Nga Enkejleda Veliu/

Asnjehere nuk e kam fshehur bindjen time partiake..
Kjo sepse, une jam bije e nje fisi kulakesh..!
Dhe perpiqem me aq sa mundem, te jap kontributin tim ne partine, se ciles i kam falur dashuri, qe ne momentin e pare te krijimit te saj.., kur ende isha femije..!
Por cuditem..
Si ka mundesi, qe nuk arrijme dot te behemi kryetar partie, te jemi kandidat per kryebashkiake ..apo deputet..!
Na largojne sikur te kemi zgjebe..

E nderkohe, nje pjese e atyre qe kemi ne krye, jane ne me te shumten e rasteve..bijte e atyre..!
Atyre pra..
As emrat nuk dua tjua permend..!
Sdi ..si filloi karriera e tyre..!
Nga erdhen..?!
Kush i pruri dhe i ngjiti aq lart..!?!

Ku te ka punuar babai ty..?!
Kryetar komiteti..

Po ty..?
Sekretar i pare i komitetit te rrethit..!

Po ty..?
Prokuror..

Mua nuk me vjen turp, te deklaroj qe jam bije punetoresh… madje, e rritur varfer..!

Po ti qe je i biri i filanit…!
Qe ke ardhur e me ke uzurpuar partine..cdo ketu..?!
Pse mendon se je me i zoti..?
Karriera jote fillon lehte..e piketuar per te te cuar diku..dhe per te qene dikushi
Ndersa imja..aq e veshtire..
Duhet te kaloj drure e gure..!
Madje, shume here perpiqeni te na fshihni..

E pra..une e di pse nuk bej dot karriere..
Sepse, une jam nje dege..
Ti mua me keput..e me hedh kur te duash..
Ndersa ai..eshte rrenje..!
Na doni..sikunder iu duam..!
Pa kushte..!

Kostandin Koliqi/ ish drejtues i SHIU për bregdetin.

Ne kujtim te ngjarjes me te rende te atyre diteve te zeza, te kaosit shqiptare , te dates 28 Mars 1997, ku humben jeten, ne funde te detit, 119 njerez, te rritur dhe femije, qe donin ti shpetonin atij makabriteti ku ishte futur vendi, po shkepus, nga materiali kryesor qe ben fjale per ato ngjarje, pjesen e ngjarjes se Otrantos. Me shume me nxitin fjalimet qe mbajne politikanet, ne kujtim te ketyre diteve te menxyrta ku premtojme te gjejne te verteten dhe ti ndeshkojne fajtoret por ka kaluar 20 vjete dhe megjithse e veteta eshte sheshit, ata vetem flasin dhe ne vetem i degjojme dhe nuk u kerkojme spjegime……
Le ta lexojne edhe njehere te verteten…….

…….. Më dt 25 Mars, informohem se, në Vlorë është bërë plani për të marrë një anije nga Saranda, dhe me të, do të niseshin klandestinë për në Itali. Në Vlorë nuk kishte asnje anije. E vetmja anije që kishte mbetur, që mund të lundronte ishte Kater i Radës, ne Sarande, i vogël, i vjetër dhe me shërbim të kufizuar portual.
Më dt 26 Mars, anija vjen në Vlorë, nga Sarande, prurja e saja e organizuar nga Zani Caushi dhe menjehere, vihet nën sundimin e « Sulltanit të Vlorës » sic kishte qejf të quhej Zani Caushi . Menjëherë u hap lajmi se do të nisej për në Itali një anije luftarake, kundrejt pagesës prej 1,5 million liretash për person. Turma njërëzish, afroheshin por kur merrnin vesh se pronari ishte Zani Caushi, largoheshin për vetë namin, prej krimineli që ai kishte, në tërë vëndin, jo vetëm në Vlorë. Atëhere, në Vlorë, shkon z. Arben Malaj, në atë kohë Ministër i Financës të Qeverisë të Pajtimit Kombëtar, futet në port, i afrohet anijes, gjithmonë në shoqërinë e Zanit dhe shokëve të tij. Kjo në mëngjesin e dt 27 Mars. Menjëherë, u hap lajmi se anija ishte e Arben Malajt, Zani ishte vetëm arkëtari. Kështu u rrit besimi tek njërëzit, të cilët ishin aty rreth e rrotull dhe mbushën menjëherë anijen, në të cilën hypën 153 veta dhe u nisën drejt Italisë. Tashmë, historia e anijes dihet , por unë dua t’ju them atyre që e mbytën dhe atyre që kërkojnë trupat e të afërmve të kërkojnë, jo 80 veta, por 119 njërëz të mbytur. Dua tju kujtoi se në ato lista emrore që hypen në atë mjet lundrues, ishin edhe 22 vajza qe benin pune e prostitutes, të kthyera nga Italia, para krishtlindjeve, por që nuk gjetën afrimin nga familjet e tyre, ose munde ti kene detyruar te niseshin sepse ishin burim i mire te ardhurash finaciare edhe per familjaret…..dhe nuk u ngeli gjë tjetër, vec të kthehen prap tek semaforët, për të nxjerr bukën per vehte, per familjaret dhe tutoret e tyre por edhe fitimet e atyre që tashmë kishin marrë drejtimin e vëndit……ketu kujtoi qe nga fundi i Prillit apo fillimi i Mait, me bien te degjoi nje bisede te incizuar, midis Zanit dhe ministrit, te cilit i kishte vajtur ne zyre me nje mikun e vete dhe i thoshte : « eejjjj luaje bithen venit kur te vij uuuu, apo harrove lyretat qe i shtyje me gju ne kellef te jastekut……mere kete mikun time ne ministrine tene se e kam te besuar…..dhe ajo e qeshura karakteristike e nje servili dhe frikacaku e ministrit……

Fatmira Hajdari, foli për herë të parë pas vrasjes së bashkëshortit dhe babait të tre fëmijëve të saj, Azem Hajdarit, pesë muaj më pas.

Në këtë rrëfim për revistën Klan të datës 28 shkurt 1999, gazetarja Rudina Xhunga e ka pyetur për momentet e fundit të Azem Hajdarit dhe Fatmira ka treguar gjithçka.
18 vjet më pas, dritare.net po e sjell të plotë rrëfimin e zonjës Hajdari, me gjithë detajet dhe emocionet e asaj kohe, kur Tirana u përfshi në një luftë, një vit pasi kishte kaluar ’97 e tmerrshme.

Nga Rudina Xhunga

Ka mbetur e vetme me tre fëmijë dhe tani jeton vetëm që të rrisë ata. Me djalin tre muajsh shkon në varreza, ku i tregon për të atin. “Më ka mbetur peng që s’e pa, s’e puthi njëherë, s’e mori dot në krahë, s’i vuri emrin që deshte”. Për herë të parë pas vrasjes, gruaja e Azem Hajdarit, rrëfen tragjedinë e saj.

Ndërsa kishin kaluar 10 ditë pas datës së paracaktuar për të lindur, i vogli Hajdari nuk po jepte asnjë shenjë jete. Mjekët bënin analiza, konsultoheshin, por nuk i thoshin asgjë nënës, duke e siguruar se gjithçka shkonte mirë.

“Një mbrëmje u çova nga gjumi dhe nisa të rrotullohesha nëpër shtëpi. Prekja barkun dhe nuk ndjeja asgjë, madje as dhimbje. Të nesërmen shkova për të takuar doktor Halim Kosovën që ishte kujdesur për mua gjatë gjithë shtatzënisë. “Doktor kam vendosur – i thashë. Do lind sot. Me operacion”. Fatmira Hajdari tregon se mjekët pikërisht kësaj i druheshin. Fëmija ishte shumë i madh dhe kjo ia pengonte rrotullimin në bark, ndaj lindja kishte për të qenë e vështirë, shumë e vështirë. Por asgjë nuk ishte më e pamundur për gruan, e cila nuk reagoi as kur të afërmit e rreshtuar para sallës së operacionit i jepnin dorën dhe e përqafonin, sikur do ta shikonin për herë të fundit. Ndërsa të gjithë qanin, ajo ndaloi për një çast, hodhi një vështrim në boshllëk dhe foli sikur t’i fliste të shoqit, vrarë dy muaj më parë: “Unë mund të vdes, por fëmija do të lindë. Kjo ka rëndësi…”

Ora shënonte 12.15 minuta. Sapo kishte kapërcyer mesnata e së martës për të hyrë në të mërkurë 2 dhjetor. Narkoza e zuri ndërsa përsëriste pa pushim “Kiri, Kiri”. Po me emrin e djalit të madh në gojë, i doli narkoza. Si nëpër ëndërr dëgjonte: “Fatmira ke bërë djalë, por çfarë djali! Nuk kemi parë fëmijë më të madh”. Nga korridori vinin britma gëzimi: “Djalë. Lindi Azemi!”

“Unë nuk e pashë fëmijën deri të nesërmen. Isha shumë rëndë. Vetëm të enjten, dy ditë pas lindjes, kur ma sollën dhe ma vunë në gji, hapa për një çast sytë dhe psherëtiva. Për herë të parë, pas kaq kohësh, u ndjeva e çliruar. Zoti më kishte dhuruar një djalë. Kisha plotësuar amanetin e Azemit. Pak e pashë tim bir, pastaj ma morën sërish dhe unë mbylla sytë për të mbetur vetëm me lumturinë time të dhimbshme.”
TANI QË AZEMI MBUSHI 3 MUAJ

Fatmira pothuaj nuk e thërret në emër topolakun, syçelët, që reagon gjithë energji pas çdo lëvizje të së ëmës. Ai i shtrëngohet në gji, ndërsa ajo e përkëdhel duke e quajtur shpirt, zemër, nënë. “Sesi më duket t’i thërras Azem. Megjithatë nuk mund të mos i vija këtë emër. E kishin vendosur të tjerët para meje dhe s’kisha si t’i kundërshtoja. Por e kam shumë të vështirë. Kur të rritet dhe pak, do t’i them Azem i vogël”.

Për beben që lindi 5 kilogram, Fatmira tregon se në maternitet treguan kujdes të jashtëzakonshëm. “Jo vetëm doktor Halimi, i cili më ndoqi gjatë gjithë kohës, por të gjithë mjekët në maternitet më rrethuan mua dhe fëmijën me shumë përkujdesje. I falënderoj të gjithë”. Edhe tani, që Azemi është në shtëpi, nuk mungojnë ledhat dhe përkëdhelitë.

“Sytë e të gjithëve janë tek ai”, thotë nëna. “Kur mbushi 40 ditë, megjithëse ftohtë, e vesha trashë dhe e çova në varreza. Kunatat kundërshtuan pak, se kishin merak për shëndetin, por nuk mund të mos e çoja të takonte të atin. Azemi kishte pritur aq shumë ta njihte fëmijën e tij. Më ka mbetur peng që s’e pa, s’e puthi njëherë, s’e mori dot në krahë, s’i vuri emrin që deshte. Azemi i vogël, shikonte gjithë çudi varrin, fotografinë e babait që iku nga jeta pa ardhur ai. Unë s’i mbajta dot lotët ndërsa flisja me tim shoq atë ditë. I tregoja për djalin tonë dhe s’mundja, por e mblodha veten kur Kiri më kapi prej dore: Mos qaj – më tha. Deshi Zoti dhe e la babin në jetë derisa solli dhe vëllain tonë. Poqe se nuk do donte, do e kishte marrë qysh atëherë kur i bënë atentat në parlament. I dhashë të drejtë tim biri. Mblodha fëmijët dhe të katërt u nisëm të përqafuar për në shtëpi”.
PAS ATENTATIT NË PARLAMENT

Më 18 shtator 1997, Fatmira po shtypte në kompjuterin e zyrës së statistikave në ministrinë e Drejtësisë, ku ajo punonte. Befas Kiri, djali 14 vjeçar që atë ditë shoqëronte të ëmën, ndezi radio Kontakt, nga ku u dëgjua: “Mazreku plagosi Hajdarin në Parlament”. Fatmira kujton që lëshoi një piskamë të tmerrshme dhe ndërsa sytë nuk i shikonin më, zbriti shkallët vërtik dhe iu drejtua të parës makinë që ndeshi poshtë. Bashkë me djalin u nis për në spitalin ushtarak, ku Azemi i mbytur në gjak qëndronte shtrirë në një krevat, i rrethuar nga një turmë njerëzish. “Vuri buzën në gaz sapo më pa. Pastaj më tha, me një zë që mezi i dilte nga gjoksi: Nëse je gruaja e Azem Hajdarit mbaji lotët. Unë s’kam gjë, mos u bëj merak”.

Kohë më pas, kur e mori veten, më tha se donte shumë të kishim dhe një fëmijë tjetër. “Siç e sheh, mua më kanë në shënjestër. Vërtet shpëtova, por ku i dihet më vonë. Të paktën të të lë edhe një fëmijë”, më thoshte shpesh. Në mars mbeta shtatzënë. Pasi pashë ekon, shkova në shtëpi dhe i telefonova Azemit në zyrë. Jam shtatzënë, shqiptova, ndërsa ai e mbylli receptorin dhe sa hap e mbyll sytë arriti në shtëpi. Më përqafoi fort dhe u shtri përtokë duke u puthur me fëmijët, Kirin dhe Rudinën. “Deri tani vendin e parë e keni pasur ju, por do të na vijë një bebe dhe do t’ia lini atij vendin. Megjithatë mos u mërzisni, babi do ju dojë si gjithmonë”, përsëriste Azemi atë ditë dhe vetëm vërtitej në shtëpi i lumtur. S’e kisha parë kurrë më parë aq të kënaqur, madje as kur do lindte fëmija i parë. Atë ditë më tha të mos e shikoja në eko në do ishte djalë, apo vajzë. “Është keq, na erdhi një dhuratë nga Zoti dhe s’ka rëndësi ç’është derisa të dalë dhe të hapë sytë”. Dhe unë kështu bëra, e ndalova mjekun të ma tregonte seksin e fëmijës. Megjithatë dëshiroja shumë të lindja djalë, e sigurt se këtë donte fort Azemi.
Gjatë gjithë shtatzënisë sime, ai kujdesej që të mos shqetësohesha dhe gjithçka të shkonte mirë. Më prekte shpesh barkun dhe përsëriste se nuk kishte durim deri sa të vinte nëntori dhe të lindja. Nëntori erdhi, por iku Azemi. Nuk e priti dot të birin…”

“AZEMIN DO TA VRASIN”

Pas atentatit në Parlament, erdhi Miloti kur Azemit i zunë pritë, bashkë me djalin. Shpëtoi dhe atëherë. Pastaj Tropoja. Iu luta të mos shkonte, se nuk prisja ndonjë të mirë nga vajtja e tij atje. Më tha të mos shqetësohesha: “Ç’do të thonë njerëzit atje, nëse unë kam frikë të shkoj në shtëpinë time – qenë fjalët e fundit”. U nis dhe unë gjithë kohës prisja me gjak të ngrirë, derisa në mesnatë ra një zile telefoni. “Azemit i bënë atentat”. Është gjallë, ishin të vetmet fjalë që shqiptova. “Po – më thanë”. Kaq dëgjova, mbylla receptorin dhe u mbyta në vaj. Nuk kisha më fuqi të prisja gjëma, po çmendesha nga aq shumë atentate dhe prita. Atë natë e ndjeva më fortë se kurrë se Azemin do ta vrisnin. Ishte thjeshtë çështje kohe”. Fatmira pohon se edhe Azemi ishte i sigurt për këtë. “Por ai kishte vendosur të vdiste. Po t’i druhej vdekjes do të kishim ikur jashtë të gjithë, por ai nuk donte të largohej nga Shqipëria”. Edhe për një tjetër gjë është e sigurt e veja e Azem Hajdarit. “Shteti i paralajmëruar për vdekjen e deputetit, jo vetëm nuk mori asnjëherë masë për ta mbrojtur, përkundrazi, e bëri gati për të vdekur. E çarmatosi për t’ia u lënë në duar të papërgatitur vrasësve, pasi i hoqi armën dhe rojet e tij, që i shpalli persona në kërkim”.

