Muaj: Prill 2023

Kjo letër e hapur i drejtohet çdo shqiptari.

Demokratë, socialistë dhe të pa parti.

Unë, Sali Berisha, kam patur nderin t’ju shërbej si president, si kryeministër.

Kam kaluar shumë fushata elektorale ndër vite.

Por kurrë, në asnjë fushatë, kurrë nuk është diskutuar ekzistenca e Shqipërisë, siç po ndodh në këto zgjedhje.

Ne kemi humbur 33% të popullsisë në 8 vite dhe 83% e atyre që kanë mbetur, kërkojnë të largohen.

Qytetet tona po shuhen.

Rinia po zhduket.

Kurrë nuk ka qenë Shqipëria në rrezik si ky.

E vërteta është se sa më shumë pushtet mbledh Edi Rama, aq më shumë ikin shqiptarët.

Sepse me këtë pushtet, ai krijon kushte për dëbimin tuaj.

Sot, shqiptarët janë ende shumicë, por jo për shumë gjatë. 83% e tyre kërkojnë të ikin.

Vota për Edi Ramën nxit shpopullimin.

Kur të mbeten shqiptarët e fundit, do të jetë shumë vonë për ta shpëtuar Shqipërinë.

Prandaj në këto zgjedhje, bashkimi i çdo shqiptari është jetik.

Socialistë, demokratë, e të pa parti.

Jeni njësoj të vjedhur.

Të gjithë keni humbur 1/3 të njerëzve të dashur.

Shqipëria e të gjithëve është në rrezik. Le ta shpëtojmë atë.

Bruno, Greta, Marjo dhe Amri, dy gjermane dhe dy italianë, të huajt që vuajtën kampin e internimit në Tepelenë

Në kampin famëkeq të Tepelenës atje ku ishin internuar familjet e të burgosurve politik dhe të arratisurve, kishte edhe të huaj.
Janë dy gjerman dhe dy italianë që kishin përfunduar në Shqipëri pasi kishin bindje politike. Më pas ata u akuzuan si revizionistë dhe u dënuan si armiq të partisë, na kampe e burgje.

Amri, Greta, Marjo dhe Bruno, qëndruan për pesë vite në kampin e tmerrshëm të Tepelenës, atje ku panë me sy tek vdisnin fëmijë gra e pleq e ku vetë ata, vuajtën urinë, torturat dhe punën e detyruar.

Ka njohur edhe dy italianët, njërit prej të cilëve iu lut të rrëfente atë vuajtje në kampin e Tepelenës, kur të mbërrinte në vëndine tij. Bruno, Greta, Marjo dhe Amri u riatdhesuan në vendet e tyre në vitin 1955.

Kishte hë huaj të internuar në kamp?

Po. Ishin dy gjermane. Dhe jo vetëm gjermanë.

Po gjermanet pse kishin përfunduar në kamp?

Këto të dyja kishin ardhur në Shqipëri si komuniste, dhe këta tanët, i burgosën si “revizioniste”.

Pra ishin komuniste, por vetëm këtu e panë tamam se ç’ishte komunizmi.

Në kamp kishte edhe grekë, maqedonas, nja dy rob lufte gjermanë, rob lufte italianë… Italianët, madje, kishin bërë edhe ca vjet burg. Gjatë luftës kishin qenë me grada, oficerë e më lart.

Këto dy vajzat gjermane, ishin të mrekullueshme.

Ju kujtohen emrat e tyre?

Po, më kujtohen, se i kam patur edhe shumë shoqe. Njërën e quanin Amri dhe tjetrën, Erna. Amri Tenues dhe Erna Schubert. Ernën e futën të punonte në kuzhinë, ndërsa Amrin e mora në infermieri si sanitare. Ishte shumë besnike.

Ishte provuar në shumë raste që ishte e tillë. Sa herë që vinin oficerët për kontroll dhe unë e porosisja se çfarë duhej të bënte, ajo e bënte.

Më kujtohet një rast kur Amrit ia morën rrobat dhe kishte ngelur e zhveshur lakuriq, dhe ne nuk po dinim se çfarë të bënim.

Atëherë shfrytëzuam rastin: mbështollëm me batanije njërin që po çonim në Gjirokastër, i cili ishte në gjendje shumë të rëndë dhe do të vdiste rrugës.

Dhe pastaj morëm batanijen mbrapa, e ngjyem me gjethe qepe dhe pak acid acetik për t’i ndryshuar ngjyrën, dhe i sajuam me të një “fustan”, një gjë për t’u mbuluar, si thes, por që doli për bukuri.

Edhe ai si të gjithë të tjerët, rraskapitej në punë, por, ne bënim çudi, se kur kthehej nga puna, nuk rrinte i kërrusur si të tjerët, por, e mbante trupin drejt. Ishte njëri i shkolluar, dhe ishte i moshuar në kohën për të cilën flasim. Ndoshta në të gjashtëdhjetat.

Një ditë, Verdi kishte vënë shumë pak dru në shpinë edhe e sheh njëri prej oficerëve të kampit dhe e shan dhe kërcënon ”… shihemi nesër, bashkë!” Të nesërmen, do ta mbysnin, u mor vesh.

Ndërkohë, në kamp ishte edhe një inxhinier Italian, Bruno Prozoto, të cilin e merrnin shumë shpesh për nevojat e veta këta të qytetit, të Komitetit të Partisë a të Komitetit Ekzekutiv.

Inxhinier ndërtimi ishte?

Po, inxhinier ndërtimi; kishte ardhur në Shqipëri gjatë luftës, e tani ishte i internuar si rob lufte dhe e shfrytëzonin profesionalisht. Mirëpo, inxhinieri kishte goxha miqësi me mua.

Dhe kur e mori vesh prej të internuarve të tjerë historinë me Mario Verdin, e dinte që të nesërmen, Mario nuk do të kthehej i gjallë nga puna, dhe i thotë Mario-s: “Mario, çohu të shkojmë në infermieri tek Azizi.”

Ishte pasdite vonë kur vijnë në infermieri të dy, dhe Bruno-ja më tregoi se si ishte puna, dhe unë i them Marios: “Nesër, hiqu si i sëmurë, dhe mos lëviz!” Mario tha i habitur: “Ou!! Po unë s’jam i sëmurë!” Pra, Mario, kishte një karakter të tillë, që nuk mund të ia lejonte vetes të hiqej si i sëmurë, kur nuk ishte. Por, ishte fjala për t’i shpëtuar kokën. Dhe unë iu ktheva: ”More i bukuri dheut, unë e di që nuk je sëmurë. Por, lëre etikën dhe edukatën, se ne po mundohemi të të shpëtojmë jetën. Këtë punë e bëjmë për mbijetesë nuk e bëjmë për qejf.” Pastaj i foli dhe Bruno-ja, dhe u morëm vesh.

Njëherë tjetër, i thashë dy italianëve: “Ju do të liroheni, se ju keni shtetin tuaj, dhe shteti juaj do t’ju kërkojë.” E pastaj i drejtohem Marios: “Kur të kthehesh në Itali, a do t’i tregosh këto që ke parë dhe hequr këtu?” Dhe ai m’u përgjigj: “Jo. Kurrë!” Unë si i ri që isha, kur tha ashtu, për fjalë të nderit desha të kap karrigen dhe t’i bija me të. Por ai ma shpjegoi: “Po kush do të më besojë mua, për këto që kanë ndodhur?! Do të më marrin për një njeri aventurier. Për gënjeshtar. Unë jam dikushi, dhe kur te kem ikur, as unë vetë s’do t’i besoj këto.” Edhe sot e kësaj dite më kujtohet ajo bisedë. Dua të them që ishin gjëra që nuk besoheshin dhe nuk mund t’ia tregosh kujt; zakonisht kur më pyesin, nuk u them asgjë, se do thonë qënke gënjeshtar, aq të pamundura duken.

Çfarë ndodhi me të huajt e kampit, më vonë?

U liruan të gjithë në vitin 1955.

Mbijetuan gjermanet?

Mbijetuan, se njëra erdhi sanitare tek unë në infermieri, dhe tjetrën e çuam në kuzhinë. Një supë tepër e hante ajo. Bile Ernën e kisha porositur: “Kujdes, mos e ha atë supën tënde, që ta çosh në kazermë e ta ndash me Amrin, dhe ti merr ndonjë lugë që mbetet në kazan.” E përsëris edhe njëherë: të dyja ishin vajza shumë të mira

Trajtimi ndaj të huajve, ishte i njëjtë me trajtimin ndaj shqiptarëve?

Po. i njëjtë.

Njësoj mizor e i egër?

Po, njëlloj. Vetëm me sharjet ishin më të kursyer me ta, sepse neve na njihnin si fëmijët e baballarëve. Psh.: “Hajt, se ti je e bija ose i biri i filanit!” I biri Markagjonit, apo bija e Kupit, apo e Ndreut, apo e Matjanit …

Ishin pak vite në atë kamp, por, gjatë të cilave ndodhën kaq shumë gjëra. Çdo ditë kishte ngjarje, çdo ditë atje nuk shpëtoje pa ndonjë histori, pa ndonjë dramë, se historitë atje dramë e tragjedi ishin.
Nga Faqja kujto.al

Bruno, Greta, Marjo dhe Amri, dy gjermane dhe dy italianë, të huajt që vuajtën kampin e internimit në Tepelenë

Në kampin famëkeq të Tepelenës atje ku ishin internuar familjet e të burgosurve politik dhe të arratisurve, kishte edhe të huaj.
Janë dy gjerman dhe dy italianë që kishin përfunduar në Shqipëri pasi kishin bindje politike. Më pas ata u akuzuan si revizionistë dhe u dënuan si armiq të partisë, na kampe e burgje.

