Me 8 prill 2024 Sali Berisha bën plot 100 ditë e net ‘arrest në shtëpi’, vendim ky i marrë me 30 dhjetor 2023 nga Gjykata e Posaçme, pas miratimit nga Kuvendi i Rilindur të kërkesës së Prokurorisë së Posaçme.
Prej fillimit të janarit mjaft mbështetës të Sali Berishës mblidhen çdo ditë në rrugën poshtë banesës së tij, mbajnë fjalime dhe dëgjojnë fjalimet e Sali Berishës, ndërsa në mitingun protestës me 20 shkurt 2024, në përkujtim të 20 shkurtit 1991, u mblodhën më shumë se kurrë mbështetës të tij ne Bulevard para Kryeministrisë, këtë herë me liderin e tyre në lidhje on-line nga arresti shtëpiak.
Për mbështetësit, me gjasa jo vetëm për ta tashme, është fare e qarte se Sali Berisha është i përndjekuri politik i regjimit hibrit vendas, qe ka zgjeruar e theksuar këto vitet e fundi natyrën e vet autokratike ne kosto te demokracisë, ndihmuar nga faktorë vendas, por edhe te jashtëm, p.sh. dhe me kryesori-establishmenti neoliberal-ai që qeveris prej vitesh Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Mbreterinë e Bashkuar dhe vendet kryesore të Bashkimit Europian.
Por që Sali Berisha të konsiderohet siç është, i përndjekur dhe i arrestuar politik nga ky regjim, kërkohet argumentim i vijueshëm e me durim me faktorët e tretë vendas dhe të huaj në mënyrë që, nga një mendim, besim e veprim opozitar, beteja për njohjen e statusit e të të përndjekurit politik dhe për lirimin e tij nga arresti shtëpiak deri në pafajësi, të bëhet betejë gjerësisht shoqërore, gjerësisht ndërkombëtare.
Ndaj, argumentet duhen mbajtur shënim në kohë dhe përhapur sa më shumë.
Çështja Berisha ishte çështje politike që në fillesë-shpallja ‘no grata’ me aludime për korrupsion nga Departamenti i Shtetit.
Kaq i pabesueshëm, për shkak se kaq i pabazë, është ky akt, sa edhe vetë Këshilli i Ambasadorëve-një shoqatë e shumë ambasadorëve jo aktualisht në karrierë, që i kanë shërbyer ShBA në 60 vitet e fundit e ç’nuk kanë parë e dëgjuar në këtë botë-i shpotiti rëndë argumentet e dhëna nga ambasadoresha Juri Kim, në emër të Departementit të Shtetit, me shprehjen kineze ‘vrit pula të trembesh majmunët’.
ShBA nuk u mjaftua vetëm me këtë shpallje por beri e vijon te bëjë përpjekje qe këtë akt ta përçoje si politike te brendshme ne Shqipëri-si linje ndëshkimi, izolimi dhe asgjësimi politik të Sali Berishës.
Për këtë qellim u presua Lulzim Basha që të përjashtonte nga grupi parlamentar demokrat Sali Berishën, e ne vijim u pengua grupimi berishist, një shumice dërrmuese ne PD, te fitonte te drejtat e shumicës partiake në gjykatë-siç i takojnë ne ligj, statut, logjike e rend natyror-duke mbështetur minorancën bashiste nga brenda PD, duke orientuar a inkurajuar kësisoj edhe qëndrimet e Qeverisë e Kuvendit rilindës, edhe të Drejtësisë së rilindur, edhe të KQZ e Kolegjit Zgjedhor te rilindur.
ShBA arritën deri aty sa, nëpërmjet përfaqësuesit te Departamentit te Shtetit, Gabriel Escobar, përmes intervistës në Zërin e Amerikës në 25 tetor 2022, ju thanë institucioneve shqiptare pak a shume se ‘…ne e morëm vendimim mbi bazën e korrupsionit që gjetëm (kupto: për Sali Berishën), unë do i beja thirrje institucioneve shqiptare të vijojnë me tej…’, siç edhe ndodhi.
