Prej ditë së djeshme, amabasadori amerikan në Tiranë Donald Lu, është i thirrur në apel me vetë qëndrimet e veta. Ato që ka mbajtur qëkur ka mbërritur në tokën shqiptare e deri dje, dhe ato që do ti duhet të mbajë nga dita e djeshme e në vazhdim. Ambasadori amerikan, është padiskutim një nga njerëzit që për problemet e drejtësisë, ka folur më shqip se kushdo tjetër. Jo vetëm për reformën si e tillë, por për raportin që drejtësia si koncept ka krijuar me të ligjshmen dhe të paligjshmen në këtë vend.

“Shtetet e Bashkuara mirëpresin vendimin e Partisë Socialiste të Shqipërisë për të përjashtuar Z. Tom Doshi, i cili pretendohet se është përfshirë në veprimtari kriminale. Shtetet e Bashkuara e marrin seriozisht kanosjen e krimit dhe korrupsionit ndaj shoqërive të lira dhe demokratike”- ishte kjo deklarata që Ambasada e SHBA-së lëshoi në kulmin e konfliktit Doshi-Meta. Shqiptarët realisht ndjenë në atë çast ndoshta pas shumë kohësh ndoshta, “dorën e ngrohtë” të mikut historik, e që kishte formën e pëllëmbës së Donald Lu-së. Dhe që atë ditë, “dora që tund djepin” është përcjellë me vëmendjen maksimale sa herë është vërvitur, kurdoherë.

E njëjta ndjesi ishte edhe kur Ambasada e SHBA-së bëri të njëjën deklaratë thuajse në rastin e Armando Prengës.

Të gjithë e mbajnë mend gëzimin e shprehur publikisht nga ambasadori amerikan Donald Lu, kur pas arrestimit të Tom Doshit, përgëzoi socialistët që e përjashtuan nga grupi parlamentar. Ndërsa pas lirimit të Armando Prengës, deuputetit socialist që qëlloi më armë në komisariat, reagoi ashpër dhe i shqetësuar. Dhe jo vetëm Lu por edhe diplomatët europianë.

E gjitha kjo deri dje!…

Kjo sepse nga dje Donald Lu në mungesë të votave për të miratuar reformën në drejtësi sipas aprovimit të kryeministrit Rama, ju ka bërë thirrje deputetëve të plotësojnë numrin 94 duke marrë përgjegjësi individuale para votuesve. Por këtu është edhe momenti kur Z. Lu bie në kontradiktë me vetë qëndrimet e tij. Thënë kjo, a e mirpret Donald Lu votën e Doshit dhe Prengës? A i kujtohet në këtë pikë Zotit Lu deklarata e lëshuar pak kohë më pare: “Nxisim të gjitha partitë politike në Shqipëri të largojnë individët e përfshirë në veprimtari kriminale apo korruptive. Mbështesim me forcë punën e kuvendit për të hartuar legjislacion në përputhje me Rezolutën e 24 dhjetorit 2014. Më tej, i bëjmë thirrje Prokurorit të Përgjithshëm të Shqipërisë të hetojë dhe ndjekë penalisht kriminelë dhe zyrtarë të korruptuar në të gjitha nivelet”?.

A ka ndryshuar qëndrim ambasadori parimor Donald Lu për dy deputetet në fjalë? Dhe kush do të negociojë me dy deputetët në fjalë? Doshi nuk e konverton votën me interes ekonomik, por për atë politik ka treguar se po. Në këtë pikë, intervistën e radhës të deputetit Doshi tek Zëri i Amerikës me shumë gjasa ka mundësi ta negociojë vetë Lu. Po deputeti Prenga a do të tregojë përgjegjësinë individuale për të miratuar Reformën në Drejtësi, si një ligjvënës i përgjegjshëm që kërkon një drejtësi të pastër?

E pra duke i marrë të mirëqenë qëndrimet e ambasadorit Lu për spastrimin e elementit kriminal nga rradhët e parlamentit, a beson ai në pikë ku jemi se edhe vota “e të inkriminuarve” është po aq e moralshme sa imoraliteti i thyerjes së vendimit politik të grupit demokrat (nëse kjo ndodh), vetëm e vetëm për të votuar Reformën në Drejtësi?

Në fund të ditës pyetja kryesore që lind është: A është e ndershme që për hir të një gradë më lart në karrierën diplomatike, ti të shënon në CV-në tënde “Shqipëri, Reforma në Drejtësi”, dhe për këtë të japësh miratimin në heshtje e të mbyllësh sytë, duke  e bërë të gjithë këtë në kurriz të parimeve, normave

Nga Artan Hoxha.

Çështja e përgjimeve dhe ajo e ndryshimeve kushtetuese për sistemin e drejtësisë kanë bërë lëmsh këtë javë jo vetëm politikën shqiptare, por edhe ndërkombëtarët.

Lidhur me reformën e drejtësisë Lulzim Basha i tha JO ofertës hileqare të Edi Ramës, i cili, me demek, ofroi “me bujari” votimin me 94 vota të përfaqësuesve të politikes në organet qeverisëse të drejtësisë. Oferta ishte si supa që dhelpra i dha lejlekut në pjatë.

Çfarë qëndron pas votimin me 94 vota, si hile e stërholluar nga një arkitekturë e komplikuar institucionesh, procedurash e kriteresh nga e cila Edi Rama nuk hiqte dore, e që e bëjnë tërësisht fiktiv votimin me 94 vota, është shpjeguar në media ndaj s’po zgjatem.

Lulzim Basha bëri mjaft mirë që nuk pranoi. Në të kundërt do t’i kishte dhënë me duart e veta Edi Ramës mundësi reale, natyrisht jo 100%, për të emëruar kë të donte në këto organe e, përmes tyre, të bënte spastrim sipas idesë së vet ne gjykata e prokurori, e për të emëruar me pas gjykatës e prokurorë të bindur krahas të bindurve që do t’i shpëtonin, me apo pa të drejtë, spastrimit – apo siç tha vetë Basha -ta mbërthente drejtësinë pa treguar duart.

Për aq sa ç’do te ishte i mundur realizimi i këtij skenari, drejtësia e mëpasshme do te ishte me e keqja e mundshme pasi s’ka drejtësi më të keqe se ajo e kontrolluar dhe e komanduar nga Qeveria, aq me shumë nga një Qeveri thellësisht e gjerësisht e mpleksur me krimin si e sotmja. Cilido shqiptar që nuk arrin ta kuptojë se sa e keqe do ishte një drejtësi e këtillë me gjasa nuk është mirë nga trutë e kokës e duhet te vizitohet.

