Në fshatin tonë kishim një Loni .
Veç fukarallëkut Loni ishte edhe pak si sakat nga mëndja .
Gjithsesi Lone e bënte një punë, ruante lopët e fshatit..
Kur do ta hamë misrin e zjerë (dasmën) e gacmonte rinia sapo e shihnin në rrugë …
Ja, prisni, thoshte Loni i shkretë.
Më ka gjetur aneja, (e jëma) nje andej nga opari, ka edhe dy fëmijë, e këtë muaj thoshte do i hamë misrat e zjerë.
Ikën muajt, ikën vitet,
Iku në Xhenet edhe Loni shkretë, po misrat e zjerë (dasma) su hëngërn kurrë .


