Muaj: Prill 2019

është e pamoralshme të dëgjoj çdo lloj ndërkombëtari që përpiqet të justifikojë problemet serioze madhore me të cilat është ndeshur zbatimi i reformës në drejtësi, sepse po bëhen 3 vite.

Meta: E pamoralshme që disa ndërkombëtarë bëjnë sikur nuk i shohin problemet e reformës në drejtësi

Presidenti i Republikës, Ilir Meta, në një intervistë për Ora News, foli edhe për qëndrimin e ndërkombëtarëve për situatën në vend.

Sipas kreut të shtetit, është e pamoralshme që ndërkombëtarët përpiqen të justifikojnë problemet me të cilat është ndeshur zbatimi i reformës në drejtësi.

Beti Njuma: A nuk e shihni se ka një distancon të faktorit ndërkombëtar nga veprimet e opozitës?

Presidenti Meta:

Unë nuk pres që dikush të vlerësojë veprimin e opozitës në drejtim të lënies së mandateve apo edhe përsa i takon çështjes së mosregjistrimit në zgjedhje.

Këto unë i vlerësoj si qëndrime të papranueshme.

Ashtu sikurse për mua është e pamoralshme të dëgjoj çdo lloj ndërkombëtari që përpiqet të justifikojë problemet serioze madhore me të cilat është ndeshur zbatimi i reformës në drejtësi, sepse po bëhen 3 vite. Të gjitha këto me faktin që kemi suksese të mëdha dhe duke përdorur disa statistika të sipërfaqshme të procesit të vetingut. Kjo për mua është e papranueshme, sepse në asnjë vend demokratik, në asnjë vend të BE vendi nuk mund të qëndrojë 1 minutë pa Gjykatë Kushtetuese. Ky nuk është një standard që meritojnë qytetarët shqiptarë, nuk është një standard që demokracinë tonë dhe vendin tonë e ndihmon për të çelur shpejt negociatat me BE.

Mirëpo nga burgu te pritja se Berisha do vdesë ka në mes një tallje të madhe, një dështim spektakolar mes moralit të premtimeve dhe asaj që shihet në të vërtetë. Batua, edua, braçja dhe taulanti, bëjnë mirë të mbajnë parasysh atë fjalën e urtë të popullit tonë:

Plakut fjalën dëgjoi, jo pordhët.

Nuk është e vështirë të gjendet një “armik i popullit” në këtë periudhë tranzicioni. Për elitën shqiptare, që përherë i ka shërbyer pushtetit, ai është vetëm një: Sali Berisha.

Është I këtillë jo vetëm për ato që ka bërë dhe ato që i atribuohen, por edhe për atë që përfaqëson. Provincial nga Veriu në Tiranën e dominuar nga shokët e partisë dhe bijtë e saj, Berisha përthith me përkufizim çdo akuzë, insinuatë dhe i shkon çdo përbuzje.

Ky është metri që e ashtuquajtura elitë e kafeneve ka për të gjykuar. Është kjo elitë e cila është përbetuar disa herë se do ta çojë në burg Sali Berishën, i cili jo vetëm që bëri ça desh, por edhe u tall sa deshi.

Në fakt asgjë nuk ndodhi. Fatos Nano e drodhi duke folur për nevojën për stabilitet. Ai e la Berishën jashtë, ndoshta sepse siç i thonë një fjale nuk pati bythë ta fuste brenda. Ilir Meta e futi një orë në rajonin e policisë, por socialistët e qytetit, xhelozë dhe të kompeksuar nga impotenca e tyre e quajtën këtë aktin e një maloku kundër një maloku. 

Por as Saliu nuk preku njeri nga socialistët. Tha e ça nuk tha për ta, porn ë fund donte t’I bënte shokë, aq sa ftonte Fatos Nanon në përvjetorët e PD-së. Për socialistët e të gjithë brezave, Berisha është i pandreqshëm. Sipas tyre ai vrau m ë 21 janar, vrau edhe në Gërdec. Dhe për këtë u betuan se do bënin drejtësi. Se burgu priste Berishën. Qeveria u ndryshua, por në fjalën e parë si kryeministër kaposhi i Rilindjes, Edi Rama, deklaroi se do ja linte atë historisë.

I kujtojmë të gjithë skenat në parlament, fjalimet pa fund të Berishës, aq sa zotit Rama, këtij qytetari tekanjoz iu prish humori, por edhe terezia që sjell pushteti me të cilin di të bësh vetëm një gjë.

Ndaj edhe reforma në drejtësi riaktualizoi fjalën Burg për Berishën. Burg për të, burg edhe për Ilir Metën. Vitët ikën, reforma thonë se u bë, madje është ekzemplare, por Meta shkoi në Presidencë, kurse Berisha bën opozitarin vetëmohues.

Socialistëve të shkretë që e kanë kaq për zemër Shqipërinë u kanë mbetur përvjetorët, të 21 janarit, të Gërdecit, ku me Erjon Braçen në krye mallkojnë në Facebook kriminelin Sali Berisha. Shpërndajnë shpërblime për familjarët, postojnë statuse dhe porosisin analistët të kujtojnë namin e zi që ka bërë maskarai. Ditë e fukarasë nuk ardhka asnjëherë.

Ndaj edhe narkozën e fundit, qetësuesin e fundit po na e jep Baton Haxhiu, vëllau nga Kosova. I cili përmes një shkrimi në të cilin e vendos veten përballë Berishës, ndonëse ai është një emër ndër të shumtit të cilët ish-kryeministri i përdor për të shtyrë nevojat politike të ditës, thotë se Berisha do përfundojë keq. Shpresa ngjallet e thua se e hëngri Sala, shkoi në burg. Se Batoni nuk ashtu kot, çoç di. Por tek lexon fundin e shkrimit sheh se Batua e paska fjalën për fundin e Berishës në kuptimin letrar.

” Njeriu Sali Berisha nuk e ka humbur vetëm veten e tij. E ka humbur edhe atdheun. Ai s’po e kupton që po ikën pa pasur asnjë fije shprese se mund të kthehet. Njeriu që e themeloi Partinë Demokratike, tash në atdheun që s’e do, po e shkatërron atë që e kishte krijuar dikur. Kështu e do edhe Kosovën. Të shkatërruar dhe pa të ardhme. Nuk e kupton që ajo nuk merret dot në botën tjetër, sepse iu takon të gjallëve”

shkruan Batua në këtë kryengritje të vockël sentimentalo-patriotike.

Mirëpo nga burgu te pritja se Berisha do vdesë ka në mes një tallje të madhe, një dështim spektakolar mes moralit të premtimeve dhe asaj që shihet në të vërtetë. Batua, edua, braçja dhe taulanti, bëjnë mirë të mbajnë parasysh atë fjalën e urtë të popullit tonë: plakut fjalën dëgjoi, jo pordhët.

Këta zotërinj kanë obsesion të jetës publike Berishën që mesa duket i ka konfuzuar aq sa këta ngatërrojnë çdo gjë. Në emër të këtij respekti le t’I blejnë një palë tespie dhuratë, meqenëse në tri dekada betim për burg zotëria I kapi 75 e tani çdo përmjerrje politike për burg e pranga, nuk bën më def. Ose meqë janë qerratenj dhe kanë vënë ca lekë, le të porosisin tespi apps që të luajë zotëria meqenëse ai në burg duhet të shkonte por për ta thënë shqeto: jo nga këta soj burrash që kanë kapur një popull të tërë që as e qijnë e as e lëshojnë.

Respublica.Al

Ish-kryeministri Sali Berisha, në një intervistë ekskluzive dhënë gazetës kombëtare “Bota sot”, ndër shumë çështje të tjera ka folur edhe për vrasjen e kolonel Ahmet Krasniqit, ish ministër i mbrojtjes së Kosovës.

I pyetur nga Bota Sot lidhur me vrasjen e ish ministrit kosovar të Mbrojtjes, Ahmet Krasniqi, ish kryeministri Berisha se pas ekzekuzimit të tij është ish shefi i SHIK-ut, Fatos Klosi.

Vrasja e ish Ministrit të Mbrojtjes së Republikës së Kosovës, vazhdon të mos zbardhet as sot e kësaj dite, ndërkohë që nga Shqipëria është kërkuar shpesh që t`i hapë dosjet, përse nuk është zbardhur ky rast z. Berisha?

“Vrasjen e Ahmet Krasniqit e ka organizuar kreu i Shërbimit Informativ Shqiptar Kombëtar Fatos Klosi.

Kjo është qind për qind e sigurt. Ahmet Krasniqi shoqërohej me oficerë të SHIK-ut, Ahmet Krasniqit me një urdhër po nga ky një natë më herët iu morën armët. Ahmet Krasniqi, u vra te dera e shtëpisë ku e kishte strehuar shteti shqiptar. Kështu që ajo ishte një vrasje. Se cili ishte ai që shkrehu karikatorin nuk e di.

Por, në qoftë se ka një gjë që duhet ta hetojë Gjykata e Hagës, mendoje se është kjo. Pse, sepse gjithçka është organizuar nëpërmjet këtij personi. Jepen motive të ndryshme, por motivi më i besueshëm, një porosi serbe për këtë punë. U shfrytëzua një moment turbullire këtu, një javë pas vrasjes së Azem Hajdarit, e vranë një njeri të shkëlqyer. Unë e kam njohur atë, e kam takuar disa herë.

Ai ishte një burrë fisnik, një njeri i cili tek unë kishte ardhur, me të vetmen kërkesë: “Na ndihmo të pajtohemi njëri me tjetrin, se ne jemi të gatshëm të bashkëpunojmë me të gjithë dhe të kemi një front të përbashkët kundër Serbisë”. Këto ishin kërkesat e tij, një njeri fjalë pak, njeri punë shumë dhe që e eliminuan.

Mrapa për fat të keq jam përpjekur, por problemi ishte ser prokurorin e kishte Partia Socialiste, nga Dhori Sallaku te Ina Rama, të cilët në mënyrë absolute kishin një mision që të mbulonin krimet e Partisë Socialiste, të kryera në Shqipëri. Kjo është e vërteta për Ahmet Krasniqin”, është shprehur Berisha.

Ahmet Krasniqi u ekzekutua më 21 shtator të vitit 1998 në Tiranë.

Mandati i listës së deputetit që më është ofruar për në Parlamentin e Krimit, nuk është mandat që mua më është dhënë nga elektorati  ku me mospranimin e tij une do fyej/tradhetoj te besuarit e mi, por ky është mandati i #Partisë_Demokratike dhe është #besimi 🤝personal nga #Lulzim_BASHA për mua.

Nenkryetari i Bashkise Kamez, zoti Vendim Demaj nuk e ka pranuar mandatin e deputetit

Pas konsultimeve intensive dhe të vështira me dashamirësit mongolez, siamez, sovjetik dhe kinez.

dhe pasi gjeta pak kohë të lirë të ulesha në pature për tu mbushur frymë vendosa që t’u shuaj kureshtjen të gjithë atyre që kanë ngelur me veshët ngrehur,tlf në dorë dhe sytë nga Tv.

●Miq,shokë,koleg,dashamirës dhe dashakëqinjë, të surprizuar dhe të bindur, pas kësaj thirrje publike nga ana e KQZ, unë kam vendosur që s’dua të jem një nga “shpëtimtaret” e mëdhenj të vendit tim të droguar të robëruar nga krimi,të braktisur dhe të plaçkitur nga banda qeverisëse Edviniane, aq më pak sdua të bëhem i tillë duke përdorur dhe përvetësuar diçka që nuk është e imja si në këtë rast mandati i deputetit..

●Pavarësisht kontributeve personale 28 vjeçare apo të familjes sime të persekutuar, të internuar, të izoluar, të nënçmuar nga etërit e ketyre këlyshve të kuq mandati i listës së deputetit që më është ofruar për në Parlamentin e Krimit, nuk është mandat që mua më është dhënë nga elektorati  ku me mospranimin e tij une do fyej/tradhetoj te besuarit e mi, por ky është mandati i #Partisë_Demokratike dhe është #besimi 🤝personal nga #Lulzim_BASHA për mua.

●Prandaj pa asnjë hezitim,mëdyshje, lëkundje apo trullosje nga joshjet por dhe pa marr parasysh asnjë lloj oferte, lutje, sygjerimi apo edhe kërcitjet e nofullave të ca hijenave të maskuara nën fustanet e grave,

por me sigurinë, vetëdijen dhe gjakftohtësine më të madhe #Vendosa;  ti them #JO kësaj farse,

#JO këtij maskaralleku dhe #JO kësaj telenovele Turke me skenar Latin.

Po drejtori?

Po të tregoj një rast kur Drejtoria e Lojërave të fatit kishte një informacion për një subjekt që zhvillonte aktivitet pa licencë dhe drejtoria e lojërave të fatit kërkonin bashkëpunim e mbështetjen e Policisë. Këto specialistë kërkuan ndihmën e policisë dhe atje shkoi drejtori i policisë Edmond Targaj, që në vend që të mbyllte aktivitetin qëlloi, rrahu specialistin e drejtorisë së lojërave të fatit.

Përse?

Arsyeja është e thjeshtë..

Sa paguanin këto biznese të paligjshme?

Tani sa më shumë ta shtrëngonin aq më shumë rritej vlera. Së paku mbi 15 milionë në muaj pagesa ishin. Kam informacione të mbledhura në punë edhe biseda të incizuara që më tregonin lidhjet dhe pagesat. Kishim rastin e një kontrabandisti të cilit Bilbili i mori pesë mijë euro.

Nga Basir Çollaku (Pjesa e dytë)

Telefonata befasuese 10 minutëshe e tensionuar me ministrin e brendshëm që të lija të qetë doganierët e akuzuar për kontrabandë… Mesazhet dhe kërkesa ndaj Prokurorit të Përgjithshëm për të më arrestuar me çdo kusht. Si paraqiteshin drejtorët tek Shefi i Madh te Kavaleshenca në Durrës dhe paguanin taksat e trafikut… Skema e kultivimit të kanabisit lidhja e policisë me grosistët, kultivuesit dhe mbikëqyrja e paguar e këtij skenari trafiku. Operacioni Fundi i Marrëzisë, përfshirja e pushtetit në lojërat e fatit dhe lufta që “vriste” me para. Si i lejonin aktivitetet e paligjshme kundrejt shpërblimeve..Përgjimet e tatimorëve të implikuar dhe paratë që merrnin nga bosët e krimit. Laborator droge me studentë që punonin si paketues të hashashit. Lidhjet me drejtues të policisë dhe prokurorë.

Më pas Korça ishte detyra e re ku erdhi dhe largimi përfundimtar. Si ndodhi kjo?

Në Korçë kishte problem, dua të them se dy Zv. Drejtoret që ishin para meje, djem shumë të mirë oficerë karriere me një përvojë të shkëlqyer, njeri dha dorëheqjen dhe u largua pa bërë as dy muaj punë, edhe tjetrin e hoqën po pa bërë dy muaj, dhe kishte mbi dy muaj që vendi i Zv drejtorit ishte vakant, vajtja ime në Korçë siç më tha Drejtori i Përgjithshëm Didi ka problem, me punonjësit, dhe e mësova kur vajta, ishin punonjësit të implikuar dhe merrnin para. Të jap një shembull konkret. Në atë kohë nëse ju kujtohet operacioni fundi i marrëzisë.

Po çfarë ndodhi me këtë operacion atje?

Atje nuk ishte punuar fare në lidhje me këtë operacion. Korça ishte rrugë kalimi. Droga që vinte nga Lazarati, pastaj në Përmet dhe shkonte në Ersekë, e dilte nga Korça ku grupet kriminale kishin krijuar rrugët. Edhe para meje kolegët kanë punuar mjaft, por shumë probleme ishin prezent.

Lojërat e fatit?

Pashë statistikat dhe pashë se kishte shumë pak lojëra fati të mbyllura, ndonëse punonin pa licencë dhe unë kam mbyllur e proceduar penalisht  98 subjekte që ushtronin aktivitet të paligjshëm me lojërat e fatit.

Kush i kishte lejuar?

Ata që kishin marrë paratë. Kishte një problem. Drejtori i qarkut Edmond Targaj kishte marrë si shef të krimit ekonomik Bilbil Makriun, të cilin e njihja se kisha punuar në Gjirokastër dhe ishte i njohur për allishverishiet në polici dhe ata dilnin e merrnin taksat e tyre nëpër këto njësi lojërash.

Kishit prova?

Prova ishte në terren. Kur unë nisa t’i mbyll këto lojëra fati, më vinin njerëz që kishin këto biznese, e më thonin sa lekë do, se me ato tjerët e kemi rregulluar ne po me ty s’po e rregullojmë. Këto ia kam thënë dhe ish drejtorit të përgjithshëm në atë kohë Artan Didi dhe i kam bërë prezent të implikuarit, Bilbili, u mor masë ndaj tij.

Po drejtori?

Po të tregoj një rast kur Drejtoria e Lojërave të fatit kishte një informacion për një subjekt që zhvillonte aktivitet pa licencë dhe drejtoria e lojërave të fatit kërkonin bashkëpunim e mbështetjen e Policisë. Këto specialistë kërkuan ndihmën e policisë dhe atje shkoi drejtori i policisë Edmond Targaj, që në vend që të mbyllte aktivitetin qëlloi, rrahu specialistin e drejtorisë së lojërave të fatit.

Përse?

Arsyeja është e thjeshtë..

Sa paguanin këto biznese të paligjshme?

Tani sa më shumë ta shtrëngonin aq më shumë rritej vlera. Së paku mbi 15 milionë në muaj pagesa ishin. Kam informacione të mbledhura në punë edhe biseda të incizuara që më tregonin lidhjet dhe pagesat. Kishim rastin e një kontrabandisti të cilit Bilbili i mori pesë mijë euro.

Nuk hetoheshin këto raste?

Kush t’i bënte këto hetime Tani Fadilesë, ishte një specialist i SHKB, dhe ata ishin vetë pjesë e skemës.

Po Kontrolli tatimor nuk vepronte?

Shefi i Sektorit të Kontrollit për Qarkun Korçë që më pas u bë objekt i një hetimi dhe u arrestua kishte punuar me lojërat e fatit dhe doli në hetim se kishte qindra milionë lekë që negocionte me një Inspektor të Deklarimit e Kontrollit të Pasurisë donte t’i mbyllte…

Kishte regjistrime, prova konkrete?

Ishte Gentian Rrushi shefi i sektorit të kontrollit tatimor për qarkun e Korçës dhe ne kishim informacion se kishte abuzuar me detyrë dhe në bashkëpunim me prokuroria  u regjistrua procedimi penal ndaj tij dhe me metoda speciale të hetimit pas një hetimi disa mujor u provoi se ai kishte aktivitet kriminal, prokurori kërkoi arrest me burg dhe gjykata vendosi masën e sigurisë arrest në burg ndaj tij. Ishin disa subjekte që ai u kishte marrë para. Ishte një hetim disamujor. Ka përgjime e verifikime që provojnë këtë aferë.

Një rast konkret ky?

Nga kjo mora goditjen, kjo më krijoi probleme

Çfarë problemesh? Përveç kazinove a ishte një problem dhe trafiku i drogës?

Sigurisht po, unë e përmenda dhe theksova se kishim rezultate konkrete në goditjen e grupeve kriminale që merreshin me trafik, hashashi në sasi të madhe por edhe heroina dhe drogat e shtrenjta. Kishim një rast të një subjekti të trafikut që kishte lidhje me Drejtues të Policisë në Korçë, me politikën dhe me prokurorin Shipka. Goditëm një grup të hashashit, në një banesë ku përdorte dhe studentë që paketonin drogën, kemi arrestuar pesë persona, por u prishën gjurmët dhe u manipuluan provat u ndërhy në laboratorin qendror dhe këtu kemi skemë korruptive. Prokurori i çështjes Elsion Sadiku, mbeti i befasuar kur erdhi përgjigja dhe nuk kishte gjurmë papilare dhe provave, dhe na doli vetëm një studentë që kishte gjurmë të tjerët u zhdukën të gjitha.

Keni pasur presion?

Në maksimum, në të gjitha drejtimet. Kur nisi goditja atëherë erdhi edhe reagimi. Stafi punonjësit ishin njerëz e specialistë shumë të mirë por ishin të terrorizuar nga presionet që u vinin nga politika e krimi kërcënoheshin me heqje nga puna transferime, politika këtë presion e bënte nëpërmjet Drejtorit të policisë Edmond Targaj.

Presioni si erdhi?

Kisha presion direkt nga ministri.

Cili?

Saimir Tahiri. Kontrabanda ishte një tjetër problem emergjent. Kisha burime informacioni në doganë dhe në një rast me datë 13.02.2014 mora një informacion konkret dhe bllokuam subjektin, thirra oficeret e krimit ekonomik dhe njoftova menjëherë prokurorin e taks forcës Elsjon Sadiku, dhe nisën veprimet hetimore. Kur oficerët po bënin këqyrjen e kamerave në dogane më bie telefoni i punës, për këtë janë tabulatet.

Kush ishte?

Ishte ish ministri Saimir Tahiri

Çfarë ju tha?

Ishte një komunikim arrogant. Çfarë po bën më tha. U përpoqa ta informoja për goditjet e grupeve për trafik armësh, droge, më pyeti për doganierët dhe unë po ja shpjegoja. Lëre tha mos me trego mua ligjin, mos u merr me ata (doganierët, se nuk kanë bërë ndonjë gjë të madhe lëri se kanë qenë njerëzit pa punë, mos u merr me ato, merru me drogën, i thashë që jemi marrë e kemi goditur  me shumë se kurrë me parë. Më ndërpreu e më tha merru me armët me tha, pardje i thashë i kam kapur armë e kemi goditur një grup kriminal. Merru me policët, sërish i thashë dy ditë më parë kam bërë arrestim konkret për implikime policesh… Dëgjo mua çfarë të them me tha, leri doganierët e mos u merr më me to se nuk kanë bërë ndonjë gjë të madhe se kanë qenë njerëzit pa punë, ka qenë një bisedë afër 10 minuta e tensionuar  dhe kam mbetur i befasuar. Kolegët që isha me to u habitën, jo vetëm me telefonatën por dhe me reagimin tim sepse nuk ishin mësuar mbase kështu. Kam 25 vite punë dhe s’më ka marrë në telefon ndonjëherë ministri direkt, më kanë marrë eprorët për të më komunikuar urdhra pune por jo ministrat, njeri nga koleget me tha ti ike nga puna me këtë që bëre, po pse ore s’u hap derën e lëri të shkojnë po i hap punë vetes. Po ja del ti me ministrin, ai do të heqë menjëherë tani.

Kjo telefonatë ishte fundi?

Po kjo ishte fundi, u ndjeva keq se presioni ishte i madh. Kishte oficerë të implikuar të lidhur me subjekte të ndryshme që merrnin në telefon dhe deputetë dhe më thonin hapur se do ikësh do të largohesh.

Si reaguat?

I kërkova takim dr. të përgjithshëm Artan Didi dhe i thashë për situatën që ndodhesha, i thashë edhe për bisedën me ministrin. Ai u befasua për këtë. I kërkova që të reagonte. Më tha ik e puno se do kesh mbështetje.

Dhe?

Kam arrestuar shtetasin Gentian Rrushi, me detyrë Shef i Sektorit të Kontrollit Tatimor në Drejtorinë e Tatimeve Korçë, për veprën penale “Shpërdorim detyre korrupsion fshehje e të ardhurave”, pas një hetimi pro aktiv të iniciuar nga unë e drejtuar hetimin nga Zv. prokurori i Task Forcës në Korçë Elsjon Sadiku, çështja në atë kohë ishte në hetim, ato ishin shprehur se do hakmerreshin ndaj meje në çdo formë e çdo çmim.

Çfarë ndodhi më pas?

Dhe më krijuan një incident, sikur unë kisha rënë në qafë një njeriu të ndershëm ndonëse ai ishte një kontingjent policie (sot i dënuar me vendim të formës së prere “Drejtim mjeti në gjendje të dehur dhe mosbindje ndaj urdhrit të punonjësit të policisë), por kjo ishte një inskenim, këtë e shfrytëzuan dhe organizuan. Ai që ka filmuar një operator televizioni, unë s’kisha kryer asnjë veprim të kundraligjshëm, ishte një person me mjet pa dokumentacion me targa fallso në gjendje të dehur. Dhe do e shoqëroja ligjërisht. Media ka shpifur jo pak për këtë rast. Kjo ngjarje u bë e njohur me sensin negativ e dukshëm tendecioz. Ndaj meje si Zv. Drejtor i Policisë Qarkut Korçë u ndërmor një fushatë denigruese, poshtëruese e shpifëse për të më goditur e larguar nga  policia. U ndihmuan nga miqtë e tyre mediatikë. Drejtori i përkrahte, dhe u thoshte se ne e kemi denoncuar këtë por e mbajnë lart, oficeri SHKB Tani i Fadiles shpifte për llogari të vet, duke sajuar histori me bankierë, e kam nxjerrë sekrete. U bënë një tufë shpikjesh, presion kudo, prokurori Edmond Shipka i lidhur në këtë skemë.

Si ndodhi?

Ka përgjime telefonatash të bërë nga persona me precedentë penal, një person që po hetohej në kuadrin e një grupi kriminal, komunikonte në telefon me shefin e Komisariatit, dhe thonë ia futëm atij dhe tregonte se si kishin vepruar. Problemi ishte të më largonin, biseda ka dhe me Prokurorin Mond Shytko dhe Drejtorin Edmond Targaj. Specialisti SHCBA Dritan Hoxha, bënte presion oficerëve që të dëshmonin duke shtrembëruar të vërtetën, për këtë është thirrur nga Zv Prokurori. Unë vura ne dijeni Drejtorin e Përgjithshëm për të gjitha këto, ai mori në telefon Drejtorinë Qarkut dhe i tërhoqi vëmendjen, i kërkoi të mos bënin gjëra të tilla po ti trajtonin ngjarjet realisht.

Largimi juaj?

Më ka marrë drejtori i Qarkut më tha se me urdhër të drejtorit të përgjithshëm jeni pezulluar. Kam marrë në telefon dr e përgjithshëm për t’i kërkuar sqarime se isha ndërkohë në një vendngjarje dhe Drejtori më tha vazhdo qëndro aty në ngjarje. E pyeta se përse me pezullon, më tha shiko lajmet, i them unë e di se kam qenë vetë aty, jo është bërë problem e do ta shikojmë. Ministri bënte presion.

Çfarë presionesh?

Ministri donte të më fuste në burg me çdo kusht. Ministri merrte Prokurorin e Përgjithshëm, ky merrte Prokurorin e Rrethit, dhe i thoshte çfarë u bë u arrestuan ata punonjësit e policisë, këtë kërkonte Prokurori i Përgjithshëm, zëvendës prokurori i ka thënë si ta arrestojmë ne nuk ka prova, kanë shkruar mesazh prokurorit të përgjithshëm, por nuk mori përgjigje dhe nuk folën më.

Ministri Tahiri menjëherë ka marrë kontakt me Drejtorin e Përgjithshëm Didi dhe i ka kërkuar me këmbëngulje përjashtimin tim nga policia. Kërkonte me gjithë kundërshtinë që ka bërë ministrit, në fund e ka firmosur, dhe këtu është e përfshirë edhe SHKB, duke tentuar të manipulonte dëshmi oficerësh. Prokurori, Zëvendësprokurori është informuar për këtë presion, edhe Drejtori i Përgjithshëm, unë e kam vënë në dijeni për këtë presion

Përse folët tani dhe jo më parë?

Unë kam marrë pafajësi nga Gjykata e Lartë dhe kam pritur të shprehet Gjykata. Tashmë jam i pafajshëm nga çdo pretendim i kujtdo, vendosa të flas sepse nuk kam asnjë interes vetëm se të dalë e vërteta. Nuk kërkoj dhe nuk përfitoj unë personalisht nga denoncimi publik por të kontribuojmë në dobi të të vërtetës.

Nga informacionet tuaja trafiku i drogës në këtë situatë?

Dijeni, kam së paku për në Dibër, ku është dhe ish drejtori që kam punuar me të Edmond Targaj. Në fshatin tim në Sopot, ku nuk ishte mbjellë asnjëherë drogë…

Por… ?

Në pranverën e 2015 u dhanë direktiva nga policia që dërgonte direktiva dërgonin inspektorët e rendit që merrnin kontakt me grosistët se nuk ishin fshatarët organizatorët e kësaj pune. Ata janë viktima dhe mbollën të gjithë tokat ku kishte ujë i mbollën me hashash, mbjellë qindra mijëra bimë. Kam parë në fshat dhe tunelet ku është përpunuar, ku e kanë mbajtur tharë e punuar, janë pak larg fshatit, janë ende gjurmët që tregojnë këtë aktivitet.

Policia për vitin 2015 nuk ka marrë asnjë masë për parandalimin goditjen e vënien para përgjegjësisë ligjore të kultivuesve të bimëve narkotike, sepse policia është vetë kultivuesja favorizuesja dhe përfituesja e të ardhurave nga kjo veprimtari kriminale. Kuvendi i Shqipërisë ka nxjerrë një ligj të veçantë për të parandaluar e goditur veprimtarinë e paligjshme të kultivimit të bimëve narkotike. Në bazë e në zbatim të këtij ligji, Inspektorët e Policisë në Zonë, Specialisti i Policisë kriminale që mbulon zonën, Kryetarët e Bashkive e Komunave, kryepleqtë e fshatit, duhet të kontrollojnë territorin dhe të informojnë menjëherë nëse konstatohet kultivim i bimës cannabis sattiva, nëse nuk informojnë ndaj tyre fillon menjëherë çështja penale për shpërdorim detyre.

Po si do informonin punonjësit e policisë që ligji i detyron, kur nga shefat e tyre merrnin urdhra që të evidentonin parcelat e të numëronin rrënjët e vilnin taksën për shefin, se ato vetë as bëhej fjalë të fitonin gjë, në ndonjë rast shefat i detyronin që të ruanin dhe parcelat e trafikantëve. Nëse s’do ishte kështu, që lekët i merrnin shefat, me gjithë ato sipërfaqe të mbjella e të pa evidentuara do kishin shkuar për ndjekje penale, mbi 60% e SPZ Inspektorëve të Policisë Kriminale, kryepleqve e ndonjë Kryetar Bashkie me patjetër. Pastaj Drejtorët duhej të paraqiteshin herë pas here tek Shefi i Madh, zakonisht fundjavave te kavalishenca në Durrës ku paguanin taksat mujore.

Po hetimi?

Hetimi e vënia para përgjegjësisë ligjore e punonjësve të policisë në nivele të ndryshme drejtuese, të përfshirë në veprimtarinë kriminale të kultivimit të kanabisit, bëhej i pa mundur, pasi SHÇBA, me qartë, Drejtorinë këtij Shërbimi Arben Skëndo, ishte i përfshirë vetë në këtë mosveprime apo veprimtari të paligjshme. Ai ishte beniamini i Ministrit Tahiri, që me shantazhe e presione që u bënte punonjësve të policisë, kishte përfitime marramendëse.

Po përse ndodhte kjo?

Ndryshe s’ka si shpjegohet se s’din ku i ka pasuritë?!! SHISH në mënyrë periodike ka informuar SHKB për përfshirje të punonjësve të policisë në veprimtarinë kriminale të kultivimit e trafikimit të bimëve e lëndëve narkotike, për parcela të mbjella.

Çfarë ka ndodhur?

SHKB informacionet e ardhura nga SHISH duhej t’i referonte në Prokurori, në rastin më të mirë edhe kur i ka referuar në prokurori, ka dekonspiruar këtë hetim, që të fillohej menjëherë një hetim pro aktiv. Pasi nëse nuk bëhej regjistrimi në prokurori, e nuk vazhdohet hetimi, duke përdoruar të gjitha mjetet gjurmuese për të dokumentuar veprimtarinë kriminale personat e implikuar në veprimtari kriminale i shpëtojnë përgjegjësisë kriminale, pasi provat e grumbulluara nga SHISH nuk kanë vlerën e provës, e organi procedues nuk mund t’i përdorë ato si prova për të çuar para drejtësisë personat përgjegjës. Ndodhur para këtij fakti Shërbimi Informativ duke parë mosreagimin e SHKB, ka humbur besimin tek ky shërbim e ka kërkuar bashkëpunim vetëm me prokurorinë. Edhe nëse vullneti i prokurorisë do ishte në maksimum është e pa mundur që të goditet aktiviteti kriminal në gjithë shtrirjen e tij, po do reduktohet me flagrancën që përsëri duhet mbështetja e strukturave të policisë apo SHKB. Ndaj funksionimi i policisë është katandisur në këtë gjendje sot e kësaj dite…

“Po goditet PD ne momentin e saj me te veshtire!?”

