Nga Ndriçim Kulla/

Pasi bëra një replikë mëse normale me Majlinda Bregun për tezat që ajo ka paraqitur në disa intervista televizive, zonja reagoi jo duke më kthyer përgjigje për analizën që iu bëra tezave të saj, por duke bërë sulme personale ndaj meje.

Zonja Bregu e nis përgjigjen e saj ndaj meje duke më quajtur qen që leh dhe të cilin duhet ta gjuash me gurë. Kur një politikane, deputete, ish-ministre, ish-pedagoge flet kështu për një person publik, botues, opinionist, në media, studiues, autor i shumë librave, ish-koleg si pedagog universitar, duhet të tregojë një arsye të fortë për diçka që e ka fyer thellë në shkrimin tim, sa e ka detyruar që të shprehet kështu.

Në fakt, zonja Bregu në vazhdim të shkrimit nuk thotë se unë e kam fyer personalisht atë, që ta bëj të shprehet kështu, por thotë se unë paskam fyer kujtimin e të ndjerit Sokol Olldashi duke e quajtur kandidat të vdekur.Pra fshihet pas gishtit.Zonja Bregu edhe këtu gënjen ditë në diell, sepse unë nuk kam thënë këtë gjë.

Ajo që kam thënë unë ështe e botuar në shtyp, në gazetën “Mapo” dhe scripta manet, siç thoshin latinët. Unë kam thënë se në PD ka disa njerëz si Majlinda Bregu dhe të tjerë, që duan t’ ia kundërvënë Olldashin e vdekur liderit të gjallë Basha, duke u paraqitur këta vetë mbartës të asaj që e quajnë fryma “Olldashi”.

E meqënëse Olldashi nuk jeton më, nga e gjithë kjo përfitojnë vetëm këta njerëz që e përdorin në mënyrë makabre arkivolin e të ndjerit Olldashi si podium për të mbajtur fjalime politike për ambicjet e tyre për të marrë drejtimin e partisë. Nëse Bregu dhe të tjerët si ajo pretendojnë postin e Bashës le ta lenë arkivolin e Olldashit të prehet në varr, dhe të dalin me staturën e tyre politike në këtë garë.

Zonja Bregu më quan anonim me të cilin nuk do të denjonte te debatonte, por e bën këtë në respekt të Olldashit.

Nëse zonja Bregu do që të matemi për nga shkallja e njohjes publike, ajo duhet të pranojë që këtë garë ta bëjmë si intelektualë, duke hequr dorë ajo nga njohja publike që përfitoi si politikane e propozuar nga Sali Berisha në 2005. Pra, zonja Bregu duhet të heqë dorë nga njohja publike që ka pasur si deputete dhe ministre. Çfarë do të mbetej pas kësaj nga zonja Bregu. Ajo ka qenë ashtu si dhe unë pedagoge universitare.

Ne ndryshojmë vetëm se mua më largoi nga puna PS, kur erdhi në pushtet në 1997, ndërsa zonjën Bregu e mbajti në punë. Jo për merita profesionale, sepse zonja Bregu edhe sot nuk ka asnjë libër të vetëm të botuar në CV-në e saj.

Por për meritën e vetme që Majlinda Bregu, si folëse në Televizionin shtetëror, të vënë totalisht në shërbim të qeverisë socialiste, shante PD-në dhe qëndrestarët, siçi quajti në atë kohë z. Berisha opozitarët e atyre kohëve të vështira,

Një nga qëndrestarët isha dhe unë që isha aktiv në shtypin e opozitës.

Zonja Bregu thotë se unë nuk e paskam njohur Olldashin për shkak se nuk kam pasur punë me PD.Në fakt edhe këtu gënjen, sepse unë e kam njohur më shpejt se Majlinda të ndjerin Olldeshi. Nëse Zonja Bregu e ka fjalën për kohën kur PD ishte në pushtet, në vitet 2005-2013, këtu ka tëdrejtë. Unë nuk kam pasur punë me PD, sepse ministrat duke përfshirë edhe Olldashin u bënë të paarritshëm për qëndrestarët. Për të mos folur për ministrat si Bregu

Zonja Bregu thotë se paskam bërë shkollën natën.Por prej mediokritetit të saj nuk ka për ta kuptuar kurrë se cfarë  mëdha mua vullneti dhe motivimi përtej asaj shkolle,për të bërë punë për të cilat ndjehem krenar. Në të vërtetë unë e kam bërë shkollën me korrespondencë për shkak se regjimi komunist nuk ma dha të drejtën e studimit të rregullt, për arsye politike, sepse dy dajot e mi ishin të arratisur.

Ai regjim që më mohoi mua të drejtën e shkollimit, i futi në burg politik vjehrrin dhe burrin e Majlinda Bregut. Zonja Bregu duke u tallur me atë që më bëri regjimi komunist mua tallet edhe me burgun politik të vjehrrit dhe të burrit të saj. Por kjo nuk është për t’ u çuditur se Majlinda nuk mban mbiemrin e burrit, “Ajazi”, sepse i vjen turp që ai ka qenëi burgosur politik.

Pas kësaj ju zonja Bregu iu larguat PD-së madje u pozicionuat kundër saj, për të shkuar në PD në 2005, kur patë se ju kishin ftuar për të ndarë tortën, nga e cila morët një thelë të majme ndërsa ne qëndrestarëve nuk na mbetën as thërrimet.

Ju zonja Bregu çfarë fryme sollët?

