Dritan Laçi/

Meqenese Edi Rama u mor sot publikisht me Aldo Bumçin që sipas tij ishte një hata për Shqipërinë që u zgjidh Ministër i Jashtëm. Edi Rama duke qenë se ti më ndjek vazhdimisht me statuse sepse ti për ketë rron. Aldo Bumçi është nipi i Imzot Luigj Bumçit, minister në qeverinë e Turhan Pashës në vitin 1919, një nga figurat më të ndritura të Shqiperisë së viteve 1910 – 1940. Aldo Bumçi ka stërgjysh nga nëna Pashko Vasën që po të ishte gjallë dhe të shikonte katastrofën ku e ke çuar Shqipërinë në 5 vite qeverisje me siguri do të ta kishte kënduar një vaj.

Tani për ty Edi dhe ata Fu-ksat që ke rrotull që me siguri do të të sjellin këtë status, ti djali i kujt je? Nipi i kujt je? Djali i Kristaqit deputet në nomenklaturën komuniste dhe i Spiro Kolekës që vranë e prenë njerëz të pafajshëm.

Edi, ti je sëmundja më e keqe që mund ti bjerë trupit. Ti me Aldo Bumçin je si nata me ditën në shumë aspekte. Dallimi është i qartë. Shiko familjet nga vini. Njëra familja qe dha martirë për Shqipërinë dhe tjetra ajo e jotja martirizoi Shqiperinë për kolltukun e saj.

Gremisu farë e keqe!

Sot Franca: Neser…….

Ata jane kudo, flasin, kërcënojnë, vrasin.

Ata mburren dhe kënaqin epshet e tyre te ndyra kur thone:

” Një aksion i joni 3000 viktima, mbaje mend”

Vrasin sepse ne jemi qorre, naive, te pa përgjegjshëm per kërcënimet dhe veprimet e tyre.

Ata vrasin, ne heshtim, qeshim, dhe mjaftohemi me shprehjen.

Larg bythes tonë.

“Kur Ujku po e mbyste nje Gomar, ky i fundit i lutej Zotit te mos ishte e vertete, por të ishte ne enderr”

Forumi” Imazh & Media”! Imazhi Shqiptar & Identiteti Kombëtar!

“Kombi Shqiptar, Imazhi Im”

Reportazhi i Festivalit të XVI Ndërkombëtar, “Imazhi Shqiptar”

Misioni i Imazhit Shqiptar për identifikimin dhe promovimin e vlerave të Imazhit Shqiptar nuk ndalet. Si çdo vit, Forumi “Imazh & Media”, ka pritur në Kryeqytetin Shqiptar, në Tiranë, edicionin e 16-të të Festivalit Ndërkombëtar” Imazhit Shqiptar”, së bashku me miqtë dhe mbështetësit e kontributorët nga të gjitha trevat shqipfolëse.

Tashmë, një traditë e veprimtarive të Forumit” Imazh & Media”. Prezantimi i vlerave unikale të Imazhit Shqiptar dhe Identitetit Kombëtar është bërë gjatë gjithë vitit me takime, seminare promovime librash e vlerash në të gjitha trevat mbarëshqiptare, që nga Gjakova ,Prizreni ,Prishtina duke u ndalur në Ulqin, Preshevë Shkup, e sigurisht në diasporën e largët si Romë, Bruksel, Gjenevë Stamboll e New York.

Forumi” Imazh & Media” është një forum, që ka për qëllim integrimin e vendit në strukturat euroatlantike, organizma të tjerë rajonalë si dhe në Bashkimin Evropian. Forumi, i përkushtohet interesit të Kombit Shqiptar, profilizimit dhe profesionalizmit të personave fizikë, juridikë dhe të individëve në përputhje me kërkesat e kohës.

Në takimin e Festivalit të XVI Ndërkombëtar, “Imazhi Shqiptar” me mjaft interes u prit Konferenca Ndërkombëtare me temë: ” SHQIPTARËT & FQINJËT”. … Edhe në Konferencat e tjera shkencore, FIM, ka trajtojtuar tema mjaft të rëndësishme për të gjithë shqiptarinë… Mund të veçojmë;1.- “Bashkëjetesa Etnike- vllaznore providencialo-hyjnore te Shqiptarët për një Paqe të Qëndrueshme”, unikale te shqiptarët e Kombi Shqiptar drejt paqes universale pa kufij e përtej kufinjëve. ( Tiranë- Shqipëri,- Akademia e Shkencave, Dhjetor 2016)

2.-” Bashkëjetesa e harmonia fetare, unikale te shqiptarët”.( Tiranë- Shqipëri te Akademia e Shkencave, – Dhjetor 2015)

3.” Studimet Pellazgo- Ilire, sfidë e holumtimeve Shqiptaro- Globale.( Akademia e Shkencave, Tiranë- Dhjetor 2017)

Sivjet në këtë Konferencë” Shqiptarët & Fqinjët” kjo tematikë vjen mjaft aktuale dhe domethënëse në këtë vit i shpallur si “ Viti i Skënderbeut”, në përkujtim te 550- vjetorit të Heroit Kombëtar Gjergj Kastriot Skënderbeu.

Ne e kujtojmë me respekt gjithçka që ai ka bërë për kombin tonë, luftën e Tij, për mbrojtjen e tokave shqiptare për 25-vjet kundër pushtuesve osmane, bashkimin e shqiptarëve, dhe gjithashtu mbrojtjen e gjithë Evropës, duke hyrë në histori si një nga gjeneralët më të shquar të botës. Edhe Kongresi Amerikan ka aprovuar një rezolutë për Skëndërbeun duke njohur kontributin e Tij dhe të gjithë shqiptarëve në formësimin e historisë perëndimore.

Skënderbeu ka mbetur frymëzimi më i madh për shqiptarët edhe pas vdekjes së Tij. Pavarësia, në 1912 u arrit duke i nxitur njerëzit të luftonin nën shembullin e Tij. Edhe sot, si shqiptarë e ndjejmë veten si stërnipër dhe stërmbesa të Skëndërbeut, dhe kjo na jep më shumë krahë, më shumë forcë, për të përballuar dhe kapërcyer të gjitha problemet në jetën tonë dhe për t’u ndjerë krenarë për identitetin, historinë, kulturën, dhe gjithçka tjetër që është shqiptare.

Një tjetër ngjarje mjaft e rëndësishme për të gjithë shqiptarinë ishte dhe ajo e disa ditëve më parë , Krijimi i Ushtrisë së Pavarur të Kosovës. Më 14 Dhjetor, u shënua një nga aktet më të vecanta dhe më madhore të një rëndësie historike, krijimi I Ushtrisë së Pavarur të Kosovës. Por data e 14 Dhjetorit të vitit 2018 është vazhdim i një vendimi historikë që në korrik të vitit 1993, ne shtëpinë e Fatmir Brajshorit dhe të vëllezerve të tij, në Prishtinë, ku prezent ishte dhe Heroi Legjendar Adem Jashari. Aty u mor vendimi për të krijuar Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës.

Në referatin e mbajtur nga Kryetari i Forumit” Imazh & Media” Av. Prof. Assoc. Dr. Astrit Memia me temë: “Shqiptarët( faktor), gjenerojnë Paqe e Stabilitet në Ballkan”, u promovuan vlerat e shqiptarëve si” EKSPANSIONIST”, të paqes në shekuj e mileniume… dhe idete e vizionet per një të ardhme më të paqt e më të prospert në Ballkan e Europë… në strukturat euroatlantike e BE.

Me mjaft interes u priten nga elita akademike kombëtare, trajtimi temave mjaft të rëndësishme për të gjithë shqiptarinë dhe fqinjët.

Nga Konferenca po veçojmë disa nga temat e referateve të perfaqësuesve akademikëve, studiuesve, kontributorëve në vite të FIM & FMISHIK.

Temat kryesore që u trajtuan në Konferencë, të prezantuar nga studiues akademikë të njohur ishin:

Temat:

1.- Doktoreshë Preveza Abrashi – tema : “Shpërnguljet e popullatës kosovare në Turqi organizuar nga genocidi i qeverisë Jugosllave në dekada.”

2.-Prof. Migena Arllati – tema: “Shkolla shqipe në Kosovë, përballë politikës mizore sllave”.

3.- Prof. Kurtesh Devaja – tema: “Marrdhëniet miqësore Shqiptaro-Bullgaro , Shqiptaro-Romune, në shekuj.”

4.-Prof. asoc. dr. Elena Kocaqi -tema : “Shqiptaret dhe grekët në prehistori dy kombet më të vjetra te Ballkanit”.

5.Prof. dr. Milaim Fetai -tema : “Marrdhëniet Shqiptaro-Maqedonase nga marrveshja e Ohrit dhe post referendumit drejt integrimeve euroatlantike”.

6.- prof. Asoc. Dr. Sazan Guri -tema: “E Drejta Ndërkombtare e Deteve, si e drejtë pro miqësise së shqiptarëve me fqinjët”.

7.-Agron Dalipi -tema: “Shqipja si gjuhë kozmike e rrënja e gjuhëve të tjera”.

8.- Ish- Prefekti i Selanikut Panajot Psomiadhi- tema:” Miqesia bilaterale shqiptaro- greke drejt vizioneve të Evropes së Re paqësore”.

9.- Jorgaq Qyfeku -tema: “Miqësia trako-ilire në prehistori dhe kontinuiteti në epokën e sotme globaliste”.

10.-Behar Hoxha – tema: “Shqipja dhe dhënia e marrja me gjuhët Sllave dhe Greke”.

11.- Edvin Shvarc -tema: “Miqësia shqiptaro-hebraike drejt prespektivës dhe paqes globale”.

Gjatë Konferecës u trasmetua dhe përshëndetja e zt. Panajoti Psomiadhi Ish- Prefekt i Prefekturës së Makedonisë Qëndrore i cili nuk ishte i pranishëm:-

– “President i Forumit” Imazh & Media”, Prof. Dr. Astrit Memia, u jam mirënjohës e jam krenar, se njihem përmes Jush, nga opinioni publik shqiptar, për përpjekjet e mia dhe kontributin tim në përmirsimin e marrëdhënieve shqiptaro-greke gjatë mandatit, si Prefekt i Prefekturës të Maqedonisë Qendrore. Për më tepër besoj tek proverba shqiptare : “Komshiu është vëllai i parë”! Ju falenderoj sërish, Me respekt, Panajoti Psomiadi Ish Prefekt i Prefekturës së Makedonisë Qëndrore.

Si çdo vit, Forumi “Imazhi Shqiptar” ka përgatitur me shumë mjeshtëri videoklipin e të gjithë personazheve, që nderohen me çmimin jetësor të intelektualit për kontributin dhe promovimin e Imazhit Shqiptar & Identitetit Kombëtar, qoft shqiptar, apo edhe i huaj.

Me mjaft kuriozitet u ndoq videoklipi me historikun e Festivaleve në vite të Forumit” Imazh & Media”.

Më në fund u shpërndan dhe u lauruan 10 personalitete intelektuale për veprimtarinë e Tyre në dekada në fusha të ndryshme me Çmimin e Madh” IMAZHI SHQIPTAR”.

1.- “Imazhi Shqiptar në studimet gjuhesore albanologjike”, shkoi për profesorin, Ahmet Kelmendin( post- mortum).

Profesor, Ahmet Kelmendi lindi në Pejë, më 29 Gusht 1929 dhe vdiq më 21 Nëntor 2018. Shkollën fillore dhe të mesme e kreu në vendlindje, studimet në Beograd dhe studimet popstdiplomike në Zagreb. Me dekretin e qeverisë në atë kohë dërgohet që mësimet e para të ju japë nxënësve në Drenicë, tv shkatërruar nga lufta e pushtetit të kohës dhe skamja e madhe. Profesor në Gjimnazin e Pejës dhe Shkollën e Arteve. Punoi gjer në vitin 1960, ku vazhdoi si redaktor i gazetës së parë shqiptare në ish Jugosllavi “Rilindja”, ku edhe u bënë botimet e para të cilat mundësuan zhvillimin dhe avansimin e gjuhës shqipe. Ishte në grupin e organizatorëve të një ndër ngjarjeve më të rëndësishme të kohës, “Mbledhja për Gjuhen Shqipe” të mbajtur më 14, 15 e 16 janar 1963, e cila po shënonte një hap të madh të dijes, të përdorimit dhe shqyrtimit të cështjeve gjuhësore të shqipes në Kosovë. Në rrugëtimin e tij vazhdoi si profesor në Universitetin e Prishtinës me lëndët në degën e Gjuhes Shqipe, në Fakultetin e Arteve dhe degën e Dramës. Vlen të ceket si moment shume të rëndësishëm edhe puna e madhe që bëri profesori me përpunim, rradhitjen, sistematizim dhe sintetizim e materialit për nxjerrjen e librave të nëntë vëllimeve të veprës së madhe të Profesor Eqrem Cabej me titull “Studime Gjuhësore”.

2.-“Imazhi Shqiptar në përkthime” shkoi për Robert Shvartc.

Robrt shvarci, lindi në Sarajevë me 10 dhjetor 1932 nga një baba Vjenez Juliusi dhe një nënë Elbasanllije, Saveta Cipi dhe vdiq ne Tiranë me 25 prill 2003. Në Shkodër kreu shkollën fillore dhe me vonë u zhvendos në Tiranë, ku mbaroi vetëm arsimin e mesëm.Në vitet 1957-1961 ishte një ndër letrarët e rinj më prodhues si në poezi dhe në prozë .Por në vitin 1961 hoqi dorë nga krijmaria origjinale sepse ishte I bindur se në vendin tone në ato vite nuk ishte cështje parimesh por ruajtje froni dhe lufte e egër klanesh. Robert Shvarci ka përkthyer në shqip kryesisht nga letërsia botërore si Remarku, Brehti, Gete, Hajne ,Markez, Uris etj. Në gjermani u bë i njohur si perkthyes i letërsisë Shqipe dhe më 1995 Presidenti i Gjermanisë e nderoi me Kryqin e Meritës si të parin personalitet të kultures nga vendet e ish Lindjes komuniste. Në dhjetor të vitit 2002 , presidenti Moisiu e vlerësoi me dekoratën Mjeshtër I madh ,ndërsa në Janar të 2003 pak muaj para vdekjes, Këshilli Bashkiak I Tiranës e shpalli “Qytetar Nderi”. Ndërsa në maj të vitit 2016 Presidenti Nishani e shpalli “Nderi I Kombit”.

3.-“Imazhi Shqiptar në Humanizëm”, u u laurua, zt. Ahmet Bektashi, Kryetar i Fondacionit Humanitar” Të ndërtojmë e të shpetojmë shpërnguljen”.

Fondacioni i Zvicrës e Preshevës që kanë ndërtuar 57 shtëpi falas që mos të shpërngulet popullsia nga Lugina e Preshevë, dhe do i ndërtojnë 100.

Ahmet Bektashi, i lindur me 13 gusht 1956 në Bujanoc, kreu Akademinë Pedagogjike në Prishtinë. Punëtor drejtues ndërmarrjesh të ndryshme në Zyrih të Zvicrës. Familja Bektashi është një ndër familjet më të hershme dhe autoktone në Bujanoc. Kjo familje njihet si shume përparimtare jo vetem në vendlindje por edhe më gjerë në rajonin e Preshevës dhe Kosovës. Shumë anëtarë të kësaj familjeje janë me tituj të rëndësishëm akademik dhe profesione të ndryshme. Ali Bektashi njeriu që hapi shkollën e parë shqipe në 1945 vinte nga kjo familje. Ahmet Bektashi emigroi për në Zvicër 35 vite më parë me familjen. Angazhimi personal në aktivitete të ndryshme në Zvicër sidomos me fondin humanitar për Kosovën lindore ka qenë gjithmonë një obligim I trashëguar nga familja e tij. “Kombi Shqiptar, Imazhi Im”Besueshmëria në emër të familjes dhe personalitetit të tij e kanë ndihmuar shumë këtë insitut humanitar ku ai është dhe kryetar I saj. Mundësia të ndihmojë njerëz në nevojë më mbush me jetë e më qetëson shpirtin , prandaj do te jem gjithmonë në shërbim të njerëzimit është shprehur Ahmet bektashi për Imazhin Shqiptar.

4.-“Imazhi Shqptar në Arkitekturë” shkoi për arkitektin e mirënjohur dr.Gajur Kadriu.

Dr. Gajur Kadriu, lindur në Tetor viti 1961 shkollën fillore dhe të mesme i kreu në Tetovë ndërsa 1986 diplomohet në Fakultetin e arkitekturës në Universitetin e Shkupit në vitin 2007 merr titullin magjistër në po të njëjtin universitet ndërsa në vitin 2015 mbron doktoraturën dhe merr titulin Doktor i Shkencave Teknike nga viti 2012 është Drejtor i rrugëve të Maqedonisë.

5.- “Imazhi Shqiptar në telereportazh & dokumentar” shkoi për gazetaren e mirënjohur Alma Cupi.

Alma cupi, lindur në Burrel, kreu studimet në Academinë e Arteve të Bukura në Tiranë, dega drame.

Gazetare ne gazetën Albania nga 1996-2000,Prezantuese e programeve “Heronjtë” Projekt I IREX, Prezantuese e programeve “Hapur” projekt I IREX

Korespondente e radios Europa e Lirë 2000-2007,2007- 2008 gazetare ne radio Francë, RFI, 2008-2011 kryeredaktore ne TV Ora News, 2012-2018 autore e programit Histori Shqiptare.

Botuese e librave: “Media dhe trafikimi I qenieve njerezore.” Botim I mbeshtetur nga Ambasada Amerikane.

2.”Media dhe personat me aftësi të kufizuara” një minikod për gazetarinë e shkruar.

Cmimet-Tropoja I jep cmimin e mirënjohjes .Fieri i jep cmimin gazetarja e vitit për 2017. Ministria e turizmit I jep cmimin “Gazetarja e Aventurës per 2017.

Shqiptarët e Malit tv zi i japin cmimin e mirënjohjes nv vitin 2016.

Shoqata e gazetareve I jep cmimin në Kosovë si gazetarja më e mirë e vitit 2017.

6.- Me çmimin”Imazhi Shqiptar në pikturë” u laurua piktori i shquar prof.dr. Reshat Ahmeti.

Profesor Ordinar për Pikturë në Fakultetin e Arteve të Universitetit Shtetëror të Tetovës. Lindi më 16,05,1964 në Gostivar, Republika e Maqedonisë. Shkollën fillore e ka kryer në vendlindje,

Arsimimi 1984-1988 – Fakulteti i Artit Figurativ në Shkup, klasa e Ana Temkovës

2000-2002 – Studimet postdiplomike në Fakultetin e Arteve në Prishtinë,

Cmimet :1.Cmimi për Vepër Jetësore në art dhe kulturë “11 Tetori ” / Ministria Kulturës të Republikës të Maqedonisë -2013

Ekspozita:

2. Muzeu Mimara 2017- Zagreb

3. Muzeu i arteve të bukra “Songzhuang” 2016 – Pekin,

4. Akademia e Shkencave dhe Arteve të Maqedonisë. 2016 – Shkup,

Monografi:

5. “Artistet bashkekohore te Maqedonise”, e botuar nga Shoshua, 2002- Londer – Angli.