ÇFARË NDODHI NJË NATË DHE NJË ORË PARA VRASJES

Një natë para vrasjes, më 11 shtator, Fatmira kujton se Azemi erdhi më shpjet se zakonisht në shtëpi. “Vërtitej i shqetësuar dhe gati nuk fliste me askënd. E pyeta çfarë kishte, por nuk më dha përgjigje. Hëngri shpejt dhe u bë gati për të fjetur qysh në orën 20.00. Befas dëgjoj nga dhoma tjetër të fliste në telefon. Po jepte intervistë në radion Kontakt. Hapa radion. Dëgjova që Azemi kishte një zë çuditërisht të qetë. Më janë ngulitur në mendje fjalët e tij: “Deklarata e Lisbonës ishte e poshtër. Të mos e lëmë atë kriminel të zbresë në Rinas”. E kishte për Nanon. Kur mbaroi e pyeta, pasi nuk dija gjë për deklaratën e kryeministrit. Azemi ishte shumë i mërzitur për gjithë ç’kishte thënë Nano për një agjenci të huaj. Kosova ishte ajo çfarë ai kishte më shumë për zemër. Dëgjonte çdo ditë lajmet dhe sapo në televizor tregohej ndonjë vrasje, apo mizori serbe, ai edhe qante. “Mos më daltë shpirti pa shkuar në Kosovë”, thoshte. Por nuk shkoi dot kurrë. Për tre muaj, deri katër ditë para vrasjes, ne kishim mbajtur në shtëpi një familje kosovare prej 13 vetësh. Qëndruan në shtëpinë tonë, si në shtëpinë e tyre dhe unë ndonëse e rënduar nga barra iu shërbeva si njerëzve të mi. Kjo e kënaqte shumë Azemin”.

Të nesërmen, më 12 shtator, ai doli herët nga shtëpia. Fatmira e përcolli te shkallët, kur ai i tha se do të nisej për një miting në Fier. U kthye nga ora 18.00, orë kur telefonoi nga zyra. “Unë atë ditë nuk ndihesha mirë, fëmija jepte shkelma në bark dhe iu luta të dilnim bashkë me dy fëmijët të pinim një kafe në zyrë. Ma dërgoi shoferin dhe zbriti nga zyra për të pirë një kafe dhe limonadë në një lokal përballë PD-së. Atë ditë kisha veshur për herë të parë një fustan të bardhë me pika bojëqielli. Kur Azemi po zbriste shkallët e PD-së duke folur me celular, m’u duk çuditërisht shumë i bukur. Po, po, më është dukur atë ditë më i bukur së kurrë”.

Pasi ndenji pak me familjen, Hajdari pa orën. Ishte 20.10 minuta e të shtunës 12 shtator. Përqafoi fëmijët, puthi gruan, me gjithë romuzet e shokëve në kafe, që duke e ngacmuar i thoshin se gruaja nuk puthet në sy të të tjerëve. “Po shkoj në PD, të pyes doktorin çfarë programi kemi për nesër, do shoh dhe lajmet e “Shijakut” për mitingun e Fierit dhe do vij në shtëpi, se jam i lodhur”, këto qenë fjalët e fundit të Azem Hajdarit me gruan e tij. Mandej Fatmira dhe fëmijët u nisën për në shtëpi, për të pritur atë që nuk erdhi kurrë më.

“NUK DUA T’I NJOH VRASËSIT”

Ndërsa Kiri dhe vajza e vogël Rudina luanin me letra, Fatmira Hajdari shkoi me nxitim të ngrinte telefonin. “Azemit i kanë bërë atentat,” – dëgjoi si nëpër tym frazën që i druhej aq shumë kohët e fundit. Dhe pa mbyllur receptorin nga vinte ende zëri që fliste, hapi radio Kontakt. “Azem Hajdari ndërroi jetë në spitalin ushtarak”, ishte ky lajmi që sapo transmetoi radio.

Një ulërimë e tmerrshme trembi shtëpinë, ndërsa gruaja pa ndjenja u lëshua në krevatet e dhomës së fëmijëve. “Kur erdha në vete dhe shkova të shoh djalin dhe vajzën kuptova se duhet të bëhesha e fortë, ndryshe mund të humbisja edhe djalin. Kiri ndërkaq kishte thyer gjithë ç’i kish kapur syri dhe kur unë u futa në dhomë, ai i binte me grushte xhamave të dritareve. Ndërsa e pashë ashtu të larë në gjak, gëlltita dhimbjen time, mbajta lotët dhe ia rrëmbeva djalin nga duart atyre 4 burrave që e kishin shtrënguar për të mos e lënë të thyente më. “Bir – i thashë, gënjejnë të gjithë. Babi është gjallë”. Për gati 10 minuta, mëmë e bir, vetëm përsërisnin si në jerm: “Babi është gjallë”.

Pasi kaluan pak çaste dhe të dy erdhën në vete, Kiri iu shtrëngua fort të ëmës në kraharor, pastaj nisi t’i përkëdhelte barkun. Erdhi dhe Rudina 11 vjeçare dhe të tre u shkrinë në përqafim dhe vaj. “Mos qaj mami, – dëgjohej zëri në ngashërim i Kirit. – I bën keq bebit. Babi edhe mund të ketë vdekur, por ne do mendojmë për bebin tani”.

Në gjithë ditët që erdhën më pas, Fatmira kujton se fëmijët nuk e lanë për asnjë çast vetëm. Ata i mbanin tërë kohës sytë nga barku i së ëmës, prej ku hidhte shkelma pa pushim një fëmijë shtatëmuajsh që e ndjente se diçka nuk shkonte në shtëpinë ku ai do vinte në jetë pas dy muajsh.

“Kur Azemin e sollën në shtëpi me arkivol, unë u struka pranë tij gjithë natën dhe e vajtova bashkë me fëmijët. Të nesërmen, para se ta varrosnim, u thashë dy fëmijëve: Ju të dy duhet ta mbani mend babin vetëm të gjallë, por unë duhet ta hap arkivolin dhe ta shoh, për herë të fundit. Më jepni leje. Po mami,- ishte përgjigja e të dyve, që dolën nga dera për të më lënë vetëm më Azemin. Kur ngrita kapakun e arkivolit, iu afrova tim shoqi. I putha ballin, i mora dorën. E kishte të çarë nga plagët. Ia shtrëngova pa i folur, derisa më kapi një ngërç kraharorin. Me një dorë mbaja dorën e tij, me dorën tjetër shtrëngoja foshnjën në bark, që më dukej sikur në atë çast do dilte. Kështu më lanë ndjenjat”.

Tani muaj pas vrasjes, Fatmira nuk do të flasë për vrasësit e Azemit. “Do gjenden një ditë. Ata njerëz që e kanë qarë, do ia gjejnë vrasësit. Ata janë shumë. Nuk e dija që Azemi kishte aq shumë miq. Por unë nuk dua as të flas për këtë, as të di kush janë vrasësit. Gjakun e Azemit ia fala Shqipërisë, këtë do të donte dhe ai. Për mua Azemi nuk ka vdekur. Shkoj në studion e tij dhe shfletoj librat që mbante gjithmonë pranë krevatit, shkoj në dhomën e gjumit, i mbaj erë rrobave që vishte dhe rri e pres. Mos hapet dera dhe hyn ai. Se ai nuk ka vdekur”, psherëtin ajo, gati sikur ta besonte që kjo është e vërtetë.

MIQTË E DIKURSHËM

E veja e Azem Hajdarit kujton fare pak gjithë ç’ndodhi ditën e varrimit të të shoqit. “E sjell ndërmend si nëpër mjegull atë rrëmujë të 14 shtatorit. Ishte e hënë dhe pas homazheve në shesh, do niseshim për në varreza. Hyra në makinë me vajzën, ndërsa djali më shpëtoi nga duart se donte të rrinte afër arkivolit. Befas pashë se makina po drejtohej nga bulevardi. Pyeta shoferin, i cili më shpjegoi se do bënin një ndalesë para kryeministrisë. Aty filluan të shtënat. Shtrëngova Rudinën që dridhej nga tmerri, ndërsa unë përsërisja s’është gjë jo. Për një çast makina më ndaloi para presidencës. Aty doja të zbrisja për të marrë djalin, kur pashë që gjithçka ishte mbuluar në tym. Për vete nuk kisha frikë, se unë nuk ndjeja më asgjë, por kisha vetëm merakun e djalit. Shoferi më futi në makinë me zorr, por unë kundërshtoja derisa më sollën djalin. Pastaj u nisëm për në varreza”.

E veja e Hajdarit nuk do të komentojë për rrëmujat që pasuan vdekjen e të shoqit. “Turma shpërtheu nga dhimbja që kishte për vrasjen e Azemit. Ishte diçka që duhej të pritej. Më thanë se kishin qëlluar nga kryeministria kur njerëzit ndaluan me arkivol para ndërtesës. Ata fyen të vdekurin. Nuk duhej ta bënin. Megjithatë unë nuk di tamam ç’ndodhi. Ato moment isha kthye në një dru, as ndjeja, as mendoja gjë”.

Zonja Hajdari përgënjeshtron që në varrimin e Hajdarit ka pasur pak njerëz. “Ishin shumë. Aq shumë sa s’e kuptova mirë ku po varrosej dhe të nesërmen nuk e gjeja dot varrin. Ishin njerëzit tanë dhe të gjithë të PD-së. Ishte dhe Doktori me bashkëshorten, të cilët më pas nuk patën mundësi të vinin në drekën që u shtrua në hotel Arbana. Edhe të tjerë munguan në drekë se ashtu rrodhën ngjarjet, ndërsa Tiranën e pushtoi frika”.

Vetëm një peng ka gruaja e ish-liderit demokrat. “I shikon këta njerëz në fotografi”, thotë ajo. Në mur pranë fotografisë ku familja Hajdari ka dal me Ibrahim Rugovën, është edhe një foto ku Hajdari ka dalë pranë Berishës, Pashkos, Imamit, Zogajt, etj. “Këta njerëz që tani janë në pushtet, nuk gjetën dot mënyrën të vinin për të më ngushëlluar. I kishte miq të gjithë. Kanë ngrënë drekat që kam gatuar unë, kur vinin të takonin Azemin. Nuk erdhi askush prej tyre. Veç Luan Hajdaragës që erdhi të më pyeste nëse doja të lindja jashtë, asnjë tjetër nga pushtetarët e sotëm, miqtë e djeshëm, s’e gjeti me vend të ngushëllonte fëmijët pa baba të njeriut që thonë në televizor, se e paskan pasur mik…”

“DO SHKOJ NJË DITË TA TAKOJ”

E martuar në moshën 16 vjeçare me Azem Hajdarin, ajo ka kaluar gati 17 vjet bashkëshortore. Në fillim kanë jetuar në Tropojë, ku edhe lindën dy fëmijët. Pasi Azemi nisi fakultetin për filozofi, Fatmira mbeti vetëm për pak kohë në Tropojë. Vetëm pas vitit ’90 familja u transferua e gjitha në Tiranë, ku pas shumë peripecish për strehim, u vendos më në fund në një vilë ndërtuar prej gjermanëve ku jeton dhe tani. “Kur bie shi, shtëpia mbushet me legenë për të pritur ujin, ndërsa jam munduar që të riparoj së paku tavanin në dhomën e bebit. Kur fryn erë e fortë mbështetem pas mureve dhe më duket sikur do i mbaj që të mos bien”, thotë ajo, gruaja e njeriut për të cilën tregohej se kishte jo pak pasuri. Tani Fatmira Hajdari është 33 vjeçe. Pret të mbarojë raportin e shtatzënisë për të shkuar sërish në punën e mëparshme. Me atë rrogë mendon se do mbajë në jetë dy fëmijët që ende shkojnë në tetëvjeçare dhe Azemin e vogël që pareshtur kërkon të pijë.