Amri, Greta, Marjo dhe Bruno, qëndruan për pesë vite në kampin e tmerrshëm të Tepelenës, atje ku panë me sy tek vdisnin fëmijë gra e pleq e ku vetë ata, vuajtën urinë, torturat dhe punën e detyruar.

Ka njohur edhe dy italianët, njërit prej të cilëve iu lut të rrëfente atë vuajtje në kampin e Tepelenës, kur të mbërrinte në vëndine tij. Bruno, Greta, Marjo dhe Amri u riatdhesuan në vendet e tyre në vitin 1955.

Kishte hë huaj të internuar në kamp?

Po. Ishin dy gjermane. Dhe jo vetëm gjermanë.

Po gjermanet pse kishin përfunduar në kamp?

Këto të dyja kishin ardhur në Shqipëri si komuniste, dhe këta tanët, i burgosën si “revizioniste”.

Pra ishin komuniste, por vetëm këtu e panë tamam se ç’ishte komunizmi.

Në kamp kishte edhe grekë, maqedonas, nja dy rob lufte gjermanë, rob lufte italianë… Italianët, madje, kishin bërë edhe ca vjet burg. Gjatë luftës kishin qenë me grada, oficerë e më lart.

Këto dy vajzat gjermane, ishin të mrekullueshme.

Ju kujtohen emrat e tyre?

Po, më kujtohen, se i kam patur edhe shumë shoqe. Njërën e quanin Amri dhe tjetrën, Erna. Amri Tenues dhe Erna Schubert. Ernën e futën të punonte në kuzhinë, ndërsa Amrin e mora në infermieri si sanitare. Ishte shumë besnike.

Ishte provuar në shumë raste që ishte e tillë. Sa herë që vinin oficerët për kontroll dhe unë e porosisja se çfarë duhej të bënte, ajo e bënte.

Më kujtohet një rast kur Amrit ia morën rrobat dhe kishte ngelur e zhveshur lakuriq, dhe ne nuk po dinim se çfarë të bënim.

Atëherë shfrytëzuam rastin: mbështollëm me batanije njërin që po çonim në Gjirokastër, i cili ishte në gjendje shumë të rëndë dhe do të vdiste rrugës.

Dhe pastaj morëm batanijen mbrapa, e ngjyem me gjethe qepe dhe pak acid acetik për t’i ndryshuar ngjyrën, dhe i sajuam me të një “fustan”, një gjë për t’u mbuluar, si thes, por që doli për bukuri.

Edhe ai si të gjithë të tjerët, rraskapitej në punë, por, ne bënim çudi, se kur kthehej nga puna, nuk rrinte i kërrusur si të tjerët, por, e mbante trupin drejt. Ishte njëri i shkolluar, dhe ishte i moshuar në kohën për të cilën flasim. Ndoshta në të gjashtëdhjetat.

Një ditë, Verdi kishte vënë shumë pak dru në shpinë edhe e sheh njëri prej oficerëve të kampit dhe e shan dhe kërcënon ”… shihemi nesër, bashkë!” Të nesërmen, do ta mbysnin, u mor vesh.

Ndërkohë, në kamp ishte edhe një inxhinier Italian, Bruno Prozoto, të cilin e merrnin shumë shpesh për nevojat e veta këta të qytetit, të Komitetit të Partisë a të Komitetit Ekzekutiv.

Inxhinier ndërtimi ishte?

Po, inxhinier ndërtimi; kishte ardhur në Shqipëri gjatë luftës, e tani ishte i internuar si rob lufte dhe e shfrytëzonin profesionalisht. Mirëpo, inxhinieri kishte goxha miqësi me mua.

Dhe kur e mori vesh prej të internuarve të tjerë historinë me Mario Verdin, e dinte që të nesërmen, Mario nuk do të kthehej i gjallë nga puna, dhe i thotë Mario-s: “Mario, çohu të shkojmë në infermieri tek Azizi.”

Ishte pasdite vonë kur vijnë në infermieri të dy, dhe Bruno-ja më tregoi se si ishte puna, dhe unë i them Marios: “Nesër, hiqu si i sëmurë, dhe mos lëviz!” Mario tha i habitur: “Ou!! Po unë s’jam i sëmurë!” Pra, Mario, kishte një karakter të tillë, që nuk mund të ia lejonte vetes të hiqej si i sëmurë, kur nuk ishte. Por, ishte fjala për t’i shpëtuar kokën. Dhe unë iu ktheva: ”More i bukuri dheut, unë e di që nuk je sëmurë. Por, lëre etikën dhe edukatën, se ne po mundohemi të të shpëtojmë jetën. Këtë punë e bëjmë për mbijetesë nuk e bëjmë për qejf.” Pastaj i foli dhe Bruno-ja, dhe u morëm vesh.

Njëherë tjetër, i thashë dy italianëve: “Ju do të liroheni, se ju keni shtetin tuaj, dhe shteti juaj do t’ju kërkojë.” E pastaj i drejtohem Marios: “Kur të kthehesh në Itali, a do t’i tregosh këto që ke parë dhe hequr këtu?” Dhe ai m’u përgjigj: “Jo. Kurrë!” Unë si i ri që isha, kur tha ashtu, për fjalë të nderit desha të kap karrigen dhe t’i bija me të. Por ai ma shpjegoi: “Po kush do të më besojë mua, për këto që kanë ndodhur?! Do të më marrin për një njeri aventurier. Për gënjeshtar. Unë jam dikushi, dhe kur te kem ikur, as unë vetë s’do t’i besoj këto.” Edhe sot e kësaj dite më kujtohet ajo bisedë. Dua të them që ishin gjëra që nuk besoheshin dhe nuk mund t’ia tregosh kujt; zakonisht kur më pyesin, nuk u them asgjë, se do thonë qënke gënjeshtar, aq të pamundura duken.

Çfarë ndodhi me të huajt e kampit, më vonë?

U liruan të gjithë në vitin 1955.

Mbijetuan gjermanet?

Mbijetuan, se njëra erdhi sanitare tek unë në infermieri, dhe tjetrën e çuam në kuzhinë. Një supë tepër e hante ajo. Bile Ernën e kisha porositur: “Kujdes, mos e ha atë supën tënde, që ta çosh në kazermë e ta ndash me Amrin, dhe ti merr ndonjë lugë që mbetet në kazan.” E përsëris edhe njëherë: të dyja ishin vajza shumë të mira

Trajtimi ndaj të huajve, ishte i njëjtë me trajtimin ndaj shqiptarëve?

Po. i njëjtë.

Njësoj mizor e i egër?

Po, njëlloj. Vetëm me sharjet ishin më të kursyer me ta, sepse neve na njihnin si fëmijët e baballarëve. Psh.: “Hajt, se ti je e bija ose i biri i filanit!” I biri Markagjonit, apo bija e Kupit, apo e Ndreut, apo e Matjanit …

Ishin pak vite në atë kamp, por, gjatë të cilave ndodhën kaq shumë gjëra. Çdo ditë kishte ngjarje, çdo ditë atje nuk shpëtoje pa ndonjë histori, pa ndonjë dramë, se historitë atje dramë e tragjedi ishin.
Nga Faqja kujto.al

Shkruan Sali Berisha /

Kjo ishte vizita e parë Papale në Shqipëri pas shekujsh marrëdhëniesh midis Selisë së Shenjtë dhe kombit shqiptar,

ishte vizita e parë e Papa Gjon Palit të II në Ballkan.

Kjo vizitë ishte një mbështetje e jashtëzakonshme për shqiptarët dhe Shqipërinë. Nderim për jetë veprës së ndritur të Papa Shën Gjon Palit II. #sb

Ish-kryeministri Berisha u kthye edhe 17 vite pas në kohë, duke treguar për shkarkimin e Rusmalit nga posti i zv/kryeministrit kur ai drejtonte qeverinë.

Berisha sqaroi se Rusmajli mori vendim për të shkarkuar drejtorin e Burgjeve për shkak se vëllai i tij nuk fitoi tenderin për të cilin ishte futur në garë.

Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve hap një tender dhe në tender shkon i vëllai i Ilir Rusmalit.

Dhe drejtori e regjistron.
Ky e kërcënonte me të vëllanë zv kryeministër.
Kjo është historia.

Kjo është historia.
Iliri shkarkoi drejtorin në kundërshtim me ligjin.

Ndodhi që ditën që ndodhi skandali duhet të nisesha në drekë jashtë, Ilir Rusmajli në mënyrë jashtë kontrollit të vetes e mori dhe e shkarkoi në kohën kur ishte kompetencë e kryeministrit.

U ktheva, ai mori një shkarkim”, tha Berisha për Panorama Tv.

In a flash, the court, which is not just a court, not only opens the case, but sets the day of the trial. I guarantee you that today, in the whole of Albania, there is not a single citizen who has his claims adjudicated without years and years.

Why is the journalist sued? That brought out Erion Veliaj’s Iranian connections. I have made those connections since I was prime minister.

Now the chilies come out and the money goes to Tehran with documents. The journalist who does his duty to you, the journalist who undertakes to protect the interest, in a flash they force him to go to the dock.

The leader of the Albanian opposition, Sali Berisha, wrote

Self plane available, with bedroom. I say here:

Use every dirty word, circulate everything in your mouth, but the Albanians don’t forget that you travel by plane.

At the time when they count the mouthfuls, you buy the wooden vase for 4 million euros in the courtyard of the prime minister.

They will never forget you, that just after taking office, the OSCE denounced you with a report that you have hidden 200 million euros in offshore accounts and you could not object to anything.

