Muaj: Shkurt 2019

“Për së gjalli kurrë nuk dorëzohem, mor qena….!”, nxori armën nga brezi… Por ndërkohë, grykët e automatikëve të xhelatëve komunistë lëshuan zjarr nga të katër anët dhe Marija u rrëzua përdhé… Marija mbeti aty, ndërsa Pjetri u arrestua nga komusnitët për t’u toruturuar, maskrauar e pastaj për t’u vrarë në zallin e Kirit, atje ku dergjen eshtrat e shumë martirëve.

5 dhjetor 1946 – Si u vranë nga komunistët Marie Zojzi dhe bashkëshorti i saj, Pjetër Deda. Si u bë festa vaj për nënë Pinën, që nuk e lanë as ta shihte të vdekur vajzën e saj Marie

5 dhjetor 1946. Nëpër rrugicat e qytetit të Shkodrës feksin dritat e festës. Është nata e Shën’ Kollit. Festa kremtohet në të gjithë qytetin. Por ky Shënkoll nuk është si më parë, sepse nëpër sofrat shkodrane mungojnë shumë djem e vajza, burra e gra. Janë arrestuar nga komunistët, në sulmet e frikshme të organizuara nga gjakatari Mehmet Shehu dhe skuadrat tij të pushkatimit. Shumë djem e burra shkodranë janë vrarë ndërkohë nga komunistët. Qindra të rinj shkodranë dergjen nëpër burgjet komunistë të ngritura ato kohë, posaçërisht në qytet për të zhdukur ajkën e Shkodrës, atë pjesë që nuk e donte sistemin gjakatar komunist.

Ndaj, qindra familje shkodrane nuk ishin në festë natën e 5 dhjetorit 1946. Një prej këtyre familjeve ishte edhe ajo e Shtefën Zojzit.

Pina Zoisi, e shoqja e Shtjefën Zojzit, qëndron e vetmuar në sofrën e saj të shtruar e ku s’ka kush të afrohet. I biri, Rrok Zojzi është arrestuar e po vuan nëpër birucat e torturave të sigurimit të shtetit.

Zemra i qan për birin e saj, por nëna Pinë s’ka fuqi të bëjë asgjë për të. E bija e Pinës, Marija mungon gjithashtu. Nënë Pina nuk di për kë të vajtojë më parë. Marija është nisur prej muajsh në një betejë të pamundur. Kishte vendosur bashkë me të shoqin, të luftojnë me armë komunistët që i kishin arrestuar të vëllanë, Rrokun dhe kishin pushkatuar kushëririn e saj, Ludovik Zojzit, arkitekti i shquar shkodran.

Marija ishte 30 vjeç kur u vesh si burrë, u armatos dhe doli në mal, bashkë me të shoqin, Dedën, për të luftuar komunistët. Bashkëshorti i saj ishte Pjetër Dedëjakupi. Marija zgjodhi këtë rrugë, e mbushur me urrejtje për krimet që komunizmi po bënte mbi njerëzit e saj më të dashur të familjes. Bashkëshorti e ndoqi pa asnjë dilemë nga pas në këtë betejë, fundi i së cilës do të ishte tragjik.

Ishtë ora 4 e mëngjesit të datës 6 dhjetor, dita e Shënkollit. Kriminelët komunistë Zoji Themeli, Toger Baba, Vaskë Koleci, Dulaç Lekiqi, Fadil  Kapisyzi e Zenel  Cani me “shokët e Ndjekjes”, kishin rënë më herët në gjurmët e Marijes dhe bashkëshortit të saj. Në të dalur të dritës, në luginën e përroit të Hijes së Madhe, në Meshkallë të Sheldisë,

Maria sapo dilte nga çadra ku ishte strehuar bashkë me Pjetrin, bashkëshortin e saj. Papritur, Marija dëgjoi një zë të tmerrshëm: “Dorëzou Marije, se nuk të vrasim!”… Por ajo u përgjigj menjeherë me zjarr, sepse e kishte të qartë se komunistët do ta vrisnin gjithsesi:

“Për së gjalli kurrë nuk dorëzohem, mor qena….!”, nxori armën nga brezi… Por ndërkohë, grykët e automatikëve të xhelatëve komunistë lëshuan zjarr nga të katër anët dhe Marija u rrëzua përdhé… Marija mbeti aty, ndërsa Pjetri u arrestua nga komusnitët për t’u toruturuar, maskrauar e pastaj për t’u vrarë në zallin e Kirit, atje ku dergjen eshtrat e shumë martirëve.

Marija u varrus aty ku u vra. Fshatarët e Meshkallës e mbajtën atje për 45 vjet, në një vend të fshehtë atje në mal, poshtë disa shkurreve, ku gjendej një rasë e vogël me mbishkrimin: “Këtu pushon Maria e Shtjefën Zojzit, besnike e burrit të saj”.

Pas rrëzimit të sistemit komunist, banorët e fshatit Meshkallë e të tjera fshatra të krahinave e Jubanit, të Gurit të Zi, të Sheldisë e përrreth, e përcollën Marijen për në varrezat e Rrëmajit.

Të dhënat për ngjarjen janë marrë nga Radio Shkodra, dhjetor 1992. Autori është Fritz Radovani.

Fundi tragjik i Et’hem Haxhiademit, shkrimtarit e dramaturgut të spikatur që është cilësuar si “babai i tragjedisë shqiptare”. Jeta dhe vdekja në burgjet komuniste rrëfyer nga Menksen Bungo, bashkëvuajtës i tij, gjithashtu shkrimtar i dënuar nga diktatura 

“Djali pa nanë, si nata pa hanë“, ishte tema e hartimit që profesori i normales së Elbasanit, Et’hem Haxhiademi i kishte dhënë nxënësve të tij në Normalen e Elbasanit. Ishte mesi i natës kur profesor Et’hemi po vazhdonte punën duke korigjuar fletoret e hartimit, kur në portën e shtëpisë së tij i shfaqen hijet e errëta të xhelatëve të diktaturës. Përmes britmave shtazarake, e arrestuan, i vunë hekurat para syve të fëmijëve të tij të mitur dhe bashkëshortes dhe e nisën për në hetuesi. Atë natë të shkurtit 1947, në Elbasan ishin arrestuar dhe shumë të tjerë intelektualë në zë të këtij qyteti.

Shkrimtari Makensen Bungo, bashkëvuajtës i shkrimtarit Et’hem Haxhiademi,  ka rrëfyer jetën e vështirë nëpër burgjet e diktaturës, deri ditën kur Haxhiademi dha shpirt në burgun e Burrelit.

Natën kur u arrestua Et’hem Haxhiademi, nga burgu i madh i Elbasanit, u morën katër  të  burgosur për t’i implikuar me akuzat e të arrestuarve. Ndër ta ishte edhe Makensen Bungo. Ishin edhe Shefqet Baholli, Salim Ceka e Nazmi Fagu, që të tre të dënuar me burgim të përjeshëm. Atë natë, u mbushën plot me të arrestuar birucat e hetuesisë së Grand Hotel,  ku ishte vendosur në atë kohë Dega e Punëve  të Brendëshme. Bungo rrëfente që Et’hem Haxhiademin e kishin mbajtur në Tiranë disa muaj në tortura të tmerrshme. “Kur e kthyen në Elbasan për ta gjykuar, unë nuk e njoha. Ishte plakur shumë, ishte dobësuar e tretur.  Ishte kërrusur dhe mezi ecte. Ishte transformuar, që të vinte keq ta shikoje” rrëfente Bungo.

Një rrëfim vuajtjesh në burgjet komuniste

Të arrestuarit u mbajtën 3 muaj nëpër birucat e Grand Hotel në Elbasan, në kushte të tmerrshme. Çdo ditë e çdo natë birucat e Grand Hotel-it oshëtinin nga ulurimat e tyre dhe  spërkateshin me gjakun që u rridhte nga torturat.

Gjykimi i tyre u bë në zyrat e Degës së Brendshme me dyer të mbyllura. Në grupin e parë që u gjykua, ishte edhe Et’hem Haxhiademi. Ai u akuzua se kishte riorganizuar Ballin  Kombëtar. Dramaturgun poet e dënuan me vdekje. Kur kryetari i gjyqit ushtarak   komunikoi dënimin e tij me vdekje, ai shqiptoi menjëherë shprehjen atdhetare që thonin rilindasit tonë, kur i pushkatonin turqit. Ai thirri: ‘Rroftë Shqipëria!’ Dhe nga ajo thirrje ushtoi e gjithë salla dhe trupi gjykues shtangu.

Në këtë kohë, birucat e nëndheshme të Grand Hotel-it ranë në një qetësi. Nuk bëheshin më tortura dhe nuk ndiheshin më ulërima çdo natë, si më parë. Atëherë në atë kat të nëndheshëm, zotëronte një heshtje që të lemeriste, që të kallte tmerrin. Ishte një heshtje  të vdekurish.

Por kjo heshtje nuk vazhdonte çdo natë, sepse herë mbas here krimi shprehte urrejtjen e  tij klasore, duke vazhduar të torturonte Et’hem Haxhiademin, edhe pse ai ishte dënuar.

PUSHKATIMI 

Mbas disa ditësh, disa prej të dënuarve me vdekje, Gjykata e Lartë ua fali jetën. Dënimi i  tyre u kthye në burgim të përjetshëm. Ata të shkretët u gëzuan.

U gëzuan se u falën jetën! Atë jetë që ua kishte falur vetë Zoti. Atë jetë deshi t’ua merrte   Diktatura, t’ua grabiste duke i torturuar, që të pranonin krimet, ato krime, që nuk i kishin bërë kurrë dhe as që kishin menduar ndonjëherë, t’i bënin.

Iu njoftua ky vendim dhe ua hoqën prangat.

Tani ata do të kishin jetën, por jo lirinë. Lirinë atyre, diktatura do të vazhdonte t’ua grabiste. Tani ata do të jetonin pa liri, pa familje, pa njerëz, pa gjallëri, pa gëzime, në një jetë të heshtur, në një jetë të mërzitshme, në një jetë të trishtueshme, në një jetë të vdekur. Tani ato do të vuanin gjithë jetën nëpër kanale, nëpër miniera, nëpër moçalishte, duke luftuar me vdekjen, për të jetuar lirinë e ëndërruar, atë liri, shpresa e së cilës rrinte e  fshehur në ndërgjegjen e tyre.

Po atë ditë ata i dërguan në Burgun e Madh të qytetit.

Tani në birucat e nëndheshme të Grand Hotel-it mbetën vetëm të dënuarit me vdekje që do të pushkatoheshin dhe ne të katërt, që ishim dënuar që më parë.

Të dënuarit me vdekje, të lidhur me pranga, rrinin të ndarë në ato biruca në heshtje, në  shoqëri me vdekjen. Rrinin e mendoheshin, mendoheshin dhe kujtoheshin. Kujtonin akuzat e rrema që u kishin bërë, torturat që u kishin bërë, procesverbalet, që kishin firmosur në  gjendje agonie, kujtonin procesin gjygjësor, fjalët e prokurorit, akuzat e trupit gjyqësor    dhe vendimin e gjyqit, atë vendim të tmerrshëm, të hatashëm, vendimin me vdekje që i  ushtonte ende: ‘Me vdekje! Me vdekje! Me vdekje!’ Mendoheshin dhe kujtonin njerëzit e  familjes së tyre, që nuk do t’i shikonin më kurrë, prindërit, gruan e re të porsamartuar,   fëmijët që pritnin t’u ktheheshin baballarët, por nuk do t’u ktheheshin më, kujtonin  kushërinjtë, shokët, miqtë…

Ata ishin shtatë gjithsej: Dhe midis tyre ishte edhe Et’hem Haxhiademi.

Po ky njeri, Et’hem Haxhiademi, vallë apo mendonte dhe apo kujtonte edhe ai si të  dënuarit e tjerë me vdekje?

Edhe ai po mendonte dhe po kujtonte si të dënuarit e tjerë me vdekje, por jo gjithënjë, sepse atë, si kemi thënë, vazhduan ta torturojnë edhe mbasi u dënua me vdekje. Ai  shkrimtar edhe pse jetonte nën ankthin e vdekjes, duhej torturuar, duhej të vante, që ata  njerës të ushqyer me krimin, të shuanin urrejtjen për këtë njeri të madh. Dhe nga këto   tortura të vazhdueshme ai u bë një skelet i gjallë, kur e nxirrnin për të shkuar në banjë,  mbahej te muri, se nuk kishte më fuqi të qëndronte në këmbë dhe së fundi edhe të eci këmba doras.

Kjo gjendje vazhdoi deri në mengjesin e datës 9 mars të vitit 1948, kur në bincat e Grand  hotelit zbritën disa oficerë dhe policë duke uluritur e duke qeshur.

Erdhi dita e pushkatimit. Erdhi çasti i vdekjes. I nxorrën nga birucat me radhë për t’i  pushkatuar: Zija Lunikun, avokatin e nderuar të Elbasanit, Fadil Gurmanin, mësuesin  idealist të shkollës ushtrimore, Kamer Kazazin, mësuesin e talentuar që kishte mbaruar  shkollë e Fullcit, Mahmut Macin, mësuesin e bujqësisë të shkollës Normale, Mehmet Elezin,  atdhetarin e papërkulur të Peqinit, dhe Xhaferr Mirakun, ish luftëtarin e Luftës së Spanjës ,  luftëtar dhe bashkëpunëtor i Enver Hoxhës, dhe ish komandant i një brigade partizane.

Et’hem Haxhiademin nuk e nxorrën nga biruca. Ai nuk do të pushkatohej. Atij njeriu i  ishte falur jeta.

Në lidhje me këtë fakt është shprehur mendimi se duhet të ishte bërë një ndërhyrje tek    diktatori Enver Hoxha, sepse akuzat kundër Et’hem Haxhiademit ishin shumë të rënda.    Por se cili ose cilët e kishin bërë këtë ndërhyrje janë shprehur tre variante. Një variant  është se ndërhyrjen do ta ketë bërë profesor Aleksandër Xhuvani me Omer Nishanin.  Varianti i dytë është se do ta ketë bërë po Aleksandër Xhuvani por tok me Ymer Dëshnicën, ndërsa varianti i tretë ishte prap po me prof Xhuvanin, por tok me prof. Kostaq Cipon. Në  të tre variantet del figura e profesor Aleksandër Xhuvanit dhe kjo duhet pranuar, se ai ishte figurë e vjetër atdhetare, se ishte personalitet i lidhur shumë me Qeverinë e atëhershme   dhe se ishte babai i dëshmorit Ptoleme Xhuvani.

AMANETI

Në ato biruca të Hotel Grand-it tani ishim vetëm pesë vetë, katër ne të burgosurit të mëparshëm dhe Et’hem Haxhiademi, tani i dënuar me burgim të përjetshëm. Sigurisht që  ekzekutimi i të gjashtë të dënuarve na dëshpëroi shumë, se ishin njerëz të mirë, të  ndershëm, atdhetarë dhe të pafajshëm. Por, edhe ulja e dënimit të Haxhiademit na gëzoi.

Ne u gëzuam, por edhe krimi, sepse iu fal jeta, u inatos edhe më shumë dhe e shprehte  urrejtjen dhe inatin ndaj këtij shkrimtari, duke i vazhduar torturat më shpesh dhe më të  egra. Ai arriti një ditë, që po ta shikonte ndonjë njeri në atë gjendje, me siguri nuk do ta  njihte se cili ishte.

Mua atëherë, meqë isha shumë i ri, afër njëzet vjeç dhe më dënim të pakët në krahasim  me të tjerët, policët që shërbenin në birucat e nëndheshme qëllonte që më nxirrnin në  koridorin e birucave për të bërë pastrimin e tij, nën mbikqyrjen e tyre dhe me porosi që  të mos komunikoja me ‘armikun e poullit’, Et’hem Haxhiademin.

Një ditë rastisi që, ndërsa unë po pastroja koridorin, polici hapi derën e birucës së  Haxhiademit, që ai të shkonte në banjë dhe vet u ngjit lart. Haxhiademi doli nga biruca   dhe ne të dy u ndodhëm ballë për ballë. Haxhiademi me mundim të madh dhe duke  rënkuar, m’u  afrua, më kapi duart dhe më porositi që kur të përmbyset diktatura, të  shkruaja një tragjedi për atë, duke u bazuar mbi vuajtjet e tij aty. Unë u shtanga. Ai shtoi  se po më linte një amanet dhe amanetin nuk e tret as dheu. Kaq më tha dhe u largua. Këtë amanet ma ka përmendur më vonë disa herë, kur ishim të dy në kaushin e tretë të Burgut të Madh të Elbasanit. Ma kujtoi edhe më vonë, kur unë u lirova nga burgu. Duke u përshëndetur, ai më tha: Mos e harro amanetin!

NËPËR  BURGJE

Et’hem Haxhiademin nuk e mbajtën shumë kohë në Burgun e Madh të Elbasanit. Jo më  shumë se katër vjet. Prej këtej, bashkë me disa të burgosur të tjerë të dënuar rëndë, e  dërguan në Kalanë e Gjirokastrës. Nuk dihet se sa kohë e mbajtën atje. Prej andej, e dërguan në burgun e Burrelit, ku diktatura grumbullonte të burgosurit më të rrezikshëm.

Në burgun e Elbasanit, e kanë mbajtur vazhdimisht në kaushin e tretë. Kështu quheshin  atëherë dhomat e burgut, kaush. Ky kaush ishte kaushi më i keq i atij burgu. Atje nuk  hynte kurrë dielli. Në burgun e Elbasanit, Haxhiademin mundoheshin ta ofendonin. Por dhe ai mundohej të mos u jepte ndonjë shkak. Kështu, për shembull, kur makina që sillte  bukën për të burgosurit prishej, komanda e burgut nxirrte të burgosur me dënime të ulët  të merrnin bukën, duke e sjellë në krah. Bashkë me këta  të burgosur, caktonte edhe Et’hem Haxhiademin. Ai nuk kundërshtonte. Shkonte me të tjerët në furrë, ngarkonte thesin me bukë në kurriz dhe ecte me kokën lart, në mes të qytetit, bashkë me të burgosurit e tjerë.