Kur e pyet nëse do ta lejojë Kirin apo dhe të voglin më vonë të ndjekin gjurmët e të atit në politikë, ajo hesht për një çast, pastaj përgjigjet: “Nuk do ndërhyj kurrë në jetën e tyre”. Sa për vete ajo thotë me shumë siguri: “Azemi për mua ishte jeta. Me vdekjen e tij humba jetën time. Tani mendoj vetëm të rris fëmijët. Kur ata të ecin vetë, unë do shkoj të takoj Azemin. Vetëm kaq kërkoj nga Zoti, të takoj sërish tim shoq…”

Jakup B. GJOÇA///
Vetë (Ish)kryetari i Komisionit Palrlamentar të Komisionit të Reformës në Drejtësi Fatmir Xhafa ka deklaruar publikisht, herë pas here, se Reformën në Drejtësi e ka financuar Fondacioni Soros. Asnjëherë, as për TRANSPARENCË nuk u bë publike kostoja financiare e Reformës në Drejtësi, që harxhoi Fondacioni Soros!!!
Fondacioni Soros është një veprimtari private biznesi, me të ardhura vjetore të deklaruara në qindra milionë dollarë. Pra, nuk është një shoqatë jofitimprurëse.
Atëhere, me logjikën e Tregut të Lirë:
Derisa Fondacioni Soros, si biznes privat investon dhe financon 100 % reformën kushtetuese në Drejtësi në Shqipëri, cilat interesa ekonomike do të mbrojë? Sa është fitimi ekonomik që synon Fondacioni Soros? Kush do ta paguajë përfundimisht koston e financimit të reformës në Drejtësi?
Reforma në Drejtësi është reforma më e rëndësishme kushtetuese, që është themeli i funksionimit të pushteteve në Republikën e Shqipërisë.
A mundet një fondacion privat, qoftë edhe Jofitimprurëse të financojë këtë reformë kushtetuese në çfarëdo vend demokratik?
Asnjë konstitucionist nuk mund të japë përgjigje pozitive kësaj pyetje.
Kurrsesi, nuk mund të lejohet nga këndvështrimi kushtetues, që një fondacion privat, qoftë edhe Jofitimprurës, të financojë 100 % një reformë në Drejtësi, reformë e cila kërkon edhe ndryshime të thella të Kushtetutës, që kanë të bëjnë me raportet e funksionimit të pushteteve.
Nëse një fondacion privat financon 100 % reforma kushtetuese të një vendi, atëhere, sipas Ligjit të Tregut, fondacioni privat ka parësore interesat e veta, sesa interesat demokratike të atij vendi që pranon reforma kushtetuese nga biznesi privat.
Kujtojmë, që Fondacioni Soros u përkujdes që Komisioni Parlamentar I Reformës në Drejtësi, (që çdo vendimmarrje e këtij komisioni parlamentar diktohej 100 % nga Fatmir Xhafa, misioneri i kryeministrit Rama dhe i Soros), të paracaktonte edhe specialistët e preferuar ndërkombëtarë dhe shqiptarë, që do të hartonin gjithë platformën e Reformës në Drejtësi.
Ky imponim i Soros ndaj Komisionit Parlamentar të Reformës në Drejtësi, që rrjedh nga financimi që i bëri reformës në Drejtësi, solli edhe konflikte politike midis institucioneve në Shqipëri, ku ministri i Drejtësi u shmang tërësisht nga pjesëmarrja dhe vendimmarrja për hartimin e Reformës në Drejtësi, në atë shkallë sa ministri i Drejtësisë nuk u pyet as për të përcaktuar specialistët, dhe kjo e detyroi ministrin e Drejtësisë Nasip Naço sa dha edhe dorëheqjen, duke deklaruar, se dorëheqja e tij do t’i japë mundësi edhe kryetarit të Komisionin Parlamentar të Reformës në Drejtësi të firmosë dhe vulosë Reformën në Drejtësi.
Fondacioni Soros, si financuesi 100 % i reformës në Drejtësi, mori në dorë edhe të gjitha të drejtat politike, që të hartonte atë platformë juridike të Reformës në Drejtësi, që do t’u shërbente më së miri interesave politike të segmenteve të caktuara të Politikës në Shqipëri.
Duke qënë se vendimmarrja për reformën në Drejtësi ishte që në fillim e njëanshme, pa asnjë konsensus të gjerë politik, jo vetëm midis mazhorancës dhe opozitës, por edhe vetë brenda mazhorancës (konflikti politik Kryetari i Komisionit Parlamentar të Reformës në Drejtësi me ministrin e Drejtësisë), atëhere edhe paltforma e Reformës në Drejtësi, që u hartua nga Fondacioni Soros, si financues I saj, u bë e atillë, që të mos miratohet me consensus politik. Opozita e bojkotoi Komisionin Parlamentar të Reformës në Drejtësi kur propozimet e saj për platformën e reformës në Drejtësi u injoruan nga shumica. Madje, Opozita përcolli te Komisioni i Venecias një platformë të saj juridike, me vërejtjet dhe propozimet e saj, që kishte ndaj draftit përfundimtar që hartoi Fondacioni Soros për reformën në Drejtësi.
Komisioni i Venecias, si një institucion ndërkombëtar i profilizuar në Fushën e të Drejtës Juridike, dha shumë rekomandime të specializuara për draftin e Reformës në Drejtësi.
2 ishin rekomandimet më të rëndësishme të Komisionit të Venecias ndaj draftit të Reformës në Drejtësi.
E para, numri i shumtë i institucioneve të Gjyqësorit, që do të ndërtohen në Shqipëri, që mund të vështirësonte kompetencat midis tyre, si edhe shpenzimet e mëdha që do të duheshin për të përballuar funksionimin e tyre.
Mirëpo, këto rekomandime nuk u pranuan nga Komisioni Parlamentar i Reformës në Drejtësi, ngaqë nuk u përshtateshin interesave të caktuara politike të hartuesve dhe porositësve politikë të Reformës në Drejtësi.
Fondacioni Soros, në kohën e Presidentit Obama, gëzonte mbështetjen politike të Administratës Amerikane, për shkaqet politike që dihen.
Pas zgjedhjes së Donald Trump në Presidencën e SHBA, Soros tashmë është kundërshtari politik i Presidentit Trump, aq sa Fondacioni Soros organizon në gjithë SHBA protestat antiTrump!
Atëhere, pyejtja më e thjeshtë dhe e logjikshme është:
-Po Reforma në Drejtësi në Shqipëri, që u financua, u hartua 100 5 nga Fondacioni Soros, a ka mbështetjen zyrtare të SHBA?
Deri tani asnjë deklaratë zyrtare nga Administrata e Presidentit Trump nuk është publikuar që Presidenti Trump mbështet Reformën në Drejtësi, që ka financuar dhe hartuar Fondacioni Soros.
Të mos keqkuptohemi. SHBA mbështet politikisht çdo reformë në drejtësi që i shërben forcimit të Demokracisë në Shqipëri.
Por, akoma Presidenti Trump dhe Administrata e Tij nuk kanë deklaruar zyrtarisht, që SHBA mbështet PIKËRISHT Reformën në Drejtësi që hartoi dhe financoi Soros.
Atëhere, vete Reforma në Drejtësi është ANTIKUSHTETUESE, e Pavlerë, Antidemokratike, derisa u hartua dfhe u financua 100% nga Fondacioni Soros, derisa Opozita në Shqipëri u përjashtua nga Vendimmarrja e Komisionit Parlamentar të Reformës në Drejtësi dhe nuk e ka dhënë konsensusin e saj politik për ligjet e Reformës në Drejtësi.
Parlamenti shqiptar, sot nuk mund të votojë dot asnjë ligj të Reformës në Drejtësi, derisa Opozita bojkoton Parlamentin dhe ligjet e Reformës në Drejtësi, nëse votohen vetëm nga deputetët e mazhorancës, do të jenë NUL, derisa nuk do të kenë votat e Opozitës

Jakup B. GJOÇA/
Kryeministri Edi Rama, ka disa ditë që në çdo dalej publike deklaron me arrogancën pushtetore, se ai, do të bëjë zgjedhje parlamentare edhe pa opozitën.
Së pari, nuk është kryeministri ai që organizon zgjedhje parlamentare, e ca më pak, të jetë kryeministri ai, që mund të përcaktojë me kë dhe si do të zhvillohen zgjedhjet parlamentare.
A është kompetencë kushtetuese e Kryeministrit Edi Rama, që të organizojë zgjedhje parlamentare?
A është detyrë kushtetuese e kryeministrit Edi Rama, që të vendosë zgjedhje parlamentare, edhe pa opozitën?
A mund të ekzekutojë Edi Rama, si kryeministër, edhe kompetenca kushtetuese, sikurse organizimi i zgjedhjeve parlamentare pa Opozitën, që nuk janë në kompetencën e tij kushtetuese?
Nuk ka ndodhur kurrë, që në asnjë vend jokomunist, jo diktatorial, të zhvillohen zgjedhje parlamentare pa Opozitën politike.
Ju kujtohet, viti 1991, kur në mars të 1991-it Ramis Alia, Presidenti i Shqipërisë organizoi të ashtuquajturat “zgjedhje pluraliste” të para postkomuniste, me subjekte zgjedhore veglat e sistemit Komunist, sikurse organizatat e Frontit, të Gruas, të Rinisë, të Bashkimeve Profesionale, që së bashku me PPSH-në u futën në zgjedhje parlamentare, por, nëjkohësisht, Ramis Alia përjashtoi Partinë Demokratike, si parti e para politike, që të merrte pjesë në zgjedhjet parlamentare.
Shumë shpejt, Presidenti Alia u detyrua që të shpallte zgjedhje të reja të parakohshme, tashmë me pjesëmarrjen e partive të tjera politike.
Por, këtë mjegullnajë kushtetuese në Politikën aktuale të Shqipërisë e dendëson edhe deklarata e Ambasadës Amerikane në Tiranë, e cila thotë, se Administrata e SHBA nuk e mbështet Protestën e Opozitës. Domethënë, politikisht, deshifrimi i kësaj deklarate të Ambasadës Amerikane në Tiranë, pikërisht, kur kryeministri Rama ka nxjerrë thikat e Pushtetit të tij kundër Opozitës, përkthehet, që (SHBA, sipas deklatatës së Ambasadës Amerikane në Tiranë) do të njohë edhe rezultatin zgjedhor të zgjedhjeve parlamentare në Shqipëri, edhe pa pjesëmarrjen e Opozitës.
Kjo deklaratë e Ambasadës Amerikane në Tiranë, sipas së cilës, “SHBA nuk mbështet Protestën e Opozitës” sponsorizoi politikisht edhe Kryeministrin Edi Rama, që të shtojë dozat e arrogancës politike, duke argumentuar tashmë, që zgjedhjet parlamentare pa Opozitën kanë edhe mbështetjen politike të SHBA-së.
Madje, tashmë kryeministri Edi Rama, me tundimin e të GjithëFuqishmit të Pushtetit, duke iu referuar edhe deklaratës së Ambasadës Amerikane në Tiranë, deklaron se zgjedhjet parlamentare do të zhvillohen edhe pa Opozitën, derisa tani ka edhe mbështetjen politike të SHBA-së.
Historia e popujve, na mëson se kaq i mjafton një diktatori që pushtetin e vet ta shndërrojë në një diktaturë për kundërshtarët e vet politikë dhe paskëtaj, edhe një diktaturë edhe kundër popullit të vet.
Jo larg, por në Greqinë fqinje, në 1967, ambasada amerikane në Athinë në prapaskenën politike mbështeti gjeneralin Papadholullos në Grushtin e Shtetit, i cili rrëzoi qeverinë demokratike dhe parlamentin e votuar nga populli dhe për 7 vjet ndërtoi shtetin diktaturë, nga më të egrat në Historinë e re të Greqisë. Madje, tashmë në çdo përvjetor të festimit 17 Nëntorit, populli grek manifeston edhe kundër Ambasadës Amerikane në Athinë, si protestë popullore, kundër ndihmës që Ambasada Amerikane në Athinë u dha suhtarakëve puçistë të rrëzonin qeverinë demokratike dhe instaluan Diktaturën Ushtarake.
Nëse, Ambasada Amerikane në Tiranë, në mars 2017 deklaron që SHBA është kundër Protestës së Opozitës, mos vallë Ambasada Amerikane do të thotë që:
1.SHBA (sipas deklaratës së Ambasadës Amerikane në Tiranë) është kundër kërkesës së Opozitës për zgjedhje të lira?
2.Mos vallë SHBA(sipas deklaratës së Ambasadës Amerikane në Tiranë) mund të pranojë çdo rezultat zgjedhor në 18 qershor 2017, I cili mund të blihet edhe me miliardat euro të Botës së Krimit, sikurse akuzon Opozita?
3. Mos vallë SHBA(sipas deklaratës së Ambasadës Amerikane në Tiranë) pranon rezultatin zgjedhor të zgjedhjeve parlamentare të 18 qershorit 2017 edhe pa Opozitën në Zgjedhje?
4.A mund të njohë SHBA (sipas deklaratës së Ambasadës Amerikane në Tiranë) një qeveri të zgjedhjeve parlamentare pa pjesëmarrjen e Opozitës?
A I duhen Shqipërisë zgjedhje Parlamentare pa Opozitën?
A do të forcohet Demokracia në Shqipëri, me zgjedhje parlamentare pa Opozitën?
A do të integrohet Shqipëria në Familjen Demokratike Europiane, me zgjedhje parlamentare pa Opozitën?
A ka ndonjë demokratdashës amerikan dhe europian, që këtyre pyetjeve mund t’u përgjigjet pozitivisht?
Mund të ketë interesa të caktuara politike edhe në Administratën Amerikane, mund të ketë segmente të caktuara të Politikës në SHBA, që mund t’u interesojë që në Shqipëri zgjedhjet parlamentare të zhvillohen edhe pa Opozitë, sepse kryeministri Edi Rama është përfaqësuesi i tyre i interesave politiko-ekonomike në Shqipëri.
Po, a do të dominojnë këto interesa politike të ngushta, qoftë edhe të qarqeve të caktuara njerëzisht dhe segmenteve politike në SHBA, mbi interesat e Demokracisë në Shqipëri?
Derisa, nga Administrata e SHBA nuk ka asnjë deklaratë zyrtare, që të njehësohet dhe të jetë në dakortësi me deklaratën e Ambasadës Amerikane në Tiranë, ne shqiptarët amerikandashës shpresojmë që Ambasada Amerikane në Tiranë të pranojë gabimin e deklaratës së saj, ose të paktën, të shqipërojë më shqip përmbajtjen politike!

Kostandin KOLIQI – Kolonel , ish Drejtor i SH.I.U.t.

Kohët e fundit, në shtyp, por edhe në median televizive, po bëhet fjalë për hapjen ose jo të dosjeve të sigurimit të shtetit. Arrihet, deri aty sa të botohen edhe shumë emra, personalitetesh, duke ju vënë, përbri edhe pseudonimet e tyre që , sipas tyre, ja ka vënë sigurimi, kur ata i kanë shërbyer atij. Nuk vë në dyshim, atë që është, apo jo e vertetë, kjo që po bëhet, tani me këta njërëz, personalitete apo vetëm njërëz publikë, duke ju botuar edhe pseudonimet e tyre, por dua tju pyes, përse nuk botoni dosjet e punës së tyre, ku të tregohet se cfar kanë bërë, në të vërtetë, këta njërëz, në favor të sigurimit dhe në dëm të shokëve të tyre? Le të botohen, fletët e shkruara, me shkrimin e tyre, se të tilla duhet te jenë, në ato dosje, dhe që të quhet dosje, po pati të tilla dhe që, këto ndodhen në duart tuaja, zotërinj të shtypit dhe të mediave vizive. Personalisht, për një pjese, tuajën, si gazetarë, nuk kam patur dhe nuk kam respekt. Këtë mendim e kam se juve nuk shkruani dhe shpërndani atë që është lajmë por ju bëni lajm cfar do llafi që dëgjoni, në rrugë, në pazar, në autobuz dhe nuk e vrisni mëndjen se a përbën lajmë, kjo që po shkruani dhe po botoni, apo jo, për këtë as që doni tja dini dhe gjithashtu, nuk doni tja dini se sa e rëndoni njëriun, për atë që i vini pas emrit të tij, që ju e quani pseudonim. Si një ish punonjës në fushën e dosjeve , të përgatitjes së tyre, por më tepër si studijues i tyre, i detyruar nga puna që bëja, në kohën e vendosjes së Demokracisë, jo më parë, në atë kohë, kur ligjet i bënte oficeri i sigurimit, në emër të partisë shtet, dua që tju shpegoi, procedurat, format dhe metodat që përdoreshin, nga sigurimi i shtetit, për të përgatitur një dosje, b/p dhe se si merrej në lidhje bshkëpunuese një person( viktimë) që juve e quani spiunë, që të kuptohet në thelb ajo që duhet të bëhet nga ligjëvënësit, përpara se të marrin një vendim të tillë që edhe mund të krijoi shqetësime të mëdhaja, megjithse për këtë të fundit, kam rezerva se shumë ish të dënuar, hanë e pinë me persekutorët e tyre, sigurimsa, hetues dhe prokurorët që i kalbën nëpër burgje. Duke i parë kështu, të krijohet përshtypja sikur, në ato vendime, ju kanë dhënë fleta kampi dhe jo dënime të rënda, për më tepër, pa bërë gjë, por se vetëm se ishin në listat e tyre të planeve të punës.

