The NATO summit in The Hague could prove to be the most important for the Alliance since the fall of communism. Thanks to pressure from President Trump, the North Atlantic Alliance decided to increase its defense budget to 5% of GDP, a figure close to military spending during the Cold War.

A bold decision for the Alliance, but also important for Albania, was the decision to hold the 2027 Summit in Tirana. Socialist Prime Minister Edi Rama, who has just won his fourth mandate – strongly contested by the opposition for vote-buying and the use of criminal groups in the elections – may consider the decision a personal victory.

For Mr. Rama, more important than holding the NATO summit in Albania is President Trump’s arrival in Tirana.

In June 2007, George W. Bush became the first sitting US president to visit Albania.
That visit proved historic because it strengthened relations between the US and the most pro-American nation in the world.

In this spirit, President Bush, alongside conservative Prime Minister Sali Berisha, declared that he supported Albania’s membership in NATO and that Kosovo, sooner or later, would become independent – two aspirations of the Albanian nation. Mr. Trump’s visit, however, will be in stark contrast.

President Trump will be the guest of the longest-serving politician in power in Europe after Lukashenko in Belarus. 

A prime minister who won a fourth term with three opposition party leaders in prison or on trial.

The justice reform, funded largely by the US government and designed by the Soros Foundation, gave him absolute control over the justice system, making him the person who decides who can be arrested and who cannot.

The same partisan militancy in justice that opposition leaders in Albania are experiencing has been experienced by Mr. Trump himself.

And it is no coincidence that behind the socialist Rama’s power over justice stands Soros himself.

35 years ago, Albanians rose up against the communist regime with eyes and hearts from the United States.

A do ulet Trump në karrigen e McGonigal? 

Samiti i NATO-s në Hagë mund të rezultojë të jetë më i rëndësishmi për Aleancën që nga rënia e komunizmit. Falë presionit të presidentit Trump, Aleanca e Atlantikut të Veriut vendosi rritjen e buxhetit për mbrojtjen në 5% të PBB-së, një shifër e përafërt me shpenzimet ushtarake gjatë Luftës së Ftohtë. Një vendim i guximshëm për Aleancën, por i rëndësishëm për Shqipërinë ishte edhe vendimi për mbajtjen në Tiranë të Samitit të vitit 2027. Kryeministri socialist Edi Rama, i cili sapo ka fituar mandatin e tij të katërt – të kontestuar fort nga opozita për blerje votash dhe përdorimin e grupeve kriminale në zgjedhje – mund ta konsiderojë vendimin si një fitore personale.

Shqipëria u anëtarësua në NATO në vitin 2009 me mbështetjen e fortë të SHBA-së, jo pa kundërshtinë e zotit Rama dhe partisë së tij, që në atë kohë ishte në opozitë. Për zotin Rama, më i rëndësishëm se mbajtja e samitit të NATO-s në Shqipëri është ardhja e presidentit Trump në Tiranë. I njohur si një krijesë e George Soros-it, për kryeministrin Rama pritja e presidentit Trump në zyrën e tij jo vetëm që i jep kapital politik, por e amniston edhe përpara armikut të patronit të tij.

Në qershor të vitit 2007, George W. Bush u bë presidenti i parë amerikan në detyrë që vizitonte Shqipërinë. Ajo vizitë rezultoi historike sepse forconte marrëdhëniet midis SHBA-së dhe kombit më pro-amerikan në botë. Në këtë frymë, presidenti Bush, në krah të kryeministrit konservator Sali Berisha, deklaroi se mbështeste anëtarësimin e Shqipërisë në NATO dhe se Kosova, herët a vonë, do të bëhej e pavarur – dy aspirata këto të kombit shqiptar. Ndërsa vizita e zotit Trump do të jetë në një kontrast të plotë.

Presidenti Trump do të ulet në të njëjtën karrige ku është ulur më parë ish-agjenti i burgosur i FBI-së, Charles McGonigal, si mik personal i kryeministrit Rama, ndërkohë që kryente “gjuetinë e shtrigave” ndaj presidentit Trump. Ai do të ulet gjithashtu në të njëjtën karrige ku janë ulur dhjetëra herë George dhe Alexander Soros.

Në të njëjtën karrige është ulur edhe oligarku rus Oleg Deripaska, i sanksionuar dhe i dënuar nga SHBA, por që në Shqipëri është shpallur nga qeveria e zotit Rama si investitor strategjik. Në të njëjtën zyrë, kryeministri Rama ka pritur edhe një person të përfolur për lidhjet me kartelin Sinaloa, të cilit më vonë qeveria shqiptare i dha një licencë për kazino.

 Presidenti Trump do të jetë mysafir i politikanit me jetëgjatësinë më të madhe në pushtet në Europë pas Lukashenkos në Bjellorusi. Një kryeministër që fitoi mandatin e katërt duke pasur në burg apo ndjekje penale tre kryetarët e partive opozitare. Ai rezulton të jetë gjithashtu politikani me më shumë pushtet që nga udhëheqësi komunist Enver Hoxha. Reforma në drejtësi, e financuar kryesisht nga qeveria e SHBA-ve dhe e hartuar nga Fondacioni Soros, i dha atij kontroll absolut mbi drejtësinë, duke e bërë personin që vendos se kush mund të arrestohet e kush jo. Të njëjtin militantizëm partiak në drejtësi që po e përjetojnë liderët e opozitës në Shqipëri, e ka përjetuar edhe zoti Trump vetë. Dhe jo rastësisht, prapa fuqisë së socialistit Rama mbi drejtësinë qëndron vetë Soros.

Shqiptaro-amerikanët votuan masivisht për zotin Trump me shpresën se programi i tij për luftën kundër kulturës “woke”, goditjen e karteleve të drogës, çlirimin e drejtësisë nga militantizmi partiak, do të zbatohej si kërkesë edhe ndaj aleatëve të SHBA-së. 35 vjet më parë, shqiptarët u ngritën kundër regjimit komunist me sytë dhe zemrën nga SHBA. Njësoj si atëherë, edhe sot ata presin që SHBA-të të kërkojnë një Shqipëri ku sundon shteti ligjor, ku nuk burgosen kundërshtarët politikë, ku luftohet krimi dhe korrupsioni. Janë pikërisht këto parime që i mundësuan Shqipërisë anëtarësimin në NATO dhe aleancën me SHBA-të.

👉🏽Renowned American journalist, Alex Newman, editor of the conservative magazine ‘The New American’

He immediately uses the term Ramaduro for Edi Rama, which shows that this term has become a viral phenomenon in influential circles in the US.

He emphasizes several times that the elections in Albania were deeply suspicious.

While the crime influenced Rama to maintain power, the journalist emphasizes that Berisha wants the cartels to be declared terrorist organizations by the US administration.

He also quotes a famous KGB defector, who states that communism has not gone away, but is now returning under a different name.

Baba, mos u lut më…” – Historia e Dibranit që e burgosi djali i vet (1978)

Peshkopi, pranverë e vitit 1978

Në një lagje të qetë të Peshkopisë, ku zilet e biçikletave përziheshin me zhurmën e këmbanave të bagëtive, jetonte një burrë i quajtur Hysen Spahiu, 62 vjeç. Ishte një nga burrat më të urtë dhe më të respektuar në qytet, zejtar i vjetër që punonte me dru, i njohur për kolltukët dhe dollapët që bënte me dorë.

Por ajo që nuk dinin të gjithë, ishte se Hyseni çdo mëngjes, sapo hapej drita e parë e diellit, vendoste një pecetë të bardhë mbi një tryezë të vjetër dhe lutej në heshtje. S’fliste me zë. S’kërkonte gjë për vete. Vetëm falënderonte Zotin që nuk kishte humbur nderin në këtë botë.

Djali i ri dhe partizan i flaktë – Flamuri

Një mëngjes, herët, ai hyri në kuzhinë dhe pa të atin duke qëndruar drejt, me kokën poshtë dhe sytë mbyllur, duart mbi tryezë, dhe pecetën e bardhë në të.

Qëndroi aty pa bërë zë. Kur i ati hapi sytë, e pa.

Ai nuk foli. Djali iku pa ngrënë mëngjes.

Raporti që nuk falte gjakun

“Hysen Spahiu, banor i lagjes ’11 Tetori’, është njeri me prirje të theksuara fetare.

Kam qenë dëshmitar se çdo mëngjes ai bën rite të heshtura fetare, duke kundërshtuar hapur frymën ateiste të Partisë.

Ky person përbën rrezik ideologjik për rininë dhe fëmijët e lagjes.”

Raporti mori rrugën drejt Komitetit të Partisë në Dibër.

Arrestimi pa paralajmërim .

Në një mëngjes të ftohtë qershori, ndërsa Hyseni po mbante një karrige në duar për t’ia çuar një komshiu, para derës ndaluan dy makina “GAZ”. U thirr në zyrën e Degës dhe u mor në pyetje për 17 orë.

Pyetja që i bëhej pa pushim ishte:

Kush tjetër lutet me ty?

Ai nuk pranoi asgjë. Vetëm tha:

Po, jam lutur. Por lutja ime s’ka vrarë njeri.

Letra që doli nga Spaçi

“Biri im, nuk të mallkoj.

Lutja ime ishte që ti të bëheshe njeri, jo i fortë.

Tani që jam plak, s’kam fuqi tjetër përveç faljes.

Nëse ndonjë ditë kupton se çfarë bëre, mos u turpëro – por shiko drejt qiellit dhe kërko falje.”

Letra nuk mori përgjigje.

Kur koha u kthye

Në vitin 1991, Flamuri ishte ende gjallë.

Kishte humbur të gjitha privilegjet dhe punonte si magazinier në një kooperativë të shkatërruar.

Ishte i vetëm, pa fëmijë dhe me sy të zbrazët.

Kur e pyetën një ditë për babain, tha vetëm:

Ai ishte më burrë se unë. Unë isha njeri pa shtyllë.

Nga ditari i një ish-shokut të qelisë së Hysenit:

“Hyseni s’fliste kurrë keq për birin që ia mori lirinë.
Vetëm lutej që të mos e rëndonte faji në ndërgjegje.

Kur vdiq, sytë i mbetën hapur. Dukej sikur priste ende një falje.”

Nesho: The PD will soon report to the highest levels of the Trump administration about May 11th

I usually write an article a month and send it to the American media. The last article ‘Meet Ramaduro …’ coincided with the interests of FoxNews, because there is irresponsible behavior here and it seems, in my opinion, that Rama has not only exceeded the red lines, but has already become an arrogant autocrat, who could go all the way to the US and do mischief there.

I think that the interests of the FoxNews editorial team and my writing align. The opposition leader, Sali Berisha, rightly expressed himself very well, even when he spoke about Ramaduro, where he saw and where the ways of US cooperation are seen, especially what the US and this administration have always insisted on; connections with organized crime, with cartels, money laundering, which has worried the US.

Ne kemi shumë procese që në SHBA po shikohen ato gjëra që regjimi i Ramës për të siguruar jetëgjatësinë e tij, është përpjekur, edhe me ndihmën e Soros, të influencës së ndryshme të burokratëve amerikanë, për të manipuluar proceset demokratike dhe funksionimin sidomos të opozitës në Shqipëri.

All of this is starting to become clear in the US.

Soon we will have other news, the opposition will be equally questioned.

We will have other very institutional news.

In principle, the issue of Sali Berisha’s wife’s name has been accepted as something wrong and only the bureaucratic mechanism is being looked at to unblock it.

It will be a matter of a very short time.
This too has its obstacles because those who created this had their own financial interests in the Balkans.

Secondly. I think the time has come and soon the DP opposition will be present at the highest levels of the US administration to report, explain, and get to know more closely all the issues that have been raised and identified so far by the OSCE-ODIHR, as well as other information coming from all other institutions.

It is an opinion article, I have written over 30 articles for the Fox group, but they published 11 of them in the US, also in the interest of their foreign policy.

But this article was an article that shows the level of reflection of ‘Ramaduro…’, said Agim Nesho

Nesho: 
Së shpejti PD do të raportojë në nivelet më të larta të administratës Trump për 11 majin

Diplomati Agim Nesho, ka treguar  se brenda një kohe të shkurtër, drejtues të lartë të Partisë Demokratike dhe opozitës shqiptare, do të raportojnë në nivelet më të larta të administratës së Trump në SHBA, për farsën elektorale të 11 majit dhe situatave të tjera të Shqipërisë.