Ju gërvishta pak me polemikë dhe pas imazhit tuaj të kuruar me kujdes u zbulua Lenka Çukoja, enveristja që nuk e duron dot debatin dhe e quan “qen” atë që replikon me tezat e saj dhe quan anonim një njeri që ka psur kurajon dhe këmbguljej që të tivlerësoj elitën intelektuale shqiptare atë trshëgimi të vier mendore që ishte busulla jonë kombëtare  autor i rreth 30 librave me permbajtje politike ,biografike ,studimore dhe kultorologjike, duke përfshirë këtu edhe punën e madhe akademike ,botuese dhe promovuese të 32 vëllimeve të albanologut me fame qartësisht ndërkombëtare At Giuseppe Valentini, literature kjo të cilën znj Bregu as që e ka dëgjuar palere më të ketë lexuar ndonjë gjë.

Sa për vlerat dhe meritat e Olldashit që numëroni, zonja Bregu, ato iu shtohen atyre që kam përmendur unë dhe që e bëjnë Olldashin një politikan dhe qeveritar me talent. Por ato nuk mjaftojnë që të flitet për një frymë “Olldashi”, për një model lidershipi “Olldashi”, sajime këto tuajat për ta përdorur Olldashin e vdekur si rival të liderit të gjallë Basha. Kjo është një përdhosje që i bëni ju të ndjerit Olldashi zonja Bregu, për hir të ambicjeve tuaja politike.

Gazetari Artan Hoxha ka bërë publike sot se, një deputet i Komisionit të Sigurisë në Kuvend, ka takuar Dritan Dajtin në qelitë e burgut 302 në Tiranë dhe një politikan të arrestuar i cili ndodhet në këtë burg.

Deklaratat gazetari Hoxha i ka bërë në News24.

Ja çfarë thotë Artan Hoxha:

Një grup kriminal që është nën hetim kanë kërcënuar me mesazhe ose duke e kontaktuar me telefon apo njerëz të tjerë, tek miqtë e kryeprokurorit duke i thënë se çështja që po heton po kthehet në personale dhe mund të hakmerren ndaj familjes së tij.

Bëhet fjalë për grupin për çështjen Shullazi, ku sa herë ka shkuar për masë sigurie ka ndërhyrë dhe ambasada e SHBA.

Para një jave kisha në informacion që më ka ardhur një mesazh në Facebook, nga sistemi i sigurisë së një burgu në kryeqytet. Më thonë se një politikan i rëndësishëm të hyjë në burg dhe të mos filmohet nga kamerat.

Më është thënë që një deputet i rëndësishëm i Komisionit të Sigurisë të hyjë në burg edhe ligji ua lejon dhe burgu nuk u kërkon dot informacion pse po e takon.

Ajo që nuk është normale është që na është kërkuar të mos regjistrohet me kamera. Ka pasur një rezistencë nga policët e turnit. Disa nga policët që nuk kanë pranuar janë transferuar. Takimi është bërë dje rreth orës 15:30 minuta në burgun 302, ku ka shumë të burgosur të rëndësishëm.

Nga informacioni im deputeti që ka hyrë në burg, ka kontaktuar me dy të dënuar të tjerë. E këtë e kam nga njerëzit që kanë qenë aty. Takimi është bërë me dy persona, njëri prej tyre një politika dhe tjetri me Dritan Dajtin

Nga Nikoll Lesi

Praktikisht fushata elektorale për zgjedhjet e qershorit 2017 ka filluar. Qeveria po vë gjithçka në funksion të këtyre zgjedhjeve parlamentare. Flitet për pushtetin ekzekutiv, por paralel me to është dhe zgjedhja e Presidentit të Republikës. Presidenti zgjidhet në qershor të vitit të ardhshëm. Edi Rama, ndonëse me ligjin e importit të plehrave bëri një gabim taktik fatal 9 muaj para zgjedhjeve, por përsëri  nëse futet me Ilir Metën në zgjedhje, i fiton. Nuk dihet ende se si do të luajë LSI, pavarësisht se gjasat janë për rivazhdim të koalicionit PS-LSI. Por nuk dihet saktësisht sepse asnjëri nuk i beson tjetrit.

Ndërkohë Edi Rama po luan në prapaskenë duke e pompuar partinë PDIU të çamëve. Po u jep gjithçka ata kërkojnë; drejtori të rëndësishme ku ka para e punësime. Synon ti rrisë si faktor politik në zgjedhjet e ardhshme që të dyfishojnë numrin e deputetëve, pavarësisht se është një utopi, humbje kohe e energjish, realisht. Çamët e kanë elektoratin e tyre të përcaktuar që lëviz nga dy deri në tre deputetë, maksimumi. Ajo puna e Dibrës ku u fol se ishin çamët të cilët dhanë fitoren duhet të jemi të sinqerte me veten se nuk ka këmbë çami atje, por ishin interesat e pushtetit dhe të parasë që u hodh me thasë për blerje votash. Kjo nuk ha diskutim! Fitorja e Ramës erdhi edhe për fajin e një opozite të vobektë, ndonëse u hodh euro e madhe, aqsa edhe vetë PS-ja nuk e donte një fitore kaq të madhe nga 400 vota diferencë në vitin 2015 në 4000 vota në shtator 2016.

Duke ditur stoicizmin e LSI-së në raport me votat e saj, mundet edhe të shtohen ndjeshëm, ndaj Edi Rama po punon me një djallëzi çame për të rritur PDIU. Edhe kështu, prapë nuk i del numri 71 deputetë që të marrë pushtetin me çamët. Atëhere ka filluar një strategji gati-gati përfekte. Nuk don sherr me LSI, ndonëse nuk  dëshiron të jenë ata, prapë faktor qeveribërës. Pyetja e mundimshme për Ramën mbetet se si mund ta bëjë numrin 71. Vetëm me PDIU dhe pa LSI, nuk bëhet. Ndaj luan fijet në mizaskenë që PAA e Agron Dukës të jetë faktori qeverimbajtës pas zgjedhjeve të qershorit 2017.