Atëhere, si vepronte sigurimi i shtetit në këtë drejtim:

Së pari, merrej vendimi në komitetin e partisë, ku caktoheshin detyrat e punonjësve të sigurimit. Në detyrë, përfshihej , sasia e bashkëpuntorëve që do të merreshin në lidhje, sektorët e punës ku do të bëhej tërheqja. Kjo varej nga rëndësia që i jepej natyrës së repartit ku punohej dhe sasia e personave që punonin atje. Në sektorin ushtarak, kjo vlerësohej më tepër, për vet propagandën që i bëhej, detyrës së ushtrisë që do të shpartallonte të dy grupimet e mëdhaja, ushtarake, së bashku, Traktatin e Varshavës dhe N.A.T.O.n

Arrinin deri sa të përdhunonin vajzën, në sytë e babait, vetëm me qëllimin që i jati të bëhej b/p. Ruajna Zotë, nga kjo rracë njërëzore. Por a e dini se, shumica e kësaj rrace, njërëzore, e kam shum të vështirë, që ti quaj të tillë, por nuk kam se cfar të bëj, është nëpër zyrat e shtetit dhe në shumicën e rasteve, drejtojne sektorë të ndryshëm të vëndit! Verifikojeni se është fare e lehtë për tu bërë. Në radhë të parë, për këtë lloi rrace njërëzore, duhet të kihet parasysh, kur të merret vendimi nga ligjëvënësit.

Vec detyrës, që oficeri i sigurimit kishte marrë nga partia, ai për të qënë më i preferuar i partisë, merrte edhe një angazhim për të tejkaluar detyrën dhe se do të bënte b/p më tepër se detyra e ngarkuar. Dua tju tërheq vëmëndjen, se ju te gazetarisë, bëni sikur e harroni atë që oficerat e sigurimit, përzgjidheshin nga bijtë më të devotshëm të partisë dhe nga familjet që e kanë mbrojtur me gjakë partinë, nga më besnikët që kanë dhënë provat e besnikërisë së tyrë ndaj kauzës së partisë, nëpërmjet punës së tyrë, të deritanishme. Oficerat e sigurimit, duhet të kishin punuar, në shumicën e rasteve, në punëra të ndryshme, në teren, të kishin rritur besimin e partisë, studijoheshin mir e mirë dhe pastaj dërgoheshin në kurse speciale për tu bërë, kuadro të sigurimit të shtetit. Kuptohet se cfar kursesh bënin. Arrinin, në veprimet të tilla, ndaj njërëzve të thjeshtë, për të plotësuar dëshirat e partisë dhe të shefave të tyre sa edhe vetë kucedra do tja u kishte zili.

Arrinin deri sa të përdhunonin vajzën, në sytë e babait, vetëm me qëllimin që i jati të bëhej b/p. Ruajna Zotë, nga kjo rracë njërëzore. Por a e dini se, shumica e kësaj rrace, njërëzore, e kam shum të vështirë, që ti quaj të tillë, por nuk kam se cfar të bëj, është nëpër zyrat e shtetit dhe në shumicën e rasteve, drejtojne sektorë të ndryshëm të vëndit! Verifikojeni se është fare e lehtë për tu bërë. Në radhë të parë, për këtë lloi rrace njërëzore, duhet të kihet parasysh, kur të merret vendimi nga ligjëvënësit.

Pasi merrej miratimi nga komiteti i partisë, i cili shoqërohej me një shkresë të firmosur nga sekretari i parë i këtij komitetit, operativi i sigurimit, fillonte nga puna për të përcaktuar, njërëzit që do të merrte ne lidhje, b/p. Përpilonte një listë të gjatë me emrat e tyre, ju hapte, për sejcilin, një dosje te vecantë, që quhet, dosje personale. Në këtë dosje, futeshin të dhënat për arësimin e tij, për karakterin dhe personalitetin e tij, nga cila familje rrjedh dhe lidhjet e saja me partine, besueshmëria që kishte tek ky njëri, sigurimi, për detyrat që do ti ngarkoheshin në të ardhmen, për ata që në të kaluarën e tyre, kishin bërë ndonjë veprim të ndaluar nga partia apo kishin ndonjë dënim të lehtë, që do të përdorej për ta detyruar duke i bërë presion dhe kërcënim, material detyrimi, quhej ky veprim, ose kishin ndonjë pjestar të familjes, të ndëshkuar, etj. Të parët në këto lista, ishin njërëzit që vuanin përndjekjen politike sepse kishin të afërm nëpër burgje. Mendoni, të jetosh në kënetën e Tërbufit, ku të pinte mishkonja, por edhe sigurimsi, gjakun, të mund të mos pranoje bashkëpunimim… Studime të tilla për sejcilin dhe këto të dhëna, futeshin në dosjen e tij. Aty përcaktohej edhe pseudonimi që, viktima, do të mbante, i mbushej edhe kartela, në dy kopje, ku shkruhej data e marrjes në lidhje dhe pseudonimi i tij.

Përgatitej rregjistri, me emrat e atyre që do të merreshin në b/punim. Duhet të qartësohet, mirë, se në këtë rregjistër, në krah të emrit, është, një kolonë, horizontale, e ndarë në kuadrate të vegjël, ku në të ardhmen, do të shkruheshin numrat e informacioneve dhe të fletëve të tyre, që b/p do të dorëzonte tek oficeri i sigurimit.

Edhe nëqoftëse, dosja e punës së b/p do të jetë zhdukur, ky rregjistër, të thotë se sa është numri i informacioneve, që b/p ka dorëzuar. Sasia e informacioneve, pwrcakton punën e bërë nga informatori, kështu që edhe pa gjetur dosjen e tij, të punës, ky njëri, me shum sukses quhet b/p i sigurimit. Por, në qoftë se dosja e punës së tij nuk është dhe rregjistri, kolonën horizontale e ka bosh, këtij njëriu, mos i bini më qafë kot, se nuk ka qënë b/p. Përse ka ndodhur kjo? Kjo ndodhte se, oficerat e sigurimit, që nuk e realizonin, jo angazhimin, por kishte nga ata, që ishin, aq të paaftë sa nuk realizonin, dotë as detyrën, për sasinë e b/p dhe kishin gjetur një mënyrë, duke përfituar edhe nga ajo që ishin, pothuajse, jashtë kontrollit, kontrolloheshin vetëm nga eprorët e tyre, që ju interesonte kjo gjw, numri i madh, emëror, mbushnin rregjistrat me emra, por fiktivë, sepse puna e spiunllëkut, ishte e garantuar, me më të devotëshmit, që për atë kohë ishin me bollëk, me pak fjalë, detyra realizohej.

Me dosjet personale, në cantë, dhe me rregjstrin të mbushur me emrat e të përzgjedhurve, ku ishin jo vetëm sipas detyrave por sipas angazhimit që kishte marrë, oficeri i sigurimit, shkonte të merrte miratimin përfundimtar, te sekretari i komitetit të partisë. Edhe ky, pasi studijonte karakteristikën e gjithsejcilit dhe te gjithë dokumentave përkatës, i vinte vulën me një shkresë – leje për të filluar nga puna, oficeri i sigurimit. Deri në këtë moment, asnjëri, nuk e dinte se cfar po përgatitej për atë, nga partia dhe njëriu i sigurimit. Në të njëjtën kohë, bëhej kujdes që në bashkëpunim, të mos merreshin, antarët e partisë, megjithatë, me porosi dhe vendim të vecantë, edhe ata bëheshin b/p. Kemi gjetur të tillë, por cudia është se, një pjesë e ryre, u rreshtuan djathtas dhe sotë, disa i gjen, me detyra të rëndësishme dhe nëpër dikastere të rëndësishëm dhe për cudi, me shumë miq, në parlamentë, deputetë. Nga kjo dijeni, përjashtohen ata që bënin kërkesë për tu futur në bashkëpunim me sigurimin, se kishte edhe të tillë, të devotshëm…..Këta, soi, e dinin se cfar po bëhej dhe përgatitej për ta. Tani, fillonte nga puna, oficeri i sigurimit. Kjo do të thotë, se ai takonte, një për një, viktimat e tij, ku ju propozonte që ata të bëheshin b/p të tij. Ata që , qysh në fillim, nuk e pranonin, u bëhej presion deri edhe kërcënim, duke ju përmëndur edhe ndonjë prapësi që kishin bërë, në të kaluarën e tyre, apo të familjarëve të tyre. Për, ndonjërin, përdoreshin edhe format, nga më makabret që vetëm ato monstra i dinin, deri në shkatërrim të familjeve të viktimave të tyre, mjafton që të arrihej qëllimi. Kishte nga ata që pranonin me njëherë dhe në shumicën e rasteve, ata firmosnin, gjë që reflektohet nëpër dokumentat përkatëse.

Ata që bënin kërkesë dhe ata që firmosnin, ishin, më të preferuarit dhe përdoreshin si b/p drejtimi ku bënin edhe kombinacione, ku mjerë ai që binte në këtë kurth se do të kalbej në burg, ndërsa b/p, merrte nje shpërblim në para apo në materiale, sende shtëpiake etj. Të gjithë ata që pranonin për të bashkëpunuar dhe fillonin nga puna, punët e tyre, iformacionet, janë në një dosje të vecantë, që sigurimi e quante, dosje pune dhe mbi kapakun e saj është shkruar, vetëm pseudonimi dhe brënda, janë letrat e shkruara dhe të

firmosura, poshtë pseudonimit që e shkruante b/p. Këtu nuk vihej emri i tij. Kjo është dosja e punës së keqe që ka bërë b/p. Kjo dosje duhet të studijohet dhe të hapet, po u pa e arësyeshme që mund ti vlejë shoqërisë. Personalishtë, mendoi se vetëm dosjet e atyre që kanë shërbyer si b/p drejtimi dhe që kanë dhënë informacione ku janë implikuar, personat, për të përfunduar nëpër burgjet, me drejtimin politik, anti parti, duhet të studijohen, nga persona që dinë ta bëjnë këtë studim, mirë, dhe jo me ngjyrime politike, të kohës tonë, dhe, pamvarësisht se ku janë, sotë këtyre njërëzve,b/p, duhet tu bëhen publike, punët e tyre të ndyra, në dëm të njërëzve që mendonin ndryshe nga partia e tyre. Po vazhdoi të bëhën publike, nëpër gazeta, emrat dhe pseudonimet e tyre, mbi bazën e llafeve të pazarit, apo vetëm për tu kënaqur, ndonjë politikan, mjafton që ti dali emri, atij tjetrit, kundërshatrit të tij, apo edhe të ndonjë gazetari, kundër tjetrit, atëhere, do të ngelemi në vorbullën e zhurmave të kota, pa arritur atje ku duhet që kjo gjë e ndyrë të mos përsëritet më.

Por nga duhet të filloi kjo punë kaq e madhe dhe kaq e rëndësishme për vëndin tonë?

Mirë është që studimi dhe publikimi i dosjeve, të bëhet nga dosjet e partisë shtetë, sidomos, te komiteteve te saja, sepse atje merreshin të gjitha vendimet, ato duhet të publikohen dhe të denoncohen, pikë së pari.

Shofim, sotë, protestat e ish ushtarakëve, në lirim ku një pjesë e të cilëve, janë pikërishtë ata që kanë marrë këto vendime të përbindëshme, kanë drejtuar komitetet e partisë, në ushtri, kanë qënë oficera sigurimi, nga më të devotëshmit dhe paturpësia e tyre arrin deri aty sa të dalin, në protestë, me flamurin kombëtarë, me yllin e kuq. Dhe neve të paguajmë taksat që këtyre monstrave, tu jepet pension i majmë, si ato të N.A.T.O.s, thonë ata që e luftuan NATON gjatë gjithë jetës së tyre. Oh sa turpë për ne. Dhe menjëherë, të studijohen dosjet e punës së oficerave të sigurimit, ku është e pasqyruar puna e tyre e ndyrë, ndaj popullit të vetë. Qysh aty duhet të filloi puna me dosjet, të studijohet puna e këtyre njërëzve, sepse kanë qënë partiak të devotshëm dhe mos të lejohen të mbushin administratën publike, aq më keq, që një pjesë e tyre është në Parlamentin Shqiptar. Kjo pjesë e shoqërisë tonë, duhet të japi llogari për atë që i ka bërë këtij populli dhe këtij vëndi. Përkundër, këta jo vetëm që janë nëpër zyrat shtetërore por, në disa dikastere, janë shum të preferuar, sa që arrihet deri aty, sa që shprehen, për neve, të paktët që u punësuam, mbas zgjedhjeve të fundit : “ Po këta cfar duan në ministrinë tonë!?”

Duhet të qartësohet, njëherë e mirë, bashkëpuntor i sigurimit të shtetit, quhet ai që ka dhënë informacione, me shkrim dhe jo ai që ka vetëm emrin nëpër listat apo rregjistrat e tyre, ku është edhe pseudonimi i tij, gjë që shpegova më lartë se si ndodhte kjo. Vetëm këto dosje, pasi të studijohen, mirë e mirë dhe për persona të vecantë, duhet tu bëhen publike, mbi bazën e një vendimi.

Dua tju jap një paralajmërim, atyre politikanëve dhe atyre gazetarëve që u bien daulleve, per hapjen e dosjeve, më tepër se të tjerët, mos u bini më këtyre

daulleve se do të ngeleni me gishtë në gojë, një ditë, kur do të gjeni emrin e babait tuaj, xhaxhait tua, gruas tuaj, nënës tuaj apo shum të afërmëve tuaj, në ato lista apo ato dosje pune. Dua tju kujtoi se drejtuesit kryesorë të partisë dhe të sigurimit të shtetit, mburreshin, me të madhe, se kishin arritur deri atje sa të kishin bërë spiunë, një në zhdo dy apo tre vetë. Ej, familjet tona, janë shtatë apo tetë persona…Bëjini mirë llogaritë.

