriminale të luftës nga ana e tij ishte dëbimi i shqiptarëve të Kosovës. Pikërisht në këtë periudhë, ashtu siç nënvizohet edhe në ditarin e Scharpingut, ky ishte një plan i koduar si ‘Patkoi’ e i përgatitur nga kreu shtetëror serb. Për argumentet e Qeverisë Federale të Gjermanisë kishte vlerë, për shkak se trondiste tezën e dëbimit ‘spontan’ të kosovarëve nga ana e forcave serbe të sigurisë, siç argumentohej atëbotë nga miqtë dhe përkrahësit e Millosheviqit. Duke u bazuar vetëm në këto informata publike, në të cilat kishin qasje të gjithë, konfirmohej se spastrimet etnike në Kosovë nuk ishin një reagim spontan i serbëve ndaj bombardimeve të NATO-s, por një aksion i cili ishte planifikuar qëmoti dhe me kujdes. Në përputhje me emrin e koduar të tij, Millosheviqi planifikonte t’i mbyllte shqiptarët brenda një plani ‘Patkoi’ dhe pastaj t’i detyronte ata të iknin nga Kosova. Shkatërrimi i pasurisë së tyre dhe të gjitha dokumenteve të identifikimit do ta pamundësonte kthimin e tyre në Kosovë. Në këtë mënyrë, Kosova do të spastrohej nga shqiptarët me qëllim që të sigurohej ‘lebensraum’ për kolonët serbë. ‘Adolf Eihman, njeriu i ngarkuar me dëbimin e hebrenjve gjatë regjimit nazist, ka gjasa ta kishte vlerësuar madhësinë e operacionit ‘Patkoi’, thotë Stroessinger, i cili në vigjilje të Luftës së Dytë Botërore kishte ikur nga Austria e pushtuar prej nazistëve.

Rrëfimi dhe dëshmia e Scharpingut për planin ‘Patkoi’ dhe fushatën e dëbimeve masive kanë një vlerë të veçantë dokumentare dhe historike. Ndërsa angazhimi gjerman shënon largimin nga një qëndrim moral që i ka irrituar aleatët për vite me radhë për të justifikuar një ‘politikë të përmbajtjes’ gjermane (asnjëherë i lirë nga oportunizmi) në krizat dhe konfliktet ndërkombëtare. Qeveria e koalicionit kuq-gjelbër e sfidoi barrën e madhe të heqjes dorë nga politika e vetëpërmbajtjes, edhe pse opozita CDU-FDP nuk e ndihmoi veçanërisht në opsionin e angazhimet me trupa tokësorë dhe prandaj duhej përjashtuar ky opsion dhe Scharping e sprovoi veten ashtu si homologët e tij aleatë në Evropë. Ishte një përgjegjësi të cilën e mori përsipër qeveria e kancelarit Gerhard Schröder, e cila me qëndrimin e saj kontribuoi jo vetëm në stopimin e dëbimeve dhe vrasjeve masive në Kosovë nga regjimi i Millosheviqit, por në të njëjtën kohë çimentoi kohezionin e NATO-s./Koha

Zgjohuni nga gjumi’/ Thirrja e fortë e mjekut për Ramën: Kam 3 orë në ambulancë me të sëmurin, nesër do jetë vonë…

Thirrje publike.

Drejtuar komitetit te eksperteve, ministres se shendetesise, kryeministrit te vendit.

Ju lutem zgjohuni nga gjumi.

Eshte ora 03 e mengjesit sot dt 22 nentor eshte ftohte dhe kam 3 ore e gjysem me pacient ne autoambulance ne deren e spitalit Shefqet Ndroqi.

Porsi une jane dhe 6 autoambulanca te tjera me paciente.

Vende ne urgjencen pritese po keshtu dhe ne pavione nuk ka.

Vazhdojme t’i nderrojme bombolat e 02 autoambulancave por kjo nuk eshte zgjidhje.

Nderkohe me bindje jua them se ne linjen e 127 kush e di sa jane ne pritje.

Ju lutem zgjohuni nga gjumi hapni syte dhe shikoni te verteten ne sy.

Ju lutem zgjohuni dhe hapni Covid 4 qofte edhe me infermiere per oksigjenimin e pacienteve me saturime te uleta.

Ju lutem zgjohuni dhe angazhoni shtreterit ne spitalet rajonale sadopak qofshin ato.

Ju lutem zgjohuni se neser do jete vone.

Po kolapsohet sistemi.

Cdo jete vlen.

Dhe cdo jete e humbur do jete ne ndergjegjet tuaja jo te ne mjekeve apo infermiereve qe punojme e do vazhdojme te punojme.

Dritan Kociaj mjek.

Dritan Kaba/

Dje Gjykata e Posaçme Kundër Korrupsionit dhe Krimit të Organizuar së bashku me prokurorët e SPAK shënuan “suksesin” e parë të madh duke dënuar nje qytetar me 120 orë shërbim për komunitetin se kishte tentuar t’i jepte 1 mijë lekë një polici që e kapi në shkelje të ligjit, duke i dhënë makinës.

Po dje është mbushur një vit nga padia e bërë nga Presidenti i Republikës z. Ilir Meta ndaj ish kreut të KED, Ardian Dvorani për shpërdorim detyre dhe falsifikim të dokumentave shtetërore.

Të gjithë i kemi parë dhe jemi njohur me aktet skandaloze te ish kreut të KED për të rrëmbyer anëtarët e Gjykatës Kushtetuese për llogari të Rilindjes.

Tashmë pas nje viti ende asnjë veprim nga SPAK. Nuk e kuptoj çfarë ka kjo çështje kaq të vështirë për t’u zgjidhur. Faktet janë aty edhe bëjnë “muuuu” për çdo jurist qoftë edhe për një student të vitit të dytë në juridik. Falsifikimi i dokumentave dhe shpërdorimi i detyrës janë të qarta, ndërsa Dvorani vazhdon të jetë anëtari i trupës së Gjyqësorit në Shqipëri dhe vazhdon të marrë rrogën nga taksapaguesit shqiptarë.

Jo vetëm kaq, por edhe Komisioni i Venecias në Opinionin Final të qershorit 2020 për emërimin e anëtarëve të Gjykatës Kushtetuese, evidentoi qartë se, përgjegjësi kryesor i përplasjes dhe incidentit të rëndë procedurial midis Kuvendit dhe Presidentit, ishte Ardian Dvorani ish-Kryetari i KED me veprimet e tij antikushtetuese dhe antiligjore.
Po ashtu nuk ka asnjë të dhënë ku janë hetimet me padinë tjetër të bërë, në datë 24 shkurt të këtij viti, nga Presidenti i Republikës ndaj funksionarëve të Ministrisë së drejtësisë edhe ministres znj. Etilda Gjoni, ndaj akuzave që janë:

“Shpërdorimit të Detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal;
“Ushtrimit të ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga neni 245/1 i Kodit Penal;
“Falsifikimit të dokumenteve”, parashikuar nga neni 186 i Kodit Penal;
“Përvetësimit të titullit apo të detyrës shtetërore”, parashikuar nga neni 246 i Kodit Penal.

Puçi kushtetues për rrëmbimin e anëtarëve të Gjykatës ende ka ngelur i pa hetuar. Gjykata Kushtetuese ende e paplotësuar, ndërsa në fuqi janë mbi 30 ligje antikushtetuese, që i rëndojnë shqiptarëve shumë më shumë se vetë pandemia. Këto ligje për ekoominë shqiptare, tregun e lirë, barazinë në treg janë shumë më të dëmshme se vetë virusi Covid 19. Prona e shqiptarëve është e rrezikuar pikërisht nga këto ligje antikushtetuese. Të drejtat e tyre janë të cunguara dhe në rrezik nga këto ligjet antikushtetuese.

Autorët e puçit kushtetues vazhdojnë shëtisin të lirë me “kal”.

Me mohimin e genocidit serb ndaj shqiptarëve në Kosovë, Edvin Kristaq Rama mohoi njërën nga barbaritë më mizore të Evropës gjatë dy shekujve të fundit dhe këtë e bën vetëm njeriu që nuk ka ndjenja dhe ndërgjegje njerëzore ose që urrejtja ndaj kombit shqiptar i ka paralizuar të gjitha fakultetet mendore.

Degët nuk duhet të na fshehin trungun! (Pjesa II) 

Nga Sali Berisha –

Mohimi i genocidit serb në Kosovë.

Narko-parlamenti i Edvinit njëlloj si Duma e Putinit dhe parlamenti i Dodikut, mohon genocidin serb në Kosovë!

Pas firmosjes me padronin e tij Vuçiç të marrëveshjes me Serbinë, ditën e gjyqit në Hagë të ish-udhëheqësve të UÇK dhe të Kosovës dhe heshtjes si fija e barit ndaj kërcënimit të Kosovës me luftë nga ky i fundit, argati i Beogradit në Tiranë, Edvin Kristaq Rama, urdhëroi javën që kaloi heqjen – para votimit në parlament – nga rezoluta në mbështetje të UÇK dhe luftës së saj, të frazës në të cilën përmendej dhe dënohej genocidi serb në Kosovë.

Me këtë akt antikombëtar, Edvin Rama rreshton haptas veten në radhën e armiqve më të egër dhe më albanofobë, më racistë të kombit shqiptar.

Me këtë akt, Zografi Bis mohoi me narko-parlamentin dhe narko-partinë e tij, me urdhër të padronit të vet Vuçiç, de juro dhe de fakto, genocidin serb ndaj kombit shqiptar në Kosovë.

Kështu, sipas Edvin Ramës, Partisë Socialiste të Shqipërisë dhe narko-parlamentit të tyre, në Kosovë nuk ka pasur genocid serb ndaj shqiptarëve.

Ky është shërbimi më i madh që Tirana zyrtare i bën Beogradit dhe argati i Tiranës i bën padronit të tij Vuçiç.

Pas kësaj rezolute të Edvin Ramës, Beogradi do t’ju thotë të tjerëve se genocidi serb ndaj shqiptarëve të Kosovës është thjesht një mit i tyre, të cilin nuk e pranon as Shqipëria.

Një votim të tillë armiqësor ndaj Kosovës dhe kombit shqiptar, përveç Beogradit, mund ta bënin vetëm Duma e Putinit dhe parlamenti i Republika Serbska të Dodik dhe askush tjetër.

Ky akt i urrejtjes primitive të Edvin Kristaq Zografit ndaj kombit shqiptar kaloi në tërësi krejt pa u shënuar nga mediat në Shqipëri dhe në Kosovë dhe përveç një reagimi të përfaqësuesit të Vetvendosjes në Tiranë, nuk pati reagime të tjera.

Me mohimin e genocidit serb ndaj shqiptarëve në Kosovë, Edvin Kristaq Rama mohoi njërën nga barbaritë më mizore të Evropës gjatë dy shekujve të fundit dhe këtë e bën vetëm njeriu që nuk ka ndjenja dhe ndërgjegje njerëzore ose që urrejtja ndaj kombit shqiptar i ka paralizuar të gjitha fakultetet mendore.

Genocidi serb ndaj shqiptarëve në Kosovë është genocidi me i vjetër, më i egër, më i gjatë pas atij kunder hebrejve ne historine e Europes. Ai zë fill në fillimin e viteve 1800 dhe kulmon pas marrëveshjes së Shën Stefanit dhe Kongresit të Berlinit dhe më pas përsëritet në përmasa edhe më tragjike me barbaritë serbe ndaj shqiptarëve në luftërat ballkanike.

Ky genocid vazhdoi me egërsi të paparë gjatë dhe fill pas Luftës së Dytë Botërore, por dhe në dekadën e fundit të shekullit që kaloi, si genocidi i fundit në Evropë.

Ai në tërësinë e tij është i shënuar si njera nga mizoritë më të mëdha në historinë e botës.

Me mohimin e genocidit serb në Kosovë, Edvin Kristaq Rama shkelmon mbi gjakun jetën e të paktën të rreth 1 milion shqiptarëve, fëmijë, të rinj, gra, të moshuar, burra që u vranë, u masakruan, u dogjën, u spastruan nga vatrat e tyre nga serbët barbarë në 142 vitet e fundit vetëm e vetëm se ishin shqiptarë.

Historia e genocidit serb ndaj shqiptareve, qe mohoi Zografi bis ne narkoparlamentin e tij, nje nje akt flagrant i urrejtjes ndaj kombit shqiptar, eshte i dokumentuar ne dhjetra e dhjetra vepra historike te autoreve me serioz te kohes, austriake, angleze, gjermane, amerikane, hungarez, shqiptare, nordik por edhe rus dhe serb.

Genocidi serb kunder shqiptareve te Kosoves, te cilin e mohoi ne nje akt makaber e çnjerezor Edvin Kristaq Zografi eshte i vertetuar shkencerisht dhe perfundimisht edhe nga Komisioni Nderkombetar per Hetimin e Shkaqeve dhe Pasojave te luftrave Ballkanike

dhe hetime te tjera nderkombetare.

