Për herë të parë, mbi njëqind milionë njerëz po ikin nga bota. U tha një deklaratë për shtyp disi të harruar nga Komisioneri i Lartë i OKB-së për Refugjatët këtë javë.
Njëqind milionë, pak më shumë se një për qind e popullsisë së tokës.
“Është një rekord që nuk duhej arritur kurrë,” tha
Filippo Grandi, shefi i OKB-së.
Vendet fqinje, dhe veçanërisht Polonia, kanë bërë atë që mundën.
Edhe Bashkimi Evropian është ngritur në këmbë dhe deri më tani nuk ka asnjë shenjë se solidariteti në Evropë me Ukrainën po prishet.
Sipas vlerësimit të Agjencisë Suedeze të Migracionit, rreth 80,000 ukrainas do të aplikojnë në Suedi para fundit të vitit.
Sidomos shkollimi i fëmijëve ka të ngjarë të jetë i ndërlikuar për t’u rregulluar për komunat, ka mungesë të stafit që flasin ukrainisht.
Trajtimi i refugjatëve nga Ukraina është një dritë pas disa vitesh debati të zi për refugjatët. Por në të njëjtën kohë, nëntë nga dhjetë refugjatë në botë duket se janë harruar dhe kriza pas krize është zhdukur nga pamja.
Gati shtatë milionë janë ende duke ikur jashtë vendit pas luftës civile të Sirisë dhe po aq janë të zhvendosur brenda vendit në vend. Në Jemen, katër milionë persona të zhvendosur brenda vendit dhe njëzet milionë kanë nevojë për ndihmë humanitare. Në Afganistan, rreth njëzet e katër milionë, por ende gjysma e popullsisë, kanë nevojë për ndihmë.
Në njëzet e pesë vitet e fundit, numri i refugjatëve në botë është trefishuar. Kjo është kryesisht për shkak të luftës dhe konfliktit, por nëse shohim përpara, ndryshimi i klimës ka të ngjarë të luajë një rol në rritje.
Nëse lexoni skenarë nga paneli i klimës i OKB-së, situata duket e frikshme për të thënë të paktën nëse i hiqni kthesat. Ne pranuam një shije me valën e të nxehtit në Indi dhe Pakistan me temperatura gati pesëdhjetë gradë Celsius.
Trupi i njeriut nuk është i ndërtuar për t’i bërë ballë temperaturave të tilla për një kohë të gjatë. Për fëmijët e vegjël, të moshuarit dhe gratë shtatzëna, ato mund të jenë drejtpërdrejt kërcënuese për jetën.
Por siç thashë, vala e të nxehtit pranveror ishte vetëm një shije paraprake, nëse lexoni modelet e studiuesve, kjo mund të bëhet normalja e re në disa pjesë të botës. Atëherë njëqind milionë refugjatë në botë është ndoshta vetëm fillimi.
Paratë që nevojiteshin për kujdesin shëndetësor dhe shkollën për njerëzit dhe për ndryshimet klimatike tani do të devijohen në sisteme të reja të armëve dhe raketa që nuk mund t’i përballoni t’i përdorni.
Nuk po them se ka ndonjë alternativë veçanërisht të mirë tani.
Ukrainës duhet t’i jepet armë në mbrojtje të saj, përndryshe skenat që kemi parë në Butjë, Irpin dhe Mariupol do të përsëriten në të gjithë vendin.
Mbi 100 milionë po ikin dhe ky është vetëm fillimi .
Në Evropë, sigurisht, por edhe në Japoni, si dhe në Korenë e Jugut dhe Australi.
Kur si ushtritë e Indisë, do të bëjë edhe Pakistani.
Nëse Irani arrin të zhvillojë një bombë atomike,
Arabia Saudite gjithashtu do të mësojë të ndërtojë një të tillë.
Dhe kështu me radhë.
Kjo ishte bota në të cilën u rrita. Bota e Luftës së Ftohtë.
E dija se ku ishte streha dhe se do të shtrihesha nën bankën e shkollës gjatë një sulmi bërthamor.
Tani do ta mësojë së shpejti edhe brezi i ardhshëm, kur sigurisht të kemi ndërtuar strehimore të reja.
Të vjetrat duhet të kenë mbaruar.
Për herë të parë, mbi njëqind milionë njerëz po ikin nga bota.
Sa ka në dhjetë vjet? Dy herë më shumë, tre herë? Sigurisht, kjo nuk është e dhënë.
Rusia ende mund ta humbasë luftën aq thellë sa të mos përbëjë më një kërcënim.
Si Gjermania naziste pas Luftës së Dytë Botërore.
Ose Putini do të rrëzohet dhe do të zëvendësohet nga dikush më demokratik.
Por ndoshta duhet të shkruhet në llogarinë e shpresave të devotshme.
Në fjalimin e tij në Bundestag, parlamenti gjerman, menjëherë pas pushtimit të Ukrainës, kancelari Olaf Scholz përdori fjalën
Zeitenwende , ose “pika kthese” në suedisht.
Por Zeitenwende do të thotë më shumë sesa thjesht diçka e re në përgjithësi.
Koha i kthen gjethet dhe fillon një epokë e re.
Politikisht, ishte një revolucion i politikës së jashtme që ai dha me një Gjermani krejt të re në mes të Evropës.
Nuk mendoj se e kuptojmë vërtet se sa shumë ka ndryshuar më 24 shkurt.
Në Suedi, ne kemi folur shumë për një anëtarësim të mundshëm në NATO, dhe po, kjo është një çështje e madhe për ne.
Por pllakat gjeopolitike kontinentale që janë tani në lëvizje janë jashtëzakonisht shumë më të mëdha.
Lufta e fundit e Ftohtë zgjati për më shumë se dyzet vjet, gjysma e jetës njerëzore.
Dua të besoj se në fund të fundit është.
Ka topa që kemi humbur që mund të rikthehen sërish, si p.sh. të bëjmë më shumë përpjekje për të arritur qëllimet në Marrëveshjen e Parisit.
Mjetet politike të djeshme janë ende aty.
Ne mund ta bëjmë programin e rimëkëmbjes së BE-së pas pandemisë, përpjekjen më të madhe për ndryshimin e klimës ndonjëherë.
Mund të japim edhe një herë një përqindje të GNI-së për të ndihmuar dhe për t’i dhënë fund triksës me pagesat për shpenzimet e brendshme.
Ne mund të vazhdojmë të jemi një zë në botë për dinjitetin njerëzor, demokracinë dhe paqen.
AL in Sweden. 