Në të vertetë Partia e Agron Dukës është në koalicion me PD. Por si parti në program është parti e majtë, në mos diku afër qendrës, sepse mision të djathtë nuk ka patur. Agron Duka është deputet në Durrës prej koalicionit me PD-në dhe nuk ka se si lëviz. Edhe i duhen votat e demokratëve. Ish-ministri socialist Duka mbetet politikan shumë korrekt dhe popullor për njërëzit të cilët e njohin sepse cilësia e tij mbetet puna dhe zemërgjërësia, gjë të cilën pak politikanë e kanë. Duka po punon me finesë me të djathtën, pasi e di shumë  mirë se PD-ja ka nevojë edhe për forcën e tij personale e politike. Nëse vëren se si po luan muajt e fundit Agron Duka, ku po merr në partinë agrare socialistë të thekur nanoist dhe 24 karatsh si taban i majtë, atëhere strategjia e tij mbetet të krijojë një grup parlamentar në zgjedhjet e ardhshme. Dhe nuk është çudi. Mund të shkojnë nanoistët tek Agron Duka edhe vetë, porse duket pak e pabesueshme pa lejen e Fatos Nanos, ish-kryetarit të PS-së. Fatos Nano ka mbështetje akoma në bazën e majtë. Ka akuza ndaj tij nga të tijtë, ka hatërmbetje, ka pabesi ndaj tij siç ka bërë edhe Nano ndaj të majtëve, porse duhet pranuar se ka elektorat ende, ndonëse në shthurje, që beson tek ish-lideri. Mjafton një dalje publike e Nanos në kohë fushate që të votojnë Agron Dukën dhe koshi i votave të partisë agrare ambientaliste të mbushet aqsa për të qenë faktor politik në parlament. Njihet miqësia historike e Nanos me Dukajt dhe me fisin Kokaj. Si rregull miqësitë nuk harrohen!

Në politikë thuhet “kurrë, mos thuaj kurrë!”, sepse lëvizjet nga njëri kah politik në tjetrin kanë ndodhur kaq befasishëm sa tashmë është bërë normë. Në këto kushte përveç çamëve, partia e Dukës mund të jetë numri magjik për 71 deputetë në sallën e parlamentit. Dhe Rama rri e negocion me kujdes në prapaskenë, aq me tepër që dihet se cili e luan “ngjalën” në Durrës për këto negociata qeveritare. Edi Rama nuk hap luftë me LSI, porse bën llogari që PDIU dhe PAA të jenë faktor vendimtar për numrin 71. Pra PDIU nga PD në 2013 kalon me PS në 2017-ën, kurse PAA qëndron me PD dhe shikon në të drejtën e saj se kush del parti e parë që ti jap numrat.

Logjikë e pranueshme shqiptare. Ndaj LSI duhet të jetë vigjilente, pasi ndonëse mund të marrë mbi numrin 20 deputetë, prapë Edi Rama po luan mjeshtërisht në prapaskenë me PDIU dhe PAA apo me ndonjë deputet që mund të hyjë aksidentalisht në parlament me ndonjë parti minorene.

Kjo është kulisa e Edi Ramës.

Por përballë ndodhet PD, e cila synon të rikthehet në pushtet, ndonëse duket dritë e largët për hir se po luan si opozitë europiane hollandeze, ndërkohë që në Shqipëri zbatohen kode të tjera votimi. Shembullin ia dha Edi Rama me Dibrën, ku siç thamë edhe vetë ministri Damian Gjiknuri mësohet se ka thënë në tavolinë “Mos! Nuk ua kam thënë të merrni kaq shumë vota!”, kur e njoftuan se janë 4 mijë e kusur vota plus PD-së.

Opozita ka vetëm një skemë që mund t’i ofrohet fitores.

Ngre popullin opozitar që tani në  muajin tetor me mbi 20 mijë veta apo me shumë, nga krejt Shqipëria. Edhe me 10 mijë vetë bëhet punë! Bllokohet bulevardi “Deshmorët e Kombit” nga turma disa mijëshe ditë-natë; çdo të enjte që ka parlament rrethohet parlamenti ku nuk guxonte deputet të hynte dhe mbushet mal me mbeturina sheshi para parlamentit dhe vetë salla e Kuvendit. Dhe vetë në krye të popullit, Lul Basha pa doreza kundër plehut, por me thasë plehu vetë i pari turret mbi Kuvendin. Nuk ka polici që i del para një turme 20 mijë apo me shumë demonstrues. Në krye të turmës pastron edhe Tiranën nga mbeturinat duke i grumbulluar mbi parlament dhe vrapon, po me turmë, direkt e tek stadiumi kombëtar, dhe rrëzon gjithçka ka aty. Asnjë makinë dhe asnjë këmbë ndërtim-krimi nuk lejon me popullin e vendosur opozitar. A është që po bëhet për interesa të një biznesmeni që do edhe kullë-hotel në stadium? Atëhere përtokë, gjithçka. Kërkon dorëheqjen e kryeministrit Rama dhe krijimin e një qeverie teknike për zgjedhje të lira, natyrisht në qershor 2017, pasi edhe ndërkombëtarët nuk kanë kohë të vijnë sa herë ne, shqiptarët, duam zgjedhje të parakohshme; tërheq nga detyra krejt kryetarët e bashkive dhe anëtarët e keshillave bashkiakë të opozitës deri në krijimin e qeverisë teknike.

