Nga Kastriot Myftaraj

Veksilologjia (Vexillology) është shkenca që merret me studimin e flamurëve (nga latinishtja “Vexillum” që do të thotë “flamur”) dhe që gjysmë shekulli më parë është ndarë nga Heraldika (Heraldry), e cila është shkenca e cila studion stemat dhe simbolet e ngjashme shtetërore, kombëtare etj. Shqipëria ka një Akademi të Shkencave, ka një Qendër të Studimeve Albanologjike, që janë institucione të paguar nga paratë e takapaguesve. Por në to nuk ka asnjë Veksilolog që të mund të analizojë flamurin e zi të dronit dhe të shprehet për të. Askush deri më sot nga historianët dhe studiuesit shqiptarë të Heraldikës nuk e ka analizuar flamurin e zi dhe nuk ka botuar qoftë edhe një shkrim të vetëm për të. Shqipëria nuk ka veksilologë. E pra cdo shtet sadopak serioz ka së paku disa të tillë në institucione si ato të mësipërmet. Madje duhet të ketë veksilologë zyrtarë pranë Qeverisë. Se Veksilologjia përcakton teknikisht edhe llojin e ngjyrave të flamurit. Në ligjet kushtetuese shqiptare si dhe në ligjet për simbolet shtetërore thuhet se flamuri shqiptar është me fushë të kuqe. Por për çfarë lloj të kuqeje bëhet fjalë nga pikëpamja veksilologjike? Ngjyrat kanë kodin e tyre veksilologjik, të shprehur në shifra. Asgjë të tillë nuk ka të përcaktuar zyrtarisht për flamurin shqiptar. Flamuri i Zi dukej qartë se ishte bërë nga ekspertë që kishin përcaktuar profesionalisht kodet veksilologjike të ngjyrave përbërëse të tij.

Veksilologjia na thotë se ngjyrat kanë shumë rëndësi në një flamur dhe ngjyra e fushës së tij është veçanërisht e rëndësishme pasi është dominuese. Në 18 prill 2015, ora 6: 33 minuta, në faqen e tij zyrtare ne Facebook, Ismail Morina, Ballisti Official ku ka bërë një postim me titull “Flamuri AUTOCHTHONOUS i varur mbi pemën mijëvjeçare”.

Serbia e ka quajtur zyrtarisht bannerin e dronit si “Flamuri i Shqipërisë së Madhe”. Disa mediume shqiptare me papërgjegjshmëri e kanë quajtur “flamuri i Shqipërisë së Madhe”, sipas emërtimit serb. Vetë Morinaj, i cili pretendon autorësinë e dërgimit të dronit në stadium, nuk e kishte përcaktuar kurrë me një fjalë deri më tani.

Në 18 prill 2015 Ismail Morinaj e quajti atë cohë katërkëndëshe, që pretendon se e ka ngritur me dron, një flamur: Flamuri AUTOCHTHONOUS”. Pra nuk kemi të bëjmë me një banner, ose poster, ose banderolë, por me një flamur. Morinaj, i cili është një njeri pa shkollë dhe pa profesion, u vetëshpall kështu, përveçse autor i ngritjes së dronit, edhe si Veksilologu i parë shqiptar, i cili e përcaktoi si flamur atë që të tjerët e kishin quajtur banner, banderolë.

Kështu, që nga mbrëmja e 14 tetorit 2014, pra që nga ulja e dronit në stadiumin e Beogradit, në ndeshjen Serbi-Shqipëri, shqiptarët, domethënë Shqipëria si shtet dhe kombi shqiptar, trojet e banuara nga shqiptarë, kanë dy flamurë, flamurin kuqezi dhe flamurin e zi. I pari prej tyre është flamuri historik kombëtar dhe shtetëror shqiptar, me fushë të kuqe dhe shqiponjë të zezë, flamuri i Skënderbeut, flamuri që u ngrit në Kuvendin Kombëtar të Vlorës në 28 nëntor 1912 me rastin e shpalljes së Pavarësisë Kombëtare, do të thotë të shtetit të pavarur shqiptar në kufijtë etnikë, që ndryshe njihet si Shqipëria Etnike. Ky është flamuri që njihet si kuqezi. Ky është flamuri për të cilin shqiptarët kanë qenë krenarë deri më sot. Dhe me arsye. Ne shqiptarët jemi një nga kombet e rrallë në Europë që kemi një flamur historik të vjetër, i cili vazhdon të jetë ende dhe sot flamur shtetëror dhe kombëtar. Dhe ky flamur është i lidhur me një ngjarje historike të njohur botërisht që është qëndresa e Skënderbeut ndaj agresionit otoman në shekullin XV. Çdo njeri në botë që ka lexuar për historinë e Europës mesjetare e njeh emrin e Skënderbeut.