7.- Me çmimin”Imazhi Shqiptar në kritikë letrare dhe publicistikë” u vlerësua Prof. Migena Arllati.

Prof. Arllati është aktiviste e devotshme e kulturёs shqipe dhe promovuese e fjalёs sё pastёr poetike. Çmojmë në mënyrë të veҫantë vlerat e fuqishme humane dhe intelektuale që znj. Arllati reflekton në aspekte të shumta të angazhimit të saj profesional.”

U lind në Elbasan / Shqipëri më 06.09.1974, në një familje me tradita qytetare dhe arsimdashëse. Është martuar në qytetin e Gjakovës në Kosovë ku jeton prej 23 vjetësh me bashkëshortin dhe katër fëmijët.

Prej pasluftës së Kosovës ka punuar dhjetë vjet si gazetare, ku disa herë u shpërblye me çmime për punën e saj hulumtuese.

Aktualisht është profesoreshë e gjuhës shqipe dhe letërsisë. Prej kohësh ka konfirmuar vullnetin ndaj studimeve në gjuhësi dhe punën në publicistikë e kritikë letrare, duke marrë pjesë në dhjetëra Konferenca të ndryshme shkencore të organizuara nga Universitete vendore dhe në Europë.

Është autore e shtatë librave, si dhe redaktore dhe recensente e 50 vëllimeve me poezi e prozë.

Znj. Arllati zhvillon një aktivitet të bujshëm edhe në kuadër të shoqërisë civile dhe organizatave humanitare, të cilat në vite e kanë nderuar me tituj të lartë.

8.-“Imazhi Shqiptar në Bashkejetesën e harmoninë fetare”, me këtë çmim u nderua Fondacioni ” Dritat e Shkelzenit”, me Kryetar të nderuemin e të dashtunin hyjnor, pinjollin e Tyrbes”Rexhep Beli”, Zt. Besfort Tafa.

Shoqata “Shkëlzeni dhe Dritat e tij”, ështe themeluar në vitin 2015. Ka realizuar këto vepra

1,Hapja e rruges në drejtim të vendit të Shenjtë të Shkëlzenit, me gjatësi 12km, 2,Rindërtimi i Xhamisë Fshati Buçaj,

3,Kërkesa,Organizimi,i Aktivitetit me Presidentin e Republikës,me rastin e dhënies së titullit Nderi i Kombit, Dervishit Rexhep Bel Boshnjaku

4, Organizimin e Aktivitetit të përvitshëm në Vendin e shenjtë të Shkëlzenit,

5, Mbështetje të vazhdueshme me bazë ushqimore të mbi 100 familjeve në nevojë në Rrethin e Tropojës, Kryetari I Shoqatës Besfort Tafaj.

9.- “Imazhi Shqiptar në studimet & hulumtimet historike”, shkoi për Prof. Asoc.Dr. Elona Kocaqi.

Profesore Asociuar Doktor Elena Kocaqi, Ka përfunduar studimet ne tre dege ditën me rezultate te shkëlqyera ne Universitetin e Tiranes për Histori, Juridik dhe Shkenca Politike. Doktoruar ne “Historia e Marrëdhënieve Ndërkombëtare” pranë Qendrës se Studimeve Albanologjike ne Tirane Ka marr titullin Profesore e Asociuar ne 2016 për shkak te punës kërkimore shkencore dhe asaj si pedagoge prej 12 vitesh, ne Administrim Publik. Autore e 8 librave historik dhe disa përkthimeve. Libri me i fundit Lufta e Trojës: Lufte Pellazgo-Ilire. Pjesëmarrëse ne shume konferenca shkencore jashtë dhe brenda vendit, si dhe autore e disa artikujve shkencor.

Një mbrëmjë mjaft emocionuese , E gjendur edhe një vit mes personazhesh dhe vlerave të gjalla që i kanë shërbyer mbarë shqiptarisë.

Mbrëmja u mbyll me shtrëngime duarsh dhe fotografi të pjësmarrësve për të shënuar në aparatet e tyre emocionet e Festivalit të 16 të organizuar nga Forumi” Imazh & Media”.

Divizioni i Departamentit të Imazhit Shqiptar & Diplomacisë Publike, të Forumit” Imazh & Media”.

Tiranë- Shqipëri, më 29. 12. 2018!

Protestat

nga Hajro Çini/

Unë e përkrah çdo lloj proteste kundër “Rilindjes”.

Edhe pse nuk më përfaqsojnë, unë përkrah protestën e socialistëve të Aristirit (mbi 90% kishin votuar Psikopatin) protestën (jopolitike!!! Idiotsi totale) të studentëve apo këtë të diasporës.

I përkrah edhe për një arsye tjetër, sepse këto protesta hedhin poshtë “Teoritë” e opozitës së Opozitës se “Opozita nuk ngjall shpresë”.

Në botë njerëzit nuk protestojnë kur apo pse ngjall shpresë opozita, por kur dështon në mënyrë spektakolare qeveria. Por opozita e Opozitës nuk e di këtë, dhe sa kohë që paguhet për të “teorizuar” do ta vazhdojë “teorizimin”.

Kur ti prishen pazaret do bëjnë “autokritikë” siç bëri Ylli Rakipi kohët e fundit ku akuzoi vetveten si një mashtrues ordiner, për të mbuluar një krim të hershëm të Ramës, atë të përmbytjes së Tiranës. Ai nuk duhet të dalë më publikisht pas kësaj, ose opinion publik (në se ka një të tillë) duhet ta abandonojë.

Edhe pse i përkrah, asnjëra nga këto nuk më përfaqson mua apo bindjet e mija. Ajo e studentëve është jo bindëse, përderisa nuk është politike. Bile më duket absurditet që për të rrëzuar një ligj politik, të një qeverie (politike) bëhen thirrje për protestë jo politike.

Kjo e diasporës nuk më përfaqson, sepse në vend që të vëri vetullat nxjerr sytë. Pse? Oraganizatori nuk arrin të bëj dallimin midis një mashtruesi të sëmurë mendërisht dhe një opozite konstruktive, të saktë, të ndershme që ka 6 vjet që akuzon me fakte, të cilat janë vërtetuar plotësisht, një bandë kriminale jashtzakonisht të rrezikshme.

Që në momentin që ai nuk e bën këtë dallim, që ai vë shenjë barazie, ai e shndërroi protestën në një miting mbështetës të Ramës.

Kur të gjithë janë njësoj pse duhet të largohet qeveria?!

😢😢😢

Gjergj Meta tregon atmosferën nga varrimi i 17-vjeçares: E bukura Griseldë, e veshur si nuse…

Në Kurbnesh, te shtëpia e Griseldës së vrarë në Laprakë, ishte krijuar qysh në mëngjes herët rreshti i burrave e i grave që i shkonin Ilirit, të atit të saj, për ngushëllim. Po po, atij Ilirit që fantazia e babëzitur e mediave online apo e policëve informatorë, e kishte bërë një baba që kishte braktisur fëmijët. Vihem në rresht edhe unë me burrat e tjerë. Na presin kushërinjtë e Ilirit të rreshtuar, sikur është zakon ndër këto anë tonat, e më pas takojmë edhe Ilirin.

Dialogu është shumë i shkurtër:

“A u mërzite?”

“Po shumë”

“Zoti të dhashtë forcë”

“Zoti të rujt!”.

Vishem me rrobat liturgjike dhe drejtohem në heshtje kah arkivoli. Te kryet e Griseldës është Drita, nana, që po të njëjtat media apo policë informatorë e kanë bërë të vdekur. Dritës po, i ka vdekur drita e syve, është fishkur ajo dritë. Asaj po, i ka vdekur bami i kraharorit të saj. Kjo po është vdekja e saj e jo ajo e portaleve.

Griselda! Ah Griseldë! E bukura Griseldë! E veshur si nuse me një fustan të bardhë. Hyjnisht e bukur. Pak më shumë se një fëmijë, pak më pak se një e rritur. Duket sikur asaj bukurie i bëjnë kurorê malet pêrreth që e kanë parë të lindë, të hedhë hapat e parë e të shqiptojë fjalët e para. Kushedi sa herë malet përreth kanë lozur me të qarën apo të bërtiturat e saj duke e hedhur sa nga një shpat në tjetrin e duke ia kthyer sërisht asaj në jehonë. Sot ato male duken sikur janë pêrthyer nga dhimbja, sepse e dinë se nuk do të mund të jehojnë më kurrë zërin e Griseldës.

Sapo nisi lutja u bënë bashkë Iliri, Drita dhe dy fëmijët e tjerë, djali 15 vjeç dhe vajza tjetër 10 vjeçe. Shikonin me sy të përlotur, herë mua e herë Griseldën. Luteshim të gjithë sa ishim, në heshtjen e atyre maleve ku rripave të bardha të dëborës iu shtohej edhe e bardha e fustanit nusëror të Griseldës. Edhe burrave iu skuqën sytë ndërsa thonim de profundis, nga humnera klitha drejt teje o Zot.

Në një çast m’u duk se edhe ajo po lëvizte buzët duke u lutur me ne: “Nga humnera klitha drejt teje o Zot/ O Zot dëgjoje lutjen time …”

Nuk gjeja fjalë. Vetëm pak fjalë e shumë heshtje. Cila fjalë mund të ngushëllojë zemrën e një nane? Cila fjalë mund të rikrijojë në kraharorin e saj një Griseldë tjetër? Në këto raste ia kam frikën fjalës time dhe e lë të heshtë. Nuk e nxjerr nga goja, se kam frikë mos kthehet në plumb apo ndoshta bëhet thjeshtë e kotë. E atëherë lexoj Fjalën, atë të Zotit, me F të madhe. Vetëm ajo ngushëllon si duhet dhe kur duhet. Vetëm ajo Fjalë gjen ato shtigje të papërshkuara e të panjohura të shpirtit, ashtu sikurse vetëm Griselda din shtigjet ku ka luajtur në fëmijërinë e saj. Ajo Fjalë depërton thellë dhe vetëm ajo jep shpresë.

Lutja mbaroi e Iliri më kërkon t’i bekoj kullën e tij të varfër ku jeton. E bekoj edhe kullën e ngjitem aty ku rrinë burrat që vijnë me pi kafen e mortes. Pak fjalë e shumë heshtje. Heshtje! Nuk ka fjalë. E vetmja që flet është dhimbja. Dhimbja flet në heshtje.

Nga jashtë dëgjohen britmat e grave që vajtojnë me fjalë e herë pas here dëgjohet zëri i Dritës: “Ah e mjera unë për ty oj Griselda ime”.

Pijmë kafen e themi ato fjalë që kanë mbet të pandryshume për shekuj e shekuj: “Zoti ju forcoftë! Mos pafshi ma keq! Ju ardhshim për t’mira mas sodit!”.

Çohem e dal jashtë. Bora e parë tashmë ka rënë. Dielli ndrit fort e xen pak n’at shpat mali të Selitës. Bryma që ka rënë gjithë natën ka shtruar tokën.

Largohem, e duke ecur shoh rreshta të tjerë burrash e nga pas gratë, që ruajnë kodet e të ecurit, duke shkuar drejt shtëpisë së Ilirit e Dritës për t’i dhënë lamtumirën e fundit Giseldës.

Do doja të thoja shumë gjëra. Do flisja pa fund për shpresën e këputur të së bukurës Griseldë, të shumë Griseldave, familjeve që për të shpëtuar të ardhmen e fëmijëve të tyre po provojnë të pamundurën. Por është e kotë. Është kohë e humbur, sikurse qe lufta e mjekëve kundër kohës për t’i shpëtuar jetën të bukurës Griseldë. Është kohë e humbur si leximi i portaleve apo informatat e policëve që kanë humbur etikën në të gjitha përmasat e saj e asnjë prej tyre nuk ishte sot aty.

Pusho në paqe Griseldë nëse do të mundesh. Pusho n’ato varre të Kurbneshit, nën hijen pishave të larta, pranë të parave tu, aty diku përbi Kishëzës së shna Ndout. Pusho e qetë e bukura Griseldë, nëse ne do të lëmë të qetë.

Marre nga 360grade.al

O i mbrekullueshmi Edi Rama i Shqiperise.

Ti the se nuk e dije se sistemi arsimor ishte kaq i deshtuar.
Ti the se nuk e dije se shumica e pedagogeve dhe Rektoreve ishin kurva dhe te korruptuar.
Ti the se nuk e dije qe kompanite qe bejne rruget  e shqiperise jane fantazma dhe na vjedhin parate.
Ti the se nuk e dije qe spitali pediatrik skishte inkubatore.
Ti the se nuk e dije se infermieret i marrin dorezat nga shtepia, dhe se pacientet i blene paisjet mjekesore vet ne farmaci edhe kur jane shtruar ne spital.
Ti the se nuk e dije se deputetet i intervistojne vajzat e reja ne krevat.
Ti the se nuk e dije qe ne shqiperi eshte mbjelle aq shume droge sa ka shkuar cmimi i kiles se hashashit me i lire se i duhanit.
Ti the se nuk e dije se invalidet kishin nevoje per mbeshtetje sociale wtf.
Lista eshte shume e gjate do me duheshin muaj ta mbaroja.
Kam nje pyetje, ato kuckat e shish pse si fut te zbulojne keto krime por i ve te kercenojne njerez te thjesht, studente te ndershem dhe qe jane  300 here me inteligjente se te gjith ministrat, deputetet dhe te gjithe zorrot qe ke ne qeveri marre bashke. Pse o i mbrekullueshem, pse?

Ore edhe nje pyetje, kur ti nuk di asgje per shqiperine, pse mutin je akoma aty ku je?

Sulltan Murati i kerkon Dibres 300 nuse me lidh miqesi me 300 oficer turq.

Dibranet i vëjn kusht Sulltanit………

Historia më mbreslense e të gjitha kohrave.

-Degjojeni historine nepermbjet gazetares-

Nga gjysma e shek XVIII,kur turqit ishin te zene me luftra te tjera dhe ne Shqiperi nisen te shkeputen disa feudale per te krijuar pashalleqet e tyre nje fuqi serbe e ardhur nga Nishi doli ne Kala te Dodes.Ata donin te shtinin ne dore Dibren dhe Lumen.

Kjo fuqi serbe e perqendruar ne Kala te Dodes para se te niste sulmin per ti prekur ne nderin e familjes u dergon fjale krereve te Dibres se Poshtme,Kalisit dhe katundeve rreze Korabit qe tu dorezonin 300 vajza te reja per oficeret e tyre.

Kreret u mblodhen ne kuvend dhe vendosen ti pergjigjeshin kesaj kerkese.Ne kete kuvend moren pjese dhe perfaqesues nga Lura me ne krye Nikolle Doçin..Diten e caktuar qe duhej tu qonin 300 vajzat u caktuan 300 djem te zgjedhur e trima te veshur si nuse,te hypur ne kuaj,nen duvakun e nuserise,ata mbanin arme,keto shoqeroheshin nga 1000 percjelles.

Kur oficeret u radhiten dhe prisnin nuset se bashku me ushtaret qendronin prapa e krushqit me nuset po hynin ne koridor te tyre,prisnin te krisnin pushket..Sapo krisi pushka malsoret ia dhane me batare,kjo beri qe nje pjese e mire e serbeve te mbeteshin te vrare…

Kjo histori qarkullon ne odat dibrane ne formen e nje legjende,por nuk mund te quhet legjende pasi populli i Dibres e ka transmetuar historine e tij me kenge dhe me meselet e treguara neper konaqe,por eshte nje histori jo e dokumentuar me fakte.

Nga Mona Rusi/

Protesta anti rame i shuajti dritat.

Kryemafiozi qe erdhi ne pushtet me blerjen e Votave – dhe me gjasme premtoi tua plotesoje studenteve revolucionare te 8 kerkesat pa dialog, pas u “dorezua” nga presioni I tyre…

Tashme shqiptaret e uritur e kane hequr plotesisht mendjen nga super mashtrimet dhjetra milionshe te qeveritareve dallkauke e xhepiste…dhe ne keto dite te ftohta mendojne ne se shoku Ramovici do u jape ndonje lemoshe per te festuar edhe keta te ngrate ate qe komunistet e shpallen si “festa e Vitit te ri”

Edvinizmi kjo teori marroce, shperfillese dhe antinjerzore u alternua bukur mire me praktiken e zhvatjes pa asnje skrupuj, te vjedhjes se taksave qytetare sy me sy.

Gjeniu Fishta ne poemen satirike “Gomari i babatasit” ka pikturuar jo vetem sklaverine enveriste qe do vinte pas ikjes se poetst Nga kno jete, por ehe bemat cmendurore te atyre qe do quheshin rilindja komuniste edviniste.

Tuj u përpjekë si peshku nʼzáll;

Me tʼu bâ mos me kenë gjáll.

Eja rreth e gjithmonë zhárg,

Zdathë e zdeshë e pa bukë nʼbark,

Bájë zyrtarë, e bájë shkatrrina,

Bájë dajakun sá tʼhà shpina:

Si “moʼ, Zot! Ma keq për né”,

Qi bâjm hije për mbi dhé!

(vijon….)

Koka në Stamboll e trupi në Janinë.

Ky është vargu i një prej këngëve më të njohura shqiptare që këndohet për nder të Ali Pashë Tepelenës.

Pasi u mposht nga ushtritë osmane, Pashait i Janinës iu dërguar koka në Stamboll për të treguar se ai ishte vr*rë vërtetë.

Që prej asaj kohe, nuk dihej se ku e kishte v*rrin pashai i madh shqiptar.

Ish-ministri i Arsimit, Et’hem Ruka ka bërë publike në Facebook faktin se më në fund v*rri i pashait është gjetur.

Postimi i Et’hem Rukës:

Pas shumë përpjekjesh, im bir Rudenci, sapo gjeti ku prehet koka e Ali Pashë Tepelenës në Stamboll! Pashai prehet pranë të birit Veliut.

Sa çel e mbyll sytë kosovarët i shkulën të gjithë hunjtë dhe me ta filluan t`i rrahin të gjithë ata që ndodheshin afër e që kundërshtonin themelimin e shtetit të shqiptarëve. E tërë turma kundërshtare u shpërnda rrufeshëm dhe shteti ynë vazhdoi të jetojë e të funksionojë.,pjesë nga libri i profesor Fetah Bahtirit për rolin e Isa Boletinit në shpalljen e pavarësisë në Vlorë…

“Atëherë plaku filloi rrëfimin e vet:

– Në ditën kur është shpallur pavarësia e Shqipërisë i kam pasur 18 vjet.