JO-ja e Lulzim Bashës të hënën e kaluar ishte beteja e radhës e fituar kundër supermazhorances supearrogante dhe projektit të saj, kryesisht Rilindës, të vënies nën kontroll të të gjitha pushteteve. Deri këtë të hënë janë fituar shumë beteja pararendëse kundër Rilindjes, por pa ndalur dot ofensivën Rilindëse.

Më parë janë fituar thuajse një duzinë betejash ligjore në Gjykatën Kushtetuese kundra akteve të supermazhorancës, kryesisht nisma Rilindëse, disa edhe të mbështetura nga LSI, akte që, sipas rastit, ose rrëmbenin, në kundërshtim me Kushtetutën, kompetenca të caktuara të Gjykatave, Prokurorisë, Presidentit, Këshillit të Lartë të Drejtësisë, Bashkive, ose krijonin norma të reja që shkelnin liritë dhe të drejtat themelore.

Ndonëse i humben këto beteja ligjore Rilindësit kanë imponuar në masë të konsiderueshme, me presion të hapur a të fshehtë, vullnetin e tyre, duke mundësuar de facto marrjen a zbatimin e një pjesë të mirë të synimeve që nuk i arritën de jure. Një zot e di se si do ishte Shqipëria nëse do të kishin pasur mundësi edhe de jure.

Një betejë pararendëse e fituar ishte edhe ajo kundër projektit të parë Rilindes, shtator 2015, për ndryshimet kushtetuese për drejtësinë, projekt që, edhe me kontributin e LSI, u masakrua nga Komisioni i Venecias. Kjo u pasua nga beteja e fituar mbi projektin e dytë Rilindës të 15 janarit 2015.

Nëse projekti më i fundit nuk pëson ndryshime që do të ulin ne minimumin e mundshëm rrezikun e kapjes dhe kontrollit të drejtësisë nga Qeveria, kurrë mos u miratoftë.

Qëndrimet e BE dhe SHBA, vlerësuese për “fleksibilitetin” qeveritar dhe inkurajimi që i dhanë Qeverisë të provojë njëanshmerisht votimin e paketës në Kuvend është i gabuar. Ky s’është as i pari e as i fundit gabim. Kanë bërë plot të këtilla.

Me gjasa, gabimi i tyre vjen pasi ata kanë tjetër metër e peshë për përfitimet dhe rreziqet e projektit që mbështesin krahasuar me metrin e peshën tonë që jetojmë këtu, ndaj duhen mirëkuptuar, por edhe mirëinformuar me durim, pa pritur që duhet të arrijnë me doemos në të njëjtin vlerësim.

Gjithashtu e, tek e fundit, kemi te bëjmë me organizma politike që rendin me pragmatizëm pas arritjeve, janë ca më pak të ndjeshëm dhe kanë fleksibilitet në raport me sistemet e së drejtës ndaj dhe s’duhen dëgjuar për çdo gjë a për hir të fjalës së mire që mund të thonë, përveçse Komisionit të Venecias që duhet dëgjuar e ndjekur në rekomandimet e veta pasi është, për definicion, organizmi ndërkombëtar edhe më parimor edhe më profesional për reformat kushtetuese.

Si për ta konkretizuar se ç’do të thotë drejtësi e rilindur shërben edhe ngjarja më e fundit e nismës së Prokurorisë për të hetuar përgjimet të kryera ilegalisht nga Policia. Rilindja është në alarm dhe vjell veç vrer ndërsa ka plot indicie që Rilindja po bën ç’ka në dorë e nën rrogoz për të ndalur hetimin. Në çdo rast që i janë cenuar interesat a shfaqur një rrezik Rilindja ka bërë të njëjtën gjë ndonëse janë përbetuar se nuk do të komentojnë a pengojnë vendimet e drejtësisë.

Por, ne rastin e përgjimeve janë demaskuar keqas, me keq se ai ditëziu me brekë te shpuara mu në vrimën e sumës. Pajisja, qoftë edhe me minimumin e kapacitetit të vet teknologjik, ka funksione përgjimi sipas ligjit shqiptar, le pastaj nëse ka qenë e pajisur edhe me elementë shtesë. Mosnjoftimi i Prokurorisë është në vetvete shkelje e qarte ligjore siç është armëmbajtja pa leje. Fshehja e pajisjes dhe driblimi që i bënë Prokurorisë është një tjetër shkelje evidente.

Sipas pohimeve të policëve nën hetim para prokurorëve, pajisja është përdorur jo vetëm për trainim, por edhe për operacione reale policore. Këto pohime demaskojnë deklarimet rilindëse të mëparshme dhe vënë nën dyshim edhe Ministrin e me gjasa edhe Kryeministrin ndërsa nxjerrin blof institucionet italiane që mund të kenë vepruar në mirëbesim pa përjashtuar përfshirjen personale të ndonjë zyrtari italian.

Mbi këta gënjeshtarë kapur në flagrance e shkelës të ligjit kapur në flagrancë, kushdo ka të gjithë të drejtën të dyshojë se qëllimi i futjes dhe i përdorimit të fshehtë të pajisjes ka qenë përgjimi për qëllime politike dhe/ose private.

Ecuria e hetimit të çështjes në fjalë ka marrë kështu përmasat e një çështjeje të rëndësisë jetike, siç është edhe vetë reforma e drejtësisë, ajo e dekriminalizimit, e zgjedhjeve, çështje këto me efekte përcaktuese në vijimin e mëtejshëm të trajektores se zhvillimeve, ose drejt fitores së Rilindjes mbi Demokracinë ose te fitores së Demokracisë mbi Rilindjen.

Rruge të mesme s’ka.

Nga Çim Peka.