Ai eshte i pasqyruar ne qindra e mijra artikuj raportazhe, deshmi ne shtypin kryesor te kohes.

Genocidi serb kunder shqiptareve te Kosoves i dekades se fundit te shekullit qe kaloi, te cilin ne nje akt te tradhetise se larte kombetare e mohoi Edvin Kristaq Zografi me narkoparlamenin e tij, eshte i gdhendur ne memorien e kohes ne qindra e mijra denoncime e fjalime te personaliteteve politike te huaja dhe shqiptare, qindra e mijra artikuj dhe dokumenta te publikuara ne mediat e shkruara dhe elektronike me te medha te kohes, ne debate dhe rezoluta te institucioneve me serioze nderkombetare te OKB, Kongresit te SHBA, Parlamentit Europian etj

Te votosh ne parlamentin shqiptar rezolute per mbeshtetjen e UÇK duke refuzuar me urdher te Beogradit te njohesh genocidin serb ne Kosove do te thote te perdoresh luften e UÇK, sakrificat dhe te renet e saj per te çliruar Beogradin nga barra e krimeve te tmerrshme qe ka kryee edhe 20 vite me pare.

Me kete akt antikombetar monstruoz, argati i Beogradit mohon dhe perdhos vrasjen, masakrimin dhe zhdukjen e 13 mije femijve, grave, burrave, te moshuarve dhe debimin me dhune nga vatrat e tyre te mbi 800000 mije qytetareve dhe djegien e shkaterrimin e mbi 127 mije shtepive ne Kosove.

Ky mohim eshte gjithashtu nje perdhosje e madhe e luftes se UÇK, te reneve te saj kunder ketij genocidi.

Duke perfunduar, denoj me forcen me te madhe aktin e mohimit te genocidit serb ndaj shqiptareve te Kosoves si nje akt antikombetar, antinjerezor te Edvin Kristaq Rames dhe e garantoj kete armik te eger te qenirs shqiptare se shume shpejt do marre pergjigjen qe çdo komb i qytetaruar u rezervon tradhtareve te tij.

100 dite ne protestë.

Liria në rrezik: mbledhje fondesh për luftëtarët e demokracisë në Bjellorusi!

26 vjet me Lukashenkon janë shumë – tani njerëzit e Bjellorusisë kanë nevojë për solidaritetin tonë në luftën e tyre për liri!
Situata për demokracinë në Bjellorusi është serioze.

Alexander Lukashenko është në pushtet në vend që nga viti 1994. Ai është thirrur nga shumë që të jetë diktatori i fundit i Evropës.

Në zgjedhjet e manipuluara, Lukashenko mori përsëri fitoren me 80% të votave.

Pas shpalljes së rezultateve të zgjedhjeve, mijëra protestues dolën në rrugët e Minskut për protesta paqësore. Ata janë trajtuar nga policia me dhunë, gaz lotsjellës dhe arrestime.

Koha e Lukashenkos në pushtet duhet të marrë fund. Të drejtat e njeriut duhet të respektohen. Dhuna duhet të marrë fund. Së bashku me partnerët tanë në Bjellorusi, ne po luftojmë për demokraci dhe liri në Palme Center.

Sa zgjedhje të lira dhe demokratike keni votuar? Shtojini ato dhe dhuroni 10 korona për çdo zgjedhje, ose jepni 100 korona për luftën për liri. Për Bjellorusët, kjo është ende një përpjekje që po kundërvihet me dhunë dhe shtypje. JU mund të ndihmoni në ndryshimin!

Qendra Palme mbështet forca progresive dhe demokratike si në politikë ashtu edhe në shoqërinë civile në Bjellorusi. Me ndihmën e mbështetjes suaj, ata mund të vazhdojnë luftën e tyre për një Bjellorusi të lirë.

Swisha mbështetjen tuaj në 123 240 60 72 – shënoni dhuratën me “Belarus”.
Plusgiro: 570-2

Në mbrëmje, një hije nate i pirë, i thërriste ish shefit të vet…

O shef, unë spiuni, o spiuni, ti spiuni…

E dëgjova, ktheva kokën dhe i pashë të dy.

I pashë dhe qesha me vete.

Të dy i njihja, njëri ish operativ kur unë isha në polici…dhe tjetri, një ish i “thekur” për demokracinë…

Hijet e natës.

Sa shumë fytyrë zinj, dhe ish kasketa, nën emrin e demokratit u futën mes nesh.

A thua ju dhimte shpirti për vëndin, kombin dhe demokracinë, dhe mezi e pritën të vinte, dita, apo ishte urdhër nga kazerma…

Kaluan vite dhe vite, aq sa edhe qeni më se njihte të zonë, jo më bashkpuntori ish shefin e tij, thamë se e harruan atë punë…

Por jo, ata se harruan kurrë, zanatin e “çirakut”, dhe shefat e tyre …

As ne dot smundëm që në fillim, tja u çirrnim maskën e tyre të ndyrë…
Smundëm, sepse gabuam në besimin ndaj të ardhmes.

Ata u futën kudo.
Hunda e tyre ku nuk hyri…

Erdhi 1997, dhe…
Gjithshka, nga organizimet dhe takimet e fshehta, protestat, vjedhjet, shkatërrimet, djegiet, shkonin si pa dashur në llogari të…

Unë spiuni, o spiuni, ti spiuni, o shef…

Pogradeci ishte një si Vlora e tre gishtave, korça pak më ndryshe.

Muret blu, me shkrimet “vdekje komunizmit” “Liri Demokraci” “Rrofte Partia Demokratike dhe dr/Berisha” ata i tërbonte.

Mekati jone ishte që mbrojtem aq sa mundem institucionet e shtetit.

Shumë nga qëndrestarët u arrestuan dhe u keqtrjajuan në ato vite nga policia.

Unë personalisht u arrestova disa herë, duke provuar dhunë dhe birucat nga kriminele të maskuar.

Falë miqve të mij i kisha shpetuar herë, here, arrestimeve dhe plumbave te hijeve të natës, ata ishin kudo…

Njëherë jetën ma shpëtoj burrit i madh, ushtaraku fisnik, ish zv/mbrojtjes, z. Nazar Berberi, i cili më hapi dyert e shtëpisë gjatë ndjekjes 1998 nga hijet e natës…

Hera e fundit (viti 2000) sapo isha këthyer per disa ditë nga emigrimi, atë ditë qytetin e kish vizituar Mariza Lino, por rrugët qysh ne mengjes ishin mbushur me parrullat Liri Demokraci.
Duke pire kafe ne mbrëmje tek lokali i nje themeluesi dhe militanti të PD, Artur Gjolla, dhjetra forca policie na rrethuan, (hijet e natës e kishin bere punen e tyre ) Pa asnje shkak u arrestova dhe qendrova plot 24 orë…

Një fugon plot me policë me maska, të drejtuar direkt nga shefi rendit Luan Manellari dhe ish operativi, shikasi më i poshter Festimi, që fatkeqësisht ishte drejtues dhe mbas 2005 në Korçë.

Urdhëri duhej i krimineleve drejtues duhej zbatuar.
Sapo u futëm në polici dhjetra shkopinj gome pa ndalim drejt meje, duhet të ndërhynte Berti një inspektor policie për ti ndaluar maskat me uniformën e policisë.

Ata kishin gjithë informacionin për ne (dhuratë nga hijet e nates mes nesh, brenda nesh) dhe na ndiqnin këmba këmbës, jo si shqiptarë, jo si qëndrestarë, as dhe si kundërshtar politik, por si kriminelë…

Dhe kush ???
Kryebanditët e “komiteteve të shpëtimit” ata që i vunë zjarrin dhe dogjën institucionet dhe vëndin…

Por ne i kishim dyert e qytetareve hapur, shumë familje fisnike na hapen dyert gjate ndjekjeve nga bandat e armatosura me uniformen e shtetit.
Si familja e Nazar Berberit, Engjell Sulstarova, Koço Kapia, Ali Idrizi, Muamet Kamberi në (euro korça) familja e Minelles babait të doktor Klajdit.

Hijet e natës.

E vështirë të dalësh nga ai batak…

Ndaj dhe hijet e natës, akoma dhe sot mbas 30 vitesh duke dhënë shpirt vazhdojnë avazin e vjetër…

O shef, unë spiuni, ti spiuni, o spiuni…

Thonë se vesi del me shpirtin

Në tre kohë.

Kjo që ndodh në Nagorno Karabakh dhe Armeni është ilustrimi më i mirë se çfarë do të ndodhte në Kosovë, me një të ashtuquajtur marrëveshje paqeje që imponohet për llogari të tretëve dhe për keqllogari të dikujt që ka probleme personale.

Situata e provokuar në Armeni duhet të shërbejë si një mësim historik i mirë për botën shqiptare që u përball në dy vitet e fundit me idenë e ndarjes së Kosovës.

🌑 Në Armeni njerëzit po djegin shtëpitë në zonat që do të kalojnë në kontrollin e Azerbajxhanit, ndërkohë që në vend kanë nisur protestat. Sado që marrëveshja u negociua nga Rusia me miratimin e dukshëm të Turqisë, është e qartë se pakënaqësia në Armeni ndaj kësaj që ndodhi do të reflektohet me zhvillime politike në të ardhmen.

Kjo pse marrëveshja që u negociua nga Lart nën presionin e zhvillimeve në terren është në thelb një armëpushim që nuk ka për t’u pranuar.

Kohëzgjatja e konfliktit ilustron më së mirë karakterin e konfliktit ku përzihet elementi etnik me atë territorial, ndërkohë që rreshtimet gjeopolitike janë një farë garancie, por jo garanci e plotë.

🌑 Le të imagjinojmë sesi një marrëveshje e tillë do të mund të zbatohej në Kosovën e tjetërsuar territorialisht, edhe pas një të ashtuquajturi referendum popullor.

🌑 Çështja e territorit është prioritare në vende si Ballkani apo Kaukazi dhe madje është e tillë edhe pse nuk asociohet me ndonjë burim eventual ekonomik.

🌑 Dalja e Kosovës nga suaza serbe ezauron një kërkesë të nacionalizmit shqiptar që ka qenë pjesë e axhendave politike të çdo qeverie në Tiranë dhe e çdo apeli të elitave intelektuale.

🌑 Kështu që cedimi në këtë kuadër do të rikrijonte një moment nacionalizmi që tanimë do të konsumonte energjie në vend të se të mobilizonte.

🌑 Për këtë arsye, kjo që ndodh në Nagorno Karabakh dhe Armeni është ilustrimi më i mirë se çfarë do të ndodhte me një të ashtuquajtur marrëveshje paqeje që imponohet për llogari të tretëve dhe për keqllogari të dikujt që ka probleme personale.

Berisha tha se….

🌑 ka pasur informacione se shërbimi sekret shqiptar është përfshirë në vrasjen e Krasniqit, ndaj dhe duhet të hetohet Fatos Klosi, i cili ka drejtuar SHISH në atë periudhë.

Ish-Kryeministri Sali Berisha tha në një lidhje direkte me ABCnews, se Fatos Klosi, duhet të hetohet lidhur me vrasjen e Ahmet Krasniqit, ish-ministër i Mbrojtjes së Kosovës.

Berisha tha se ka pasur informacione se shërbimi sekret shqiptar është përfshirë në vrasjen e Krasniqit, ndaj dhe duhet të hetohet Fatos Klosi, i cili ka drejtuar SHISH në atë periudhë.

“Nuk kam pasur të dhëna se kush i ka kryer vrasjet e anëtarëve të LDK dhe FARK në Kosovë sepse po t´i kisha do t´i deklaroja.

Marrëdhëniet e mia me UÇK kanë qenë të shkëlqyera, kam pasur marrdhëniet më miqësore me Hashim Thaçin dhe të gjithë politikanët e Kosovës.

Vetëm njëherë kam kritikuar Albin Kurtin për ato veprimet në Kuvend sepse mendoja se nuk i shërbenin njohjeje të Kosovës”, tha Berisha.

Në RTV Dukagjini, ish- bashkëpunëtori i ngushtë i Ahmet Krasniqit ka dhënë emrin e personit për të cilin ai mendon se e di kush e vrau kolonelin Krasniqi.

Skënder Zogaj, ish-bashkëpunëtori i ngushtë i kolonelit Ahmet Krasniqi ka thënë se Fatos Klosi e di kush e vrau Ahmet Krasniqin.