Atë ditë dhe atë ngjarje e mbaj mend si sot. Po më duket se po e shoh me sy edhe tani… Ismail Qemali me shokë e shpallën pavarësinë, e shpallën Shqipërinë shtet. E shihni këtë bulevard këndej?… Këtu ka qenë përrua, andej përtej kanë qenë arat.

Ja aty!… Aty kishte gardhiqe me hunj të thjeshtë me të cilat ishin të ndara arat e parcelat…

Këtu ishin tubuar shumë njerëz me nga gjysmë opinge, me nga një gjysmë kësule, me këmisha të gjata e të shqyera, lloj-lloj njerëzish, lloj-lloj veshjesh! Këndej u shpall shteti i shqiptarëve, e këta këndej, kundërshtonin! Çfarë Shqipërie more! Kjo është Turqi! Kjo është Greqi!… Nuk duam shtet çfare e doni ju! Nuk dihej se çka po ndodhte dhe nuk kuptohej se ku e si do të dukej fundi i gjithë kësaj.

Po më duket se po e shoh Isain! Mbërrijti, i lumi, nja dy-tri orë pasi që u shpall shteti! Zbriti nga kali. Ja këtu, mu këtu… S`e kam pasur as pesë metra larg. Me të ishte edhe një kolonë kalorësish kosovarë. Secili më i pashëm se tjetri! Secili më kreshnik se tjetri! Se cili më i zoti se tjetri! Isai vetë – dy metra mashkull! Ismail Qemali me shokë e pritën si është më së miri. Të gjithë e përqafuan Isain, e edhe kosovarët e tjerë që ishin me të.

Ata që ishin grumbulluar këndej e që kundërshtonin nuk i ndalnin brohoritjet dhe kundërshtimet. E kam dëgjuar me veshtë mi Isa Boletinin kur e pyeti Ismail Qemalin: ‘Po çka janë këta? Çka po donë këta, more?…’. Ismail Qemali dhe tre-katër delegatë të tjerë që ndodheshin më afër tij i folën Isait me zë të ulët, gjë që unë nuk munda të dëgjoja se çka i thanë. Por e kam dëgjuar Isain kur me pak fjalë u është drejtuar kosovarëve që e shoqëronin: ‘Burra! Rahatoni këta këndej, veç mos i dëmtoni’.

Kjo ‘mos i dëmtoni’ më vonë u pa se kishte domethënien ‘mos i vritni’. Kosovarët filluan zbatimin e urdhrit.

Sa çel e mbyll sytë kosovarët i shkulën të gjithë hunjtë dhe me ta filluan t`i rrahin të gjithë ata që ndodheshin afër e që kundërshtonin themelimin e shtetit të shqiptarëve. E tërë turma kundërshtare u shpërnda rrufeshëm dhe shteti ynë vazhdoi të jetojë e të funksionojë.

Dijeni se Isa Boletini me kosovarët e tij atë ditë e shpëtoi Shqipërinë dhe shtetin tonë.

E ju, paçi faqen e bardhë dhe paçi fat! Edhe sot ne këtu ymydin e kemi te Kosova dhe te kosovarët – përfundoi rrëfimin e tij plaku i Vlorës”.

1984 – Enver Hoxha: Nuk do të bëjmë propagandë kundër Jugosllavisë, kosovarët do t’i dorëzojmë te UDB-ja

Nga Kastriot Dervishi

Qëndrimi i regjimit komunist të Enver Hoxhës ndaj shqiptarëve të Kosovës që emigronin për arsye politike në Shqipëri, ka qenë antikombëtar. Jo vetëm për faktin se regjimi ishte antikombëtar dhe internacionalist proletar, por këto veprime shoqëroheshin edhe me pabesi të pafundme. Njihet numri shumë i lartë i shqiptarëve të Kosovës që vinin në Shqipëri për t’i shpëtuar gjenocidit serbomadh dhe që burgoseshin e internoheshin nga regjimi i E.Hoxhës. Por, po kaq, shumë të tjerë i dorëzoheshin UDB-së me qetësinë më të madhe. Sjell sot, një pjesë të mbledhjes së datës 18.4.1984 të sekretarëve të Komitetit Qendror, ku merr pjesë edhe ministri i Punëve të Brendshme, Hekuran Isai. Këtu diskutohet edhe për emigrantët kosovarë. Udhëheqja nuk tundet nga mendimi se duhet t’i kthejmë, ndërsa E.Hoxha është më i sinqertë se kurrë duke thënë se nuk mund të bënin propagandë kundër Jugosllavisë.

Biseda e zhvilluar

Shoku Hekuran Isai: Nga Kosova, shoku Enver, pothuajse na vijnë çdo muaj nga 5-6-7 apo nganjëherë edhe nga 8 vetë të arratisur. Pothuaj çdo javë kalojnë ata kufirin jugosllavo-shqiptar. Këta vijnë me pretekste të ndryshme, njëri thotë “kam ardhur për të vazhduar shkollën”, tjetri, “më ndjek UDB-ja”, kush kështu e kush ashtu. Po ne mbasi jemi konsultuar dhe i vjelim nga kanë ardhur e pse kanë ardhur, ku mendoni të shkoni e si do të shkoni, i kthejmë përsëri. u themi mirë, ju vini këtu, po shokët tuaj luftojnë në Kosovë, prandaj pse largoheni, detyra juaj është të luftoni, se atje bëhet luftë. Mirë, ja erdhe këtu dhe ta zëmë se ne të strehuam, të dhamë edhe punë apo për të ngrënë e për të pirë, por në fakt ju largoheni andej nga lufta. Kështu mundohemi t’i bindim që të kthehen dhe mendojmë që kemi bërë mirë që i kemi kthyer.

Shoku Enver Hoxha: Të ç’moshe janë këta?

Shoku Hekuran Isai: Ka të rinj fare, 15 ose 20, ka 30-vjeçarë, ka që vijnë me familje dhe janë të moshave të ndryshme. mendoj se kemi bërë mirë që i kemi kthyer. Vetëm ndonjë të rrallë e mbajmë dhe këtë e bëjmë në konsultim me shokët e Komitetit Qendror, që lidhet me ndonjë problem të rëndësishëm.

Shoku Enver Hoxha: Po këta nëpërmjet kufirit kthehen?            

Shoku Hekuran Isai: Po nëpërmjet kufirit kthehen.

Shoku Enver Hoxha: Domethënë i dorëzojmë?

Shoku Hekuran Isai: Po i dorëzojmë. Ndonjë kur jemi të bindur që është njeri i mirë, e kemi kthyer edhe inkonjito, pa e dorëzuar, të tjerët ua kemi kthyer jugosllavëve. Fakt është që disa nga këta që kthejmë, jugosllavët i kanë përpunuar, na i kanë çuar me qëllim një pjesë të mirë të tyre. Në 100 vetë që na vijnë, 70 ata i çojnë për interesat e veta, midis tyre futin edhe 30 të mirë. Këtë rrugë ndjekim tani me kosovarët që kalojnë për këtu, shoku Enver, se na bëhet barrë, mbasi pas strehimit politik, duan rrogë mujore, duan veshje, duan punë.

Shoku Enver Hoxha: Nuk i ushqejmë dot ne ata.

Shoku Ramiz Alia: Këtu është çështja se po të dëgjojnë se të tjerët që po i ushqejmë, u japim edhe punë, hapet rruga dhe hajde mbaji pastaj.

Shoku Enver Hoxha: Jo, nuk i ushqejmë dot, pastaj nuk jemi të sigurt çfarë njerëz janë ata që vijnë. Ne nuk mund të bëjmë propagandë kundër Jugosllavisë me të arratisurit kosovarë. Nuk është në vijën tonë kjo punë.

Shoku Hekuran Isai: Unë kam pasur presione nga kosovarët që janë të vendosur me kohë në vendin tonë, disa nga të cilët kanë punuar edhe në organet e Ministrisë së Punëve të Brendshme. po si i kthejmë ne këta, më tha njëri, pse ia dorëzojmë, ata? Po i thashë unë, UDB-së ia dorëzojmë, pse më siguron mua ti që nuk i ka dërguar ajo për qëllimet e saj? Merr zotim ti nuk i ka dërguar UDB-ja? Pse më del me një mendim të tillë? Ne ata i këshillojmë të kthehen, të shkojnë të luftojnë atje dhe kjo është gjë e mirë, bile, në këto situata të vështira, çdo kosovar duhet të luftojë për vendin e vet. Kurse ti thua t’i thithim të gjithë.

Shoku Enver Hoxha: E ç’ti bëjmë këtu gjithë ata njerëz?

Shoku Hekuran Isai: Pastaj gjysma e kush e di sa të tjerë si këta, mund të jenë agjentë të UDB-së. Prandaj kemi ndjekur këtë taktikë ne, pasi kemi biseduar me shokët në aparat të KQ për këtë çështje.

Shoku Enver Hoxha: Mirë, drejt e keni menduar. Dakord jam edhe unë, kështu duhet bërë, sidomos derisa nuk i njohim. Unë kujtoja se nuk vijnë më.

Shoku Hekuran Isai: Jo, jo vijnë vazhdimisht.

Shoku Enver Hoxha: Pesë-gjashtë në muaj vijnë patjetër thua ti.

Shoku Hekuran Isai: Vijnë, vijnë shoku Enver.

NJË KOMB.

Poeti i lashtë nga Teba PINDARI, i cili ka përjetuar pjesë të shekujve VI dhe V para Krishtit, e që për Lashtësinë e paraardhsëve të drejtëpërdrjet të SHQIPTARËVE të sotëm, në Poemën CARMINA et FRAGMENTA SELECTA I (Këngë dhe Fragmente të Zgjedhura I), në faqen 240 ka saktësuar, “QENIEN E PARË NJERËZORE SI NJË DHURATË TË BUKUR, TOKA E KRIJOI PELLAZGUN HYJNOR, SHUMË MË PARË SE TË KRIJOHEJ HËNA”, po edhe Gjeografi dhe Udhëpërshkruesi i shekullit II pas Krishtit PAUSANI, në PERIEGESIS TES HELLADHOS (Përshkrimi i Heladës) ka thënë, “PELLAZGU SI BURRI I PARË I KËSAJ BOTE KA LINDUR NGA DHEU PËR TË QENË NISMËTARI I GENIT NJERËZOR”, poashtu edhe Filozofi dhe Poeti Antik HESIODI, Profesori dhe Romansieri Anglez ROBERT GRAVES, si dhe Studiuesi Çek VOJTECH ZAMAROVSKY, i nxorrën PELLAZGËT si njerëzit MË TË LASHTË NË BOTË, TË LINDUR PREJ DHEUT, derisa për babain e tragjedisë antike ESKILIN, PELLAZGËT ishin POPULL AUTOKTON, term të cilin e përdorte për banorët E TOKËS së TYRE, për banorët e saj TË PARË që pandërprerë thonin se JEMI NË TOKËN TONË, e që në Gjuhën e SHQIPTARËVE të sotëm i bie, AUTOKTON = A (Asht-Është-Jemi) – U (Unë-Ne) – TOK (Tokë-Në Tokën) – TON (Tonë-Timen), të cilët LINDËN nga gjiri i TOKËS MËMË, pra u krijuan nga vetë DHEU, arsye për të cilën vetëm te SHQIPTARËT si përcaktim i gjinive mbetën pasthirrmat E BUKURA E DHEUT dhe BURRË I DHEUT.

Çdo krijesë njerëzore patjetër që duhet ta ketë edhe një NËNË edhe një BABA, pra PELLAZGËT nuk patën rrugëdalje tjetër përpos që prej MIJËRA, MIJËRA e MIJËRA vjetësh, që nga momenti i parë i tyre në këtë botë të mos ndalen së thënuri, DHEU është edhe MËMA edhe ATI ynë, prandaj edhe vendin e tyre përgjithmonë mbetën ta quajnë edhe MËMËDHE edhe ATDHE.

Pra nëse sipas PAUSANIT Pellazgu ishte nismëtarë I GENIT NJERËZOR, atëherë ai GEN pas shumë e shumë brezash duhej të vinte dhe erdhi deri te Udhëheqësi i fundit i ATLANTIDËS NOE-NOAH-NUHU dhe te BARKA E TIJ E FAMSHME E SHPËTIMIT pak para PËRMBYTJES SË MADHE, derisa nga ana tjetër Kontinuitet-efekti i zbritjes së Gjuhës SHQIPE të sotëm nga PELLAZGJISHTJA e stërvjetër, dëshmuar pakthyeshëm sipas Studiuesëve të shumtë, gjithnjë në bazë të emërtimeve të vendbanimeve, të maleve, të lumenjëve, të emrave të personaliteteve të mëdha Historike, detyrimisht e nxjerr konstatimin se AJO është GJUHA e PARË e Racës ARIANE, nga e cila pastaj gradualisht, sipas një burimi nga UniLang LANGUAGE COMMUNITY, kanë zbritur dhe janë krijuar 226 Gjuhë e Dialekte që sot fliten nëpër mbarë Botën, atëherë pra pa u hamendur fare detyrohemi të “ngatërrohemi” me supozimin, shëndrrueshëm në konstatim, se nëse NOE-NOAH-NUHU në kohën e tij ka qenë njeriu më i ditur në Botë, dhe vërtetë ka qenë, emri i tij pashmangshëm duhet të deshifrohet poashtu përmes gjuhës SHQIPE të sotme, NOE-NOAH = NJOHE-NJOHA – QË I NJEH GJËRAT – QË DIN – I DITUR, prandaj sipas Priftit Kaldean të Babilonisë BEROSI, Historianit Egjiptas MANETHO, Historianit të lashtësisë DIONIS HALIKARNAS, Antropologut Franko-Amerikan PAUL BELLONI du CHAILLU, Historianit Anglez SHARON TURNER, Astrologut Latin JULIUS FIRMICUS MATERNUS, Studiuesit Uellsian NENNIUS, Studiuesit Italian GIOVANNI NANNI DOMINIKANE, atij Kanadez ALEXANDER POLYHISTOR, Studiuesit Anglez STEWART MANN dhe shumë të tjerëve, po edhe sipas përmbledhjes NATIONAL MYTHS IN RENAISSANCE FRANCE (Mitet Nacionale në Renesansën Franceze) shkruar nga RON ASHER dhe më kryesorja, sipas MITOLOGJISË PELLAZGE, që sot njihet si MITOLOGJI SHQIPTARE, e që në një pjesë të Historiografisë Botërore rrejshëm njihet si MITOLOGJI GREKE, në TETË BREZA PAS NOE-NOAH-NUHUT djalë pas djali vjen DARDANI, për të cilin Studiuesi Çek VOJTECH ZAMAROVSKY, në përmbledhjen BOHOVE A HRDINOVE ANTICKYCH BAJI (Heronjtë e Miteve Antike), Pragë-Zagreb 1983-85, në faqen 60 sqaron, “Nga të gjithë bijtë e kësaj Bote, ZEUSI më së shumti e deshi atë, duke i përcaktuar një MBRETËRIM të LUMTUR dhe PASARDHËS të LAVDISHËM”.

DARDANIA e PARË.

Sipas Përmbledhjes DARDANUS OF ACADIA… (Dardani i Akadias…) të Klasës Aristokrate të Republikës Romake (The PATRICIANS), dhe sipas THE COMPENDIUM OF WORLD HISTORY (Përmbledhja e Historisë Botërore), Mbretëria e DARDANISË u themelua në AZI të VOGËL në vitin 1481 para Krishtit, 3497 vjet më parë, pra duhen edhe TRI VITE TË MBUSHEN RRAFSH 3500 VJET MREKULLIE, MREKULLIE e NJË PERFEKSIONI PREJ MBRETËRIE, e NJË HISTORIE MADHËSHTORE TË PARAARDHSËVE të DREJTËPËRDRJET të SHQIPTARËVE të SOTËM, e që DOLI TË JET SHTYLLË e MBARË HISTORISË BOTËRORE, pjesë KYQE e PËRCAKTIMIT TË VIJËS SË PANDALSHME të CIVILIZIMIT EUROPIAN e BOTËRORË, e që NË GJUHËN SHQIPE, NË GJUHËN MË TË VJETËR NË BOTË, shqiptohet QYTETËRIMI EUROPIAN.

DARDANIA e DYTË – T R O J A

Pas DARDANIT në fron erdhi djali i tij ERIHTONI, dhe pas tij nipi i tij TROJI, i cili edhe e ndau DARDANINË në dy pjesë. Pas vdekjes së TROJIT Mbret i DARDANISË u bë djali i tij i madh ASARAKU, kurse djali i tij i dytë ILI, ILLI ose YLLI e mori nën sundim pjesën jugore të saj, e cila si Mbretëri e re sipas THE COMPENDIUM OF WORLD HISTORY u krijua në vitin 1326 Para Krishtit dhe së pari u quajt ILION ose YLLION e tek pastaj TROJA, gjë për të cilën Studiuesi Çek VOJTECH ZAMAROVSKY, në Përmbledhjen BOHOVE A HRDINOVE ANTICKYCH BAJI (Heronjtë e Miteve Antike), Pragë-Zagreb 1983-85, në Faqen 331 sqaron, “Nipi i DARDANIT TROJI ishte Mbret i DARDANISË, kur ai vdiq Mbretëria e tij u nda, në DARDANINË e mbetur sundoi i biri i tij i madh ASARAKU, derisa në TROJADËN e ndarë më i riu ILLI, i cili e themeloi qytetin e ri, TROJËN apo ILIONIN”, TROJA pra si e themeluar nga DARDANIA, më vonë ishte definuar vetëm si njëra nga dy pjesët e saj, ajo shtrihej përgjatë DARDANELEVE (HELESPONTIT) në jugperëndim të ABIDOSIT. Emrat e tyre shkëmbeheshin njeri me tjetrin shumë shpesh, herë DARDANËT quheshin TROJANË e herë TROJANËT DARDANË, sidomos nga Poetët e mëvonshëm ROMAKË edhe pse ishin i njëjti popull, i të njejtit gjak dhe i të njejtës gjuhë, pra DARDANËT dhe TROJANËT u quajtën atëherë mu ashtu si quhen sot Shqiptarët e KOSOVËS dhe ata të SHQIPËRISË nga të huajt, në SHQIPTARË dhe KOSOVARË, me të vetmin dallim se DARDANËT e atëhershëm ishin ndarë në dy pjesë vullnetraisht. Pra TROJA gjithënjë konsiderohej si DARDANI e DYTË.