Gjatë bisedës në ‘Task Force’ me Sonila Meçon në SYRI TV, Nesho ka folur dhe për shkrimin e tij të publikuar në FoxNews ‘Njihuni me Ramaduron ...’ ku tregohet për Edi Ramën. Sipas tij, ky ishte një artikull që ka përkuar me interesat e Fox-it dhe është publikuar, duke vënë në alarm Edi Ramën dhe marionetat e tij.


‘Unë zakonisht bëj një shkrim në muaj dhe e dërgoj për në mediat amerikane. Shkrimi i fundit ‘Njihuni me Ramaduron ...’ përkoi me interesat e FoxNews, për arsye se këtu ka një sjellje të papërgjegjshme dhe duket, për mendimin tim, se Rama i ka tejkaluar jo vetëm vizat e kuqe, por është bërë tashmë një autokrat arrogant, i cili mund të shkojët deri në SHBA dhe të bëjë karshillëqe atje.



Ky ishte një mesazh i dyanshëm. Unë vura një pasqyrë të realitetit shqiptar. Kaq bëra, siç mund ta bëni ju më mirë me artin e të shkruarit, por dhe gazetarë të tjerë.


Unë mendoj që përputhen interesat e redaksisë së FoxNews dhe shkrimit tim. Me të drejtë lideri i opozitës, Sali Berisha u shpreh shumë mirë, edhe kur foli për Ramaduron, ku ka parë dhe ku shikohen mënyrat e bashkëpunimit të SHBA, sidomos atë që SHBA dhe kjo administratë ka insistuar gjithmonë; lidhjet me krimin e organizuar, me kartelet, pastrimit të parave gjë që e ka shqetësuar SHBA-të.

Ne kemi shumë procese që në SHBA po shikohen ato gjëra që regjimi i Ramës për të siguruar jetëgjatësinë e tij, është përpjekur, edhe me ndihmën e Soros, të influencës së ndryshme të burokratëve amerikanë, për të manipuluar proceset demokratike dhe funksionimin sidomos të opozitës në Shqipëri.

Të gjitha këto në SHBA kanë filluar të qartësohen.

Së shpejti  do kemi dhe lajme të tjera, opozita do të jetë e barabartë të pyetet. 

Do kemi lajme të tjera shumë institucionale.

Në parim, çështja e non gratës së Sali Berishës është pranuar që është diçka e gabuar dhe po shikohet vetëm mekanizmi burokratik për ta zhbllokuar.

Do të jetë një çështje kohe shumë e shkurtër. Edhe kjo ka pengesat sepse për ata që e kanë krijuar këtë gjë, kanë pasur interesat e tyre edhe financiare për Ballkanin.

Së dyti. Mendoj se ka ardhur koha dhe së shpejti opozita e PD-së do të jetë prezente në nivelet më të larta të administratës së SHBA-së për të raportuar, shpjeguar, duke njohur më nga afër të gjithë ato problematika që janë shtruar dhe evidentuar deri më tani nga OSBE-ODIHR, ashtu edhe nga informacionet e tjera që vijnë nga të gjitha institucionet e tjera.

Është një artikull opinion, unë kam shkruar mbi 30 artikuj për grupin e Fox, por më kanë botuar 11 në SHBA, edhe në interes të politikës së jashtme të tyre.

Por ky artikull ishte një artikull që tregon shkallën e reflektimit të ‘Ramaduros...’, u shpreh Agim Nesho

🔴 Who are the bells ringing for from the extension of the Executive Order for the Western Balkans?

🔹️ ✍🏽 Besart Logu

Today’s news of the day was that President Donald Trump has extended the deadline for the Executive Order on the state of emergency in the Western Balkans.

Thus, the media and independent analysts close to the government started the race with headlines like “Berisha lied”, “Trump is also against Berisha”, “The US does not change course”.

Meanwhile, the truth is quite different.

First, Sali Berisha has never stated or undertaken that he will change American foreign policy.

It is an absurd and unrealizable promise that he cannot even use for political rhetoric.

The Democratic Party has claimed that with the arrival of President Trump, the approach to the non-women mechanism will change.

This refers to the very position of Secretary of State Marco Rubio during the period of the senator’s mandate.

1-Related to the Balkans: Milan Milutinovic: Former president of Republika Srpska and indicted by the International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia (ICTY) Bogdan Suboti: Born in Bosanska Gradiška, Bosnia and Herzegovina.

2-Drug trafficking links: Jesús Pérez Alvear (known as “Chucho Pérez”): Linked to Mexican cartels such as the “Cártel de Jalisco Nueva Generación”, “Los Cuinis” and the company “Gallística Diamante”. Gallística Diamante S.A. de C.V.: A Mexican company also known as “Ticket Premier”, involved in drug trafficking activities.

3-Russia-related: Nikolay Ivanovich Bortsov: Member of the State Chamber of the Russian Federation, previously sanctioned under Executive Order 14024.

So, it seems clear that the current administration has reviewed the decision-making of the previous one regarding the conditions and criteria for declaring those under sanctions, even with an expanded scope, including the Western Balkans.

Secondly, in a political sense, the extension of the Executive Order's terms is more of a message to those who have not yet been declared than to those who are in this status. 

That is to say, Berisha is in the process of reviewing the act and that the extension of the Order does not affect decision-making. 

The situation is different with officials who are potentially likely to be declared, especially if we consider the intervention in the Executive Order that former President Joe Biden made 12 days before taking office, where he expanded the scope of action and the subjects considered a threat to American national security.

Third, it is worth considering the time context.

Donald Trump signed the extension of the Executive Order for the Western Balkans on June 20, 2025, at the height of the conflict in the Middle East and especially its involvement in the military conflict with Iran.

Which means, whoever thought that the war diverted US attention from the Balkan region was wrong.

Now, after the achievement of peace, keep your eyes and ears open for news from across the ocean.

Also, in keeping with the logic of the time context, the Executive Order was made public today, June 24, the day before President Trump’s visit to the NATO summit in The Hague.

We recall here that the member countries of the North Atlantic Treaty Alliance from the Western Balkans are Croatia, Albania, Montenegro and North Macedonia.

States that have much more positive records than Albania in every ranking of international organizations regarding the level of corruption.

Starting from this perspective, who is next to be declared non grata? Or as they say in English, “Who’s next?”

In conclusion, contrary to what the government is propagandizing, the news that President Donald Trump signed the extension of the Executive Order for the Western Balkans has stirred up trouble in the Socialist Party.

Orientimi i debatit tek Partia Demokratike, e sidomos tek emri Sali Berisha, tregon ankth e siklet në rradhët e të korruptuarve që u gënjen mendja se duke blerë vota do të gëzojnë imunitet nga sanksionimi amerikan.

Për kë bien këmbanat nga zgjatja e Urdhërit Ekzekutiv për Ballkanin Perëndimor?

Sot lajm i ditës ishte se Presidenti Donald Trump ka zgjatur afatin e Urdhërit Ekzekutiv për gjendjen e jashtëzakonshme në Ballkanin Perëndimor.

Kështu, mediat dhe analistët e pavarur pranë pushtetit nisën garën me tituj të tipit "Berisha gënjeu", "Edhe Trump kundër Berishës", "SHBA nuk ndryshojnë kurs". 

Ndërkohë, e vërteta është krejt ndryshe.

Së pari, Sali Berisha kurrë nuk është shprehur apo të ketë marrë përsipër se do të ndryshojë politikën e jashtme amerikane. 
Është një absurd e premtim i parealizueshëm që as për retorikë politike nuk e përdor dot. 

Partia Demokratike ka pretenduar se me ardhjen e Presidentit Trump, qasja ndaj mekanizmit të non gratës do të ndryshojë. Kjo referuar vetë qëndrimit të Sekretarit të Shtetit Marco Rubio gjatë periudhës së ushtrimit të mandatit të senatorit.

Për më tepër, pritshmëritë për ndryshimin e qasjes nuk lidheshin me zgjatjen apo jo të Urdhërit Ekzekutiv. Revokimi i aktit të shpalljes non grata është fakt nga kjo administratë. Më 28 maj 2025 u hoqën nga Lista e Shtetasve të Sanksionuar (SDN) persona:

1. Të lidhur me Ballkanin:
Milan Milutinovi: Ish-president i Republikës Serbska dhe i akuzuar nga Tribunali Penal Ndërkombëtar për ish-Jugosllavinë (ICTY)
Bogdan Suboti: Lindur në Bosanska Gradiška, Bosnjë-Hercegovinë.

2. Të lidhur me trafikun e narkotikëve:
Jesús Pérez Alvear (i njohur si “Chucho Pérez”): I lidhur me kartelet meksikane si “Cártel de Jalisco Nueva Generación”, “Los Cuinis” dhe kompaninë “Gallística Diamante”.
Gallística Diamante S.A. de C.V.: Një kompani meksikane e njohur gjithashtu si “Ticket Premier”, e përfshirë në aktivitete të lidhura me trafikun e narkotikëve.

3. Të lidhur me Rusinë:
Nikolay Ivanovich Bortsov: Anëtar i Dhomës së Shtetit të Federatës Ruse, i sanksionuar më parë sipas Urdhrit Ekzekutiv 14024.

Pra, duket qartë se administrata aktuale ka rishikuar vendimmarrjet e asaj paraardhëse sa i përket kushteve e kritereve të shpalljes së të sanksionuarve, madje me objekt të zgjeruar, përfshirë këtu edhe Ballkanin Perëndimor.

-Së dyti, në kuptimin politik, zgjatja e afateve të Urdhërit Ekzekutiv është një mesazh më tepër për të pashpallurit ende se sa për ato që janë në këtë status. 

Që do të thotë, Berisha është në fazën e rishikimit të aktit dhe se zgjatja e Urdhërit nuk ndikon në vendimmarrje. 

Ndryshe ndodh me zyrtarët potencialisht të mundshëm për t'u shpallur, sidomos nëse kemi parasysh ndërhyrjen në Urdhërin Ekzekutiv që bëri ish Presidenti Joe Biden 12 ditë para dorëzimit të detyrës ku zgjeroi fushën e veprimit dhe të subjekteve që konsiderohen rrezik për sigurinë kombëtare amerikane. 

🔺Thënë ndryshe, administrata Trump po i thotë "Kujdes" të korruptuarve në ballkan dhe jo të shpallurve të administratës demokrate për të cilët republikanët kanë shprehur rezerva në periudhë opozite e konkretizuar me revokime në periudhë pushteti.

Së treti, vlenë të merret në konsideratë edhe konteksti kohor. Donald Trump ka nënshkruar zgjatjen e Urdhërit Ekzekutiv për Ballkanin Perëndimor më 20 qershor 2025, në kulmin e konfliktit në Lindjen e Mesme e sidomos të përfshirjes së saj në konflikt ushtarak me Iranin. 
Që do të thotë, kush mendoi se lufta shmangu vëmendjen e SHBA ndaj rajonit të ballkanit e ka gabim. Tani, pas arritjes së paqes, të rrinë sy e veshë për lajme nga tej oqeanit.

Gjithashtu, në vazhdim të logjikës së konteksit kohor, Urdhëri Ekzekutiv u bë publik pikërisht sot, më 24 qershor, një ditë para vajtjes së Presidnetit Trump në samitin e NATO-s në Hagë. 

Kujtojmë këtu se vende anëtare të Aleancës së Traktatit të Atlantikut të Veriut nga Ballkani Perëndimor janë Kroacia, Shqipëria, Mali i zi dhe Maqedonia e Veriut. 
Shtete të cilat shënojnë rekorde shumë më pozitive se Shqipëria në çdo rankim të organizmave ndërkombëtar sa i përket nivelit të korrupsionit. E nisur nga kjo perspektivë, kush e ka rradhën të shpallet non grata? Apo siç e thonë në agnlisht, "Who's next?"

Si përfundim, ndryshe nga sa propagandon qeveria, lajmi se Presidenti Donald Trump firmosi zgjatjen e Urdhërit Ekzekutiv për Ballkanin Perëndimor ka trazuar ujrat në Partinë Socialiste. 

Orientimi i debatit tek Partia Demokratike, e sidomos tek emri Sali Berisha, tregon ankth e siklet në rradhët e të korruptuarve që u gënjen mendja se duke blerë vota do të gëzojnë imunitet nga sanksionimi amerikan.

Numerically, the US has approximately 1.3 million active military personnel and over 800,000 reservists and National Guard members, while also having the largest military network of bases in foreign countries, with a presence in more than 70 countries.

The strength of the US does not lie in numbers alone. What makes it unique is its technological superiority.