“Fatos Klosi di gjithçka për këtë vrasje. Paraqitjet e tij të mëvonshme tregojnë që ai din gjithçka. S’ka mundësi të mos e dijë sepse të gjitha ngjarjet e mëdha që kanë ndodhur në të gjitha shërbimet e Shqipërisë ai i ka ditur”, tha Zogaj.
“Jam i bindur se mos zbardhja e vrasjes së tij ka të bëjë me shuma të mëdha parash. Nuk është i rëndësishëm vrasësi që e ka gjuajt plumbin por kush i ka dhënë urdhrat”.

Zogaj ka thënë se Ahmet Krasniqi luftoi për unifikim të grupeve ushtarake që vepronin në Shqipëri, sepse kishte frike se pa unifikim do të dëmtohej lufta çlirimtare.

Ndërsa, në një deklaratë pak më herët, ish-kryeministri i Shqipërisë, Sali Berisha, tha se në vrasjen e kolonel Ahmet Krasniqit kishte gisht pikërisht Fatos Klosi.

Former Prime Minister Sali Berisha said in a direct connection with ABCnews that Fatos Klosi should be investigated in connection with the murder of Ahmet Krasniqi, former Minister of Defense of Kosovo.

Berisha said that there was information that the Albanian secret service was involved in the assassination of Krasniqi, so Fatos Klosi, who led SHISH in that period, should be investigated.

“I did not have information on who committed the murders of LDK and FARK members in Kosovo because if I had them I would declare them.

My relations with the KLA have been excellent, I have had the most friendly relations with Hashim Thaçi and all the politicians of Kosovo.

“Only once did I criticize Albin Kurti for those actions in the Assembly because I thought they did not serve the recognition of Kosovo”, said Berisha.

On RTV Dukagjini, the former close associate of Ahmet Krasniqi has given the name of the person he thinks he knows who killed Colonel Krasniqi.

Skënder Zogaj, former close associate of Colonel Ahmet Krasniqi said that Fatos Klosi knows who killed Ahmet Krasniqi.

“Fatos Klosi knows everything about this murder. His subsequent appearances show that he knows everything. “It is impossible not to know because he knew all the great events that happened in all the services of Albania”, said Zogaj.
“I am convinced that not revealing his murder has to do with large sums of money. “It is not important who killed the bullet, but who gave the orders.”

Zogaj said that Ahmet Krasniqi fought for the unification of military groups operating in Albania, because he feared that without unification the liberation war would be damaged.

Whereas, in a statement a little earlier, the former Prime Minister of Albania, Sali Berisha, said that Fatos Klosi had a hand in the murder of Colonel Ahmet Krasniqi.

🌑 Ne takimin me kater sy, plus dy te Danjollit te Sherkes, Baton Stanishiqi, te Edi Rames me padronin e tij ne viziten e tij te pare zyrtare ne Beograd ata vendosen ndarjen e Kosoves.

Sali BERISHA

Deget nuk duhet te na fshehin trurin!
Une e di se zhurmnaja mediatike e montuar nga Edvin Rama kunder Lulzim Bashes me skenar te tipit te Griseldes, per shume analiste dhe politikane ka ne baze nje perpjekje te tij te deshpruar per larguar vemendjen e publikut nga deshtimi i tij total ne menaxhimin e pandemise dhe megaafera e madhe e vjedhjes se 430 milion eurove me djegesat dhe Jo, per te 7-ten here nga BE hapjes se negociatave.

Por duke mos injoruar keto opinione mendoj se keto jane vetem deget te cilat kurrsesi nuk duhet te na erresojne syte e mendjes dhe te na fshehin trungun.

Ne bindjen time me te thelle,

🌑 qendrimet me te fundit te Edvin Rames ndaj Beogradit,

🌑 firmosja e marreveshjes me Serbine diten e paraqitjes ne sallen e gjyqit te gjykates speciale ne Hage e udheheqesve me kryesor te UÇK dhe Kosoves,

🌑 heshtja tradhetare e paprecedente ne historine e vendit e argatit te Beogradit per deklaraten e serbomadhit Vuçiç te kercenimit me lufte te Kosoves,

🌑 dhe urdheri i Zografit bis per te hequr nga teksti i rezolutes qe votoi dy dite me pare narkoparlamenti i tij te paragrafit apo me sakte fjalise, ne te cilin citohej dhe denohej genocidi serb ne Kosove si dhe shpifjet dhe akuzat me lajme e deshmitare te rreme ndaj Lulzim Bashes kane si trung nje skenar fund e krye te diktuar argatit te Beogradit ne Tirane nga padroni i tij Aleksander Vuçiç.

Le ti shqyrtojme me rradhe :

🌑 Firmosja e marreveshjes me Serbine diten e çeljes se procesit gjyqesor ne Hage ndaj ish udheheqjes politike te UÇK dhe Republikes se Kosoves.
Ne nje akt pabesie ekstreme ndaj Kosoves Edvin Kristaq Rama pranoi vendimin e patronit te tij, presidentit te sebomadhise Vuçiç per te firmosur marreveshjen me te rendesishme midis Serbise dhe Shqiperise pikerisht diten ne te cilen ish udheheqja politike e UÇK dhe Kosoves paraqitej me hekura ne duar ne sallen e Gjyktaes Speciale ne Hage me akuzen e krimeve te luftes dhe drejtim te organizates kriminale.
🌑 Kjo akuze absurde dihet boterisht se eshte shpallur me dhjetra dhe qindra here nga fundi i viteve 1990 e deri sot nga Milloshevici dhe Geobelsi i tij Vuçiç.

🌑 Atyre qe mendojne se kjo firmosje ishte nje koincidence apo rastesi mund tju them se nje rastesi e tille nuk mund te pranohej kurre nga nje politikan qe ndjen veten shqiptar. Ky ishte nje akt i pashembullt i turpshem antikombetar.
Me nje akt te till me simboliken e dites se firmosjes se marreveshjes me te rendesishme me Serbine,

🌑 Edvin Kristaq Rama i beri keshtu nje sherbim te jashtezakonshem padronit te tij Vuçiç dhe rendoi me cinizem dhe poshtersi, moralisht dhe jo vetem ish udheheqesit e UÇK dhe Kosoves ne sallen e gjyqit ne Hage.

Ata dhe asnje ish luftetar i UÇK, asnje shqiptar kudo qe ndodhet sot jo qe nuk mund te prisnin por me te drejte as nuk mund te imagjinionin nje akt te tille nga qeveria e Shqiperise, firmosjen dhe perqafimin virtual te kryeministrit te vendit tyre me geobelsin e kasapit te shqiptareve pikerisht diten qe çelej ne Hage gjyqi kunder ish udheheqjes se UÇK dhe te Kosoves.

🌑 Me kete akt antishqiptar argati i Beogradit Zografi Bis i beri nje sherbim te jashtezakonshem padronit te tij Vuçiç sepse ky i fundit, ish çetnik i Sheshelit dhe Geabels i Millosheviçit 20 vjet me pare, ate dite mundi ti thote botes se ja kush jam une sot.

Ata me te cilet negocioja deri sot per marreveshje per Kosoven nuk ishin per tryeze negociatash por ishin nje grup drejtuesish te UÇK dhe Kosoves, te cilet ashtu siç ju kemi thene kane drejtuar nje organizate kriminale dhe qe u burgosen si per krime lufte dhe krime kunder njerezimit.
Kurse me nje shqiptar te mire, kryeministrin e Shqiperise po firmosim po kete dite marreveshjen me te rendesishme midis dy vendeve.
Po njelloj edhe vet argati i Beogradit me firmen dhe plluqjen e tij virtuale u tha shqiptareve dhe botes ate dite se une me mikun tim te ngushte Vuçiç merrem vesh shume mire kurse me ata qe perfunduan ne Hage nuk kam pune. Ata, paçin fatin e tyre.

🌑 Kjo de facto ne rrafshin moral eshte nje shitje e ish udheheqesve te UÇK dhe Kosoves tek armiku i tyre.
Qendrim dhe akt me armiqesor ndaj Kosoves dhe kombit shqiptar ate dite Edvin Rama nuk mund te mbante dhe ndihme dhe shperblim me te çmuar padronit te tij ne Beograd nuk mund ti bente !

🌑 Heshtja si fija e barit e Zografit Bis ndaj kercenimit te Kosoves me lufte nga padroni i tij Vuçiç.

Miq, pa u thare boja e marreveshjes se firmosur me Edvin Ramen diten e çeljes se procesit gjyqesor ne Hage kunder ish udheheqjes me te larte te UÇK dhe te Republikes se Kosoves, padroni i argatit te Beogradit ne Tirane presidenti i Serbomadhise Aleksander Vuçiç deklaroi ne zyren e tij para ambasadoreve te vendeve te medha se ai nuk ka hequr dore nga projekti i Serbise se Madhe dhe se ishte gati te sulmonte edhe ushtarakisht Republiken e pavarur te Kosoves per te shkrire konfliktin e ngrire me te.

🌑 Ne deklaraten e tij serbomadhi Vuçiç, per te justifikuar nderhyrjen e tij ushtarake krahasoi Republiken e pavarur te Kosoves, te njohur nga 116 vende te botes, me rajonin e pushtuar te Nagorni Karabak, i cili per te gjithe boten pervec Armenise eshte territor integral i Republikes se Azerbajxhanit.

Kjo deklarate lufte tashme e Millosheviçit te ri ngjalli reagimet te shumta te autoriteteve, forcave politike ne Kosove dhe ne Shqiperi por edhe te komunitetit nderkombetar.

Por me fuqishem se kushdo tjeter foli pa shqiptuar asnje fjale, pra me heshtjen e tij si fije bari, argati i Beogradit ne Tirane Edvin Rama.
Ne nje rast te pashembullt ne historine e vendit Zografi Bis nuk shqiptoi per deklaraten luftenxitese dhe kercenimin e Kosoves me lufte nga padroni i tij as dhe nje fjale te vetme.

🌑 Ne fakt me heshtjen e tij tradhetare ai miratoi me ze te larte deklaraten e mikut tij te ngushte siç paraqet ai Vuciçin para shqiptareve.
Edvin Rama jo qe nuk e denoncoi por miratoi me kenaqesi deklaraten e padronit te tij sepse ai si antishqiptar i vendosur eshte i lidhur pergjithmone me projektin e Serbise se Madhe.

Pas Enver Hoxhes ai eshte flamurtari shqipfoles kryesor i ketij projekti.
Rikujtoj ketu se para vitit 2013 udheheqja politike e Shqiperise dhe Kosoves kishin refuzuar ne menyren me kategorike dhe hedhur poshte cdo perpjekje per diskutim per ndryshimin e kufijve te Kosoves si nje projekt qe synon krijimin e Serbise se Madhe.

Por gjerat ndryshuan krejtesisht pas ardhjes ne pushtet te Zografit Bis, njeriut qe kishte vendosur ne gjoksin e Bregoviçit kengetarit te Kallashnikov hymnit te çetnikeve serbe gjate masakrave ne Kosove.

🌑 Ne takimin me kater sy, plus dy te Danjollit te Sherkes, Baton Stanishiqi, te Edi Rames me padronin e tij ne viziten e tij te pare zyrtare ne Beograd ata vendosen ndarjen e Kosoves.

🌑 Pas ketij takimi, Zografi Bis me dy argatet e Beogradit ne Prishtine, Miladinin shqipfoles dhe Baton Stanishiqin ne sherbim te padronit te tyre ne Beograd, bene gjithçka ne takime te fshehta dhe publike ne Kosove, Shqiperi, Europe dhe bote per te zbatuar projektin e Serbise se Madhe.
Ne Samitin e Berlinit, serbomadhi Vuçiç dhe trojka shqipfolese e argateve te tij, projekti i tyre i serbomadhise moren nje goditje fatale.
Ndaj dhe per shkak te kesaj goditje qe zhveshi lakuriq si tradhetar i kombit, kercenimi i serbomadhit Vuçiç per zbatimin e projektit te tij te serbomadhise me lufte u prit me kenaqesi te brendshme dhe u miratua me heshtje nga Zografi Bis.

🌑 Me heshtjen e tij tradhetare Edvin Kristaq Zografi ne fakt fliste me shume se me çdo fjalim apo hungurime tjeter. Ai me kete heshtje u thoshte shqiptareve te Kosove dhe mbare kombit: Mire jua beri miku im i ngushte, padroni im Vućiç, ju nuk e pranuat realizimin paqesor nga ne te projektit te Serbise se Madhe, te ndarjes se Kosoves midis Shqiperise dhe Serbise, tani miku im i ngushte do ta realizoje ate me forcen e armeve dhe kesaj radhe edhe me miratimin me heshtje nga une Edvin Kristaq Zografit. sb (Vijon)

Berisha’s strong statement: Rama and Vuçi po are promoting conflict in the Balkans, the reason…

Sali Berisha

Branches should not hide our brains!
I know that the media hype mounted by Edvin Rama against Lulzim Basha with a Griselda-type scenario, for many analysts and politicians is based on his desperate attempt to divert public attention from his total failure to manage the pandemic and the big mega affair of stealing 430 million euros with burns and No, for the 7th time from the EU opening negotiations.
But not ignoring these opinions, I think that these are just the branches which should never obscure the eyes of the mind and hide our trunk.

