Rusia kryen gjenocid në Ukrainë

Putinland është një shtet mashtrues diktatorial. Në Ukrainë, Rusia shkel Kartën e OKB-së që ndalon përdorimin e forcës kundër integritetit territorial ose pavarësisë politike të një shteti tjetër.

Kanë kaluar më shumë se 100 ditë që kur Rusia nisi pushtimin e dytë të Ukrainës. Qindra ushtarë ukrainas po vdesin çdo ditë, mijëra civilë kanë vdekur dhe 16 milionë janë në arrati në Ukrainë apo vende të tjera. Deri më tani, lufta është në qendër të vëmendjes sonë. Por për sa kohë?

Pas pushtimit të parë në 2014, pati njëfarë lodhjeje ukrainase. Doli gjëra të tjera. Sytë u kthyen në një drejtim tjetër. Ndërsa priste që Ukraina të “kompromisonte”, Putini duhej të vazhdonte. Nuk duhet të ndodhë më.

Megjithatë, në një sondazh të ri të opinionit publik në Evropë (ECFR), një e treta e të anketuarve i japin përparësi “paqes”, edhe nëse kjo nënkupton detyrimin e Ukrainës për të bërë lëshime territoriale. Një e pesta kërkon “drejtësi” duke dekurajuar Rusinë dhe duke rivendosur integritetin territorial të Ukrainës. Një i pesti tjetër nuk votoi fare.

Pamja është se opinioni publik dallon dukshëm ndërmjet vendeve të ndryshme dhe si rrjedhim edhe presioni ndaj veprimit politik. Sa më afër Rusisë, aq më i madh është të kuptuarit se edhe Ukraina po lufton për të na mbrojtur ne dhe vlerat tona.Reklamim

Nga Kremlini janë dëgjuar shpikje të ndryshme për të justifikuar pushtimin, i cili me gjuhën e re të Putinit quhet një operacion special ushtarak. Ata kanë dashur të parandalojnë gjenocidin kundër rusëve etnikë, të çmilitarizojnë dhe denazizojnë Ukrainën dhe të parandalojnë avancimin e NATO-s. Duke u thënë kështu. Por tani ka një gjuhë të qartë.

Bëhet fjalë për rimarrjen e territorit dhe rithemelimin e perandorisë nën udhëheqjen e një “fantazme” të Pjetrit të Madh. Me pak fjalë, kjo do të thotë se lufta – dhe dëshira për të pushtuar – nuk përfundon vetëm sepse Ukraina humbet. Do të përfundojë nëse Ukraina fiton.

Kur Ukraina do të detyrohet të nënshtrohet, krimet kundër njerëzimit kryhen në formën e sulmeve të gjera dhe sistematike ndaj civilëve.

Putinland është një shtet mashtrues diktatorial. Në Ukrainë, Rusia shkel ndalimin e Kartës së OKB-së për përdorimin e forcës ndërkombëtare kundër integritetit territorial ose pavarësisë politike të një shteti tjetër.

Por lufta është gjithashtu gjenocid .

Rusia nuk e njeh Ukrainën si kombin e saj, por e paraqet atë si një ndërtim të sajuar: Ukraina është me të vërtetë Rusi. Transferimi i fëmijëve nga grupi vulnerabël në një grup tjetër llogaritet si gjenocid dhe sipas ushtrisë ruse, më shumë se 300,000 fëmijë janë dërguar nga Ukraina në Rusi.

Sipas të dhënave të Ukrainës, 1.2 milionë ukrainas janë dëbuar me forcë në Rusi. Në të njëjtën kohë, ushtarët rusë po sjellin të afërm në territoret e pushtuara dhe po zhvendosen në shtëpi me pronarë ukrainas. Në Mariupol thuhet se shkollat ​​do të pastrohen nga tekstet ukrainase dhe do të zëvendësohen me ato ruse. Në rajonin Kherson, të gjithë të porsalindurve u jepet një pasaportë ruse.

Kur Ukraina do të detyrohet të nënshtrohet, krimet kundër njerëzimit kryhen në formën e sulmeve të gjera dhe sistematike ndaj civilëve.

Butja dhe Mariupol janë shembuj – gjithashtu se si të thyhen ligjet e luftës përmes sulmeve pa dallim ndaj objektivave ushtarakë dhe civilë.

Shembuj të tjerë që ligjet e luftës nuk kanë rëndësi janë se më shumë se 100 objekte mjekësore janë sulmuar. Plaçkitja është e ndaluar në luftë, por është praktikë ruse. Të burgosurit e luftës duhet të trajtohen si të tillë, por mbrojtësit e Azovstal në Mariupol duhet të sillen para drejtësisë me terrorizmin si bazë për ndjekje penale.

Dhe po, është një krim lufte të marrësh pjesë në planifikimin, fillimin dhe zhvillimin e luftërave agresioni.

Të dhemb të ballafaqohesh me historitë dhe imazhet nga Ukraina e shkatërruar nga lufta.

Tmerri. Trupa të gjymtuar.

Por ajo që në rrugën e saj mbërthen më shumë janë fotot e fëmijëve dhe të rriturve të vdekur ndërsa ata ishin ende gjallë – dhe me jetën para tyre. Ajo tregon atë që ka humbur.

Nuk duhet të lodhemi