Unë, disa muaj, kam ndenjur në një kaush me atë. Madje, rastisi që edhe të rrija e të flija  ngjitur me atë.

Ishte njeri i heshtur. Nuk fliste pa e pyetur njeri. Më shumë mendohej, se sa fliste. Dhe  kur fliste, fliste me ngadalë dhe me zë të ulët. Nuk hapte vetë ndonjë bisedë, vetëm dëgjonte të tjerët dhe nuk ndërhynte në debate. Nuk pranonte të hynte në biseda politike. Kur fillonte ndonjë bisedë e tillë, largohej. Ndoshta se ishte ende nën ndikimin e tmerrit të torturave të hetuesisë.

Kur i vdiq i vëllai i vetëm, priti në heshtje ngushullimet nga të gjthë të burgosurit e kaushit. Kur bisedonim për letërsinë, fliste me respekt për at Gjergj Fishtën dhe lavdëronte  Lasgush Poradecin, Mitrush Kutelin dhe Ernest Koliqin. Shpesh thoshte, se i vinte shumë  keq që i kishin sekuestruar bibliotekën.

VDEKJA

Mbasi jetoi një kohë të gjatë nëpër burgjet e tmerrshëm të diktaturës, ky njeri ndërroi jetë në burgun e Burrelit, në 17 mars 1965, në moshën 63vjeçare.

Vdiq ai njeri që e deshi jetën. Vdiq ai njeri që shkroi për jetën. Vdiq ai njeri që ia rrëmbyen jetën. Një jetë e pastër. Një jetë e kulturuar. Një jetë shqiptari. Sa nevojë ka Shqipëria për jetë të këtilla. Vdiq. Por vdekja e tij është misterioze. Mund të ketë qenë e natyrshme, por mund të ketë qenë edhe kriminale. Kështu, prifti Konrran Gjolaj O.F.M . thotë se ka vdekur mbas dy muajsh që pësoi një atak natën në gjumë: ‘‘Një ditë i ra të  fikët në oborr. U ndodha afër dhe i dhashë ndihmën e shpejtë e thirra infermieren. Erdhi dhe e mori me vete n’infermieri. U kuptue se kishte qenë infrakt. Kur erdhi në dhomë, me dashamirësi e këshillova me kenë i kujdesshëm se po t’u përsërit edhe nji herë, do ta kesh pisk. Mbas dy muajsh, kur kishte ra me fjetë, kishte vdekur në gjumë’’. Diktatura i  mohoi  lirinë dhe më vonë i vodhi edhe jetën.

Por këtij njeriu, nuk i dihet edhe se ku janë varrosur eshtrat e tij. Mbasi u shkërmoq  komunizmi, një komision i Shoqatës të ish të përndjekurve politik të Elbasanit u mundua  të gjejë eshtrat e këtij njeriu. Takuan në Tiranë infermierin e Burgut të Burrelit, por ai nuk  tregoi gjë. Shkuan e pyetën në Burrel, njerëzit tundnin kokën të helmuar. Shkuan në  Burgun e Burrelit, ai ishte kthyer në një gërmadhë. Qershia ishte zhdukur. Njëri nga ata  më tha se në një gropë kishin parë eshtra njerëzish. U kthyen në Elbasan të mërzitur për  qëndrimin e qeverisë, të partive politike, të shoqatave të ndryshme, për mosinteresimin  për këtë problem atdhetar. Në fund, kur familja i humbi çdo shpresë se mund të gjendeshin eshtrat e njeriut të tyre, ndërtoi në mes të varrezave të Elbasanit, një varr fiktiv me  mermer të zi, ku u shkrua ky epitaf: ET’HEM HAXHIADEMI, 1902 – 1965.

Po të kaloni në Elbasan, shkoni dhe e vizitoni atë varr dhe përkuluni me respekt para   kujtimit të atij njeriu.

“Ju veproni si të mendoni. Ne kemi vendosur ta destabilizojmë krimin që të mbrojmë fëmijët tanë dhe nuk kthehemi më pas”.

Eroparlamentarët që erdhën një ditë më parë në Shqipëri zhvilluan edhe një takim me drejtuesit e opozitës ndërmjet të cilëve edhe me kryetaren e LSI Monika Kryemadhi.

Duket që gjatë bisedës ka patur edhe pak tension pasi eurodeputeti Fleckenstein reagoi sot duke shprehur kundërshti ndaj deklaratës së Kryemadhit në takimin e zhvilluar.

Ja çfarë ka thenë Kryemadhi në takim, çka e ka nervozuar eurodeputetin Fleckenstein.

“Nëse ka stalibitet për krimin në Shqipëri, kjo do të thotë destabilitet për Evropën. Ju e dini shumë mirë ndikimin e grupeve kriminale shqiptare të drogës në Londër, në Spanjë, në Hamburg të Gjermanisë”.

“Ju veproni si të mendoni. Ne kemi vendosur ta destabilizojmë krimin që të mbrojmë fëmijët tanë dhe nuk kthehemi më pas”.

“Nëse Merkel apo deputetë gjermanë do ishin kapur duke bashkëpunuar me krimin për të blerë vota, çfarë do ndodhte? Minimalja do të kishte një investigim; ndërkohë këtu ka 2 vjet që dosja nuk hetohet, është bllokuar hetimi dhe po tentohet të asgjesohet”.

“Deputeti Sloven dha dorëheqjen sepse kishte harruar të paguante një sandëich”. “Këto standarte dhe vlera duam dhe ne në Shqipëri”.

Nga Erl Kodra/

Të dashur socialistë e demokratë,

Të dashur qytetarë të vendit tim,

Unë kam një buzëqeshje të madhe dhe të sinqertë. Unë nuk mund të përballoj jetën pa buzëqeshjen time, sepse i tillë jam unë, i ndjeshëm dhe i drejtëpërdrejtë.

E verteta është se unë ka shumë vite që shtirem, vuaj, stërmundohem që e qeshura ime të jetë siç ka qenë, e madhe sa dielli i mëngjesit. Por fakti është se këtë vuajtje nuk mund ta duroj më tej.

Mua më dhemb zemra kur shoh se si Edi Rama i shembi përdhe ëndrrat tuaja dhe të miat bashkë. Shpirti më copëtohet kur shoh se si braktiset Shqipëria, se si vidhen njerëzit, se si burgosen të pamundurit për mospërmbushjen e pagesave të energjisë elektrike.

Zemra ime e ndjeshme pikon gjak kur shoh se si Shqipëria është mbushur me drogë nga Jugu në Veri.

Tmerri dhe makthi më ka zbarrdhë akoma më shumë flokët nga vrasësit, mashtruesit, hajdutët dhe përdhunuesit në Parlament.

As natës së varrit nuk mund t’ia tregoj ato që po heq shpirti im i pastër!

Edi Rama shkatërroi Partinë Socialiste, dashurinë e jetës time. Ai vrau njëri pas tjetrit të gjithë socialistët e vertetë, duke i zëvendësuar me kriminelë, hajdutë dhe trafikantë të maskuar si biznesmenë.

Nga Partia Socialiste nuk ka mbetur asgjë, por vetëm ca kllounë të neveritshëm që i shërbejnë “Skënderbeut” Edi Rama, burrit të gjatë që na nxiu faqen për jetë të jetëve.

Edi Rama i vodhi zgjedhjet, dhe unë kam fakte. Me sytë e mi i kam parë drekat dhe darkat e Edi Ramës me kriminelë dhe mafiozë, teksa bënte pazare se çfarë ofronte ai në këmbim të votave, para, liçensa,

konçensione dhe tendera shumëmilionëshe.

Shpesh kam dalë jashtë nga darka të tilla dhe kam vjellë gjithë atë çorbë të shpifur. Por jam kthyer përsëri aty ku isha, sepse nuk më bënte zemra ta braktisë Partinë Socialiste, dashurinë e jetës time!

E vetjma shpresë e imja ishte që t’i qëndroja afër dashurisë time të jetës, pavarësisht se ajo lëngonte nga epshi i shfrenuar i Edi Ramës, këtij përbindëshi që e vrau përfundimishtë të mjerën…

Edi Rama nuk di të ndalet, sepse ai është një pervers, që nuk e di çfarë është dashuria. Ai nuk ka gjak të pastër socialisti, as gjak të pastër shqiptari, por gjak të zi përbindëshi.

Edi Rama është me keq se një terrorist.

Ky birbo e ka ndarë mendjen të copëtoj gjysmën tjetër të kombit, Kosovën. Kosovën që e dua aq shumë, për të cilën kam luftuar me mish e me shpirtë. Sa të jem gjallë mbi dhe nuk e harroj vajin dhe gjakun e derdhur për Kosovën martire.

A ju kujtohet një shprehje e imja, ku deklarova diçka me Partinë Socialiste dhe Shqipërinë?

Më besoni, kurrë në jetën time nuk kam qenë më i sinqertë. Unë e dua Shqipërinë, por më shumë e dua Partinë Socialiste, sepse unë besoj tek socializmi dekokratik i vertetë, tek ato vlera që ka përqafuar gjysma e njerëzimit. Sepse unë besoj se Partia Socialiste ka njerëz të mirë, që janë shqiptarë të mirë, në vllazëri të sinqertë me popullin demokrat shqiptar.

Demokratët janë gjysma jonë pa të cilin ne nuk mund të jetojmë. Kjo është bindja ime, kjo është vlera ime, kjo është edhe buzëqeshja ime e madhe, pa të cilën nuk jetoj dotë një ditë të vetme.

Unë e kam vendosur; do të braktis Edi Ramën, vrasësin e dashurisë së jetës time!

Prandaj, kam vendosur që të largohem nga narko-qeveria e Edi Ramës, kam vendosur të largohem nga Parlamenti i Kurvave dhe kurvarëve pa vlera njerëzore, dhe do të kthehem tek ju, në zemrat tuaja.

Unë ju lutem socialistëve të vertetë të më falin që gjithë këto vite kam heshtur duke ngrënë turpin me bukë pranë Kumbarit Edi Rama.

Unë përulem para jush, dhe ju jap fjalën se që sot e tutje, unë do të jem një nga ju, dhe do të luftoj fort për dashurinë time dhe tuajën.

Së bashku do ta shpëtojmë Partinë Socialiste, që terroristi Edi Rama e ka marrë peng që prej vitit 2005!

Zoti i bekoftë socialistë e demokratë,

Zoti e bekoftë Shqipërinë,

Zoti e bekoftë Partinë Socialiste të Shqipërisë!

Përulësisht i juaji,

Pandeli Majko

Kjo eshtë Ina Nuka….

Edhe pse ajo e ka mbuluar fytyrën me një maskë të zezë si vetë shpirti i tyre, një një si anarshistët….

Ajo është Ina.

Sekt Mavi në policine e shtetit…. police që paguet me taksat tona.

Shikojani sytë….

Një si kobra kur pret dhe sulmon për vdekje gjahun e saj.

Shihni energjinë e zezë, te trupit të saj….

Energji mavi….

Energji që ajo çliron jo kundër bandave, trafikantëve, grabitësve…..

Por kundër popullit të vet….

URREJTJE!

URREJTJE e një të droguare për Popullin protestues.

Shikoje me kujdes…

Ajo është Ina.

Ajo shtë fytyra e Sektit Mavi në uniformë policie.

Shikoeni….

Edhe policët mbrapa saj duken të shokuar nga kjo URREJTJE kafshërore e e mbrojtjes së ligjit…

Urrejtje e Inës për Popullin.

Xhafer Kananaj me uniformën e “majorit” në vitin 1960 dhe faksimile e një njoftimi rreth aktit të tij

Nga Kastriot Dervishi

Organet e punëve të brendshme të Shqipërisë në gjithë vendet e Lindjes komuniste spikasnin për nivelin e ulët kulturor e intelektual. Ardhur nga profesione të ndryshme zejtarie apo të sferës së bujqësisë e ruajtjes së bagëtisë, kuadri i Sigurimit të shtetit plotësonte kushtin e garancisë biografike, por linte shumë për të dëshiruar në inteligjencien e tij. fill pas lufte, sidomos në vitet 1944-1951 ata vranë, masakruan ose burgosur gjithë elementin kryesor kundërshtar të tyre. Pavarësisht ndryshimeve, oficerët e Sigurimit nuk u ngritën kurrë as nga pikëpamja profesionale e as intelektuale.

Rekrutimet e dhunshme zinin vendin kryesor në rrjetin sekret informativ. Për ta provuar këtë, mjafton të shihet historia e Xhafer Kananajt (i vitlindjes 1930) nga Kalivaçi i Tepelenës.

Në vitin 1960 ishte 30 vjeç. Ka dashur të arratiset, por u përfshi në një histori që tregoi në fakt cilësinë e kuadrove të punëve të brendshme, duke rrëzuar gjithë namin e “përsosmërisë” të organeve të diktaturës komuniste. Na marsin e vitit 1960, Xhafer Kananaj, duke pasur një shok në një postë kufitare, vendosi të arratisej.

Mendoi që para largimit të vizitonte  kalanë e Shkodrës. Pikërisht këtu po festonte 8 Marsin kolektivi i grave të ndërmarrjes së artizanatit. Xhaferit i ngel në mendje një vajzë dhe po e shikonte. Në një këtë çast i afrohet një oficer i DPB Shkodër, kapiten Alush Bakalli, i cili kishte aty gruan dhe i thotë: “Mos jeni gjë kapiten i MPB-së”?

Xhaferi pa u menduar i thotë po. Gjatë kësaj kohe, kapteri Petro Gori, i gjendur aty, i informuar nga Bakalli, i paraqitet Xhaferit.

Ky e pyet nga e njihte dhe Petroja me mendjelehtësinë tipike i thotë: “Unë po nuk njoha oficerët e MPB-së, kot që ha bukën e shtetit”. Petroja duke kujtuar se me të vërtetë kishte përballë një oficer, iu lut të ndërhynte në ministri për ta transferuar.

Xhaferi sigurisht ia premtoi. Deshi nuk deshi, Xhaferi tani “hyri” në organet e punëve të brendshme, krejt i befasuar për mungesën e aftësive të tyre. Kapter Petroja, i gëzuar i tha se do ta ndihmonte të fejohej me vajzën e ndërkohë informon shefin e policisë, kolonel Skënder Vinçanin.

Ato ditë rastisi që vdiq kryetari dhe DPB Shkodër dhe ishte emëruar kryetari i ri. Xhaferin e çojnë në DPB ku e presin kolonel Feçor Shehu (kryetari i degës), kolonel Mit’hat Zaçe, nënkolonel Hysen Hoxhati (të Sigurimit) kolonel Skënder Vinçani, nënkolonel Mehmet Sinica (të policisë).

Shefi i Sigurimit Hoxhati e pyet menjëherë: “Mos je me Muço Saliun ti” (kryetari i Degës së 6-të të Drejtorisë së Sigurimit të Shtetit në MPB që merrej me sigurimin e udhëheqjes). Xhaferi thotë po. Ata e pyesin për shëndetin e gruas së Muços. Shokët e Sigurimit premtojnë të bëhen krushq e të shkojnë te shtëpia e vajzës për fejesë. Xhaferi që flinte në hotel “Sporti” në Shkodër.

Kësisoj, me tre makina të DPB Shkodër, plot 14 ushtarakë të saj të prirë nga kryekrushku Hysen Hoxhati, duke pasur brenda edhe Feçor Shehun, shkuan për kafe e nishane në shtëpinë e vajzës. Në shtëpinë e një ushtaraku të degës, u pritën familja e vajzës.

Pas dhënies së “eksperiencës” në Shkodër ku merrte pjesë në mbledhje e jepte porosi, në qershor 1960, Xhaferi zhvendoset në DPB Durrës.

Ndikoi këtu kapiteni i Sigurimit Vasil Sema, i cili ishte transferuar nga Shkodra në Durrës. Ky informoi kryetarin e DPB, Kopi Niko, madje duke i thënë se ishte i dërguar nga ministri. Rastis që në Durrës kish ardhur me pushime Gogo Nushi.

Shokët e DPB-së e kujtuan se ishte me të, por mbahej sekret. Xhaferi filloi të këqyrë punën e Sigurimit në Durrës, sidomos në plazh. Jepte porosi, shihte dosje, lironte nga paraburgimi, etj.

Një ditë në bllokun e vilave vijnë Ramiz Alia, Rita Marko e Manush Myftiu. Xhaferi pi kafe me to. Ramizi jep porosi se duhej të kishte kujdes të huajt. “Mos kini merak shoku Ramiz”-ia kthen Xhaferi.

Duke përfituar nga dita e 10 korrikut, Xhaferi tha se ishte bërë major. I qepën edhe një kostum të ri. I lidhën edhe rrogë.

Drejtori i turizmit të Durrësit, Shaban Kokomani i gjeti edhe një dhomë, në të cilën Xhaferi ndenji me të fejuarën. Ushqehej falas. Edhe në Durrës merrte pjesë në mbledhje, jepte porosi, etj. Historia e Xhaferit kushedi sa do zgjaste nëse nuk do të njihej nga një operativ që ndodhej me pushime në Durrës.

Duke kuptuar njohjen, Xhaferi shkoi vetë në zyrën e Kopi Nikos dhe i tha se ishte fals. Ishte data 25.8.1960. I hutuar dhe frikësuar, Niko lajmëroi ministrinë. Foli me Mihallaq Ziçishtin, i cili e urdhëroi ta mbante aty.

Erdhën pas pak orësh Mihallaq Ziçishti, Xhule Çiraku, Gjon Banushi. Mihallaq Ziçishti i bërtet Kopi Nikos duke i thënë: “Po a nuk e kupton se nuk ka majorë kaq të rinj”?

Xhaferin e sjellin në Tiranë te Selvia. Në qeli vijnë për ta parë Hysni Kapo, Rrapo Dervishi, Foto Çami. Cili ishte njeriu që kishte poshtëruar armën më “vigjilente” të partisë, e cila rezultonte syleshe e klasit të parë.

Hysni Kapo i drejtohej Xhaferit: “Çfarë budallenjsh janë këta oficerët tanë. Ti Xhafer je origjinal. Shyqyr që nuk u arratise”. Xhaferi u dënua me 14 vjet burgim. Nuk ia kaluan çështjen politike sepse kjo do çonte në pushkatim të tij dhe burgosje të gjithë oficerëve. Vuan dënimin në repartin nrë.301 Bulqizë.