Virginia and Ohio-class submarines:

State-of-the-art platforms for strategic deterrence and precision operations.

Satellite and cyber warfare systems:

The US has a leading position in the field of cyberspace, with specialized units supporting electronic and information dominance.

The United States possesses approximately 5,000 nuclear warheads, of which approximately 1,600 are immediately operational.

The strategic nuclear triad of intercontinental ballistic missiles (ICBMs), ballistic missile submarines (SSBNs), and strategic bombers provides a “second strike” capability and acts as a pillar of global deterrence.

The US’s speed of response is extremely high. They have 11 aircraft carriers, while China has 3 and Russia only 1.

They can operate simultaneously in two or more theaters of operations, while their large fleet of transport and refueling aircraft offers unparalleled operational flexibility.

The US Armed Forces in Numbers:

Air Force

The US has over 13,300 military aircraft, including about 2,200 advanced fighter jets such as the F-15, F-16, F-22 and F-35. The bomber fleet includes 150 B-1B, B-2 and B-52 bombers.

Helicopters are a key part of air mobility and support, with a total of 5,400, including 970 Apache attack helicopters.

Refueling aircraft (KC-135, KC-46) number around 550, while 1,050 strategic transport aircraft (C-17, C-130, C-5) guarantee the ability for global force projection.

Ground Forces

The US ground armament includes 6,000 M1 Abrams tanks, of which about 2,500 are active. In addition, over 41,000 armored vehicles such as Bradley, Stryker, Humvee and others are at the disposal of the troops.

The artillery consists of 1,400 units, including self-propelled and towed vehicles, while the missile capacity is represented by over 1,000 HIMARS and MLRS systems.

Naval Power

The US Navy has a total of 490 warships, including 11 Gerald R. Ford- and Nimitz-class aircraft carriers, which are symbols of naval dominance. The fleet also includes 68 nuclear submarines (SSN and SSBN), 90 destroyers and cruisers, and 33 amphibious assault ships for sea-land operations.

In total, 20 modern frigates and 100 support ships reinforce the navy’s logistical and operational capacity.

Nuclear Arsenal

The United States possesses 5,044 nuclear warheads in total, of which 1,600 are operational. Strategic capabilities include 400 Minuteman III intercontinental ballistic missiles (ICBMs), 14 nuclear submarines with Trident II missiles, and 60 to 70 strategic bombers ready for nuclear missions.

Military Manpower

The active-duty personnel of the U.S. Armed Forces consist of 1.33 million troops, while 800,000 are in the reserves and National Guard. In total, over 2.13 million forces can be mobilized in the event of a large-scale conflict.

Berisha’s post

“The obliteration, de facto annihilation last night of the nuclear potential of the Ayatollahs of Iran by US air power is a new opportunity and a powerful call for Iranians in Iran and around the world to unite for the overthrow of the obscurantist theocratic dictatorship and for a free and democratic Iran.”

Postimi i Berishes

“Obliterimi, de facto asgjesimi mbrëmë i potencialit bërthamor të Ajetullahëve të Iranit nga fuqia ajrore e SHBA-së është një mundësi e re dhe një thirrje e fuqishme për iranianët në Iran dhe në botë të bashkohen për përmbysjen e diktaturës teokratike obskurantiste dhe për një Iran të lirë dhe demokratik.”

Berisha mbështet Trump: Asgjësimi i potencialit bërthamor të Iranit, thirrje e fuqishme për përmbysjen e diktaturës obskurantiste 

Partia Demokratike rreshtohet krah SHBA-së në sulmin e ndërmarrë më 21 qershor kundër tre objekteve bërthamore në Iran.

Lideri i PD-së, Sali Berisha në postim në Facebook nënvizon se asgjësimi i potencialit bërthamor të Ajetullahëve të Iranit nga fuqia ajrore e SHBA-së është një mundësi e re dhe një thirrje e fuqishme jo vetëm për iranianët në Iran por dhe në mbarë botën të bashkohen për përmbysjen e diktaturës teokratike obskurantiste dhe për një Iran të lirë dhe demokratik

“Shkatërrimi, de facto, i potencialit bërthamor të ajatollahëve të Iranit nga fuqia ajrore amerikane është një mundësi e re dhe një thirrje e fuqishme për iranianët në Iran dhe në mërgatë që të bashkohen për përmbysjen e diktaturës teokratike obskurantiste dhe për një Iran të lirë e demokratik.”

Postimi i Berishes

“Obliterimi, de facto asgjesimi mbrëmë i potencialit bërthamor të Ajetullahëve të Iranit nga fuqia ajrore e SHBA-së është një mundësi e re dhe një thirrje e fuqishme për iranianët në Iran dhe në botë të bashkohen për përmbysjen e diktaturës teokratike obskurantiste dhe për një Iran të lirë dhe demokratik.

Situata midis Pakistanit dhe Indisë u përshkallëzua pasi të paktën 26 persona u vranë në pjesën indiane të Kashmirit.

Ne mbrojmë lirinë suedeze – vrasjet për nder nuk kanë vend këtu.

Kushdo që izolon familjen e tij nga shoqëria nuk duhet të jetë në gjendje të bëhet qytetar.

Tani të Moderuarit po paraqesin një propozim të ri për të forcuar shtetësinë suedeze.

Kultura e nderit pengon shumë njerëz të jetojnë një jetë të lirë.
Vlerësohet se deri në 240,000 të rinj (nga familjet e ardhura me origjinë arabe) jetojnë nën shtypjen e nderit në Suedi.

Numri i rasteve të panumëruara është i madh.

Të moderuarit duan të prezantojnë një kërkesë krejtësisht të re për t’u pajisur me shtetësi suedeze – që të promovohet integrimi i anëtarëve të familjes.

Kjo do të thotë që një burrë që izolon gruan ose vajzat e tij nga shoqëria suedeze nuk duhet të jetë kurrë në gjendje të bëhet shtetas suedez.

👉🏽Ne mbrojmë lirinë dhe barazinë suedeze.
👉🏽Ne forcojmë rëndësinë e shtetësisë suedeze.

Ministri i emigracionit Johan Forssell /

👉🏽Ne mbrojmë lirinë dhe barazinë suedeze.
👉🏽Ne forcojmë rëndësinë e shtetësisë suedeze.

✍🏽 Ministri i emigracionit Johan Forssell /

Sipas një marrëveshjeje të përbashkët për mbrojtjen, një total prej 300 miliardë suedeze do të investohet në mbrojtjen ushtarake dhe civile. Borxhi do të rritet me tre pikë përqindjeje.

3.5 përqind e PBB-së do të shpenzohet për mbrojtjen ushtarake dhe 1.5 përqind për mbrojtjen civile. Kjo është në përputhje me kërkesat për të cilat NATO pritet të vendosë javën e ardhshme.

– Bëhet fjalë për të siguruar që fëmijët dhe nipërit dhe mbesat tona të mos kenë nevojë të mësojnë të flasin rusisht, thotë Ministrja e Financave Elisabeth Svantesson (M).

Mikael Damberg (S) thotë se marrëveshja është një “fitore për Suedinë”.

– Është gjithashtu një sinjal i rëndësishëm i politikës së sigurisë që po i dërgohet, jo vetëm Rusisë, thotë ai.

Teqeja e Sarandës dhe Baba Sadiku një oaz qetësie, besimi dhe shprese.

Shkruan Bislim Ahmetaj /

Saranda prej dekadash për mua dhe familjen time është shndërruar në një atraksion të pashmangshëm vakancash, siç edhe vizita në Teqenë “Reshat Dede Baba” të këtij qyteti. (Kjo teqe mban emrin e të ndritshmit Reshat Bardhi, që i dha dritë dhe ndriçim besimit bektashi pas viteve të ’90-a)

Një burrë i qetë, i shtruar, i qeshur, në pamjen e të cilit fshihet misticiteti i besimit, dashuria për fenë dhe atdheun, që në besimin bektashi nuk ka një kufi ndarës, por edhe butësia dhe ëmbëlsia e një njeriu të zakonshëm.

Kësaj radhe qetësia mistike që e rrethon gjithmonë teqenë e Sarandës ishte prishur, kishte punime ndërtimi në çdo cep të kompleksit.
Po rinovohej rrethimi dhe disa pjesë brenda saj.
Zhurmat dhe pluhurin e punimeve e mbuloi dhe i zhduku si me magji biseda me babain e teqesë.

Ju prezantova shkurt, si besimtar tradicional dhe poet.

E komplimetova për pozicionin unik dhe cilësinë e jashtëzakonshme të punimeve në çdo detaj.

-Druaj që përceç besimit të thellë dhe durimit, duhet edhe shumë dashuri për të mbaruar punë të mira, me standarte dhe cilësi të lartë që ti sheh syri kudo në këtë vend të shenjtë.

Teqeja e Sarandës aq sa të jep imazhin e një objekti të lashtë, po ashtu të duket sikur sapo është përfunduar.
Gjithçka është në vendin e vet, gjithçka shkelqen, shndrit, të mbush me besim dhe shpresë.

Gjithçka është në vendin e vet, gjithçka shkelqen, shndrit, të mbush me besim dhe shpresë.

-Çdo gjë që të sheh syri në të gjithë kompleksin e teqesë tonë është ndërtuar me të ardhurat që vinë nga dhuratat e besimtarëve,

ndaj unë përpiqem që ta shperblej në mënyrën më të mirë të mundshme djersën dhe sakrificën e tyre.- ju përgjigj butësisht arsyetimit tim Babai i Teqesë.

Kur e nisëm aq kishim, aq mundëm, por mi vriste sytë ai mur rrethues me blloqe betoni, tani po e riparojmë këtë handikap të kohës.
Kemi një projekt të ri edhe për rrugën e re, me ndihmën e Zotit do ta përfundojmë shpejt.- më shpjegonte me shumë përkushtim Baba Sadiku.

Ndërsa unë nisa ti flas për Dervish Luzhën dhe Rexhep Belin, dy baballar të besimit bektashi në Malësinë e Gjakovës që sfiduan diktaturën komuniste në kulmin e egërsisë së saj.

Ai po më thoshte që tropojanët në shumicë janë të besimit bektashi edhe për shkak të këtyre baballarëve.

Ndërsa një meso burrë ulur në poltronat luksoz dhe të rehatshëm të kubesë priste që ta takonte Baba Sadikun, unë u shkëputa prej tij me shumë konsideratë dhe respekt drejt në skrivanie që shërben për të lënë shënime përshtypjesh, që besimtarët dhe vizitorët lënë pas shërbesave rituale dhe vizitave…

Që në tetor të vitit 2024, Forcat Ajrore Izraelite (IAF) shkatërruan pjesën më të madhe të mbrojtjes ajrore të Iranit, por një numër sistemesh moderne të mbrojtjes ajrore mbetën në vend.

Mossad, agjencia e spiunazhit e përqendruar në operacionet jashtë vendit, ishte ngarkuar me shkatërrimin e mbrojtjes ajrore dhe arsenalit raketor të Iranit.

Mossadi tregoi tashmë në korrik 2024 se mund të godasë pothuajse kudo që dëshiron në Iran.

Udhëheqësi i vrarë i Hamasit

Më pas, udhëheqësi politik i Hamasit, Ismail Haniya, u vra me një bombë brenda një shtëpie mysafirësh të sigurisë së lartë që i përkiste Gardës Revolucionare (IRGC).

Të premten e kaluar erdhi përsëri koha.

Kur Izraeli nisi sulmin e tij të papritur, Mossadi shkatërroi një numër të armëve kundërajrore të Iranit shumë kohë përpara se avionët luftarakë të arrinin në Iran, shkruan Wall Street Journal, e cila ka marrë detaje të operacionit.

Armët kundërajrore ndodheshin thellë brenda Iranit, ku agjentët kishin vepruar në fshehtësi për një kohë të gjatë.

Kur forcat raketore të Iranit filluan të nxirrnin raketa-hedhësit nga hangaret e tyre, agjentët i shkatërruan edhe ato.

Sipas burimit të WSJ, Irani ka katër herë më shumë raketa sesa platforma lëshimi, gjë që kufizon aftësinë e tyre për të kryer sulme në shkallë të gjerë.

Sisteme armësh pa pilot
Armët që përdorën ishin dronë dhe “sisteme të tjera armësh pa pilot” që qëlloheshin nga distanca.

Kështu shkoi operacioni.

