Historia e nje spiuni ne perendim.

Historia e nje spiuni ne perendim.

Rastesia ne udhen e veshtire te emigrimit me beri te takohem edhe me nje nga ata, ish te tmerrshmit e (kunderzbulimit. Nga ata qe ndiqnin dhe perndiqnin edhe ne vrime te miut ne te gjithe boten, kundershtaret e regjimit komunist, te arratisurit dhe familjet e tyre

–Eh, jo pak por 60 vjet rrugeve te botes me thote (miku) ne nje kafene.
–Malli, me ka marre malli dhe per guret, malli te djeg, ai te vret pak nga pak.

Po pendimi apo ndergjegjia per ate cfare ke bere, a te vret te pakten sot i them?
Jo:
Une per shtetin punova.

Po per ata qe ndiqje nga pas ne perendim dhe persekutimin e familjeve te tyre ne Shqiperi mbas raportimeve te tua, nuk je penduar?

Hesht.

-Pse nuk shkoni ne Shqiperi?
-Kam frike.

-Jeni ne listen e krimineleve te luftes?
-Jo mo jo,c’lidhje kam une me ta.

-Kini vrare njeri?
-Jo jo.

-Kini qene me Ballin, Zogist, antikomunist?
-Jo,jo.

-Atehere?

—Po ja na hodhi sigurimi i shtetit.

-Kuuuuush?

-Emo sigurimi i shtetit, pse cuditesh, vetem une isha?
Per dy tre vjet me thane.

Nuk desha ne fillim por ai operativi me thirri shume here, pastaj ai mo kryetari i deges, me thane ka vdekur i shkreti por ish burre i mire.
Bene sikur me moren ushtar dhe na cuan diku andej nga Tirana, atje na sterviten disa kohe.
–Eh, me cuan deri ne kufi, me rrobat e ushtarit, atje me thane ik o Llazo ik dhe kujdes.

Eh, ika dhe koka pas me mbeti, ik dhe kethe koken pas, pa dashur lashe gjitheshka.
Nenen,babane,vellane, motrat, kisha dhe nje Cupe qe e doja…

Eh, u dorezova sic me thane ne nje korofillaqi, diku afer Kosturit, atje me more ne dorezim ca korofillakas, lajmeruan dhe erdhen ca nga ata me grada dhe me moren poshte ne qytet.

E c’nuk me pane syte atje.

Tre muaj ne biruce, te zite e ullirit kam hequr, ata pyet, dhe une ic, djale i ri atehere, i duroja dhe torturat por dhe me kishin mesuar se çfare do me priste, dhe cfare duhet te beja per tja u kallur Grekeve dhe me pas….

Tek tuk sillnin dhe shqiptare te tjere dhe ata si une.

Plot 3 muaj.

Erdhen me moren qe aty me cuan poshte ne Athine, 7 muaj te tjere biruce atje, eh mos e provofte njeri, por fat qe erdhi dhe me takoj nje oficer Amerikan, me te sikur rame ne ujdi.
Burre i mire, ai me coj ne kampin e te arratisurve shqiptare ne Lavrio-Athine.

Aty mbi 3000 Shqiptare.
Balliste,zogiste,te gjithe antikomuniste.
Megjithe se aty kish dhe te tjere si puna ime (spiune te derguar) megjithate te them te drejten u tremba ne fillim, thashe tani mbarova.
Burra te gjate me mustaqe, disa dhe me plage ne trup antikomuniste te terbuar, me pyesnin dhe vetem me pyesnin, kerkonin te dinin kush isha, nga isha dhe perse kisha ikur nga shqiperia.
Sherre c’do nate mes tyre, nga te mbaja, me ke grup te bashkohesha.
–Eh,si ju jam dhe une ju thasha sa here binte muabeti..

Ishte Amerikani ai qe me shpetoj perseri.
U bashkova me grupin e zogisteve, dhe u bera zogist, neneshkrova dhe nje deklarate qe i bashkohesha dhe pranoja me deshire partine e tyre, biles me graduan dhe Toger, te tjeret ishin kapitene, majore biles kishte dhe gjenerale.

Ne kapanon flinim 300 veta, kish dhe pleq, stervitje per dite.
Thoshin se beheshim 3000 trupa dhe do i binim Shqiperise, vetem urdheri pritej.