Albanians do not forget this.

Albanians do not forget the hundreds of tenders that your family members win. That’s why he can’t come face to face. Even his mayors cannot come because they have followed the same path”, said Berisha

“He has two terrible meetings, the first meeting with the opposition people, who will cut his ticket and make him responsible for all responsible thefts and the acts he has committed, but he also has a 100% safe meeting with American justice .

He is waiting for McGonagall because he paid 225 thousand dollars in bribes to his adviser and he is being tried for the bribe.

That’s why we start the change on the 14th, get him ready and before they ask us to extradite him, put him where he deserves it.

Berisha said, among other things, while presenting the candidate for mayor of Libohova, Adil Xhelili

… “Na e morën pa asnjë faj…!
Na e morën nënën bashkë me dy vëllezërit dhe një foshnjë, bishat e Sigurimit të Shtetit.

Përse na e morën nënën?! Çfarë kishte bërë?

Çfarë mund të bëjë një foshnjë e porsalindur, që ja prishën çerdhen ku flinte?!

Babai u arratis për të shpëtuar kokën e tij.
Po ne të vegjlit? Motra 2 muajshe kish si burim ushqimi gjirin e nënës. Po nëna ku do të gjente pak bukë që të mbante gjallë veten dhe foshnjën e saj?

Xha Ganiu na dërgoi dhe në shkollë. Unë mësoja shumë. Kur kthehesha nga shkolla, veja me dhën.

Por ngado që veja, mendjen nuk e hiqja nga nëna. Si do të ishte nëna ime që nuk e shihja?

Ah, të kisha nënën, po le të kisha uri dhe le të vuaja! Të paktën ajo do të më thoshte ndonjë fjalë që do të ma ngrohte trupin e sfilitur dhe të zhveshur dhe fjala e ngrohtë është e ngrohtë.

Kisha 12 vjet që isha ndarë me nënën dhe nuk e kisha parë asnjëherë. Më kishte lënë 8 vjeç dhe tani më 1960-n unë isha 20 vjeç.

Ata 12 vjet të kaluar në vuajtje dhe mjerim, pa bukë e pa ujë, pa dashuri, pa familje, e ndarë për së gjalli me njerëzit dhe fëmijët e saj, e kishin plakur shumë, por nuk e kishin prishur shpirtin e saj të bukur.

Burri fisnik e bëri edhe kësaj here detyrën e tij. Na veshi e na ngjeshi me ato që kish dhe me të u nisëm për të takuar nënën pas 12 vjet ndarjeje.

Nga Dukati në Plug të Lushnjes mbërritëm pasdite. Në arat e pafundme të Lushnjes, shumë gra të internuara ishin duke prashitur. Mua më dërgoi xha Ganiu të pyesja për nënën.
– Ku është Velide Çapoj?- pyeta gratë e para që takova.

– Në fund të arave, do ta dallosh se mban një fëmijë pranë vetes, – më thanë ato gra të lodhura dhe të drobitura.
Pasi mbërrita në fund të arave, iu drejtova gruas që prashiste dhe që kishte pranë një vajzë të vogël:

– Po ti i kujt je dhe nga je mor bir?
– Jam nga Dukati, i biri Gani Çapojt – e gënjeva unë.

Gruaja m’u qas pranë dhe po më vështronte nga lart poshtë me lot në sy, po ashtu bëri edhe vajza e saj.

Më vunë në mes dhe po më shikonin si të shastisura.
Mua filloi të më rrahë zemra fort. –

Mos më gënje, të keqen nëna – më tha ajo, Gani Çapoj nuk ka djalë të madh. Mos je ti Fadili? – më pyeti me një zë që i dridhej.
– Po, – i thashë unë.

Hodha sytë në fushën e pafundme dhe pyeta veten: mos vallë edhe fëmijët e këtyre grave të mjera, nuk i njohin nënat e tyre, kështu si dhe unë?

Prej atij momenti ne, tre fëmijë të mbetur jetim, me nënë dhe babë gjallë, jetuam me nënën përgjithmonë…”!

Pasi u ndamë me Fadilin, mendoja gjithnjë: “Po sa drama të tilla ka në Shqipëri”? /Memorie.al

Më 10 tetor 1997, major Ilir Kuçi, ish- Shef i Policisë në Vlorë, bëri kallëzim publik dhe e çoi në prokurori, ku akuzonte krerët e “Komitetit të Vlorës” Neki Dredha, Niko Veizi, Zani Çaushi e Nedin Xhelili, si urdhërues, organizatorë e pjesëmarrës në vrasjen e 13 oficerëve, mes tyre Besnik Hidri e Lek Qoku, por në pushtet kishte ardhur partia e Gramoz Ruçit…

“Pamfleti” e ka faktuar, që Ermal Neki Dredha nuk është kandidat i PS e as i banorëve të Vlorës, por i emëruar nga Edi Rama në pazar me Gramoz Ruçin që e ka vëllain e dhëndrit, dhe mafiozin Sinan Idrizi, me të cilin Ermal Dredha ka bërë punë të zeza në Dubai, kur ishte Ambasador.

Mirëpo mbrapa, jo shumë larg në kohë, familja “Dredha” e kandidatit të klanit Rama- Ruçi, ka lënë krime çnjerëzore, të kryera në Vlorë nga babai i tij, Neki Dredha më 1997.

Në krye të ashtuquajturit “Komitet çlirimtar” me detyrë “komisar” e “komandat” Zani Çaushin, përbindëshi Neki Dredha ka organizuar, urdhëruar e ka marrë pjesë në vrasjen dhe keqtrajtimin e kufomave të 13 oficerëve të policisë e SHIK.

Ndër ta, 11 oficerë të moshës 30-40 vjeç, ishin banorë të Vlorës, që sot janë territori i Bashkisë, ku djali i Neki Dredhës, kandidon për kryetar Bashkie e po kërkon vota;

Por para se t’u kërkojë votat, duhet të kërkojë falje familjeve të tyre, sepse i vrau dhe i masakroi kufomat, babai Neki Dredha me bandën e tij më 1997, të cilët ishin:

1. Kapiten i parë Spiro Toshi nga Narta; N/oficerët Gëzim Shabani e Besim Manoli nga Vlora, u vranë më 24 mars 1997, në një pritë e grackë të organizuar nga Neki Dredha e Niko Veizi, të cilët edhe pse të plagosur rëndë, mjeku Neki Dredha urdhëroi të mos pranoheshin në spital, duke i lënë të shkallët deri sa dhanë shpirt.

2. Shezai Zanaj nga Vezhdanishti i Vlorës, ish-polic i qarkullimit rrugor, u vra nga “Komiteti çlirimtar” i Vlorës, më 28 mars 1997 me urdhër të Neki Dredhës.

3. Oficer Albert Troqe nga Tragjasi, të cilin komiteti i drejtuar nga Neki Dredha e mashtroi duke i kërkuar gjoja ndihmë për t’i çuar me makinë në Zvërnec, por e pushktuan te Pylli i Sodës më 13 prill 1997 dhe kufomën ia hodhën te sheshi në qendër të Vlorës.

4. Oficer Valter Harizaj, u vra më 1 maj 1997 në pritë te Pusi i Mezinit, pas një kurthi të organizuar me urdhër të Neki Dredhës e Niko Veizit.

5. Kapiten i Parë Viron Rrapi, u vra me 15 maj 1997 brenda komisariatit të policisë së Vlorës, nga një grup rebelësh të drejtuar personalisht nga Neki Dredha.

6. Andrea Kanani, Alfred Kanani, Bashkim Bita e Alekt Muço u vranë në janar, mars e prill 1998, me “Vendim komiteti” të Neki Dredhës, Zani Çaushit e Niko Veizit.

Por në atë kohë, në pushtet kishte ardhur partia e Gramoz Ruçit, “vëllait siamez” të Neki Dredhës në krime çnjerëzore, të cilin më 1998 e bëri Kryetar Bashkie të Vlorës e më pas krushk.

Më 10 tetor 1997, major Ilir Kuçi, ish- Shef i Policisë në Vlorë, bëri kallëzim publik dhe e çoi në prokurori, ku akuzonte krerët e “Komitetit të Vlorës” Neki Dredha, Niko Veizi, Zani Çaushi e Nedin Xhelili, si urdhërues, organizatorë e pjesëmarrës në vrasjen e 13 oficerëve, mes tyre Besnik Hidri e Lek Qoku, por në pushtet kishte ardhur partia e Gramoz Ruçit…

“Pamfleti” e ka faktuar, që Ermal Neki Dredha nuk është kandidat i PS e as i banorëve të Vlorës, por i emëruar nga Edi Rama në pazar me Gramoz Ruçin që e ka vëllain e dhëndrit, dhe mafiozin Sinan Idrizi, me të cilin Ermal Dredha ka bërë punë të zeza në Dubai, kur ishte Ambasador.

Mirëpo mbrapa, jo shumë larg në kohë, familja “Dredha” e kandidatit të klanit Rama- Ruçi, ka lënë krime çnjerëzore, të kryera në Vlorë nga babai i tij, Neki Dredha më 1997.

Në krye të ashtuquajturit “Komitet çlirimtar” me detyrë “komisar” e “komandat” Zani Çaushin, përbindëshi Neki Dredha ka organizuar, urdhëruar e ka marrë pjesë në vrasjen dhe keqtrajtimin e kufomave të 13 oficerëve të policisë e SHIK.