Rasti McGonigal, këtij oficeri të turpëruar të FBI-së,
Rasti McGonigal, këtij oficeri të turpëruar të FBI-së, ndryshe nga ç’thotë Edi Rama se ‘ai nuk flet ne anglisht për opozitën’ tregon se ai vete, deri personalisht, duket se ka nxitur në një farë mënyre nisjen dhe vijimin e një hetimi artificial për gjoja paratë me origjinë ruse (kupto putiniane) të Lulzim Bashës, ndërsa sulmi i orkestruar mediatik i një tjetër oficeri të turpëruar të FBI-Marko Rosini, njëherazi ish-koleg, por edhe ortak biznesi me McGonigal-kundër Sali Berishës, duke e quajtur ndër të tjera edhe ’kukull e Putinit’, tregon se McGonigal mund të ketë kontribuar edhe në procesin e përpunimit të dosjes ‘Berisha’ ne ShBA.
Gjithashtu, vete Edi Rama, në shumë fjalime të tij, që në mandatin e tij të parë e në vijim, momentet radikale opozitare i ka lidhur abuzivisht me ndikimin rus.
Për me tepër, hetimi i Sali Berishës nis formalisht me një kallëzim te kreut te Grupit Parlamentar Rilindës, Taulant Balla, aktualisht Ministër i Brendshëm dhe vijon me kërkesën publike, thuajse ultimative, te Edi Rames për Prokurorinë e Posaçme per hetimin e Sali Berishës dhe ‘sqarimin e kësaj çështjeje, këtij turpi kombëtar, sa me shpejt ndryshe do humbiste durimi i socialisteve’.
Prokuroria e Posaçme formuloi dhe Gjykata e Posaçme e pranoi dyshimin e arsyeshëm për korrupsion te Sali Berishës dhe dhëndrit te tij Jamarber Malltezi bazuar ne argumente e motive tërësisht absurde.
Ndryshimet ligjore ne ligjet për pronat, qe ju shërbenin mijëra e mijëra pronareve te shpronësuar padrejtësisht nga regjimi komunist e te pakompensuar po aq padrejtësisht nga regjimi hibrit i 30 viteve,u konsideruan të motivuara drejtpërdrejt për t’i shërbyer përfitimit te dhëndrit dhe vajzës; ngritja e strukturave të reja të kthimit e kompensimit të pronave, që mundësuan një zbatim më efektiv në shërbim të kësaj kategorie te gjere shoqërore krahasuar me strukturën e mëparshme, si te motivuar drejtpërdrejt për me shume pushtet ne duart e Kryeministrit për t’i shërbyer kësisoj dhëndrit e vajzës; komprometuan kështu ligjet dhe aktet e lartësuan oficerin si mbrojtës te pronës se ushtrisë, përndryshe ‘heroi’ ju dilte një shpërdorues i rëndomtë i detyrës, për moszbatim të ligjit dhe akteve ligjore, dhe iu rrezohej fabula e inspektimit me qellim presioni ndaj këtij ‘heroi’.
Drejtesia e rilindur arriti deri aty sa kthimin e destinacionit te pronës-kete akt te paligjshëm sipas saj – t’ia faturoje tërësisht dhe ekskluzivisht Sali Berishës Kryeministër ndonëse fillimisht, me iniciativën e vet e pa kërkese të pronarëve, ky vendim ishte marrë nga vetë Edi Rama, asokohe Kryetar i Bashkisë Tiranë. Për të mbërthyer Sali Berishën ju deshtë sajonin fabulën e pasurimit të paligjshëm te dhëndrit për meritenabuzive te vjehrrit, por edhe ta izolonin fajësinë arbitrarisht veç tek këta te dy (dhe një i trete si dem anësor, ortak i dhëndrit, bashkëpronar njëherazi ne atë truall) përndryshe sajesa fillestare akuzatore, si ortek, duhej te përfshinte logjikshëm një mori njerëzisht e pronash, me se pari vete Edi Ramen dhe nje shpure drejtoresh te tij ne bashkinë e kohës.
