Ziko Kapurani.

Do me gjeni

Ne doni te dini per poetin,
Qe grazhdin e lopes ben lirike,
Ca lajthishte ma dine sekretin
Dhe keckat qe me lepijne per kripe.

Pyesni ca dellinja, nje plep,
Zogjte e fshehur nen shkurre.
Ata zemren me mbajne ne sqep
Fije bari per folete e tyre.

Do me gjeni cezme ne nje lug,
Te rrjedh ne nje govate te drunjte,
T’ju kthej nga rruga e t’ju puth,
T’ju lag me pak vese nga syte.

Ne doni te dini me shume,
Pyesni nje kalive nen bregore,
Atje krahet do m’i gjeni shtrunge
Dhe shpirtin gjuheze kembore.

SE C’KISH……

Goten e cajit nje sybardhe
Me sjell ne nje bar me nxitim.
Sa c’kish ajo nga nje dardhe,
Aq nga zjarri kish shpirti im.

Ulu, moj sumbell, te te mbaj,
Nga gjunjt’e mi mos u tremb!
Ti s’di c’me sjell me ate caj
Dhe ne zemer me hyn gjemb.

Ish tufe caji mbi gur celur,
Ere qe e merrje per xhinde.
Te luante s’dinte vith’e vetull,
Dhe s’kish si ti qethje zvinge.

Borige ish, dege perdhe,
Boca gjinjsh s’nxirte jashte.
Dicka me fshihte dhe atje,
Gjeja c’nuk ke ti, sybardhe.

Si sot gravata me neperka
Ne gryke s’kisha une lak.
Shollegrisur neper skerka
Shteg i zija si kacak.

Ku s’e ndiqja rrezes poshte,
Si thelleze ku s’u tremb…
Dhe ti s’shahesh, sidoqofte,
Ke ne sy nje lot argjend…

Nuk je pak dhe ti me c’hedh,
Me syrin tend ne syth me ze,
Per nate te dehur me percjell,
Po prej saj se cfare nuk ke.