Jeni ne terezi?

Nga Çim Peka/

Si qenka ne momentin me te veshtire opozita qe po mbush sheshet me shume se kurre ne Shqiperine me te t’kurrur ne popullsi?

Nje opozite eshte ne moment te veshtire kur nuk ka popullin me vete, jo kur ka Ramen kunder!!

Ceshtja eshte kur opozita dhe ky lum njerzish te vendosin ta trajtojne Ramen dhe kete idiotin e ministrise se Brendshme si bande, jo vetem ne retorike politike.

Konstadin Koliqi / Of drejtues i SHIU_t.

A di ndonjeri nese ishte nje B/P i stazzit te spiunonte vellain, babai djalin dhe djali babain, gruan apo gruaja burrin sikunder ketu tek ne?…….

Se fundmi, mire do te jete qe mos te mereni me akuza te ndersjellta edhe duke ju vene pseudonime, njeri tjetrit, sepse, jo vetem qe nuk jane te sakta ato qe shkruani, por….po te happen, ashtu si deshirojne shumica, rrezikoni shume, se do te gjeni familjaret tuaj ne ato dosje pune.

Ju kujtoi se drejtuesit e sigurimit te diktatures, mburreshin duke thene se ne ç’hdo dy-tre veta, njeri eshte yni….familjet tona kane qene me 5-6-apo 7 pjestare….

Dosjet e sigurimit jane studijuar ( hapur) nga komisioni “ Mezini” , nga u vertetuan bashkepunimet me sigurimin, i disa nenpunesve ne administrate, duke filluar nga nivelet me te larta, deri ne niivelet qe i parashikonte ligji perkates, nga ku u arrit, deri ne nje mase, pastrimi i administrates, por arritja me e madhe ishte pastrimi i parlamentit…..

kjo beri qe falangat e sigurimit dhe te ppsh, te organizoheshin, por edhe te ndihmuare nga te pakenaqurit e PDs ne pushtet, i bene gjemen Shqiperise me kaosin e v. 97, por i filluar ne mesin e v. 96.

Ne arkivat tona, jane shume dosje qe duhen studijuar sepse i kane sjelle fatkeqesi te madhe ketij vendi.

Se pari duhen hapur dosjet e PPSH, ne te gjitha nivelet e organizmave te saja, sepse atje merrej vendimi per gjithcka qe ka ndodhur.

Se dyti duhen hapur dosjet e hetimit dhe gjykimit ku vendosej ndeshkimi……

Se treti, dosjet e punes se oficerave te sigurimit, ketyre krijesave te pa shpirta, te pa ngopur me fatkeqesite qe ju benin shqiptareve, si fillimi i makabritetit vrastar te popullsise, ku percaktohesin viktimat e radhes dhe u pergatitej tmerri qe do te perjetonin…..

se fundmi, dosjet e bashkepuntoreve te sigurimit, te deshmitareve te rreme te gjyqeve te stisura.

Nga dosjet e B/P, vecoi dosjet e punes se B/puntoreve te drejtimit, te cilet benin punen me te ndyre duke e provokuar viktimen deri sa tja nxirrte mendimin “ armiqesor” dhe ta kalbnin ne burge…..

Emrat e ketyre b/puntoreve qe lumturoheshin edhe kur spiunonin villain e tyre, jo me shokun e zyres, duhet ti lexojme ne faqet e internetit, duke treguar edhe fatkeqesite qe ju kane sjelle te tjereve. Shumica e B/P. jane mare ne lidhje me detyrim apo duke perfituar nga injoranca e tyje, por jane jo te pakte ata qe kane kerkuar me lutje me shkrime qe te beheshin B/P…..mendoi se keta soi B/Puntoresh duhen diskredituar ne publike por edhe dhe duhen ndeshkuar ligjerishte sepse i kane mare vite jete personit qe i kane ngritur kurthin, por jane mare edhe jete njerezore te pafajshme….

Mos ta mendoi kush se dosjet do te happen sikur ato librat qe shiten ne trotuare.

Dosjet studijohen ne baze te ligjit perkates, nga nje komision i zgjedhur.

Psh. Komisoni Mezini, pasi bente verifikim e personit qe do te kandidonte per deputet apo edhe per detyra te rendesishme shteterore, pasi e gjente te perfshire ne b/punim, jo se kishte emrin ne lista, por me dosje pune te tije, e therriste dhe i rekomandonte te terhiqej nga kandidimi, nese jo, atehere ja publikonte aktivitetin e tije me sigurimin, apo me vendime partiake, hetimore, gjyqesore etj..jane disa shembuj…..Por cfar ndodhi me ardhjen e PS ne pushtet, nje nga punet e para qe beri, abrogoi ligjin ekzistues dhe nxori ligjin, ku i lejonte te gjithe te ishin pjese e ligjevenesit dhe qeverisjes, ne te gjitha shkallet e saja, kjo sepse e majta jone, sigurimin dhe B/puntoret e tije, i ka mbeshtetje dhe regjimente te saja. Krijoi komisionin “ Bezhani” nga ku puna e vetme qe beri ishte libri i Nafizit dhe largimi me force nga zyra e kryetarit te kushtetueses…..ironia me e madhe ishte se Bezhani, qysh ne rinin e tije, i ishte qepur Sejfulla Maleshoves……deri ne bodrumet e Fierit dhe kur maleshova e kuptoi, e shau rendshme, e perzuri por edhe ate e perzune nga qyteti deri sa vdiqe ne nje zgaver te nje fshati…..

Shpeshe here, meren shembuj nga Europa lindore dhe me shume permendet puna me dosjet ne Gjermani dhe harrojne se Dosjet e Stazzit i mori qeveria gjermano-perendimore dhe vendimet i mori kjo qeveri qe ishte e paster nga komunizmi, apo edhe Sllovenia……por a mundet te krahasohen sigurimi jone me te vendeve te tjera, kushdo qofshin ato?!….

A di ndonjeri nese ishte nje B/P i stazzit te spiunonte vellain, babai djalin dhe djali babain, gruan apo gruaja burrin sikunder ketu tek ne?…….

Se fundmi, mire do te jete qe mos te mereni me akuza te ndersjellta edhe duke ju vene pseudonime, njeri tjetrit, sepse, jo vetem qe nuk jane te sakta ato qe shkruani, por….po te happen, ashtu si deshirojne shumica, rrezikoni shume, se do te gjeni familjaret tuaj ne ato dosje pune.

Ju kujtoi se drejtuesit e sigurimit te diktatures, mburreshin duke thene se ne ç’hdo dy-tre veta, njeri eshte yni….familjet tona kane qene me 5-6-apo 7 pjestare….

Nga Kastriot Dervishi

Në dokumentacionin e viteve 1939-1943, do të gjesh plot “antifashistë” të 1944-s. Me poste zyrtare, me përfitime materiale, etj, pikërisht në kohën kur kampet e fashizmit mbusheshin me antifashistë antikomunistë. Sepse komunistët i urrejnë jashtëzakonisht antifashistët antikomunistë. Nuk i durojnë dot. Se këta “antifashistët” që u bënë komunistë, vetëm fundin e luftës kanë “heroik”. Le të shohim rastin që sjell sot.  

Me vendimin nr.873, datë 21.5.1940, Këshilli i Ministrave vendosi që pjesëmarrës në grushtin e dështuar të shtetit të vitit 1935, t’i paguheshin rrogat përkatëse nga Ministria e Financave. Personi më i njohur në këtë vendim është Zylyftar Veleshnja (Çela).

Në kohën e grushtit të shtetit, ky ishte ngarkuar nga organizata të kryente disa atentate kundër drejtuesve të shtetit. siç edhe dihet, regjimi fashist i kishte shumë për zemër këta që kishin kryer kësi punësh.

Nuk mund t’i linte Zylyftari pa marrë rrogat e regjimit fashist. Sigurisht me atë kredencial i plotësonte të gjitha kushtet. Në vitin 1945 Zylyftari dha shumë dënime me vdekje në Berat, duke çuar në plumb gjithë parinë e asaj prefekture, duke i akuzuar si fashistë.

Në vitin 1949 Zylyftarit iu dha titulli “Hero i Popullit”. Sot emrin e tij e mbajnë rrugë e shkolla si “antifashist” i madh.

Jo vetëm çmime të larta por dhe abuzim kriminal.

Dje, në një prej emisioneve investigative në vend, u denoncuan raste konkrete se si ndërhyhej me pesticide dhe hormone për të përshpejtuar rritjen e frutave dhe perimeve, ndërsa vetë fermerët pranonin se produktet e tyre nuk ia japin kurrë fëmijëve të tyre, sot Jeta Osh Qef ka publikuar disa foto të tjera.

Kanë qenë vetë qytetarët, që përmes tyre, tregojnë se çfarë po hamë realisht…

Ndërkohë, Autoriteti Kombëtar i Ushqimit, i ngarkuar ligjërisht për kontrollin dhe cilësinë e ushqimeve në vend, si gjithmonë bën një sy qorr e një vesh shurdh, shkruan Syri.net.

Pa harruar që këto janë vetëm një pjesë, pasi nuk duhen harruar dhe produktet që futen nga jashtë…

Por cilat janë dëmet shëndetësore që shkaktojnë pesticidet?

Shkencëtarët kanë zbuluar që pesticidet mund të shkaktojnë një varg të problemeve shëndetësore dhe të rrezikojnë jetën. Por më poshtë kemi zgjedhur të sjellim ato që deri sot janë provuar shkencërisht…

Diabeti

Me vite është studiuar lidhja në mes diabetit dhe pesticideve. Dëshmitë e fundit sugjerojnë që pesticidet krijojnë rezistencë të trupit ndaj insulinës. Shkencëtarët po ashtu kanë dëshmuar qe njerëzit e trashë që kanë nivel më të lartë të komponimeve të organoklorizuara në trup kanë rrezik më të lartë për të krijuar diabet të tipit 2. Përveç pesticideve, të dëmshme janë dëshmuar edhe freskuesit kimik të ajrit prandaj shmangni tërësisht.

Kanceri

Më shumës e 260 hulumtime kanë vërtetuar që pesticidet mund të shkaktojnë lloje të ndryshme të kancerit, duke përfshirë limfomat, leukeminë, kancerin e trurit, gjirit, prostatës, zorrës së trashë, mëlçisë dhe mushkërive. Shmangni enët plastike, ndërsa ushqimet që kanë më së shumti pesticide (mollët, pjeshkat, sallatën e gjelbër, rrushin) blini në tregjet e produkteve organike.

Autizmi

Hulumtuesit më të mëdhenj botërorë të autizmit besojnë që autizmi krijohet me kombinimin e gjenit tek ndotësit në të cilët kanë qenë të ekspozuar prindërit para dhe gjatë ngjizjes së fëmijës. Shumë pesticide i vrasin dëmtuesit ashtu që së pari ua shkatërrojnë veprimin neurologjik, ndërsa duket që të njëjtën gjë ia bëjnë edhe fëmijëve të palindur.

Trashja

Disa pesticide pengojnë baraspeshën hormonale në trup. Mund të pengojnë veprimin e hormoneve dhe lirimin tyre. Shkencëtarët kanë zbuluar më shumë se 50 pesticide që ndikojnë negativisht në ekuilibrin hormonal në trup, ndërsa disa prej tyre shkaktojnë çrregullime metabolike dhe trashje.

Steriliteti

Mjekët dhe shkencëtarët pohojnë që pesticidet mund të shkaktojnë sterilitet te meshkujt dhe femrat, por edhe abort. Hulumtimet kanë treguar që meshkujve u bie niveli i testosteronit kur konsumojnë ushqim, veçanërisht molla që janë të rritura organikisht. Shmangni pemët dhe perimet që kanë nivel më të lartë të pesticideve (mollët, pjeshkët, sallatën e gjelbër, rrushin, dredhëzat, kumbullat). Këto ushqime blini në tregjet e produkteve organike.

Të metat e lindura

Fëmijët të cilët janë ngjizur gjatë pranverës dhe verës kanë rrezik më të lartë nga çrregullimet e lindura. Gjatë kohës së pranverës dhe verës ekspozimi ndaj ushqimit të pasur me pesticide është i larti. Spina bifida dhe sindroma e Down janë disa nga të metat e lindura që shfaqen më së shpeshti te fëmijët e ngjizur në kohën e pranverës dhe verës. Në këtë kohë sasi e madhe e pesticideve gjendet edhe në ujë. Pini ujë të filtruar dhe hani ushqim të rritur organikisht nëse planifikoni ngjizjen, dhe në veçanti nëse jeni shtatzënë. /Syri.net

Në listën e ‘personave përgjegjës për krimet e Luftës’, publikuar në librin ‘Krimet e komunistëve’, të studiuesit Çelo Hoxha, botim i Institutit të Studimeve për Krimet dhe Pasojat e Komunizmit, janë 265 emra.

Mes tyre janë komandantë e komisarë çetash, kompanish, batalionesh, brigadash, që, sipas Hoxhës, janë përgjegjës për krimet e Luftës.

Në këtë libër, Hoxha bën përgjegjës të gjithë drejtuesit e formacioneve partizane për krimet që janë kryer gjatë viteve të Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare.

Mes emrave që janë përgjegjës për krime lufte është edhe babai i Spartak Ngjelës, edhe pse më vonë familja e tij, vuajti pasojat e regjimit diktatorial.

Lista me 265 emrat të cilësuar si kriminelë lufte:

1 Asllan Gurra, komandant i batalionit të Oparit, Korçë

2 Abdyl Këllezi, komisar i Brigadës XVI

3 Adil Çarçani, zv.komisar i Brigadës VII

4 Adil Prishta, zv/komandant batalioni, Brigada VII

5 Adnan Qatipi, zv.komandant batalioni, Brigada III

6 Ali Vinçani, komandant i Batalionit ‘Kelmendi-Gërmenj’, Korçë

7 Agush Gjergjevica, anëtar i shtabit të Qarkut Korçë

8 Amdi Babani, komandant batalioni, Brigada XV

9 Andon Xoxa, komisar, kompania II, batalioni II, Brigada I

10 Anton Bulaqi, zv.komandant batalioni, partizan vullnetar i Shkodrës

11 Ardi Rakipi, zv.komandant batalioni, Brigada V

12 Asaf Dragoti, komandant i Brigadës VIII

13 Asaf Tahiraj, Komandanti i Brigadës VIII

14 Astrit Nishani, zv.komandant batalioni, Brigada VI

15 Baba Fejzo, anëtar u Shtabit të Zonës I Operative

16 Bahri Zaimi, komandant artilerie i Brigadës VII

17 Bajt Asllani, zv.komandant batalioni, Grupi i Pezës

18 Balili Peçi, zv.komandant batalioni, Brigada VI

19 Baki Starja, komandant batalioni territorial, Qarku Korçë

20 Bako Dervishi, komandant batalioni, Brigada V

21 Bajram Vula, zv.komandant batalioni, Brigada III

22 Bajram Sinojmeri, zv.komisar i Brigadës VIII

23 Bedri Spahiu, komisar i Zonës I Operative, anëtar i KQ të PKSH-së, anëtar i kryesisë së KANÇ

24 Bejto Bultica, komandant batalioni

25 Beqir Balluku, komandant i Brigadës II

26 Bido Sejko, zv.komandant batalioni, Brigada VI

27 Bilbil Klosi, anëtar u sektorit politik, Brigada V

28 Burhan Beqari, komandant batalioni II, Brigada V

29 Cute Selenica, komandant çete, qarku Korçë

30 Çelo Arrëza, komandant batalioni II, Brigada V

31 Dali Ndreu, anëtar i Shtabit të përgjithshëm të UNÇ-së, komandant i Divizionit I

32 Dane Mehmeti, komandant batalioni, Brigada V

33 Dul Rioli, komisar i rrethit Lezhë

34 Dushan Mugosha, themelues i PKSH, zv.komisar i Brigadës I

35 Hetim Haxhiu, zv.komandant i batalionit ‘Reshit Çollaku’

36 Enver Hoxha, anëtar i KQ të PKSH, komisar i Shtabit të përgjithshëm; komandant i UNÇ-së; anëtar i kryesisë së KANÇ

37 Enver Liçaj, komisar i çetës së Sopotit

38 Ernest Jakova, zv.komandant Batalioni, Brigada III

39 Esat Dishnica

40 Esat Ndreu, komandant i grupit territorial të Dibrës

41 Estref Sihati, zv.komandant batalioni, Brigada VIII

42 Fadil Çeçi, zv.komandant i Brigadës V

43 Faik Cakuni, komandant i batalionit ‘Fuat Babani’, Korçë

44 Faslli Jaho, anëtar i shtabit të zonës I operative

45 Fatmir Gjata, zv.komisar i batalionit ‘Çlirimi’, Korçë

46 Fejzo Bino, komisar, kompania III, batalioni I, Brigada I

47 Fejzo Ismaili, në dispozicion të shtabit të zonës I operative

48 Ferik Hado, në dispozicion të shtabit të zonës I operative

49 Ferit Radovicka, komisar, kompania I, batalioni II, Brigada I; komandant batalioni, Brigada I; komandant i operacionit të spastrimit në Koplik, 1945

50 Fetah Selcka, zv.komandant batalioni, Brigada IV

51 Feti Bubësi, komandant batalioni IV, Brigada VI

52 Feti Smokthina, komandant i kompanisë II, batalioni I, Brigada I; komandant batalioni, Brigada I

53 Fiqirete Shehu

54 Flamur Nishani, anëtar i sektorit politik për çështjet e rinisë në Brigadën VIII

55 Foto Stamo, komisar çete, Qarku Korçë

56 Gafurr Çuçi, anëtar i sektorit politik të Brigadës VIII, komisar i Divizionit V

57 Gani Nivica, komandant batalioni, Brigada VIII

58 Gogo Nushi, anëtar i KQ të PKSH-së

59 Gaqo Peristeri, komisar batalioni, Qarku Korçë

60 Gaqo Bashko, anëtar i kryesisë së KANÇ

61 Gjergj Kokoshi, anëtar kryesisë së KANÇ

62 Gjin Marku, anëtar i KQ të PKSH, komandant i Brigadës VII

63 Gjon Banushi, komandant i Brigadës IV

64 Gjon Gjonaj, zv.komandant i Brigadës XVI

65 Gjon Marashi, komandant i çetës së Dukagjinit

66 Hajdar Dushi, zv.komisar i batalionit partizan, vullnetar të Shkodrës

67 Haki Bejko, komisar, kompania III, batalioni II, Brigada I

68 Haki Toska

69 Halim Xhelo, komandant batalioni, Brigada V

70 Hamdi Lemo, komandant Batalioni, Brigada III

71 Hamit Keçi, zv.komandant i Brigadës III

72 Hariz Velo, anëtar i shtabit të zonës I Operative

73 Hasan Moglica, komandant çete, Qarku Korçë

74 Hasan Mëhilli, komisar i kompanisë II, batalioni I, Brigada I

75 Hasan Pulo, zv.komandant i zonës I operative, anëtar i kryesisë së KANÇ

76 Hasan Selenica, zv.komisar i batalionit ‘Hakmarrja’, Korçë

77 Haxhi Lleshi, anëtar i shtabit të përgjithshëm të UNÇ-së

78 Haxhi Seseri, komandant i batalionit territorial të Dajtit

79 Hito Çako, zv.komandant i Brigadës V

80 Hulusi Spahiu, komandant i Brigadës III

81 Hysen Blloshmi, komandant i çetës së Sopotit

82 Hysen Çino, komandant batalioni, Brigada V

83 Hysen Zenelaj, zv.komandant, kompania II, Batalioni II, Brigada I

84 Hysni Kapo, zv.komisar i zonës I operative, komisar i Brigadës V; anëtar i

Shtabit të përgjithshëm të UNÇ-së; anëtar i shtabit të divizionit I

85 Hysni Manushi, komandant batalioni, Brigada III

86 Hysni Selcka, komandant batalioni, Qarku Korçë

87 Ibrahim Stafa, zv.komisar i batalionit Vërçë-Sulovë

88 Idris Seiti, komandant, kompania I, batalioni II, Brigada I; zv.komandant batalioni, Brigada I

89 Idriz Tahiri, komisar i qarkut Shkodër

90 Irakli Bozo, komandant batalioni, Brigada II

91 Irfan Peshtafi, oficer i seksionit operativ të Brigadës VII

92 Islam Radovicka, komandant i zonës I operative, anëtar i shtabit të përgjithshëm të UNÇ-së

93 Istref Sehati, zv.komandant batalioni, Brigada V

94 Izet Kallarati, në dispozicion të shtabit të zonës I operative

95 Jaho Gjoliku, anëtar i shtabit të zonës I operative, zv.komandant Brigada V I

96 Jorgji Zëra, komandant batalioni, Brigada II

97 Josif Prifti, komisar i batalionit ‘Hakmarrja’, Korçë

98 Kadri Hazbiut, komandant i batalionit, Brigada V

99 Kadri Hoxha, komandant i batalionit të Çermenikës; komandant i grupit të

Qarkut të Elbasanit; anëtar i KQ të PKSH, komisar i Brigada VII

100 Kadri Musaj, komisar i batalionit Vërçë-Sulovë

101 Kahreman Ylli, komisar i Brigadës IV

102 Kapo Lena, komandanti i batalionit Vërçë-Sulovë

103 Kiço Ngjela

104 Koçi Xoxe, themelues i PKSH-së, anëtar i KQ të PKSH-së, anëtar i kryesisë së KANÇ

105 Koço Prifti

106 Koço Tashko, anëtar i kryesisë së KANÇ

107 Komandanti i çetës së Shën Gjergjit (i paidentifikuar)

108 Kristo Themelko, themelues i PKSH, anëtar i KQ të PKSH-së, komisar i çetës së Pezës

109 Kudret Fratari, zv.komandant batalioni, Brigada VIII

110 Lako Polena, komisar i Brigadës II i Mbrojtjes së Popullit

111 Laver Sulçe, zv.komandant batalioni, Brigada I

112 Lefter Kolonja, zv.komandant batalioni, grupi i Pezës

113 Liri Gega, anëtare e KQ të PKSH-së

114 Lan Qafëzezi, zv.komandant batalioni, Brigada VII

115 Lutfi Leka, komandant i batalionit të Bëzhetës

116 Llambi Gostivishti, zv.komisar i batalionit ‘Reshit Çollaku’

117 Maman Saliu, komisar i qarkut të Mbrojtjes Popullore, Shkodër

118 Manol Konomi, anëtar i kryesisë së KANÇ

119 Manush Myftiu, zv.komisar i Brigadës V

120 Maqo Çomo, zv.komisar i batalionit ‘Fuat Babani’

121 Mark Uli, komisar i çetës së Dukagjinit

122 Marko Billa , komandant i RPV Palasë

123 Maze Jaupi, zv. komandant batalioni, Brigada VIII

124 Medar Shtylla, anëtar i KANÇ

125 Medat Poloska, zv.komisar i batalionit të Oparit, Korçë

126 Mehmet Jaho, zv. Komandant i Brigadës XII, pseudonimi Luftar Bolena

127 Mehmet shehu, kandidat i PK të PKSH-së, komandant i Brigadës I, zv.

Komandant i divizionit I; komandant i operacioneve në Shkodër, pas lufte

128 Meshit Çela, zv.komisar, batalioni II, Brigada I

129 Mestan Ujaniku, komandant i shtabit të qarkut të Beratit

130 Mellan dervishaj, komandant i Brigadës XI

131 Mihal Prifti, komisar i Divizionit II

132 Mihallaq Ziçishti, komandant i Qarkut të Mbrojtjes Popullore, Shkodër

133 Miladin Popoviç, themelues i PKSH, drejtues de facto i saj

134 Minella Koleka, komandant i komandës së vendit, Himarë

135 Misto Treska, komisar batalioni territorial, Korçë, komisar i Brigadës XX

136 Muhamet Prodani, komandant i kompanisë III, batalioni I, brigada I; komandant i Brigadës I

137 Muharrem Kokomani, zv.komandant batalioni, grupi i Pezës

138 Muharrem Butka, komandant i komandës së Qarkut të Korçës

139 Musa Daci, zv.komandant batalioni, Brigada VI

140 Mustafa Matohiti, komisar i brigadës VI

141 Mustafa Gjinishi, anëtar i Shtabit të Përgjithshëm, të UNÇ-së

142 Mustafa Xhani (Baba Faja Martaneshi), komandant i batalionit të Martaneshit, anëtar i shtabit të përgjithshëm të UNÇ-së

143 Myslym Peza, anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të UNÇ-së, komandant i partizanëve të Pezës

144 Myslym Shyri, komisar batalioni II, Brigada I

145 Myzafer Spaho, komisar i Brigadës III

146 Myzafer Trebeshina, komisar i divizionit IV

147 Nako Spiru, anëtar i KQ të PKSH-së, anëtar i kryesisë së KANÇ

148 Nasi Vithkuqi, komandant batalioni, Brigada IV

149 Naum Kristo, zv.komandnt batalioni, Brigada IV

150 Naxhije Dumi, kandidate e KQ të PKSH-së

151 Ndreko Rino, zv.komandant, kompania III, batalioni I, Brigada I, komandant batalioni, Brigada I; komandant i operacionit të Dukagjinit pas lufte

152 Neim Kuçi, komandant batalioni, Brigada VII

153 Neki Pirgu, komandant Çete, Qarku Korçë

154 Nesti Titani, komisar i batalionit ‘Çlirimi’, Korçë

155 Neshat Hysi, zv. Komandant i Brigadës VII

156 Nexhip Vinçani, komandant i grupit partizan të Korçës, komandant i Brigadës IV

157 Ngjeli Argjiri, komandant, kompania II dhe zv.komandant, batalioni II, Brigada I; zv.komandant, Brigada VIII

158 Niazi Çepani, anëtar i Shtabit të Qarkut të Beratit

159 Niko Çeta, komisar i batalionit Kelmendi-gërmenji, Korçë

160 Nuredin Aliu, anëtr i Shtabit të Zonës I Operative

161 Nuri Huta, komandant i Kompanisë I, batalioni I, Brigada II

162 Ollga Plumbi, anëtare e kryesisë së KANÇ

163 Omer Nishani, kryetar i KANÇ

164 Osman Sinani, komandant batalioni, Brigada III

165 Pajtim Shyti

166 Panajot Plaku, komisar i batalionit I, Brigada I

167 Pandi Kristo, anëtar i KQ të PKSH-së, komisar i grupit partizan të Korçës

168 Pano Xhambolla, zv.komandant i Brigadës IV

169 Pertef Therepeli, komandant batalioi, Shtabi i Beratit

170 Petraq Lalaj, zv.komisar i grupit partizan të Korçës

171 Petraq Titani, komisar i batalionit të Oprait, Korçë

172 Petrit Dume, komandant i Batalionit ‘hakmarrje’, komandant batalioni, Brigada IV

173 Petrit Hakani, komandant i batalionit të Dumresë

174 Petro Bullati, komandant i Brigadës II i Mbrojtjes së Popullit

175 Pilo Peristeri, themelues i PKSH-së; komisar i batalionit ‘reshit Çollaku’; komisar i Komandës së Qarkut të Korçës

176 Pilo Shanto, ndihmës i komandës së vendit, Himarë

177 Prenk Zhupa, komandant i Rrethit Lezhë

178 Puna, pseudonim i një personi të paidentifikuar

179 Puçe Meçani, komandant çete, Qarku Korçë

180 Qazim Kondi, anëtar i Shtabit të Zonës I Operative, komisar i Brigadës VIII

181 Qemal Zybo, zv.komandant, kompania I, batalioni II, Brigada I

182 Qiriako Harito, anëtar i kryesisë së KANÇ

183 Rahman Uruçi, komandant i batalionit territorial të Myzeqesë; komandant i Brigadës XVI

184 Rako Gërmenji, zv.komandant, kompania III, batalioni II, Brigada I

185 Ramadan Çitaku, themelues i PKSH-së, anëtar i KQ të PKSH-së; anëtar

i Shtabit të Përgjithshëm të UNÇ-së; anëtar i kryesisë së KANÇ

186 Ramiz Alia, komisr i Divizionit V

187 Raqi Qirinxhi, intendent i grupit partizan të Korçës

188 Refat Bajrami, komandant i Brigadës XII

189 Rexhep Haka, komandant i batalionit vullnetar të Shkodrës

190 Rexhep Çami

191 Rexhep Kolli, zv.komandant batalioni, Brigada III

192 Rexhep Plaku, anëtar i Shtabit të Zonës I Operative

193 Rexhë Deliu, komandant i batalionit territorial Ishëm-Krujë

194 Riza Kodheli, komandant i batalionit territorial, Korçë

195 Riza Vehipi, komandant batalioni I, Brigada VI

196 Rrahman Parllaku, komandant i Divizionit V

197 Sabri Sevrani, komandant i Qarkut Shkodër

198 Sadik Bekteshi, komisar i batalionit partizan vullnetar të Shkodrës; komandant i grupit territorial të Shkodrës

199 Sadik Bocaj, përgjegjës organizativ në sektorin politik të Brigadës I

200 Sali Ormani, komandant batalioni, Brigada V

201 Saliko Sulo, zv.komandant batalioni, Brigada V

202 Sami Ahmeti, komandant batalioni, brigada VIII

203 Sami Baholli

204 Sami Bineri, komandant batalioni IV, Brigada XII

205 Sami Gjebero, anëtar i sektorit politik të Brigadës VII

206 Sefedin Arëza, komandant, kompania III, batalioni II, Brigada I

207 Sefedin Meçe, komandant batalioni II, Brigada VI

208 Seit Pojani, komisar çete, Qarku Korçë

209 Sejfulla malëshova, anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të UNÇ-së; anëtar i kryesisë së KANÇ

210 Selami Vinçani, zv.komandant batalioni, Brigada IV

211 Selman Brahim, zv.komandant bataloni, Brigada I

212 Sinan Mazi, zv.komandant batalioni, Brigada V

213 Siri Shapllo, anëtar i kryesisë së KANÇ

214 Skënder Ali, komandant batalioni, Brigada VIII

215 Skënder Çaçi, komisar çete, Qarku Korçë

216 Sotir Mero, komandant batalioni, Brigada VIII

217 Spiro Koleka, anëtar i kryesisë së KANÇ

218 Spiro Moisiu, komandant i Shtabit të Përgjithshëm të UNÇ-së, anëtar i kryesisë së KANÇ

219 Spiro Shalsi, komandant batalioni, Brigada IV

220 Spito Llazo, atashe ushtarak pranë grupit partizan të Korçës

221 Stefan Dh. Grabocka

222 Suat Leskoviku, komandant i batalionit ‘Reshit Çollaku’; në dispozicion të Shtabit të Përgjithshëm

223 Sulo Kodheli, zv/komandant batalioni, Brigada I

224 Sulo Rexhepi, zv.komandant i kompanisë II, batalioni I, Brigada I

225 Shaban Idrizi, komandant batalioni III, Brigada VI

226 Shaban Rexha, komandant batalioni, Grupi i Pezës

227 Shaban Zereci, komandant i batalionit ‘Çlirimi’, Korçë

228 Shahin Ruka, komisar i Brigadës VV

229 Shefit Fetih, komandant batalioni III, Brigada XII

230 Shefqet Brinja, intendent i batalionit I, Brigada I

231 Shefqet Melcka, zv.komandant batalioni, Brigada IV

232 Shefqet peçi, komandant i Brigadës V, Komandant i Korparmatës I

233 Shemsi Totozani

234 Shuaip Panariti, komisar i batalionit ‘Qamil Panariti’, Korçë

235 Shuqri Shabani, komandant i batalionit I, Brigada XII

236 Tahir Kadareja, zv.komandant i Brigadës I dhe komandant i batalionit I të saj; komandant i Brigadës VI; komandant i divizionit II

237 Tefik Cangoj, komandant i batalionit territorial, Qarku Korçë

238 Teki Kolaneci, zv.komandant i Shtabit të Qarkut të Korçës, komandant i Brigadës XV

239 Todi Naço, komandant i artilerisë, Brigada I

240 Tomorr Spahiu, zv.komandant i kompanisë I, batalioni I, Brigada I

241 Tuk Jakova, themelues i PKSH-së, komisari i Brigadës I

242 Theodhor Masteni, zv. Komandant batalioni, Brigada VIII

243 Vasil Konomi, komisar i Brigadës II

244 Vasil Nathanaili, zv.komisar i Brigadës XII

245 Vasil Treska, zv.komisar i batalionit ‘Qamil Panariti’, Qarku Korçë

246 Vaskë Koleci, zv.komisar i Brigadës XV

247 Ymer Dishnica, anëtar i KQ të PKSH-së; anëtar i Shtabit të Përgjithshëm të UNÇ-së; anëtar i kryesisë së KANÇ

248 Xue Protopapa, komandant çete, Qarku Korçë

249 Xhaferr Cenko, zv.komisar i batalionit ‘Kelmendi-Gërmenji’, Korçë

250 Xhako Merko, komandant batalioni, Brigada VIII

251 Xhamal Hosecka, komisar çete, Qarku Korçë

252 Xheladin Beqiri, zv.komandant batalioni I dhe komandant i kompanisë

I, Brigada I; komandant batalioni, Brigada I

253 Xhelal Staravecka, komandant, batalioni II, Brigada I

254 Xhelo Fazlli, komandant batalioni, Brigada I

255 Xhelo Mato, komisar i kompanisë I, batalioni I, Brigada I; komandant batalioni, Brigada IV

256 Xhevair Spatara; komandant batalioni, Shtabi i Beratit

257 Xhevdet Petrela, komandant i Brigadës XXIV

258 Xhezar Serishti, komandant çete, Qarku Korçë

259 Z. Bojdani, zv.komisar batalioni territorial, Korçë

260 Zalo Zvarishti, komandant çete, Qarku Korçë

261 Zenel Hamiti, komisari i Brigadës XXIV

262 Zeqiri Babani, komisar çete, Qarku Korçë

263 Zija Kambo, komandant batalioni, Brigada IV

264 Zyko Kalivaçi, komandant batalioni territorial, Qarku Korçë

265 Zylyftar Veleshnja, zv.komandant i Shtabit të Qarkut të Beratit

Nga Enkeleda Veliu/

te gjithe inatin e kane me Bashen..