Ne vijim te dyshimit te pabazuar, ndaj Sali Berishës u mor edhe masa e sigurisë se ndalimit te daljes jashtë shtetit edhe e detyrimit te paraqitjes.
Te dy këto masa lidhen me rrezikun e arratisjes, ikjes nga drejtësia. Është e ditur botërisht, e qarte katërcipërisht, e pohojnë edhe kundërshtaret me te vendosur dhe urrejtësit me idhnake se Sali Berisha, jo vetëm nuk i ikën por ka gjithë dëshirën e vullnetin te përballet me këtë fare drejtësie, ndaj te dy masat nuk kishin asnjë baze logjike e ligjore, as për t’u kërkuar nga Prokuroria e Posaçme e as për t’u pranuar nga Gjykata e Posaçme. Ato u morën vetëm për te demonstruar forcën, për te mposhtur psikologjikisht e politikisht Sali Berishën.
Shmangia e Kuvendit për këto dy masa turpëron jo vetëm drejtësinë, por në radhe tëë parë vetë Kuvendin i cili, ne rastin e Samir Tahirit, ne tetor 2017, kishte vendosur dhënien e autorizimit për këto dy lloje masash dhe rreth dy muaj me pas edhe Prokuroria e Posaçme e kohës edhe Gjykata e Posaçme e kohës, mbi bazën e këtij autorizimi, duke e cituar ate shprehimisht si kusht paraprak te domosdoshëm e tashme te plotësuar, vendosen ndalimin e daljes jashtë shtetit dhe detyrimin e paraqitjes për Samir Tahirin.
Ky ishte precedenti qe diktonte përfshirjen paraprake te Kuvendit.
Kuvendi duhet te kishte kërkuar vete ne Gjykatën e Posaçme qe masat e para ndaj Sali Berishës te diskutoheshin fillimisht ne Kuvend, ta qartësonte këtë pozicion ne dhjetor 2023 kur u kërkuan masat e arrestit për Sali Berishën dhe t’i kërkonte po vete Gjykatës Kushtetuese interpretimin e Kushtetutës. Afërmendsh qe, për interesa pushteti, Kuvendi rilindës nuk beri asgjë nga këto e po kështu edhe Gjykata Kushtetuese e rilindur lau duart me çështjen, duke mos pranuar kërkesën e mbi 1/5 se deputeteve opozitare, me një argumentim te çuditshëm qe ndryshon direkt vete germën e nenit 134/1 te Kushtetutës, per rrjedhoje duke e lënë Kuvendin tërësisht te pambrojtur nga rrëmbimi i kompetencave nga Qeveria qe kontrollon mazhorancen e këtij institucioni.
Ne vijim, Kuvendi u vetëturpërua se dyti kur pranoi me lehtësi e shpejtësi kërkesën e Prokurorisë se Posaçme për ashpërsimin e masave te sigurisë ndaj Sali Berishës vetëm me argumentimin e moszbatimit te masave pararendëse.
Asnjë rrezik i ri nuk ishte shfaqur e nuk u pretendua nga prokuroret e posaçme as për arratisjen e Sali Berishës, as për dëmtimin e provave a te vete procesit.
Pjesëmarrja e tij ne gjyq përmes avokateve dhe shkuarja ne Prokurorinë e Posaçme me këmbët e tij për seancën e pare te pyetjeve provojnë katërcipërisht pabazueshmerinë e te gjitha masave te sigurisë, përfshire arrestin ne shtëpi, përforcuar ky, si absurd me vete, me ndalimin e komunikimit me këdo përveç me bashkëshorten,e gjitha kjo, njëherazi tregon qëllimin e vërtete te ketyre masave-atë te demonstrimit te forcës dhe synimit për mposhtjen psikologjike, për rrjedhoje, edhe politike, te Sali Berishës.
