Sot 28 Shkurti.

Leka me thotë : « Kosta, jam plagosur ». Zëri i tij vinte duke u shuar . Ai shton : « këtu është vetëm tym e flakë. Shoh afër meje dy trupa të shtrirë. Më ka hyrë një plumb në kraharor dhe më ka dalë prapa, në shpatull ».

Ne kujtim te miqve dhe kolegeve, herojve Besnik Hidri dhe Leke Qoku, vrare ne rrebelimin komuniste ne krye te detyres me 28 Shkurte te vitit te zi 1997…E shkeputa kete pjese nga materiali kryesor i atyre ngjarjeve aq te shemtuara dhe po aq shume kriminale…..

Nga Konstadin Koliqi/

………data 28 shkurt, ora 18.30, isha në trotuarin e godinës së grevës, lulishten afër godinës nuk mund ta shkelte askush, që nuk njihej nga rojet .

Në këtë moment, në rrugë, afër godinës, ndalojnë një furgon dhe një veturë, me targa të Lushnjes. Nga vetura zbresin 4 veta. Ata shkojnë drejt shkallëve të universitetit, atje ku ishte drita më e fortë. Fillojnë të improvizojnë një grindje. Nxirret një thikë dhe bëhet sikur goditet . Tjetri që u « godit », bie në tokë. Tre të tjerët, i hipin makinave dhe nisen në drejtim të Sh.I.K.ut.

Personi që ra në tokë, ngrihet dhe bertët, « me vranë shikasit ». « Tek Sh.I.K ». Unë shpejtoi për në zyrë, në Kuc Baba. Lidhem me godinën, ku ishin, ne sherbim, 16 veta. Lekë Qoku, mu prezantua si pergjegjës. I them se turmat po vijnë drejt godinës, më shpjego se cfarë po bëjnë. Leka më thotë se turma po vëndoste një makinë, riportabël, me kazan të ngritur, në hyrje të portës së oborrit, si duket për tu mbrojtur nga kundërgoditja që mund të merrnin nga godina. Raportoj lart për situatën e krijuar.
Nga Leka më vjen informacioni se bëhej fjalë për rreth 80 deri 100 veta të armatosur. Kishin edhe granatahedhës. Hapet zjarr kundër godinës. Nga vila e Brokajve, qëllohet me mitraloz dhe bëhet zjarr thikë. Qëllohej edhe nga një godinë tjetër, në krahun tjetër të godinës së Sh.I.K.ut, njërëzit që ishin brënda, qëllonin në ajër. Nga turma nuk u vra apo plagos asnjë që ishte aty atë natë.

Nga turma qëllohej nga 20 metra larg godinës. Pyes Lekën se cfarë shihte dhe a i shihte ata që hapnin zjarr apo jo ? Ai më përgjigjet « Në dhomë shoh vetëm tym e flakë , jashtë shoh vetëm gra dhe fëmijë. Ata që na qëllojnë, janë fshehur pas grave dhe fëmijëve dhe nuk mund ti godasim dot. Shikojmë vetëm flakët e armëve të tyre » . Lidhem, pak me vështirësi me pjesën tjetër të grupit që ndodheshin në Vilat e Ujit të Ftohtë. Ju kërkoj që të kthehen se shokët e tyre janë goditur dhe nëse mund ti ndihmonin dote. Ata mundën të afrohen deri tek porta e Akademisë Detare, sepse, pjesa tjeter ishte mbushur me njërëz.
Nga porta e akademisë, deri te godina e Sh.I.K.ut, është afër 200 m. Nuk mund të jepnin asnjë ndihmë. Gjithcka villte zjarr, ishte llahtarë. Një qytet i armatosur me c’të mundte, hapte zjarr vdekje prurës, kundër një grupi punonjësish të shteti te tyre.
Leka me thotë : « Kosta, jam plagosur ». Zëri i tij vinte duke u shuar . Ai shton : « këtu është vetëm tym e flakë. Shoh afër meje dy trupa të shtrirë. Më ka hyrë një plumb në kraharor dhe më ka dalë prapa, në shpatull ». Efektivi ishte i armatosur për të mbrojtur zyrat e tyre të punës, por nuk mund të vrisnin gra dhe fëmijë. Por edhe si organ informativ, ne asnjëherë nuk kishim detyrë për të hapur zjarr, aq më tepër kundër turmave.
Orët më të tmerrshme të jetës sime . TV.t, kishin filluar të jepnin lajmin e sulmit të turmave të armatosura kundër Sh.I.K.ut. Lajmet ishin nga më të ndryshmet dhe më të tmerrshmet. Mjet komunikimi ishte vetëm telefoni, të paktën, në ato momente. Me familjen bisedova për herë të fundit, rrëth orës 22 të dt 28 shkurt, pastaj rreth fatit tim, familja dinte vetëm nga ato që thoshte televizori. Tirana kërkonte informacione të hollesishme, me ata që vriteshin dhe piqeshin të gjallë në godinë, duhej të komunikoja në cdo sekondë por isha tepër i pafuqishem të ndihmoja .
Nga komunikimi telefonik me Tiranën, në një moment, vë re habinë e Presidentit për atë që po ndodhte, qe godina e Sh.I.K.ut u sulmua me armë !! Përse kjo habi ?! A mos vallë, Ai nuk i kishte marrë informacionet, të plotë dhe të saktë, gjatë gjithë muajit, te cilan, personalishtë, ja bëja prezent, sipas detyrës që kisha, Ministrit të Mbrojtjes, nëpërmjet shefit tim, por edhe direktë Atij, Ministrit, dhe Ai duhej, patjetër tja bënte prezentë, Presidentit. Kjo ishte detyrë për cdo rastë dhe jo më për ngjarje të tilla aq madhore !!??
U binda për këtë rreth, orës 2.30 të dt 1 Mars, sepse, nga eprori im kryesor, mu kërkua që të merrja një automatik dhe të luftoja kundër një turme prej, 10-15 mijë vetësh, në shumicë, të armatosur…. !?!
Bindja nuk është fakt , lus Zotin që të jem i gabuar…..më vonë më doli se nuk isha shum i gabuar !!! ( Nuk e di se kujt i duhej vdekja ime.. !!)
Dëgjoja, urdhërat e Presidentit, të cilët ishin për të mbrojtur objektet, por pa vrarë asnjëri, kundër turmave të mos qëllohej në asnjë mënyrë, dhe këto urdhëra qenë të tilla nga fillimi deri në fund të detyrës së tij, ndërsa mua më urdhëronte, eprori im që të luftoja kundër turmave, duke e ditur fare mirë se detyra e shërbimeve informative është vetëm dhënia e informacionit dhe jo e të luftuarit……. .Nga specializimet e bëra në disa shtete perëndimore, me shërbimet e tyre informative, si edhe nga eksperienca, di se pa informacion, nuk mund të drejtohet familja dhe jo një shtet i tërë, aq më tepër një shtet si i joni ku gënjeshtra ishta e para dhe e fundit gjatë 45 vjetësh diktatur komuniste. Si përfundim, them se nuk jam gabuar, Presidenti nuk është informuar, realishtë për atë që po ndodhte dhe që situata po agravohej, atje në Vlorë. Ai në shumicën e rasteve, po mashtrohej dhe them se kur e informonin, informacioneve reale u vinin ndonje gjethe përsipër………….
Ora 12.30, SHIK-u goditet me granata hedhës. Gati, tërë kati i i dytë, shëmbet . Në këtë cast ndërpritet komunikimi me telefon. Mbetën, per dijenin time, 6 të vrarë, ndërsa 10 të tjerët, shqyejnë një nga dritaret e siguruara me hekura dhe dalin duke iu kacavirur kodrës. Atje u dalin disa nga banorët vlonjatë, të cilët i strehojnë nëpër shtëpit e tyre. Evakuimi i tyre për në Tiranë, një nga një, do të fillonte vetëm pas dhjetë ditësh. Nuk kalojnë shumë minuta dhe më vjen një tjetër telefonatë nga jashtë, që më njoftoi se Besnik Hidri ishte hedhur nga kati i dytë dhe ndodhej tek oborri i shkollës së marinës, e cila është ngjitur me ndërtesën e SHIK.ut. Në të vërtetë, Besnikun e kishte nxjerr atje, presioni i goditjes nga granatahedhësi dhe se, kolegu ynë e kishte gjetur të shtrirë në bar. Marr në telefon komandantin e marinës, një pusht djalë, per ta ndihmuar sepse Besniku ishte i gjalle. Ai më përgjigjet se nuk mund ta ndihmonte se kishte hall se mos e vrisnin rrebelët.
Kolegu im, merr Besnikun në makinë për ta cuar atje ku i thashë unë, në spital, por rruga ishte plotësisht e bllokuar nga rrebelet e armatosur dhe se po ti shikonin, do ti kishin vrare qe te dy. Atëhere, e porosit qe ta dërgonte në Pashaliman, ku më pas do të coja një infermier.
Pas ndërtesës së SHIK-ut, u vjen rradha depove dhe reparteve, afër godines. Goditet komanda e marinës dhe shkolla e Marinës. Për 2 orë shkatërrohet gjithcka. Ora 2 e mëngjesit. Rethohem në Kuz Baba. Nuk sulmohem pasi ndërhyjnë disa oficerë vlonjatë të cilët, pothuajse më marrin në mbrojtje .
Numëroj 4 herë tentativë për sulm kundër zyrave që kishim në Kuz Baba. Më në fund, me makinën e një oficeri vlonjat, largohem fshehurazi në drejtim të fabrikës së cimentos , në Pallatin e Sportit dhe mbërrij tek “Kulaci”, në Skelë.
Sapo arrij atje, më ndalon një grup i armatosur, rreth 2000 veta. Kishin ngritur një barrikadë në rrugë dhe kishin lënë vetëm një shteg të vogël si kalim. Një burrë, me një hu të madh në dorë, më urdhëron të zbres nga makina. Nga makina, duke zbritur, para sheshit te universitetit, fare afer, shikoj 4 trupa të shtrirë. Ishin të shokëve tanë.
Një grua i binte njërës prej kufomave me sopatë, duke e coptuar. Një tjetër, shumë e shëmtuar në fytyrë, ngjyente duart në trupin e Lekë Qokut. Ai po jepte shpirt. Gruaja e shkurtër, ngjyente duart në gjakun e Lekës dhe ia tregonte turmës, duke u ngërdheshur me histerizëm. Gjaku i kullonte duke i përlyer edhe krahët.
Shtanga dhe me hipi një tmerr i vërtet për atë që po shikoja por edhe, në një farë mënyre, më ndihmoi se më largoi nga ajo frikë që në këto raste e kap njëriun duke ditur se cfar mund të më ndodhte, kur isha i rrethuar nga njërëz të armatosur që të vrisnin për qejf……
Të pasnesërmen, më vjen lajmi se ajo grua ishte Luiza Hoxha, deputetja e sotme e Kuvendit shqiptar. Ai që kishte hurin, ndoshta në një moment dobësie, më thotë « Ikni, frikacakë » dhe na la të lirë.
Hyj në Pashaliman dhe gjej 14 oficerë dhe kapterë. Takoj aty oficerin që kishte sjellë Besnik Hidrin. Më tregon vëndin se ku e kishte dërguar. Kur hyra atje, pash që trupi i tij ishte fryrë krejtësisht, gjysmën e krahut dhe syrin e djathtë, e kishte të shpartalluar. E pyeta : « Besniku je ? » Ai më përgjigjet vetëm me një lëvizje qepallash. O Zot i madh, si ishte katandisur…. Në ato kushte, ishte e pamundur për të bërë dicka për ta shpëtuar nga vdekja……
U lutem oficerëve të nxjerrin anijet nga baza në det të hapur për mos tu pushtuar nga rebelët. Ndërsa ata më përgjigjen : « Ik që këtej se po të gjetën këtu ty, bandat e Gjinushut dhe të Brokës, do të na vrasin edhe ne » ! Lajmëroj për ardhjen e një helikopteri. Mbërrin në orën 4 e 15, por për Besnikun ishte shumë vonë . Besniku, ky djal i mbrekullueshëm dhe nënpunës i shkëlqyer, vdes gjatë rrugës për në spital, të paktën, mua kështu më thanë…« me vranë shikasit »

Sot 28 Shkurti.

Leka me thotë : « Kosta, jam plagosur ». Zëri i tij vinte duke u shuar . Ai shton : « këtu është vetëm tym e flakë. Shoh afër meje dy trupa të shtrirë. Më ka hyrë një plumb në kraharor dhe më ka dalë prapa, në shpatull ».

Ne kujtim te miqve dhe kolegeve, herojve Besnik Hidri dhe Leke Qoku, vrare ne rrebelimin komuniste ne krye te detyres me 28 Shkurte te vitit te zi 1997…E shkeputa kete pjese nga materiali kryesor i atyre ngjarjeve aq te shemtuara dhe po aq shume kriminale…..

Nga Konstadin Koliqi/

………data 28 shkurt, ora 18.30, isha në trotuarin e godinës së grevës, lulishten afër godinës nuk mund ta shkelte askush, që nuk njihej nga rojet .

Në këtë moment, në rrugë, afër godinës, ndalojnë një furgon dhe një veturë, me targa të Lushnjes. Nga vetura zbresin 4 veta. Ata shkojnë drejt shkallëve të universitetit, atje ku ishte drita më e fortë. Fillojnë të improvizojnë një grindje. Nxirret një thikë dhe bëhet sikur goditet . Tjetri që u « godit », bie në tokë. Tre të tjerët, i hipin makinave dhe nisen në drejtim të Sh.I.K.ut.

Personi që ra në tokë, ngrihet dhe bertët, « me vranë shikasit ». « Tek Sh.I.K ». Unë shpejtoi për në zyrë, në Kuc Baba. Lidhem me godinën, ku ishin, ne sherbim, 16 veta. Lekë Qoku, mu prezantua si pergjegjës. I them se turmat po vijnë drejt godinës, më shpjego se cfarë po bëjnë. Leka më thotë se turma po vëndoste një makinë, riportabël, me kazan të ngritur, në hyrje të portës së oborrit, si duket për tu mbrojtur nga kundërgoditja që mund të merrnin nga godina. Raportoj lart për situatën e krijuar.
Nga Leka më vjen informacioni se bëhej fjalë për rreth 80 deri 100 veta të armatosur. Kishin edhe granatahedhës. Hapet zjarr kundër godinës. Nga vila e Brokajve, qëllohet me mitraloz dhe bëhet zjarr thikë. Qëllohej edhe nga një godinë tjetër, në krahun tjetër të godinës së Sh.I.K.ut, njërëzit që ishin brënda, qëllonin në ajër. Nga turma nuk u vra apo plagos asnjë që ishte aty atë natë.