In my deepest conviction, Edwin Rama’s most recent stances towards Belgrade, the signing of the agreement with Serbia on the day of the appearance in the courtroom of the special court in The Hague of the main leaders of the KLA and Kosovo, the unprecedented treacherous silence in the history of the place of Belgrade’s money for the statement of the great Serb Vuçiiç of the threat of war with Kosovo, and the order of Zograf bis to remove from the text of the resolution voted two days ago his parliament’s paragraph or more precisely the sentence, in which he was quoted and The Serbian genocide in Kosovo was condemned, as well as the slanders and accusations with news and false witnesses against Lulzim Basha, which have as a backdrop a scenario completely dictated by the Belgrade mercenary in Tirana by his master Aleksandar Vucic.

Signing of the agreement with Serbia on the day of the opening of the trial in The Hague against the former political leadership of the KLA and the Republic of Kosovo.
In an act of extreme infidelity to Kosovo, Edvin Kristaq Rama accepted the decision of his patron, the great President Vucic, to sign the most important agreement between Serbia and Albania, on the very day when the former political leadership of the KLA and Kosovo was presented with bars in hand. the Special Courtroom in The Hague on charges of war crimes and directing a criminal organization.
This absurd accusation is universally known to have been made dozens and hundreds of times since the late 1990s by Milosevic and his Geobels Vucic.

To those who think that this signing was a coincidence or a coincidence I can tell you that such a coincidence could never be accepted by a politician who feels Albanian. This was an unprecedented shameful anti-national act.
With such an act with the symbolism of the day of the signing of the most important agreement with Serbia, Edvin Kristaq Rama thus rendered an extraordinary service to his master Vucic and aggravated with cynicism and vileness, morally and not only the former leaders of the KLA and Kosovo in the courtroom in The Hague.

They and no former KLA fighter, no Albanian wherever he is today, not that they could not wait but rightly could not even imagine such an act by the Albanian government, the signing and virtual embrace of the Prime Minister of their country with the geobels of the butcher of the Albanians exactly on the day that the trial against the former leadership of the KLA and Kosovo was opened in The Hague.

With this anti-Albanian act, the Belgrade mercenary Zografi Bis did an extraordinary service to his master Vucic because the latter, a former Chetnik of Seselj and Geabels of Milosevic 20 years ago, that day could tell the world who I am today.

Those with whom I negotiated until today for an agreement on Kosovo were not at the negotiating table but were a group of leaders of the KLA and Kosovo, who, as we told you, ran a criminal organization and were imprisoned for both war crimes and crimes against humanity. .
And with a good Albanian, the Prime Minister of Albania, we are signing this day the most important agreement between the two countries.
Likewise, the mercenary of Belgrade himself with his signature and virtual splendor told the Albanians and the world that day that I and my close friend Vuçi vesh get along very well and I have no business with those who ended up in The Hague. They, decide their fate.

This de facto moral level is a sale of former KLA and Kosovo leaders to their enemy.
The most hostile attitude and act towards Kosovo and the Albanian nation that day, Edvin Rama could not hold and could not do more valuable help and reward to his master in Belgrade!

Silence like the thread of grass of Zograf Bis to the threat of Kosovo with war by his master Vucic.
Friends, without drying the paint of the agreement signed with Edvin Ramen on the day of the opening of the trial in The Hague against the former top leadership of the KLA and the Republic of Kosovo, the master of the Belgrade mercenary in Tirana, the President of Serbia, Alexander Vucic, stated in the office he told the ambassadors of the big countries that he had not given up on the Greater Serbia project and that he was ready to attack the independent Republic of Kosovo militarily in order to resolve the frozen conflict with it.

In his statement, Serb Vucic, to justify his military intervention, compared the independent Republic of Kosovo, recognized by 116 countries, with the occupied region of Nagorno-Karabakh, which for the whole world except Armenia is an integral territory of the Republic. of Azerbaijan.

This declaration of war by the new Milosevic already provoked numerous reactions from the authorities, political forces in Kosovo and Albania, but also from the international community.

But more powerful than anyone else spoke without uttering a single word, that is, with his silence like a thread of grass, Belgrade’s tycoon in Tirana Edvin Rama.
In an unprecedented case in the history of the country, Zografi Bis did not utter a single word about the provocative declaration and the threat of Kosovo with war by his master.

In fact, with his treacherous silence, he loudly approved the statement of his close friend as he presents Vucic to the Albanians.
Edvin Rama not only did not denounce but he gladly approved the statement of his boss because he, as a determined anti-Albanian, is permanently connected with the Greater Serbia project.

After Enver Hoxha, he is the main Albanian-speaking flag bearer of this project.
I remind you here that before 2013 the political leadership of Albania and Kosovo had categorically rejected and rejected any attempt to discuss the change of Kosovo’s borders as a project aimed at creating a Greater Serbia.

But things changed completely after the coming to power of Zograf Bis, the man who had placed in the chest of Bregovic the Kalashnikov singer the anthem of the Serbian Chetniks during the massacres in Kosovo.

In the meeting with four eyes, plus two of Danjoll of Sherka, Baton Stanishiqi, of Edi Rames with his boss in his first official visit to Belgrade, they decided the partition of Kosovo.

After this meeting, Zografi Bis with the two Belgrade mercenaries in Pristina, the Albanian-speaking Miladin and Baton Stanisic in the service of the master
in Belgrade, did everything in secret and public meetings in Kosovo, Albania, Europe and the world to implement the Greater Serbia project.
At the Berlin Summit, Serb Serb Vucic and the Albanian-speaking troika of his mercenaries, their Serb project got a fatal blow.
Therefore, and because of this blow that he stripped naked as a traitor to the nation, the threat of the Serb great Vucic for the implementation of his project of war great Serb was received with inner pleasure and was tacitly approved by Zografi Bis.

With his treacherous silence, Edvin Kristaq Zografi actually spoke more than with any other speech or gossip. With this silence he said to the Albanians of Kosovo and the whole nation: Well done my close friend, my master Vućiç, you did not accept the peaceful realization by us of the project of Greater Serbia, of the division of Kosovo between Albania and Serbia, now my close friend will accomplish it with the force of arms and this time also with the tacit approval of me Edvin Kristaq Zografit. sb (Vijon)

Mimoza Rexhvelaj

Kopshti jem
asht kthye në fushëbetej të gjetheve.
Duket si një betej e çmenun ndjesish
janë përlesh deri në frymë t’fundit
E kanë ra në vig.
Pemët lakuriqe kanë ul kryt prej turpit,
a thua se kanë faj
dimni i zhveshi deri në cipë.
Në grykë t’pusit,
aty në oborr
dëgjoj hakrrimin e një zogu bore
që pret thërrimen e vet,
sikur proteston për vonesen.
Gjanat lëvizin me shpejtësi,
era ua nep një dorë me i çaravel ma mirë.
Pemët krenare gjethegjana
që krahët i ngrinin drejt qiellit
tash ngjajnë me mumjet,
me zhele nëpër kambë…
imazhe t’grrisuna prej shpirti,
mundohem mi gjetë,
por dimni i ftohtë nuk ta jep munsin
me buzëqesh,
i mjeri kopshti jem
asht kthye në fushëbetej.

Mimoza Rexhvelaj

Po jetojmë kohë të vështira. Asgjë nuk është si më parë. Pandemia e koronavirusit, pas një pauze në muaj e verës, ka marrë sërish përmasa të rënda me mbërritjen e dimrit dhe tre muajt në vazhdim pritet të jenë një sfidë e vërtetë për sistemin shëndetësor dhe financiar. Kjo vlen njejtë thuajse për të gjitha vendet e rruzullit tokësor.

Por sipas të gjitha gjasave, bazuar në mendimet e epidemiologëve, në pranverën e vitit të ardhshëm gjithka do të jetë ndryshe, mbështetur kjo edhe në faktin se në fillim vit do jetë gati vaksina anti-Covid.

Pra ky mund të cilësohet si dimri i fundit ‘aktiv’ i koronës, pas atij të vitit të kaluar, ku virusi fillimisht u ndje më shumë në Kinë, nga edhe ku doli, dhe më pas shpërtheu në Evropë në muajt shkurt-mars-prill.

Në këto muaj dimri, do duhet durim, kujdes e mbi të gjitha angazhim më të madh të strukturave përkatëse shtetrore për të mundësuar sa më pak humbje jete nga virusi vdekjeprurës. Dhe sic gjithnjë jeta na ka mësuar, sado e vështirë të jetë të zhduket një e keqje, vjen një kohë që ajo do tretet dhe vendin e sj do e zë normalja.null

E mira, sado e vështirë të jetë beteja, gjithnjë në fund fiton!

Por kjo sintezë e jetës, vlen specifikisht edhe për një tjetër ‘mortje’ që ka sunduar popullin shqiptar në këto vite.  “Rilindja, sekti që mjeroi dhe zbrazi kriminalisht Shqipërinë nuk ka asnjë dyshim që po jeton muajt e fundit të pushtetit të saj.

Pushtetarët e purpurt që për 7 vite e gjysmë e rropën këtë vend si askush më parë, janë në limitet e sundimit të tyre. Deri në 25 prill 2021, dita e verdiktit popullor, mungojnë vetëm 5 muaj.

Janë muajt e fundit të vuajtjes së shqiptarëve. Do jenë ditët e javët e fundit që ky vend do të qeveriset nga një sekt që të vetmin shkëlqim të tij në dy mandate pushtet, pati bashkëpunimin e shkëlqyer me oligarkët. Tenderat dhe PPP-të janë padyshim kryevepra e Rilindjes.

Në 25 prill “Rilindjen” e pret referendumi popullor, data ku do të marrin një përgjigje si asnjëherë më parë për të gjithë të këqijat që i ‘dhuruan’ shqiptarëve gjatë qeverisjes së tyre. Do të jetë një votë plebishitare e cila do të mbledhë bashkë të gjitha pamundësitë e shqiptarëve për të reaguar në këto vite ndaj një regjimi autokrat.

Ky i këtij viti, do jetë dimri i fundit i “Rilindjes”.

Editorial i Standart /

Mediat kombëtare janë në një farë mënyre institucione në llojin e tyre dhe kontrolli mbi saktësinë dhe panashmërinë në informim është kusht për të siguruar që ato nuk po manipulojnë.

Përpjekja për të nxjerrë Lulzim Bashën atë që nuk është ka stonuar keq me cilësinë e argumenteve të sjella, të cilat arritën deri te referimi i Wikipedias për një CV të kreut të PD-së.

Diskutimi i fundit në emisionin “Open” në Top-Channel për akuzat e ngritura ndaj Lulzim Bashës për implikimin e tij në hetimin dhe përpilimin e akuzave ndaj përfaqësuesve të UÇK-së ka nxjerrë thuajse zbulua njëanashmërinë e një televizioni kombëtar.

E ashtuquajtura vijë editoriale është diçka normale, madje etike kur shpallet. Por vija editoriale përgjithësisht me kauza dhe çështje publike, jo emra.

Në rastin konkret, jo vetëm përmbajtja e emisionit, por qëndrimi i këtij televizioni në këtë çështje është akuzuar se është tërësisht i njëanshëm.

Kjo ndihet në rrjetet sociale dhe në përgjithësi në krahun opozitar. Dhe rrjetet sociale kanë shumë rëndësi për media që ka shpallur prioritet dhe kriter pune shikueshmërinë dhe jo cilësinë.

Në raportin shikues – media, çështja që shtrohet këtu nuk lidhet vetëm me perceptimin, por edhe me leximin gati spontan të një mesazhi të njëanshëm dhe gati tendencioz.

E njëjta gjë vihet re edhe për një kauzë si inceneratorët, për të cilën ka nevojë për sqarime publike.

Asgjë e tillë nuk u pa, ndonëse akuzat ishin nominale. Ky është një detyrim minimal etik. Situata në një media kombëtare si kjo në fjalë, simetrizon atë të Tv Klan, njohur në mënyrë informale si një media më pranë opozitës.

Tv Klan, i themeluar kryesisht mbi formatin e informacionit politik, ka kohë tanimë që lajmin e politik e ka të fundit. Kaq e vërtetë është kjo, saqë Klan ka pushuar së qeni pikë referimi për informacionin politik për t’u zëvendësuar nga një emision si “Opinion”.

Dikush mund të thotë se kjo është punë e mediave dhe kurrkush nuk të drejtë të ndërhyjë.

Në fakt nuk ëshë ashtu. Sepse mediat dhe veprimtaria e tyre rregullohet me ligj dhe nuk mund të lihet pa kontroll.