Populli opozitar në kohën që bllokon sheshin para kryeministrisë dhe bulevardin merr një “xhiro” deri tek sheshi “Skenderbej” ku po bën Erion Veliaj punimet e ku ka bllokuar lëvizjen dhe qarkullimin e makinave. Natyrisht kjo nëse siç thotë Basha populli është i revoltuar nga skamja ekonomike. Duke e lenë popullin opozitar të rrethonte kryeministrin, vetë në krye të qindra e qindra të tjerë demonstruesve shkon e shkatërron me sëpatë në dorë, si dikur Edi Rama në Tiranë, në çdo rreth plantacionet e drogës. Ndërkohë kryeministria mbetet e rrethuar nga mijërat e demonstruesve.

Përplasja me policinë? Nuk kemi ç’të bëjmë! Do përplaset turma! Në emër të një pushteti tjetër me të mirë, ndodhin përplasje. Ka sakrifica! Edhe vetë lideri mund të sakrifikohet.

E fundit, që duhet të jetë e parë në kokën e Lulzim Bashës: Asnjë ministër të akuzuar nga radhët e PD-së, të kohës së Saliut, nuk e qas në oborrin e selisë blu. Asnjë hajdut apo kriminel nuk hyn në listën e PD si deputet. Dhe natyrisht bën paqe me Jozefina Topallin, e cila mund të ketë gabime, por asnjë nuk e akuzon për shkelje ligji. Nuk e mbante kot Berisha afër Jozin. I duhej, dhe jo se vdiste për të.

Përballje me pushtetin ballë për ballë. Kjo duhet të jetë moto e PD-së. Në të kundërt në qershor 2017 Rama do t’ia bëjë fushatën Lulzim Bashës në 61 bashkitë e vendit tamam si 61 Dibra të këtij viti!

Nga Poli Hoxha/

Nuk dihet pse edhe opozita, edhe analistët që me shkrimet e tyre e kritikojnë apo bëjnë sikur, kanë “harruar” që Edi Rama karrierën e tij politike e ka të ndarë në dy epoka. Në të dyja ai ka qenë në pushtet plot 13 vjet, si ministër Kulture (1998-2000) dhe veçanërish  (2000-2011) si kryetar i bashkisë më të madhe në vend, Tiranës. Praktikisht Edi Rama ka qëndruar në opozitë shumë më pak se politikanë të tillë që e kanë nisur karrierën që në vitin 1990, siç është Sali Berisha dhe Ilir Meta.

Por po ndodh një fenomen, një tip hipnoze kolektive që e projekton Edi Ramën vetëm në epokën e tij të dytë, atë të kryeministrit këto tre vitet e fundit. E vërteta është, se ai nuk është “një dhëndurë i ri“ i pushtetit dhe kulisave të tij, por një ujk i vjetër. Duket se këtë fakt e ka harruar lidershipi i opozitës dhe veçanërisht ortaku i tij “nga halli”, Ilir Meta.

Partia Demokratike ka iniciuar tre komisione hetimore parlamentare për Edi Ramë si kryetar Bashkie, por ai që mbahet mend nga publiku është ai “Olldashi” në vitin 2003, i cli mblodhi “një kamion” me fakte për abuzimet në Ministrinë e Kulturës dhe bashkinë e Tiranës, kur drejtoheshin prej kryeministrit të sotëm. Tashmë dihet sesi dosjet e “kamionin Rama” të mbledhura nga deputetët e Partisë Demokratike, prokuroia i rrasi në bodrumet e saj dhe ndoshta tani pas kaq vitesh, kanë përfunduar në brumatriçet e ndonjë fabrike që riciklon letër.

Ai akuzohej në atë kohë, veçanërisht për një skemë të pastër korrupsioni me lejet e ndërtimit. Vite më pas, kur kryeministri i sotëm tentoi nëpërmjet ndryshimeve kushtetuese që firmosi me Berishën, të eliminonte nga skena politike partitë e vogla me shënjestër të paracaktuar LSI-në, Ilir Meta gjatë një shpërthimi të pazakontë përpara kamerave, lëshoi akuzën e rëndë për mënyrën sesi i qaset pushtetit ortakui i tij i sotëm; “një pallat, një votë”.

Asnjëherë nuk u hetua për akuzat në medie por edhe nga biznesmenë me emër dhe mbiemër, se Rama si kryetar i kantierit gjigant të ndërtimit siç ishte kryeqyteti në kohët e tij, për çdo leje kërkonte 20% të objektit ose vlerës së tij. Duket se sot të gjitha këto janë harruar nga të gjithë pa përjashtim, por shprehja e famshme e vetë Ramës që, “nuk ka bir nëne dhe bir kurve të gjejë gjë në xhepat e mi”, pas kaq vitesh na shtyn të pyesim;

Po sot si kryeministër, çfarë mund të ketë në xhepat e Edi Ramës? Paratë e taksapaguesve shqiptarë për të cilat akuzohet se po i grumbullon çdo ditë, të pjesës që i japin kultivuesit dhe trafikantët e drogës sipas opozitës, apo çfarë?!

Nëse atëherë kur ishte kryebashkiak, komisioni “Olldashi” nuk arriti dot ti kontrollonte xhepat për ti gjetur 20 përqindshin e biznesit të ndërtimit, sot e akuzojnë se paratë që ka grumbulluar atëherë dhe po grumbullon me shpejtësi sot, nuk ja mban më xhepi, prandaj i ka transferuar të gjitha nga ferri shqiptar në parajsë, pra në shtete offshore. Në qoftë se i marrim të mirëqena këto akuza, i bie që Edi Rama sot si kryeministër të jetë i qetë, sepse në xhepat e tij nuk ka gjë dhe kushdo “bir nëne apo kurve”, do të ngelet i zhgënjyer nëse fut duart për të bërë kontrollin që nuk e bën prokurorët e Theodhori Sollakut.

