Një postim nga qytetari pogradecar Vasil Ilo , emigrant në SHBA ///
Ehhhhh e cte mendoje me pare njeriu ????
Njerezit qe jeton dhe komunikon ???shendetin???Pa punesine ???
Jeten e hidhur ,apo ndihmat qe te japin njerezit !!!
-Pse erdha ketu ???
-Te peshtishem me njerezit ???
-Te percaj familjen ???
-Apo per nje jete ndryshe ???
🔻Këtu qe as nje nuk te hyn dhe te del në shtëpi.
🔻Asnjë tye te trokase tek dera te te thote ,si i ke hallet … Folë kerko ndihme dhe ne jemi gati te te ndihmojme …
Çdo gje qenkerka enderr …
Duke menduar qe le vendlindje ,le shtepine tende me kantadi dhe vjen ne dhe te huaj per te regulluar jeten …
Poooorrr cdo gje qenkerka enderr,
Pa perkrahje ,pa ndihme …dheeee fundi mbushet zemra,
Lotët marin rrugen dhe shpirti rendohet duke qare me ulerima.
Dhe vitet ikin ,pa asnje te ardhme ,duke rënduar shpirtin deeeeerrrrriii sa nje dite te ikim prej kesaj dynjaje pa nje kembe njeriu …
Ehhhhh jete e mallkuar !
Mbetëm rrugeve te botes ,me vatan dhe pa vatan ,-me familje dhe pa familje ,
Çdo gje eshte e shkrete …cdo gje eshte e ftohte , akull, acar …
AL in Sweden. 