Mediat kombëtare janë në një farë mënyre institucione në llojin e tyre dhe kontrolli mbi saktësinë dhe panashmërinë në informim është kusht për të siguruar që ato nuk po manipulojnë.

Ndërsa qeveria jep e merr me ligjin për disa portale, ajo ka mbyllur sytë dhe jep para publike për media si këto që në fund të fundit janë bërë siguresa e çdo pushteti, mjedise ku kultivohen dhe shkatërrohen karriera në këmbim të financimeve që ende nuk kontrollohen.

respublica.al

Vangjel Tavo denoncon skandalin me gjendjen civile: E frikësuar gjer në palcë për humbjen, Qeveria po çrregjistron banorët nga vendbanimet pa leje

Ish deputeti i LSI Vangjel Tavo, nepermjet nje positmi ne Facebook ka denoncuar skandalin e gjendjes civile, nepermjet te ciles qeveria po ndryshon vendbanimet e banoreve, pa kekresen apo lejen e tyre, per qellime elektorale.

Postimi i plotë:

Skandal – Skandal – Skandal

🌑 Qeveri harbute, dashakeqe dhe e ligë.
E frikësuar gjer në palcë për largimin e saj të sigurt e të pashmangshëm ka kryer veprime të qëllimshme për çrregjistrimin e banorëve nga vendbanimet e tyre duke i regjistruar në qytete të tjera.
🌑 Emrin tim, pa asnjë kërkesë timen, e kanë hequr nga Dropulli dhe e kanë caktuar tjetërkund.
🌑 300 banorë të Dropullit i kanë çrregjistruar pa dijeninë dhe kundër dëshirës që të mos votojnë në Dropull.
Gabim njerëzor justifikohen por është i qëllimshëm me synim pengimin e votuesve kundër sektit të ligë e në largim të “Rilindjes.”
🌑 Kjo po ndodh në të gjithë vendin. Duke u justifikuar me gabim njerëzor cilitdo që ankohet u kërkohen dokumentacion për t’u rikthyer në regjistrimin e vendbanimit apo gjendjes civile. Kjo kërkon kohë dhe pengon banorët të votojnë.
🌑 Ky është një plan i qëllimshëm elektoral që duhet ndalur sa më parë. Ky është një plan i ligë, antidemokratik dhe antiligjor.
Kjo është një arsye më shumë për ta shporrur përgjithmonë këtë sekt malinj që ka shkatërruar vendin.

VT

Armin Rosen and Elena HolodnyFeb 20, 2016, 9:40 AM    

Representative government has been a luxury that relatively few people have enjoyed throughout human history. https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

And while the vast majority of dictators fall short of Hitler- or Stalin-like levels of cruelty, history is rife with oppressors, war criminals, sadists, sociopaths, and morally complacent individuals who ended up as unelected heads of government — to the tragic detriment of the people and societies they ruled. 

Here’s a look at 22 brutal dictators that you may not have heard of.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Francisco Solano Lopez (Paraguay, 1862-1870)

Although he became a revered figure in Paraguay decades after his death, Paraguayan president and military leader Francisco Solano Lopez unwisely provoked neighboring Brazil and Argentina by meddling in a civil war in Uruguay in the mid-1860s.

After that war concluded, Brazil, Argentina, and the winning faction in Uruguay secretly agreed to a plan in which they would annex half of Paraguay’s territory. 

Lopez rejected the peace terms offered by the “triple alliance,” incurring a full-on invasion.

What followed was a devastating conflict in which an overmatched Lopez conscripted child soldiers, executed hundreds of his deputies (including his own brother), incurred steep territorial losses, and triggered an eight-year Argentine military occupation.

By the time of Lopez’s death in battle in 1870 and the war’s subsequent end, Paraguay’s population had plunged from an estimated 525,000 to 221,000, and only 29,000 males over the age of 15 were left alive.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Jozef Tiso (Slovakia, 1939-1945)

A Catholic priest who led Slovakia’s fascist moment, Tiso was in charge of one of Nazi Germany’s numerous satellite regimes for almost the entirety of World War II.

Although arguably a less energetic fascist than the leaders of comparable Nazi puppet regimes, Tiso led a brutal crackdown after a 1944 anti-fascist rebellion.

He also either facilitated or had first-hand knowledge of the deportation of the vast majority of the country’s Jews to Nazi concentration camps.

At the time, Slovakia had a Jewish population of over 88,000. However, by the conflict’s conclusion, nearly 5,000 were left in the country.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Döme Sztójay (Hungary, 1944)

Hungarian leader Miklós Horthy had been an ally of Nazi Germany, collaborating with Adolf Hitler’s regime in exchange for assistance in restoring Hungarian control over lands the country had lost as a result of World War I.

Horthy began attempting to chart an independent path from the Nazis as the German war effort flagged in 1944 and largely refused to deport the country’s Jews — triggering a Nazi invasion and Döme Sztójay’s installation as the country’s puppet leader even while Horthy officially remained in power.

During Sztójay’s six months as Hungary’s prime minister, more than 440,000 Jews were deported from Hungary to concentration camps in one of the last major forced population transfers of the Holocaust. 

Sztójay, who had been Hungary’s ambassador to Nazi Germany for the decade leading up to World War II, was captured by American troops after the war and executed in Hungary in 1946.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Ante Pavelić (1941-1945)

Ante Pavelić started out as a politician who was opposed to the centralization of what later became officially known as the Kingdom of Yugoslavia. 

After Yugoslavia’s king declared himself dictator in 1929, Pavelić fled the country in order to organize an ultra-nationalist movement called Ustaše. 

The Ustaše was dedicated to creating an independent Croatia, and sometimes resorted to terrorism. Ultimately, the group assassinated King Alexander in 1934.

After Axis forces took over Yugoslavia in the 1941, Pavelić took control as the head of the Independent State of Croatia (or NDH). 

The country was nominally ruled by the Ustaše, but was essentially a puppet state of Fascist Italy and Nazi Germany. Under Pavelić’s leadership, the regime persecuted Orthodox Serbs, Jews, and Romani living in the NDH.

After Germany was defeated in 1945, Pavelić went into hiding, and eventually escaped to Argentina. He died in Spain in 1959.null

Mátyás Rákosi (1945-1956)

Mátyás Rákosi became the communist leader of Hungary after consolidating political power in 1945.

He was called “Stalin’s best Hungarian disciple,” orchestrating purges and installing a repressive Soviet-allied regime.

After Stalin died in 1953, the USSR decided his regime was too brutal and told Rákosi that he could stay on as the Hungarian communist party’s secretary-general — on the condition that he give up his prime ministership to the “reform-minded” Imre Nagy. 

Rákosi managed to stick around for a bit, until the USSR officially decided he was a liability. 

Moscow removed him from power in 1956 in order to appease the Yugoslav leader, Mashal Tito.null

Khorloogiin Choibalsan (Mongolia, 1930s-1952)

After several meetings with Stalin, Choibalsan adopted the Soviet leader’s policies and methods and applied them to Mongolia. 

He created a dictatorial system, suppressing the opposition and killing tens of thousands of people.

Later in the 1930s, he “began to arrest and kill leading workers in the party, government, and various social organizations in addition to army officers, intellectuals, and other faithful workers,” according to a report published in 1968 cited in the Historical Dictionary of Mongolia.

In late 1951, Choibalsan went to Moscow in order to receive treatment for kidney cancer. He died the following year.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Enver Hoxha (Albania, 1944-1985)

Albania’s communist dictator feuded with both the Soviet Union and China before promoting a ruinous policy of national self-reliance that turned his country into a Balkan version of modern-day North Korea.

During his four-decade rule, Hoxha banned religion, ordered the construction of thousands of concrete pillboxes throughout Albania, undertook eccentric public building projects, purged his inner circle multiple times, and severed nearly all of Albania’s meaningful international relations.

Hoxha enforced a Stalin-like cult of personalityand created a completely isolated society with virtually no tolerance of political dissent.

An estimated 200,000 people were imprisoned for alleged political crimes during Hoxha’s rule, in a country with a current population of around 3 million.null

Lê Duẩn (Vietnam, 1960-1986)

Although he was never Vietnam’s official head of state, Lê Duẩn was the dominant decision-maker within the country’s communist regime for more than 20 years.

After the Vietnam War and the North’s successful invasion of South Vietnam, Duẩnoversaw purges of South Vietnamese anticommunists, imprisoning of as many as 2 million people and forcing more than 800,000 Vietnamese to flee the country by boat.

Under Duẩn, Vietnam also embarked on a failed economic-centralization effort that later generations of Vietnamese leaders would reverse.null

Ian Smith (Rhodesia, 1964-1979)

One of the most controversial figures in post-colonial African history, Ian Smith, a decorated fighter pilot during World War II, led the secession of Rhodesia (now Zimbabwe) from the British empire in 1965.

His aim was to preserve white rule in an overwhelmingly black colony.

As prime minister of an independent Rhodesia, Smith oversaw an apartheid system similar to the one in neighboring South Africa, seeking to ensure white rule through a system of racial separation and control.

Although whites were less than 4% of Rhodesia’s population, Smith’s government survived nearly 15 years of international isolation and civil war.

He agreed to a power-sharing accord that elevated Robert Mugabe to prime minister in 1980.

Although sometimes lauded for his willingness to surrender power — something that meant Rhodesia was liberated from minority rule some 15 years before neighboring South Africa — he still led a racially discriminatory regime for well over a decade.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Ramfis Trujillo (Dominican Republic, May 1961-October 1961)

Ramfis’s father, the more infamous Rafael Trujillo, ruled the Dominican Republic for over 30 years.

His oldest son, who was made a colonel at the age of 4, only spent a few months as the Caribbean nation’s dictator — but he used them to mount a brutal reprisal campaign against those he suspected of assassinating his father on May 30, 1960.

An “accomplished torturer” and inveterate playboy, when Ramfis left the Dominican Republic by yacht to go into exile in Spain in late 1961, he reportedly took his father’s coffin with him.

What’s more, the coffin was filled with nearly $4 million in money and jewels.null

Michel Micombero (Burundi, 1966-1976)

Michel Micombero, an army captain and then minister of defense, was just 26 years old when he led the 1966 counter-coup that landed him the prime minister’s chair.

That was a dangerous job in Burundi, considering that two of his predecessors had been assassinated since the country won its independence from Belgium in 1962.

Micombero, an ethnic Tutsi, swiftly abolished the country’s monarchy and exiled its 19-year-old king.

Micombero cultivated a Tutsi elite within the army and government, raising tensions with the country’s Hutu community.

In 1972, Micombero’s government crushed a Hutu insurrection by organizing mass killings in which an estimated 150,000 to 300,000 people were killed. 

Although Micombero was overthrown in a 1976 coup, the Hutu-Tutsi divide persisted in Burundi, and helped spark a civil war in the country that lasted between 1993 and 2005.null

Yahya Khan (Pakistan, 1969-1971)

The Pakistani general and World War II British Army veteran dissolved the government and imposed martial law in 1969. 

By the time he lost power two years later, Eastern Pakistan had broken off to become the independent nation of Bangladesh and Pakistan lost another war to its rival, India.

Meanwhile, Khan oversaw the mass slaughter of as many as half a million Bengalis and other minorities in India.

In March 1971, Khan ordered his army to crack down on a burgeoning separatist movement in Eastern Pakistan.

“Operation Searchlight” targeted Bengali nationalists and intellectuals and produced a wave of 10 million refugees that convinced India to intervene in Pakistan’s civil war, setting the stage for Bangladesh’s independence from Pakistan the following year. 

During a high-level meeting in February 1971, Khan was recorded saying to “kill three million of them,” in reference to the separatists and their supporters.

By the end of the year, hundreds of thousands of people were dead — and Khan had been deposed as president and sent into internal exile. He died in Pakistan in 1980.null

Carlos Manuel Arana Osorio (Guatemala, 1970-1974)

Carlos Arana Osorio was one of the several military rulers who were president in Guatemala during the volatile years following a 1954 coup.

During his presidency, he amped up government efforts to subdue armed rebels and persecuted “student radicals,” workers groups, and political opponents.

An estimated 20,000 people “died or ‘disappeared’” under the Arana Osorio administration.

Guatemala went had military presidents through 1986, but the country’s civil war continued until December 1996.null

Jorge Rafael Videla (Argentina, 1976-1981)

Military officer Jorge Rafaél Videla took over Argentina during a coup d’état in 1976. 

At the time, the country was straddled with a corrupt government and a battered economy, and was “besieged by attacks from guerrillas and death squads,” with many Argentines “welcoming Videla’s move, hoping the three-man military junta would put an end to the violence,” according to Biography.com.

Videla tried to bring back economic growth via free-market reforms, and was “moderately successful.” However, he closed the courts and gave legislative powers to a nine-man military commission. 

His government conducted a notorious “‘dirty war,’ during which thousands of people considered to be subversive threats were abducted, detained and murdered,” among them intellectuals, journalists, and educators. 

