Ah sikur të ishe nga jugu, o Sali!

Ndërsa “djemkat” e llastuar të Bllokut, pinjollë të nomenklaturës së ricikluar, mbetën në hije. Dhe hijeve nuk u pëlqen drita.

Po si i hodhe komunistët nga froni, o Sali?
Po a mendove se kjo falet?

Në Shqipëri froni nuk rrëzohet.
Froni ruhet.
Riciklohet.
Dhe kush guxon ta lëkundë, shpallet armik i sistemit — pavarësisht se çfarë ka bërë për vendin.

Shikoje sot Edin, birin e Kristaqit:
vjedh – dhe askush nuk flet.

Dëbon shqiptarët, shpopullon vendin – dhe askush nuk flet.
Qindra e qindra milionë euro zhduken bashkë me ministrat pinjollë të Bllokut – dhe prapë askush nuk flet.

Po të ishe edhe ti nga aty, o Sali, do të të falnin gjithçka.

Edhe gabimet.
Edhe fajet që nuk i ke bërë.
Nuk do ju binin bilbilave kundër futjes së Shqipërisë në NATO, liberalizimin e vizave, dhe rrugës së kombit, por do të këndonin për ty, këngë me iso labe .

Por ti na e mbushe Tiranën me veriorë o Sali .
Njerëz që dikur donin “vizë” për të kaluar urën e Milotit.
Njerëz që nuk ishin pjesë e marrëveshjes së heshtjes.

Dhe pastaj ndodhi tradhtia më e ndyrë e tranzicionit:
t’u kthyen kundër edhe ata që i nxorre nga frika.

Pseudo të përndjekur, që kishin vuajtur vetëm në rrëfime televizive.

Ish-spiunë sigurimi, të rekrutuar nëpër qelitë e hetuesisë, që pas ’90-ës u zgjuan demokratë më të zjarrtë se vetë demokracia.

Të gjithë të bashkuar,- “viktimat” me ish xhelatët nga një urrejtje e vetme:

“Maloku” ua prishi sistemin.

Sepse ti bëre një gabim që kjo republikë e kapur nuk ta fal:
Ua tregove se pushteti nuk është pronë.
Se froni mund të bjerë.
Se historia nuk pyet për zonë operative.

Ah sikur të ishe nga jugu o Sali… Do të ishe mit.
Por ti u bëre precedent.

Dhe precedentët, në këtë vend, sulmohen.
Sepse precedentët u kujtojnë shqiptarëve një të vërtetë të rrezikshme:

Se pushteti nuk është i përjetshëm,
Se frika nuk është ligj,
dhe se Shqipëria nuk është pronë e një kaste.

(Në këtë shkrim nuk bëhet fjalë për qytetarët e ndershëm të jugut, por për ish-bllokmenët, pinjollët e tyre sot në pushtet, grupet kriminale dhe trafikantët e drogës të lidhur ngushtë duke bashkëqeverisur me narkoshtetin socialist.)

If Only You Were from the South, Sali!

Oppositional Manifesto – Dark Political Satire

If only you were from the south, Sali.
From that south where power is not earned but inherited.
Where theft is called development, silence is called stability, and depopulation is called a national strategy.
Today, you would be untouchable: cleansed, justified, pampered by propaganda, and protected by a judiciary that only sees when it is signaled to see.

But no.
You came from Gjakova.
And that was your unforgivable sin.

The highlander from Gjakova became a doctor.
Then president.
Then prime minister.
Not by Blloku blood, but by work.
Not by inheritance, but by struggle.

Meanwhile, the pampered sons of Blloku, scions of the recycled nomenklatura, remained in the shadows. And shadows do not like light.

How did you overthrow the communists from the throne, Sali?
Did you ever think they would forgive that?

In Albania, the throne is not toppled.
The throne is preserved.
It is recycled.
And whoever dares to shake it is declared an enemy of the system — regardless of what they have done for the country.

Look at today’s Edi, the son of Kristaq:
he steals — and no one speaks.
He expels Albanians, depopulates the country — and no one speaks.
Hundreds of millions of euros disappear along with the Blloku offspring ministers — and still, no one speaks.

Why?
Because they are “ours.”
Because they are from the south.
Because they are from the first operational zone.

Theft seems normal.
Crime seems like a statistic.
The exodus of youth seems like reform.

If only you were from there, Sali, they would forgive you everything.
Even mistakes.
Even sins you never committed.
They would sing to you with iso while the country emptied.

But you filled Tirana with northerners.
People who once needed a “visa” to cross the Milot bridge.
People who were not part of the pact of silence.

And then came the worst betrayal of the transition:
even those you helped out of fear turned against you.
Pseudo-persecuted, who had suffered only in televised stories.
Former Sigurimi spies, recruited in interrogation cells, who after ’90 woke up as democrats fiercer than democracy itself.

All united by a single hatred:
“the highlander” ruined the system for them.

Because you made a mistake that this captured republic cannot forgive:
you showed them that power is not a property.
That the throne can fall.
That history does not care about the operational zone.

If only you were from the south, Sali…
You would be a myth.
But you became a precedent.

And precedents, in this country, are attacked.
Because precedents remind Albanians of a dangerous truth:

That power is not eternal,
That fear is not law,
And that Albania is not the property of a caste.

(In this text, we are not referring to the honest citizens of the south, but to former Blloku members, criminal groups, and drug traffickers closely collaborating in governance with the Socialist “narco-state.”)