Ne këtë turpërim ranë te gjitha shkallet e Drejtesise se rilindur dhe te gjitha llojet e gjykatave te këtij sistemi gjithashtu, qe vijuan me këmbëngulje te mbajnë ne fuqi te njëjtat masa sigurie, mbi te njëjtat logjikime absurde gjithë këto jave, përfshire moslejimin e Sali Berishës te ndjeke te paktën seancat plenare te Kuvendit duke absolutizuar kësisoj e me demek interesin e pushtetit gjyqësor ne dem te atij ligjvënës ndonëse procesit gjyqësor ne këtë rast nuk i vjen asnjë dem nga pjesëmarrja disa oreshe e Sali Berishës një a dy dite ne jave ne seancat plenare te Kuvendit, ndërsa vete Kuvendi rri e vështron-e kjo, si turpërimi i trete i tij.
Berisha i përndjekur dhe i arrestuar politik është prove e regjimit autokratik te Edi Rames ndaj edhe rifitimi i lirisë prej tij është beteje jo thjeshte për Sali Berishën, individ a lider, por beteje për demokracinë dhe shtetin ligjor, beteje për te sotmen dhe te ardhmen e këtij vendi.
Sa për qëndrimin e ndërkombëtarëve, duket se jemi ne fillesat e ndryshimit te mundshëm te tij.
Tashme është kuptuar se joshja e Serbisë me shumë karotë e pak shkop, e ku, tek dhënia e karrotës, iu kërkua te luaje rol parësor edhe Edi Ramës, po humbet çdo dite terren.
Po kështu, edhe ideja se stabiliteti i Ballkanit dhe pengimi i penetrimit te interesave te Rusisë e Kinës arrihet me mire me autokratet bashkëpunues, veçmas dyshja vëllazërore Vuçiç-Rama, po bjerrjet dite pas dite, bashke me mbështetjen për këtë qasje dhe për këta dy autokrate.
Kancelaritë Europiane po ecin me shpejt ne këtë drejtim, ShBA me ngadalë. Afërmendsh qe goditja ndaj Sali Berishës lidhet me këto interesa e qasje gjeopolitike te përkohshme, tashme ne ndryshim.
E mos na thoni se lidhet me korrupsionin-mos na e fyeni më inteligjencën, të paktën!
Nga ana tjetër Sali Berisha demonstroi fuqi mbijetuese, vijim mbështetjeje te gjere popullore ne Shqipëri, Kosove e Diaspore, e kjo e forcon tek amerikanet pragmatiste vlerësimin e padobisë se vijimit te ndëshkimit te tij për interesa gjeopolitike qe po tejkalohen, te mbështetjes se padobishme te Lulzim Bashes a faktorëve te tjerë por edhe te ripeshimit te pasojave negative qe solli ne ekuilibrin politik e social te vendit përkëdhelja e pamerituar e krahut rilindës te politikes dhe goditja e tepruar e krahut demokrat.
Për me tepër, ndonëse padrejtësisht te goditur, as Sali Berisha vetë as mbështetësit e tij nuk rrëshqitën ne asnjë moment e për asnjë milimetër ne antiamerikanizëm, njëherazi duke demonstruar dinjitet, integritet dhe sovranitet ne raport me qëndrimet e tyre kundër politikes se ShBA për këtë çështje te veçante e disa te tjera te lidhura me te.