Ambasada e SHBA-ve dhe BE-së sot ka marrë qartësisht anë në krah të qeverisë, duke akuzuar opozitën për tërheqje në minutat e fundit nga drafti për reformën në drejtësi. Madje, ambasadat në mënyrë direkte kanë ofruar si zgjidhje atë që ne në Tiranë e konsiderojmë “trafik mandatesh”. Ju kanë bërë thirrje deputetëve të votojnë individualisht.
Po dje shefi i opozitës, kreu demokrat Lulzim Basha deklaroi se ka komunikimin elektronik me partneret dhe propozimet e tyre që Edi Rama po i refuzon.
Cilin duhet të besojmë, Lulzim Bashën, Donald Lu apo Romana Vlahutin?
Ky është rasti ku Basha përveç se duhet të garantojë opininion publik se ai jo vetëm që nuk gënjen edhe për orën, por duhet të tregojë se sot po gënjejnë në emër të tij pasi ky vet po kujdeset që të mos e kapërcejë vijën e kuqe, por edhe atë që janë nga ana tjetër të mos avancojnë në të njëjtin drejtim. Në mes nuk është thjeshtë një raport “politically correct” mes Bashës dhe Lu-së dhe Romanës, në mes është nevoja që ka sot opinioni publik për të dalluar qartë se kush e kërkon reformën në drejtësi për vete, kush e do të pavarur dhe kush po gënjen. E vërteta ka më shumë rendësi në këtë moment se gjithçka, sidomos për Lulzim Bashën.
Publikimi i një komunikimi zyrtar mes Selisë Blu, “Rrugës së Elbasanit” dhe “21 katëshit”, nuk cënon aspak raportin e përkorë “Tirana Confidential”, por thjeshtë ndihmon në çlirimin e energjive mjaft pozitive të një procesi që për momentin duket i humbur në përkthim.
Për të gjithë ata deputet të cilëve ndoshta u ka shkuar në inboxin e tyre ftesa për votimin e Reformës në Drejtësi (sipas shëmmbëlltyrës së Edi Ramës) me fjalët “just do it”, duhet të kuptojnë se kartoni jeshil për një draft që nuk ka konensusin politik të PD-së, do ti skuqë ata shumë më shumë sesa e kuqja e kartonit kundër një drafti të tillë. Jo se ata do të thyejnë vullnetin politik të partisë së tyre, por se duke dalë përtej një procesi që është në zhvillim e sipër, ata do të bëhen pjesë një Reforme në Drejtësi që thjeshtë i jep drejtësisë shqiptare, formën që i shërben vetëm Edi Ramës.
Sot publikimi i përmbajtjes së “inbox-it” të Lulzim Bashës është një detyrim përcaktim që do ti shërbejë atij vetë të parit, më pas Zotit Lu, zonjë Vlahutin, deputetëve demokratë me karton jeshil në xhep dhe për të keqen e atij që në një proces neogicatash shkon me dy fjalime në xhep dhe në fund lexon vetëm atë e që atij i intereson.
Luzim Basha nuk ka nevojë sot për një “Mero” që të shruaj për “Rrezikun anglo-amerikan”, nuk ka nevojë ti bëjë telefonata mediave të sponsorizuara nga ”shtëpitë e drogës”, as atyre që nuk u dha leje ndërtimi për kulla që sot së paku presin një ndjesë prej tij, që të raportojnë të vërtetën.
Lulzim Basha sot duhet të hap “inboxin” elektronik e të na tregojë se varianti për “vendet e rezervuara” është nja propozim i “OPDAPT” dhe “Venecias”, gjithmonë nëse është kështu. Pas kësaj, nuk ka shumë rendesi nëse Edi Rama, Lu dhe Vlahutin do të arrijnë të trafikojnë vota mjaftueshëm për variantin që do ai që kush është kundër tij ju thotë: “Ta di shtëpinë, do kesh fatin e diversantit si në filmat e kinostudios”.
Le ta miratojnë.
Në këto kushte rëndësi ka që qytetarët të binden që kanë një kryetar opozite sot dhe një kryeministër neser, që nuk i genjen por ju thotë të verteten.

Unioni i Gjyqtarëve ka reaguar pas akuzave të ministrit të Brendshëm Saimir Tahiri për gjyqtarin që pezulloi nga detyra Haki Çakon, duke e quajtur gjyqtarin Arjan Aliaj të korruptuar.

Në një deklaratë të dërguar për mediat, Unioni thotë se sulme të tilla nga ministra janë të papranueshme dhe nuk është hera e parë që ndodh.

Reagimi i Unionit të Gjyqtarëve

Unioni i Gjyqtarëve ka ndjekur me vëmendje deklaratën e paprecedente në media dhe reagimin aspak etik dhe insititucional të Ministrit të Brendshëm, ndaj Gjyqtarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë Z. Arjan Aliaj, i cili gjatë ushtrimit të detyrës kushtetuese, me kërkesë të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka caktuar ndaj drejtuesve të Policisë së Shtetit masa sigurimi personal në funksion të një procedimi penal të iniciuar prej Prokurorisë.

Në mënyrë të përsëritur dëshirojmë të theksojme se UGJSH mirëpret dhe inkurajon çdo kritikë ndaj gjyqtarëve dhe punës së tyre, kur këto kritika janë brenda kornizës kushtetuese dhe ligjore, të cilat kanë për qëllim t’i shërbejnë rritjes së besimit të publikut tek gjykatat, forcimit të pavarësisë së gjykatave, forcimit të sundimit të ligjit dhe shtetit të së drejtës.

Por, nga ana tjetër shpreh shqetesimin e tij të thellë kur sheh se i njëjti përfaqësues i politikës dhe ekzekutivit në mënyrë të përsëritur, bën deklarata dhe ndërmerr reagime, të cilat nuk kanë për qëllim forcimin e pavarësisë së vendimarrjes së gjykatave dhe forcimin e parimeve themelore të funksionimit të shtetit ligjor. UGJSH vëren se përsëritja e sjelljeve të tilla ka intimiduar gjithë trupën gjyqësore dhe e ka vendosur nën një presion sistematik gjatë ushtrimit të detyrës konform Kushtetutës dhe ligjeve të vendit, në funksion të garantimit të të drejtave dhe lirive themelore të shtetasve.
Këto deklarata dhe sjellje të papranueshme, të cilat nuk kanë aspak lidhje me shtetin e së drejtës dhe qeverisjen demokratike, vishen nën petkun e një aspirate madhore që është “Reforma në drejtësi’, duke mos patur aspak lidhje me reformën e aspiruar prej Shqiptarëve dhe mbështetur fuqimisht prej Ambasadorëve, vecanërisht nga Z. Lu dhe Znj. Vlahutin. Prandaj, gjejmë rastin të kërkojmë prej tyre që të tregohen të vëmëndshëm dhe të mbajnë qëndrimin e duhur ndaj deklaratave dhe sjelljeve të tilla, të cilat nuk kanë aspak lidhje me shtetin e së drejtës, parimet themelore të funksionimit të shtetit, apo reformën në drejtësi.

Republika e Shqipërisë është një republikë parlamentare, ku ndarja e pushteteve e sanksionuar qartësisht në Kushtetute, është një ndër shtyllat kryesore, mbi të cilat është ndërtuar dhe qëndron demokracia jonë parlamentare dhe zhvillohet shoqëria jonë. Në këtë kuadër kushtetues funksionon edhe sistemi gjyqësor dhe ushtrohet vendimarrja nga gjykatat. Është ky kuadër kushtetues dhe ligjor, sipas të cilit janë përcaktuar saktë subjektet, koha dhe mënyrat e kontrollit të një vendimi gjyqësor, i cili kursesi nuk lejon përfaqësues të pushteteve të tjera të anatemojne vendimet e gjykatave e aq me keq, të kërkojnë ndëshkimin e gjyqtarëve, kur nuk u pëlqejnë vendimet e tyre.

