Shpifje

Nga Albert Avduli.

Shpifje

Pollën alpet dhe motrat binjake takuan njëra tjetrën mbi Rrugën e Kombit.

Oh, ç’mall u shua ate ditë !

100 vite pa u parë dhe pse rrinin në të njëjtin bark.

Disa kirurgë me përparëse blu operuan Krrabën.

Nga sqetulla e saj u duk Elbasani.

Të mjerët ne, 1000 vite, e dinim se vuanim nga sytë.

Rivierën e kishim mësuar në hartë.

Befas, u gjendëm ballë për ballë.

Ish dashur vullnet dhe një lopatë.

Si nuk na ra të fikët nga bukuria Blu.

Në jermin e pagjumësisë topografët ju turrën Mallakastrës.

Mbasi mbaruan piketimin, na u shfaq Vjosa si një nimfë.

Një ditë nuk hodhëm më sytë nga ambasadat. Të rinjtë e sotëm nuk dinë se ku janë.

E për çfarë duhen ! ?

Shkuam në kryeqytetet e tyre.