Mossadi filloi përgatitjet për operacionin e tij “vite” para sulmit ajror të së premtes, sipas një burimi me të cilin foli Wall Street Journal

Ashtu si në sulmin e famshëm ukrainas ndaj bazave ajrore ruse, agjentët e Mossadit kontrabanduan në mënyrë metodike pjesë të dronëve në Iran gjatë një periudhe të gjatë kohore.

Mossadi bleu dronë të thjeshtë komercialë, nëpërmjet partnerëve të biznesit të panjohur, njësoj si kur eliminuan pjesë të mëdha të udhëheqjes së grupit terrorist Hezbollah me anë të pagerëve shpërthyes.

Dronët ishin kuadrokopterë të thjeshtë me katër rotorë.

I kontrabanduar në çanta

Komponentët e dronit dhe municionet e përdorura u kontrabanduan në çanta, kamionë dhe kontejnerë transporti.

Agjentët brenda Iranit mblodhën pajisjet dhe ua shpërndanë ekipeve të sulmit, të cilët i mblodhën të gjitha dhe u vendosën pranë pozicioneve të mbrojtjes ajrore iraniane dhe vendeve të lëshimit të raketave.

Udhëheqësit e ekipit u trajnuan jashtë Iranit dhe nga ana tjetër i trajnuan ekipet e tyre në vend.

Mossadi e dinte se ku ishin të gjitha objektivat, por distanca e madhe e Iranit kërkonte që ata të përgatiteshin shumë më parë.

Ndërsa aeroplanët F-35 të Izraelit iu afruan Iranit, dronët u ngritën dhe rrëzuan armë kundërajrore, raketa dhe platforma lëshimi, diçka që Mossad ka publikuar pamje të ndryshme.

Disa prej tyre kontrolloheshin nga operatorët e Mossadit, të tjerë ishin të programuar paraprakisht për të kryer misionet e tyre.

Fluturoi pa lëndime mbi Iranin

Kur mbërritën aeroplanët, një numër prej tyre u përqendruan edhe në shkatërrimin e mbrojtjeve ajrore dhe depove të raketave shtesë. Që të dielën, një numër i madh aeroplanësh izraelitë fluturuan të padëmtuar mbi Iranin në mes të ditës.

Ekipi i Mossadit shkatërroi një “duzinë apo më shumë kamionë” të përdorur si lëshues raketash.

Të premten dhe të shtunën, Irani qëlloi afërsisht 200 raketa drejt Izraelit, diçka që ish-kreu i Mossadit e konsideron një sukses, edhe pse ai e di më shumë se shumica se Irani ka të ngjarë të ketë burime të mëdha të fshehura.

«Prisnim shumë më tepër. Por kjo nuk do të thotë se do të shohim shumë më tepër sot ose nesër», thotë Sima Shine, tani drejtuese e studimeve për Iranin në organizatën kërkimore National Security Studies.

Në Iran, operacioni i Mossadit ka përhapur tronditje dhe frikë.

Të shtunën, sipas WSJ, një thirrje nga inteligjenca iraniane qarkulloi në mediat iraniane për njerëzit që të ishin në kërkim të kamionçinave dhe kamionëve që mund të përdoren për të lëshuar dronë.

Så slog Israels elitagenter ut Irans försvar

👉🏽När Israels stridsflygplan i fredags flög in över Iran mötte de nästan inget motstånd.


Det iranska luftvärnet stod redan i brand.

Nu avslöjas nya detaljer om spionbyrån Mossads operation djupt inne på iranskt territorium.
Mossad anses av många som världens främsta underrättelsetjänst.

I fredags skrevs ett nytt kapitel i legenden om Mossad.

Israels största rädsla inför det massiva flyganfallet i fredags var såväl Irans luftvärn, som det stora antalet robotar som Iran förväntades använda i sin hämnd.
Redan i oktober 2024 slog Israels flygvapen IAF ut mycket av Irans luftvärn, men ett antal moderna luftvärnssystem återstod.

Mossad, spionbyrån med fokus på operationer utomlands, fick i uppdrag att decimera Irans luftförsvar och robotarsenal.

Mossad visade redan i juli 2024 att de kan slå till nästan var de vill i Iran.

👉🏽Lönnmördade Hamastoppen !

Då lönnmördades Hamas politiske ledare Ismail Haniya med en bomb inne i ett toppsäkert gästhus som tillhör Revolutionsgardet (IRGC).

I fredags var det dags igen.

När Israels inledde sitt överraskningsanfall slog Mossad ut ett antal av Irans luftvärnspjäser långt innan stridsflygplanen nådde Iran, skriver Wall Street Journal, som har fått ta del av detaljer om operationen.

Luftvärnpjäserna befann sig långt inne i Iran, där agenterna hade opererat i hemlighet under lång tid.

När Irans raketstyrkor började rulla fram sina robotavfyrningsramper ur deras hangarer slog agenterna ut dem också.

Enligt WSJ:s källa har Iran fyra gånger fler robotar än de har avfyrningsramper, vilket begränsar deras möjlighet till storskaliga attacker.

👉🏽Obemannade vapensystem .

Vapnen de använde var drönare och andra ”obemannade vapensystem” som avfyrades på distans.

Såhär gick operationen till.

Mossad började förbereda sin operation ”åratal” innan fredagens flyganfall enligt en källa Wall Street Journal talat med.
Precis som vid den berömda ukrainska attacken mot ryska flygbaser, smugglade Mossads agenter metodiskt in drönarkomponenter i Iran under lång tid.

Mossad köpte enkla kommersiella drönare, via ovetande affärspartners, precis som när de slog ut stora delar av terrorgruppen Hizbollahs ledarskap med exploderande personsökare.

Drönarna var enkla quadkopters med fyra rotorer.

👉🏽Smugglades i väskor

Drönarkomponenterna och ammunitionen som användes smugglades in i väskor, lastbilar och transportcontainrar.

Agenter inne i Iran samlade ihop utrustningen och distribuerade den till anfallsteamen, som monterade ihop allt och baserade sig nära Irans luftförsvarspositioner och robotavfyrningsstationer.

Teamledarna tränades utanför Iran, och tränade i sin tur upp sina team på plats.

Mossad kände till var alla mål fanns, men Irans stora avstånd krävde att de förberedde sig i god tid.

När Israels F-35-plan närmade sig Iran lyfte drönarna och slog ut luftvärn, robotar och avfyrningsramper, något Mossad har släppt filmer på.

Vissa av dem styrdes av Mossads operatörer, andra var förprogrammerade att utföra sina uppdrag.

Bild från videon som Mossad släppt kring operationen. 
Bild

👉🏽Flög ohotat över Iran

När flygplanen nådde fram koncentrerade sig ett antal av dem även på att slå ut ytterligare luftvärn och robotlager. Redan under söndagen flög ett stort antal israeliska plan ohotat över Iran i dagsljus.

Mossads team slog ut ett ”dussintal lastbilar” som används som robotavfyrningsramper.

Fredag och lördag sköt Iran ungefär 200 robotar mot Israel, något som Mossads förre Iranchef anser är en framgång, även om han mer än de flesta vet att Iran sannolikt har stora dolda resurser.

– Vi förväntade oss mycket mer. Men det betyder inte att vi kommer få se mycket mer i dag eller i morgon, säger Sima Shine, numera chef för Iranstudier på thinktanken National Security Studies.

I Iran har Mossads operation spridit chock och rädsla.

På lördagen cirkulerade enligt WSJ en uppmaning från iransk underrättelsetjänst i iranska medier att folk ska hålla utkik efter pickups och lastbilar som kan användas för att avfyra drönare.

Threatening incident against the Minister of Foreign Affairs

A threatening incident involving Foreign Minister Maria Malmer Stenergård occurred on Wednesday, according to information from Aftonbladet.

According to Prime Minister Ulf Kristersson, several politicians have been harassed by activists over the past 24 hours.

“It is also a threat to democracy and has no place in our country,” he writes for Aftonbladet.

On Wednesday, Foreign Minister Maria Malmer Stenergard was subjected to what could be described as a threatening incident, according to information from Aftonbladet.

“We refer these kinds of questions to the Swedish Security Service,” writes the Foreign Minister’s press secretary, Susan Vo Bergqvist.

During a press conference on Thursday, Malmer Stenergård answered the question about the incident in general terms.

– I will always defend the right to demonstrate and protest – as well as the right to be a politician and not to be afraid of threats and violence either in the workplace, in society or at home, she says and continues:

“We have seen developments in recent weeks and I am receiving information that members of parliament are afraid, they do not dare to move freely,” she says.

Everyone has an obligation to contribute to a fair and reasonable debate on these very difficult issues. This applies to the government, the opposition and the media.

The Security Service, which is responsible for the government’s personal protection, was left speechless when Aftonbladet reached them.

– We are responsible for the security of the central government. I am not able to go into further details about any incidents or details about our protection in that way, says Säpo press spokeswoman Karin Lutz.

Kristersson confirms threats !

“Questions about concrete threats are referred to Säpo, but I want to say this: in the last 24 hours, several politicians have been threatened and harassed by activists. This is also a threat to democracy and has no place in our country.

A great responsibility now falls on those who, by spreading lies, terrorist romance and anti-Semitism, polarize and incite feelings of hatred in Sweden.

Do not bring the conflicts of the Middle East to Swedish streets and squares,” the prime minister writes in a comment to Aftonbladet.

Social Democrat leader Magdalena Andersson also comments on the incident:

“No elected official should be limited in their mission because others behave in a threatening manner. This is unacceptable and harms democracy. We must ensure that all politicians can work on security and protection,” she writes in a commentary for Aftonbladet.

Incident kërcënues ndaj Ministrit të Punëve të Jashtme

Një incident kërcënues që përfshinte Ministren e Jashtme Maria Malmer Stenergard ndodhi të mërkurën, sipas informacioneve të Aftonbladet.

Sipas kryeministrit Ulf Kristersson, disa politikanë janë ngacmuar nga aktivistët gjatë 24 orëve të fundit.

“Është gjithashtu një kërcënim për demokracinë dhe nuk ka vend në vendin tonë”, shkruan ai për Aftonbladet.

• Ministrja e Jashtme Maria Malmer Stenergard është përfshirë në një incident kërcënues, gjë që ka bërë që sekretarja e saj e shtypit t’i drejtojë pyetje Shërbimit të Sigurisë. 
• Malmer Stenergard thekson rëndësinë e të qenit në gjendje të protestosh dhe të vepruarit si politikan pa ndjerë frikë. 
• Shërbimi i Sigurisë, i cili është përgjegjës për mbrojtjen e anëtarëve të qeverisë, nuk pranon të komentojë për incidente specifike. 

Ministri i Punëve të Jashtme pas incidentit: Njerëzit kanë të drejtë të mos kenë frikë nga kërcënimet1:18

Të mërkurën, Ministrja e Jashtme Maria Malmer Stenergard iu nënshtrua asaj që mund të përshkruhet si një incident kërcënues, sipas informacionit të Aftonbladet.

“Ne ia referojmë këto lloj pyetjesh Shërbimit Suedez të Sigurisë”, shkruan sekretarja e shtypit e Ministrit të Jashtëm, Susan Vo Bergqvist.

Gjatë një konference për shtyp të enjten, Malmer Stenergard i përgjigjet pyetjes në lidhje me incidentin në terma të përgjithshëm.

– Unë gjithmonë do të mbroj të drejtën për të demonstruar dhe protestuar – si dhe të drejtën për të qenë politikane dhe për të mos pasur frikë nga kërcënimet dhe dhuna as në vendin e punës, as në shoqëri apo në shtëpi, thotë ajo dhe vazhdon:

“Kemi parë zhvillime në javët e fundit dhe po marr informacione se anëtarët e parlamentit kanë frikë, nuk guxojnë të lëvizin lirshëm”, thotë ajo.

Ajo thekson se është e rëndësishme të vlerësohen të dy interesat – që një zyrtar i zgjedhur në mënyrë demokratike të jetë në gjendje të kryejë detyrat e tij ose të saj, por që ai të ketë edhe të drejtën të demonstrojë. 

– Të gjithë kanë detyrimin të kontribuojnë në një debat korrekt dhe të arsyeshëm mbi këto çështje shumë të vështira. Kjo vlen si për qeverinë, ashtu edhe për opozitën dhe median.

Shërbimi i Sigurisë, i cili është përgjegjës për mbrojtjen personale të qeverisë, mbetet pa fjalë kur Aftonbladet arrin tek ata.

