Nga Fatos Fidani/
Nje nate, Babit tim, ne Burrelin e mallkuar
I vdiq nje shok i burgut; i la shpirtin ne duar:
“Amanet”- tha- “vdekja ime nga nena mos dihet
Ta dije qe jam gjalle, tja coni kto tespihet…”
…Pas kohesh, pas kalvarit me nete e me dite
I shkon Nena ime, Babit per vizite
Jashte, pret Mamaja, Gjyshja plake…Xhaxhi Estrefi
Etem “Armik” Fidanin ta lajmeroje shefi….
Se fundi, “armiku”, pertej telave doli
I cmendur: bente shenja, po me goje nuk foli
Policet, me bisht te syrit shikonte
Vitet e burgut ne tespihet numuronte….
Kur shpinen kish kthyer policet dhe ushtaret
Mbi telat me gjemba verviti qelibaret
Mamaja me Xhaxhin zgjaten duart, po me kot
Ah… tespihet rane larg, e nuk i priten dot…
Tespiet amanet, bene buje e bene zhurme
Plakosen ushtare, e police me turme
Tespihet amanet, si te cmendur i rrembyen
Me gure, me kondake kokrra kokrren i thyen
Babin armik, e zvarriten drejt qelise
Nusja, Nena, Vllai…. spektatore te tragjedise:
“Trego! – shqelmonin Babin – “Agjent, trego sekretin!”
-“AMANETIN E TE VDEKURIT
O NJEREZ
…..AMANETIN…..”
AL in Sweden. 