Gjyqi fals qe denoj me vdekje dy te rinj ne Baldushk te Tiranes.

DILAVER BENGASI TE PAKTEN DUHET TE KERKOJE FALJE PUBLIKE.

Provat dhe gjyqi fals qe denoj me vdekje dy te rinj ne Baldushk te Tiranes.

Nga Niko Faber Doktor i Shkencave Veterinare. .

—Kryehetuesi i Tiranes Dilaver Bengasi, i cili te pakten tani, duhej te pranonte gafat e hetimit te kryer prej tij, madje duke kerkuar minimalisht falje publike.

—Duke pare me kujdes deklarimet e hetuesit, kur flet per hetime paraprake dhe “profesionale”, kur brenda nje ore, filloi arrestimet e para ne menyre demonstrative mbi bazen e nje akuze, te mbeshtetur ne biografine shume te keqe te te arrestuarve, te vendosur ne pika kyce midis te cilave edhe nje mjelese, (sec pozicion kyc ishte ky ?!), kuptohet se deshmite ishin marre nen presion.

—Pse u ndalua vetem nje mjelese kur per 98 lopet e helmuara, duhej t u sherbenin edhe gjashte-shtate mjelese te tjera?

—Ajo qe e ben jo profesional hetimin e zotit Bengasi eshte, sic deklaron ai, deklarata “profesionale” e doktorit te famshem Arqile Boti, i cili “pa lopet me vemendj dhe saktesim te plote se ngordhja e tyre vinte nga zhiva, qe u kishte kaluar lopeve nepermjet te ushqimit.

—Personi ne fjale ka qene nje mjek human i nderuar, por deklarimet e tij, kursesi nuk duheshin marre per baze, sepse eshte mjekesia veterinare shkenca qe merret me semundjet e kafsheve dhe ajo dallon shume nga mjekesia humane. Aq me teper, kur Sherbimi Veterinar i asaj kohe, kishte toksikologe shume te pergatitur si Nexhmedin Misiri dhe Qemal Poci, si dhe nje laborator toksikologjik te kohes, prane Institutit te Kerkimeve Veterinare.

—Per konkluzionet e toksikologut Qemal Poci, i cili e ndoqi qe ne fillim ngjarjen dhe qe se paku, shmangu shkencerisht helmimin nga zhiva, qe u be dhe strumbullari i fakteve te akuzes, nuk thuhet asnje fjale ne dosjen hetimore. Por edhe ne ekspertizen e ketij te fundit, nuk ka nje perfundim te plote rreth shkakut te demtimit masiv te lopeve ne Baldushk.

—Sipas deklaruesit, nje sasi e konsiderueshme gruri kishte kaluar per ushqimin e lopeve, ne prag te problemeve shendetsore te lindura ne tufen e lopeve. Te perdornje grure si ushqim per lopet ne ate kohe, ishte luks (ndoshta nga frika e ndonje kontrolli apo per te mbuluar ndonje suficit te padeklaruar). Askush nuk mund te dyshonte tek gruri, dhe me sa duket, u kalua te stalla e lopeve me prodhuese, sic ishin lopet e races holandeze, ku mund te konvertohej ne me shume qumesht. Por ndryshimi i menjehershem i racionit ushqimor, duke shtuar ne menyre te befasishme koncentrte ne sasi te medha, midis te cilave dhe grure, behet shkak per nje semundje te rende dhe vdekjeprurese ne gjedhe, qe anglezet e quajne “Grain Overload” (tejmbushje me drithe).

MBI TE VERTETEN E DEMTIMIT TE LOPEVE NE BALDUSHK TE TIRANES.

