Perketheu Ligor Prifti /
- Muza
Kur natën pres të vijë, si vjen hija,
Më duket jeta varur në një fije!
Ç’më duhen nderet, mosha dhe liria,
Para asaj që flautit i bie!Po vjen. Mbulesën heq, më le zbuluar
E më vështron në sy me plot vemendje.
-Mos Ferrin Dantes ti ia ke diktuar?
Më thotë Po! Shkujdesur, gjithë ëndje.

2 Si gur i bardhë në të pusit fund
Në qënien time prehet një kujtim.
Me të të ndeshem s’kam dëshirë, s’mund:
Se e kam vojtje, brengë dhe gëzim.Kushdo, nga afër të vështrojë nga unë,
Në syt’ e mij, sakaq do e dallojë,
Do hidhërohet, do mendohet shumë
Të hidhurin rrëfim kur ta dëgjojë.
E di se zotat i kanë shndëruar
Në sende njerzit, ndërgjegja pa i vrarë,
Përjetësisht me brenga për t’jetuar,
Ti mu shndërove në kujtim e mall.
5 qershor1916
. I përktheu Ligor S. Prifti