U lirua në vitin 1966.

Nesër: Masat që u morën nga ministri i Punëve të Brendshme për mungesën e vigjilencës në radhët e Sigurimit dhe Policisë

Shume kombe e qeveri e kane shpallur non gratta por te ne vijon te jete ligjvenesi kryesor ne ç’do krah te politikes.

Nga Guxim Alimani/

-Ky person me fytyren dhe shpirtin me te shemtuar ne glob-eshte George Soros!

Me pak fjale do e perkufizoja nje Anti-Krisht!

Po nuk me shqeteson kjo.

Ajo qe me bren eshte fakti se ky monster eshte ne themel te minimit te demokracise,prosperitetit dhe degradues i normave morale politike e njerezore ne Shqiperi dhe jo vetem.

Shume kombe e qeveri e kane shpallur non gratta por te ne vijon te jete ligjvenesi kryesor ne ç’do krah te politikes.

Pyetja ime eshte:Perse opozota shqiptare mes shume kauzave qe ka me te drejte nuk e perfshin eleminimin e influences negative te ketij Anti-Krishti global?!

E di qe nuk eshte e lehte por jam i sigurt se sa kohe qe nuk shqiptohet e luftohet kunder tij pamundesia e materializimit te shume kauzave te tjera mbetet Utopi!

Ky eshte nje mendim i permbledhur ne menyre sempliste per tu plotesuar me mendimet tuaja te vyera!GA

“E si mos te të imponoj rrespekt ky lloj sekti mavi me uniformën e shtetit”.

Nga drejtues i parë i policisë së shtetit, Ylber Zyberi.

-Nuk eshte polic mashull, eshtë femër!

-Nuk eshte police Izraelite perball protestuesve Palestinez, as protestues Palestinez pavaresisht se maskën në fytyr e ka të ngjashme me anarkistet dhe terroristet!

-Nuk eshtë police Serbe pavarësisht se armën helmuese e ka made in Serbia!

Eshte police made in Rilindja përball popullit Shqiptar!

“Police qe ta duam”.

Shikojeni me vëmendje sa i ka zgurdulluar syte nga urrejtja për popullin!!! dhe ndaj cilit popull? Ndaj popullit i cili e paguan me taksat e veta për ti shërbyer!

Nga i buron kjo urrejtje?

Nga militantizmi politik, dashuria për partin dhe udhëheqësin e partise i cili ka nevoj sot për ” gjeneral” & ” ushtar”më shum se kurr më parë! Ka nevoj për ” heroina” që janë të gatshme të sakrifikojne gishtat dhe po të jete nevoja edhe jetën për partinë!.

Kjo eshte policia mavi që na kërkohet ta duam, edhe kur ajo na sulmon dhe helmon.

Sot është zhvilluar seanca gjyqësore Balla-Berisha, ku ky i fundit e akuzon kreun e grupit parlamentar të PS për shpifje.

I pranishëm në seanca ishte vetëm djali i ish-kryeministrit Berisha, Shkelzen Berisha, i cili kërkoi dënimin e Taulant Ballës për shpifje.

Në përfundim të seancës, Berisha tha se Balla nuk ishte i pranishëm pasi nuk jep dot shpjegime për udhëtimet jashtë Shqipërisë me trafikantin e drogës, Edmond Bego.

Shkelzen Berisha: E rëndësishmja në këtë seancë është fakti që vetë dokumentacioni që ka sjellë para gjykatës i akuzuari, të cilin e ka marrë gjatë komisionit parlamentar vërteton që unë kam paguar 16 mln lekë taksa dhe i akuzuari ka qenë në dijeni të kësaj pagese në momentin kur ka kryer shpifjen. Kjo është e rëndësishme sepse kjo provon që shpifja ka konsumuar veprën penale me shpifje në fjalë sepse ka qenë në dijeni të faktit që po bën një deklaratë të rreme.

Pretendimet e palës tjetër ishin që ne nuk kemi qenë në dijeni të këtyre taksave. Kemi pasur qëndrime të tjera, por është e vështirë të kesh qëndrime të palës kur pala mungon.

I pandehuri nuk është sot në gjykatë. Kam dyshim se arsyeja që nuk është në gjykatë është se nuk ka dashur të japë përgjigje për mbi 20-30 udhëtime që ka kryer me trafikantin e drogës Edmond Bego në vendet e Evropës. Nuk ka dashur të shpjegojë se pasi është kthyer nga këto udhëtime zoti Bego ka fituar në kundërshtim me ligjin mbi 6 mln dollarë para nga taksat e shqiptarëve, ndërkohë që nuk duhet t lejohej të merrte pjesë në garë dhe jo më të fitonte.

Pas përfundimit të procesit penal, patjetër që do të shoqërohet me një tjetër padi civile. Vlera do të përcaktohet pasi të konsultohem me avokatin tim, ekonomistin tim dhe më pas do të dalë një vlerë e qartë.

Nga Erl Kodra/

Për gazetarët mercenarë të tipit Mustafa Nano, Alfred Peza, Sokol Balla, Skënder Minxhozi, Eduard Zaloshnja, Carlo Bollino, vëllezërit Shpëtim e Mentor Nazarko, Lorenc Vangjeli, Mero Baze dhe të madhërishmit Blend Fevziu

A mund të thoni, të paktën njëherë në jetën tuaj, të vertetën tragjike ku ndodhemi? Nëse nuk mund ta bëni këtë, a ka shanse që të heshtni, të ulni kokën dhe të largoheni nga ekranet? Si mundeni të vazhdoni të bëni varre masive me të vërtetat tragjike të këtij vendi tragjik?

Si ka mundësi që urreni kaq shumë popullin tuaj, genin tuaj, gjakun tuaj, vetëm se populli armik nuk e ha më bërllogun e neveritshëm që ju e gatuani me porosi të Kumbarit Edi Rama?

A nuk keni dëgjuar se Shqipëria është në krizë të thellë, në prag të kaosit total? Se vendi është pa Gjykatë Kushtetuese, pa Gjykatë të Lartë, pa Parlament dhe me një Prokurori të kapur direkt nga Kumbari Edi Rama? A nuk e dini se të gjitha Institucionet e Zbatimit të Ligjit komandohen vertikalisht nga Kumbari, ndërsa Institucionet e Pavarura tashmë nuk ekzistojnë?!

Si ka mundësi që nuk e keni marrë vesh se, asnjëherë më parë, në asnjë vend të botës, nuk ka patur një humnerë kaq të thellë kushtetuese dhe institucionale si kjo e jona?! A jeni të ndërgjegjshëm se çfarë do të thotë kjo për një popull prej vetëm 2.5 milion banorë, ku 500 mijë prej tyre ndjehen thellësisht të uritur?! Nuk e kuptoni?!

A ju bën sadopak përshtypje se kjo humnerë mund t’ju përpijë edhe ju megjithë leckat e shtrenjta dhe retorikën tuaj eunuke?! As këtë nuk e merrni vesh?!

A e dini se çfarë ndodh kur vendin e mban peng një Kumbarë, i cili nuk jep llogari në bazë të Ligjeve të Republikës, sepse Ligjet e Republikës kanë rënë, por llogaritë i jep tek Krimi i Organizuar?! Edhe kaq gjë nuk e dini, apo nuk doni ta dini, ju janë qorruar shqisat?!

Edhe njëherë, si është e mundur që e urreni kaq shumë popullin opozitar? Apo virusi komunist që ju ka kapluar qenien, vazhdon të ushqej urrejtjen tuaj patologjike?!

Medet për ju!

Degjoni ju Mjeshtra të Mashtrimit; fundi i Kumbarit Edi Rama është afër. Nuk ka fuqi mbi dhe që e shpëton nga mëkatet dhe përçuda që i ka bërë popullit të tij.

Tani nuk keni çfarë të mbroni, sepse ska se si të mbrohet HUMNERA. Ajo është gjendje bosh, që përpinë si një lubi. Tashmë mundeni vetëm të terhiqeni në heshtje, pa fjalë.

Nga Dritan Kaba/

Goma qe shqetesoi zyrtarucet e OSBE.

Keta qe nuk i shqetesoi droga qe mbuloi vendin.

Nuk i shqetesoi pjesmarrja aktive e grupeve kriminale ne zgjedhje.

Nuk i shqetesoi thirrja antikushtetuese e Rames per policine qe te bente vota per klanin e Rilindjes.

Nuk i shqeteson largimi i mijera shqiptareve nga vendi i tyre.

Nuk i shqeteson tenderat korruptive.

Nuk i shqeteson kapja e drejtesise nga keto grupe kriminale.

I shqetesoi djegia e Maduros!

################################

Revoltat e “rilindjes”

Disa Arsye përse Protestojmë.

Nga Gani Murati.

—Mungesa e vëndeve të Punës .

— Mungesa e transparencës .

—Mungesa e përkrahjes sociale e munguar .

—Mungesa e projekteve zhvillimore .

—Mungesa e rritjes Pagës .

—Mungesa e rritjes Pensionit .

—Mungesa e Meritokracisë sipas Profesionit.

—Mungesa e konkurencës së lirë .

—Mungesa e Ndëshkueshmërisë .

—Mungesa e zbatimit të ligjit .

—Mungesa e rendit dhe sigurisë.

—Mungesa paprekshemeria e Pronës .

—Mungesa e kushteve të mira për student .

—Mungesa e përfshirjes në vendim-marrje.

—Mungesa e ilaqeve ne spitale .

—Mungesa e Politikave për kadegori me sëmundje kronike .

— Mungesa e autoritetit të kontrollit .

—Mungesa e Profesionistëve në Diplomaci .

—Mungesa autokontrollit mbi zbatimin e projekteve .

—Mungesa e një Parlamenti pa kriminel .

—Mungesa e Drejtueseve pa rekorde kriminale .

—Mungesa e një policie pa përfshirje ne organizata kriminale .

—Mungesa e llogaridhenjes .

—Mungesa e Dinjitetit te njerzor .

—Mungesa e një të ardhmje. të sigurtë për veten. Për Brezat ,për Shqipërinë.

—Mungesa e një vendi pa oligark

—Mungesa e një politike me qasje Perendimore .

—Mungesa e një shteti që organizon zgjedhje te lira e si vjedh ato .

—Mungesa e një shteti ku kthehet Avokat per qytetarët .

Ju mund të shtoni Motive të tjera ju mirepres Nga Gani Murati

Nga Poli Hoxha/

Pas hapit radikal që opozita ndërmori si një ‘detyrim përcaktim’ të vendosur nga vetë, Edi Rama, atë të kyçjes së parlamentit të ashtuquajtur pluralist, janë artikuluar edhe arsyet se përse u arrit deri këtu.

Të gjithë shqiptarët tashmë e dinë se një opozite-fasadë që mbante formalisht në këmbë një qeveri që kishte shtënë në dorë të gjitha pushtet kushtetuese nuk kishte rrugë tjetër, ndaj edhe përkrahja është gati plebishitare.

Por ndër argumentet që artikulohen për këtë lëvizje ekstreme të opozitës (blerja e votës nëpërmjet krimit të organizuar, korrupsioni galopant, kriminalizimi i ekonomisë, droga etj), mungon njëri, që mund të quhet thelbësor.

Bëhet fjalë për një mëkat, për të mos thënë faj të opozitës dhe veçanërisht Partisë Demokratike, e cila ka lindur si një forcë anti-komuniste, e anti-Enveriste.

Kur Edi Rama ja arriti që me zgjedhjet e vitit 2017, pa asnjë premtim dhe pa asnjë program (dosja 339 e shpjegon këtë ‘çudi’) të fitonte një shumicë absolute në parlament, veprimi i parë që bëri ishte caktimi i Gramoz Rruçit, në krye të parlamentit ‘pluralist’. Shumëkush e cilësoi këtë veprim të Ramës në atë kohë, thjesht si një arrogancë për të treguar se ai ishte aq i fuqishëm sa mund të vinte në posti e nr.2 të shtetit një individ, i cili ja dedikonte shpërthimin e karrierës së tij politike, Nexhmije Hoxhës dhe Ramiz Alisë.

Por koha tregoi se kjo nuk ishte thjesht një kapriço e Ramës dhe as një shpërblim, për punët e pista të Ruçit në eliminimin e faktorit të vërtetë socialist brenda partisë, në favor të fuqizimit të Rilindjes së Ramës.

Bëhej fjalë për një strategji nëpërmjet së cilës  do ti tregohej jo vetëm Partisë Demokratike, se ai Edi Rama mund të testonte me sukses nguljen e thikës deri në ashtin e një shoqërie, që beson te demokracia dhe ende nuk ka harruar se çfarë i bëri këtij vendi enverizmi i Gramoz Ruçit. Pikërisht në kohë kur pas 50 vitesh po çelnin sythet e lirisë dhe demokracisë.

Që ishte strategji e tregoi edhe tani 2 vite pasi morri i vetëm timonin me vota të blera në bashkëpunim me trafikantët dhe grosistët e fermës gjigante të kanabisit, të cilën e ngriti një vit përpara eksperimentit final të vitit 2017, duke emëruar ministra, pinjollë direkt, të ish-Byrosë Politike të Enver Hoxhës.

Të gjitha këto Edi Rama i bën në një kohë, kur edhe në Kinë ish-komunistët e brezit të Gramoz Ruçit jo vetëm deklasohen, por edhe arrestohen.

Kur në seancën e parë të një parlamenti të dalë nga fuqia e drogës së vitit  2016 dhe të miliardave të buxhetit të shtetit, të dhëna paradhënie për një grusht të ashtuquajturish ‘biznesmenë të mëdhenj’, Rama me fuqinë e këtyre kartonëve të blerë caktoi Ruçin si kryetar të Kuvendit, i dha njëkohësisht edhe një mesazh Partisë Demokratike dhe gjithë gjeneratave që nga viti 1990; Pluralizmi dhe demokracia jam unë!

Vendosja e një individi që kishte lulëzuar në politikën moniste të Shqipërisë së viteve më të egra të regjimit, si ‘shef i madh’ i një parlamenti pluralist, ishte testimi më ekstrem që i bëhej PD-së. As një lidership socialist, nuk kishte guxuar më herët që ti jepte Gramoz Rruçit një pozicion të tillë të lartë në hiearkinë e shtetit shqiptarë. PS dhe vetë Ruçi ishin mjaftuar me deputetllëkun dhe pozicione brenda partisë, duke mos guxuar kurrë për një karshillëk të tillë, që i behej jo vetëm demokracisë, por edhe ndërkombëtarëve.

 Gjithashtu nuk duhet harruar se demokratët kanë gati një histori personale me këtë individ, i cili u përzgjodh nga Ramiza Alia dhe Nexhmija Hoxha si i duhuri për të shtypur edhe me gjak, pllenimin dhe lindjen e pluralizmit dhe posaçërisht të forcës politike PD. Kjo parti ka dëshmorë të vrarë në sheshin e Shkodrës në 2 Prill 1991, nga urdhrat e Gramoz Ruçit dhe nuk mund ta kalonte pas 27 vitesh emërimin e tij në krye të një parlamenti, vetëm me protesta verbale.

Qenia, pranimi i Gramoz Ruçit në atë sallë që dje e braktisën përfundimisht, duke dhënë urdhra dhe trashur zërin njësoj si atëherë kur ishte ministër i Brendshëm i Nexhmijes e urdhëronte shtypjen e protestave për demokraci, në këto gati 3 vite ka qenë njëkohësisht edhe një mëkat i madh i opozitës PD.

Sot ka vërtet mjaft arsye që legjimitojnë aktin ekstrem për kyçjen e atij parlamenti, por Ruçi në krye të tij ka qenë gjithmonë një arsye madhore, që në vitin 2017!

Dëshmia e një prej krerëve të Sigurimit: Ja rastet e pushkatimeve pa gjyq, torturat dhe raprezaljet në Shkodër, Mirditë, Krujë, Mamurras, Shijak, etj. në vitet 1945, 1946, 1947…

 

Pas prishjes së marrëdhënieve me ish-Jugosllavinë dhe dënimin e Koçi Xoxes si pro-jugosllav, me këtë rast, Enver Hoxha nxiti në vitin 1948 një fushatë të tërë denoncimesh, sikur të gjithë krimet e përbindshme të viteve 1945, 1946, 1947 e deri në momentin e dënimit të Koçi Xoxes, kishin vetëm një fajtor, këtë të fundit.

Edhe pse në dhjetra dokumente, ku jepej leja e ekzekutimeve me vdekje, Hoxha vetë firmoste lirisht pa brerje ndërgjegjeje.

Sidoqoftë, dokumentet e kësaj periudhe, kryesisht të vitit 1948, edhe pse janë një valë e orkestruar denoncimesh, në thelb ato nxjerrin në dritë dhe faktojnë një varg ngjarjesh makabre të kryera nga komunistët, me qëllimin e vetëm: për të marrë me dhunë e më tej, për të mbrojtur po me dhunë pushtetin.

Dokumenti që sjellim sot, është një prej shkresave raportuese të vitit 1948, ku gati në formë autokritike, dëshmohen krimet e komunistëve në vitet, ‘45, ‘46, ‘47. Autori i saj është Vaskë Koleci, një prej vartësve të Koçi Xoxes, që drejtonin Ministrinë e Brendshme dhe Sigurimin e Shtetit me stukturën pararendëse Drejtorinë e Mbrojtjes së Popullit. Dokumenti përshkruan qartësisht se si bëheshin pushkatimet pa gjyq, apo edhe se si sajoheshin gjyqet ushtarake, që më pas dënonin me vdekje njerëz që nuk kishin bërë asnjë faj.

Pjesë nga deklaratat e Vaskë Kolecit, për krimet e viteve 1945 -1947…

…Gjatë tre muajve të parë 1945, në operacionin që u zhvillua në Veri, janë pushkatuar me dhjetëra veta, gjithashtu edhe djegur shtëpi. Për të gjitha rastet, sektori i bandave në seksionin e dytë, ka bërë raporte dhe relacjone të cilat janë paraqitur lart, por asnjë masë nuk është marrë dhe sigurisht kuptohet, se s’kishte se si të merrej.