Nga turma qëllohej nga 20 metra larg godinës. Pyes Lekën se cfarë shihte dhe a i shihte ata që hapnin zjarr apo jo ? Ai më përgjigjet « Në dhomë shoh vetëm tym e flakë , jashtë shoh vetëm gra dhe fëmijë. Ata që na qëllojnë, janë fshehur pas grave dhe fëmijëve dhe nuk mund ti godasim dot. Shikojmë vetëm flakët e armëve të tyre » . Lidhem, pak me vështirësi me pjesën tjetër të grupit që ndodheshin në Vilat e Ujit të Ftohtë. Ju kërkoj që të kthehen se shokët e tyre janë goditur dhe nëse mund ti ndihmonin dote. Ata mundën të afrohen deri tek porta e Akademisë Detare, sepse, pjesa tjeter ishte mbushur me njërëz.
Nga porta e akademisë, deri te godina e Sh.I.K.ut, është afër 200 m. Nuk mund të jepnin asnjë ndihmë. Gjithcka villte zjarr, ishte llahtarë. Një qytet i armatosur me c’të mundte, hapte zjarr vdekje prurës, kundër një grupi punonjësish të shteti te tyre.
Leka me thotë : « Kosta, jam plagosur ». Zëri i tij vinte duke u shuar . Ai shton : « këtu është vetëm tym e flakë. Shoh afër meje dy trupa të shtrirë. Më ka hyrë një plumb në kraharor dhe më ka dalë prapa, në shpatull ». Efektivi ishte i armatosur për të mbrojtur zyrat e tyre të punës, por nuk mund të vrisnin gra dhe fëmijë. Por edhe si organ informativ, ne asnjëherë nuk kishim detyrë për të hapur zjarr, aq më tepër kundër turmave.
Orët më të tmerrshme të jetës sime . TV.t, kishin filluar të jepnin lajmin e sulmit të turmave të armatosura kundër Sh.I.K.ut. Lajmet ishin nga më të ndryshmet dhe më të tmerrshmet. Mjet komunikimi ishte vetëm telefoni, të paktën, në ato momente. Me familjen bisedova për herë të fundit, rrëth orës 22 të dt 28 shkurt, pastaj rreth fatit tim, familja dinte vetëm nga ato që thoshte televizori. Tirana kërkonte informacione të hollesishme, me ata që vriteshin dhe piqeshin të gjallë në godinë, duhej të komunikoja në cdo sekondë por isha tepër i pafuqishem të ndihmoja .
Nga komunikimi telefonik me Tiranën, në një moment, vë re habinë e Presidentit për atë që po ndodhte, qe godina e Sh.I.K.ut u sulmua me armë !! Përse kjo habi ?! A mos vallë, Ai nuk i kishte marrë informacionet, të plotë dhe të saktë, gjatë gjithë muajit, te cilan, personalishtë, ja bëja prezent, sipas detyrës që kisha, Ministrit të Mbrojtjes, nëpërmjet shefit tim, por edhe direktë Atij, Ministrit, dhe Ai duhej, patjetër tja bënte prezentë, Presidentit. Kjo ishte detyrë për cdo rastë dhe jo më për ngjarje të tilla aq madhore !!??
U binda për këtë rreth, orës 2.30 të dt 1 Mars, sepse, nga eprori im kryesor, mu kërkua që të merrja një automatik dhe të luftoja kundër një turme prej, 10-15 mijë vetësh, në shumicë, të armatosur…. !?!
Bindja nuk është fakt , lus Zotin që të jem i gabuar…..më vonë më doli se nuk isha shum i gabuar !!! ( Nuk e di se kujt i duhej vdekja ime.. !!)
Dëgjoja, urdhërat e Presidentit, të cilët ishin për të mbrojtur objektet, por pa vrarë asnjëri, kundër turmave të mos qëllohej në asnjë mënyrë, dhe këto urdhëra qenë të tilla nga fillimi deri në fund të detyrës së tij, ndërsa mua më urdhëronte, eprori im që të luftoja kundër turmave, duke e ditur fare mirë se detyra e shërbimeve informative është vetëm dhënia e informacionit dhe jo e të luftuarit……. .Nga specializimet e bëra në disa shtete perëndimore, me shërbimet e tyre informative, si edhe nga eksperienca, di se pa informacion, nuk mund të drejtohet familja dhe jo një shtet i tërë, aq më tepër një shtet si i joni ku gënjeshtra ishta e para dhe e fundit gjatë 45 vjetësh diktatur komuniste. Si përfundim, them se nuk jam gabuar, Presidenti nuk është informuar, realishtë për atë që po ndodhte dhe që situata po agravohej, atje në Vlorë. Ai në shumicën e rasteve, po mashtrohej dhe them se kur e informonin, informacioneve reale u vinin ndonje gjethe përsipër………….
Ora 12.30, SHIK-u goditet me granata hedhës. Gati, tërë kati i i dytë, shëmbet . Në këtë cast ndërpritet komunikimi me telefon. Mbetën, per dijenin time, 6 të vrarë, ndërsa 10 të tjerët, shqyejnë një nga dritaret e siguruara me hekura dhe dalin duke iu kacavirur kodrës. Atje u dalin disa nga banorët vlonjatë, të cilët i strehojnë nëpër shtëpit e tyre. Evakuimi i tyre për në Tiranë, një nga një, do të fillonte vetëm pas dhjetë ditësh. Nuk kalojnë shumë minuta dhe më vjen një tjetër telefonatë nga jashtë, që më njoftoi se Besnik Hidri ishte hedhur nga kati i dytë dhe ndodhej tek oborri i shkollës së marinës, e cila është ngjitur me ndërtesën e SHIK.ut. Në të vërtetë, Besnikun e kishte nxjerr atje, presioni i goditjes nga granatahedhësi dhe se, kolegu ynë e kishte gjetur të shtrirë në bar. Marr në telefon komandantin e marinës, një pusht djalë, per ta ndihmuar sepse Besniku ishte i gjalle. Ai më përgjigjet se nuk mund ta ndihmonte se kishte hall se mos e vrisnin rrebelët.
Kolegu im, merr Besnikun në makinë për ta cuar atje ku i thashë unë, në spital, por rruga ishte plotësisht e bllokuar nga rrebelet e armatosur dhe se po ti shikonin, do ti kishin vrare qe te dy. Atëhere, e porosit qe ta dërgonte në Pashaliman, ku më pas do të coja një infermier.
Pas ndërtesës së SHIK-ut, u vjen rradha depove dhe reparteve, afër godines. Goditet komanda e marinës dhe shkolla e Marinës. Për 2 orë shkatërrohet gjithcka. Ora 2 e mëngjesit. Rethohem në Kuz Baba. Nuk sulmohem pasi ndërhyjnë disa oficerë vlonjatë të cilët, pothuajse më marrin në mbrojtje .
Numëroj 4 herë tentativë për sulm kundër zyrave që kishim në Kuz Baba. Më në fund, me makinën e një oficeri vlonjat, largohem fshehurazi në drejtim të fabrikës së cimentos , në Pallatin e Sportit dhe mbërrij tek “Kulaci”, në Skelë.
Sapo arrij atje, më ndalon një grup i armatosur, rreth 2000 veta. Kishin ngritur një barrikadë në rrugë dhe kishin lënë vetëm një shteg të vogël si kalim. Një burrë, me një hu të madh në dorë, më urdhëron të zbres nga makina. Nga makina, duke zbritur, para sheshit te universitetit, fare afer, shikoj 4 trupa të shtrirë. Ishin të shokëve tanë.
Një grua i binte njërës prej kufomave me sopatë, duke e coptuar. Një tjetër, shumë e shëmtuar në fytyrë, ngjyente duart në trupin e Lekë Qokut. Ai po jepte shpirt. Gruaja e shkurtër, ngjyente duart në gjakun e Lekës dhe ia tregonte turmës, duke u ngërdheshur me histerizëm. Gjaku i kullonte duke i përlyer edhe krahët.
Shtanga dhe me hipi një tmerr i vërtet për atë që po shikoja por edhe, në një farë mënyre, më ndihmoi se më largoi nga ajo frikë që në këto raste e kap njëriun duke ditur se cfar mund të më ndodhte, kur isha i rrethuar nga njërëz të armatosur që të vrisnin për qejf……
Të pasnesërmen, më vjen lajmi se ajo grua ishte Luiza Hoxha, deputetja e sotme e Kuvendit shqiptar. Ai që kishte hurin, ndoshta në një moment dobësie, më thotë « Ikni, frikacakë » dhe na la të lirë.
Hyj në Pashaliman dhe gjej 14 oficerë dhe kapterë. Takoj aty oficerin që kishte sjellë Besnik Hidrin. Më tregon vëndin se ku e kishte dërguar. Kur hyra atje, pash që trupi i tij ishte fryrë krejtësisht, gjysmën e krahut dhe syrin e djathtë, e kishte të shpartalluar. E pyeta : « Besniku je ? » Ai më përgjigjet vetëm me një lëvizje qepallash. O Zot i madh, si ishte katandisur…. Në ato kushte, ishte e pamundur për të bërë dicka për ta shpëtuar nga vdekja……
U lutem oficerëve të nxjerrin anijet nga baza në det të hapur për mos tu pushtuar nga rebelët. Ndërsa ata më përgjigjen : « Ik që këtej se po të gjetën këtu ty, bandat e Gjinushut dhe të Brokës, do të na vrasin edhe ne » ! Lajmëroj për ardhjen e një helikopteri. Mbërrin në orën 4 e 15, por për Besnikun ishte shumë vonë . Besniku, ky djal i mbrekullueshëm dhe nënpunës i shkëlqyer, vdes gjatë rrugës për në spital, të paktën, mua kështu më thanë…

Kolonel Ylli Zyla, ish-drejtor i Shërbimit Informativ të Ushtrisë, thotë se eksperti detar Artur Meçollari, pjesë e grupit negociator shqiptar për marrëveshjen e detit me Greqinë, cënon sigurinë kombëtare me praninë e tij në delegacion.

“Në cilësinë e ish-drejtorit të SHIU mund t’iu them se emri në fjalë është i papërshtatshëm në grupin e negociatorëve për marrëveshjen e detit me Greqinë.

Etika profesionale nuk më lejon të them më tepër, por autoritetet dhe veçanërisht Presidenti i Republikës i ka të gjitha mundësitë të kuptojë papërshtatshmërinë e tij.

Pjesëmarrja e tij në komision do të cënonte sigurinë kombëtare, pasi marrëveshje të tilla bëhen një herë në jetë dhe jo çdo ditë”, u shpreh kolonel Ylli Zyla

Grupi i ekspertëve, pjesë e Ministrisë së Jashtme që po negocion marrëveshjen e detit me Greqinë është i infektuar nga persona me integritet të ulët profesional.

Rasti më i mirë është i një prej ekspertëve kryesorë, dhe i atij që është rekrutuar për të negociuar me palën greke marrëveshjen e detit.

Bëhet fjalë për përfaqësuesin e Ministrisë së Mbrojtjes, ushtarakun e Forcave Detaje Artur Meçollari i cili shfaqet edhe në këtë foto të shkrepur pas takimit të zhvilluar në Korçë ndërmjet Ditmir Bushatit dhe Niko Kotzias.Ushtaraku në Artur Meçollari është realisht një njohës e çështjeve të detit dhe për këtë ai ka botuar edhe një libër kushtuar incidentit të kanalit të Korfuzit. Por jo njohurit e tij mbi çështjet detare sesa integriteti si ushtarak vihen në pikëpyetje sot, aq më tepër që ai është pjesë e grupit negociator për marrëveshjen e detit me Greqinë.

Burime për Fax News kanë bërë me dije se, në vitin 2012, Artur Meçollari i cili në atë kohë mbante postin e zëvendës komandantit të flotës detare me gradën Kapiten i Parë, është larguar nga detyra për spiunazh dhe për cenim të sigurisë kombëtare.Ne rreth te kuq, Artur Meçollari ne nje foto pas negociatave në KorçëTë njëjtat burime bënë me dije se, Meçollarit i është kumtuar vendimi i largimit nga zyrtarët e lartë të Ministrisë së Mbrojtjes dhe pasi është njohur me faktet ai ka pranuar vendimin dhe për këtë madje nuk ka bërë as rekurs në Gjykatë.

Menjëherë pas ndryshimit të qeverive në vitin 2013, raportohet se Artur Meçollari është rikthyer sërish në radhët e Forcave të Armatosura si oficer detar ne rrethana të paqarta.Dhe një nga arsyet se përse Presidenti i Republikës ka refuzuar të akordojë plotfuqishmërinë për negocimin e marrëveshjes së detit me Greqinë lidhet pikërisht me oficerin Artur Meçollari.

Kjo për dy arsye.
E para sepse prania e Meçollarit në takimin e Korçës mes Bushatit dhe Kotzias e me shumë gjasë edhe në atë të Kretës, tregon se qeveria ka negociuar me palën greke termat për marrëveshjen e detit, pa marrë më parë plotfuqishmërinë e Presidentit të Republikës.

Dhe e dyta rrethanë që ka të bëjë sërish me Artur Meçollarin, por kësaj here për informacionet që kanë mbërritur në tryezën e Presidentit të Republikës Ilir Meta për faktin që në vitin 2012, oficeri në fjalë është larguar nga forcat e armatosura i faktuar për spiunazh. /FaxNews

Mitro ÇELA

E hënë 18 shkurt 1991. Në zyrën e Berishës kishte nisur një mbledhje e komisionit nismëtar të PD-së. Hyri Azem Hajdari.
“Studentët e pedagogët mbyllën derën e Kinoklubit në Qytetin “Studenti”. Janë futur në grevë urie. Ju vazhdoni mbledhjen. Unë do të shkoj te studentët!”
Dy orë më vonë u ngjita në Qytetin “Studenti”. Gjallëri e madhe. Veç studentëve kishte edhe qytetarë. Një radhë e gjatë. Kishte kërkesa për vetëngujim. Çudia më e madhe e këtij fundshekulli! Ndoshta e paparë. Sakrificë e 723 jetë të rinjsh! Dhe përse? Për të hequr emrin e diktatorit nga universiteti?!
U ktheva në shtëpi. Ndjeja një trysni. Vendosa të shfletoj skedat. (Në atë mot në Tiranë nuk kishte më shumë se 5-6 kompjutera). Fillimisht pa ndonjë qëllim. Shënimet i lexova jo duke ndjekur kronologjinë e ngjarjeve, por të kundërtën e tyre. Një frazë e nënvizuar. Disa ditë më parë u përurua nga studentët “Sheshi i Demokracisë”. Sheshi? Diçka më ngacmoi kujtesën. Një shesh tjetër. Një shesh i largët. U ktheva në kohë. Sheshi Tienanmen në Pekin. Pranvera kineze. Mijëra studentë ato ditë qershori manifestuan për demokraci të vërtetë… Kundër tyre u drejtua një forcë brutale. Sa u vranë! Statistikat zyrtare kineze janë memece. Një manifestim i përgjakshëm për të festuar 10-vjetorin e reformave kineze dhe 40-vjetorin e Republikës Popullore. Plumba mbi një turmë të paarmatosur. U trondit bota. Qindra reportazhe. Kronika. Deklarata nga aktorët politikë.