Si ..qysh e tek, nuk thone..

Por me ate e kane..

Po pse??

Se iu dendi mire me poste..

Se iu i rrinit, sa para mbrapa..

Se ju i zinit rrugen , per te vajtur ne seli..

Se ju nuk flisnit, pa qene ai..dhe kur ai duket verdalle, iu ngrinit zerin..

Lere me pastaj me statuset..

E mbysnit fare..

Kerkonit meritokraci..brenda partise..

E mire mire po..iu vete ne cte arushes meritokraci , notuat , qe dolet ne breg..?

Mbi sa demokrate te vertete shkelet…?

Sa te tjereve , i prete rrugen..dhe iu futet shkopinj nen rrota?

Sa te tjereve i raportuat, po te Basha..se filani te shan..ai thote keshtu e keshtu..

Cfare nuk helmatiset..dhe shate

Ju keshtu eee..

Ju, te listes se famshme..

Ju..Qe betoheshit , per te njome e per te thate..

Edhe sikur..te kisha mendje te rrija ne punen time..dhe te shikoja hallet e mia..tani me shume se kurre..e shikoj qe PD ka nevoje per ne..

Le ti japim dinjitetin , Partise sone..!

Ti..ti ..ti edhe ti..

Qerrohu..!

Kur përshkroi vitet e ferrit, Visar Zhiti dëshironte të tregonte vetëm të vërtetën e tij, atë që siç thotë vetë, është shkruar në lëkurën e tij. Asnjëherë nuk ka dashur të denigrojë apo të rëndojë dikë me pa të drejtë.

Ai mendoi se e shkroi të vërtetën e tij njëherë e përgjithmonë dhe nuk e dinte se do të duhej ta rithoshte, ta rikujtonte, duke i shkaktuar dhimbje vetes. Ish-kryepolici i kampit të Qafë Barit, Edmond Caja, i tronditur nga dëshmia e poetit e shkrimtarit në librin “Ferri i çarë”, e akuzon si gënjeshtar dhe bashkëpunëtor të regjimit, thua se faji për sjelljen e Cajës, dëshmuar nga ata që i kanë pësuar vetë në kurriz pasojat, ishte pikërisht i të dënuarve.

Ishin të persekutuarit ata që kishin faj për dhunën e ushtruar nga persekutorët… I duket marrëzi…

Ndonëse kishte vendosur të mos i përgjigjej akuzave dhe gënjeshtrave të Edmond Cajës, emri i të cilit është lakuar shumë kohët e fundit, pasi, sipas tij, me djallin nuk mund të dialogohet. Visar Zhiti e ka të pamundur të mos i përgjigjet ish-kryepolicit, që sot jeton si shtetas i lirë gjerman…

MISION: KUJTESA DHE E VËRTETA

– Libri, dosja dhe djajtë –

Qëllimi im, i veprës sime, sidomos e asaj që kam veçuar si burgologji, ishte kujtesa dhe të

dëshmoja një realitet të rëndë nën diktaturë, posaçërisht persekutimin dhe vuajtjen nëpër burgje, gjithmonë të vërtetën time, atë që u shkrua mbi lëkurën time, duke rrokur aq sa mundesha, duke dhënë dhe atë që pashë përreth. Do të doja ta kisha veç me dukuritë e së keqes, jo me njerëz të veçantë dhe me emra, por e keqja përhapet dhe ushtrohet nga njerëz dhe emra të veçantë, pra, duke qenë e pashmangshme përplasja, është detyrë të themi të vërtetën, në ndihmë të së mirës së përbashkët e të gjithkujt. Do të ishte e udhës që ashtu siç e dënojmë së bashku të keqen e përbashkët, ashtu dhe ta njihnim, duke zbërthyer secili pjesën e vet, atje ku ka pasur rol.

Të persekutuar dhe persekutorë, të mbanim përgjegjësitë, të dënonim të keqen, qoftë dhe moralisht dhe të punohej për normalitetin, për ringritjen sociale. U punua, por mungoi shumëçka, në këtë rast njohja e thellë, “hapja e dosjeve” dhe transparenca, drejtësia e mirëkuptimi, prandaj dhe e keqja gjeti rrugë dhe forma të tjera, dhe vazhdon duke arritur absurde vrastare.

Së pari, është e dëmshme që në zanafillë t’i trajtosh burgjet politike të diktaturës, Spaçin e Qafë Barin, etj., si kampe riedukimi, përkundrazi, ato ishin tmerre, ku ushtrohej dhunë asgjësuese dhe të dënuarit mbaheshin dhe për punë të rënda si ato në miniera, duke u shkelur parimi i parë bazë “shpërblimi sipas punës”, puna jonë grabitej, mbetet ende e papaguar. Dhe kush do të riedukonte atje me Makarenkon dhe “Poemën pedagogjike” të tij siç na doli, në burgje s’kishte “të paedukuar”, ata dinin më shumë se “edukatorët e tyre”, kur së pari në burgje mbylleshin të pakënaqur me sistemin, disidentë e kundërshtarë, deri dhe heronj, siç kishte dhe thjesht viktima dhe keqbërës nga ata që po sillte diktatura për t’i degraduar burgjet politike, sa të ishte e mundur më shumë. Por jemi ende larg këtij debati. Jemi nën sulmet dhunuese, por banale të atyre që kishin profesion dhunën dikur dhe jam i detyruar, jo t’u përgjigjem atyre, as e meritojnë, por t’i shpjegoj sado pak lexuesit. Ndërkaq janë librat, janë dhe dosjet.

1. Ishte një kohë kur unë isha rob, i burgosur brenda telave me gjemba dhe dikush më ruante, e kishte punën e policit të më mbante mbyllur, madje dhe të më tmerronte, të më bënte të vuaja, të më çonte me dhunë në punë etj., etj., me vite dhe nëse unë e tregoj këtë sot, që është tjetër kohë, jo e policit por e imja, kjo e shqetëson policin tim, i duket hakmarrje, e tërbon dhe megjithëse ai është tjetër njeri tani, jo polic, vepron po aq dhunshëm si atëherë. Nuk ka shoqëri normale në botën demokratike, ku të lejohet që persekutorët e dikurshëm të kërcënojnë të persekutuarit e tyre, që shefat e burgjeve të shpifin ndaj viktimave në mbrojtje të krimeve të tyre, siç po ndodh së fundmi në vendin tonë.

2. Dialogu me djallin është tejet i vështirë, për të mos thënë i pamundur, prandaj dhe Papa Françesku, lideri moral më i rëndësishmi në botë sot, thotë me të drejtë se me djallin nuk dialogohet, ai është tejet dinak dhe keqbërës pa fund…

3. Në Shqipëri ka bashkëpunëtorë të shumtë të djallit, me dashje dhe pa dashje, të përhapur gjithandej, deri lart, madje dhe të ikur për t’iu shmangur përgjegjësive dhe të vërtetave, duke besuar se mund të jenë fshehur kështu mes atyre që kanë mërguar për një jetë më të mirë apo që nuk kanë duruar dot pikërisht djallin në atdhe.

4. Meqenëse unë kam shkruar libra, ku kam treguar ferrin e burgjeve politike dhe Policinë e ferrit, në të cilat kam vuajtur dhe vetë, duke e ndjerë jo vetëm si detyrë të tregoj e të them të vërtetën, por dhe si detyrim për ata që s’janë më apo që nuk tregojnë dot, ndërkaq unë jam dënuar për poezitë e mia, për fjalën dhe kështu ajo u shndërrua në mision. E di, që krahas admiruesve të shumtë, kam bërë jo pak dhe armiq, madje dhe të rrezikshëm. Unë nuk kam armiq, nuk dua, ndoca më kanë mua armik dhe jam i detyruar të përballem. Së fundmi, ata kanë marrë një revansh të paskrupullt, duke u dhënë vend mediat e afërta me mllefin e tyre paranojak.

5. Sulmet e tanishme ndaj shkrimtarit Agron Tufa, si drejtor i Institutit të Studimeve të Krimeve të Komunizmit, po dhe ndaj Kastriot Dervishit, si ish-drejtor i Arkivit të Ministrisë së Punëve të Brendshme, Nebil Çikës, kryetar i Shoqatës Antikomuniste të ish-të Përndjekurve etj., deri dhe të qytetarit Urim Gjata etj., për të mos u hapur në emra të tjerë më parë, jo vetëm që s’kanë asgjë parimore, por veç bëjnë avokatinë e së keqes e janë të padrejta, vetanake e fyese, shpifje ordinere jo vetëm ndaj atyre që u drejtohen, por ndaj gjithë shoqërisë dhe opinionit qytetar, të dëmshme për të tashmen dhe do të duhej të dënoheshin.

6. Sulmet e këtyre ditëve ndaj bashkëvuajtësve dhe qëndrestarëve nëpër burgje, Bedri Blloshmit, Haxhi Baxhinivskit, të sapovrarë, Kastriot Çaushit, Lek Frrokut, Skënder Tufës etj., si dhe ndaj meje, pa kaluar në emra të tjerë të mëparshëm, janë një përpjekje diabolike për të mbuluar një të vërtetë të rëndë, është tërbimi për të shtypur sërish revoltën e shpirtrave tanë, ashtu si dikur në burgjet e Spaçit e të Qafë Barit etj.. Përmendja si alibi e emrave të bashkëvuajtësve tanë, ndër më të mirët në burgje, si Hajredin Fratari e Sherif Merdani e Namik Ajazi, por dhe Vasil Kati e Nuredin Skrapari e Sokol Ngjela etj., që s’janë më, shpërdorimi i mirësisë tonë për mirëkuptim dhe paqe të drejtë, nuk ndryshon gjë në dhunën e padrejtë që u ushtrua ndaj të burgosurve apo në shtypjet e revoltave të tyre, duke shkuar deri atje sa të pushkatoheshin njerëz, pra, në terrorin shtetëror.

7. Sulmet e herëpashershme ndaj meje, shpifjet vrastare, bëhen me qëllim për të na rrëzuar, jo vetëm mua, por të vërtetën që ne mbartim, janë hakmarrje e kërcënime për ato që janë shkruar për përndjekjet, dënimet dhe burgjet dhe posdiktaturën, me qëllim që, duke na nëpërkëmbur ne, ata do të jenë më të justifikuar. Bënë detyrën, thonë. Edhe ne bëjmë detyrën, themi. Për mua po shpif tani mbas 30 vjetësh ai që ka qenë shefi i Policisë së tmerrshme të burgut të Qafë Barit, se, sipas tij, tani, unë paskësha qenë “veshi i partisë së tij në burg” dhe për këtë më paskëshin çuar të punoja në ofiçinën e burgut në Qafë Bar(?!). Kurrë. Jo! Unë asnjë ditë nuk kam punuar në ofiçinë, gjë që vërtetohet jo vetëm nga ish-bashkëvuajtësit e mi, por dhe nga dokumentacioni i mbetur i brigadave të punës në burg.

Që dhe sikur të kem punuar atje, në ofiçinë, kjo s’përbën ndonjë gjë, i burgosuri shkon ku e detyrojnë, zvarrë, dhe në pushkatim. Në ofiçina kanë punuar dhe të burgosur të ndershëm, që kishin zanat mekaniku. Në të gjitha vitet e burgut tim, gati 8 vjet, unë vazhdimisht, pa ndërprerje kam punuar si skllav nën tokë, me turne, me kazmë e lopatë në terr, kam shtyrë vagonë si i mallkuar.

Kjo është e vërtetueshme kollaj dhe nga shumëkush dhe regjistrat e punës në burg janë ende. Dhe përsëri një tjetër uniformë e dikurshme ushtarake, e spërkatur me piklat e gjakut tonë, e thotë fare lehtësisht, pa përgjegjësi si i papërgjegjshëm, pa një provë a dëshmi, edhe pse ish-punonjës i lartë i diktaturës, mjafton që t’i duhet atij kështu, që unë paskësha qenë bashkëpunëtor i tyre. Jo, asnjëherë. Kurrë! Përkundrazi! Dhe s’kam dalë ndonjëherë dëshmitar.

As për atë vetë nuk dua të dal, s’kam kohë për djajtë, është libri, po e deshën, duhet të veprojë shoqëria… Ua kujtoj dhe atyre që kanë qejf të jetë kështu siç i fanitet kryepolicit, se në dosjen time është gjetur e është bërë publike kartela e refuzimit tim (me neveri) e bashkëpunimit me Sigurimin e Shtetit dhe ajo është e vitit 1989, pra, deri atëherë s’kisha pranuar, pastaj diktatura u zhbë dhe ata s’bënin dot më spiunë të Sigurimit. I jap të drejtën kujtdo të interesuari të rrëmojë në dosjet e mia, kudo që të jenë dhe e siguroj që s’ka për të gjetur një gjë të tillë, se s’ka. Megjithatë, unë e përsëris prapë, që për bashkëpunëtorët e tyre, spiunët, faji dhe përgjegjësia dhe dënimi, së pari, duhet të bjerë mbi ata që i thyen njerëzit me hir dhe pa hir dhe i bënë ashtu siç ata nuk deshën dhe pasi i shtrydhën, tani i flakin duke u bërë shumë më të ulët se ata.

Kryespiunët e lartë, meqenëse u duhet të dalin kundër atyre që u qëndruan, shpifin për të kundërtën, duke lënë fshehur ende bashkëpunëtorët e tyre realë, me të cilët dhe u mbajtën. Kurse ëndrra që sheh kryepolici, që ia mbathi në Gjermani, sikur i paska shpëtuar “veshët e mi” në burgun e Qafë Barit, është një tjetër shpifje neveritëse dhe e dënueshme. S’kam pasur kurrë rreziqe të tilla dhe rreziku i vërtetë në burg ishte ai dhe Policia që drejtonte, përpjekja për të na bërë si vetja e tyre. Ç’provë ka ai kundër meje, përveçse poshtërisë së vet? Unë madje kam gjetur në dosje se jam denoncuar dhe në burg dhe përgatiteshin për ridënimin tim, patjetër dhe prej rrjetit policor të tij…

8. Burgologjitë e mia “Rrugët e ferrit” dhe “Ferri i çarë” do të jetojnë më shumë se ai e ata që ngritën dhe mbajtën burgjet tona me dhunë dhe hekur. I kam shkruar pas burgut si vepra të kujtesës, kurse në burg kam shkruar poezi fshehurazi, kam dëshmitarë shumë miq besnikë, po përmend nga të gjallët, Hasan Bajo e Maks Rakipaj, Lek Mirakaj e Dine Dine, Esat Çoku, Astrit Xhaferri e Kujtim Prendi, e ku s’i kemi fshehur së bashku, që janë një tjetër sfidë se si arrita t’i shpëtoj kthetrave të Policisë së tij, që të paktën shpirti është i paasgjësueshëm.

Nga shkaku i poezive klandestine, në burg rrija pa bërë rebelin, as heroin, poetin jo e jo, ishte e pamundur dhe e ndaluar rreptësisht. Në heshtje i besoja një të ardhmeje, që dhe po mos ta arrija unë, ajo do të vinte me doemos. Flisnim kundër diktaturës dhe diktatorëve me miqtë e mi besnikë dhe mirënjohës, që më mbrojtën mua dhe poezitë e mia, se ato ishin më të shtrenjta se jeta ime, kështu më thoshte bashkëvuajtësi Hasan Bajo. Ne nuk kemi shkruar nga urrejtja, e përsëris, por nga dhimbja dhe detyra për kujtesën dhe të vërtetën, në nderim të vuajtjes njerëzore, të atyre që qëndruan fuqishëm deri në martirizim, kemi shkruar kundër së keqes, kundër dukurive të saj, dalin emra e bëma të rënda, që sot nuk i durojnë dot ata që i kryen, i kuptojmë dhe duhet të na kuptojnë, rruga më e mirë është distancimi nga vetja e tyre e dikurshme, shpjegimi, nëse duan, ndjesa nëse duan, por jo, jo sulmi i ri ndaj viktimave, për të ridënuar të dënuarit, për të rivrarë të vrarët.

Shkrimet tona janë dhe apel që të dënojmë së bashku të keqen, të kaluarën kriminale, se, siç thotë Papa Françesku, ne duhet të jemi kundër mëkatit, por jo mëkatarit. 9. Edhe pse flasin dhe veprojnë si ateistë të pandreqshëm, kujtojnë ndonjëherë Zotin, sikur këto janë pësime prej tij, hedhur mbi ne. Jo! Zoti na mbron, na mbron prej së keqes së tyre, por është djalli ai që na sjell dëme e mynxyra, tragjedi vetanake dhe vendit. Prandaj dhe zgjedhin më mirë në qiell sesa mes baltës me djaj. Të shpëtohet ç’mund të shpëtohet. 10. Për një higjienë sa më të pranueshme mendore e shpirtërore, që në trutë e atdheut të mos ketë kaq shumë qelb e në gjak kaq shumë helm. Që dhe armiqtë t’i bëjmë vëllezër. Me drejtësi dhe dhimbje. Por dhe armiqtë të mundohen të mos mbeten të tillë, se dëmtojnë vendin, po aq dhe veten, në mos më shumë.

Marrë nga gazeta Panorama

E para unë nuk jam ai qytetar i thjeshte që ti djallëzisht e citon “qytetari urim” as ish i dënuar politik, as dhe ish i persekutuar, por ish punonjës i policisë ne Degen e Brendeshme Puke, nga varej dhe kampi famoz i drejtuar nga ty, i komanduar per pak kohe dhe ne Qaf Bari.

Jo pa qëllim ti tani flet per grupe dhe bashkpunime.. ku ne… edhe une ish polici jam bërë bashkë me ish te denuarit e ndergjegjies dhe po krijome grupe kunder teje ( jo jo…nuk i largohesh dot kohes kur ti dhe soji i jot i ndyre krijonit grupe armiqsh dhe i denonit si kundershtaret politikë) per te krijuar idene e nje hakmarrje politike ndaj teje.

Ti je nje vrases qe mundohesh të hiqesh si i persekutuar nga ata qe ti dhe soji jot bastard i vratë, dhunuat dhe i persekutuat një jetë të tërë.

Jo pa qëllim ti Edmond Caja mundohesh të hidhesh degë më degë duke ju larguar të vertetes që vetë ti e di mirë se si është.

Ti mundohesh si hijenë ti vesh ata perballe njeri tjetrit, njehere duke i kecenuar me pseudonime, njeherë me biseda dhe takime imagjinare me ndonjë prej tyre, dhe ndonjëhere duke i akuzuar për gjëra që skanë ndodhur kurrë.

Ti permend futjen tende ne galeri, dhe poshtersisht e perdor sikur ti vete ishe pak a shumë si ata se punoje bashke me te denuarit, dhe perseri genjen. (ata te gjore (dy prej tyre) i benin sherbim vetures (Aros) tende çdo ditë jave) Elbete sa here hipje e doje te lare dhe padtruar nga ata megjithe se kishe dhe shofer.

Ti futeshe shumë here ne galeri bashkë me shefin e sigurimit kur nuk kish puntore per te kontrolluar se mos gjeje diçka.

Ti futeshe si hiejenë per te kontrolluar frontet e punes, materialin (piritin) dhe per te vene normen e pa realizueshme ditore qe duhet te benin te denuarit.

Ti futeshe ne galerite fshehur per te kapur te denuarit se mos merrnin mineral ne frontet e tjera dhe ti coje ne izolim.

Ti futeshe ne miniere edhe edhe nga galeria 14 nga ku futeshin materialet neper galeritë (disa qindra metra rruges mbi kamp per ne spaç) ku kontrolloje fillimisht veç dy portave te ushtarit ne brendesi rreth 100 metro dhe 4 portat me rryme elekrike dhe sinjal, policin aty brenda portave ne nje vrime ( 1 me 1 m/katror ) ne galeri ku bente sherbim me kallashnikov por dhe ndonje tentim te te denuarve per tu arratisur.

Ti futeshe neper galeri kur fusje dhe ndonje thike apo kacavide artizanale neper tranversat, per tju bere kontrollin me von me trupen e policise dhe per ti akuzuar dhe ridenuar te denuarit….

Vërtet ti nuk lije pa u futur dhe ne galeria e bllokuar poshte (jashtë) kampit nga dilin ujrat nepermjet pompave nga frika se mos canin malin te denuarit.

Ti je vrasës dhe nuk i largohesh dot akuzes.

Ti me ludovik Calin e thyet ne nes Sokolin, dhe kete nuk e them vetem une por e kane thene dhe do e rithone dhe ish kolege te tjere te policise.

Krimet tuaja nuk kanë të sosur, krime me të cilat do perballemi ne gjyq, dhe ti e di mire besoj.

Ti mundohesh te denigrosh dhe ti percash jo vetem ish te denuarit kundershtare te regjimit dhe familjet e tyre, ti i urren ata dhe kulturen e tyre…

Je shume larg, ashtu siç ke qene edhe kur ti ishe xhelati tyre, je shume i vogel , je nje ( Mi gjirizi )para tyre dhe familjeve te tyre.

Ata ishin dhe jane Atdhetarë, ndersa ti nje vrases dhe kelysh besnik i diktatures.

Nuk te shpeton dot më as zoti dhe jo me medjat qe ti po mundohesh ti shfrytezosh per te shpetuar koken.

Tik tak tik tak….

Edmond Caja bëy gati….ora jote dhe e Ludovik Calit, në perballje me të verteten dhe drejtesine po vjen.

Tani që ta zbuluan strofullen dhe të detyruan një si dhelprat nga tymi të dalësh prej saj…. pregatitu….., rrugë të gjatë dhe të vështirë do kesh, çdo gjë të këthehet mbrapsh në këtë botë….

koha e llogaridhenies per krimet e tua dhe të Ludovik Calit…o…Edmond Caja.

Nese beson se jane akuza jo te verteta, dhe meqe jeton ne nje shtet perendimor drejtoju gjykates atje per prishje imazhi.

Tani leshoi qente e tu, burrat kurva, krrimbat e halesë,ish bashkpuntoret e tu dhe të sigurimit, te lehin dhe të me shajne, apo të shpifin anonim si qenë te stervitur per keto pune… si dikur sa te munden…se ballas skini mendere.

Gota e Aluminit.

https://urimgjata.wordpress.com/2019/04/15/gota-e-aluminit/ via @wordpressdotcom

16-vjeçari Gjergj Hani në kohën e arrestimit, i paraburgosur në Degën e Punëve të Brendshme Durrës.

Nga Kastriot Dervishi

Gjergj Tomor Hani është i datëlindjes 13.5.1969. Në vitin 1985 krejt i vetëm, pikërisht në kohën kur kishte disa muaj që kish ngordhur dëmsjellësi më i madh i Shqipërisë, ai orvatet të largohet nga Shqipëria nëpërmjet liqenit të Ohrit afër fshatit Lin. Nisur nga mjedisi familjar antikomunist, fillon të urrejë regjimin qysh në moshë të vogël. Me një forcë të hatashme për moshën, merr vendimin të arratiset, duke mos i thënë askujt. Largohet fillimisht me tren në Fier, e prej këndej në Pogradec. Me autobus shkon në Lin, e prej këtej, nisur nga hartat e përgjithshme sheh vendin prej nga do arratisej me not. Ishte data 27.5.1985, ora 23.30, koha kur Gjergji nist për arratisje në liqen. I vetmi problem ishte prozhektori i madh që bënte dritë. I pikasur nga ky ndriçim, vetëm fare pak metra larg kufirit, rojet kufitare qëllojnë me kallashnikov. Për të mos u vrarë, Gjergji del në breg ku edhe ndalohet nga kufitarët.

Gjykimi u bë në sallën e gjykatës, por me kolektivin e shkollës “Naim Frashëri”, nxënës dhe mësues. Për këtë arsye, u konsiderua si gjykim para kolektivit. Të gjithë kishin ardhur për të parë “armikun”. Në vendimin e gjykatës gjejmë edhe këto fjalë:

“…ai me veprimin e tij armiqësor, i kundërvihet tërë qëndrimit të rinisë sonë të pastër revolucionare, e cila në këto momente është mobilizuar më tepër se kurrë ta kthejë dhimbjen në forcë, punë e vigjilencë”.

Me vendimin nr.77, datë 1.7.1985, Gjykata e Rrethit Durrës, e përbërë nga Spartak Braho, dy ndihmësgjyqtarë, duke pasur pranë prokurorin Sotir Vasi, e deklaroi fajtor dhe e dënoi me 5 vjet heqje të lirisë në bazë të neneve 47/gj (arratisja), 11 (përgatitja ose tentativa), 21 (vitet e dënimit), 30/dh (rrethanë lehtësuese). Asnjë vit nuk i uli gjyqtari.

Sipas nenit 21 të Kodit Penal të vitit 1977, “të miturit dënimin me heqje të lirisë e vuajnë në vende të veçanta”. Megjithatë, kjo nuk ka ndodhur. Nuk konsiderohet i mitur (kodi e kish qartë përcaktimit për moshat deri 18 vjet dhe pas kësaj moshe) dhe dërgohet në repartin nr.311 Qafë Bari te “trimat” e Edmond Cajës. Dënimin nuk mundi ta mbarojë sepse u lirua me dekretin me rastin e 40 vjetorit të shpalljes së republikës komuniste. U lirua më 27.1.1986.

Vitin pasues nga lirimi, Gjergj Hani do arrestohej përsëri. Ai tashmë ishte pjesë e “armiqve të pushtetit popullor” dhe nuk mund ta hidhte pa një dënim të dytë.

U arrestua më 24.7.1987. Me vendimin nr.16.11.1987, Gjykata e Rrethit Durrës, i bashkoi çështjen me një tjetër krejt pa lidhje, e deklaroi fajtor në bazë të neneve 47/gj, 11.3, 21/2, 31/atë Kodit Penal për tentativë arratisjeje dhe e dënoi me 11 vjet burgim. Gjergji pranoi agjitacionin në gjykatë, por jo arratisjen sepse ajo ishte e sajuar. Sërish dënimi në kampin e tmerrshëm të Qafë Barit. U lirua me dekretin nr.7460, datë 31.1.1991 të Presidiumit të Kuvendit Popullor.

Haki Slatina kishte kryer 35 vjet në burgjet Komuniste

Haki Statina (Isufi)

Lindi ne 1929 në Senisht Mokër, Pogradec

Lindi ne nje familje liridashese

Merr pjesë aktive në luftë, ndonese shume i ri

Pas lufte fillon të punojë si ekonomist

I pa kënaqur nga puna e qeverisë komuniste, e cila jo vetëm nuk po mbante premtimet, vendosi të arratiset nga Shqiperia në shtator 1948 së bashku me Aqif Hysenbegasin

Qeveria komuniste Jugosllave, e kthen në Shqiperi.

Shkurt 1949 dënohet 5 vjet burg. I kryen në burgun e Korcës.

Lirohet me 2 Janar 1954. Por jo për shume kohë

Arestohet me 9 Tetor 1954 dhe denohet 25 vjet burgim

Ne 1973 e ridënojnë me 9 vjet të tjera

Haki Slatina lirohet ne Shtator të 1984, mbasi kishte kryer 35 vjet në burgjet Komuniste

Fisi i ISUFAJ të Statines është një familje shumë e perzekutuar nga rregjimit kriminal komunist në Shqipëri

Shumë pjestarë të famijles Isufi do përfundonin në burgjet komuniste

Xhevit Isufi 20 vjet, Faik Isufi 15 vjet, Ali Isufi 12 vjet, Osman Isufi 5 vjet

Haki Slatina Isufi ndëroj jetë në Shkurt 1995 në moshen 66 vjecare

Në 1996 i u dha titulli i larte ”Martin i Demokracise”

Me shume respekt per ”Mandelën” e Shqipërisë

Beniamin Bakalli

Deni Isufi

Mira Hysenbegasi

Faleminderit Besa_____Zoti te bekofte.

Dy kandidatë të listës së PD-së kanë refuzuar marrjen e mandatit të deputetit e njëkohësisht edhe ‘opozitën’ e Edi Ramës.

Besa Petrit dhe Jeton Kaloshi, të dy anëtarë të PD-së kanë refuzuar mandatin e deputetit.

Kjo është Besa Petriti bijë korçare, edhe Besa nuk e pranoi mandatin e deputetes…

Faleminderit Besa,

Zoti te bekofte

Ky është Jeton Kaloshi, kandidati i listës së PD në Dibër edhe ky e ka refuzuar mandatin e deputetit!

Jeton Kaloshi, kryetari aktual i Forumit Rinor të PD në Dibër, ka refuzuar mandatin e deputetit nga lista e PD për qarkun e Dibrës.

Paratë, ofiqet, ambicia për një karrige deputeti nuk e tunduan Jeton Kaloshin.

Këto nuk quheshin as vjedhje, as grabitje.

luftës sonë i kapërcen kufijtë e moralit borgjez. Një horr mund të jetë i dobishëm për partinë, edhe duke qenë horr.

Në polikë, morali nuk ekziston; nuk ekziston asgjë përveç arritjes së rezultatit”. Për të mbështetur këtë politikë grabitjesh skandaloze të sasive të mëdha monetare “për nevojat e partisë”, Lenini vuri në punë edhe shokun Bogdanov, mik i tij, të shkruante edhe ai një broshurë në mbrojtje të “eksëve”

Këto nuk quheshin as vjedhje, as grabitje.

Kur kryheshin “për nevojat e partisë” quheshin rusisht “ekspropiacija”, d.m.th. shpronësim: “shpronësohej” borgjezia dhe klasa sunduese. Fjalori politik i partisë u pasurua me shkurtesën “eks”, që cilësonte vjedhjen dhe grabitjen e sasive të mëdha monetare “për nevojat e partisë”, ndërsa shokët përkatës tanimë quheshin “eksistët”.

Nga Aurel Plasari/

Kur jeta nuk ta jep mundësinë të kesh qenë bashkëkohës i ngjarjeve të “epokës leniniste”, nuk të mbetet veçse të lexosh bashkëkohësit e atyre ngjarjeve, sidomos ata që i kanë përshkruar ato në mënyrë të dokumentuar. Ndër autorët e parapëlqyer, fjala vjen, Essad Bey është vetëm njëri prej tyre, sepse ata janë të shumtë. Ja Lenini në Paris, siç e ka përshkruar jo vetëm z. Essad Bey, por e shumta e autorëve të kohës: jetë mërgimtari, pothuaj vetmitar, përpos së shoqes Nadjezhda Konstantinovna Krupskaja, e cila nuk e braktis.

Si shoqe lufte ajo mban listat e partisë, të anëtarësisë anembanë Rusisë, në kohë e sipër që ato zvogëlohen në mënyrë të frikshme, saqë partia rrezikon të mbetet vetëm me 10 anëtarë.