Unë vetë, kur isha në tetor 1946 në Shkodër, në rastin kur në Dukagjin, nga të arratisur e fshatarë ishin goditur e shpartalluar dy njësite të M.P (Mbrojtjes së Popullit, forcat e Sigurimit) dhe kishin vrarë dhe plagosur nga tanët, unë u dërgova nën komandantin e  qarkut ku i thashë që të bënte hetime e në rast se kanë marrë pjesë dhe fshatarë të vriten  dy–tre veta në vend. Ay shkoi dhe pushkatoi 6 ose 8 veta. Këtë rast e kam bërë unë direkt…

Vrasje ilegale

Unë direkt dij për 6 vetat e pushkatuar më 1947 (tre gjermanët, 2 Jarri, Qendroja dhe Jaha(?) si dhe për Galib Hatibin. Për këto më ka thënë Koçi dhe unë i kam thënë D.M.P.(Drejtorisë së Mbrojtjes së Popullit). E vërteta është ashtu siç e kam thënë. Por në këtë kallëp unë fut edhe ato që janë qoftë me anën e gjyqeve. Në rast kur të arratisurit kanë bërë ndonji aksion ose atentat, atëherë si masë raprezaljeje janë bërë pushkatime jo të drejta dhe këto të maskuara me gjyqin ushtark ose gjyqe të ngritura nga DMP. Kjo ishte sa për hi syve dhe janë bërë me urdhër të Koçit. Këto janë bërë nën parullën “Ligji i madh është mbrojtja e Republikës” dhe këtë e kam dëgjuar në 1946 edhe nga shoku Nesti (Kerenxhi, zëvendësi i Koçi Xoxes). Një veprim i tillë ka dëmtuar rëndë dhe e ka diskretituar rëndë drejtësinë tonë, ka copëtuar besimin e popullit në ligjet dhe gjyqet tona.

Ja se si bëheshin: ndodhte nji aksion ose atentat, dërgoheshin forca, gjyqi ushtarak ose ka patur raste që këto ngriheshin nga D.M.P. sigurisht të autorizuar nga Koçi, arrestoheshin nga Sigurimi katër pesë veta me dyshime si strehuesa dhe shpesh pa asnji bazë, i rrihnin me dru, deri sa ai të pranonte se e kishte strehuar dhe furnizuar të arratisurin, gjyqin shpejt dhe plumbin kokës para masës…

Gjyqe të tilla janë bërë vazhdimisht në 1945 – 1946, si në rrethet e Shkodrës, Mamurras, Krujë, Mirditë e gjetkë. Mua më kujtohen këto raste: në 1946 për shkak se ishte prerë dy tre herë rruga në Mamurras, u dërguan forcat e Mbrojtjes, arrestuan një numër fshatarësh u torturuan dhe u pushkatuan 10 veta. Gjyqi ishte  nga D.M.P. Nga Sigurimi kishte shkatruar shoku Vilson Pecani dhe ky i thotë se kishte urdhër nga Nesti. Ka patur edhe raste të tjera.

Më 1947, kur zëvendësoja unë Nestin, në rrethin e Shijakut, të arratisurit kishin bërë një sërë atentatesh. U dërguan forca për ndjekje. Gjithashtu, seksioni i Sigurimit, me anën e një shkrese, propozonte marrje mase pushkatimi për strehuesit. Unë ja paraqita Koçit dhe ky ja aprovoi për 5 veta. U arrestuan, u torturuan, u proceduan dhe u dënuan me pushkatim nga gjyqi ushtarak.

Gazeta franceze La Liberation ka trajtuar ngjarjet e fundit politike në Shqipëri në një artikull të saj të enjten të titulluar Në Shqipëri: rruga kundër “korrupsionit dhe krimit të organizuar”.

Artikulli përshkruan protestën e 16 shkurtit të organizuar nga opozita, në të cilën, sipas korrespondetit francez, morën pjesë mbi 10 mijë qytetarë që akuzojnë kryeministrin shqiptar Edi Rama për korrupsion dhe lidhje me krimin.

Artikulli i bën jehonë gjendjes së vështirë ekonomike në vend, që, së bashku me skandalet e përditshme të korrupsionit, kanë çuar në rritjen e pakënaqësisë popullore kundër qeverisë.

Exit.al sjell më poshtë të përkthyer një pjesë nga artikulli i La Liberation.

***

I zgjedhur për herë të parë në vitin 2013 me një program për uljen e pabarazive dhe luftën kundër korrupsionit, socialisti Edi Rama ka dështuar të rikthejë besimin në institucionet e tij. Megjithëse është duke u zbatuar një reformë në drejtësi, Shqipëria është tani një nga nxënësit më të këqinj evropianë, sipas renditjes më të fundit të Transparency International.

Akoma më keq, partia e tij akuzohet rregullisht për lidhje me “krimin e organizuar”. Dyshimet janë rizgjuar kohët e fundit nga një përgjim i Zërit të Amerikës, publikuar në fund të janarit, mbi zgjedhjet e përgjithshme 2017, ku Partia Socialiste mori shumicën absolute. Dyshimet për blerjen e votave e shqetësojnë opozitën, ndërkohë zgjedhjet e rëndësishme lokale janë caktuar për në fund të qershorit.

“Opozita e ka të vështirë të fitojë zgjedhjet, në një kohë që blerja e votave, klientelizmi dhe apatia e popullsisë është e theksuar” thotë Ermal Hasimja. Duket sikur një pjesë e Partisë Demokratike (PD), forca kryesore e opozitës, kërkon të jetë më agresive kundër qeverisë. Ky presion mund të rritet në muajt që vijnë.

Vetëm në dhjetor, dhe përgjatë disa javëve, vendi përjetoi protestat më të mëdha të studentëve në historinë e tij. Një mobilizim kundër shtrenjtimit të studimeve dhe një sistemi universitar që konsiderohet i pabarabartë nga studentët, që e bëri Rama të ndërronte gjysmën e qeverisë së tij.

Dhuna e së shtunës u dënua nga ambasadat e BE dhe SHBA në Tiranë. Nga ana e opozitës, një gjë e tillë e refuzua duke hedhur përgjegjësinë mbi Ramën për “provokim për nxitje dhune”. Në një fjalim të dielën në TV, lideri i PD sërish kërkoi një “qeveri tranzitore” dhe i bëri thirrje përfaqësuesve të zgjedhur të opozitës për të “djegur mandatet e tyre parlamentare”.

Ironik, Rama, ndërkohë, ka reaguar në Twitter:

“Çfarë trishtimi pasqyra e shëmtisë së djeshme nëpër mediat e dynjasë! Politika qorre e një opozite pa vizion, pa program, pa lidership, nuk i bëri asgjë dot qeverisë po goditi Shqipërinë në sytë e botës dhe u dha material të tërë atyre që duan sebepe kundër negociatave me BE “

Zyrtarisht kandidat për në BE që nga 2014, Shqipëria mund të hapë negociatat e anëtarësimit në qershor, në varësi të përparimit të bërë në luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar.

‘Shqipëria, Serbia, Mali i Zi… Një valë protestash të mëdha që po përhapur në të gjitha vendet e Ballkanit.

Kudo, qytetarët denoncojnë regjimet autoritare, klienteliste dhe të korruptuara’.

LEXO EDHE:

VIDEO/ Çudia me KE: Maja Kocijancic i tregon vendin opozitës shqiptare, hesht për opozitën bullgare

Kështu e nis artikullin e saj gazeta zvicerane ‘Le Temps’, që bën një panoramë të situatës  politike në Ballkan. Gazeta kritikon BE-në se në funksion të stabilitetit të Ballkanit është duke mbështetur qeveri jo demokratike.

Në Shqipëri ishin studentët të parët që nisën protestat kundër ligjit të Arsimit të Lartë të miratuar nga qeveria e Edi Ramës.

Ata kanë kërkuar heqjen e tarifave të arsimit të lartë. Studentët arritën një fitore të pjesshme, kur në 28 dhjetor Edi Rama shkarkoi gjysmën e kabinetit qeveritar.

Por tani Rama po përballet me protesta nga opozita, që organizoi dy tubime të mëdha, të nisura në datën 16 shkurt. Të enjten në 21 shkurt deputetët e PD-së të shoqëruar edhe nga mijëra e mijëra shqiptarë dorëzuan mandatet e tyre. Shqipëria tani është në krizë politike.

Edhe në Serbi, partitë opozitare janë në protestë prej më shumë se 2 muajsh. Ata kanë mbledhur mijëra qytetarë në rrugë dhe protestojnë kundër Aleksandër Vuçiç.

Ashtu si edhe në Shqipëri edhe opozita serbe kërkon ngritjen e një qeverie të përkoheshme dhe organizimin e zgjedhjeve të lira dhe të ndershme. Opozita proteston kundër korrupsionit që ka përfshirë qeveritë e Serbisë që pas vitit 2000.

‘Milo, hajdut, dorëhiqu!’ Natën e të shtunës mijëra njerëz dolën në protesta nëpër rrugët e Podgoricës, kryeqytetit të Malit të Zi. Kjo dita e tretë e protestave të organizatave të shoqërisë civile të cilat bëjnë thirrje për mobilizim kundër ‘diktaturës’ së Presidentit Milo Gjukanoviç. Në mes të janarit, biznesmeni Dushko Knezeviç tha se kishte financuar për vite Partinë Demokratike të Socialistëve (DPS), e cila është në pushtet që nga viti 1991.

Në një video të shpërndarë në rrjetet sociale tregohet se si ish-kryebashkiaku i Podgoricës merr një zarf me 97 mijë euro. Tani protestuesit mbajnë në dorë zarfe ku shkruhet shuma prej 97 mijë eurosh.  Edhe në Mal të Zi është e njëjta problematikë si në Shqipëri. ‘Askund nuk mund të punësohesh nëse nuk je anëtar i partisë së Milos’, tregon Milena, një mësuese nga qyteti i Budvës.

Të gjitha vendet e Rajonit të Ballkanit janë të përfshira nga një papunësi dhe valë të mëdha emigrimit, sidomos të të rinjve.

Shumë protestues në Tiranë, Beograd dhe Podgoricë kanë mbajtur në duar parulla: ‘Unë nuk dua të emigroj’.

Ndërsa nga Bashkimi Europian i cili është kapur në befasi nga kjo valë e madhe protestash, nuk vjen asnjë përgjigje apo zgjidhje, veç se politika e drejtuesve të këtij bashkimi prej vitesh ka ruajtur ‘stabilitetin’, duke mbajtur mbi vete edhe kostot e mbështetjes së regjimeve jo demokratike që tani po sfidohen haptasi në rrugë e sheshe nga vetë qytetarët e vendeve të Ballkanit.

Marrë nga LeTemps-Përgatiti: SYRI.net

Zyra e avokatisë DEDES & ASSOCIATES ka zbardhur udhëzimet e ministrisë së Emigracionit, që sqaron me shembuj konkretë se çfarë procedure ndiqet për një sere kategorish që kishin pasur ose jo leje qëndrimi dhe duan ta marrin atë tani.

Në rast se keni qenë me leje qëndrimi në Greqi dhe jeni shkëputur, kush nga ju përfiton leje qëndrimi?

Të gjithë ata që kanë qenë pajisur sikur dhe me një leje qëndrimi 10 vitet e fundit dhe nuk kanë më shumë se 2 vjet që janë larguar nga shteti grek, mund t’i rinovojnë dokumentat dhe te përfitojne sërish leje qëndrimi. Gjatë viteve që kanë qëndruar në Greqi në mënyrë ilegale çdo dokument që vërteton banimin në shtetin grek do të luajë rol të rëndësishëm për të vërtetuar qëndrimin e tij.

Në rast se janë familjarë dhe nuk kanë për çdo vit dokument që vërteton banimin e emigrantit, janë të mjaftueshme vërtetimet nga shkolla, deklarata tatimore (forologiki dilosi), nëse kanë siguracion, etj.

Shembuj:

Një emigrant ka qenë i pajisur me leje qëndrimi nga viti 2010 deri 2015 në shtetin grek. Aplikimi për lejen e qëndrimit që bëri me datë 30.03.2015 iu refuzua sepse nuk kishte numër të mjaftueshëm ensimash. Ka të drejtë të riaplikojë nëse nuk është larguar nga shteti grek.

Një emigrant ka qenë i pajisur me leje qëndrimi në periudhën 2005-2010, më pas u largua nga shteti grek në periudhën 2012-2014 dhe më pas erdhi sërish, me pasaporte 3 mujore dhe vazhdon të jetojë në Greqi deri më sot. Në këtë rast, ka të drejte te aplikoje sërish për leje qëndrimi nëse nuk është larguar më nga Greqia që në momentin që erdhi me pasaportë.

Një emigrant ka qenë i pajisur me leje qëndrimi në periudhën 2006-2011. U largua për dy vjet nga Greqia në 2012-2014 dhe më pas erdhi sërish me pasaportë 3 mujore dhe vazhdon të jetojë në Greqi deri sot. Në këtë rast ka te drejtë të aplikojë për leje qëndrimi, sepse dy vitet e fundit (2015 dhe 2016) vazhdon të jetojë në Greqi.

Në rast se njeri nga fëmijet ka lindur në shtetin grek:

Në rast se njeri nga prindërit në momentin e lindjes së fëmijës është i pajisur me leje qëndrimi, atëherë ka të drejtë të bëjë bashkimin familjar dhe të pajisë edhe bashkëshortin/en me leje qëndrimi. Dy kushtet kryesore që duhet të plotësohen janë:

Dokumente që vërtetojnë se prindërit jetojnë në shtetin grek pas lindjes së fëmijës,

Duhet të ndodhet në shtetin grek gjatë kohës që fillojnë procedurat për bashkimin familjar.

Prindi që aplikon për leje qëndrimi nuk duhet të ketë munguar nga Greqia më shumë se 6 (gjashtë) muaj dy vitet e fundit. Kjo mund të vërtetohet me librezën e vaksinimit të fëmijës, me vërtetim nga shkolla, nga kurset (frontistirio) që ndoshta ka bërë fëmija, nga aktivitetet që fëmija ka marrë pjesë.

Në rast se do të filloni aplikimin sërish dhe do të pajiseni me leje qëndrimi, atëherë paravolo është 150 euro.

Në rast se do të filloni sërish aplikimin për leje dyvjeçare, paravolo është 300 euro.

A mund të blihen ensimat?

Që nga data 1 dhjetor 2015, të gjithë kanë të drejtë të fillojnë të blejnë ensimat që iu mungojnë për të plotësuar ditët e nevojshme dhe të fillojnë procedurat e aplikimit për lejen e qëndrimit.

Madje edhe për bashkimin familjar duhet që të dy partnerët të kenë numrin e ensimave që iu nevojitet për të aplikuar për pajisjen me leje qëndrimi.

Zyra jonë DEDES & ASSOCIATES merr përsipër çdo çështje rreth emigracionit. Çdo çështje që na ngarkohet nga klientët tanë, zgjidhet në mënyrën më praktike dhe efikase.

Për çdo informacion mund të shikoni faqen tonë në rrjetet sociale:

http://www.dedeslaw.gr/

https://www.facebook.com/dedeslawfirm

Dedes & Associates – Law Firm

Numra kontakti: +30 2103621415 (çdo ditë të javës, ora 9:00 -18:00.

Adresa: Leoforo Vasilisis Sofias 35, kati i 1-rë, Athinë

Emigrantë…Votoni kandidatët shqiptarë.

Votoni Anila Rezhda në Selanik.

Votoni të ardhmen tuaj atje.

Shansi i juaj erdhi.

Ju jeni jo vetëm votues por edhe do të votoeni në shtetin Elen.

E ndersa shteti ame kujtohet per ju vetem ne prag votimesh, vetem e vetem tju mashtrojë për tju rrembyer copen e bukes nga dora.

Tju rrembeje shpresen dhe te ardhmen duke ju mashtruar dhe marre voten tuaj.

Ne shtetet ku jetoni juve ju jepet e drejta jo vetem te votoni por edhe te votoheni.

Kjo eshte nje fitore per ju.

Ju do te dini te tregoni vlerat tuaja qytetare dhe intelektuale se bashku me qytetaret e tjere ne vendet ku jetoni dhe punoni.

E ndersa dielli i shtetit ame eshte i venitur per ju, kjo nuk do te thote se ju do ngeleni rober te mashtrimit vjedhjes se votes dhe harreses, sepse jeta e juaj zhvillohet dhe ndrit atje ku ju jetoni dhe punoni.

E nese emisaret e votes se vjedhur vine dhe ikin vetem per tju ç’vatur, ju vini ne dispozicion kulturen dhe dijet tuaja atje ku ju jetoni dhe ju vleresojne.

Shqiptaret e Selanikut kandidatë për në këshillin bashkiak në këtë qytet.

Nje prej tyre eshte edhe emigrantia shqiptare Anila Rezhda.

Anila tregon se…

Eshte shume ndjesi e vecante te ecesh udheve te ketij qyteti dikur e lodhur, e munduar, e perqare, e deshperuar, me pas studente, e diplomuar, profesioniste, e sepasmi te enderrosh te kontribosh per qytetin e bukur Thessaloniki.

Fare pak nga programi qe paraqita dhe ne baze te tij u aprovova:

1.Dallueshmeria e shtetasve te huaj qe u dipllomuan ne shtetin Grek dhe kujdesi i shoqerise ndaj tyre.

2. Krijimi i Regjistrit Themeltar per shtetasit e Huaj te dipllomuar ne Republiken Greke.

3.Prioriteti qe duhet te kene ne shoqeri shtetasit e Huaj te Dipllomuar ne Greqi ne ndryshim nga krundet dhe viktimat qe propozojne OJQ-re te cilat ofrojne mijera avantazhe per te huaj qe sapo shkelen ne kete shtet nderkohe qe emigrantet tane po mbyllin 3 dekada ketu pa kerkuar kurre avantazhe por pune dhe vetem pune.

4.Dy popujt tane Greqi/Shqiperi duhet te njihen realisht mes tyre me ativitete kulturore te nivelit te larte si ftesa zyrtare per Orkestren e Radio Televizionit Shqiptar, Ansambli Kombetar i Valleve dhe i Baletit, Ndeshje miqesore, Korri i Rinise, Trupa Rinore Artistike etj.