Fransua Miteran, Presidenti i Francës tha: “Një regjim që për të mbijetuar qëllon mbi të rinjtë, nuk ka të ardhme”. Theçer, kryeministre e Britanisë së Madhe deklaroi: “Të qëllosh si i verbër kundër popullit! A nuk flet kjo për diferencat midis shoqërisë demokratike perëndimore dhe shoqërisë socialiste…” (Në atë vit kampi i lavdishëm socialist jetonte muajt e tij të fundit). Boris Elstin, Presidenti rus tha: “Krim kundër popullit…”
Ora 20:00. Një kronikë në TVSH për minatorët duke nxjerrë krom?!… Ndërrova stacionin. RAI jepte një lajm nga India: ishte përmbysur një autobus. Për Shqipërinë: asgjë. Po pse? Mos vallë “Sheshi i Demokracisë” mbartte më pak tension se sa Sheshi Tienanmen!?… Mora radion. Asgjë. Heshtje. Diçka përmendi Jugosllavi. Por gjithmonë sipas bojrave të tij. Reportazh të plotë dha vetëm “Zëri i Amerikës”…
Ora 22:00.Bie telefoni… Alo… Kemi mbledhjen e komisionit… Ju presim… Po pse? Partitë politike kishin kërkuar një takim me Presidentin. Berisha, Azemi, Eduardi dhe Preçi ishin nisur që në ora 21:00. Po kalonte mesnata. Disa humbën durimin dhe u larguan për në shtëpi. Unë me Frrok Çupin, kryeredaktorin e “RD”-së, vendosëm të presim te dera e Presidiumit. U hap porta. Takuam Eduard Selamin:
“Nuk ka perëndi që e kupton Ramiz Alinë! Vetë e pranoi në fillim idenë e një referendumi për heqjen e emrit të Enver Hoxhës nga Universiteti. Por e dini si e përfundoi takimin? Nuk ka bazë ligjore për një veprim të tillë!!!”

U vendos të shkonim për të biseduar me përfaqësinë e studentëve dhe të pedagogëve. Ndërkohë, ora kishte arritur 2:00. Për shumë kohë më mbeti e regjistruar në mendjen time pamja e koordinatorëve, e shkallëve dhe sallave, ku kishin zënë vend studentët. Shumica flinin përtokë, duke shtruar në çimento nga një batanie. Disa rrinin ende mbi karrige. Të tjerë luanin me letra.
U futëm në një dhomë të veçantë. U ulëm. Mes nesh ishte Ylli Vejsiu, Përparim Dervishi, Blendi Goxhe, Ridvan Peshkëpia. Për disa çaste ra qetësia. Një qetësi mbytëse. Përfaqësuesit e studentëve dhe të pedagogëve edhe pse të lodhur e të cfilitur, edhe pse të pagjumë, mendjen e kishin të kthjellët. Të gjithë kishin një mendim: Nuk është koha për kompromise! Nuk dalim nga ngujimi ynë pa lexuar vendimin e qeverisë që Universitetit të Tiranës t’i hiqet emri i Enver Hoxhës! Ky është postulati i studentëve. Çdo alternativë tjetër është e pavlefshme.
U larguam. Te dera takova djalin e motrës, studentin e arteve Artjan Myrtezai.
“E mor dajë! Mos doni të na shisni?!…”
E martë, 19 shkurt. Ora 23:00. Bie dera… “Ju presin në selinë e Partisë Demokratike”. Nga ora 21:00 përsëri Presidenti në tavolinën e rrumbullaktë me përfaqësuesit e partive. Orë të tëra bisedimesh. Orë të tëra duke pritur. Shumica ishin skeptikë. Por përsëri kishim një fije shprese: jeta e të rinjve vlente më shumë sesa idiomat politike.

Ora 01:30. Në sallë hynë të dërguarit tanë. Dukeshin të lodhur. Të dërrmuar. E mori fjalën Sali Berisha:
“E çuditshme! Ramiz Alia mendon ta zgjidhë problemin me një formulë që ka për autorësi ministrin e Arsimit, Skënder Gjinushin. Edhe pse kemi të bëjmë me një formulë politike jashtë realitetit, nuk mendoj të bëhemi ne sebep si parti për ta hedhur poshtë. (Ishte ky mendim i të gjithëve). Nuk do të ishte keq të shkojmë te studentët së bashku me Skënder Gjinushin, i cili po na pret përjashta”.
Ora 02:00 Përsëri midis përfaqësuesve të studentëve. Biseda ishte e ashpër. Studentët ishin të acaruar. U lexua formula. Universiteti do të ndahej në katër pjesë. Asnjë universitet i ri nuk do të mbante emrin e Enver Hoxhës. Do të nënshkruhej një kontratë midis përfaqësuesve të studentëve dhe ministrit të Arsimit.
“Jo! Jo! Dhe Jo! Pa lëshuar qeveria një deklaratë, ku të shkruajë se ka vendosur t’i hiqet emri i Enver Hoxhës Universitetit të Tiranës, ne nuk heqim dorë nga greva e urisë”, thanë studentët. Folën disa anëtarë të komisionit nismëtar të Partisë Demokratike. Askush nuk u bind. Më në fund u vendos:
“Përfaqësuesit e Partisë Demokratike le të largohen. Do të bisedojmë vetëm me ministrin e Arsimit”.
Duke lënë sallën, ndërsa gjarpëronim midis këmbëve të studentëve që flinin në çimenton e ftohtë, në errësirë u dëgjua një zë: “Këta janë mjeshtra. E shndërruan politikën në ekuacione e formula matematike”. Lum kombi që e ka ministrin e Arsimit profesor matematike.

E mërkurë, 20 shkurt. Që në mëngjes herët në Tiranë u dha kushtrimi. Mijëra punëtorë, nxënës, pensionistë, fëmijë, studentë morën rrugën drejt “Sheshit të Demokracisë”. Përmasat e sheshit nuk mund të mbanin brenda një kryeqytet të tërë. Në shërbim të popullit u vunë taracat, dritaret e godinave. Ballkoni i një godine u shndërrua në tribunë. Folën shumë. Një zë i kthjellët u shpërnda në eter. Kush flet? Ç’është ky zë i njohur?! Pa dëgjoni! Po flet Rajmonda Bulku! Po çfarë tha se nuk e dëgjova mirë? U bën thirrje grave, nënave tiranase që të shkojnë e të manifestojnë përpara godinave të qeverisë e të Presidiumit të Kuvendit Popullor.

Turma u elektrizua dhe u derdh tatëpjetë drejt rrugës së “Elbasanit”…

Ora 11:00. Pesëmbëdhjetë gra e vajza, të prira nga Afërdita Havari ngjitën shkallët e Presidiumit. Kërkuan takim me Presidentin. Do ta njoftojmë, tha sekretari. Kaluan minutat. Gratë prisnin. Fluturuan 50 minuta. Presidenti nuk po dukej. Mos u mërzisni, qetësonte sekretari. Ai do të vijë nga çasti në çast… Në kufijtë e pritjes prej një ore, u hap dera dhe u duk Lumturi Rexha me dy-tre të tjerë. Po këta çfarë duan! Ne, në emër të nënave tiranase kërkuam takim me Presidentin e jo me shoqen Lumturi!.. Presidenti është i zënë. Ka punë. Situata…
Ndërkohë turma mbushi sheshin “Skënderbej”. U ngjita në verandën e hotel “Tirana”. Përpara shtrihej sheshi, si një ekran gjigant televizioni. Turma shtyhej. Policët mbronin zonën. Ushtarët, me qen për dore, vraponin. Dy makina hidhnin ujë mbi turmën… Krisma. Automatikë… Një pjesë e turmës ngjiti shkallët drejt bustit… Policët i shtynë… Dy-tre ngjitje e zbritje dhe busti u rrethua nga turma… Një copë litari. Sikur doli nga dheu! Bëri një hark dhe përfundoi në qafë të diktatorit…

Ora 14:05. Disa lëkundje dhe busti i Enver Hoxhës u rrëzua përtokë. Qëndroi ai në sheshin “Skënderbej” vetëm 858 ditë. Nuk e ruajtën dot bustin as policët, as sampistët, as dekreti special për mbrojtjen e monumenteve… Trupi i diktatorit në bronx u pushtua nga turma. U gjet një makinë. E tërhoqi zvarrë drejt rrugës së “Kavajës”… Turma ecte. Busti zvarritej… Qëndroi para selisë së Partisë Demokratike, karshi selisë së Kishës Ortodokse… Pa kuptuar mbinë ushtarë të Gardës… Qëllonin në ajër… Agim Buxheli filmonte duke qëndruar mbi murin rrethues të godinës… Turma u largua… Busti mbeti në mes të rrugës… U afrova… Trupit i mungonte koka… “Koka në Stamboll, trupi në Janinë/Të vranë Ali Pasha, o Ali të shtrinë…” Me motivet e kësaj kënge, mora rrugën te studentët e ngujuar…
…Në hyrje të godinës, koka prej bronxi e diktatorit… Rreth qafës një litar. Përpjekje për ta ngjitur kokën në katin e dytë… Shumë bronx i derdhur. I rëndë… Në dritare doli Shinasi Rama: “Nuk ia vlen që koka e diktatorit të ngjitet lart! Uleni!” Dhe bronxi u përplas në çimento… Lëshoi një tingull të zgjatur… Rënkimi i fundit i Enverit…
Ora 21:00. Studentët janë larguar nga Kinoklubi i grevës së urisë. Në salla, në korridore ka rënë qetësi… Në hyrje të godinës një kokë gjigante… Në vetmi… Mes mbetjeve të grevës …

Artikullin e kam botuar më 22 shkurt 1991

“Greqia tani duke dhënë një copë ujë dhe kripë e duke marrë zonën ekonomike për vete, duke zgjeruar ujërat në 12 milje, Shqipërisë i mbetet uji rëra dhe kripa.”

Nga Poli Hoxha –

Në emisionin e fundit të Eni Vasilit, ish-kryeministri Sali Berisha, duke folur për çështjen e marrëveshjes për detin mes Greqisë dhe Shqipërisë, mes të tjerave dha një gjysmë informacion, për arsyet se përse kryeministri i Shqipërisë është nënshtruar pa kushte ndaj grekëve.

“Greqia tani duke dhënë një copë ujë dhe kripë e duke marrë zonën ekonomike për vete, duke zgjeruar ujërat në 12 milje, Shqipërisë i mbetet uji rëra dhe kripa. Edi Rama është i kapur”, tha Sali Berisha.

Por a është vërtet Edi Rama i kapur nga grekët, siç thotë Berisha dhe mjaft zëra të tjerë politikë dhe analitikë?

Nëse po, si, nga kush dhe për çfarë arsyeje që normalisht duhet të jetë shumë madhore, përderisa ai rrezikon që të futesh në histori si kryeministër “tradhtar e antishqiptarë?!

“Turbullova, që ta kthjelloj përfundimisht”

Nëse kthehemi mbrapa në kohë, gjatë shumicës së mandatit të tij të parë, Edi Rama, nga premtimi elektoral që kishte dhënë përpara se të vinte në pushtet, “zero problem me fqinjët”, i çoi marrëdhëniet veçanërisht me Greqinë vërtet në “zero”. Pa asnjë shkak dhe duke shkelur edhe “ABC-në” e diskursit të diplomacisë ndërkombëtare, ai nuk linte rast pa u shfaqur si “gango”, fodull dhe madje edhe duke provokuar rëndë pa asnjë shkak, si në rastin kur ju tha grekëve, se edhe Akropolin e kanë në këmbë për hir të shqiptarëve.

Gjatë shumicës së mandatit të tij të parë si kryeministër, Edi Rama i çoi marrëdhëniet Shqipëri-Greqi në nivel edhe më të ulët se në kohën e Ramiz Alisë dhe Adil Çarçanit. Përveç vizitës së ish-kryetarit të Kuvendit Ilir Meta në Athinë në fillim Tetor të vitit 2016, takimet zyrtare mes përfaqësuesve të dy vendeve gati nuk ekzistonin, edhe në nivele të ulëta. Kurse për ndonjë vizitë të Ramës në Athinë dhe të kryeministrit Tsipras në Tiranë, as që bëhej fjalë.

Me çështje të fryra kot, si ajo e prishjesh të ca ndërtimeve në Himarë dhe të një kishe (të cilat dolën flluska sapuni më pas), me fjalime fodulle prej lideri rajonal në parlament, duke u kapur pas Vangjel Dules dhe hedhur shashka nacionaliste sa herë i jepej rasti, Rama krijoi një perceptim, se ai nuk pyeste fare për Greqinë.

Por “papritur” në 6-mujorin e fundit të qeverisjes së tij të parë dhe menjëherë pas rikonfirmimit për herë të dytë si kryeministër i vendit, fillimisht nën rrogoz dhe më pas hapur, me takimin misterioz të Kretës qëndrimi i Ramës ndaj fqinjit “problematik” ndryshoi 180 gradë. Këtë “dredhje” drastike e justifikoi së fundmi, me sofizmin konfuciane; turbullova fort, për ta kthjelluar pellgun përfundimisht.

Nën rrogoz

Ndërkohë Edi Rama prej kohësh kishte nisur bisedime të fshehta për çështje të nxehta mes dy vendeve, të cilat pretendohen vetëm nga Greqia, si ajo e varrezave të ushtarëve, e ndarjes së detit dhe e mbylljes përfundimtare të “çështjes çame”.