Por xhepat e kryeministri Rama, nuk mund të jenë kurrsesi bosh. Dhe kjo duket nga siguria, arroganca që shfaq, edhe kur e akuzojnë për gjëra shumë e shumë më të rënda, se gjoba permanente ndaj biznesit të ndërtimit, edhe kur duket se nuk i ka punët mirë me situatën ekonomike dhe atë të krimit të organizuar, as kur shumë fërkojnë duart se në mos sot nesër, Ilir Meta do ta rrëzojë nga froni.

Diçka të fortë, më të vlefshme edhe se paratë ka në xhepat e kryeministrit, përndryshe nuk ka se si shpjegohet karshilliku që i bën opozitë, madje edhe votuesve të tij, sa herë që i jepet mundësia.

Për të mësuar të vërtetën, ndoshta nuk është nevoja fare tani pas 10 vitesh të kërkojmë ndihmën e ndonjë biri nëne apo kurve qoftë, që të fusë duart në xhepat tashmë të zmadhuar e të sofistikuar të kryeministrit, sepse ai na i tregon vetë.

Në dy seancat e fundit parlamentare Edi Rama, ka folur fare qartë. Sa herë që i kërkojnë llogari për situatën e rëndë kriminale me ferma kanabisi, për avionë, pista e punishte të përpunimit të drogës, ai ju përplas në fytyrë emrin e ambasadorit të Shteteve të Bashkuara, Donald Lu. Dhe nuk është i vetëm rasti i deputetes Jozefina Topalli, kur i tundte në parlament foton e avionit të Ishmit. Kaq shumë u shtua presioni publik për heshtjen e “çuditshme” të tij, sa që u detyrua më në fund të flasë përpara studentëve të gazetarisë. Por çfarë tha? Ndryshe nga herët e tjera kur flet për temën e tij të preferuar të krim-pushtetit me fakte konkrete, lëshoi një konstatim “as mish as peshk”; Fajin për drogën e kanë të gjitha qeveritë.

Në fakt shqetësimi dhe presioni publik ka qenë për atë që po ndodh sot dhe jo për “historikun” e drogës këto 25 vite në Shqipëri, prandaj edhe shqetësimi publik për këtë sjellje “të çuditshme” të ambasadorit të respektuar, vazhdon.

Nuk bëjmë ndonjë herezi nëse themi se është krijuar perceptimi, se të paktën për disa çështje madhore, siç është edhe ajo e kultivimit masiv të kanabisit në të gjithë vendin, kryeministri “e ka në xhep” ambasadorin Lu. Ne e dimë shumë mirë që ai mund të jetë kudo, në zyrën, banesën e tij, te gazetarët, biznesmenët e huaj apo përpara laptopit duke bashkëbiseduar me qytetarët dhe jo te xhepi i Edi Ramës, qoftë edhe te i madhi. Por kryeministri me deklaratat e tij, na cyt që ne të kuptojmë të kundërtën. Kjo besojmë se e do një përgjigje të prerë nga ambasadori, sepse ashtu si në SHBA edhe këtu në Shqipëri, heshtja nënkupton pohim dhe aprovim.

Nga ana tjetër Edi Rama nuk ndalet që të na lërë të kuptojmë, opozitës në veçanti, se ai përveç xhepit të madh të xhaketës, edhe të voglin nuk e ka bosh. Në seancën e fundit për importimin e mbetjeve, kur i përgjigjej opozitës për këtë çështje apo edhe kanabisin, më shumë se të justifikohej, u kujdes tu tregonte plot triumfalizëm, se më në fund me Ilir Metën kishte arritur marrëveshjen për të qenë bashkë edhe në zgjedhjet e vitit 2017. Ilir Meta nuk e mohoi këtë zhvillim dhe duket qartë që faza shantazh-kudërshantazh është mbyllur ashtu si këmbëngulte Rama. Prandaj edhe është bërë kohët e fundit kaq euforik dhe ka shtuar dozat e arrogancës.

Nuk e dimë se çfarë kanë menduar ata që kanë shpresuar te Ilir Meta deri atë ditë, se ai ishte një nga mënyrat për të ndalur turavrapin drejt greminës ku po e çon vendin Rama, por një psherëtimë të tipit “ e futi edhe këtë në xhep”, logjikisht e kanë lëshuar.

Me pak fjalë kryeministri po na thotë hapur se në xhepin e madh ka futur ambasadorin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, kurse në atë të voglin “mbretbërësin” Ilir Meta.

Ne nuk na ngelet gjë tjetër, veçse të presim e të shohim, (nëse është krejtësisht e vërtetë  kjo mburrje e kryeministrit), se sa gjatë do të qëndrojnë në xhepat e tij Lu dhe Meta, të cilët deri tani na janë paraqitur si burra të fortë.

Kurse opozita të fsheh lotët nëse qan ashtu si i paralajmëroi kryeministri në parlament, të hedh sytë nga qytetarët, të përvesh mëngët, të heq komplekset ndaj diplomatëve në Tiranë…

Për sa i përket Ilir Metës, opozita do të bënte mirë që të mos e llogariste më në përpjekjet e saj për të shpëtuar vendin, veten, njëkohësisht edhe Partinë Socialiste nga një individ i vizatuar qartë tashmë si autokrat dhe i dyshimtë në shërbesat e tij ndaj krimit ekonomik dhe atij të organizuar. Nuk është ndonjë mëkat që herë pas here, “politikisht” ta kthejë kokën edhe nga ai, por vetëm atëherë kur të ketë dalë përfundimisht nga xhepi i vogël, ku Rama thotë se më në fund ka futur Ilir Metën./SYRI.net/

