1-Pushteti është i përqendruar në duart e një personi/partie
Në një vend më të varfër me pak përvojë në demokraci, mënyra më e mirë për të ardhur në pushtet është përmes një grushti shteti.
Nga ana tjetër, në një vend ku ndikimi politik shpërndahet mes disa njerëzve dhe institucioneve, duhet të jesh më i rafinuar. Siç e pamë në rastin e Hitlerit, njeriu mund të vijë në pushtet përmes zgjedhjeve demokratike dhe më vonë mund të bëhet edhe diktator.
Megjithatë, në këtë rast, shumica e diktatorëve kujdesen të ruajnë disa korniza demokratike, të paktën për hir të pamjes: për shembull, lejojnë funksionimin e disa partive opozitare dhe gazetave. Kjo ka avantazhin se është më e lehtë të shihet se çfarë po bëjnë kundërshtarët e diktaturës dhe gjithashtu mund t’u provohet vendeve demokratike se “kemi demokraci këtu”. Sigurisht, është edhe më mirë nëse diktatori fut në opozitë mbështetësit e tij, të cilët më pas e shkatërrojnë opozitën nga brenda.
.
-Kontrolli i medias është një nga mjetet më efektive të diktatorit. Është e rëndësishme që diktatori të ushtrojë kontroll të plotë mbi gazetat, kanalet televizive dhe radiofonike.
-Nëse kjo do të ketë sukses, fushatat e ardhshme zgjedhore mund t’i lihen lehtësisht mediave pro diktaturës, sepse ata do ta dinë se çfarë po bëjnë: njollosin opozitën dhe shpifin ndaj sistemit.
-Media shtetërore ekziston vetëm për një arsye: për të informuar botën për sukseset e diktatorit dhe të diktaturës.
3-Përballje me opozitën dhe kundërshtarët .
Në diktaturat e përgjakshme, pas një kohe mjafton edhe dyshimi për ta tërhequr zvarrë dikë dhe për ta ekzekutuar pa vendim gjyqësor.
Përveç eliminimit të kundërshtarëve të diktaturës, kjo ndihmon edhe për të dhënë një shembull për shoqërinë: të njëjtën gjë mund ta bëni nëse nuk bini në radhë.
Në një diktaturë të vërtetë, policia sekrete, rrjeti i informatorëve, ndërtohet brenda çasteve, të cilat mund ta mbajnë popullatën nën vëzhgim të vazhdueshëm.
Është shumë e rëndësishme që dhuna të jetë publike, sepse vetëm në këtë mënyrë mesazhi arrin te gjithë shoqëria: në këtë vend nuk mund të kesh një mendim tjetër përveç atij të partisë/liderit.
4-Ju duhet një armik nga i cili ju mbron diktatori
Duke vepruar sipas instinkteve nacionaliste dhe raciste, ju mund të krijoni armiq të mëdhenj brenda momenteve: hebrenj, myslimanë, komunistë, borgjezë.
Në këtë mënyrë, diktatori mund të pëlqehet në rolin e shpëtimtarit të kombit dhe është gjithashtu një mënyrë e shkëlqyer për të larguar vëmendjen e njerëzve nga problemet e shumta të autokracisë.
Kërcënimi i një armiku imagjinar i bashkon njerëzit dhe edhe nëse nuk pajtohen me partinë apo liderin në pushtet për gjithçka, do të ndjejnë se vetëm një person/parti e fortë mund ta mbrojë nga armiku.
5-Miti i liderit të fortë .
Rregulli i parë i kultit të personalitetit:
Jeni të dukshëm!
Fotot dhe statujat janë bërë të diktatorëve, institucionet, rrugët dhe sheshet janë emëruar me emrin e tyre – sa ishin ende gjallë.
Çështja është se banorët takohen hap pas hapi me liderin e tyre të dashur.
Diktatorët nuk ndërtojnë një kult personaliteti për argëtim ose sepse pushteti u ka shkuar në kokë (natyrisht, të luash Zotin duhet të jetë shumë argëtuese).
Kulti i personalitetit ka edhe një anë praktike: nga njëra anë krijon frikë, nga ana tjetër sugjeron ndjenjën e pathyeshmërisë dhe së treti siguron një të drejtë të pakufizuar për të qeverisur.
Diktatorët zakonisht krijojnë filozofinë e tyre shtetërore: marksizëm, nazizëm, fashizëm apo edhe një version specifik të demokracisë.
Dhe diktatorët grafomanë shkruajnë libra të mëdhenj, të cilët më pas mund të shndërrohen në material mësimor.
6-Udhëheqësi dhe familja e tij bëhen të pasur .
Ata zakonisht i ruajnë asetet e tyre në llogaritë bankare të huaja, ose në llogaritë dhe kompanitë e Strómans.
Dhe le ta pranojmë, ata kanë nevojë për të, pasi diktatorët shpesh detyrohen të ikin nga vendi i tyre, kështu që është mirë të kenë diçka për të bluar në qumësht në kohërat e tyre të vjetra.
7-Elita e kontrolluar
Në një diktaturë, është e rëndësishme të kesh një elitë të mirëmenaxhuar pranë liderit që e mbështet me besnikëri liderin në çdo gjë.
-Besnikëria mund të arrihet me vargun e praruar dhe mjalti, por është më mirë të alternoni të dyja.
Ideja e mosbesnikërisë duhet të zmbrapset menjëherë, dhe në të njëjtën kohë ia vlen të mbushen xhepat e tyre me para publike.
Vështirë se ka ndonjë diktaturë ku institucioni i korrupsionit nuk është zhvilluar në perfeksion.
Njerëzit janë të pangopur dhe për aq kohë sa marrin copën e byrekut, qëndrojnë besnikë.
Për më tepër, nëse marrin pjesë në korrupsion, bëhen bashkëpunëtorë të diktatorit, gjë që i pengon ata të kthehen edhe më efektivisht kundër diktaturës.
8-Edukim i drejtuar .
Shumica e diktatorëve mendojnë të rrisin rininë besnike që në momentin e parë që vijnë në pushtet. Mjeti më i mirë për këtë është kurrikula e lëshuar nga qendra, e cila është e mbushur sa më shumë me ideologjinë mbizotëruese.
Ulja e standardit arsimor nuk është një aspekt i papërfillshëm për një diktaturë.
Sepse sa më budallenj dhe më pak të rinj që mendojnë të dalin nga shkolla, aq më pak ka gjasa që ata të shohin se si funksionon diktatura.
Kështu, diktatorët qëndrojnë në pushtet shumë më gjatë se sa homologët e tyre demokratë.
Natyrisht, ata gjithmonë duhet të llogarisin me faktin se një ditë populli i tyre do të thotë: MJAFT !
AL in Sweden. 