Ndaj, nga tre anomalitë opozitare, jo me kot, anomalia e pare, ajo e mosnjohjes se realitetit opozitar parlamentar thuajse ka ardhur ne normalitet-cili është grupi parlamentar dhe kryetari i tij është tashme e qarte dhe e pranuar ne Kuvend; anomalia e dyte, te drejtat ligjore e statutore te shumicës se anëtarësisë së Partisë Demokratike qe ndoqi e mbështeti Sali Berishën duket se kane hyre ne rrugën e zgjidhjes se duhur gjyqësore – vendimi i dhjetorit i Gjykatës se Larte, e jo vetëm, jep disa shenja pozitive për këtë; anomalia e trete, anulimi i arrestimit te paligjshëm te Sali Berishës ndonëse ende shume larg, gjithsesi po shquhet ne horizont.
Qartazi penduli po lëviz ne kahun e kundërt.
Por kjo është një teme qe meriton trajtim me vete e me te gjere se kaq.
On April 8, 2024, Sali Berisha will spend a full 100 days and nights under "house arrest", this decision was taken on December 30, 2023 by the Special Court, after the approval by the Reborn Assembly of the request of the Special Prosecutor's Office.
Since the beginning of January, many supporters of Sali Berisha gather every day in the street below his apartment, give speeches and listen to the speeches of Sali Berisha, while at the protest rally on February 20, 2024, in commemoration of February 20, 1991, more people gathered than ever his supporters on the Boulevard in front of the Prime Minister's Office, this time with their leader online from house arrest.
For the supporters, probably not only for them now, it is quite clear that Sali Berisha is the political victim of the local hybrid regime, which in recent years has significantly expanded its autocratic nature at the cost of democracy, aided by local factors, but also external, e.g. and with the main one - the neoliberal establishment - the one that has been governing the United States of America, the United Kingdom and the main countries of the European Union for years.
But for Sali Berisha to be considered as he is, persecuted and politically arrested by this regime, continuous and patient argumentation is required with local and foreign third parties so that, from an opposition opinion, belief and action, the battle for recognition of the status of the politically persecuted and for his release from house arrest until innocence, to become a widely social, widely international battle. Therefore, the arguments should be recorded in time and spread as much as possible.
The Berisha case was a political issue from the beginning - the declaration 'no grata' with allusions to corruption by the State Department. So incredible, because so baseless, is this act, that even the Council of Ambassadors itself - an association of many ambassadors not currently in career, who have served the USA in the last 60 years and have not seen or heard in this world-severely misrepresented the arguments given by Ambassador Juri Kim, on behalf of the State Department, with the Chinese expression 'kill chickens to scare monkeys'.
The United Kingdom's non grata for Sali Berisha, as a faithful follower of the American line, this country forced by its own legislation to provide arguments that were published by Sali Berisha himself, showed us how baseless the American arguments can be.
The USA was not satisfied with this announcement alone, but made and continues to make efforts to pass this act as an internal policy in Albania - as a line of punishment, isolation and political annihilation of Sali Berisha. For this purpose, Lulzim Basha was pressured to expel Sali Berisha from the democratic parliamentary group, and subsequently the Berishist group, an overwhelming majority in the DP, was prevented from gaining the rights of the party majority in court - as they are entitled to in the law, statute, logic and natural order - supporting the Bashist minority from within the DP, thus guiding or encouraging the positions of the Government, the reborn Assembly, the reborn Judiciary, the CEC and the reborn Electoral College. The USA went as far as, through the representative of the Department of State, Gabriel Escobar, through an interview in the Voice of America on October 25, 2022, they told the Albanian institutions more or less that '...we made a decision based on the corruption we found (understand: for Sali Berisha), I would call on the Albanian institutions to continue...', as it happened.
The Revivalist Government, personally Chief Revivalist Edi Rama, are not only passive implementers of the American directive, nor are they only passive beneficiaries of the advantages derived from its implementation.