Ka shumë dosje për tu studijuar dhe për tu hapur, këtu tek ne. Më të rëndësishmet, për mendimin tim, janë dosjet e gjykatave, si të kohës së qoftëlargut edhe të kohës së tanishme, sepse, në dhënien e vendimeve, nuk po gjejmë ndonjë ndryshim të madh. Atëhere të fusnin në burg për veprimtari armiqësore, ku në shumë raste, vetë viktima nuk e merrte veshtë se përse po dënohej, sa që edhe sotë, një pjesë e tyre, e pranojnë që nuk kanë bërë gjë, kundër partisë dhe shtetit, apo ushtrisë, pamvarësishtë se sotë, trumbetojnë me të madhe se ata janë prurësit e demokracisë, me disidencën e tyre që në të vërtetë, nuk ja kanë ditur emrin dhe jo që të kenë qënë disidentë, apo gjeneralët e djeshëm që, vetëm për një gjë dallohen, për atë që ja futën njëri tjetrit dhe kucedra ja u futi të gjithëve, tani, këto gjykata, kundrejtë shumave marramëndëse, pamvarësishtë se cfar krimi ke bërë, të nxjerrin nga burgu. Po kështu, duhet të studijohen dosjet e prokurorisë dhe aty do të gjënden ata prokurorë që janë të lidhur me kriminelët, që kanë dhënë vendime me vdekje deri në ditët e fundit të atij shteti makabër, që për cudinë e të gjithëve, sotë dekorohen. Ta bëntë këtë veprim, Moisiu, nuk do të cuditemi, se e dim që është pinjolli i komunistit të devotshëm, por i dekoron një Presidentë i djathtë, me të vërtetë, shumë cudi e paspjegueshme. Por aty do të gjëndet edhe disidenca e vërtetë e cila duhet të bëhet publike dhe të përshëndetet e të shpërblehet dhe jo të hidhet baltë mbi eksponentët e disidencës së vërtetë, si edhe po ndodh në ndonjë media. Se janë të shumtë ata që bërtasin se kanë qënë të burgosur politikë. Nëpër burgjet politike, shumë kan qënë , por, të burgosur politikë, janë shum të paktë. Nëpërmjet studimit të këtyre dosjeve, bëhet vlerësimi dhe ndarja në të burgosur politik, që kanë patur aktivitet, duke kundërshtuar, politikisht, partinë komuniste, gjë që deri tani, del se janë shum të paktë, në numër, bëhet vlerësimi i të dënuarve, me listën e sigurimit për të plotësuar numrin dhe planin, shum nga të cilët, edhe gjatë gjykimit, kanë bërrtitur për partinë dhe leverin, duke ju vlerësuar ndëshkimin e pa drejtë që kanë marrë, pamvarësishtë, se shumë nga këta, janë futur në burg për aktivitet ordiner dhe, atje janë, ridënuar për agjitacion dhe propagandë.

Dhe në fundë, të lind pyetja: Kush është më e rëndësishmja dhe që duhet të hapet, dosja e b/p të sigurimit, dosja e gjykatësit që ka dhënë vendime, me vdekje, deri tani, vonë, kur diktaturës po i vinte fundi dhe pothuajse, të gjithë ata janë në drejtimet e gjyqësorit shqiptar, dosjet e prokurorisë, që shumë nga ata që kanë qënë hetus, dje, janë sotë prokurorë, dosjet e policis, apo dosjet e të dënuarve politikë, që janë kaq shumë, dhe që kanë përvetësuar titullin “disidente” sa po të ishte e saktë kjo, neve do të cliroheshim, shumë e shumë,

më parë, nga vargojtë e diktaturës, pa mohuar të përndjekurit, se të tillë janë shumë.

Që të merret nje vendim i tillë, për studimin dhe hapjen e dosjeve, është shum e vështirë, por që të lihen në harresë dhe ti mbuloi pluhuri, ca më keq akoma, tu lihet në dorë gazetarëve dhe politikanëve, picirukë, si në politikë edhe në jetën e përditëshme, nuk është e drejtë, sepse bishës, i është prerë vetëm njëra kokë, nuk duhet harruar se ka shtatë kokë, domethënë se i ngelen edhe gjashtë të tjera.

Me mëndë në kokë dhe me zemër te cliruar nga keqdashja, duhet filluar nga kjo punë e madhe, por më tepër shumë e rëndësishmë për fatet e këtij populli të shumëvuajtur, dhe tepër i paqartë.

Kostandin KOLIQI – Kolonel , ish Drejtor i SH.I.U.t.

Lufta po po mund ta quajmë edhe luftë zhvillohej brenda të njëjtit lloj, miqve që tashmë janë bërë armiq.

Kryeministri Rama dhe deputeti i larguar nga socialistët Ben Blushi. Pas kauzave të hedhura ku më pak dhe ku më shumë në ajër, sot ishte dita që ata të përballeshin direkt dhe t’iu jepnin përgjigje shumë nga çështjeve që ishin lënë përgjysmë.

Që nga dëshira e madhe sipas Ramës e Blushit për të qenë ministër, deri te zgjidhja e gjëegjzës që Rama ka qenë macja e Barcaletës.

‘’ Beni vdes për pak ministër, aq shumë vdes sa është gati të shfaqet i rilindur në lëkurën e një politikani të rilindur….që në qeverinë e Fatos Nanos, 20 vjet nga sot! Me ty mund të kalohet bukur darkave, hidh e mbush verë, po në mëngjes nuk shkohet askund me ty. Kur del në fotografi me të varfërit hiqi syzet e diellit se dukesh si turist!’’, do të deklaronte fillimisht Rama.

Ndërkohë që flakë për flakë i është përgjigjur Blushi duke thënë se Rama ka qarë nëpër supet e kolegëve për t’u ngjitur në karrierë. Ai tha se Rama është bërë palë me krimin.

Pashë një kryeminsitër të dregraduar, një mik të degraduar, sot kishte detyrimin t’i thoshte shqiptarëve pse ka sjellë 4 ministra të rinj? Ky do tju mbrojë, që mat kur zhgjohem unë dhe kur fle unë. Këtë bën ky, mat kurr zgjohem edhe kur fle unë. A mund ta banalizojë unë çështjen kështu, unë jam këtu për të treguar realitetin, që vendi është krthtyer në kanabis, në në vend krimi.

Sepse ishte Saimir Ministër i Brendshëm dhe ky e hoqi se ka pasur shumë të mira. A më keni parë ju që thotë që unë kam ndenjur me një bandit. A ka njeri që më thotë që kam qenë shoku u Koço Kokëdhimës, i Elvis Rroshit. Nuk e dini ju shumica që keni ardhur. Unë nuk jam banal, unë flas për polika dhe jo për gjëra personale. Unë nuk vij në parlamnet për të foluar për gjëra personale. Për papunësinë është përgjegjës Edi Rama. Kush është përgjegjës për kontrabandë në Shqipëri ? Është Edi Rama, këta janë miqtë e mirë apo të Edi Ramës. Kur është përgjegjës 400 mijë të f varfët? Ky është banazlizmi i paralmetit.

A ka ardhur koha ta tregoj unë ty si silleshe për t’i marrë një vend pune Fatos Nanon. Duhet të kisha votuuar që armët të vinin në Shqipëri, të bëhesha si Elvis Rroshi, e ka mandatin në tim dhe të shqiptarëve. Ky është 17 vjet në pushtet?

Për çfarë të paguajmë më taska për të akoma, kërkon edhe një mandat, për çfarë do jetë përsëri?

Një njëri totalisht i papërgjegjësh që ka bërë karrierë duke u qarë, nëse edhe 5 manadate të kisha nuk do jua lija juve në dorë edhe sa për LIBR-ën, a keni parë kryeminsitër më banal. Unë nuk iki nga bibloteka dhe e kam për ndër, unë nuk kam vrarë njeri, as nuk kam blerë ndonjë arë me kanabis. Je i degraduar si mik, jo si kryeminstër, nuk del njëri të flasë kështu, ti më kë një borxh akoma

Të kam kërkuar para një viti dhe të më dilje përballë të votoheshim. Iku nga gara si frikacak. Nuk duhet të vijë një njeri këtu dhe të flas si frikacak. Shkove në Elbasan dhe dolën aty pijanecë dhe horra zjarrëfikës të Qazimit dhe ti u bëre me ata. Në këtë grup parlamentar ka njerëz që kanë nxjerrë armët dhe ti u bëre me ata. Ti je gjë tjetër të vret pas shpine. “, u shpreh Blushi.

Shkrimtari shqiptar nga Maqedonia Kim Mehmeti ishte para disa ditësh i pranishëm në çadrën e opozitës. Ndërkohë që arsyet e këtij takimi dhe përshtypjet që ka marrë ka zgjedhur t’i tregojë në një intervistë për ‘’Politiko.al’’.

Ai tregon se nuk e njifte më parë Bashën dhe se takimi i parë ka qenë atë ditë në çadër. Mehmeti flet edhe për njohjen e tij të vjetër me Berishën, me Ramën po edhe për mospëlqimin e tij ndaj kreut të LSI-së Meta.

Cila ishte përshtypja për Çadrën e protestës së opozitës, pse shkuat atje?

Kim Mehmeti: Çadra e PD-së mu duk pak më ndryshe se ajo e para disa viteve e PS-së, mbase shkaku se ajo e dikurshmja e socialistëve opozitarë, kishte më shumë aktrim se sa seriozitet. Dhe shkova te kjo çadër, pikë së pari pse këtë ma kërkuan disa miq të mi, dhe pse dua që Shqipëria të mos jetë shtet ku do ngrenë çadra partitë opozitare, por shtet që do jetë atë që e thash më lart: ‘çadër’ nën të cilën do mund të strehohet e tërë shqiptaria. Pastaj shkova te kjo çadër pse më janë bërë të neveritshme pohimet dhe intrigat e atyre që thonë se u dhimbset Basha i mbetur ‘nën hijen’ e Berishës, e të cilët kështu duan ta pengojnë etablimin e Bashës si lider të ri partiak. Po pra, më janë bë të neveritshëm ata që janë duke e ‘mbrojtur’ Bashën nga Berisha, ngaqë të tillët e duan të kundërtën: që PD-ja të mbetet pa lider të definuar të saj.

E di se askush nuk do e besojë, por unë me Bashën jam njoftuar, dhe për herë të parë me të jam takuar pesëmbëdhjetë minuta para se të shkoj te çadra e tij. Unë kam pasur miqësi me Sali Berishën, dhe ende e quaj mik timin, por kjo fare nuk më ka penguar që të them atë që kam thënë për qeverisjen e tij. Më në fund, nëse doni ta dini, unë gjithmonë kam qenë me opozitën. Gjatë qeverisë së shkuar të Berishës, publikisht, e jo nëpër kafene, e kam thënë se Shqipëria ka nevojë për ndryshim dhe se është mirë që PS-ja t’i fitojë zgjedhjet. Thjesht, nuk mund ta kuptojë se si një artist, mund të jetë nga krahu i të pushtetshmit dhe të fortit!? Po, edhe mua më ka ndodhur të jem përkrah të pushtetshmit, por vetëm përderisa ai nuk e humbur pushtetin mbi vetveten. Dhe nga mund ta dija unë, për shembull, se Kryeministri i tanishëm i Shqipërisë, do e humbte pushtetin mbi vetveten ende pa e përfunduar mandatin e parë!?

Edhe me Berishën burrështetas unë isha vetëm përderisa ai nuk e ‘humbi pushtetin’ mbi vetveten. E di që asnjëri prej tyre nuk ka pasur nevojë për diëka të tillë, por aty ku më është dhënë rasti, e kam përkrahur edhe Nanon, edhe Edin. E në ndërkohë, kurrë nuk kam pasur mendim të mirë për drejtuesin e LSI-së. Edhe atë pse, sipas meje, nga grindja mes PS-së dhe PD-së, më së shumti përfiton lideri i LSI-së, i cili me ‘dashuri, urtësi e mirëkuptim’ ia del të pamundurës në politikë, e që me gjuhën e shkrimtarit, e definoj si mjeshtri të të takojë edhe ‘lavdia edhe ‘pasuria’.

Po pra, jam shkrimtar dhe mos mendoni se nuk e di që të kërkosh politikanë shqiptarë që i përmbahet premtimit dhe fjalës së dhënë, është njësoj si të kërkosh ndërgjegje te ai që nuk turpërohet. Por kjo nuk më pengon, me aq sa mundem, të kontribuoj në etablimin e një gjenerate të re politikanësh, e cila në mos më shumë, do e kultivojë mendësinë politike se nuk është Shqipëria pronë e partive, por partitë janë të Shqipërisë, dhe se nuk është emblema partiake ajo që e bënë individin më të vlefshëm, por vlerat personale të anëtarëve të saj, janë ato që e lartësojnë flamurin partiak. (E.K/SHUPLAKA)

“Rama ka vënë në punë gjithë makinën propagandistike për rrezikun rus ndaj pushtetit te tij. Kjo është situatë qesharake dhe përpjekje e turpshme.”

Nga Fatmir Mediu/

Shkrimet kundër 6 senatorëve që i dërguan letër për situatën e rëndë të krimit e korrupsionit në Shqipëri, janë në të njëjtën rrugë të deklaratave që vetë Rama bëri kundër Presidentit Trump, janë kundër Amerikës dhe atyre njerëzve që e mbështetën Shqipërinë për t’u bërë vend anëtar i NATO-s.

Kjo politikë e Ramës po kthehet në një rrezik serioz për marrëdhëniet ndërmjet Shqipërisë dhe SHBA.

Nëpërmjet manipulimit të një rezolute të dy përfaqësuesve të ”Dhomës se Perfaqesuesve” që nuk është futur as në procedurë, ku përmenden problemet me Rusinë në shumë vende evropiane dhe ne fund Shqipëria, përmendet në mes 20 vendesh që kanë zgjedhje dhe se Rusia mund të influencojë ato. Këtë projekt rezolutë Rama e kthen në Rezolutë të 11 senatorëve vetëm për të manipuluar opinionin publik.

A ka rrezik rus në Ballkan? Padyshim po. Po ky rrezik rus është sot prezent dhe i lidhur me miqtë e ngushtë të Ramës, siç është Vuçiç apo kalon në një spirale të rrezikshme gjeopolitike nga veriu dhe Lindja e Ballkanit?

Rusia kërkon aleanca politike dhe ushtarake në Ballkan dhe ky është një kërcënim për shqiptarët. Rusia është prezent ushtarakisht në Ballkan, ajo është prezent ekonomikisht dhe politikisht. Ka kohë që kërkon të ndërtojë një aleancë ushtarake me Serbinë, Bosnjën dhe Maqedoninë. Situata e rëndë në Maqedoni në ndarje të thella etnike është në dëm të interesave shqiptare kjo dhe për shkak të egocentrizmit të Ramës për protagonizëm pushteti. Rrëshqitja e Maqedonisë në marrëdhënie të ngushta me Rusinë do ta ndërlikonte jo vetëm situatën e shqiptarëve në Maqedoni, por në mbarë Ballkanin.

Në favor të Rusisë është edhe loja e Ramës për t’u futur ndërmjet marrëdhënieve serbo – kosovare duke injoruar autoritetin e drejtuesve të Kosovës. Kosova në ndërtimin e institucioneve të saj qoftë edhe të Ushtrisë Kosovare duhet të jetë mirë e koordinuar me SHBA dhe NATO. Ruajtja e integritetit territorial të Kosovës nuk do të ndërvaret as nga ushtria e saj, as nga ushtria shqiptare, por nga marrdhënia dhe roli në kuadër të NATO-s.

Deklaratat se Rama do marrë pushkën për të mbrojtur Kosovën janë një patriotizëm folklorik.

