Shikojani fytyrën!…

Ka marrë formën e një njeriu që e ka shkëputur kontaktin me realitetin.

E një njeriu që beson se ajo çka vizaton kuturu tek studio e tij sekrete afër Kryegjyshatës Bektashiane në Shkozë (ndërsa mban veshur një përparëse bojatisur nga bojërat e një pikture që përfundimisht as atij vetë nuk i thotë asgjë), vlen! Në daljen më hapsaq (term tifozerie për lojtarët që gabojnë gjuajten) në media, ai, Edi Rama bëri atë që ndoshta nuk e kishtë bërë deri më sot.

Mori në intervistë veten. Të gjithë ata që e kanë lexuar dhe e kanë ndjekur selfie-intervistën që Rama ia çoi sot Baton Haxhiut të Klan Kosovës, kanë vënë re të paktën dy gjëra (gjithmonë nëse i kanë hequr syzet me ngjyra politike). Sëpari një njeri që është kapluar përfundimisht nga mania e protagonizmit, deri në patologji, dhe sëdyti një kryeministër qesharak.

Të një fëmijë të parritur dhe të pamësuar me dështime, të një fëmijë që ndoshta edhe është rrahur nga edukatroja e kopështit se thyente pjatat, por që dhuna si atëhere edhe tani është e pajustifikueshme të kuptohemi. Të një të riu që qante sa herë shkonte në stërvitje dhe dikush ia kishte zënë gozhdën ku varte rrobat, por që ngushëllimin e vetëm e gjente tek i njëjti shok i pafuqishëm si ai, e që ishte Ilir Beqja. Të një intelektuali i cili ditën që vuri këmbën në politikë, pushoi se darkuari me intelektualë si ai, dhe nisi të shoqërohej me të fortë që dikur edhe ia grisnin bluzën (në një rrëfim të tij Izet Haxhia që sot Rama e ka po aq aset mediatik të shtrenjtë sa Meron, tregonte sesi në vitet 95 e kishte hasur dikur pedagogun e arteve në rrugë, e kishte kapur për bluze dhe ia kishte shqyer atë, ndërsa më pas e kishte përzënë me shumë gjasë duket e dërguar në atë “vend”).

Sot Edi Rama ka shfaqur një tjetër fytyrë jo krejt të panjohur, por  të treguar ashiqare si asnjëherë para shqiptarëve që nuk po arrijnë ta mbledhin veten nga skandalet që prodhon nga mëngjesi në darkë kjo qeveri me veprimet dhe mosveprimet e veta. Sot Edi Rama realisht ka dalë keq fare si një gënjeshtar i pashoq, që nuk ka turp po fare që edhe “rrejë” ditën për diell edhe për të paimagjinushmen.

Në tentativën për ti atribuuar vetes ideatorin e imazhit të bluzës që veshin kuqezinjtë në Euro 2016,  Rama po tenton në një tentativë të dëshpëruar të skalavaret tek ato bluza, fiks si francezët që ia shqyen katër fanella helvetëve. Një zot e di se përse kishte nevojë Edi Rama ta nxirrte kokën edhe si stilist bluzash kombëtareje, megjithëse një ide e ka gjithëkush. Në një kohë të errët skandalesh, në një finish qeverisës 3 vjeçar që prodhoi vetëm regres ekonomik dhe tkurrje investimesh për shqiptarët, dhe miliona euro për Vilma&Co që mban Rama rreth vetes, piktori ka ende një shpresë se mund ta zbukurojë këtë tablo të errët duke hedhur aty ca bojë të kuqje e të zezë.

Në tentativën për t’u fshehur si përherë në në strehën e fundit që ofron nacionalizmi, Rama u kap pas bluzës së kombëtares që bëri historinë, me shpresën se diçka do të tepronte edhe për të. Pak lavdi, pak histori edhe për mua, o mik, o vlla!…

Por, as Armando Duka, as Pik. Creative (kompania që realisht ka ideuar bluzat e kombëtares, ide që kërkon të grabisë Rama), as Loriku me shokë e askush tjetër nuk ka ndërmend t’ia falë atij për asnjë arsye. Madje as Bekim Balaj i cili në kohën që një grup kuqezinjsh ulërsin rreth një celulari “Edi, Edi, Edi…” nuk duroi dot, por aty për aty ngriti dy gishtat lart.

Në absurdin e tij të vanitetit të një shtetari pa busull por në hall, sot Edi Rama është fiks si poezia e Ismail Kadaresë “Pa formë është qielli”.

Pa formë është qielli, si tru idioti,
mërzitshëm trotuaret shiu i qull
Një kalimtar, një ombrellë, gjëmon moti
një biçikletë kthesën merr me vrull …………..

Pa formë është qielli, si një mendim idioti.