5.Femije qe rriten kaq afer me njeri-tjetrin. Krijimi i programeve per vogelushe Shqiptare qe te kalojne pushime ne kampet e pushimit ne Greqi me bashkemoshatare te tyre Greke te vegjel.

6. Dukshmeria e Perfaqesise se Grave Shqiptare te martura me shtetas te huaj, nje komunitet i paperfaqesuar kurre zyrtarisht dhe askund.Femijet e tyre kane dy nenshtetesi, jane poliglosike, si ndjehen kur vizitojne atdheun e nenes.

7. Vellazerimi i Thessalonikit te bukur me Kryeqytetin shqiptar Tiranën.

8. Hartimi i Menuve per Procedurat ndershtetrore Greqi-Shqiperi per shtetasit Shqiptare duke i vene STOP abuzimeve aventureske medokumentat e tyre. Jetojme 3 dekada ketu dhe monopoli i procedurave i perket shtetit dhe vetem shtetit.

Nga Erin Doak

Dy javë më parë, bashkëshortit tim iu refuzua e drejta për të udhëtuar me mua në Itali përmes Aeroportit Nënë Tereza. Për fat të keq, kjo është diçka e zakonshme për qytetarët shqiptarë. Megjithatë, ngjarjet që pasuan ishin mizore, joprofesionale dhe ndër situatat më poshtëruese në jetën time. Kjo më detyroi të tregoj historinë tone, me qëllimin për të rritur vetëdijen për një çështje kaq të rëndësishme, si dhe me shpresën për t’i ndihmuar të tjerët që ta shmangin të tillë trajtim në të ardhmen. Unë mendoj se, si shoqëri, ne duhet të flasim për këto keqtrajtime më shumë dhe t’i kërkojmë llogari autoriteteve përgjegjëse.

Unë jam një nënshtetase amerikane dhe kam ardhur në Shqipëri 6 vjet më parë për të shërbyer në Korpusin e Paqes. Kam qenë me fat që, kur po mbaroja shërbimin, u njoha tre vjet më parë në Shkodër me bashkëshortin tim të ardhshëm shqiptar. Prej më tepër se një viti jemi të lumtur në martesën tonë dhe jetojmë në Tiranë.

Para se të takoheshim, im shoq kishte aplikuar për azil ekonomik në Gjermani, por azili iu mohua dhe ai u deportua në Shqipëri. Në fund të këtij procesi, atij ia ndalua hyrja në Bashkimin Evropian për dy vjet, afat që përfundoi në vitin 2016. Në dhjetor 2017, ai u përpoq të vizitonte vëllain e tij në Itali, por në Aeroportin e Rinasit nuk u lejua të merrte avionin. Policët në kufi i kërkuan t’u tregonte dokumentet që vërtetonin se ndalimi i hyrjes në BE i ishte hequr.

Të dy bashkë, morëm një avokat shqiptar në Gjermani, i cili i paraqiti autoriteteve gjermane kërkesën për ta hequr emrin e tim shoqi nga sistemi me emrat e personave që u ndalohet hyrja në BE. Në fillim të janarit të vitit 2019, ne morëm dokumentin zyrtar nga qeveria gjermane, i cili tregonte se ndalimi i hyrjes ishte hequr, e përkthyem në shqip dhe e noterizuam përmes avokatit shqiptar.

Me të gjitha dokumentet tashmë në dorë, të përgatitura të plota nga avokati ynë, premë biletat për një tjetër udhëtim në Itali, me ndjenjën e sigurisë se i kishim ndjekur një për një kërkesat e policisë. Kaluam në check-in dhe iu afruam të dy bashkë kontrollit të pasaportave. Policia kufitare ma skanoi mua të parës pasaportën time amerikane dhe ma ktheu në pak çaste. Pastaj skanoi pasaportën e tim shoqi dhe e mbajti shikimin mbi ekranin e kompjuterit për ca çaste. E morëm me mend se kjo kishte të bënte me ndalimin e mëparshëm të hyrjes për tim shoq, kështuqë i zgjatëm polices dokumentet e qeverisë gjermane. Ajo nisi të na thonte se “problem është se këto nuk janë të përkthyera…”, por ndërkohë e ktheu faqen dhe pa se aty ishte përkthimi në shqip. Pastaj tha se “problem është se këto nuk kanë vulën e qeverisë shqiptare”. I shpjeguam se dokumentet kishin noterizimin dhe vulën zyrtare të avokatit gjerman në anën e pasme.

Atehërë ajo më tha mua që të vazhdoja për tek salla e pritjes dhe ta lija aty tim shoq të priste. I shpjegoja me qetësi se në ishim të martuar dhe i thashe se mund t’I tregoja certifikatën e martesës; se po udhëtonim familjarisht dhe se nuk isha e gatshme ta lija pas tim shoq.

Për habinë time, kjo përgjigje e tërboi policen. Ajo u bë agresive dhe nisi të godiste mbi tryezën e saj dhe mbi muret e kioskës, duke e kërcënuar tim shoq (në shqip) se nëse ai nuk e kontrollonte gruan e tij, kjo punë nuk do të përfundonte mirë për të. Unë këmbëngula se nuk kishim shkelur asnjë ligj, dhe se, për më tepër, burri im nuk mund të kontrollojë se ç’bëj unë. Në këtë pikë ajo doli me furi nga kioska, duke folur nëpër dhëmbë dhe duke na thënë të prisnim pak atje. Ne ndoqëm udhëzimet e saj dhe pritëm pranë një dhome të vogël tek zona e sigurisë së aeroportit.

Pasi pritëm për 15 minuta, dokumentet e tim shoqi iu kaluan një tjetër polici, i cili i kërkoi tim shoqi të hynte në një dhomë të vogël pa mua. Unë u përpoqa të hyja në dhomë bashkë me burrin tim, me policen e parë dhe me të dytin, por u përballa me abuzim verbal në gjuhën shqipe dhe burrit tim iu tha përsëri “të më mbajë nën kontrolloj”. Më pas, polici u përpoq të më kapte me dorë, dhe më kërcënoi se do të më arrestonte nëse përpiqesha sërish të hyja te dhoma. Më thanë se kjo çështje nuk kishte lidhje me mua, dhe abuzimi verbal ndaj meje vazhdoi akoma. Unë dhe im shoq nuk shfaqëm sjellje të ashpër apo kundraligjore. Ne thjesht donim të ushtronim të drejtën tonë për të udhëtuar në Itali familjarisht.

Duke u përpjekur t’i qetësoja oficerët e policisë, dola nga dhoma kundër vullnetit tim dhe dera u mbyll. Dëgjova se si ata i bërtitën për disa minuta tim shoqi. Më pas, një tjetër oficere e policisë m’u afrua, pa m’u prezantuar, ma mori pasaportën nga dora dhe nuk iu përgjigj pyetjeve të mia. Në këtë pikë, duke dëgjuar se britmat në dhomë u rritën, unë hapa derën.

Oficerja e policisë më tha se nuk do ta linin bashkëshortin tim të dilte nga Shqipëria. U kërkova të flisnim me një një person përgjegjës, ose të na thonin se cilin ligj kishte shkelur im shoq, por kërkesat e mia u shpërfillën vazhdimisht. Më sa dukej, pyetjet e mia e irritonin oficeren e policisë, ndaj u tha polivëve të tjerë aty që të më merrnin pasaportën dhe të më vinin një gjobë. E pyeta se për çfarë ishte kjo gjobë, por ajo më shpërfilli sërish. Oficeri tjetër u largua me pasaportën time, teksa unë vazhdoja me të njëjtat pyetje në gjuhën angleze. Të gjitha pyetjet e mia u shpërfillën.

Pastaj morën vendimin t’ia ndalonin zyrtarisht të udhëtuarit tim shoqi. Na thanë se, nëse merrnim vulë nga një noter shqiptar, im shoq edhe mund të udhëtonte. Mua ma kthyen pasaportën dhe më këshilluan të vazhdoja udhëtimin pa tim shoq. E pyeta për emrin ose numrin e saj të identifikimit si oficere policie, por ajo më shpërfilli. U përpoqa të fotografoja numrin e identifikimit mbi uniformë, por ajo u përpoq të ma merrte telefonin me forcë nga duart.

Mbetëm atje, të tronditur nga çfarë na kishte ndodhur. Sado me dhimbje, vendosa të hipja në avion dhe ta lija tim shoq vetëm në zonën e sigurisë së aeroportit. Menduam se më mirë të humbisnim një biletë dhe jo dy. Menduam se ai do ta merrte vulën nga një noter, do blinim një biletë tjetër për të për t’u nisur në mbrëmje ose mëngjesin e ditës tjetër. Ky ishte një vendim që ma dërrmoi shpirtin – një ndër çastet me më shumë stres në jetën time. E putha tim shoq, thamë mirupafshim dhe u nisa për tek porta e daljes drej avionit me shpresën se do I mbaja lott deri sa të ulësha në avion.

Të nesërmen, im shoq shkoi tek zyrat qendrore të policisë së kufirit, ku tregoi dokumentet dhe ku i thanë se oficerët e policisë në aeroport nuk kishin të drejtë ta ndalonin. I thanë se dokumentet dukeshin të gjitha të sakta. Im shoq bëri një ankesë formale kundër oficierëve të policisë të përfshirë në ndalimin e tij në aeroport. Atij i thanë edhe se do i duhej të priste 24 orë përpara se të përpiqej sërish për të dalë nga Shqipëria.

Pas 48 orësh, im shoq mori një avion nga Podgorica e Malit të Zi dhe erdhi në Milano. Në pikën kufitare të Hanit të Hotit me Malin e Zi, ai u ndalua përsëri nga policia kufitare shqiptare, e cila i tha se shihnin që i ishte refuzuar udhëtimi dy ditë më parë nga aeroporti i Rinasit. Ata e pyetën se pse nuk u kishte deklaruar se po përpiqej të shkonte në Evropë përmes Malit të Zi. Burri im u shpjegoi se kjo ishte një rrugë normale për të, pasi përfitonte nga çmimet e lira të biletave nga Mali i Zi për në Evropë, dhe se e kishte bërë disa herë më parë këtë, pa pasur ndonjë problem.

Pas kësaj bisede, ata e lanë sërish të priste, pa i dhënë shpjegime. Në një moment, ai mendoi se pritja ishte e qëllimshme dhe se policët prisnin diçka prej tij. Sidoqoftë, qëndroi i qetë, dhe pas një pritjeje të gjatë u lejua ta kalonte kufirin.

Kur ndaloi në kontrollin kufitar të Malit të Zi, policët malazezë i skanuan pasaportën, panë të dhënat në ekranin e kompjuterit dhe e lanë të kalonte pa kurrfarë problemi në pak çaste. Ata nuk i kërkuan as ftesën e personit ku do të shkonte, as sigurimin shëndetësor apo të udhëtimit, as se sa para kishte me vete, as biletën e kthimit, dhe as ndonjë dokument që vërtetonte se tim shoqi i ishte hequr ndalimi për të udhëtuar në Evropë. Dalja e tij nga Shqipëria ishte problem vetëm për policët shqiptarë. Kur mbërriti në Itali, im shoq u lejua të kalonte kufirin pa iu bërë asnjë llloj pyetjeje fare.

Pasi u kthyem në Shqipëri, ua tregova miqve përvojën tonë dhe mësova se situata të ngjashme u kishin ndodhur edhe të tjerëve. Pjesa më e madhe e tyre më thanë se duhet të kisha dhënë ca lekë si rryshfet dhe do kishim kaluar pa u ndierë. Nuk e di se sa lekë, por e di që kjo u ka ngjarë shqiptarëve të tjerë, të cilët kanë paguar qindra euro për të dalë nga vendi i tyre.

Ne të gjithë e dimë se sistemi shqiptar është i korruptuar, por çfarë të bësh kur qytetarit normal, që i bindet ligjit, detyrohet të ndihet si i burgosur? A mos vallë duhet të paguash rryshfet për të pasur të drejtat e tua? A mos vallë duhet të paguash rryshfet për të blerë lirinë tënde?

Unë e di që mijëra shqiptarë kanë histori të ngjashme me tonën, të cilat nuk i dëgjon apo lexon askush. E kuptoj edhe që ky artikull mund të mos ndryshojë gjë fare, por besoj në mënyrë të palëkundur se të folurit për një problem është hapi i parë drejt zgjidhjes së tij.

Nga Enkel Demi

Zëvendës ambasadori i OSBE-së në Shqipëri është një zotëri, i cili quhet Robert Wilton. Gjatë një takimi me të rinj në Shkodër ai tha: “Ka patur probleme me shitblerjen e votës: Po! A mund të ndryshonin këto rezultatin e zgjedhjeve: Jo! A është vetëm një subjekt me këto probleme: Jo! Votuesit kanë patur mundësi për të shprehur zgjedhjen e tyre, pasi e kanë vetë në dorë. Ndoshta për dikë 50 lekë janë mjaftueshëm, por nuk i blen vetëm një subjekt…”.

Zoti Wilton me kaq i lau duart si Pilati, por në të njëjtën kohë na ka treguar një të vërtetë këlthitëse: Në zgjedhjet e fundit janë blerë votat dhe këtë OSBE e di, madje nuk i rreh shumë, sepse rezultati sipas saj nuk ndryshon.

OSBE-ODHIR janë gjyqtarët e zgjedhjeve. Ata duhet të ngrejnë flamurin e kuq, kur vënë re paregullsi, jo më blerje votash që edhe sipas ligjit shqiptar dënohet me burg. Meqë këto kohë pushteti i ka për zemër krahasimet me futboll, i bie që megjithëse një ndeshje është duke u fituar 2 me 0, gjyqtari mos ta japë një 11 metërsh, sepse kjo në fund nuk e ndryshon fitoren. Ky është një tmerr politik, i cili vërteton më së miri dëshpërimin e opozitës, konsumimin e saj të të gjitha rrugëve politike (njëra prej të cilave është dhe ankimimi tek OSBE-ja).

Ambasadori i OSBE-së këto ditë ka dalë gjyqtar-tifoz i Rilindjes, por problemi qenka tek e gjithë përfaqësia në Tiranë. Të dish që janë vjedhur votat nuk ka si të flesh natën dhe natyrisht nuk është bar qetësues se kush do i fitonte zgjedhjet në fund.

Puna e OSBE-së është ta vëzhgojë problemin dhe ta shpallë atë, jo ta fshehë, meqë nuk ndërron fitorja, sepse nuk është palë në garën politike për pushtet.

Le ta marrim si të vërtetë atë që thotë zoti Wilton, sipas të cilit fitorja nuk do të kishte ndryshuar. Po mirë, fitorja do të ishte kaq e thellë me 70 e kusur mandate? Mund të ishte sërish fitore me 65 mandate ku i dihet dhe me këtë rast tepsinë do të kërkonin ta ndanin. Për pasojë, kjo qeveri nuk do të kishte mundësi të jepte kaq PPP, të bënte male me drogë, të ngrinte taksat, të linte fermerët pa asnjë skemë kompesimi, t’ua maste kokën me pe studentëve e kështu me radhë.

Shqipëria mund të ishte një vend më normal, pa opozitë që digjte mandatet, sepse nuk ia vinte në pullë askush, mes të cilave as zyra e zotit Wilton.

Nuk po thotë kush që në vitin 2017 Partia Socialiste nuk i fitonte zgjedhjet, bëhet fjalë për vjedhjen e mandateve që i dha asaj mundësi të bëjë qeveri mono si në kohët e dikurshme.

Nëse do të ishte diku gjetkë zoti Wilton, tani do e kishte përgënjeshtruar deklaratën e tij dhe do jepte dorëheqjen. Do ikte nga Shqipëria, së bashku me shefin e vet, i cili del të ketë qenë në dijeni dhe ka heshtur si peshku në ujë. Përndryshe, opozita së bashku me një qeveri tranzitore për përgatitjen e zgjedhjeve të reja, duhet të kërkojë gjyqtarë të rinj që t’i garantojnë këto zgjedhje.

Dhe në fund, lind natyrshëm pyetja: Pse gjithë zogjve të gomarit u bie të marrin rroga në Shqipëri? Por, kjo është një pyetje që në Shkodër dikur nuk i jepte dum as patër Gjergj Fishta.

Dashnor Aliko/

Nga mediat e pushtetit mora vesh se kryeministri qe ne 6 vite e mbushi Shqiperine me droge, me kish sulmuar e tallur mua personalisht ne takimin me servilet e tij ne Gjirokaster, thjesht pse jam Lazaratas!

Une i them kryministrit dhe pasuesve te verber te tij se e kam per nder e krenari origjinen time! Jam krenar per bashkefshataret e mi qe edhe pse të dhunuar qe diten e pare nga kjo qeveri deshmuan se jetojne me nder e pune, dhe jo sic predikonte kryeministri dhe ministrat e tij drogaxhinj!

Duke u sjellur ne kete menyre kryeministri kujton se na impresionon me “gogolin” e pushtetit! Por ne fakt ai vetem sa deshmon se eshte nje HOMOFOB i mjere, nje RACIST i ulet qe i ndan shqiptaret ne Jug e Veri! Qe i ndan Gjirokastritet ne te djathte e majte, ne fshatare e qytetare. Ai qellimisht i etiketon Gjirokastritet ne myslimane e te krishtere, me djallezine perverse te percarjes qe ka deshmuar gjithmone si ne Lazarat dhe kudo ne Shqiperi.

Kryeministri i deshtimit rikonfirmoi dje ne Gjirokaster se eshte vec nje dhunues i njerezve te ndershem, perfshi ketu studentet, vajzat dhe motrat tona, te cilat guxuan ti bejne pyetje normale per hallet e tyre te dites, ndersa ai me nje perversitet tipik u kthehet djallezisht me “pergjigje” te qellimshme seksiste!

Kryeministri tashme bertet si lugat! Ai shan e ofendon kedo sepse i ka hyre frika ne palce nga uragani popullor dhe sinjalet shqetesuese qe i vijne nga bota! Sa i takon Opozites, Tritanit, Dashos, Lazaratit, Dropullit, Libohoves, Lunxherise, Zagorise, Tepelenes, Permetit, Kelcyres dhe Gjirokastres ai po i sheh mire nga dita ne dite ne protesta, aq sa i eshte prishur keq gjumi e ska me narkotik qe ti beje derman! Fundi i tij i tmerrshem tashme eshte afer!