Ishte LUFTA e MADHE e TROJËS ajo që do ta thyente kohën në dy epoka, FATKEQËSISHT ishin VËLLEZËRIT e Gjakut PELLAZG ata që për DHJETË VJET rresht e zhvilluan këtë Luftë, nga njëra anë MIRMIDONËT, MIKENASIT, SPARTANËT, ARGOSËT, ITAKASIT… të përmbledhur në një emër si AKEJË që gjatë viteve 1194-1184 para Krishtit ia mësyen TROJËS (ERATOSTENI), që e konfirmon edhe Studiuesi Holandez IMAN JACOB WILKENS, i cili në librin e tij WHERE TROY ONCE STOOD (Ku Qëndronte Troja Dikur) thotë, “Lufta e TROJËS nuk u zhvillua nga GREKËT, sepse HOMERI asnjëherë nuk i kishte përmendur si të tillë, ata që ishin nën komandën e AGAMEMNONIT quheshin vetëm AKEJË“, po edhe Studiuesi dhe ish-Kryeministri i Britanisë së Madhe WILLIAM EWART GLADSTONE ka thënë, “Rrethimi i TROJËS është ndërmarrë nga DANAJT kundër DARDANËVE TROJANË, edhe pse të dyja palët ishin TË NJË GJAKU”. Në këtë Luftë, pos shkatërrimeve të mëdha, nuk pati as përafërsisht aq shumë viktima sa e thotë një pjesë e Historiografisë Botërore, sepse aty nga të dyja anët pra, edhe sipas Poetit Epik HOMERIT, Historianit dhe Gjeografit STRABONIT, Studiuesit Francez MAURICE DRUON, Shkrimtarit Italian UGO (NICCOLO) FOSCOLO, Studiuesit Amerikan EDWIN JACQUES, Studiuesit Francez ROBERT d’ANGELY, Historianit Malazez LUBOMIR DOMAZETOVIĆ etj. luftuan vëllezërit e një gjaku, sepse përndryshe pastaj nuk do të mbushej e gjithë EUROPA e më gjërë nga DARDANO-TROJANËT, kjo edhe sipas Studiuesit dhe Teologut Amerikan HERMAN L. HOEH, në COMPENDIUM OF WORLD HISTORY – Volume II (Përmbledhje e Historisë Botërore – Volumi II), ku thuhet, “DARDANO-TROJANËT gjatë largimit të tyre nga TROJA ishin forcë shumë e madhe, si në numër po edhe në përgatitje”. TROJA pra vërtetë u pushtua në këtë luftë por assesi NUK HUMBI, ajo dalngadalë u ringjall, dalngadalë lulëzoi, dalëngadalë e mori veten nëpër mbarë EUROPËN e mbarë BOTËN.

DARDANO-TROJANËT pra pas pushtimit të TROJËS, sipas Prozës Skandinave EDDA (1240 pas Krishtit), u larguan dhe u vendosën kudo nëpër EUROPË dhe gjithandej u pritën jashtëzakonisht mirë, mbi të gjitha për shkak TË DIJES dhe KULTURËS SË TYRE SUPERIORE, përkatësisht për shkak të CIVILIZIMIT të LARTË të TYRE, derisa rrugëtimi shumë i gjatë i tyre përmes GJITHË EUROPËS do të përmbyllet me SHQIPTARËT.

Kur disa katolikë deshën me djeg xhaminë e Lezhës, këtë e merr vesh At Gjergj Fishta dhe me t’u errësu, shkon tek xhamia.

Kur ata shkun për t’a djeg, At Fishta u flet në emër, dhe ata të çuditur i thonë: “Si mor At ti, edhe prift edhe hoxhë?”

At Fishta ju përgjigjet thjesht:“ Jo, unë jam prift, por meqë Hoxha kishte ca punë në Shkodër me tha mu me e rujt’ se edhe kjo është shpia e Zotit për shqiptaret”!!!

“Edhe un frati tham t’vërtetën/

me myslimanët e baj fli veten/

varem n’krab e lidhem n’vargoj/

E Shqipnin’ une nuk e lshoj”

|Lahuta e Malsisë|

Perjetësisht vëllezër, në gjak dhe në Atdhe. Çdokush që e cënon këtë lloj Shqipnie ka për të paguar shtrenjtë |🇦🇱

Akt human i emigranteve shqiptare ne Selanik.

Nuk eshtë e thene të jesh i pasur.

Eshtë zemra ajo që të ben të tillë qoftë duke hequr diçka nga vetja dhe duke ja u dhënë atyre që nuk munden ta kenë.

Eshte fat qe une i njoh te gjithe.

Pavlina Evro, rekordmenia që valëviti flamurin shqiptar në Nicë, Athinë e Oslo, sot Konsulle e pergjitheshme e RSh ne Selanik.

Arjanin nje djalë i qete dhe i dashur, Kostën nje emigrant zemer gjere, Thodhoriun mbajtesin qofte dhe me shpenzimet e tij shkollën e gjuhes shqipe.

Të tre keta emigrante sot nuk jane vetëm bizesmene ku kane te punesuar dhjetra e dhjetra shqiptarë, por qytetarë humanë që me mundesite e tyre perpiqen tju gjenden sa me prane jo vetem emigranteve por gjithkujt qe ndodhet ne hall ne shtetin grek.

Ndoshta ndodh per here te pare, por ky akt human tregon me se miri se komuniteti shqiptar ne greqi megjith hallet dhe problemet e tyre gjejne mundesi te japin pak shprese dhe bashkombasve te tyre ne qendrat e e riedukimit ne greqi.

Ka qene thirrja e Konsulles se Përgjithshme e RSh në Selanik znj. Pavlina Ylli, per sensibilizimin e komunitetit shqiptar që jeton e punon në Selanik për të mbledhur ndihma dhe për tua dërguar në këto ditë festash, bashkëatdhetarëve tanë, të cilët vuajnë denimet në qendrat e riedukimit në shtetin grek.

Intelektualë, mësues, biznesmenë, artistë, shoqata “Nena Terezë” si dhe organizata te ndryshme ju bashkuan thirrjes se znj. Ylli.

Kështu ditën e premte, keta bizesmenë te shoqeruar nga Konsullja e Pergjitheshme, bashke me ndihmat , udhëtuan drejt burgut të Nigritës, në Serres.

Ndihmat e mbledhura iu dorëzuan shtetasve tanë përmes Drejtorisë të kësaj qendre të vuajtjes së dënimit.

Të burgosurit në takimin që patën me znj. Ylli, shprehën falenderimin e tyre per ndimen ndaj tyre nga komuniteti shqiptar ne selanik.

Drejtoria e burgut të Nigritës ka falenderuar përfaqësuesit shqiptarë për këtë akt human.

Përmes këtij postimi shkruhet ne faqen e Konsullates shqiptare ne Selanik, falenderojmë në mënyrë të veçantë , emigrantët shqiptare atje dhe bizesmenët z. Thodhori Miho, z.Arjan Gusho dhe z. Kosta Qose.

Bastardë e bastardë.

Ju bosë dhe shpërnarës…

Merruni me punet tuaja…vidhni ndonjë supermarket ushqimesh….vidhni ndonjë makinë….apo butik rrobash.

Me mua nuk keni koqe të merreni.

Këlyshë të Sajë qorrit.

Dhe ju këlyshë “shpellarë” të hashashit nga…….Puka…apo…..(ndjesë malsorëve)

Me dhe pa dokumenta qëndrimi, me probleme trafiku në greqi dhe itali… me dhe pa azil.

Në kërkim nga interpoli.

Nuk mundeni dhe nuk do mundeni kurrë të guxoni….jo më të përplaseni me mua.

Rrijini bythës përsipër.

Nuk besoj se jeni aq trima.

Përderi sa rrini si mut….rrini shkerdhata…. rrini si pederastë…me dhe pa dokumenta bodrumeve të Stockholmit.

Unë nuk jam i pasur megjithse vi në Suedi si ish doganier, por jam një ish ushtarak…..jam vetvetja.

Jam fisnik.

Fundi i juaj shpejt apo vonë është i shkruar në qitap.

Besojeni.

Nga Alice Elizabeth Taylor.

Qeveria shqiptare ka nënshkruar marrëveshje me kompaninë azere të energjisë, e cila zotërohet dhe kontrollohet nga regjimi azer, që është i përfshirë në mitdhënie, pastrim parash dhe vrasje.

Këtë vit kompania shtetërore azere e naftës dhe gazit OCAR njoftoi se do të përgatiste një studim fizibiliteti për ndërtimin e një gazjellësi 40 kilometra të gjatë në Shqipëri, përmes degës së saj SOCAR Balkan. Në njoftim thuhej edhe se projekti inxhinierik për gazsjellësin që do të lidhte Fierin me Vlorën do të jepej paraprakisht.

Njoftimi në fjalë erdhi pas disa rasteve të tjera të bashkëpunimit mes dy vendeve, pas Memorandumit të Mirëkuptimit të vitit 2017 për zhvillimin e masterplanit të Shqipërisë për gazin, si dhe pas Memorandumit të Mirëkuptimit të vitit 2014 për mbështetje në ndërtimin e infrastrukturës së nevojshme për Gazjellësin Trans-Adriatik (TAP). Kompania SOCAR zotëron 20 për qind të aksioneve të konsorciumit TAP – pjesa tjetër zotërohet nga BP (20 për qind), Snam S.p.A (20 për qind), Fluxys (19 për qind), Enegas (16 për qind) dhe Axpo (5 për qind).

Damian Gjiknuri, Ministri i Infrastrukturës dhe Energjisë, ka kryer disa udhëtime në Azerbajxhan, i shoqëruar nga Kryeministri Edi Rama dhe të tjerë zyrtarë të qeverisë, dhe ka shprehur vlerësime të mëdha për marrëdhënien profesionale me qeverinë azere dhe me kompaninë SOCAR. Ai ka thënë se këto projekte janë “shumë të rëndësishme” për Shqipërinë dhe për të gjithë rajonin. Apo jo?

Në fakt, jo dhe aq.

Ndërkohë që qeveria shqiptare mburret për “gazifikimin e vendit” dhe për mundësitë e shumta që këto bashkëpunime do të sjellin, ajo që mbetet ende me pikëpyetje është se kush përfiton vërtet nga këto projekte. Le ta lëmë mënjanë faktin se gazi natyror, edhe pse pak më i mirë se karburantet e tjera fosile, është i dëmshëm për ambientin dhe rezulton në nivele jashtëzakonisht të larta të mbetjeve që lëshon. Le të rrimë tek diçka tjetër. Le të flasim për kompaninë SOCAR.

SOCAR është kompani nafte dhe gazi, krejtësisht në zotërim të shtetit. Zyrat e saj qendrore janë në kryeqytetin e Azerbajxhanit, Baku. Azerbajxhani vetë prodhon gaz, por një pjesë e mirë e gazit që SOCAR shet, blihet me çmim të lirë nga kompania Shell dhe pastaj shitet deri në dyfishin e çmimit.

Kompania SOCAR është praktikisht në zotërim të familjes Alijev, kryefamiljari i së cilës, Ilham Alijev, ka qenë në pushtet që prej vitit 2003. Alijevi e drejton vendin me grusht të hekurt, duke bërë që Azerbajxhani të klasifikohet si shtet “jo i lirë”, si një ndër vendet me korrupsionin më të lartë në botë, një vend ku kundërshtarët politikë dhe gazetarët burgosen, torturohen dhe abuzohen shpesh. Vetë Alijevi dhe qeveria e tij kanë qenë të dyshuar për përfshirje në vrasjen e dhunshme të gazetares investigative malteze Daphne Caruana Galizia.

Caruana Galizia u vra me një bombë në makinë pranë shtëpisë së saj në qytezën Bidnija në Maltë. Pak më parë ajo kishte botuar një investigim që përfshinte kompaninë SOCAR, qeverinë azere, një central energjie elektrike me gaz, si dhe zyrtarë të lartë të Partisë së Punës së Maltës.

Pak pas ardhjes në pushtet në vitin 2013, Partia e Punës e Maltës nënshkroi një marrëveshje me vlerë 1 milion euro me SOCAR-in, ku ra dakord të importonte gazin natyror nga SOCAR për 10 vite. Marrëveshja u nënshkrua në vitin 2015 dhe importi nisi në muajin prill të vitit 2017, kohë kur Malta nisi ta paguante gazin me dyfishin e çmimit të tregut. Në Maltë, kompania SOCAR as nuk e prodhon gazin, as e përpunon atë, as merret me transportin dhe as ofron kurrfarë shërbimi veç faturave me çmime të fryra, që shkojnë në dëm të taksapaguesve maltezë.

Më pas doli në dritë se Ministri i Energjisë Konrad Mizzi dhe Drejtori i Kabinetit Keith Schembri kishin ngritur dy kompani offshorepak pasi kishin fituar zgjedhjet në 2013. Këto kompani kishin deklaruar se prisnin të merrnin secila nga 1 milion euro në vit nga një kompani e tretë, që quhej 17 Black, e regjistruar në Dubai. Në vijim, në fillim të nëntorit, u zbulua se kompania 17 Black zotërohej nga biznesmeni maltez Yorgen Fenech dhe se ajo kishte marrë pagesa deri në 1,1 milion euro nga një punjonjës sigurie azer. SOCAR mohoi ta njihte këtë person.

Përveç këtyre, u zbulua se anëtarët e qeverisë që ishin përfshirë në këtë aferë kishin bërë disa vizita në Azerbajxhan, pa njoftuar publikun, dhe se anëtarë të familjes Alijev dhe anëtarë të qeverisë malteze kishin llogari bankare në një bankë private në Maltë.

Daphne Caruana Galizia publikoi se Banka Pilatus përdorej nga anëtarë me pushtet të familjes Alijev për të ruajtur shumë të mëdha parash. Menjëherë pas këtij publikimi, pronari i bankës, Ali Sadr Hasheminejad, u pa duke dalë nga dera e pasme e bankës me dy valixhe me të holla. Pak më vonë një avion privat, pa pasagjerë, u ngrit nga Aeroporti Ndërkombëtar i Maltës drejt kryeqytetit azer Baku. Pas 10 ditësh, kompania VistaJet, që zotëronte avionin, mori 1 milion euro sponsorizim nga Agjencia e Turizmit e Maltës, pa kurrfarë arsyeje. Banka Pilatus është mbyllur tashmë dhe pronari i saj Ali Sadr është duke vuajtur një dënim prej 125 vjetësh në një burg në SHBA për pastrim parash dhe mashtrime financiare në shkallë globale.

Një vit më parë një grup gazetarësh investigativë të OÇRP botuan investigimin “Lavatriçja e Azerbajxhanit”. Ata zbuluan ekzistencën e një rezerve parash prej 2,9 milion eurosh, që përdoreshin për të përmirësuar imazhin e Azerbajxhanit në fushën e të drejtave të njeriut në disa vende të Bashkimit Evropian, në Këshillin e Evropës dhe në UNESCO. Investigimi vërtetoi se përmes katër kompanive guackë të regjistruara në Britaninë e Madhe, regjimi i Azerbajxhanit kishte pastruar para dhe i kishte përdorur ato për të paguar politikanë evropianë për një periudhë dyvjeçare. Dyshime të tjera u ngritën edhe kundër disa anëtarëve të Asamblesë Parlamentare të Këshillit të Evropës (APKiE). Në hetimin që pasoi, shumë nga këto dyshime dolën të ishin të vërteta. Gjithsej 13 anëtarë u përjashtuan pas dëshmive për mitmarrje dhe pranim dhuratash nga qeveria azere. Pas përfundimit të hetimit, APKiE kaloi një rezolutë që parandalon përsëritjen e të tilla ngjarjeve.

Dje, Transparency International i dërgoi një letër Parlamentit Evropian, ku bënte thirrje për një hetim të plotë rreth dyshimeve për cenim të integritetit dhe demokracisë në Evropë dhe në institucionet e saj nga ndërhyrjet e Azerbajxhanit.

Atëherë, pse vallë Shqipëria bën marrëveshje me këtë njerëz? Azerbajxhani është një shtet me reputacion të keq për dhunën, korrupsionin, mitdhënien dhe paratë nën dorë për politikanë në vende të ndryshme, në këmbim të marrëveshjeve të biznesit apo mbështetjes pubike. Prandaj edhe nuk mund të mos e shtroj pyetjen: Ç’punë ka Shqipëria me ta?

Refugjati Xhevdet Malo nga Konispoli është ish-punonjës i zyrës së postës në Konispol, dhe raporton si më poshtë:

Në 1951 një person në Gjirokastër mori një pako me rroba nga i vëllai në Amerikë me vlerë 20 dollarë, por autoritetet ngarkuan taksë 250 dollarë për të paguar. Prandaj personi i përmendur i dërgon letër vëllait për t’i kërkuar shumën e taksës doganore. Natyrisht që i vëllai u habit shumë nga kërkesa dhe i dërgoi letër mësuesit të fshatit për ta pyetur nëse i vëllai ndihej mirë me shëndetin mendor, pasi i kishte kërkuar 250 dollarë për të marrë pakon dhe 200 dollarë për të blerë një gomar.

Ai thoshte se nuk mund t’i besonte këto prandaj mendonte se mund të jetë çmendur. Kur mori letrën mësuesi ia tregoi të vëllait dhe më pas iu përgjigj se i vëllai ishte në shëndet të mirë por ishte situata në vend që është çmendur dhe kërkesat ishin të vërteta. Në 1951 Ahmet Abazi nga fshati Janjar-Konispol mori një pako me rroba nga babai i tij në Amerikë me vlerë 14 dollarë, por qeveria i vuri një taksë dogane prej 350 dollarë. Ai nuk e mori kurrë pakon.

Refugjati Muharrem Mullaj nga fshati i Flloqit raporton: Arqile Gostivishti ka humbur një këmbë prej torturave nga seksioni i Sigurimit në Korçë.

Thuhet se bijtë e familjeve kulake përveç shërbimit të detyruar ushtarak prej 2 vjetësh, duhet të kryejë dhe 2 vjet të tjera punë të detyruar. Në 1951 përveç detyrimeve zyrtare të fshatarëve ndaj shtetit, komunistët kërkonin dhe sasi gruri që nuk përfshiheshin në letrat e detyrimeve. Autoritetet i caktojnë çdo fshati një sasi prodhimi sipas planit, e cila ndahet sipas fshatarëve nga këshilli i fshatit.

Masa të ashpra merreshin ndaj atyre që nuk bindeshin. Në 1951 u vetëmbyt në lumin e Tiranës njëfarë Bajram Kuci, nga fshati Zhulat e Gjirokastrës, i cili ishte internuar bashkë me të gjithë familjen në kampin e punës së Kamzës. Për varrosjen e tij autoritetet nuk dhanë as arkivol.

Edi Rama ndodhet në momentin më të vështirë të jetës së tij 20 vjeçare në politikë. Pas një mbretërimi në pushtet, pasi filloi si ministër i kulturës në 1998, më pas kryetar bashkie pa ndalesë, më pas kryetar i PS-së dhe kryeministër dhe tani po vjen fundi.

Çdo politikan e zgjedh, në një farë mënyre, fundin e tij politik. Disa me ikje pa rënë në greminë, të tjerë me dhunë, por ndodh edhe si fundi që po vjen për Edi Ramën; me rropatama e ku të shtyrën e fundit do ia japin pikërisht ata që u bëri ligjin dje në mesnatë; oligarkët.

