Analisti Fatos Lubonja e konsideron jo vetëm të padobishme, por edhe të dëmshme reformën në drejtësi e cila, sipas tij, do të prodhojë padrejtësi edhe më të mëdha.

Në një opinion tëb publikuar në të përditshmen “Panorama” ai shpjegon edhe pse kjo gjë e dëmshme mund të na sjellë një dobi:

Reforma në Drejtësi duhet aprovuar sa më parë, në mënyrë që, me padrejtësitë edhe më të mëdha që do të sjellë, të na ndihmojë të ndërgjegjësohemi më shpejt se nuk mund të kërkosh drejtësi nga kjo skotë që pushtetin e ka ngritur pikërisht mbi themelet e padrejtësisë.

Lubonja ka folur edhe për detashmentet e partive politike, gazetarët në shërbim të tyre që ndërtojnë një strategji mashtrimi.

Këta, ca me vetëdije dhe ca pa vetëdije, synojnë të na bindin që shpresën tonë për shpëtim, domethënë, edhe për drejtësi apo shtet të së drejtës, ta mbajmë brenda qerthullit të këtyre partive.

Analisti Lubonja akuzon edhe ambasadorët e vendeve perendimore se po i shërbejnë pikërisht kësaj strategjie

Më e keqja është se për këtë debat shterpë, bjerrakohës, po punojnë përditë edhe të huajt që i kemi aq qejf, ambasadori amerikan apo ambasadorja e BE, për shembull.

Po për çfarë duhet të flasin ambasadorët sipas Lubonjës?

A i keni parë të thonë një një fjalë për padrejtësinë e madhe (në fakt krimin) që shtetarët tanë më të lartë kanë bërë duke bashkëpunuar me trafikantët e drogës e vrasësit duke i futur deri në Parlament? Unë jo. A i keni parë të thonë një fjalë se si policia përdoret për të rrahur protestuesit edhe pse këta janë në rregull me ligjin, kurse pushtetarët janë kundra ligjit? Unë jo. A i keni parë të thonë një fjalë se si në Shqipëri Ministria e Brendshme sjell aparate përgjimi duke i kaluar ato pa doganë dhe pa marrë lejen e Prokurorisë? Unë jo.

Lubonja thotë se miratimi i reformës dhe padrejtësia që do ta pasojë është një mësim i nevojshëm, që shqiptarët e meritojnë.

Vetëm pas këtij mësimi, ndoshta, do të lindë ndërgjegjësimi ndër shqiptarët se drejtësia nuk është diçka që falet në një ditë të bukur nga gangsterët, të shtrënguar nga miqtë e tyre të huaj, por, shtu sikurse liria, diçka që fitohet ose humbët përditë në luftë me ta.

Sipas analistit, vetëm pas kësaj vetëdije, ka shpresë për një klasë të re drejtuese të ndershme.