Mësohet që dikur partitë revolucionare në Rusi i subvenciononin oligarkët kurtizanë, mirëpo tani në emigracion arka e partisë kishte mbetur bosh. “Duhen pará, – konkludon Lenini analitik si gjithnjë, – dhe ne duhet ta gjejmë vetë rrugën për ta pasuruar partinë”. Ajo rrugë nuk paskësh qenë më vetëm çështje bisedash. “Revolucionarët” që endeshin nëpër Rusi, sidomos ata që kishin talent banditizmin, duheshin organizuar dhe koordinuar.

Një ditë, si ka kaluar orë të tëra në bibliotekë, me t’u kthyer në shtëpi udhëheqësi mbyllet në dhomën e punës, duke e porositur Krupskajën që të mos e shqetësojë askush: “Më duhet të kryej një vepër teorike shumë të rëndësishme…”. Bashkëshortja, gjithnjë e informuar për punën e të shoqit, mbetet e befasuar nga kjo farë fshehtësie.

Prej punës së asaj nate rezulton një broshurë që skandalizoi edhe vetë marksistët e emigracionit. Broshura të atilla me direktiva, Lenini i mbititullonte “Letra nga larg”, të njohurat “Письма издалека”

Duke përdorur aty-këtu citate marksiste, Lenini shpjegonte që grabitjet e bankave, të trenave që transportonin vlera monetare dhe të arkave të magazinave, në gjendjen aktuale të revolucionit ishin “akte revolucionare-marksiste, dorë e parë”

I gjithë koleksioni “Письма издалека” mund të lexohet sot, në suport elektronik, edhe në internet. Dhe rezulton që autorë si Essad Bey paskëshin treguar të vërtetat. Me botimin e broshurës dhe direktivat e reja të dhëna në të, banesa e Leninit në Paris filloi të vizitohej nga figura të fantaksura. Ishmiqtë e tij kështu e kanë përshkruar. Ai vetë u detyrua të vente deri në Finlandë për të takuar figura të atilla: kaukazianë gjysmë të egër, cuba siberianë, eremitë balltikas etj..

Tanimë, në vend të tezave të Marksit dhe Engelsit, diskutonte me ta plane konkrete aksionesh për grabitje, duke shpjeguar mbi tryezë planimetri topografike.

“Shokë, – pyeste me duar të kredhura ndër xhepa dhe sytë gjysmë të mbyllur, – a jeni të gatshëm të grabisni bankën e Armavirit për nevojat e partisë?” Shokëve u kërcisnin dhëmbët nga hareja dhe padurimi. “Duhen nja dhjetë bomba…”, kërkonin shokët, ndërsa Lenini nxirrte nga xhepi bllokun e vogël dhe mbante shënim kërkesat, duke miratuar me kokë. Kështu u ndërtua një rrjet i mirorganizuar grabitësish të vlerave të mëdha monetare nëpër banka, trena, magazina etj., “për nevojat e partisë”. Falë tij, u realizuan grabitjet spektakolare të bankës së Tiflisit (200.000 rubla të kohës), të korrierës perandorake në Uralet (70.00 rubla të kohës) dhe një varg i tërë grabitjesh të ngjashme. Hollësi kërshërore mund të gjeni plot edhe në internet: The 1907 Tiflis bank robbery etj..

Këto nuk quheshin as vjedhje, as grabitje.

Kur kryheshin “për nevojat e partisë” quheshin rusisht “ekspropiacija”, d.m.th. shpronësim: “shpronësohej” borgjezia dhe klasa sunduese. Fjalori politik i partisë u pasurua me shkurtesën “eks”, që cilësonte vjedhjen dhe grabitjen e sasive të mëdha monetare “për nevojat e partisë”, ndërsa shokët përkatës tanimë quheshin “eksistët”.

Leninit i duhej edhe kreu i kësaj veprimtarie. Ndërsa kalonte gishtin në listat e besnikëve të mbetur të partisë, u ndal te një emër disi i veçantë dhe iu kujtua që e kishte ndeshur kalimthi në Kongresin e Partisë në Helsingfors: një djalosh me fytyrë të vrarë lije, me sy të vegjël dhe mustaqe të zeza. Dhe vendosi, siç vendoste gjithmonë, i bindur në përshtypjen e çastit: Eksi duhej të përqendrohej tek eksistët e Kaukazit, ndërsa drejtimi i tyre t’i besohej “gjeorgjianit legjendar”. Me emërtesën “gjeorgjiani legjendar” njihej në qarqet e partisë djaloshi Josif Xhugazhvili, ndryshe Stalin. Reagimeve të shumë shokëve marksistë të skandalizuar nga grabitje të tilla “për nevojat e partisë”, Lenini iu përgjigj duke shkruar:

“Partia nuk është bujtinë pensioni për bandillë; fusha e luftës sonë i kapërcen kufijtë e moralit borgjez. Një horr mund të jetë i dobishëm për partinë, edhe duke qenë horr. Në polikë, morali nuk ekziston; nuk ekziston asgjë përveç arritjes së rezultatit”. Për të mbështetur këtë politikë grabitjesh skandaloze të sasive të mëdha monetare “për nevojat e partisë”, Lenini vuri në punë edhe shokun Bogdanov, mik i tij, të shkruante edhe ai një broshurë në mbrojtje të “eksëve”. Mund të lexohet në të:

“Bërtitet kundër shpronësuesve, duke i quajtur hajdutë dhe kriminelë. Mirëpo, në orën e pushtetit ata do t’i kemi të gjithë me ne dhe atëherë do të jetë më i dobishëm një hajdut profesionist sesa intelektualët si zoti Plehanov”. Më duket – mbase e kam gabim – që historia i dha të drejtë partisë./ hashtag.al

Ish eksponentë të Sigurimit të Shtetit vazhdojnë të militojnë në politikë dhe institucione të pavarura, në Policinë e Shtetit, Prokurori dhe në Shërbimin Informativ Shtetëror. Kjo nuk i shërben pajtimit tonë kombëtar, përkundrazi, kjo është arsyeja kryesore pse Shqipëria dhe shqiptarët nuk po shkëputen dotë nga tranzicioni i gjatë.

Të paktën, na lejoni të numërojmë viktimat tuaja. Ju u morët jetën dhe pronën jo se ata njerëz ishin fajtorë, ose kishin shkelur ndonjë ligj të kohës.

Jo, ju i vratë ata thjesht sepse ju jeni të kuq, qenie që nuk po ngopeni kurrë me gjak dhe vuajtje shqiptarësh. Ndaj ju lutem, jepni një shans përshpirtjes dhe lutjes tonë për shpirtin e viktimave tuaja; mos shkaktoni viktima të reja.

Nga Erl Kodra/

Romani “Viti 93” i Viktor Hygo (botuar në vitin 1874) është kryevepra e fundit e gjeniut francez. Madhështia e Hygoit nuk qëndron tek fuqia e artit, as tek stili i papërsëritshëm, por tek dilema ekzistenciale e luftës, në raport me viktimat e pafajshme të saj. “Viti 93” është romani i gjithëkohëshëm që ndanë të mirën me të keqen. Fabula është kjo:

Romani përshkruan revoltën dhe betejat revolucionare dhe kundërrevolucionare në 1793 gjatë Revolucionit Francez. Ngjarjet e romanit ndodhin kryesisht në Bretanjë dhe në Paris. Markez de Lantenac, Goveni, Simurdeni, Batalioni Blu, Mbretërorët, Michelle Fléchard dhe tre fëmijët e saj gjenden përballë në një luftë për jetë a vdekje në kështjellën e Bretanjës. Fitorja ose humbja e betejës do të thotë fitore ose humbje e kauzës. Megjithatë, fitorja ose humbja ka çmimin e jetës ose të vdekjes së humanizmit njerëzor, të jetëve të pafajshme. Lufta gjithmonë është e ashpër, por Viktor Hygo, ky humanist i përmasave planetare përvijon qartë ndarjen e koncepteve të luftës së drejtë dhe krimeve të luftës.

Në kryeveprën e Viktor Hygo fiton humanizmi.

Batalioni Blu ose ndryshe Ushtria Republikane ka adoptuar tre fëmijët e Michelle Fléchard, viktima të luftës. Goveni, Komandant i Ushtrisë Republikane është nipi i Markes De Lantenac, një monarkist që luftonte për kauzën e mbretërorëve në Francë. Simurdeni është një prift revolucionar, një lloj udhëheqësi politik i Ushtrisë Republikane. Finalja e romanit është tronditëse; beteja për Kështjellën e Bretanjës. Mbretërorët rrethohen në Kështjellë nga republikanët, ndërkohë që tre fëmijët gjenden në duart e monarkistëve. Komandant Goveni lufton kundër xhaxhait të tij Markez De Lantenac në një betejë për jetë a vdekje. Zjarri përfshinë Kështellën e Bretanjës, ndërsa Markezi largohet nga një dalje e fshehtë. Kur dëgjon ulurimat e Michelle Fléchard në ikje e sipër, kujtohet se në sallën e bibliotekës në Kështjellë, gjendeshin tre fëmijë të pafajshëm që po digjeshin të gjallë. Markez De Lantenac kthen rrugën nga po arratisej, futet mes flakëve në kështellë.

Papritur në dritaren e Kështjellës së Bretanjës, shfaqet Markez De Lantenac, me tre fëmijët në krahë, si një ëngjëll shpëtimtar. Armiku i betuar i Revolucionit Francez, falë kauzën e tij për jetën e tre fëmijëve. Në një luftë që nuk njeh kompromise, Markez De Lantenac e bën zgjedhjen. Jetët e tre fëmijëve të pafajshëm janë një çmim i lartë për kauzën mbretërore, ndaj, në djallë kauza dhe jeta e tij.

Por asgjë nuk mbaron këtu!

Goveni, nipi i Markez De Lantenac dhe njëkohësisht Komandant i Ushtrisë Republikane, tronditet nga gjesti madhështor i xhaxhait. Natën, si kryemomandant i Batalionit Blu, Goveni viziton Markezin në qeli. Ai e lë të lirë Markez De Lantenac, i cili largohet nga burgu, maskuar me rrobat e Govenit. Të nesërmën, në çastin kur Gjykata Ushtarake do të gjykonte Markezin, në qeli, në vend të tij, ata gjejnë Komandantin e tyre! Simurdeni, prifti revolucinoar dhe njëkohësisht edhe babai shpirtëror i Komandant Govenit, do të gjykojë birin e tij në shpirtë. Trupa gjykues përbëhet nga tre njerëz. Simurdeni ishte kryegjykatësi.

Dy votat e para ishin kundër njëra tjetrës; njëra që Komandant Goveni duhet të jetojë, sepse gjesti i tij është thjesht human; dhe Komandant Goveni i duhet Revolucionit Francez, ndërsa vota tjetër ishte që Goveni duhet të vdesë, sepse me veprimin e tij ai tradhëtoi Revolucionin. Vota e priftit Simurden është vendimtare.

Simurdeni jep verdiktin e tij; Komandant Goveni duhet të dënohet me prerje koke në gijotinë!

Në çastin që koka e bukur e Komandant Govenit, birit në shpirtë të priftit Simurden shkëputet nga shpatullat, me një buzëqeshje të ngrirë në buzë, dëgjohet një krismë:

Revolucionari Simurden vret veten.

Huh! Çfarë madhështie tragjike e përbotëshme!

***

Kjo hyrje e gjatë me romanin “Viti 93” të Viktor Hygo nuk ishte e paqëllimtë. Me sa duket, Franca është e madhe, sepse të tillë e kanë bërë humanistët si Viktor Hygo dhe të singjashmit e Tij. Popujt e tjerë që bënë luftra dhe revolucione mbetën imitues të shëmtuar, duke kryer krime të tmerrshme, prej të cilave nuk ditën të distancohen kurrë. Ndërsa ne shqiptarët hala nuk po gjejmë forcën të dënojmë krimet e neveritshme të komunizmit tonë kanibal, që jo vetëm përbiu me mijëra jetë të pafajshme, por që hëngri edhe bijtë e vet revolucionarë.

“Revolucionarët” shqiptarë vazhdojnë të mbeten të vegjël, burracakë. Imagjinoni për një moment partizanen Ramize Gjebrea dhe krahasojeni atë me personazhet e Viktor Hygo. Komunistët shqiptarë nuk ia falin asaj edhe një puthje të pafajshme që i rrëmbeu partizani tjetër Zaho Koka.

Vini re! Për këtë krim me puthje, 20 vjeçarja Ramize Gjebrea sharrohet me plumba. Ky është komunizmi shqiptar.

Të gjitha këto m’u kujtuan teksa po ndjek këto ditë, thellësisht i tronditur, sulmet dhe linçimin publik që po i bëhet poetit dhe shkrimtarit Agron Tufa. Ajo çka i jep përmasë tragjike sulmeve kundër Agron Tufës nuk është fjalori që po përdoret kundër tij, as shpifjet monstruoze, as personazhet që po i bëjnë ato. Fëlliqësia e sulmeve qëndron diku tjetër, tek shkaku, arsyeja.

Shkrimtarin Agron Tufa po e sulmojnë, sepse Agroni po kryen detyrën e tij, i ngarkuar nga Ligji për të zbardhur Krimet e Komunizmit. Spartak Braho, një lloj sadisti kanibalo-komunist, i sulet Agronit duke i thënë: mos m’i numro viktimat. Çfarë tmerri përçudnues!

Agron Tufa është një lloj humanisti që po përpiqet të shërojë kujtesën tonë; duke numruar viktimat e një ideologjie antihumane siç ishte komunizmi ortodoks shqiptar. Nga të gjitha pikëpamjet, nga të gjitha provat, nga të gjitha dokumentat ndërkombëtare, krimet e komunizmit janë po aq të shëmtuara sa krimet e nazizmit. Hitleri ishte një barbar i neveritshëm që shkaktoi miliona viktima, ndërsa komunizmi ortodoks shkaktoi miliona të tjera, për një kohë të gjatë, në një gjeografi shumë të gjerë. Të dyja bashkoheshin në një pikë; vrasja pa mëshirë e të gjithë atyre që ishin të ndryshëm nga ata. Të parët vrisnin hebrenjtë dhe masakruan gjysmën e Evropës, të dytët vrisnin ata që mendonin ndryshe në më shumë se gjysmën e Evropës.

Karakteristikë e komunistëve shqiptarë është se krimet e tyre filluan herët kundër gjysmës tonë tjetër, për shkaqe dhe arsye të shpikura prej tyre. Luftën kundër pushtuesve e kthyen në një luftë të egër për pushtet brenda llojit tonë, brenda rracës tonë. Për komunistët shqiptarë nuk kishte pikë rëndësie fakti se kush ishte viktima, mjafton që qëllimi të përmbushet, terrori të mbillet, pushteti të garantohet me grykën e pushkës. Me qindra janë provat e Krimeve të Komunizmit gjatë Luftës të kryera edhe brenda llojit ideologjik, ndërsa Krimet e Komunizmit kundër atyre që mendonin ndryshe janë me mijëra. Jeta e një njeriu nuk mund të shuhet, ashtu kotë, sikur nuk ka ekzistuar kurrë. Një krim individual i një vrasësi të vetmuar mund të mos zbulohet kurrë, por jo krimet masive, të ngritura në sistem, kundër një mase të jashtëzakonshme shqiptarësh, kundër një shtrese shoqërore, kundër një klase politike.

Më vonë, pas vitit 1945, Enver Hoxha filloi terrorin masiv, duke shfrytëzuar djallëzisht pikërisht momentin historik të fitores kundër fashizmit. Bota u nda me perde të hekurt, ndërsa terroristi Enver Hoxha po ndërtonte një lloj ferri në këtë pjesë të botës. Terrorizimi i Enver Hoxhës nuk zgjati disa vite ose një dekadë, por plot 45 vjet. Brenda këtij ferri masakroheshin qenie njerëzore, me qindra gra, burra, fëmijë; pa shkak, pa arsye, pa prova, pa evidenca, pa gjyqe, pa dëshmitarë.

Enver Hoxha ishte përbindëshi, që me ndihmën e pakursyer të përbindshave të tjerë, të ngjashëm me Spartak Brahon nuk iu dridh asnjëherë dora kur sharronin përgjysëm jetën e burrave dhe grave shqiptare, posaçërisht edhe fëmijëve shqiptarë nëpër kampet e përqëndrimit në veri dhe jug të vendit.

Puna e Agron Tufës për të zbardhur krimet e komunizmit nuk kanë qëllim për të mohuar përkatësinë e shqiptarëve në krahun fituesve të Luftës së Dytë Botërore. Puna e Agron Tufës në krye të Institutit të Studimeve për Krimet dhe Pasojat e Komunizmit është thellësisht humane, me vlera të pamohueshme për brezat që do të vijnë, për të kuptuar se çfarë kemi kaluar, në mënyrë që e kaluara e zezë e komunizmit të mos përsëritet kurrë.

Kurrë më! – ishte thirrja e popujve të botës pas kolerës nazi-fashiste. Për të jetësuar vendimin, krimet kundër njerëzimit që kryen nazistët u ngrit Gjykata e Nuremberg-ut, ndërsa vetëm përmendja e emrit të Hitlerit dhe bashkëpunëtorëve të tij është një krim në vetvete. Kjo është vlera e madhe e popujve të cilivizuar.

Kurrë më! – duhet të themi edhe për Krimet e Komunizmit, një lloj krimi makabër brenda llojit tonë, që tjetërsoi gjeneratat e shqiptarëve. Në Shqipërinë tonë, krimet e komunizmit shqiptar akoma nuk dënohen, figura e zezë e terroristit Enver Hoxha akoma glorifikohet, ndërsa pasuesit ideologjik, por edhe kriminel sadistë që kanë kryer personalisht krime nominale kundër shqiptarëve, kërcënojnë humanistin Agron Tufa.

“Faji” i vetëm i poetit dhe shkrimtarit Agron Tufa është evidentimi i krimeve dhe i kriminelëve, me fakte dhe prova, dokumente dhe memuare të viktimave të komunizmit. Nëse kjo punë fisnike përkufizohet si faj nga autorët e krimeve, si dhe nga adhuruesit e kësaj “socilologjie” makabre, nuk është faji i Agron Tufës. Atavizmat e ideologjive totalitare janë të papranueshme,

***

Në mbyllje të këtij teksti është e nevojshme të thuhen dy fjalë për ata që sot po e sulmojnë ligësisht dhe pabesisht poetin dhe shkrimtarin Agron Tufa. Në të vertetë, përmasat e tragjedisë tonë kombëtare janë humnera që ne shqiptarët nuk po i kapërcejmë dotë, saktësisht për shkaqe dhe arsye të tilla, siç janë sulmet e pabesa të deputetit të Kuvendit të Shqipërisë Spartak Braho, dhe jo vetëm. Shkrues dhe gazetarë, media dhe institucione shtetërore, edhe sot e gjithë ditën vazhdojnë të propagandojnë dhe glorifikojnë periudhën më të errët të Historisë tonë Kombëtare. Ish eksponentë të Sigurimit të Shtetit vazhdojnë të militojnë në politikë dhe institucione të pavarura, në Policinë e Shtetit, Prokurori dhe në Shërbimin Informativ Shtetëror. Kjo nuk i shërben pajtimit tonë kombëtar, përkundrazi, kjo është arsyeja kryesore pse Shqipëria dhe shqiptarët nuk po shkëputen dotë nga tranzicioni i gjatë.

Të paktën, na lejoni të numërojmë viktimat tuaja. Ju u morët jetën dhe pronën jo se ata njerëz ishin fajtorë, ose kishin shkelur ndonjë ligj të kohës.

Jo, ju i vratë ata thjesht sepse ju jeni të kuq, qenie që nuk po ngopeni kurrë me gjak dhe vuajtje shqiptarësh. Ndaj ju lutem, jepni një shans përshpirtjes dhe lutjes tonë për shpirtin e viktimave tuaja; mos shkaktoni viktima të reja.

Ah moj Demokraci.

Më mirë mos kishe ardhur,

më mirë,

të përdorën, të përdhosën, të lanë për mëshirë.

Ti erdhe e bukur, e virgjër tek ne,

të pa besët të pa fetë, të lanë pa atdhe.

E kush nuk tu qep pas, nuk të përdori, dhe nuk të shfrytëzoj,

nga tregu i gabit, bastardë dhe barbarë,

shumica, gjarpërij,

pjella buçesh, gjak pirës, brumbuj, pjavica.

E kush nga ty nuk përfitoj, dhe nuk u pasurua,

mbasi të molën,

të shtrydhën, të përdhosën,

të shfrytëzuan,

si hijena nate, si këlyshë bushtrash u larguan.

shkuan andej nga erdhë,

në strofullën e tyre të zezë.

Eh moj demokraci,

kurrë mos ardh siç erdhe ti,

ti erdhe e bardhë, si nuse me vello mbi kalë, mes dhëndurrësh të tredhur të çalë.

Ti erdhe si engjëll i zgjedhur,

mes çyrykëve, plakave dhe pleqve sakatë, të rrjedhur.

Eh moj demokraci.

Ti erdhe për shqiptarët e bekuar nga perënditë,

për të ri_sjellë dritë.

Edi Rama është nga ajo rraca e qenieve humane, që është gati të shkërdhej edhe nënën e vet, nëse kjo do t’i shërbente qëllimit. Qëllimi i tij është një; sundo, vidh, shkatërro.

Nga Erl Kodra, USA/

“Vetdijësimi e bën një njeri të papërshtatshëm për të qenë skllav”.

Frederick Douglass (shkurt 1818 – 20 shkurt 1895) lider reformator amerikan, orator, shkrimtar dhe burrë shteti.

Situata politike në Shqipëri është shpërthyese; për të folur së pari për situatën politike, sepse ajo ekonomike dhe sociale (dhe kriminale) është një katastrofë. Të ndërtosh një arsyetim llogjik të mbështetur mbi argumenta, gjithmonë është e rëndësishme që gjërat të thuhen me emrin e tyre të vertetë, ndaj unë do të përpiqem të shoh në brendësi. Të gjithë lexuesit potencial të këtij teksti i njohin ngjarjet, dhe nuk është e nevojshme të citohen ato, por vetëm të shikohet brendësia e tyre, detaji. Kjo është një formë që të jep perceptim të saktë të gjendjes.

Cilat janë mendimet e shqiptarëve?

Ose më mirë të themi, çfarë kanë menduar shqiptarët para gjashtë muajsh, dhe çfarë mendojnë ata sot? Fakti është se Partia Demokratike në veçanti dhe opozita në përgjithësi është rritur vrullshëm. Kjo rritje nuk erdhi se shqiptarët ndryshuan mendim për Edi Ramën, sepse shumica e qyetarëve tashmë e njohin në detaje Lartëgjatësinë e Tij, por është akti i pazakontë i opozitës që i hoqi argumentat të gjithë atyre që dyshonin tek opozita.

Po më pas, çfarë vjen?

Denoncime, protesta, prap protesta?! Sepse Edi Rama e kapërceu vrullin e parë të protestave opozitare edhe me mbështetjen e burokratëve evropian, ndërkohë, me kohën e fituar po ndërton një lloj piedestali turpi dhe neverie, veprim ky që me siguri absolute po e çon vendin drejt përplasjes civile.

Edi Rama hynë tek ajo kategori njerëzish jo të zakonshëm; domethënë, ai është njeri i poshtër dhe i lig, dhunues dhe përçudnues njëkohësisht. Poshtërsitë e tij nuk njohin kufinj moral për gjërat më intime njerëzore, prandaj ai nuk është në gjendje të konceptojë problemet madhore që i ka shkaktuar demokracisë, shtetit, qytetarëve. Për Edi Ramën është normale gënjeshtra, mashtrimi, hilja, vjedhja, manipulimi. Ai nuk di të ndalet. Ai nuk ka lidhje me njerëzit. Me djallin, po.

Edi Rama është nga ajo rraca e qenieve humane, që është gati të shkërdhej edhe nënën e vet, nëse kjo do t’i shërbente qëllimit. Qëllimi i tij është një; sundo, vidh, shkatërro.

***

Strategjia e opozitës duhet të ndryshojë. Domethënë, jo rrugën, por qasjen.

Shikoni se çfarë ndodhë, ndërkohë që ditët pasojnë njëra tjetrën. Parlamenti mbushet me mëshqerra dhe viça, të cilët i duhen Edi Ramës si copa mishi me dy sy. Ata duhet të jenë aq të zgjuar sa të dijnë të thonë “betohem” pasi Gramoz Ruçi t’u ketë lexuar formulën. Kaq. Pastaj ata janë të gatshëm për thertore.

Këto ditë kanë ndodhur ngjarje të rënda, por vetëm njëra është e jashtëzakonshme. Asnjë ngjarje tjetër nuk e ka përmasën e saj të dhimbjes. Pavarësisht se ajo ndodhi në mes të Tiranës, Sandër Lleshaj dhe Erion Veliaj ia arritën t’i mbajnë larg mediat dhe opozitën, ndërkohë që Policia e Shtetit kryente një ndër operacionet më të ndyra në historinë e shtetit shqiptar. Akti i tyre lirisht mund të përkufizohet si një akt burracak që të ngjallë neveri, në vetvete një lloj krimi barbar që nuk e bëjnë as pushtuesit, një lloj lufte e ndyrë që është kryer vetëm nga diktatorët me damkë.

“Qentë nuk kanë shumë përparësi ndaj njerëzve, por një prej tyre është jashtëzakonisht e rëndësishme: eutanazia nuk ndalohet me ligj në rastin e tyre; ata kanë të drejtën për një vdekje të mëshirshme ” – thotë Milan Kundera tek “Lehtësia e papërballueshme e qenies”.

Banorët e Bregut të Lumit nuk patën fatin e qenëve, që të vriten me mëshirë, por u vranë egërsisht, me bomba gazi, me shkopinj gome, grushte, fadroma, terror. Ato qenie të mjera i agresuan brenda shtëpive të tyre, ua asgjësuan ekzistencën, ua hoqën me dhunë çdo mjet jetese. Sot e gjithë ditën e natën, ata flenë në qiell të hapur. Shteti i Edi Ramës dhe i Sandër Lleshajt, qetësisht kryen një krim të përbindshëm.

Opozita shqiptare ka njëmijë arsye për të protestuar, por asnjëra prej arsyeve, duke përfshirë gjithçka ka ndodhur përgjatë këtyre gjashtë viteve, nuk e ka peshën e barbarisë që ndodhi me shqiptarët në Bregun e Lumit. Po shpjegohem me një shembull që ne e njohin mirë.

Kthesa në Luftën e Kosovës ndodhi kur qindra mijëra shqiptarë të Kosovës u dëbuan nga shtëpitë e tyre. Kolonat e shqiptarëve të rraskapitur që iknin me fëmijë dhe trasta në krahë më në fund i bindën SHBA-të të fillojnë sulmin më të madh në Europë që pas Luftës së Dytë Botërore. Sigurisht që përmasat e tragjedisë shqiptare në Kosovë janë planetare, por thelbi i aktit të ndyrë të Sandër Lleshajt dhe Edi Ramës nuk ndyshon;

Sulm ushtarako-policor, brenda shtëpive të shqiptarëve, me qellim për të shembur strehën e tyre, dhuna, bombat e gazit, terri informativ, forca brutale. Po, në Breg të Lumit mungojnë përdhunimet. Sot ata njerëz enden nëpër gërmadha.

Nga të gjitha pikëpamjet, nga të gjitha provat, Edi Rama dhe Sandër Lleshaj kanë kryer krime të ethshme kundër jetës dhe pronës, së paku kundër 21 familjeve. Plani është që aksioni ushtarako-policor të vazhdojë.

Çfarë mund të bëj opozita shqiptare? Ku mundet të gjejë kauzë më madhështore se sa mbrojta e breglumasve? Çfarë mund të jetë diçka tjetër më e madhe, që mund të tregojë para botës fytyrën e vertetë të kanibalit Edi Rama? Ku mund të gjendet arsye më e fortë dhe sublime, se sa kjo? A ka gjë më të moralshme mbi këtë dhe se sa të mbrosh ata fëmijë, gra dhe burra, edhe fizikisht kundër një horrdhie perversash të veshur me uniformë?!

A nuk do të ishte kjo një provë e fortë, edhe për shqiptarët, edhe për ndërkombëtarët, se opozita shqiptare e ndërmori aktin e fortë të shembjes së fasadës, sepse Edi Rama nuk njeh kufinj moral dhe ligjorë, ndaj largimi i tij nga pushteti është emergjencë kombëtare dhe humanitare.

Le të përlesheshin me policinë, të goditeshin, të gjakoseshin. Kjo do të hiqte çdo alibi të ndërkombëtarëve, duke denoncuar përfundimisht shëmtinë e kompromisit rreth raportit demokraci-stabilitet. Le të përlesheshin me policët e Sandër Lleshajt të gjithë ish deputetët e Partisë Demokratike, Antarët e Kryesisë dhe vet Kryetari Lulzim Basha, ndërsa në lajmet e ditës bota mbarë do të ndiqte:

– Çfarë ndodhi?

– Dhunë e ekstreme në Tiranë!

– Pse?

– Kryeministri Edi Rama dhe Ministri i Brendshëm Sandër Lleshaj, një ish gjeneral ushtrie, shembën barbarisht 15 shtëpi të ndërtuara pa leje në fillim të viteve 90-të. Opozita shqiptare u përlesh fizikisht në mbrotje të banorëve. Mbrojta e të Drejtave të Njeriut, mbrojta e jetës dhe pronës është një ndër premtimet kryesore të opozitës shqiptare, që ka djegur mandatet e përfaqësimit në Parlamentin Shqiptar, duke kërkuar një qeveri tranzitore dhe zgjedhje të reja parlamentare.

MBI GJENDJEN E SHOQATAVE TË TË PËRNDJEKURVE POLITIKË.

Në muajt e parë të vitit 1991, me fillimin e pluralizmit politik, krahas krijimit të disa partive, nisi edhe krijimi i shoqatave të shtresave të ndryshme shoqërore. Mbas “Bashkimit të Sindikatave të Shqipërisë” dhe shoqatave “KOSOVA” e “ÇAMËRIA”, një grup nismëtarësh ish të burgosur politikë, krijoi “Shoqatën e ish të Dënuarve dhe të Përndjekurve Politikë të Shqipërisë”, që përmblidhte trashëgimtarët e të pushkatuarve politikë, ish të burgosurit politikë dhe të internuarit e të dëbuarit për motive politike.

Pas miratimit të saj nga Gjykata (me disa muaj vonesë), u bë një mbledhje e përgjithshme në Tiranë, ku u zgjodh kryesia e përgjithshme e kësaj shoqate. Pastaj, me vota të lira e të drejta, u zgjodhën edhe kryesitë e rretheve. Kryetar i përgjithshëm u zgjodh Osman Kazazi, ndërsa për Tiranën ish të burgosurit më zgjodhën mua.

Mbas rreth dy vjetëve, u kthye nga Greqia, ku kishte shkuar për të punuar, Kurt Kola. U bë përsëri një mbledhje për zgjedhje të reja. Me një votim të manipuluar nga politika, u hoq Osman Kazazi dhe u zgjodh Kurt Kola. Në një mbledhje tjetër me të përndjekurit e Tiranës, u zgjodh kryetar i kësaj dege Eqrem Kavaja, i cili ishte përjashtuar nga “Bashkimi i Sindikatave”.

Fillimisht Kurt Kola ishte përkrahës i Partisë Demokratike dhe qëndronte përkrah Berishës nëpër metingjet e asaj partie. Pastaj ata u ndanë dhe shoqata mbeti e pavarur nga partitë.

Në pamundësi për ta hequr Kurt Kolën, u krijua një shoqatë tjetër me ndihmën e PD-së, së cilës ia vunë emrin “Shoqata Antikomuniste e ish të Përndjekurve Politikë Demokratë”. Ndërkohë, ish të burgosurit dhe të përndjekurit politikë u çorientuan dhe nuk dinin nga të shkonin. Në këto kushte, lindi nevoja që ish të burgosurit politikë të krijonin shoqatën e tyre, e cila u miratua nga Gjykata me emërtimin e thjeshtë “Shoqata e ish të Burgosurve Politikë të Shqipërisë”. Kjo shoqatë e pavarur, joqeveritare dhe jofitimprurëse, bashkonte ish të burgosurit politikë dhe familjarët e tyre, me qëllim që të punonin së bashku për fitimin e të drejtave themelore dhe për një integrim të vërtetë. Shoqata e ish të Burgosurve Politikë të Shqipërisë, mori nismën ligjore dhe hartoi projekt-ligjin e parë për dëmshpërblimin e trashëgimtarëve të të pushkatuarve politikë, ish të burgosurit dhe të internuarit për motive politike. Është ai projekt-ligj, i ndryshuar pjesërisht nga qeveria dhe i trajtuar me Ligjin 9831, datë 13/12/2007, i cili vazhdon me zvarritje dëmshpërblimin.