– Ne jemi përgjegjës për sigurinë e qeverisë qendrore. Nuk kam mundësi të hyj në detaje të mëtejshme rreth ndonjë incidenti apo detajeve rreth mbrojtjes sonë në atë mënyrë, thotë zëdhënësja e shtypit e Säpo-s, Karin

👉Kristersson konfirmon kërcënimet

Të enjten, kryeministri Ulf Kristerson konfirmoi se disa politikanë suedezë kanë marrë kërcënime ditët e fundit.

“Pyetjet në lidhje me kërcënimet konkrete i referohen Säpo-s, por dua të them këtë: në 24 orët e fundit, disa politikanë janë kërcënuar dhe ngacmuar nga aktivistë.

Ky është gjithashtu një kërcënim për demokracinë dhe nuk ka vend në vendin tonë.

Një përgjegjësi e madhe tani bie mbi ata që, duke përhapur gënjeshtra, romancë terroriste dhe antisemitizëm, polarizojnë dhe nxisin ndjenja urrejtjeje në Suedi.

Mos i sillni konfliktet e Lindjes së Mesme në rrugët dhe sheshet suedeze”, shkruan kryeministri në një koment për Aftonbladet.

👉Liderja SocialDemokrate Magdalena Andersson gjithashtu komenton mbi incidentin:

“Asnjë zyrtar i zgjedhur nuk duhet të kufizohet në misionin e tij sepse të tjerët sillen në një mënyrë kërcënuese. Kjo është e papranueshme dhe dëmton demokracinë. Ne duhet të sigurohemi që të gjithë politikanët të mund të punojnë në siguri dhe mbrojtje”, shkruan ajo në një koment për Aftonbladet.

Nafi Çegrani është një nga figurat më të veçanta që ka nxjerrë trualli i Çegranit – bir i një vendi me rrënjë të thella atdhedashurie, ai përfaqëson më shumë se një intelektual: është zë, është kujtesë, është simbol qëndrese.

Në jetën dhe fatin e tij përplasen epokat më të errëta të historisë moderne shqiptare – periudha të mjegullta, të përndjekjeve politike, të dhunës ideologjike dhe të hakmarrjes së sistemit ndaj ndërgjegjes njerëzore. I rritur me ndjeshmërinë e drejtësisë dhe me idealet e një brezi që besonte në të vërtetën, Nafi Çegrani nuk zgjodhi heshtjen as kompromisin.

Por pikërisht për këtë, do të përballej me makinerinë më të egër të shtetit jugosllav: Shërbimin famëkeq të UDB-së. I akuzuar padrejtësisht në një proces të inskenuar në Zenicë të Bosnjës në vitin 1981 – sipas modelit stalinist të “gjyqeve popullore” – ai u shndërrua në “kokë turku”. E burgosën. E torturuan. E dënuan me vdekje. Në ballin e tij u përplasën stuhi erërash me ngrica akulli… por ai mbeti gjallë për të dëshmuar.

Figura e Nafi Çegranit përfaqëson një ndër kapitujt më të ndritshëm por edhe më tragjik të historisë së rezistencës shqiptare në ish-Jugosllavi.

I lindur në fshatin Çegran të Gostivarit, Nafi Çegrani doli në pah jo vetëm si intelektual dhe veprimtar politik, por mbi të gjitha si një atdhetar i paepur që i kushtoi jetën çështjes kombëtare shqiptare në një kohë të errët të represionit jugosllav ndaj shqiptarëve në Maqedoni, Kosovë dhe viset tjera  etnike .

Në fillim të viteve ’70, Nafi Çegrani kishte një pozitë të rëndësishme brenda strukturave të shërbimit sekret jugosllav (UDB-a). Kjo pozitë i dha atij njohuri të thella mbi aparatin represiv që shtypte shqiptarët në trojet e veta. Në vitin 1974, duke mos mundur të pajtohej me mizoritë që ushtroheshin ndaj popullit të tij dhe me politikat shtetërore të asimilimit dhe dhunës sistematike, Çegrani vendosi të arratisej në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Arratisja e tij ishte një tronditje për strukturat e UDB-së në Shkup dhe Beograd. Ajo u pa si një tradhti e madhe, por njëkohësisht edhe si një akt i guximshëm që e ekspozonte më qartë natyrën kriminale të sistemit.

Në SHBA, Nafi Çegrani vazhdoi veprimtarinë atdhetare, duke bashkëpunuar me mërgatën shqiptare dhe duke ngritur zërin në qarqet ndërkombëtare për shkeljet e të drejtave të shqiptarëve në Jugosllavi. Ai ishte pjesë e atyre figurave që punuan për ndërkombëtarizimin e çështjes shqiptare dhe për përgatitjen e opinionit ndërkombëtar mbi represionin që shqiptarët përjetonin nën regjimin komunist në Ballkan.

Hakmarrja e UDB-së nuk vonoi.

Në vitin 1981, kur lëvizja studentore shqiptare në Kosovë po trondiste themelet e Jugosllavisë dhe kërkonte barazi e vetëvendosje, shërbimi sekret jugosllav organizoi një sërë procesesh politike të montuara për të trembur shqiptarët dhe për të shuar çdo lëvizje opozitare. Njëri prej këtyre proceseve ishte ai i njohur si Procesi i Zenicës, i zhvilluar në qytetin industrial të Bosnjës, në të cilin u dënuan një grup veprimtarësh shqiptarë dhe një boshnjak.

Mes të akuzuarve, emri i Nafi Çegranit zinte vendin kryesor. E tani, pasi ishte kthyer nga Amerika para  vdekjes së Titos,  ai u akuzua për ” vrasje”  që nuk kishte ndodhur, e që në fakt, pas planeve të strukturave jugosllave, fshihej e vërteta : “veprimtari armiqësore kundër shtetit”, për “spiunazh dhe propagandë nacionaliste”, dhe për “organizim të grupeve terroriste nga jashtë vendit”. Kjo ishte një përpjekje e qartë për ta demonizuar figurën e tij, për ta përdorur si shembull frikësues dhe për të goditur rrjetet e lidhura me të në Jugosllavi, veçmas të krerëver të emigracionit shqiptar në Perëndim.

Në mënyrë të paprecedentë, gjykata e Zenicës e dënoi Nafi Çegranin me vdekje – me pushkatim. Ky ishte një vendim që nuk kishte qëllim ligjor, por politik.

Ishte një gjykim simbolik i urrejtjes dhe frikës që aparati shtetëror kishte ndaj një shqiptari që dikur kishte qenë brenda sistemit dhe që tashmë ishte kthyer në kundërshtarin më të zëshëm të tij.

Sot, Nafi Çegrani, si një shqiptar I denjë dhe I vërtetë, I cili mbajti afro 12 vite burg të rëndë në kazamatet e Bosnjës dhe në burgun e “Idrizovës” në Shkup, ai  kujtohet si një simbol i qëndresës politike dhe morale ndaj diktaturës jugosllave, për çfarë ka shkruar edhe disa libra. Ai ishte një ndër të rrallët që, duke qenë pjesë e aparatit të shtypjes, pati guximin të largohej dhe të luftonte atë sistem me mjete politike e diplomatike nga jashtë, në vitet kur nuk ishte aspak e lehtë, sepse UDB-a vepronte me të madhe.

Dënimi i tij me vdekje ishte një përpjekje për ta heshtur figurën e tij, por në të vërtetë e shndërroi atë në një martir të gjallë të kauzës shqiptare.

Veprimtaria e tij ndërkombëtare dhe roli që ai pati në ndërgjegjësimin e diasporës shqiptare në SHBA është ende e nënvlerësuar në historiografinë shqiptare dhe kërkon studim të mëtejshëm, më të drejtë, human dhe njerëzor.

Sot, kur shihen në retrospektivë proceset e montuara politike si ai i Zenicës, del qartë përmasat e luftës së pushtetit jugosllav kundër çdo zëri të pavarur shqiptar. Nafi Çegrani, përmes jetës dhe veprës së tij, por edhe përmes vuajtjes që i solli hakmarrja e pushtetit, mbetet një emër që meriton të nderohet, të studiohet dhe të rikthehet dinjiteti I vërtetë I tij në kujtesën kolektive shqiptare si një nga përfaqësuesit më të denjë të një brezi që nuk u përkul as përballë vdekjes.

Ai nuk ishte thjesht një disident në mërgim; Çegrani mishëronte një konfrontim të drejtpërdrejtë me strukturat më të errëta të regjimit – UDB-në dhe KOS-in ushtarak – si ish-zyrtar që u shndërrua në dëshmitar, denoncues dhe, për rrjedhojë, viktimë e një procesi të kurdisur penal me përmasa të thella politike dhe ideologjike.

Jugosllavia e pas Luftës së Dytë Botërore u ndërtua mbi një ideologji “vëllazërim-bashkimi”, që në thelb synonte zhdukjen e identiteteve të veçanta kombëtare, veçanërisht atij shqiptar.

UDB-ja (Shërbimi Sekret i Sigurimit të Shtetit) dhe KOS-i (Shërbimi i Kundërzbulimit Ushtarak) ishin dy shtyllat që garantonin stabilitetin e këtij sistemi përmes mbikëqyrjes totale, infiltrimit, torturave, dhe procesve të montuara politike. Në këtë kontekst, çdo shqiptar me vetëdije kombëtare ishte automatikisht i klasifikuar si armik potencial i shtetit.

Pikërisht për shkak të këtij konstruksioni ideologjik, Nafi Çegrani – i cili fillimisht kishte qenë brenda strukturave të këtij sistemi – ishte i papranueshëm sapo doli nga kornizat e lojalitetit ndaj shtetit. Arratisja e tij në SHBA më 1974 nuk ishte vetëm akt personal i lirisë, por një akt subversiv politik me efekt të fuqishëm simbolik dhe praktik për mërgatën shqiptare dhe opinionin ndërkombëtar.

Pas vendosjes në Amerikë, Çegrani u shndërrua në një aktor politik në mërgatë, duke u angazhuar në rrjete lobimi, organizata kulturore dhe aktivitete denoncuese ndaj represionit jugosllav. Ai nuk ishte thjesht dëshmitar – ai ishte ekspert i brendshëm i sistemit, njohës i metodave dhe strukturave të fshehta të shtypjes, çka e bëri rrezik real për pushtetin komunist jugosllav.

Në këtë rrafsh, ai shihej nga UDB-ja dhe KOS-i si “tradhtar profesional”, që e njihte sistemin nga brenda dhe që kishte kaluar në anën tjetër të “frontit ideologjik”. Ky profil e bënte të patolerueshëm për regjimin dhe objektiv të menjëhershëm të hakmarrjes shtetërore.

Procesi gjyqësor i Zenicës i vitit 1981 përfaqëson një nga kulmet e terrorit institucional kundër shqiptarëve pas demonstratave të mëdha studentore në Kosovë.

Ai ishte një proces i inskenuar, i përgatitur me qëllim për të demonstruar forcën e aparatit shtetëror ndaj një “rreziku të brendshëm dhe të jashtëm” – pra ndaj shqiptarëve në Jugosllavi dhe diasporës.

Nafi Çegrani, megjithëse fizikisht i pranishëm  disa vite në SHBA, me kthimin e tij në Jugosllavi dhe me ardhjen e vitit 1981, u përfshi si figura kryesore në këtë proces. U shpall organizator i një “grupi armiqësor-terrorist”, që sipas aktakuzës përfshinte shqiptarë nga viset e ndryshme të Gostivarit dhe një boshnjak  ( Abdurahman Sheshiq)  kinse si “bashkëpunëtor”. Ky kombinim etnik nuk ishte rastësor, por strategjik, për të fshehur qëllimin real të regjimit – goditjen e vetëdijes shqiptare në një moment krize politike të asaj kohe.

Dënimi i Nafi Çegranit me pushkatim,  ishte një akt simbol i sistemit që synonte të delegjitimonte figurën e tij dhe të transmetonte një mesazh frike ndaj mërgatës dhe të rinjve shqiptarë që guxonin të mendonin ndryshe.

Ai ishte shndërruar në “armik të idealizuar” nga propaganda shtetërore – një koncept tipik i regjimeve totalitare për të justifikuar represionin dhe për të konsoliduar frikën si mjet kontrolli social, duke shkruar madje veset propaganduese të asaj gjykate në mediumet dhe shtypin jugosllav, sipas instruksioneve të Beogradit.