Çdo veprim i kujtdo qoftë, që shmanget nga kuadri kushtetues dhe ligjor në fuqi në Republikën e Shqipërisë, jo vetem që nuk i shërben forcimit të shtetit ligjor, por përkundrazi, është një hap prapa për pavarësinë e pushtetit gjyqësor dhe forcimin e shtetit të së drejtës. Për më tepër, duhet përmendur fakti se sjellje të tilla, të cilat pretendohet se janë në funskion të respektimit të ligjit, janë krejtësisht të kundraligjshme, në kufijtë e konsumimit të disa veprave penale të parashikuara prej Kodit Penal.

Së fundmi UGJSH dëshiron të theksojë edhe një herë angazhimin e tij maksimal kundër çdo fenomeni antiligjor të vërejtur në punën e përditshme të gjykatave, sikurse dhe angazhimin e tij të plotë në mbrojtje të parimeve kushtetuese të ndarjes së pushteteve, pavarësisë së gjykatave, respektimit të të drejtave dhe lirive themelore të shtetasve dhe forcimit të sundimit të ligjit në vend.

BORDI DREJTUES
UNIONI I GJYQTARËVE TË SHQIPËRISË

Diplomacia greke ka një bazë të fuqishme dhe nuk ka frikë për të diskutuar çdo çështje, ka deklaruar ministri i Jashtëm grek Nikos Kotzias, duke bërë një vlerësim të vizitës së tij dyditore në Shqipëri.
“Bëmë hapa pozitive në marrëdhëniet dypalëshe. Është e rëndësishme që në takimin prej gati një ore, kryeministri Edi Rama nuk foli aspak me mua për çështjen aq të diskutueshme (të çamëve), për të cilën kishte folur të shtunën e kaluar”, ka thënë ai.

“Edhe me zotin Bushati, i cili në mënyrë të përsëritur theksoi se Shqipëria nuk ka pretendime territoriale për çështjen e çamëve, diskutuam për bashkëpunimin tonë, krijuam një grup me sekretarët tanë të përgjithshëm, të cilët do të perballen gjatë një afati kohor të caktuar dhe hartës së rrugës, me të gjitha problemet që shpresojmë t’i zgjidhim deri në fillim të vitit të ardhshëm”, ka deklaruar Kotzias për agjencinë shtetërore greke.

Ministri i Jashtëm grek ka sqaruar gjithashtu se ai i ka shpjeguar homologut të tij shqiptar dhe bashkëbiseduesve të tjerë se Greqia mbështet perspektivën europiane të Shqipërisë, mjafton që ajo të sillet në mënyrë europiane, çka nënkupton se nuk duhet të ketë brenda kësaj sjelljeje asnjë element nacionalizmi.

I pyetur nëse mënyra dhe këmbëngulja me të cilën ngriti çështjen e çamëve udhëheqja shqiptare, si dhe tubimi i protestuesve para Ministrisë së Jashtme vështirësojnë përpjekjen për një qasje, Kotzias u përgjigj: “Është një problem i njohur, që disa bëjnë politikën e jashtme duke shikuar frontin e tyre të brendshëm. Shqipëria hyn në fushatë zgjedhjesh në fillim të vitit që vjen dhe të gjithë kërkojnë aleanca për një pozicion në qeverinë e ardhshme. Nëse do të bënim politikën e jashtme duke parë vetëm brenda vendit tonë, nuk do të kishte diplomaci ndërkombëtare. Por duhet të theksoj se edhe në Greqi ka forca politike që nuk kuptojnë nga politika e jashtme, nuk e njohin diplomacinë, por përpiqen vetëm për të kënaqur sipas tyre disa audienca ekstreme”.

/ Top Channel/

Me kërkesë të Prokurorisë së Tiranës, gjykata ka vendosur masën ndaluese “pezullim nga detyra” për Drejtorin e Përgjithshëm të Policisë, Haki Çako, për konsumimin e veprës penale “Shpërdorimi i detyrës” në vijim të hetimit për dyshimet mbi ekzistencën e një pajisje përgjimi, e administruar në kundërshtim me ligjin nga ana e Policisë së Shtetit. Po me kërkesë të Prokurorisë së Tiranës, gjykata ka vendosur masën e sigurimit ‘Arrest në shtëpi” me mbikqyrje elektronike për shtetasit Artion Duka, me funksion Drejtor i Forcave Operacionale (F.O) dhe Entiol Xhelilaj, specialist pranë F.O, të dy të dyshuar për veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe “Veprimeve që pengojnë zbulimin e të vërtetës”. Prokuroria e Tiranës, në kuadër të veprimeve hetimore të deritanishme, dyshon se këta persona, me veprime ose mosveprime, kanë lejuar aktivitet të kundërligjshëm përgjimi.

Prokuroria e Tiranës po vijon hetimet për të provuar nëse, pas veprimeve të dyshuara si të kundërligjshme, ka edhe zyrtarë të tjerë të lartë shtetërorë.

Prokuroria e Tiranës, Njësia Task-Force, ka nisur hetimin kryesisht, në bazë të një materiali procedurial, sipas të cilit, Policia e Shtetit ka në dispozicion një pajisje përgjimi, “IMSI Catcher”. Sipas informacionit, kjo pajisje ka hyrë në territorin e Republikës së Shqipërisë pa autorizimin përkatës dhe mund të realizojë interceptime telefonike.

Prokuroria e Tiranës regjistroi procedimin penal, në kuadër të cilave ka kryer një sërë veprimesh hetimore. Deri në këtë fazë të hetimit, ka rezultuar, në mënyrë të përmbledhur, si vijon:

Shtetasi Haki Çako, në detyrën e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, nuk ka marrë masat që i takojnë me ligj për të siguruar hyrjen, administrimin dhe përdorimin e një pajisje specifike, “IMSI Catcher”, e cila është sjellë në Shqipëri nga autoritetet italiane, për qëllime trajnimi, siç deklarohet nga të dyshuarit. Kjo pajisje ka hyrë në territorin e vendit tonë pa iu nënshtruar regjimit doganor të përkohshëm dhe, për më tepër, pa marrë autorizimin përkatës nga Prokurori i Përgjithshëm, si autoriteti i vetëm që jep lejen për përdorimin e mjeteve të tilla. Nga të dhënat e deklaruara nga të dyshuarit, kjo pajisje ka aftësi, ndër të tjera, që të identifikojë numrat IMEI të telefonave, e cila është një procedurë që i nënshtrohet legjislacionit për interceptimin.

