ILVA TARE/
…Historitë me “lugët e florinjta” apo “cekun e bardhë” mund të jenë të padëgjuara për brezat e rinj që nuk e kanë jetuar komunizimin dhe vitet që pasuan rënien formale të tij. Por pasojat e mashtrimeve me lugën bosh i vuajnë sot të gjithë shqiptarët, ata që i besuan, votuan dhe shpresuan tek politikanët që propaganduan fantazi në vend të realitetit, ashtu edhe ata që biologjikisht ua ndërtuan të ardhmen zgjedhjet e gabuara të prindërve të tyre.
E tillë është fuqia e fantazive, zë rrënjë kryesisht në kohë krizash e dëshpërimi. Popujt në përgjithësi refuzojnë të shohin tek gabimet e tyre dhe e shohin zgjidhjen tek e pamundura, larg realitetit, i cili është i vrazhdë, i ngadalshëm dhe kërkon shumë punë për t’u transformuar. Jo vetëm aq, po kërkon edhe fat, vetë sakrifikim dhe shumë durim. Shqiptarëve u ka munguar në këto dekada edhe fati për të pasur politikanë që vënë interesat e vendit përballë atyre vetjake, edhe puna e sakrifica për të ndërtuar të ardhmen në këtë vend dhe mbi të gjitha durimi për të punuar sot pa pritur mrekullinë nesër.
Transformimi, ndryshimi apo Rilindja brenda natës, që ndryshon rrënjësisht fatin, pa u djersitur për të, pa punuar me përkushtim për shtet formimin është thjesht një fantazi nga ato që gjenitë e marketingut politik i paketojne me pak oratorit dhe i shesin për
lidership të suksesshëm. Kjo është mënyra se si fantazia e shfrenuar përdoret për të shtuar numrin e ndjekësve të teorisë sharlatane të shndërrimit të të varfërve në të pasur, të të sëmurëve në të shëndetshëm, të varfërisë në lumturi.
Shanset për t’i ikur me dredhi realitetit janë vetëm fantazi, që krijon një mendje aventureske e cila kërkon të fitojë sa më shumë pushtet. Me realitetin duhet përballje e përditshme dhe e mundimshme. Një shoqëri që mbush lokalet në çdo ditë javës në orët e natës, një rini që ka turp të punojë çfarëdolloj pune për të siguruar jetesën, individë që presin ndihma nga të afërmit në emigracion për të marrë aparatin celular më të fundit, që i ka rrugët e mbushura me makina të vjedhura luksoze, që nuk njeh shtetin ligjor, është padyshim në rrugën e gabuar të mohimit të realitetit.
Ata që e kanë sjellë Shqipërinë në këtë ditë dëshpërimi për mijëra qytetarë ë të shesin gjithcka kanë këtu për të shkuar në emigracion edhe në vitin 2015 kanë luajtuar me mendjet e njerëzve dhe fantazitë e tyre për një vend që do të vinin të huajt për t’ua ndërtuar. Po të rikthesh fjalimet elektorale të çdo palë zgjedhjeje, dëgjon premtime
edhe për Hënën, për planetin e ri të zbuluar në Nasa, për lumturinë e gjetur falas, por shumë pak ose aspak për sakrificat që duhet të bëjnë të gjithë në një realitet të një shteti thuajse të falimentuar.
Për hir të së vërtetës realiteti është i shëmtuar dhe në disa raste edhe i dhimbshëm. Mjafton të shohim rebelimin në rrjete sociale dhe jo vetëm të shqiptarëve që kanë zgjedhur të bëjnë turistin në jug të vendit gjatë kësaj vere. Majfton të dëgjosh ankesat e pensionistëve për çmimet e ilaçeve, të të sëmurëve dyerve të spitaleve, të një
shoqërie që refuzon të diagnostikohet dhe të nisë kurën e dhimbshme të shërimit. Për ta kuptuar edhe më mirë se kombet nuk janë bërë rastësisht dhe sa ajo që po ndodh sot me Gjermaninë, Greqinë apo Italinë e ka thelbin tek filozofia e shoqërive që ato vende kanë ndërtuar. Rrëfenja me personazhin e “Bragadino-s” në shekullin e 16-të, kur Venecia e humbi shkëlqimin ekonomik, për shkak të hapjes në Botën e Re, duke e transferuar pushtetin drejt Atlantikut dhe Europës, dëshmon se shqiptarët nuk janë të vetmit që kanë vrapuar pas lugës së florinjtë të fantazive të liderve të etur për pushtet.
Kur aristokracia veneciane dëgjoi për ekzistencën e një njeriu të quajtur “Bragadino”, që premtonte shumëfishimin e monedhave të floririt, përmes një formule sekrete që ai kishte, senati u mblodh brenda natës dhe votoi unanimitsht për ta bujtur burrin me formulën magjike të pasurimit. Kaluan muaj dhe venecianët po prisnin shtimin e arit të tyre, por “Bragadino” shpenzimet gati mbretërore të të cilit pagueshin nga autoritetet e Venecias, u bëri me dije se duhet të kishin durim sepse formula nuk funksiononte nëse bëhej me nxitim. Dhe kështu kaluan shtatë vjet me gënjeshtrat dhe fantazitë e “Bragadino-s”, derisa ai u largua i fyer që venecianët nuk i dhanë më shumë kohë e besim për të mundësuar magjinë e tij.
Të njëjtën fantazi u përpoq të shiste edhe në Bavari, me të njëjtin premtim për shumëfishim të arit, por gjermanët që ishin të vetëdijshëm se pasurimi dhe mirëqenia nuk vjen nga një burrë mashtrues me formula magjike në xhep, por nga puna dhe djersa e tyre e përzunë përpara se fantazia ta fyente realitetin.
Pesë shekuj më vonë, Gjermania është lidere e Bashkimit Europian ndërsa Italia fqinje së bashku me Greqinë dhe shtete të tjera që kanë besuar gjatë historisë se në vend të mbillej toka mund të blihej një Porsche në fshat me fondet e Bashkimit Europian, jane shembuj dështimi dhe dëshpërimi.
Shqipëria ka humbur shumë stacione, por nuk është kurrë vonë të kapë trenin e duhur për në Europën që ëndërron dhe nëse e dëshiron seriozisht zhvillimin dhe integrimin duhet të hipë në trenin e realitetit dhe jo atë të fantazive.
AL in Sweden. 