Në fakt ai vetë personalisht, po punonte që ti lidhte fijet me lobe të fuqishme greke edhe më herët, madje me qarqe nacionaliste me tendenca të theksuara anti-shqiptare. Në vitin 2015 gjatë një vizite “private” shumë ditore në Neë York, Edi Rama u kap në flagrancë (shih foton), me priftin Ortodoks, Kozmas Karavellas, president i të ashtuquajturit lobit greko-himariot në SHBA. Kryeministri i Shqipërisë ndërkohë që brenda vendit bënte nacionalistin duke deklaruar, se nuk ka ekzistuar kurrë “Çështja Himara” dhe se ky rajon është njësoj si Tropoja, Skrapari apo Kolonja për qeverinë e tij, detyrohet personalisht që të shkojë me këmbët e veta në selinë e Kryedioqezës Ortodokse Greke të Amerikës në Neë York, ku zhvilloi një takim të gjatë me të ashtuquajturin Lob greko-amerikan i Himarës, të organizuar nga një shoqatë ekstremiste greke si ajo, “Himarrioton Society of America”.

Rama kurrë nuk e komentoi këtë takim, edhe pas dekonspirimit në rrjete sociale të fotos, ku shfaqet i kënaqur deri në ekstazë përkrah priftit Kravellas, që vazhdon të shkrijë jetën dhe pasurinë në SHBA, për “Himarën greke”.

Por pavarësisht nga këto takime misterioze dhe shumë të tjera (sipas shumë burimeve të hapura nga SHBA) që ka zhvilluar Rama gjatë vizitave të tij të gjata aspak transparente disa herë në New Jork, ai deri një vit më parë qëndroi fort, të paktën në retorikë, përball pretendimeve të Greqisë për të gjitha çështjet.

Nuk dihet nga i buronte kjo forcë karshilliku, por ajo përkon me dendësinë e flirteve me presidentin Erdogan dhe përkëdhelitë, që i vinin në atë kohë nga kancelarja Merkel.

Një “ditë të bukur” Vjeshte (12-13 Nëntor, 2017) vitin e kaluar opinioni publik shqiptarë mësoi papritur, se marrëdhëniet greko-shqiptare jo vetëm kishin shkrirë, por kishin arritur deri në atë pikë sa që ministrat e Jashtëm të dy vendeve arritën deri aty sa të mbylleshin për 3 ditë në një hotel në Kretë dhe pasi dolën prej andej, hodhën edhe valle së bashku.

Pavarësisht se pala jonë nuk dha asnjë informacion për këto bisedime konfidenciale, shpejt u mësua nga shampanja që u hap në Athinë, mediat greke dhe deklaratat euforike të ministrit Kotzias, se kryeministri ynë nga gango ishte shndërruar në një kukull, që lëvizte pa kusht sipas fijeve që tërhiqte pala helene.

Doni varrezat greke?; Merrini. Këmbëngulni që të fshijmë fjalën `Çamëri` dhe ta bëjmë, `Thesporiti`?; OK pa problem. Doni bllokun 1 dhe 2 në detin Jon, ku gjenden triliona metër kub gaz?; Pse jo…

Por çfarë zhvillimesh kishin ndodhur ndërkohë, brenda vendit tonë?

Vota greke?!

Në tentativë për të shpjeguar këtë kokë-ulje radikale të Ramës ndaj grekëve, një nga teoritë që qarkullon më së shumti në mediat shqiptare është ajo, e votës-veto të tyre, për të penguar hapjen e negociatave, BE-Shqipëri, që këtë pranverë, siç ka premtuar dhe shpreson Edi Rama.

Kjo “fije” që po përdorin grekët për të detyruar Ramën të firmosë çfarëdo që ata kërkojnë, për hir të së vërtetës është shumë e besueshme në fakt. Pavarësisht se Greqia nuk ka votuar kurrë kundër vendit tonë në procesin integrues, nga kabllogramet e Wikileaks për Shqipërinë u zbulua se në fakt ajo e ka bërë këtë kërcënim sistematikisht, për të gjitha qeveritë shqiptare. Nuk kishte përse të ndodhte ndryshe edhe këtë herë, veçanërisht pasi edhe mentorja e kryeministrit Tsipras, kancelarja Merkel i hoqi vizën e kuqe Edi Ramës.

Po a mjafton vetëm kjo “fije”, për ta detyruar Edi Ramën që ti falë Greqisë zonën ekonomike më të rëndësishme në detin Jon, ku janë zbuluar rezerva të pamasa gazi dhe nafte? Për naivët, ndoshta po.

Pas skandaleve të mëdha që i kanë plasur brenda vendit, Edi Ramës i duhet vërtet me patjetër një lajm i madh, mbulues e shumues, për t`jua hedhur shqiptarëve si spanjollët indianëve pasqyrat vezulluese; atë të hapjes së negociatave. Por pavarësisht kësaj, ai kurrë nuk do të guxonte që vetëm për hir të “integrimit” të ndërmerrte këtë aventurë të rrezikshme.

Kjo “fije” nga ana tjetër është teje e hollë, edhe për faktin se vende si Holanda, Austria, Rumania dhe së fundmi edhe Gjermania dhe Franca (Droga dhe emigrimi masiv) janë deklaruar shumë skeptikë, për ti dhënë viston qeverisë së Edi Ramës për të hedhur një hap më shumë, drejt klubit të BE-së.

Pra vetoja greke më shumë se një detyrim-shtrëngim ndaj Ramën për të nënshkruar marrëveshjen është një alibi e atij vetë, për të fshehur arsyet e vërteta detyruese të firmës, që ka paralajmëruar se do të hedh në Korçë me kryeministrin, Tsipras, me rastin e festës së Pashkëve.

Lojë dyshe me “vëllanë Erdogan”?!

Menjëherë pas kthimit mbrapsht nga presidenti, Ilir Meta, të kërkesës për plotfuqishmëri për bisedimet dhe marrëveshjen greko-shqiptare, në ambientet mediatike shqiptare u hodh urgjent një teori tjetër, me ngjyrime të forta konspirative. Më qartë, atë në fakt e artikuloi Nikoll Lesi në një editorial të tijin, ku shpjegonte se përse Ilir Meta, “më në fund u bë burrë shteti!”.

Sipas këtij versioni, Edi Rama, së bashku me presidentin Erdogan kanë bërë një lojë të madhe, në përfundim të së cilës, grekët do të ngelen me gisht në gojë dhe njëkohësisht për synime të brendshme, Rama synon që ti lërë “kopilin në derë”, Ilir Metës, por edhe opozitës.

Pavarësisht se Lesi thotë që Meta, si ujk i vjetër në politikë nuk e hëngri këtë tentativë, duket se loja në këtë këndvështrim ende nuk është mbyllur. Është fakt, se çështja e gazit të gjetur në Mesdhe më shumë se shqiptaro-greke është një betejë e egër, turko-greke. Këto dy vende janë pozicionuar aktualisht deri në prag të një konflikti edhe ushtarak, pikërisht për zonën ekonomike pranë Qipros, ku Greqia ka mbyllur tenderimin dhe po bëhet gati për shpime. Nëse Edi Rama do të firmosë marrëveshjen me Tsiprasin sipas kushteve që po përfliten deri më tani, atëherë ky do të ishte një precedent i fortë pro Greqisë, kundër pretendimeve të Turqisë. Në lojë janë edhe Izraeli, Libani, si dhe Franca dhe Italia me kompanitë e veta që kanë fituar tenderat e shfrytëzimit në atë zonë.

Me pak fjalë fabula e kësaj “fijeje”, që i bie të jetë turke këtë herë është kjo:

Rama me Erdogan janë marrë vesh, që të bëjnë një gurgule në situatën e nxehtë për gazin në Mesdhe; kryeministri ynë futet në bisedime dhe pranon formalisht kushtet e Greqisë, që sheh si shpëtim të vetëm për ekonominë e saj të rrënuar, gazin dhe naftën në det; Bushati i dërgon një paçavure presidentit Meta dhe i thotë, firmos një letër të bardhë; Meta me të drejtë refuzon dhe e kthen mbrapsht; marrëveshja bllokohet e dështon; Greqia nervozohet dhe deklarohet, se ne nuk e meritojmë votën e saj për hapjen e negociatave (droga etj etj); Rama e ka kryer misionin ndaj vëllait Erdogan; Meta dhe opozita mbajnë përgjegjësinë, për mos hapjen e negociatave dhe prishjes përfundimtare të marrëdhënieve me Greqinë…

Dhe në fund Edi Rama do të thotë; marrëveshja që do të nënshkruanim (Sepse refuzon të tregojë se çfarë përmban ajo në hollësi) nuk falte as det dhe as “Çamëri”!

Në të gjithën këtë ka mjaft doza të një teorie konspirative, por përderisa kryeministri ynë edhe çështje kaq madhore kombëtare i trajton në kushtet e një “oferte” mafioze çdo gjë është e mundur.

Prapë kumbari, Xhorxh Soros?!

Në datën 5 Janar të vitit 2017, “The Daily Caller News Foundation Investigative Group”, njoftoi se miliarderi George Soros vetëm gjatë vitit 2016 investoi 238 milionë dollarë në kompani nafte e gazi, kjo sipas evidencave financiare federale. Në këtë investigim thuhet se plot tetë kompani ku Soros ka aksione të mëdha kanë marrë licensën për 18 blloqe, në tokë dhe det, brenda territoreve dhe veçanërisht, në të dyja anët e kufirin Shqipëri-Greqi dhe përmes tyre.

Që në vitin 2015 Greqia tenderoi të gjithë zonën ekonomike pa eksluzivitetin e saj, që historikisht i takon Shqipërisë dhe veçanërisht blloqet 1 dhe 2 në detin Jon. Në atë periudhë qeveria Rama bëri plot tre nota proteste për këto lëvizje të njëanshme të palës greke, por më vonë që pas vitit 2016, kur në lojë u fut Soros për naftën dhe gazin në këtë rajon, vetëm ka heshtur. Dy ditë më parë kreu i kreu i Agjencisë Kombëtare të Burimeve Natyrore, Ardian Bylyku konfirmoi atë që kishin dekonspiruar me eufori më herët mediat greke, pas dhënies së detajeve për marrëveshjen për detin me Shqipërinë; se vendi ynë nuk ka pretendime për bllokun 1 dhe 2 në Jon.

Dy ditë më parë Rama shkoi në Berat dhe prezantoi një marrëveshje të vjetër të kompanisë SHELL ku Soros ka hyrë fuqishëm me aksione, në brendësi të territorit tonë. E shpalli naftën dhe gazin në tokë, si strategji kombëtare të së ardhmes, por harroi të fliste për atë në det. Ka të dhëna të besueshme se në marrëveshje është futur edhe kufiri tokësor dhe disa zona ku kompani të Sorosit kërkojnë të nxjerrin naftë.

“Ky zhvillim ( financimet e Soros për hidrokarburet në rajonin tonë), i cili i zbret më poshtë në jug interesat e Shell, paksa më sipër kufirit greko-shqiptar, koincidon ne rezultatet e një tenderi për licensa kërkimi e shfrytëzimi në tre pellgje në tokë në Greqinë Perëndimore. Pellgu naftëmbajtës Arta-Preveza, i cili ka tërhequr oferta nga ELPE (Hellenic Petroleum) dhe Energean Oil & Gas, i është dhënë ELPE-s”, shkruan The Daily Caller News Foundation Investigative Group.

Nëse “fija” që po lëviz në këtë rast Edi Ramën komandohet nga Soros, atëherë jemi mes një pazari shkëmbimesh në tokë e në det dhe në përfundim kemi për të parë një “hartë”, të cilën nuk do ta kritikojë vetëm kumbara Soros.

Po Balili a ka gisht, në gjithë këtë?

Edhe pse ka shumë spekulime, ekzistojnë indicie të besueshme, se grekët kanë futur në lojë për të shtrënguar Edi Ramën në lidhje me marrëveshjen për detin, Klement Balilin. Faktikisht në Shqipëri, ai nuk ka asnjë çështje të hapur. Policia jonë bën herë pas here ndonjë aksion-show në fshatin e tij për ta kapur në llogari të palës greke, por vetëm kaq. Dëgjohen shpesh thirrje të gazetarëve të kronikës së zezë, sipas të cilëve një zgjidhje për Balilin do të ishte të vetëdorëzohej te policia shqiptare. E gjitha kjo është tymnajë; Balili e ka pisk me drejtësinë greke dhe nëse do të shihte si zgjidhje të bërin e “të penduarit” në shkëmbim të lehtësive të mëdha, ai këtë do ta bënte aty ku është edhe burimi problemeve të tij; Në Greqi me DEA-n amerikane dhe policinë greke të antidrogës.

Tashmë opinioni publik shqiptar është familjarizuar me fabulën, se Klement Balili ka filmuar disa ministra të Ramës në hotelin e tij “Santa Quaranta” në skena që do ta rrëzonin qeverinë e tij për 30 sekonda. Balili përfaqësohet në Greqi nga një prej avokatëve më të shquar aty, Aleksis Kugias, i cili ka zgjidhur duke favorizuar ndjeshëm pozitat e klientëve të tij, disa çështje të mëdha në marrëveshje me drejtësinë greke.

Pra nëse do të kishte një vend ku Bali do të kishte interes të dorëzonte filmimet e tij “të arta”, ai do të ishte Greqia. Kurse presionin palës shqiptare për të vetmen çështje që ai ka problem këtu, pronat e sekuestruara, për hesap të tij e bën me dëshirë palës greke, mjafton që të zgjidh çështjen e rezervave të gazit e naftës në Jon.

Edhe kjo “fije” nëpërmjet të cilës pala greke mund ti bëjë shantazh Edi Ramës, në pamje të parë duket shumë e hollë dhe në kufijtë e teorive të konspiracionit.

Por, nëse do të citonim vetë Edi Ramë:

Në Shqipëri gjithçka mund të ndodhë dhe asnjëherë mos mendo, se i ke parë të gjitha!

BANDAT E TEPELENES PRILL 1997.