Po ashtu forca e Rusisë në Ballkan është rritur ndjeshëm edhe për shkak të bashkëpunimit ushtarak dhe politik me Turqinë, si asnjëherë më parë, gjë e cila të paktën për momentin është në disfavor të shqiptarëve.

Dobësimit të pozicionit shqiptar, po ashtu i shërben dhe injorimi që Rama i ka bërë NATO-s jo vetëm duke e ulur buxhetin e Mbrojtjes në 0,75 %, duke iu kundërvënë vendimeve të Aleancës, por dhe duke mos reflektuar tashmë një kusht detyrues për marrëdhëniet në NATO me SHBA, theksuar kjo nga Presidenti Trump dhe së fundmi nga sekretari Tillerson.

Z Rama dhe zëdhënës të Ramës.

Mike Lee, James Inhofe, Ted Cruz, David Perdue, Thorn Tills, Bill Cassidy janë miq dhe mbështetës të vërtetë të Shqipërisë dhe shqiptarëve. Nuk pranojnë, sic thotë Departamenti I Shtetit dhe Europol që një vend anëtare i NATO-s te jetë prodhuesi i pare i Marijuanës, i korrupsionit dhe i krimit, por të jetë vend ku shqiptarët votojnë të lirë dhe së shpejti të bëhen vend i BE.

Nëse ka ndikim rus në Shqipëri është kjo politikë që është sot dhe padyshim krimi, korrupsioni dhe trafiqet‎.

Lexo edhe:

Përçahet mazhoranca, rrezikohen votat për ministrat e rinj të qeverisëAktorja durrsake njofton se do bëhet deputete, por ‘e mbysin’ komentuesitFaqet e para të shtypit shqiptar për ditën e sotmeKomentet
roshi23/03/2017 10:00
prapa diellit megjithe ramen
Shto koment

më të lexuarat
Politike
Nishani i përgjigjet Zhitit: Pas akuzave si spiun në Spaç, konstatova dhe paqëndrueshmëri psikike
Politike
‘Jam njësh për të qënë dysh’ -IRIQI bisedon me Ben Blushin.
Politike
VIDEO-LAJM/ ‘Nisma#’: A njeh kufij ky palaço?
Politike
Zgjedhjet e 22 marsit 1992/ Si përmbysi populli me mbi 1 milion vota, klikën ish-komuniste të PS-së

Politike
Hysenbelliu tregon episodin me Edi Ramën: Erdhi në emision me vonesë dhe dridhej i tëri…
Politike
Si do të rrafshohet zona muze e Tiranës për biznesin e ndërtimit
Politike
Sulltan Novruzi/ Deputetja e LSI, Monika Kryemadhi uron besimtarët bektashinj
Politike
Rrëfehet Sali Berisha: Ju tregoj cili emër m’u propozua për President në vitin 1992
Politike
Ish-ministri Manjani: Ju tregoj si Edi Rama kërcënoi gjykatësen për të futur në burg një plak
Politike
Zgjedhjet e 1996/ Berisha flet për herë të parë: Ju tregoj ndërhyrjen e amerikanit
TË NGJASHME

Politike
VIDEOLAJM/ Flakë para Kryeministrisë
Politike
Zgjedhjet e 1996/ Berisha flet për herë të parë: Ju tregoj ndërhyrjen e amerikanit
Politike
Ish-Kryeministri Berisha: Ju tregoj sesi përgatitën arrestimin e Kadaresë dhe ndërhyrja e Francois Miterand
Politike
Rrëfehet Sali Berisha: Ju tregoj cili emër m’u propozua për President në vitin 1992
Politike
Sali Berisha flet për herë të parë për arrestimin e Thaçit në Shqipëri
Politike
Deputeti Strazimiri – Edi Ramës: Zoti ta shtoftë inatin…
Politike
Çadra e lirisë, mesazhi i 22 Marsit: Të krijohet sa më shpejt qeveria teknike që garanton zgjedhje të lira
Politike
Bogdani sulmon Veliajn: Përdor lotët e një fëmije për propagandë

SYRI.net është agjencia më e madhe e lajmeve në Shqipëri, që brenda një kohe të shkurtër është kthyer në lider të informacionit. Në SYRI.net do të gjeni opinionistë më me emër në vendin tonë, investigime dhe lajme që nuk do ti gjeni diku tjetër. Lajmet në SYRI.net janë prodhim i SYRI.net dhe nuk lejohet marrja e tyre pa një komunikim të mëparshëm me redaksinë. Ju ftojmë të klikoni dhe të na shkruani sa herë që ju mendoni se duhet. Stafi i SYRI.net

Një çmendinë e quan gazetari Edison Ypi, Shqipërinë, duke uruar që të mos kthehet në kasaphanë. Në një shkrim për Ypi.al, ai thotë se vrasësit që duhej të ishin në burg janë deputetë.

Çmendina
Hajdutët ordinerë pa asnjë zotnillik, asnjë aftësi dhe asnjë talent janë ministra.

Ministri i brendshëm është vëllai i një trafikanti droge.

Katundarë ordinerë trashanikë ambiciozë të sëmurë te ardhur nga an’ e anës që duhet të kultivonin tokën dhe vilnin ullinj ose portokalle atje ku kanë lindur dhe dashnore të parë kanë pasur cjapin e katundit,janë në pikat kyçe të administratës.

Gazetarë sedentarë pa pikë talenti dhe pa asnjë yndyrë në karakter, tipa të përvjellur që nuk e luajnë bythën nga kafeneja për orë e orë të tëra bëjnë shkrime monotone deri në tmerr.
Një vend i tillë,ku budallenjtë janë opinionistë, injorantët mbajnë tituj shkencorë, frikacakët inkurajohen, trimat përbuzen, një vend pra ku pothuajse askush nuk bën punën e vet por të një tjetri, nuk mund të jetë tjetër veçse çmendinë.

Çfarë tjetër veçse çmendinë mund të quhet një vend me paligjshmëri aq të pranishme, aq të difuzuar, sa e ka mbjellë vendin tejpërtej me drogë ?
Mjetet e sotme teknike të gjetjes së vendndodhjes janë sofistikuar aq tepër sa satelitët të lexojnë edhe targën e makinës, edhe gazetën që mban në dorë.
Teknologjitë e sotme edhe në brimë të miut të futesh, të gjejnë. Megjithatë vendi anëtar në NATO nuk kap dot një protagonist të botës së krimit që kërkohet nga policitë e disa vendeve europiane.
Epo sado e pakëndshme të tingëllojë, një vend i tillë nuk mund të cilësohet ndryshe veçse çmendinë.

Këtu sa më tepër rrugë tu ndërtosh, sa më tepër tunele tu çposh, sa më tepër ullinj, arra, bajame, lajthia, të mbjellësh, aq më pak vota të japin, dhe nga ana tjetër, sa më tepër hashash të kultivosh e trafikosh aq më tepër vota të japin. Kjo nuk mund të ndodhi kurrën e kurrës kurrkund tjetër veçse në një çmendinë.

Si mund të mos jetë çmendinë një vend ku portalet, gazetat, televizionet, i ushqen korrupsioni, i paguan mafia, i mban gjallë politika.

Në këtë vend populli delirant i telefonon çdo mëngjez televizioneve. Gjoja për të qarë halle, për të zgjidhur probleme, për puseta të bllokuara, për pensione të papaguara, për ilaçe të skaduara. Gjitshka pa asnjë impakt, pa asnjë efekt, tamam si në një çmendinë.

Turlilloj derdimenësh budallenj me brirë, injorantë lëkurëtrashë që organizojnë evente artistike, letrare, poetike, sillen në të katër anët dhe në të gjitha qoshet si hiena që lëpijnë kërrma, si çakaj që hanë ngordhsina, krejt si në çmendinë.
Rrëshqanorë gjirizash burokratikë, butakë pa kocka, pa shtyllë kurrizore, vetëm me tul, gjallesa primitive pa absolutisht asnjë asnjë ndjeshmëri apo dashuri njerëzore, mbijetuesa ordinerë që mbahen për artistë, shkrimtarë, për poetë, që zhgarravisin neverira estetike, bëjnë promuovime pështirosëse me fonde të xhvatura, si në një çmendinë.
Asnjë meritokraci, krejt si në një çmendinë, administrata shtetërore e këtij vendi është plot e përplotë me nepotikë dhe partiakë pa asnjë etikë sjelljeje dhe asnjë shtysë morale për punë. Për përgjegjësi qytetare, intelektuale, patriotike, as që bëhet fjalë.

Thonë se duan të hapin dosjet e spiunllëkut.
Por një spiun i ndyrë këtu quhet me plot gojën “zotëri i nderuar”, ndërsa plot të tjerëve që me spiunllëkun janë më të largët se me infinitin, u shpikin pseudonime, si në një çmendinë.
Ulesh para televizorit dhe sheh, për shembull, një reportazh për lumin Osum. Pret që teksti i këtij reportazhi të jetë pak më tepër sugjestiv se një udhëtim me makinë anës atij lumi. Se po nuk qe kështu, pse ekzistojnë reportazhet pastaj. Gabim trashanik. Absolutisht asgjë prekëse, asgjë alternative, asnjë vrojtim apo konstatim inteligjent, asnjë e dhënë për gjëra që udhëtari nuk mund t’i shohi por atij që bën reportazhin nuk i falet të mos i dijë. Thjesht rrëfim linear, deskriptim analog i asaj që sheh syri. Këta farë tekstesh të fundosin thellë e më thellë në baltën e trurit primitiv të mender gazetarit si drejt humbellave të truve të çkurdisur të banorëve të një çmendine.
Të gjithë filmat e prodhuara në Shqipëri gjatë diktaturës janë neveritë propagandistike më absurde dhe më qesharake që ka njohur bota, këllirat estetike me efekte dramatike mbi shëndetin mendor të atyre që i kanë parë dhe i shohin, janë helmet kulturore dhe sociale më të rrezikëshme prej të cilave shqiptarët mezi shpëtuan. Megjithatë në këtë çmendinë, trutharë të njohur që mbahen për eksperta, pa ua bërë tërr syri thonë se ato filma janë luajtur nga aktorë të mëdhenj dhe nuk duhen prekur, nuk duhen klasifikuar, kurrsesi ndaluar, përkundrazi duhen restauruar.
Konservatorizmi është elitarizëm, seriozitet, rafinatecë, stil, vetpërmbajtje. Teoricienët konservatoristë të çmendinës tonë janë ndryshe. Budallenjtë ku i kemi varur shpresat, janë ca halldupë trashanikë, ca hajvanë ngrehalucë, ca derra të ndyrë, ca dallamango me tul në ballë e në qafë, ca kërrmij me jargë, që mezi presin të shtrohet dreka dhe darka, të kërrcasi tapa, të ngulet piruni, të mbushet luga, të kullufitet pilafi, të ngrihen gotat, të rrëkëllehet rakia, të bëhet selfia.
Liberalizmi është diçka e ndritur, diçka e llamburitur, diçka e ndryshme, diçka alternative, që tek dishepujt e vet provokon emocion, ngjall shpresë. Në këtë çmendinën tonë liberalizmi është një errësirë plot me plebej të pështirë ku të nxjerrin sytë hajdutët, një baltovinë ku të helmojnë nëpërkat dhe gjarpërinjtë e korrupsionit.
Në këtë çmendinë këndohet kënga e hidhet vallja. Madje kjo çmendinë është një ahend pafund. Pa folur për muzikën për të vjellë, tekstet e këngëve të kësaj çmendine janë aq pa lidhje, sa kur i dëgjon bindesh se ai që ka shpikur Alfabetin ka qënë krimineli më i rrezikshëm.
Në Shqipëri erdhi demokracia sepse shkak u bënë viktimat, ata që vuajtën në diktaturë tmerre që nuk ia ka parë bota. Duhej të ishin të vuajturit pra ata që Shqipërinë ta qeverisnin për nja mijë vite rrjesht. Nuk doli gjë kjo profeci. Shqipërinë po e çqeverrisin ata që e bënë çmendinë, bijtë e etërve kriminelë.
Nuk kanë fund çmenduritë e çmendinës tonë ku asnjë premtim nuk mbahet, asnjë afat nuk respektohet, asnjë parashikim nuk mund të bëhet. I vetmi ngushëllim është shpresa e vakët se inshallah kjo çmendinë nuk do na kthehet në kasaphanë.

Prej kaq kohësh jemi mësuar të shohim disa persona  nga Shqipëria duke folur se kanë themeluar Republikën e Çamërisë në Hollandë, duke përfituar edhe fonde nga shqiptarët e ndryshëm.

Ne

Ne rreth Festim Avdulla Lato me keshilltarin e tij Vlleh, Dritan Lluka.

Por kush janë në të vërtetë drejtuesit e kësaj Republike fantazme?

Ky dokument i gjykates se Vlores nxjerr ne te vertete se ku kemi katandisur, se cili eshte hajduti qe vet emerohet kryeminister i Camerise  ne ekzil.

Koha e bastardeve, mashtruesve ordinere. Koha  e mashtrimit te qytetareve came per ti keqperdorur me republika dhe kryeministra fantazme, thjesht koha e maskarenjve.

Koha kur ish spiune te sigurimit (1200 lekesh) qe drejtojne edhe parti apo shoqata  fantazme  ne emigracion  jo vetem per te mashtruar dhe vjedhur, por dhe per tju sherbyer padroneve te vjeter dhe te rinj jane hapur si vaji ne turshi, duke demtuar rende jo vetem ceshtien kombetare por dhe integritetin, dinjitetin dhe veprimtarine e shoqatave dhe shqiptareve ne emigracion.

Thjesht disa njeres pa moral, hajdute te radhes, biles te cudit fakti qe edhe vllehe me dokumenta homogjenis (greke) jane keshilltare te kryeministrit hajdut fantazme te Camerise, Festim Lato.

Turp.