Duke qenë krejtësisht e pavarur nga partitë politike, Shoqata e ish të Burgosurve politikë të Shqipërisë, nuk ka pasur asnjë mbështetje e përkrahje nga qeveritë e ndryshme. Është trajtuar si “jetime”, duke mos i dhënë as seli dhe as ndihmën e nevojshme financiare për të zhvilluar veprimtarinë e vet në kryeqytet e nëpër rrethet.

Mbas këtyre shoqatave janë krijuar edhe disa të tjera, si ajo e “Trashëgimtarëve të të Pushkatuarve Politikë”, e “Dëbim-Internimeve”, e “ish-Kulakëve”, etj.. U krijua edhe “Shoqata Mbarëkombëtare e Integrimit të Përndjekurve Politikë të Shqipërisë”, me kryetar Adem Allçin dhe sekretar Besim Ndregjonin. Pastaj kjo shoqatë u nda më dysh: gjysmën e parë e mbajti Adem Allçi, me po atë emërtim; ndërsa gjysmën tjetër, me emërtimin “Unioni Mbarëkombëtar i Integrimit të Përndjekurve Politikë” e kryesoi Besim Ndregjoni.

Gjatë 12 vjetëve që drejtor i “Institutit të Integrimit të ish të Përndjekurve Politikë” ka qenë Simon Mirakaj, u është dhënë një ndihmë e mirë financiare nga shteti atyre shoqatave, për zhvillimin e veprimtarive të tyre në qendër e nëpër rrethet, por me ‘to është abuzuar.

Me vendosjen e Bilal Kolës në krye të atij Instituti, është ndërprerë me ligj ai financim. Tani financohen vetëm disa veprimtari modeste që mund të zhvillohen nga shoqatat, si konferenca shtypi, promovime librash, ndonjë përkujtimore, etj.. Paguhen sallat, ftesat, mediat, etj., me fatura të kontrollueshme lehtësisht. Për këtë arsye, ka rënë interesimi i krerëve të shoqatave për t’u marrë me veprimtari të ndryshme e që të dëgjohet zeri i të përndjekurve. Njëkohësisht kanë rënë në heshtje edhe vetë të përndjekurit. Kanë mbetur vetëm emrat e shoqatave. Ndërkohë edhe kryetarët e dy shoqatave, Abdurrahman Çekiçi e Xhafer Agaraj, janë ndarë nga jeta dhe nuk janë bërë mbledhje për zëvendësimin e tyre.

Edhe Shoqata e ish të Burgosurve Politikë të Shqipërisë po shkon drejt mbylljes, për arsye se shumë ish të burgosur janë ndarë e po ndahen nga jeta.

Prandaj, është e kotë që sytë, veshët dhe shpresat të mbahen tek shoqatat e të përndjekurve, gjendja e të cilave është kjo që paraqiëm shkurtimisht këtu.

Është koha që stafetën ta marrë brezi i ri i kësaj shtrese.

Është detyrë e bijve dhe e bijave të ish të dënuarve dhe të përndjekurve politikë, tanimë të shkolluar e të formuar politikisht, që të marrin në duart e tyre fatin e kësaj shtrese dhe të kombit shqiptar. Askush nuk i ka penguar dhe nuk i pengon që të grupohen në ndonjë organizatë ose të krijojnë një parti të besueshme, të drejtuar nga njerëz të ndershëm e të aftë, të pa korruptueshëm e me një qëndrim dinjitos gjatë këtyre tridhjetë vjetëve të fundit.

Janë me qindra bij e bija dhe nipër e mbesa të të pushkatuarve, të burgosurve dhe të internuarve për motive politike nga regjimi komunist. të pajisur me kulturë e njohuri bashkëkohore, të diplomuar brenda e jashtë shtetit, të cilët mund të japin ndihmesën e tyre për shpëtimin e këtij vendi e të këtij populli, nga katastrofa që i kanoset. Këta duhet të dalin nga guaskat vetjake, të vihen në lëvizje dhe të bëjnë atë që kanë bërë paraardhësit e tyre fisnik[: t’i venë aftësitë dhe pasuritë e tyre në shërbim të kauzës, për të cilën aspiruan dhe u sakrifikuan njerëzit më të mirë të kombit tonë ndër shekuj.

Duhet të kemi parasysh fjalën e urtë të Ismail Qemalit:

“Një fëmijë që fle, rritet; një komb që fle, vdes!”

Pra, nuk duhet ta lemë të vdesë kombin tonë.

Klima shoqerore eshte tejet e mbarsur me ankthe.

Nga prof/Erjon Kristo

Sulmet ndaj Agron Tufes, dhunimi i Nikoll Lesit, ndalimi i Artur Canit, neperkembja e gazetareve,

kercenimi i Basir Collakut dhe Fiori Dardhes, kercenimi i gazetarit nga nje Kryebashkiak,

rrahja e nje gruaje nga policia, kapja per fyti e ish deputeteve te opozites,

gazifikimi i popullates, cuarja e eksponenteve te pushtetit vendor ne prokurori, arrestimi i urinuesit, mbulimi shteteror i aksidenteve, rritja e taksave nga Bashkia,

ceshtja hollandeze e vizave, hakmarrja ndaj diplomateve, largimi nga puna i Ylli Dylgjerit, sulmet kibernetike ndaj njerezve kritike, dhurimi i parave publike atyre qe nuk kane nevoje per to, pergjimet e krereve te policise qe zvarriten para krimineleve,

grabitjet dhe vrasjet e pazbuluara, nenshtrimi i shtetit ndaj dy mashtruesve indiane, rrahja e doktoreve, derdhja e qumeshtit rrugeve, vjedhja e armeve, humbja e pasaportave, djegia e makinave, e plot e plot ngjarje te tjera, me bejne te kuptoj qe qeverisja e ka humbur fare toruan.

Jemi ne nje klime terrori.

Mësoni të mos hakmerreni, do të jetë jeta juaj që do ta bërë këtë gjë për ju.

Dhe gjithmonë do ta bëjë. Sepse askush nuk e braktis këtë jetë pa paguar faturën për veprimet e veta.

Kur gabimi nuk është juaji, qetësohuni. Jo. Nuk është e lehtë të rrish i qetë kur dikush të sulmon me keqdashje, agresion, gënjeshtra.

Ose të gjitha këto së bashku.

Energjia negative e një personi ndot mjedisin dhe ata përreth tij. Ai zvogëlon gjithçka në nivelin e vet. I ul poshtë dhe kjo nuk është e mirë për askënd.

Një nga dhuratat më të mëdha që mund t’i bëjmë vetes, është të mësojmë të injorojmë.

Të shmangim dhe për të injorojmë.

Heshtje. Ndërsa të tjerët presin të na shohin duke bërtitur.

Heshtje. Ndërsa përpiqet të provokojë reagime.

Heshtje. Të mos e vendosim kontrollin e emocioneve tona në duart e tij.

Heshtja mund të jetë jashtëzakonisht e fuqishme nganjëherë. Ajo ka aftësinë për të neutralizuar peshën e ligësive që duan të na shtypin.

Siç ndodh në situata të tjera dhe për emocione të tjera, e keqja kur nuk gjen reciprocitet, ikën.

Ka shumë beteja që kjo jetë intensive dhe e tërbuar na detyron të luftojmë çdo ditë.

Ka shumë pengesa për të kapërcyer ndërsa përpiqemi të mbajmë ekuilibrin tonë.

Pse të luftojmë luftëra të kota? Të reagojmë ndaj kritikave që synojnë të prishin dhe të mos ndërtojnë asnjëherë?

Pse të hakmerremi për një padrejtësi menjëherë, nëse ata që na kanë humbur tashmë kanë dënuar veten?

Është e vërtetë. Shumë zhgënjime diçka e ndryshojnë. A forcojnë? Ndoshta.

Sigurisht na bëjnë më dyshues, më pak të disponueshëm për t’u hapur me njerëzit. Më të kujdesshëm.

Sigurisht që ndodh që të mblidhen emocione, që i bëjnë hapat tanë gjithnjë e më të rëndë dhe të vetmuar.

Sigurisht që jetojmë në vetmi, në një turmë të vetmuar.

Prandaj injorimi është i nevojshëm. Është çlirues.

Lëreni të shkojë rrëmujën, zemërimin. Lërini të shkojnë ata që janë ndryshe nga ne.

Shkoni përtej gënjeshtrave të ndërtuara me mjeshtëri. Përtej asaj që nuk i përket syve dhe zemrës tuaj.

Distancimi, qoftë edhe vetëm emocionalisht, shmang betejat e padobishme dhe sterile.

Gënjeshtra do të mbete gënjeshtër, agresivi do të vazhdojë të sumojë.

Do vazhdojnë të gjykojnë veprimet tona, çdo fjalë që shkruajmë apo themi.

Do vazhdojnë të presin çdo rrëshkitje të mundshme për ta përdorur kundër nesh.

Të mësojmë të mos hakmerremi, këta njerëz nuk na ngjajnë.

Ta lëmë kohën të mendojë, le të mendojë jeta.

Sepse, ta kujtojmë edhe një herë. Askush nuk ikën nga kjo botë pa e paguar faturën e veprimeve të veta.

Këtë mos ta harrojmë kurrë.

Ushtrija N.Ç. Shqipatare V.F.L.P

Komanda e Qytetit Koplik Koplik me 15/3/1945.-

Nr. 13. III. Res

Komandës së Qarkut

Përgj. Urdh. Nr. 63/12 Res datë 1/3/1945. –

Këtu poshtë ju parashkruajmë raportin me shënimet e kërkueme mbi t’arratisunit politik të këtij rajoni (tue lanë jasht edhe 16 t’arratisun të Kelmendit për të cilët kemi kërkue nga Kom Vendit atjeshme për me na skjarue dhe do ju raportohen po sa të kemi marrë informatat e duhuna). –

1. – Nik Gjeloshi Kastrat. – Ka kenë Togër i Milicisë Fashiste. Në kohët e fundit ka kenë bashkue me grupin Indipendent dhe ka kenë nji ndër kryetarët në Malsi. Dallaverexhi i përsosun, ka mbajtë lidhje të ngushta me reaksionin ka kenë nji ndër Kryetarët për organizimin e sulmit të Lleshit. Arsyeja e arratisjes së tij asht: marrja pjesë në sulmin e Lleshit. –

2. – Nikollë Preka – fashist i dorës së parë, mik i ngushtë i Kol Bibës, Toger Milicije, spiun, provokator i luftës së Reçit, ka ba pjesë tash së fundi me Legalitetin bashkë me Llesh Marashin, Nikollë Prekën e Nik Gjeloshin kanë organizue sulmin e Koplikut. Arratisë qysh me shlirimin e Qarkut të Shkodrës. Arsyeja e arratisjes: spijun. –

3. Dom Nikollë Gazulli, – prift, fashist i dorës së parë, spiun. Ka kenë gjithmonë kundra lëvizjes. Ka ba ç’mos me na sabotue, me predikime qi ka mbajtë në kishë me spionazhe sa ka mujt atij. Ky bashkë me Llesh Marashin, Nikollë Prekën e Nik Gjeloshin kanë organizue sulmin e Koplikut. Arratisë qysh me shlirimin e qarkut të Shkodrës. Arsyeja: spijun. –

4. – Pjetër Gjok Doda. – Bajraktar i Shkrelit. Njeriu usullesh, ka sabotue mjaft lëvizjen në Shkrel. Asht bashkue me Llesh Marashin kuer ky ishte Komandant Qarku në Shkodër. Asht arratisë bashkë me Lleshin. Ka marrë pjesë në sulmin e Koplikut. Arsyeja e arratisjes: bashkëpuntor’ i Lleshit.-

5. – Mirash Gjoka. – Ka kenë mik i ngushtë i Shaqir Omarit, ka ba pjesë në Milici, ka kenë spiun, asht arratisë bashkë me priftin Dom Nikollë Gazullin. Ka marrë pjesë në sulmin e Koplikut. Arsyeja e arratisjes: bashkëpuntuer i Dom Nikollë Gazullit.

6. – Llesh Marashi. – Organizator’ i reaksionit në Malsi të Madhe arratisë qysh në shlirimin e qarkut të Shkodrës. Arsyeja e arratisjes: bashkëpuntuer i Ballit, Legalitetit, Grupit Indipendent dhe Gestapos. –

7. – Rrok Konti – i nipi i Lleshit. Asht arratisë bashkë me axhën, pse nip i tijë.

8. – Ndue Gjeloshi – edhe ky nip i Lleshit. Asht arratisë bashkë me axhën pse nip i tij.

9. – Vat Gjeloshi – nip i Lleshit. Asht arratisë bashkë me axhën pse nip i tij.

10. – Prek Leka – dallaverexhi i dorës së parë, bashkëpuntor e mik i ngushtë i Llesh Marashit. Asht arratisë me shlirimin e qarkut të Shkodrës. Ka marrë pjesë në sulmin e Koplikut. Arsyeja e arratisjes: bashkepuntuer i Lleshit.

11. – Pashko Leka. – Edhe ky si i sipërmi, mik e bashkepuntuer i Llesh Marashit. Asht arratisë me shlirimin e qarkut të Shkodrës. Ka marrë pjesë në sulmin e Koplikut. Arsyeja e arratisjes: bashkpunetuer i Llesh Marashit.

12. Luket Marashi. – Dallaverexhi. Tip bajraktari, mik i ngushtë e bashkepuntuer i Llesh Marashit. Ka hapë parrulla e ka ba agjit. e prop. Ka tradhtue partizanët kuer kanë shkue me rrethue Llesh Marashin. Ka marrë pjesë në sulmin e Koplikut. Arsyeja e arratisjes: marrja pjesë në sulmin e Koplikut.

13. – Prel Frani. – Dallaverexhi, ka pasë lidhje të ngushtë me reaksionin e sidomos me Llesh Marashin, ka ba agjit e prop, ka hapë parrulla, ka marrë pjesë në sulmin e Koplikut e te Ura e Rrjollit. –

14. – Palok Luketa. – Ka shkue gjithnjë mbas babës së vet, Luket Marashit, ka marrë pjesë në luftën e Grishajvet, në Bajzë, Koplik e Ura e Rrjollit. – Asht arratisë bashkë me babën e vet. –

15. – Ded Luketa. – Ka shkue gjithnjë mbas babës së vet. –

16. – Fran Luca: Dallaverexhi, ka pasë lidhje të ngushta me Llesh Marashin, ka ba agji e prop , ka marrë pjesë në sulmin e Bajzës e të Koplikut. Asht arratisë së bashku me Llesh Marashin. –

T’arratisun ordiner nuk kemi në rajonin t’onë. –

Komisar’ i Qytetit Komandanti i Qytetit

(Çun Jonuzi) (Bejto Faslija)

Oficerit Mbrojtjes Popullit Shkodër

Këshillit N. Ç. të Nënprefek. M. Madhe Këtu

Ju parashtrohet si ma sipër, e si në gjegje të shkresës

Nr. 144 datë 13/3/1945 të Këshillit N.Ç. të Nënpref. M. Madhe.

Komisar’ i Qytetit: Komandant i Qytetit

(Çun Jonuzi) (Bejto Faslija)

Vula, firma

Miguel de Cervantes Saavedra autori i “Don Kishotit” është autor edhe i shumë veprave të tilla si “La Galatea”, “Rinconete dhe Cortadillo” si dhe “Exemplary Novels”. Pavarsisht kontributit të tij në letërsinë dhe kulturën spanjolle dhe atë botërore shumë pak njerëz dinë mbi këtë njeri jashtë punës së tij si autor.

Ishte pjesë e një familje me shumë anëtarë. Miguel De Cervantes lindi në  Alcalá de Henares dhe ishte fëmija i katërt nga 7 fëmjët e Rodrigo Cervantes që punonte si kirurg dhe i Leonor de Cortinas, e cila dinte të lexonte dhe të shkruante, një aftësi jo shumë e zakonshme për gratë e asaj epoke. Djali i madh, Andresi vdiq pak ditë pas lindjes. Në vitin 1544 lindi Andrea, vajza e madhe, më pas erdhi Luisa në 1546 që iu bashkua kishës katolike si murgeshë. Miguel de Cervantes, djali i madh i vëllezërve të mbijetuar lindi në 1547, tre vjet pas tij vëllai tjetër, Rodrigo. Më të vegjlit ndër fëmijët ishin Magdalena, e cila vdiq 5 vite më herët se Cervantes dhe më i vogli Juan që lindi në 1555, të cilit nuk i dihet data e vdekjes.

Në 29 shtator 1547 lindi Miguel de Cervantes Saavedra, autori i “Don Kishotit të Mançës”. Ja disa prej thënieve të tij:

“T’i bësh mirë të keqit është të hedhësh ujë në det”

 “Ai që nuk di të shijojë lumturinë kur vjen, nuk duhet të ankohet kur ikën”

“Asnjë shkencë, përsa i përket shkencës, nuk mashtron: mashtrimi është tek ai që nuk e njeh. “E vërteta dobëson dhe nuk djeg, gjithmonë qëndron mbi gënjeshtrën si vaji mbi uj딓Ai që lexon shumë dhe udhëton shumë, shikon shumë dhe di shum딓Bjeri shkurt arsyetimeve të tua sepse askush nuk gjen kënaqësi, nëse janë të gjata”“Ha pak dhe darko më pak; shëndeti i të gjithë trupit farkëtohet në ofiçinën e stomakut”

“Gjithsecili është ashtu si Zoti e ka bërë dhe shumë herë, akoma më keq”“Viti që është i bollshëm me poezi, zakonisht është nga uria”“Ji i ngadaltë me gjuhën dhe i shpejtë me syrin”.

/ bota.al

Qaf Bari kampi i tmerrit ku çdo gje ishte ideuar nga krimineli Edmond Caja dhe Ludovik Cali…këta bastardë që morën jete njerzish te pa mbrojtur, si ne galerite e vdekjes, keq trajtimet çnjerezore, apo dhuna direkt ndaj te denuarve te ndergjegjies,viktimat të diktaturës.

Duke u dridhur nga i ftoti i acartë, gjysëm të xhveshur ata kishin kohë në rresht para derës së mencës.

Prisnin urdhërin për tu futur brënda, futja në mencë bëhej në rresht….

Dy policët e turrnin prisnin komandantin, ai do e jepte atë urdhër.

Asnjë fjalë, asnjë levizje.

Dhjetra të dënuar të këthyer nga galeritë prisnin kokulur në dëborë para deres se mencës ne atë fund dhjetori të acartë 1989.

Zhurma e celsave dhe zinxhirave te dhjetra portave jepnin sinjalin e ardhies se kryexhelatit.

Me mjë pamje xhelati, i veshur me Qillotat ushtarake, ndersa çizmet e llustruara bënin refleks përballë dëborës dhe këpucëve të vjetra të grupit armik.

Bashkë me te vinte edhe urdhëri.

Futuni.

Duke u dridhur, në rresht pa zhurmë futeshin në mencë, gatitu para tavolinave të drunjta gotave dhe pjatave gjysëm të shtrembëruara të aluminit.

Prisnin urdhërin për tu ulur.

Një zhurmë prishi heshtien monotone të vdekjes,

Një gotë alumini pa dashur ishte rrezuar në cimento.

Zhurma e saj acaroj nervat e komandant Ludovikut.

Askush nuk merrte guximin te ulej per ta marrë gotën, por dhe sikur dikush të donte të ngrinte atë gotë nuk mundej, nuk lejohej…të gjithë prisnin ate qe nuk do e deshironin,

Nxjerrjen jashtë.

Ludoviku sheh në sy Noen, barkderrin polic nga Iballa, dicka i beri shenjë duke dalë nga menca.

Jashtë bertet bark derri polici kelysh i komandantit që veç raportimeve për të dënuarit, nuk linte as kolegët pa i raportuar tek Ludoviku.

Normal i instaluar gjithmone me sherbim ne regjimin e kampit, në ambjentet e ofiçinës apo zdruktarisë duhej të ishte syri dhe veshi i komandës për gjithkënd dhe gjithshka.

Jashtë.

Trupat gjysem te vdekur nga puna mbas nje turrni te c’filitshem nëpër galeritë e vdekjes, duke u dridhur moren drejtimin ne rresht drejt deres jashte.

Ata duhej te rreshtoheshin përsëri, e përsëri para mences. Po ne rresht duhej tju drejtoeshin tavolinave, gatitu para tyre derisa xhelatet ne nje qetesi vdekjeje duhet te jepnin urdherin.

Uluni.

Askush nuk fliste, askush nuk belbezonte, duke u dridhur për rreth gjysëm ore, prisnin ne rresht para deres se guzhines.

Ajo ditë vërtet qe me sfilitëshme se të tjerat

Ne ate debore dhe të ftohtë komanda kish vendosur kontroll gjeneral të të denuarve.

Kontrolli për rreth një orë mbas daljes nga galeria dhe dusheve me ujë të ftotë ne shkallët ndërmjet tranverbangut ku shkarkoeshin vagonat në depozitat, dhe regjimit të fjetjes të rrethuara me tela me gjemba…anash dhe lart e kishin bere ate largesi rreth 30 metro nje tunel ferri.

Për orë të tëra aty bëhej kontrolli personal mbas kthimit nga puna.

Të xhveshur me rrobat pertoke mes temperaturave shume te ulta, debores dhe acarit armiqte e partise prisnin të ç’veshur gjysem lakuriq ne radhe, kontrollin policor.

Nën drejtimin dhe mbikqyrjen e Ludovik Calit, shefit të policisë B. Shkodra, operativit….Grupi special i xhelateve gardianë (te ardhur në qaf bari bashkë me viktimat e tyre) nga kampet e tjera fillimisht më 1982 nga ai i Bulqizës (ku transportin e tyre bashkë me të denuarit e bëri reparti special 326 kompania e 3_të) bënin kontroll special ne rrobat dhe trupat gjysem të vdekur, a thua do gjenin…..

Mjerë ai që belbëzonte apo kundërshtonte duke pritur radhën gjysem i xhveshur mes debores,

Birucat ishin gati…

Jo më krevat druri, jo më dyshek kashte.

Por vetem çimento gjithë egrasi.

Një pjatë supë (veç ujë)…..

Nje batanie te ronitur nga koha, mola, dhe perdorimet shumevjecare, e cila iu jepej armiqve të partisë vetem ne mbremje dhe ju merrej nga polici ne mengjes heret.

Mos realizimi i normës ishte skëterre me vete, 5 apo 6 vagona për njeri, kur material skish…

Të denuarit detyroheshin te riketheheshin me dhune ne galeri per te plotesuar normen, ata qe rezistonin i priste biruca, thyerja drurit ne kurris… nje gabinë (kasolle druri e vogel) perballë dusheve te te denuarve ishte vëndi ku te denuarit thirreshin nga Pashku i Zi prej Fusharrsi qe mbasi ja u lidhte duart ju thyente drurin mbi kurriz dhe gjithe trupin.

Sishte një, ishin disa Pashkë…ndersa ata qe ishin apo me mire s’ishin polic Pashkë i çonin me sherbim ne galeria 14, nje dhomë biruc e hapur ne mes të nje tuneli nga ku futeshin materialet.

Magazina e rrobave te te denuarve, nje raft i madh me kuti te mbyllura me celes ku te denuarit ruanin mdonje rrobe te re apo triko leshi, pak ushqim (sheqer, oris apo ndonjë biskotë) qe ju sillte familja kur mundej…ndonje fotografi, bllok, silolaps….dhe rralle ndonje presese thonjsh.

Çelsat e ketyre kutive i mbante policia, ajo i hapte dhe i mbyllte, i denuari shenonte vetem emrin mbi çelës.

Ndodhte here here qe te denuarve gjate kontrollit ju mungonin gjerat e tyre, dora e gjate e policit depertonte gjate kontrollit, sic kish ndodhur me fotot e femijve dhe presren e thonjve të V…. ish atashe tregetar ne Çekosllovaki…..apo biskotat….

Dritaret e fjetores nje apartament 3 katesh te zena me llamarine, nga jashte..qe “armiqte” te mos shihnin asgje qe mund te kalonte ne rrugicen perballe ku ishte godina e komandes.

Takimi me familjaret një dramë.

Ludoviku dhe shefi i tij Caja i linin familjaret edhe 24 ore duke pritur per takim njeriun e tyre, dhe takimin e zhvillinin disa minuta ne mbremje, megjithse leja per takim ishte marre nje muaj para.

Kjo behej qe familjaret te detyroheshin te kalonin naten jashte, per te mos ardhur me….

Nje banese e vjeter e braktisur pa dyer dhe dritare në dalje të kampit ishte e vetmja strehe ku mund te strehoeshim familjaret e ardhur nga larg.

Nata dhe ne vere ishte e veshtire jo me ne dimer.

Kampi mes maleve i rrethuar me tre rreshta telash me gjemba te larte rreth 3 metra, tel i holle i lidhur me pistolete sinjalizuese ne mes tyre, gabinat e ushtareve si kerpudha, mbi kamp ishte instaluar dhe nje repart ushtarak i MB… i gatshem per ç’do gjë.

Kampi i ferrit ishte rreth 15 km nga F.Arresi shume here rruga behej me kembe, fale shofeteve te transportit te piritit ata mundeshin te hipnin mbi karrocerite e ngarkuara ne mes te debores dhe te ftohtit te pa perballueshem.

Aq shumë mineral Pirit nxirrnin te denuarit ne kampin e Qaf Barit sa 70% e mjeteve te parkut të F.Arresit (nje nga parqet me te medhenj) punonin vetem ne transportin e piritit nga ky kamp, 24 ore ne 24 ore.

Karrocerite e kamioneve megjithe se ishin metalike mbas nje viti fillonin dhe shkaterroshin nga Acidi i Piritit….

Po me mushkerite dhe trupat e ketyre njerzve viktima të diktaturës të pa mbrojtur…ç’farë beri ky mineral vdekjeprures.

Po jeta e drejtuesve te ketij kampi famoz si ishte?

Një pallat sporti i vertete ishte ndertuar nga të dënuarit, mjeshtrit e punimit te drurit, fushe vojlebolli dhe basketbolli me parket special, ku keta (xhelatët) kalonin kohen e lire.

Zyra lluksoze të ndertuara me duart e ketyre te denuarve, tavolina dhe karrike moderrne, kolltuke qe rrotulloheshin… salla leximi…. gjithshka që jeta e tyre te ishte si jo më e mirë.

Përballë kesaj skëterre……….

Burreli ishte më i mirë.

Nuk jemi ankuar kurrë, nuk kemi kërkuar kurrë hakmarrje, por kjo nuk do të thotë të pranojmë baltën mbi eshtrat e tij, baltë që e hedh pikërisht xhelati i tij e të tjerë xhelatë që e mbështesin.

Shkruan motra e Tom Ndojës, i pushkatuar në revoltën e Qafë-Barit, në maj të vitit 1984

Përshëndetje! Jam Bardhe Ndoja, motra e Tom Ndojes, i pushkatuar në revoltën e Qafë-Barit. Me besimin tek kujto.al, kërkojmë të botohet kjo letër, me qëllim që të bëhet e njohur kjo thirrje në institucionet shqiptare dhe ato ndërkombëtare. Thirrja ime si motër e një djali të vrarë nga diktatura, ka për qëllim vetëm zbardhjen e të vërtetës rreth masakrës së xhelatëve të Qafë-Barit. Kërkoj nga të gjitha institucionet, që të kenë vëmendjen e duhur për të pranuar të vërtetën e masakrës ndaj vëllait tim, Tom Ndoja dhe shokut të tij, Sokol Sokoli, por edhe të burgosurve të tjerë të burgut të Qafë Barit.

Vendosa ta shkruaj këtë letër pas deklaratave të kohëve të fundit të xhelatëve të vëllait tim. Një prej tyre është Edmond Caja, shefi i policisë së atij burgu, i cili shtypi revoltën, masakroi vëllanë tim e shokët e tij, dhe më pas, propozoi dënimin me pushkatim, bashkë me bashkëpunëtorët e tij, që sot jetojnë të lirë në Gjermani, SHBA e vende të tjera të perëndimit.

Ja urdhri i Edmond Cajës që më pas, xhelatët e tjerë e miratuan, një shkresë që e ka botuar studiuesi Kastriot Dervishi:

Ata e jetojnë sot lirinë, të pashqetësuar nga e shkuara e tyre e përgjakshme dhe kanë guximin e pafytyrësinë të dalin në media e të flasin për pafajësi e më keq akoma, të akuzojnë viktimat e tyre. Është e papranueshmë për ne si familjarë të viktimës së xhelatit Edmond Caja, që të pranojmë heshtjen e institucioneve e të shoqërisë shqiptare për deklarata të tilla, ku xhelatët tentojnë t’i cilësojnë viktimat e tyre, Tom Ndojën e Sokol Sokolin, edhe terroristë.

Kanë kaluar 35 vjet prej kohës kur u pushkatua vëllai im. E kemi kërkuar varrin e tij për 27 vjet, deri sa e gjetëm, vetëm me përpjekjet tona, pa asnjë mbështetje nga institucionet shtetërore. Nuk jemi ankuar kurrë, nuk kemi kërkuar kurrë hakmarrje, por kjo nuk do të thotë të pranojmë baltën mbi eshtrat e tij, baltë që e hedh pikërisht xhelati i tij e të tjerë xhelatë që e mbështesin.

Tom Ndoja e Sokol Sokoli, por edhe të tjerë të vrarë e të ridënuar pas revoltës së Qafë Barit, janë dekoruar nga presidenti i republikës së Shqipërisë, me titullin “Nderi i Kombit” dhe vetëm kaq. Asnjëherë nuk u kërkuan vrarësit e tyre që i pushkatuan në mënyrën më makabre, që iu hoqën edhe sytë prej ballit… ndërkohë që ata jetojne të lirë, madje shkruajnë nëpër gazeta si të pafajshëm. Ne duruam vrasjen e tij në atë regjim gjakatar komunist, duruam persekutimin e tmerrshëm gjatë burgosjes e pas vrasjes së tij, nuk kërkuam shpagim kur regjimi ra, por kjo nuk do të thotë që të durojmë ende nën thundrën e xhelatëve komuniste. Nuk do të durojmë asnjë pikë balte mbi varrin e tij!

Ne si familjarë jemi ende të persekutuar, sepse shtetin shqiptar e drejtojnë prapë komunistët dhe nuk gjejmë mbështetje në shtetin tonë. Por ne nuk do të ndalemi, sepse do të kërkojmë drejtësi në institucionet më të larta ndërkombëtare.

Qeneral Sandër Lleshaj dhe Shyhreti i tij

Shumë zona në veri të Shqipërisë, shkronjat xh, gj dhe ç i shqiptojnë si shkronja q.

Nga Erl Kodra/

Titulli i këtij shkrimi është një ngatërresë krejt e paqëllimtë; por ju lexojeni kështu: Gjeneral Sandër Lleshaj, ose Qen. Sandër Lleshaj. Si të doni lexojeni, sepse unë po e shkruaj këtë tekst shpejt e shpejt, ndaj nuk kam kohë të bëj korrigjimet e nevojshme. Në të vërtetë, kjo është një letër për Qeneralin Lleshaj. Unë jam një musliman nga Mirdita dhe shpesh baj gabime të tilla gjuhësore; akoma nuk po mësohem dotë me standartin.

A e di se më vjen gjynah për ty, Qeneral? Mos të të vijë qudi hiq, se vetëm ty të kam pa se si po i merr gjynahet e të tjerëve, hesapet e të tjerëve, kusuret e të tjerëve, krimet e të tjerëve përsipër; dhe duke i shtuar edhe krimet e tua, ti po e flliqë për së gjalli jo vetëm emrin tand, por dhe emrin e mirditorit.

Portreti yt prej delikuenti besnik, specie arkaike e njeriut të ri dhe e kalitur me mësimet e Partisë të shtin’ në gjynah kur ta nigjon retorikën. Luj vendit bre Qeneral, e kthjelloju pak. Hapi sytë e picrroje mendjen. Kuptoje se pronari yt, domethanë shefi yt ka marrë fund. A nuk po e sheh se një Shqipëri, me të madh e me të vogël e kanë nda mendjen me ju hjek kso toke?! Po po, bash qeshtu.