Ndër ta, 11 oficerë të moshës 30-40 vjeç, ishin banorë të Vlorës, që sot janë territori i Bashkisë, ku djali i Neki Dredhës, kandidon për kryetar Bashkie e po kërkon vota;

Por para se t’u kërkojë votat, duhet të kërkojë falje familjeve të tyre, sepse i vrau dhe i masakroi kufomat, babai Neki Dredha me bandën e tij më 1997, të cilët ishin:

1. Kapiten i parë Spiro Toshi nga Narta; N/oficerët Gëzim Shabani e Besim Manoli nga Vlora, u vranë më 24 mars 1997, në një pritë e grackë të organizuar nga Neki Dredha e Niko Veizi, të cilët edhe pse të plagosur rëndë, mjeku Neki Dredha urdhëroi të mos pranoheshin në spital, duke i lënë të shkallët deri sa dhanë shpirt.

2. Shezai Zanaj nga Vezhdanishti i Vlorës, ish-polic i qarkullimit rrugor, u vra nga “Komiteti çlirimtar” i Vlorës, më 28 mars 1997 me urdhër të Neki Dredhës.

3. Oficer Albert Troqe nga Tragjasi, të cilin komiteti i drejtuar nga Neki Dredha e mashtroi duke i kërkuar gjoja ndihmë për t’i çuar me makinë në Zvërnec, por e pushktuan te Pylli i Sodës më 13 prill 1997 dhe kufomën ia hodhën te sheshi në qendër të Vlorës.

4. Oficer Valter Harizaj, u vra më 1 maj 1997 në pritë te Pusi i Mezinit, pas një kurthi të organizuar me urdhër të Neki Dredhës e Niko Veizit.

5. Kapiten i Parë Viron Rrapi, u vra me 15 maj 1997 brenda komisariatit të policisë së Vlorës, nga një grup rebelësh të drejtuar personalisht nga Neki Dredha.

6. Andrea Kanani, Alfred Kanani, Bashkim Bita e Alekt Muço u vranë në janar, mars e prill 1998, me “Vendim komiteti” të Neki Dredhës, Zani Çaushit e Niko Veizit.

Por në atë kohë, në pushtet kishte ardhur partia e Gramoz Ruçit, “vëllait siamez” të Neki Dredhës në krime çnjerëzore, të cilin më 1998 e bëri Kryetar Bashkie të Vlorës e më pas krushk.

Arben Miza: -Sami Dangellia,njeriu që na bën krenar të quhemi Devollinj!

Njeriu qe ne gjithe boten komuniste nuk ka bere kaq vite burg e rezistence mbi komunizmin, dhe per fat te keq shume pak flitet per te nga media dhe shoqeria.

Lindi ne Menkulas te Devollit me 1920.
Arrestohet me 8 tetor te 1944, ku do denohej dhe ridenohej disa here

Me 1973 ishte nje nder organizatoret e revoltes se Spacit, edhe pse nuk flitet shume, edhe pse e shkruajtur si histori, revolta e Spacit eshte treguar sipas orekseve te burgosurve te vegjel.

Punoi i skllaveruar ne Spac por i pa mposhtur nga torturat.
Vdiq me 23 prill te ’87, varrimi u be nga burgu, pa e pare dhe e ditur ku u varros.

Vuajtjet e Dangellise per nga permasat ja kalon cdo personazhi.

Ne eposin tone ai duhet te zere vend si personazhet e legjendave.

Ketyre njerezeve duhet ti ngrihet piedestale e simbole ne kerkim te lirise dhe frymes antikomuniste.

Per turpin tone qe sot me shume nderojme disa te burgosur ordiner, qe na serviren si heroj te antikomunizmit, se sa heronjtë e vërtetë nacionalistë, antikomunistë si Sami Dangëllia .

▪️Ç’JAM UNË SI NJERI
Ndjenja ime, nuk mbizotëroi mbi hipokrizinë, i ke pjella
ç’jam unë si njeri, që të martova me shpirt, plot dashuri
a mundesh vallë, mos më lesh gojë hapur, m’iku e djela
komoditet jetese s’ke pa nder, rishfaqesh dështimit lubi

▪️RESPEKTI, PËR TY, DRITËN E KA FIKUR
Dërdëllitjen për kërcënime, ti se ndërpret, ke pirë verë
s’të ze në gojë, të rroftë kosherja, se bletët të kan’ ikur
përpiqem t’kuptoj, m’ke burrë shkon paturp me t’tjerë
gjëndje e dëshpëruar, respekti, për ty, dritën e ka fikur

▪️MËSHIRË S’KE PËR VETE DERI NË VDEKJE
E martuar, grua, të shkruan zdromsi i martuar, diçka
”me puthje, lotin ta lëpiva e dashur qeshe më preke”
ç’donte t’thosh tradhtia, për kujtesë, mend e mbajta
kërrusur stroza, mëshirë s’ke për vete deri në vdekje

▪️SHTATI I KËRRUSUR PLAKË E MBARUAR
Për faje të pafalshme, dhunë, m’çove, në dyert e gjykatës
gjyq i vetëvetes për ty m’i kobëshmi, erdhi ora t’paguash
”shtati i kërrusur si plakë e mbaruar”, shtrigë e mesnatës
rasti i volitshëm në kësi hetimesh, vetmis s’dua që t’qash

▪️TI NUK KE CIPË RESPEKT E TAKT
Sa turp, moj e marrë, xhelozi e verbër, të shtyn n’poshtërsi
përfundimisht u vërtetua shkalla jote e ndershmëris’ n’fakt
spiune intrigante në dhunë familjare ke nevojë për gjyqësi
jam viktim’ e skenës së krimit, ti nuk ke cipë, respekt e takt

▪️T’PARAPËLQYEN PA KARAKTER
Ku merr vesh ti nga punët e ndershmërisë, u mësove ndryshe
shprehe duf të marrë, duke qenë ndërgjegjes fare e ndërkryer
ti t’bën pis, kuptova se ç’markë ishe, s’kam t’bëj me nj’ gjyshe
më erdhi nami, që se kisha dëgjuar, t’parapëlqyen pa karakter

▪️S’DUA TËT SHOH FSHIHU
Ç’maraz i pa dëgjuar, të zjeu për brenda, papritur
harron, që je e martuar me burrë, bën si të duash
ashkut nxjerr jasht, kërcëllim zëri njeriu t’lebetitur
s’dua tët shoh fshihu, si biçi e përdorur në garash

▪️U ARRATISE NGA KAZANI I PLEHRAVE
Se pandeha qënke e zonja të merresh me ofendim t’tjerave
se kam ditur që mund t’tregohesh tmerrësisht, kaq e zgjuar
paske pasur talent, të fjalës, u arratise nga kazani i plehrave
s’do shumë mend do arrish, t’ngelesh si do e lirë, e martuar

▪️GJENDJA JOTE NGA MË T’MJERAT
Kush të shkokoleps ty, i duhen ndjenja, të çuditëshme
ke humbur sensin logjik të veprimeve pa arsye të mirë
m’duhet të ndalen lidhur me këtë, ti s’je e njerëzishme
gjendja jote nga më t’mjerat, e fantaksur ti sa je nxirrë

▪️PËR HIR T’SË VËRETETËS
Ndodhi diçka e jashtëzakonshe dhunës shprehe dashurinë
m’bën t’dehem pragut t’çmenduris tënde, derman se plasa
për hir t’së vërtetës, ishte ndjenj injorrante, psemos ta dinë
u ngrit aeroplani, q’flinte brenda meje, t’m’shpëtonte Nasa

▪️QEF PO BËN TI, QEF BËJ DHE UNË
Ti shtrohesh me tutorin, pi verë, un me gotën e verës
ti e ngjalle, atë zagar, me masazh, unë i thava shishet
vuan nga afeksionet seksuale s’ke faj gjak i pranverës
ç’markë je moj aman, e bëre edhe zdromsin, t’prishet

▪️DIMENSIONE MONSTRE
Janë të shumt’ ata, që mbijetojn n’urri varfëri
trime vullnetare dole me qef për prostitucion
ndjenja aventurizmit, degjenerim, pangopësi
dimensionet e tua prej monstre ti s’dashuron

▪️DUHET SHPËTUAR POETI
Për djallëzi jam fare i pa ditur, të keqes i duhet dal përpara
vetes i bërtas:-duhet shpëtuar poeti si njeri nga trutë baltë
magjepsur, me magji t’zezë zdromsi, me tru gomari pafara
ta sëmurë për vdekje burrin e saj, të flerë i pastrehë, jashtë

▪️AJO LLAÇKA, DHIJA E PABINDUR
Takim me ish burrin e braktisur të gruas e dëgjova qetë
me gjuhën e ntrashur nga dehja, e zërin e shuar, ngjirur
ajo llaçka, kulloste, në fshat e qytet, andej e këndej vetë
tradhtonet, duke lexuar n’krevate libra, dhija e pabindur

RUBAIRA POETIKE 18. 4. 21 nga Niko Poet Gjiriti,- Gërmëtari /

Nga Gent Kapra /

Atdheu yne edhe pas 100 vjetesh eshte ne te njejten gjendje!

Kjo foto e gjyshit tim, Sami Golemi. Ai ishte konstruktor avionesh. Sigurisht, edhe pilot.
Samiu nuk eshte shume i njohur ne Shqiperi. Megjithese ishte komandanti i pare i Avjacionit Shqiptar, ai asnjehere nuk permendet.

Me i njohur eshte vellai i tij, doktor Bilal Golemi. Shume, besoj, kane degjuar per Bilal Golemin sepse eshte trajtuar ne librat e biologjise se kohes se diktatures dhe sot emrin e tij mban Instituti I Kerkimeve Veterinare.