Kryeministri momental, Rama, përveç akuzave se ka firmosur tenderime, koncensione apo PPP si dhe për lidhje me botën e krimit të organizuar; nga sot ka marrë përsipër një barrë shumë të rëndë për supet e tij tashmë të stërlodhura nga pushteti 20 vjeçar. Ai, dhunshëm, miratoi e votoi një ligj haptazi antikushtetues, diskriminues dhe mafioz në thelb. U dha një grushti biznesmenësh të fuqishëm, të cilët sillen me thasë në dorë sa nga njeri pushtet në tjetrin, një ligj që iu fal gjysmën e taksës që duhet ti paguajnë shtetit. Hajde se po pranojmë se ua fali për tani e më vonë, por skandali dhe të vesh duart në kokë është se qeveria i dha fuqi ligjit fuqi paravepruese. Pra e thënë në gjuhë me të thjeshtë, kryeministri vendosi t’u falë, pra t’ju kthejë edhe ato që kanë paguar që nga viti 1991. Dhe kush nuk i ka paguar taksat për rastin në fjalë nga kategoria e shumë të pasurve, shteti ua fali, duke ua përgjysmuar.

Kjo është e padëgjuar!

Flitet për qindra milionë euro që tashmë do ti mungojnë buxhetit të shtetit. Ndërkohë për studentët, për pensionistët apo për njërëzit në nevojë nuk ka lekë!

Kur flitet për një grusht të pasurish, nuk flitet për shtresat e mesme që mund të kenë një biznes, por pikërisht për afro 19 persona në Shqipëri, të cilët kanë monipolizuar gjithçka. Më saktë ata që drejtojnë qeverinë që t’ju shërbëjë vetëm pasurimit të tyre.

Edi Ramës mund ti falej gjithçka, por me atë që bëri mbrëmë, kur pa e vrarë fare ndërgjegjen, pa iu dridhur syri se po bën një masakër ndaj biznesit të vogël e të mesëm, pa e çarë kokën se bën shkelje të hapur ligjore e kushtetuese; futi dhe votoi atë ligj që ia kishin sjellë 19 të pasurit e Shqipërisë, tashmë nuk falet më.

Ishte betuar dhe ka deklaruar vetë se taksat nuk po rriten, por po ulen për të varfërit, ndërsa ka thënë prerë se taksat po ua rrit vetëm shumë të pasurve. Por mbrëmë votoi nga 15 % në 8% ti ul për një grusht biznesesh. Më saktë për 19 persona që kanë afro 95 % të pasurisë së vendit.

Kjo ishte e rëndë zoti kryeministër! Se kush të detyroi akoma dihet, por përgjegjsia bie vetëm mbi ty.

Sepse keshtu eshte urdheruar nga qeveria…

Nga Robert Rrapo/

E KENI MARRE VESH QE NGA ATA 20 DHJETOR TARIFAT E TELEFONAVE JANE RRITUR 33 PERQIND…???

ME URDHER TE QEVERISE….

ME DATEN 22 DHJETOR SHKOJ TE MBUSH CELULARIN DHE PUNONJESJA ME THOTE QE NGA 300 MINUTA QE KE MARRE CDO MUAJ ….TANI TE JAPIM VETEM 200 MINUTA NE MUAJ…..sepse keshtu eshte urdheruar nga qeveria…..

Kjo ka ndodhur per IGLE MOBILE….

SI KA MUNDESI TE VEPROHET KESHTU….DHE PSE NUK BISEDOHET ME [POPULLIN PER VEPRIME TE TILLA ?!?!?!…

Po paskemi qene….vertete dele pa goje….dhe popull frikacak…

Keta radhe na hodhi IGLE MOBILE..por muajin tjete do t’i bej mutin dhe do largohem nga kjo firme hajdute qe shin ne kete vend hajdut

Poshte oigarket dhe qeveritaret….u shofshin me kuc e me mac …

ky eshte urimi per vitin e ri ketyre rrugaceve !!!

FBI e kishte përshkruar që më parë konturin e këtij skenari aventurier dhe në fund doli pikërisht ashtu siç besonin hetuesit e përtej oqeanit.

Mashtrimi i madh shqiptar i Harry Sargeant III, manjati i falimentuar i naftës, mbi të cilin por hetojnë autoritetet amerikane, është kryer në Rusi, duke u ndërthurur bujshëm me një tjetër fill hetimesh të hetuesve amerikanë, ajo e lidhur me “thesarin” e zi të presidentit Vladimir Putin.

Nisemi nga një e dhënë zyrtare: rafineria e naftës në Ballash – besuar nga kryeministri shqiptar Edi Rama dhe qeveria e tij “investuesit shumë serioz amerikan” Harry Sargeant III në këmbim të premtimeve ekonomike të pambajtura kurrë – ka kaluar në pronësi të grupit petrolier Gunvor, i cili ka marrë tashmë kontrollin.

“Dhurata” e Ramës për spekulatorin “made in Usa” tashmë bëhet ekonomi reale. Sigurisht jo për të mirën e vendit e të nevojave të tij, por në favor të xhepave të Sargeant dhe të miliarderëve të uritur mes protektorëve të tij të korruptuar brenda “Pallatit”.

Mjaftuan gjashtë muaj administrim nga ana e themeluesit të International Trading Company (e deklaruar e falimentuar në shkurt 2016 nga një gjykatë amerikanë për shkak të borxhit mbi 100 milionë dollarë) për ta shndërruar fatin e rafinerisë fatkeqe të Ballshit në operacionin më shqetësues të riciklimit ndërkombëtar që mund të ketë parë ndonjëherë Shqipëria.

Sergeant duhej të investonte 52 milionë dollarë në Shqipëri dhe të balanconte ndërkohë financat me borxhe të mëdha të kompanisë Armo, e cila kontrollon impiantin e përpunimit. Kishte deklaruar të investonte edhe 100 milionë dollarë të tjerë në “Transatlantik”, një tjetër kompani energjetike shqiptare në katastrofë financiare. Të gjitha fjalë, të marra si të vërteta nga Edi Rama e qeveria e tij.

Sipas FBI dhe Departamentit të Shtetit të SHBA, ish-piloti luftarak i marinës amerikane Harry Sergeant duhej thjesht të hapte rrugën për mbërritjen e koracatës së Putin, duke injoruar çdo rezistencë “politike” apo kontroll ligjshmërie.

Gunvor – thonë publikisht hetuesit amerikanë – është një nga “asetet” kryesore të thesarit të zi të Presidentit rus Vladimir Putin. Agjentët, që në zbatim të “embargos” kanë llogaritur pasuritë e fshehura të Putinit, citojnë dëshminë e një ish-këshilltari të tij, Stanislav Belkovski, që prej kohësh është vënë në dispozicion të organeve hetimore ndërkombëtare dhe ka treguar se si një pjesë e mirë e pasurive të presidentit përbëhen nga 75% e Gunvor, 37% e grupit të naftës Surgutneftegaz dhe nga 4.5% e kolosit Gazprom.

Vladimir Putin në Gunvor përfaqësohej deri pak kohë më parë nga Genadi Timçenko, një ish-kolonel i KBG që jeton në Gjenevë dhe tregohet – që nga fillimi i viteve ’80 – si një nga hierarkët më të besuar të presidentit rus.

E themeluar më 1997, për dhjetë vjet Gunvor u bë kompania numër tre në botë për tregtinë e naftës dhe komoditeteve nga Evropa Lindore. Aktualisht administron 30% të eksporteve ruse. si kryetar të grupit, siti i kompanis shfaq zyrtarisht një operator suedez, Torbjom Tornqvist, konsull nderi i Suedisë në Gjenevë, i apasionuar pas barkave (skuadra e tij, Artemis Racing, ka fituar edicionin e 34-t të America’s Cup).

Me zyra në Gjenevë, Amsterdam e Qipro, Gunvor përhapet nëpër botë si një njollë nafte.

Tani edhe në Shqipëri, falë shëbrimit të Harry Sargeant III, ekspert i madh i parajsave fiskale dhe i aleancave “të guximshme”.

Kryeministri shqiptar Edi Rama ndoshta nuk është në dijeni të faktit që të gjitha shoqëritë e Sargeant – përfshirë ato “offshore”, për të cilat Departamenti i Shtetit ka hartën e plotë – janë në “listën e zezë” të qeverisë amerikane dhe nuk mund të operojnë në administratën publike.

Gjykata amerikane për aktet e korrupsionit jashtë vendit i ka përkufizuar aventurat e fundit të manjatit të naftës si “forma më e keqe e përfitimive nga lufta” e pahetuar kurrë, përfundim në të cilin kishte arritur edhe një komision special i Kongresit. Sargeant, gjatë luftës në Irak, kishte siguruar një kontratë me Departamentin e Mbrojtjes për furnizim të ushtrisë amerikane me karburant. Ai administronte transportin e karburantit – nga Jordania në Irak – në regjim absolut monopoli pasi kishte korruptuar me dhjetëra miliona euro një apo më tepër anëtarë të familjes mbretërore jordaneze, të cilët i siguronin ekskluzivitetin e sektorit dhe përjashtimin me forcë të çfarëdolloj konkurrrence.

Pas tri kontratave të para me Departamentin e Mbrojtjes, Sargeant përgatit goditjen e katërt. Në rastin e marrëveshjes prej 2.7 miliardë dollarësh, vendos të përjashtojë ortakun jordanez që i kishte siguruar në fillim licencën e transportit në shkëmbim të pjesëmarrjes në biznes. Ish-marinsi vendos t’i kanalizojë ndryshe përfitimet për të shmangur thelën e madhe jordaneze.

Më 2008, Mohammed al-Saleh, dhëndri i Mbretit të Jordanisë – ortaku i Sargeant – nis procedurën ligjore kundër Sargeant në Gjykatën e Apelit në Florida, duke e akuzar për mashtrim, dhe më 2011 e fiton gjyqin: 29 milionë dollarë dëmshpërblim, plus 3.5 milionë dollarë interesa.

Ndërkaq, gjatë debatit dolën provat e akteve korruptive, të dokumentuara për të paktën 50 milionë dollarë, për të cilat nisën hetime voluminoze.

Në fund, më 2016, falimentimi, vendosur nga Gjykata Falimentare e SHBA.

Çështja bëri bujë, edhe për shkk se Sargeant ishte midis financuesve kryesorë të Partisë Republikane dhe mbështeste ekonomikisht fushatën elektorale të Mitt Romney e John Mc Cain.

Nga thellimi i FBI u zbulua gjeografia ndërkombëtare e komnpanive të Sargeant në parajsat fiskale dhe një mal miliardash të fshehura nga taksat.

Pastaj, e pabesueshme por e vërtetë, pikërisht në muajt e errët të falimentit, mbërritja në Tiranë…

Deri sot, asnjë qindarkë nuk është investuar nga sipërmarrësi nga Florida në afarin shqiptar.

Por shitja te Gunvor – siç pohojnë të mirinformuarit e sektorit – ishte programuar prej kohësh. Dhe provat e shitjes janë në dokumentat e paraqitur nga Gunvor pranë një banke evropiane me filial në Tiranë, si garanci për furnizimin me lëndë të parë të destinuar për rafinerinë.

Po tani, çfarë do të bëjë drejtësia në Tiranë? Është e mundur që në një shtet të së drejtës institucionet të befasohen në mënyrë kaq të bujshme?

Dhe si do të sillet politika, e detyruar tashmë të bëjë llogaritë me thesarin sekret të Vladimir Putin, i vlerësuar në 40 miliardë dollarë dhe tashmë i zbarkuar edhe në Shqipëri falë një ish-piloti me yje e shirita?

Marrë nga Pianetaitalianews.it-Përgatiti: SYRI.net

Në vitin 1951 regjimi komunist nisi të blindonte kufijtë e Shqipërisë për të ndaluar arratisjen e shqiptarëve. CIA ka deklasifikuar të tjera dokumente sa i takon vendi tonë dhe në një prej tyre tregohet situata e brendshme. Aty tregohen disa prej spiunëve të Sigurimit të Shtetit në Konispol që mbronin kufijtë. Po ashtu tregohen dëshmi nga qytetarë të ndryshëm që tregojnë mjerimin e regjimit komunist.

Maj 1952

Shënime të përgjithshme mbi kushtet në Shqipëri

Zenel Merxhani nga fshati Konispol, thotë se në kampin e Tepelenës të gjithë të burgosurit janë liruar. Në Beden të Kavajës dhe në fshatin Lekaj gjatë verës së vitit 1951, Zeneli thotë se 880 njerëz që punonin në kanale janë arrestuar. Peneli thotë se i ka parë ata personalisht duke udhëtuar me tren. Muharrem Mulaj dhe Kadri Petriti deklarojnë se në fshatin Arantas në Mallakastër janë grumbulluar të gjitha familjet anti-komuniste dhe reaksionare të rajoneve të ndryshme të Shqipërisë. Ato janë vendosur në disa shtëpi të vjetra dhe lejohen të punojnë në ndërmarrjet e rajonit të Fierit, por nuk lejohen të dalin nga ky rajon. Familjet në fjalë janë të shumta dhe në kushte të tmerrshme, fëmijët e tyre lypin në rrugët e Mallakastrës, ndërsa natën kthehen në shtëpi. Dy njerëz kanë folur me dikë që ka të afërm në fshat, i cili quhet Asllan Çaushllija, nga fshati Çaushli i Maliqit. Në fshatin e Konispolit, Avni Malo dhe nëna e tij rrihnin çdo ditë gruan e ish … pasi burri i saj nuk dëshiron të bëhet agjent i Sigurimit si ata. Kryetari i komitetit të rajonit të Kolonjës, Mitraq Vodica, i cili më parë punonte në rrobaqepësi, urdhëron vartësit e tij se në rast se një familje ka të dënuar për politikë, nuk lejohet të qajnë në shtëpitë e tyre. Nëse këto urdhra nuk zbatohet atëherë ata do të vuajnë pasojat. Sipas një ligji të ri, qeveria komuniste e Tiranës deklaron se të gjithë ata që nuk sillen siç duhet në burg, do t’i zgjaten dënimet dyfish. Kadri Petriti dhe Eqerem Faredin frashri, të cilët ishin dënuar me pesë vjet burg në Korçë dhe sipas dispozitave do të liroheshin në 1952, tashmë do të lirohen në 1957. Eqerem Frashëri i ka përçmuar gjithmonë komunistët dhe në burg nuk është vënë në shërbim të shefit të burgut apo të Sigurimit për të spiunuar ndaj shokëve. Gjatë Luftës Eqeremi megjithëse shumë i ri ka luftuar për Ballin Kombëtar, dhe është arrestuar për rezistencën e tij. Me ligjin e ri të burgut, komunistët reduktojnë me tre ditë në muaj dënimin për ata që bashkëpunojnë. Kjo është bërë me qëllim shfrytëzimi. Më 15 prill 1952 Zenel Shaban Merxhani arriti në kampin e refugjatëve në Lavrion të Greqisë, nga fshati i Konispolit. Ai ësht ënjë fshatar 53 vjeçar, dhe ka kaluar kufirin në Verne më 17 mars. Mbi situatën në Shqipëri Merxhani deklaroi: Familjet më të besuara në fshatin e Konispol janë ato të Mustafa Dajlani, Tefik Musa dhe Musaj. Një muaj e gjysmë më parë në Konispol, Skernder Plaku, Muço Kareci dhe Sulo Dajlani u arrestuan me pretekstin se ishin takuar me Sali Djalanin ( i cili është në Greqi) në një kohë kur Saliu aktualisht jeton në Siros.

Rezistenca

Pesëdhjetë ditë më parë një kompani këmbësorie erdhi në Konispol dhe u vendos në shtëpitë e Nimet Malo, i cili është tashmë në Greqi, të Xhafer Sulo, Qasim Hodo dej Avni Malos. Kompania kishte 100 njerëz dhe 10 mushka. Agjentët e sigurimit në Konispol janë Izet Osmani, Kadri Rakipi, Hajri Mane, Seit Kurrizo. Komandanti i sigurisë së Konispolit është Seit Kurrizo nga fshati i Vervë. Janë pesëmbëdhjetë policë në komandën e sigurisë, të gjithë të veshur me rroba civile. Në urën e Bogazit ka një postbllok me gjashtë policë dhe një rreshter. Përveç kontrollit të njerëzve ata ruajnë urën edhe natën. Në rrugën Konispol-Sarandë ka një tjetër postbllok në fshatin Hoxhe dhe një në urën e Bistricës, ku kontrollohen udhëtarët. Vështirësitë e udhëtimit mbeten të njëjta, njerëzit duhet të presin me javë të tëra për të marrë bileta në agjencitë e udhëtimit. Letërnjoftimet nuk kanë ndryshuar.

Kushtet e jetesës

Veshjet dhe ushqimi janë të racionuar. Në kooperativën e Konispol ka shumë pak artikuj dhe shumicën e kohës ato mungojnë. Duke punuar për rreth tre muaj në hekurudhën e Rrogozhinës si punëtor, nganjëherë shkoja në Kavajë ku mësova se misri shitej me 70 lekë për kg, një dele shitej 3500 lekë dhe një litër qumësht, 50 lekë. Shteti e blen qumështin nga fshatarët për 25 lekë litri.

Rojet dhe arratisjet

Njëfarë Hasan Bello u largua për në Kavajë prej ndjekjes nga komunistët. Edhe unë u largova pasi nuk kam anëtarë familjeje në Shqipëri. Kur isha aty humba letërnjoftimin dhe bëra një deklaratë në degën civile të Kavajës dhe u ktheva në Konispol. Teksa prisja rastin për t’u arratisur, më 16 mars shkova në një dasmë në fshatin Ninat. Nga aty në ora pesë pasdite shkova në një vend të quajtur Shedelli në fshatin Vervë dhe kalova kufirin. Më pas u dorëzova te autoritetet greke në Pleshavicë. Në vendin që përmenda ka një pyll, aty pashë që kishte mina po kalova nga një gur te tjetri dhe shpëtova. Nuk pashë askënd gjatë arratisjes time. Autoritetet greke më sollën në Lavrion. Shënim: Personi i mësipërm është fshatar dhe nuk është i aftë të japë informacione të sakta, prandaj iu bënë vetëm pyetje të përgjithshme.