The official estimate of people killed during his presidency is 9,000, but some sources believe the number is between 15,000 and 30,000.

He was sentenced to life in prison in 1985, but pardoned in 1990. He was once again put on trial in 2010, and received another life sentence. He died in prison in 2013.null

Francisco Macías Nguema (Equatorial Guinea, 1968-1979)

The first president of Equatorial Guinea was a paranoid kleptocrat who declared himself leader for life, kept much of the national treasury in suitcases under his bed, and killed or exiled an estimated one-third of the former Spanish colony’s population of 300,000.

Nguema’s hatred of his country’s educated classes led to comparisons with Cambodia’s Pol Pot.

Extensive forced-labor programs brought to mind other historical cruelties as well: One visitor to the country during Nguema’s rule described it as “the concentration camp of Africa — a cottage-industry Dachau.”

Nguema was executed after his nephew, Teodoro Obiang, overthrew him in a 1979 coup.null

Teodoro Obiang (Equatorial Guinea, 1979-present)

Teodoro Obiang overthrew his uncle Francisco Macías Nguema, the first president of Equatorial Guinea, in 1979.

In 1995, oil was discovered in Equatorial Guinea, which provided Obiang with an almost limitless means of self-enrichment.

While the country of 700,000 languishes in the bottom quartile of the Human Development Index, its resource wealth has funded one of the world’s most oppressive regimes.

Obiang’s government is accused of torturing dissidents and banning most forms of political expression.

At the same time, Obiang has attempted to turn the capital of Malabo into a tourism and conference destination, and has tried to portray Equatorial Guinea as one of Africa’s rising political and economic powers.null

Siad Barre (Somalia, 1969-1991)

Somalia’s socialist military dictator committed a disastrous strategic error when he invaded Ethiopia’s Somali-majority Ogaden region in 1977.

The invasion convinced the Soviet Union to withdraw its support from Barre’s government.

And instead the Soviet Union backed Ethiopia’s emerging communist regime.

After the failed war against Ethiopia, Barre continued to rule Somalia for 13 years. 

He maintained control through a combination of blunt force and canny manipulation of Somalia’s clan system.

His most disastrous legacy is Somalia’s descent into civil war in 1991, which marked the beginning of over two decades of anarchy in the country.null

Radovan Karadžić (Republika Srpska, 1992-1996)

Radovan Karadzic was president of Republika Srpska, the self-proclaimed ethnic Serb “republik” that seceded from Bosnia after Bosnia’s secession from Yugoslavia in 1992.

As president, Karadžić oversaw an ethnic-cleansing campaign against Bosnian Muslims that included some of the most severe human-rights abuses committed on European soil since World War II. 

Karadžić is believed to have ordered the July 1995 Srebrenica massacre, in which Serbian militants killed over 8,000 Bosnian Muslims in the span of three days.

Karadžić went into hiding, and after Bosnia’s civil war, he became a homeopathic health expert under an assumed name and began writing articles about healing.

In 2008, he was arrested in Serbia and sent to the International Tribunal for the Former Yugoslavia in The Hague to face charges of crimes against humanity.null

Theodore Sindikubwabo (Rwanda, April 1994-July 1994)

Theodore Sindikubwabo bears little personal responsibility for the organization of the Rwandan genocide, which was largely the project of hardline army officers and government officials like Theoneste Bagasora.

But when Rwandan president Juvenal Habyrimana’s plane was shot down on April 6, 1994, Sindikubwabo was the man that the genocide’s architects selected as Rwanda’s head of state.

The former pediatrician was the official head of a government that perpetrated the slaughter of an estimated 800,000 people. 

Far from attempting to stop the bloodbath, Sindikubwabo appeared in Cayahinda, Rwanda, on April 20, 1994, to “to thank and encourage” militants carrying out the genocide, and to “promise he would send soldiers to help local people finish killing the Tutsi who were barricaded” in a local church, according to Human Rights Watch.

Sindikubwabo fled into neighboring Zaire after the forces of current Rwandan president Paul Kagame invaded the country during the closing days of the genocide.

He died in exile in 1998.null

Than Shwe (Myanmar, 1992-2011)

Than Shwe was the leader of the ruling military junta in Myanmar (Burma) and had been criticized and sanctioned by Western countries for human-rights abuses.

Up to 1 million people were reportedly sent to “satellite zones” and “labor camps” under his rule.

There was virtually no free speech in the country, and “owning a computer modern or fax [was] illegal, and anyone talking to a foreign journalist [was] at risk of torture or jail,” the Guardian reported in 2007. 

Although Shwe stepped down in 2011, The Wall Street Journal reports that he “still exerts considerable leverage behind the scenes.” 

Most recently, he pledged support to his former foe, Aung San Suu Kyi, as the Myanmar’s “future leader” — even though during his rule, the country’s Nobel Prize-winning opposition leader was kept under house arrest.null

Isaias Afwerki (Eritrea, 1991-present)

Eritrea won its independence from Ethiopia in 1991 partly because of President Isaias Afwerki’s leadership in the armed struggle against Ethiopia’s brutal communist regime, which he helped overthrow.

Over the next 25 years, Afwerki built one of the world’s most terrorizing dictatorships.

Afwerki’s government maintains a network of brutal secret prison camps, and forcibly conscripts the country’s citizens into indefinite military service.

Eritrea’s internal oppression has led to over 380,000 people fleeing out of a population of less than 7 million — despite the lack of active armed conflict in the country.

Afwerki’s foreign policy has been equally problematic.

A 1998 dispute with Ethiopia over the demarcation of the countries’ border quickly escalated into the last full-scale interstate war of the 20th century, with Afwerki bearing at least partial blame for failing to defuse a conflict in which an estimated 100,000 people were killed.

Eritrea is also under UN sanctions for its alleged support of Al Shabaab militantsfighting the Ethiopian military in Somalia.https://3b43efcf4e8e811857143f52e1011f18.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-37/html/container.html?n=0

Yahya Jammeh (Gambia, 1996-present)

Gambia’s president since 1996 has built one of the most oppressive states on earth.

Jammeh has used arbitrary arrests and tortureas his preferred means of control, and has threatened to personally slit the throats of the country’s gay men.

Gambians are fleeing the country in droves.

Despite its population of only 1.8 million, Gambia is among the 10 most common origin points for migrants attempting to cross the Mediterranean into Europe.

Cosa vedere nella splendida località albanese sul Lago di Ocrida in cinque imperdibili attrazioni

La città di Pogradec è localizzata nella parte sud-orientale dell’Albania, lungo le rive del lago di Ocrida, il più profondo dei Balcani.

Il confine con la Macedonia è solo a 5 km dal centro della città. Pogradec è una delle località turistiche preferite in Albania per il clima piacevole, per lo straordinario paesaggio alpino con ampie opportunità di prendere il sole, nuotare, pescare, praticare sport acquatici ecc. Le altre montagne di Kamja e Guri i Topit sovrastano la città come se fossero una corona.

Scavi archeologici sulla collina sopra la città hanno portato alla luce un insediamento illirico del V secolo a.c. Drilon, il nome del fiume che sfocia nel lago vicino al villaggio di Tushemisht, è menzionato nei primi testi dell’antichità.

Sulla cima della collina che domina Pogradec c’è un’antica fortezza illirica dal nome Encheleana. Nel medioevo questa fortezza fu ricostruita e il luogo fu ribattezzato dai bulgari, che in quel periodo invasero l’Albania sud-orientale.

Durante il XVIII secolo sotto il dominio turco, la città divenne un centro amministrativo, ma fu in gran parte distrutta durante la prima e la seconda guerra mondiale; tuttavia, un certo numero di case caratteristiche sono state conservate come monumenti culturali.

Una delle prime scuole di lingua albanese è stata aperta a Pogradec. La città è stata per molto tempo la fuga estiva preferita di molti funzionari del governo durante il periodo comunista.

Degno di menzione è il pesce ‘Corano’ locale, molto gustoso e che si trova solo nel lago di Ocrida. Altre specie rare di pesci, uccelli, fauna e altri animali selvatici si trovano nel lago e nell’area circostante.

Le attrazioni includono la località di Drilon, molto famosa per le sue bellezze naturali, le rovine dell’insediamento illirico e una basilica cristiana risalente al V secolo con stupendi mosaici trovati nel lungolago del villaggio di Lin. A ‘Selca e Poshtme’ è possibile vedere l’antico insediamento di Pelion, dove viveva il re illirico, e quattro monumenti e tombe del IV secolo AC incise su una roccia.

Nel 1980 il lago di Ocrida e l’area circostante sono stati dichiarati dall’UNESCO come luogo di patrimonio naturale e cultura mondiale.

I luoghi della città di Pogradec

Una lista dei luoghi della città di Pogradec

Lago di Ocrida

Il lago di Ocrida era conosciuto durante i tempi antichi come Lacus Lychnidus. E’ il secondo lago più grande in Albania. Ha una superficie totale di 358 km quadrati. La sua profondità massima raggiunge i 286 metri.

E’ uno dei laghi più profondi nei Balcani. Il lago è noto per la purezza e la trasparenza del suo lago, che è la casa di due specie uniche ed estremamente gustose di trote, il Corano e il Belushk.

Lo scenario con il lago Ocrida di fronte e il tipico villaggio di pescatori, Lin, sulla destra, è così attraente che non si può fare a meno di fermarsi e fotografarlo.  In cima alla collina nelle vicinanze di quest’area ci sono i resti della basilica cristiana costruita alla fine del V secolo.

Ha un ricco mosaico multicolore con motivi di animali, vegetali e geometrici. In giornate limpide di sole è possibile vedere a sinistra la città di Struga e una parte della città di Ocrida, entrambe appartenenti all’ex repubblica jugoslava della Macedonia.

Mosaici di Lin

Il sito archeologico si trova sulla collina del villaggio di Lin a nord di Pogradec. Il sito una volta era un importante insediamento e fortezza delle antiche tribù illiriche che vivevano in tutta la zona del lago di Ocrida.

Il sito per lo più non è ancora del tutto scavato; tuttavia, i bellissimi mosaici e le sezioni esposte delle antiche mura offrono al visitatore uno scorcio dei tesori nascosti che si trovano sottoterra. Le viste sul lago e sulle montagne circostanti della collina sopra Lin sono particolarmente belle.

Le sorgenti di Drilon

Si trovano vicino al villaggio di Tushemisht e Gurras, a 4km da Pogradec, ai piedi delle colline e offrono una vista meravigliosa. Questo monumento naturale può essere visitato se si segue la strada Pogradec-Dogane-San Naum. E’ una grande sorgente che continua a scorrere nel lago di Ocrida. L’acqua proviene dal lago di Prespa attraverso la montagna ‘secca’. E’ circondato da una fitta vegetazione e fauna.

Il ponte di Golik

Il ponte di Golik è un sito archeologico a 40 km dalla città di Pogradec, sul fiume Shkumbin nel villaggio di Golik. E’ lungo 17m, largo 3 m e alto 10m.

E’ l’opera d’arte della vecchia strada ‘Via Egnatia’. E’ stato costruito nel secondo secolo ed è classificato come un monumento culturale di prima classe. E’ un ponte con due archi semicircolari: uno di questi è un cancello di scarico (anche con un semicerchio).

Il ponte è costruito con pietre intagliate, dove la parte inferiore dell’arco ha una grande parte bel scolpita, non solo per l’estetica, ma per rendere la struttura più solida e più forte.

Chiesa di Santa Marena

La Chiesa di Santa Marena è un monumento della cultura istituito nel 1660. Fu ricostruito nel 1754 e decorata con affreschi e icone dal famoso maestro Konstandin Shpataraku.

Il giorno di S.Marena viene celebrato il 17 Luglio di ogni anno, con decine di credenti che sviluppano il tradizionale pellegrinaggio. Dopo aver visitato la grotta di Santa Marena ed essersi lavati nelle acque vicine, trascorrono la notte alla chiesa seguendo il rito annuale.

              Me and my grandfather c.1960

My name is Bianca Maria Gjomarkaj Nakovics. I am the daughter of Kapidan Ndue Gjon Markagjoni (Gjomarkaj), grand-daughter of Kapidan Gjon Markagjoni. The intention of this site is to provide accurate historical facts about my family, especially my grandfather. Much is published on the internet about his background, some of which is distorted and untrue. I hope that in my research and subsequent findings I will be able to share with you the true character of a great man, as well as a heartwarming view from his second eldest grand-child about his life as a political refugee in Rome, Italy.

I loved my grand-father very much, he was known to me as Baba Gjon. He lived with us in Rome, Italy, from the day my parents were married in 1957 until his death in 1966.  He was a kind and  gentle man. All my life I heard stories of his heroism and achievements, and although felt very proud, I loved him more as a grandfather than anything else. He was my Baba. I’d sit on his lap and he would recount stories of the “old country”.  He would take me on walks in the streets of our beloved Rome. He would try to teach me Albanian, which I deeply regret not learning in full, but is something I am working on.