Tepelenë-Memaliaj

Gjolekë Malaj
Ilirian Memushi
Ali Kordhaj
Vait Sinaj
Pasho Tuka
Ilir Dedën
Gëzim Shehu
Latif Lato
Koçi Jonuzi
Robert Targaj.
Nexhip Kasneci
Mexhit Meraj
Pelivan Xhaferri
Fatos Çela
Gani Bega
Muaharrem Hitaj (Babushi)
Zenel Nurka
Aleksandër Hadëri
Halim Qato
Adi Çumani
Dasho Kamberi
Kastriot Hadëri
Sherif Sherifi
Agim Likaj

Fshati Vagalat

1-Servet Sadullai Hoxha komunist.
2-Edmond Hoxha 3-Novruz Hoxha

Fshati Arrëz e Madhe

Vëllezërit Duraj
Fisi Goxhanaj
Njazi Goxhaj
Zini Goxhaj
Xhevdet Goxharaj
Bujar Goxharaj
Fiqo Goxharaj

Fshati Izvor

Mustafa Hysi
Luan Danaj
Laze Ruçi
Medin Hasani.
Mitat Ruçi
Rebani Likometi

Fshati Zhapokikë

Muharrem Kanushi
Hetem Sulo Bizhani
Fatos Ballaxhiaj
Qamil Seiti
Sami Alimena 5-Ali Alimema
Astrit Alimema
Haki Alimema
Drita Alimema
Agron Meraj
Qazim Meraj
Jaçe Meraj
Tame Kabashi

Fshati Bënçë

Golik Jaupi
Ismail Selimi
Rrape Nika
Bejo Selimi

Fshati Hormovë

Fisi Gjinushaj
Fisi Dhromi
Fisi Skënder
Fisi Totaj
Përparim Dhromi

Fshati Luzat

Bashkim Shatrofili
Bexhet Guma
Agron Kopaçi
Hysen Shatranfili
Hamza Karafili

Fshati Lekël

Demo Bushi
Refat Çela.

Fshati Turan

Rakip Balliu
Kapo Kamberi
Novruz Ruçi
Agron Ziaj
Muharrem Ziaj
Astrit Ruka
Sava Ruka
Rebani Zhupa
Haxhi Balliu
Pëllumb Manaj
Musa Ruka

Fshati Dhëmblan

Asqeri Liçi
Ramo Xheka
Bilal Xheka
Kajtaz Fejzo
Teki Shorti
Latif Kaçi
Arjan Xheka
Malo Sina
Hate Sina

Fshati Sinanaj

Agim Koçiu
Divit Bejko
Amendi Ormëni
Kaço Kamberi
Salo Salaj
Astrit Sadiku
Fatmir Lamaj

Fshati Salari

Avdulla Muçi
Bashkim Zhupa
Afrim Muçi
Rrapo Muçi
Arjan Muçi
Hasan Kondi

Fshati Dukaj

Isuf Hoxhaj
Myrto Muçi
Sami Kabaj
Bajram Muçi
Dino Muçi
Luan Muçi
Fshati Veliqot

Haredin Xhezaj.
Asllan Rama
Argjir Xhezaj
Kaso Zholi
Nezir Sharka
Gani Muço
Ismail Beci
Velo Beci
Petrit Beci

Fshati Memaliaj

Kastriot Shapa
Yzeir Hadëri
Artur Koka
Sabri Kalemi
Beqar Allkaj
Gazmir Meta
Hadër Hadëraj.
Safet Petani

Fshati Vasjar

Luftar Muhameti
Kujtim Beta
Kujtim Shehu
Reshat Memolla
Xhezo Canaj
Murat Memalla

Fshati Çërrilë

Gëzim Manaj
Zyber Elmazi
Guni Elmazi
Muharrem Lolaj
Behar Hasimi
Hajni Hasimi

Fshati Miricë

Aredin Serjani
Kastriot Muçobega
Bajram Balili
Nuro Mataj

Fshati Kallëmb

Besnik Avdaj
Hamit Hamiti
Gani Mullai

Fshati Bylysh

Luto Zikaj
Agron Ronaj
Selman Shehu
Avdulla Muçi

Fshati Kashisht

Abedin Beqiri
Sami Avdiaj
Gëzim Beqiri

Fshati Damës

1-Sali Ruçi
2-Bashkim Durmishi
3-Avdul Kanani
4-Zini Abedini

Fshati Dragot

Novruz Mema
Vero Dosti
Sefedin Dosti
Rushit Avdiaj
Zoto Canaj
Novruz Hysi
Përparim Islami
Gjolekë Zeka

Komuna e Krahësit

Avdul Ruçi
Viktor Aliu
Caush Caushi
Feti Demaj
Neki Halili
Ramiz Ruçi

Komuna Qesarat

Fatmir Zeqaj
Vëllezërit Gërbaj
Vëllezërit Danaj
Shiro Pasha
Neim Lamaj
Dervish Lamaj
Hodo Serjani
Petrit Lumani

Festivali I 15 Imazhi Shqiptar nga Forumi Imazh & Media në 20 vjetorin e krijimit.

Si cdo vit, Forumi Imazh&Media, ka pritur në kryeqytetin Shqiptar në takimin e 15-të të Festivalit Imazhit Shqiptar dhe në 20 vjetorin e krijimit të saj , miqtë dhe mbështetësit e saj nga të gjitha trevat shqipfolëse. Misioni i saj për identifikimin dhe promovimin e vlerave të Imazhit Shqiptarë nuk ndalet.

Tashmë një traditë e veprimtarive te forumit Imazh dhe Media, prezantimi i vlerave unikale të Imazhit Shqiptar dhe identitetit kombëtar është bërë gjatë gjithë vitit me takime ,seminare propovime librash e vlerash në të gjitha trevat mbarëshqiptare që nga Gjakova ,Prizreni ,Prishtina duke u ndalur në Ulqin Preshevë e Shkup e sigurisht në diasporën e largët si Romë,Bruksel ,Gjeneve Stamboll e Neë York.

Takimi i sivjetshëm ishte i vecantë pasi arritëm në festivalin e 15 të Imazhit Shqiptar.Vite të tëra kushtuar promovimit të Imazhit & Medias Shqiptare.

Ne kete jubile të takimit të sotëm së bashku rikujtuam të gjithë pjesmarrësit ndër vite dhe personazhet e nderuar me Trofete e Imazhit Shqiptar. Më shumë se 100 trofe u janë dedikuar personaliteteve më në zë të të gjithë shqiptarisë ndër vite që kanë kontribuar në politike ,diplomaci ,besimin fetar por dhe në fushën e gazetarisë artit dhe sportit Shqiptar nëpër botë.

Eventi u mbaj si gjithmonë pranë ambjenteve të Akademisë së Shkencave më 22 Dhjetor . Si cdo vit mes një numri të madh miqsh dhe të ftuar nisi dhe edicioni i saj i 15. Hymni i Imazhit Shqiptar ishte mirëseardhja për të gjithë të ftuarit.

Më pas fjalën e mori për përshëndetjen e radhës dhe moderimin e takimit Kryetari i Forumit Imazh & Media Av.Doc.Dr Astrit Memia

Ne eventin e saj final të Festivalit te XV Ndërkombëtar, “Imazhi Shqiptar” u trajtua tema mjaft e rëndësishme për të gjithë shqiptarinë ” Studimet, Pellazgo- Ilire- Sfidë e hulumtimeve Shqiptaro – Globale”. Aktivitetit u përqendrua në referatet e perfaqësuesve akademikë, studiuesve, kontributorëve dhe mbeshtetësve të kësaj teze shkencore, mbi Bashkëjetesën.

Në Festivalin e XV Ndërkombëtar, “Imazhi Shqiptar” u trajtuan tema mjaft të rëndësishme për të gjithë Shqiptarinë ” Studimet, Pellazgo- Ilire- Sfidë e hulumtimeve Shqiptaro – Globale”.Aktiviteti dou përqendrua në referatet e perfaqësuesve akademikë, studiuesve, kontributorëve dhe mbeshtetësve të kësaj teze shkencore, mbi Bashkejetesen.

Temat e konferencës së prezantuar nga akademikë të njohur ishin:

Camëria vatër e qytetërimit të lashtë Pellazgo-Ilro-Arbnore ng Prof. Dr. Selman Sheme. Një tjetër temë mjaft interesante që u prezantua ishte dhe Pellazgët stërgjyshërit e të gjithë Shqiptarëve nga Prof. Dr. Luftulla Peza dhe Prof. Liljana Peza. Ballkani multikulturor në kohën e Pellazgëve ishte një tjetër hapësirë dedikuar temës së eventit e djellur nga Prof.Dr. Rubin Zemun.

Ruajtja e Imazhit Shqiptar dhe Identitetit Shqiptar jashtë kufinjve të Shqipërisë etnike u soll për të gjithë pjesmarrësit nga Kurtesh Devaja. Një tjetër temë jo më pak e rëndësishme që u diskutua ishte dhe Trojet Shqiptare në harta ndër shekuj nga Prof.Dr. Shyqyri Nimani.

Kaos dhe God një tjetër temë jo më pak e rëndësishme e ligjëruar nga Ali Lacej dhe në fund por jo më pak e rëndësishme ishte tema kushtuar Lidhjes Trako-Iliri si pjesë e qytetërimit pellazg nga Jorgaq Qyfeku.

Një moment mjaft i rëndësihëm i këtij eventi, në kujtim dhe nderim të të gjitha personazheve dhe figurave të njohura mbarëshqiptare të cilat janë nderuar ndër vite nga Festivali Imazhi Shqiptar,ishte dhe materiali filmik i transmetuar për të gjithë të pranishmit. Kujtime emocione dhe histori përgjatë të gjitha viteve të Forumit Imazh dhe Media.

Si cdo vit Forumi Imazhi Shqiptar ka përgatitur me shumë mjeshtëri videoklipin e të gjithë personazheve që nderohen me cmim dhe pjesmarrësve të konferencës,për të njohur më mirë veprat e tyre.

Më ne fund vjen dhe momenti i shumë pritur i shpërndarjes së cmimeve.

1 -Abdilselam Emini Imazhi Shqiptar i Luftetarit te Lirise.

“Për kontributin e dhënë në mbrojtjen e lirise së gjuhës dhe arsimit shqiptar në Maqedoni”.

Lindur më: 10.12.1960. Vjen nga një familje shqipëtare që jeton në R.Maqedonisë nga fshati Lisec i Tetovës. Pas një kohe të rëndë në ish Jugaosllavi u detyrua që të emigroje në Zvicër, pastaj në vitet 1993 dhe 1994 punoi dhe veproi në Itali, zotëronte tre gjuhë të huaja gjermanishten,italishten dhe gjuhën jugosllave-serbishten. Në vitin 1995 kthehet në vendlindje në Tetovë, Reçic të Vogël. Në moshën 23vjeçare krijon familjen e tij, ka dy djem edhe një vajzë. Në vitin 1995 me

daten 17 shkurt, vritet nga forcat e armatosura Maqedonase në Reçic të Vogël ku ndodhej objekti i Universitetit të Tetovës.

2-Prof doc Shyqyri Nimani – Imazhi shqiptar në art

“Për kontributin e dhënë në artin Shqiptar duke perjetësuar me punen e tij deklaraten e Pavarësisë së Kosovës, në vitin 2008”.

U lind ne Shkodër në maj të vitit 1941.Prof shyqyri Nimani është i mirënjohur në të gjitha trevat mbarë shqiptare për kaligrafimin me dorë në pergamen e Deklaratës së shpalljes së pavarësisë së Kosovës në vitin 2008.U diplomua në Akademinë e arteve aplikative në Beograd në vitin 1967.Profesor ordinar në fakultetin e arteve në Prishtinë,merret me pikturë grafike dizajn dhe me disiplina te tjera te arteve figurative. Ka botuar monografi për artin mesjetar dhe bashkëkohor shqiptar .Ka përkthyer dhe libra ne gjuhë të huaj.Numerohen me dhjetra ekspozita vetjake në Beograd ne vitin 1971,1975, në Tokio ne vitin 1978,me pas ne Neë York,Zagreb,Kroaci ,Tiranë e Prishtinë.Ekspozita personale gjithashtu dhe në Rumani Bukuresht e Krajovë. Shpërblimet e mirenjohjet për Prof Doc Shyqyri Nimanin janë të shumta si në Itali ,Prishtinë etj.

3-Kosovë –Prof.Dr. Parim Kosova imazhi shqiptar në studimet historike

“Për kontributin e dhënë në studimet historike për periudhat më të rendësishme të Shqiptarisë”.

Parim (Aqif) Kosova, u lind më 24 mars 1962 në Prizren. Fakultetin Filozofik – Dega e Historisë e kreu në Prishtinë, Studimet pasuniversitare po në këtë Fakultet i kreu, ndërsa doktoraturën e mbrojti në Akadminë e Studimeve Albanologjike në degën e Historisë në Tiranë në temën: “Shpërngulja e shqiptarëve nga Kosova 1912-1941”.Parimi deri më tash ka publikuar disa dhjetëra libra ndër të cilat mund të veçohen:

Harta tematike: “Shqipëria në vitet 1877 – 1881”, për Lidhjen Shqiptare të Prizrenit

Albumi: “Monumentet historiko-kulturore të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit”, Prishtinë, 2004;

Monografinë: “Kompleksi Monumental i Lidhjes Shqiptare të Prizrenit dhe sfidat e tij 1981-1999”, Prizren, 2006;

Monografinë “Gora dhe veshja tradicionale e saj gjatë shekullit XX”, Prizren, 2007;

Albumi: “Personalitetet e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit”, Prishtinë, 2008;

4- Imazhi Shqiptar i Intelektualit- Ali Laçej

“Për kontributin e dhënë si intelektual dhe aktivist në organizatat humanitare shqiptare e ndërkombëtare të paqes universale”.

Z. Ali Laçej Koordinator, Këshilli Shqiptar i Paqes, ShqipëriZ. Ali Laçej është themelues i OJQ “ERA” (Agjencisë së Ndihmës Ekonomike) Është diplomuar në Inxhinieri Mekanike nga Universiteti i Tiranës dhe është bërë ekspert i zhvillimit rajonal, projektimit, drejtimit dhe përgatitjes së disa Planeve Strategjike të Zhvillimit Rajonal. Ka shërbyer si Prefekt i Rajonit të Shkodrës në vitin 1999. Në vitin 2003 emërohet Ambasador për Paqe dhe që nga ajo kohë ka drejtuar degë rajonale por edhe organizma kombëtarë të FPU Shqipëri. Është themelues i degës për Shqipërinë të Forcës së Miqësisë Ndërkombëtare.