Marrje në pyetje e Xhevdet Malo

Refugjati Xhevdet Malo nga Konispoli është ish-punonjës i zyrës së postës në Konispol, dhe raporton si më poshtë: Në 1951 një person në Gjirokastër mori një pako me rroba nga i vëllai në Amerikë me vlerë 20 dollarë, por autoritetet ngarkuan taksë 250 dollarë për të paguar. Prandaj personi i përmendur i dërgon letër vëllait për t’i kërkuar shumën e taksës doganore. Natyrisht që i vëllai u habit shumë nga kërkesa dhe i dërgoi letër mësuesit të fshatit për ta pyetur nëse i vëllai ndihej mirë me shëndetin mendor, pasi i kishte kërkuar 250 dollarë për të marrë pakon dhe 200 dollarë për të blerë një gomar. Ai thoshte se nuk mund t’i besonte këto prandaj mendonte se mund të jetë çmendur. Kur mori letrën mësuesi ia tregoi të vëllait dhe më pas iu përgjigj se i vëllai ishte në shëndet të mirë por ishte situata në vend që është çmendur dhe kërkesat ishin të vërteta. Në 1951 Ahmet Abazi nga fshati Janjar-Konispol mori një pako me rroba nga babai i tij në Amerikë me vlerë 14 dollarë, por qeveria i vuri një taksë dogane prej 350 dollarë. Ai nuk e mori kurrë pakon. Refugjati Muharrem Mullaj nga fshati i Flloqit raporton: Arqile Gostivishti ka humbur një këmbë prej torturave nga seksioni i Sigurimit në Korçë. Thuhet se bijtë e familjeve kulake përveç shërbimit të detyruar ushtarak prej 2 vjetësh, duhet të kryejë dhe 2 vjet të tjera punë të detyruar. Në 1951 përveç detyrimeve zyrtare të fshatarëve ndaj shtetit, komunistët kërkonin dhe sasi gruri që nuk përfshiheshin në letrat e detyrimeve. Autoritetet i caktojnë çdo fshati një sasi prodhimi sipas planit, e cila ndahet sipas fshatarëve nga këshilli i fshatit. Masa të ashpra merreshin ndaj atyre që nuk bindeshin. Në 1951 u vetëmbyt në lumin e Tiranës njëfarë Bajram Kuci, nga fshati Zhulat e Gjirokastrës, i cili ishte internuar bashkë me të gjithë familjen në kampin e punës së Kamzës. Për varrosjen e tij autoritetet nuk dhanë as arkivol.

Jeta në kampe

Edibe Yze, i cili ka qenë prej disa vitesh në kampin e internimit të Kamzës dhe u la i lirë në fund të vitit 1950, tregon se në verën e 1950 në kamp kanë vdekur dhjetra fëmijë nga mungesa e ushqimit, e kujdesit mjekësor dhe kushtet e rënda. Ai mban mend emrat e disa prej tyre: bija e Osman Pajakut nga Pogradeci, biri i Qamil Collakut nga Bilishti, bija e Sabri Labinotit nga Korça, bija e Rrapo Selca nga Gora e Korçës, biri i Dragoricës nga Korça, bija e Shero Tresovës nga Tresova e Korçës, biri i Batire Oshafit nga Pogradeci, bija e Tosun Hoxhallarit nga Tresova, biri Kajam Cerasa nga Pogradeci, dy vajza të vogla nga Halarupi dhe një djalë i vogël kanë vdekur në të njëjtën ditë; një djalë nga Pogradeci dhe tre fëmijë të tjerë nga një fshat, Nizam Qazimi nga një tjetër fshat, nëna e Kajim Cerava e përmendur më sipër, gruaja e vjetër Brakollari nga Dushari i Oparit, dhe Ligor Gjata nga Bilishti. Pas shumë torturash vdiq në stacionin e policisë së Bilishtit Isa Bilishti. Kadri Pjetri i ardhur këtu në 16 mars 1952, raporton se në burgun e Korçës ka vdekur nga vuajtjet Bektash Panariti nga Panariti i Korçës. Refugjati 45 vjeçar Mefail Totolaku i lindur dhe banor në fshatin Tren të Bilishtit, u intervistua më 6 dhjetor 1951 dhe deklaron sa më poshtë: Në rajonin tonë nuk ka rezistencë të organizuar. Krerët komunistë të partisë në Bilisht janë Emin Kaçani kryetar i Komitetit, Thimi Domoshti nga fshati Hoçisht, Koçi Sinika agjitator i partisë, Sadik Progeri dhe sekretari i partisë Ligor Berberi. Njerëzit në rajonin tonë janë në dijeni të aktivitetit të Komitetit Kombëtar Shqipëria e Lirë dhe kanë vënë të gjitha shpresat të çlirimi prej tyre. Banorët preferojnë fuqitë perëndimore dhe veçanërisht Shtetet e Bashkuara. Jugosllavia urrehet nga masat atje pasi ka regjim komunist dhe mban yllin e kuq. Njerëzit gjithashtu e konsiderojnë Jugosllavinë përgjegjëse për vuajtjet tona. Askush nuk beson se Greqia do të pushtojë rajonet tona pasi fuqitë perëndimore nuk do ta lejojnë. Njerëzit e urrejnë Rusinë dhe rusët. Ata besojnë se Kremlini ka skllavëruar vendin, ka hequr pavarësinë e tij dhe po bën që njerëzit të vuajnë për bukë. Italia konsiderohet si armik. Për sa kohë që fqinjët hedhin sytë nga Shqipëria ne nuk do i konsiderojmë miq. Është e vërtetë që disa komunistë të fshatit janë më të mirë se të tjerët. Nuk kam dëgjuar ndonjëherë për përçarje në parti. Në rajonin e Bilishtit di që shtëpitë më të sigurta nga komunistët janë ato të Ismail Kape, Ramadan Mehmeti, Haki Mydini, Arif Ramadani, Refat Madani, Estref Madani, Reshit Ganiu, Zeqir Bektashi, Foti Jorgji, nga fshati Tren. Kohët e fundit në lokalitetin tim nuk ka pasur arrestime dhe as largime në mal. Unë personalisht nuk kam parë gjurmë të Komitetit Shqipëria e Lirë, por kushëriri im Nazif Kape më ka thënë se ka parë një trakt të lëshuar me aeroplan nga Komiteti, ku i kërkohej njerëzve të bënin durim pasi Shqipëria do të çlirohet me ndihmën e fuqive të mëdha. Efektivët e Sigurimit në zonën tonë janë Zenel Rexhepi, Resul Zhyleku, Sotir Kolezi, Enver Kape, të cilët mbajnë rroba civile. Në zonë nuk ka batalion ndjekjeje. Nuk mund të them gjë për radiot. Kam dëgjuar njerëz që thonë se dëgjojnë “Zërin e Amerikës” por nuk kam kontaktuar ndonjëherë me njerëz që dëgjojnë radion.

Udhëtimi

Në Shqipëri nuk ka makina private. Kamionët e vjetër që ekzistojnë nuk janë të mjaftueshëm për nevojat e vendit, njerëzit presin me javë të tëra për bileta udhëtimi. Për të shkuar në Berat unë kam pritur katër ditë në Korçë dhe pasi i kam dhënë ryshfet shoferit ai vendosi të mos më merrte. E njëjta gjë ndodhi në Berat, dhe në vende të tjera. Për të udhëtuar njerëzit duhet të kenë me vete letërnjoftimin e gjendjes civile, pasi gjatë udhëtimit dokumentet kontrollohen nga policia. Për të udhëtuar deri në Korçë kam paguar 160 lekë.

Kushtet e jetesës

Ushqimi dhe rrobat janë të racionuara. Produktet e racioneve janë të vështira për t’u gjetur. Anëtarët e partisë mundë të gjejnë të gjitha produktet më thjeshtë pasi i marrin nga dyqanet dhe magazinat. Në dyqane të veçanta shiten mallra të tregut të zi. Ka një kooperativë në lokalitetin e Proger ku fshatarët marrin mallra me këmbime por shumë herë kooperativa mbetet një muaj pa produkte ushqimore. Në fshatin tonë, nga 130 familje, 70 kanë hyrë në kooperativë. Shumica e tyre nuk donin të merrnin pjesë por u detyruan pasi nuk plotësonin dot detyrimet ndaj shtetit. Sipas rregullave të kooperativës anëtarëve të saj nuk i jepej misër derisa të plotësonin detyrimet e tyre ndaj shtetit. Prandaj fshatarët janë të pakënaqur por nuk mund të dalin nga kooperativa pasi i merren bagëtitë, ndërsa mjetet e punës i dorëzuan në kooperativë kur hynë. Shumë anëtarë sabotojnë punën duke prishur veglat ose duke punuar keq. Ata që zbulohen përjashtohen nga kooperativa për disa muaj. Sistemi i kolektivizimit të detyruar është i urryer nga të gjithë. Marrje në pyetje e Xhevdet Malo, bir i Omer e Qazime Malo, i lindur dhe rezident në Konispol. Ai është 25 vjeç, ka arsim elementar dhe ka qenë punonjës i administratës. Duke qenë anti-komunist ai u përjashtua nga puna në postë në Konispol më 25 maj 1951. Ai deklaron sa më poshtë: “Nuk kam dëgjuar ndonjëherë për organizata anti-qeveritare, përveç personave individualë që në një mënyrë apo në një tjetër janë kundër regjimit. Në Konispol drejtuesit kryesorë komunistë janë sekretari i partisë Jonuz Tartari, kryetari Ali Xhelo, Feim Ali Menko, Vangjel Mane e Nuredin Basho. Në Konispol ka rreth 50 anëtarë partie, të cilët urrehen nga populli. Ditën e Bajramit 1951 komunisti Laze Badeja qëlloi me domate në publik myftiun musliman Hafuz Fuat për ta tallur”. Njerëzit kanë dëgjuar për Komitetin Shqipëria e Lirë dhe shpreson të çlirimi i tyre. Si Hasan Dosti dhe Abaz Kupi janë të njohur në zonë, por njerëzit nuk dinë shumë për të tjerët pasi fletushkat e lëshuara nuk e përmendin përbërjen e komitetit. Ata janë përmendur në transmetimet radio por fshatarët nuk kanë pasur rast për t’i dëgjuar. Njerëzit kanë besim te anglo-amerikanët dhe shpresojnë të çlirimi prej tyre. Në lidhje me Jugosllavinë mund të them me siguri se askund në Shqipëri nuk gjen simpati për të dhe askush nuk e dëshiron çlirimin prej saj. Përkundrazi ata e mbajnë Jugosllavinë përgjegjëse për të gjitha fatkeqësitë e vendit dhe e urrejnë thuajse sa dhe regjimin e Enver Hoxhës. Në lidhje me Greqinë njerëzit shikojnë me armiqësi pretendimet e saj për Vorio-Epirin dhe nuk presin ndihmë prej saj për sa kohë që nuk heq dorë nga pretendimet. Jam i sigurt se në rast se Greqia pushton Shqipërinë në rajo0nin tonë do të luftohet deri në fund. 95 për qind e popullit kanë gjithashtu urrejtje ndaj Rusisë pasi e konsiderojnë si shkaktare të vuajtjeve dhe gjakderdhjes në vend.

Kastriot Dervishi*
Nisur nga fakti i përmendjes shpeshherë i fjalisë “të hapen dosjen” pa e pasur të qartë se për çfarë konkretisht bëhet fjalë, po shpjegoj në mënyrë të përmbledhur llojet e dosjeve që përdoreshin dikur në Ministrinë e Punëve të Brendshme. Nga dendësia e informacionit që kanë, po shpjegoj shkurt vetëm ato më kryesorët si dhe po përmend llojet e tjera të dosjeve.
Dokumentet mbi aktivitetin e përditshëm të drejtorive dhe reparteve të MPB-së i gjejmë në dosjet që kanë dalë nga sekretari-arkivat e kësaj ministrie. Ndërsa dosjet që i takojnë rrjetit sekret dhe personave të ndjekje kanë rrjedhur nga kartoteka qendrore (Dega e 4-t e Drejtorisë së Parë) dhe kartotekat e degëve të punëve të brendshme në rrethe. Dosjet e mëposhtme janë qenë subjekt i Degës së 4-t dhe kartotekave. Ndërsa mjete informimi janë regjistrat dhe kartelat.

Llojet e dosjeve të bashkëpunëtorëve (rezidentë, agjentë, informatorë, strehues):
-Dosje personale, në të cilën shënoheshin gjeneralitetet, plani i rekrutimit, biografia, betimi, pseudonimi, etj.
-Dosje pune, në të cilën vendoseshin të gjitha raportet informative të bashkëpunëtorit.

Dosjet që hapeshin për personat që ndiqeshin:
-Dosje e përpunimit aktiv 2A, për gjithë personat mbi 14 vjeç, shqiptarë ose të huaj për të cilët kishte të dhëna për veprimtari “armiqësore” (agjitacion e propagandë, orvatje për arratisje, diversion, spiunazh, etj) ose keqbërëse (vjedhje, vrasje, etj).
-Dosje e kontrollit operativ 2B, për gjithë personat mbi 14 vjeç, shqiptarë ose të huaj, me të kaluar “armiqësore”, por që nuk e ushtronin më këtë veprimtari.
-Dosje e përpunimit paraprak (PP), për gjithë personat mbi 14 vjeç, shqiptarë ose të huaj, për të cilët kishte të dhëna për veprimtari “armiqësore” ose keqbërëse.
-Dosja agjenturore, për një grup personash që zhvillonin veprimtari “armiqësore” e keqbërëse, me kushtin që dy prej tyre të ishin në përpunim 2A. Këto lloj dosjesh njiheshin me pseudonim (p.sh. “Bloza”, “Bataku”, etj).
-Dosje e problemit të centralizuar, krijohej për ngjarje ose objekte me rëndësi të veçantë operative.

Llojet e dosjeve për krimet pa autor:
-Dosja e kërkimit
-Dosja e zbulimit të autorit
-Dosja e informatave

Llojet e dosjeve për evidencimin dhe kontrollin e shtetasve shqiptarë ose të huaj me interes operativ:
-Dosja e të arratisurit
-Dosja për të arratisurin me aktivitet
-Dosja e shoferëve të huaj me aktivitet
-Fashikulli i të internuarit
-Fashikulli i të huajve me qëndrim të përkohshëm në Shqipëri
-Fashikulli i shkelësve të kufirit
-Fashikulli i emigrantit
-Fashikulli i personit që arrestohet e dënohet pa qenë në përpunim

Dosjet e objekteve:
-Dosje e objektit të rëndësisë së veçantë (ORV)
-Dosje e objektit të përfaqësisë diplomatike e tregtare

Dosjet e zbulimit dhe parandalimit:
-Dosja e drejtimit të kundërzbulimit
-Dosja e drejtimit për ruajtjen e reparteve të MPB-së
-Dosja e drejtimit të ekonomisë
-Dosje e drejtimit për ruajtjen e forcave të armatosura
-Dosje e drejtimit grupimeve kundërrevolucionare
-Dosje e drejtimit për ndjekjen e krimeve (vetëm nga Policia).
-Dosje e drejtimit për mbrojtjen e ekonomisë socialiste (vetëm nga Policia)

Regjistrat:
-Regjistri i përpunimeve “Model 1”, në të cilin evidencoheshin të gjithë personat në përpunim 2A dhe 2B nga degët e punëve të brendshme dhe Sigurimi i Ushtrisë. Në Degën e 4-t hidheshin të gjitha të dhënat e përpunimeve. Përpunimet PP nuk shënoheshin, veçse në rastet kur personi ngrihej në përpunim 2A ose arrestohej.
-Regjistri i bashkëpunëtorëve, “Model 2”, në të cilin evidencoheshin bashkëpunëtorët nga Sigurimi e Policia.
-Regjistri i kontingjenteve, “Model 3”.
-Regjistri i evidencimit të regjistrave, “Model 4”.
-Regjistri i dosjeve dhe fashikujve, “Model 9”, në të cilin evidencohen dosjet e drejtimit ORV, ambasadave, zbulimit të autorit, etj.
-Regjistri i dosjeve dhe fashikujve të arkivuar, “Model 10”.
-Regjistri i dosjeve të centralizuara e agjenturore, “Model 11”.
-Regjistri i personave të riatdhesuar, “Model 13”.
-Regjistri i dosjeve penale, “Model 15”, për dosjet hetimore-gjyqësore.
-Regjistri i shkelësve të kufirit, “Model 16” (nga jashtë-brenda).
-Regjistri i personave të internuar apo dëbuar, “Model 17”.
-Indeksi i informatave, “Model 5”, në të cilin evidentoheshin personat që kishin dhënë informacione për Sigurimin dhe Policinë.
-Indeksi i personave të këshilluar apo demaskuar, “Model 7” (përjashto anëtarët dhe kandidatët e PPSH-së).
-Indeksi i të arratisurve “Model 14”, (në shkallë rrethi).
-Indeksi i të bashkëpunëtorëve nga të dënuarit “Model 25”.
-Lista e personave me tendencë arratisjeje “Model 16” (alfabetike).
-Lista e lidhjeve familjare të të arratisurve “Model 12”.

Kartelat:
-Kartela “Model 1”, për personat që ndiqeshin
-Kartela “Model 2”, për bashkëpunëtorët
-Kartela “Model 3”, për kontingjentet
-Kartela “Model 4”, për të arratisurit
-Kartela “Model 5”, për shtetasit e huaj me qëndrim në Shqipëri
-Kartela “Model 6”, për shqiptarët që takohen me shtetas të huaj
-Kartela “Model 6A”, për shqiptarët që mbajnë korrespondencë me të huajt apo me të arratisurit
-Kartela “Model 7M”, për shqiptarët që mbanin lidhje me të arratisurit

*Ish-Dretor i Arkivit te Shtetit

nga Nazif Bezhani/

KUSH ISHIN.

11 figurat të PD qe kerkonin dosjen e Sali Berishës?

Një nga ngjarjet interesante ishte shkëputja e një fraksioni nga PartiaDemokratike, me pretendimet e tyre kundër udhëheqjes së Partisë.

Një nga pjesëtarët e këtij grupi, i konsideruar kryetar provizor, erdhi në zyrën time dhe më kërkoi me këmbëngulje kontrollin e figurës së kryesisë së Partisë Demokratike, e në veçanti, të Sali Berishës dhe Pjetër Arbnorit. Ai më siguroi se të dy kanë qënë agjentë, por jo vetëm kaq. Kur unë kundërshtova për të marrë përsipër një verifikim të tillë, për shkak se nuk kishte bazë ligjore.

I ashtuquajturi kryetar më kërcënoi se do t’i drejtohej për gjykim opinionit, nëpërmjet masmedias.

E pashë keq me të, por e gjeta shpejt një rrugëzgjidhje.

Për mendimin tim, kërkesa që bëni do të kishte një motiv logjik, në rast se ju, si grup fraksionist, i drejtoni një kërkesë Komisioni me firmën e të gjithëve për kontrollin e figurës suaj, dhe, krahas kësaj, të kërkoni publikisht edhe kontrollin e figurës së anëtarëve të Kryesisë së Partisë Demokratike, duke u bërë thirrje që edhe ata të ndjekin shembullin tuaj.

.

“TRENDAFILI dhe SQEPARI”

Nga të 11 fraksionistët, dy prej tyre dilnin me njolla serioze.

Më bëri përshtypje, veçanërisht, njëri prej tyre, që shoqëronte kryetarin, i cili mu duk më llafazan dhe më këmbëngulës për kontrollin e figurës së Kryesisë së Partisë Demokratike.

Dhe pikërisht, ky “trim” kishte një dosje shumë të madhe. Unë shënova në bllok pseudonimet e tyre: “trëndafili” dhe “sqepari” dhe vendosa të merresha me ta.