Nga hetimi ka rezultuar se gjatë seksioneve të praktikës është ndërhyrë disa herë në segmentin aparat fundor-antenë ligjore. Në hapësirën kohore të këtij veprimi, dyshohet se antena ligjore nuk regjistron aparatët fundore që tentojnë të lidhen me të. Pra, dyshohet se aparatë celularë të ndryshëm mund të kenë qenë nën administrimin e paligjshëm të pajisjes “IMSI Catcher”.

I dyshuari Çako, ka mbajtur në vijimësi qëndrim mohues ndaj faktit që kjo pajisje mund të jetë përdorur për përgjime të paligjshme. Por disa të dhëna hetimore, kanë krijuar dyshimin te Prokuroria e Tiranës se ky shtetas ka konsumuar veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”.

Në bazë të Marrëveshjes së vitit 2007 për mbështetjen teknike të Policisë Shqiptare nga ana e INTERFORZE-s italiane, u takon autoriteteve shqiptare që të ndërmarrin veprimet në përputhje me ligjin, siç janë hyrja e rregullt e pajisjeve të tilla në Republikën e Shqipërisë. Në cilësinë e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, shtetasi Çako rezulton që nuk ka marrë asnjë masë për të rregulluar hyrjen e pajisjes në territorin e Shqipërisë dhe, për më tepër, rezulton që ai nuk ka asnjë dijeni për regjimin doganor që aplikohet në këto raste.

Po ashtu, shtetasi Çako ka deklaruar se pajisja “IMSI Catcher” është administruar gjatë të gjithë kohës nga ekspertët italianë. Ndërkohë, rezulton që në të paktën dy raste, mjeti ku gjendej pajisja, ka lëvizuar nga specialisti i F.O, Ention Xhelilaj.

Gjithashtu, në dt. 13.05.2016, Prokuroria e Tiranës ka nxjerrë urdhër për sekuestrimin e pajisjes, e cila dyshohej se ishte në ambjentet e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë. Oficerët e Policisë Gjyqësore të Prokurorisë së Tiranës kanë hyrë në ambjentet e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit në datën 13.05.2016, midis orës 11.45 dhe 12.00. Në këto ambjente nuk gjendej shtetasi Haki Çako dhe oficerët kanë vijuar të prisnin ardhjen e tij. Në orën 12.10 nga kqyrja e librit të hyrje-daljeve në ambjentet e F.P.O. automjeti që mbarte paisjen ka dalë nga këto ambjente në drejtimin e shtetasit shqiptar Entiol Xhelilaj, pra rreth 10 minuta pasi O.P.Gj-të ishin paraqitur në D.P.Policisë me vendimin për sekuestrimin e  kësaj paisje. Nga krahasimi i periudhës para datës 12.05.2016 dhe pas kësaj date, Prokuroria dyshon se për anëtarët e Policisë së Shtetit dhe pjestarët e grupit trajnues ka ndodhur diçka thelbësore, pasi automjeti në periudhën para kësaj date rrinte shumicën dërrmuese të kohës brenda ambjenteve të F.P.O. dhe pas kësaj date ka dalë për të mos u kthyer më. Ka dyshime që hapsira kohore prej gjysëm ore ka shërbyer për të bërë të pamundur sekuestrimin e aparatit.

Shtetasi Artion Duka, në cilësinë e Drejtorit të Forcave Operacionale, nuk ka marrë masa për administrimin e pajisjes, si edhe për të siguruar që ajo nuk do të përdorej për qëllime të tjera, përveçse trajnimit. Fakti që mjeti, së bashku me pajisjen “IMSI Catcher” ka lëvizur në të paktën dy herë nga një specialist shqiptar, është një prej arsyeve që e ngarkon me përgjegjësi titullarin e Forcës.

Po ashtu, ky shtetas ka deklaruar se pajisja, në përfundim të çdo seance trajnimi, lëvizte së bashku me ekspertët italianë. Ky deklarim rezulton i rremë, pasi, siç shkruhet nga libri i hyrje-daljeve, mjeti me pajisjen ka qëndruar thuajse gjatë të gjithë kohës së trajnimit në ambjentet e Forcës Operacionale.

Pika e fundit e shkeljeve të dyshuara se janë kryer nga shtetasi Artion Duka është edhe me e rëndësishmja. Ky shtetas merr përsipër me përgjegjësinë e tij, pa kryer asnjë hulumutim të natyrës penale apo administrative, se gjatë veprimtarisë së përdorimit të aparatit IMSI CATCHER nuk është kryer asnjë veprim i jashtëligjshëm. Ka dyshime të arsyeshme se kjo gjë nuk është e vërtetë. Kështu nga hetimi ka rezuluar se aparati konkret funksionon duke u klonuar si një antenë e rrjetit telefonik Mobile dhe duke marrë rolin e antenës ligjore. Antena e gënjeshtërt emeton një sinjal më të fortë se antena ligjore dhe kësisoj shkakton lidhjen e aparateve fundor nga antena ligjore te antena e gënjeshtërt. Kjo gjë bie ndesh me detyrimet e ligjit 9918 Neni 123/2.

Shtetasi Ention Xhelilaj, me funksion Specialist pranë Forcës Operacionale, ka kryer veprime të paautorizuara, siç është përdorimi i mjetit me pajisjen “IMSI Catcher” pa asnjë urdhër me shkrim. Veprimtaria e tij nuk është rregulluar ligjërisht nga eprorët e tij. Ai ka dijeni se në cilën pikë kufitare ka hyre automjeti, ku qëndronte ai gjatë kohës së trajnimit dhe jashtë kësaj kohe. Ai është në dijeni të parametrave teknike të automjetit dhe çfarë ushtrimesh janë kryer në bazë. Ky shtetas nuk ka asnjë tagër ligjor që të ishte kaq afër dhe kaq në dijeni të fakteve. Nga kqyrja e librit të hyrje-daljeve të mjeteve dhe personave në F.O, del qartë se ai ka hyrë e ka dalë me mjetin, të paktën dy herë, duke qenë në drejtim të tij. Ai ka hipur në automjet edhe ditën kur ka dalë vendimi i sekuestrimit për mjetin dhe pajisjen.