5-Selim Efendi Gashi Imazhi Shqiptar në harmoninë fetare

“Për kontributin e dhënë në arritjen e bashkëjetesës dhe harmonisë fetare në periudhat e saj më të erreta, gjate regjimit komunist diktatorial”

Lindi ne fshatin piktoresk në Myhejan te Tropojës nga familja e bardhëve të Gashit .Kreu studimet e shkollës së mesme në medresenë e Gjakovës. Pas mbarimit me rezultate të shkëlqyera mori rrugën e gjatë për në Stamboll në fushën e teologjisë. Në gusht të vitit 1929 ai diplomohet si dijetar e teolog. Pas studimeve ai u kthye ne vendlindjen e tij në Tropoje ku kontribuoi me dëshirë dhe mjaft vullnet. Ai nuk filozofonte por mblidhte e ruante doket e zakonet si dhe fjalë të urta popullore prandaj u bë figurë shumë e njohur për të gjithë Malësinë e Gjakovës. Ai ka qenë një nga figurat më të njohura qe ka punuar shumë për univitetin dhe vëllazerimin e njerëzimit. Në fund të vitit 1944 burgoset per 3 muaj në Kukës por për mungesë provash del nga burgu.Pas daljes nga burgu caktohet myfti I Gjirokastrës,ku shërbeu për pak kohë ,pastaj u dërgua në Durrës ku u arrestua për herë të dytë dhe dënohet si armik dhe kundërshtar i reformes së pushtetit popullor.Pas daljes nga burgu emerohet drejtor i Medresesë së Tiranës .Më pas u emerua Myfti I Durrësit deri ne vitin 1967,viti i tërmetit të madh kundër institucioneve fetare, i cili e bëri Selim Efendi Gashin të dorëzoje celësat për të mos u kthyer më kurrë. Në Korrik të vitit 1969 ndërroi jetë duke lënë pas gruan dhe 5 femijët .

6-Imazhi Shqiptar ne ndihme te komunitetit- Gafurr Fazliu Lugina e Presheves

“Për kontributin e dhënë në komunitet, në Luginen e Pershevës kundër asimilimit dhe shpërnguljeve familjeve shqiptare, nga kjo trevë autoktone shqiptare”.

Gafurr Fazliu është një nga 6 vëllezërit e kompanisë BC Comerc Bojanovc i cili ka përfunduar Universitetin e Prishtinës. Kompania BC Komerc zhvillon aktivitetin e saj në Preshevë. Ka qenë afër popullatës së Preshevës duke kontribuar për pengimin e shpërnguljes së familjeve shqiptare nga vendi i tyre. Donacionet e shumta të bëra në ndërtimin e 100 shtëpive në Luginen e Preshevës. Gjithashtu kjo kompani ka punësuar shumë shqiptarë të kësaj zone duke kontribuar përsëri në pengimin e shpërnguljes së familjeve për shkak të varfërisë. Pjesmarrja e kësaj kompanie ka qenë frytdhënëse dhe në takimet e odave ekonomike të Kosovës Maqedonisë në dobi te familjeve Shqiptare.

7-Imazhi Shqiptar ne skulptur-Idriz Balani

“Për kontributin e dhënë në fushen e skulturës dhe veprave të tij artistike, të vleresuara edhe çmime ndërkombetare”.

Skulptori Idriz Balani i ditëlindjes 1953, mbaroi studimet e larta në Akademine e Arteve të bukura në Tiranë më 1980, në degën e skulptures monumentale. Në momentet historiko-shoqërore që po kalon sot Shqipëria, në tranzicionin nga sistemi komunist në atë demokratik, shpallja e Pavarësisë e shtetit të Kosovës, pjesë e Kombit Shqiptar, bëri të mundur që skulptori IdrizBalani, të thellohet në temen historike. Pjese e krijimtarisë së tij janë heronjtë dhe dëshmorët e kombit shqiptar në shekuj. Ka vepra të vendosura në Shqipëri në qytetin e Durrësit, Kavajës, Fierit e Sarandës si dhe Kosovë , Prishtinë, Pejë, Decan, Drenas, Prekaz, Recak, Mitrovicë si dhe në Shkup , Maqedoni. Ka marrë pjesë në disa ekspozita në Paris, Zvicer, Belgjike e disaveprimtari të tjera në Shqipëri e Kosovë.

Eshtë nderuar me titullin Misionari Paqes nga Akademia e Paqes pranë OKB, si dhe nga Misioni Diplomatik për Paqe e Prosperitet me qendër në Tiranë .gjithashtu më 30 Tetor 2015 është nderuar po nga Akademia Botërore e Paqes dhe Misioni Diplomatik për Paqe e Prosperitet.

8-Valton Jakupi Imazhi Shqiptar ne video-klip.

“Për kontributin e dhënë në ruajtjen e promovimin e Imazhit dhe Identitetit Shqiptar në Diaspore, nepermjet realizimeve filmike”

Valton Jakupi është me kombësi Shqipëtare, nga Prindërit Shqiptar që jetojnë në Tërnoc-Komuna e Bujanocit ( Lugin e Presheves ).

Aktivist i Kinematografisë Europiane, njëherit mbrojtës i identitetit Shqiptar në Europë. Aktiv edhe në Zyrën shtetërore Zvicerane për Integrim, në ndihmën e Shqiptarëve në integrimin në shoqërinë Zvicerane. Nëpërmes teatrit Valtoni shkruajti dhe punoi shumë shfaqje teatrale, dhe i shfaqi para publikut Shqiptaro-Zvicrran, tematikat e shfaqeve ishin tema për mbrojtjen e gjuhës, identitetit dhe kulturës

shqiptare në diasporë. Valtoni jeton ne Zvicër, ku udheëheq ende Kompaninë Filmike Europiane International Film Europë si dhe teatrin Antika, po ashtu edhe pjesëmarës në shumë seminare ndërkombëtarë për mbrojtjen vlerave kulturore globale.

President I Kompanisë Filmike Europiane International Film Europe.

Një mbrëmjë mjaft emocionuese ,më bësoni.E gjendur edhe një vit mespersonazhesh dhe vlerave të gjalla që I kanë shërbyer mbarë shqiptarisë.Mbrëmja u mbyll me shtrëngime duarsh dhe fotografi të pjësmarrësve për të shënuar në aparatet e tyre emocionet e Festivalit të 15 të Forumit Imazh & Media.

Nga Albina Deda Gjoci
(Reagim)

-Ka nje jave qe mediat mashtruese ne sherbim te Narkoshtetit perflasin poshtersisht dy deputete te opozites:
Grida Duma dhe Ervin Salinjani.
Personalisht nuk dua ti futem vertetesise apo pavertetesise se disa sms-ve sepse dukshem jane pa diskutim sajime e intriga te neveriteshme gatuar ne laboratoret e erreta te mazhorances se sotme.
Sepse vete geni i “Rilindjes” eshte propagande,mashtrim,intrige e degjenerim.
Por shqetesimi im eshte ne faktin se si mundet qe te perhapet lajmi se gjoja deputetet pergjohen vizualisht ne sallen e Kuvendit te Shqiperise,institucioni me i rendesishem i nje Republike Parlamentare siç eshte nominuar kjo Republika jone e degraduar.
Perse pas ketij lajmi sa prevers aq dhe kompromentues nuk reagojne kreret e Kuvendit?!Ku jane agjensite qe i ngarkon ligji qe nuk reagojne e rastin me te keq te hetojne?
A mos valle salla e Parlamentit eshte shnderruar ne Shtepine me gjethe ku Gramoz Ruci ziente çorben e shpifjes ndaj shqiptareve.
Ky rast eshte i paprecedent dhe pervijim progresiv i degradimit qe kjo bande narkosocialiste po i ben shtetit.
Kur lajmi merr dheun se u pergjuan dhe deputetet atehere kjo eshte rikthim ne vitin 1946 kur deputetet e opozites,elita e vendit arrestoheshin e pushkatoheshin.
Grida dhe Ervini nuk mund te behen kurre viktima te pafaj te kombinacioneve preverse te ish policise politike te Sigurimit te Shtetit.
Vetem nje infantil apo i indoktrinuar mund te besoje ate gramatike te shpifur qe ju vesh dy deputeteve oratore e te kultivuar te opozites shqiptare. AD

BËHET PO DO PUNË…

Nga viti 1910 deri në vitin1945 Koreja ishte koloni e Perandoris Japoneze.
Gjatë pushtimit Japonez, koreanët ishin ndër kombet më të varfëra dhe keqtrajtuara në botë.

Pas kapitullimit të Japonisë populli korean u fut në një luftë mes veti nga viti1950 deri në 1953, ku dhe ai territor u nda në dy pjesë. Në veriun Komunist me një territor afërsisht 120 000 km2 dhe jugun pluralist me një territor afro 100 000 km2. Popullsia e jugut ishte afërsisht 2 herë më e madhe.

Pas luftës Koreja e Jugut ishte një territor i mjerë, varfëri ekstreme ku të ardhurat për frymë ishin afërsisht 79 dollarë në vit.

Ishte një shtet ndër më të varfrit në botë, diku te 10 më të varfrit dhe lihej pas nga shumica e shteteve afrikane madje dhe nga mjaft shtete të Afrikës Subsahariane që mbahet si rajoni më i varfër i botës.

Por Koreano-jugorët nuk u dorëzuan. Në vitin 1961 lideri vendit Chang Myon ju drejtua kombi duke i kërkuar forcë dhe besim për t’ia dalë. “Kujtoni Gjermaninë Perëndimore, ata ja dolën” – i tha Myon popullit të vetë.

Në po atë vit një grusht shteti i udhëhequr nga Park Chung-hee mori pushtetin por dhe lidershipi i ri prapë ndoqi linjën e rindërtimit të vendit. Motua e liderit Park ishte: “trajtojini punonjësit si familjen tuaj”. Ai ndërmori një sër reformash dhe masash që siguronin mbështetje për forcat e punës. Aq entuziazëm ngjalli ndër punëtorët e vendit qasja e re e pushtetit me sakrificën e tyre sa nga efiçenca në punë një Koreano-jugor edhe pse paguhej 10 herë më pak se një punëtor amerikan kishte rendiment 2.5 herë më të madh.

Lidershipi Koreano-jugor e vendosi arsimin si prioritet absolut duke investuar miliarda dollarë. Kjo solli që në dy dekadat vijuese të ishin një ndër vendet me prodhimin më të madh të ekspertëve të teknologjisë dhe informacionit.

Shteti Koreano-jugor nuk ka pasuri minerale por investoi në industrinë e rëndë të përpunimit duke u kthyer në importuesin e 7 në botë të lëndës së parë dhe eksportuesin e 7-të të produkteve të përpunuara.

Në vitin 1960 të ardhurat për frymë i kishin 79 dollarë në vit.
Në vitin 2018 i kanë 41.000 dollarë për frymë.
Në 1945 ishin ndër 10 vendet më të varfëra të botës, sot janë fuqia e 11 më e madhe e botës dhe vendi i 4 me ekonominë më të madhe në Azi.
Nga viti 1960 deri në 1990 për plot 30 vite ka ruajtur një rritje ekonomike prej 10% në vit.
Në vitin 1960 buxheti Kores së Jugut ishte 3.958 miliard dollarë ndërsa sot është 2.029 trilion dollarë.

Janë dy KORE, ajo e veriut dhe ajo e jugut. Janë e njëjta rracë por udhëhiqen nga dy mendësi të ndryshme.

Koreja e Veriut i ka të ardhurat për frymë 1800 dollarë në vit ndërsa Koreja e Jugut 41 000 dollarë në vit.

Janë ngjitur, janë një popull me dy mendësi.
Veriorët shkulin leshtë për liderin e tyre ndërsa jugorët e Futën Presidenten në burg vetëm se kishte marrë një biznesmen në telefon që të sponsorizonte një mikeshën e saj që merrej me bamirësi.

Është rasti tipik që tregon se çfarë mund ti ndodh një populli në varësi të asaj që zgjedh në jetë.

Është një histori frymëzuese se si kombet që duan i’a dalin ose mund të shkatërrohen.

Mos më thoni nuk bëhet Shqipëria por thoni se kemi zgjedhur të mos e bëjmë.BËHET PO DO PUNË…

Nga viti 1910 deri në vitin1945 Koreja ishte koloni e Perandoris Japoneze.
Gjatë pushtimit Japonez, koreanët ishin ndër kombet më të varfëra dhe keqtrajtuara në botë.

Pas kapitullimit të Japonisë populli korean u fut në një luftë mes veti nga viti1950 deri në 1953, ku dhe ai territor u nda në dy pjesë. Në veriun Komunist me një territor afërsisht 120 000 km2 dhe jugun pluralist me një territor afro 100 000 km2. Popullsia e jugut ishte afërsisht 2 herë më e madhe.

Pas luftës Koreja e Jugut ishte një territor i mjerë, varfëri ekstreme ku të ardhurat për frymë ishin afërsisht 79 dollarë në vit.

Ishte një shtet ndër më të varfrit në botë, diku te 10 më të varfrit dhe lihej pas nga shumica e shteteve afrikane madje dhe nga mjaft shtete të Afrikës Subsahariane që mbahet si rajoni më i varfër i botës.

Por Koreano-jugorët nuk u dorëzuan. Në vitin 1961 lideri vendit Chang Myon ju drejtua kombi duke i kërkuar forcë dhe besim për t’ia dalë. “Kujtoni Gjermaninë Perëndimore, ata ja dolën” – i tha Myon popullit të vetë.

Në po atë vit një grusht shteti i udhëhequr nga Park Chung-hee mori pushtetin por dhe lidershipi i ri prapë ndoqi linjën e rindërtimit të vendit. Motua e liderit Park ishte: “trajtojini punonjësit si familjen tuaj”. Ai ndërmori një sër reformash dhe masash që siguronin mbështetje për forcat e punës. Aq entuziazëm ngjalli ndër punëtorët e vendit qasja e re e pushtetit me sakrificën e tyre sa nga efiçenca në punë një Koreano-jugor edhe pse paguhej 10 herë më pak se një punëtor amerikan kishte rendiment 2.5 herë më të madh.

Lidershipi Koreano-jugor e vendosi arsimin si prioritet absolut duke investuar miliarda dollarë. Kjo solli që në dy dekadat vijuese të ishin një ndër vendet me prodhimin më të madh të ekspertëve të teknologjisë dhe informacionit.

Shteti Koreano-jugor nuk ka pasuri minerale por investoi në industrinë e rëndë të përpunimit duke u kthyer në importuesin e 7 në botë të lëndës së parë dhe eksportuesin e 7-të të produkteve të përpunuara.

Në vitin 1960 të ardhurat për frymë i kishin 79 dollarë në vit.
Në vitin 2018 i kanë 41.000 dollarë për frymë.
Në 1945 ishin ndër 10 vendet më të varfëra të botës, sot janë fuqia e 11 më e madhe e botës dhe vendi i 4 me ekonominë më të madhe në Azi.
Nga viti 1960 deri në 1990 për plot 30 vite ka ruajtur një rritje ekonomike prej 10% në vit.
Në vitin 1960 buxheti Kores së Jugut ishte 3.958 miliard dollarë ndërsa sot është 2.029 trilion dollarë.