-E kam të qartë sa të shqetësuar jeni ju për ruajtjen e pastërtisë së Partisë suaj, për ta shpëtuar nga rreziku i shndërrimit në një parti me ideologji komuniste, por në këto kushte, unë e kam shumë të vështirë për t’iu ndihmuar.

Në radhë të parë, duhet të plotësojë detyrimet ligjore. Arkivat janë plot me kërkesa për kontrollin e figurës së funksionar- ëve të lartë të shtetit. Dhe, të bësh kontrollin e nje personi, nuk është aq e lehtë, për shkak se në kompjutra janë shënuar vetëm pseudonimet e tyre.

Për shembull, vetëm pseudonimi “Trëndafili” apo “Sqepari”.

Por hajde e gjeji dosjet e tyre, për t’u njohur me veprimtarinë konkrete që kanë kryer!

Kur thashë dy pseudonimet, “trëndafili” dhe “sqepari”, ktheva sytë nga dy fraksionistët që kishin mbajtur këto pseudonime, të cilët mu dukën të vrerosur, me një fytyrë të prerë dhe në heshtje varri.

Njëri nga ata kapi prej krahu kryetarin e grupit, e tërhoqi paksa dhe i tha: “Hajde të dalim”. Pastaj, u kthye nga unë dhe shtoi:

“Keni të drejtë, zoti Kryetar, po heqim dorë dhe nga lista jonë”.

Dhe ikën për të mos u kthyer kurre më.

“SPIUNI “PASHTRIKU”

Gjatë kontrollit të listave të dërguara në arkivin e SHISH-it, ka rastisur që të ndeshemi edhe me disa karagjoze që kanë preferuar vullnetarisht t’u shërbejnë

organeve të Sigurimit të Shtetit.

Një ditë më doli në kompjuter, fare rastësisht, një personalitet i lartë politik, që i pëlqen shumë të mbahet e të duket, të flasë nëpër mitingje, herë para e herë pas të mëdhenjve, të japë shpesh edhe deklarata apo intervista në masmedia, etj., etj.

Kurioziteti më shtyu t’i shikoja edhe dosjen.

Më tërhoqi fotografia e tij shumë simpatike, sigurisht dalë rreth 20 vjet më parë, kur

ishte djalë i ri.

Pashë edhe raportet që kishte bërë, për shokët, me pseudonimin “Pashtrik”, një emër që e dëgjoja për herë të parë, ndonëse është emërtim i rëndësishëm gjeografik.

Pashë deklaratën e tij për bashkëpunimin me organet e Sigurimit të Shtetit, të shkruar bukur, bile në qeli. U mërzita aq shumë, sa e lashë arkivin dhe u ktheva në zyrë, me një ndjenjë të thellë neverie.

Përshtypje të tjera kisha për të, ndërsa gjithçka u përmbys menjëherë, duke më krijuar një ndjenjë përçmuese e të urryer për figurën e tij.

Më doli përpara pikërisht agjenti me kokë miu.

Më doli përpara pikërisht agjenti me kokë miu. që duhej futur në kategorinë e kafshëve.

Një ditë më del në rrugë, ballë për ballë, dhe më hidhet në qafë me entuziazëm, si të ishte shumë i malluar për mua.

Filloi të më lëpihej e të më servilosej, të më tregonte se kishte lexuar dy librat e mi të fundit dhe i kishte pëlqyer shumë etj., etj.

Pastaj më pyeti në mënyrë konfidenciale.

Po ç’kemi ndonjë gjë tjetër? Si po ia çon? -Si po ia çoj?! Në punë. Në shtëpi.

Dëgjoj edhe televizorin.

Mbrëmë dëgjova se nga Maqedonia kishin ardhur ca ujq në “Pashtrik”.

Ai e nuhati ironinë dhe, sapo dëgjoi të përmendej pseudonimi i tij, “Pashtrik”, i ndryshoi fytyra dhe gjuha u zbriti në gurmaz.

Më zgjati dorën në heshtje, që mu duk si dora e ftohtë e nja kadavre, dhe iku kokulur e pa bërë zë.

Pas disa ditësh më doli edhe një herë përpara, ballë për ballë, në afërsi të Klubit të Lidhjessë Shkrimtarëve.

Ai u trondit aq shumë, sa nuk dinte ç’të bënte.

E gjeti shumë shpejt derën; era nuhati erën! Siç shihet, mëkatarë të tillë atje e

gjejnë shpëtimin, pranë lëndës me të cilën është gatuar ndërgjegjja e tyre.

Nazif Bezhani.

Vendasit e kanë quajtur “Kurorë “ pra është kurora e malit ka një rrugë qorre ndërsa udhëtimi kryhet me kafshë nga përroi deri në kurorë në këmbë mbanë 3 orë nëpër një udhe ku rrihet shpesh nga besimtarët ,nga fakirët dhe të tjerë njerzë të devotshëm, që shkojnë tek Tyrbja e Baba Hamza Kurorës.

Si histori e ndërtuar nga vendalinjtë, por që shprehet në këtë rrëfim të shkurtër është fakti :dervishi ka shërbyer me vepra të mira në shërbim të njerëzisë.

Ai lutej për ata dhe gjenë e gjallë për mbarësi e bollëk.Luftonte sëmundjet dhe i mbronte në cdo kohë.

Tyrbja e dervishit u bë përherë një strehë e përhershme, e tyre.Ishte një lloj ylli tërheqës që rrezatonte shpresë.Fakti, që kjo tyrbe gjëndej përkarshi Tomorit ishte një ndihmë në realizmin e lutjeve të shënjtorit.Kurorën, banorët e kanë preferuar ta kenë si vend për lutje, që nga kohërat e antikitetit.E kanë preferuar si pika më e lartë e malit.

Kurora e tij.”Në lindje të diellit:O Zot na shto bagëtit!”.Lutja e tyre.

Bektashinjtë këto vende i shfyrtëzuan për ti kthyer në shërbimin e tyre.Ardhja e një dervishi simbolizon ardhjen e shpresës dhe mirësisë.Ngjiste që lutjet e kryera nuk binin ndërkohë në vesh të shurdhër. Një dritare që mbahej në çdo kohë hapur.Ishte dervishi. Për të mos mbetur fjalë e pathënë tre faktorë:a-lartësia qiellore.b-teqet përkarshi njera-tjetrës.

Tomori,Kurora etj.c-Përbënë mister ndoshta.Shikojnë në kohë lutjesh njeri-tjetrin.Shkëmbejnë mesazhe.Ndihmojnë njeri-tjertin me energjinë e tyre.Kështu rritet potencialisht energjia dhe ndikimi për tu realizuar lutja.Atje lartësia është qiellore. Ndërkaq megjithëse faktet nuk rrinë fshehur tek këmba e malit kjo s’do të thotë ndërkohë se këtu kemi një tokë të bekuar.Është më së paku toka, që ka mirëpirut dervishin,që ka respektuar kultet shpirtërore dhe forca e dervishit e ktheu në shërbim të njerëzisë.Sot Kuorra është kult fetar.
Kur dervishi mbylli jetën u varros në tyrben etij.

Tyrbja e Baba Hamza Kurora është si të gjithë tyrbet e këtij tarikati.Me dy ngjyra.E bardha dhe e gjelbëra.Me 12 ndarje.Simbolikë e arkitekturës bektashiane.12 imamët e shenjtë simbolizohen.

Kjo kullë në këtë lartësi të malit Tartar ngjason me një observator.

Tyrba Baba Hamza kurora administrohet nga nje dervish komuniteti bektashi eshte organizim fetar ,gjyshata Vlore.

Kryeministrja serbe i ka dërgue dy letra homologut shqiptar, Edi Rama, ku i kërkon me përdorë atë që ajo e quen “ndikimin e tij në Prishtinë”, në mënyrë që Kosova me i zbatue marrëveshjet ndërkombëtare, ndër të cilat me heqë dorë nga ushtria dhe taksa 100%.

Letra e parë mban datën 16 Nandor dhe vjen e shkrueme me nji gjuhë, të cilën random diplomacia serbe e përdor në kulmin e propagandës antishqiptare në seancat e Këshillit të Sigurimit dhe ma gjeanë. Kryeministrja serbe ankohet për atë që e quen shtypje dhe krime kundër popullit të saj, që vazhdojnë papushim dhe kërcënojnë të përshkallëzohen ma tej, raporton TCH.

“Po iua kërkoj meqenëse keni njohur të ashtuquajturën ‘Republikë të Kosovës’ si një shtet të pavarur, në mënyrë që ju të përdorni ndikimin tuaj ndaj Prishtinës, që t’iu bindet marrëveshjeve dhe ligjeve ndërkombëtare. Në rast se, në kundërshti me ndikimin tuaj, ata vazhdojnë të shkelin marrëveshjet dhe paktet ndërkombëtare, ju kërkoj të rishikoni pozicionin tuaj në mbështetje të Pavarësisë”, shkruhet në letrën e parë të Brnabic, 16 Nandor 2018.

Gjashtë ditë ma vonë, pa marrë nji përgjigje për letrën me tone patetike, ku shqiptarët dhe qeveria në Kosovë fajësohen për fakte të pavërteta, kryeministrja serbe i drejtohet serish Ramës me nji letër të dytë.

Në këtë letër, Brnabic, me tone ma të zbutuna dhe argumente ekonomike, flet për pasojat e taksës ndaj mallnave serbe dhe damin, që simbas saj po i bahet klimës së biznisit në Ballkanin Perëndimor. Ajo i kërkon sërish Ramës me përdorë ndikimin dhe besimin që kanë instucionet e Kosovës te ai, për heqjen e këtyne masave dhe i kujton faktin se Serbia nuk ka me marrë masa reciproke.

Ma në fund, përgjigjja i vjen dy javë ma vonë, në nji letër ku kryeministri shqiptar i kujton homologes serbe krimet e shtetit të saj në Kosovë, njohjet dhe përparimet e Kosovës mbas luftës.

“E dashur kolege. Është thjesht e pamundur për mua që të kuptoj thirrjen tuaj ‘që të rishikojmë pozicionin tonë në mbështetje të Pavarësisë’… Qëndrimi i Shqipërisë është se Kosova është shtet i pavarur dhe vend sovran, që i merr vet, në mënyrë të pavarur vendimet e saj, të cilat Serbia dhe të tjerët duhet t’i respektojnë, si reflektim i vullnetit sovran të popullit të Kosovës nëpërmjet udhëheqësve të zgjedhur në mënyrë demokratike”, thuhet në përgjigjen e Ramës, me 3 Dhetor.

Rama i kujton Brnabicit angazhimet e tij, së bashku me presidentin e saj Aleksandar Vuçiç, dhe se kanë ra dakord të arrijnë pajtimin përmes bashkëpunimit rajonal, gja që ju – thotë kryeministri, – e keni shkelë me pengesat që po i nxirrni Kosovës për anëtaresimet në organizatat ndërkombëtare, si INTERPOL apo UNESCO.

“Shqipëria e ka mbështetur dialogun Kosovë-Serbi, të udhëhequr nga Bashkimi Europian. Por, nuk mund të mos dëshmojmë se nën maskën e dialogut, Serbia ka ndërmarrë pengesa dhe akte armiqësore kundër Kosovës, të cilat janë të dëmshme për shpirtin e bashkëpunimit gjithëpërfshirës rajonal, gjë që nuk është e denjë për një shtet kandidat për në BE. Ne besojmë se ndjekja e rrugës së dialogut, me sinqeritet dhe realizëm, do të jetë e vetmja alternativë e sukssesshme për të arritur zgjidhje të detyrueshme dhe të qëndrueshme për të dyja palët, si dhe paqen e stabilitetin në rajon”, thuhet ma tej në përgjigjen e Ramës./TCH

Dolën nga Danubi i ftoftë frigoriferët me gra e fëmi shqiptarë. Varreza masive në poligonet e policisë nëpër krejt Serbinë.

Çedomir Petrovic, aktor dhe regjisor serb, ka shkrue për bamat e Serbisë ndaj shqiptarëve të Kosovës, gjatë luftës në Kosovë.

Ai gjatë nji opinioni të gjatë ka tregue tmerrin që ka krye Serbia ndaj civilëve shqiptarë.

Ai thotë se, forcat ushtarake e policore serbe kanë ba shkatërrime të mëdhaja, masakra, djegie, helmime bunarësh, përdhunime, plaçkitje, vrasje civilësh …

Shkrimi i plotë në BotaSot:

“Ushtria dhe policia e RFJ-së atëhershme, me udhëheqje të kreut shtetëror, kanë dëbuar nga Kosova mbi 700 mijë shqiptarët Kosovës. Millosheviq ka urdhërua që të gjitha kufomat në Kosovë, që mund të ishin në interes të Tribunalit të Hagës, të mënjanohen. Në furrat e Trepçës u dogjën më shumë se 1.500 kufoma. Dolën nga Danubi i ftohtë frigoriferët me gra e fëmijë shqiptarë. Varreza masive në poligonet e policisë nëpër gjithë Serbinë.Në vend e qitjen me armë të policisë në Batajnicë te Beogradit u gjetën trupat e 980 shqiptarëve e shqiptareve të vrara”, shkruan ai, transmeton gazeta “Bota sot”.

Ai tutje shprehet se, deri në vitin 2008, janë gjetur rreth 800 mbetje mortore të shqiptarëve të vrarë të varrosur në varrezat masive në Serbi, janë ekshumuar dhe u janë kthyer familjeve.

“Krime të tmerrshme në luftërat ballkanike para dhe pas Luftës së Dytë Botërore kemi bërë ndaj popullit shqiptar.

Forcat ushtarake e policore serbe gjatë viteve 1998 dhe 1999 kanë bërë shkatërrime të mëdha,masakra, djegie, helmime bunarësh, përdhunime, plaçkitje, vrasje civilësh …

Ushtria dhe policia e RFJ-së atëhershme, me udhëheqje të kreut shtetëror, kanë dëbuar nga Kosova mbi 700 mijë shqiptarët Kosovës.

Millosheviq ka urdhërua që të gjitha kufomat në Kosovë, që mund të ishin në interes të Tribunalit të Hagës, të mënjanohen.

Në furrat e Trepçës u dogjën më shumë se 1.500 kufoma.

Dolën nga Danubi i ftohtë frigoriferët me gra e fëmijë shqiptarë. Varreza masive në poligonet e policisë nëpër gjithë Serbinë.

Në vend e qitjen me armë të policisë në Batajnicë te Beogradit u gjetën trupat e 980 shqiptarëve e shqiptareve të vrara.

Deri në vitin 2008, janë gjetur rreth 800 mbetje mortore të shqiptarëve të vrarë të varrosur në varrezat masive në Serbi, janë ekshumuar dhe u janë kthyer familjeve.

Në varrezat e Rudnicës dhe te Rashka rreth 250 trupa të shqiptarëve të Kosovës.

Në vitin 1998, në Prekaz, në rajonin e Drenicës, forca të mëdha ushtarake e policore serbe , të armatosura me tanke, autoblinda e artileri, rrethuan shtëpinë e familjes Jashari dhe tri ditë e tri net kanë shtënë, pa bërë dallime, edhe në gra e fëmijë dhe civilë të tjerë. Helikopterët dhe automjetet ushtarake kanë lëshuar breshëri rafalësh nëpër kulme e pastaj forcat policore kanë hyrë në fshat duke shtënë nëpër shtëpi.

Forcat serbe të sigurisë me ndihmën e ushtrisë serbe likuiduan 56 anëtarë të familjes Jashari . Në mesin e tyre edhe 18 gra e 10 fëmijë. Aty u bë gjenocid ndaj një familjeje.

Rreth 10 mijë shqiptarë e shqiptare të Kosovës janë vrarë gjatë atyre tre muajve të çmendur të vitit 1999.

Çdo kafshë dhe çdo njeri në këtë botë të trishtë ka të drejtë të mbrohet kur sulmohet. Sikur dhe populli i çdo vendi.

Shqiptarët kanë qenë ithtarë të politikës paqësore, jo të dhunës, pas kësaj ata filluan rezistencën e armatosur”, shkruan ai në një shkrim të gjatë.

 Doktoresha Mira Racakolli.

Kryemadhi tha:

Mira Racakolli, kjo mjeke që për 20 vite ja fsheh Ramës kartelën e tij të kurimit për skizofreni. Rama e ka shpërblyer sot mjeken e tij duke e bërë zv.ministre të Shendetësisë.
Ndërkohë, bashkëshorti i kësaj mjekeje me emrin Petrit është edhe doktori që e mjekon Ramën sot për astmën, një smëmundje prej të cilës ai vuan prej vitesh.”

KARTELA e botuar fillimisht në gazetën “Tema:

Kryeministri aktual Edi Rama ka vuajtur nga sëmundje të rënda psikike dhe është kuruar sistematikisht në pavijonin e neurologjisë pranë spitalit pas viteve 1980. Më pas me rekomandim të komisionit mjekësor është dërguar në Paris për një trajtim më profesional dhe një terapi intensive.

Simptomat e para të sëmundjes së Ramësdatojnë që në fillimin të viteve ’80, kohë kur ai nisi të frekuentojë rregullisht spitalet. Sikurse dokumentohet në kartela dhe sikurse pohojnë mjekët, pacienti Rama ka qenë mjaft agresiv jo vetëm në ambiente shoqërore, por edhe me pjesëtarët e familjes. Kjo e detyronte familjen që të kërkonte ndihmë në spital. Në atë kohë, duke njohur pozitat e larta në parti të Kristaq Ramës, Edit i rezervohej një pritje e veçantë në ambientet e spitalit ku kurohej.

Përdorimi i dhunës ndaj nënës së tij dhe gruas së asaj periudhe kishin detyruar autoritetet për t’ia nënshtruar pacientit Edi Rama edhe një kurë të veçantë mjekësore, e cila më pas u vazhdua në Paris.

Diagnoza e ekzaminuar edhe nga personeli mjekësor është konsideruar siç shihet edhe nga kartela klinike e pacientit si “skizofreni e thellë” me simptoma përdorimi dhune të shfaqur tek familjarët dhe të afërmit e tij. Skizofrenia pati shkaktuar depresion agresiv dhe luhatje në kujtesë që shfaqeshin me pagjumësi nga ana e pacientit Edi Rama.

Rama është kuruar sistematikisht në Pavijonin e Neurologjisë pranë Spitalit Nr.5.

Faksimilet e akteve të ekspertizës mjekoligjore të rrahjeve dhe keqtrajtimeve nga Edi Rama, kartelën klinike të mjekimit për skizofreni të Edi Ramës, paditë gjyqësore të firmosura nga Edi Rama për mohimin e atësisë së djalit të tij, çështja e sëmundjes, u lakua edhe në kohën e divorcit me aktoren e talentuar, viktimë e qëndrimit çnjerëzor të bashkëshortit të saj të çekuilibruar, që bëri akuza, në gjyqin kalvar që zgjati 9 vjet.