Kolonelin inxhinier, Sami Golemi, e njeh cuditerish, me shume Afganistani. Ministria e Mbrojtjes se ketij shteti, vijon edhe sot pas 100 vjetesh te mbaj fotografine e tij (foto bashkengjitur) ne hollin e nderteses se saj.

Ministrit te Mbrojtjes, i 2003, z. Pandeli Majko u njoh me kete fakt ne nje vizite me ate godine.Sidoqofte, une doja te ndaja me ju episodin kur koloneli dhe doktiti (sebashku me gruan franceze) u kthye ne Shqiperi nga Parisi luksoz.

Ngjarja ka ndodhur ne vitin 1928. Doktori para se te nisej u dergoi kete telegram te gjithe shqiptareve qe kishin bere karrier ne bote, adresat e te cileve kishte.

“Atdheu ynë Shqipëria ka mbetur vëndi më i varfër dhe më i prapambetur i Europës. Ajo ka nevojë për mjekë, inxhinierë, agronomë e çdo specialitet tjetër.

Kush duhet ti dalë zot veç bijëve të saj, prandaj hajdeni të kthehemi e të punojmë atje, ajo do të na presi mirë”.

Këtij telegrami ju përgjigjën menjëherë Dr. Vasfi Samimi dhe vëllai i Dr. Bilalit, Sami Golemi.” (“Nje jete per shkence e Atdhe, Dr. Bilal Golemi”, 2010, Manxhar Takaj)

Kurse te vellain, gjyshin tim, Sami Golemi e arestoi dhe e denoi me vdekje Enver Hoxha, pas nje perplasje qe koloneli pati me Koci Xoxen dhe Kadri Hazbiun.

Si komandant i aeroportit, ai lejoi qe nepermjet nje avioni te lehte, te largohej nga Shqiperia, z. Hari Fuls.

Sidoqofte, komunistet nuk e ekzekutuan kolonelin. Me tej konstruktori i avioneve me grade kolonel mbeti i paralizuar per 17 vjet derisa vdiq.

▪️Bëjuani ferr jetën patronazhistëve, që të mos guxojë kush prej tyre të dalë jashtë.

▪️Të mos guxojë kush të fusë hundët në jetën tuaj private.

▪️Në mos, prapë në qafë do t’i kemi vazhdimisht.

Gjergji Thimo ishte një nga ”viktimat” e para të “të të bërit shtet” të qeverisë së Edi Ramës.

Në vitin 2014 ai u arrestua me bujë i akuzuar si trafikant i verprave të artit.
Prokuroria e Tiranës kërkoi për Thimon deklarimin e fajshëm të koleksionistit për akuzën e “vjedhjes së veprave të artit e kulturës” dhe dënimin e tij me 9 vjet heqje lirie.

Pas lirimit, Thimji nuk është tërhequr dhe ska per tu terhequr kurre nga beteja e tij per drejtesi.

Atij nuk ju sekuestruan, por ju vodhe pikturat te cilat sot zbukurojne vilat e trafikanteve ne pushtet.

Veprat e artit te tij ishin te regjistruara dhe lishensuara.

raport-informacion që mban datën 26.11.1982, ku inxhinieri ushtarak i Aviacionit, Perikli Teta, me shkrimin e tij, ka bërë një rezyme të hollësishme e të detajuar, mbi udhëtimet e tij në disa vende të Europës ku ai, bashkë me disa kolegë të tij, ishte dërguar me shërbim për probleme pune, nga eprorët e tij të Ministrisë së Mbrojtjes, si ministri Kadri Hazbiu, zv/ministri Nazar Berberi, apo dhe vetë kryeministri asaj kohe, Mehmet Shehu.

Kam qenë tre herë me shërbim në Suedi, për problemet e aviacionit (në muajt shkurt 1980, mars 1981, dhe maj 1981).

Lidhja me firmën FFV të Aviacionit suedez, u bë për herë të parë nga një grup i Drejtorisë së Armatim-Municion me kryetar Gaqo Pojani, në muajin dhjetor 1979.

Në këtë kohë Gaqo, më tha që; me urdhër të Mehmet Shehut, do të më japësh kërkesat, unë do të takohem me firmën, do t’jua paraqes, dhe më pas ju do të shkoni vetë atje.

Në janar 1980, na thanë se firma FFV, është e gatshme të na presë në muajin shkurt. Më 17 shkurt, bëmë vizitën tek firma të shoqëruar nga atasheu tregtar i ambasadës, Myfit Hazbiu.

Në ambasadë, takova dhe Skënder Shehun, i cili më tha që, në dhjetor 1979, kishte qenë dhe ai tek firma PPV. Mbas kësaj suedezët kanë ardhur disa herë në Shqipëri për bisedime.

Nga Ministria e Tregtisë së Jashtme, problemin e trajtonte Jetnor Ramaj, nga Makina-Importi, Marsel Skëndo. Nga Aviacioni, përveç grupit të punës, jam marrë unë dhe komandanti i Aviacionit, Bardhyl Taçi.

Mbas një viti, vajtëm përsëri për bisedime në Suedi (mars 1981). Kërkuan përfaqësues tregtar nga Makina-Importi pasi, bisedimet do të ishin tregtaro-teknike, por me këmbënguljen e Jetnor Ramës, nuk u pranua.

Ai na tha që, ka njoftuar Myfit Hazbiun në Stokholm dhe ai do të jetë shoqëruesi ynë. Para nisjes, na priti Kadri Hazbiu, Nazar Berberi dhe Jetnor Ramaj, po kështu edhe në kthim. Porositë ishin të përgjithshme, p.sh., të kërkonim uljen e çmimit, të jepnim për të kuptuar se, do të blinim shumë gjëra, etj.

Kur u kthyem, i raportuam përsëri Kadri Hazbiut në zyrë.

Na tha që të bëjmë një informacion të hollësishëm, për Mehmet Shehun, dhe në këtë informacion, të vihen edhe mendimet e Jetnor Ramës i cili, duhet të firmoste informacionin. Pastaj, ne i thamë se deri në muajin shtator 1981, duhen dërguar disa mostra nga ana jonë në Suedi. Kadri Hazbiu ishte dakord (ishte 17 prill 1981).

Para nisjes në aeroportin e Rinasit, na takoi një person dhe na tha që të merrnim 9 pako, për në ambasadën tonë në Suedi, duke na dhënë dhe një faturë ku, vërtetohej pagesa për transportin e mallit (rreth 60 kg). E pyeta se kush ishte dhe më tha që quhej Jonuz dhe punonte në Drejtorinë e Pritjes. Pakot kishin mbishkrimin: “Ambasadës së RPSSH, Stokholm Suedi”.

Rrugës nëpër aeroporte dhe dogana, u interesova për këtë pako. Përveç këtyre, kishin nga Nazar Berberi një shishe raki dhe një letër, po kështu nga Duro Shehu, për Skënder Shehun. Në Berlin, dogana deshi t’i hapte, por unë ngula këmbë se; ato janë pako zyrtare dhe atëherë policia, vendosi që t’i kalojë nga Rontgenoskopi. Futën dy prej tyre në aparat, dhe na thirrën që t’i shikonim në ekran.

Aty dukeshin shpendë të pjekur dhe pije të ndryshme të cilat, polici i shtyu me neveri duke sharë. Në stacionin e trenit, në Stokholm, na pritën Gani Kodra, Skënder Shehu, dhe Myfit Hazbiu. Pasi Ganiu ngarkoi në veturë 9 pakot, Skënderi na ftoi për darkë në shtëpinë e tij dhe u largua. Vajtëm për darkë tek Skënder Shehu, unë dhe tre shokët e mi.

Mendova që këto pako, i bënin gratë duke i dërguar ushqim djalit, por gjatë darkës, Gani Kodra më dha kutinë e duhanit që të dridhja një cigare, dhe më tha që, ja kishte dërguar Mehmet Shehu si peshqesh. Pra, për pakot dhe ky, kishte dijeni të plotë. Këto pako, kanë qenë të vazhdueshme, pasi më kujtoheshin, duke na ndihmuar, një shofer më tha: “Po këto pako, të djalit janë”?

Unë i thashë se nuk e di. Ai u përgjigj që: “Të atij janë, mbasi neve, i kemi parë shpesh këtu, që të kalojnë dhe i njohim, pastaj shtoj; se – kanë qenë edhe të tjerë në Suedi, por për ata, nuk kemi parë pako të tilla”. Nuk i dhashë përgjigje për këtë problem.

Rreth datës 20.4.1981, na thirri në zyrë, mua dhe komandantin e Aviacionit, Nazar Berberi. Aty ishte dhe Jetnor Rama e Bardha Shehu. Nazari, tha se, duhet të përgatisnim mostrat urgjent për në Suedi, dhe unë t’i çoja ato tek firma për të bërë sqarimet teknike përkatëse.

Neve ju thamë se; dërgimi i mostrave nuk është urgjent, por duhen dërguar më parë, teleks i firmuar, që të vinë urgjent në Tiranë dhe të konkludojnë për kontratat, mbasi ato kanë vlefshmëri dhe çmime, deri në 31. V. 1983.

Ndërhyri Jentor Ramaj dhe tha që: “Neve e kemi studiuar problemin dhe faktikisht, duhet të japim mostrat atyre se, kështu i vëmë ata para përgjegjësisë dhe kjo është për të mirën e punës”. Neve përgatitëm mostrat dhe i kishim gati në depo.

Mbas dy tre ditësh, më thërret Nazar Berberi dhe më jep një shkresë të hapur për t’ja dërguar ministrit të Tregtisë së Jashtme, ku thuhej: “Për nevoja tona, caktoni shoferin Piro Dena, të transportojë disa mallra për në Suedi,- dhe shtoj, -ky person, është marrë edhe më parë me këtë problem”.