Viktimizimi i Nafi Çegranit nuk ishte i rastësishëm, por përfaqësonte një model të përsëritur të viktimizimit strukturor që regjimi jugosllav përdorte ndaj figurave shqiptare të vetëdijshme politikisht. Ky model përfshinte disa elemente të qarta sociologjike:

1. Izolimi ideologjik – përmes etiketimeve si “nacionalist”, “terrorist” ose “armik i shtetit” apo edhe si “vrasës” e “kriminel” I pa qënë.
2. Shkatërrimi simbolik – përmes proceseve të montuara dhe dënimeve ekstreme.
3. Dekonspirimi i rrjetit – përmes përfshirjes së sa më shumë bashkëpunëtorëve të dyshuar dhe lidhjes me mërgatën.
4. Nënshtrimi kolektiv – duke e kthyer figurën e tij në shembull për të trembur të tjerët.

Ky lloj viktimizimi është i përshkruar nga studiues të totalitarizmit si një formë biopolitike e kontrollit, ku shteti nuk ndëshkon vetëm aktin, por vetë mendimin, vetë identitetin, vetë potencialin për opozitë.

Për fat të keq, figura e Nafi Çegranit është ende e nënvlerësuar në historiografinë shqiptare. Nuk ka asnjë vepër monografike, as ndonjë studim serioz për procesin e Zenicës, dhe rrallë përmendet në tekstet që trajtojnë periudhën e represionit jugosllav në Maqedoni dhe Kosovë. Kjo heshtje është, në vetvete, një vazhdim i procesit të zhdukjes simbolike që regjimi kishte synuar me dënimin e tij me vdekje.

Në këtë kontekst, rikthimi i figurës së Nafi Çegranit në kujtesën kolektive shqiptare është jo vetëm një akt drejtësie historike, por edhe një domosdoshmëri për ndërtimin e një vetëdije të re mbi sakrificat, rezistencën dhe luftën për liri.

Nafi Çegrani nuk ishte vetëm një viktimë e një regjimi totalitar. Ai ishte një kundër-narrativë e gjallë ndaj gënjeshtrës ideologjike të “bashkëjetesës” në Jugosllavi, një dëshmitar i brendshëm i hipokrizisë së sistemit dhe një simbol i pakompromisit për idealin kombëtar. Dënimi i tij me pushkatim nga një gjyq farsë ishte fundi formal i një procesi viktimizimi që kishte nisur që në momentin kur ai zgjodhi të qëndrojë përballë, jo brenda sistemit. Sot, ai   mbetet një figurë që sfidon harresën, një histori që thërret për t’u rrëfyer e për t’u shkruar, dhe një emër që meriton të zërë vendin që i takon në altarin e kujtesës kombëtare , një kujtesë historike dhe një rrëfimtar i veprimtarive të padukshme të spiunazhit në Ballkan. Nafi Çegrani është zëri i një brezi që nuk u dorëzua. Ai mbetet dëshmitari i gjallë i një lufte të heshtur, një memorie e hapur për rreziqet e harresës dhe një thirrje për ndërgjegjen shqiptare – për të vërtetën dhe për lirinë

✍🏽Lirim  Deda

Nafi Çegrani tregon :

Pas 972 ditë e netë në pranga në Qeli të Vdekjes,
i dënuar me vdekje-pushkatim në Procesin e montuar të Zenicës 1981, atë botë, nuk dija a ishte jashtë dimër apo verë, në ishte diell apo dëborë, nuk dija!

Nafi Çegranit – një njeri që ka kaluar vite të pafajshme në kazamatet jugosllave vetëm pse refuzova të përkulem para krimit të organizuar shtetëror.

Dhe, një ditë më nxorrën në oborrin e burgut të Zenicës, isha i habitur fare… dhe nuk dija CILI ISHTE FAJI IM !

Vërtet,-cili ishte faji i Nafi Çegranit ?

Oficer Çegrani; – një njeri që ka kaluar vite të pafajshme në kazamatet jugosllave vetëm pse refuzoj të përkulet para krimit të organizuar shtetëror në punën e tij në ish jugosllavi ku u ndesh me rrymat atnishqiptare dhe shoviniste të UDB-së, për çka edhe largohet fshehur duke u arratisur në SHBA.

Për këtë akt “tradhëtie” UDB-ja do të hakmerret me dorën e saj të rëndë ndaj Nafi Çegranit /

Pas këthimit nga Amerrika, me nisjen e demonstratave në Kosovë, në vjeshtën e vitit 1981 Nafiu arrestohet nga inspktorët operativë të UDB-së dhe KOS-it jugosllav.

I lidhur këmbë e duar në pranga, ai depërtohem në burgun famkeq të Zenicës në Bosnjë, ku edhe pa patur ndonjë njohuri për akuzat e manipuluara, i kurdisin një Proces të inskenuar gjyqsor, fund e krye me akuza të trilluara, duke e dënuar me vdekje-pushkatim! 

Pjesë nga biografia e Nafi Çegranit !

Jeta ime ndryshoi një natë të errët, kur porta e hekurt e shtetit më gëlltiti, jo për fajin tim, por për bindjet e mia, për atë që përfaqësoja: një shqiptar me ndërgjegje, që nuk u përkul.

Në Zenicë, brenda atyre mureve të trasha që shushuritnin urrejtje dhe torturë, ku drita nuk depërtonte as në shpirtin e njeriut, pata kohë të reflektoj: Çfarë është drejtësia kur një shtet e përdor si armë? Çfarë vlere ka ligji kur ai nuk lind nga ndërgjegjja, por nga frika dhe urrejtja? 

Më burgosën jo vetëm për atë që nuk kisha bërë, por për atë që ata nuk pranuan të jem: Një qytetar i lirë dhe një shqiptar me zë. Përplasjet e mia me strukturat kriminale të UDB-së në Shkup, ku krimi e shteti ishin bërë një, ishin sinjali që më shënjoi për eliminim. 

Por kjo nuk është vetëm historia ime. Është historia e dhimbshme e shumë shqiptarëve të ndershëm që u shkelën nga çizmja e padrejtësisë. Historia e një kombi që nuk pushoi së kërkuari të drejtën në një botë që e kishte braktisur. 

Vendimi i Gjykatës Supreme të Federatës së Bosnjë dhe Hercegovinës, i datës 29.06.2023, i cili refuzoi kërkesën time për shqyrtim të jashtëzakonshëm të vendimit të Gjykatës Kantonale të Zenicës, është një tjetër dëshmi se padrejtësia vazhdon të mbijetojë edhe pas dekadash.

A mund të quhet drejtësi një sistem që i mban sytë mbyllur ndaj së vërtetës historike, politike e njerëzore? Si mundet një shtet që aspiron të jetë pjesë e rendit demokratik evropian, të qëndrojë në heshtje përballë një padrejtësie të dokumentuar, të trashëguar nga një regjim i vdekur si ai i Jugosllavisë?

Unë nuk jam vetëm një individ që kërkon të drejtën e tij. Unë jam simbol i një brezi të tërë shqiptarësh që u shënjestruan, u burgosën, u torturuan e u poshtëruan vetëm pse mbetën shqiptarë. Dhe këtë nuk e them për të përfituar simpati, por për të kujtuar se nuk mund të ketë paqe të qëndrueshme pa drejtësi.

Drejtësia, shkruante John Rawls, është virtyti i parë i institucioneve shoqërore, ashtu si e vërteta është për sistemet e mendimit. Nuk ka rëndësi sa i organizuar është një sistem, nëse ai nuk është i drejtë, ai është moralisht i papranueshëm.

Kur një vendim gjyqësor mbështetet në një akt të falsifikuar, në dëshmi të montuara dhe në heshtje të qëllimshme ndaj fakteve, ai nuk është vendim, por padrejtësi e dokumentuar.

Dhe kjo padrejtësi më është bërë mua, Nafi Çegranit – një njeri që ka kaluar vite të pafajshme në kazamatet jugosllave vetëm pse refuzova të përkulem para krimit të organizuar shtetëror.

Kur drejtësia zhvishet nga morali, ajo bëhet vegël e pushtetit dhe shndërrohet në dhunë të legalizuar. E drejta duhet të përfaqësojë drejtësinë, përndryshe mbetet vetëm një burokraci pa shpirt.

Kjo nuk është thjesht një çështje juridike, por një betejë për ndërgjegjen e institucioneve. Nëse një vendim i padrejtë mbetet në fuqi, ai nuk flet vetëm për rastin tim – ai flet për mosfunksionimin moral të vetë shtetit.

KËRKOJ DREJTËSI!

Kërkoj rishikim të plotë të vendimit të Gjykatës Supreme të F BiH të datës 29.06.2023 dhe të vendimeve të mëparshme të Gjykatës Kantonale të Zenicës, të cilat bazohen në një proces të inskenuar nga një regjim tashmë i njollosur në histori.

Kërkoj që viktimat e burgimeve politike në Jugosllavinë e dikurshme të trajtohen me dinjitet dhe drejtësi, në përputhje me të gjitha standardet e Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut dhe me normat më të larta morale të botës së qytetëruar.

Unë, Nafi Çegrani, i kërrusur mbi tavolinë, për të satën herë  duke nxjerr  nga sirtari aktakuzat e  rrejshme dhe të manipuluara , fund e krye me dallavare të Gjykatës së dikurshme të Qarrkut të Zenicës,dokumentet nga Gjykata e Strasburgut dhe nga ANKIMET që kishte bërë ndër vite kundër padrejtësive  me gënjeshtërat që i mveshnin për “krime” që nuk i kishte bërë.

I analizonte, duke bërë  krahasime, ndiqte me vëmendje kronologjinë e hulumtimeve, por prapë i shpëtonte ndonjë detaj nga të gjitha ato aktvendime me akuza të trilluara, nga ato versione të gënjeshtra të sajuara me direktivën e hetuesve në saje të dhunës dhe dajakut.

Me  vite kalova në burgje, dhe më pas me daljen nga burgu, rrgullisht dhe në mënyrë të vazhdueshme duke shkruar ANKIME  dhe shkresa për gjykatat dhe organet e drejtësisë në BeH dhe Maqedoni.

Shumë vite  me radhë, duke menduar për shkaqet apo arsyjen  përse e kishin kurdis këtë dramë të çuditshme , kërkoja drejtësi dhe zbardhjen e të vërtetës  , duke iu drejtuar Gjykatave supreme në Sarajevës dhe atyre të North Macedonia, që çështjen ta bënin revision ligjor duke i respektuar normat dhe ligjet sipas Konventës  Europiane  për të Drejtat e Njeriut .

 ( Arsyeja kryesore pse kërkoj me vite drejtësi dhe zbardhjen e rastit, e vërteta të del në dritën e Diellit,

Sepse akuzat fund e krye ishin të trilluara dhe i gjithë Procesi i Zenicës  nga 1981 ishte vetëm një farsë e çuditshme  dhe me manipulime perfide.

Madje nuk më lë ndërgjegja të hesht ndaj shpifjeve dhe akuzave të rreme. Unë nuk jam në asnjë mënyrë apo rrethanë i përfshirë, nuk jam aktor i ndonjë krimi, çfarëdoqoftë ai dhe për çfarë më kanë dënuar në mënyrë antiligjore !) …

Edhe sot më kujtohet se në kohën e paraburgimit, pasi u sollën 2-3 akakuza nga OJT e Zenicës, gjykatësi hetues edhe pas 6-7 muajve hetimi, dhe pas disa versionesh të kurdisura kot, erdhi në qelinë nr. 29  me 2-3 të tjerë dhe tha se version i saktë mund të jetë jo “Ura e Vardarit” as “Rudina”  apo vendi afër fshatit Forinë,

Tani  “ndodhia ka  ngjarë”  disa  km më larg, në vendin e ashtuquajtur “Kreçane” pronësi e Arif Zeqirit, ku është gjetur  kufoma e të humburës Meliha Deliq, ose bëhej fjalë  për një kafkë  njeriu. Por, ku dhe si , kush dhe kurë, si , hetuesit nuk e përcaktonin, as nuk e thoshin kafka e kujt mund të ishte.

Pra, të gjitha  zhvillimet e dyshimta dhe sjellja e dyshimtë e hetuesve dhe Gjykatës së Zenicës nuk u morën parasysh nga Gjykata Supreme  e kryesuar nga gjykatësi Ante Varunek, pos gjykatësit supreme  Mirko Vllajsavleviq më herët i cili e çfuqizoi Vendimin e gjykatës së Zenicës me vendimin Kzh. 139/ 83 të dates 13 prill 1983. 