Flamuri tjetër, Flamuri i Zi, është ai i zbritur me dron në stadiumin “Partizani” të Beogradit gjatë ndeshjes Serbi-Shqipëri. Ky është një flamur me fushë të zezë. Kjo gjë të bie në sy së pari. Kjo nuk ka rëndësi thonë, është bërë për arsye grafike, për t’ u dukur më mirë dy portretet. Por nga pikëpamja veksilologjike kemi të bëjmë qartësisht me një flamur të zi në qendër të të cilit është një hartë. Nga pikëpamja veksilologjike, Flamuri i Zi është i llojit të flamureve me hartë, si flamuri i Qipros (greke) dhe ai i Kosovës. Pra simboli kryesor në flamur vec ngjyrës së fushës së tij është harta. Mbi hartën e Flamurit të Zi është një datë: 28 nëntor 1912. Në dy anët e hartës gjenden portretet e Ismail Qemalit dhe Isa Boletinit, dy etërve themelues të shtetit shqiptar në 1912, të cilët qenë ndër ata që shpallën Pavarësinë në këtë vit. Poshtë hartës gjendet fjala AUTOCHTHONOUS. E gjithë kjo simbolikë është e konceptuar si një mashtrim për të dhënë kumtin e gabuar se në 28 nëntor 1912 Pavarësia e Shqipërisë u shpall me një hartë të tillë të trojeve ku supozohet që shqiptarët të kenë qenë autoktonë dikur. Them supozohet se ishulli i Korfuzit, p.sh., që ishte pjesë e hartës nuk ka qenë kurrë tokë as shqiptare, as ilire. Qëllimi i autorëve të hartës së dronit ishte që t’ i kumtohej botës se kur u shpall Pavarësia e Shqipërisë në 28 nëntor 1912, përfaqësuesit e kombit shqiptar të mbledhur në Vlorë, në Kuvendin Kombëtar, nuk kërkuan një shtet shqiptar në kufijtë etnikë, atë që njihet si Shqipëria Etnike, por kërkuan një shtet shqiptar në kufijtë ku shqiptarët kishin banuar dikur pra ku supozohej të kishin qenë autoktonë.

Në rreth gjysmën e sipërfaqes së hartës së dronit, në 1912 ose nuk kishte popullsi shqiptare ose ajo ishte në pakicë, aq sa nuk mund të pretendohej për t’ u përfshirë brenda kufijve të shtetit të ri shqiptar. Kumti i hartës së dronit me datën, mbishkrimin poshtë saj dhe portretet anash ishte se shqiptarët në 1912 nuk kanë dashur të krijojnë një shtet të pavarur në kufijtë etnikë, por kanë pasur një projekt shovenist të çmendur për të marrë edhe toka ku ose nuk kishte popullsi shqiptare, ose ajo ishte në pakicë. Në 1912, në rreth gjysmën e tokave të hartës së dronit, ku ose nuk kishte popullsi shqiptare ose ajo ishte në pakicë jetonin rreth një milionë e gjysëm sllavë dhe grekë. Çfarë do të ndodhte me ta? Nënkuptimi ishte se shqiptarët, me projektin e Shqipërisë Etnike kanë dashur të bëjnë spastrim etnik në Ballkan, për të rimarrë tokat ku kanë qenë autoktonë dikur. Si do të mund të bënin shqiptarët spastrim etnik? Duke bërë aleancë me Sanxhakun me popullsi boshnjake muslimane dhe vetë Bosnjën muslimane, duke kërkuar një shtet islamik në Ballkanin Perëndimor që do të krijohej me anë të Xhihadit (luftës së shenjtë islamike), dhe që do të tërhiqte në ndihmë edhe vullnetarët nga bota islame.

Për të krijuar përshtypjen se shpallja e Pavarësisë së Shqipërisë në 1912 u bë me një projekt shtetëror islamik, në hartën e dronit bënte pjesë edhe Sanxhaku me popullsi boshnjake islamike, që nuk bënte pjesë në hartën që Kuvendi Kombëtar i Vlorës i dërgoi Konferencës së Fuqive të Mëdha në Londër, me kërkesat për kufijtë e shtetit të ri shqiptar. Por Ismail Qemali dhe Isa Boletini nuk qenë të marrë që të kërkonin Sanxhakun se e dinin që kështu Europa do të mendonte se shqiptarët nuk donin një shtet në kufijtë etnikë, pra Shqipërinë Etnike, por një khalifat islamik ballkanas, me Sanxhakun si urë lidhëse me Bosnjën islamike.

Flamuri i zi i dronit ishte ideuar dhe dizajnuar në atë mënyrë që ta kompromentonte dyfish aspiratën e Shqipërisë Etnike: Si projekt historik të shpallur zyrtarisht në 28 nëntor 1912. Si projekt bashkëkohor shqiptar. Bota e analizoi veksilologjikisht Flamurin e Zi, zyrat e specializuara me siguri e bënë këtë gjë. Por edhe audience globale joprofesioniste që pa Flamurin e Zi e ka perceptuar të vërtetetën e simbolikës islamike të tij, për shkak të ngjashmërisë me flamurin e zit ë ISIS, shtetit islamik. Natyrisht që bota në këto raste hesht, duke vrojtuar reagimin e shqiptarëve. Dhe nxjerr përfundime.

