Sot, Gorbaçovi mund të burgoset në vendin e tij

Është thënë dhe shkruar shumë për Gorbaçovin, njeriun që la të bjerë Muri i Berlinit, që la njerëzit të mendojnë dhe të flasin më lirshëm. Ai ishte gjithashtu njeriu që tërhoqi Bashkimin Sovjetik nga varrezat perandorake të Afganistanit. Me njollën në kokën e tij tullac, ai kishte edhe logon e tij, të njohur ndër miliarda.

Nuk ka gjasa që vdekja e tij të krijojë një valë zie në atdheun e tij. Sepse edhe para se të vdiste ish-udhëheqësi sovjetik, ai ishte stërlodhur dhe varrosur nga historia.

Sa qytetarë nga gjithë bota  e kuptojnë sot guximin mbinjerëzor që duhet t'i ketë marrë Mikhail Gorbaçovit për të shpuar flluskën e madhe të gënjeshtrave mbi të cilat mbështetej Bashkimi Sovjetik?

Është e lehtë të thuhet sot se Bashkimi Sovjetik ishte i falimentuar, i gjakosur dhe i rrëzuar plotësisht si në Afganistan, ashtu edhe në garën e armëve. 

Por të pranosh si individ se gjithçka që të ka mësuar shoqëria, që i gjithë sistemi që të ka rritur, bazohet në gënjeshtra, kërkon guxim të një 
thellësie të paimagjinueshme.

Ndërkohë, bota nuk mësoi kurrë nga gabimi më i madh i Gorbaçovit. 

Zgjedhjet nuk mjaftojnë për të krijuar demokraci. 

Derregullimi gjithashtu nuk mjafton për të krijuar një kapitalizëm funksional. 

Demokracia kërkon institucione funksionale me policë që nuk zhvatin qytetarët në çdo kryqëzim. 

Kapitalizmi kërkon rregulla loje dhe një gjyqësor që i zbaton ato.

E gjithë kjo do të ishte shumë për t’i vënë mbi supet e një njeriu.

Në atë rast, bota nuk do të kishte qenë kurrë e verbër ndaj zhvillimeve të ngjashme në trazirat e Kinës ose zhvillimin e ngjarjeve në vende të tilla si Libia apo Egjipti.

Të ndërtosh një vend me institucione funksionale është po aq seksi sa një doktoraturë në auditim.

Vështirë se diçka për të fituar zgjedhjet.

Gorbaçovi vdiq në të njëjtin vit kur Lufta e Ftohtë u rishfaq.

Në të njëjtën kohë, ai na dha një fije shprese: se edhe në diktaturat më të mbyllura, mund të dalin liderë që rrëzojnë muret e burgut nga brenda.

Por do të ishte naive të harronim se pa një luftë të gjatë rrënimi dhe garë armatimesh nga bota e lirë, një njeri si Gorbaçovi nuk mund të kishte ardhur kurrë në pushtet.

Le të shpresojmë se nuk do të kalojnë edhe tridhjetë vjet para se të rrëzohet muri tjetër.