Po si mundesh more Qeneral me qenë kaq budallë? Si ka mundësi që njerëzia ka fillue me të urrye, madje ty ma shumë se Shyhretin tand, domethanë zgërfyellin, e ti hala nuk e kupton se ai po të përdorë si qen besnik? Si mundet me ra kaq poshtë një Qeneral si ti, që për pak na u bane edhe President me fjalë të Ismail Kadaresë?

Ku shkoi edukimi yt prej ushtaraku në shërbim të Atdheut?

Sepse ka diçka Qen. Lleshaj, që ti medeomos duhet me e ditë mirë.

Operacionet e tua janë ushtarake, domethënë të hartuara prej teje, domethënë, operacione ushtarake të hartuara nga ti, dhe të zbatuara nga Policia dhe Sigurimsat e Shtetit që i keni futë në Policinë e Shtetit. Ndryshe, nuk mund ta kuptoj dhe ta shpjegoj aksionin tand tek Bregu i Lumit, aksion tipik ushtarak, i zbatuar me përpikëmëri kirurgjikale, për të shembë shtëpi shqiptarësh!

Shtëpi shqiptarësh, Qeneral, shqiptarësh!

A e di o Qeneral, se çka do me thanë me ia shemb përdhe shtëpinë tjetrit? Po ti je edhe malsor, edhe mirditor, edhe shqiptar, po budallë i madh o Qeneral! Ndryshe ska mundësi me ba burri me spaleta qenerali këto marrina.

Po çfarë halli të ka kapë që po i mbytë shqiptarët në gaz? Si ka mundësi që e zbaton me kaq cinizëm taktikën e artit luftarak kundër popullit tand, e pas kësaj, del e leh në twitter si debil, për popull armik dhe për opozitë parapolitike?! Çka po don me thanë?!

Si mundesh me qëndrue nën atë kostum ministri, kur mafia e shefit tand po t’i terrorizon shqiptarët prej Shkodrës e deri në Vlonë? Kur po të grabiten për të pestën herë me rradhë miliona euro, bash para hundës tande majuce, e ti del e turfullon kundër opozitës?!

Si mundesh, Qeneral?

Prandaj me vjen gjynah për ty, se më dukesh krejt i marrë. Ndryshe, e kam të pamundune me e kuptue guximin tand për të tërhejkë tanë urrejtjen që shqiptarët kanë grumbullue për Shyhretin tand, mbi vetën tande.

Paq veten në qafë, Qen. Sandër Lleshaj!

Në kohën kur parlamenti i Holandës voton për heqjen e liberalizimit të vizave për shqiptarët për shkak të krimit të organizuar shqiptar, pastrimit të parave dhe lidhjeve të këtyre grupeve kriminale me politikën (lexo: qeverinë), ambasada e Holandës në Tiranë i bën thirrje qytetarëve të pakënaqur me qeverinë që të mos protestojnë.

Për gjashtë vjet rresht, Gjermania ka votuar kundër hapjes së negociatave për anëtarësimin e Shqipërisë në Bashkimin Europian për shkak të mos-plotësimit të pesë kritereve (në vitin 2018 u shtuan në 13 kritere) nga ana e qeverisë që lidhen me shtetin ligjor, krimin e organizuar, sistemin gjyqësor, administratën publike, korrupsionin, etj, dhe nga ana tjetër ambasadorja gjermane del kundër protestave bash për këto pika.

Fundi i Republikës së Ambasadorëve

Nga Çim Peka –

Aksioni politik i Opozitës që nga protesta e parë e datës 16 shkurt kur dhe u vendos djegia e mandateve, mbajtja e protestave masive popullore dhe u artikulua kërkesa për dorëheqjen e Kryeministrit dhe krijimin e një qeverie teknike që do të organizonte zgjedhjet e parakohshme parlamentare, si parakusht për vendosjen e legjitimitetit të parlamentit dhe qeverise, ngjan me një ‘Tango’ politike.

Opozita bën lëvizjen parë, qeveria e pason. Opozita bën lëvizjen e dytë e kështu me radhë. Por në fakt nuk është kështu. Sepse ritmi i lëvizjeve të opozitës nuk pasohet me lëvizjen politike të radhës nga ana e qeverisë.

Qeveria në fakt bën vetëm një lëvizje, që e përsërit vazhdimisht: hedhjen e gazit lotsjellës kundër popullit protestues, dhe ushtrimit të dhunës policore. Arsyeja e kësaj mospërputhje nuk është tek qeveria, por tjetërkund.

‘Tango’ pa muzikë në sfond nuk ka. E në rastin konkret, muzikën e luan ose duhet ta luante një palë e tretë. Ajo palë e tretë, janë diplomatët e huaj në Tiranë. Përfaqësues të shteteve dhe institucioneve të rëndësishme ndërkombëtare, të cilët për 29 vjet me radhë, që nga rënia e komunizmit, kanë luajtur rolin e arbitrit.

Është e vështirë të thuash nëse këtë rol ua kemi dhënë vetë ne, apo e kanë marrë përdhunshëm për shkak të nevojës që kemi pasur për ta. Me gjasë të dyja bashkë. Në Tiranë ka shumë përfaqësi diplomatike.

Të vogla dhe të mëdha.

Pesha e tyre është e ndryshme, dhe nuk varet shumë nga madhësia. Për shembull, ambasada austriake është përfaqësi e një shteti të vogël, por influenca e saj në jetën e brendshme politike është me e madhe sasa ajo e Kinës apo Rusisë. Dhe kjo është e natyrshme, për shkak të vokacionit të fortë pro-perëndimor të opinionit publik shqiptar.

Po ashtu, roli dhe pesha e OSBE është më e madhe se ajo e UNDP, apo institucioneve të tjera të OKB-së. Sigurisht që edhe influenca apo ajo që quhet ‘soft power’ e përfaqësive diplomatike të vendeve mike ndjek një hierarki të caktuar.

Së pari vijnë SHBA-të, pastaj Bashkimi Europian, pastaj Gjermania, pastaj Mbretëria e Bashkuar, pastaj Italia, Franca dhe me radhë.

Të gjithë këta janë vende që kanë dhënë një kontribut të jashtëzakonshëm në zhvillimin ekonomik, social, infrastrukturor dhe në fushën e sigurisë. Ndihma e tyre ekonomike në gati tre dekada shkon në disa miliardë dollarë. Falë tyre Shqipëria është vend anëtar i NATO-s. Orientimi politik dhe strategjik i shqiptarëve është tërësisht Euro-atlantik. Mbi 90%.

Të gjitha këto bëjnë që influenca e përfaqësive të tyre diplomatike në Shqipëri të jetë jashtëzakonisht e madhe. Aq e madhe, saqë edhe për një grabitje me armë në avionin gati për nisje në pistën e aeroportit të Rinasit, gjëja e parë që pyesin Shqiptarët është: kanë folur ambasadorët e huaj? Çfarë kanë thënë? Ose, pse nuk flasin.

Sa here ka krizë politike në Tiranë, qytetarët majtas dhe djathtas hapin sytë dhe veshët për të marrë vesh se çfarë thonë e mendojnë të huajt. Nga ana tjetër, aq shumë i fusin hundët në punët e brendshme, a thua janë pjesë e politikës vendase.

Përpos përzierjes në punët që në fakt nuk janë të tyret, mos-mbajtja e një baraslargësie midis palëve fatkeqësisht apo fatmirësisht po i kthen në faktorë irrelevantë më një shpejtësi të frikshme. Dhe ja shikoni:

Në kohën kur parlamenti i Holandës voton për heqjen e liberalizimit të vizave për shqiptarët për shkak të krimit të organizuar shqiptar, pastrimit të parave dhe lidhjeve të këtyre grupeve kriminale me politikën (lexo: qeverinë), ambasada e Holandës në Tiranë i bën thirrje qytetarëve të pakënaqur me qeverinë që të mos protestojnë.

Për gjashtë vjet rresht, Gjermania ka votuar kundër hapjes së negociatave për anëtarësimin e Shqipërisë në Bashkimin Europian për shkak të mos-plotësimit të pesë kritereve (në vitin 2018 u shtuan në 13 kritere) nga ana e qeverisë që lidhen me shtetin ligjor, krimin e organizuar, sistemin gjyqësor, administratën publike, korrupsionin, etj, dhe nga ana tjetër ambasadorja gjermane del kundër protestave bash për këto pika.

Ambasadori i OSBE del dhe deklaron së në Shqipëri qarkullojnë mbi dy miliardë dollar para të drogës dhe se këto para do të përdoren për blerjen e zgjedhjeve, dhe pas një takimi të thirrur me urgjencë nga Ministri i Brendshëm, del përsëri dhe deklaron se nuk e kishte seriozisht.

Për dy vjet rresht, ambasadori amerikane del çdo javë para mediave për të folur për dy kriminelë ordinerë, trafikantë drogë, Shullazin dhe Balilin, por nuk ndjehet kur del qartë me zë dhe me figurë ne media të tyre si Zëri i Amerikës, që në dy dosje hetimore të prokurorisë rezultojnë as më shumë e as më pak të përfshirë në përdorimin e grupeve të krimit të organizuar kombëtar dhe ndërkombëtar e gjithë hierarkia shtetërore duke nisur me vetë Kryeministrin, e në vazhdim me ministrat e tij, deputetët e tij, zyrtarët lokalë të tij, të gjithë hierarkinë drejtuese të policisë për blerjen e votave dhe ndryshimit të rezultatit elektoral me të paktën 20%, në 8 nga 12 qarqet e vendit, dhe prapë se prapë, sipas tyre opozita dhe populli nuk duhet të protestojnë.

Por, për ironi të fatit, bash për shkak të këtij qëndrimi ka ardhur koha tu themi FALEMINDERIT!

Në një vend të varfër me vetëm 2.6 milionë banorë, 150.000 protestues në shesh janë shumë. Tepër shumë. Çdo politikan i çdo vendi Europian as në ëndërr nuk sheh një miting me një numër të tillë.

Në tre protesta të mëdha në tre muaj numri i tyre vetëm është shtuar, si për inat të këtyre ambasadorëve. Dhe tashmë është e qarte, dikush për shkak të planit të tyre për ndarjen e Kosovës (me Ramën si garant), dikush nga frika idiote e rikthimit të Sali Berishës në pushtet, dikush për shkak të lobingjeve të Ramës, dikush për shkak të pisllëqeve të ambasadorëve individualë në Tiranë, kanë mbajtur një qasje që nuk është vetëm kundër opozitës, por tashmë edhe kundër vetë shqiptarëve.

Numri i madh i protestuesve tashmë nuk është vetëm kundër qeverisë, por edhe sfidë direkte e këtyre qëndrimeve. Sa më shumë mbajnë anën e qeverisë, aq më shumë dalin. Dhe kjo jo sepse kjo masë protestuese popullore është kthyer në –anti, përkundrazi.

Vokacioni pro-perëndimor i tyre është i palëkundur. Por për vetë faktin e thjeshtë, se tashmë këta ambasadorë janë kthyer në irrelevantë. Fuqia e tyre magjike është zhdukur. ‘Soft power’ i tyre tashmë nuk është as ‘soft’ e as ‘power’. Fundi i qeverisë dhe narko-shtetit të ngritur nga Edi Rama, është një e mirë.

Fundi i Republikës së Ambasadorëve është tjetra.

Në fakt po arrijmë aty ku duhej të ishim që në fillim.

Shqiptarët punën e tyre, ambasadorët punën e tyre.

Si kudo në botë. 

/Nga Çim Peka-SYRI.net

Nga Fatos Fidani/

Nje nate, Babit tim, ne Burrelin e mallkuar

I vdiq nje shok i burgut; i la shpirtin ne duar:

“Amanet”- tha- “vdekja ime nga nena mos dihet

Ta dije qe jam gjalle, tja coni kto tespihet…”

…Pas kohesh, pas kalvarit me nete e me dite

I shkon Nena ime, Babit per vizite

Jashte, pret Mamaja, Gjyshja plake…Xhaxhi Estrefi

Etem “Armik” Fidanin ta lajmeroje shefi….

Se fundi, “armiku”, pertej telave doli

I cmendur: bente shenja, po me goje nuk foli

Policet, me bisht te syrit shikonte

Vitet e burgut ne tespihet numuronte….

Kur shpinen kish kthyer policet dhe ushtaret

Mbi telat me gjemba verviti qelibaret

Mamaja me Xhaxhin zgjaten duart, po me kot

Ah… tespihet rane larg, e nuk i priten dot…

Tespiet amanet, bene buje e bene zhurme

Plakosen ushtare, e police me turme

Tespihet amanet, si te cmendur i rrembyen

Me gure, me kondake kokrra kokrren i thyen

Babin armik, e zvarriten drejt qelise

Nusja, Nena, Vllai…. spektatore te tragjedise:

“Trego! – shqelmonin Babin – “Agjent, trego sekretin!”

-“AMANETIN E TE VDEKURIT

O NJEREZ

…..AMANETIN…..”

“Ishin tre veta.  Më përplasnin kokëm në mur, më gjuanin me shqelma kokës, stomakut e kurrizit e kudo, më trajtuan si një kafshë me metodat mesjetare të inkuizicionit. …por nuk i proanova akuzat sepse ishin të pavërteta. Por …ata më kërcënuam me gruan e më fëmijët dhe kjo nuk durohej…”

Kur ia përplasën kokën pas murit, Petraqi duroi. Edhe kur e gjuajtën me shqelma kokës, kurrizit e stomakut duroi. Duroi edhe kur ndaj tij përdorën torturat më shtazarake, ato që përdoreshin në mesjetë. Megjithatë Petraq Xhaçka i duroi torturat e nuk i pranoi akuzat që i bëheshin se ishin të pavërteta. Por kur tre njerëzit e sigurimit të shtetit e kërcënuan me fëmijët dhe gruan, Petraqi u dorëzua.

Nuk mund ta duronte këtë presion. Nuk kishte burrë ta duronin këtë presion. Por kishte burra që e bënin këtë presion dhe ata ishin të Sigurimit të Shtetit. Njëri prej atyre që e bëri këtë kërcënim ishte Bujar Sheshi. E sigurt është se një prej tre sigurimsave që e torturuan e kërcënuan Petraq Xhaçkën, është Bujar Sheshi. Gjithashtu dimë që një person me emrin Bujar Sheshi, është zgjedhur pak muaj më parë anëtar i Këshillit të Lartë të Prokurorisë, pra i njërit prej institucioneve më të rëndësishme të drejtësisë së re.

Këto dy të dhëna janë shumë të rëndësishme për të vazhduar më tej në identifikimin e Bujar Sheshit që torturoi Petraq Xhaçkën. Bujar Sheshi thotë se nuk është ai që torturoi e kërcënoi Petraqin, se nuk është Bujar Sheshi i Sigurimit të Shtetit. Madje për këtë ai ka bërë padi dhe Gjykata e Tiranës e ka pranuar padinë e Bujarit e mund të na thotë së shpejti se ky Bujar Sheshi, sigurismi që torturoi Petraq Xhaçkën por edhe shumë të tjerë si ai, nuk është ai që ka pak kohë që u zgjodh anëtar i njërit prej institucioneve më të rëndësishme të drejtësisë së re, këshillit të Lartë të Prokurorisë.

Por ka një të dhënë tjetër.  Autoriteti i Dosjeve, AIDSSH na thotë se Po. Ky është Bujari Sheshi që torturoi jo vetëm Xhaçkën por shumë të tjerë. Ky Bujar Sheshi që u zgjodh anëtar i KLP-së dhe pë kë arsye ka paraqitur pranë organeve të drejtësisë të dhënat e dokumenteve të Sigurimit të Shtetit për të. Ne e dimë me siguri se nje prej tre personave që  kryen procesin hetimor quhet Bujar Sheshi. Ja dhe dokumenti zyrtar i Sigurimit të Shtetit që e vërteton këtë.

Por një prej pretendimeve të Bujar Sheshit të KLP-së, është se nuk bëhet fjalë për të por për një tjetër Bujar Shesh.  Ndërkohë që ndryshe pretendon AIDSH. Nga dokumentacioni që gjenden ne vendimin e sotëm të gjyqit, rezulton se nga kërkimet e bëra nga drejtoria e gjendjes civile, nuk ka asnjë tjetër me këtë emër Bujar Sheshi, përveç këtij që është zgjedhur anëtar i KLP-së, pra i bie të jetë i njëjti që i ka përplasur kokën pas murit Petraq Xhaçkës, që e ka toruturuar si kafshë e çfarë është më e rënda e ka kërcënuar me gruan e fëmijët.

Vendimi

E megjithatë, Anëtari i këshillit të Lartë të Prokurorisë, Bujar Sheshi, e ka fituar betejën e parë me Autoritetin e Dosjeve sepse Gjykata e shkallës së parë e ka pranuar padinë e tij ndaj AIDSSH-së, institucioni që e ka klasifikuar anëtarin e KLD-së si pjesë e strukturave të ish-Sigurimit të Shtetit.  Si anëtar i ish-Sigurimit të Shtetit, Bujar Sheshi nuk mund të ishte anëtar i KLP-së. Edhe pse AIDSSH ka provuar bindshëm se Bujar Sheshi ka qënë pjesë e strukturës gjakatare të diktaturës komuniste, ai nuk e pranon dhe gjykata e ka besuar atë. Ka një sërë argumentesh që AIDSSH paraqiti në gjykatë për të mbrojtur vendimin sipas të cilit Bujar Sheshi ka qënë anëtar i Sigurimit dhe që janë pjesë e vendimit. Kujto.al i publikon në fund të këtij shkrimi.

Ndërkohë, kujto.al ka zgjedhur të publikojë sot dëshminë e njërit prej viktimave të Bujar Sheshit, rrëfimin e Petraq Xhaçkës, i cili na tregon dhunën e pashoqe që ai ka vuajtur në kurriz nga Bujar Sheshi dhe shokët e tij.  Bujar Sheshi mund të fitojë betejat në të gjitha shkallët e kësaj drejtësie që ne,  për fat të keq e kemin sot, por i duhet të fitojë një tjetër që shumë të rëndësishme, atë me ndërgjegjen e tij. Për këtë duhet të dalë e të thotë publikisht: unë nuk e kam hetuar, torturuar e kërcënuar Petraq Xhaçkën.

Petraq Xhaqka e ka rrëfyer para se të vdiste torturën e kërcënimet e Bujar Sheshit, Qemal Lames e Reshat leskaj. Se cilat ishin presionet që atij iu bënë me anëtarët e familjes, çfarë presionesh i bënte Bujar Sheshi, Petraq Xhaëkës, si e kërcënonte me gruan e fëmijët e tij. Këtë betejë Bujar Sheshi, ka pak gjasa ta fitojë.

Më poshtë botohet e pjesë nga intervista e Petraq Xhaçkës pasi u lirua nga burgu e ku rrëfeu mundimet e jetes së tij në burgjet komunsite, torturat që i bënë  Bujar Shesh-rat në ato zgafella të tmerrit.

Xhaçka: Ishin tre veta.  Më përplasnin për muri, më gjuanin me shqelma kokës si tiu vinte,  më trajtuan si një kafshë me metodat mesjetare të inkuizicionit.  Torturat vazhduan me orë e me ditë dhe unë kurrë nuk i proanova akuzat sepse ishin të pavërteta. Por më pas kaluan në presione psikologjike.  Ata më bënë presion me rrethin tim familjar. Më kërcvënuam me gruan e më fëmjiët…

Më poshtë botohen pjesë nga vendimi i gjykates ku gjenden argumentat e AIDSSH dhe te te akuzuarit Bujar Sheshi.

Vilson Blloshmi – Saharaja

Saharaja,larg është Saharaja

Saharaja shkëmb e rërë e gurë

Që ka shok veç emrin saja

Dhe ngaqë s’sheh ëndërra  s’sheh as drurë

Saharaja sdi të ëndërrojë

Ajo bluan gurë me mënt’ e sajë

Saharaja s’ka këngë të këndojë

Saharaja s’ka as lot të qajë

Saharaja nuk ka miq e shokë

Saharaja nuk ka bijë e birë

Saharaja është një copë toke

Thonë se dhe me natën nuk shkon mirë

Natës s’i pëlqen në Sahara

S’i pëlqen të ketë veç gurë e shtrojë

Fjalë e dashuri e njerëz s’ka

Perç’ e saja e zezë s’ka çtë mbulojë

As dhe një s’e di si është katandisur

Me kët’ plagë mbi shpinë rruzullimi

Por se thonë në botë është stisur

Kur i duhej njerëzisë mallkimi

Kur ai për keq e mban në gojë

Saharaja e mban vesh e qesh

Saharaja fillon të gëzojë

Kur në të mallkohemi mes nesh

E kur bije ndrojtur rrez’ e diellit

Dhe mbi gurët e pamyshkët ndrit

I ngjan vello savani i qielli

Shkretëtirës shket e shkrepëtit

Peandaj, kur urrejtje e fortë e nxehur

Mbi dikë mallokon e shfryn e shanë

Që nga skuta del kujtimi i dehur

Dhe thërret menjëherë Saharanë

Kur mallkimi ç’fryn e kur kujtimi

Në pusinë e harresës tret…

Kur hyn dielli e kur hesht thëllimi

Shkretëtirë e shkretë mbetet shkretë.

25.10.1973

25.10.1974

Nga Mareglen Tomori/ Krimi në të gjitha format e tij, i të gjitha ngjyrave, i të gjitha madhësive, ku më i frikshmi është ai i vrasjeve, i marrjeve të jetëve njerëzore, i grabitjes dhe cënimit të sigurisë kombëtare, por jo më i mirë është ai prostitucionit, i prodhimit të drogës dhe përdorimit të tij që në një analizë të thjeshtë, ai prish të ardhmen e shoqërisë njerëzore me pasardhësit që sjell në jetë, të gjymtuar fizikisht dhe mendërisht. Krimi duhet luftuar, por kjo luftë duhet filluar qysh në embrion, duhet luftuar qysh në familje, por si duhet bërë kjo? Kjo është pyetja që e shqetëson apo duhet ta shqetësojë shoqërinë njerëzore?

Historikisht, shoqëria njerëzore, ka menduar dhe është përpjekur të bëjë të mundur të luftojë krimin e të gjitha formave, të lehta apo të rënda, dhe për këtë ka krijuar shtetin i cili, në përbërje të tij, ka ngritur strukturat përkatëse shtetërore për ta luftuar këtë dukuri shumë të keqe të shoqërisë njerëzore.�Por, duke parë që vetëm me strukturat shtetërore, për ta luftuar krimin, nuk po arrihet që ai, krimi, të neutralizohet apo ti bjerë ritmi, përkundër, po shihet që kurba e tij shkon në rritje, duke pasur parasysh dhe ngjarjet e fundit në vend ku veç rendit, pronës e financës është cënuar siguria e vendit, siguria e kombit.

Kjo dukuri negative, jo vetëm për efikasitetin profesional të ulet, apo për korrupsionin në radhët e këtyre strukturave që kanë për detyrë ta luftojnë krimin, por edhe për indiferencën e një pjese të shoqërisë tonë, e cila bën indiferentin sepse nuk është prekur direkt nga krimi dhe thotë “ ç’me duhet mua, apo që një pjesë e saj, sado e vogël në numër, por shumë shqetësuese për shoqërinë, janë direkt apo indirekt pjesëtare të krimit, me pjesëtare të familjarëve të tyre në grupet kriminale, bë atë që krimi në shoqërinë tonë, të jetë në nivele të larta. Kjo gjë, ky indiferentizëm, bën të detyrueshme ngritjen e agjencive apo organizatave, jo qeveritare, që të japin ndihmësen e tyre, sado modeste, në ndihme të organizmave shtetërore për uljen në maksimën, të nivelit kriminal.

Në mënyrë të përditshme, në mënyrë konstante, shoqëria jone bëhet me dije, si nëpërmjet mediave, gazetarëve investigativ, por edhe nga dalja e herë pas hershme, nëpër mediat vizive, të zëdhënësve të Policisë së Shtetit, për krimet e shumta që po ndodhin.

Dhe ato duke i krahasuar nga viti në vit, por edhe nga muaji në muaj, janë në rritje.

Në të gjithë shoqëritë njerëzore, kudo ku ato jetojnë dhe në çfarëdo gjuhe që flasin, kanë problemet e tyre në lidhje me kriminalitetin, por, e përbashkëta e tyre është se zgjidhjen e problemit, e kanë lënë në dorë të ligjit, ku të gjithë janë të angazhuar për ta zbatuar atë, por edhe japin ndihmësen e tyre për ta bërë sa më të lehtë zbatimin e tij, ligjit.

Në shoqërinë tonë vihet re dukuria e bërjes së Ligjit modern, por një shoqëri, nuk vlerësohet nga bërja e ligjit modern, por nga zbatimi i tij. Pa pretenduar për ta analizuar dukurinë e zbatimit të ligjit në luftën kundër krimit dhe kriminelëve, por pa qenë indiferent për atë që në realitet po ndodh, vëren se krimi jo vetëm që nuk po e ul ritmin e tij, por përkundër, kurba sa vjen dhe rritet. Të krijohet përshtypja se këtij kontingjenti të shoqërisë tonë, vrasësve, vjedhësve, përpunuesve dhe shpërndarave të drogës, prostitucion-nistëve, me një fjalë, kriminelëve, nuk u tundet fare “qerpiku” nga forca e Ligjit, e atij “Ligjit modern”, që cituam më lart.

Kjo trimëri ndaj ligjit, ka vetëm një shpjegim – zbatuesit e ligjit ose janë të paaftë ose janë në bashkëpunim me krimin, janë përfituesit kryesor nga krimi, janë të korruptuar deri në fyt. Vetëm kjo mund të jetë arsyeja që krimi është kaq trim dhe mospërfillës ndaj ligjit sa të arrihet të cënohet dhe siguria kombëtare në mes të ditës me diell.

Për ta vërtetuar këtë dukuri kaq negative, mjafton që ti hedhesh një sy, por sy ligjor, dhe do të shohësh se, duke e filluar nga punonjësi më i thjeshtë i zbatimit të ligjit, apo shefat kryesor të tyre, apo të kalosh tek prokurori e gjykatësi dhe do të shohësh se, jetojnë në luks të vërtetë.

A mund të ta japi vetëm rroga shtetërore këtë luks?!

Jo , sepse shumica në njëfarë mënyre, janë në shërbim të krimit duke ju dhënë atyre informacionet e planeve të veprimit policor, por ka edhe individë që kanë ardhur nga lidhjet me krimin në radhët e Policisë së Shtetit, por mosbesimi jonë shkon edhe më lart, këtu kemi parasysh stafet e drejtuesve të shtetit të cilët janë marrë nga titullarët, në shumicë, mbi baza njohjeje personale dhe jo mbi bazën e aftësive, janë marrë “për t;ju larë ndonjë borxh miqësor, duke harruar se janë pikërisht këta këshilltarë që kanë në duart e tyre dokumenta shumë të rëndësishme për fatet e vendit dhe popullit dhe këshillojnë në marrjen e vendimeve. Por, më e rënda që na bën mosbesues, janë akuzat që ju bëhen disave nga drejtuesit kryesor të shtetit, dhe të pjesës tjetër të politikës që pret të marri drejtimin e vendit, për korrupsione të shumta deri edhe në lidhje me bandat kriminale të tr

Balliu i ka kujtuar ministres se “nëna jote shoqja Xhaçka, si gjyqtare e Enver Hoxhës në 1988 ka dënuar Agim Hofobashin për Agjitacion dhe Propagandë në bazë të nenit 55, duke e dërguar në neuropsikiatri në Elbasan sepse kishte shpërfytyruar bustin e KRIMINELIT Enver Hoxha.”.

Ish deputeti demokrat Klevis Balliu ka vënë në një pozitë të vështirë Ministren e Mbrojtjes Olta Xhaçka. Në një reagim të tij në rrjetet sociale ai ka dokumentuar aktivitetin e së ëmës së Xhaçkës, gjatë viteve të diktaturës, ku ajo ishte gjyqtare e rregjimit.

Balliu i ka kujtuar ministres se “nëna jote shoqja Xhaçka, si gjyqtare e Enver Hoxhës në 1988 ka dënuar Agim Hofobashin për Agjitacion dhe Propagandë në bazë të nenit 55, duke e dërguar në neuropsikiatri në Elbasan sepse kishte shpërfytyruar bustin e KRIMINELIT Enver Hoxha.”.

Balliu vijon më tej duke shkruar se “më pas nëna jote shoqja Xhaçka, u mor me trafikim jetimesh dhe si pjesë e bandës u shpall në kërkim. Ajo u arratis në Greqi e më pas në Itali.”.

Ja reagimi i plotë i Klevis Balliut

Atëherë dhe unë po të përgjigjem siç ti e meriton shoqja Xhaçka.

Ti shoqja Xhaçka e ke komunizmin në gjak dhe për këtë ka fakte.

Nëna jote shoqja Xhaçka, si gjyqtare e Enver Hoxhës në 1988 ka dënuar Agim Hofobashin për Agjitacion dhe Propagandë në bazë të nenit 55, duke e dërguar në neuropsikiatri në Elbasan sepse kishte shpërfytyruar bustin e KRIMINELIT Enver Hoxha.

Më pas nëna jote shoqja Xhaçka, u mor me trafikim jetimesh dhe si pjesë e bandës u shpall në kërkim. Ajo u arratis në Greqi e më pas në Itali.

Ti zonja Xhaçka vetë u shkollove me paratë e të dashurit tënd, e që ishte djali i Gjallicës. 
E frymëzuar nga misioni komunist i nënës tënde kur u ktheve në atdhe fillove punë në parti.

Dhe sot si një komuniste e vogël, e rritur me krim dhe pushtet, e ke mbushur Ministrinë e Mbrojtjes me njerëz të shkolluar me profil “sigurimi” ku mësoheshe si të luftosh forcat e NATO-s apo dhe si të urresh forcat e NATO-s.

Ti zonja Xhaçka drejton sot Ushtrinë e një vendi anëtar të NATO-s, e që është një turp për Shqipërinë.

Dhe ti moj gocë e krimit kërkon të mbrosh sigurinë e vendit! 
E kush? 

Ti që je lindur në krim, je rritur në krim dhe punon për krimin.

Më poshtë janë dhe dokumentat dhe faktet për çka shkruaj më sipër.

E vënë me shpatulla për muri për defiçencën në çështjet e sigurisë, sidomos pas ngjarjes në Rinas qeveria po përpiqet ta kalojë lumin me sa më pak kosto ndonëse edhe vetë e ka kuptuar batakun ku ndodhet sa i përket sigurisë në aeroportin e vetëm ndërkombëtar të vendit.

Sandër Lleshaj, kanakari i kryeministrit doli në një konferencë për shtyp ku  duket sikur nxori nga xhepi letrat e zhubrosura të ish-ministrit të Brendshëm, Sajmir Tahiri i njiohur ndryshe si kampioni i qeverisë Rama 1, i cili po ashtu u përball me të njëjtën situatë 3 vjet më parë.

Si njëri si tjetri bënë të njëjtën akuzë, drejtuan gishtin nga konçesionari për mungesën e sigurisë në Rinas, duke larë duart me argumentin se kanë përpiluar shkresa, por askush nuk është përgjigjur.

Sajmir Tahiri 04 shtator 2016

Policia me shkresa të panumërta i ishte drejtuar aeroportit duke i thënë, duhet të merrni masa për kamerat e sigurisë në derën ku ndodhi grabitja. Duhet të merrni masa për rrethimin. Duhet të merrni masa për sinjalizimin në rast se dera hapet në mënyrë të paligjshme, duhet të merrni masa pse jo edhe për bllokimin e derës dhe hapjen automatike të saj, siç ndodh në cilindo vend të botës. Dhe kemi marrë përgjigje negative, ku jo vetëm nuk pranohet kërkesa e policisë por ku theksohet që ruajtja e perimetrit është detyrë e kompanisë private që paguhet miliona euro.

Sandër Lleshaj 10 Prill 2019

Nga analiza e deritanishme, rezulton se nuk kanë funksionuar aspak mekanizmat e sigurisë që janë nën përgjegjësinë e kompanisë koncensionare të aeroportit. Kompania kineze që ka koncesionin e aeroportit të Rinasit ka dështuar të përmbushë përgjegjësitë e saj për garantimin e parametrave të sigurisë fizike. Koncesionari jo vetëm që ka refuzuar zbatimin e kërkesave të shumta dhe të herëpashershme të Policisë së Shtetit për marrjen e masave në drejtim të sigurisë fizike, por në shumë raste as nuk ka denjuar të kthejë qoftë edhe përgjigjet formale për korrespondencën përsëritur zyrtare.