Gazeta franceze La Liberation ka trajtuar ngjarjet e fundit politike në Shqipëri në një artikull të saj të enjten të titulluar Në Shqipëri: rruga kundër “korrupsionit dhe krimit të organizuar”.

Artikulli përshkruan protestën e 16 shkurtit të organizuar nga opozita, në të cilën, sipas korrespondetit francez, morën pjesë mbi 10 mijë qytetarë që akuzojnë kryeministrin shqiptar Edi Rama për korrupsion dhe lidhje me krimin.

Artikulli i bën jehonë gjendjes së vështirë ekonomike në vend, që, së bashku me skandalet e përditshme të korrupsionit, kanë çuar në rritjen e pakënaqësisë popullore kundër qeverisë.

Exit.al sjell më poshtë të përkthyer një pjesë nga artikulli i La Liberation.

***

I zgjedhur për herë të parë në vitin 2013 me një program për uljen e pabarazive dhe luftën kundër korrupsionit, socialisti Edi Rama ka dështuar të rikthejë besimin në institucionet e tij. Megjithëse është duke u zbatuar një reformë në drejtësi, Shqipëria është tani një nga nxënësit më të këqinj evropianë, sipas renditjes më të fundit të Transparency International.

Akoma më keq, partia e tij akuzohet rregullisht për lidhje me “krimin e organizuar”. Dyshimet janë rizgjuar kohët e fundit nga një përgjim i Zërit të Amerikës, publikuar në fund të janarit, mbi zgjedhjet e përgjithshme 2017, ku Partia Socialiste mori shumicën absolute. Dyshimet për blerjen e votave e shqetësojnë opozitën, ndërkohë zgjedhjet e rëndësishme lokale janë caktuar për në fund të qershorit.

“Opozita e ka të vështirë të fitojë zgjedhjet, në një kohë që blerja e votave, klientelizmi dhe apatia e popullsisë është e theksuar” thotë Ermal Hasimja. Duket sikur një pjesë e Partisë Demokratike (PD), forca kryesore e opozitës, kërkon të jetë më agresive kundër qeverisë. Ky presion mund të rritet në muajt që vijnë.

Vetëm në dhjetor, dhe përgjatë disa javëve, vendi përjetoi protestat më të mëdha të studentëve në historinë e tij. Një mobilizim kundër shtrenjtimit të studimeve dhe një sistemi universitar që konsiderohet i pabarabartë nga studentët, që e bëri Rama të ndërronte gjysmën e qeverisë së tij.

Dhuna e së shtunës u dënua nga ambasadat e BE dhe SHBA në Tiranë. Nga ana e opozitës, një gjë e tillë e refuzua duke hedhur përgjegjësinë mbi Ramën për “provokim për nxitje dhune”. Në një fjalim të dielën në TV, lideri i PD sërish kërkoi një “qeveri tranzitore” dhe i bëri thirrje përfaqësuesve të zgjedhur të opozitës për të “djegur mandatet e tyre parlamentare”.

Ironik, Rama, ndërkohë, ka reaguar në Twitter:

“Çfarë trishtimi pasqyra e shëmtisë së djeshme nëpër mediat e dynjasë! Politika qorre e një opozite pa vizion, pa program, pa lidership, nuk i bëri asgjë dot qeverisë po goditi Shqipërinë në sytë e botës dhe u dha material të tërë atyre që duan sebepe kundër negociatave me BE “

Zyrtarisht kandidat për në BE që nga 2014, Shqipëria mund të hapë negociatat e anëtarësimit në qershor, në varësi të përparimit të bërë në luftën kundër korrupsionit dhe krimit të organizuar.

Nga Fatos Fidani.

VETEVRASJE

C’qe ky kusur per ty, Z. Basha?

Te bene kulak e hajdut, te bene hasha

Thone se ke qene i lidhur me Saline

“I poshtri! Tradhetoi “Katovicen” dhe Partine…!”

C’qe kjo menxyrre qe te gjeti, o i mjere?

S’te flet njeri me goje…S’te shkel njeri ne dere

E nise politiken me pasion, o i uruar

Te nxorren jashte loje: “armik te deklasuar”

Shpresa e fundit: Protesta e perplasje

I vure kapakun me mandat, – me vetevrasje

Mandatet dhe kollaret, mbytur ne benzine

Nje shkrepse….dhe u dogje me gjith demokracine….

Te cmenden nudistet e zhveshur nga ndjenjat

Me vite tu shtuan simptomat dhe shenjat

Ne syte, gjak te kuq….nje popull qe ka qare

Nje popull qe varros.. . lirine e vetevrare

Luli yne i Vocerr… te morren me gure

Mbrapsh ne socializem…mbrapsh ne diktature

Bulistat te tallin: ” Rritu Luli, rritu!…”

S’ke rrugedalje: “Dorezohu … o… vetevritu”

Te morren perpara nostalgjiket e katilit

Ta gjeten, – Z. Basha, – thembren e Akilit

Te gjuajten ne thember… me shpifje dhe genjeshtra.

Ata qe votojne me lekure e me eshtra

Ata qe gjykojne me mish e me dhjame

“Poshte Demokracia… se nuk na dha te hame”

VDEKJA po ngjallet… LIRIA po vret veten

O Zot na ruaj… nga DERRAT qe mbeten…

DERRAT…BULLISTET…shumice e Fitimtare

“Luli i vocerr”… vetveten ka vrare………

Fatos Fidani, 23 Shkurt, 2019

Κιτσο Μουστάκης: Το 1991, διέταξα την βύθιση του πλοίου που μετέφερε μετανάστες στην Ιταλία

Seriozisht o galloshe?!

Nga Erl Kodra/

Është punë fort e lodhëshme të analizosh fjalët e Kryeministrit Edi Rama. Sepse shikoni; ndërsa përpiqesh kapësh llogjikën e gjërave që kanë të bëjnë me punët e Kryeministrit, mesazhet, ligjet, reformat, retorikën, sukseset, ti ndeshesh me një alamet paçamurri të pisët që të ngjallë krupën. Ju lutem shikojeni nga ky kënd që po e shoh unë, dhe do ta kuptoni se çfarë dua të them. E di, fakti që unë po shkruaj për Edi Ramën nuk më shton ndonjë vlerë intelektuale. Por unë e ndjejë për detyrë të tregoj për ju këndvështrimin tim.

Mbrëmë, kur “burri i shtetit” Edi Rama e mbylli fjalën e gjatë para kombit, unë shtanga. Jo nga fjala e tij, mesazhet ose metaforat si saçme derri që i lëshonte pa hesap, por papërgjegjshmëria stratosferike me të cilën rrekej ta tejkalonte humnerën tragjike në të cilën e ka zhytur vendin.

Jo jo, nuk është e mundur që Kryeministri i vendit të përpiqet të paraqesë krizën tragjike ku e ka zhytur vendin, si një sherr banal çunakësh lagjeje!

Zot, jo deri këtu; tregohu i mëshirshëm me ne, dhe na e kurse këtë llahtarë neverie.

Ne shqiptarët nuk e dashkemi atë, Kryeministrin e gjatë, sepse vishet me atlete dhe çitjane?! Sepse komenton në facebook nominalisht duke fyer qytetarët? Sepse është çun garip, i gjatë dhe hokatarë, ku qytetarët e zakonshëm të këtij vendi gajasen me batutat plotë kripë të Kryeministrit?

Sepse Lulzim Basha plasi nga zilia që Edi ka kaq shumë suksese?!

Vetëm kaq është kapaciteti yt, o qenef mashkull? Ndaj e thërret në ndihmë Zahon e pafajshëm, i mjeri ai çfarë babe i ka ra për hise?! Ndaj kërkon të fshihesh pas fustanit të zonjëzës tënde, për të zgjuar mëshirën tonë, se ti paske bërë disa gabime me djemt dhe vajzat e opozitës në Parlament, sepse, gjatë debateve për atletet e tua, ti e paske tejkaluar paksa, si njeri me ndenja të thella që je?!

Seriozisht o galloshe?!

Ka patur raste që kam marrë pjesë edhe vetë për arrestimin e elementëve kriminalë, prishjen e fushave me kanabis, pasi strukturat policore fatkeqësisht nuk arrinin të bënin arrestimin për arsye të lidhjes dhe suportit politik që u jepej nga nivelet e larta drejtuese policore apo politike (tashme të vërtetuara me zë dhe figurë).

“Ëndërrimtari dhe qaramani” Rilindas!

Një kryeministër, karakteri i të cilit është i dyzuar dhe me nuanca tirani, nuk mund të jetë më Kryeministri i një populli tashmë të lirë që nga viti 1991.

Diktatura shpesh është e papritur. Politikat e këqija ekonomike dhe politike mund të shkaktojnë kriza që kanë pasoja të rrezikshme politike. Politikanët zakonisht kërkojnë fuqi arbitrare për t’u marrë me një emergjencë kombëtare dhe rivendosjen e rendit, edhe pse problemet themelore zakonisht shkaktohen nga politikat e këqija të qeverisë. Diktatorët aspirant ndonjëherë, i nxjerrin qëllimet e tyre me dëshirën e dukshme për të shkatërruar kundërshtarët. Nuk ka mënyrë të besueshme për të parandaluar njerëzit e këqinj ose të paaftë që të fitojnë pushtet.

Kryeministri i Republikës “Mariuana” Edi Rama, në konferencën për shtyp mbrëmë, la të kuptohet se e vetmja rrugë bashkëpunimi me opozitën ishte ulja në një tryezë dialogu dhe jo zgjedhjet e parakohshme e një qeveri tranzitore e kërkuar nga opozita.

“Jam zgjedhur kryeministër i Shqipërisë 2 herë pas zgjedhjeve nën një qeveri të përbashkët me opozitën ….. ju dhamë të gjitha portofolet që kërkuat…. ” theksoi “EDrama”. Ai tha se qeveria tashmë do shërbejë me më shumë përulësi, ndërsa ka moto bashkëpunimin.

Po i kujtojë këtij sharlatani politik, megalomania, nihilisti, demagogu dhe aspirantit për diktator, unë si ish-Ministër i Brendshëm teknik, gjatë asaj periudhe kohore kam vënë të gjithë potencialin tim profesional, moral dhe etik në interes të zbatimit të misionit të funksionit shtetëror dhe të demokracisë për zgjedhje të lira dhe të ndershme. Kjo detyrë njëkohësisht më dha mundësinë të njoh vulgaritetin, arrogancën, kriminalitetin, hajdutërinë, moralin, perversitetin dhe paaftësinë qeverisëse të “sektit politik pink”.

Ju dhe strukturat (vartësit tuaj) nuk bashkëpunuat qoftë dhe një sekondë për të dëgjuar mendimet dhe propozimet për heqjen, shkarkimin dhe dënimin e të gjithë baronëve të drogës dhe krimit që ishin te veshur me uniformën e policit dhe punonin në strukturat e Policisë së shtetit. Kam ndjekur dhe zbatuar praktikat ligjore dhe më pas kam kërkuar shkarkimin e disa Shefave të Komisariateve si të Pukës, Dibrës, Malsisë së Madhe dhe Gramshit të cilët ishin militant të mirëfilltë të PS si dhe mbështesnin dhe bashkëpunonin me elementë kriminal duke shpërndarë lekë dhe duke bërë presion mbi popullin, etj. Ka patur raste që kam marrë pjesë edhe vetë për arrestimin e elementëve kriminalë, prishjen e fushave me kanabis, pasi strukturat policore fatkeqësisht nuk arrinin të bënin arrestimin për arsye të lidhjes dhe suportit politik që u jepej nga nivelet e larta drejtuese policore apo politike (tashme të vërtetuara me zë dhe figurë).

Këto shkelje flagrante nuk u ndëshkuan kurrë nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, pasi ai ishte garanti kryesor ku e kishe besuar fitoren e “tepsisë” dhe hashashizimit të vendit!

Këto denoncime i kam bërë dhe në mediat vendase dhe të huaja si “Zëri i Amerikës”, Deutsche Welle, etj por ju nuk patët interesimin më të vogël dhe jo më të merrje masa per ti luftiar!

Sot fatkeqësisht nuk dëshiroja të të shikojë si “qeraman”, pasi rolin e “viktimizimit” mund ta keni përvetësuar që në rininë tuaj, falë studimeve në Akademinë e Arteve, ku na paraqitesh si “djali i mirë” dhe modest! Por në fakt duhet të jepni përgjigje për rritjen e numrit të shqiptarëve që duan të lënë vendin dhe zëvendësimin e tyre me “viktima” humane, duke “pasuruar kolorin e racave njerëzore” në Shqipëri, pasi i ke më të lehtë për t’i bindur dhe nënshtruar dhe për të arritur ambicjet tuaja si “diktatoruc ëndërrimtar” lindor!

Ju u thoni njerëzve se duhet të duroni të këqijat e qeverisjes së rilindjes, pasi janë të durueshme, se ne po vjedhim më pak si thoshte i “famozi” Shalësi dhe se e keqja është opozita, kjo është trishtuese! Por kur një tren i gjatë abuzimi dhe uzurpimi, despotizmi absolut qeverisës është e drejta e opozitës dhe e popullit opozitar, të hedhin një qeveri në “kazanin rilindas” të gjithë këto sharlatanë.

Ju keni penguar administrimin e drejtësisë, duke manipuluar një reformë që e keni kthyer në gjueti shtrigash për kundërshtarët tuaj duke u bërë mbrojtës i vjedhjeve dhe gjynaheve të bashkëpuntorëve tuaj.

Ju erdhët në pushtet me propagandën e të parëve tuaj se do të kishte drejtësi shoqërore, barazi për të gjithë qytetarët, rritje të vendeve të punës dhe pune të ndershme, investime të huaja, etj ( jo skllevër në plantacionet e drogës), ku padrejtësia dhe shfrytëzimi do të dënoheshin, etj…., por çfarë keni bërë? vetëm kaos, korrupsion, drejtësi për të nxjerrë nga burgu kriminelët!!!

Ju erdhët si ëndërrimtar i çuditshëm i ëndrrave të pamundura! Ëndrrat e bukura të Ramës, njeriut “demokratik”, u kthyen në ankthe të imponuara nga Rama, njeriu diktatorial. Zotërimi i fuqisë absolute, orekset e njeriut diktatorial rriten në mënyrë eksponenciale dhe ai vendos të shuaj ato që shfaqin moderim më të madh.

Shqipëria po shkon drejt një sistemi kontrolli të plotë shtetëror, drejt një sistemi diktatorial, i orientur krejtësisht nga lindja ku çdo familje po bëhet e varur nga shteti në pothuajse çdo aspekt të jetës. Shqipëria po bëhet subjekt i një eksperimenti politik të udhëhequr nga politikanë “Sorosian”, e cila do të sjellë rrezultate trishtuese.

Një kryeministër, karakteri i të cilit është i dyzuar dhe me nuanca tirani, nuk mund të jetë më Kryeministri i një populli tashmë të lirë që nga viti 1991.

Çohu shqiptarë prej gjumit çohu….

DD. USA.

Me këtë lëvizje Basha ka kthyer shpresën dhe aromën e fitores tek PD, duke tërhequr të pakënaqurit. 200 mijë votat që mungonin në inventarin e PD, me djegien e mandateve të PD, për paradoks, janë rikthyer dhe kjo u pa gjatë këtyre ditëve, ku qytetarët u rikthyen pranë saj.

Në luftë, elementi i surprizës është aq i rëndësishëm, sa fillimi i saj. Vendimi i kreut të opozitës Lulzim Basha për të radikalizuar qëndrimin kundrejt qeverisë Rama, pas skandaleve të një pasnjëshme, ka sjellë dorëzimin e mandateve parlamentare.

Ky vendim i Bashës i jep fund të gjithë spekullimeve dy vjeçare për vazhdimin e marrëveshjes së 17 majit të 2017. Pas këtij vendimi Basha ka marrë pozitën më të mirë taktike në fushën politike, duke e vendosur qeverinë Rama dhe komunitetin ndërkombëtar në pozitën që duhet të sqarojnë pozicionin e tyre.

Maxhoranca e kapur në befasi po reagon siç e ka zakon: refuzo, huto e kundërsulmo. Zv. Kryeministri Braçe deklaroi se nuk ka zgjedhje të parakohshme. Kryeministri Edi Rama iu tha mediave italiane se ka parë sondazhet e tij, që e japin favorizues. Ndërsa nr. 2 i PS, Taulant Balla deklaroi se PD e LS kanë sjellje terroriste që duan të hedhin sistemin në erë. Tre reagime, të tre të ndryshme dhe pa lidhje me njëra tjerën.

Në fakt, ka qenë ish kryeministri italian Andreoti që ka thënë se ka gjithmonë një vend në tavolinë, por kur në të lënë vend, ahere ke të drejtën e Zotit për të përmbysur tavolinën.

Rregullat e lojës nuk funksionojnë. Klanet dhe bandat mbledhin votat për gjushët, ndokët, rroshët, bardhët e lalët. Pastaj i kërkojnë KM një xhiro timonin.

Në këto kushte, opozitës dhe PD nuk i mbeti reagim tjetër veçse dalja nga sistemi parlamentar.

Një ESC. Me këtë lëvizje Basha ka kthyer shpresën dhe aromën e fitores tek PD, duke tërhequr të pakënaqurit. 200 mijë votat që mungonin në inventarin e PD, me djegien e mandateve të PD, për paradoks, janë rikthyer dhe kjo u pa gjatë këtyre ditëve, ku qytetarët u rikthyen pranë saj.

Nga Faktor.Al

Nga Erl Kodra/

Para një viti kam shkruar këtë tekst, si e vetmja mundësi për të shprehur neverinë për ty. E dija; si i paburrë që je, që do të përdorësh Zahon tënd për të ngjallë mëshirën e shqiptarëve.

Medet për ty!

Krrau!

Me ty nuk mund të jem konvencional. Domethënë, me ty duhet të jem diçka tjetër, përtej gjithçkaje që mund të rrokë mendja e lexuesit, sepse edhe ti je diçka e pazakontë, përtej asaj çka janë burrat serioz. Të shkruash për ty nuk ka nevojë të ruaj etikën, sepse ti e di, unë e di, e di e gjithë dynjaja; etikën e të tjerëve ti e merr për dobësi.