Analisti Çim Peka nëpërmjet një statusi në faqen e tij në Facebook, ka ngritur disa pyetje pikante dhe të drejtpërdrejta për ambasadorin e SHBA-ve në Shqipëri Donald Lu. Thelbi i problematikës që ngre Peka është ajo që po habit gjithë opinionin shqiptar; heshtja e këtij ambasadori që nuk lë rast pa folur për praninë e krimit të organizuar në vendin tonë dhe për situatën e jashtëzakonshme kriminale të mbjelljes massive të kanabis Sativa, hesht…

Postimi i plotë i në Facebook:

Ku je fshehur Don?! Të paktën që nga fillimi i viteve 2000, qeveria dhe opozita kanë pritur me ankth Raportin Vjetor të Departamentit Amerikan të Shtetit mbi kultivimin dhe trafikun e drogës. Raporti është konsideruar si dokumenti më serioz dhe i paanshëm, dhe rrjedhimisht është përdorur nga çdo qeveri si dëshmi e sukseseve në luften ndaj drogës, po ashtu edhe opozita ka e studiuar me pikë e presje për të gjetur vërejtjet.
Misioni policor amerikan ICITAP, ka qenë aq prezent në ndihmë, asistencë dhe kritikë ndaj Policisë së Shtetit, sa që edhe struktura e policisë rrugore nuk miratohej po të mos ishin ata dakort. Lëre më pastaj, gradimet, marrjen në punë, apo të tjera si këto.

Tashmë e gjithë kjo duket e kaluar. Vetëm në vitin e parë te mandatit socialist, u hoqën mbi 600 oficerë policie si dhe e gjithë kupola e Policisë së Shtetit. Asnjë fjalë nga ICITAP. Asnjë fjalë nga ambasada.

Te thuash se amerikanët në Tirane nuk e dinë se çfarë po ndodh me policinë e shtetit, kultivimin e drogës apo rolin e policisë është e kotë. Ata dinë më shumë, e me mirë e saktë se ne. Pyetja më e natyrshme që duhet të drejtohet sot, i duhet drejtuar ambasadorit Lu: çfare po ndodh zoti ambasador?
A nuk ishe ti ‘”babai i Reformës në Drejtësi’?
A nuk ishe ti që kërcënove deputetët që nuk votonin reformën?
A nuk je ti, i kudogjenduri, i kudo shprehuri, edhe për gjëra qe nuk kanë lidhje as me diplomacinë, as me marrëdhëniet midis dy vendeve?
Të gjthë po presin që ti të flasësh. Edhe kryeministri, ta la ty topin në derë.
Heshtja u hap rrugën shumë pikëpyetjeve dhe pse jo, edhe teorive konspirative.
Nëse nuk flet për drogën, atëherë hesht për gjithçka tjetër, edhe për reformën, edhe dekriminalizimin, edhe Al Kaponet shqiptarë, edhe për demokracinë, edhe për vlerat që perçon Amerika, kudo në botë…

Nga Artur Zheji/

Sigurisht “Çështja Dibra”, dhe humbja e PD, nuk mbaron vetëm me një festë të socialistëve dhe as me shampanjë të shtrenjtë të kupolës fituese, që nuk ka fare lidhje me Peshkopinë.

Madje ngjarjet që përshkruhen nga situata ekonomike në Maqellarë apo në Kalanë e Dodës, flitet për një mjerim të skajshëm, që është një mjerim PD-PS. Një mjerim që jo vetëm nuk ka shenja shërimi, por ka mbërritur nivele shumë më të trishtuara se sa gjendja ekonomike e para viteve ’90, që për shumëkënd në Shqipëri, konsiderohet si niveli më i ulët. Kundrejt një situate ekonomike të dëshpëruar, askush nuk mund të bëjë fajtor dibranët, që pranoi më së shumti ofertat “bujare” me nga 20 dollarë apo 50 dollarë për votë.

Oferta që shoqëroheshin me kërcënimin e drejtëpërdrejtë apo të tërthortë, se ata që do vazhdonin të mbesnin besnikë për PD, do të identifikoheshin si fise dhe familje dhe do të ishin pjesë e listave të zeza. Pra të papunë dhe nën “vëzhgim”!

Askush nga gazetarët tanë të mëdhenj nuk foli për realitetin e zymtë dibran. Që nuk është kjo zymtësi, vetëm pjellë e Rilindjes së palindur, të kësaj qeverie e të kësaj qeverisjeje pordhë shumtë e punëpakët, por e të gjitha qeverive që kanë kaluar këto 26 vjet në Shqipëri. Madje nën atë trysni që u vu Dibra dhe dibrani, që në shumë çaste të mëdha të kombit tonë, ka shkruar faqe të arta historie dhe kjo nuk është retorikë, se retorika në këtë vend tanimë është monopol i kryeministrit dhe i megafonëve të vet, ata ithtarë të PD, që votuan Partinë Demokratike në Dibër, janë më së shumti realisht idealistë.

Askush nuk e tha se në Dibër, si gjithkund në Shqipëri mbillet kanabis, por edhe lulëkuqe, farë e zgjedhur, që shërben për Opium dhe bazën e parë të prodhimit të kokainës.

Dhe askush se tha, se mjaft prej dibranëve të varfër, kanë dhënë tokat e tyre me qira, për mbjelljen e këtyre bimëve, nga të tretët. Dhe askush nuk e nënvizoi se dy javët e fundit të Fushatës që askush nuk pa të bëhet, sekserët, shkuan derë më derë te pronarët e tokave dhe kishin marrë tagër të kërcënonin me burg, në këmbim të votës për kandidatin socialist.
Dhe mjaft prej tyre që votuan majtas në Dibër, bënë 2 llogari njëherësh: prodhimin e shkatërruar, e pra, cullët pa bukë, cullët janë fëmijët në dibrançe, dhe e dyta burgun dhe turpin publik. Një llogari kjo shumë e kushtueshme dhe e pamundur.

