Oficerja e policise Emma Andersson :

Ne policia varemi nga njerëzit që në fakt kujdesen për njerëzit e tjerë dhe që guxojnë të na kontaktojnë.

Ne jemi aty për të gjithë qytetarët dhe do të bëjmë gjithçka që kemi në dorë për t’ju ndihmuar kur jeni në një emergjencë akute.

Por ne nuk jemi asgjë pa të gjitha bisedat, vëzhgimet dhe guximin tuaj civil.

Ne policia varemi nga ndihma e publikut. Pa të thirrurit, sinjalizuesit dhe dëshmitarët, ne jemi shumë prapa.

Si mund të ndihmojmë një grua të dhunuar në një apartament nëse askush nuk telefonon kur dëgjon goditje, britma apo thirrje për ndihmë?

Si do të bëjmë që dikush të dënohet për një sulm në qytet nëse askush nuk dëshmon?

Çdo vit disa fëmijë ndahen nga prindërit e tyre. Më pas jemi ne policët që do të kontrollojmë. Si në këmbë, me qentë tanë të policisë dhe me makinat e policisë. Është kaq e rëndësishme që fëmija të mësohet se policia është aty për të ndihmuar dhe është përgjegjëse për sigurinë dhe sigurinë. Gjëja më e keqe që mund të ndodhë është që një fëmijë të fshihet edhe më tej poshtë një bredhi ose të futet edhe më thellë në pyll për shkak të fjalëve “nëse nuk tregohesh mirë, do të vijë policia dhe do të të marrë”.

Mund të ketë raste të tjera kur një fëmijë duhet të thërrasë policinë për ndihmë, si p.sh. nëse njëri prind goditet nga prindi tjetër.

Nëse atëherë në të njëjtën kohë keni frikë se do të vijë policia dhe do t’ju marrë, mund të mos guxoni të telefononi. Dhe kjo bisedë mund të jetë ndryshimi midis jetës dhe vdekjes në skenarin më të keq.

Edhe nëse rriteni dhe kuptoni se ajo fjali nuk ishte vërtet e vërtetë, ajo që mësojmë në moshë të re është e rrënjosur thellë. Unë mendoj se shqetësimi në stomak rreth policëve që vijnë dhe marrin fëmijë “që nuk sillen” mund të jetë pavarësisht se ju vërtet e dini më mirë.

Ne policia varemi nga ndihma e publikut. Pa të thirrurit, sinjalizuesit dhe dëshmitarët, ne jemi shumë prapa. Si mund të ndihmojmë një grua të dhunuar në një apartament nëse askush nuk telefonon kur dëgjon goditje, britma apo thirrje për ndihmë? Si do të bëjmë që dikush të dënohet për një sulm në qytet nëse askush nuk dëshmon? Ne varemi nga njerëzit që në fakt kujdesen për njerëzit e tjerë dhe që guxojnë të na kontaktojnë. Ne jemi aty për të gjithë qytetarët dhe do të bëjmë gjithçka që kemi në dorë për t’ju ndihmuar kur jeni në një emergjencë akute. Por ne nuk jemi asgjë pa të gjitha bisedat, vëzhgimet dhe guximin tuaj civil.

Si prind, mund ta kuptoj vërtet se ndonjëherë je i dëshpëruar dhe ke nevojë të përdorësh kërcënime ose ryshfet për t’u marrë me një fëmijë të mërzitur. Por në këtë mënyrë u kërkoj të gjithë prindërve që të gjejnë zgjidhje të tjera, si p.sh. karamele të tërhequr të së shtunës, akullore ose kohë lojërash, nëse ndiheni të detyruar ta bëni këtë.

Si oficer policie, një nga detyrat e mia të preferuara absolute është takimi me fëmijë dhe të rinj në parashkollor dhe shkollë.

Mendoj se i gjithë komuniteti do të kishte përfituar që të gjithë fëmijët të takoheshin me policinë një herë në parashkollor, një herë në shkollën fillore, shkollën e mesme, shkollën e mesme dhe pastaj në shkollën e mesme.

Shumica e fëmijëve dhe të rinjve në fillim janë pak të turpshëm dhe skeptikë, por në fund të vizitës janë shumë të interesuar, të lumtur dhe të kënaqur.

Nuk është e pazakontë që disa fëmijë në çdo grup/klasë të ngrenë duart lart kur në fund shtrohet pyetja se sa duan të bëhen oficerë policie në të ardhmen. Ngroh zemrën e një oficeri policie që më parë ishte përgjegjës për “misionin tërheqës” në zonën e policisë Fyrbodal.