Në vend të kësaj, në seanca të shpejta, gjykatësit Kapetanoviq dhe Tihomir Baboviq, sërish prezantuan vendimin e mëparshëm të caktuar, i cili ishte shpallur i pavlefshëm dhe sollën Vendimin K-94/83, duke  mos përfill ligjin, duke bërë shkelje direkte të Kodit të Procedurës Penale dhe të Nenit 3 të KEDNJ, duke bërë kërdi dhe mos respektimin e udhëzimeve të Vendimit Kz-139/82, gjykatësit vebdosin në dëm timin, ku fjalët e vendimit të çfuqizuar që figuronin :

“i dënuar me pushkatim”  , u zëvendësuan me fjalët “dënohet me 20 vite burg të rëndë”.

Dhe çështja u mbyll si një çështje e përfunduar me Vendimin e gjykatësit supreme Ante Varunek,

i cili në mënyrë paushale (ose ashtu ia kishin servuar gjykatësit  poltron Tihomir Baboviq etj), ku akuzat prej gënjeshtrash  i  bënë si të vërteta .

Ata që tha Mirko Vllajsavleviq vazhduan të injoroheshin. Në ankesën time të dytë,pra, siç kam përmendur edhe më herët, duke u bazuar në realitet dhe të vërtetën, as fjala dhe as Vendimi i gjykatësit suprem Vllajsavleviq Mirko nuk u dëgjua fare dhe qëllimisht u lan në haresë.

Çështjen e ankesës sime, tani e mori në dorë një gjykatës  shovinist duke  bërë diskriminim dhe padrejtësi ndaj meje , Ante Varunek, i cili, duke ndjekur  konceptimin  prej diktati e me sugjerime të  gjykatësit Tihomir Baboviq, pa asnjë precedent dhe në mënyrë  sipas kokës së tij prej djalli, hodhi ankesën time  si  të  “pabazë”  duke  vërtetuar aktvendimin  K/94/83 si të  “ligjshëm”  i cili formësohej fund e krye nga akuzash paushale, të fabrikuara  dhe KONFUZE  prej shpifjesh zinxhir, ndërsa unë,  pa qënë aktor i ndonjë “krimi” mbeta  brenda grileve të hekurta i dënuar me 20 vite burg të rëndë… 

Letër Publike për Zbardhjen e një Akti të Rëndë të Padrejtësisë Gjyqësore në Bosnjë e Hercegovinë – Rasti i Nafi Çegranit

Drejtuar: Komisionerit për të Drejtat e Njeriut në Këshillin e Evropës, Komitetit të të Drejtave të Njeriut në OKB, Amnesty International, dhe Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut

Unë, Nafi Çegrani, një qytetar shqiptar i lindur në Maqedoninë e Veriut, i dënuar padrejtësisht në vitin 1983 nga Gjykata e Qarkut të Zenicës në Bosnjë e Hercegovinë, ju drejtohem me këtë letër publike për të kërkuar njëherë e mirë ZBARDHJEN e të VËRTETËS dhe VLERËSIMIN e RASTIT TIM në përputhje me normat e së drejtës ndërkombëtare dhe Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut.

Për dekada, kam kërkuar drejtësi duke paraqitur ankesa, kërkesa për rishikim dhe dokumentim të pafajësisë sime në institucionet e BeH-së dhe në ato ndërkombëtare.

Asnjëherë nuk jam përfshirë në ndonjë krim, por isha viktimë e një procesi politik dhe hetimor të ndikuar nga dhuna, presioni dhe diskriminimi etnik.

Gjykimi im është mbështetur në akuza të fabrikuara, me ndryshime të vazhdueshme të “vendit të ngjarjes”, mungesë të dëshmive materiale, dhe vendime kontradiktore nga gjykatës të ndryshëm. Vendimi përfundimtar – 20 vite burg të rëndë – ishte një zëvendësim arbitrar i vendimit të mëparshëm me pushkatim, i cili ishte shfuqizuar nga një gjykatës më herët.

Unë kërkoj që rasti im të shqyrtohet si shkelje flagrante e nenit 6 të KEDNJ (e drejta për një proces të rregullt ligjor) dhe si diskriminim mbi bazë etnike, në përputhje me nenin 14 të së njëjtës Konventë.

LETËR PUBLIKE NDËRKOMBËTARE

Për: Institucionet Ndërkombëtare të të Drejtave të Njeriut
Nga: Nafi Çegrani
Tema: Apel për drejtësi – Rrëfim personal mbi dënimin e padrejtë dhe shkeljet flagrante të të drejtave të njeriut në ish-Jugosllavi

Unë, Nafi Çegrani, qytetar shqiptar nga Maqedonia e Veriut, i dënuar padrejtësisht në vitet më të errëta të sistemit represiv të ish-Jugosllavisë, ndjej detyrë morale dhe njerëzore që përmes kësaj letre publike t’i drejtohem institucioneve ndërkombëtare që mbrojnë të drejtat e njeriut. Është një rrëfim i dhimbshëm dhe një apel për drejtësi, për të vërtetuar se dënimi im nuk ishte asgjë më shumë se një farsë e montuar nga organet hetuese dhe gjyqësore të kohës, të udhëhequra nga urrejtja politike, etnike dhe ideologjike.

Prej vitesh, i kërrusur mbi tavolinë, nxjerr nga sirtari aktakuzat e rrejshme dhe të manipuluara, dokumentet e proceseve gjyqësore të Qarkut të Zenicës, të Gjykatës Supreme të Sarajevës, shkresat dhe ankimet e mia të panumërta për zbardhjen e së vërtetës. Me dhjetëra herë kam shkruar ankesa në përpjekje të vazhdueshme për të kërkuar revizion të çështjes sipas Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, por gjithçka u mbyt në heshtje, arrogancë dhe diskriminim institucional.

Akuza ndaj meje ishte një trillim i pastër, një fabrikim me përmbajtje konfuze dhe shpifëse, i ndërtuar mbi tortura fizike dhe psikike, me qëllim që të pranoja një “faj” që nuk më përkiste. Në aktakuzat fillestare përmendej “Ura e Vardarit”, “Rudina”, pastaj u zhvendos vendndodhja në “Kreçane”, tokë e Arif Zeqirit – por askush s’kishte prova, as datë, as orë, as dëshmitar të besueshëm. Gjithçka ishte një gërshetim versionesh pa logjikë, që ndryshonin sipas direktivave të hetuesve dhe urdhrave politikë të sistemit komunist të kohës.

Në mënyrë të papranueshme, Gjykata Supreme më vonë hodhi poshtë vendimin Kzh-139/83 të datës 13 prill 1983, të nxjerrë nga gjykatësi Mirko Vllajsavleviq, i cili e kishte çfuqizuar vendimin e Gjykatës së Zenicës për mungesë provash. Por vendimi i tij u injorua dhe u zëvendësua me një vendim tjetër, K-94/83, të miratuar në mënyrë arbitrare nga gjykatës si Tihomir Baboviq dhe më pas i vulosur përfundimisht nga gjykatësi suprem Ante Varunek, i cili në mënyrë cinike dhe diskriminuese shpalli dënimin me 20 vjet burg të rëndë, pavarësisht se më parë më ishte shqiptuar padrejtësisht dënimi me vdekje.

Për vite të tëra kam vuajtur në burgjet famkeqe të ish-Jugosllavisë, nën kushte çnjerëzore dhe nën keqtrajtime të rënda psikofizike. Në veçanti, përjetova tortura të rënda nga inspektorët e policisë komuniste të Bugojnos, ku u detyrova të qëndroja me ditë të tëra pa gjumë, i rrahur, i fyer dhe i poshtëruar. Më trajtonin si armik shteti, vetëm pse isha shqiptar dhe pse mbaja mendim të lirë. Në burgun e Zenicës, sjellja e personelit ishte edhe më poshtëruese – arrogante, raciste, me shpërfillje ndaj çdo kërkese humane për trajtim dinjitoz dhe qasje ligjore.

Unë nuk kam qenë asnjëherë pjesë apo aktor i ndonjë krimi. Akuzat ndaj meje ishin trilluara, të sajuara nga një sistem i kalbur, që kishte për qëllim të frikësonte, të ndëshkonte dhe të shuante çdo zë kritik, çdo shqiptar që guxonte të mendonte ndryshe. E gjithë çështja, që nga hetimi e deri te vendimi përfundimtar, ishte një montim klasik politik e etnik – një gjyq i turpit që edhe sot mbetet njollë në ndërgjegjen e atyre që e drejtuan.

Apeli im sot është i qartë:
Kërkoj që kjo çështje të mos mbetet në harresë. Kërkoj nga organizatat dhe institucionet ndërkombëtare që të rishikojnë rastin tim, të hapin hetim të pavarur mbi këtë dënim të padrejtë dhe të bëjnë gjithçka që e vërteta të dalë në dritë, për të shpëtuar jo vetëm nderin tim të nëpërkëmbur, por edhe për të rivendosur një grimë drejtësi në emër të të drejtave themelore të njeriut.

Me respekt dhe shpresë,

Nafi Çegrani

I dënuar padrejtësisht nga regjimi komunist jugosllav

Cities have turned into open morgues with the smell of a tomb, because human life has been lost!

Institutions are worm-infested barracks, where bureaucrats are just larvae that feed on the souls of the people.

In these years, this place has become a cauldron where human flesh boils.

The dreams of youth burn without a good start, in the crematorium of Rindas.

The value of man is zero. While power eats like a pig at the Devil’s banquet and drinks with Lucifer’s thirst, with crystal glasses of blood and sweat, without prohibition, without mercy…

Above all, this Albania has a bloodthirsty man who speaks like a god, who paints like a devil, who commands like a beast with a flaming mouth.

He does not govern. He eats souls!
He sits on the fear of the hallelujah like a raven on a corpse and feeds on the pain of his people … Every human silence gives him life. Every hand that does not rise, gives him strength. Every bowing of the head is happiness for him …

This is hell, without fire! There is dampness, mold, silent horror. There is rape of the soul in the name of normality. In the name of rebirth. In the name of the devil.

This is Albania today…

A nation lying on the ground, stripped of everything human.

A country that has lost its sense of shame and pain.

A country that breathes only its own poison.

A hell that we have allowed with our silence!

“A.F (Arben Fejzolli)
🇦🇱 Selanik🇬🇷

Ferri ...

Shqipëria nuk është më vend i shqiponjave . 

Ajo është një trup i shtrirë në mes të Europës, mes mbijetesës dhe vdekjes ! 12 vjet Rilindje, nuk sollën qeverisje , sollën një kalbëzim kolektiv. 
Një shtet që nuk funksionon më si organizëm, por si bishë në përçartje.

Në këtë vend nuk digjesh më me flakë. Digjesh ngadalë, pa bërtitur, pa tym. Një ferr pa zjarr, pa britma, por me shpirtra që thahen në pritje, në heshtje, në varfëri ekstreme!.

 Rilindja e Ramës , solli një qelbëzim të ngadaltë të kombit . Aq sa , njerëzit ecin në rrugë si hije, me sytë bosh, barkun bosh, zemrën bosh, shpirt në arrati !. 

Qytetet janë kthyer në morgje të hapura me erë varri , sepse jeta njerëzore ka humbur !  

Institucionet janë kazerma të krimbura, ku burokratët janë vetëm larva që ushqehen me shpirtin e popullit.

Në këto vite, ky vend , është kthyer në një kazan ku zien mish njeriu . 

Ëndrrat e rinisë digjen pa filluar mirë , në krematoriumin rindas. Vlera e njeriut është zero . 

Ndërsa pushteti ha si derri në banketin e Djallit dhe pi me etjen e Luciferit, me gota kristali gjak e djersë , pa ndalim , pa mëshirë...

Mbi të gjitha kjo Shqipëri , ka një gjakatar që flet si perëndi, që pikturon djaj, që komandon si bishë me gojë të flakëruar.

Ai nuk qeveris. Ai ha shpirtra ! 

Rri mbi frikën e hallexhiut si një korb mbi kufomë dhe ushqehet me dhimbjen e popullit të vet ... 

Çdo heshtje njerëzore i jep jetë. Çdo dorë që nuk ngrihet, i jep fuqi. Çdo ulje koke është lumturi për të ... 

Ky është ferri ,pa zjarr ! Ka lagështi, myk, tmerr të heshtur . 

Ka përdhunim të shpirtit në emër të normalitetit. Në emër të rilindjes. Në emër të dreqit.

Kjo është Shqipëria sot ...
Një komb i shtrirë përdhe, i zhveshur nga çdo gjë njerëzore. Një vend që ka humbur ndjesinë e turpit dhe dhimbjes. Një vend që frymon veç helmin e vet.
Një ferr që e kemi lejuar me heshtjen tonë ! 