The McGonigal case, to this disgraced FBI officer, contrary to what Edi Rama says that 'he does not speak English for the opposition' shows that he himself, even personally, seems to have in some way encouraged the start and continuation of a the artificial investigation about money allegedly of Russian (meaning Putinian) origin of Lulzim Basha, while the orchestrated media attack of another disgraced FBI officer - Marko Rosini, both a former colleague and business partner with McGonigal - against Sali Berisha, called, among other things, 'Putin's puppet', shows that McGonigal may have also contributed to the processing of the 'Berisha' file in the US. Also, Edi Rama himself, in many of his speeches, from his first mandate and the following, has abusively connected the radical opposition moments with the Russian influence.
In addition, the investigation of Sali Berisha formally begins with a report to the head of the Rilinda Parliamentary Group, Taulant Balla, currently the Minister of the Interior, and continues with the public request, almost final, of Edi Rames for the Special Prosecutor's Office for the investigation of Sali Berisha and the clarification of this issue, this national shame, as soon as otherwise the patience of the socialists would be lost'.
The Special Prosecutor's Office formulated and the Special Court accepted the reasonable suspicion of corruption of Sali Berisha and his son-in-law Jamarber Malltezi based on completely absurd arguments and motives. The legal changes in property laws, which served thousands and thousands of owners unjustly expropriated by the communist regime and not compensated equally unjustly by the hybrid regime of 30 years, were considered directly motivated to serve the benefit of the son-in-law and the daughter; the establishment of new structures for the return and compensation of properties, which enabled a more effective implementation in the service of this broad social category compared to the previous structure, as directly motivated for more power in the hands of the Prime Minister to serve them in this way daughter-in-law; thus they compromised the laws and the acts elevated the officer as a protector of the army's property, otherwise the 'hero' turned out to be an ordinary misuser of the duty, for non-implementation of the law and legal acts, and the fable of the inspection with the purpose of putting pressure on this 'hero' .
The reborn justice went so far as to charge the return of the destination of the property - this illegal act according to it - entirely and exclusively to Prime Minister Sali Berisha, although initially, on his own initiative and without the request of the owners, this decision was taken by Edi himself Rama, then Mayor of Tirana Municipality. In order to arrest Sali Berisha, they had to invent the fable of the son-in-law's illegal enrichment for the father-in-law's abuse of merit, but also arbitrarily isolate the guilt only to these two (and a third one as a sidekick, partner of the son-in-law, co-owner of that land at the same time). otherwise, the initial accusation, like an avalanche, should have logically included a lot of people and property, first of all Edi Ramen and a bunch of his directors in the municipality of the time.
Following the unfounded suspicion, Sali Berisha was also given the security measure of the ban on going abroad and the obligation to appear. Both of these measures are related to the risk of escaping from justice. It is universally known, unequivocally clear, affirmed by even the most determined opponents and haters more than Sali Berisha. logical and legal, neither to be requested by the Special Prosecutor nor to be accepted by the Special Court. They were taken only to demonstrate strength, to psychologically and politically defeat Sali Berisha.
The avoidance of the Assembly for these two measures embarrasses not only justice, but also the Assembly itself, which, in the case of Samir Tahir, in October 2017, decided to grant authorization for these two types of measures, and about two months later, the Prosecutor's Office of the Special Court of the time and the Special Court of the time, on the basis of this authorization, citing it expressly as a necessary and fulfilled preliminary condition, set the ban on going abroad and the obligation to appear for Samir Tahir.
This was the precedent that dictated the prior involvement of the Assembly.
The Assembly should have asked the Special Court itself that the first measures against Sali Berisha be discussed first in the Assembly, clarify this position in December 2023 when arrest measures were requested for Sali Berisha, and ask the Constitutional Court itself for the interpretation of Constitution. Regarding the fact that, for the interests of power, the reborn Assembly did nothing of this and the reborn Constitutional Court also washed its hands of the case, not accepting the request of more than 1/5 of the opposition MPs, with a strange argument that directly changes the letter itself of Article 134/1 of the Constitution, therefore leaving the Assembly completely unprotected from the seizure of powers by the Government that controls the majority of this institution.