Prokuroria e Tiranës po vijon hetimet mbi këtë rast, për të provuar, ndër të tjera, edhe zyrtarë të tjerë të lartë që mund të jenë përfshirë në veprimtarinë e dyshuar si të paligjshme të përgjimeve.

Teksa prej disa kohësh po qarkullojnë zërat për një video-seksi ku është i përfshirë një ministër shiptar, ……..mëson detaje ekskluzive të kësaj historie por duke rezervuar publikimin e emrit të ministrit.

Në fakt bëhen fjalë për një seri xhirimesh të fshehta të nisura rreth 1 vit më parë dhe që një prej tyre përmban skena të forta erotike.

Ministri i qeverisë aktuale ka kërkuar rreth verës së 2015 një shërbim masazhi në zyrë. Ai ka kontaktuar me një qëndër masazhi dhe është abonuar për këtë shërbim 2 herë në javë.

Qëndra e masazhit ka “ofruar” një vajzë e cila është tranportuar për në zyrë e Ministrit. Burime për Boldnews.al bëjnë me dije se vajza është transportuar gjithmon me makinën e ministrit.

Takimet e shpeshta të vajzës tepër simpatike me ministrin për shërbimin e masazhit, u kthyen në një lidhje pasionante mes zyrtarit të lartë dhe masazhatores.

Skandali thellohet edhe më tej ku dyshimet të çojnë se vajza që ofronte masazhin ishte rekrutuar nga shërbimet sekrete të një vendi partner.

Pas rekrutimit nga institucionet e huaja të shërbimit sekret, vajza masazhatore mendohet të ketë nisur përgjimet dhe filmimet ndaj Ministrit. Në pjesën më të madhe të filmimive, bisedat mes ministrit dhe vajzës janë intime por ka disa raste ku biseda është fokusuar tek çështjet e ministrisë.

Ky është skandali i dytë më i madh seksual i një zyrtari të kësaj mazhorance. Më herët ishte Kryetari i Bashkisë së Dibrës Shukri Xhelili i cili u filmua duke kërkuar favore seksuale ndaj një 20-vjeçareje në këmbim të një vendi pune./BoldNews/

Mureve që u spërkatën me gjak, në korridorin ku gjeti nënën në grahmat e fundit, me imazhin e mbesës që u masakrua foshnje dhe dyshimin që mban prej 24 vjetësh: Në ngjarje ishin më shumë se dy persona.

Disa shkallë, një godinë me  çati mbuluar nga muret prej  blloqesh betoni; planimetri  me tri dhoma dhe një aneks-  kuzhinë, foto të njerëzve  të dashur jetëprerë nga marrëzia, të  varur në mure, ku gëlqerja e bardhë  përpiqet të shuajë ngjyrën e viteve, por  jo kujtimin e gjakut që spërkati këto  mure… Dysheme e ftohtë mbushur me  ajër të mbytur nga ngashërimet. Kjo  është shtëpia ku, më 29 maj të vitit  1992, ndodhi ngjarja më e rëndë e  asaj kohe, e etiketuar si “Masakra e Libofshës”. Shtëpia ndodhet në brendësi  të fshatit Libofshë, në një kënd, ku  është luajtur tragjedia më e dhimbshme  dhe e skalitur në memorien e gjithë  shqiptarëve.

Pesë anëtarët e familjes  Pupa u masakruan dhe u vranë brenda  shtëpisë, ndërsa drejtësia shpalli  fajtor dhe ekzekutoi me dënimin me  vdekje, varje me litar, vëllezërit Josif dhe  Dritëbardh Çuko, nga fshati Libofshë.  Në këtë shtëpi prej vitesh jeton pjesa  e mbetur gjallë e familjes; Mustafa Pupa,  62 vjeç, me bashkëshorten Vezire,  56 vjeçe. Familja përjeton 24-vjetorin  e vdekjes së tyre. Por, për ata, gjithçka  duket sikur ka ndodhur dje. Pengu më i  madh, që i shoqëron në jetë, është pse  nuk u ngritën kur dëgjuan zhurmat dhe  lehjen e qenve, për të ardhur nga shtëpia  e tyre, në shtëpinë ku jetonin babai  me nënën dhe vëllai me bashkëshorten,  po ashtu edhe foshnja 8 muajshe,  Petriti, Zenepja, Agimi, Rajmonda dhe  Magdalena Pupa. Ku i dihet, mbase edhe  mund t`i kishin shpëtuar.

Kujtesë e frikshme 

Të dy bashkëshortët ritregojnë prej  vitesh atë që kanë përjetuar atë  mëngjes të datës 29 Maj, ndërsa  Mustafaj kërkon nga shteti vënien përballë  drejtësisë të autorëve të tjerë që  kanë marrë pjesë në këtë ngjarje. Sipas  tij, nuk mund ta kryenin atë masakër dy  persona. Të tjerët janë të lirë pohon ai.  “Më ka ngelur si peng. Ndjej shtrëngim  në frymëmarrje dhe një ngërç, që më  ka sëmurur e detyruar të marr ilaçe.  Mund të kisha shpëtuar vëllanë, babanë,  nënën dhe, sidomos, mbesën… Isha në gjumë! E kam parasysh si tani  atë natë. Vëllai ishte përgatitur të shiste  disa dele nga tufa e tij në pazar.

Po gdhihej. Qentë lehën aq fortë dhe gjatë  sa dhe ime shoqe më tha që diçka po ndodhte në shtëpinë ngjitur,që ishte e  vëllait. Shtëpi e re, e ndërtuar me kontribut vullnetar nga bashkëfshatarët  që nuk merrnin lekë nga krahu i punës, por vetëm falënderime dhe ushqim për  të gjithë. Unë e qetësova dhe i thashë  se ishin bashkëfshatarë që shkonin për  pazar. Nuk e merrja kurrë më mend se  kur unë flija gjumë, familja ime masakrohej me sëpatë dhe me thika nga  hajdutët. Në mëngjes dëgjova bariun  e dhënëve që thërriste sa emrin e babait  dhe më pas emrin e vëllait. Çudi,-  mendova,- të jenë duke fjetur ende?!  Kapërceva murin ndarës të shtëpive  dhe pashë se vazot e luleve ishin lëvizur  nga vendi.

Pastaj pashë copa qelqeje  nga xhami i dritareve. Dera kryesore  ishte paksa e hapur. Në korridor gjeta  nënën duke dhënë shpirt mes gjakut.  Në njërën dhomë babanë, rënë në  krevat. Në dhomën tjetër ishin vëllai  Agimi me nusen. Ajo kishte dorën vënë  përmbi kokë sikur po mbrohej nga  goditjet. Mbesa e vogël, po në mes të  gjakut, merrte frymë lehtë. Vetëm gjak  në mure dhe në dysheme. Kjo më është  ngulitur thellë në mëndje dhe sa herë  kaloj nëpër korridor apo hyj në dhoma,  shikoj trupat e tyre mes gjakut”.