Isa Boletini me njëqind ushtarë të armatosur, kishte marrë informacion nga Stambolli për ardhjen e rusëve dhe ai i kishte pritur për të hyrë në Mitrovicë, ku menjëherë i kishte burgosur. Shqiptarët i kishin konfiskuar të gjitha gjerat dhe, pas mbajtjes së tyre tri ditë, ata i shoqëruan deri në Shkup…

Studiuesi Flamur Maxharri ka publikuar një artikull të botuar në vitin 1902 nga gazeta e njohur angleze “Daily Telegraph”, me titull: “Rusia dhe Shqipëria”, ku tregon për arrestimin e zyrtarëve të “Carit” në Mitrovicë nga Isa Boletini.

“Informacioni i mëposhtëm ka arritur te qeveria e Serbisë nga Stambolli: M. Teherbalcheff, i Ngarkuari me Punë në Stamboll, kishte dërguar disa zyrtarë rusë me orendi dhe mallra shtëpiake për përgatitjen e hapjes së Konsullatës Ruse në Mitrovicë. Isa Boletini me njëqind ushtarë të armatosur, kishte marrë informacion nga Stambolli për ardhjen e rusëve dhe ai i kishte pritur këta të fundit për të hyrë në Mitrovicë, ku menjëherë i kishte burgosur.

Shqiptarët i kishin konfiskuar të gjitha gjerat e rusëve dhe, pas mbajtjes së tyre tri ditë, ata i shoqëruan deri në Shkup. Konsulli rus në Shkup kishte dorëzuar një notë proteste dhe kishte kërkuar që Isa Boletini të arrestohet menjëherë dhe të dëbohet nga Mitrovica. Shqiptarët janë deklaruar se nuk do të lejojnë hapjen e Konsullatës ruse në Mitrovicë”, shkruan në këtë artikull.

Një vit më vonë në Mitrovicë është vrarë konsulli rus.

Rusia ishte aleat historik i Serbisë.

Ky shtet nuk e njeh akoma pavarësinë e Kosovës. Madje edhe Sergei Lavrov, ministri i Jashtëm i Rusisë, reagoi për ndalimin e hyrjes në Kosovë të trenit me mbishkrimin “Kosova është Serbi” duke thënë se policia e Kosovës, që nuk e lejoi hyrjen e këtij treni, nuk ka të drejtë të shkojë në veri të vendit.

Fundi tragjik i inxhinierit Zuber, si e goditi roja me shqelm pas koke

nga Petro Marko/

Me Zuberin shkëmbenim ndonjë fjalë: ai, i shtrirë përdhe; unë, i varur.

Ai murmuriste gjithë ditën dhe, pasi e pyesja se ç’murmuriste, thoshte: -“Tani jam duke bërë një leksion për shkaqet pse disa zona janë të pasura me naftë, si ato të Lindjes së Mesme… Tani jam duke u lutur, – ai ishte katolik dhe lutej”.

E ngacmova dhe i thashë: -“Si ka mundësi që një intelektual si ju të besojë?” –“Unë u besoj ideve që jetojnë dhe do të jetojnë për mijëra vjet.

Ti i beson marksizëm-leninizmit… por a do të jetojë qindra ose mijëra vjet kjo ideologji?

Feja ka një funksion shumë human dhe universal, ajo ka shumë vlerë për njeriun, se e bën më njerëzor, e bën më guximtar ndaj së ligës dhe i zbut plagët e shpirtit. Ja tani, kur unë i falem Krishtit, i them: edhe unë do të duroj dhe do të qëndroj si ti. Se ti na dhe shembullin për të buzëqeshur edhe para vdekjes.

Pse njerëzimi beson? Se ka nevojë për burim shprese, për këtë burim humanizmi, për këtë ilaç qetësues, sidomos në rastet si ky yni, në të cilin ndodhemi tani.”

Hynë në birucë dy hetues: njëri e ngriti Zuberin dhe e nxori jashtë birucës, tjetri ndenji me mua dhe më tha: -“Pa pyete këtë armik a ka flori toka shqiptare.

Ai ka bërë hartën gjeologjike, por nuk ka shënuar gjëkundi se ku ka flori…” Unë qesha me vete dhe i thashë hetuesit kallp: -“Po të kishte flori, për kë e ka fshehur? Po të ishte për italianët, do ta kishte shënuar. Po të ishte për gjermanët, do ta kishte shënuar. Për kë e ka fshehur?” –“Këta agjentë… janë djallëzorë… Po ti pyete, se nuk ka mundësi që të mos ketë flori gjithë kjo tokë”. Përsëri unë qesha hidhur me vete dhe i premtova se do ta kryeja këtë “detyrë patriotike”, se kështu më tha ai: “është detyrë patriotike kjo që po të ngarkojmë!”

Kur u kthye përsëri në birucë Zuberi, u shtri dhe qeshte. –“Pse qesh?” – i thashë. –“Më shtrëngojnë të them pse nuk kam shënuar zonat ku ka flori toka shqiptare. Dhe unë u thashë se nuk ka. Ata më shkelmuan dhe më shanë “agjent i shitur”. –“Me të vërtetë, a ka flori Shqipëria?” –“Po të kishte, unë patjetër që do ta kisha shënuar, si të gjitha mineralet e rralla. Në të vërtetë, ka në disa zona, por duhet njëzet herë më shumë flori për ta nxjerrë atë sasi. Këta janë injorantë. Unë, kur kam bërë hartën gjeologjike, e kam bërë si gjeolog dhe jo si agjent ose spiun. Ç’janë këto që po dëgjojmë?!” Dhe përsëri mendimet dhe fantazia jonë morën drejtime të ndryshme. Burgu gjëmonte nga ulërimat.

Përnatë merrnin e pushkatonin intelektualë të shquar, specialistë. “A e di? – më tha një ditë Zuberi. – Këtu, ja Enveri, ja Koçi janë agjentë të huaj, besoj të Jugosllavisë. Se nuk lanë intelektualë të gjallë, me qëllim që ata të sjellin të tyret.” U hap dera. Hyri brenda një polic trupmadh dhe i bërtiti Zuberit: -“Ç’punë bën ti?” –“Gjeolog!” – u përgjigja unë. –“Mbylle gojën ti, se s’të pyeti njeri!” –“Gjeologu zbulon pasuritë e nëntokës!” – u përgjigj i frikësuar Zuberi, se e vuri re shprehjen e kriminelit. Roja i këputi me sa fuqi që pati, një shkelm prapa veshit duke i thënë: -“Tani shko e zbulo pasuritë e nëntokës”. – Mbylli derën dhe u largua. Kisha mbyllur sytë dhe çudi se si nuk më pushoi zemra.

Me frikë, hapa sytë dhe pashë Zuberin të shtrirë, me duar e me këmbë të hapura dhe me një curril gjaku që i buronte nga goja. Bëra të lëvizja, t’i vija në ndihmë, por isha i varur në dritare. M’u errën sytë. M’u err mendja. Desha të bërtisja, që të më dëgjonte gjithë bota:

Krim! Krim universal! Zuberin e vranë! Vranë kulturën, vranë shkencën, vranë jetën. U hap përsëri dera. Hyri ai polici që e goditi, bashkë me dy të tjerë. E panë. -“Ngordhi qeni!” – tha ai që e goditi. E kapën nga këmbët, e hoqën zvarrë, e nxorën jashtë dhe mbyllën derën, duke më lënë mua në birucë.

Në datën 8 dhjetor 2018, ministri i Infrastrukturës Damian Gjiknuri do të sqaronte në rrjetin social Facebook situatën e krijuar me kompaninë DH Albania e cila ishte shpallur fituese e Lotit 1 në projektin e Unazës së Madhe. Ndër të tjera Gjinuri shprehej se:

Kompania në fjalë nuk ka marrë asnjë qindarkë nga Buxheti i Shtetit dhe garancia e saj financiare do të sekuestrohet, në rast se dokumentat e paraqitura prej tyre në garë nuk janë autentike.

Vetëm pak ditë më pas ministri do ta relativizonte qëndrimin e tij, duke u shprehur para gazetarëve se kompanitë që falsifikojnë dokumentet në tendera janë të shumta dhe se për to Agjencia e Prokurimit Publik merr shpesh masa administrative të përjashtimit nga procedurat e prokurimit apo ato koncesionare. Dhe e vërteta është pikërisht kështu siç thotë ministri. Pse atëherë do të ndiqet një qasje e veçantë në këtë rast? Pse është hapur hetim penal për administratorin e DH Albania dhe mbi të gjitha: Sa është e mundur dhe e vërtetë që qeveria shqiptare të marrë atë që ministri e quan garanci financiare? Përpara se të trajtojmë këtë çështje le të shohim shkurtimisht se çfarë ndodh gjatë një procedure prokurimi.

Baza ligjore

Baza ligjore që përdoret kryesisht nga institucionet publike në kësi rastesh është ligji 9643/2006 “Për Prokurimin Publik” i ndryshuar dhe Vendimi i Këshillit të Ministrave nr. 914/2014 “Për Rregullat e Prokurimit Publik”, e ndryshuar. Në këtë VKM, në kuptim të të cilit institucionet publike që prokurojnë quhen Autoriteti Kontraktor (AK), saktësohet se çfarë janë Dokumentet Standarde të Tenderit (DST- neni 11). Po në këtë vendim dhe brenda DST, normohet edhe detyrimi i palëve për dy akte me shumë rëndësi në një procedurë prokurimi: sigurimi i ofertës dhe sigurimi i kontratës. Që përmbajnë atë që z. ministër e quan garanci financiare.

Sigurimi i Ofertës

Sigurimi i Ofertës trajtohet në nenin 18 të VKM-së dhe ajo është opsionale. Pra mundet edhe të mos kërkohet (dhe në fakt prej më shumë se dy vjetësh disa AK nuk e kërkojnë as për prokurime mbi 100 milion lek të reja). Ky nen sqaron se çfarë është Sigurimi i Ofertës:

Sigurimi i ofertës ka formën e një depozite apo garancie, të lëshuar nga një bankë ose shoqëri sigurimi.

Pika 2

Ofertuesit paraqesin sigurimin e ofertës në vlerën 2% të vlerës limit të përcaktuar në DST.

Në rastin konkret nëse vlera limit ka qenë 2 246 450 297 lekë (të reja pa TVSH) kjo formalisht do të thotë se ofertuesit në grup (në këtë rast vetëm kompania DH Albania) duhet të depozitonte diku te 45 milion lekë të reja.

Neni në fjalë sanksionon prerazi edhe se:

Sigurimi i ofertës duhet të jetë i vlefshëm gjatë gjithë periudhës së prokurimit

dhe në pikën 3 shton:

Lëshuesi i sigurimit (banka ose kompania e sigurimit) të ofertës duhet:

a)    Të mos vendosë asnjë kusht për pagimin

b)    Të paguajë shumën brenda 15 ditësh nga data e marrjes së kërkesës nga autoriteti kontraktor.

Por a ndodh në të vërtetë kështu?

Nga një hulumtim i ResPublica në prokurimet publike rezulton se më shumë se 90% e Operatoreve Ekonomike (OE) zgjedhin formën e sigurimit të ofertës nëpërmjet një shoqërie sigurimi. Kjo kërkon indirekt që “garancia” të zyrtarizohet si akt formal nga ofertuesi me pagesën e Primit të Sigurimit të Ofertës që i kërkon shoqëria e sigurimit. Në rastin e një sigurimi oferte nëpërmjet një banke (të nivelit të dytë), OE do të duhej të bllokonte të tërë shumën e kërkuar si sigurim dhe kostoja e operacionit për OE do të ishte thjesht kostoja e veprimeve bankare të përmuajshme (rinovim garancie), çka është më e ulët se Primi i Sigurimit.

Çdo të thotë kjo?

Kjo do të thotë që ofertuesi, në këtë rast DH Albania, i drejtohet një kompanie sigurimi duke paguar Primin e Sigurimit të Ofertës që  në këtë rast po e zgjedhim si vlerë të përafërt (nga info nga tregu): 0.005 mbi vlerën e siguruar. Pra kjo aplikohet mbi 2% të vlerës limit. Më tej “garancinë” në vlerën reale e merr përsipër formalisht kompania që ka statusin e Lëshuesit të Sigurimit të Ofertës. Pra DH Albania ka bërë derdhje të 0.005 të 45 milionë lekë (të reja) pranë një kompanie sigurimi, shifër e cila është afërsisht te 224650 lekë (pra 2.2 milionë lekë të vjetra). Mandej kjo kompani ka dalë garant për Sigurimin e plotë të Ofertës pranë Autoritetit Kontraktor.

Çfarë ndodh në momentin e shpalljes së fituesit?

Në VKM-në në fjalë, konkretisht në pikën 4 të nenit 18 sanksionohet se:

Autoriteti Kontraktor duhet t’ua kthejë ofertuesve sigurimin e ofertës jo më vonë se 15 ditë nga data e nënshkrimit të kontratës.

Kontrata në fjalë, sipas buletinit të APP-së është nënshkruar(lidhur) në datën 2 nëntor. Kjo do të thotë se vlera e sigurimit të ofertës depozituar formalisht nga DH Albania ka pushuar së qeni detyrim duke filluar nga data 18 nëntor dhe në këtë pikëpamje edhe detyrimet që rrjedhin mes ofertuesit dhe Lëshuesit të Sigurimit po ashtu. Kjo përjashton primin e paguar si kosto pranë kompanive të sigurimit (i cili mbetet kosto e shpenzuar për OE).

Sigurimi i Kontratës

Sigurimi i Kontratës trajtohet në nenin 24 ku thuhet:

Pika 1

Sigurimi i kontratës garanton Autoritetin Kontraktor në rast të shkeljes së kontratës. Para nënshkrimit të kontratës, ofertuesi i zgjedhur si fitues duhet t’i dorëzojë AK-së një sigurim kontrate prej 10% të vlerës së saj. Sigurimi i kontratës ka formën e një depozite apo garancie të lëshuar nga një bankë apo shoqëri sigurimi.

Njësoj si në rastin e sigurimit të ofertës, edhe në këtë rast operohet me formularin përkatës që nënshkruhet mes Lëshuesit/Siguruesit – kompanisë së sigurimit – dhe operatorit fitues. Ky formular me të gjitha detyrimet përkatëse i dorëzohet Autoritetit Kontraktor përpara nënshkrimit të kontratës.

Është një moment që ka rëndësi për shkak se këtu qartësohet fakti se Autoriteti Kontraktor është në dijeni të detyrimeve reciproke mes palëve dhe kushtëzimeve mes tyre. Formulari i Sigurimit të Kontratës është një dokument standard ku siç mund të shihet në foton përkatëse, përkufizohen Kushtet e Përgjithshme të Kontratës dhe kur ekzekutohet ajo që zoti Gjiknuri e quan Garanci Financiare. Konkretisht në pikën 2 – Objekti i Sigurimit – të shembullit të një kontrate faktike që kemi sjellë thuhet:

1.    Siguruesi garanton Përfituesin(AK) për përmbushjen e detyrimeve të kontratës së prokurimit të nënshkruar ndërmjet palëve në përputhje me DST.

2.    I siguruari(kontraktori) detyrohet t’I kthejë Siguruesit(kompanisë së Sigurimit) çdo vlerë monetare të paguar prej tij(Siguruesit) në rast të ekzekutimit të garancisë.

Pra ajo që thotë z. Gjiknuri ngjan se është e thjeshtë: Autoriteti Kontraktor kërkon paratë te Siguruesi, i cili mandej, pas depozitimit të vlerës së Sigurimit të Plotë të Kontratës do të kërkojë shumën e parave te i Siguruari. Në këtë rast DH Albania. Por në fakt nuk është kështu dhe ministri bën sikur nuk e di. Themi bën sikur nuk e di, pasi nëse vërtet nuk e di, do të ishte rast klinik. Në formularin e Sigurimit të Kontratës normalisht Siguruesi, pra Kompania e Sigurimit sqaron qartë se ajo do të:

Transferojë në llogarinë e Autoritetit Kontraktor vlerën e siguruar, brenda 15 ditëve nga kërkesa…e tjeshtë dhe e parë me shkrim, pa kërkuar shpjegime, me kusht që kjo kërkesë të përmendë  Mospërmbushjen e kushteve të kontratës.

Ka edhe një arsye tjetër për të cilin z. Gjiknuri duhet të ketë dijeni për kushtëzimet e sigurimit të kontratës. Në Shtojcën 20 të DST të këtij tenderi pëcaktohet shprehimisht formulim identik për mënyrën sesi do të bëhet transferta e parave në rast të ekzekutimit të asaj që quhet garancia financiare.

Por edhe sikur të mos ishte një pikë e tillë, ne kujtojmë nenin 24 të VKM-së që thotë se:

Sigurimi i kontratës garanton Autoritetin Kontraktor në rast të shkeljes së kontratës

Cila është shkelja e Kontratës që ka bërë DH Albania? Kjo është një pyetje që duhet t’i përgjigjet ministri Gjiknuri? A përbën shkelje të Kontratës falsifikimi në Dokumentacionin Standard të Tenderit? Kjo është një pyetje që duhet t’i përgjigjet juristi Damian Gjiknuri. Në fakt për rastin konkret një përgjigje, ministri e ka marrë nga Siguruesi Avni Ponari, i cili ka referuar pikërisht këti dispozitë. Pra përpara se të kërkohen paratë, qeveria duhet të argumentojë se ku është shkelur kontrata. Me aq sa kuptojmë ne kontrata nuk është shkelur sepse ajo as nuk ka nisur të ekzekutohet. DH Albania ka falsifikuar pjesë të Dokumentacionit Standard të Tenderit, por siç e dimë, kjo gjë ndodh rëndom dhe kush shikon buletinet e APP-së do të vërejë se ato happen pikërisht me njoftimet për masat administrative ndaj kompanive që bëjnë shkelje të tilla. Është interesant fakti se në buletinet e muajit nëntor, një prej kompanive ndaj së cilës ishte marrë masa e përjashtimit nga procedurat koncesionare dhe PPP, por çuditërisht jo nga procedurat tenderuese, ishte edhe…Victoria Invest. Le t’ja lëmë zotit Gjiknuri, juristit, jo ministrit, të bëjë dallimet mes shkeljeve të Dh Albania dhe Victoria Invest, apo pse kur falsifikon dokumentet njëherë trajtohesh si kundravajtës penal, njëherë si kundravajtës administrativ dhe njëherë tjetër si kndravajtës administrativ vetëm për një procedurë të caktuar.

Ne i besojmë ministrit që na ka thënë se ai do të sekuestrojë garancinë, të cilin z. Ponari ia atribuon si akt gjykatës. Deri atëherë ne të gjithë mbetemi në pritje të parave që kthehen në arkën e shtetit megjithë leshelinë proceduriale ku ka futur veten socialisti Damian Gjiknuri, i cili për çudinë e të gjithëve nuk e ka këtë zell edhe për kontratën 12 milionë euro që e njëjta kompani, pra DH Albania fitoi me OST-në.