–Eh.
Se si u be dhe urdheri u anullua, shpresat e atyre qe kishin vite ne Lavrio u shuan, ne na shperndane si zoqte e korbit neper europe. Une gjithmone ne mes te zogisteve me graden Toger.

Fshehur atje ku vajta simbas porosise takova dhe sekretarin e pare te ambasades dhe sikur u clirova.

–Eh, kohe e keqe.
Frika se mos merrnin vesh qe une takohesha me ambasaden fshehur me bente te dridhesha i teri, ata te prisnin koken.

Nje shoku i jone u zbulua dhe iku ne shqiperi por atje e arrestuan dhe kur doli nga burgu u (arratis) perseri, na tregonte torturat qe kish hequr ne birucat e policise dhe ne nje burg ku nxirrej krom.

–A s’me thua pyet.

–Cfare i bene ne burg, vertet ishin te verteta ato qe na tregonte?

-Asgje, asgje, nje riciklim njeriut te tyre ne birucat e sigurimit te shtetit.
Lirim-Shtrengim bulonash si duket.
–Po ai erdhi perseri xhanem, u arratis nga Shqiperia dhe na tregoj. Picirin kish hequr.
-Ju ka genjyer, e kane kalur ne prese, e shtrydhen mire e mire, dhe e hodhen perseri matane kufirit.
–Eh, ne shume vende shkuam, deri ne Australi dhe Argjentine,kudo ku kish balliste dhe zogiste, dhe ja tani jemi ketu, u plakem.

–Por dhe ca nga ata qe ishin qe ishim biles me te medhej ne grade se mua, takoheshin fshehur me sekretarin e ambasades si puna ime.

-Si puna tende do te kene qene dhe ata,ndonje kryetar dege do ti kete nisur dhe dhe i ka futur ne mes te tyre i them.

–Ju kini punuar ne shtet.

-Po, po pse pyet ?

–Po ja do pyesja.
“Do hapen dosjet”

-Po c’lidhje kini ju me dosjet?
Ato jane per bashkpuntoret e sigurimit dhe kriminelet ne shqiperi.

–Eh, po ja une u arratisa, u arratisa,,,ata me nisen…

–Me nisi vetem per dy vjet kryetari i deges,por u bene 60 vjet dhe ja…
Ai vdiq ne mbetem ketej si…

Mbas Nentedhjetes kemi mbetur keshtu…cope cope, askush nuk kujdeset me per ne.
Ca i thirren ne ambasade dhe i moren dosjet e tyre ne zyren e sekretarit te pare te ambasades sapo u prish shteti.

Eh.
Te gjithe ata vec ambasadorit ketu jane, kerkuan dhe moren azil politik.

–Po pse jane ne Tirane akoma dosjet?
–Eh.
–Na thane se i kane djegur, por…vetem me numura njiheshim, emrat na i kishin zhdukur.

-Te kane kerkuar me?

–Jo jo, por “Dosjet a do hapen”

-Mos ki problem se dosjet ne shqiperi nuk hapen me, sepse dhe politikanet vete kane dosje, por jo si ju,,,ju kini qene tjeter specie, nga ajo e qofte largut.

–Eh.
Mbetem rrugeve si zoqte e korbi te harruar, na nisen per dy vjet dhe ja…

Mbas Nentedhjetes vec krimineleve te luftes te gjithe u kethyen te pakten nga nje here ne shqiperi.
Ne dhe emrin e nenes e kemi harruar.

-Nuk ju zbuluan ballistet, zogistet dhe nacionalistet kush ishit, i them?

–Eh.
–Jo jo ndryshe nuk do isha gjalle, dhe ketu kaq vite.

–Por ne Shqiperi nuk shkoj dot, kam frike, ku i dihet, le qe asnjeri nuk me njeh me.

–Gjashtedhjet vjet larg shqiperise,jo pak…

–EH.

–Kryetari i deges me nisi per dy vjet, vitet kaluan pastaj erdhi si i thoni ju, Demokracija dhe…

-Te njohin, te njohin or mik te njohin, por dhe ne mos te te njohin ata te njohin viktimat qe ke perndjekur, pse jo dhe zhdukur rrugeve te botes.
Por rri ketu ku je, gjalle jane akoma shefat e tu gjalle dhe ne pushtet.

97_ten kush e beri?
Ata ish shefat e tu, ata brumbujt, ata anonimet e kohes.

–A thua?
–EH……60 Vjet…..