Subsequently, the Assembly shamed itself for the second time when it easily and quickly accepted the request of the Special Prosecutor's Office for the tightening of security measures against Sali Berisha, only with the argument of non-implementation of the previous measures. No new danger had appeared and was not claimed by the special prosecutors either for the escape of Sali Berisha, nor for the damage to the evidence or the process itself. His participation in the trial through lawyers and going to the Special Prosecutor's Office with his feet for the first questioning session prove the unfoundedness of all security measures, including house arrest, reinforced, as absurd in itself, by the prohibition of communication with anyone except his wife, all of this simultaneously shows the true purpose of these measures - that of demonstrating the strength and intention to defeat Sali Berisha psychologically, and therefore also politically.
All levels of the reborn Justice and all types of courts of this system also fell into this disgrace, which persistently continued to keep the same security measures in force, based on the same absurd logic all these weeks, including not allowing Sali Berisha to attend at least the plenary sessions of the Assembly thus absolutizing the interest of the judicial power to the detriment of that legislator, although in this case the judicial process is not harmed by the participation of Sali Berisha for a few hours one or two days a week in the plenary sessions Assembly, while the Assembly itself sits and looks at this, as its third disgrace.
Of course, the case of Sali Berisha will be dealt with and judges will be won in the Court of Human Rights in Strasbourg, but until then the case of Berisha, his status as a political victim, incompatible with democracy and the laws of this system, so also the request for the release of Sali Berisha from arrest and from baseless accusations, it should be made a social issue, of the elites and the broad layers of society, but also an issue for external factors and international public opinion with interest in the developments in this Balkan part of the world.
The persecuted and politically arrested Berisha is proof of the autocratic regime of Edi Rames, so regaining his freedom from him is not a simple battle for Sali Berisha, an individual or a leader, but a battle for democracy and the rule of law, a battle for today and the future of this country.
As for the attitude of the internationals, it seems that we are at the beginning of its possible change. It is now understood that the lure of Serbia with a lot of carrot and a little stick, where Edi Rama was asked to play a primary role in giving the carrot, is losing ground every day. Likewise, the idea that the stability of the Balkans and the prevention of the penetration of the interests of Russia and China is better achieved with cooperating autocrats, especially the brotherly duo Vucic-Rama, is declining day by day, along with the support for this approach and for these two autocrats . The European Chancelleries are moving faster in this direction, the US more slowly. In addition, the attack on Sali Berisha is related to these temporary geopolitical interests and approaches, now changing. Don't tell us it's related to corruption - don't insult our intelligence, at least!
On the other hand, Sali Berisha demonstrated survival power, following broad popular support in Albania, Kosovo and the Diaspora, and this strengthens the pragmatist Americans' assessment of the futility of continuing his punishment for geopolitical interests that are being exceeded, of the useless support of Lulzim Along with other factors, but also the re-weighing of the negative consequences brought to the political and social balance of the country by the undeserved caress of the renaissance wing of politics and the excessive blow of the democratic wing.
Moreover, although unfairly hit, neither Sali Berisha himself nor his supporters slipped at any moment and for a single millimeter in anti-Americanism, simultaneously demonstrating dignity, integrity and sovereignty in relation to their positions against the US policy on this issue special and some others related to it.
Therefore, of the three opposition anomalies, not in vain, the first anomaly, that of not recognizing that the parliamentary opposition reality has almost returned to normality - which is the parliamentary group and its chairman is now clear and accepted in the Assembly; the second anomaly, the legal and statutory rights of the majority of the members of the Democratic Party who followed and supported Sali Berisha seem to have entered the path of a proper judicial solution - the December decision of the Supreme Court, and not only that, gives some positive signs for this; the third anomaly, the cancellation of the illegal arrest of Sali Berisha, although still far away, is still on the horizon.
Clearly the pendulum is swinging in the opposite direction.
But this is a topic that deserves its own and broader treatment.
AL in Sweden. 