"A.F (Arben Fejzolli) 
🇦🇱 Selanik🇬🇷

In the EPP Political Assembly: Albania is in a difficult situation! We have thousands of documents that prove the state’s connection with drug cartels, a fact-finding mission from the EPP is needed

Mr. Secretary General, esteemed Mr. President.

First, I would like to thank the EPP and the EPP Presidency for the conference they organized in Montenegro, the resolution they adopted in Valencia, in which they presented the entire situation in my country on the eve of the elections, a situation that showed that the vote was dead before it entered the ballot box

In these elections, the entire state was transformed into an electoral body. Financial, human, logistical, executive powers were used without limits to stop, control, and manipulate the vote of Albanian citizens

During the election campaign, the government, in violation of laws and international principles, donated 100 euros to each pensioner, representing 48% of voters. Two days before the elections, she forgave 200 million euros in fines and interest

She mobilized tens of thousands of civil servants, transformed into a kind of “political police” called patronage agents, armed with personal data taken from the digital systems of the government and banks, which were used to seduce or threaten citizens

Albania is the only narco-state in Europe.
The prime minister granted 138 licenses for drug cultivation.

The law allows cultivation for medical purposes on only 200 hectares, he granted 29,000 hectares – a figure that translates into more than 100 million cannabis roots.

One root is worth between 500 and 1,000 euros.

Madam Secretary General, you emphasized the involvement of the state.

In fact, it was not just a state, it was a narco-state. Albania is the first and only narco-state in Europe.

We are in a very difficult situation.

The drug cartels in my country are, by far, the most powerful in Europe.

Why? Because they control the main ports of the country.

The heroin route coming from the East passes through their hands.

They are in joint ventures with the police, prosecutors, ministers, and the

Prime Minister himself. In his office, he keeps a person called Ergys Agasi, who acts as the coordinator of the drug cartel in the service of power.

It is not an easy situation,but it is a situation that we must and can fight

The help that I still ask from the EPP and the sister parties is to send a verification mission to my country,a fact-finding mission, which would be of extraordinary importance, not only for Albania, but also for your countries. Because Albania is a major exporter of crime and drugs.

And also, a very major exporter of emigrants.

I believe that together we can help our nation, but also the region and the European Union itself.

Once again, I thank you for your help and support.

Thank you!

Asambleja Politike e PPE !

Shqipëria në një situatë të vështirë! 

👉🏽Kemi mijëra dokumente që faktojnë lidhjen e shtetit me kartelet e drogës, ndaj dhe duhet një mision fakt-mbledhës nga PPE

Faleminderit, Zoti Sekretar i Përgjithshëm, i nderuar Z. President.

Në fakt, në këto zgjedhje, i gjithë shteti u shndërrua në një trupë elektorale. 

🔺U përdorën fuqitë financiare, njerëzore, logjistike, ekzekutive, pa kufij për të ndaluar, për të kontrolluar dhe për të manipuluar votën e qytetarëve shqiptarë.

🔺Qeveria, gjatë fushatës zgjedhore, në kundërshtim me ligjet dhe me parimet ndërkombëtare, u dhuroi çdo pensionisti, që përfaqëson 48% të votuesve, nga 100 euro. Dy ditë para zgjedhjeve, ajo fali 200 milionë euro gjoba dhe interesa.

🔺Ajo mobilizoi dhjetëra mijëra punonjës të administratës, të kthyer në një lloj “policie politike” të quajtur patronazhistë. Patronazhistë të armatosur me të dhëna personale të marra nga sistemet digjitale të qeverisë dhe bankave, të cilat u përdorën për të joshur apo kërcënuar qytetarët në të gjithë vendin.

▪️Nga ana tjetër, siç e dini, Shqipëria është i vetmi narko-shtet në Europë. 

🔺Kryeministri i Shqipërisë dha 138 licenca për kultivim droge. 
Nëse ligji lejon kultivimin për qëllime mjekësore në vetëm 200 hektarë, këtë herë ai dha 29,000 hektarë – një shifër që përkthehet në më shumë se 100 milionë rrënjë kanabis. 
🔺Një rrënjë ka vlerë nga 500 deri në 1,000 euro. Kjo ishte, pak a shumë, atmosfera në të cilën u zhvilluan këto zgjedhje.

Zonja Sekretare e Përgjithshme, ju theksuat përfshirjen e shtetit. Në të vërtetë, nuk ishte vetëm shtet, ishte një narko-shtet. 

🔺Shqipëria është i pari dhe i vetmi narko-shtet në Europë.

Ne ndodhemi në një situatë shumë të vështirë. 
🔺Kartelat e drogës në vendin tim janë, me diferencë, më të fuqishmet në Europë. 

Pse? 
👉🏽Sepse kanë në dorë portet kryesore të vendit. 
👉🏽Rruga e heroinës që vjen nga Lindja kalon nga duart e tyre. 
👉🏽Ata janë në sipërmarrje të përbashkëta me policinë, prokurorët, ministrat – dhe vetë Kryeministrin. 
🔺Në zyrën e tij, ai mban një person të quajtur Ergys Agasi, që vepron si koordinatori i kartelit të drogës në shërbim të pushtetit.

Nuk është një situatë e lehtë, por është një situatë që duhet dhe mund ta luftojmë.

Ndihma që kërkoj ende nga PPE-ja dhe partitë motra është dërgimi i një misioni verifikues në vendin tim, 

Një mision fakt-mbledhës, që do të kishte rëndësi të jashtëzakonshme, jo vetëm për Shqipërinë, por edhe për vendet tuaja. Sepse Shqipëria është një eksportuese e madhe kriminaliteti dhe droge. 

Dhe gjithashtu, një eksportuese shumë e madhe emigrantësh.

👉🏽Një mision fakt-mbledhës nga Partia Popullore Europiane është më se i domosdoshëm. 

👉🏽Ne kemi në dispozicion një sasi të jashtëzakonshme dokumentesh që tregojnë si funksionon ky narko-shtet, cilat janë lidhjet e tij me kartelin Sinaloa të Meksikës, por edhe me kartelët në Medelin, Bolivi, Peru, Ekuador.

Besoj se së bashku mund të ndihmojmë kombin tonë, por edhe rajonin dhe vetë Bashkimin Europian.

Edhe një herë, ju falënderoj për ndihmën dhe mbështetjen tuaj.

Faleminderit!

Doktor Berisha e solli PD ne jete pas nje koma artificiale te shkaktuar nga armiqte e saj!

Sot armiqte e dikurshem te PD te “penduar” por te paguar dje dhe sot nga Rama & Co po pergatiten te riasgjesojne PD dhe Berishen!

Disa prej tyre edhe deputete te PD neser te klonuar nga Rama

Jane te shfaqur me emer dhe mbiemer ndaj beteja me ta sot eshte më e ashpra pse do te luftohet fizikisht dhe jo online si dje!

Lufta eshte e shpallur!

Bujrum! G🙏👏✌️🇦🇱🇽🇰🇺🇸

✍🏽 Avokat,-Genc Gjokutaj /

Farsës zgjedhore të 11 majit, s’mund t’i mungonte si qershia mbi tortë dhe ‘analiza’ e brendshme e Opozitës, bërë në opinionin publik! 

Janë lëshuar i madh e i vogël, gazetarë e ‘analista opozitarë’,  bashkë me patronazhistat lule, kanë gjetur edhe emrin e pasuesit të kreut të ‘Opozitës që duan’!

Të frikshëm dhe agresivë, sa gjejnë ndonjë demokrat vetëm, qoftë në studio apo rrjete sociale, i kërkojnë llogari pse dolët në vend të dytë,në një Farsë të shëmtuar zgjedhore, me përgjegjës direkt me EMËR dhe FAKTE shkresore e vizuale, Edi Rama.

E gjithë kjo mësymje ndaj opinionit publik shqiptar dhe atij ndërkombëtar, nga narko-shteti i Edi Ramës, -kundër shqiptarëve të ndershëm që vendosën sërish të qëndrojnë në Shqipëri, duke votuar Opozitën në 11 maj, dëshmon se narko-kryeministri shqiptar, nuk e ka të gjatë.

Tashmë të gjithë e dinë, shqiptarë e ndërkombëtarë, se Rama, shtyu ndejtjen edhe për pak kohë aty ku është

Me Mediat e Kapura si fillim dhe pastaj me Burgosjen e Drejtuesve të partive të Opozitës, (Sali Berisha, Ilir Meta, Fatmir Mediu në gjyq me SPAK)

Me presione prangash për të vetët, (nëpërmjet SPAK, i vuri kapakun me Veliajn), me blerje, leje kanabisi, leje ndërtimi, leje kazinoje, 100 euro për mbi 700 mijë pensionist, 1.5 muaj para 11 majit

Falje Gjobash 2 ditë para 11 majit, para ‘cash’, ‘treni bullgar’ për kandidatët e PS, ‘kutitë e ndërruara’ për narko-partinë,

Kartele Droge ku tonelata kokainë vijnë drejt Shqipërisë dhe më pas në BE, (7 ton në javë marin trafikantët shqiptarë nga Amerika Latine), e me shumë marifete antiligjore të tjera.

Shqiptarët e lirë nuk do mbyllin sytë para plaçkitjes së Shqipërisë!

Pra sot, sipas propagandës së Ramës, Demokratët e Shqipërisë, duhet të ndihen keq medemek

Dhe Pse? Se i kanë bërë ballë narkoshtetit të Edi Ramës?

Se nuk janë asgjesuar nga narkoregjimi?

Se kanë votuar si njerëz të lirë, mes atyre që lirinë nuk e dinë a hahet, a pihet?

Se kanë dhënë shembull në familjet e tyre, se si rritesh dhe sillesh si një njeri i qytetëruar, duke i kërkuar llogari narkoqeverisë?

Kjo do ishte e nevojshme për opinionin shqiptar, si brenda dhe jashtë vendit, të diskutohej nëpër TV apo rrjete sociale! Si do japë llogari Edi Rama, para shqiptarëve që i vodhi jetën?

Sepse Vota është Jetë !

Këtë gjë, farsat nuk e kuptojnë, pasi narkoshteti i blen Lirinë me para!

Por Demokratët e dinë mirë rrugën si t’i zgjidhin hallet e tyre, e kaluan në kurriz 4 vitet e fundit!

Paraja është vegël, Liria është gjithçka!

Nga Ardit Zeneli –  

🇬🇧Money is a tool, Freedom is everything!

Who is (thief prime minister) Edi Rama afraid of with this electoral farce in his pocket, who wants the support of the European Union?

Everyone now knows, Albanians and internationals, that Rama, postponed his stay for a little while longer where he is, with the Captured Media first, - and then with the Imprisonment of the Leaders of the Opposition parties, (Sali Berisha, Ilir Meta, Fatmir Mediu in court with SPAK), 

With pressure of handcuffs for his own, (through SPAK, he put the lid on Veliaj), 

With purchases, cannabis permits, construction permits, casino permits, 
100 euros for over 700 thousand pensioners, 1.5 months before May 11, 

Forgiveness of Fines 2 days before May 11, 'cash' money, 'Bulgarian train' for SP candidates, 'changed boxes' for the narco-party, 

Drug Cartels where tons of cocaine come to Albania and then flee to the EU, (7 tons per week are taken by Albanian traffickers from Latin America), and much more other illegal tricks.

Free Albanians will not turn a blind eye to the plundering of Albania!

So today, according to Rama's propaganda, the Democrats of Albania should feel bad, medemek! 

And why? 

That they have stood up to Edi Rama's narco-state? 

That they have not been annihilated by the narco-regime? 

That they have voted as free people, among those who do not know freedom, whether it is eating or drinking? 

That they have set an example in their families, how to grow up and behave like a civilized person, by holding the narco-government accountable?

It's very little funny! 

A devastating crime is being committed against one of the most ancient nations in the world, which has always fought the invader, but which today has plundered every inch of land by Edi Rama, and is being sold by propaganda, as the fault of the opposition, but more like Sali Berisha's!

This would be necessary for the Albanian public, both inside and outside the country, to discuss on TV or social networks! 

How will Edi Rama be held accountable to the Albanians who stole his life?

Because Vote is Life!

The farces do not understand this, because the drug-state buys Freedom with money!

But the Democrats know well how to solve their problems, they spent the last 4 years at their own expense!

The drug-state propaganda should find the successor to Edi Rama before Sali Berisha!

Money is a tool, Freedom is everything!