Me ty duhet të jem thjesht i pamëshirshëm. Mua më duhet të të shtrijë në tavolinën time të punës, të të heq benevrekët dhe çorapet e kuqe, dhe ndërsa të bëj pyetjet e duhura, egzaktësisht ato që ty të tërbojnë, të të thyej një gisht, dy, tre, ndërsa pyetjet e pamëshira të t’i përsëris pandërprerë, derisa ti të dorëzohesh, të thyhesh më dysh.

Krrau!

E thash edhe në krye; ti nuk je një njeri i zakonshëm, madje ti nuk ke një lloj, një soj, një rracë, një xhins. Ti je krejt ndryshe nga gjithë ata që kanë lindur në këtë botë, me siguri i vetmi i llojit tënd në planet. Nga kjo pikëpamje ndoshta duhet të ndjej pak keqardhje që sonte të kam shtrirë sa gjatë gjerë në tavolinën time të punës, ndërsa ti rënkon nga dhimbja. Po, sonte unë do të jem xhelati yt, gjykatësi, prokurori, gardiani, oficeri i Sigurimit. Ti sonte je alieni im, dhe unë do të të nxjerr prej fundit të barkut arsyen pse je mes nesh.

Krrau!

Pa e zgjatur, më thuaj pse erdhe në Tiranë kur të thirri Fatos Nano? Të pelqeu ideja? Ti mund të vazhdoje të pikturoje në Paris dhe të shëtisje lakuriq ashtu siç të ka bërë nëna, madje edhe tek Harku i Triumfit, dhe kurrkujtë nuk do t’i binte ndërmend për ty. Mund të bëheshe një Instalacion Njerëzor, i gjatë dhe cullak, një skulturë organike prej mishi dhe kockash, ashtu siç bëre me bunkerin tënd që e mbulove me copa mishi kafshësh të gjora. Pervers. Pse nuk e vazhdove atë rrugë, meqenëse premtoje shumë?

Huh, me ty është e vështirë të merresh. Çfarë the? Po thua se ti erdhe për të “bërë Shqipërinë”, për të gjorën që nuk është bërë asgjë për 25 e kusur vite?! Ky ishte qëllimi yt? Jo mor shok, ato përralla shko e thuaji tek Blend Fevziu, jo tek unë. Mund t’i thuash edhe në ERTV-në tënde, mund t’i shkruash edhe në Financial Times, por këto nuk të ecin me mua.

Ti po thua se e kam dashur Shqipërinë, prandaj erdhe? Këtë edhe mund ta besoj, madje jam i bindur se ti e do, por ti ke një dashuri të çuditshme, të ndyrë dhe të pisët. Ajo ngjan me dashurinë e vrasësit serial që vret vajzat e vogla pasi i përdhunon ato. E di ti, pleh, se je kthyer në një koleksionues të tragjedive njerëzore? E di se çfarë tragjedie po përjetojnë 20.000 familjet që ti u preve bukën e gojës, me një të rënë të lapsit? E kupton se çfarë do të thotë të jesh i uritur? E di se çfarë përjeton një fëmijë i mitur, sa Zahoja yt i vogël, tek e merr gjumi në krahët e tij, pa darkë? E di?! Përpiqu ta përfytyrosh, ti përvers i fëlliqur se çfarë tmerri është për prindin e pafuqi tek dëgjon të qarat e fëmijës, jo për teka, jo për lodra, jo për rroba, por për një vakt, për një kafshatë të vogël, të vogël. Çfarë mërmërite nëpër dhëmbë, ti bir kurve?!

Krrau!

Cili është problemi yt?! Çfarë të mundon që e ke bërë surratin si klloun, teksa bredh qytet më qytet, bashkë me shpurën tënde servile të ministrave të tu, nëpër Shqipëri? Për qejf, për show, për pordhë? Apo për t’u futur frikën njerëzve të shkretë, ndërsa përçon mesazhe diabolike për shumicën e shqiptarve, sikur ti je gjoja i pathyeshëm dhe i pavdekshëm? Dhe këtë e bën saktësisht njësoj si terroristi Enver Hoxha, gju më gju me popullin, në shtëpinë e popullit, në kasollën e popullit?! Si ka mundësi që je kaq i ndyrë dhe i pandjeshëm?! Me siguri ti nuk je njeri, as ndonjë gjallesë tokësore. Me siguri ti ke ardhur nga ndonjë dimension tjetër, i krijuar jo nga ndonjë mitër, por nga alkimia e errët e ferrit dantesk. Ndryshe, ska se si shpjegohen aftësitë e tua “mbresëlënëse” për show, teatër, ngjyra, fjalë boshe dhe hiç. Ndryshe, si ka mundësi që njerëzia të duron, njerëzia ulë qafën, njerëzia të mban në kurriz, njerëzia duron pa ngrënë, njerëzia ikin nga Atëdheu, njerëzia nuk të thyen kockat me hunj dhe të të nxjerrin cullak rrugëvë të Tiranës dhe të gjithë Shqipërisë! Si është e mundur kjo?!

Krrau!

Hë tani, cila është lëvizja tjetër? Çfarë planesh ke bërë me parat e drogës që mbolle Shqipërinë? Po me paratë e kullave të tua që po i mbjell si Erion Veliaj pemët? Po me paratë e konçensioneve? Çfarë planesh ke bërë për Saimir Tahirin? Me Reformën në Drejtësi? Me Fatmir Xhafën? Me nipat dhe nipërit e Bllokut, Anëtarve të Byrosë Politike? Me Sigurimin e Shtetit? Me George Soros? Me shqiptarët në Ballkan? Me të ardhmen e tyre?

Krrau!

Ti mendon se shqiptarët do ta falin atë që po bën me Detin Jon? Atë që po bën për varrezat greke dhe tekstet shkollore? Ti kujton se do t’ia hedhësh kaq lehtë, duke fshirë emrin Çamëri nga librat e historisë? Ti që bën “ysh” pa patur pula, duke ngritur stuhi në gota uji me Greqinë, dhe pas kësaj, për kompensim ulë benevrekët e Shqipërisë që t’a shkërrdhej greku? Këtë bën ti? Kaq është aftësia jote? Vetëm kaq?! Mut!

Krrau!

Çfarë?! Po me Kosovën ç’pate o byrazer? Pse, sa herë ka një event, rast, mundësi që të promovohet Kosova si shtet i pavarur, ti këput një broçkull të trashë, në mënyrë që jo Kosova, por ti të dalësh në plan të parë, si Burri i Gjatë me Atlete dhe Benevrekë, që zakonisht i ulë ose i heq ato, në rastin më të parë, për prurësin më të parë?! Për çfarë e bërë dekleratën me president? Për sport, për qejf, je budalla, apo se ke axhenda të tjera, të ndryshme dhe kundër shqiptarve?!

Krrau!

Tani më jep një arsye pse duhet të kem mëshirë për ty. Fol shpejt, sepse ka shanse që të dalësh gjallë nga tavolina ime. Për Zahon?! Është i vogël?!

E dija se ti je qenie e neveritshme. E dija, isha i bindur, se ti do të përdorësh dobësine time për fëmijët, përfshirë edhe Zahon tënd. Prandaj do të të lë të shkosh, por me një kusht:

– Zbrit nga qafa e Shqipërisë dhe e shqiptarve. Sa më shpejt, aq më mirë për ty dhe për Shqipërinë. Ndryshe, nuk mbaj asnjë përgjegjësi, unë të paralajmërova. Vemje.

Shënim:

Teksti është një narrativë artistike. Natyrisht, gjithçka e shkruar më sipër nuk ka ndodhur dhe nuk mund të ndodhë, kurrë. Unë ju lutem, nëse tek shkrimi im gjeni diçka që ju bën të mendoni ndryshe, jeni krejt të lirë ta pëlqeni ose injoroni atë. Jeni krejt të lirë ta shpërndani, ta kopjoni, mund edhe ta quani veten autor të këtij teksti, nëse gjithmonë ndani të njëjtat mendime me mua. Faleminderit që e lexuat tekstin tim.

Skandal me pasaportat në Ministrinë e Jashtme. U transportuan në çanta rrobash, si u vodhën në Athinë

Policia greke e Kakavijës ka bllokuar një numër të madh të pasaportave të reja të emigrantëve shqiptarë në vendin fqinj, që ishin dërguar nga Ministria jonë e Jashtme.

Pasi kishin aplikuar për pasaporta në konsullatat tona në Athinë, Selanik dhe Janinë, shqiptarët që punojnë dhe jetojnë në Greqi prisnin këto ditë që të merrnin pasaportat e reja. Por mënyra skandaloze se si ato u transportuan nga Ministria jonë e Jashtme drejt Greqisë, hodhi në erë këtë procedurë.

Pasaportat e reja të përgatitura nga kompania koncesionare Aleat, ishin futur në çanta, me të cilat zakonisht transportojmë rroba dhe pa asnjë shoqërues të ministrisë, ishin dërguar me linjën e autobusëve Tiranë-Athinë.

Por gjatë kontrollit të Policisë greke në Pikën Kufitare të Kakavijës, kjo dërgesë ka krijuar dyshime dhe çantat janë bllokuar.

Burime nga agjencia e transportit të udhëtarëve thanë për gazetën “Panorama” se Policia greke ka ndaluar shoferin e autobusit si të dyshuar në një trafik me pasaporta shqiptare ndërkombëtare.

Kjo situatë ka krijuar shqetësime dhe për udhëtarët e autobusit, të cilëve po u bëhej e pamundur lëvizja drejt Greqisë. Shoferi ka sqaruar autoritetet greke se ishte një dërgesë e Ministrisë së Jashtme të Shqipërisë, dërguar ambasadës sonë në Athinë me pasaportat e reja të bashkëkombësve tanë. Të çuditur për këtë lloj ngarkese dhe nën dyshime të forta ndaj shoferit, Policia greke ka hyrë në kontakte me Ministrinë e Jashtme të Greqisë, nga e cila kërkoi që të kontaktonte homologen e saj në Tiranë. Pas disa orësh, situata është sqaruar, shoferi është lënë i lirë të vazhdojë rrugën me autobusin e tij, por çantat me pasaporta janë bllokuar në Kakavijë deri në mbërritjen e punonjësve diplomatikë të autorizuar për tërheqjen e tyre.

Sipas Konventës së Vjenës, e cila përcakton qartë se si bëhet transportimi i materialeve diplomatike, dy janë rrugët e transportit të tyre: përmes pakove diplomatike me avion si kargo ajrore, ose me rrugë tokësore me mjet me targa diplomatike CD dhe të shoqëruar nga një korrier diplomatik. Gjithmonë pakoja diplomatike ka firmën e një kutie të stampuar, me elementë sigurie dhe tregues dhe duhet të ketë letër shoqëruese. Në asnjë pikë të nenit 27 të Konventës së Vjenës nuk thuhet që pakot diplomatike mund të dërgohen me autobusë të udhëtarëve dhe të pashoqëruar nga korrierë diplomatikë. Gazeta “Panorama” kontaktoi konsullin tonë në Janinë, Pervin Gjikuria, i cili nuk e mohoi bllokimin e pasaportave nga Policia greke, por e cilësoi si një procedurë në vijim që po ndiqet.

“Është vetëm një proces, i cili është në vijim dhe që do të zgjidhet për shumë pak kohë. Nuk kemi të bëjmë me sekuestrim, por vetëm me verifikim. Sepse ka një procedurë të caktuar se si kalojnë dokumentet e kësaj natyre nga një shtet në një tjetër. Nuk ishte postë diplomatike. Nuk ka asgjë për t’u shqetësuar”, u shpreh konsulli Gjikuria. Por peripecia me pasaportat nuk ka mbaruar në Kakavijë. Një pjesë e tyre janë vjedhur në Athinë. Pasi një punonjës i ambasadës sonë në Athinë e tërhoqi nga Kakavija këtë dërgesë me pasaporta të Ministrisë së Jashtme, makina ku ndodheshin pasaportat është vjedhur në një parkim në Athinë.

Si pasojë, janë vjedhur dhjetëra pasaporta të shqiptarëve që jetojnë dhe punojnë në Greqi. Përtej skandalit për sigurinë e dërgesës diplomatike që është bërë jashtë çdo standardi ndërkombëtar, vjedhja e pasaportave ka dhe një kosto shumë të lartë, pasi shqiptarët që kanë aplikuar për to kanë paguar nga 150 euro dhe është e paqartë se kush do të paguajë riprodhimin e pasaportave të reja, pa marrë parasysh këtu dhe vajtjen e tyre përsëri për të aplikuar pranë shërbimeve tona konsullore në Greqi, në Athinë, Selanik dhe Janinë.

Këshilli Kombëtar i Partisë Demokratike, dhe vendimi për djegien e mandateve.

Këshilli Kombëtar i Partisë Demokratike, dhe vendimi për djegien e mandateve.

Këshilli Kombëtar i Partisë Demokratike, dhe vendimi për djegien e mandateve.

Këshilli Kombëtar i Partisë Demokratike, dhe vendimi për djegien e mandateve.

Këshilli Kombëtar i Partisë Demokratike, dhe vendimi për djegien e mandateve.

Por kjo nuk është Venezuel. I them miqve të mi të më kërkojnë çfarë të duan unë si kreu i opozitës do ta bëj, por mos më kërkoni të pranoj atë që ju nuk do e pranonit kurrë për popullin tuaj. Nuk do pranoj që kushtetuta të kthehet në letër higjenike.

Nuk do pranoj zgjedhje të blera me ndihmën e krimit të organizuar. Kur nuk do ta pranoja më narko-shtetin. Ne jemi njerëzit e demokracisë, jemi njerëz të vlerave dhe jam i bindur që shumica prej nesh jemi dhe njerëz të besimit në Zot.

Kreu i PD-së, Lulzim Basha e ka nisur fjalën e tij para protestuesve të mbledhur para Kuvendit, me një mesazh të fortë për ndërkombëtarët. Basha tha se nuk duhet t’i kërkojnë, që ai të pranojë ato gjëra që ata vetë kurrë nuk do të pranonin për popullin e tyre.

“Unë besoj te liria te demokracia te mundësia për çdo shqiptar. Unë e di se si unë, qytetari Lulzim Basha besojnë të gjithë qytetarët e Shqipërisë. Ndaj dua që këtë mesazh të parë t’jua them miqve tanë, ne nuk jemi popull i dhunës por i lirisë i demokracisë. Ne jemi e ardhmja e vendit, por nuk do të pranojmë kurrë më një Kryeministër bandit që u kap duke vjedhur votat në flagrancë. U kap në flagrancë duke vjedhur dhjetëra qindra miliona nga xhepi i qytetarëve.

Për Edi Ramën tërheqja është vetëm fillimi ai do shkojë para drejtësisë. I bëj thirrje policisë së shëtit të mos lejojë daljen jashtë kufijve të Shqipërisë për të pandehurin Edi Rama. Zbatimi i ligjit është detyrë e shtetit kur sh5teti nuk e zbaton duhet ta zbatojë sovrani. Këtu jemi bashkuar me njerëzit e lirë të këtij vendi. Dua t’ju them miqve të mi, atyre që nuk e dinë akoma se këtu nuk ka parlament, nuk ka drejtësi se ai që ju del përpara si Kryeministër është Maduro i Ballkanit.

Por kjo nuk është Venezuel. I them miqve të mi të më kërkojnë çfarë të duan unë si kreu i opozitës do ta bëj, por mos më kërkoni të pranoj atë që ju nuk do e pranonit kurrë për popullin tuaj. Nuk do pranoj që kushtetuta të kthehet në letër higjenike.

Nuk do pranoj zgjedhje të blera me ndihmën e krimit të organizuar. Kur nuk do ta pranoja më narko-shtetin. Ne jemi njerëzit e demokracisë, jemi njerëz të vlerave dhe jam i bindur që shumica prej nesh jemi dhe njerëz të besimit në Zot.

Në zemrat tona, që nga e shtuna nuk ka vend më për frikë veç frikës ndaj perëndisë. Zemrat tona janë mbushur me kurajo”, tha Basha.

Them që duhet ti thërrasë arsyes.. Kjo duhet të bëhet për vendin, jo për pushtetin dhe karriken e Edi Ramës.

I ftuar në studion e SYRI.net, përballë gazetarit Alen Xhelili, analisti dhe pedagogu Agron Gjekmarkaj i ka bërë apel kryeministrit Edi Rama, që për hir të vendit, ti hapë rrugën një qeverie tranzitore.

Sipas tij, kryeministri po përgatit një dalje me sa më pak kosto.

“Opozita nuk ka më kthim pas. Dorëzoi edhe mandatet. Tani kanë vetëm siglën e Partisë Demokratike. 

Tani kanë dalë në mesin e qytetarëve për të drejtuar një protestë. Në çdo rast problemi është qeveria dhe qeveria duhet ti zgjidhë. Unë prej që kryeministri, përtej deklaratave tenton të mbledhë të vetët, unë mendoj që po përgatit një dalje me sa më pak kosto.

Do të mbaj të karikuar trupën e tij elektorale dhe politike me deklaratat që bën, që zgjedhjet do të jenë në vitin 2021, nuk largohemi etj.

Them që duhet ti thërrasë arsyes.. Kjo duhet të bëhet për vendin, jo për pushtetin dhe karriken e Edi Ramës.

Ti hapë vendin një procesi politik, ti hapë rrugën një qeverie transitore që ta çoj vendin drejt zgjedhjeve të lira dhe të ndershme”, u shpreh Gjekmarkaj.

Gjatë ditës së djeshme, Gjekmarkaj bëri jehonë në mediat vendase dhe jo vetëm me intervistën për Radio Vaticana Italia, ku listoi arsyet pse opozita dhe qytetarët kanë dalë në protesta

Kim Memeti/

Shqiptarinë e kanë ngulfatur politikanët si Kryeministri aktual i Shqipërisë, të cilët posa bëhen burrështetas, e humbin pushtetin mbi vetveten! Dhe si të tillë, çdokund rreth vetes, ata shohin individ me të meta fizike e mendore, e me të cilët mund të tallen sa të duan, e kur të duan! Pra si të tillë ata çdokund shohin kazanë ku kalben kundërshtarët e tyre politik, si dhe tepsi me bakllava, që u takon vetëm atyre.