ResPunlica/

Shqiponja e shqiptarëve mbërrin edhe në Izrael.

Janë ushtarët izraelitë ata që kanë pozuar duke formuar simbolin e famshëm të shqiptarëve. Fotoja ka bërë xhiron e rrjeteve sociale.

Në Izrael jeton një komunitet shqiptaro-hebrenjsh nga Shqipëria dhe Kosova

         

Shqiponja e shqiptarëve mbërrin edhe në Izrael.

Janë ushtarët izraelitë ata që kanë pozuar duke formuar simbolin e famshëm të shqiptarëve. Fotoja ka bërë xhiron e rrjeteve sociale.

Në Izrael jeton një komunitet shqiptaro-hebrenjsh nga Shqipëria dhe Kosova, të vendosur atje kryesisht pas viteve 1990.

Gjithashtu, në Izrael janë edhe hebrenj të cilët gjetën strehë dhe shpëtim gjatë Holokausit në Luftën e Dytë Botërore.

Izraeli ka një nga ushtritë më të fuqishme në botë.

 

Nga Shpëtim Zinxhiria Athinë.

Shteti shqiptar nuk mund te heshte sikur nuk po ndodh asgje, që do të thotë se është në bashkëpunimin me krimin kjo heshtje, pasi nuk kërkon asnjë sqarim dhe hetim për këto vrasje që nuk janë as të parat dhe as të fundit, por ende vazhdojnë edhe me 5 vrasje të tjera për 2019.

Shteti shqiptar nuk duhet te tallë bythën me familjet e viktimave duke i akorduar nje pension mujor pre 6 mije leke te vjetra.

Ambasada Shqiptare në Greqi e kthyer në Gestapo po bashkëpunon me policinë greke për të mbuluar këto vrasje. Është kjo ambasadë që u përplas derën në fytyrë familjarëve të viktimave…

Kjo ambasadë duhet pastruar sa më parë me njerëz që dijnë të kryejnë punën ashtu siç duhet dhe jo te shijone lluksin si drejtuesit e sotëm. Shteti nuk vuan nga mangësia e ideve, por nga deshira per t,i realizuar ato detyrime që ka në mbrotje të të drejtave të shtesve të tij atje ku jetojnë.

Por edhe Kisha Shqiptare duhet të ngushëllojë familjet e viktimave ashtu sic veproi me rastin Kacifas. Kjo heshtje në përgjithësi tregon se kemi nje shtet shqiptar të dështuar . Por…

Lista e viktimave:

1. 16/02.2018 53-vjeçari Sami Karoshi nga Peshkopia dhe banues në Tiranë, u vetëvar në një rajon policor në qytezën Kisamo të Kretës, me një batanije të lidhur në kangjellat e birucës.

2. 8/03/2018 Një shqiptar është vrarë ditën e diel në Greqi në zonën Artemida në rajonin e Atikës. Sipas raportimeve të mediave greke, 36-vjeçar shqiptar është qëlluar me 5 plumba në një rrugicë pranë një varreza. Ende nuk është bërë publikimi nga policia greke të identiteti të shqiptarit të vrarë.

3. 26/04/2018 Një 23-vjeçar shqiptar është ekzekutuar gjatë orëve të natës së të mërkurës në sheshin e lagjes “Exarchia” në Athinë. Sipas policisë, viktima është Mihal Kapurani nga Korça. Burime policore thanë se viktima u sulmua nga agresorët në sheshin e lagjes, pas një konflikti që pati mes tij dhe 3 bashkëkombasve të tij për shkaqe ende të panjohura.

4. 15/07/ 2018 Dorian Mancellari 32 vjeç, nga Pogradeci është gjetur i vdekur në Greqi. Mediat greke shkruajnë se shqiptari është gjetur i pajetë në anën e rrugës për në Trikala. Sipas të dhënave të siguruara nga mediat greke, shqiptari ishte liruar nga burgu në datën 12 korrik dhe që prej asaj dite ishte parë në disa zona të ndryshme të Trikalës.

5. 13/07/2018 Kufoma e një 22-vjeçari shqiptar u gjet nga banorë të zonës mëngjesin e sotëm në zonën Koum Kapi në Chania, nën Villa Koundourou.

6. 27/07/2018 gjendet e vdekur ne grumbullimin e plehrave ne Lagada te Selanikut trupi i nje 15-vjeçare me iniciale K.M, nga fshati Drenove e Korces që rezultonte e zhdukur prej disa javesh. Ajo eshte goditur në kokë me mjete te forta dhe ne trup kishte shenja dhune.

7. 8/08/2018 Gjendet i vdekur në burgun e Koridalos 31-vjeçari F.I nga Vlora i cili mësohet se ka gjetur vdekjen pak ditë përpara se të lirohej nga burgu.

8. 16/08/2018 Vritet me armë zjarri pranë pallatit nr.5 rruga Parnithas, 36-vjecari ne oren 1 te mengjesit, ne kryqezimin e rruges Makri dhe Parnithas në Ano Kipseli në Athinë. Policia thekson se viktima nuk ka lidhje me krimin.

9. 22/11/2018 Altin Mulla vritet në kufi pranë Pogonit nga policia greke. Së bashku me disa persona të tjerë, Mulla kishte kaluar ilegalisht nga kufiri i gjelbër për të trafikuar lëndë narkotike. Ata u diktuan nga policia greke që patrullonte kufirin dhe nisën të qëllonin me armë. Nga shkëmbimi i zjarrit, Altin Mulla mbeti i vdekur, kurse shqiptarët e tjerë u arratisën.

10. 24/11/ 2018 Një 38-vjeçar shqiptar humbi jetën në aksident në hyrje të qytetit Malesina. Ai ishte duke udhëtuar i vetëm në makinë kur humbi kontrollin e mjetit dhe doli nga rruga duke përfunduar në oborrin e një shtëpie. Shqiptari banonte prej vitesh në Greqi dhe njihej si njeri i respektuar nga banorët e zonës.

11. 25/11/2018 Një i burgosur shqiptar në burgun e Trikallas u gjet i pajetë në qeli. Një natë më parë, gjendja shëndetësore e 35-vjeçarit ishte normale kur kishte shkuar për të fjetur. Ai u gjet i vdekur nga gardianët, ndërsa shkaqet janë ende mister.

12. 29/11/2018 Një 40-vjeçar shqiptar u përplas për vdekje nga një makinë në Selanik. Viktima po kalonte rrugën kur u godit nga një automjet i drejtuar nga një 20-vjeçar. Për shkak të plagëve, 40-vjeçari shqiptar humbi jetën menjëherë.

13. 22/11/2018. Vritet me armë zjarri në Janinë Altin Mullai , policia greke tregon versionin e saj, përmes një deklarate zyrtare, ka dhënë informacion për vrasjen. pas një informacioni të marrë në rruge operative për trafik të lendeve narkotike përmes kufirit greko-shqiptar në zonën e Pogonit në Janinë .

14. 26/11/2018 Një 63-vjeçar shqiptar u gjet i vdekur në një kanal në anë të rrugës në Korfuz. Nga hetimet paraprake, rezultoi se 63-vjeçari ishte qëlluar me çifte nga një distancë e afërt nga persona të panjohur. Më pas trupi i tij ishte hedhur në anë të rrugës. Shqiptari ishte person i njohur në atë zonë pasi banonte prej vitesh. Fqinjët i thanë policisë se ai nuk kishte probleme me persona të tjerë.

15. 5/12/2018. Një 18-vjeçari Enriko Buzani është vrarë me armë zjarri në Greqi. Ngjarja ndodhi gjatë natës në Kavalla. Sipas mediave greke, i riu mbante në dorë një kartëmonedhë 50 euro.

16. 13/12/2018 Një 44-vjecar shqiptar është ekzekutuar në një lokal në sheshin Omonia në Greqi. Shqiptari ishte brenda në lokal kur u qëllua me breshëri plumbash, ndërkohë që ngjarja ndodhi në orët e vona të mbrëmjes së djeshme. Mediat greke shkruajnë se shqiptari ka marrë një plumb në kokë dhe ka gjetur vdekjen e menjëhershme.

17. 27/12/2018 I riu nga Vlora rreth moshës 33 vjeç Gezim Shekaj , kishte përfunduar dënimin e tij dhe para 20 ditësh kishte hedhur firmën për të dalë nga burgu. Por, detaje tronditëse rrëfen një i afërm, i cili thotë se përgjatë këtyre 20 ditëve, Gëzimi është injektuar me 4 gjilpëra, me qëllim që ta çonin drejt vdekjes, ku kështu ndodhi. Ai u gjend i varur ne qeline e spitalit psikiatrik ne burgun Koridallo te Athines.

18. 29/12/2018 Një shqiptar 63-vjeçar është gjetur i pajetë në Lasithi të Kretës, disa ditë pasi kishte humbur, bëjnë me dije mediat greke.ai kishte ardhur ne Greqi 11 dite me pare.

Nga Shpëtim Zinxhiria/

Heshtja te ben bashkëfajtor o shteti im, filloni hetimet për të lehtësuar sadopak dhimbjen e ketyre familjeve///

Së pari.

Çfarë bënte Konsulli i Përgjithshëm për më shumë se një orë, në mesnatë dhe larg makinës së tij, në Agion Asomaton?

E vetmja ndërtesë që ndodhet në atë rrugë është një banjë turke. Sikurse të shihet edhe nga harta më poshtë, largësia nga Kakavija tek Ambasada shqiptare në rrugën Vekiareli 7 është vetëm një kthesë e vetme në të djathtë të autostradës:

Më 13 shkurt, kompania ALEAT, prodhoi 100 pasaporta shqiptare për t’i dërguar në Ambasadën e Shqipërisë në Athinë, të paketuara në një qese plastike, të cilat u nisën me një autobus të linjës drejt Greqisë.

Sipas Konventës së Vjenës për Marrëdhëniet Konsullore, dërgesat konsullore si kjo e pasaportave duhet të paketohen sipas rregullave të veçanta, në një pako të vulosur nga konsullata, dhe të shoqërohen nga një korrier i ambasadës, i cili duhet të ketë një dokument zyrtar, që tregon statusin e tij dhe numrin e pakove në çantë.

Vetëm kur dërgohet me rrugë ajrore ose detare, pakoja e konsullatës mund t’i dorëzohet vetë kapitenit të anijes ose pilotit të avionit. Në kundërshtim me rregullat, Ambasada e Shqipërisë në Athinë kishte autorizuar kompaninë e autobusave Top Line që të merrte pasaportat nga kompania ALEAT, pa korrier që të shoqëronte dokumentet.

Pra, nuk pati as pako konsullore, as korrier të Konsullatës dhe as shoferi i autobuzit nuk ishte kapiten anijeje apo pilot avioni. Ndaj edhe, me të drejtë, policia e Greqisë i konfiskoi pasaportat me dyshimin se ishin false. Konsulli i Përgjithshëm i Republikës së Shqipërisë në Janinë, Pervin Gjikuria, shkoi t’i merrte pasaportat në pikën kufitare të Kakavijës, dhe Konsullata e Shqipërisë në Janinë u shpreh për gazetën Panorama se “nuk kishte asgjë për t’u shqetësuar”.

Por, në të njëjtën ditë, makina me të cilën po udhëtonte konsulli, ku gjendeshin edhe pasaportat, u plaçkit dhe prej saj u vodhën të 100 pasaportat.

Deklarata e Ministrit Cakaj ngre më tepër pyetje se sa jep përgjigje. Sipas ministrisë, Konsulli i Përgjithshëm “ndaloi në rrugën Agion Asomaton, në lagjen e Thisio, Athinë, prej orës 22:50 deri në orën 00:10, kohë gjatë të cilës makina diplomatike ra pre e vandalizmit dhe u vodh.”

Së pari.

Çfarë bënte Konsulli i Përgjithshëm për më shumë se një orë, në mesnatë dhe larg makinës së tij, në Agion Asomaton? E vetmja ndërtesë që ndodhet në atë rrugë është një banjë turke. Sikurse të shihet edhe nga harta më poshtë, largësia nga Kakavija tek Ambasada shqiptare në rrugën Vekiareli 7 është një kthesë e vetme në të djathtë të autostradës:

Por, në vend që të udhëtonte drejt e në ambasadë me ngarkesën e rëndësishme, konsulli ka devijuar qartazi nga rruga, ka dalë nga makina, dhe ka qëndruar një orë e 20 minuta në një vend të panjohur, duke e lënë makinën dhe pasaportat larg syrit të tij!

Pse u bë kjo ndalesë?

Nuk ishte koha për të ngrënë darkë, dhe ambasada ishte 30 minuta larg.

Kushdo që shikon në google street view rrugën Agion Asomaton dhe të gjykojë vetë nëse ky është vendi i duhur për një Konsull të Përgjithshëm për të ndaluar me një makinë me targa diplomatike, në mes të natës, dhe për të lënë vetëm makinën ku ndodhej çanta me pasaportat shqiptare për më tepër se një orë.

Kjo ngre pyetjen nëse ka mundësi që ata që vodhën pasaportat ta kenë ditur më parë se ato gjendeshin në makinë, dhe nëse mund të ketë qenë e qëllimshme ndalesa e kryer nga Konsulli Gjikuria në një rrugë jo të sigurtë si kjo.

Deri më tani, asnjë në Ministrinë e Evropës dhe Punëve të Jashtme, Konsullatën në Janinë apo në Ambasadën Shqiptare në Athinë nuk ka marrë përgjegjësi për këto gabime absurde të njëpasnjëshme.

Me siguri që nga këto veprime mund të përfitojnë grupe kriminale shqiptare, të cilat me shumë mundësi kanë tashmë në zotërim 100 pasaporta të sapoprodhuara. Pra, zoti ministër në detyrë Cakaj, mos ndoshta është rasti ta pyesësh veten: 

“Është plakur, vjetruar sepse fidan të rinj po lulëzojnë në jetën politike, në bahçen e PS-së,

Lali Eri, Bushati, Gjiknuri, që po e konkurrojnë. Unë nuk kam qenë dhe nuk jam e varfër, kam një familje të mrekullueshme.

Kam një bashkëshort shumë të mirë që i njeh fëmijët e tij dhe i ngjajnë, kam edhe një familje që i duam prindërit tanë, edhe ata që nuk janë gjallë edhe ata që janë.

Një njeri që nuk ka respekt për familjen e vet nuk pres dhe nuk duam të më respektojë mua. Koha e dashurisë mbaroi, tani ka filluar koha e drejtësisë,”- u përfundoi kryetarja e LSI-së.

Agron Tufa: 519 oficerë të Sigurimit janë në Policinë e Shtetit, të tjerët në administratë! Ja pse me sulmoi Braho

Agron Tufa, Kreu i Institutit të Studimeve të Krimeve dhe Pasojave të Komunizmit ka qenë sot në “A Show” në News24 për të folur për debatin e fundit në distancë mes tij dhe deputetit Spartak Braho pas raportit të këtij institucioni dorëzuar në Kuvend.

Ai e quajti reagimin e Brahos në Kuvend një ligjërim anormal, të një njeriu me shëndet mendor të diskutueshëm, të mbushur me shpifje e kërcënime.

Tufa tha se raporti vë alarmin se institucionet tona janë plot me ish-sigurimsa, duke numëruar 519 të tillë vetëm në polici. Ai u shpreh më tej se dhe në institucione të varësisë së Kryeministrisë ka të tillë por se janë deklaruar

Nuk të duket e çuditshme që herë pas here bëhesh i famshëm në mënyrë brutale dhe jo për profesionin tënd bazë. Kjo e fundit nuk ishte ca e tepërt?

Si çdo gjë krejt e tepër por është bërë traditë sa herë vjen marsi dhe fillimi i prillit dalin përplasje shumë të forta sapo sjell para publikut pjesë të të vërtetave të varrosura. Reagimi psikopatologjik ka të bëjë më pamundësinë për të pranuar të vërtetat e mbyllura hermetikisht që nuk duhen cenuar. Por unë i cenoj sepse tabu s’ka.

Ti sot je ndjerë i braktisur nga njësi, individë, grupe që do duhet të kishin mbrojtur dhe je deri aty sa të duash të kërkosh ndihmën e përfaqësive diplomatike në Shqipëri. 

Po. Sot për fat të keq, përjashto gjithë ata miq me mbrojtjen e nxehtë, me letrat e pafundme në inbox apo në faqet e ndryshme ku zhvillohen diskurset rreth kësaj teme të neandertalëve të komunizmit të sotëm, i gjendur përballë akuzave, kërcënimeve e patosit fashistoid më kanë ofruar shumë njerëz kurajë, mbrojtjen, madje të gjitha llojet e mbrojtjes por kurrë në asnjë rast nuk dëgjova të reagonin institucionet e shtetit dhe shoqërisë civile.

Heshtje, heshtje e cila mbase nuk do ta doja sepse ajo luftë që po bëj me skalionet e zeza më famëkeqe të sigurimit të shtetit, ata që i kanë bërë dhe i kanë zhytur duart deri në bërryla në gjak dhe në krime, nuk është një ndeshje që e bëj për familjen time si person privat por është ndeshje dhe përplasja e pakompromis e një qytetari të ndërgjegjshëm që nuk pranon që në lartësitë e vitit 2012 dhe në kulmin e axhendës sonë për në familjen europiane të shkojmë bashkë me njerëz që kanë bërë krimet në komunizëm. Unë ndihem i braktisur. Kush më mbron mua kur po sulmohen që nga foltorja e parlamentit dhe në forma të tjera.

Instituti çdo vit del me një material të rëndësishëm studimor të bazuar mbi fakte, dokumentare të pakundërshtueshme në formën e një dokumenti të rëndësishëm me shumë faqe, i çohet parlamentit të Shqipërisë në komisionin e ligjeve. Atje punon zoti Spartak Braho, deputeti i Kuvendit i cili me sa duket ka lexuar një pjesë, një fragment. Ma shpjegon si nis sensibiliteti i zotit Braho? 

Ne paraqitëm si çdo vit raportin vjetor në komisionin e ligjeve, patëm përkrahjen e anëtarëve të komisionit, lëvdata. Gjithmonë kemi pas komplimente, përgëzime për punën e madhe me një staf të vogël por heroik, dolëm të kënaqur. Morën përsipër të na zgjidhnin disa nga problemet e trashëguara e të pazgjidhura dhe pas një jave mblidhet komisioni për të miratuar rezolutën dhe më dërgohet një video live se si deputeti Spartak Braho thoshte gjëra e para krejtësisht të gënjeshtërta. Një ligjërim anormal, të një njeriu me shëndet mendor të diskutueshëm, duke akuzuar, shpifur, kërcënuar për shkarkim.

Emri i zotit Braho figuronte në një nga kapitujt e raportit të fundit?

Emri i tij jo, por të sojit të tij figuronte. Një kapitull i tërë fliste për tejngopjen në institucionet tona, në administratën politike publike, institucionet e varura e pavarura me njerëz të sigurimit të shtetit. Një raport që është për alarmin më të madh. Këtë shtet pra, po na e drejtojnë sigurimsat. Të cilët kanë qenë policia politike përndjekëse që ka ushtruar terror, burgime, vrasje deri në gjenocid ndaj popullatës shqiptare dhe sot kanë vendin në institucionet demokratike.

Ka pasur një perceptim që vjen një parti e majtë, që ish-eksponentë të sigurimit të shtetit kanë jo vetëm një rivlerësim individual, njerëzor por edhe kanë marrë pozicione të rëndësishme. Në sekondën që ky perceptim bëhet i zëshëm, me të drejtë është thënë që juve ju punon mendja në të njëjtin hall, Shqipëria ka evoluar, çfarë t’i bëjmë atyre, t’i lëmë duke vdekur, nuk mund shkojmë në Europë duke urryer, ne kemi falur, ose ngjarja nuk po ndodh. Ky perceptim që ka ekzistuar në Shqipëri, për rikthim individual, në numra, të njerëzve që kanë punuar në Sigurimin e Shtetit është i saktë?

Është shumë i saktë. Ndonëse nuk duan t’i përgjigjen kërkesës për informacion të bazuar në ligj, institucionet tona janë plot me ish-sigurimsa. SHISH, policia e Shtetit. Unë kam numëruar 519 sigurimsa në Policinë e Shtetit. Pavarësisht se në përgjigjen e tyre ndaj kërkesës sonë refuzojnë të përgjigjen. Ka disa institucione të tjera, në varësi të Kryeministrit kanë informuar për sigurimsat e tyre në administratë. Nuk mund të abstragosh dhe të thuash nuk japim informacion për arsye sensitive, unë kërkoj diplomën e shkollës së lartë të Ministrisë së Brendshme, profili sigurim. Dihet ku kanë punuar. Ata nuk e kanë vendin në institucionet e sotme. Është një shoqëri demokratike dhe përderisa ligji e përcakton sigurimin si një polici politike…

Po të hapeshin këto bëma do lemeriseshin gurë e drurë. Sigurimi i shtetit mbrohet shtetërisht. Nuk mund të hyjmë në BE me një aradhë të gjatë prej qindra e qindra sigurimsash, një pjesë e madhe e tyre kanë bërë krime.

Na lënë dy turne në galeri, na heqin zvarrë nëpër galeri dhe na rrahin pa mëshirë.

Disa të dënuar kanë mbetur me të meta fizike nga kamxhiku-zorra e trashë- siç e quaj policia.

Unë vetë jam një nga ana që dënuar që jam rrahur në mënyrën më çnjerëzore nga policia me në krye shefin e policisë së repartit (Edmond Caja-shënim). 

Leter E nje 18 Vjecari ..EDMOND Caja po na Vdes ne Dru ..Na ndihmo .

1983/Letra drejtuar Enver Hoxhës nga Qafë Bari: Ja si na rreh e torturon Edmond Caja në kampin e shfarosjes

Nga Kastriot Dervishi

Agron Çipllaku ishte fare i ri kur u arrestua, vetëm 16 vjeç i burgosur. “Pushteti popullor” e dërgoi me akuzë të rëndë në sallën e gjyqit. Pa asnjë dallim për shkak të moshës, kaloi procedurën përkatëse së bashku me një shok tjetër. Ata ishin:

-Agron Bajram Çipllaku, lindur në Fier më 24.11.963, u arrestua më 2.4.1980.

-Durim Ferat Delibashi, lindur në Fier më 6.7.963, u arrestua më 3.4.1980.

Gjykata Popullore e Rrethit Fier e kryesuar nga Thimjo Kondi, duke pasur pranë prokurorin Nebi Shkëmbi, me vendimin nr.130, datë 4.6.1980 i deklaroi fajtorë me akuzën e agjitacionit e propagandës si dhe të tradhtisë ndaj atdheut të mbetur në tentativë dhe i dënoi Agronin me 11 vjet dhe Durimin me 10 vjet heqje lirie.  

Agroni niset ta vuajë dënimin në Spaç. Pas e vjetësh dërgohet në Qafë Bari. Vetëm një muaj nga qëndrimi këtu, i shkruan Enver Hoxhës për kushtet e këqija. Më 5.3.1983 Enver Hoxha lë shënim në letër se duhej kontroll i rreptë në burgje e kampe e se duheshin marrë masa ndaj atyre policëve e drejtorëve po të ishte kështu.

Ramiz Alia thërret prokurorin e përgjithshëm, Rrapi Mino, i cili më 8.3.1983 kryen një inspektim në Qafë Bari. Në raportin e datës 12.3.1983 për sekretarin e KQ të PPSH-së, Ramiz Alia, Rrapi Mino thotë se ka gjetur shumë nga elementët e letrës së të dënuarit në fjalë. sipas raportit, i dënuari i letrës, Ahmet Tufa dhe Bajram Dervishi ishin thirrur nga komandanti i togës së policisë (Edmond Caja), duke iu kërkuar llogari për moszbatimin e normës e duke i fyer rëndë.

Pas largimit të tij, policët i kishin rrahur. Ndërsa komisari i kampit Novruz Naska, nuk pyeste as për prokurorin e përgjithshëm, por i deklaronte se kishte të drejtë t’i mbante të dënuarit 16 orë në punë. Pasi kaloi kjo çështje, asnjë masë nuk u mor ndaj Edmond Cajës dhe personave të tjerë. Madje u graduan.

Letra dërguar diktatorit

Zotit Enver Hoxha. Jam i detyruar t’ju shqetësoj me anën e kësaj letre, thjesht për punë personale. Jam i dënuar për faje penale (me) 11 vjet heqje lirie në moshën 16 vjeç në vitin 1980. Tre vjet dënimi të vuajtjes i kam kryer në kampin e Spaçit.

Megjithëse mosha ime e vogël dhe gjendja shëndetësore jo e mirë, unë atje kam punuar dhe nuk jam bërë shembull i keq kurrë. Thëniet e mia vërtetohen se gjatë kohës së qëndrimit në Spaç nuk është marrë asnjë masë disiplinimi dhe e kam realizuar normën. 

Më datën 23 janar (1980) unë transferohem në kampin e Qafë Barit. I shtyrë nga rrethanat e këtij kampi po detyrohem t’ju vë në dijeni kushtet e punës në përgjithësi janë të tmerrshme.

Unë nuk jam i aftë t’ju shpjegoj në hollësi por po prek ato më kryesoret. Frontet e punës në minierë ku punojmë janë të mbytura me ujë. Frontet e punës nuk janë bë gjendjen pune. Nuk gjendet mineral për të realizuar normën e detyruar.

Detyrohemi me forcë për të punuar në hapësirë në kundërshtim me rregulloren e sigurimit teknik, ku na rrezikohet jeta çdo sekondë. Prezenca e ujit në frontet e punës që e vështirëson realizimin e normës nuk merret parasysh.

Edhe kur nuk ka mineral, policia (d.m.th. Edmond Caja-shënim) thotë dua normën, gjeje ku të duash. Banjot për t’u larë kur mbarojmë punën funksionojnë me ujë të ftohtë për mungesë të lëndës djegëse. Kjo është minierë piriti që trupi futet e lahet vetë me ujë të ngrohtë, ndryshe nuk del pisllëku.

Banjot janë jashtë dhe po të bësh dush me ujë të ftohtë merr plevitin. Ushqimi që na është garantuar nuk na jepet në rregull. Nga vidhet ose shpërndahet, unë nuk e di këtë. Si rrjedhim i të gjithë këtyre faktorëve, norma është e parealizueshme dhe ky është fakt se mbi 80% e të dënuarve nuk e realizojnë normën.

Për mendimin tim, fajin e ka personeli inxhiniero-teknik që e kanë katandisur minierën në këtë gjendje dhe drejtoria e ndërmarrjes që janë dhe do të jenë përgjegjës për të gjitha pasojat që do të ndodhin. Në qoftë se do të vihet dorë, komanda e repartit duke u ndodhur përpara këtyre vështirësive dhe e paaftë për të zgjidhur gjërat me bindje dhe në rrugë partie, ka futur dhunën dhe terrorin në kamp, duke rrahur çdo ditë të dënuarit me kamxhik në mënyrë çnjerëzore. Shkel çdo ligj, çdo të drejtë njerëzore.

Na lënë dy turne në galeri, na heqin zvarrë nëpër galeri dhe na rrahin pa mëshirë. Disa të dënuar kanë mbetur me të meta fizike nga kamxhiku-zorra e trashë- siç e quaj policia.

Unë vetë jam një nga ana që dënuar që jam rrahur në mënyrën më çnjerëzore nga policia me në krye shefin e policisë së repartit (Edmond Caja-shënim). Unë dhe shumë të dënuar, na mbajnë me dy turne në galeri pa bukë. Ne padyshim japim maksimumin, po nuk e arrijmë dot atë që kërkohet. 

Gjendja fizike dhe shëndetësore është shumë e keqe, por këtu nuk merret asgjë parasysh. Deri kur do të vazhdojë kjo gjë unë nuk e di, por dua të them se çdo gjë ka një kufi dua të theksoj se kjo minierë në këto kushte nuk është kamp pune dhe riedukimi, por kamp shfarosje. Në qoftë se kjo gjendje do të vazhdojë kështu, të gjithë të dënuarit për një kohë të shkurtët dalin të pavlefshëm për vetën e tyre dhe familjet e atdheun.

Unë tash jam 19 vjeç, kam edhe 6 vjet burg për të bërë. Në kushte normale unë e ndiej veten të aftë të kryej këtë me punë dhe të kthehem pranë familjes t’i shërbej asaj, vetes dhe atdheut ku ka nevojë. Unë kam lexuar në literaturë se ne jemi një shtet human, me ligje njerëzore dhe të shenjta. Kush i shkel ato e pëson. Në këtë kamp ne nuk na mbron asnjë ligj. Kam besim se partia këto gjëra do t’i zgjidhë sa më shpejt. Këto që po ndodhin në Qafë Bari nuk i shërbejnë kurrkujt përveçse armiqve të Shqipërisë.

Me nderim, Agroni

Kryetarja e LSI-së Monika Kryemadhi u ka kërkuar ndërkombëtarëve të jenë të kujdesshëm duke mos future hundët në punët ë brendshme te vendit. Ish-deputetja u ndal sërisht tek ambasadori i OSBE-së, Bernard Borchardt.

Pas akuzave të bëra më 21 mars ndaj tij, kur tha se ‘unë nuk përgjigjem për njerëz të cilët e shikojnë Shqipërinë si parajsë të seksit dhe parasë’, ajo paralajmëroi perseri zyrtarin gjerman ne Tirane.

‘Ai (Bernard Borchardt) ka probleme këtu, duhet të jetë shumë i kujdesshëm se po ti bëhet vettingu atij dhe ndonjë tjetri nuk dihet si del. Shqiptarët nuk janë qen dhe mace dhe të bëjë si të gojë ai, se këtu është buka dhe jeta e shqiptarëve, ai ikën dhe nuk e kthen më kokën pas.

Duhet të kenë kujdes ambasadorët kur flasin për shqiptarët se nuk janë Zot këtu. Meta, Rama dhe Basha e kanë tjetër gjuhën me ndërkombëtarët, ndërsa unë tjetër dhe do e coj deri në fund.

Nëse këta ambasadorët që po bëjnë xhiron e velinave të parlamentit, pasi futja e hundëve në punët e një shteti dhe ngatërrimi me segmente anti shqiptare është shumë e rrezikshme.

Ndërkombëtarët janë bërë qesharakë këtu. Kam shumë miq që janë ambasadorë, që janë shumë të mirë dhe pozitiv, por veprimet e 2-3 njerëzve që janë emocionalë u prishin punë’, deklaroi Kryemadhi në emisionin ‘Repolitix’, 3 ditë më pare.

“Haxhi”, “Oj Sarë” , “ku o Sara”, janë fjalët shqip që dëgjohen trishtueshëm në një kamp të izoluar në Siri.  

Aty janë strehuar të afërm të luftëtarëve të ISIS’it, e një video e publikuar nga The New York Times kapen fëmijë teksa flasin shqip. Nuk dihet se cili është fati i fëmijëve i kampeve të zeza, e as nëse institucionet kanë plan t’i kthejnë.

Në një kamp në veri të Sirisë po strehon të afërmit e luftëtarëve famëkeq të ISIS’it, pas humbjes që pësoi para disa javësh i ashtuquajturi kalifat, i njohur për krime dhe terror.

Ky është një vend i izoluar i quajtur Al Hol, i rrethuar me rojtarë të armatosur.  Aty strehohen gratë, fëmijët dhe jetimët e luftëtarëve të ISIS’it.

Brenda këtij kampit, në një video të publikuar nga mediat perëndimore, dëgjohen dy fëmijë që flasin shqip, që sipas të gjitha gjasave i takojnë luftëtarëve të trojeve shqiptare që kishin marrë pjesë në ato luftime. Njëri prej tyre shihet në pamjet e publikuara nga prestigjiozja amerikane The New York Times, shkruan Express.

Fëmija i parë, në këtë video, thërret emra si Haxhi e Sara, ndërsa një zë tjetër i një fëmije të dytë dëgjohet në sfond duke pyetur se “ku është Sara”.

As në Zyrën e Kryeministrit nuk dëshiron të komentojnë asgjë rreth kësaj teme.

Në këtë zonë deri në dhjetor kanë qëndruar rreth 9 mijë persona, mirëpo me thellimin e humbjeve të ISIS’it dhe me ngushtimin e zonave të tyre, aty numri ka shkruar në 72 mijë javën e kaluar. Mirëpo nëntë mijë prej tyre janë qytetarë të vendeve jashtë Sirisë.