I hope to share with you the stories of my father, aunts and uncles; some of whom died before their time and others who suffered tremendously at the hands of communism, which had a stranglehold on the country for almost 50 years.

It wasn’t until 2010 that I finally made my journey to Albania, to the homeland of my father and his father and all the others before them. I was both overwhelmed and elated to meet my uncle Deda, aunt Bardha (my namesake), my cousins: Kristina and Celestina and many others, all of whom welcomed me with open arms and loved me as though I had known them all their lives. When I looked in their eyes I saw only happiness and optimism, strength and endurance, and was amazed at their resilience. Some of them suffered in internment camps and prisons from 1945 until their release in 1991. They saw their family and friends die before their eyes and suffered with them. They witnessed their home in Mirdite burn with all their possessions inside. They  lived through unimaginable suffering and torture. These were my people and I was proud, so very proud to finally have met them and call myself Gjomarkaj. I finally understood all that my father tried to tell me when I was growing up, about the struggles of the “old world” that I, as a self-involved teenager, could not fathom nor really cared to hear about. I finally understood all the suffering this family went through, not only for their beloved country, but for their name and for all of us who came after, so that we could inherit the honor of the name and be proud to belong to such a great family.

I have since relocated to Shkoder to live closer to my relatives in my grandfather’s home. My husband and I have been here since November 2012 and in this short period of time we have have had great days and made some wonderful new memories. I was very blessed to have been able to make the transfer at that point and time in our lives because it gave us the opportunity to live near my dear aunt Bardha the last four months of her life. It was with great sadness that we lost her on March 19, 2013, only a couple of weeks after her 86th birthday. I know that us being here made her very happy and that comforts me every day, we miss her terribly. Two years later we suffered the loss of my uncle Dede, at the age of 92. Another great loss. 

Today we are still living in my home and through these last 8 years have managed to make assimilate into the culture and Albanian life. My grandfather and father would be proud.

---

(clockwise from back row) Uncle Nikoll, my maternal grandmother, Maria Ercoli, my father Ndue, my mother Maria Teresa, me, my sister Cristina, Baba Gjon ~ Rome c.1960

---

The Order of George Kastrioti Skanderbeg was bestowed on the House of Gjomarkaj on March 29, 2017 by then President Nishani  by Decree no. 10105 for the following reason: “For the extraordinary contribution in the service of the protection of the national identity and in particular of the Mirdita region, for the centuries long struggle against the invaders of the homeland and for their resistance to them. For their noble sacrifices against the establishment of the communist dictatorship in the Albanian territories “.

The Order of Skanderbeg (Albanian: Urdhri “Gjergj Kastrioti Skënderbeu”) or the George Kastrioti Skanderbeg Order is a high honorary state decoration given in Albania to Albanian and foreign citizens that have made an important contribution to the defence, reinforcement and development of Albania, and is awarded by the Albanian President. The Order of George Kastrioti Skanderbeg is issued by the President of the Republic of Albania.

---

This video was created by noted Albanian folklore singer Paulin Gega in honor of the House of Gjomarku. It was shot on location at the historical Kulla Markagjoni in Shkoder. This Kulla or Tower is part of the private residence which once belonged to Prince Preng Bib Dode and subsequently to Kapidan Gjon Markagjoni. The house is currently owned by the legal heirs of Gjon Markagjoni; his surviving son Kapidan Nikoll Gjomarkaj, his grandson Gjon Ndue Gjomarkaj, his nieces Kristina Markagjoni Vata, Celestina Markagjoni Deda, Maria Cristina Gjomarkaj (Markagjoni) Verger, Bianca M. Gjomarkaj (Markagjoni) Nakovics and Alessandra Gjomarkaj. Enjoy!

---

After a long year of working on the translation of my father’s book from Albanian into English I am proud to say it is finished! The book was published today and is available on Amazon. This has been a true labor of love and a great tribute to my family. I hope those of you who are curious enough to buy it will enjoy it. Here’s a short tease…

---

Sot unë kam botuar librin e babait tim për herë të dytë. Ai së pari botoi këtë libër në vitin 2002 dhe pas 14 vitesh unë ndjeva se ishte e rëndësishme që të publikojë atë përsëri. Ky liber ka ne fokus te tij, gjenezen e Kapidaneve te Mirdites, si dhe disa saktesime mbi kanunin e Mirdites sipas Ndue Gjomarkut, pa harruar dhe ngjarje kulmore historike te cilat jane domethenese per fatin e Mirdites dhe te shqiptareve. Duke perfshire nje periudhe kohore disa shekullore.Për të blerë librin, ju lutem ndiqni këtë link.

Today I re-published my father’s book. It was first published in 2002 and after 14 years I felt it was very important to publish it again with a wider distribution. The book focuses on the Kapidanis of Mirdita and the impact of the Kanun on the region over a period of several centuries. The book emphasizes a number of historical milestones of the Gjomarkaj household mainly concentrating on the Markagjoni branch (my grandfather, father and uncles). I hope to have it published in English within the year.

For a preview of the book please follow this link Book Preview

The book is in Albanian and may be purchased through Amazon at the link below.

Mirdita Dera e Gjomarkut Kanuni

---

---

This is the only official site endorsed by the direct descendants of
Kap. Gjon Marka Gjoni (Gjomarkaj)

Site designed by Bianca Gjomarkaj Nakovics

Një ngjarje e pazakontë ka ndodhur në orët e fundit në Tiranë.

Policia e Tiranës ka shoqëruar në komisariat ish-deputetin Kastriot Islami.

Shkak për këtë shoqërim është bërë mosmbajtja e maskës.

Kastriot Islami raportohet se po mbahet në komisariatin nr.2.

Ish-deputeti Kastriot Islami ka qenë duke bërë ecje te Liqeni Artificial dhe në këtë kohë është ndaluar nga efektivë të patrullës së përgjithshme të komisariatit numër 2 të cilët i kanë kërkuar arsyen e mos mbajtjes së maskës.

Pas kësaj oficerët e policisë kanë replikuar me ish deputetin dhe i kanë kërkuar edhe kartën e identitetit të cilën Kastriot Islami nuk e dispononte me vete, pasi kishte dalë për ecje në zonën e Liqenit Artificial.

Për këtë arsye patrulla e përgjithshme e ka shoqëruar në komisariat për të bërë verifikimet e duhura dhe pritet që pas verifikimeve Kastriot Islami të lihet i lirë

Kush do jetë princi i ri i Rilindjes: Erion Veliaj apo Besart Kadia?

Blerja e re në merkato do të thotë kërcënim për ekipin e Veliajt në PS.

Erion Veliaj është mërzitur shumë nga hyrja e Besart Kadisë në Rilindje sepse gjaku i ri e zëvendëson të vjetrin, anglishtja e re e Kadisë është më e mirë sesa anglishtja zhdrapa zhdrapa e Lali Euros.

Pavarësisht dëshirës së kryeministrit Rama për të bërë shoping ekspertësh në PD, më i mërzitur për kooptimin e Besart Kadisë në Rilindje është Erion Veliaj.

Është e kuptueshme mërzia e Veliajt për rekrutimin e Kadisë sepse blerja e re në merkato do të thotë kërcënim për ekipin e Veliajt në PS.

Edhe Veliaj, ashtu si Kadia, nuk janë socialistë, as demokratë. Janë arrivistë politik që marrin ashensorin social nga 0 tek kati 20të, ku qëndrojnë për dreka e darka oligarkët me politikanët.

Edhe Veliaj, ashtu si Kadia, janë kooptuar në PS. Nuk janë BIO, as doc. Janë eksperimente të Edi Ramës me Rilindjes, ish PS, që meritë për karrierë nuk është aktivizimi, militantizmi pozitiv apo ngjitja e shkallëve çdo ditë nga një.

Meritë për karrierë në Rilindje janë lidhjet e shkurtra, me organizata kriminale (dëgjo CD e përgjimeve 339, 184), me oligarkë apo investime familjare pa lidhje me zotësinë.
Erion Veliaj është mërzitur shumë nga hyrja e Besart Kadisë në Rilindje sepse gjaku i ri e zëvendëson të vjetrin, anglishtja e re e Kadisë është më e mirë sesa anglishtja zhdrapa zhdrapa e Lali Euros.

Edhe Kadia, ashtu si Veliaj mund të bëhet deputet, ministër dhe kryebashkiak sepse nuk kërkohet talenti por zemra e Edi Ramës, që të sponsorizon në Mjaft, G99, deputet, ministër, kryebashkiak. Veliaj, ashtu si Kadia, nuk kanë bërë asgjë për të merituar detyrat.

Në jetët e tyre më shumë kanë marrë sesa kanë dhënë. Dhe Veliaj ashtu si Kadia, e dinë këtë.

faktor.al

Është me të vërtetë për të ardhur keq dhe krejt absurde që të bëhet fushat si në Prishtinë, e Tiranë mbi gjakun e lirisë së Kosovës,

Nga Beqir SINA

Nuk e di nëse është imagjinatë, apo ndonjë “shashkë” pararoje e fushatës për zgjedhjet e 25 Prillit. Që jo vetëm gazetari i Top Channel – Muhamet Veliu, por edhe Kryeministri Rama, Sekretari i Përgjithëshm (PS), Taulant Balla, dhe Ministrja Elisa Spiropali, kanë ndezuar bateritë e sulmeve të vrazhda ndaj opozitës, dhe konkretisht kundër kryetarit të saj Lulzim Basha, kryetares së LSI, Monika Kryemadhi, dhe Presidentit Ilir Meta, duke lënduar një plagë gjaku, për të bërë fushat me lajme të pavërteta.

Top Channel dhe gazetari i saj më i aftë i lajmeve të sajuara Muhamet Veliu nuk nxorrën gjë me gënjeshtrën për “Shtëpinë e Verdhë”, për të implikuar Lulzim Bashën si përkthyes, sepse dihet që Gjykata Speciale nuk e ka më këtë çështje në lëndën e saj.
Tani, lajmërremi Veliu trillon diçka tjetër: kapercen traun e Rrugës së Kombit, e del në Krushë të Madhe të Kosovës, duke zbuluar sipas tij “se një banor i këtij fshati, i ka dhënë një kasetë Lulzim Bashës, të cilën ai e kërkon në emër të banorve”.

Por edhe nëse kjo është e vërtetë, mbetet pyetja e madhe: Përse del kjo kasetë pikërisht tani, pas 20 vjetëve? Përse nuk u kërkua më parë? Përse nuk është dhe permendur në lëndën e Gjykatës Speciale, meqenëse edhe Luzim Basha ka qenë përkthyes apo prokuror e hetues i EULEX-it dhe UNIMIK-ut?

Top Channel ka korrespondenten e tij në Prishtinë. Përse duhet të shkojë në Krushë të Madhe Muhamet Veliu? gazetari më i afërt i Kryeministrit Edi Rama dhe Partisë Socialiste, që nga koha kur kapi me dhunë mikrofonin e Top Channel.

Po ashtu është e pa kuptueshme, jokoherete që edhe disa televizione, apo gazetarë, analistë, dhe komentues, kanë provokuar disa herë kohët e fundit në këtë moment shumë delikat e kompleks, duke ngritur pyetje për integritetin territorial të Kosovës. Disa po përdorin situatat emocionale të ndonjë lideri, në kontekst të lidhjeve të tij personale, siç është rasti i Dr. Sali Berishës me zotin Hashim Thaqi.

Duket pak si absurde, sepse është i ditur popullariteti i Dr. Berishës në Kosovë, por disa deklarata të tij të fundit jo vetëm që po e dëmtojnë, por ia zbehin kontributin dhe ndihmën e madhe që ka dhënë ai si ish Preisdent dhe ish Kryeministër për lirinë, çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës.

Ai po u jep më shumë rast kundërshtarëve të tij në Tiranë, duke e frymëzuar të paedukatin Edi Rama të pasurojë zhargonin e tij të ndyrë me fjalë të tjera prej rrugaçi në orvatjen për të kapur një mandat të tretë.

Është me të vërtetë për të ardhur keq dhe krejt absurde që të bëhet fushat si në Prishtinë, e Tiranë mbi gjakun e lirisë së Kosovës,

Me muaj të tërë kemi dëgjuar analiza e komente të thurura me teori konspirative e imagjinatë të sëmurë nëpër televizionet e Tiranës dhe Prishtinë, që në të shumtën i referoheshin Beogradit për absurditetet mbi Shtëpinë e Verdhë. Ne tani e dimë të gjithë se si ra ajo alibi.