Politikanët e tillë bëjnë çmos që paturpësinë dhe krimin ta ngrenë në vlerë politike, me çka debatin politik e zbresin në nivel të zënkave nëpër plazhet nudistike dhe nëpër bordele! Dhe ndodh që politikanët e tillë të jenë zbavitës dhe ekzotik për perëndimorët, por fatkeqësi e madhe e popullit dhe vendin që drejtojnë, ngaqë kanë tipare të kundërta nga ato të qenit besnik: u lëpihen të huajve dhe e lehin dhe e kafshojnë të vetin!

Shqiptarisë nuk i mungojnë as burrështetas të llojit të Presidentit të sotëm të Kosovës, i cili shtetin e sheh si pronë të veten private! Dhe duke e konsideruar vendin si pasuri të veten, ata besojnë se edhe kufijtë e tij ndërrohen si ato të livadheve që i ke trashëguar nga të parët e tu! Dhe ndërtojnë shtet të pabanueshëm për popullin , por parajsë për të afërmit e tyre!

Nëpër ‘Shqipëritë’ tona ka shumë politikanë, të ngjashëm me drejtuesit e BDI-së, të cilët besojnë se posa e vë kravatën e politikanit, nga injorant bëhesh më i mençuri i botës! Dhe politikanët e tillë jo vetëm që e marrin në qaf popullin, por duan ta arrijnë të pamundurën: tu takojë edhe lavdia edhe hajnia!

Thënë shkurt e shqip: ‘Shqipëritë‘ tona kanë përplot politikanë që janë fati i fqinjëve tanë dhe i të huajve, por fatkeqësia jonë! Andaj duhet që një ditë e më parë atyre me ligj t’u ndalohet të merren me politikë! Dhe këtë duhet bërë edhe kur kjo nuk u pëlqen miqve tanë perëndimorë, të cilët kanë filluar të besojnë se shqiptaria është një kopsht i mbrojtur nga mjeranë të paaftë ta njohin dhe ta murojnë mirëqenien e vet!”

(Kim Mehmeti)

Jemi europianë, jo macja e zezë e Europës. Na ndihmoni të marrim lirinë nga Pashallarët e fundit osmanë që na qeverisën, vodhën e përqeshën.

Thirrja e dhimbshme e një pedagogu universitar që sheh vendin e tij të prirur drejt korrupsionit, varfërisë e kriminalitetit. “Nëse demokracitë europiane nuk ndërhyjnë për të garantuar lirinë e zgjedhjeve politike – shpjegon Agron Gjekmarkaj- dhe funksionimin e shtetit të së drejtës, do të krijohet sërish “rasti Shqipëria” në portet e Italisë e Europës.

Sot në Shqipëri ekziston vetëm fuqia thuajse absolute: ajo e kryeministrit Edi Rama. Institucionet kryesore të shtetit janë në duart e tij. Me pretekstin e reformës në drejtësi, Gjykatat janë gjykata vetëm nga emri: nuk ka më dallim mes policëve, prokurorëve e gjykatësve. Më vjen keq që kam një qëndrim kritik ndaj vendit tim, mbi të gjitha duke folur në një media të huaj, por e vërteta do të na lirojë… ndoshta.

Në gjashtë vite të qeverisjes socialiste, Shqipëria është kthyer në republikën jeshile të kanabisit, duke u bërë, me fakte, vendi qendrorë për një sërë trafikantësh, shpesh të lidhur edhe me personazhe shumë të njohur.

Bota e krimit dhe pushteti janë sinonime

Ne jemi një popull me 4.2 milion banorë, nga këta, nga vitet 90’, 1,5 milion janë emigrantë në vende të tjera. 300 mijë të tjerë kanë ikur në vitin 2015, duke e dërguar kështu numrin e emigrantëve në 1.8 milion. Për një vend kaq të vogël kjo është një vetëvrasje demografike. Sondazhet e fundit ofrojnë një panoramë të frikshme, ku 60% e popullsisë së mbetur dëshiron të largohet.

Njerëzit sot vuajnë nga varfëria, papunësia, kriminaliteti, korrupsioni i përhapur, e mbi të gjitha nga mungesa e një shteti të së drejtës.

Vetëm pak kohë më parë u publikua një dosje e përgjimeve telefonike midis eksponentëve politikë afër kryeministrit Edi Rama e që i përkasin krimit të organizuar: në këto telefonata flitej haptazi për votat e shitura ose të blera gjatë procesit të fundit elektoral duke goditur kështu fortë legjitimitetin e qeverisë. Kësaj i shtohet edhe ngjarja e kontratave rrugore, të menaxhuara prej vitesh nga njerëz afër Kryeministrit, që ngjall zemërimin dhe trazimin e opinionit publik.

Së fundmi pikërisht reagimi i qytetarëve dhe opozitës bëri që të anulohej një kontratë prej 30 milion eurosh: e cila i ishte besuar një kompanie fantazmë që numëronte një kapital të depozituar prej vetëm 80 cent.

Prej dy muajsh studentë e profesorë të universitetit publik kanë qenë në agjitacion të përhershëm: duke protestuar për një sërë problemesh që peshojnë në jetën e tyre të përditshme. Edi Rama, duke shfrytëzuar këtë moment, e duke mos kënaqur kërkesat e botës së universitetit, ndërroi 80% të ministrave, duke përkeqësuar më tej cilësinë e qeverisë.

Tani presim një shenjë të fortë nga Europa

Në 16 shkurtin e kaluar, opozita thirri në shesh mbështetësit e tij dhe e reja është që ishin shumë, më shumë se 60 mijë në një Shqipëri me një popullsi thuajse të përgjysmuar, të arratisur nga një vend i bukur ku i kanë vrarë shpresat mes arrogancës dhe korrupsionit. Protesta u ndoq më pas nga vendimi i grupit parlamentarë të Partisë Demokratike, forca e parë opozitare shqiptare nën udhëheqjen e Lulzim Bashës, për të mos qenë më pjesë e Asmblesë Kombëtare. Gjë që do të duket të enjten e ardhshme, ditë në të cilën do të jetë një tjetër protestë në shesh, panorama është mjaft komplekse.

Dhe nëse demokracia europiane nuk ndërhynë për të garantuar lirinë e zgjedhjeve politike, për të garantuar funksionimin e shtetit të së drejtës, për të garantuar kompanitë shqiptare të mposhtin korrupsionin e qeverisë, do të krijohet sërish “rasti Shqipëria” në portet e Italisë e të Europës dhe do të jemi ne refugjatët e ardhshëm.

Kërkohet ndihma e vërtetë e Europës për të jetuar në Shqipëri si qytetarë europianë dhe jo në Europën e emigrantëve, mish për gojën zgjedhore të populistëve të rinj. Jemi europianë, jo macja e zezë e Europës. Na ndihmoni të marrim lirinë nga Pashallarët e fundit osmanë që na qeverisën, vodhën e përqeshën.

Raporti i CIA-s: Si u masakruan shqiptarët nga çetnikët serbë në vitin 1943 (Dokument) , – “Autoritetet jugosllave shfrytëzuan injorancën e shqiptarëve dhe nën pretekstin se ishin turq për shkak të besimit të tyre islam…”

Agjencia Qendrore e Inteligjencës amerikane CIA, ka bërë publike rreth 13 milionë faqe të dokumenteve që deri më tani kanë qenë të klasifikuara dhe të paaksesueshme për publikun e gjerë. Në to flitet edhe për shqiptarët. Një pjesë e këtyre dokumenteve përfshijnë edhe të dhëna për shqiptarët dhe për gjendjen e tyre në ish-Jugosllavi, dokument ky që përmban 33 faqe, e që titullohet ‘Minoriteti shqiptar në Jugosllavi’, i datës 7 janar 1953.

Në këto dokumente analizohen shumë aspekte të jetës politike e deri te ajo kulturore e shqiptarëve në Kosovë.Në kapitullin për situatën politike dhe historike deri më 1944, CIA shkruan: “Autoritetet jugosllave shfrytëzuan injorancën e shqiptarëve dhe nën pretekstin se ishin turq për shkak të besimit të tyre islam, ua refuzuan atyre të drejtën për të folur gjuhën e tyre dhe tentuan të asgjësojnë traditat dhe ndjenjën e tyre patriotike dhe kombëtare”.

Më tej, raporti thotë se ‘serbët i kishin detyruar shqiptarët të braktisnin shtëpitë e tyre, për t’i mbushur po ato shtëpi me banorë serbë dhe malazezë’. Dokumentet sekrete në të cilat kishin qasje vetëm zyrtarët amerikanë, raportonin mes tjerash edhe për masakrat që kryenin nga çetnikët serbë dhe malazezë.

“Në dimrin e vitit 1943 pati masakra të mëdha ndaj shqiptarëve në Rozhajë. 500 persona ishin vrarë me thika dhe armë të rënda nga çetnikët dhe më pas partizanët”, thuhet në raport. Më tej inteligjenca amerikane shkruan edhe për disponimin politik të shqiptarëve për t’u bashkuar me Shqipërinë, në një kohë kur ajo ishte nën sundimin e Enver Hoxhës.

“Grupet komuniste brenda kosovarëve të cilët dëshirojnë të bashkohen me Shqipërinë e Enver Hoxhës nuk janë më të mëdha se 5 përqind. Ata që dëshirojnë të kthehen nën sundimin e Karagjorgjevicit në Jugosllavi dhe kthimit në pushtet të Zogut në Shqipëri, sillen nga 10 në 15 për qind”, shkruan më tej inteligjenca amerikane./MekuliPress.com/

Shpërndaje dhe Pëlqeje MekuliPress

Papërgjegjshmëria e ka bërë, që si një dashnor i vërtetë të marrë drejtimin drejt shtëpisë së gruas greke të një miku të tij me të cilin njiheshin prej kohësh.

Ndoshta nuk do të ishte mirë që të japin detaje të hollësishme në lidhje me emrin dhe punën e saj, sepse nuk do të ishte etike sot. Ajo që mund të kujtojmë nga ajo grua e bëshme dhe më e madhe në moshë se Rama ishin dhe funksionet e saj diplomatike në Shqipëri.

Mbi të gjitha, ajo ishte bashkëshortja e mikut të tij.

Rama është goditur nga një person pikërisht, sepse bashkëshorti i saj është lënduar kur ka mësuar që miku i tij flirtonte me gruan e vet.

Dhe këtë e ka zbuluar për banorët e lagjes edhe vetë Rama, i cili atë natë në gjendje të rënduar, para rrahjes, ka shkuar në lagje duke bërtitur dhe ulëritur në kërkim të gruas greke të mikut të vet.

Kjo ka sjellë edhe sherrin dhe reagimin e dhunshëm, ku Rama është goditur me grusht me dorezë metalike në nofull.

Duhet shtuar edhe një detaj, Rama ka qenë në lokal atë natë, para incidentit edhe me bashkëshorten e radhës me emrin Delina F, mirëpo ai nuk ka vazhduar të qëndrojë me atë, por ka shkuar tek gruaja e mikut të vet.

Kjo është historia e vërtetë dhe e vetmja e asaj çfarë ka ndodhur atë natë.

Opozita shqiptare, do të vijojë të gjendet përballë një presioni të madh të përfaqësuesve ndërkombëtarë, për të braktisur nismën për djegien e mandateve. Nuk dihet nëse ajo do të jetë e aftë të rezistojë, por nëse e bën, ka një shans për të rrëzuar jo vetëm Edi Ramën, por edhe mitin e ndërkombëtarëve, i cili është lartësuar aq shumë në anët tona, sa të na bëjë të besojmë versione shumë të deformuara të realitetit, duke injoruar çdo ditë atë që shohim e dëgjojmë me sytë dhe veshët tanë.

Vendimi i opozitës për të djegur mandatet parlamentare, solli reagimin e menjëherëshëm të ndërkombëtarëve.

Mes reagimeve, spikat veçanërisht, ai i Ambasadës së Shteteve të Bashkuara të Amerikës, ku thuhet se se ky “kërcënim” i partive opozitare për të djegur mandatet, minon demokracinë dhe se deputetët duhet të ngrihen mbi “sherret politike”.

Opozita, kur e ka shpallur vendimin për djegien e mandateve parlamentare, e ka shoqëruar atë me disa shpjegime, në thelb të së cilave, është fakti se qeveria e kryeministrit Edi Rama, ka blerë votat duke përdorur elementë të krimit të organizuar dhe është zhytur në disa afera korruptive, përballë të cilave drejtësia shqiptare ka mbyllur sytë. Por këto argumenta të opozitës, duket se janë injoruar, duke u etiketuar si “sherre politike”.

Por a janë ato vërtet të tilla?

Mjafton të dëgjosh përgjimet e prokurorisë shqiptare të publikuara në media, se si bisedojnë të zgjedhurit lokalë me kriminelët për vota dhe e kupton se akuzat për deformimin e zgjedhjeve, nuk janë haluçinacione të opozitës.

Me tej, mjafton të shohës mega skandalin me kompaninë fantazmë, DH Albania, një aferë korruptive, ku një kompani e regjistruar në SHBA, po përdorej për të pastruar paratë e korrupsionit, për të kuptuar se nuk është opozita ajo që po shpik fakte për zhytjen e shtetit në afera me përvetësimin e fondeve publike.

Mbi të gjitha, mjafton të shohësh se si prokuroria shqiptarë është totalisht e paralizuar përballë këtyre aferave, për të kuptuar se regjimi në të cilin jetojnë qytetarët shqiptarë, nuk është një demokraci dhe se çdo veprim i opozitës nuk ka se si ta minojë atë, përderisa ajo nuk ekziston.

Për të gjitha keto arsye, etiketimi i argumentave të opozitës, si “sherr politik”, do të thotë të paraqësesh me vetëdije një vizion shumë të shtrembëruar të realitetit.

Dhe shpjegimi për këtë është shumë i thjeshtë. Ndërkombëtarët,  janë të interesuar që në këtë vend të ruhet stabiliteti, edhe sikur të bëhet fjalë për ruajtjen e stabilitetit në një regjimi kleptokratik, siç është ky i sotmi. Ndryshe nuk ka si shpjegohet, që ambasadori i nderuar, Luigi Soreca, të jetë shumë i shqetësuar për avancimin e reformës ne drejtësi, një reformë që po rezulton një fasadë ku drejtësia po kapet cdo ditë e më shumë nga një individ i vetëm, se sa për mungesën e legjitimitetit të një qeverie të dalë nga votat e blera.

Opozita shqiptare, do të vijojë të gjendet përballë një presioni të madh të përfaqësuesve ndërkombëtarë, për të braktisur nismën për djegien e mandateve. Nuk dihet nëse ajo do të jetë e aftë të rezistojë, por nëse e bën, ka një shans për të rrëzuar jo vetëm Edi Ramën, por edhe mitin e ndërkombëtarëve, i cili është lartësuar aq shumë në anët tona, sa të na bëjë të besojmë versione shumë të deformuara të realitetit, duke injoruar çdo ditë atë që shohim e dëgjojmë me sytë dhe veshët tanë.

/TPZ.AL/ 

Nga Kastriot Dervishi

Aktiviteti i enveristëve në vitin 1991 tregoi qartë se trashëgimia kriminale komuniste nuk do t’i shqitej lehtë Shqipërisë, madje do ishte pengesë serioze që tregonte shtrirjen e të keqes shumë thellë te ky popull që jetonte me të. Indoktrinimi i popullit shqiptar ishte aq i madh saqë në dyshim vihet fakti në e kuptonte apo jo në çfarë derexheje ishte futur vendi.

Teksa më 7-18 shkurt 1991 u kërkua në Tiranë heqja e emrit të Enver Hoxhës nga universiteti dhe u kalua në grevë urie, enveristët u organizuan për t’u përshtatur në kushtet e reja. Si kundërpërgjigje, më 12 shkurt 1991 ata u mblodhën në Berat në një mbledhje në mbrojtje të diktaturës dhe figurës përfaqësuese të saj. Letra e tyre dërguar Ramiz Alisë u bë e njohur vetëm më 19 shkurt 1991. Ajo ishte nënshkruar nga kryetari i Bashkimit të Veprimtarëve “Enver Hoxha”, Hysni Milloshi. Enveristët ishin mbledhur në Berat, në sallën ku ishte mbajtur mbledhja e dytë e Beratit më 23 tetor 1944, prej ku kish dalë “qeveria demokratike” e Enver Hoxhës (në fakt një qeveri kriminale me karakter terrorist kundër popullit shqiptar).

Nga letra bëhej e ditur se 5 mijë “shokë dhe shoqe” nga rrethe të ndryshme të vendit kishin formuar në Berat këtë shoqatën për të cilën thuhej se “mbroheshin idealet e vërteta të demokracisë” dhe “forcimi i stabilitetit në vend”. E quanin veten “veprimtarë të palodhur për idealet e vërteta të demokracisë e të forcimit të stabilitetit të atdheut”. Tezat e enveristëve në këtë deklaratë, kanë qenë në fakt të qarkullueshme edhe gjithë viteve të tranzicionit. Flitet për “28 mijë dëshmorë” që “sollën lirinë”, për “punëtorë heroikë” që ndërtuan uzinat, fabrikat e hidrocentralet, për fajësim të Europës që para 45-vjetëve kishim qenë “2 mijë vjet prapa” (kujtonin se kishim ecur përpara).

“Këta nuk e kuptojnë ose s’duan të kuptojnë se jeta dhe vepra e Enver Hoxhës nuk ndahet në disa parcela sepse lavdinë e kësaj jete dhe vepre kolosale e ka vendosur njëherë e përgjithmonë historia që mban firmën e popullit”-thuhej ndër të tjera në këtë letër. Po ashtu përmendeshin disa emra të luftës apo diktaturës komuniste.

Pas rrëzimit të shtatoreve të Enver Hoxhës, ky grup enveristësh, në bashkëpunim me komitetet e Partisë së Punës në rrethe, organizuan skena sa kriminale aq edhe të turpshme. Me buste të vegjël nga Shkolla e Bashkuar e Ushtrisë dhe rrethet këta zhvilluan tubime në mbrojtje të figurës kriminale të E.Hoxhës.