Të dhënat e fundit të publikuara në media tregojnë se më shumë se 150 burra, gra dhe fëmijë nga Kosova ende janë në vatrat e luftës, por që asnjë shtet nuk dëshiron t’i mbajë.

Ndërsa janë edhe 60 fëmijë të tjerë të cilët kanë lindur në vitet e fundit dhe të cilët së paku njërin nga prindërit e kanë me shtetësi të Kosovës.

Të kthehemi sërish te “kampi i Sarës dhe Haxhisë”: NYT raportoi se aty nuk kanë mjaftueshëm ujë e ushqim, ndërsa disa prej shteteve si Franca, Rusia e Çeçenia i kanë nxjerrë qytetarët e vet nga ky kamp. Të tjerat vende nuk duan t’i rikthejnë këto gratë, fëmijët, e jetimet.

Aty gjenden vetëm gratë e fëmijët që nuk i pranojnë shtetet e tyre dhe më nuk kanë më vend të tyre për të jetuar.

Bijelinë, prill 1992. Forcat e Arkanit pas vrasjes së civilëve, shqelmojnë edhe disa viktima shqiptare. Foto: Ron Haviv

Bijelina sot është një qytet pothuaj «i pastër» serb. Dikur ishte qytet shumetnik, me serbë e boshnjakë (myslimanë), por edhe me shqiptarë të vyeshëm që gatuanin bukë dhe përgatisnin akullore. Nga 1 prilli deri më 4 prill 1992 forcat e kriminelit Zhelko Razhnjatoviq Arkan, të përkrahura nga ushtria jugosllave e serbizuar, vranë mbi dhjetë shqiptarë. Në masakrën e Bijelinës u ekzekutuan gati 50 civilë.

Nga Enver ROBELLI

Vështirë të ketë pasur një qytet në Jugosllavi pa shqiptarë. Ata kryenin punët më të ndryshme fizike, por kryesisht njiheshin si bukëpjekës dhe përgatitës dhe shitës akulloresh. Nga duart e shqiptarëve mund të kenë ngrënë bukë edhe ata serbë që të prirë nga Zhelko Razhnjatoviq Arkani, një kriminel i njohur serb me karrierë ndërkombëtare, në fillim të prillit 1992 vranë në Bijelinë në verilindje të Bosnjës mbi 10 shqiptarë. Emrat e tyre nuk janë të njohur aq të në opinionin shqiptar. Nuk ka ende një hulumtim serioz mbi shqiptarët e vrarë gjatë agresionit kundër Bosnjës. Vetëm për tragjedinë e Bijelinës do të mund të shkruhej një libër, por shqiptarët si shoqëri kudo në Ballkan nuk shquhen për kujdes të duhur në dokumentimin e krimeve, as për denoncimin e kriminelëve.

Në Bijelinë kriminelët serbë të dirigjuar nga Beogradi dhe të përkrahur nga Armata Popullore e Jugosllavisë (APJ), e shndërruar në ushtri serbe, testuan luftën para se ajo të fillojë më 6 prill 1992 me të shtënat e para në Sarajevë. Arkani dhe trupat e tij, të përbërë nga serbët lokalë dhe nga djemtë «urbanë» të Beogradit që kishin ardhur në Bijelinë për të vrarë «katundarë», ekzekutuan së paku 48 civilë. Pas vrasjes së këtyre njerëzve filloi «spastrimi etnik», një nocion që përfshinte dëbimin e popullsisë, hedhjen në ajër të xhamive, plaçkitjen dhe shkatërrimin e shtëpive.

Në mesin e të vrarëve janë edhe këta shqiptarë: Hajrush Ziberi, Bejtulla, Hamijeta dhe Abdurrahman Pajaziti, Mersim Elmazi, Halil Guci, Nezir Çemi, Nexhbedin Latifi, Faredin Sejdiu, vëllezërit Përparim dhe Vllaznim Rexhbeqaj, Mehas Zendeli, Shani Nezaj, Izet Kastrati. Vëllezërit Amir dhe Çamil Ganiu, të lindur në Bijelinë, u vranë më 1 qershor në Zvornik. Secili prej këtyre njerëzve ka një histori që pret të shkruhet.

Disa nga fotografitë e Ron Haviv mund të shihen në këtë link: http://100photos.time.com/photos/ron-haviv-bosnia

Plojën e Arkanit dhe kriminelëve të tij pjesërisht e ka regjistruar me aparatin e tij fotografi amerikan Ron Haviv. Fotografia më ikonike është ajo ku një kriminel shihet duke shqelmuar tri viktima të shtrira përtokë mbi gjakun e tyre: Tifa Shabanoviqin dhe Abdurrahman (sipas disa burimeve Abdurami) dhe Hamijeta Pajazitin. Më vonë është konstatuar se personi që i goditi me shqelm viktimat ka qenë Sërgjan Golluboviqi, i njohur si DJ Max, i cili jeton në Beograd. Në një fotografi tjetër shihet Hamijeta Pajaziti duke u përpjekur t’i ndihmojë burrit të saj Abdurrahmanit, i cili u vra nga «Tigrat» e Arkanit. Pastaj kriminelët e vranë edhe Hamijetën.

Bijelina sot është një qytet pothuaj «i pastër» serb. Vetëm pak boshnjakë jetojnë aty. Shumica e banorëve serbë në çdo fillim të prillit e festojnë «çlirimin e qytetit», gati askush nuk dëshiron të flasë për krimet e luftës dhe dënimin e kriminelëve. Kryesit e drejtpërdrejtë të krimeve vazhdojnë të jenë të lirë.

Më 4 prill 1992 në Bijelinë erdhi për vizitë Biljana Pllavshiqi, atëbotë kryetare e republikës së vetëshpallur serbe të Bosnjës. Pllavshiq e uroi Arkanin për «çlirimin» e Bijelinës dhe iu hodh atij në përqafim. Kjo është njëra nga skenat më cinike të luftës: Pllavshiq, biologe, profesore universiteti, e cila kishte thënë se myslimanët e Bosnjës janë material i deformuar gjenetik, i jargavitej kriminelit të regjur Arkan, të cilin shërbimi sekret jugosllav e kishte angazhuar për të kryer vrasje të kritikëve të regjimit komunist në Perëndim.

 

Nga Kastriot Dervishi

Me telegramin shifër nr.112, datë 2.4.1991, ministri i Punëve të Brendshme, Gramoz Ruçaj, urdhëronte degët e punëve të brendshme në rrethe se nisur nga grumbullimet në Tiranë, Kavajë e Shkodër ku ishin “hedhur parulla politike” që kishin fyer “personalitete të kombit” (fjala është vetëm për Enver Hoxhën), duhej “goditur ashpër qysh në fillim” dhe lartësitë duhej të ziheshin me qitës të përgatitur. Dhe vërtet në Shkodër më 2 prill 1991, në qytetin më të përndjekur nga komunizmi, u vranë dhe u plagosën shumë qytetarë shkodranë. Deklarimet zyrtare ishin kontradiktore. Raporti i Gramoz Ruçajt për Këshillin e Ministrave, në lidhje me “ngjarjet e ndodhura në qytetin e Shkodrës më datën 1 – 3 prill 1991” është hartuar më 29 prill 1991, pra me shumë ditë vonesë. Ish kryetari i Hetuesisë së Përgjithshme, deklaroi se raporti i Ministrisë së Punëve të Brendshme “nuk është i saktë nuk tregon se si u zhvilluan ngjarjet” (“E vërteta mbi masakrën e Shkodrës nuk mund të mbulohet”, “RD”, 3 korrik 1991, faqe 5). Në raportin e ministrit, përmenden parullat e hedhura si: “Liri – Demokraci”, “Enver Hitler”, “Nuk i duan komunistët, jo, jo”, “Poshtë PPSH”, etj. Ajo që i mungon raportit janë pikërisht vrasjet dhe plagosjet. Pikërisht në mes të raportit, kjo pjesë artikulohet kështu: “Rreth orës 10.30 u mor vesh se nga turma ishte vrarë një person, trupin e tij e sollën midis demonstruesve të cilët u bërtisnin forcave të rendit”. Të vrarët ishin Arben Broci, 24 vjeç, Bujar Bishanaku, 22 vjeç, Besnik Ceka, 29 vjeç dhe Nazmi Kryeziu, 45 vjeç (që vdiq në spital dy ditë pas ngjarjes). Dy të parët cilësoheshin se ishin anëtarë të PD-së.

Një raport më të specifik përpilon më 8.4.1991 (gjithsesi edhe ky 6 ditë pas ngjarjes, duke lënë shteg për dyshime të tjera) shefi i Policisë së Shkodrës, Gjek Çelaj. Këtu ka një varg arsyesh mbi atë që bëri policia përballë një “turme rreth 20 mijë veta”. Midis të tjerash Çelaj shkruan se “një pjesë e efektivit hapi zjarr pa urdhër në ajër, por pastaj humbi orientimin dhe sjellë si pasojë viktimat dhe disa të plagosur”. Synimi kish qenë të përdoreshin lëndë kimike, por atë ditë mungonte shefi i kimisë. Çelaj ankohej se nuk kishte pasur fare informacion nga Sigurimi.

Më 5.5.1991 nga policia e Shkodrës u arratisën në Greqi, 5 policë. Sipas burimeve operative, një polic 28 vjeçar nga Mjeda, ka qëlluar me automatik drejt turmës deri arma ju bllokua. Edhe midis shokëve ai shprehej se kishte vrarë. Polici tjetër 24 vjeçar nga fshati Bogë kishte deklaruar në fshat se kishte qëlluar drejt turmës.

Entela Muço 

Artikulli merr shkas nga aktiviteti ndërkombëtar organizuar nga Selia e Kryegjyshatës Botërore Bektashiane, Simpoziumi “Bekashizmi në Ballkanü, Historia e Djeshme dhe Sfiat e Sotme”  mbajtur me rastin e festës së Sulltan Novruzit që njëkohësisht për besimtarët bektashi në gjithë vendet e botës simbolizon ardhjen e Stinës së Pranverës.

Besimi Bektashi me një jetë gjatësi po thuaj shtatë shekullore me origjinë në Anadollin e largët u përhap dhe gjeti përkrahje në shumë vende duke kaluar kufijtë e Azisë së Vogël dhe arriti në Ballkane dhe vendet e tij/ midis të cilave bën pjesë dhe Shqipëria.

Përhapja, shtrirja, zhvillimi dhe përkrahja e besimit Bektashi dhe Bektashizmi në Shqipëri në rrugën e tyre të zhvillimit dhe ecjes përpara për lartësimin e qëllimit të tij si një besim që në bazë të tij ka fjalën “PËRPARIM” kaluan në shumë pengesa. Vështieësitë më të mëdha ishin ato që përjetuan në Shqipëri klerikët dhe besimtarët bektashi. Për përballimin e tyre u bënë shumë sakrifica njerëzore. Shumë shqiptarë bektashi midis të cilëve në vend të parë drejtuesit e saj klerikët bektashinj dhanë jetën në mbrojtje të këtij besimi dhe shumë të tjerë u rropatën në dallgët e sistemeve politike drejtuese te kohërave në vënd. Ata me mund  dhe përpjekje arritën të  vinin në jetë mësimet e tij, në shërbim të njerëzve të tyre, popullit që i rriti, besoi dhe respektoi. Në  Shqipëri rritja, forcimi dhe ndikimi i besimit Bektashi në popull fillon e vihet re më mirë nga ½ e dytë e shekullin e 18-të.

Në emër të këtij besimi u bënë shumë vepra të mira për të rritur dhe edukuar një brez me

virtyte patriotike që të donte, vlerësonte dhe të jepte jetën në shërbim të atdheut, një brez me vlera të pastra morale që ti transmetonte ato bijve të tij. Shumë personalitete me emër në politikën shqiptare dhe jo vetëm, dhanë një kontribut të madh  në përhapjen e besimit Bektashi në popullin Shqiptar. Përmendim të madhin Ali Pashë Tepelena[1]. Me zgjuarësinë dhe forcën  e mendimit që e karakterizonte, diti të shfrytëzojë gabimet në qeverisje të autoriteteve Osmane dhe momentet historike në shërbim të atdheut, realizimit të idesë për shkëputjen nga autoriteti i Portës së Lartë, Sulltan Mahmudi i II-të shoqërisë Shqiptare në veçanti, por duke dhënë një kontribut jo të vogël për shoqërinë myslymane të ndodhur në territoret e Shtetit Osman dhe komunitetit Bektashi më përgjithësi, zhvilloi një propagandë të suksesshme pro bektashiane Lidhja me oxhaqet e Jeniçerëve dhe shfrytëzimi i konflikteve me autoritetin qendror bëri të mundur që Ali Pashai të ndihmonte jeniçerët bektashinj në luftën e tyre me pushtetin qendror dhe të kishte një forcë mbështetëse ne betejat që do të organizonte me ushtritë osmane. Cilado qoftë mënyra e zgjıdhjes së problemit ai i shërbeu ruajtjes së besimit Bektashi.

Qëllimi për shkëputjen nga qeverisja e Sulltanit ishte një nga projektet e tij më të mëdha me shumë linja të ndëthurura që do të bëheshin realitet në se do të siguronte mbështetje dhe nga segmente të ushtrisë Osmane.

Lidhur me këtë projekt Naim Frasheri në “Fletore Bektashiane” shkruan se :”……….fjala e urtë ishte koncentrati i gjithë përpjekjeve të shumë figurave të shquara për të lidhur shqiptarët me besimin Bektashian me atdheun dhe zhvillimet moderne bashkëkohore …. është dashui                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                figurave të tilla si Skënndërbeu, Ali Pashë Tepelena etj” [2].

Padituria dhe errësira nuk i shërben kombit, feja duhet të vihet në shërbim të kombit, lartësimit dhe ndriçimit të tij. Këtë qëllim nënkuptonte Ali Pashë Tepelena kur i porosiste klerikët e të gjitha besimeve në Shqipëri e atë bektashi në veçanti. Këtë e vërteton më së miri kleriku patriot ortodoks Fan Stilian Noli në një nga shkrimet e tij dedikuar vlerësimit të kolosit Shqiptar Ali Pashë Tepelena kur thotë: “Tamam 400 vjet pastaj, si Gjon Kastrioti Ali Pashë Tepelena porosit…………..baballarët Bektashinj…………….ti luten Perëndisë për shpëtimin e tij……………, në teqe dhe ta zgjojnë të lartin që e harroi Shqipërinë” [3].             

Përfaqësues të denjë personalitete të shquar Shqiptarë të besimit Bektashi  që kontribuan për zhvillimin dhe ecjen përpara mendimtarë- ideologë, filozofë, klerikë poetë, patriotë si vëllezërit Frashëri, Abdyl[4], Naim[5], dhe Sami Frashëri[6] e më  pas  vëllezërit Sojli Ibrahim (Et’hem Temo) dhe Nuri, klerikë firmëtarë të aktit të Pavarësisë si Sheh. Ahmed Pazari dhe ata të lidhur që në shek. XIX me Lëvizjen Kombëtare, klerikë që kryen veprimtari filantropike ose bamirëse në shërbim të përparimit të besimit Bektashian në Shqipëri dhe veçanërisht në drejtim të edukimit të brezit të ri klerikësh bektashi dhe të komunitetit aty drejt dijes dhe zhvillimit.

Përmendim klerikun bektashi patriotim Baba Kamber Sadikun nga Përmeti dhe testamentin e tij. Baba Kamber Sadikut të Kazasë së Përmetit të gjıthë pasurınë e tij Vakëf, i lë  Teqesë së Bubsit zbatimin e testamentit pas vdekjes ia lë në përgjegjësi Dr. Ibrahim Temos.                                                                                                                   

Por ja që e vërteta gjithnjë del në dritë pavarësisht çmimit që duhet të paguajë dhe kohës që i duhet të kalojë. Po kështu dhe amaneti i Baba Kamber Sadikut i hedhur në letër në formën e tij të plotë i quajtur VASİYETNAME-TESTAMENT doli në dritë pikërisht për tu realizuar e marrë formën e tij të vërtetë nga organet e përkatëse sipas ligjeve të shtetit Shqiptar. Dokumenti është origjinal në gjuhën e vjetër turke (Osmane ) dhe ndodhet në Drejtorine Përgjithshme të Arkivit të Shtetit. Ai iu dorëzua Kryegjyshit Botëror të Bektashinjve në Simpozium Ndërkombëtar “Bekashizmi në Ballkanü, Historia e Djeshme dhe Sfiat e Sotme” nga Dr. Entela Muço në shenjë mirënjohje për figurën dhe veprën e Baba Kamberit, në respekt të Kryegjyshatës Botërore dhe besimit Bektashi.

Ky dokument hedh dritë në mënyrë të saktë mbi pasurinë e Baba Kamber Sadikut lënë Teqesë së Bubsit për të bërë vepra bamirësie në drejtim të komunitetit  dhe detajeve të tjera që plotësojnë kuadrin e plotë të këtij testamenti.  Gjetja e këtij dokumenti i shërben të vërtetës  së historisë së popullit Shqiptar, besimit Bektashi në Shqipëri dhe të vërtetës për figurën e Baba Kamber Sadikut.

Shumë gjëra në Shqipëri kanë mbetur të pa studiuara dhe puna studimore e historianëve për të zbuluar të vërtetën me prova dhe fakte kanë mbetur në mes  Të studiosh do të thotë të ecësh përpara të ndriçosh të kaluarën dhe ti tregosh popullit të vërtetën, e mbetur në errësirë për shumë arsye.

 

[1] Gavril Dara i Riu. Kënga e Sprasme e Balës, Parathënie.:Toena, Tiranë:2010, fq 97

[2] Zenel Anxhaku, Gazeta “Ndryshe”,  “Alı Pashë Tepelena dhe Bektashizmi”, Nr.63, Tiranë, Botım i Cazetës, datë 22.07.2007, fq. 18.

[3] Zenel Anxhaku, po aty.

[4] Shkolla e Partısë “V.I Lenin”, Fjalor ı Filozofisë, “Abdyl Frashëri”, Shtypshkronja “Mıhal Duri”, Tiranë, 1982, fq.. 138-140.

[5] Po aty, “Naim Frashëri”, fq. 141-143 .

[6] Po aty .



Përmes një postimi në Facebook, pedagogu dhe aktivisti i shoqërisë civile Erion Kristo, rradhit 7 pikanë formë pyetjeje, të cilat sipas tij, tregojnë situatën e rënduar në Policinë e Shtetit dhe që sigurisht presin përgjigje.

Nga Erion Kristo –

Jam shume i shqetesuar lidhur me situaten ne Policine e Shtetit.

1. A i keni vene re makinat e reja te Policise? Po faktin qe po digjen perdite makinat e qytetareve? Pra, sa me shume sofistikohet policia, aq me pak pune ben.

2. Dy drejtues te Policise se Fierit jane akuzuar publikisht per bashkepunim me krimin. Te dy bejne perpara ne karriere. Cili eshte qendrimi publik i Ministrise ndaj akuzave publike? Nuk e dime.

3. Ngjarje te renda ne Shkoder. Drejtuesi i Policise hiqet, po nuk mban asnje pergjegjesi.

4. Shqiperia u mbush me droge. Dhjetera tone jane kapur nga partneret tane. A u be ndonje analize brenda policise? A mbajti njeri pergjegjesi? Cfare ndodh me sektorin e antidroges? A ka levizje?

5. Sa here Ministri i Brendshem komunikon me mediat, aq here ben gafa, si ne Parlament, Durres apo Shkoder. Do ishte mire te komunikonte me shkrim.

6. Policia po ushtron shume dhune mbi protestuesit kudo ne Shqiperi. Ajo zbythet para krimit, por krekoset para qytetarit te thjeshte. Sikur te tregonte te njejten vendosmeri dhe me krimin…

7. Numrin e larte te telefonatave te qytetareve ne polici e quajne si rritje te besimit. Nuk eshte rritur besimi, por eshte rritur frika nga krimi. Njerezit nuk telefonojne nga besimi, por nga halli. Keto pika qe kam shkruar nuk jane sulme, por nje vezhgim i ftohte i ngjarjeve te jetes sone. Ndalohen portalet ta publikojne kete postim. Eshte vetem per fejsbukun tim.

Por askujt nuk i kishte shkuar në mëndje që deputetja Rudina, me mandatin e PD-së në tavolinë do i kërkonte Gramoz Rucit urdhërdhënësit të masakrës së dy prillit që të ftonte deputetët e ligatinës komuniste për të mbajtur 1 minutë heshtje në kujtim të Arben Brocit, Bujar Bishanakut, Besnik Celës e Nazmi Kryeziut.

Kjo ishte e tepërt Rudinë. Unë po përpiqem ta quaj këtë sjellje si veprim emocional të pa studiuar, pa cka se në të vërtetë ai është një poshtrim i Herojve te Demokracisë.

Nga Mona Rusi/

Rudina është një vajzë e mirë, e shkolluar mirë ,bija e legjendës Azem Hajdari u prit me ngrohtesi te vecante nga masat e demokrateve. Pranimi i mandatit te deputetit nga ana e saj u pa si divorc me jetën e qytetarit dhe si marrje përgjegjsish në jetën politike.

Në këtë cast ajo e largoi veten e saj nga qetësia dhe rituali i zakonshëm. Për shkak të trashigimisë politike, hapja e kanatit të djathtë të portës qe e lehtë.

Rudina duke e kapërcyer pragun e asaj porte e dinte se ky vendim do ishte sa i dobishëm aq edhe ngushtësues. Faktorizimi i shpejtë në politikë do vinte edhe për shkak të prurjeve të konsiderueshme të atit të saj. Por nga ana tjetër Rudina duhet ta dinte se prej këtij vendimi do lejonte tkurrjen e vendimarrjeve personale që mund të binin ndesh me strategjinë dhe taktikat e forcës politike ku deputetja e re po angazhohej.

Pikërisht për këtë shkak qëndrimi i saj kunder vendimit të forumeve politike ngjalli reagime fillimisht në tonalitete habie, të cilat në pëërputhje me diagramën e sjelljeve të saj politike u përshkallëzuan e u ashpërsuan.

Ky fillim aspak i hijshem dhe qe binte ndesh me pritshmerine e demokrateve do pasohej me te tjera mendjeshkrepje te Rudines te cilat do ta kompromentonin edhe me shume poziten si deputete demokrate.

Asaj ju be e qarte nga publiku demokratik se po largohej per dite e me shume nga rruga qe Azemi me shoke kishin ndertuar me aq mund e sakrifica. Por askujt nuk i kishte shkuar në mëndje që deputetja Rudina, me mandatin e PD-së në tavolinë do i kërkonte Gramoz Rucit urdhërdhënësit të masakrës së dy prillit që të ftonte deputetët e ligatinës komuniste për të mbajtur 1 minutë heshtje në kujtim të Arben Brocit, Bujar Bishanakut, Besnik Celës e Nazmi Kryeziut.

Kjo ishte e tepërt Rudinë. Unë po përpiqem ta quaj këtë sjellje si veprim emocional të pa studiuar, pa cka se në të vërtetë ai është një poshtrim i Herojve te Demokracisë.

Rudinë, në rrugën e gjatë të vendosjes së sistemit demokratik është derdhur gjak. Një prej tyre është edhe babai juaj i nderuar. Por Herojtë e dy prillit janë të vecantë për memorjen e shqiptarëve. Ata u vranë në kufijtë e ditë-natës. Në jetë-vdekjen e tyre ngjizi themelet e ngrehina e demokracisë, në gjakun e tyre tretëm frikën, u shkundëm, u trimëruam për ta përmbysur kucedrën e kuqe.

Po ti e di mirë moj Rudinë se cili ishte ministri vampir që urdhëroi masakrën. Ishte Gramozi i zi që ti ju lute të mbante një minutë zi për …të vrarët ? Jo moj Rudinë ata nuk jane “të vrarët” e Gramoz ziut, ata janë besimi ynë, forca jonë për të shembur gramozërinë. Ata janë përjetësia, janë “harusha e madhe” në na orientojnë gjith herë drejt lirisë. Askush nuk ka lejë të shpërdorojë veprën e tyre, aq më tepër sot kur qielli I politikës shqiptare është më i ngarkuar se kurrë nga retë e zeza enveristo- edviniste .

Çështja e lobimit të Partisë Demokratike ka ngjallur ditët e fundit mjaft akuza në Shqipëri, ndërsa secila palë thotë qëndrimin e vetë. Por mbi të gjitha nuk mungojnë akuzat për një “ndihmë ruse” ndaj opozitës.

Por në një intervistë për Top Channel, ish-ambasadori amerikan Arvizu sqaron se akuzat për marrëdhënien e ish-kryeministrit Berisha me Putin, kërkojnë prova apo fakte, të cilat ai vetë nuk i ka parë gjatë qëndrimit të tij thuajse 5-vjeçar në Shqipëri.

“Berisha ka bërë shumë në interes të vendit dhe për të promovuar marrëdhëniet me perëndimin, por mendoj që ai është përgjegjës edhe për disa momente të mëdha ndalese dhe nuk e kam fjalën thjesht për skemat piramidale por edhe për përpjekjet e vazhdueshme për të konsoliduar pushtetin. Unë nuk kam parë kurrë ndonjë provë që mund të tregojë se ai ka parë drejt Vladimir Putinit, Rusisë apo ndonjë lideri të huaj.

Do të më duhej të shihja prova bindëse sepse është diçka që as e kam menduar kurrë dhe as e kam

Dokumenti informativ i 22 janarit 1948, ku dega e Zbatimit të Dënimeve në Ministrinë e Brendshme, informonte Komitetin Qëndror për gjendjen e të burgosurve të Korçës

Një relacion i gjatë për ndodhitë më të imëta në burgjet e regjimit komunist, në fund të janarit 1948, na zbulon një tablo të qartë të jetës në burgje, dhe se si i ndiqte sy e veshë kupola më e lartë e regjimit ngjarjet që raportoheshin prej andej. Çfarë mendonin intelektualët për gjendjen në vend, për reformat e regjimit të Hoxhës, për ngjarjet ndërkombëtare dhe veçanrisht, për analizat që bënin intelektualët në burgje rreth zhvillimeve në botë. Relacioni i gjatë i 24 janarit 1948, përfshin informacione mbi të gjithë burgjet e Shqipërisë nga Korça, Tirana, Vlora, Berati, Peshkopia, Burreli, Kukësi, Durrësi, Gjirokastra, Shkodra, etj.

Kujto.al do i sjellë në vijim informacionet e përcjella nga të gjithë këto burgje, për Komitetin Qëndror të PKSH-së, më 24 janar 1948. Informacioni i parë i përcjellë është nga Korça. Për të burgosurit që ishin izoluar në Korçë, jepen shumë të dhëna për bisedat dhe mendimet që shkëmbenin mes tyre të burgosurit, të gjitha të marra përmes përgjimeve.

Por nga gjithë informacionet e përcjella nga Korça, me vlerë të veçantë ky, mbi punën e detyruar të të burgosurve.

Ndër të tjera, shkruhet për motin e keq që i kishte detyruar drejtuesit e burgjeve të mos i nxirrnin në punën të burgosurit. Por siç thuhet, me përmirësimin e kushteve atmosferike, do ta rikuperonin kohën e humbur duke i shfrytëzuar maksimalisht të burgosurit, duke i detyruar të punojnë gjtihë ditën e gjithë natën, pa u ndalur. “Këto ditë nuk kemi pasur të burgosur në punë, me përjashtim të 4-5 teknikëve, por me përmirësimin e konditave atmosferike, do të nxjerrim të burgosurit në punë, forcat që do të sigurojnë të burgosurit në punë, do të rrinë gjithë ditën në detyrë, pa u ndërruar fare, në mënyrë që u takon shërbim dhe natën, kështu që nuk do të kenë pushim…”

Më poshtë, e sjellim të plotë informacionin që dega e Zbatimit të Dënimeve në Ministrinë e Brendshme, përcillte për të burgosurit e Korçës:

DEGA PËR ZBATIMIN E DËNIMEVE

D. 24.I.48

RELACION INFORMATIV MBI BURGJET

KORÇA:

Pandeli Nova thotë se tani diçka do të kemi me formimin e qeverisë greke. Thotë se shtetet e Ballkanit do ta ndihmojnë qeverinë provizore kështu që vet-vetiu do të niset një luftë, por neve paskemi qenë budallenj që blinim tokë dhe nuk bënim paratë florinj që t’i kishim pa të na mbanin në burg sa të donin. Unë kam hequr kohëra më të kritikshme dhe nuk jam bërë merak, dhe jo këtu. Po kështu dhe i burgosuri Nesim Nazarko kur erdhi një i burgosur nga ana e tij dhe e pyeti “Ç’kemi?”, ai i tha: “Ç’pyet ç’kemi, policia kontroll të njëpasnjëshëm po bën për armë dhe bereqet; ushtria është afruar afër kufirit afër tri-urave”. Në këto thënie të Baki Bektashit ka qenë dhe i burgosuri Xhevat Agolli dhe iu tha këtyre që neve po na mundojnë shumë,

Nesim Nazarkoja tha: “Le të na mundojnë sa të duan por emrat tanë do të vijë një ditë që do të shkruhen me shkronja t’arta”. Po kështu thonë dhe gjithë tregtarët që janë burgosur për mos pagimin e tatim-fitimit të jashtëzakonshëm. Këta të gjithë kanë para por thonë: “A paguhen të shkretat s’janë pak, janë florinj, a nxirret i shkreti; pa dhe sikur t’i paguash a të lënë rehat këta, gjene në burg të fusin”. Kulakët që dhe këta presin se mos bëhet ndonjë ndryshim thonë: “Gjithë ky kazan që zien diçka do të nxjerrë, atje ku ka rrjedhur do të pikojë. Vili Eqimi me profesion profesor ka thënë me shumë kufizim ndër elementët e kategorisë së tij, se paqja botërore nuk ka për t’u bërë, se Konferenca e Paqes u shkatërrua dhe se nuk do të mblidhen më Ministrat e Jashtëm.

Xhevit Sina ka thënë se pritet për së shpejti që vendi ynë do të shkelet nga grekët dhe nga anglo-amerikanët.

Vasil Kondi me rastin e faljes të një pjese të burgosurish, ka thënë se këta po lirojnë gjithmonë të vobektit dhe fshatarët dhe për ne qytetarët është shumë zor lirimi.

Pandeli Nova me rastin e lirimit të një pjese të burgosurish ka thënë: “Këta i marrin dhe i futin të pafajshëm në burg, dhe rrinë 5-6 muaj dhe i falin, për të fituar simpati nga të burgosurit dhe në popull”.

Kristaq Faberi ka thënë që “mua s’më vjen keq se më kanë marrë në qoftë se kisha faj, por më kanë marrë të pafajshëm dhe nuk e gjykojnë fare çështjen”.

Ibrahim Vashtemija tha se “kur nuk u liruam këtë radhë, kurrë për të liruar nuk kemi, por ç’do të na bëjnë, mish nuk do të na hanë, do të na vijë edhe neve dita”.

Kur mbante fjalën Gjeneral-Lejtnant Koçi Xoxe dhe kur zuri në gojë për tregtarët, bejlerët, hajdutët, Misto Lakoja tha se “keni të drejtë se po të mos kishim fituar neve që na i muart do t’ju shihnim”.

Këto ditë nuk kemi pasur të burgosur në punë, me përjashtim të 4-5 teknikëve, por me përmirësimin e konditave atmosferike do të nxjerrim të burgosurit në punë, forcat që do të sigurojnë të burgosurit në punë do të rrinë gjithë ditën në detyrë pa u ndërruar fare në mënyrë që u takon shërbim dhe natën, kështu që nuk do të kenë pushim. Prandaj meqë kërkesat nga entet e ndërmarrjeve të punës janë të shumta për të marrë të burgosur në punë, del i nevojshëm shtimi i forcave të rojeve për t’i plotësuar të gjitha nevojat e enteve.

Konferenca edukative e politike nuk janë zhvilluar, kurset kundra analfabetizmit nuk funksionojnë, gazeta e murit nuk ka dalë. Biblioteka e formuar rishtas frekuentohet nga një pjesë e mirë të burgosurish.

Lokalet e burgjeve nga ana e sigurimit janë në gjendje të mirë.

Personali i rojeve si të jashtmit dhe të brendshmit dhe të shoqërimit në punë, shërbimin e kryejnë me zell./kujto.al