Albania is going bankrupt. Shqipëria po falimenton.

Sikur të ishim vend normal!

 

Në një vend normal qeveria do të duhej të dorëzonte çelësat dhe të pranonte ose ndryshime të thella, përfshi mocion ndaj kryeministrit, ose të kalonte në zgjedhje. Që në momentin që ministrja e Financës deklaron se nuk do të financohen më projekte publike për vitin 2020 sepse nuk ka më lekë, ndërkohë që rritjen ekonomike e mban 4.1%, ky duhet të ishte kryeargumenti dhe kryebeteja. 

Shqipëria po falimenton. Por falimenti është perceptuar me kohë në këtë vend anormal që sot ripërtyp përrallat e vettingut dhe Gjykatës Kushtetuese, të një kryetari të Këshillit të Emërimeve në Drejtësi që sillet si gangster dhe të afateve të emërimit në Gjykatë të njërit apo tjetrit. Të gjitha çështje me rëndësi por që tashmë po bëhet e qartë se janë çështje interesi e rreth 100 personave me pushtet në Tiranë dhe askujt tjetër. 

Asnjë vëmendje nuk ka zënë p.sh një lajm për fermerët në Lushnje që po flakin prodhimet, që po ngrenë zërin për mungesën e subvencionimeve, për mungesën e ministrit të Bujqësisë që ka humbur si sëpata pa bisht. Kjo është qeveri që i bën tuç realitetit me statistika. Eksportet për të dhe mediat e veta vetëm rriten, kurse ata që ankohen janë viktima të makinerisë së baltës. Edhe ata që ikin po kështu janë njerëz që shpesh keqkuptojnë progresin. 

Është një luftë frontale që qeveria dhe politika në tërësi i ka hapir të vërtetës. Të përditshmes së çdo qytetari që e sheh veten të izoluar në morinë e lajmeve për veting, dvoran dhe ambasadorë. Një qark i mbyllur çmendurie ku një ambasador nxjerr gishtin e mesit, mediat e marrin në mbrojtje, ndërkohë që shqiptarët po i nxjerrin gishtin Shqipërisë. 

Kemi lexuar shpesh në historiografinë e kohës së Enver Hoxhës se në kohë krize përfitojnë spekullantët. Por xhanëm edhe atëherë lihej të kuptohej se spekullantë ishin forca malinje kundër shtetit, kurse ne sot e shohim këtë leksion të materializuar në tjetër përmasë. Këtu shteti i gjithë, qeveria në krye po spekullojnë me çdo gjë, me të ardhmen dhe me historinë. E vetmja gjë mbi të cilën nuk spekullon asgjë, as ambasadorët, këto bushtra me imunitet, as ligji, sidomos ligji, është pasuria e politikanëve. Që mbrohet e mbarështohet, shtohet dhe investohet pa asnjë qeder. 

Lekë ky shtet nuk ka, por nuk i mbarohen.

Kjo ishte një thënie e kohës së monarkisë. E thjeshtuar, domethënia është: sa kohë që pasurinë e ndajnë 4-5 veta dhe të tjerët rrinë e vështrojnë, këta të pakët do të blejnë edhe spektaklin politik e mediatik, do të prodhojnë debatin dhe krijojë ekonominë e rreme që ka gënjeshtrën si valutën bazë. Në këtë bursë feudalësh investohet shpresa e shumëkujt për të mbërritur në një garë të mbyllur në një rrugë qorre siç është ajo e mashtrimit. 

Shikoni sesi një vend si ky yni arriti të zhvlerësojë çdo institucion dhe nocion, edhe ato ndërkombëtarë që kanë provuar se preken njësoj nga sëmundja e rëndë që paguhen prurësit më të parë. 

Korrupsioni ynë jo vetëm vrau shpresën, por çmitizoi Europën dhe Perëndimin dhe kjo është një ndër humbjet më të mëdah të kësaj politike që qysh tashmë ka raportin e organizatës kriminale me ligjin, shoqërinë dhe pasurinë. Kush do ta ndalojë atëherë dhunën që është rrjedhojë e natyrshme e kësaj klime? 

Cili vetting do të arrijë të krijojë kredencialet morale të një elite që cakton rroga dhe shpërblime dhe që nuk bën gjë tjetër veçse po përpëlitet të legalizojë një hiperpasurim që nuk ka asnjë justifikim dhe që paraziton?

Skerdilajd Zaimi

In a normal country the government would have to hand over the keys and either accept deep changes, including a motion to the prime minister, or move to an election. Since the Minister of Finance declares that no more public projects will be financed in 2020 because there is no more money, while maintaining the economic growth of 4.1%, this should have been the main instrument and the headline.

Albania is going bankrupt. But bankruptcy has long been perceived in this abnormal country that today chews the tale of the vetting and the Constitutional Court, of a chairman of the Justice Appointments Council acting as a gangster, and of one or another Court appointments. All matters of importance but it is now becoming clear that they are matters of interest to about 100 people in power in Tirana and no one else.

No attention has been paid, for example, to news of farmers in Lushnje throwing away crops, raising concerns about the lack of subsidies, the lack of a Minister of Agriculture who has been lost as an ax without a tail. This is a government that makes statistics a reality. Exports to it and its media only increase, and those complaining are victims of mud machinery. Even those who leave are also people who often misunderstand progress.

It is a frontal war that the government and politics as a whole are open to the truth. The daily of every citizen who finds himself or herself isolated in the multitude of news about vet, dvoran and ambassadors. A closed circuit of madness where an ambassador pulls his finger out of the middle, the media takes him on guard, while Albanians point their finger at Albania.

We have often read in the historiography of Enver Hoxha’s time that speculators benefit in times of crisis. But even then, it was understood that speculators were malignant forces against the state, and today we see this lecture materialized in another dimension. Here the whole state, the government at the top are speculating on everything, the future and history. The only thing on which nothing is speculated, neither the ambassadors, these immune bitches, nor the law, especially the law, is the wealth of politicians. Protected and bred, added and invested without any cost.

Lek this country does not exist, but they do not expire.

This was a saying of the monarchy’s time. Simplified, the point is: as long as the wealth is shared by 4-5 people and others are watching, these few will also buy the political and media spectacle, generate debate and create the false economy that has the lie as the base currency . This feudal scholarship invests the hope of many to arrive at a closed race on a stalemate such as cheating.

Look at how a country like ours has been able to devalue every institution and notion, even the international ones that have proven to be equally affected by the serious illness that top payers pay.

Our corruption not only killed hope, but demystified Europe and the West, and this is one of the biggest losses of this policy that already has the criminal organization’s relationship with law, society and wealth. Who then will stop the violence that is a natural consequence of this climate?

What vetting will be able to create the moral credentials of an elite that sets salaries and bonuses and does nothing but venture to legalize a hyper-wealth that has no justification and that parasitizes?