Më datën 4. V. 1981, mbas dite, na njoftuan që të nisemi për në Shkodër dhe të nesërmen të kalonim kufirin nëpërmjet Hanit të Hotit. Takova Spiro Denën, i cili kishte përfunduar të gjitha formalitetet, vizat përkatëse, urdhrin e shërbimit, kishte tërhequr edhe valutën (këtë të fundit, shkuam të dy në bankë).

Në orën 19.00, vajta tek Nazar Berberi dhe e pyeta nëse kishte ndonjë udhëzim për të më dhënë, më tha se nuk kishte gjë. Vajta tek Jetnor Ramaj dhe e pyeta edhe atë, më tha që kam urdhëruar Piro Denën.

Në darkën e 6 majit 1981, rreth orës 21.00, mbërritëm në ambasadën tonë në Vjenë. Aty nuk kishte njeri, përveç dezhurnit. Piro, i telefonoi Kujtim Bratit, i cili erdhi mori pakot për vajzën e Duros.

E pyeta Kujtimin se çfarë e lidhte atë me familjen Shehu, që mbante në shtëpi vajzën e Duros?! Ai më tha diçka, për një lidhje familjare me gruan e Duros. Të nesërmen, takuam ambasadorin Musin Kroi, biseduam për gjëra të parëndësishme.

Rreth orës 10.00, shkuam në një apartament afër ambasadës, u futëm në paradhomën ku na pritën 2-3 shoqërues të Fiqretes. Spiro u fut në dhomë dhe e takoi atë. Nga paradhoma, dëgjova që ajo e pyeti; pse erdhët kaq vonë? Spiro i tha se; na vonuan vizat jugosllave, na i dhanë për një muaj.

Kur doli Spirua, më tha se duhet të marrim pakot me vete, për në Suedi, mbasi ajo dhe grupi shoqërues, do të vinin me avion.

Arsyeja që ne, do të merrnim bagazhin (pakot) me vete, ishte të lehtësoheshin ata dhe të mos bënin pagesë për avionin.

Mbas kësaj, u nisëm për në Çekosllovaki, kaluam natën atje dhe të nesërmen, udhëtuam për në Republikën Demokratike Gjermane, prej ku vajtëm në Suedi.

Në Suedi, mbërritëm më datën 10.5.1981, në darkë. Aty erdhi dhe më takoi Gani Kodra, i cili mori pakot. Pas kësaj, në hotel na mori në telefon, Skënder Shehu (bisedoi me Spiron). Kur Spiro mbylli telefonin, më tha që; të shkojmë të takojmë Skënderin se, na ka kërkuar.

Unë nuk pranova të shkoja, jam më i madh se ai në moshë dhe i takonte atij të vinte dhe të më takonte, pasi unë vija nga Shqipëria, kështu që Spirua, vajti vetëm. Kur u kthye më tha: “Bërë shumë gabim që nuk vajte, sepse atij i mbeti shumë qefi”.

Të nesërmen në mëngjes (maj), Spirua më tha që; ishte vendosur nga Tirana që unë do të kthehesha në Shqipëri, ndërsa ai do të qëndronte me grupin e Fiqretes. U çudita shumë, pse nuk u sqaruan këto detyra në Tiranë, urdhri i shërbimit ishte i përbashkët, dhe vetëm për 15 ditë!

I shqetësuar nga ky vendim, i pasqaruar më parë, kërkova të takoj ambasadorin. Ai erdhi bashkë me Fiqretin dhe Skënderin.

Pyeta ambasadorin, Dhimitër Lamani, se; nga kush është ky urdhër dhe çfarë duhet të bëjmë?

Në vend të tij, u përgjigj Skënder Shehu dhe më tha se, të mos shqetësohem, mbasi është biseduar edhe me Nesti Nasen.

Më rregulluan në një kolltuk, deri ditën e largimit (të martën). Së bashku me dy shokë të Ministrisë së Punëve të Brendshme, që ndodheshin atje me shërbim.

Këto janë konstatimet e mija, lidhur me familjen Shehu.

Shikojmë që kishte diçka jo normale, e mendoja çështje që bëhet nga gratë si rezultat dobësisë për djalin.

Nuk mendoja për probleme armiqësore.

Tani që i bëri të qarta Partia, çdo gjë duket dhe duhet parë ndryshe.

Për sa më sipër, kam njoftuar me shkrim, edhe organizatën bazë të Partisë.

Tiranë, më 13.11.1982                                                         

Perikli Teta d.v.

Shënimi me shkrim dore në fund të dokumentit, nga shefi i Grupit Operativ, Enver Zeneli

Fotokopjen e origjinalit, ma sill se do të lidhet me një praktikë tjetër.

Të nxirren ekstrakte për të gjithë sa flitet në këtë materiale e t’i kalohen shokëve.

Bisedoni me shokun Hasan, nxirrni ç’ materiale ka për Bardha Shehun, e të konkludojmë. 

Është e rëndësishme që, edhe këtë e kanë futur, si Skënder Shehun, në problemet e Mbrojtjes.

Kjo duhet marrë menjëherë në përpunim.

29.11.’82 E. Zeneli

Paramendoni një ndeshje boksi ku; njëri boksier futet (detyrohet të futet me zor) në ring me duar të lidhura dhe të ndeshet me një kundërshtar që futet me duar të zgjidhura, është stërvitur gjithë kohën në kushte shumë të mira, dhe veç kësaj ka në favorin e tij edhe arbitrat.

Menduan se e kanë të fituar pasi kishin llogaritur në detaje ndeshjen në të gjithë komponentët e saj përveç një komponenti. 

Më të rëndësishmit ndër komponentët në një ndeshje, publiku/ tifozët, që janë fryma e lojtarit, energjia dhe mbështetja e të cilëve të kthen ndeshjen në favor edhe kur je me duar të lidhura.

15 prill 2023, plot 2 vjet më vonë Berisha rikthehet në stadiumin kombëtar Air Albania me një premtim të mbajtur për ata që i dhanë jetë (politike), “ju do të zgjidhni kryetarët e bashkive”, u pati premtuar atyre kur ishte duarlidhur.

Dhe ashtu bëri, rikthehet në stadium me 61 kandidatë për kryetar bashkie të zgjedhur nga ata vetë. Nga anëtarët dhe simpatizantët e partisë. 

Ky lloj lojtar që di të krijojë sinergji të brendshme politike brenda partisë në kushte të tilla është i destinuar të triumfojë.

Nga Hysni Gurra /

Imagine a boxing match where; a boxer enters (he is forced to enter) the ring with his hands tied and faces an opponent who enters with his hands untied, he has trained all the time in very good conditions, and besides, he has the referees in his favor.

This is how Sali Berisha entered the “Air Albania” national stadium on December 11, 2021.

They dragged him into the ring with no mercy, declaring him non grata, a decision they could not support with any evidence.

They thought they had won because they had calculated the match in detail in all but one of its components.
The most important of the components in a match, the public/fans, who are the spirit of the player, whose energy and support turn the match in your favor even when your hands are tied.
This is what happened to Berisha on December 11, 2021. He entered the ring and showed everyone that he was the player of the public, or at least he was the player who knows how to turn the public in his favor even when his shoulders are on the ground and his hands are tied.

And so he did, returning to the stadium with 61 candidates for mayor chosen by themselves. From party members and sympathizers.

This type of player who knows how to create internal political synergy within the party under such conditions is destined to triumph.

Few thought that the spirit of opposition would rise again in this country. But that’s what happened, it’s evident today.

Hysni Gurra writes /

That is Russia. 

The historical fact is that Moskovites exited the stone age 4000 later than the rest of Europe. 

Herodotus in the 5th century was calling them "Androphaghi", which means cannibals. And they've been resisting progress all the time. And you see they

Përdhunimi i foshnjave, prerja e organeve gjenitale të ushtarëve ukrainas,

Djegia e qindra të burgosurve ukrainas, qëllimi i një të burgosuri ukrainas për fjalët “Lavdi Ukrainës”,

Prerja e kokës së një të burgosuri ukrainas, djegia e një grumbulli trupash të zhveshur femrash, përdhunimi dhe ekzekutuar.

Ju mund të shihni video dhe foto të të gjitha këtyre. Google nëse nuk më besoni.

Ata janë më keq se nazistët, janë më keq se IS. Sepse nuk udhëhiqen as nga ideologjia apo nga urdhrat nga lart, jo. Ata janë thjesht egërsira sadiste, pa ndonjë qëllim më të lartë. Dhe kjo nuk është vetëm tani, dhe jo për shkak të Putinit.

Ata e bënin këtë në Luftën e Dytë Botërore, ka kujtime të një ushtari që përshkruan përdhunimin masiv të 12 vetëve të vajzë në Gjermani, duke e vrarë në fund.
Periudhat e mëparshme nuk janë më të mira.

Evropianët që vizituan Moskovinë në shekujt 16-17 po i përshkruanin moskovitët si mizorë çnjerëzor, madje edhe sipas standardeve të atyre ditëve.
Mizori e pakuptimtë kur nuk kishte nevojë, vetëm për kënaqësinë e tyre të çoroditur.

Në vitin 1552, ata sulmuan Kazanin, kryeqytetin e tatarëve, dhe cari bëri një betim në Biblën e Shenjtë se do t’i linin njerëzit të jetojnë nëse heqin dorë. Sapo hynë në qytet, filloi therja.

Në 1708, ata masakruan të gjithë njerëzit e Baturyn, kryeqyteti i kozakëve ukrainas. Nuk u kursyen 20000 njerëz, madje edhe foshnjat.