Kohet e fundit ne disa organe te shtypit, medien vizive dhe internet, eshte rihapur ceshtja e helmimit masiv te lopeve te races holandeze, te ndodhur ne nendorin e larget te vitit 1975, ne Baldushk te rrethit te Tiranes, ngjarje e cila beri buje te madhe, mori ngjyra te theksuara politike dhe u pagua edhe me jete njerezish te pafajshem. Kjo ngjarje e rende, qe e kujtojme si “ngjarja e Baldushkut”, ka ngelur e pashlyer jo vetem ne memorien e banoreve te fshatit ne fjale, por per me teper, shume shqiptare midis te cileve dhe autori i ketyre radheve, mesuan emrin e fshatit Baldushk pikerisht nga shkaku i helmimit masiv te lopeve, sic u quajt atehere. Por cila eshte e verteta, a u zbulua ajo plotesisht dhe a duhet sqaruar perfundimisht shkaku i demtimit te 98 lopeve te races holandeze ne Baldushk ?
Edhe pse kane kaluar shume vite, dosjes hetimore dhe gjyqesore te kesaj ngjarjeje, qe sipas hetuesit te ceshtjes eshte e kompletuar, i duhet rikthyer per te nxjerre shkakun e vertete te demtimit te lopeve, me qellim qe te qetesohen shpirtrat e atyre njerezve qe u egzekutuan, por edhe te atyre qe kaluan pasoja te renda nga kjo ngjarje. Te paret, qe jane prononcuar per kete ngjarje, ishin pikerisht ata njerez, banore te fshatit Baldushk, qe i mbijetuan ndeshkimit te rende, per te folur edhe ne emer te atyre qe nuk jetojne me dhe qe mohojne kategorikisht nje helmim te qellimshem te lopeve, jane ata me te interesuarit qe kjo ngjarje edhe pse ka kaluar kaq kohe, te zbardhet plotesisht. Per kete ngjarje eshte prononcuar mepas edhe turresi i akuzes, kryehetuesi i Tiranes Dilaver Bengasi, i cili te pakten tani, duhej te pranonte gafat e hetimit te kryer prej tij, madje duke kerkuar minimalisht falje publike. Dhe ja sepse; Duke pare me kujdes deklarimet e hetuesit, kur flet per hetime paraprake dhe “profesionale”, kur brenda nje ore, filloi arrestimet e para ne menyre demonstrative mbi bazen e nje akuze, te mbeshtetur ne biografine shume te keqe te te arrestuarve, te vendosur ne pika kyce midis te cilave edhe nje mjelese, (sec pozicion kyc ishte ky ?!), kuptohet se deshmite ishin marre nen presion. Pse u ndalua vetem nje mjelese kur per 98 lopet e helmuara, duhej t u sherbenin edhe gjashte-shtate mjelese te tjera? Por ajo qe e ben jo profesional hetimin e zotit Bengasi eshte, sic deklaron ai, deklarata “profesionale” e doktorit te famshem Arqile Boti, i cili “pa lopet me vemendj dhe saktesim te plote se ngordhja e tyre vinte nga zhiva, qe u kishte kaluar lopeve nepermjet te ushqimit. . . “. C’hynte ketu Arqile Boti ? Personi ne fjale ka qene nje mjek human i nderuar, por deklarimet e tij, kursesi nuk duheshin marre per baze, sepse eshte mjekesia veterinare shkenca qe merret me semundjet e kafsheve dhe ajo dallon shume nga mjekesia humane. Aq me teper, kur Sherbimi Veterinar i asaj kohe, kishte toksikologe shume te pergatitur si Nexhmedin Misiri dhe Qemal Poci, si dhe nje laborator toksikologjik te kohes, prane Institutit te Kerkimeve Veterinare. Per konkluzionet e toksikologut Qemal Poci, i cili e ndoqi qe ne fillim ngjarjen dhe qe se paku, shmangu shkencerisht helmimin nga zhiva, qe u be dhe strumbullari i fakteve te akuzes, nuk thuhet asnje fjale ne dosjen hetimore. Por edhe ne ekspertizen e ketij te fundit, nuk ka nje perfundim te plote rreth shkakut te demtimit masiv te lopeve ne Baldushk. Por nje deklarim ne television i njerit prej te interesuarve per “ngjarjen e Baldushkut”, i cili permendi nje fakt, qe mbase ne ate kohe nuk esht marre parasysh ose eshte anashkaluar, hedh drite dhe mund te na coje drejt zbulimit te shkakut dhe zbardhjes se enigmes se demtimit masiv te lopeve te Baldushkut. Sipas deklaruesit, nje sasi e konsiderueshme gruri kishte kaluar per ushqimin e lopeve, ne prag te problemeve shendetsore te lindura ne tufen e lopeve. Te perdornje grure si ushqim per lopet ne ate kohe, ishte luks (ndoshta nga frika e ndonje kontrolli apo per te mbuluar ndonje suficit te padeklaruar). Askush nuk mund te dyshonte tek gruri, dhe me sa duket, u kalua te stalla e lopeve me prodhuese, sic ishin lopet e races holandeze, ku mund te konvertohej ne me shume qumesht. Por ndryshimi i menjehershem i racionit ushqimor, duke shtuar ne menyre te befasishme koncentrte ne sasi te medha, midis te cilave dhe grure, behet shkak per nje semundje te rende dhe vdekjeprurese ne gjedhe, qe anglezet e quajne “Grain Overload” (tejmbushje me drithe). Dhe qe eshte pershkruar ne literature veterinare nga autori i ketij shkrimi si Acidoza Laktike. Sherbimi Veterinar i rrethit te Korces, ka diagnostikuar mjaft raste te cfaqjes se kesaj semundjeje, nder te cilat permendim rastin e demtimeve masive te deleve te races ne sektorin e Shtylles per shkak te perdorimit ne doza te medha dhe pa kriter te nje sasie te madhe ermiku, si dhe demtimet e shtuara ne tufat e dhenve, qe kane ndodhur menjehere sa futen ne parcelat e porsa korrura te grurit, ku sasia e kallinjve te mbetur, ka qene relativisht e madhe. Ne rastet e acidozes laktike shenjat ne lopet prekura (cfaqja e tyre, duke filluar 6-8 ore pas marrjes se ushqimit, dehidratimi, mosqendrimi dot me kembe dhe perplasja me objektet per rreth si dhe ngordhjet e para pas 24 – 72 oresh), te ngjashme me nje helmim, mund te kene qene ato qe kane ngaterruar edhe zotin Arqile Boti. Semundja ne fjale, kerkonte nderhyrje te menjehereshme dhe mjekim specifik, i cili nuk u be. Si rrjedhoje, mospercaktimi me kohe i shkakut te semundjes dhe me pas mjekimi i gabuar, kane ndikuar ne rritjen e shkalles se demtimeve. Ka qene nje e mete e Sherbimit Veterinar te asaj kohe, qe semundjeve qe nuk u percaktohej shkaku, t u vihej diagnoza e helmimit, gje qe mund te kete futur ne rruge te gabuar dhe hetimin. Duke shkruar keto radhe dhe duke vleresuar ngjarjen me syrin e nje profesionisti, jam munduar te hedh sadopak drite ne zbardhjen e kesaj ngjarjeje te dhimbeshme. Prononcimi i kolegeve te tjere dhe i njeresve qe dijne dicka ose kane perjetuar ngjarjen, do t i sherbente zbardhejs se plote te saj. Shenim: Autori i ketij shkrimi eshte Doktor i Shkencave Veterinare. .