E kam njohur kur isha Prefekt i Magnezisë, në mesin e viteve 1990. Ishte një djalë i ri, i shqetësuar, me horizonte të hapura dhe ide përparimtare. Ndaj nuk hezitoi të merrte me shpejtësi nismën, së bashku me bashkatdhetarët e tjerë, për krijimin e shoqatës në Magnezi, nga të parat në Greqi.
Ishte koha kur vendi ynë përjetoi për herë të parë eksperiencën e pritjes së emigrantëve, kryesisht shqiptarë, të cilët u trajtuan me shumë kujdes dhe dyshim nga një pjesë e madhe e shoqërisë greke ‒ si dhe e shoqërisë ‒ vendase, në mos me armiqësi dhe reaksionet ksenofobike.
Ne punuam ngushtë së bashku dhe së bashku morëm shumë iniciativa, nga njëra anë, për të kufizuar punën e padeklaruar që ishte e shfrenuar edhe atëherë, dhe nga ana tjetër, për të integruar emigrantët në shoqëri dhe për të integruar fëmijët e tyre në sistemin arsimor grek.
Nuk do të harroj kurrë që shoqata e emigrantëve shqiptarë më nderoi – dhe edhe pas përfundimit të mandatit – në një aktivitet që organizuan në “Xenia”, duke vlerësuar çdo kontribut që kam dhënë për integrimin dhe pranimin e tyre nga popullata vendase.
Edi dhe unë u takuam përsëri kur u zgjodha kryebashkiak i Volos. Shoqata e emigrantëve shqiptarë, kryetar i së cilës ai ishte, në qershor 2012 i kërkoi Bashkisë së Volos t’i jepte një sallë, në mënyrë që çdo të shtunë dhe të diel mësues vullnetarë – anëtarë të Shoqatës së Maturantëve të Universitetit të Shqipërisë – të mësonin gjuhën shqipe fëmijëve të emigrantëve shqiptarë që jetonin në Volos.
Kërkesës së tyre iu përgjigjëm menjëherë dhe ndamë një dhomë për këtë qëllim në zonën e IEK-ut të Komunës.
Natyrisht, mësimet vazhduan normalisht.
Udhëtim të mbarë, Edi.
Με μεγάλη θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετώ τον Έντουαρντ (Έντι) Ταφάι, επί σειρά ετών πρόεδρο του Συλλόγου Αλβανών Μεταναστών Ν. Μαγνησίας «Iliria», ο οποίος έφυγε τόσο πρόωρα και τόσο αναπάντεχα από τη ζωή.
Τον γνώρισα ως νομάρχης Μαγνησίας, στα μέσα δεκαετίας του 1990. Ήταν ένας νέος άνθρωπος, ανήσυχος, με ανοικτούς ορίζοντες και προοδευτικές ιδέες.
Δεν δίστασε λοιπόν να πάρει γρήγορα την πρωτοβουλία, μαζί και με άλλους συμπατριώτες του, για την ίδρυση στη Μαγνησία του συλλόγου, ενός από τους πρώτους στην Ελλάδα.
Ήταν η εποχή που η χώρα μας ζούσε για πρώτη φορά την εμπειρία της υποδοχής μεταναστών, κυρίως Αλβανών, οι οποίοι από μεγάλο μέρος της ελληνικής ‒όπως και της τοπικής‒ κοινωνίας αντιμετωπίζονταν με μεγάλη επιφυλακτικότητα και καχυποψία ‒ αν όχι με εχθρότητα και ξενοφοβικές αντιδράσεις.
Συνεργαστήκαμε στενά και πήραμε από κοινού πολλές πρωτοβουλίες∙ αφενός, για τον περιορισμό της μαύρης εργασίας που οργίαζε και τότε, και αφετέρου, για την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία και την ενσωμάτωση των παιδιών τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι ο σύλλογος των αλβανών μεταναστών με τίμησε ‒και μάλιστα όταν πλέον είχε ολοκληρωθεί τη θητεία μου‒ σε εκδήλωση που διοργάνωσε στο «Ξενία», αναγνωρίζοντας την όποια συμβολή μου στην ενσωμάτωση και αποδοχή τους από τον ντόπιο πληθυσμό.
Με τον Έντι ξαναβρεθήκαμε όταν εκλέχθηκα δήμαρχος Βόλου. Ο σύλλογος των αλβανών μεταναστών, του οποίου παρέμενε πρόεδρος, τον Ιούνιο του 2012 ζήτησε από τον Δήμο Βόλου την παραχώρηση αίθουσας, προκειμένου κάθε Σάββατο και Κυριακή εθελοντές εκπαιδευτικοί –μέλη του Συλλόγου Πτυχιούχων Πανεπιστημίου Αλβανίας– να διδάσκουν την αλβανική γλώσσα σε παιδιά αλβανών μεταναστών που ζούσαν στον Βόλο.
Ανταποκριθήκαμε αμέσως στο αίτημά τους και παραχωρήσαμε αίθουσα για τον σκοπό αυτό στον χώρο του Δημοτικού ΙΕΚ.
Η παραχώρηση δημοτικής αίθουσας προκάλεσε μάλιστα τη σφοδρή αντίδραση του χρυσαυγίτη τοπικού βουλευτή Ηλιόπουλου, ο οποίος όχι μόνο προχώρησε σε ένα απεχθές ρατσιστικό κήρυγμα μίσους, αλλά και έφερε το θέμα με ερώτηση στη Βουλή, κάνοντας λόγο για … «ανθελληνικούς κύκλους εντός της πατρίδας μας, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να συμβάλουν σε σχέδια αλβανικού επεκτατισμού». Φυσικά, τα μαθήματα συνεχίστηκαν κανονικά.
Καλό σου ταξίδι, Έντι.
Θερμά συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου σύζυγο Γιονάλντα, στα παιδιά σου και σε όλους τους δικούς σου ανθρώπους.
E ndersa shtei shqiptar veç marrjes së reminencave (dergesave në miliona) të emigrantëve shqiptarë (veçanarisht në greqi) asnjëhere nuk është kujdesur për qytetarët e tij jashtë atdheut …
AL in Sweden. 