Janë dy KORE, ajo e veriut dhe ajo e jugut. Janë e njëjta rracë por udhëhiqen nga dy mendësi të ndryshme.

Koreja e Veriut i ka të ardhurat për frymë 1800 dollarë në vit ndërsa Koreja e Jugut 41 000 dollarë në vit.

Janë ngjitur, janë një popull me dy mendësi.
Veriorët shkulin leshtë për liderin e tyre ndërsa jugorët e Futën Presidenten në burg vetëm se kishte marrë një biznesmen në telefon që të sponsorizonte një mikeshën e saj që merrej me bamirësi.

Është rasti tipik që tregon se çfarë mund ti ndodh një populli në varësi të asaj që zgjedh në jetë.

Është një histori frymëzuese se si kombet që duan i’a dalin ose mund të shkatërrohen.

Mos më thoni nuk bëhet Shqipëria por thoni se kemi zgjedhur të mos e bëjmë.

Adriatik Lapaj.

1946/Gjendja e refugjatëve çamë në Shqipëri.

Nga Kastriot Dervishi/

Shtetasit grekë me kombësi shqiptare, të dëbuar në vitin 1944 nga Greqia në Shqipëri nëpërmjet një spastrimi etnik (që është kulmi i një keqtrajtimi sistematik nga shteti grek në vitet 1912-1944) përbënin një komunitet që luhatej midis 18-20 mijë personash. Vdekshmëria e lartë në vitet 1944-1945 nuk ka mundësuar një shifër të saktë të kësaj popullsie, e cila u trajtua me strehim, veshmbathje dhe ushqim nga personeli i UNRRA-s (Administrata e OKB-së për ndihmë dhe rimëkëmbje) në Shqipëri. UNRRA nuk ka mbështetur e trajtuar në asnjë rast “kolaboracionistë”, por të persekutuarit gjatë luftës nga fashizmi e nazizmi.
Një informacion i datës 19.10.1946 i Komisionit të Kontrollit të Shtetit bën të ditur gjendjen e çamëve deri këtë kohë në Shqipëri. Në mënyrë shumë të shkurtuar, më poshtë jepen disa fakte nga ky raport.

1-Numri i çamëve
Të dhënat rreth numrit të popullsisë çame lëvizin, por përafërsisht ato janë të kuptueshme. Sipas një statistike të Komitetit Antifashist Çam në tiranë, në qershor 1946 numri i çamëve ka qenë 19.755. Në shtator 1946 u bë regjistrimi i gjithë shtetasve të huaj. Çamët rezultuan në këto shifra, sipas prefekturave:
-Gjirokastra, 2524
-Vlora, 4830
-Berati, 2002
-Durrësi, 5221
-Elbasani, 1460
-Tirana, 981
-Shkodra, 75
Gjithsej 17.093
Diferencat besohet se i takojnë vdekjeve nga kushtet e vështira të banimit.

2-Gjendja politike
Duke qenë të diskriminuar nga shtetit grek për 32 vjet (iu mohohej arsimi në gjuhën amtare), paraqiteshin në masën 97% analfabetë. Ishin tërësisht apolitikë. Nuk i njihnin grupet politike të luftës në Greqi dhe as e bënin dallimin midis tyre. Në këtë mënyrë, teza e bashkëpunimit “nazist” të kësaj popullsie civile është tërësisht e gabuar dhe nuk i përgjigjet asnjë realiteti.

3-Gjendja ekonomike
Shumica e popullsisë është larguar nga Çamëria me pak rroba e ndonjë sasi të pakët florinjsh. Pak familje mundën të marrin bagëtitë me vete. Në Shqipëri ata punonin në bujqësi me kulturat e ullirit, portokalle, blegtori dhe tregti. Megjithatë, popullsia paraqitej shumë punëtore dhe e përshtatshme për t’i qëndruar vështirësive.
“Për t’u shënuar është fakti se nuk shihet asnjë çam, qoftë burrë, grua ose i vogël që të shtrijë dorën për të lypur lëmoshë”-thuhet në raport.

4-Banesat
Një pjesë e popullsisë ishin sistemuar në çadra të sjella nga UNRRA. Rreth 270 familje në Gostimë, Berat, Fier, Vlorë, Kavajë dhe Shijak gjendeshin në çadra. 600 familje banonin në qytete në kazerma dhe shtëpi të prishura pa porta e pa xhama

5-Gjendja shëndetësore
Nga banesat e papërshtatshme, mungesa e rrobave të veshjes e fjetjes, si dhe nga ushqimi i dobët, kishte pasur shumë sëmundshmëri dhe vdekshmëri, në masën 15% gjatë vitit 1945.
Në raport thuhej se nisur nga gjendja në Greqi nuk shpresohej riatdhesimi i tyre, e për këtë sugjerohej vendosja në toka.

Cody Shearer, një ish-gazetar i fshehtë i tabloidëve, i cili ka qenë prej kohësh i lidhur ngushtë me skandalet e ndryshme të Clinton, ka udhëtuar nëpër Evropë për më shumë se gjashtë muaj në një përpjekje të dyshuar për të siguruar prova të supozuara të materialeve të kompromisit, të zotëruara nga rusët në lidhje me Presidentin Donald Trump. Kjo bëhet e ditur nga një raport i ri.
Nuk ka evidenca të njohura që ndonjë “kompromat” i tillë anti-Trump, apo material kompromisi ekziston aktualisht. Pjesa më e madhe e raportit u përqendrua në përpjekjet për të siguruar një video të dyshuar të Trump, të angazhuar në akte seksuale me prostituta në një dhomë hoteli në Moskë në 2013, edhe pse nuk ka pasur prova të besueshme të paraqitura, që vërtetojnë ekzistencën e një videoje të tillë.National Review e kishte pagëzuar Shearer një “Konfident i mërzitur i Clinton” dhe “Karakteri më i çuditshëm në Vast Left-Ëing Conspiracy të Hillary.”Detajet rreth Shearer ishin një pjesë e vogël e një historie më të madhe të Neë York Times. Në të citohen zyrtarët e inteligjencës amerikane dhe evropiane, që përshkruajnë një fushatë sekrete për të dyshuar se paguan një biznesmen rus, me lidhje të errëta me inteligjencën ruse dhe një histori të pastrimit të parave, për dorëzimin e armëve të vjedhura kibernetike të Agjencisë Kombëtare të Sigurisë.Sipas zyrtarëve, Rusët nuk kishin prodhuar ndonjë vjedhje të mjeteve të N.S.A. tools. Në vend të kësaj, ai pretendonte se kishte poseduar atë që raportimi i Times karakterizoi si “informacione të paverifikuara dhe mundësisht të fabrikuara, që përfshinin z. Trump dhe të tjerë, përfshirë të dhënat bankare, emailet dhe të dhënat e supozuara të inteligjencës ruse”.Rusia pretendoi të ketë video të Trump, të angazhuar në aktet seksuale me prostituta në një dhomë hoteli në Moskë në vitin 2013, thanë burimet. The Times tregoi se pavarësisht këtyre pretendimeve “nuk ka asnjë dëshmi se një video e tillë ekziston”.Dosja famëkeqe, 35 faqëshe, anti-Trump, e prodhuar nga firma e diskutueshme Fusion GPS dhe e paguar nga fushatat presidenciale të Hillary Clinton në 2016 dhe Komiteti Demokratik Kombëtar përmbanin gjithashtu akuza të pabazuara që Rusia kishte informacione potenciale të shantazhimit në formën e lidhjes së Trump me prostituta në një dhomë hoteli në Moskë në vitin 2013.Duke cituar burimet, Times raportoi se marrëveshja me rusin përfundimisht u ndërpre nga frika se agjencitë e zbulimit të SHBA po luajnë në një përpjekje ruse për të mbjellë mosmarrëveshjet e brendshme politike.Times raportoi se agjencitë e SHBA ishin në kontakt me rusin, nëpërmjet një ndërmjetësi – një biznesmen amerikan me seli në Gjermani.Në një moment, rusët thuhet se treguan një video që supozohet të jetë e Trump. Takimi për të marrë videon u zhvillua brenda një ambasade ruse, duke shkaktuar frike të mëtejshme amerikane se ata po përdoreshin nga qeveria e Rusisë.Times raportoi se rusi “i tregoi biznesmenin amerikan një clip prej 15 sekondash të një videoje që tregon një burrë në një dhomë, duke biseduar me dy gra”.Për më shumë lexoni në linkun e mëposhtëm:http://www.breitbart.com/jerusalem/2018/02/12/report-creepy-clintonista-cody-shearer-scouring-europe-fabled-trump-pee-pee-tape/

Zbardhen detaje të reja nga dosja e vrasjes shtetërore të Azem Hajdarit. Objektivi nuk ka qenë vetëm Azemi, por edhe Berisha që në atë kohë drejtonte opozitën. Plani do të ishte i njëjtë dhe se do të angazhoheshin strukturat shtetërore të krimit bashkë me Fatos Klosin.

Dosja “Hajdari” ka qenë një nga çështjet më të bujshme si dhe një dosje voluminoze.

Vrasja e Azem Hajdarit, është cilësuar si vrasja e shekullit të ‘20. Një çështje që ka një vendim të kaluar në dy shkallët e gjykatave, nëpërmjet të cilit janë dënuar katër vetë.

Vrasja e Azem Hajdarit gjithnjë është cilësuar një vrasje politike. Jo sepse ai ka qenë deputet i Shqipërisë, për disa legjislatura, jo se ka qenë njeriu që ka kontribuar më shumë për rrëzimin e komunizmit dhe sjelljen e demokracisë, duke marrë dhe emrin Lideri i Dhjetorit, por se vrasja kishte motive politike.

Pavarësisht se gjatë rrugës, për shkak dhe të aleancave fluide për hir të pushtetit, akuzat për vrasje politike të Azem Hajdarit u zbehën.

Ajo që përmendet më pak është një vendim i Gjykatës së Strasburgut.

Gjykata Europiane për të Drejtat e Njeriut ka konfirmuar se në Shqipëri ka patur një plan për vrasjen e Sali Berishës, në ngjarjet që pasuan ekzekutimin e deputetit demokrat, Azem Hajdari.

Të dhënat kanë dalë në dritë në vendimin e zbardhur të gjykatës, që u dha fund shpresave të të dënuarve për vrasjen e Hajdarit mbrëmjen e 12 shtatorit 1998, të fitonin pafajësinë.

Pikërisht, ekzistenca e një plani për vrasjen e Berishës gjykohet se është arsyeja kryesore për të cilën kryetari i Partisë Demokratike në atë kohë refuzoi të paraqitej si dëshmitar përpara gjykatave në Tiranë.

Gjykata e Strasburgut ka vlerësuar edhe arsyet që e shtynë Berishën të mos u përgjigjej pozitivisht disa kërkesave të gjykatës së Tiranës për të qenë dëshmitar në gjykimin e të akuzuarve për vrasjen e Azem Hajdarit. “Arsyet e sigurisë shpjegonin mosparaqitjen e tij.

Në dritën e përpjekjeve për të vrarë z. Berisha, siguria e tij personale nuk mund të garantohej në gjyq”, thuhet në argumentimin e Gjykatës së Strasburgut. Ndonëse Gjykata e Strasburgut nuk dha detaje për ato që i cilëson “përpjekje për të vrarë z. Berisha”, në shtypin shqiptar janë botuar raportime të ndryshme mbi një tentativë të mundshme për të ekzekutuar liderin demokrat.

Njëri nga të dënuarit për vrasjen e Hajdarit ka përmendur edhe një implikim të shërbimeve sekrete, që ka patur si synim final vrasjen e Berishës.

Vetë ish-kryeministri nuk udhëtoi për një kohë të gjatë në vendlindjen e tij, Tropojë, pas vrasjes së deputetit Hajdari.

1958/Komunistët të parët në vjedhje

Nga Kastriot Dervishi/

Partia e Punës i mësonte anëtarët e vet se duhej të ishin shembull në shoqëri.

Këtë e materializonin shpesh herë agjitimin e 10 cilësive të komunistit. Sipas tyre, komunisti duhej të ishte shembull në shoqëri, duhej të ishte i pari në sakrifica e i fundit në pretendime. Megjithëkëtë, raportet e kohës janë të shumta për komunistët që jo vetëm shkelnin disa ose të gjitha parime.

Shifrat ishin shqetësuese.

Një raport i prokurorit të përgjithshëm, Aranit Çela, thuhej se komunistët ishin të shumtë në vjedhje të pasurisë socialiste, dhunimin e banesave dhe shtrëngimet për martesë, plagosje, shkelje të rregullave të komunikacionit, etj.

***
Prokuroria e Përgjithshme
Drejtoria e Hetuesisë
Tiranë, 11.9.1958

Ju njoftojmë se nga analiza e kriminalitetit në Rrethin e Tepelenës për periudhën janar-korrik (1958), rezulton që 21.98% të të procedurave të jenë anëtarë dhe kandidatë partie.

Krimet më të zakonshme për të cilat janë proceduar komunistët janë: vjedhje të pasurisë socialiste, dhunim banimi dhe shtrëngimi për martesë, plagosje, shkelje të rregullave të komunikacionit, etj.

Për sa i përket vjedhjes së pasurisë socialiste, përqindja e komunistëve përfaqëson 50% të të proceduarve.

Kështu p.sh. është proceduar në bazë të nenit 85 ish anëtari i partisë Haxhi Q., me detyrë magazinier në NSHFP Memaliaj, i cili qysh prej vitit 1955 përvetësonte në bashkëpunim me Rustem K., bir kulaku dhe shitës po atje.

Manxhar M. nga Lekdushi ish kryetar i Komitetit Ekzekutiv të KP të Lokalitetit Memaliaj u procedua për vjedhjen e 7492 lekëve me anë të borderove false.

Qani L., ish përgjegjës furre në NSHFP Memaliaj për vjedhjen e 12 thasëve, etj.
Theksojmë se përqindja e komunistëve të proceduar në Rrethin e Tepelenës është më e larta në republikë.

Për gjendjen e mësipërme dhe duke e lidhur me faktin se në përgjithësi për periudhën në fjalë në Rrethin e Tepelenës kemi një ngritje të kriminalitetit prej 35.72%, prokuroria e atjeshme këtë problem e ka shtruar në mbledhjen e përbashkët, duke njoftuar edhe në mënyrë të veçantë Komitetin e Partisë.