Jakup B. GJOÇA
Edhe pse de facto Partitë politike kanë filluar fushatën elektorale për zgjedhjet parlamentare të 18 qershorit 2017, vetëm kryeministri Rama nuk ka ndryshuar as sjelljen me qytetarët shqiptarë në komunikimin që bën në rrjetet sociale, por as gjuhën e cinizmit dhe arrogancën që përdor çdo ditë kryeministri Rama ndaj çdo kritike të qytetarëve.
Natyrisht, kryeministri Edi Rama sillet në komunikimin me qytetarët me arrogancë dhe cinizëm, ashtu siç ka qënë deri tani. Por, duke u nisur nga aktualiteti, meqë jemi në fushatë elektorale për zgjedhjet parlamentare, ndokush mund të mendonte dhe të befasohej pse kryeministri Rama, të paktën, nuk bën ndonjë përpjekje, që të sillet dhe të komunikojë me qytetarët njëçikë me “diplomaci politike”, që sjelljet dhe fjalori i tij publik- të paktën për hir të fushatës elektorale – të “veshin” hipokrizinë politike, sikurse bëjnë, pa përjashtim, të gjithë politikanët që në (çdo) fushatë elektorale mundohen që të “retushojnë” edhe vetveten e tyre përpara elektoratit, të fshehin çdo dobësi, çdo ves, çdo të metë, që mund të grisë imazhin e mirë politik dhe moral, tjetërsohen (natyrisht) si aktorë të mrekullueshën të hiprokrizisë politike!
Vetëm diktatorët nuk sillen me hipokrizi, edhe në fushatat elektorale
Kryeministri Edi Rama, përkundrazi. Sillet publikisht, komunikon me qytetarët në në rrjete sociale, përgjigjet në intervista live televizive ashtu siç është! Arrogant dhe Cinik! Natyrisht, me qetësinë që i jep pushteti absolute, që kujton se zotëron!
Kulmi i arrogancës dhe i cinizmit (pushtetor) të kryeministrit Edi Rama është përgjigja që i dha një qytetari, i cili e pyeti kryeministrin Rama, përse emëroi ministër një hetues, i cili në Diktaturën Komuniste ka torturuar personalisht të burgosurit për agjitacion e propagandë. Kryeministri Rama, me përgjigjen publike që dha, arriti deri aty, jo vetëm që demonstroi që nuk është penduar, por me një fjalor rrugaçërie akuzoi viktimat e torturave të hetuesit të diktaturës komuniste sot ministër i tij, pa dhënë, natyrisht, asnjë provë fajësie të tyre. Kryeministri Rama, me të tillë qëndrim politik, u dëshmoi (edhe një herë shqiptarëve) që gjithçka që bën politikisht, çdo vendim politik dhe qeveritar që ndërmerr, e ka të mirëstudiuar, të paracaktuar, pavarësisht se pasojat janë në dëm të demokracisë, pavarësisht se shkelen drejtpërdrejt TË DREJTAT Njerëzore dhe Humane të shqiptarëve, dëmtohet dhe pengohet progresi integrues i Shqipërisë.
Madje, kryeministri Rama, edhe kur “u befasua” live në një intervistë televizive ditët e fundit, nga pyetjet jashtë protokollit, iu drejtua gazetarit, thua se ai, kryeministri Rama ishte xhelati dhe gazetari ishte viktima: “Ore, ti, mos ke pirë ndonjë gjë, që më flet kështu?”!!!
Atëhere, pyetja që lind vetvetiu, nga kjo sjellje e pakorrugjueshme e arrogancës dhe e cinizmit të kryeministrit Rama, në komunikimin e tij me qytetarë dhe me mediat, qoftë edhe në fushatat elektorale?
-Mos vallë kryeministri Rama nuk e ka ambicien, merakun, shqetësimin se sjellja e tij arrogante dhe cinike do t’i kushtojë politikisht në zgjedhjet parlamentare?
– Mos vallë kryeministri Rama nuk “shqetësohet” aspak, se mund të humbasë votat e qytetarëve me sjelljen e tij arrogante dhe cinike me ta?
– Apo, kryeministri Rama është kaq i bindur, që sido që të sillet ndaj shqiptarëve, fitoren elektorale e ka të garantuar dhe të sigurtë?
Nëse Kryeministri Rama është kaq i sigurtë, që fitoren elektorale të 18 qershorit e ka të garantuar, edhe pse u sillet shqiptarëve me arrogancë dhe cinizëm, atëhere pyesim:
• Cilët faktorë ia garantojnë fitoren elektorale arrogancës dhe cinizmit të kryeministrit Rama?
Çdo standart dhe çdo përvojë elektorale në të gjitha vendet, ku zgjedhjet parlamentare janë zhvilluar qoftë edhe gjysëm të lira, historikisht dëftojnë që cilido ushëheqës, që sillet ndaj votuesve me arrogancën dhe cinizmin pushtetor, i ka humbur të gjitha zgjedhjet elektorale!
Madje, kryeministri Edi Rama, në dukje publikisht, demonstron që nuk bëhet hiç merak, as për balancat elektorale, derisa me aleatët e vet elektoralë, njëherë përdor karotën dhe shumë herë përdor kamzhikun. Ndërkohë, që aleatët, që I “mbushën” thesin e Aleancës ASHE me 140.000 vota në 2013, kryeministri Edi Rama i shpërfilli dhe injoroi, duke mos i vlerësuar me pjesëmarrje në qeverisje, sipas kontributit që dhanë me vota sipas marrëveshjes që nënshkroi me aletatët, me aleatin kryesor LSI, kryeministri Rama herë përdor darkërat për lutje, dhe herë përdor presionin me dosjet e akuzave ndaj LSI që publikon, për ta detyruar të bëhet patericë e pushtetit të tij absolut.
Asnjë herë në asnjë zgjedhje parlamentare (por edhe për bashkitë) deri tani Partia Socialiste nuk ka fituar shumicën për të vetëqeverisur. Madje, në 2015, PS-ja, edhe pse në 2 vjet qeverisje, humbi 312.321 vota më pak se në zgjedhjet e 2013!
Këtë realitet e di edhe kryeministri Rama. Që Partia Socialiste, me process zgjedhor të ndershëm dhe me votim të lirë, KURRË nuk mund të fitojë zgjedhjet e vetme!!!
Por as ky realitet nuk e shqetëson hiç kryeministrin Rama, që edhe tani, në fushatën elektorale, të sillet publikisht me arrogancë dhe cinizëm ndaj qytetarëve dhe të përdorë Kamzhikun dhe Karotën me aleatët e vet elektoralë.
Vetëm diktatorët, që zgjedhjet parlamentare i zhvillojnë me tabela gjoja të lira, të vullnetshme nga populli, e kanë të garantuar dhe të sigurtë parapkrakisht rezultatin zgjedhor, ngaqë vetë procesi zgjedhor është nëj farsë elektorale, e ushtruar nën terrorin dhe dhunën e pushtetit!
Kryeministri Rama fitoren elektorale e mbështet te bashkëpunimi me krimin e organizuar
Kryeministri Edi Rama deri tani nuk ka kurajon dhe ndërgjegjen që të pranojë para shqiptarëve fajin politik, që bëri deputetë dhe kryebashkiakë personat me rekorde kriminale. Ligji i dekriminalizimit detyroi deputetë dhe kryebashkiakë socialistë të dorrëzonin mandatet e tyre. Ishte Edi Rama, si kryetar i PS-së, që përzgjodhi në listat e PS për deputetë dhe kryebashkiakë personat me rekorde kriminale.
Kryeministri Edi Rama nuk u kërkoi falje shqiptarëve, qoftë edhe me pendesën, që t’u thotë shqiptarëve, që ai, si kryetari i PS nuk kishte asnjë dijeni, asnjë informacion që të përzgjedhurit e tij për deputetë dhe kryebashkiakë kanë patur rekorde kriminale.
Kjo mungesë e pranimit të fajit politik, mungesa e kërkesës së pendesës nga kryeministri Rama për kriminializimin e Politikës (Parlementit dhe bashkive) dëshmon që kryeministri Rama qëllimisht bëri deputetë dhe kryebashkiakë persona me rekorde kriminale. Edi Rama, si kryetar i PS e mbështeti fitoren elektorale në 2013 dhe 2015 te bashkëpunimi me krimin, sepse personat me rekorde kriminale i garantuan PS dhe kryetarit të PS financime të jashtëligjshme, por edhe vota, nëpërmjet ushtrimit të forcës ndaj elektoratit.
Fenomeni i kultivimit dhe i trafikimit të Canabis në Shqipëri në fenomene kaq të mëdha, saqë Shqipëria ku qeveris kryeministri Edi Rama të cilësohet “Kolumbia e Canabis në Europë” rrezikon që të blejë edhe rezultatin zgjedhor të 18 qershorit 2017.
Këtë fakt e pranoi publikisht edhe ambasadori i ri i OSBE në Tiranë, i cili deklaroi se “…qarkullojnë në Shqipëri mbi 2 miliardë euro nga kultivimi dhe trafikimi i Canabis, të cilat mund të blejnë votat dhe deputetët në zgjedhjet parlamentare”.
Përgjegjësi kryesor i Canabinizimit të Shqipërisë është qeveria e Kryeministrit Edi Rama. Atëhere, edhe përfituesi elektoral është Kryeministri Edi Rama, nëse miliardat euro të trafikimit të Canabis në Shqipëri do të blejnë votat dhe deputetët në zgjedhjet parlamentare.
Kjo garanci dhe siguri e fitores elektorale ushqen edhe arrogancën dhe cinizmin publik ndaj qytetarëve të kryeministrit Edi Rama. Kryemimistri Rama sillet ndaj shqiptarëve me Arrogancë dhe Cinizëm, sepse kujton që Pushtetin do ta blejë me paratë e Krimit. Arroganca dhe Cinizmi i kryeministrit Rama ushqehet te bashkëpunimi me krimin.

Për ata shqiptarë që janë INDIFERENTË për Dhunën Pushtetore të kryeministrit Rama dhe nuk merakosen hiç që kjo dhunë pushtetore e kryeministrit Rama djeg shtëpinë e fqinjit, por duhet ta kuptojnë , duhet të ndërgjegjësohen që është tepër vonë të reagojnë vetëm atëhere, kur ky zjarr i arrogancës dhe i dhunës pushtetore të kryeministrit Rama mbërrin te shtëpia e vet!!!

Çfarë lloj shteti është Shqipëria e sotme?

Çfarë përfaqëson ajo në arenën ndërkombëtare përveç ekzistencës nominale?

A e merr kush seriozisht këtë lloj krijese pa formë dhe pa përmbajtje që ushtron talentin e vet për gjullurdi të vogla si prej sarhoshi që ka rënë në dy pare xhepi?

Me sa duket jo dhe këtë mund të kuptosh në një politikë pa sens dhe pa kuptim, që kryqëzon çdo akt dhe çdo korrent, kondensuar natyrshëm vetëm nga parëndësia e saj. Një rast domethënës është ceremonia e vitit të ri iranian festuar sot nga opozita iraniane në Tiranë, 3000 anëtarë të së cilës strehohen prej disa kohësh në vendin tonë. Ceremoninë e kanë ndjekur si të ftuar e madje kanë mbajtur një fjalë, Pandeli Majko, ish – kryeministër dhe deputet, Fatmir Mediu, ish-ministër i Mbrojtjes, të dy politikanë të perceptuar si proamerikanë dhe Elona Gjebrea, zv.ministre e Brendshme. Qeveria shqiptare është kujdesur që të mos përfaqësohet me Ministrinë e Jashtme, titullari i së cilës, Ditmir Bushati ishte në Teheran para disa kohësh ku u diskutua rihapja e ambasadës.

“Kjo është një ditë reflektimi dhe përgjegjësie për të vazhduar luftën tonë për liri. E vetmja gjë e nevojshme për triumfin e së mirës është qe njerëzit të jenë të bashkuar. Atë çfarë e ka dhënë Zoti nuk mund ta marrë e keqja”, citon Top-Channel të ashtuquajturin lider republikan, Fatmir Mediu. I cili mbahet me të madh si i djathtë tradicional e flet për liri përpara anëtarëve të MEK, që kanë traditë marksiste.

Me fjalë të mira ka folur edhe zv.ministrja Gjebrea që plotësonte aty numrin, ndërkohë që iranianët i ka sherbetosur me gallatë Pandeli Majko, më i përshtatshmi edhe për rolin korrigjues ndaj efektit të deklaratave se Trump është rrezik për qytetërimin. Vetëm kjo lloj politike servile mund të shpjegojë edhe marketimin “me lezet” të lajmit.

http://top-channel.tv/lajme/artikull.php?id=350959#k1

Kjo është një politikë kuturu, orientuar nga të gjitha drejtimet ndërkohë që nuk ka drejtim, pasi është e natyrshme të pyetet se cila logjikë pranon që të kërkosh përmirësim marrëdhëniesh me një vend, e mandej të strehosh opozitën e atij vendi e cila ka në program përmbysjen me dhunë? Cili është ai shtet që do të vepronte në këtë mënyrë prej kodoshi e duke mos pësuar asgjë, asnjë notë, asnjë reagim? Me siguri ose shtete shumë të fuqishme, ndaj të cilave të detyron forca, ose shtete paçavure, gjallesa politike parazitare në një sistem ndërkombëtar që toleron dhe ushqen edhe kësi formacionesh që nuk kanë përligjur njëherë të vetme seriozitetin që kërkohet.

Është për të ardhur keq kur mbetesh pa lexim normal në këto sjellje, të cilave një pjesë e botës u ka dhënë karar: “Shqiptarët preferohen nga Perëndimi, jo për shkak të kulturës apo mungesës së saj, por sepse janë vasalët më të mirë në botë dhe u binden urdhërave pa bërë pyetje”. Kështu citohet nga agjencia MINA, me qëndrime antishqiptare, një deputet gjerman, Alexander Neu. http://macedoniaonline.eu/content/view/31603/1/. Ndërkohë që Teherani zyrtar nuk reagon pse ndoshta e kupton rolin e larvës politike në këtë botë ku për të vegjlit si pasuri është vetë një fije dinjiteti, apo takti. E kur këto as që hyjnë në konsideratë, përcaktime si këto të deputetit gjerman nuk duken edhe aq tendencioze.

mektakimitiraneqeveria shqiptareiranimarredheniet
84 reads.

(Nderim Adem Ramë Molliqit dhe NDSH-së)

Nderi,
më shum se virtyt
është vetsakrificë
o Ymer Berisha,
mbahet n´mend
t´i ketë thënë.
Qebesa dhe Plisi
bardh të mbahet,
ka çmimin e vet,
e NDSH-ja jonë
n´sulm nga jasht,
e brënda po e hanë
ca krimba tanë!

Më thonë Adem Ramë Lluka,
jam argat Vatani,
hë, më vraftë Besa e Buka,
zemra fërrk n´më bani
të jem fidai kur e kërkon vendi,
po, një punë e di: Si Vendi-Kuvendi!

Paj, jam nip Malësie
e qebesa s´më ka hije
me u ba sharan,
po gjithmonë n´besnikëri
na dolen pabesi,
që Besen e vranë!