Rrëfim

“I kam thënë për 24 vjet këto fjalë. Kam  treguar qindra herë këtë ngjarje. Por  pengu, pengu që në këtë ditë që ne  flasim ka ende në liri njerëz që vranë  vëllanë tim dhe familjen time, të  padënuar, më mban frymën”,-ofshan ai.

-Pse thoni se ka patur persona të  tjerë në këtë ngjarje? 

“Ata hajdutët, vrasësit, nuk ishin vetëm.  Nuk mund të shuanin një familje me  pesë anëtarë dy kriminelë ordinerë.  U arrestuan edhe të tjerë, por u liruan.  Dy vetë arritën të futeshin brenda  nëpërmjet dhomës ku flinte vajza e  vogël, mbesa ime Magdalena. Përthyen  hekurat e dritares dhe krijuan një pjesë  të lirë për tu futur brenda shtëpisë. Të tjerët ruanin jashtë. Njëri rrinte te hyrja  e shtëpisë time për të më ruajtur  mua që nëse dilja, të më vriste. Ata e dinin që unë dilja nga shtëpia, sepse prisja ato ditë lopën që ishte barsë.  Por atë natë nuk dola. Komshinjtë i kanë  parë hijet që rrinin jashtë. Ishin më  shumë se dy. Këta më ato punë merreshin.  Pas orës një e gjysmë të natës  vidhnin duke hapur dyert. Gjyqtari këtë  tha në gjyq. Këta meritojnë varje! Në  shtëpitë e vrasësve gjetën mjaft gjëra  të vjedhura nëpër fshat”!

-Tashmë pas 24 vjetësh si shkoni me  familjen e autorëve? 

– Në fillim ishte gjaknxehtësi. Ata janë  tre barqe fëmijësh. Barku i tyre, i sjellë  më vete në fshat nga nëna, u eliminuan  nga shteti. Të tjerët janë bark tjetër,  siç i themi ne. Ata kanë punuar dhe  ndërtuar këtë shtëpi ku jetoj unë tani  e që ka qenë e vëllait. Ndihem keq kur  shikoj fotot e vëllait, kunatës, mbesës.  Ishin më të rinj se unë. Tani kam tre  djem. Jetoj për ata. Nuk dua të përzihem  me askënd e, aq më keq, me fisin  e vrasësve. Ata në punë të tyre, unë  në punë time.

-Keni ngritur akuzë për pjesëmarrës  të tjerë? 

-Po! Kam shkuar në prokurori, tek ajo  më e larta. Kam takuar edhe Azem Hajdarin  ato ditë. Fillimisht ai më tha duke  i rënë drejt. Nuk na lë Europa të varim  njerëz, sidomos dy vëllezër. Por drejtësia  do t`i ndëshkojë vrasësit, më siguroi.  Gjyqi u bë shpejt dhe vrasësit u  varën. Prokuroria nuk e pranoi atëherë  kërkesën time.

Gruaja 

Vezire Pupa sot është 56 vjeçe. Tregon  se ka qenë një ditë më parë në varreza.  “Mundohemi të mbajmë gjallë, jo vetëm  kujtimin e tyre, por edhe këtë shtëpi  që ata e ndërtuan dhe e lanë me gjak.  Ka qenë e enjte… E mbaj mend shumë  mirë sepse të premten ishte ditë pazari.  Kanë ardhur shumë gazetarë këtu në  këtë prag shtëpie. Por nuk kanë shkruar  e thënë të gjithë të vërtetën që kemi  pohuar ne. Kanë shkruar edhe sikur jemi takuar me hasmin. Jo. Kurrë! Nuk  jemi takuar dhe as folur me ta! S`kemi  punë dhe shikojmë hallin tonë. Kunati  kishte ndarë tri dele mënjanë për t`i  shitur. E kishte vendosur që të shkonte  në pazar. Pasi i dhashë të pinte djalit,  ramë të flinim me burrin. Dëgjova zhurma  dhe lehje qensh. “Është ditë pazari”,  –më tha burri. Dhe fjetëm.

Të nesërmen  pasi çobani thirri dhe s’po përgjigjej njëri,  burri u ngrit dhe më tha: Është bërë një  gjë andej nga babai. Po dyshoj… Dhe pasi  hoqi një vazo lulesh për të kaluar, pa  se vazot e tjera ishin larguar nga vendi  dhe xhamat e dritares ishin hequr e disa  kishin përfunduar të thyer. Dera ishte e  hapur. Mamaja ishte në korridor, babai  në një dhomë, çifti në dhomën tjetër. Të  gjithë në mes të gjakut. Pastaj s’mbaj  mend ç’ndodhi. Vetëm ulërima, thirrje,  njerëz, polici, tmerr. Vranë sepse e dinin  që ai ishte njeri punëtor dhe donin të  vidhnin pasurinë e tij, lekët. Por, të lutem,  shkruaje! Kam peng që të paktën  të ishte mbesa e vogël gjallë. Të gëzonte  ajo këtë shtëpi. Shitëm tonën  dhe erdhëm këtu. Por sa do të doja që  kjo shtëpi të ishte të paktën e mbesës”.

Versioni zyrtar i masakrës

I përmendur qindra herë në raportimet  e gazetarëve të medieve të ndryshme  raporti zyrtar sjell para publikut dinamikën  e ngjarjes së ndodhur 24 vjet  më parë. Ngjarja ka ndodhur rreth  orës 00. 45, të datës 29 Maj 1992, në  shtëpinë pronë e familjes Pupa. Ata  kanë shfrytëzuar dritaren e njërës prej  dhomave ku flinte foshnja tetë muajsh,  Magdalena. Kanë përkulur majat  e hekurave të dritares, kanë hequr  njërin prej katrorëve të xhamave të saj  dhe janë futur në brendësi të banesës.  Me qetësi kanë goditur me një sëpatë  mbi 30-vjeçarin, Agim Pupa, që kishte  vetëm pak ditë që ishte kthyer nga  Greqia, ku kishte emigruar për afro 1  vit.