Mund të listoj faqe të rasteve të ngjashme.

Alexey Tostoy (1883-1945), një shkrimtar rus, dikur shkroi:

Kjo është Rusia. Fakti historik është se moskovitët dolën nga epoka e gurit 4000 më vonë se pjesa tjetër e Evropës.

Herodoti në shekullin e 5-të i quante “Androphaghi”, që do të thotë kanibalë. Dhe ata i kanë rezistuar progresit gjatë gjithë kohës. Dhe ju i shihni ata

🔴-Raping babies, cutting off the genitalia of Ukrainian soldiers, burning hundreds of Ukrainian prisoners alive, shooting a Ukrainian prisoner for the words “Glory to Ukraine”, cutting off the head of a Ukrainian prisoner alive, burning a heap of women's naked bodies, raped and executed. You can see videos and photos of all these. Google if you do not believe me. 

🔴-They are worse than Nаzіs, they are worse than ІSІS. Because they are not even guided by ideology or by orders from above, no. They are just sadistic savages, without any higher purpose. And this is not just now, and not because of Putin. 
They were doing this in WW2, there are memoirs of a soldier who describes the mass rape of 12 y.o. girl in Germany, killing her in the end. Earlier periods are no better. Europeans that visited Moskovia in 16-17 centuries were describing Moskovites as inhumanly cruel, even by the standards of those days.  
Meaningless cruelty when there was no need for it, just for their perverted satisfaction. 

🔴-In 1552, they assaulted Kazan, the capital of Tatars, and the tsar made a vow on Holy Bible that they will let people live if they give up. Once they entered the city, the slaughter began.

🔴-In 1708, they slaughtered all people of Baturyn, the capital of Ukrainian cossacks. 20000 people were not spared, even babies.

I can list pages of similar cases.

▪️Alexey Tostoy (1883-1945), a Russian writer, once wrote: "There are two Rus. The first one, Kyivan Rus, has its roots in the global, or at least in the European culture. 

▪️This Rus understood the ideas of goodness, honor, freedom, and justice just as the entire Western world did. And there is the second Rus - Moscow Rus. This is the Rus of the taiga, Mongolian, wild, and animalistic. 

This Rus made bloody despotism and savage fury its national ideal. This Moscow Rus has always been, is, and will be a complete denial of everything European and a sworn enemy of Europe."

That is Russia. 

The historical fact is that Moskovites exited the stone age 4000 later than the rest of Europe. 

Herodotus in the 5th century was calling them "Androphaghi", which means cannibals. And they've been resisting progress all the time. And you see they

Volodymyr Kukharenko /

Do të doja të më ndodhte mua, ta kisha idenë
jam shum’ rrëmujë me rrobat e lara mbi divan
s’më dhemb fakti, q’ike, harro mushk valarenë
vargun dot s’ma pren, mos gjeçin pak derman
tani s’jetoj në shkretëtirën në brigjet e Amanit

Dëshirës dialektike më njohën shum gërmëtar
në jug të Gjirit të Eldamar, midis Pelors e Detit
ç’imagjinat’, do të më çonte, në rajonin Avatar
refugjat stërgjyshët e mi morrën për mbiemër
vëndin nga i cili erdhën në brigjet, në Adriatik
të tmerron ideja, të më thuash bindjes, zemër

Ndjenja e vaktë, e shpirtit ty t’tha eja, aspak ik
shkruajnë, Niko më mungon, të vjeshtuara keq
konfliktit të brendshëm ato m’bënë shkretëtirë
t’arratisurat për të gjetur aventurën ikën ndreq
gjallërinë e ruaj me vargun, m’daltë, për t’mirë

https://still4hill.com/2012/04/25/video-secretary-clinton-with-albanian-fm-berisha/

On the 100th anniversary of independence, where Mr. Berisha was the country’s prime minister, Mr. Hillary Clinton came to Albania!

Mr. Clinton gave a speech that electrified the hall, She has a phrase in the middle of the speech:

If you want to see a functioning democracy, come and you will find it in Albania.

Ndërsa në pritjen e kryeministrit Berisha në SHBA,-zonja Clinton do të shprehej …

SEKRETARJA CLINTON: Epo, është nder të mirëpresim kryeministrin e Shqipërisë këtu në Departamentin e Shtetit.

Kryeministri dhe vendi i tij kanë qenë partnerë të fortë me Shtetet e Bashkuara në NATO si pjesë e misionit tonë në Afganistan dhe ne kemi një marrëdhënie të gjerë dhe të thellë që e vlerësojmë shumë.

Pres me padurim të diskutoj me Kryeministrin Berisha shumë çështje për të cilat po punojmë dypalësh, rajonal dhe global. Pra, kryeministër, mirëseardhe .

KRYEMINISTRI BERISHA:

Jam shumë mirënjohës dhe shumë i lumtur që jam këtu për të takuar Sekretaren Clinton.

Ajo është një mike e madhe e vendit dhe kombit tim.

Dhe padyshim që do t’ju rrëfej, një nga qëllimet e këtij takimi është ta bindë që ta kemi në 100 vjetorin e pavarësisë.

Shtetet e Bashkuara kanë luajtur një rol shumë vendimtar në të gjitha momentet tona më të vështira të historisë sonë, ndaj çdo shqiptar do të jetë krenar dhe i lumtur.

Si gjithmonë, do të diskutojmë shumë çështje me interes të madh dypalësh.

Shqipëria ka privilegjin e madh të mbështetet nga ky vend i madh, nga Administrata e Presidentit Obama, nga Sekretarja Clinton, në të gjitha përpjekjet e saj për të ndërtuar një demokraci të bazuar në treg.

SEKRETARJA CLINTON: Faleminderit shumë, zotëri.

KRYEMINISTRI BERISHA: Faleminderit.

SEKRETARJA CLINTON: Faleminderit të gjithëve.

Remarks With Albanian Prime Minister Sali Berisha Before Their Meeting


Hillary Rodham Clinton
Secretary of State
Treaty Room
Washington, DC
April 25, 2012

🇺🇸SECRETARY CLINTON: 
Well, it is an honor to welcome the prime minister of Albania here to the State Department. The prime minister and his country have been strong partners with the United States in NATO as part of our mission in Afghanistan, and we have a broad and deep relationship that we highly value. I’m looking forward to discussing with Prime Minister Berisha a lot of the issues that we’re working on bilaterally, regionally, and globally.So Prime Minister, welcome.

🇦🇱PRIME MINISTER BERISHA: 
I’m very thankful and very happy to be here to meet Secretary Clinton. She’s a great friend of my country and my nation. And definitely I will confess you, one of the purpose of this meeting is to convince to have her in our 100th anniversary of our independency. United States has played a very crucial role in all our most difficult moments of our history, so every Albanian will be proud and happy.

As always, we will discuss many matters of great bilateral interest. Albania has the great privilege to be supported from this great country, from President Obama’s Administration, from Secretary Clinton, in all its efforts to build a market-based democracy.

SECRETARY CLINTON: Thank you so much, sir.

PRIME MINISTER BERISHA: Thank you.

SECRETARY CLINTON: Thank you, all

🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸🇦🇱🇺🇸

https://still4hill.com/2012/04/25/video-secretary-clinton-with-albanian-fm-berisha/

Konventa Ndërkombëtare e Turizmit është organizuar për herë të parë në Ballkan me Organizatën Botërore të Turizmit, me pjesëmarrës nga 38 vende të botës në këtë konventë është paraqitur një hartë ku shihet se një pjesë e territorit të Kosovës është paraqitur me mbishkrimin ‘Serbia’.

Kjo hartë e cila informon për investimet në disa biznese hotelierie në qytete të ndryshme të Shqipërisë, e paraqet pjesën jugore të territorit të Kosovës brenda kufijve të Serbisë.

Në hartë shihen kufijtë e shteteve tjera të Ballkanit Perëndimor me të cilat kufizohet Shqipëria; Maqedoninë e Veriut, Malin e Zi dhe Greqinë.

Ylli Manjani,- ish ministër i drejtësisë /

She, so uncultured, suggests that the winning candidates "own" the party leaders!!!  
That is, they should be elected, according to Sudes, not to serve the city but the mayors.  
In other words, the Albanian people are worth nothing to the leaders of the parties.  Diplomat Sude suggests this!  
And he makes this suggestion on behalf of the united states, that is... But when they say that "we love the Albanian people"?!

Pastaj,cili është sugjerimi i saj dhe i shteteve të saj të bashkuara?!

Të ngelen në garë vetëm kandidatët monistë dhe çerek-çyryk kandidatët e shitur tek monistët e Autorizimit?!

Kjo është garë demokratike që sugjeron zonja Sude?!

Then, what is the suggestion of her and her united states?!

Are only the monist candidates left in the race and the candidates sold to the authorization monists?!

Is this a democratic race that Mrs. Sude is suggesting?!
 Wow, wow, wow!!!

Mirë, sa më takon,votoj 100 herë më mirë një nongrata shqiptar sesa të ndjek diarrenë diplomatike të Sudes apo qoftë edhe të shteteve të saj të bashkuara!

Well, as far as I'm concerned, I vote 100 times better for an Albanian nongrata than to follow the diplomatic diarrhea of Sude or even its united states!

I votoj se pse pronari i votës sime jam unë dhe askush tjetër në këtë botë.

I votoj e s’më plas fare se ç’thotë diplomacia Sudes dhe Mcgonigal me shokë

I vote because the owner of my vote is me and no one else in this world.

I vote for them and I don't care at all what Sudes and McGonigal's diplomacy says!

