During the First Balkan War of 1912-13, Serbia and Montenegro after expelling the Ottoman forces in present-day Albania, Kosovo and North Macedonia, committed numerous war crimes against the Albanian population, which were reported by the European, American and Serbian opposition press. In order to investigate the crimes, the Carnegie Endowment for International Peace formed a special commission, which was sent to the Balkans in 1913. Summing the situation in Albanian areas, Commission concludes:
ENDLESS SERBIAN WAR CRIMES
“Houses and whole villages reduced to ashes,
Unarmed and innocent populations massacred en masse,
Incredible acts of violence, pillage and brutality of every kind –
Such were the means which were employed and are still being employed by the Serbo-Montenegrin soldiery, with a view to the entire transformation of the ethnic character of regions inhabited exclusively by Albanians.” ~
Report of the International Commission on the Balkan Wars
The goal of the forced expulsions and massacres of ethnic Albanians was a statistic manipulation before the London Ambassadors Conference which was to decide on the new Balkan borders. The number of victims in Kosovo under Serbian control in the first few months was estimated at about 25,000 people. Highest estimated number of total casualties during the occupation in all the Albanian areas under Serbian control was about 120,000 Albanians of both sexes and all ages.
Even one Serb Social Democrat (Dimitrije Tucović) who had served in the army previously, commented on the disgust he had for the crimes his own people had committed against the Albanians, describing in great detail heaps of dead, headless Albanians in the centers of a string of burnt towns near Kumanovo and Skopje:
Entire Albanian villages had been turned into pillars of fire… In all its fiery monotony this picture was repeated the whole way to Skopje…
For two days before my arrival in Skopje the inhabitants had woken up in the morning to the sight, under the principal bridge over the Vardar- that is, in the very centre of the town-
🔻Of heaps of Albanian corpses with severed heads.
Some said that these were local Albanians, killed by the chetniks, others that the corpses were brought down to the bridge by the waters of the Vardar.
What was clear was that these headless men had not been killed in battle.
KRIME TË LUFTËS SERBE PA SHUME
Gjatë Luftës së Parë Ballkanike të viteve 1912-13, Serbia dhe Mali i Zi pasi dëbuan forcat osmane në Shqipërinë e sotme, Kosovën dhe Maqedoninë e Veriut, kryen krime të shumta lufte kundër popullsisë shqiptare, të cilat u raportuan nga shtypi opozitar evropian, amerikan dhe serb. . Për të hetuar krimet, Carnegie Endowment for International Peace formoi një komision të posaçëm, i cili u dërgua në Ballkan në vitin 1913. Duke përmbledhur situatën në zonat shqiptare, Komisioni përfundon:
“Shtëpi dhe fshatra të tëra të kthyera në hi, popullata të paarmatosura dhe të pafajshme të masakruara masivisht, akte të pabesueshme dhune, plaçkitje dhe brutalitete të çdo lloji – të tilla ishin mjetet që përdorën dhe vazhdojnë të përdoren nga ushtria serbo-malazeze, me një pikëpamje për të gjithë transformimin e karakterit etnik të rajoneve të banuara ekskluzivisht nga shqiptarët”. ~ Raport i Komisionit Ndërkombëtar për Luftërat Ballkanike
Qëllimi i dëbimeve dhe masakrave të dhunshme të shqiptarëve etnikë ishte një manipulim statistikor përpara Konferencës së Ambasadorëve të Londrës, e cila do të vendoste për kufijtë e rinj ballkanikë. Numri i viktimave në Kosovën nën kontrollin e Serbisë në muajt e parë vlerësohej në rreth 25,000 persona. Numri më i lartë i vlerësuar i viktimave totale gjatë pushtimit në të gjitha viset shqiptare nën kontrollin serb ishte rreth 120,000 shqiptarë të të dy gjinive dhe të të gjitha moshave.
Madje edhe një socialdemokrat serb (Dimitrije Tucoviq) i cili kishte shërbyer më parë në ushtri, komentoi neverinë që kishte për krimet që kishte bërë populli i tij kundër shqiptarëve, duke përshkruar me shumë detaje grumbujt e shqiptarëve të vdekur e pa kokë në qendrat e një varg qytetesh të djegura afër Kumanovës dhe Shkupit:
…tmerret në fakt filluan sapo kaluam kufirin e vjetër. Nga pesë pasdite. po i afroheshim Kumanovës. Dielli kishte perënduar, kishte filluar të errësohej. Por sa më i errët të bëhej qielli, aq më i ndritshëm ishte ndriçimi i frikshëm i zjarreve kundër tij. Djegia po ndodhte përreth nesh. Fshatra të tëra shqiptare ishin kthyer në shtylla zjarri… Me gjithë monotoninë e saj të zjarrtë kjo pamje u përsërit gjatë gjithë rrugës për në Shkup… Dy ditë para mbërritjes sime në Shkup, banorët ishin zgjuar në mëngjes me pamjen, nën urën kryesore mbi Vardar – domethënë në qendër të qytetit – grumbuj kufomash shqiptare me koka të prera. Disa thanë se këta ishin shqiptarë vendas, të vrarë nga çetnikët, të tjerë se kufomat i zbritën në urë nga ujërat e Vardarit. Ajo që ishte e qartë ishte se këta burra pa kokë nuk ishin vrarë në betejë.
Në foto, gazeta New York Times, duke raportuar këto krime lufte në numrin e saj të 31 dhjetorit 1912.
AL in Sweden. 