Tani nëse Lulzim Basha do të ishte ndonjë sheik arab dhe jo një politikan “shqiptaro-hollandez”, do tja zgjidhte këtë dilemë pjesës më të madhe të dibranëve duke i blerë prodhimin dhe duke i dhënë paratë drëng në dorë, që të shkatrronin të mbjellat dhe të votonin moralisht PD.

Debati në Grupin Kuvendor të PD, është po i njejti. Majlinda Bregu dhe Eduart Selami, që drejtojnë gishtin nga Basha. Ndërsa Astrit Patozi, ishte burrnor dhe krejt i arësyeshëm në analizën e tij të një dite më parë.

Është mirë që PD ka debat dhe është mirë dhe në të drejtën e vet, edhe Bregu edhe Selami, të mos e duan, apo ta konkurojnë Lulëzim Bashën. Por ata dhe të tjerët që ndikohen sinqerisht, duhet të kenë parasysh, se në këtë disfatë të Dibrës, nuk është Lulëzim Basha problemi. Problemi është metoda tmerrësisht e pisët, e eskperimentuar në Dibër.

Pra, legalizimi faktik i kanabisit është një kurth i dyfishtë. Shumica e shqiptarëve ruralë, janë të ftuar të mbjellin dhe të provojnë fatin e tyre me bimën çudibërëse. Por ndërkohë ata janë të listuar, të evidentuar dhe certifikuar.

Një për një dhe rast pas rasti. Të paktën në më të shumtën e tyre.
Që do të thotë që nesër, në Zgjedhjet e Përgjithshme, nuk është çudi që sekserët me ose pa uniformë, prurësit e farës apo kontraktursit e aferës, të shfaqen, në më të shumtën e Shqipërisë me lista në dorë. Me pyetjen e tmerrshme: “Votën ose burgun!” apo “Votën apo mbajtjen e prodhimit dhe licensën e mosprekjes për sezonin tjetër!”

Këtu Lulëzim Basha, duhet të kishte të paktën 10.000 marinsa amerikanë, për ta zgjidhur si duhet, moralisht dhe politikisht situatën. Dhe nuk mund të bëhet fajtor që nuk i ka, këta 10.000 marinsa!

Faje dhe mëkatë të tjera lë ti gjinden me shumicë, por disfata e Peshkopisë, është një disfatë Kombëtare./360 gradë.al/

Shëndeti i kandidates demokrate Hillary Clinton është në qendër të vëmendjes gjatë këtyre ditëve, pasi ajo u diagnostifikua zyrtarisht me pneumoni.Një email i Colin Powell, që ka rrjedhur dhe është publikuar nga faqja DCLeaks.com, përmendet senatori demokrat Sheldon Whitehouse që ka informuar një donator demokrat se shëndeti i Hillaryt është aq keq saqë ajo nuk mund të hedhë këmbët për t’u ngjitur në podium.

Në email thuhet gjithashtu se kandidatja demokrate nuk gëzon aspak shëndet të mirë. Ky email privat i Colin Powell është dërguar në 14 mars të vitit 2015, gjë që tregon se ky shqetësim është mbajtur i fshehtë prej më shumë se 1 viti.

Diskutimet për shëndetin e Clinton kanë forcuar akoma më tepër pozitat e rivalit të saj Donald Trump,  pasi stafi i këtij të fundit kishte paralajmëruar kohë më parë se Clinton nuk është në gjendje të mirë shëndetësore.

Kandidati demokrat, Sherefedin Shehu pas humbjes në zgjedhjet e zhvilluara ditën e dielë të 11 shtatorit, u ka drejtuar një mesazh të gjithë dibranëve pa përjashtim, ata që e votuan dhe ata që i thanë jo.

Ja mesazhi i Shehut për dibranët:

Dua t’ju shpreh sot mirënjohjen time të thellë, për mbështetjen, besimin  dhe optimizmin që më përcollët gjatë gjithë fushatës elektorale.

Unë e di se presioni ndaj jush ka qenë i madh. Gardianet e hashashit ju kërcënuan në mënyrë sistematike nën mbrojtjen dhe mbikëqyrjen e vetë shefit të komisariatit.  Unë e dëgjova nga goja juaj, se e kishit të pamundur të mbillnit tokat tuaja apo të prisni dru në malet tuaja, se trafikantët e mbledhur në Dibër nuk ua lejonin një gjë të tillë.

Varfëria që u thellua në këto tre vjet e rriti tundimin e më të varfërve, e më të pamundurve për ta shitur votën sepse në fund të fundit kjo është filozofia e Edi Ramës, sa me i varfer populli, aq me më e lire vota.

E di se u kërcënuat me bukën e gojës, me ndihmën ekonomike, shumë prej jush jua hoqen atë, u kërcënuat me heqje KEMP-i, u larguat nga puna, u  shantazhuat për votën.

E di se kishte shumë prej jysh që nuk e pranuan shitjen e votës, por ditën e zgjedhjeve përmes kërcënimit, e madje duke u lënë në prag të derës rojet e hashashit me kallashnikov nuk dolën dot të votojnë .

Por përtej të gjitha, unë u jam thellësisht mirënjohës çdo njërit prej jush që më dha votën duke sfiduar krimin e bërë njësh me pushtetin, duke sfiduar kriminelët me uniformë policie, tundimin për shitjen e votës me shuma të majme parash, presionin e deputetëve të krimbur me paratë e korrupsionit.  Sepse ju votuat me mendje dhe zemër dhe unë do tu jem përjetë mirënjohës.