Ish-kryeministri i ka bërë thirrje inspektorit të përgjithshëm të Departamentit të Shtetit, FBI-së dhe Kongresit të SHBA-së që të hetojë, siç u shpreh ai, “aferat e ambasadores Kim, përfshirë këtu edhe pronat e saj në Shqipëri.

Ftoj inspektorin e përgjithshëm të Departamentit të Shtetit, FBI dhe Kongresin e SHBA të hetojë aferat korruptive të guvernatores Kim përfshirë këtu pronat e saj në Shqipëri.

Partia Demokratike sikundër deri sot është e gatshme të jap kontributin e saj për këtë transparencë.

Duke folur në ‘A Show’ me Adi Krastën në SYRI TV, Ylli Manjani u shpreh se, paratë e drogës së Shqipërisë kanë ‘mbërritur deri tek zyrat e Departamentit të Shtetit Amerikan duke blerë lobista, duke blerë politikë bërje, duke blerë qëndrime.

Ky është shqetësimi i Shqipërisë sot, nëse duam ta shohim problemin dhe ta kapim demin nga brirët’.

Pyetja reale në Shqipëri është kush e financon politikën shqiptare, që blen dhe Amerikën, se taksat e shqiptarëve nuk mjaftojnë.

Kush e financon PS-në më së shumti, qeverinë shqiptare që paguan McGonigal. Kjo është pyetja reale.

Kush e financon fushatën me shpenzime marramendëse politike, kemi hyrë në fushatë, por kemi parë dhe fushata të së shkuarës, që numëroheshin paratë me metër se nuk kishin kohë ti numëronin me gishta.

The real question in Albania is who finances the Albanian politics, who also buys America, because the taxes of the Albanians are not enough. Who finances the SP the most, the Albanian government that pays McGonigal. That is the real question. Who finances the campaign with staggering political expenses?

Tani këtë kush e financon. Sigurisht jo buxheti i shtetit, jo paratë e ligjshme. Kjo është pyetja që është shtruar dhe shtrohet në Shqipëria dhe nuk ka zgjidhje.

Now who finances this?  Certainly not the state budget, not legal money.  This is the question that has been asked and is asked in Albania and there is no solution.

Në vend që të merremi me këtë, merremi me jo ju të rublave, jo ju të Amerikës.

Pse ti i Amerikës qenke më i ligjshëm ti? Po pranon që ata që marrin dollarë, janë të ligjshëm, mjafton të merrni dollarë?

Jo pra, si ti që ke marrë dollarë dhe ata të rublave njësoj jeni, të paligjshëm para ligjit. Ky është një argument që hidhet për konsum elektoral.

Instead of dealing with this, we deal with not you of the ruble, not you of America.  Why are you the most legal of America?  Are you admitting that those who take dollars are legit, just take dollars?  No, like you who took dollars and those with rubles, you are the same, illegal before the law.  This is an argument thrown out for electoral consumption.

Këto hidhen për tu shmangur nga thelbi i gjësë. Kush është thelbi i gjësë?

Paratë që vijnë nga krimi, nga droga, më së shumti nga droga.

Droga është masive, është e hapur, sjell shumë të ardhura, droga bën kulla, droga bën ndërtime, droga bën politikë, droga bën drejtësinë, droga bën çdo gjë në këtë vend.

These are thrown away to avoid the point.  Who is the point?  The money that comes from crime, from drugs, mostly from drugs.  Drugs are massive, they are open, they bring a lot of income, drugs make towers, drugs make construction, drugs make politics, drugs make justice, drugs make everything in this country.

And drug money has reached the offices of the US State Department buying lobbyists, buying policy making, buying attitudes.

Ky është shqetësimi i Shqipërisë sot, nëse duam ta shohim problemin dhe ta kapim demin nga brirët’, – tha Ylli Manjani gjatë intervistës së tij në SYRI TV.
https://youtu.be/Tzna-ByBrHE

E mahnitshme, për çfarë po flet zonja Kim.
Nuk ka shtet ligjor funksional dhe ligj zgjedhor demokratik në Shqipëri, një draft u negociua nga BE dhe SHBA së bashku me të gjitha partitë shqiptare midis shkurtit 2019 dhe 5 qershor 2019, autokrati Rama refuzoi përfundimisht pëlqimin e tij.

Si duhet të jenë zgjedhjet demokratike atëherë, ju lutem?

Ka një qeveri Rama në Shqipëri, me të cilën zonja Kim me sa duket është miqësore,

kjo qeveri erdhi në pushtet me mashtrime elektorale, deri më sot nuk ka pasur asnjë sqarim gjyqësor për këtë.

Pasi zonja Kim e uroi Ramën për rizgjedhjen e tij në 2021, përpara se OSBE të mund të paraqiste raportin e saj përfundimtar për mashtrimin masiv zgjedhor,

ajo nuk mund të marrë më një rol neutral në vetvete, gjë që ndalohet edhe nga statusi i saj neutral i ambasadores, zgjedhjet. janë një çështje e brendshme e një shteti.

Amazing, what is Ms Kim talking about.
There is no functioning rule of law and no democratic electoral law in Albania, a draft was negotiated by the EU and the USA together with all Albanian parties between February 2019 and 5 June 2019, the autocrat Rama ultimately refused his consent. 

how are elections supposed to be democratic then, please?
There is a Rama government in Albania, with whom Ms Kim is apparently friendly, this government came to power through electoral fraud, to date there has been no judicial clarification of this. 

The state investigators who were investigating Rama and his comrades had to seek asylum in Switzerland/Germany for fear of being killed. 

The politicised judiciary and the non-democratic electoral law precisely cannot ensure a democratic election. After Ms Kim congratulated Rama on his re-election in 2021, before the OSCE could present its final report on the massive electoral fraud, she can no longer assume a neutral role per se, which is also prohibited by her neutral status of ambassador, elections are an internal affair of a state

Gabriele Tarroni Longinotti /

Por biznesmeni shkon edhe më tej duke treguar lidhjet e shqipërisë më iranianët të cilët financuan tek inceneratorët.

Skandali i vërtetë është ai mes Iranit dhe Shqipërisë.

Sepse skandali i vërtetë është se Shqipëria thotë se është nën sulm të hackerave iranianë. Por nga ajo që di unë, Shqipëria ishte shumë e lumtur që është financuar për këtë çështjen e inceneratorëve nga iranianët.

Unë mund të të jap emrin, mbiemrin dhe kompanitë e kreut të Pasdaran, që quhet Ali Aliabadi.

Ai është personi që ka dhënë lekët për të blerë inceneratorin. Blerjen për këta qindra milionë, në favor të kompanisë “Bruno Presezzi”.

Gabriele Tarroni Longinotti

Një dëshmi ekskluzive për emisionin “Piranjat” në Syri Tv ka zbuluar skemën e megaskandalit të inceneratorëve. 

Biznesmeni italian Gabriele Tarroni Longinotti, i cili ndodhet në Dubai rrëfen përfshirjen e kryetarit të bashkisë së Tiranës Erion Veliaj në blerjen e një inceneratori i cili kishte dalë jashtë funksionit nga Rumania. 

Biznesmeni i cili thotë që është tradhtuar nga ish-ortaku i tij dëshmon gjithashtu edhe financimin që bënë iranianët për inceneratorët. 

Afera e inceneratoreve, qe çoi prapa hekurave ish-ministrin e mjedisit Lefter Koka dhe deputetin e mazhorancës Alqi Bllako, mund të konsiderohet si skandali me i madh i 32 viteve demokraci në Shqipëri.

Nga Dubai, ku ndodhet pasi u larguar nga Shqipëria, ku u arrestua në fillim për llogari të drejtësisë italiane i akuzuar për mashtrim dhe më pas u lirua, rrëfen Gabriele Tarroni Longinotti, një biznesmen ish-ortak i Alberto Presezzit në një lidhje telefonike, rolin e kryebashkiakut të Tiranës, Erion Veliaj, në blerjen e një inceneratori të dalë jashtë funksionit nga rumunët, i cili u tentua të shitej në Zimbabve, por nuk ia dolën dhe më në fund ortaku i Longinotti ia shiti Shqipërisë.

Ishte Erjon Veliaj, kryetari i Tiranës, dhe kishte marrë pjesë në blerjen e këtij inceneratori mbeturinë, që nuk dinim kujt t’ia jepnim, dhe të gjithë në kompani ishin të kenaqur, që erdhën këta të gjithë së bashku, ia hodhëm dhe iu shitëm diçka që ishte e pashitshme.

Nëse një vidë kushton një cent, dhe unë e shes gjashte euro, askush në botë nuk mund ta kontestojë.

Pse? Nëse unë të gjej ty që je gjysmëbudalla dhe të shes një gjë që kushton një cent dhe ta shes dhjetë, në një shtet si Shqipëria ku gjithçka është e mundur, sepse jetoni në një vend me korrupsion absolut.

Në çdo vend të botës, Itali, Zvicër, etj, madje edhe në Zimbabve do të ishte i pamundur. Por në Shqipëri mund të bëhet.

Gabriele Tarroni Longinotti

Biznesmeni italian tregon se e ka takuar 2 herë kryebashkiakun Erion Veliaj në zonën e ish-bllokut në Tiranë.

Gabriele Tarroni Longinotti i cili bëri pak a shumë një vit burg, i zemëruar për nxjerrjen jashtë loje nga ish-ortaku, vendos ta fundosë atë, duke dëshmuar për herë të parë, mbi aferën korruptive të inceneratorëve, gjithmonë duke qenë i kujdesshëm që ta shpallë veten si jo pjesë e ngushtë e pazareve.