Po me sëpatë ata kanë qëlluar mbi  bashkëshorten e Agimit. Ajo ka ndier  nëpër gjumë hapat e hajdutëve dhe është përpjekur të dalë nga dhoma.  Aty mes dhomës është qëlluar me sëpatë,  duke vdekur me dorën mbi ballë,  për tu mbrojtur nga goditja. Autorët, më pas kanë lidhur nënën e  Agimit, Zenepen, dhe, pasi janë përleshur  me burrin e saj, Petritin, e kanë  qëlluar atë për vdekje. Vrasësit kanë  torturuar gruan e moshuar, duke dashur  që ajo të tregonte lekët, kursime të të  birit, dhe e kanë lënë duke dhënë shpirt  në korridor. Foshnja e vogël ka qarë  vazhdimisht dhe autorët e kanë goditur  atë me levë pas qafe, madje i kanë  përdredhur edhe kokën.

Mustafa Pupa  është përballur me skenën e llahtarshme  në mëngjesin e ditës pasardhëse. Fillimisht ai ka parë nënën e përgjakur  të shtrirë në korridor, muret dhe deri  dhe tavanet e gjakosur. Nëna, Zenepja  ka vdekur dy orë më pas, rrugës për  në spital. Ekspertiza mjeko-ligjore ka  nxjerrë se çifti i bashkëshortëve, Agim  dhe Rajmonda Pupa, vdiqën në vend  pas goditjes. Të katër viktimat kanë  patur shenja të goditjeve të thella me  sëpatë. E mitura, goditje me levë dhe  spërdredhje të kokës!

ANDON BETA, GJYKATESI I FUNDIT QE DHA VENDIMIN PER VARJE

Andon Beta, gjyqtari i  fundit që dha vendim  për dënim me varje  Kryetari i trupës gjykuese të  kësaj çështjeje ka qenë Andon Beta. Sot ai ushtron profesionin  e avokatit pranë Dhomës së  Avokatëve, Fier. Atë ngjarje s`mund ta  harrojë lehtë. E pranon.

Di çdo detaj të  atij vendimi, madje mban mend edhe sallën ku u mbajt seanca. Sigurisht  nuk ka qenë si gjithë seancat e tjera  të jetës së tij: “Atë ngjarje mundohem  ta harroj, por s’mundem. Ishte  tmerr! Me prova shkencore u provua  autorësia e tyre, Plus dhe dy të pandehurit  e pranuan vetë autorësinë,  pa harruar këtu edhe dëshmitarë të  ngjarjes, që identifikuan autorët. Kujtoj  se dënimi u krye shpejt. Ngjarja  ishte tronditëse. Jo vetëm se dënimin  e kërkonte opinioni qytetar, por të  bazuar në ligj shpejtuam gjykimin.  Shorti më ra mua. U futa të studioja  çështjen, përcaktova masat për  gjykim, lajmërimin e të pandehurve,  palës mbrojtëse, dëshmitarëve. Gjyqi  është zhvilluar në një nga sallat kryesore  të gjykatës. U zhvillua me ftesa.  Salla mbante brenda saj 250 vetë. Kaq mund të them se morën pjesë  atë ditë në seancë.

-Çfarë mbani mend nga dhënia e  vendimit? 

Përgjegjësia ishte e madhe për të dhënë  një dënim kapital. Nuk është e lehtë  të japësh një vendim të tillë. Duke patur  parasysh rrezikshmërinë e veprës,  egërsinë me të cilin ishte kryer vepra  penale, sidomos ekzekutimi, jo vetëm  i katër viktimave, por i fëmijës, mbaj  mend në këtë proces skenën e demonstrimit  të të pandehurit për pesë viktimat. Sidomos të fëmijës së goditur  me levë, e thyer qafën. Dhashë vendim;  dënim kapital me varje në litar!  Lexova vendimin .Salla ishte e tëra sy e veshë. Pastaj lexova pjesën e fundit ku  u shpreha se kishin të drejtë të apelonin  vendimin në shkallën e dytë! Jam larguar dhe në dalje të sallës më prisnin  kolegë të mitë. Më dhanë dorën dhe  nuk flisnin. Në shtëpi atë natë s`kam  futur gjumë në sy. Ndihesha mirë si  zbatues ligji. Keq si njeri. Nuk u ankimua  si vendim. Presidenca nuk ushtroi  të drejtën e faljes!

-Sot a jeni takuar ndonjëherë me  pjesëtarë të familjes së të dënuarve  me varje? 

Po, më kanë takuar e ëma dhe motra  e tyre. Fillimisht kishin paqartësi. I kam  pritur dhe takuar e kam biseduar me  to. Është nënë. Është motër. Fillimisht  kishin kritika. Thoshin se në këtë ngjarje  kishin gisht edhe të tjerë. Mirëpo nuk u  provua që kishte të tjerë autorë. Plus  që dy të varurit pranuan gjithçka, deri dhe autorësinë. Ato kanë ardhur vazhdimisht. Ndërsa sa herë me vjen nëpër  mend ajo ngjarje ndihem keq. Sidomos  për viktimat.

Vendimi:Varje në litar 

Varja në litar e dy vëllezërve nga  Libofsha ka shënuar ekzekutimin e  fundit të dënimeve me vdekje në Shqipëri.  Ky dënim u kundërshtua fort  nga organizmat ndërkombëtarë, ndërsa  opinion vendas nisur nga natyra e  krimit, por edhe numri i viktimave, i ka  dhënë dënimit mbështetje maksimale. Pamjet e transmetuara nga televizioni  i vetëm në Shqipëri, ai shtetëror,  tronditën ato kohë publikun, ende  të pamësuar me kronika të llojit të  tillë, skajshmërisht makabre. Procesi gjyqësor zgjati 24 ditë. Në fund të  atij procesi, në sheshin qendror të qytetit u vendosën trekëndëshat me  litar. Vendimi u ekzekutua në orët e  para të ditës së 25 Qershorit 1992.

Josif dhe Dritëbardh Çuko, nga fshati  Libofshë u varën në mes të qytetit të Fierit dhe trupat u lanë të varur deri  mbrëmjen tjetër, për t’u parë nga  turma njerëzisht që erdhën dhe nga  qytetet e tjera. Dëshmitarë të ndryshëm,  por edhe foto të kohës, tregojnë  ato çaste kur të dy vëllezërit kanë  qëndruar të varur për tu parë nga  të gjithë grupmoshat, fëmijë, të rinj,  të moshuar. Krimi ishte goditur edhe  pse me metoda komuniste. Pasditen  e datës 25 qershor, moti përkeqësohet  papritur. Një shi me erë të fortë  e suferinë i bashkëshoqëruar dhe me  shkreptima rrufesh ka pushtuar zonën.  Moti i egër dhe trupat e pajetë  që tundeshin në erë, janë dëshmia e  fundit e ngjarjes monstruoze të njohur  me emrin “Masakra e Libofshës”! /