Për gjendjen e mësipërme mendoj se duhet ndërhyrë pranë Komitetit të Partisë së Rrethit të Tepelenës.

Prokurori i përgjithshëm, Aranit Çela

Nje genjeshter e turpshme e Edi Rames per te justifikuar voten e pabese ne OKB kunder SHBA!

Ish-Kryeministri Sali Berisha akuzoi Kreun e qeverisë, Edi Rama se ka mashtruar publikisht shqiptarët, kur një natë më parë tha publikisht se nuk i ishte kërkuar nga SHBA që të votonte kundër rezolutës së paraqitur nga Turqia në OKB, lidhur me njohjen e Jeruzalemit si kryeqytet i Izraelit.

Përmes rrjeteve sociale, Berisha shkruan se kërkesën për të votuar kundër rezolutës që dënonte vendimin sovran të Kongresit dhe Presidentit të SHBA e ka paraqitur zyrtarisht qeveria e SHBA me një letër zyrtare të ambasadores së SHBA ne OKB, Nikki Haley drejtuar përfaqësuesve të vendeve mike në OKB, ndër to edhe Shqipërisë tre dite pra votimit të rezolutës.

Gjithashtu, Berisha shprehet se Rama gënjeu pafytyrësisht kur deklaroi se ne votuam sipas përcaktimit të BE, pasi 5 vende të BE votuan kundër rezolutës çka dëshmon se absolutisht nuk kishte asnjë vendim të BE për të votuar kundër SHBA dhe pro rezolutës.

Berisha shprehet se kërkesën për të votuar kundër SHBA në OKB, Ramës is ka bere mentori i tij Xhorxh Soros, kryespekullanti i botës, një armik i betuar i demokracisë në Shqiperi dhe presidentit Trump, njeriu që pagoi Edi Ramën të deklarojeë në mediat e mëdha amerikane se kandidati Donald Trump është turpi i qytetërimit dhe se në rast fitoreje të tij Rama do te prishte marredheniet me SHBA.

Komenti i plotë i ish-Kryeministrit Berisha

Nje genjeshter e turpshme e Edi Rames per te justifikuar voten e pabese ne OKB kunder SHBA!

Te dashur miq, Edi Rama mashtroi paturpesisht dyfish shqiptaret mbreme kur deklaroi lidhur me voten e tij te pabese dhe ne kundershtim me interesin kombetar kunder SHBA ne OKB.

Ai deklaroi se nuk i kishte kerkuar asnjeri (nga pala amerikane) qe te votonte kunder rezolutes dhe se ai votoi ne perputhje me direktiven e BE.

Lidhur me kete mashtrim skandaloz sqarojme sa vijon:

Kerkesen per te votuar kunder rezolutes qe denonte vendimin sovran te Kongresit dhe Presidentit te SHBA e ka paraqitur zyrtarisht qeveria e SHBA me nje leter zyrtare te ambasadores se SHBA ne OKB, Nikki Haley drejtuar perfaqesuesve te vendeve mike ne OKB, nder to edhe Shqiperise tre dite pra votimit te rezolutes. Ndaj Rama genjen kur thote nuk na kerkoi asnjeri qe te votojme kunder saj.

Keshtu qe, edhe ne rast se ambasadori Lu vertet nuk i ka kerkuar Rames apo Ditzi Bushatit, per arsye te cuditshme por qe ai i di vete, qe te votojne kunder rezolutes apo te abstenojne, e sigurte njeqind perqind eshte se ambasadorja Nikki Haley, e cila ne hierarkine e administrates se SHBA eshte ne rang anetareje kabineti, e ka bere kete me nje leter zyrtare, te cilen Rama dhe Ditziu i tij e hodhen ne kosh te plehrave.

Kjo dyshe antikombetare, ne nje akt pabesie dhe duke shkelmuar interesin kombetar, vendosen te votojne kunder vendit qe ka luajtur rol percakues ne bllokimin e projekteve te Fuqive te Medha te viteve 1920 per coptimin dhe zhdukjen e Shqiperise nga harta e Europes dhe çlirimin e Kosoves nga pushtuesit barbar serb vitin e fundit te shekullit qe kaloi dhe pavaresimin e mevonshem te saj.

Se dyti, Rama mashtroi pafytyresisht kur deklaroi se ne votuam sipas percaktimit te BE. E verteta eshte se pese vende te BE votuan kunder rezolutes çka deshmon se absolutisht nuk kishte asnje vendim te BE per te votuar kunder SHBA dhe pro rezolutes. BE ne kete votim e kishte lene qe vendet anetare te votonin te pavarura ne perputhje me interesin e tyre kombetar. Vendi i vetem qe i kishte kerkuar Rames qe te votohej kunder SHBA eshte Turqia por theksoj se, pavaresisht nga marredheniet miqesore qe Shqiperia ka dhe duhet te zhvilloje me Turqine, zevendesimi i SHBA me Turqine ne politiken e sigurise kombetare eshte fatale.

Kerkesen per te votuar kunder SHBA ne OKB Rames is ka bere mentori i tij Xhorxh Soros, kryespekullanti i botes, nje armik i betuar i demokracise ne Shqiperi dhe presidentit Trump, njeriu qe pagoi Edi Ramen te deklaroje ne mediat e medha amerikane se kandidati Donald Trump eshte turpi i qyteterimit dhe se ne raste fitoreje te tij Rama do te prishte marredhenier me SHBA.

Te dashur miq, 27 janari, protesta me e fuqishme ne 100 diteshin e qeverise se narkoshtetit deshmoi revolten mbare qytetare edhe ndaj qendrimit te pabese dhene ne kundershtim me interesin kombetar ndaj SHBA te dyshes se neo-bllokmeneve Edvin Kristaq Rama dhe Ditzi Sulejman Bushati! sb

Vladimir Beja, ish-Komandanti i Forcave Ushtarake Detare të Republikës së Shqipërisë dhe ish-kryetari i grupit të ekspertëve në Marrëveshjen me Italinë shpreh keqardhjen që në marrëveshjen e re për kufirin ujor të Shqipërisë me Greqinë nuk ka transparencë. Në një intervistë për “Gazeta Shqiptare” ai u shpreh se, “njohja dhe pranimi nga Shqipëria që Greqia t’i shtrijë ujërat e saj territoriale, në 12 milje është i papranueshëm për ne si një parim jo i sinqertë dhe nuk na vënë kushte të barabarta, siç deklaroi ministri Bushati”. Sipas tij, shtrirja duhet të mbetet në 6 milje, ashtu siç e ka Greqia edhe me Italinë, pasi shtrirjen 12 milje nuk ia njohu as SHBA.

-Ministri i Jashtëm grek, Nikos Kotzias deklaroi dje, se në negociatat me Bushatin kanë rënë dakord që shtrirja territoriale të jetë deri në 12 milje. A mund të realizohet kjo?
Së pari, më duhet të theksoj se pala shqiptare nuk është transparente dhe kjo është për të ardhur keq. Të gjithë informacionin, në lidhje me bisedimet midis ministrave të Jashtëm, por dhe midis atyre të Mbrojtjes, shqiptare dhe grek, i marrim vesh vetëm nga pala greke. Gjykoj që ata janë, o nën presion, o janë më demokratikë se ne, apo media e tyre dhe në përgjithësi opinioni zyrtar grek janë më të ndjeshëm se ne, për çështjen e detit. Edhe lajmin e fundit e morëm vesh nga media greke, nga Kotzias, i cili edhe pse shumë i kufizuar në deklarata u shpreh për sukses në bisedimet me palën shqiptare, duke thënë se ata njohën zgjerimin e ujërave territoriale greke në 12 milje. E parë thjeshtë, kjo deklaratë e ministrit Kotzias duket si një e drejtë e çdo vendi, të përcaktojë vetë me ligjin e kufirit, shtrirjen e ujërave territoriale, mbështetur dhe në Konventën e Montego-Bay, e cila lejon këtë shtrirje deri në 12 milje detare. Por, po të kesh parasysh që Greqia me ligjin e saj të kufirit qysh në vitin 1936, e deri më sot e ka detin territorial 6 milje problemi ndërlikohet shumë. Greqia, që me Protokollin e Firences, duke qenë shtet ishullor, me rreth 14 mijë ishuj e ka të kufizuar këtë mundësi që t’i shtrijë ujërat territoriale në 12 milje. Theksoj se sa herë Greqia ka dashur ta bëjë këtë ndryshim ka ngjallur reagim të fuqishëm ndërkombëtar, ku dhe vetë SHBA nuk e ka pranuar. Njohja dhe pranimi nga Shqipëria që Greqia t’i shtrijë ujërat e saj territoriale, në 12 milje është i papranueshëm për ne si një parim jo i sinqertë dhe nuk na vë në kushte të barabarta, siç deklaroi ministri Bushati. Pala shqiptare duhet të insistojë që marrëveshja e re që kërkohet të negociohet të ketë si bazë që Greqia, të ruajë 6 milshin si ujëra territoriale. Kujtojmë se po me 6 milje, Greqia ka bërë marrëveshjen me Italinë, me të cilën edhe Shqipëria ka përfunduar marrëveshjen për ndarjen e detit në vitin 1993. Po 6 milje ia njeh edhe Turqia, edhe pse nuk ka bërë ende marrëveshje.

-Pala greke mendon se duke bindur Shqipërinë mund të hapë proces rishikimi që ujërat territoriale t’i çojë 12 milje.
Unë kam qenë kryetar i grupit të ekspertëve në bisedimet me Italinë nga viti 1989, pra përfaqësues i Ministrisë së Mbrojtjes së RSH, në ndarjen e shelfit territorial dhe zonës ekonomike me Italinë, të cilën e kemi përfunduar në janar të 1993, janë 4 vjet bisedime që i kam drejtuar. E kam të vështirë të flas sot, sesi janë planifikuar veprimet e mëtejshme, sepse duhet të njihem me metodoligjinë që kanë përcaktuar dy ministrat për të rihapur negociatat.

-Po nëse marrëveshja e parë e ka patur të përcaktuar shtrirjen në 6 milje, përse ridiskutohet mbi këtë pikë?
Pala shqiptare është e kushtëzuar nga Gjykata Kushtetuese që të rrijë në versionin nga e para. Gjykata Kushtetuese e ka shpallur nul marrëveshjen e parë. Kështu që mirë bëhet që bisedohet me Greqinë, por duhet të na e bëjnë transparente për çfarë parimesh kanë rënë dakord, në mënyrë që eskpertët t’i dinë këto parime dhe a janë parime të mbështetura në Konventën Ndërkombëtare të Detit. Le të presim.

-A jeni kontaktuar ju si ekspertë para nisjes së negociatave?
Ata punojnë me dyer të mbyllura tërë kohën. Për mua, qeveria e PS-së që pati nderin, kur ishte në opozitë që e çoi në Kushtetuese deri tani ka 5 vjet që nuk na ka thënë asgjë konkrete se ç’do bëhet me këtë marrëveshje të re.
Gjithçka duhet riparë nga fillimi. Gjykata Kushtetuese e ka thënë të formës së prerë. Në momentin që rrëzohet fillon nga e para. Pala greke ka tentuar dhe më parë, se Gykata e ka hedhur poshtë vetëm për arsye proceduriale dhe jo substanciale. Me qëllim që të ruhet Marrëveshja e vjetër, në të cilën ishte e favorizuar!

Ish-Komandanti i Forcave Detare: -Çfarë duhet patur parasysh, veç miljeve në këtë rinegociim të dytë?

Unë i qëndroj gjykimit tim, mbështetur në vendimin e Gjykatës Kushtetuese, që bën të pavlefshme këtë marrëveshje dhe tashmë duhet negociuar nga e para!
Pala shqiptare nuk duhet të përsërisë gabimet e bëra, sidomos të dukshme dhe të vërtetuara tashmë, kanë qenë nga grupi i ekspertëve, të cilët kanë gabuar rëndë, në mosmarrjen parasysh të eksperiencës së mëparshme në marrëveshjen me Italinë, në ngutjen për ta bërë sa më shpejt këtë marrëveshje dhe diku dhe për mungesë integriteti!
Marrëveshja e re që po projektohet, pa dashur të bëj Kasandrën, pasi informacionet i kemi të pakta, duke pranuar si parim bazë në përllogaritjen e ujërave territoriale në 12 milje, do t’u shtrojë ekspertëve tanë, një rrugë humbëse, jo vetëm të hapësirës detare shqiptare, por edhe të integritetit të tyre, tashmë për herë të dytë dhe të pakorrigjueshëm!
Nuk ka pabarazi më të madhe se të trajtosh në mënyrë të barabartë, të pabarabartët! – ky është dhe mesazhi im!
Në prill të vitit 2009, ish-ministri i Jashtëm, Lulzim Basha nënshkroi me homologen e tij greke, Dora Bakojanis, marrëveshjen për kufirin detar, një pakt që i dhuronte Greqisë mbi 300 km katrorë territor. Opozita e asaj kohe e dërgoi çështjen në Gjykatën Kushtetuese, e cila në vendimin e saj përfundimtar votoi unanimisht 9 me 0 për ta cilësuar nul këtë pakt. Vendimi i Gjykatës Kushtetuese, në 15 prill 2010, i cili gjykoi çështjen në themel, vëren se projekt-marrëveshja detare me Greqinë ishte në kundërshtim me Kushtetutën për këto shkaqe.
1) mospajisjes së delegacionit shqiptar me plotfuqi të rregullt nga Presidenti i Republikës për zhvillimin e negociatave dhe lidhjen e marrëveshjes,
2) mangësi serioze në përmbajtjen e marrëveshjes,
3) moszbatimin e parimeve bazë të së drejtës ndërkombëtare për ndarjen e hapësirave detare midis dy vendeve, me qëllim arritjen e një rezultati të drejtë dhe të ndershëm,
4) mosmarrjen parasysh të ishujve si rrethana të veçanta në delimitimin e hapësirave detare.
Sipas ekspertëve të fushës, regjimi detar në Detin Egje është vendosur nga Fuqitë e Mëdha në vitin 1936, duke detyruar Greqinë, që gjerësinë e detit territorial të shpallur në vitin 1930 prej 10 milje detare, ta modifikojë në 6 milje detare. Por, pavarësisht kësaj, Greqia ruajti gjerësinë e hapësirës ajrore 10 milje detare. Greqia për shkak të pozicionit gjeografik mund të delimitojë detin e saj territorial vetëm me Turqinë dhe Shqipërinë