E kam thënë gjatë fushatës elektorale e dua sërish ta kujtoj se përtej të qenit të majtë apo të djathtë ne jemi dibranë dhe jam i bindur që shumë prej jush që për shkak të presionit, varfërisë apo shantazhit nuk më votuat mua, nuk do të jetë e largët dita që mençuria dibrane do të triumfojë e do t’i ktheni shumëfish Edi Ramës dhe bandës së tij fyerjen, dhunimin dhe përçimin që u bëri në këto zgjedhje.

Historia e ka treguar se ne demokratët jemi rikthyer gjithnjë e më të fortë pas dhunës, kërcënimit e vrasjeve që na kanë bërë. Sepse Zoti e desh që ne të jemi forca e lirisë e demokracisë dhe e zhvillimit.

Dhe unë sot jam më i bindur se kurrë se dibranët  do të rikthehen shpejt aty ku e kanë vendin në parajojë të  qendrës për vlerat e lirisë dhe demokracisë.

Kjo ishte një beteje të cilën unë e humba. Por siç thonë  librat e shenjtë :“Jo çdo e keqe vjen për keq!”

Qoftë ky fillimi i fundit të poshtërimit të shqiptareve duke u blerë votën, nderin dhe dinjitetin.

Unë do të vazhdoj të jem pranë jush dhe në çdo ditë të jetës time me aq sa kam mundësi do të mundohem të bej gjithçka për zhvillimin e Dibrës e një jete më të mirë për dibranët.

Shtohen rastet e denoncimit të blerjes së votave nga Partia Socialiste në Dibër për zgjedhjet bashkiake që u fituan nga kandidati i majtë Muharrem Rama.

Emisioni investigativ “STOP” denoncoi sot prova të tjera që tregojnë skandalin e shitblerjes së votës. Gazetarët e “STOP”, përmes kamerave të fshehta kanë filmuar momentet kur sekseri paguan 20 mijë Lekë qytetarin për të votuar kandidatin e majtë Muharrem Rama.

Qytetari i pyet përse është paguar kaq pak, ndërsa sekseri i drejtohet duke i thënë se kaq kanë shpërndarë.

BISEDAT:

Sekseri- A i more lekët? Do na e japësh votën?

Qytetari- Po po, po pse aq pak?

Sekseri- Jam i sharë me rob shpie, për kokë të fëmijëve, aq na kanë dhënë. Edhe Rufës aq i kanë dhënë, edhe atij tjetrit aq i kanë dhënë, të gjithëve aq.

Qytetari- Po pse kshu, pse aq pak, nga 20 mijë lekë?

Sekseri- Ehh pra pyeti! Unë sa më kanë dhënë… jam i sharë…aq u kam dhënë.

Qytetari- Po shumë pak…

Sekseri- Për kokë të fëmijëve, unë po të bëj be për kokë të fëmijëve. I kanë rënë lapsit… Pse a jam në zor unë të marr lekët?

Ta q… nënën, I thanë “ta bëj gungën kur të dua”. Xhevit nuk ia dhanë lekët të shkretit, e turpëruan Xhevin. Unë i mora që të mos turpërohem me shokët, të mos i pres në besë shokët.

Qytetari- po qenkan legena mo…

Sekseri- Thuj Lules… thuaji, edhe nja 40 mijë lekë thuaji Lules, e duhet të iki… Edhe tí jap unë pastaj. Edhe t’i them atij unë. Po m’i dha mire, po ashtu… Merre Dulen në telefon dhe thuaji kështu kështu…

Qytetari- Po me këta të miat?

Sekseri- Po mirë, hajde në makinë merri aty edhe….

DHËNIA E LEKËVE

Qytetari- Sa ashtu janë si… Sa vota janë, sa parti janë?

Sekseri- Po ti shënoje te 1-shi.

Qytetari- Te njëshi?

Sekseri- A mirë, si shkuat? A mirë?

Qytetari- C’a të bëj tani?

Sekseri- Shko jepja Dules

Qytetari- heee…

Sekseri- Jo, jam vëzhgues. Jam këtu jashtë.

Qytetari- Të shkoj tí them edhe për ata të dy.

Sekseri- Urdhëro..?

Qytetari- Të shkoj t’í them edhe për Sinanin,  për ata të dy… edhe për ata… dy vota.

Sekseri- E ke numrin e Denis Miftarit?

Qytetari- Jo

Sekseri- Futi more lekët në cantë tani….

(Afrohet një person tjetër….)

Sekseri- O Ashim, o Ashim…

Ashimi- Po…

Sekseri- A e ke numrin e Denis Miftarit? T’ía coj me mesazh Maksit, se i ka letrat e hapura, t’í thotë Maksi si të duash, luaje bythën.

Qytetari- Në rregull. Po shife, se mos del ndonjë kafe tjetër, se t’i thyej hundët.

Sekseri- ku të shoh more?

Qytetari- Po ti shif more…

Sekseri- Ku të shoh? Po ti në qoftë se i mban, merr more, q… nënën, ore budall. Vetëm mos bjer në sy, se thonë njerëzit e Gencit, ku shkojnë.

Qytetari- Po c’ke more ti.Unë po e mora kafen, do bëj sikur shoqërohem me ata, por ti e di që…

Sekseri- Jo,jo, jo… se më prish punë mua, se e di që je njeri i imi ai… i kam thënë unë, kështu kështu ka bërë shkollën, i kam thënë për punë. Beni e di, se ti duhet të bësh gjasme për punë, mos bjer në sy. Ti merr lekë, por mos bjer në sy, se dalin më thonë pastaj: O Genc, po ti a bën fushatë kundër? A dëgjon? Ti merri, por vetëm mos të të shohë Shemsiu, se te gjithë e dijnë për ty.