U kërcënuan me emra e me lista ish luftëtarët e UÇK-ës, edhe duke i shantazhuar bashkë me anëtarët e familjeve të tyre, me thëniet se Gjykata Speciale , “këtë javë do të arrestojë, tre, katër, pesë a më shumë …. (dihej se kjo Gjykatë kishte si qëllim të arrestonte sa më shumë komandantë e ushtar të UÇK, së, për ta nxirë sa më shumë imazhin e luftës çlirimtare, kësaj lufte për liri që bëhej për të mbrojtur pragun e shtëpisë.

Tani po del se Gjykata Speciale është formuar mbi bazën e gënjeshtrave dhe propagandës së Beogradit. Por është për të ardhur keq se ajo po del e formuar edhe me ndihmën e disa shqiptarve të papërgjegjëshëm, madje edhe liderë me deklaratat jo serioze dhe aspak kombëtare që bëjnë. Janë deklarata të bëra për politikë partiake, ego personale, dhe ndoshta për inate personale me njëri tjetrin.

A nuk është mirë të flasë dhe të merret me këtë çështje vetë Gjykata Speciale, dhe të mos merren shqiptarët me Gjykatën Speciale? A nuk do të ishte mirë që shqiptarët të mos merren me njeri tjetrin, deri sa të përfundojë punën e saj Gjykata Speciale, e cila duam apo nuk duan shqiptarët, ajo është e votuar nga vet shqiptarët. Më pas le të komentohet, shantazhohet, analizohet, madje edhe sharë si e kemi zakon ne shqiptarët: “Kur të duam të duam me gjithë rroba – ama kur të shajmë të shajmë me gjithë rroba”.

Në fakt Gjykata për krimet në ish-Jugosllavi, ishte ajo që pati akuzuar ish komandantë të UÇK, si Fatmir Limaj, Isak Musliu, Haradin Bala, Ramush Haradinaj, Idriz Balaj dhe Lahi Brahimaj. Prej tyre u dënua vetëm Haradin Bala. Gjithashtu, Gjykata Ndërkombëtare e Dretjësisë në Hagë, (22,07,2010) bëri publik opinionin rekomandues për Kosovën, ku thuhej se Deklarata e Pavarësisë, është në përputhje me të drejtën ndërkombëtare”.

Tani do të rikujtoj fjalimin e zotit Thaqi, në miratimin nga Kuvendi i Kosovës të Gjykatës Speciale: Sot është një mundësi e re për të diskutuar për një çështje aq të rëndësishme siç është ajo që në zhargonin e përditshëm tani njihet si “Gjykata Speciale”.

Kemi dëshmuar tanimë se do të prekim çdo temë dhe do të diskutojmë për çdo temë.

Kemi dëshmuar se në shoqërinë tonë nuk do të ketë tabu.
Sepse e dimë se aty ku nuk ka komunikim, aty ka konflikt. Aty ku paragjykimet dhe injoranca mbizotërojnë, aty ka konflikt.

Sot do të diskutohet për “Gjykatën Speciale”, për atë se çfarë dimë e çfarë nuk dimë për të, çfarë presim prej saj, por mbi të gjitha për atë se çfarë ndikimi mund të ketë ajo në shoqërinë tonë.

Siç tregojnë edhe të gjeturat tuaja, ekzistojnë keq-informata, pritshmëri jo-reale, dezinformata të qëllimshme, për atë se çfarë është dhe çfarë do të sjellë Gjykata Speciale.

Në rrethana të tilla, vështirë se Gjykata Speciale do të mund të arrijë të bëjë atë që synon, të forcojë ndjenjën e drejtësisë për viktimat e luftës por edhe për të gjithë ata që janë angazhuar dhe vazhdojnë të angazhohen për drejtësi dhe barazi para ligjit për të gjithë.

Damila Leka/

“Pasi u bëra president, u kërkova disa anëtarëve të truprojës sime të dilnim për një shëtitje nëpër qytet. Pas shëtitjes, ne shkuam për të drekuar në një restorant. U ulëm në një nga më qendrorët dhe secili prej nesh pyeti se çfarë kishte në menu .

Pas pak pritjeje erdhi kamarieri duke sjellë menutë tona dhe në atë moment kuptova se i ulur në tryezën që ishte pikërisht përpara tonës, ishte vetëm një burrë që priste ti shërbenin.

Kur atij i shërbyen i thashë një bodyguardit tim: shko kërkoji atij njeriu të bashkohet me ne. Bodyguardi shkoi dhe i bëri ftesën. Burri u ngrit, mori pjatën dhe u ul pranë meje. Ndërsa hante, duart i dridheshin vazhdimisht dhe ai nuk e ngrinte kokën nga ushqimi.

Kur mbaroi, ai më përshëndeti edhe pa më parë u largua..
Atëherë ushtari më tha:
Madiba, ai njeri duhet të jetë shumë i sëmurë, pasi duart e tij nuk pushuan së dridhuri ndërsa hante.

• Aspak! arsyeja e dridhjes së tij është një tjetër – iu përgjigja.
  Ata më shikuan çuditshëm dhe u thashë:
• Ai njeri ishte kujdestari i burgut ku unë mbahesha. Shpesh, pas torturave që më bëheshin, unë bërtisja dhe qaja për ujë dhe ai vinte të më poshtërojë, të më qeshte dhe në vend që të më jepte ujë ai urinonte në kokën time.

Ai nuk ishte i sëmurë, kishte frikë dhe dridhej mbase nga frika se tani që unë jam presidenti i Afrikës së Jugut, do ta dërgoja në burg dhe do të bëja të njëjtën gjë që më bëri, duke e torturuar dhe poshtëruar. Por unë nuk jam i tillë, ajo sjellje nuk është pjesë e karakterit tim, dhe as e etikës sime.

Mendjet që kërkojnë hakmarrje shkatërrojnë shtetet, ndërsa ata që kërkojnë pajtimin ndërtojnë kombe. “

Cit. Nelson Mandela

Pse o miq ta duam social-komunizmin? A jemi te bindur qe ne ate kohe te mallkuar 75% a me shume e popullsise ishte e varfer.

🌑 Pse o miq, te varfrit e atehershem ta duan socializmin? -Si ka mundesi kjo? -A eshte anormale?

Populli yne, qe e provoi bishen komuniste duhet te ishte e te jete vendi me demokrat ne bote. A e dini o miq se ne ate kohe shumica e popullsise kishin shume femije? Se rregjimi I mallkuar thonte:

🌑 Beni shume femije se duhen pushke per atdheun. 75% e popullsise qe kishin shume femije, ishin me te varfrit, me te vuajturit. A e dini se ne ate kohe te mallkuar, njerezit dilnin ne rruge te madhe ne oren 3-4-5 te nates per te pare sa eshte ora ne sahatin e madh te Tiranes.

Sepse nje ore tavoline kushtonte 800 L = 5 dite pune. Nje ore dore me e lira, qe ishte luks, kushtonte 2000L = 15 dite pune. Radio me e lire kushtonte 5000L = 1 muaj pune te mire.

O miq, pse ju qe keni vuajtur votoni socializmin. Do tju jepja te drejte nqs ne ate kohe kishit qene mire. Jam dakord sikur socializmi te kishte bere mrekullira.

Te na kishte dhene mireqenje.

Mund te thoni se kemi qene komuniste dhe keni thene se keta jane te civilizuar dhe keni shpresuar per me mire.

Por ju e pate komunizmin per 45 vjet. E provuat socializmin per 18 vjet.

Nuk pame asnje te mire.

Vetem se na varferoi dhe na mbyti me dinamit dhe me gaz duke prishur shtepite me leje e pa leje. O miq, une qe flas, provova gjysmen e jetes ne komunizem dhe po jetoj gjysmen e jetes ne kapitalizem.

O miq, eshte nata me diten diferenca komunizem – kapitalizem. E kam thene shume here dhe e them qe nuk kam qene dhe nuk jam anetar i asnje partie. Por po ju lutem te veproje llogjika.

O miq, kete e them per demokratet e socialistet qe kritikojne partine demokratike se ka futur ish-komunist ne parti. Kjo eshte diferenca e demokracise nga komunizmi. Komunizmi te denonte me breza.

Kurse demokracia nuk te denon por te afron nese sheh se nuk ke bere krime, qe je penduar ose ke qene i detyruar per tu bere komunist. Nje komunist i ndershem, i civilizuar, mund te jete nje demokrat i devote.

nga Eduart Sheldia /

Red Varaku/

Millosheviçi i ri, sëmundje e vjetër, ilaç i njëjtë!

Presidenti i Serbisë dhe Jugosllavisë së re, Aleksandër Vuçiç, në një rast të paprecedentë, bëri një deklaratë shumë të rrezikshme, ku kërcënoi Kosovën dhe bashkë me të paralajmëroi të gjithë rajonin me një luftë të re në Ballkan duke e krahasuar situatën në Kosovë të njëjtë me konfliktin në Nagorni Karabak .

Një lajm i zi për Kosovën dhe gjithë Ballkanin, që na kthen pas në kohën ku babai i tij shpirtëror Slobodan Millosheviç kreu genocid mbi popullatën civile të rajonit duke e kthyer rajonin në një varr masiv, duke ndërtuar kampe përqëndrimi dhe duke masakruar gra, pleq dhe fëmijë.

Një lajm shumë i rëndë, që dëshmon që Serbia është një mitër e prishur që do të prodhojë vazhdimisht Millosheviçë të rinj që do të jenë gjithmonë kërcënim për jetën dhe paqen në rajon me të cilin duhet të ketë një qëndrim të prerë dhe të vendosur.

Thjesht mendimi për luftë që Millosheviçi i ri i Ballkanit ka në lidhje me zgjidhjen e mosmarrëveshjeve në rajon, duhet të ishte një alarm për të gjithë popujt e Ballkanit të cilët duhet të reagonin të gjithë njëzëri.

Kjo për faktin se ky qëndrim as që mund të mendohet e jo më të artikulohet, pikërisht nga ata që e derdhën gjakun e boshnjakëve, kroatëve, sllovenëve dhe shqiptarëve lumë .

Kushdo që nuk e merr seriozisht një deklaratë të tillë pas masakrave çnjerëzore, varreve masive dhe gjakut të derdhur, jo vetëm nuk është shqiptar, por është thjesht një tradhtar i shitur .

I paprecedentë mosreagimi i autoriteteve shqiptare me në krye kryeministrin e Shqipërisë, kur vetëm pak ditë pas firmosjes së marrëveshjes për Jugosllavinë e re, presidenti i kësaj federate të re kërcënon me “shkrirjen e konfliktit” dhe rikthimin e gjakderdhjes në rajon.

Madje, në rastin e kërcënimit ndaj Kosovës nuk duhet të kishte thjesht një deklaratë nga autoritetet shqiptare në mbështetje të autoriteteve kosovare, por duhet të kishte një qëndrim të qartë dhe ngrirje të menjëhershme të marrëdhënieve me Beogradin derisa kjo gjë të sqarohej përfundimisht .

Vendosmëria dhe bashkimi i faktorit shqiptar përballë këtyre kërcënimeve duhet të ishte i vetmi ilaç kundër tyre. Lënia vetëm e Kosovës në këto ditë të vështira për të është akti më i lartë i tradhtisë kombëtare .

Në mbështetje të Kosovës do të reagonte çdo kryeministër normal që nderon gjakun e derdhur për liri dhe nuk firmos me Millosheviçiin e ri në të njëjtën ditë kur luftëtarët shqiptarë dalin para Gjykatës Speciale me akuza monstruoze kundër tyre.

I tillë duhet të ishte reagimi përballë një kërcënimi që vjen nga ata që e kthyen tokën shqiptare në varrezë të nënave , motrave, baballarëve dhe fëmijëve tanë.

Mosreagimi ndaj një deklarate të tillë nuk është thjesht një dëshmi që ky kryeministër ka qenë dhe është vegël e projektit të Moskës për ta kthyer Beogradin në kryeqytet të Jugosllavisë së re, por është njëkohësisht edhe një pabesi ndaj martirëve të Kosovës dhe kombit.

Me sa duket për këtë individ gjaku i derdhur për lirinë e Kosovës nuk është gjë tjetër vetëm se bojë e kuqe për telajon e tradhtisë së rradhës.

Video/

Ylli Manjani, ish minister i drejtesisë.

Kliko mbi video…

Ish ministri i Drejtesese Manjani deklaron në studion e TopCenell, lojen e ndyre antikombetare të Rames të kordinuar me shërbimet sekrete sërbe dhe ruse, në dëm të popullit dhe pamvarsisë së kosovës.

Manjani.

🌑 Shtepia e verdhe është thjesht nje sajesë, dhe loje e ndyre e sherbimeve sekrete sërbe, kjo per te ballancuar apo relativizuar krimet e tyre (sërbe) ne kosove.

Manjani.

🌑 Rama ky kryeministër pis, që ka ndarë hartat e kosovës bashkë me piset e gjithë botës…