Flamuri i Zi na erdhi dhuratë nga Beogradi, andej nga ku nuk i ka ardhur asgjë e mirë Shqipërisë dhe kombit shqiptar. Flamuri i Zi është vepër e veksilologëve serbë. Ata që thonë se u ndjenë krenarë nga Flamuri i Zi, duhet ta dinë se do të kishin të drejtë të ndjeheshin krenarë nëse bota do të shprehte admirim për aktin e ngritjes së Flamurit të Zi dhe për vetë Flamurin e Zi. Nuk ka asnjë të dhënë që të ketë ndodhur kështu. Pas 14 tetorit, zyrat speciale serbe të luftës psikologjike shpërndanë në mediumet dhe rrjetet sociale shqiptare lajme të fabrikuara sikur njerëz të njohur të futbollit ndërkombëtar kishin shprehur admirim për atë që bënë shqiptarët në Beograd. Por asnjë prej këtyre lajmeve nuk del të jetë i vërtetë, dhe nuk ka asnjë burim serioz për to. Për këtë mjafton një kërkim i thjeshtë në Google. E megjithatë shumë gazeta e televizione shqiptare me naivitet i shpërndanë si të vërteta këto lajme të fabrikuara. Këto lajme u fabrikuan që të rritej entusiazmi i shqiptarëve nga droni me flamur të zi dhe të shkurajoheshin kritikët e mundshëm.

Flamuri i zi i dronit mund të quhet Flamuri Faqezi se ata që u entusiazmuan prej tij të do të faqen e zezë para historisë, që u mashtruan nga kjo dinakëri serbe. Në të vërtetë në këtë histori ka tre lloj faqezinjsh adhurues të flamurit faqezi:

1)Serbofilët shqiptarë, të cilët shtiren kinse entuziastë me flamurin e zi për të nxitur entusiazmin e naivëve dhe injorantëve.

2)Arabët shqipfolës shqiptarë, domethënë muslimanët praktikues të cilët e adhurojnë flamurin e zi si flamur të Xhihadit, luftës së shenjtë islamike për Khalifatin Islamik të Ballkanit. Islamikët shqiptarë e urrejnë flamurin kuqezi të Skënderbeut se ai nën këtë flamuri u luftua kundër ushtrive otomane islamike. Tashmë islamikët shqiptarë kanë gjetur flamurin e zemërës së tyre me flamurin e zi të dronit, që ka shqiponjën në qendër sa për të kamufluar sadopak këtë simbol të qartë islamik.

3)Shumica e shqiptarëve adhurues të flamurit kuqezi, por që duke qenë praktikisht injorantë në histori dhe Veksilologji (Vexillology), u bënë viktima të një operacioni të luftës psikologjike serbe kundër shqiptarëve. Kështu injoranti kuqezi, adhurues i flamurit kuqezi, u bë faqezi adhurues i flamurit të zi brenda një nate!

Serbia ia arriti që në një ditë të bëjë atë që nuk e kishin bërë dot në shekuj armiqtë e shqiptarëve, pra që ta dublonin flamurin kuqezi të Skënderbeut, me një flamur tjetër, të zi, të përhapur masivisht te shqiptarët gjithandej trojeve shqiptare dhe në botë. Në të vërtetë kjo është fitorja më e madhe e Serbisë në luftën historike shumëshekullore kundër kombit shqiptar.

E keqja e flamurit të zi do të shihet në të ardhmen. Faza e parë e operacionit serb me flamurin e zi është që shqiptarët të shprehin adhurim për të. Pastaj shërbimet e fshehta serbe, por edhe ato maqedone, greke, ruse etj., do të simulojnë atentate terrroriste ku do të ekspozohet flamuri i zi. Me këtë rast Serbia (shteti, media etj.). si dhe armiqtë e tjerë të shqiptarëve do të zbulojnë befasisht simbolikën islamike të flamurit të zi të dronit që u shfaq në Beograd në 14 tetor 2014. Dhe atëherë serbofilët faqezinj që shtiren se adhurojnë flamurin e zi do të thonë: “Ja një provë që Kastriot Myftaraj punon për Serbinë, se Serbia tani po thotë ato gjëra që i ka pasë thënë Kastriot Myftaraj!”

Kështu punojnë shërbimet e fshehta serbe kundër shqiptarëve. Çështja është sesi do të sillen injorantët kuqezinj që u bënë faqezinj brenda një nate. Injoranca e faqezinjve adhurues të flamurit të zi arrin deri në kufijtë e tradhtisë kombëtare. Në teatrin e Grekëve e Vjetër injoranca (padija) ishte faj tragjik që ishte shkaku i shumë prej ngjarjeve të kobshme në tragjeditë e dramaturgëve grekë. Morinaj me sinqeritet e pranon se ka ngritur një flamur të ri, Flamurin e Zi, Flamurin Faqezi. Morinaj është një faqezi i sinqertë