Ajo puna në Kuesturë
ishte dhe torturë
e ne njerëz jemi,
ishte katrahurë
më e rëndë se çdo gurë,
jo jo, punët mirë s´i kemi!
As atje n´Prishtinë,
as n´Shkup e Përzeren,
qebesa edhe n´Janinë
Junani diçka po zien
e ata n´Tiranë
s´po ia gjejnë davanë,
janë hy keq n´pazare,
do t´na qesin n´marre
me aq shum zarare!
Unë jam sot me ju
dhe do t´jem këtu
që bashk me pleqnu
për ju e për mu
kah po dojm me shku!?!
***
Ev, ev, ev!
Po kush e ka mendua
se kjo do t´mgjanë mua,
ma shum se pesëdhjetë vjet
emigrant n´tokë t´vet?!
Prej andej i ndjekun
e këtu i përndjekun,
s´asht as nji vrap kali
përtej atij Mali,
e kuj s´po ia prishë terezinë
atyne t´parisë n´Tiranë,
as ia prish gjumin Partisë
vaji e gjama m´atanë,
medet për Shqipninë
ku katandisë e kanë
k´ta farë k´lysh t´Miskovit,
t´Stalinit e Sharovit,
tuj lypë vllazen n´gjeti
përtej Mali e Deti,
nuk shohin me sy
se nç´farë llumi jan hy,
vllazen i kan t´huajt
rus, shkie, kinez,
ah Zoti na ruajt
se shpirti flkakë mu dhez,
ata vllazen t´Partisë
e ne pak miq, shum “anmiq” t´Shqipnisë,
na ruajt dorë e Përëndisë,
për hater të vegjëlisë!!!
***
Mentor Thaqi VS., 31.08.2011

I lindur në Kosovë 13.03.1918. nga një familje patriotike  Adem Ramë Lluka, nuk duronte regjimin jugosllav, dhunën dhe diskriminimin ndaj shqiptarëve. Në moshe te re ai eshte aktiv ne NDSH-ne , partia nacional demokrate shqipetare, partia e pare kundra regjimit serb.

Ishte  viti  1956 koha e Rankovicit ku ishte dhe fushata e mbledhjes se armeve.         Regjimi i Rankovicit ishte nje nder regjimet me te egra te gjith kohrave ne jugosllavi. Adem Ramë Lluka  ndiqej nga ai regjim si aktivist i madh i NDSH-se, survejimet dhe kontrollet e herepas hereshme te policise sekrete ndaj atdhetareve aktiviste te kesaj partie e detyruan Adem Ramen  qe me 3 mars 1956 ai sebashku me 2 rapsodet e shquar Dervish Shaqja e Demush Neziri te marin rrugen per tu strehuar ne token Meme ( sic e quanin Shqiperin) .

Mbas shume mundimesh arrijne ti shpetojne rojeve serbe duke dale ne token meme sic dhe  ata e quanim me shpirt dhe zemer. Ashtu te rraskapitur nga  nga mundi dhe rruga e gjate dorezohen te gezuar ne posten kufitare shqiptare pa e ditur kalavarin qe do i ndiqte me pas.

Dite te tera pyetje, provokime, presion dhe dhune psiqike ndaj tre atdhetareve qe me qindra mundime arriten ti shpetojne dores gjakatare serbe duke rene pa e ditur ne nje tjeter  dore kriminale.                                       Mbas shume ditesh hetuesie i nisin neper kampe internimi , njehere e dergojne ne llakatun Vlore , me pas ne Seman te Fierit, por Ademi si  gjithmon i shquar per ndershmeri dhe besnikeri , me pune te ndershme qe ben gjate gjith kohes e heqin nga internimi dhe e dergojn ne Shenavlash te Durresist deri sa aty dhe e shpirt.

Edhe pse hiqet nga kampet e internimit ai perseri mbahet nen vezhgim gjith jetes se tij , sepse nga shteti komunist bijte Kosoves shihen si agjenta te Serbise.

Por Ademi në Shqiperi ishte vetem gjysma, ne Kosove ai pati  lene pjesen tjeter te familjes ( bashke me Dervishin e  Demushin). Gjate qendrimit ne Shqiperi Dervishi dhe Demushi krijojne familje te reja( pra martohen) ndersa Ademi asnjehere nuk pranoj te krijoj familje tjeter duke e ditur qe e ka ne Kosove gruan dhe dy djemt. .

Mbas  8 vite qendrimi i vetem ne Shqiperi, gruaja e tij ndermer hapin tjeter per te bashku femijet me baben e tyre, dhe keshtu ne mesin e acarit te marsit 1964 ajo mer femijet dhe ne mes te debores pa e dite se cfar do ndodh me tej me ta iken pa treguar asnjerit se ku po shkon , jo qe nuk donte te ju tregonte por kishte frik per pasojat qe do rendonin mbi pjestaret e tjer te familjes atje.                                                    E ndimuar  nje kusheri i burrit kalon  kufirin duke djegur rrobat e trupit per te shpetuar femijet nga ftohti , me qyten e armes qe mbante me vete personi shoqerues krijonte shkallet ( ose vendet ku te shkelnin femijet e nena)rruga ishte e rrezikshme , sepse vec ushtareve serb kish edhe ujqer neper male. Por  fati ishte ne anen e tyre pasi arriten shendosh deri ne posten e policise se B.Currit ata merren  ne pyetje e behen formalitet sikur te ishin armiq dhe jo Qytetare shqiptare prej Kosove.                                                                   Dy  jave pyetje, presione deri sa me ne fund i lejojne te bashkoen me Ademin. Gezimi per bashkimin e familjes do sillte edhe tre femije te tjere, dy djem dhe nje vajze (Aishe Gashi) .                                         Megjithe ndershmerine dhe atdhedashurine shteti ata i la mbas dore aq sa dhe te drejten e shkolles se mesme ja u mohoj. te drejt arsimimi maksimumi te mesmen .                                                             Ne vitet 1986 na e marin Ademin pa asnje shkak e marrin ne  hetuesi 3 dite e 3 net por kete radhe ne  15 katshi , dite dhe net qe Ademi deklaronte mbas viteve 1990 se do ja tregoj nates se varrit.

Zhvillimeve demokratike familja Gashi do ju bashkangjitej qysh me fillimet e saj, si pjese e pa ndare per gjithe jeten, ndersa  Rugova per

Prej kaq kohësh jemi mësuar të shohim disa persona nga Shqipëria duke folur se kanë themeluar Republikën e Çamërisë në Hollandë, duke përfituar edhe fonde nga shqiptarët e ndryshëm.

Por kush janë në të vërtetë drejtuesit e kësaj Republike fantazme që më shumë po i shërben Greqisë se sa çështjes kombëtare.

Festim Lato që thirret si kryeministër i Republikës së Çamërisë në vitet 1990 është i dënuar nga Gjykata e Vlorës për vjedhje. Ai prej shumë vitesh jeton në Hollandë dhe nuk mund të vij në Shqipërisë, shkruan Gazeta Infopress.

Por ne nuk e dimë arsimin e këtij personi të cilin e shohim sa andej-këtej.

Resul Piro i cili thirret se është ministër i mbrojtjes së Republikës së Çamërisë është i dënuar në Greqi për lëndë narkotike në vitet 2000 dhe është liruar parakohe. Resul Piro në fund të vitit 2016 i është hapur një proces Gjyqësor në Vlorë për përvetësimin e rreth 500 mijë metra tokë në Ksamil.

Margarita Kola e cila ka postin e ministres së jashtme i përket besimit ortodoksë dhe s’ka asnjë lidhje me Çamërinë. Shefi i kabinetit të kryeministrit fantazmë Festim Lato, Dritan Lluka është vlleh i cili ka edhe dokumenta si minoritar grek.

Na vjen keq që shumë shqiptar kanë rënë preh e mashtrimeve të këtyre personave të cilët mbledhin fonde dhe skanë asgjë serioze për çështjen e shqiptarëve të Çamërisë.

Ka ardhur koha për ti demaskuar dhe hedhur në koshin e plehrave, këta keqpërdorues dhe sabotues të ndjenjave kombëtare, këta hajdutë trafikantë dhe bashkpuntorë të ndyrë të shërbimeve sekrete të huaja në dëm të kombit shqiptar.

Jakup B. GJOÇA/
Kryeministri Edi Rama, në monologun e zakonshëm javor të djeshëm, u deklaroi shqiptarëve, se ai, si kryeministër do të bëjë zgjedhjet parlamentare, edhe pa pjesëmarrjen e opozitës.
Çudi! Apo, Çmenduri!
Asnjë mendje, sado me prapambetje mendore, e ka të vështirë ta kuptojë, e ca më pak, ta besojë, që ky pohim erdhi nga goja e një kryeministri, i cili pretendon se është “demokrat”, “rilindas”, progresiv, europdashës, deklarata, që edhe në Demokracinë e Gjerneratës së Rilindjes Socialiste mund të bëhen zgjedhje parlamentare pa Opozitën!!!
Edhe Erdogani, si President, me ambicien për t’u bërë Sulltan, kërkon të bëjë ndryshime Kushtetuese me Referendum. Domethënë, me pjesëmarrjen e të gjithë forcave politike!
Çfarë është Opozita, për kryeministrin Edi Rama? Përfaqësuese e Elektoratit? Apo, thjesht është, si një (copë) grua, që e trajtojmë vetëm si subjekt (seksi) politik?
Po Demokracia, çfarë është për Kryeministrin Edi Rama, derisa deklaron se mund të zhvillojë zgjedhje parlamentare (demokratike), pa Opozitën? Një Shtëpi Publike, ku ai, si klient, ka të drejtën të përzgjedhë partneren për krevat (zgjedhje parlamentare), meqë e paguan për shërbimin që kërkon të marrë prej saj?
Edi Rama, në 2017, kur Qeveria Rilindase, të cilën Rama kryeson, pretendon se bën reforma integruese për t’u anëtarësuar në Familjen Europiane, Njëkohësisht, meqë është kryeministër, Edi Rama kujtoka, se Shqipëria është Shtëpia e tij, edhe ai, si Pronar i Shqipërisë, është kaq i plotëfuqishëm, sa të ketë në dorën e tij, edhe zhvillimin e zgjedhjeve parlamentare pa pjesëmarrjen e Opozitës, thua se Opozita për Edi Ramën është një bashkëjetuese, një bashkëshortore e kryeministrit Rama, dhe, për kapriço bashkëshortore, ai, si bashkëshortor, si bashkëjetues, mund ta ndjekë nga shtëpia (Opozitën), kur të dojë ai.
Kryeministri Rama ka 1 muaj që shpërfill, injoron protestën e Opozitës! Dhe, dje, “guxoi” që t’u thotë shqiptarëve, që ai, si kryeministër, do të zhvillojë zgjedhje parlamentare PA OPOZITËN!!!
Vetëm Çaushesku, si President i Rumanisë, në 1989, shpërfillte Opozitën dhe kërkonte që të sundonte AKOMA në vetminë e gjithëPushtetit të tij Rumaninë.
Edhe Musolini, edhe Hitleri, pavarësisht se vetëquheshin “socialdemokratë”, sa erdhën në Pushtet, përjashtuan nga parlamentarizmi partitë opozitare, dhe vendosën, paskëtaj, parlamentarizmin monist të Fashizmit dhe Nazizmit!!!
Edi Rama SI KRYEMINISTËR, pas 28 vjetëve, duke kujtuar se është po kaq i PLOTFUQISHËM në Pushtet, sa ishte edhe Çaushesku President, kujton se Shqipëria është ende si Rumania në 1989 dhe Opozita e sotme në Shqipëri është si ajo Opozita Rumune në 1989, një turmë njerëzit të pakënaqur nga Pushteti i Çausheskut, që ai, Edi Rama kryeministër, e ka në dorë që duke i injoruar, duke i shpërfillë, madje, ka edhe Fuqi, që t’i përjashtojë nga zgjedhjet parlamentare të 18 qershorit 2017, nëse Opozita nuk e hedh vallen elektorale, sipas orkestrës politike të kryeministrit Edi Rama!!!
Enver Hoxha, në 1946, riorganizoi për herë të parë zgjedhjet parlamentare, duke përjashtuar Opozitën e asaj kohe! Zgjedhjet parlamentare të 1946-s pa Opozitën ishte akti i parë Kushtetues i vendosjes së Pushtetit Monist Komunist!
Thua, që Kryeministri Edi Rama në 18 qershorin e 2017-s do të përsëritë 1946-n e Enver Hoxhës, duke përjashtuar PËR HERË TË PARË në Demokracinga zgjedhjet parlamentare OPOZITËN? Nëse, kryeministri Edi Rama, ia arrin të zhvillojë zgjedhje parlamentare në 18 qershor 2017 pa Opozitën, do të rivendosë Pushtetin Monist Ramaist?
A ka Demokraci, pa Opozitën në Zgjedhje Parlamentare?
Kryeministri Edi Rama, kujton se mund të zhvillojë EDHE zgjedhje parlamentare pa Opozitën, siç bëri NJËANSHMËRISHT, pa konsensus me Opozitën edhe Reformën në Drejtësi, siç “gatoi” edhe Vettingun.
Pa Opozitën në Zgjedhjet Parlamentare, shqiptarët kë do votojnë?
Në zgjedhje Parlamentare, shqiptarët (edhe sikur të përjashtohet Opozita nga procesi zgjedhor) për kë votojnë? Vetëm për Pusht-Etin e Edi Ramës?
Çfarë do të jetë vetë Demokracia në Shqipëri, nëse në zgjedhjet parlamentare, që kryeministri Edi Rama deklaron se (mund) t’i zhvillojë pa Opozitën, ka kandidatë për në Parlament vetëm kandidatët e përzgjedhur nga Edi Rama?
Ja imagjinoni, rezultatin zgjedhor, nga një proces zgjedhor, ku mungojnë gjysma e elektoratit, ngaqë Kryeministri Rama u mohon të drejtën e Votimit! 100 % votohen kandidatët e asaj partie, që vetorganizon edhe zgjedhjet parlamentare? Njëson, si zgjedhjet parlamentare të Diktaturës Komuniste, ku kandidatë ishin vetëm të një partie!
Ja, imagjinojeni, një Parlament të tillë, të përfaqësuar vetëm me deputetët të votuar nga elektorat i përgjysmuar, i përçarë, në zgjedhjet parlamentare, pa pjesëmarrjen e Opozitës!
Sa mund të quhet ky parlament, përfaqësues i të zgjedhurve të Popullit, kur kanë votuar vetëm gjysma e popullit, ngaqë gjysmës tjetër të popullsisë iu mohua e drejta e votimit?
Ja, imagjinoni, edhe ligjet, që mund të hartojë dhe votojë një Parlament, me deputetë vetëm të Edi Ramës?
Cili Partner Ndërkombëtar i Shqipërisë mund të njohë dhe të pranojë të bashkëpunojë, PASKËTAJ, me një qeveri Ramaiste, që përfaqësohet vetëm me deputetë të një parlamenti MONIST, ngaqë kryeministri Rama i mohoi Opozitës të drejtën të marrë pjesë në gjedhje parlamentare?
Kujt do t’i shërbejnë ato ligje, që do të hartohen dhe do të votohen vetëm nga deputetët e një parlamenti MONIST RAMAIST?
Demokracisë së Shqipërisë? A ka Demokraci në 2017 me parlament Monist?
Integrimit të Shqipërisë? A ka integrim Europian të Shqipërisë, duke përjashtuar politikisht Opozitën?
A DO TË VOTOJNË në 18 Qershor 2017 SHQIPTARËT NË ZGJEDHJET PARLAMENTARE PA OPOZITËN?
Historia e popujve na mëson.
Një udhëheqës edhe mund të kapërcejë deri në çmenduri logjikën e të sunduarit të Pushtetit Absolut!
Po, populli, a do ta ndjekë verbasi udhëheqësin në çmendurinë e tij të sundimit të Pushtetit Absolut?

Nga Rehat Kripa/