Fatkeqësisht, ne policët jemi shumë të paktë në numër për të përmbushur dëshirën time që të mund të takoj vazhdimisht të gjithë fëmijët në zonën tonë gjatë edukimit të tyre për të krijuar mirëkuptim, marrëdhënie, besim dhe për të treguar se ne punonjësit e policisë jemi njerëz krejtësisht të zakonshëm. pas uniformës.

Ne duam të jemi modele dhe, në rastin më të mirë, të mbjellim një farë, kështu që ne rekrutojmë kolegë të rinj fantastikë afatgjatë që duan të na ndihmojnë të krijojmë një shoqëri më të sigurt për të gjithë.

Krönika: Använd inte polisen för att skrämma era barn

Familjekrönikor ”Om du inte gör som jag säger så kommer polisen och tar dig.” När jag hör någon förälder säga något liknande till sina barn blir jag ganska illa till mods. Det finns så många delar i den meningen som kan landa så fel.

Varje år kommer flera barn bort från sina föräldrar. Då är det vi poliser som kommer att leta. Både till fots, med våra polishundar och med polisbilar. Det är så viktigt att man har lärt barnet att poliser är till för att hjälpa och står för trygghet och säkerhet. Det värsta som kan hända är att ett barn gömmer sig ännu längre in under en gran eller går ännu djupare in i skogen på grund av orden ”om du inte är snäll kommer polisen och tar dig”.

Det kan finnas andra tillfällen då ett barn behöver ringa polisen för att få hjälp, till exempel om en förälder blir slagen av den andra föräldern. Är man då samtidigt rädd för att polisen ska komma och ta dig kanske man inte vågar ringa. Och det samtalet kan i värsta fall vara skillnaden mellan liv och död.Även om man växer upp och förstår att den där meningen inte riktigt var sann så sitter det vi lär oss i tidiga åldrar djupt rotat. Jag tror att obehaget i magen kring poliser som kommer och tar barn ”som inte sköter sig” kan sitta i trots att man egentligen vet bättre.

Hur ska vi kunna hjälpa en misshandlad kvinna i en lägenhet om ingen ringer när de hör dunsar, skrik eller rop på hjälp?

Vi poliser är beroende av hjälp från allmänheten. Utan inringade, anmälare och vittnen så står vi ganska bakbundna. Hur ska vi kunna hjälpa en misshandlad kvinna i en lägenhet om ingen ringer när de hör dunsar, skrik eller rop på hjälp? Hur ska vi få någon fälld för en misshandel på stan om ingen vittnar? Vi är beroende av att människor faktiskt bryr sig om sina medmänniskor och vågar höra av sig till oss. Vi är till för alla medborgare och vi kommer göra allt i vår makt att hjälpa er när ni är i en akut nödsituation. Men vi är inget utan alla era samtal, iakttagelser och civilkurage.

Som förälder kan jag verkligen förstå att man ibland blir desperat och behöver ta till hot eller mutor för att hantera ett upprört barn. Men jag ber härmed alla föräldrar att hitta andra lösningar, som indraget lördagsgodis, glass eller speltid, om man känner sig tvingad till detta.

Som polis är ett av mina absoluta favorituppdrag att få träffa barn och ungdomar i förskola och skola. Jag tror att hela samhället hade tjänat på att alla barn fick träffa poliser en gång i förskolan, en gång i lågstadiet, mellanstadiet, högstadiet och sedan på gymnasiet. De flesta barn och ungdomar är lite blyga och skeptiska till en början för att i slutet av besöket vara väldigt intresserade, glada och nöjda. Det är inte ovanligt att flera i varje barngrupp/klass räcker upp handen när man i slutet ställer frågan hur många som vill bli poliser i framtiden. Det värmer i hjärtat på en polis som tidigare varit ansvarig för ”attraherauppdraget” i polisområde Fyrbodal

Tyvärr är vi poliser alldeles för få till antalet för att kunna uppfylla min önskan om att kunna möta alla barn i vårt område återkommande under deras uppväxt för att skapa förståelse, relationer, förtroende och visa att vi poliser är helt vanliga människor bakom uniformen. Vi vill vara förebilder och i bästa fall så ett frö så vi rekryterar nya fantastiska kollegor långsiktigt som vill hjälpa oss att skapa ett tryggare samhälle för alla.

Tills vi har resurser att möta alla barn som jag önskar – snälla hjälp oss lära barnen att vi poliser är till för att hjälpa och står för trygghet och säkerhet. Lär dem även hur man är en bra vän, medmänniska och hur bra det känns i magen när man hjälper någon annan.

Emma Andersson